Egzamin PES / Onkologia kliniczna / jesień 2007

Spośród poniższych twierdzeń na temat doksorubicyny nieprawdziwe jest, że:

Chemioterapia dojamowa (doopłucnowa lub dootrzewnowa) jest często cennym uzupełnieniem leczenia systemowego. Do leków stosowanych dojamowo na podstawie naukowego uzasadnienia należą następujące, z wyjątkiem:

U 51-letniego chorego z rozpoznaniem szpiczaka plazmocytowego przeszczepienie autologicznych krwiotwórczych komórek macierzystych będzie postępowaniem rutynowym w przypadku:

U 63-letniego mężczyzny z rozpoznaniem płaskonabłonkowego raka o umiejscowieniu w środkowej części odcinka piersiowego przełyku ustalono kliniczne zaawansowanie nowotworu w stopniu T2N1M0 (IIB). Chory został poddany pierwotnej radykalnej chemio-teleradioterapii zamiast ezofagektomii z limfadenektomią. Podstawą takiego rozumowania były opracowania, które udowodniały, że:
1) częstość nawrotów miejscowych po leczeniu chirurgicznym i chemioradioterapii jest zbliżona;
2) mediana przeżycia całkowitego po zastosowaniu leczenia chirurgicznego i chemioradioterapii jest podobna;
3) odsetek przeżyć 5-letnich po operacji i chemioradioterapii jest niemal identyczny;
4) śmiertelność związana z leczeniem chirurgicznym i chmioradioterapią jest zbliżona.
Prawidłowa odpowiedź to:

Chemioterapia paliatywna oferuje wydłużenie przeżycia i poprawę jakości życia w przypadkach rozsianego raka żołądka w porównaniu z najlepszym leczeniem objawowym. Korzystne efekty mogą nie dotyczyć chorych, u których obecny jest przynajmniej jeden z następujących negatywnych czynników predykcyjnych:
1) stopień sprawności ≥ 2;
2) wysokie stężenia CEA lub CA19.9;
3) hiperbilirubinemia i hipoalbuminemia;
4) kliniczne objawy zajęcia otrzewnej ściennej.
Prawidłowa odpowiedź to:

U 63-letniego mężczyzny, palacza papierosów, rozpoznano raka przewodowego trzonu trzustki. W celu oceny stopnia zaawansowania wykonano badanie komputerową tomografią, w którym stwierdzono niedrożność żyły krezkowej górnej i wrotnej oraz łączność guza z tętnicą krezkową górną. Przerzutów do węzłów chłonnych lub odległych nie wykryto. Chora przebyła przed 3 laty ostry zespół wieńcowy bez załamka Q leczony założeniem stentu do gałęzi okalającej. Obecnie choroba wieńcowa jest w stabilnej fazie z frakcją wyrzutową serca 50%. W wywiadzie dodatkowo stwierdzono cukrzycę. Najbardziej właściwym sposobem leczenia jest:

U 66-letniej chorej (stopień sprawności 2) z kamicą pęcherzyka żółciowego przeprowadzono metodą laparoskopową cholecystektomię. W badaniu histologicznym, oprócz przewlekłego zapalenia pęcherzyka żółciowego, wykryto gruczolakoraka o zaawansowaniu pT1. Konsultujący onkolog zlecił tomografię komputerową jamy brzusznej i po otrzymaniu wyniku zaproponował postępowanie terapeutyczne, które można uznać za właściwe, z wyjątkiem:

U 48-letniej kobiety (stopień sprawności 1) przypadkowo w badaniu ultrasonograficznym wykryto guz ogona trzustki. Kierując się obrazem klinicznym, wykonano szczegółowe badania endokrynologiczne oraz biopsję i rozpoznano guz neuroendokrynny trzustki o typie gastrinoma. Prawidłowym postępowaniem jest w pierwszej kolejności:

Mężczyzna 29-letni (stopień sprawności 0) zgłosił się na konsultację z powodu powiększonych węzłów chłonnych nadobojczykowych po stronie lewej i stanów podgorączkowych do 37,5°C oraz chudnięcia. Z odchyleń od stanu prawidłowego stwierdzono pojedynczy węzeł chłonny nadobojczykowy po stronie lewej o wymiarach 20 x 30 mm oraz 2 ruchome węzły chłonne pachowe po tej samej stronie o wymiarach 10 x 15 mm i 20 x 10 mm. Prawidłowym postępowaniem diagnostycznym jest:

Optymalne leczenie pierwszej linii chorych na przewlekłą białaczkę limfocytową z komórek B polega na stosowaniu:

Akceptowanym i optymalnym (maksimum wyleczeń przy minimum działań niepożądanych) sposobem leczenia chłoniaka Hodgkina w stadium IIA wg Ann Arbor bez masywnych zmian („bulky disease”) przy wartości OB 80 jest:

U 56-letniej kobiety (stopień sprawności 0) rozpoznano przewlekłą białaczkę limfocytową z komórek B w stadium A wg Bineta. Na przestrzeni 2 miesięcy obserwacji limfocytoza zwiększyła się z 11 G/l do 22,5 G/l i pojawiły się nocne poty. Należy wykonać badania cytogenetyczne oraz molekularne i po otrzymaniu wyników zaproponować:

Chłoniak Burkitta stanowi powszechnie akceptowane wskazanie do przeszczepienia autologicznych krwiotwórczych komórek macierzystych w pierwszej remisji, ponieważ autotransplantacja zapewnia najwyższy odsetek wyleczeń w tej chorobie. Powyższe zdania są:

62-letnia kobieta została przyjęta do szpitala z powodu obecności w surowicy białka monoklonalnego IgG 3,2 g/dl i obecności 15% plazmocytów w mielogramie. Parametry morfologii krwi oraz stężenia wapnia, kreatyniny i α₂-mikroglobuliny mieściły się w granicach prawidłowych. Nie stwierdzono zmian osteolitycznych i innych objawów klinicznych. Za optymalne postępowanie w tym przypadku należy uznać:

Do mięsaków tkanek miękkich zaliczają się:
1) Alveolar soft-part sarcoma;       4) Hemangiopericytoma malignum;
2) Dermatofibrosarcoma protuberans;      5) PNET.
3) Histiocytoma malignum fibrosum;     
Prawidłowa odpowiedź to:

57-letni chory został przyjęty w ramach ostrego dyżuru do oddziału chirurgicznego z powodu perforacji przewodu pokarmowego.
W czasie operacji okazało się, że przyczyną perforacji był guz znajdujący się w zagięciu śledzionowym okrężnicy i chirurg wykonał hemikolektomią lewostronną rozszerzoną. W badaniu histopatologicznym stwierdzono utkanie raka gruczołowego. Stopień zaawansowania oceniono na pT4N0M0. Poziom CEA po operacji wynosił 25 ng/ml. Po 5 tygodniach od operacji konsultujący onkolog zaproponował uzupełniającą chemioterapię przy użyciu fluorouracylu i folinianu wapnia. Oceń, czy postępowanie było właściwe:

Najlepszym kandydatem do leczenia operacyjnego z powodu przerzutów do wątroby w przebiegu raka jelita grubego jest chory, u którego:

Badania prospektywne z randomizacją wykazały zwiększenie odsetka przeżywających chorych na mięsaki zaotrzewnowe w związku z zastosowaniem przedoperacyjnej lub uzupełniającej chemioterapii u chorych w:

Guz piersi miał w badaniu klinicznym średnicę 6 cm. W badaniu USG zmiana miała charakter ogniskowy o średnicy 18 mm, a w mammografii stwierdzono maksymalną wielkość (z wypustkami) 30 mm. Opisany guz powinien wg TNM mieć kategorię:

Mammografia rentgenowska winna:

Obecnie stosowane są następujące metody odtwórcze (rekonstrukcyjne) po mastektomii:

Pierwotne leczenie operacyjne raka piersi w III stopniu zaawansowania TNM jest:

Rak trzustki:

Spośród wymienionych twierdzeń dotyczących czerniaka skóry jest prawdziwe, że:

Wskazanie do wykonywania biopsji węzła wartowniczego u chorych z czerniakiem skóry dotyczy:

Wymagana szerokość marginesu wycięcia czerniaka skóry o grubości poniżej 1 mm wynosi:

Wskazaniami do leczenia chirurgicznego czerniaka w stadium rozsianym (M1) jest:

Typem czerniaka skóry, który od samego początku choroby charakteryzuje się fazą wzrostu pionowego jest czerniak:

Wskazania do radioterapii pooperacyjnej w czerniaku skóry obejmują:

Czerniak skóry górno-bocznej powierzchni klatki piersiowej o grubości nacieku 3 mm i z owrzodzeniem oraz bez klinicznie podejrzanych węzłów chłonnych pachowych został wycięty w biopsji wycinającej z marginesem mikroskopowym 2 mm. Wg klasyfikacji TNM z 2002 roku należy rozpoznać stopień:

W przypadku rozpoznania raka rdzeniastego tarczycy skryning genetyczny ma na celu stwierdzenie lub brak mutacji genu:

W raku gruczołu krokowego stopień złośliwości histologicznej określa się według klasyfikacji:

Podstawową metodą diagnostyki cytologicznej raków płuca położonych centralnie (np. oskrzela główne) u chorych, u których na podstawie obrazu radiologicznego i klinicznego istnieje prawdopodobieństwo leczenia operacyjnego jest badanie:

Charakterystycznymi cechami nowotworów typu GIST są:
1) występowanie u dzieci;
2) dodatni odczyn immunohistochemiczny na CD 117 i CD 34;
3) przerzuty do wątroby;
4) przerzuty do węzłów chłonnych;
5) wysoka promieniowrażliwość.
Prawidłowa odpowiedź to:

Patologiczny stopień zaawansowania nowotworu po stosowanym przed zabiegiem chirurgicznym leczeniu (np. chemioterapia lub radioterapia) oznacza się symbolem:

Najczęściej występującymi pierwotnymi nowotworami ośrodkowego układu nerwowego są:

Dla zespołu MEN IIa (zespół Sippla) charakterystyczne jest występowanie:
1) gruczolaka przysadki;       4) raka rdzeniastego tarczycy;
2) guza chromochonnego;       5) nerwiaka skóry.
3) wyspiaka trzustki;
Prawidłowa odpowiedź to:

Udział nowotworów, w których wyleczenie osiąga się głównie pod wpływem systemowych metod leczenia szacuje się na:

W radykalnej radioterapii nowotworów płaskonabłonkowych (np. rak krtani, skóry, szyjki macicy, języka) stosuje się dawki promieniowania rzędu:

W raku krtani skojarzenie radioterapii i chemioterapii jest metodą z wyboru:
1) w stopniu I;             4) w raku rozsianym;
2) w stopniu II;             5) w leczeniu pooperacyjnym.
3) w raku miejscowo zaawansowanym;
Prawidłowa odpowiedź to:

Cetuksymab:
1) jest przeciwciałem monoklonalnym skierowanym przeciwko VEGF;
2) jest drobnocząsteczkowym inhibitorem kinazy tyrozynowej hamującym szlak EGFR;
3) jest przeciwciałem monoklonalnym przeciwko EGFR;
4) zwiększa efekt radioterapii w nowotworach głowy i szyi;
5) znacząco wydłuża czas przeżycia w jasnokomórkowym raku nerki.
Prawidłowa odpowiedź to:

Zgodnie z kryteriami RECIST częściowa odpowiedź pojedynczego guza nowotworowego definiowana jest jako:

Do objawów niepożądanych leczenia tamoksyfenem nie należą:

W porównawczych badaniach klinicznych pod pojęciem ryzyka względnego rozumie się:

Analiza QALY:

Indeks rokowniczy dla wczesnej postaci chłoniaka Hodgkina według European Organization for the Research and Treatment of Cancer (EORTC) wyróżnia 3 grupy rokownicze. Do czynników klasyfikujących do grupy o dobrym rokowaniu nie należy:

W II stopniu zaawansowania nienasieniakowatego raka jądra konieczne jest:

Prawdziwym twierdzeniem na temat raka nerki jest, że:

Chora 29-letnia przebyła poronienie przed 3 miesiącami. Z powodu kaszlu i krwioplucia przeprowadzono diagnostykę i wykryto liczne zmiany przerzutowe do płuc jako jedyne ognisko rozsiewu. Oznaczono poziom βHCG, który przekroczył 10⁵. Według klasyfikacji ciążowej choroby trofoblastycznej według FIGO 2000 chora należy do grupy:

Optymalne postępowanie u 16-letniej chorej z rozpoznaniem raka pęcherzyka żółtkowego w II stopniu zaawansowania według FIGO jest:

Rituksymab stanowi już trwały element terapii wybranych nowotworów limfatycznych. Wieloletnie obserwacje chorych poddawanych terapii z udziałem rituksymabu pozwoliło na ocenę bezpieczeństwa takiego leczenia oraz ocenę odległych działań niepożądanych. Spośród wymienionych twierdzeń na temat rituksymabu nieprawdziwe jest, że:

Do niekorzystnych czynników predykcyjnych dla chemioterapii zaawansowanego/rozsianego raka pęcherza moczowego należą:

Celem hormonoterapii opóźnionej, którą stosuje się dopiero w chwili wystąpienia progresji raka gruczołu krokowego jest:

Spośród podanych twierdzeń dotyczących chłoniaka grudkowego prawdziwe jest, że:

Rutynowym wskazaniem do podania granulocytarnego czynnika wzrostu nie jest:

U 30-letniego mężczyzny w badaniu mielogramu znaleziono: 85% blastów, 4% erytroblastów, 1% mielocytów, 3% metamielocytów, 5% neutrocytów, 2% limfocytów. Immunofenotyp komórek blastycznych był następujący: CD2-, CD10+, CD13-, CD19+, CD33-, CD34+. W badaniu cytogenetycznym stwierdzono anomalię kariotypu: t(4;11). Na podstawie podanego powyżej opisu najbardziej prawdopodobny rozpoznaniem i optymalnym sposobem dalszego postępowania terapeutycznego jest:

Spośród podanych twierdzeń dotyczących wielkokomórkowego chłoniaka rozlanego z komórek B prawdziwe jest, że:

U 45-letniego mężczyzny rozpoznano nieklasyczną postać chłoniaka Hodgkina z przewagą limfocytów (NLP) - zajęcie węzłów chłonnych szyi po prawej stronie i jamy brzusznej (wymiary poniżej 5 cm). Stwierdzono niedokrwistość (poziom hemoglobiny < 10 g/dl), zwiększoną leukocytozę (18 G/l) i hipoalbuminemię (3.5 g/dl). Spośród podanych opcji terapeutycznych optymalna jest:

Spośród twierdzeń na temat wykorzystania trastuzumabu w leczeniu uzupełniającym chorych na raka piersi prawdziwe jest, że:
1) trastuzumab nie powinien być stosowany jednocześnie z hormonoterapią, ponieważ obniża jej skuteczność;
2) trastuzumab powinien być stosowany w jednoczasowym skojarzeniu z chemioterapią przez okres co najmniej roku;
3) trastuzumab nie powinien być stosowany u chorych uprzednio leczonych antracyklinami;
4) dopuszczalne jest podawanie trastuzumab w schemacie co 7 lub co 21 dni;
5) przeciwwskazaniem do stosowania trastuzumabu jest frakcja wyrzutowa lewej komory poniżej 50-55%.
Prawidłowa odpowiedź to:

Przeciwwskazaniem do stosowania hormonoterapii zastępczej z udziałem estrogenów jest:

Obserwacja chorej po leczeniu z powodu raka piersi rutynowo powinna obejmować:

U chorej na kosmówczaka z wieloogniskowym rozsiewem do płuc i mózgu, stwierdzonym w chwili rozpoznania (chora bez objawów neurologicznych) w pierwszej kolejności należy:

U 45-letniej chorej na raka szyjki macicy w stopniu IIIb, z torbielowatością nerek i wodonerczem prawostronnym z powodu ucisku moczowodu (klirens kreatyniny 35 ml/min), właściwym leczeniem jest:

Markerem nowotworowym o najwyższej czułości i specyficzności, który jest wartościowy w rozpoznaniu nowotworu, monitorowaniu leczenia i obserwacji po leczeniu jest:
1) beta-HCG u chorych na nienasieniaki jądra z utkaniem raka kosmówki;
2) PSA u chorych na raka gruczołu krokowego poddanych całkowitej prostatektomii;
3) CEA u chorych na raka jelita grubego;
4) CA 15.3 u chorych na raka piersi;
5) CA 125 u chorych na raka jajnika.
Prawidłowa odpowiedź to:

W przypadku centralnego cewnika naczyniowego z systemem całkowicie implantowanym (port naczyniowy) pielęgnacja wkłucia polega na:
1) płukaniu cewnika roztworem heparyny po każdym użyciu;
2) płukaniu cewnika roztworem heparyny raz w miesiącu, jeżeli cewnik nie jest używany;
3) wymiana igły co 3-5 dni w przypadku podawania leków we wlewach ciągłych;
4) badaniu mikrobiologicznym materiału pobranego z końcówki cewnika po jego założeniu i następnie w przypadku infekcji o nieznanym pochodzeniu (bez konieczności usuwania portu);
5) kontroli wskaźników krzepnięcia przynajmniej raz w miesiącu.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wysiękowy płyn w jamie opłucnej charakteryzuje:
1) LDH w płynie > 200 U/l;
2) LDH w płynie < 200 U/l;
3) stosunek LDH w płynie z jamy opłucnej do LDH w surowicy > 0,6;
4) wyższa aktywność LDH w płynie z jamy opłucnej w stosunku do aktywności LDH w surowicy;
5) przynajmniej dwukrotnie wyższe stężenie białka w surowicy w porównaniu do stężenia w płynie z jamy opłucnej.
Prawidłowa odpowiedź to:

U 57-letniej chorej na raka piersi (pT2, pN1, ER++, PgR++, HER2+3), z napadowym migotaniem przedsionków i przebytym rozległym zawałem ściany dolnej i bocznej mięśnia sercowego, po mastektomii przed 7 laty, po której stosowano chemioterapię uzupełniającą (6 cykli CMF) oraz hormonoterapię tamoksyfenem przez 5 lat, stwierdzono przerzuty do płuc ze zmianami typu lymphangiosis, a w obrazie klinicznym duszność. Wśród wymienionych niżej metod leczenia optymalnym postępowaniem dla chorej będzie:

U 47-letniej chorej na raka jajnika w stopniu IIA po optymalnym zabiegu chirurgicznym podano 6 cykli cisplatyny z paklitakselem. Podczas laparotomii drugiego wglądu potwierdzono patologiczną remisję całkowitą. Po 2 latach od zakończenia leczenia stwierdzono wzrost CA-125 do 140 UI. W badaniach obrazowych (tomografia jamy brzusznej i miednicy, radiografia klatki piersiowej) nie wykazano zmian przerzutowych. W wywiadzie, poza polineuropatią, chora nie miała objawów. Optymalne postępowanie powinno polegać na:

Na 100 chorych poddawanych radioterapii wyleczenie jest możliwe u około:

Typowymi późnymi następstwami, które powstają pod wpływem napromieniania są:
1) zaburzenia syntezy DNA;      4) skrócenie życia;
2) zahamowanie ATP;       5) zaburzenia wzrostu.
3) zaburzenia syntezy enzymów;
Prawidłowa odpowiedź to:

Możliwość podwyższenia dawki całkowitej o 20-25% w ramach radioterapii konformalnej wpływa na wyższość tej techniki napromieniania w porównaniu do radioterapii standardowej, ponieważ jednocześnie umożliwia ograniczenie objętości bloku tkanek napromienianych pełną dawką o około 30-40%. Powyższe zdania są:

Do powikłań wczesnych radioterapii można zaliczyć:
1) nudności i wymioty oraz biegunki;    4) martwicę skóry;
2) zapalenie płuc;         5) zwyrodnienie istoty białej.
3) depilację skóry;
Prawidłowa odpowiedź to:

W glejaku włosowatokomórkowym podstawową formą leczenia jest:

W badaniach I i II fazy wykazano, że zastosowanie temozolomidu w nawrotowych glejakach mózgu pozwala uzyskać obiektywne odpowiedzi w granicach:

W radykalnej radioterapii raka gruczołu krokowego standardem jest podanie dawki całkowitej przynajmniej:

Zastosowanie pooperacyjnej radioterapii w stopniu pT3 raka gruczołu krokowego:
1) zmniejsza częstość nawrotów miejscowych;
2) wydłuża przeżycie ogólne;
3) nie jest wskazane;
4) jest wskazane wyłącznie u młodych chorych;
5) przyspiesza ujawnienie się odległych przerzutów.
Prawidłowa odpowiedź to:

Optymalną metodą leczenia chorych na pierwotne chłoniaki ośrodkowego układu nerwowego jest:

Profilaktyczne (od pierwszego cyklu chemioterapii) stosowanie czynnika wzrostu granulocytów jest wskazane wg aktualnych zaleceń ASCO i EORTC w sytuacji:
1) stosowania chemioterapii obciążonej ryzykiem powikłań gorączkowych neutropenii ≥ 40%;
2) stosowania chemioterapii obciążonej ryzykiem powikłań gorączkowych neutropenii ≥ 20%;
3) stosowania chemioterapii obciążonej ryzykiem powikłań gorączkowych neutropenii ≥ 10%;
4) chorych na chłoniaki agresywne w wieku ≥ 65 l., u których planuje się chemioterapię z zamiarem wyleczenia;
5) stosowania chemioterapii obciążonej ryzykiem powikłań gorączkowych neutropenii ≥ 10%, ale < 20% w przypadku występowania czynników zwiększonego ryzyka.
Prawidłowa odpowiedź to:

Chora 24-letnia pragnie mieć potomstwo. Leczona jest z powodu rozrodczaka jajnika w stadium zaawansowania III wg Figo (usunięcie jednostronne przydatków i makroskopowo całkowite wszystkich mas nowotworu). Dalsze postępowanie powinno obejmować:

Chora 56-letnia z rozpoznaniem raka odbytu (rozpoznanie histopatologiczne - Carcinoma planoepitheliale G1) w stadium zaawansowania klinicznego TNM III. W radiochemioterapii należy zastosować:

Spośród wymienionych twierdzeń prawdziwe jest, że:

Radiochemioterapia jest standardową metodą leczenia chorych na raka szyjki macicy w stopniu zaawansowania (wg FIGO):

Chora 27-letnia z rakiem jajnika (Adenocarcinoma G2) w stadium zaawansowania IC (wg FIGO) po radykalnym leczeniu chirurgicznym zgłosiła się w celu ustalenia dalszego sposobu leczenia. Chora planuje w przyszłości posiadanie dzieci. Należy w tej sytuacji zalecić:

Rodzaj stosowanych metod leczenia przeciwnowotworowego chorych na raka odbytnicy położonego poniżej załamka otrzewnej zależy od stopnia zaawansowania choroby nowotworowej. Zastosowanie jedynie leczenia chirurgicznego jest wystarczającym sposobem leczenia w przypadku raka jelita grubego w następującym stadium zaawansowania:

U chorych w trakcie chemioterapii z udziałem antracyklin należy przerwać ich podawanie w razie obniżenia frakcji wyrzutowej lewej komory (w porównaniu do wartości wyjściowej) ocenianej w ECHO serca o przynajmniej:

Zespół Lamberta-Eatona jest:

Do leków, które najczęściej powodują odczyny śluzówkowe należą:

W oznaczaniu tzw. skorygowanego poziomu wapnia w surowicy bierze się także pod uwagę:

Właściwe postępowanie po wynaczynieniu antracyklin polega na stosowaniu:

Zaburzenia móżdżkowe i encefalopatie występują u około 30 % chorych na nowotwory w przebiegu leczenia:

Interleukina-11 działa pobudzająco na:

W odniesieniu do makroglobulinemii Waldenströma prawdziwe są następujące stwierdzenia, z wyjątkiem:

U 43-letniego mężczyzny, u którego przed rokiem rozpoznano raka żołądka, przed 14 dniami wystąpiło zapalenie oskrzeli. Chory z powodu nagłej afazji, zaburzeń widzenia, zażółcenia powłok i skazy krwotocznej skórno-śluzówkowej został przyjęty do szpitala. Nie otrzymywał dotąd przetoczeń produktów krwiopochodnych. Morfologia krwi - Hb 10,5 g/dl, krwinki czerwone 3,0 T/l, leukocyty 5,1 G/l, płytki krwi 15 G/l, w rozmazie krwi obwodowej obecne erytroblasty i schistocyty. Czas protrombinowy i czas częściowej tromboplastyny po aktywacji prawidłowy. Zwiększona aktywność LDH i stężenie wolnej bilirubiny w surowicy. Najbardziej prawdopodobnym rozpoznaniem jest:

Chłoniaki nieziarnicze:

Skuteczność przetoczeń koncentratów krwinek płytkowych u chorych na nowotwory złośliwe ograniczają:

Nabyty niedobór czynnika von Willebranda może wystąpić w przebiegu:
1) tocznia rumieniowatego układowego;    4) czerwienicy prawdziwej;
2) chłoniaka złośliwego;         5) nadpłytkowości samoistnej.
3) szpiczaka plazmocytowego;
Prawidłowa odpowiedź to:

Spośród poniższych twierdzeń nieprawdziwe w odniesieniu do przewlekłej białaczki limfocytowej jest, że:

Stwierdzenie cechy T4b u chorego na raka krtani wiąże się z:
1) naciekaniem chrząstki tarczowatej;
2) naciekaniem przestrzeni przedkręgowej;
3) brakiem możliwości radykalnego leczenia operacyjnego;
4) obturacją dróg oddechowych;
5) naciekaniem kości gnykowej.
Prawidłowa odpowiedź to:

U 68-letniego mężczyzny po leczeniu chirurgicznym i uzupełniającym napromienianiu z powodu średnio zróżnicowanego (G2) raka płaskonabłonkowego jamy ustnej rozpoznano rozległy nawrót w zakresie tkanek miękkich szyi z naciekaniem tętnicy szyjnej wspólnej. Stwierdzony znaczny ubytek wagi ciała (> 10% w ciągu ostatnich kilku miesięcy), a stopień sprawności chorego był niski
(3 w skali WHO). Postępowaniem z wyboru w tym przypadku jest:

U 58-letniego chorego z rozpoznaniem średnio zróżnicowanego raka płaskonabłonkowego języka przeprowadzono zabieg operacyjny polegający na hemiglossektomii i zmodyfikowanym (jednostronnym) wycięciu radykalnym układu chłonnego szyi. Wynik badania pooperacyjnego pozwolił na ustalenie zaawansowania pT2N2b. Wycięcie w zakresie ogniska pierwotnego było doszczętne (najwęższy margines - 0,8 cm). Stwierdzono zajęcie 4 z 28 usuniętych węzłów chłonnych (w tym, w 2 odnotowano przekraczanie torebki węzła i naciek tkanek okołowęzłowych). Właściwym postępowaniem uzupełniającym w tej sytuacji jest:

U 46-letniego chorego w trakcie obserwacji po leczeniu skojarzonym z powodu raka gruczołowo-torbielowatego przyusznicy stwierdzono w badaniu KT klatki piersiowej 2 obwodowe guzy prawego płuca. Po przeprowadzeniu pełnej diagnostyki stwierdzono, że zmiany stanowią jedyne ognisko choroby nowotworowej. Postępowaniem z wyboru w tej sytuacji jest:

Podstawowym mechanizmem hamowania szlaku sygnałowego kinazy tyrozynowej związanej z receptorem naskórkowego czynnika wzrostu (EGFR) przy pomocy cetuksymabu (monoklonalne przeciwciało blokujące zewnątrzkomórkową domenę EGFR), który korzystnie modyfikuje skuteczność radioterapii jest:
1) efekt cytotoksyczny (hamowanie proliferacji);
2) promocja apoptozy;
3) hamowanie napraw uszkodzeń subletalnych i potencjalnie letalnych;
4) hamowanie angiogenezy;
5) pobudzanie angiogenezy.
Prawidłowa odpowiedź to:

Podstawowym celem adiuwantowej chemioterapii stosowanej w ramach uzupełnieni jednoczesnej radiochemioterapii u chorych na niezróżnicowane raki nosowej części gardła jest:

Właściwym postępowaniem uzupełniającym po wycięciu ślinianki podżuchwowej z powodu acinic-cell carcinoma w stopniu zaawansowania pT2N0 jest:

Jednoczasowa chemioradioterapia z udziałem cisplatyny ma zastosowanie w leczeniu:
1) raka szyjki macicy;
2) raka odbytnicy;
3) drobnokomórkowego raka płuca;
4) nowotworów płaskonabłonkowych regionu głowy i szyi;
5) raka jajnika.
Prawidłowa odpowiedź to:

W raku jajnika:
1) skuteczność cisplatyny i karboplatyny nie różni się;
2) w leczeniu pierwszej linii zalecanym schematem chemioterapii jest skojarzenie pochodnej platyny (cisplatyny lub karboplatyny) z taksoidem;
3) docetaksel stosowany w skojarzeniu z karboplatyną jest obciążony niższym ryzykiem powikłań neurologicznych w porównaniu do paklitakselu z cisplatyną;
4) w standardowym skojarzeniu karboplatyny z paklitakselem, aby obniżyć ryzyko mielotoksyczności, paklitaksel podawany jest w 3-godzinnym wlewie;
5) ryzyko neurotoksyczności wzrasta przy podawaniu paklitakselu we wlewie przedłużonym.
Prawidłowa odpowiedź to:

Celami badania śródoperacyjnego mogą być:
1) wykrywanie zmian przednowotworowych;
2) określenie typu histologicznego nowotworu;
3) określenie histogenezy nowotworu;
4) uzyskanie materiału nieutrwalonego do badań specjalnych;
5) ustalenie rozpoznania dla dalszego zakresu operacji.
Prawidłowa odpowiedź to:

Do czynników predykcyjnych w raku piersi należą:
1) wywiad rodzinny;           4) stan receptorów ER i PGR;
2) typ histologiczny nowotworu;       5) stan receptora HER2.  
3) obecność przerzutów do węzłów chłonnych;   
Prawidłowa odpowiedź to:

Celem badań przesiewowych w odniesieniu do raka szyjki macicy jest:
1) potwierdzenie klinicznego rozpoznania raka szyjki macicy;
2) wykrywanie infekcji HPV;
3) określenie typu histologicznego nowotworu;
4) wykrywanie bezobjawowych zmian przednowotworowych;
5) wykrywanie bezobjawowych raków szyjki macicy.
Prawidłowa odpowiedź to:

Ocena stopnia wg Gleasona w raku gruczołu krokowego oparta jest na:

Stopień złośliwości histologicznej G w nowotworach określa się na podstawie:

Zasadniczym celem badania węzła chłonnego wartowniczego jest:

Czynnikami predysponującymi do powstania raka trzonu macicy są:
1) cukrzyca;  2) infekcja HPV;  3) niepłodność;  4) palenie tytoniu;  5) otyłość.
Prawidłowa odpowiedź to:

Biegunka będąca wynikiem ostrego zespołu cholinergicznego może wystąpić u chorych otrzymujących:
1) irynotekan;  2) trastuzumab;  3) imatynib;  4) topotekan;  5) cetuksymab.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wskazaniem do pooperacyjnej radioterapii u chorych po amputacji piersi z powodu raka jest

Napromienianie klatki piersiowej u chorych na drobnokomórkowego raka płuca:
1) jest celowe u chorych z postacią ograniczoną;
2) zmniejsza bezwzględne ryzyko zgonu po 3 latach o 15%;
3) powinno być stosowane równocześnie z chemioterapią;
4) polega na podaniu dawki 40 Gy w ciągu 4 tygodni;
5) nie powinno być kojarzone ze schematem CAV.
Prawidłowa odpowiedź to:

U 64-letniego mężczyzny, nałogowego palacza papierosów, stwierdzono guz zlokalizowany w przywnękowej części lewego płuca. Na zdjęciu przeglądowym klatki piersiowej niedodma obejmująca środkowy płat. W badaniu TK średnica zmiany wynosi 4 cm, widoczne są powiększone węzły wnęki, natomiast węzły grupy 3 są niecharakerystyczne. Na podstawie biopsji endoskopowej rozpoznano raka płaskonabłonkowego. Kolejnym etapem postępowania diagnostycznego powinno być:

U 60-letniego chorego rozpoznano miejscowo zaawansowanego gruczolakoraka płuca. W związku z cechą T4 guz uznano za nieoperacyjny i po dyskusji chorego skierowano do równoczesnej radiochemioterapii. Metoda ta charakteryzuje się następującymi cechami:
1) wydłuża czas do progresji, ale nie wydłuża czasu przeżycia w porównaniu z radykalną radioterapią;
2) wydłuża czas do progresji i czas przeżycia w porównaniu z radykalną radioterapią;
3) ma podobną skuteczność do radioterapii poprzedzonej wstępną chemioterapią;
4) znacząco zwiększa ryzyko popromiennego zapalenia przełyku;
5) lekiem z wyboru w równoczesnej chemioradioterapii jest karboplatyna.
Prawidłowa odpowiedź to:

U 37-letniej chorej rozpoznano raka piersi z cechami pT2, pN1 (1/12), G2, ER(++), PgR (++). W wywiadzie stwierdzono zatorowość płucną w związku z nadpłytkowością i przyjmowaniem doustnych preparatów antykoncepcyjnych. Po chirurgicznym leczeniu oszczędzającym chora w ramach chemioterapii uzupełniającej otrzymała 4 cykle chemoterapii wg schematu AC oraz przeprowadzono radioterapię. Po 3 cyklach chemioterapii chora przestała miesiączkować. Dalsze postępowanie powinno polegać na:

U 31-letniej chorej z rozpoznaniem przedinwazyjnego raka wewnątrzprzewodowego (średnica zmiany 2 cm, wysoki stopień złośliwości, ER /-/ i PgR /-/, HER2 +3) prawidłowe leczenie powinno obejmować: