Egzamin PES / Neurologia / wiosna 2011

Padaczka to choroba:
1) przewlekła;
2) na którą choruje na całym świecie ok. 100 milionów osób;
3) na którą choruje na całym świecie ok. 40 milionów osób;
4) której większość przypadków zostaje sklasyfikowana jako ”idiopatyczne” lub „kryptogenne”;
5) o przebiegu podostrym.
Prawidłowa odpowiedź to:

Napady częściowe złożone:
1) są z definicji połączone z zaburzeniami świadomości;
2) to napady, w których w okresie ponapadowym chory jest splątany i zdezorientowany przez kilka minut;
3) to napady, z których 70-80% spowodowanych jest zmianami w płacie skroniowym;
4) nigdy nie pochodzą z płatów czołowych i potylicznych;
5) to napady, po których pacjent natychmiast dochodzi do siebie.
Prawidłowa odpowiedź to:

U 6-miesięcznego chłopca pojawiły się epizody polegające na nagłym zgięciu głowy, tułowia i kończyn występujące kilka razy dziennie. W wymienionym przypadku należy brać pod uwagę:

Zespół Rasmussena:
1) zwykle rozpoczyna się przed ukończeniem 10 roku życia;
2) zapisy EEG w tym zespole są zawsze prawidłowe;
3) jego przyczyną jest przewlekłe ogniskowe zapalenie mózgu;
4) w ok. 20% przypadków tego zespołu choroba zaczyna się od drgawkowego stanu padaczkowego;
5) napady padaczkowe w tym zespole łatwo poddają się leczeniu.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wskaż prawdziwe stwierdzenia dotyczące padaczki mioklonicznej okresu młodzieńczego:
1) to padaczka idiopatyczna uogólniona;
2) występują poranne mioklonie oraz uogólnione napady toniczno-kloniczne zaraz po przebudzeniu;
3) poziom inteligencji jest prawidłowy;
4) zapis EEG jest zawsze prawidłowy;
5) wywiad rodzinny jest zawsze ujemny.
Prawidłowa odpowiedź to:

Padaczka skroniowa:
1) napady w tej padaczce nigdy nie ulegają uogólnieniu;
2) jest to najczęściej spotykany zespół padaczkowy u dorosłych;
3) u prawie wszystkich pacjentów stwierdza się napady częściowe złożone, z których część ulega wtórnemu uogólnieniu;
4) charakteryzuje się brakiem splątania po napadzie;
5) w wywiadzie często są podawane drgawki gorączkowe.
Prawidłowa odpowiedź to:

Udar niedokrwienny rdzenia kręgowego w odcinku lędźwiowym wywołuje najczęściej następujące objawy:
1) paraplegię;
2) porażenie lub niedowład wiotki;
3) zaburzenia czucia głębokiego w kończynach dolnych;
4) rozczepienne zaburzenia czucia na tułowiu;
5) zaburzenia zwieraczy.
Prawidłowa odpowiedź to:

Typowe objawy udaru niedokrwiennego rdzenia w odcinku piersiowym to:
1) tetraplegia;         4) zaburzenia zwieraczy;
2) rozszczepienne zaburzenia czucia;   5) objawy podobne do
3) gwałtowne, opasujące bóle pleców;    stwardnienia zanikowego bocznego.
Prawidłowa odpowiedź to:

W płynie mózgowo-rdzeniowym u pacjentów z udarem niedokrwiennym rdzenia kręgowego stwierdza się:
1) wzrost stężenia białka;
2) obecność komórek żernych;
3) prawidłowy poziom gammaglobulin;
4) prawidłowy poziom glukozy;
5) obniżony poziom gammaglobulin i glukozy.
Prawidłowa odpowiedź to:

Główne objawy zakrzepicy zatoki bocznej to:
1) podwyższenie temperatury, gorączka;
2) wzrost poziomu stężenia glukozy w płynie mózgowo-rdzeniowym;
3) opalizujący, mętny płyn mózgowo-rdzeniowy;
4) senność;
5) często objawy uszkodzenia nerwów czaszkowych: IV i VIII.
Prawidłowa odpowiedź to:

Skurcz naczyń mózgowych jest jednym z głównych powikłań krwawienia podpajęczynówkowego:
1) skurcz naczyń rozwija się u 20% pacjentów po przebytym krwawieniu podpajęczynówkowym;
2) bezpośrednią przyczyną skurczu naczyń są wolne rodniki i mediatory reakcji zapalnej;
3) bezpośrednią przyczyną skurczu naczyń jest glutaminian oraz acetylocholina i GABA;
4) częstym klinicznym objawem niedokrwienia mózgu wywołanym skurczem naczyń są zaburzenia świadomości;
5) kliniczne objawy skurczu naczyń wywołanym pęknięciem tętniaka występują zwykle w 5-7dni po jego pęknięciu.
Prawidłowa odpowiedź to:

Najczęstsze przyczyny krwotoku nadtwardówkowego w kanale kręgowym to:
1) powikłanie nakłucia lędźwiowego;   4) zawał niedokrwienny rdzenia;
2) nadciśnienie tętnicze;     5) choroby hematologiczne.
3) urazy kręgosłupa;
Prawidłowa odpowiedź to:

Przyczyną krwotoku do rdzenia kręgowego może być:
1) guz rdzenia;           4) białaczka;
2) zespół Hakima;         5) uraz rdzenia.
3) zawał żylny rdzenia;
Prawidłowa odpowiedź to:

Kliniczne objawy zespołu Foixa - Alajouanine’a to:
1) ostro narastające objawy kliniczne (w ciągu godzin lub dni);
2) podostro narastające objawy kliniczne (kilka tygodni);
3) objawy prodromalne to bóle kończyn dolnych;
4) niedowład spastyczny kończyn dolnych;
5) niedowład wiotki kończyn dolnych.
Prawidłowa odpowiedź to:

Unaczynienie tętnicze rdzenia charakteryzuje się następującymi cechami:
1) krążenie tętnicze w odcinku szyjnym jest relatywnie ubogie w porównaniu z ilością naczyń w odcinku piersiowym;
2) obszar „ostatniej łąki” w unaczynieniu rdzenia to odcinek od C8 do Th3;
3) obszar „ostatniej łąki” w unaczynieniu rdzenia to odcinek od Th4 do Th9;
4) mielopatia naczyniowa środkowej części rdzenia kręgowego może być zespołem mylnie lokalizującym;
5) tętnica Adamkiewicza odchodzi zwykle na poziomie poniżej Th12.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wskaż prawdziwe stwierdzenia dotyczące mózgowej angiopatii amyloidowej:
1) zapadalność na nią wzrasta z wiekiem;
2) występuje najczęściej u dzieci;
3) charakterystyczną cechą tej choroby są nawracające bóle i zawroty głowy;
4) w jej przebiegu często występują krwotoki mózgowe;
5) w trakcie trwania tej choroby mogą wystąpić zaburzenia świadomości.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wskaż prawdziwe stwierdzenia dotyczące udaru lakunarnego:
1) rokowanie zależy od właściwego leczenia nadciśnienia tętniczego;
2) charakterystyczne objawy to izolowany niedowład połowiczy;
3) przyczyną są zmiany morfologiczne w ścianach drobnych naczyń tętniczych;
4) przyczyną są zmiany miażdżycowe w naczyniach koła Wilizjusza;
5) przyczyną są choroby serca.
Prawidłowa odpowiedź to:

U pacjentów po przebytym krwawieniu podpajęczynówkowym często występuje:
1) hipernatremia i zwiększenie objętości płynów wewnątrznaczyniowych;
2) zaburzenia wydzielania hormonu antydiuretycznego;
3) wzrost filtracji kłębuszkowej;
4) retencja wolnej wody;
5) obniżenie współczynnika filtracji kłębuszkowej.
Prawidłowa odpowiedź to:

Senność w chorobie Parkinsona może być skutkiem ubocznym leczenia farmakologicznego. Jest to prawdą w odniesieniu do:

Badając 14-latkę z narastającymi od 2 lat trudnościami z chodzeniem, stwierdzasz m.in.: ataksję kończyn dolnych, zniesione odruchy skokowe, upośledzenie czucia wibracji w stopach. Za najmniej prawdopodobne rozpoznanie uważasz:

W wielu genetycznie uwarunkowanych chorobach neurozwyrodnieniowych proces patologiczny dotyka również inne, niż układ nerwowy, narządy. Szczególnie wysokie ryzyko rozwoju choroby nowotworowej występuje w przypadku:

W odniesieniu do wyników badań pomocniczych w ataksji Friedricha, nie jest prawdą, że:

U 40-letniego mężczyzny z zaburzeniami psychicznymi i dystonią, w diagnostyce różnicowej należy uwzględnić:

Do taupatii nie należy:

Wystąpienie objawów psychotycznych u chorego z otępieniem pozwala jednoznacznie rozpoznać:

Do leczenia uogólnionej dystonii nie wybierzesz:

Z badań pomocniczych w diagnostyce dystonii, najmniej przydatnym jest:

W niektórych chorobach neurozwyrodnieniowych genetycznie uwarunkowanych, defekt genetyczny polega na zwiększonej liczbie powtórzeń sekwencji trójnukleotydowych. Nie jest to prawdą w przypadku:

U 55-letniej kobiety, oprócz zaburzeń pamięci, córka zaobserwowała zmianę w zachowaniu. Jest skonfliktowana z sąsiadami, którym zarzuca „robienie na złość”, przestała dbać o wygląd, utyła. Jej ojciec przed śmiercią (zginął w 61 r.ż. w wypadku komunikacyjnym) zachowywał się podobnie. W badaniu neurologicznym stwierdzasz niewielką sztywność w 4 kończynach, spowolnienie, objawy deliberacyjne. Za najbardziej prawdopodobne uznajesz:

W pierwotnej dystonii torsyjnej (Oppenheima, DTY1) dziedziczenie zachodzi w sposób:

Wspólnymi cechami zwyrodnienia wątrobowo-soczewkowego (choroba Wilsona, MIM 277900) i choroby krętych włosów (choroba Menkesa, MIM 309400) są:

Czynnikiem różnicującym klinicznie postać dorosłych choroby Huntingtona od pląsawicy w przebiegu neuroakantocytozy jest obecność:

Leczeniem z wyboru napadów padaczkowych u dzieci z zespołem niedoboru białka transportowego glukozy jest/są:

W wariancie Seitelbergera, jak i w klasycznej odmianie choroby Pelizaeusa-Merzbachera najczęściej spotykanym wspólnym objawem klinicznym jest:

15-letni chłopiec, dotychczas nie chorujący, zaczął uskarżać się na znaczne pogarszanie się ostrości wzroku wraz z zapadaniem nocy. Po około 3 miesiącach dołączyło się osłabienie 4 kończyn przy znacznej niepewności chodu i ruchów kończyn górnych; badanie okulistyczne ujawniło ziarniste barwnikowe zwyrodnienie siatkówki. Chłopiec stał się drażliwy, wybuchowy, uskarżał się na drętwienia palców dłoni i stóp. Badanie neurologiczne ujawniło osłabienie kończyn dolnych z niewielkim obniżeniem napięcia mięśniowego, zaburzenia wykonywania próby pięta-kolano, zaburzenia czucia wszystkich rodzajów o charakterze „skarpetek” i „rękawiczek”, zaznaczony, obustronny zanik mięśni grupy strzałkowej; w badaniu elektrofizjologicznym występowało obniżenie szybkości przewodzenia w nerwach obwodowych, najbardziej zaznaczone w nerwie strzałkowym wspólnym. Na tym etapie można by u pacjenta podejrzewać:

Aby zwiększyć prawdopodobieństwo rozpoznania w powyższej chorobie należy wykonać badanie:

Konsekwencją ustalonego rozpoznania będzie leczenie pacjenta przedstawionego w zadaniu nr 35 za pomocą:

Charakterystyczną, wczesną, cechą kliniczną gąbczastego zwyrodnienia układu nerwowego (choroba Cancavana) jest:

Cechę tę choroba Cancavana dzieli z:

W zespole Lescha-Nyhana (MIM 308000) dochodzi do braku enzymu fosforybozylotranferazy hipoksantynoguaninowej w:

35-letni mężczyzna skarżył się na osłabienie siły w kończynach górnych, zauważył zaniki drobnych mięśni rąk i drżenie pęczkowe. Odczuwał parestezje karku i ramion. W badaniu wykazano niewielkie osłabienie czucia powierzchniowego w kończynach górnych oraz niewielki niedowład spastyczny kończyn dolnych. Dane te przemawiają za:

U 72-letniego chorego wystąpiły objawy, sugerujące ucisk rdzenia kręgowego w odcinku piersiowym. W badaniu tomografii rezonansu magnetycznego ujawniono lity guz zewnątrzrdzeniowy. W pierwszej kolejności należy myśleć o:

U12-letniego chłopca szybko rozwinęły się bóle głowy, senność, wymioty. W badaniu tomografii rezonansu magnetycznego ujawniono dobrze wzmacniający się guz linii środkowej. U dziecka należy wykonać badanie:

U 43-letniego mężczyzny rozwinął się guz lewej gałki ocznej. W badaniu tomografii rezonansu magnetycznego ujawniono dodatkowo, „nieme” klinicznie ogniska śródmózgowe, wyraźnie wzmacniające się po podaniu kontrastu. Zastosowane w celu przeciwobrzękowym kortykosteroidy spowodowały również znaczne zmniejszenie wymiarów guza. Obraz ten sugeruje rozpoznanie:

U 57-letniego mężczyzny żona zauważyła szybko postępującą zmianę w zachowaniu, połączoną z dwoma napadami padaczkowymi. W badaniu tomografii rezonansu magnetycznego wykazano niejednorodnie wzmacniający się po podaniu kontrastu, duży guz leżący w strukturach głębokich prawej półkuli mózgu. Najbardziej prawdopodobne rozpoznanie, to:

U 45-letniej kobiety przez kilka lat występowały napady padaczkowe, następnie stopniowo narastały bóle głowy. Tomografia rezonansu magnetycznego ujawniła guz śródczaszkowy, jednolicie wzmacniający się po podaniu kontrastu Zespół objawów w pierwszej kolejności przemawia za:

W odniesieniu do struktur czaszki prawdą jest, że:

Wzmocnienie kontrastowe w obrazowaniu nowotworów mózgu jest uzasadnione ze względu na:

Które sformułowanie odnoszące się do symptomatologii klinicznej guzów mózgu jest prawdziwe?

Nowotwory mózgu rozwijają się w wyniku:

Wskaż fałszywe stwierdzenie:

Zespół zamknięcia (Locked-in syndrome) występuje w uszkodzeniu:

W ostrej fazie udaru wzmocnienie sygnału widoczne jest w:
1) obrazach T2;  2) obrazach T1;  3) DWI;  4) FAIR.
Prawidłowa odpowiedź to:

Która z wymienionych grzybic obejmujących bezpośrednio OUN jest najczęstsza?

Ciałka Negriego w badaniu histopatologicznym mózgu są charakterystyczne dla:

Obraz płynu mózgowo-rdzeniowego w neuroinfekcjach powodowanych przez kryptokoki jest:

PML jest schorzeniem związanym z oportunistyczną infekcją:

Która z poniższych cech jest szczególnie charakterystyczna dla otępienia z ciałami Lewy’ego?

Spośród następujących twierdzeń dotyczących SM wymień te, które są prawdziwe:
1) we krwi obwodowej obserwuje się wzrost liczby indukujących supresorowych limfocytów T;
2) poziom TNF-alfa w płynie mózgowo-rdzeniowym koreluje z aktywnością choroby;
3) z patogenezą SM wiązany jest ludzki herpeswirus typu 6 (HHV6);
4) w SM wykazano reaktywność limfocytów w stosunku do epitopów MBP-białka zasadowego mieliny i PLP-bialka proteolipidu;
5) EAE jest modelem zwierzęcym SM.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wśród następujących objawów:
1) zmęczenie;         4) połowiczy kurcz twarzy;
2) zaburzenia funkcji poznawczych;   5) objaw Hornera,
3) spastyczność;
wymień dwa, które rzadziej niż inne widywane są w przebiegu stwardnienia rozsianego:

Wśród częstych objawów początkowych u pacjentów z klinicznie pewnym stwardnieniem rozsianym można wymienić poniższe,
z wyjątkiem:

U 25-letniej chorej wystąpiły objawy móżdżkowe. W badaniu NMR stwierdzono 4 ogniska hiperintensywne w T2 o lokalizacji okołokomorowej. U w/w pacjentki:

Wśród następujących czynników wymień te, które są korzystne rokowniczo dla SM:
1) początek choroby przed 35 rokiem życia;
2) początek wieloobjawowy;
3) występowanie objawów móżdżkowych;
4) uszkodzenie dróg korowo-rdzeniowych;
5) początkowe objawy w postaci zapalenia nerwu wzrokowego.
Prawidłowa odpowiedź to:

Choroba Marburga to:

Wymień z poniżej podanych leków stosowanych w rzutowo-remisyjnej postaci SM ten, zmniejszający częstość rzutów choroby o ponad 60%:

Spośród poniższych twierdzeń dotyczących terapii SM, wymień te, które są prawdziwe:
1) u około 30% chorych leczonych interferonem beta-1b pojawiają się przeciwciała neutralizujace;
2) mitoksantron jest lekiem kardiotoksycznym N;
3) plazmafereza może być stosowana w ostrych rzutach choroby;
4) natalizumab redukuje częstość rzutów choroby o około 60%;
5) azatioprynę podaje się w dawce 1-2 mg/kg wagi ciała.
Prawidłowa odpowiedź to:

Podaj, który z niżej wymienionych leków stosowanych w terapii SM powoduje wśród objawów ubocznych postępującą wieloogniskową leukoencefalopatię (PML):

Łagodną padaczkę ogniskową wieku dziecięcego charakteryzuje/ą w zapisie elektroencefalograficznym:

Wśród chorób zwyrodnieniowych mózgu występujących w dzieciństwie, w sposób recesywny sprzężony z płcią dziedziczy się tylko:

Najbardziej charakterystycznym zespołem paraneoplastycznym jest:

Wskaż prawdziwe stwierdzenie:

Objawem charakterystycznym dla uszkodzenia jedenastej pary nerwów czaszkowych nie jest:

Wybierz z poniższych możliwości stwierdzenie nieprawdziwe:

Zespół, który cechują cztery podstawowe objawy: agrafia, akalkulia, agnozja palców, mylenie stron ciała to zespół:

Do chorób recesywnych sprzężonych z płcią nie należy:

U praworęcznego chorego z udarem niedokrwiennym lewej półkuli mózgu stwierdzono następujące objawy: anomia kolorów i aleksja. W takim przypadku prawdziwe jest stwierdzenie dotyczące lokalizacji uszkodzenia w półkuli lewej:
1) wystąpił zawał mózgu z zakresu unaczynienia głównego pnia tętnicy środkowej mózgu;
2) niedokrwienie dotyczy tylnej części ciała modzelowatego;
3) wystąpił zawał mózgu z zakresu unaczynienia tętnicy mózgu tylnej;
4) niedokrwienie dotyczy dolno-przyśrodkowej części płata skroniowego;
5) niedokrwienie dotyczy konaru mózgu lub tylnej odnogi torebki wewnętrznej.
Prawidłowa odpowiedź to:

Czynniki sprzyjające częstszemu występowaniu śródmózgowych krwotoków półkulowych, to:
1) rasa czarna lub żółta;         4) trombocytopenia;
2) angiopatia amyloidowa;         5) używanie amfetaminy.
3) guzy pierwotne i przerzutowe do mózgu;
Prawidłowa odpowiedź to:

U chorego po przebytym udarze niedokrwiennym mózgu z migotaniem przedsionków należy:

U pacjenta z przebytym krwotokiem podpajęczynówkowym po wykonanym zabiegu wewnątrznaczyniowej obliteracji (coiling) tętniaka tętnicy łączącej przedniej, należy:
1) monitorować przepływ przez tętnice koła tętniczego co 1 do 2 dni przez 7 do 14 dni po krwotoku przy pomocy przezczaszkowego badania ultrasonograficznego;
2) stosować nimodipinę 30 mg p.o. co 6 godzin przez minimum 3 tygodnie;
3) stosować nimodipinę 60 mg p.o. co 4 godziny tylko w przypadku stwierdzenia skurczu naczyń podstawy mózgu;
4) w przypadku stwierdzenia objawowego skurczu naczyń wskazane jest podanie 500 ml 5% albumin w czasie 15 minut, a w razie utrzymywania się objawów dalsze leczenie powinno obejmować podanie 250 ml 5% roztworu albumin co 2 godziny dążąc do uzyskania ośrodkowego ciśnienia żylnego powyżej 8 mmHg;
5) w przypadku stwierdzenia objawowego skurczu naczyń wskazane jest podanie 500 ml 20% albumin w czasie 15 minut, a w razie utrzymywania się objawów dalsze leczenie powinno obejmować podanie 250 ml 5% roztworu albumin co 6 godzin dążąc do uzyskania ośrodkowego ciśnienia żylnego powyżej 20 mmHg;
6) w przypadku skurczu objawowego należy zastosować aminy presyjne (fenylefryna lub dopamina) dożylnie, tak aby uzyskać ciśnienie skurczowe krwi 130 do 150 mmHg;
7) w przypadku skurczu objawowego należy zastosować aminy presyjne (fenylefryna lub dopamina) dożylnie, tak aby uzyskać ciśnienie skurczowe krwi 180 do 220 mmHg.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wskaż prawdziwe stwierdzenie dotyczące metod neuroobrazowania w udarze niedokrwiennym mózgu:

Które z poniższych stwierdzeń dotyczących badań neuroobrazowych w krwotokach podpajęczynówkowych są prawdziwe?
1) nadal najbardziej wiarygodnym badaniem w diagnozowaniu wczesnych faz krwotoku podpajęczynówkowego jest tomografia komputerowa;
2) rozpoznanie krwotoku podpajęczynówkowego za pomocą badania tomografii komputerowej może być zależne od wartości hematokrytu wynaczynionej krwi;
3) badanie metodą rezonansu magnetycznego za pomocą echa gradientowego (gradient-echo, GRE) jest badaniem o podobnej czułości we wczesnej fazie krwotoku podpajęczynówkowego jak badanie tomografii komputerowej;
4) badanie rezonansu magnetycznego w opcji FLAIR (fluid attenuated inversion recovery) pozwala na wykrycie krwotoku podpajęczynówkowego w ostrej fazie, jest jednak mniej specyficzne od badania tomografii komputerowej;
5) tylko badanie tomografii komputerowej z kontrastem pozwala zdiagnozować krwotok podpajeczynówkowy;
6) badanie za pomocą echa gradientowego (gradient-echo, GRE) w tomografii rezonansu magnetycznego umożliwia zdiagnozowanie przebytych wcześniej krwawień podpajęczych, obrazując złogi hemosyderyny.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wskaż prawdziwe stwierdzenie w odniesieniu do leczenia krwotoku mózgowego:

W odniesieniu do krwotoku mózgowego wywołanego stosowanym leczeniem prawdziwe jest stwierdzenie:
1) w krwotokach wywołanych podaniem heparyny należy zastosować dożylne preparaty witaminy K;
2) w krwotokach wywołanych podaniem heparyny konieczne jest odstawienie heparyn i zastosowanie siarczanu protaminy w dawce zależnej od ilości podanej heparyny i czasu jaki upłynął od zakończenia jej podawania;
3) w krwotokach zagrażających życiu będących powikłaniem leczenia trombolitycznego wskazane jest przetoczenie masy płytkowej oraz świeżo mrożonego osocza;
4) w krwotokach mózgowych, które wystąpiły po leczeniu antykoagulacyjnym, leczenie antykoagulacyjne nie może być już ponowne włączone, można stosować tylko leki przeciwpłytkowe;
5) osoby, które stosowały kwas acetylosalicylowy przed leczeniem trombolitycznym udaru niedokrwiennego mają znacznie zwiększone ryzyko ukrwotocznienia udaru.
Prawidłowa odpowiedź to:

W pierwszej dobie po wystąpieniu udaru niedokrwiennego mózgu prawidłowe są zalecenia:
1) konieczne jest udrożnienie dróg oddechowych przy zastosowaniu rurki ustno-gardłowej lub intubacji oraz stosowanie sztucznej wentylacji u chorych z zaburzeniami świadomości (Glasgow Coma Scale ≤ 8 punktów) lub zespołami rzekomoopuszkowymi prowadzącymi do niewydolności oddechowej;
2) insulinoterapię należy wdrożyć wyłącznie jeśli glikemia przekracza 400 mg/dl;
3) u chorych z zaburzeniami połykania należy zastosować karmienie przez przezskórną endoskopową gastrektomię (PEG);
4) jeśli nie jest planowane leczenie trombolityczne to skurczowe ciśnienie tętnicze musi zostać obniżone do wartości
< 160 mmHg, a rozkurczowe do < 90 mmHg;
5) konieczne jest ciągłe monitorowanie elektrokardiograficzne, nawet jeżeli nie podejrzewamy zaburzeń rytmu serca lub zmian niedokrwiennych;
6) należy wdrożyć insulinoterapię jeśli glikemia przekracza 150 mg/dl;
7) należy jak najszybciej rozpocząć suplementację żywieniową gdyż poprawia ona wyniki leczenia.
Prawidłowa odpowiedź to:

W leczeniu ostrej fazy udaru niedokrwiennego mózgu prawdziwe jest stwierdzenie:

Aktualne kryteria włączenia do leczenia trombolitycznego udaru niedokrwiennego mózgu to:
1) wiek 18 do 80 lat;
2) kliniczne rozpoznanie ostrego udaru niedokrwiennego mózgu z istotnym deficytem neurologicznym;
3) wykluczenie krwawienia śródczaszkowego wyłącznie przy pomocy badania Rezonansu Magnetycznego Głowy (zalecana metoda: gradient-echo);
4) czas trwania objawów minimum 30 minut bez znaczącej poprawy przed leczeniem;
5) czas od wystąpienia objawów udaru do rozpoczęcia leczenia nie więcej niż 180 minut.
Prawidłowa odpowiedź to:

Potencjał rejestrowany w wyniku aktywacji jednostki ruchowej (motor unit action potential - MUAP) w uszkodzeniu miogennym cechuje się:
1) wysoką amplitudą;       4) krótkim czasem trwania;
2) niską amplitudą;       5) złożoną morfologią (zwiększoną
3) wydłużonym czasem trwania;    polifazją).
Prawidłowa odpowiedź to:

Wskazaniem do pobrania diagnostycznej biopsji mięśnia jest:

Powikłaniem biopsji nerwu łydkowego może być:

Pierwszym objawem napadu ostrej porfirii przerywanej jest najczęściej:

U 18-letniego chłopca stwierdzono ograniczenie ruchomości gałek ocznych, opadanie powiek oraz zwyrodnienie barwnikowe siatkówki. W wykonanej biopsji mięśnia prawdopodobnie stwierdzimy:

Do cech wspólnych dla zespołu Guillaina-Barre`go (ostra zapalna neuropatia demielinizacyjna) i przewlekłej polineuropatii demielinizacyjnej (chronic inflammatory demyelinating polyneuropathy - CIDP) należą:
1) poprzedzające niespecyficzne zakażenie wirusowe układu oddechowego;
2) podwyższony poziom białka w płynie mózgowo-rdzeniowym;
3) odcinkowa demielinizacja w nerwach obwodowych;
4) obecność nacieków limfocytarnych w endoneurium;
5) podatność na leczenie wlewami IvIg;
6) korzystny efekt leczenia glikokortykosteroidami.
Prawidłowa odpowiedź to:

Do cech wspólnych miastenii i zespołu Lamberta-Eatona należą:
1) autoimmunologiczne uszkodzenie obwodowych synaps cholinergicznych;
2) obecność zaburzeń mowy i połykania;
3) spadek amplitudy odpowiedzi mięśniowej M przy stymulacji o częstotliwości 3 lub 5 Hz;
4) zjawisko torowania przy stymulacji o częstotliwości wyższej niż 10 Hz;
5) zmniejszenie objawów po zastosowaniu plazmaferezy.
Prawidłowa odpowiedź to:

Do cech charakterystycznych wieloogniskowej neuropatii ruchowej należą:

Miastenia przejściowa noworodków:
1) występuje u około 12% noworodków matek z miastenią;
2) charakteryzuje się zaburzeniami ssania i cichym płaczem;
3) występuje zawsze u dzieci matek wykazujących objawy kliniczne miastenii;
4) może wystąpić u dzieci matek będących w pełnej remisji;
5) powoduje utrzymywanie się wysokiego miana przeciwciał u dziecka przez okres roku.
Prawidłowa odpowiedź to:

Do cech charakterystycznych dystrofii miotonicznej typu 1 (DM1) należą wszystkie wymienione, z wyjątkiem:

Do cech różnicujących dystrofię mięśniową typu Duchenne`a i Beckera należą:
1) wiek wystąpienia objawów;   4) przykurcz ścięgna Achillesa;
2) rozkład niedowładu;     5) wysoka aktywność CK w surowicy;
3) przerost łydek;     6) szybkość postępu choroby.
Prawidłowa odpowiedź to:

Dla miopatii wrodzonej charakterystyczne są wszystkie wymienione cechy, z wyjątkiem:

Do cech zapalenia skórno-mięśniowego należą wszystkie wymienione, z wyjątkiem:

Wskaż prawdziwe stwierdzenie dotyczące pląsawicy dziedzicznej niepostępującej:

Do cech charakterystycznych dla wtrętowego zapalenia mięśni (inclusion body myositis - IBM) należą:
1) występowanie po 50 r.ż.;
2) przebieg bez zmian skórnych;
3) częstsze występowanie u kobiet;
4) możliwość zajęcia mięśni dystalnych kończyn dolnych;
5) dysfagia;
6) brak związku z chorobą nowotworową.
Prawidłowa odpowiedź to:

Połowicze ruchy baliczne i pląsawicze nie występują:

W rozpoznaniu drżenia samoistnego istotne objawy kliniczne to:
1) drżenie spoczynkowe;     4) sztywność mięśni;
2) drżenie kinetyczne;       5) zaburzenia odruchów postawnych.
3) drżenie głowy;
Prawidłowa odpowiedź to:

Leki stosowane w leczeniu drżenia samoistnego to niżej wymienione, z wyjątkiem:
1) propranololu;  2) gabapentyny;  3) klonazepamu;  4) prymidonu;  5) piribedylu.
Prawidłowa odpowiedź to:

Z agonistów dopaminy najsilniejsze działanie na receptory D3 ma:

Wskaż kryteria diagnostyczne dodatkowe postępującego porażenia nadjądrowego:
1) dystonia szyi;          4) początek po 40 r.ż.;
2) wczesne występowanie dysfagii i dyzartrii;    5) zaburzenia poznawcze.
3) oftalmoplegia nadjądrowa;
Prawidłowa odpowiedź to:

Wariant CJD różni się od postaci klasycznej:

Które z wymienionych poniżej chorób nie są spowodowane patologią białka tau?

Rutynowe badania genetyczne wykonuje się w przypadkach choroby Alzheimera w genach dla:

Wybierz dwa czynniki ryzyka dla zachorowania na AD uznawane najczęściej:

Dobierz najprawdopodobniejsze rozpoznanie do danych uzyskanych podczas wywiadu i badania. U chorego stwierdzono: halucynacje wzrokowe, zaburzenia snu fazy REM, parkinsonizm, fluktuacje w ciągu dnia.

Dobierz najprawdopodobniejsze rozpoznanie do danych uzyskanych podczas wywiadu i badania. U chorego stwierdzono: apatię, zaburzenia funkcji wykonawczych, postępujące zaburzenia mowy, przy względnym zaoszczędzeniu pamięci bądź orientacji przestrzennej:

Które z wymienionych przyczyn otępienia powodują otępienie potencjalnie odwracalne?

Po których z wymienionych leków może pojawić się drżenie jako objaw niepożądany?
1) kwas walproinowy;         5) biperiden;
2) piribedil;           6) flunarazyna;
3) lit;             7) metoklopramid;
4) rezerpina;           8) amitryptylina.
Prawidłowa odpowiedź to:

Chora lat 49 obciążona nadciśnieniem tętniczym, paląca nałogowo papierosy od 30 lat, zauważyła osłabienie sprawności prawej ręki, a po 3 miesiącach także lewej ręki. W czasie wykonywania czynności pojawiło się także nieregularne, zrywające drżenie. Wg męża spowolnił się także jej chód, a sylwetka pochyliła się ku przodowi. Wg niego w nocy chora śpi niespokojnie, krzyczy, rzuca się w łóżku, sama tego nie pamięta. Cierpi także od 3 lat na zaparcia. Stale ma wrażenie marznięcia stóp. Po włączeniu lewodopy zaobserwowano ruchy mimowolne twarzy. Poprawa w zakresie spowolnienia była widoczna dopiero po zwiększeniu dawki leku. Najbardziej prawdopodobnym rozpoznaniem u tej chorej jest :

Chory lat 72, z drżeniem spoczynkowym lewej kończyny górnej, sztywnością oraz bradykinezją, od 5 lat leczony lewodopą z inhibitorem obwodowej dekarboksylazy, od roku w dobowej dawce 600mg trafił do oddziału chirurgii ogólnej z powodu perforacji wrzodu żołądka i był w trybie pilnym leczony operacyjnie. W okresie okołooperacyjnym odstawiono mu wszystkie leki oraz pokarmy doustne. U takiego chorego istnieje ryzyko rozwoju:

U chorego lat 70 z rozpoznaną od 6 lat chorobą Parkinsona wystąpiło skrócenie czasu działania pojedynczej dawki lewodopy (przyjmuje lewodopę z benserazydem w dawce 3x250 mg). Po przyjęciu leku chory odczuwa jego działanie po około 40 minutach, ale kiedy ono się pojawia zaczyna odczuwać ruchy mimowolne o charakterze pląsania, które po około godzinie mijają. Po 3 godzinach od przyjęcia leku pojawiają się ponownie i po ich wygaśnięciu chory zaczyna odczuwać trudności w poruszaniu się, nasilenie drżenia oraz bolesne wykręcanie stopy lewej. Chory od około roku ma również problemy z przypominaniem sobie zdarzeń z ostatnich dni. W nocy śpi niespokojnie, ma żywe marzenia senne. Z powodu zaburzeń nastroju od miesiąca przyjmuje paroksetynę w dawce 20mg dziennie. Kilkakrotnie przebudzony w nocy widział nieżyjącego brata. Rano jest zwykle senny, odczuwa zawroty głowy, kilka razy po szybkim wstaniu zachwiał się i upadł. Występujące u chorego zaburzenia ruchowe można sklasyfikować jako:
1) dyskinezy szczytu dawki;     5) dyskinezy dwufazowe;
2) zespół on-off;       6) opóźnienie działania leku (delayed on);
3) dystonię końca dawki;     7) objaw wyczerpania dawki (wearing off).
4) akatyzję;
Prawidłowa odpowiedź to:

Najwłaściwsze postępowanie terapeutyczne u tego chorego to:

Do leczenia chirurgicznego choroby Parkinsona za pomocą głębokiej stymulacji jądra niskowzgórzowego kwalifikują się i najlepiej rokują chorzy:
1) którzy nie wykazują już odpowiedzi na lewodopę;
2) w młodszym wieku;
3) u których choroba trwa mniej niż 5 lat;
4) z nasilonymi zaburzeniami mowy i upadkami;
5) z napadami przymrożenia;
6) bez zaburzeń funkcji poznawczych;
7) z fluktuacjami ruchowymi, dyskinezami szczytu dawki;
8) z fluktuacjami ruchowymi i omamami wzrokowymi.
Prawidłowa odpowiedź to:

Dystonia szyjna (kręcz karku) należy do jednej z najczęstszych form ogniskowych dystonii. Wybierz z poniższej listy objawów prawidłowy zestaw cech klinicznych najlepiej charakteryzujących to schorzenie:
1) dotknięcie ręką potylicy lub policzka poprawia ustawienie głowy;
2) ból występuje u niewielkiej liczby pacjentów;
3) dobrze reaguje na lewodopę;
4) zwykle dotyczy chorych w przedziale wiekowym 20-60 lat;
5) częściej chorują mężczyźni;
6) co dziesiąty chory doświadcza samoistnych remisji w pierwszym roku choroby;
7) jest związana m.in. ze zwłóknieniem i przykurczem mięśnia mostkowo-obojczykowo-sutkowego;
8) często związana jest ze zmianami w kręgosłupie szyjnym, szczególnie z podwichnięciem w stawie szczytowo-obrotnikowym;
9) może wystąpić w przebiegu choroby Wilsona;
10) może jej towarzyszyć drżenie głowy.
Prawidłowa odpowiedź to: