Egzamin PES / Neurologia / wiosna 2010

W chorobie Huntingtona nasilenie objawów jest uzależnione od ilości powtórzeń trinukleotydu:

Sztywność mięśniowa, drżenie, ataksja, zaburzenia wegetatywne są typowe dla:

Zespół zamknięcia (Locked-in syndrome) występuje w uszkodzeniu:

Zespół Westa charakteryzuje się:
1) cechy hipsarytmii w EEG;
2) początek w ciągu pierwszych 6 lat życia;
3) napady padaczkowe częściowe;
4) napady padaczkowe uogólnione z napadami skłonów;
5) w większości są to przypadki idiopatyczne;
6) najczęściej jest to padaczka objawowa.
Prawidłowa odpowiedź to:

Zespół Lennoxa-Gastauta charakteryzuje się:
1) opóźnienie rozwoju umysłowego;   4) dobrze reaguje na leczenie sterydami;
2) cechy hipsarytmii w EEG;   5) w większości są to przypadki idiopatyczne;
3) objawy encefalopatii;   6) najczęściej jest to padaczka objawowa.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wymień przykłady napadów pierwotnie uogólnionych:
1) miokloniczne;         4) nieświadomości;
2) atoniczne;           5) napady jacksonowskie;
3) toniczno-kloniczne;       6) toniczne.
Prawidłowa odpowiedź to:

Przypadek kliniczny: pacjent podaje w wywiadzie drgawki gorączkowe. Obecnie od około 15. roku życia występują epizody zaburzeń świadomości, poprzedzone często bólami brzucha. Pacjent nieruchomieje patrząc w dal, a następnie wykonuje ruchy rękoma rozpinając i zapinając guziki koszuli. Często bywa pobudzony i agresywny. Nie pamięta co się z nim działo po epizodzie. Prawidłowe rozpoznanie to:

Czynniki ryzyka warunkujące oporność na leczenie:
1) bardzo młody wiek zachorowania (< 2 r.ż);
2) dodatni wywiad rodzinny;
3) znana przyczyna napadów padaczkowych;
4) atoniczne atypowe napady nieświadomości;
5) częste napady częściowe proste;
6) prawidłowy rozwój umysłowy.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wskaźnik zgodności u bliźniąt monozygotycznych z uogólnioną padaczką idiopatyczną wynosi:

Jaki jest wpływ hormonów płciowych na próg drgawkowy?
1) estrogeny wykazują działanie przeciwdrgawkowe;
2) estrogeny wykazują działanie prodrgawkowe;
3) progesteron wykazuje działanie prodrgawkowe;
4) progesteron wykazuje działanie przeciwdrgawkowe;
5) hormony płciowe nie mają wpływu na próg drgawkowy.
Prawidłowa odpowiedź to:

Leki przeciwpadaczkowe, które osłabiają działanie leków antykoncepcyjnych to:
1) karbamazepina;         4) fenytoina;
2) gabapentyna;         5) lewetyracetam.
3) kwas walproinowy;
Prawidłowa odpowiedź to:

Jakie zaburzenia w zakresie metabolizmu kostnego stwierdza się najczęściej u pacjentów z padaczką?
1) hipokalcemię;       4) obniżone stężenie parathormonu;
2) hiperkalcemię;       5) hipofosfatemię.
3) obniżony poziom witaminy D₃;
Prawidłowa odpowiedź to:

Zespoły padaczkowe o bardzo dobrym rokowaniu co do trwałej spontanicznej remisji napadów to:
1) padaczka płata skroniowego;     4) zespół Westa;
2) młodzieńcza padaczka miokloniczna;   5) padaczka z okolicy
3) drgawki gorączkowe proste;      bruzdy Rolanda.
Prawidłowa odpowiedź to:

Leki przeciwpadaczkowe, które indukują metabolizm wątrobowy to:
1) karbamazepina;         4) fenytoina;
2) gabapentyna;         5) lewetyracetam.
3) kwas walproinowy;
Prawidłowa odpowiedź to:

Leki przeciwpadaczkowe, które obniżają łaknienie i mogą wiązać się z utratą masy ciała to:
1) karbamazepina;         4) zonisamid;
2) topiramat;           5) lewetyracetam.
3) kwas walproinowy;
Prawidłowa odpowiedź to:

Które z poniższych stwierdzeń odnoszących się do przemijającego niedokrwienia mózgu (TIA) jest nieprawdziwe?
1) przebycie TIA zwiększa ryzyko wystąpienia udaru niedokrwiennego mózgu, jednak nie stwierdzono aby czas trwania objawów TIA był związany z ryzykiem wystąpienia udaru po TIA;
2) u chorych po przebytym epizodzie TIA nigdy nie stwierdzamy zmian w badaniu mózgowia metodą rezonansu magnetycznego ani też tomografii komputerowej;
3) jeśli bierzemy pod uwagę 90 dniowy okres obserwacji pacjenta po przebytym TIA, największe ryzyko wystąpienia udaru niedokrwiennego mózgu stwierdza się w ciągu pierwszych 48 godzin po TIA;
4) epizody niedokrwienia siatkówki także należy zaliczyć do TIA;
5) w patogenezie TIA należy brać pod uwagę miedzy innymi mechanizm zakrzepu tętniczego, zatorowości
tętniczo-tętniczej oraz zaburzenia hemodynamiczne.
Prawidłowa odpowiedź to:

Które z poniższych stwierdzeń nieprawidłowo podaje przeciwwskazania do dożylnego leczenia trombolitycznego rekombinowanym aktywatorem plazminogenu (rtPA) w udarze niedokrwiennym mózgu?

U pacjenta po przebytym przemijającym niedokrwieniu mózgu (TIA) należy:

W odniesieniu do krwotoków śródmózgowych nieprawdziwe jest stwierdzenie:

U pacjenta po przebytym przemijającym niedokrwieniu mózgu z objawami niedowładu połowiczego prawostronnego, u którego w badaniu ultrasonografii Duplex oraz angio-KT (tomografii komputerowej) stwierdzono 70% zwężenie tętnicy szyjnej wewnętrznej lewej, prawidłowe postępowanie odnośnie leczenia stenozy obejmuje:

Pacjent lat 42 został przyjęty do szpitalnego oddziału ratunkowego z powodu nagłego, bardzo silnego bólu głowy. W badaniu przedmiotowym stwierdzono sztywność karku na 3 palce, objaw Kerniga oraz porażenie nerwu okoruchowego prawego. Które stwierdzenie dotyczące tego chorego jest prawdziwe?

Prawidłowe postępowanie lecznicze w przypadku udaru niedokrwiennego w pierwszej dobie choroby obejmuje między innymi:

U chorego po przebytym udarze niedokrwiennym mózgu z migotaniem przedsionków należy:

Pacjent lat 42 przyjęty do szpitalnego oddziału ratunkowego (SOR) z powodu gorączki, bólów głowy, dużej męczliwości. W wywiadzie przed przyjęciem do SOR - stwierdzono występowanie drgawek kończyn prawych trwające około 2-3 minut. W badaniu przedmiotowym z odchyleń stwierdzono obrzęk tarczy nerwów wzrokowych, niedowład połowiczy prawostronny oraz niedowidzenie połowicze jednoimienne prawostronne. W badaniu tomografii komputerowej po podaniu środka kontrastowego, radiolog stwierdził objaw „pustej delty” w spływie zatok. Najbardziej prawdopodobnym rozpoznaniem jest:

Które z poniższych stwierdzeń dotyczących zaburzeń hematologicznych mogących mieć związek ze zwiększonym ryzykiem wystąpienia udaru jest nieprawdziwe?

Wartość 5 wg skali EDSS określa osobę ze stwardnieniem rozsianym:

Rozszczepienne zaburzenia czucia to:

We wtórnej profilaktyce udaru zaleca się:

Obecność p-ciał przeciwko dekarboksylazie kwasu glutaminowego i amfifizynie u pacjenta z narastającą sztywnością mięśniową i bolesnymi skurczami mięśni przemawia za:

Cechą charakterystyczną wszystkich chorób z objawami otępiennymi jest:

Pacjent lat 50 skarży się na występujące od kilku tygodni ogólne osłabienie i łatwą męczliwość kończyn dolnych podczas chodzenia, a także osłabienie mięśni szyi skutkujące koniecznością częstego podpierania głowy. Ponadto zgłasza trudności w połykaniu bez wyraźnego krztuszenia się, znaczną suchość w jamie ustnej, niepokój, sporadyczne uczucie duszności z kaszlem. Z wywiadu wynika, że w przeszłości palił dużo papierosów, a w ostatnim czasie schudł około 10 kg. W badaniu neurologicznym stwierdza się wyszczuplenie mięśni kończyn dolnych i w mniejszym stopniu górnych, męczliwość mięśni ksobnych kończyn dolnych oraz męczliwość i osłabienie mięśni szyi i karku, brak odruchów kolanowych i skokowych przy pojedynczej próbie ich wywołania, brak zaburzeń czucia skórnego i ułożenia. Najbardziej prawdopodobnym rozpoznaniem jest:

Narastające w ciągu kilku miesięcy objawy: ataksja, drżenie zamiarowe, zespół piramidowy pod postacią objawów patologicznych i braku objawów brzusznych, a następnie niedowładu kończyn dolnych oraz zespół otępienny i zaburzenia nastroju u 40-letniego pacjenta mogą nasuwać podejrzenie:

Drętwienia i bóle kończyn, zaburzenia chodu, zaburzenia potencji u pacjenta, który przebył przed trzema laty radioterapię z powodu powiększenia węzłów chłonnych szyi w przebiegu ziarnicy złośliwej, a obecnie otrzymuje kolejny kurs chemioterapii, nasuwają podejrzenie:

Wczesne objawy choroby Parkinsona to:

Blok przewodzenia w nerwie obwodowym jest ważnym wskaźnikiem diagnostycznym w rozpoznawaniu:

Neurogenny zapis wysiłkowy EMG z mięśnia charakteryzuje się:
1) zubożeniem zapisu;
2) zwiększoną gęstością zapisu;
3) zwiększeniem amplitudy potencjałów ruchowych;
4) zmniejszeniem amplitudy potencjałów ruchowych;
5) prawidłową częstotliwością rekrutacji.
Prawidłowa odpowiedź to:

Lekiem, którego stosowanie może powodować miastenię polekową jest:

Leczenie miastenii lekami antycholinesterazowymi należy:

Wykonanie biopsji mięśnia w celach diagnostycznych zalecane jest w przypadku podejrzenia

Do cech wspólnych dystrofii typu Duchenne`a i Beckera należą:
1) rozkład niedowładu;
2) przerost łydek;
3) obecność kardiomiopatii;
4) wysoka aktywność CK w surowicy;
5) obecność mutacji w genie dla dystrofiny na chromosomie XP21.
Prawidłowa odpowiedź to:

Do cech wspólnych dystrofii miotonicznej typu 1 (DM1) i typu 2 (DM2) należą:
1) autosomalny dominujący typ dziedziczenia;   4) przerost łydek;
2) obecność zaćmy;           5) obecność miotonii.
3) występowanie postaci wrodzonej;
Prawidłowa odpowiedź to:

Które cechy różnicują miotomię wrodzoną typu Thomsena i typu Beckera?

Porażenie okresowe hipokaliemiczne charakteryzuje:
1) autosomalny dominujący sposób dziedziczenia;
2) początek przed okresem pokwitania;
3) występowanie napadów po okresie odpoczynku;
4) szybki, postępujący przebieg choroby;
5) osłabienie mięśni oddechowych w czasie napadu.
Prawidłowa odpowiedź to:

Guzy spoidła wielkiego nie powodują:

U 54-letniej kobiety, przez kilka miesięcy utrzymywały się bóle potylicy i karku, o zmiennym nasileniu. Następnie dołączyła się dyzartria, drętwienia kończyn górnych, mniejsza sprawność lewej kończyny górnej i zaburzenia chodu. Powyższy zespół objawów przemawia za:

Do pierwotnych złośliwych guzów czaszki nie należy:

U 68-letniego chorego, w rok po operacji gruczolakoraka płuca, połączonej z radio- i chemioterapią wystąpił napad padaczkowy, pojawiły się zaburzenia pamięci, niewielka afazja. W badaniu tomografii rezonansu magnetycznego ujawniono liczne wzmacniające się ogniska patologiczne. W różnicowaniu należy uwzględnić:

W chorobie Huntingtona najbardziej uszkodzoną strukturą jest:

Przyczyną zaniku jądra zębatego, jądra czerwiennego, gałki bladej i jądra Luysa (DRPLA) jest:

Gdy u chorego występują ruchy pląsawicze, tiki, drgawki, wysoka aktywność kinazy kreatynowej, dystonia języka to najbardziej prawdopodobnym rozpoznaniem jest:

Leki stosowane w leczeniu choroby Parkinsona to niżej wymienione, z wyjątkiem:
1) rezerpiny;  2) ropinirolu;  3) steroidów;  4) selegiliny;  5) pramipeksolu.
Prawidłowa odpowiedź to:

Objawy niepożądane po 5 latach stosowania lewodopy to niżej wymienione, z wyjątkiem:

Cechą charakterystyczną postępującego porażenia nadjądrowego są niżej wymienione, z wyjątkiem:

W przypadku przymusowego patrzenia w jeden punkt przez wiele minut lub godz. ustępującego po podaniu leków antyhistaminowych lub cholinolityków to najbardziej prawdopodobnym rozpoznaniem jest:

Wynaczyniona krew w fazie ostrej wykazuje:

Krwiak podtwardówkowy w fazie przewlekłej wykazuje:

Typowymi objawami glejaka wielopostaciowego są:

Typowymi objawami opryszczkowego zapalenia mózgu są:

W stwardnieniu rozsianym:

Ryzyko wystąpienia udaru mózgu w ciągu 3 miesięcy po przebytym TIA wynosi:

Nieprawdziwe jest twierdzenie:

Najważniejsze kryteria diagnostyczne MELAS są następujące, z wyjątkiem:

Objawy kliniczne zawału żylnego rdzenia to następujące objawy, z wyjątkiem:

Pierwszym lekiem, jaki należy podać po rozpoznaniu uogólnionej dystonii jest lewodopa ponieważ dystonia reagująca na dopę jest najczęstszą postacią uogólnionej dystonii.

W chorobie Parkinsona nie można stosować metoklopramidu, pomimo że zaparcia są częstym objawem tej choroby.

Klinicznie, rodzinnie występująca pląsawica po wykluczeniu choroby Huntingtona wymaga różnicowania przede wszystkim z neuroakantocytozą, ponieważ ta postać rodzinnej pląsawicy jest najczęstsza po wyłączeniu choroby Huntingtona.

Pląsawicę Sydenhama należy różnicować między innymi z niedoczynnością nadnerczy, ponieważ niedoczynność nadnerczy może powodować pląsawicę.

Choroba tików wymaga różnicowania z zespołem PANDAS (Pediatric Autoimmune Neuropsychiatric Disorders Associated with Streptococcal infections), ponieważ tiki są typowym objawem zespołu PANDAS.

W leczeniu dystonii ogniskowych największe znaczenie mają leki antycholinergiczne, ponieważ inne sposoby postępowania są mniej skuteczne.

W leczeniu drżenia samoistnego o dużym nasileniu postępowaniem z wyboru jest stymulacja głębokich struktur mózgu (DBS), ponieważ inne sposoby leczenia przy dużym nasileniu drżenia są mało skuteczne.

Wspólnymi cechami zwyrodnienia wątrobowo-soczewkowego (choroba Wilsona, MIM 277900) i choroby krętych włosów (choroba Menkesa, MIM 309400) są:

Elementem skutecznie różnicującym zwyrodnienie wątrobowo-soczewkowe (chorobę Wilsona) od aceruloplazminemii (MIM 604290) jest:

W dziedzicznej, niepostępującej pląsawicy (MIM 118700) charakterystyczną cechą kliniczną, obok ruchów pląsawiczych, jest współistnienie:

Sztywność mięśniowa i ruchy dystoniczne, pojawiające się w późnym okresie choroby Huntingtona (MIM 141100) są wynikiem:

34-letni mężczyzna, dotychczas nie chorujący, zaczął bez istotnego powodu popadać w konflikty i w domu, i w pracy, stał się drażliwy, wybuchowy, uskarżał się na niezgrabność ruchów, domownicy zauważyli, że mężczyźnie często wypadają przedmioty z rąk, po 6 miesiącach, z uwagi na zaniedbywanie obowiązków zawodowych i konflikty został zwolniony z pracy, stał się agresywny w domu, drastycznie zaniedbywał higieny osobistej; negował chorobę, kłótnią reagował na wszelkie próby namówienia go na wizytę u lekarza. Na tym etapie można by u pacjenta podejrzewać:

Aby zwiększyć prawdopodobieństwo rozpoznania w chorobie z pytania nr 75 należy wykonać badanie:

Konsekwencją ustalonego rozpoznania dot. pytań nr 75 i 76 będzie leczenie pacjenta za pomocą:

Czynnikiem różnicującym klinicznie postać dorosłych choroby Huntingtona od pląsawicy w przebiegu neuroakantocytozy jest obecność:

W leczeniu padaczki u kobiety ciężarnej:
1) zaleca się zmianę dotychczas stosowanego leku;
2) zaleca się monoterapię najmniejszą skuteczna dawką;
3) dostępne dane nie pozwalają na jednoznaczne określenie konkretnego leku jako zalecanego u kobiet w ciąży;
4) powinno się stosować krótko działające postacie leków przeciwpadaczkowych;
5) jeśli możliwe zaleca się długo działające postacie leków przeciwpadaczkowych.
Prawidłowa odpowiedź to:

Zespół Lennoxa-Gastaut:
1) jest zespołem jednorodnym pod względem patologii;
2) u ok. 25% dzieci z tym zespołem występują wcześniej napady zgięciowe;
3) dobrze odpowiada na leczenie karbamazepiną;
4) charakteryzuje się opóźnieniem rozwoju umysłowego, napadami nie poddającymi się leczeniu oraz szczególnymi zmianami w EEG;
5) jest trudny do leczenia ponieważ żaden lek nie wykazuje zadawalającej skuteczności.
Prawidłowa odpowiedź to:

Padaczka z okolicy bruzdy Rolanda:
1) jest idiopatyczną padaczką ogniskową;
2) u większości dzieci manifestuje się napadami głównie lub wyłącznie w nocy;
3) jest padaczką o zawsze dobrym rokowaniu;
4) charakteryzuje się napadami atonicznymi;
5) rozpoczyna się po 18 rż.
Prawidłowa odpowiedź to:

Do czynników ryzyka padaczki należą:
1) ciężki uraz głowy;     4) wirusowe zapalenie mózgu;
2) przewlekła białaczka szpikowa;   5) przejściowy napad niedokrwienny.
3) udar mózgu;
Prawidłowa odpowiedź to:

Wyładowania padaczkowe:
1) występują u każdego chorego na padaczkę w rutynowym EEG;
2) mogą występować u 1-2% zdrowych dorosłych i u nieco większego odsetka zdrowych dzieci;
3) można zarejestrować w pierwszym EEG u ok. 50% chorych na padaczkę;
4) nigdy nie występują u osób zdrowych;
5) u 10-40% chorych z padaczką nie występują w rutynowym EEG.
Prawidłowa odpowiedź to:

Łagodne zespoły padaczkowe:
1) przebiegają bez zaburzeń rozwoju i bez nieprawidłowości w badaniu neurologicznym;
2) nie zawsze wymagają leczenia;
3) mają zawsze dobre rokowanie;
4) zawsze wymagają włączenia leczenia;
5) nie zawsze mają dobre rokowanie.
Prawidłowa odpowiedź to:

Napady nieświadomości mogą nasilać:
1) karbamazepina;       4) tiagabina;
2) kwas walproinowy;       5) gabapentyna.
3) lamotrygina;
Prawidłowa odpowiedź to:

Ostre objawowe napady padaczkowe:
1) są spowodowane lub związane z ostrą chorobą ogólnoustrojową lub neurologiczną;
2) wymagają włączenia leczenia przeciwpadaczkowego i długotrwałego ich stosowania;
3) to najczęściej drgawki gorączkowe okresu dziecięcego;
4) zwykle samoograniczają się do czasu, kiedy choroby je wywołujące nie ustąpią, nie pozostawiając trwałego uszkodzenia mózgu;
5) nie występują w encefalopatiach metabolicznych i toksycznych oraz w ostrych chorobach infekcyjnych mózgu.
Prawidłowa odpowiedź to:

U 10-letniego dotychczas zdrowego chłopca wystąpił w nocy pierwszy w życiu napad drgawek toniczno-klonicznych. Kilka dni później w ciągu dnia wystąpił epizod skurczu połowy twarzy z wyciekiem śliny w kąciku ust i zahamowanie mowy, bez utraty przytomności. Badający neurolog nie stwierdził odchyleń od stanu prawidłowego. W wykonanym w czasie snu EEG stwierdzono dwufazowe fale ostre w lewej okolicy środkowo-skroniowej. U wymienionego chłopca należy wykonać:

U chłopca opisanego w pytaniu nr 87 można rozpoznać:

U chłopca opisanego w pytaniu nr 87 należy:

Rokowanie u chłopca opisanego w pytaniu nr 87:

W leczeniu ciężkich przypadków zespołu Guillane-Barre (GBS) obowiązują następujące zasady leczenia:

Który z wymienionych fenotypów klinicznych SLA (wariantów) jest najczęstszy?

Który z wymienionych objawów klinicznych należy uznać za najbardziej typowy dla SLA?

Wybierz kryteria dla wdrożenia sztucznej wentylacji u chorego z ostrym udarem mózgu:
1) oddech paradoksalny;
2) objawy tężyczkowe;
3) tachypnoe (powyżej 20 oddechów na minutę);
4) bradykardia;
5) pH > 7,20;
6) pH < 7,20;
7) PaCO_{2 > 60 mmHg;
8) PaCO2 < 60 mmHg.
Prawidłowa odpowiedź to:}

Który z wymienionych leków stosowany jest dożylnie w leczeniu stanu padaczkowego?

Które z wymienionych leków nie powinny być stosowane u chorych z zagrażającym przełomem miastenicznym?

Mioglobinuria może wystąpić w następujących zaburzeniach, z wyjątkiem:

U pacjentki lat 25 stwierdzono pozagałkowe zapalenia nerwu wzrokowego. Badanie NMR wykazało prawidłowy obraz mózgu. Prawdopodobieństwo rozwoju SM w tym przypadku wynosi:

Wybierz prawdziwe twierdzenia dotyczące odchyleń w badaniach laboratoryjnych w stwardnieniu rozsianym:
1) stężenie IgG w płynie mózgowo-rdzeniowym podwyższone jest u około 70% pacjentów;
2) prążki oligoklonalne występują w płynie mózgowo-rdzeniowym u około 90% chorych;
3) stężenie białka jest podwyższone u 25% chorych;
4) nieprawidłowe potencjały wzrokowe wykrywa się u około 50% chorych;
5) rezonans magnetyczny w obrazach T1 może uwidocznić tzw. black holes - czarne dziury;
Prawidłowa odpowiedź to:

U 25-letniej chorej wystąpiły objawy pod postacią pozagałkowego zapalenia nerwu wzrokowego. W badaniu NMR stwierdzono 2 ogniska hiperintensywne w T2. U ww. pacjentki:

Wśród następujących czynników, wymień te, które w SM są niekorzystne rokowniczo:
1) początek choroby przed 35 rokiem życia;
2) początek wieloobjawowy;
3) występowanie objawów móżdżkowych;
4) uszkodzenie dróg korowo-rdzeniowych;
5) początkowe objawy czuciowe lub zapalenie nerwu wzrokowego.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wariantem stwardnienia rozsianego jest:

Wśród następujących jednostek chorobowych wymień te, które wymagają różnicowania ze stwardnieniem rozsianym:
1) kiła układu nerwowego;         4) toczeń układowy;
2) choroba Behceta;           5) zespół SUNCT.
3) guzkowe zapalenie wielotętnicze;
Prawidłowa odpowiedź to:

Badasz 70-latka skierowanego z powodu zaburzeń pamięci. Jego żona podaje, że od ponad roku mężczyzna „zapomina się”, nie radzi sobie z codziennymi zakupami, zgubił się wracając od córki mieszkającej na sąsiednim osiedlu, wolniej chodzi, zdarzały się upadki, parokrotnie miał omamy wzrokowe; nie byli wcześniej u lekarza, gdyż „mąż miewa lepsze i gorsze dni”, ale ostatnio zdarzało się, że nie poznawał żony; leczy się z powodu nadciśnienia tętniczego i choroby wrzodowej. W badaniu stwierdzasz m.in. sztywność czterech kończyn, bradykinezję, zaburzenia odruchów postawnych, objawy deliberacyjne; w teście MMSE 22/30 punktów. Najbardziej prawdopodobnym wydaje Ci się:

W odniesieniu do choroby Alzheimera prawdą jest, że:

Mioklonie mogą występować w chorobach zwyrodnieniowych, m.in. w:

Do leków mogących wywołać objawy parkinsonizmu należą:

Zaburzenia metabolizmu metali występują w niektórych chorobach zwyrodnieniowych, ale nie w:

W leczeniu drżenia samoistnego, oprócz β-blokerów, można zastosować:

W oddziale chorób wewnętrznych masz skonsultować 32-letnią kobietę z pląsawicą. Nic więcej nie wiesz na jej temat. Do prawdopodobnych przyczyn pląsawicy należą:
1) toczeń rumieniowaty układowy;       4) choroba Wilsona;
2) zespół antyfosfolipidowy;         5) hipertyreoza.
3) przyjmowanie leków antykoncepcyjnych;
Prawidłowa odpowiedź to:

Zaburzeń ze strony serca można się spodziewać w:

Pacjentowi z chorobą Parkinsona i niezbyt nasiloną hipotonią ortostatyczną możesz doradzić:

Do lekarza zgłosił się chory lat 43 z następującymi objawami: nieregularne drżenie kończyny górnej prawej, sztywność mięśniowa w obu kończynach górnych (większa po stronie prawej) i prawej kończynie dolnej, spowolnienie ruchowe, zawroty głowy i zachwiania równowagi przy wstawaniu, zaburzenia erekcji. Objawy występują od około 1,5 roku i stopniowo się nasilają. Po włączeniu lewodopy z inhibitorem obwodowej dekarboksylazy w dawce 3x125mg nie zaobserwowano poprawy. Zwiększenie dawki do 3x250mg spowodowało umiarkowanie zmniejszenie spowolnienia sztywności. Lista możliwych rozpoznań obejmuje:
1) chorobę Wilsona;         5) zanik wieloukładowy;
2) chorobę Parkinsona;       6) zespół Shy-Dragera;
3) zwyrodnienie korowo-podstawne;    7) postępujące porażenie
4) otępienie z Ciałami Lewy’ego;    ponadjądrowe.
Najbardziej prawdopodobnymi rozpoznaniami u tego chorego są:

Chory lat 66 zgłasza narastające od 3 lat pogorszenie chodu, ma on charakter powolny, szurający, bez odrywania stóp od podłoża, na nieco poszerzonej podstawie. Balansowanie kończynami górnymi jest zachowane. Choremu trudno rozmawiać w czasie chodzenia. W ostatnim okresie dołączyły się także trudności z koncentracją, skupieniem uwagi, zapamiętywaniem nowych informacji, zaburzenia orientacji przestrzennej. Odczuwa też parcie naglące i niekiedy nie może zdążyć do toalety, aby oddać mocz. Możliwe rozpoznania to:
1) choroba Parkinsona;
2) zanik wieloukładowy;
3) guz płata czołowego;
4) parkinsonizm naczyniowy;
5) idiopatyczne zaburzenia chodu w starszym wieku;
6) wodogłowie normotensyjne.
Najbardziej prawdopodobne rozpoznania to:

Zespoły genetyczne uwarunkowanych przypadków dystonii uogólnionych obejmują w niektórych postaciach także zespół parkinsonowski. Nie występuje on natomiast w jednym z wymienionych typów dystonii:
1) DYT3;  2) DYT1;  3) DYT14;  4) DYT12;  5) DYT5.
Najskuteczniejszymi sposobami leczenia w nasilonej formie tej postaci dystonii są:

Generatorem mioklonii może być:
1) kora mózgowa;       4) nerw obwodowy;
2) pień mózgu;       5) mięsień szkieletowy.
3) rdzeń kręgowy;
Prawidłowa odpowiedź to:

Depresja w chorobie Parkinsona może być znacznie bardziej dokuczliwa niż zaburzenia ruchowe. W zaawansowanych stadiach choroby może jej towarzyszyć lęk i występujące okresowo omamy wzrokowe, a także pogorszenie funkcji poznawczych i zaburzenia snu. Najlepszym wyborem w leczeniu depresji u takich chorych są leki z grupy:

Do lekarza zgłosił się 55-letni chory z dokuczliwym drżeniem obu rąk, występującym w spoczynku i nasilającym się w czasie wykonywania czynności ruchowych. W próbie palec-nos widoczna jest niewielka ataksja. Objawy występują od około 5 lat i stopniowo się nasilają. Chory zauważył, że po wypiciu alkoholu drżenie na krótki czas zmniejsza się, ale potem powraca, niekiedy nawet silniejsze. Od 2 lat żona zauważyła u niego także lekkie drżenie głowy o charakterze przeczenia, występujące w trakcie zdenerwowała. Leki, które mogą być skuteczne u tego chorego to:
1) lewodopa;        6) ropinirol;
2) selegilina;        7) prymidon;
3) propranolol;      8) topiramat;
4) moklobemid;      9) alprazolam;
5) gabapentyna;      10) klozapina.
Prawidłowa odpowiedź to:

Do leczenia chirurgicznego w chorobie Parkinsona nie kwalifikują się chorzy:
1) bez fluktuacji i dyskinez;
2) z zaburzeniami poznawczymi w stopniu otępienia umiarkowanego;
3) nie reagujący na lewodopę;
4) w wieku powyżej 70 lat;
5) chorujący krócej niż 5 lat;
6) z nasiloną depresją;
7) z częstymi upadkami.
Prawidłowa odpowiedź to:

Do dystonii nie zalicza się: