Egzamin PES / Onkologia kliniczna / wiosna 2007

Przed podaniem dożylnym metotreksatu w wysokich dawkach (> 500 mg/m2) należy stosować forsowaną diurezę i alkalizować mocz, ponieważ zaniechanie takiego postępowania może spowodować ostrą niezapalną niewydolność nerek w wyniku precypitacji wewnątrzkanalikowej leku w środowisku kwaśnego moczu.

Przeszczepianie autologicznych krwiotwórczych komórek macierzystych w leczeniu raka piersi nie jest w ogóle wskazane, ponieważ nowotwór ten nie jest w wystarczająco wrażliwy na chemioterapię, aby zabieg autotransplantacji przyniósł korzyści.

Mięsak podścieliskowy przewodu pokarmowego (GIST):

U 63-letniego mężczyzny na podstawie badania endoskopowego górnego odcinka przewodu pokarmowego wykryto naciek nowotworowy długości 3 cm, rozpoczynający się w miejscu oddalonym o 25 cm od siekaczy. Ustalono rozpoznanie raka płaskonabłonkowego przełyku. Postępowaniem, które najpełniej pozwoli na ustalenie stopnia zaawansowania klinicznego jest:

Zakażenie Helicobacter pylori:
1) zwiększa ryzyko zachorowania na raka żołądka typu jelitowego wg Laurena;
2) zwiększa ryzyko zachorowania na raka żołądka typu rozlanego wg Laurena;
3) zwiększa ryzyko zachorowania na pierwotnego chłoniaka żołądka typu pozawęzłowego strefy brzeżnej;
4) zwiększa ryzyko zachorowania na pierwotnego chłoniaka żołądka typu z komórek płaszcza;
5) ustępuje po skojarzonym leczeniu antybiotykami i inhibitorami pompy protonowej, co może być uznane za profilaktykę pierwotną raka żołądka.
Prawidłowa odpowiedź to:

Do czynników zwiększających ryzyko rozwoju raka żołądka zalicza się:

Blok komórek pod wpływem napromieniania w fazie G2 jest mechanizmem ochronnym, ponieważ umożliwia naprawę uszkodzeń popromiennych przed kolejnym podziałem komórkowym.

Najczęstszymi nowotworami wieku dziecięcego jest/są:

Utrata heterozygotyczności chromosomów (LOH 1p 19q) charakteryzuje przede wszystkim:
1) anaplastyczne gwiaździaki;     4) oponiaki;
2) glejaka wielopostaciowego;     5) nerwiaki.
3) skąpodrzewiaki;
Prawidłowa odpowiedź to:

Metaanaliza grupy GMT z 2002 roku wykazała, że zastosowanie chemioterapii w uzupełniającym leczeniu chorych na złośliwe glejaki mózgu pozwoliło zwiększyć bezwzględny wskaźnik przeżycia 2 lat o:

W złośliwych glejakach mózgu standard terapeutyczny obejmuje:

Hipermetylacja genu MGMT koreluje z stopniem odpowiedzi glejaka wielopostaciowego na:
1) pooperacyjną radioterapię;     4) pooperacyjną terapię genową;
2) pooperacyjną radiochemioterapię;   5) immunoterapię.
3) chemioterapię;
Prawidłowa odpowiedź to:

Pierwotne chłoniaki mózgu cechuje:
1) znaczna promieniowrażliwość;
2) niska skuteczność wyłącznej radioterapii;
3) najlepsza odpowiedź na skojarzoną chemioterapię i radioterapię;
4) niska promieniowrażliwość;
5) znikoma chemiowrażliwość.
Prawidłowa odpowiedź to:

Spośród wymienionych twierdzeń na temat raka gruczołu krokowego prawdziwe jest, że:
1) rak gruczołu krokowego jest drugim co do częstości nowotworem złośliwym u mężczyzn;
2) powszechnie rekomendowanym badaniem przesiewowym w kierunku raka gruczołu krokowego jest oznaczanie stężenia PSA we krwi;
3) najsilniejszym czynnikiem ryzyka raka gruczołu krokowego jest podeszły wiek;
4) czynnikiem ryzyka raka gruczołu krokowego jest nadużywanie alkoholu;
5) czynnikiem ryzyka raka gruczołu krokowego jest wystąpienie tego nowotworu u krewnego w pierwszej linii.
Prawidłowa odpowiedź to:

Ryzyko zgonu w ciągu 15 lat chorych na raka gruczołu krokowego o niskim stopniu złośliwości (indeks Gleasona 2-4) wynosi około:

Podczas radykalnej prostatektomii wycięcie węzłów chłonnych miednicy:

Standardowa chemioterapia w raku gruczołu krokowego (jedno- lub wielolekowa):
1) pozwala uzyskać odsetki odpowiedzi poniżej 20%;
2) pozwala uzyskać odsetki odpowiedzi poniżej 40%;
3) pozwala wydłużyć przeżycie chorych;
4) nie wydłuża przeżycia chorych;
5) jest rekomendowanym leczeniem uzupełniającym w przypadku indeksu Gleasona 8-10.
Prawidłowa odpowiedź to:

U chorych na mięsaki tkanek miękkich w przypadku wystąpienia odległych przerzutów (IV stopień zaawansowania klinicznego wg TNM) zabieg chirurgiczny (metastasectomia) jest wskazany, jeżeli:
1) liczba przerzutów jest ograniczona, tak aby zabieg był technicznie możliwy;
2) okres bezobjawowy był długi (powyżej 6 miesięcy);
3) pierwotnie wykonano doszczętną resekcję mięsaka;
4) nowotwór pierwotny był wysoce zróżnicowany (G I lub G II);
5) wiek chorego jest poniżej 60 lat.
Prawidłowa odpowiedź to:

U 52-letniej chorej, operowanej przed rokiem z powodu czerniaka skóry okolicy pachwiny, pojawiły się 3 ogniska przerzutowe
(1-1,5cm) w tkance podskórnej tułowia. Prawidłowym postępowaniem terapeutycznym powinno być:

Najistotniejszymi i niezależnymi czynnikami prognostycznymi dla przeżyć całkowitych w czerniaku skóry są:

Prawidłowym postępowaniem terapeutycznym u chorego po biopsji wycinającej czerniaka skóry górno-bocznej powierzchni klatki piersiowej o grubości nacieku 3 mm z owrzodzeniem, bez klinicznie podejrzanych węzłów chłonnych pachowych, jest:

Równoczesna radiochemioterapia jest leczeniem z wyboru:

Jednostką dawki pochłoniętej promieniowania jonizujacego jest:

Miarą skuteczności masowych badań przesiewowych jest:

We wczesnym raku gruczołu krokowego:

Najskuteczniejszą metodą zapobiegania kardiotoksyczności towarzyszącej antracyklinom jest:

U 34-letniej kobiety w 28 tygodniu ciąży pojawił się guzek w piersi średnicy 1,5 cm. Należy:

Opracowana przez EORTC skala oceny jakości życia:
1) oparta jest na ankiecie wypełnianej przez lekarza na podstawie jego wiedzy o chorym;
2) zawiera w podstawowym module 30 pytań;
3) oparta jest na ankiecie wypełnianej przez chorego;
4) oparta jest na skali liniowo-analogowej;
5) ocenia wyłącznie stan somatyczny chorego.
Prawidłowa odpowiedź to:

W opisie metod statystycznych badania klinicznego III fazy błąd β określono jako 0,1. Oznacza to, że:

W związku z wysoką skutecznością w profilaktyce nudności i wymiotów typu późnego indukowanych chemioterapią z udziałem cisplatyny w klinicznej praktyce zalecane są:

W ukończonych niedawno badaniach klinicznych III fazy z zastosowaniem trastuzumabu w pooperacyjnym leczeniu raka piersi lek ten stosowano:
1) w dawce 2 mg/kg co tydzień;
2) w dawce 6 mg co 3 tygodnie;
3) zarówno w dawce 2 mg/kg co tydzień, jak i w dawce 6 mg co 3 tygodnie;
4) po zakończeniu chemioterapii;
5) równocześnie z chemioterapią i po jej zakończeniu.
Prawidłowa odpowiedź to:

Napromienianie klatki piersiowej u chorych na drobnokomórkowego raka płuca:
1) jest celowe u chorych z postacią ograniczoną;
2) zmniejsza bezwzględne ryzyko zgonu po 3 latach o 15%;
3) powinno być stosowane równocześnie z chemioterapią;
4) polega na podaniu dawki 40 Gy w ciągu 4 tygodni;
5) nie powinno być kojarzone ze schematem CAV.
Prawidłowa odpowiedź to:

U 32-letniej chorej rozpoznano raka piersi zlokalizowanego w górnym-zewnętrznym kwadrancie lewej piersi. Wykonano zabieg oszczędzający i biopsję węzła wartowniczego, która nie wykazała obecności przerzutów. W badaniu pooperacyjnym stwierdzono guz o średnicy 1,6 cm, ER (-), PgR (-), R-B 1, HER2 IHC (++), HER2 FISH (-). Standardowym postępowaniem jest:

U 64-letniego mężczyzny, nałogowego palacza papierosów, stwierdzono guz zlokalizowany w przywnękowej części lewego płuca. Na zdjęciu przeglądowym klatki piersiowej niedodma obejmująca środkowy płat. W badaniu TK średnica zmiany wynosi 4 cm, widoczne są powiększone węzły wnęki, natomiast węzły grupy 3 są niecharakerystyczne. Na podstawie biopsji endoskopowej rozpoznano raka płaskonabłonkowego. Kolejnym etapem postępowania diagnostycznego powinno być:

U 60-letniego chorego rozpoznano miejscowo zaawansowanego gruczolakoraka płuca. W związku z cechą T4 guz uznano za nieoperacyjny i po dyskusji chorego skierowano do równoczesnej radiochemioterapii. Metoda ta charakteryzuje się następującymi cechami:
1) wydłuża czas do progresji, ale nie wydłuża czasu przeżycia w porównaniu z radykalną radioterapią;
2) wydłuża czas do progresji i czas przeżycia w porównaniu z radykalną radioterapią;
3) ma podobną skuteczność do radioterapii poprzedzonej wstępną chemioterapią;
4) znacząco zwiększa ryzyko popromiennego zapalenia przełyku;
5) lekiem z wyboru w równoczesnej chemioradioterapii jest karboplatyna.
Prawidłowa odpowiedź to:

U chorych na glejaki o mniejszej złośliwości (G2) napromienianie po niedoszczętnym zabiegu operacyjnym:

U 48-letniej chorej w trakcie obserwacji po leczeniu skojarzonym z powodu raka piersi nagle wystąpiły objawy neurologiczne, które odpowiadały rozpoczynającej się hemiplegii z poziomu kręgosłupa piersiowego. Wykonane badanie magnetycznego rezonansu wykazało przerzut w kręgu Th8 z jego złamaniem i uciskiem rdzenia poprzez odłam kostny. Właściwym postępowaniem jest:

Rozsiew drogą płynu mózgowo-rdzeniowego jest charakterystyczny dla:
1) rdzeniaków płodowych;   4) szyszyniaków płodowych;
2) nisko zróżnicowanych wyściółczaków;  5) glejaków wielopostaciowych.
3) anaplastycznych gwiaździaków;
Prawidłowa odpowiedź to:

Stwierdzenie obturacji górnych dróg oddechowych przez naciek nowotworowy w przebiegu raka krtani w stopniu wymagającym założenia tracheostomii przesądza o ustaleniu miejscowego zaawansowania nowotworu w stopniu:

W randomizowanym badaniu fazy III dotyczącym radykalnego leczenia chorych na raka narządów głowy i szyi w III-IV stopniu klinicznego zaawansowania wykazano po raz pierwszy, że kojarzenie radioterapii z lekiem ukierunkowanym molekularnie w porównaniu do wyłącznego napromieniania skutkuje znamienną poprawą przeżycia całkowitego i przeżycia wolnego od progresji, a przy tym nie powoduje eskalacji wczesnych odczynów popromiennych. Badanym lekiem, który wykazał skuteczność jest:

U 57-letniego chorego po dwóch latach od leczenia radykalnego (jednoczesna radiochemioterapia) z powodu nisko zróżnicowanego (G3) raka płaskonabłonkowego ustnej części gardła stwierdzono nawrót miejscowy. W badaniu KT wykazano rozległy naciek w zakresie trójkąta zatrzonowcowego z zajęciem żuchwy oraz bocznej i tylnej ściany gardła, który przekraczał linię środkową (wymiary guza - 2 x 5cm). Nie stwierdzono innych cech progresji nowotworu. Chory został zdyskwalifikowany od ratującego zabiegu operacyjnego. Stopień sprawności chorego wg skali WHO wynosił 1 i nie stwierdzono jednocześnie istotnego upośledzenia alimentacji. Właściwe postępowanie w tym przypadku powinno polegać na:

U 55-letniego chorego operowanego (wycięcie guza i węzłów chłonnych grup I, II i III szyi) z powodu raka płaskonabłonkowego G2 dna jamy ustnej w badaniu patomorfologicznym, stwierdzono przerzut w pojedynczym węźle chłonnym bez przekraczania torebki. Miejscowo wycięcie było doszczętne. Właściwym postępowaniem uzupełniającym w tym przypadku jest:

Ograniczenie objętości napromienianej do anatomicznego zakresu krtani (odstąpienie od elektywnego napromieniania układu chłonnego szyi) jest uzasadnione w przypadku lokalizacji i stopnia zaawansowania raka krtani:
1) T1N0 głośnia;  2) T2N0 głośnia;  3) T1N0 nagłośnia;  4) T2N0 nagłośnia.
Prawidłowa odpowiedź to:

Spośród wymienionych stwierdzeń na temat zastosowania temozolomidu u chorych na nowotwory ośrodkowego układu nerwowego prawdziwe na podstawie randomizowanych badań jest, że:
1) temozolomid w skojarzeniu z radioterapią stosowany pooperacyjnie u chorych z glejakiem wielopostaciowym w porównaniu do wyłącznego napromieniania skutkuje poprawą całkowitego czasu przeżycia i przeżycia wolnego od progresji;
2) temozolomid w porównaniu do pochodnych nitrozomocznika nieznacznie wydłuża (kilka tygodni) czas przeżycia chorych z nawrotami glejaka wielopostaciowego;
3) temozolomid jest lekiem z wyboru w przypadku nieoperacyjnych nawrotów skąpodrzewiaka (oligodendroglioma);
4) temozolomid w skojarzeniu z radioterapią jest skutecznym leczeniem uzupełniającym chorych na anaplastyczne oponiaki;
5) temozolomid w skojarzeniu z radioterapią stosowany pooperacyjnie u chorych z anaplastycznymi gwiaździakami w porównaniu do wyłącznego napromieniania skutkuje poprawą całkowitego czasu przeżycia i przeżycia wolnego od progresji.
Prawidłowa odpowiedź to:

Postępowaniem oszczędzającym narząd u chorych na miejscowo zaawansowane raki regionu głowy i szyi, które jest zalecane do stosowania w praktyce klinicznej jest:

Postępowaniem z wyboru u chorego na raka nosowej części (rak bez cech rogowacenia, grupa II wg WHO) w stopniu zaawansowania T1N1M0 jest:

Dobre rokowanie w nasieniakach dotyczy niemal 90% chorych (5-letnie przeżycie - 86%). Do grupy chorych z dobrym rokowaniem kwalifikują:

W celu oceny charakteru zmian przetrwałych, zwłaszcza w obrębie śródpiersia, po leczeniu nowotworów limfatycznych znajdują zastosowanie następujące metody:

Radykalne leczenie chirurgiczne w przypadku raka głowy trzustki wymaga usunięcia wszystkich wymienionych elementów,
z wyjątkiem:

U 5-letniego chorego w stanie ogólnym dobrym, z dysfagią i rozpoczynającą się utratą masy ciała, wykryto w procesie diagnostycznym raka szyjnego odcinka przełyku w stopniu zaawansowania IIB (T2N1M0). Leczenie z wyboru polega na:

W przypadku rozsiewu raka gruczołu krokowego do kości zmniejszenie częstości powikłań kostnych obserwowano po zastosowaniu:

Postać czerniaka typu LMM (lentigo maligna melanoma) charakteryzuje się następującymi cechami, z wyjątkiem:

Radykalna nefrektomia obejmuje usunięcie:

Prawdziwe są wszystkie zdania na temat chemioterapii raka pęcherza moczowego, z wyjątkiem twierdzenia, że:

Chora 63-letnia z rozpoznaniem raka jajnika lewego w stopniu zaawansowania Ic o złośliwości histologicznej G2 i po radykalnym zabiegu operacyjnym powinna:

Spośród wymienionych twierdzeń na temat alemtuzumabu nieprawdziwe jest, że:

Spośród wymienionych informacji na temat sorafenibu nieprawdziwe jest, że lek ten:

Spośród wymienionych twierdzeń na temat topotekanu stosowanego w leczeniu nawrotu drobnokomórkowego raka płuca nie jest prawdziwe, że lek ten:

Radykalna prostatektomia u chorych na raka gruczołu krokowego polega na:

Spośród wymienionych twierdzeń na temat osteoporozy u chorych na nowotwory prawdziwe jest, że:
1) u chorych leczonych niektórymi lekami cytotoksycznymi rośnie ryzyko osteporozy;
2) tamoksyfen u chorych po menopauzie spowalnia utratę masy kostnej;
3) inhibitory aromatazy spowalniają utratę masy kostnej;
4) u chorych na raka piersi po menopauzie wskazane jest kojarzenie tamoksyfenu z bisfosfonianami, aby zapobiec utracie masy kostnej indukowanej działaniem tamoksyfenu;
5) u chorych na raka piersi przed menopauzą z niskim wskaźnikiem gęstości kostnej nie jest wskazane kojarzenie inhibitora aromatazy i analogu LHRH z uwagi na wyższe ryzyko osteoporozy.
Prawidłowa odpowiedź to:

Spośród wymienionych leków potencjalnie wykorzystane w chemioterapii dootrzewnowej chorych na raka jajnika mogą być:
1) cyklofosfamid;  2) cisplatyna;  3) karboplatyna;  4) fluorouracyl;  5) paklitaksel.
Prawidłowa odpowiedź to:

Dla zdrowej kobiety w wieku 38 lat z potwierdzoną mutacją genu BRCA2 i obciążającym wywiadem rodzinnym (3 zachorowania na raka piersi - babcia, matka, siostra matki), najbardziej skutecznym postępowaniem profilaktycznym jest:

U 37-letniej chorej rozpoznano raka piersi z cechami pT2, pN1 (1/12), G2, ER(++), PgR (++). W wywiadzie stwierdzono zatorowość płucną w związku z nadpłytkowością i przyjmowaniem doustnych preparatów antykoncepcyjnych. Po chirurgicznym leczeniu oszczędzającym chora w ramach chemioterapii uzupełniającej otrzymała 4 cykle chemoterapii wg schematu AC oraz przeprowadzono radioterapię. Po 3 cyklach chemioterapii chora przestała miesiączkować. Dalsze postępowanie powinno polegać na:

Spośród twierdzeń na temat metotreksatu prawdziwe jest, że:
1) metotreksat jest antymetabolitem;
2) metotreksat stosowany jest drogą doustną, domięśniową lub dożylną;
3) aby zapobiec powikłaniom ze strony nerek, po podawaniu metotreksatu w wysokich dawkach zalecane jest zakwaszanie moczu;
4) aby zapobiec powikłaniom ze strony nerek, po podawaniu metotreksatu w wysokich dawkach zalecana jest podaż około
2-3 litrów płynu;
5) preparatem modulującym jego działanie jest leukoworyna/folinian wapnia.
Prawidłowa odpowiedź to:

W diagnostyce przerzutów do kości badaniem o najwyższej specyficzności jest:

U 31-letniej chorej z rozpoznaniem przedinwazyjnego raka wewnątrzprzewodowego (średnica zmiany 2 cm, wysoki stopień złośliwości, ER /-/ i PgR /-/, HER2 +3) prawidłowe leczenie powinno obejmować:

U 64-chorej na hormonozależnego raka piersi po 4 latach hormonoterapii uzupełniającej tamoksyfenem doszło do rozsiewu choroby ograniczonego do kości (mnogie osteosklerotyczne przerzuty w talerzu biodrowym oraz obu kościach udowych). W wywiadzie dolegliwości bólowe. Leczenie należy rozpocząć od:

U 76-letniej chorej (stopień sprawności 2 wg WHO) ustalono rozpoznanie raka piersi. Po mastektomii stwierdzono: pT1, N/+/ (4/17), ER/+3/ i PgR/+2/, HER2/+1/. Wywiad ujawnił cukrzycę typu II, nasiloną astmę oskrzelową i złamanie trzonu kręgu L2 na skutek osteoporozy. Leczenie uzupełniające powinno polegać na:

U chorych leczonych bisfosfonianami wskazane jest okresowe monitorowanie następujących parametrów laboratoryjnych:
1) morfologia krwi z płytkami;   4) stężenie kostnej fosfatazy zasadowej;
2) parametry funkcji wątroby;   5) stężenia wapnia, fosforanów i magnezu.
3) parametry funkcji nerek;
Prawidłowa odpowiedź to:

W monitorowaniu chorych leczonych trastuzumabem należy uwzględnić:

U 71-letniej chorej na raka jajnika (typ surowiczy, G2) w stopniu IC i obciążonej cukrzycą typu II (leczenie insuliną od 15 lat) po radykalnym leczeniu operacyjnym, optymalnym schematem chemioterapii uzupełniającej jest:

Antygen karcynoembionalny (CEA) jest wartościowym wskaźnikiem w:
1) badaniach przesiewowych w kierunku nowotworów jelita grubego;
2) ocenie stopnia zaawansowania raka jelita grubego i planowaniu zakresu zabiegu u chorych, u których planowane jest leczenie radykalne;
3) kwalifikacji chorych na raka jelita grubego w stopniu zaawansowania II do leczenia uzupełniającego;
4) obserwacji chorych po leczeniu radykalnym (wskazane oznaczenie co 3 miesiące przez co najmniej 3 lata);
5) monitorowaniu skuteczności leczenia systemowego u chorych na rozsianego raka jelita grubego.
Prawidłowa odpowiedź to:

U 42-letniego chorego na mięsaka podścieliska przewodu pokarmowego o pierwotnym umiejscowieniu w żołądku i z przerzutami do wątroby, leczonego także z powodu gruźlicy ryfampicyną i izoniazydem, stosowano imatynib. Po 6 miesiącach leczenia doszło do progresji. Z tego powodu zakończono leczenie imatynibem i rozpoczęto stosowanie sunitynibu. Chory nadal kontynuuje leczenie ryfampicyną. Dobowa dawka sunitynibu powinna wynosić:

U 39-letniej chorej z rozpoznaniem HER2-dodatniego raka piersi w stadium rozsiewu (przerzuty do płuc i wątroby) po niepowodzeniu chemioterapii opartej o antracykliny i taksoidy zastosowano trastuzumab z winorelbiną. Po 6 miesiącach leczenia stwierdzono zmniejszenie się przerzutów w wątrobie spełniające kryteria częściowej odpowiedzi, stabilizację zmian w płucach oraz wieloogniskowy rozsiew do ośrodkowego układu nerwowego. Właściwe postępowanie powinno polegać na:

Typami histologicznymi raka płuca, które wykazują największą skłonność do dawania przerzutów do mózgu są raki:
1) płaskonabłonkowy;         4) wielkokomórkowy;
2) pęcherzykowo-oskrzelikowy;      5) gruczołowy.
3) drobnokmórkowy;
Prawidłowa odpowiedź to:

Mięsaki charakteryzują się tym, że:
1) wywodzą się z komórek nabłonkowych;
2) mają skłonność do dawania przerzutów głównie drogą krwi;
3) mają skłonność do dawania przerzutów głównie drogą chłonną;
4) wywodzą się z komórek mezenchymalnych;
5) są częstsze niż raki.
Prawidłowa odpowiedź to:

Nowotworami, dla których charakterystyczne jest występowanie przerzutów do kości są:
1) rak nerki;         4) rak brodawkowaty tarczycy;
2) rak gruczołu krokowego;     5) rak wątrobowo-komórkowy.
3) rak pęcherzykowy tarczycy;
Prawidłowa odpowiedź to:

Dwoma najważniejszymi elementami systemu Bethesda stosowanego w ocenie rozmazów w profilaktyce raka szyjki macicy są:
1) ocena jakości rozmazu;
2) możliwość rozpoznawania zmian przedrakowych;
3) zgodność ze starą klasyfikacją wg Papanicolaou;
4) stosowanie terminologii podobnej jak w histopatologii;
5) stosowanie terminologii angielskojęzycznej.
Prawidłowa odpowiedź to:

Stopień złośliwości histologicznej (G) określa się na podstawie preparatów mikroskopowych stosując:

Do podstawowych czynników prognostycznych w raku jelita grubego należą:
1) zaawansowanie miejscowe (pT);      4) stan lokalnych węzłów chłonnych (pN);
2) przedoperacyjny poziom CEA w surowicy;    5) wielkość guza.
3) płeć;               
Prawidłowa odpowiedź to:

Przyczyną zespołu Cushinga mogą być:
1) rak kory nadnerczy;       4) drobnokomórkowy rak płuca;
2) guz chromochłonny;       5) rdzeniasty rak tarczycy.
3) kortykotropowy gruczolak przysadki;
Prawidłowa odpowiedź to:

W odniesieniu do ostrej białaczki limfoblastycznej prawdziwe są następujące stwierdzenia, z wyjątkiem:

Pełnoobjawowy zespół rozsianego krzepnięcie śródnaczyniowego u chorych na nowotwory charakteryzuje:

Wśród wymienionych stanów chorobowych przebiegających z niedokrwistością czynników pobudzających erytropoezę nie stosuje się w:

U 60-letniej kobiety, u której przed 36 miesiącami rozpoznano raka piersi, od kilku miesięcy nasilało się osłabienie i zmęczenie.
W badaniu fizykalnym stwierdzono bladość powłok i spojówek. Badania laboratoryjne wykazały - Hb 9,0 g/dl, erytrocyty 2,9 T/l, krwinki białe 6 G/l, prawidłowa wartość MCV, liczba płytek krwi 160 G/l, obniżone stężenie żelaza w surowicy, zwiększone stężenie ferrytyny w surowicy, stężenie wit. B12 i kwasu foliowego w surowicy prawidłowe. Rozpoznano niedokrwistość:

Preparatem krwiopochodnym, który należy podać w celu najlepszego zabezpieczenia hemostazy u chorego przed wykonaniem nefrektomii u chorego na raka nerki z współistnieniem ciężkiej hemofilii A z obecnością inhibitora przeciw czynnikowi VIII o wysokim mianie jest:

Wśród podanych skojarzeń choroby i leczenia nieprawidłowe jest:

Odpowiedź na podanie czynników pobudzających erytropoezę zależy od:

Sytuacją kliniczną, w której przetoczenie koncentratu krwinek płytkowych poprawia hemostazę jest:

Rozsiane krzepnięcie śródnaczyniowe jest częstym i niebezpiecznym powikłaniem:

U 45-letniego chorego na raka jelita grubego, który z powodu zakrzepicy żył głebokich otrzymywał dożylnie niefrakcjonowaną heparynę, wystąpiła małopłytkowość poheparynowa. Właściwe jest:

Wykonanie plazmaferezy jest celowe w:

Do powstania niedoboru żelaza przyczynia się:

Międzynarodowy wskaźnik rokowniczy dla zaawansowanego chłoniaka Hodgkina (International Prognostic Score) jest określany w oparciu między innymi o:
1) wiek;     3) stężenie dehydrogenazy mleczanowej w surowicy;
2) płeć;     4) aktywność fosfatazy zasadowej w surowicy.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wskazaniem do rozpoczęcia leczenia systemowego przewlekłej białaczki limfocytowej jest:

Klasyfikacja Ann Arbor zaawansowania klinicznego chłoniaków obejmuje m.in. kategorię „E”, która oznacza:

Kobieta 38-letnia, lekarz - pracownik firmy farmaceutycznej, zgłosiła się z powodu występującego od 2 tygodni znużenia, nudności po jedzeniu, drętwienia kończyn i zaburzenia koordynacji ruchów. Badania KT i MR OUN wykazały ognisko o średnicy 3.5 cm na pograniczu mostu i móżdżku oraz niewielkie ognisko w okolicy rdzenia przedłużonego (C2). Badanie KT klatki piersiowej i jamy brzusznej nie wykazało patologii. Badania krwi (morfologia i biochemia) były prawidłowe. Badanie cytologiczne płynu mózgowo-rdzeniowego wykazało cytozę 15/mm3, a stężeniae białka i glukozy były prawidłowe. W celu ustalenia rozpoznania należy wykonać:

Do czynników zwiększających ryzyko wystąpienia gorączki w okresie neutropenii po chemioterapii należą:
1) wiek ≥ 65;                 4) otyłość;
2) stopień zaawansowania choroby nowotworowej;    5) alergia atopowa.
3) epizod gorączki w okresie neutropenii w wywiadzie;
Prawidłowa odpowiedź to:

U chorych na nowotwory leczonych z zastosowaniem chemioterapii, u których stężenie hemoglobiny wynosi poniżej 9 g/dl, stosowanie białek stymulujących erytropoezę jest przeciwwskazane, ponieważ należy u takich chorych rozważyć wskazania do przetoczenia koncentratu krwinek czerwonych. Powyższe zdania są:

W przebiegu przewlekłej białaczki limfocytowej/chłoniaka z małych limfocytów (CLL/SLL) często występują:

W leczeniu przewlekłej białaczki szpikowej w fazie przewlekłej u chorego w wieku 40 lat optymalnym sposobem postępowania przy wyjściowej leukocytozie 150 G/l i dobrym stanie ogólnym jest:

Najbardziej skutecznym leczeniem pierwszej linii u chorych na szpiczaka plazmocytowego w starszym wieku, nie kwalifikujących się do autologicznego przeszczepienia komórek macierzystych i przebiegającego z zespołem nadlepkości wtórnym do gammapatii monoklonalnej jest:

U 53-letniej kobiety wykonano splenektomię z powodu bezobjawowego powiększenia śledziony. W trakcie zabiegu operacyjnego stwierdzono również powiększenie węzłów chłonnych wnęki wątroby i pojedyncze ognisko w wątrobie. W badaniu histologicznym materiału pooperacyjnego (śledziona, węzły chłonne, wątroba) stwierdzono obecność pierwotnego chłoniaka strefy brzeżnej śledziony. W trepanobiopsji szpiku kostnego stwierdzono infiltrację komórkami chłoniakowymi w stopniu przekraczającym 60%, z wtórną małopłytkowością (< 80G/l) i niedokrwistością (poziom hemoglobiny < 11g/dl). W badaniach dodatkowych stwierdzono cechy przetrwałego zapalenia wątroby typu C. Optymalnym postępowaniem jest:

Profilaktyczne leczenie przeciwgrzybicze flukonazolem jest wskazane przed każdą wysokodawkowaną chemioterapią wspomaganą autologicznym przeszczepieniem komórek krwiotwórczych (auto-SCT), ponieważ procedura auto-SCT wiąże się z bardzo wysokim ryzykiem układowych zakażeń grzybiczych, przekraczającym 40% biorców przeszczepu. Powyższe zdania są:

Postępowaniem z wyboru u chorej na raka szyjki macicy w stadium klinicznego zaawansowania IIB wg FIGO, przy rozpoznaniu histopatologicznym raka drobnokomórkowego jest:

Klasyfikacja histologiczna raków jelita grubego według WHO wyróżnia następujące typy, z wyjątkiem:

Chora 27-letnia z rozpoznaniem raka szyjki macicy w IA stadium klinicznego zaawansowania (rak płaskonabłonkowy) jest w czwartym miesiącu ciąży. Zalecane postępowanie obejmuje:

Chorej 27-letniej usunięto jajnik z powodu skrętu torbieli i w badaniu materiału pooperacyjnego stwierdzono w obrębie usuniętego jajnika obecność utkania raka (Adenocarcinoma G1). Dalsze postępowanie powinno polegać na:

Chory na raka jelita grubego (lat 67, stan sprawności wg WHO 0) został poddany paliatywnej chemioterapii z powodu IV stadium zaawansowania choroby. Po pierwszym cyklu chemioterapii doszło do wystąpienia zakrzepicy żył głębokich podudzia lewego. W leczeniu tego powikłania zastosowano heparynę drobnocząsteczkową. Zgodnie w wytycznymi ACCP z 2004 roku heparynę drobnoczęsteczkową należy kontynuować przez:

Radiochemioterapia jest standardową metodą leczenia chorych na raka płaskonabłonkowego kanału odbytu w stopniu zaawansowania TNM:

U chorej na raka sromu w II stopniu zaawansowania (wg FIGO) należy zalecić:

U chorej na raka pochwy w IVB stopniu zaawansowania (wg FIGO) należy stosować:

Chemioterapia uzupełniająca powinna być zastosowana u chorych na raka okrężnicy w następującej sytuacji:

Charakterystycznym powikłaniem występującym u chorych w trakcie leczenia oksaliplatyną jest:

Chemioterapia z udziałem antracyklin może być stosowana u pacjentów, u których frakcja wyrzutowa lewej komory obliczona w badaniu ECHO serca wynosi powyżej:

U 67-letniego chorego na niedrobnokomórkowego raka płuca (CS IV), dotychczas nieleczonego, w dobrym stanie ogólnym, u którego parametry wątrobowe i morfologia jest w normie, a klirens kreatyniny wynosi 25 ml/min, zlecić należy zastosowanie chemioterapii z udziałem:

Przeciwwskazaniem bezwzględnym do zastosowania doksorubicyny w ramach chemioterapii paliatywnej u chorej na raka piersi jest:

U chorego na raka jelita grubego, który w trakcie chemioterapii z udziałem irynotekanu, fluororacylu i folinianu wapnia skarży się na biegunkę, spastyczne bóle brzucha, wzmożoną potliwość, zaczerwienienie twarzy należy przy następnym podaniu leków zlecić:

U dotychczas nieleczonego 56-letniego chorego na niedrobnokomórkowego raka płuca, u którego rozwija się zespół żyły głównej górnej w pierwszej kolejności należy zastosować:

W odniesieniu do bewacyzumabu prawdziwym twierdzeniem jest, że: