Egzamin PES / Nefrologia / jesień 2015

Które z poniższych stwierdzeń są prawdziwe?
1) głównym kationem osocza i płynu śródmiąższowego jest sód;
2) głównym kationem pozanaczyniowego płynu pozakomórkowego jest potas;
3) głównym anionem płynu śródkomórkowego są wodorowęglany;
4) głównym anionem osocza jest chlor;
5) głównym anionem osocza są fosforany.
Prawidłowa odpowiedź to:

Który z niżej wymienionych czynników wpływa na osmolalność płynów ustrojowych?
1) wazopresyna;
2) osmoreceptory w zatokach śledziony;
3) wolumoreceptory w prawym przedsionku;
4) osmoreceptory w lewej komorze serca;
5) efektywna objętość krwi krążącej.
Prawidłowa odpowiedź to:

Spadek efektywnej objętości krwi krążącej powoduje:
1) wzrost sekrecji peptydów natriuretycznych;
2) pobudzenie układu współczulnego;
3) pobudzenie układu przywspółczulnego;
4) pobudzenie układu renina-angiotensyna-aldosteron;
5) retencję sodu i wody przez nerki.
Prawidłowa odpowiedź to:

Efektywne ciśnienie filtracyjne to różnica:

Nadmierne pocenie w stanach gorączkowych może doprowadzić do:

Jaki odsetek przyjmowanego w diecie sodu jest wydalany przez nerki w warunkach wyrównanego bilansu sodowego?

Hiponatremia z prawidłowym uwodnieniem występuje w następujących stanach klinicznych:
1) w zespole nieprawidłowej sekrecji hormonu antydiuretycznego;
2) w niewydolności serca;
3) przy wymiotach i biegunkach;
4) przy krwawieniach domózgowych i podpajęczynówkowych;
5) w niedoczynności tarczycy.
Prawidłowa odpowiedź to:

Które stwierdzenie jest prawdziwe w stosunku do leczenia ostrej hiponatremii?

Które z poniższych stwierdzeń prawdziwie określają przyczyny hiperkaliemii?
1) niedobór aldosteronu;
2) nadmiar aldosteronu;
3) zespół rozpadu nowotworów;
4) zasadowica metaboliczna;
5) niedobór insuliny.
Prawidłowa odpowiedź to:

Które stwierdzenia są prawdziwe w odniesieniu do hiperkalcemii?
1) występuje w przerzutach nowotworów do kości;
2) charakteryzuje ją wielomocz;
3) prowadzi do adynamii i osłabienia odruchów ścięgnistych;
4) towarzyszy jej kwasica metaboliczna;
5) prowadzi do przewodnienia.
Prawidłowa odpowiedź to:

Które stwierdzenia są właściwe w stosunku do zespołu nerczycowego przebiegającego z masywnym białkomoczem powyżej 10 g/dobę?
1) może przebiegać ze zmniejszoną objętością krążącego osocza;
2) często występuje u dzieci na podłożu zmian minimalnych;
3) należy do typowych objawów wtórnego FSGS u osób otyłych;
4) częstym zjawiskiem jest głęboka hipoalbuminemia < 20 g/l;
5) należy do typowych powikłań nerkowych cukrzycy typu 2.
Prawidłowa odpowiedź to:

Które stwierdzenia są prawdziwe w stosunku do patogenezy zaburzeń lipidowych w zespole nerczycowym?
1) występuje wzrost syntezy w wątrobie lipoprotein o bardzo małej gęstości (VLDL) w odpowiedzi na spadek ciśnienia onkotycznego;
2) pierwszym zaburzeniem lipidowym występującym w zespole nerczycowym jest hipertriglicerydemia;
3) pierwszym zaburzeniem lipidowym występującym w zespole nerczycowym jest hipercholesterolemia;
4) istotnym zaburzeniem jest spadek aktywności lipazy lipoproteinowej;
5) typowym zaburzeniem spadek wartości ilorazu LDL/HDL.
Prawidłowa odpowiedź to:

Które stwierdzenia prawdziwie określają zaburzenia humoralne występujące w zespole nerczycowym?
1) częstym zaburzeniem jest wzrost stężenia wapnia zjonizowanego w surowicy;
2) częstym zaburzeniem jest spadek stężenia wapnia zjonizowanego w surowicy;
3) stężenie wolnej frakcji leków rośnie wskutek niedoboru nośnika białkowego;
4) nieselektywny białkomocz może prowadzić do niedoboru immunoglobuliny G;
5) charakterystycznym zjawiskiem jest wzrost stężenia białka ostrej fazy - CRP.
Prawidłowa odpowiedź to:

Które stwierdzenia właściwie określają objawy zespołu nerczycowego?
1) początkowo obrzęki występują wokół oczu i kostek;
2) do klasycznych objawów zespołu nerczycowego należy nadciśnienie;
3) niedobór transferyny leży u podłoża niedobarwliwej niedokrwistości;
4) masywne obrzęki kończyn sprzyjają zakrzepicy żylnej;
5) utrata czynników wewnątrzpochodnego szlaku krzepnięcia z moczem chroni przed powikłaniami zakrzepowymi.
Prawidłowa odpowiedź to:

Które stwierdzenia są właściwe w odniesieniu do leczenia objawowego zespołu nerczycowego?
1) przy leczeniu diuretykami pętlowymi nie należy wprowadzać ograniczeń w spożyciu sodu;
2) wskutek zmian farmakokinetyki dawki furosemidu muszą być 2-3 wyższe od stosowanych w zastoinowej niewydolności serca;
3) nie ma różnicy między skutecznością furosemidu podawanego drogą doustną i dożylną;
4) w oligowolemicznych zespołach nerczycowych uzasadnione może być poprzedzenie diuretyku pętlowego wlewem niskosodowych hiperonkotycznych niskosodowych albumin;
5) skuteczność diuretyku pętlowego można zwiększyć poprzedzającym podaniem diuretyku tiazydowego.
Prawidłowa odpowiedź to:

Które stwierdzenia prawdziwie określają przebieg gwałtownie postępującego kłębuszkowego zapalenia nerek?
1) do kryteriów diagnostycznych należy nerczycowy białkomocz;
2) filtracja kłębuszkowa obniża się o ponad 50% w okresie kilku tygodni;
3) obraz kliniczny ma często charakter zespołu nefrytycznego;
4) rokowanie jest bardzo niepomyślne i u 90% chorych dochodzi do nieodwracalnego 5. okresu przewlekłej choroby nerek w ciągu 3 miesięcy;
5) początkowo często występują mało specyficzne objawy ogólne: gorączka, osłabienie, bóle mięśniowe.
Prawidłowa odpowiedź to:

Które stwierdzania właściwie charakteryzują patogenezę pierwotnych kłębuszkowych zapaleń nerek?
1) u podłoża większości leży proces immunologicznego zapalenia;
2) badanie immunofluorescencyjne lub immunohistochemiczne wycinka nerki jest istotne dla określenia mechanizmu patogenetycznego;
3) wartość białka ostrej fazy (CRP) w surowicy oddaje dynamikę uszkodzenia kłębuszków;
4) aktywacja układu dopełniacza odgrywa istotną rolę w rozwoju większości pierwotnych kłębuszkowych zapaleń nerek;
5) usunięcie migdałków podniebiennych usuwa główne źródło stymulacji antygenowej i stabilizuje remisję w większości pierwotnych kłębuszkowych zapaleń nerek.
Prawidłowa odpowiedź to:

Które określenia właściwie charakteryzują przebieg glomerulopatii zmian minimalnych?
1) najczęstszą postacią kliniczną jest nasilony zespół nerczycowy;
2) masywnemu białkomoczowi towarzyszy u większości chorych krwinkomocz;
3) w oligowolemicznym zespole nerczycowym może rozwinąć się ostry spadek filtracji kłębuszkowej;
4) trudniejsze od uzyskania remisji zespołu nerczycowego jest utrzymanie jej trwałości;
5) nawrotowe zespoły nerczycowe prowadzą do szybkiego rozwoju 5. okresu przewlekłej choroby nerek.
Prawidłowa odpowiedź to:

W leczeniu pierwszego nawrotu zespołu nerczycowego na podłożu choroby zmian minimalnych właściwym postępowaniem jest zastosowanie:

Które stwierdzenia są prawdziwe w odniesieniu do ogniskowego segmentowego stwardnienia kłębuszków nerkowych (FSGS)?
1) istotne znaczenie rokownicze ma określenie wariantu morfologicznego;
2) stwierdzenie w biopsji nerki FSGS stanowi wskazanie do podjęcia glikokortykoterapii;
3) u podłoża części przypadków leżą genetyczne mutacje białek strukturalnych podocyta;
4) wyjściowy stan filtracji kłębuszkowej ma istotne znaczenie rokownicze;
5) u podłoża FSGS leży jednolity mechanizm uszkodzenia podocyta przez czynniki humoralne.
Prawidłowa odpowiedź to:

Które z niżej wymienionych czynników wpływają negatywnie na rokowanie ogniskowego segmentowego stwardnienia kłębuszków nerkowych?
1) wariant zmian szczytowych w obrazie morfologicznym wycinka nerki;
2) wariant zapadniętych pętli kłębuszkowych w obrazie morfologicznym wycinka nerki;
3) utrzymywanie się nerczycowego białkomoczu po okresie 3 miesięcznej glikokortykoterapii;
4) współistnienienie subnerczycowego białkomoczu z cechami zespołu metabolicznego;
5) utrzymywanie się objawów zespołu nerczycowego po upływie rocznego okresie terapii.
Prawidłowa odpowiedź to:

W leczeniu pierwszego rzutu zespołu nerczycowego na podłożu ogniskowego segmentowego stwardnienia kłębuszków nerkowych (FSGS) włączenie drugiego leku immunosupresyjnego uzasadnione jest po okresie bezskutecznej glikokortykoterapii prowadzonej przez:

Steroidooporność zespołu nerczycowego na podłożu ogniskowego segmentowego stwardnienia kłębuszków nerkowych (FSGS) występuje u:

Do rozpoznania częstej nawrotowości zespołu nerczycowego na podłożu glomerulopatii zmian minimalnych i ogniskowego segmentowego stwardnienia kłębuszków nerkowych (FSGS) upoważnia:

Które z poniższych stwierdzeń jest prawdziwe w stosunku do postępowania terapeutycznego w ogniskowym segmentowym stwardnieniu kłębuszków (FSGS) przebiegającym z subnerczycowym białkomoczem?

Które z poniższych czynników obciążają rokowanie pierwotnej nefropatii błoniastej?
1) płeć żeńska;
2) płeć męska;
3) zwiększone wydalanie z moczem białek drobnocząsteczkowych β₂-mikroglobuliny i α₁- mikroglobuliny;
4) utrzymywanie się nerczycowego białkomoczu > 3 miesięcy;
5) utrzymywanie się nerczycowego białkomoczu > 12 miesięcy.
Prawidłowa odpowiedź to:

U podłoża większości przypadków pierwotnej nefropatii błoniastej leży mechanizm autoimmunizacji, powodujący wytworzenie autoprzeciwciał skierowanych wobec:

Które stwierdzenia w sposób właściwy oddają cechy kliniczne nefropatii błoniastej?
1) początkowym objawem klinicznym jest u większości chorych nerczycowy białkomocz;
2) samoistne remisje są zjawiskiem rzadkim;
3) samoistne częściowe remisje występują u ponad 25% chorych;
4) u ponad 20% osób powyżej 60 roku życia choroba występuje w przebiegu procesu nowotworowego;
5) w okresie 5 lat u 70% chorych z nerczycowym białkomoczem dochodzi do rozwoju 5. okresu przewlekłej choroby nerek.
Prawidłowa odpowiedź to:

Które stwierdzenia opisują w prawdziwy sposób przebieg kliniczny nefropatii IgA?
1) najczęstszą manifestacją jest zespół nerczycowy;
2) najczęstszą manifestacją jest subnerczycowy białkomocz z krwinkomoczem;
3) charakterystycznym zjawiskiem jest prawidłowe ciśnienie tętnicze;
4) charakterystycznym zjawiskiem jest krwiomocz pojawiający się w trakcie infekcji górnych dróg oddechowych;
5) w okresie intensywnego makroskopowego krwiomoczu u 40% pacjentów dochodzi do odwracalnego na ogół ubytku filtracji kłębuszkowej.
Prawidłowa odpowiedź to:

Czynnikiem predysponującym do rozwoju nefropatii IgA jest:

Który rodzaj postępowania terapeutycznego jest właściwy w nefropatii IgA z białkomoczem w zakresie 1,0-3,0 g/dobę, przy filtracji kłębuszkowej > 60 ml/min?

Które z niżej podanych określeń właściwie definiują nefropatię IgM?

Które stwierdzenia są prawdziwe w odniesieniu do czynników nefrytycznych?
1) występują w ogniskowym segmentowym stwardnieniu kłębuszków nerkowych (FSGS);
2) występują w błoniastorozplemowym kłębuszkowym zapaleniu nerek;
3) są krioglobulinami aktywującymi układ dopełniacza;
4) są przeciwciałami, które stabilizują konwertazę1. C3 układu dopełniacza;
5) wywołują stan przewlekłej aktywacji układu dopełniacza.
Prawidłowa odpowiedź to:

Które stwierdzenia prawdziwie określają obraz kliniczny błoniastorozplemowego kłębuszkowego zapalenia nerek?
1) do wczesnych objawów należy nadciśnienie tętnicze;
2) u części chorych występuje lipodystrofia;
3) choroba przebiega przez wiele lat skrycie bez ubytku filtracji kłębuszkowej;
4) u 1/3 chorych obserwuje się subnerczycowy białkomocz i krwinkomocz;
5) wystąpienie zespołu nerczycowego jest zjawiskiem bardzo rzadkim.
Prawidłowa odpowiedź to:

Które stwierdzenia są prawdziwe w odniesieniu do włókienkowego i mikrotubularnego (immunotaktoidalnego) kłębuszkowego zapalenia nerek?
1) charakteryzują się odkładaniem włókienek lub mikrotubuli w mezangium i wzdłuż pętli naczyniowych kłębuszków;
2) włókienka i mikrotubule uwidoczniają się w barwieniu czerwienią Kongo;
3) w badaniu wycinka nerki w mikroskopie świetlnym kłębuszki nerkowe są prawidłowe;
4) częstą manifestacją kliniczną są nadciśnienie i zespół nerczycowy;
5) do postawienia rozpoznania niezbędne jest badanie wycinka nerki w mikroskopie elektronowym.
Prawidłowa odpowiedź to:

Które stwierdzenia są prawdziwe w odniesieniu do ostrego uszkodzenia nerek?
1) do rozpoznania upoważnia wzrost stężenia kreatyniny w surowicy ≥ 0,3 mg/dl w ciągu 6 godzin;
2) do rozpoznania upoważnia wzrost stężenia kreatyniny w surowicy ≥ 0,3 mg/dl w ciągu 48 godzin;
3) do rozpoznania upoważnia wzrost stężenia kreatyniny w surowicy ≥ 50% w ciągu 48 godzin;
4) do rozpoznania upoważnia występowanie przed ostrym uszkodzeniem prawidłowej filtracji kłębuszkowej;
5) do rozpoznania upoważnia spadek diurezy < 0,5 ml/kg przez 6 godzin.
Prawidłowa odpowiedź to:

Które z niżej wymienionych stwierdzeń są prawdziwe w odniesieniu do ostrego uszkodzenia nerek?
1) powrót prawidłowej czynności nerek następuje u 70% chorych;
2) powrót prawidłowej czynności nerek następuje u 95% chorych;
3) leczenie nerkozastępcze jest konieczne u 10% chorych;
4) występuje ze zbliżoną częstością we wszystkich kategoriach wiekowych;
5) czynnikiem ryzyka jest istnienie przewlekłej choroby nerek.
Prawidłowa odpowiedź to:

Które stwierdzenia są prawdziwe w stosunku do ostrego przednerkowego uszkodzenia nerek?
1) przyczyną bywa zmniejszenie objętości krwi krążącej;
2) przyczyną bywa zatorowość cholesterolowa;
3) przyczyną bywa zmniejszenie efektywnej objętości krwi krążącej;
4) w osadzie moczu charakterystyczna jest obecność komórek nabłonkowych i wałeczków ziarnistych;
5) wskaźnik frakcjonowanego wydalania sodu wynosi < 1%.
Prawidłowa odpowiedź to:

Które z poniższych stwierdzeń są prawdziwe w stosunku do ostrego nerkowego uszkodzenia nerek?
1) rozwija się w przebiegu sepsy;
2) cewki nerkowe zachowują sprawną czynność;
3) dochodzi do martwicy i złuszczania się komórek cewek nerkowych;
4) osad moczu jest prawidłowy, ewentualnie zawiera wałeczki szkliste;
5) rozwija się w przebiegu gwałtownie postępujących kłębuszkowych zapaleń nerek.
Prawidłowa odpowiedź to:

Które z niżej wymienionych stanów klinicznych są częstymi przyczynami zagrożenia życia w ostrym uszkodzeniu nerek?
1) ostra niewydolność lewej komory serca;
2) hiponatremia;
3) hipokalcemia;
4) hiperkaliemia;
5) znacznego stopnia kwasica metaboliczna.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wskazaniami do podjęcia leczenia nerkozastępczego w ostrym uszkodzeniu nerek są:
1) przewodnienie oporne na leczenie diuretykami;
2) współistnienie uszkodzenia wątroby;
3) hiperkaliemia oporna na leczenie zachowawcze;
4) kwasica metaboliczna oporna na leczenie;
5) współistnienie niewydolności oddechowej.
Prawidłowa odpowiedź to:

Które stwierdzenia są prawdziwe w stosunku do nefropatii refluksowej będącej następstwem pierwotnego odpływu pęcherzowo-moczowodowego?
1) leczenie zabiegowe nie zmniejsza częstości rozwoju nadciśnienia tętniczego u dzieci i młodzieży;
2) szybkie leczenie zabiegowe chroni przed rozwojem przewlekłej choroby nerek;
3) w wysokim odpływie pęcherzowo-moczowodowym znaczne ścieńczenie kory nerki występuje już przy urodzeniu;
4) pierwszą manifestacją choroby jest najczęściej zakażenie układu moczowego;
5) pierwszą manifestacją choroby jest najczęściej makroskopowy krwiomocz.
Prawidłowa odpowiedź to:

Które z niżej wymienionych czynników istotnie podnoszą ryzyko nawrotu kamicy układu moczowego?
1) wystąpienie pierwszego epizodu kamicy w młodym wieku;
2) utrzymujące się zakażenie dróg moczowych szczepem Escherichii coli;
3) współistnienie nadciśnienia tętniczego;
4) zakażenie układu moczowego bakteriami produkującymi ureazę;
5) dodatni wywiad rodzinny.
Prawidłowa odpowiedź to:

Które stwierdzenia są prawdziwe w odniesieniu do bezobjawowego bakteriomoczu?
1) kryteria rozpoznania są identyczne u kobiet i mężczyzn;
2) wymaga leczenia u chorych na cukrzycę;
3) wymaga leczenia u ciężarnych;
4) obecność leukocyturii nie wpływa na rozpoznanie;
5) nie wymaga leczenia u osób z cewnikiem w pęcherzu moczowym.
Prawidłowa odpowiedź to:

Które stwierdzenia są prawdziwe w odniesieniu do ostrego zapalenia pęcherza moczowego?
1) wysoka gorączka oznacza, że jest objawem towarzyszącym ostremu odmiedniczkowemu zapaleniu nerek;
2) leczenie trwa u kobiet od 3-5 dni;
3) wydłużenie okresu leczenia do 14 dni zmniejsza częstość nawrotów zapalenia u kobiet;
4) przy częstych nawrotach zapalenia profilaktyka nocna jest stosowana u kobiet przez okres 6 miesięcy;
5) postępowanie w ostrym zapaleniu pęcherza moczowego jest takie same u mężczyzn i kobiet.
Prawidłowa odpowiedź to:

Które określenia właściwie charakteryzują powikłane zakażenia układu moczowego?
1) zakażenie u kobiety, jeśli towarzyszy mu gorączka;
2) każde zakażenie układu moczowego u mężczyzny;
3) nawrót zakażenia u kobiety w ciągu 3 tygodni od poprzedniego epizodu;
4) zakażenie układu moczowego u kobiety z anatomicznymi zaburzeniami odpływu moczu;
5) zakażenie u chorego na cukrzycę.
Prawidłowa odpowiedź to:

Które stwierdzenia są prawdziwe w stosunku do ostrego odmiedniczkowego zapalenia nerek?
1) u wysoko gorączkującej osoby należy przed podaniem empirycznej antybiotykoterapii pobrać próbkę krwi i moczu na posiewy;
2) niezbędne jest wykonanie badania USG w celu wykrycia ewentualnej przeszkody w odpływie moczu;
3) u osób niewymiotujących zawsze należy rozpocząć leczenie od doustnej antybiotykoterapii;
4) brak poprawy po 24 godzinach wymaga powtórzenia diagnostyki obrazowej i mikrobiologicznej;
5) brak poprawy po 72 godzinach wymaga powtórzenia diagnostyki obrazowej i mikrobiologicznej.
Prawidłowa odpowiedź to:

Które grupy leków należą do częstych przyczyn ostrego cewkowego-śródmiąższowego zapalenia nerek?
1) allopurinol;
2) antybiotyki β-laktamowe;
3) furagina;
4) trimetoprim;
5) niesteroidowe leki przeciwzapalne.
Prawidłowa odpowiedź to:

Które stwierdzenia właściwie charakteryzują przebieg kliniczny ostrego cewkowo-śródmiąższowego zapalenia nerek?
1) klasyczna triada: gorączka, rumień, bóle stawowe występuje u niewielkiego odsetka chorych;
2) do rozpoznania upoważnia klasyczna triada: gorączka rumień, bóle stawowe;
3) najczęstszym objawem jest niewielka gorączka;
4) jedynym objawem może być spadek filtracji kłębuszkowej;
5) zespół nerczycowy rozwija się po antybiotykach β-laktamowych.
Prawidłowa odpowiedź to:

Które stwierdzenia charakteryzują prawdziwie przebieg zespołu nerkowo-ocznego?
1) jest to ostre cewkowo-śródmiąższowe zapalenie nerek;
2) jest to przewlekłe cewkowo-śródmiąższowe zapalenie nerek;
3) u podłoża leży proces autoimmunizacji;
4) u podłoża leży nosicielstwo gronkowca złocistego;
5) z zajęciem nerek współistnieje zapalenie błony naczyniowej oka.
Prawidłowa odpowiedź to:

Które stwierdzenia są właściwe w stosunku do znaczenia zawartości sodu w płynie dializacyjnym używanym do prowadzenia zabiegów hemodializy?
1) standardowo używa się płynu o stężeniu sodu 132-135 mmol/l;
2) standardowo używa się płynu o stężeniu sodu 138-140 mmol/l;
3) niższe stężenie sodu w płynie dializacyjnym niż w osoczu niesie ryzyko nasilenia pragnienia;
4) wyższe stężenie sodu w płynie dializacyjnym niż w osoczu niesie ryzyko nasilenia nadciśnienia tętniczego;
5) celem zabiegu hemodializy jest usunięcie takiej ilości sodu jaka skumulowała się w organizmie od poprzedniego zabiegu.
Prawidłowa odpowiedź to:

Które stwierdzenia są właściwe w stosunku do znaczenia zawartości potasu w płynie dializacyjnym używanym do prowadzenia zabiegów hemodializy?
1) profilowanie stężenia potasu w płynie dializacyjnym ze stopniowym zwiększaniem różnicy między osoczem a płynem dializacyjnym z 1,5 do 2,5 mmol/l istotnie zmniejsza częstość zaburzeń rytmu serca;
2) profilowanie stężenia potasu w płynie dializacyjnym ze stopniowym zwiększaniem różnicy między osoczem a płynem dializacyjnym z 1,5 do 2,5 mmol/l nie wpływa na bezpieczeństwo zabiegu, zwiększając zagrożenie hiperkaliemii;
3) szybkie zmiany kaliemii podczas zabiegu hemodializy zagrażają zaburzeniami rytmu serca;
4) bilans potasowy jest zrównoważony, jeśli stężenie potasu przed hemodializą nie przekracza 7 mmol/l;
5) u stabilnych pacjentów stężenie potasu w płynie dializacyjnym wynosi najczęściej 2 mmol/l.
Prawidłowa odpowiedź to:

Które stwierdzenia są właściwe w stosunku do znaczenia zawartości wapnia w płynie dializacyjnym używanym do prowadzenia zabiegów hemodializy?
1) dla uzyskania ujemnego bilansu wapniowego w czasie zabiegu hemodializy zaleca się u stabilnych krążeniowo pacjentów płyn dializacyjny o stężeniu wapnia 1,25 mmol/l;
2) u niestabilnych krążeniowo pacjentów zaleca się stosowanie płynu dializacyjnego o stężeniu wapnia 1,5 mmol/l;
3) stosowanie niskowapniowego płynu dializacyjnego zwiększa opór naczyń obwodowych;
4) stosowanie niskowapniowego płynu dializacyjnego zwiększa zagrożenie spadków ciśnienia tętniczego podczas zabiegów hemodializy;
5) w dializatorze wymianie podlega zarówno wapń zjonizowany, jak i związany z białkami.
Prawidłowa odpowiedź to:

Które stwierdzenia są właściwe w stosunku do znaczenia zawartości wodorowęglanów w płynie dializacyjnym używanym do prowadzenia zabiegów hemodializy?
1) standardowe stężenie wodorowęglanów w płynie dializacyjnym wynosi 25 mmol/l;
2) standardowe stężenie wodorowęglanów w płynie dializacyjnym wynosi 35 mmol/l;
3) stężenie wodorowęglanów w surowicy pacjenta przed dializą w środku tygodnia powinno wynosić co najmniej 22 mmol/l;
4) alkaloza śróddializacyjna zmniejsza częstość występowania tzw. amyloidozy dializacyjnej;
5) alkaloza śróddializacyjna sprzyja spadkowi ciśnienia tętniczego.
Prawidłowa odpowiedź to:

Które stwierdzenia są prawdziwe w odniesieniu do kryteriów rozpoczynania programu przewlekłej dializoterapii?
1) najlepiej rozpoczynać ją, gdy szacowany wskaźnik filtracji kłębuszkowej spadnie < 15 ml/min, żeby zapobiec rozwojowi klinicznych objawów mocznicy;
2) zaczynać, gdy pojawiają się kliniczne objawy przewodnienia;
3) zaczynać zawsze, niezależnie od stanu klinicznego, gdy szacowany wskaźnik filtracji kłębuszkowej spadnie < 10 ml/min;
4) zaczynać, gdy ujawni się utrata łaknienia;
5) zaczynać, gdy pogorszy się kontrola nadciśnienia.
Prawidłowa odpowiedź to:

Które stwierdzenia są prawdziwe w odniesieniu do poszczególnych technik pozaustrojowego oczyszczania krwi?
1) w hemodializie zachodzą głównie procesy dyfuzji i ultrafiltracji;
2) w hemodiafiltracji wykorzystuje się jednocześnie transport dyfuzyjny i konwekcyjny;
3) wymagany standard czystości wody jest identyczny dla hemodializy i hemodiafiltracji;
4) podczas zabiegów hemodiafiltracji efektywnie usuwana jest β₂-mikroglobulina;
5) większa eliminacja toksyn drobnocząsteczkowych jest główną przewagą hemodiafiltracji nad hemodializą.
Prawidłowa odpowiedź to:

Jakim kategoriom chorych zabiegi hemodiafiltracji przynoszą największą korzyść?
1) z niestabilnym układem krążenia;
2) z zaburzeniami lipidowymi;
3) z adynamiczną chorobą kości;
4) z niewydolnością serca;
5) z cukrzycą.
Prawidłowa odpowiedź to:

Które stwierdzenia prawdziwie opisują technikę powolnej niskowydajnej hemodializy (SLED - slow low efficiency hemodialysis)?
1) stosuje się w niej dializatory wysoko filtrujące: high-flux;
2) stosuje się w niej dializatory nisko filtrujące: low-flux;
3) przepływ płynu dializacyjnego wynosi 100 ml/min;
4) czas zabiegu przedłuża się do co najmniej 6 godz.;
5) czas zabiegu przedłuża się do co najmniej 8 godz.
Prawidłowa odpowiedź to:

Stosowanie płynu substytucyjnego w czasie zabiegu hemodiafiltracji za filtrem do części żylnej drenów dializacyjnych (post dilution) w porównaniu z ich podawaniem do części tętniczej (predilution) wiąże się z:
1) gorszą eliminacją toksyn drobnocząsteczkowych;
2) większym zużyciem płynu substytucyjnego;
3) większym ryzykiem nadmiernej hemokoncentracji wewnątrz filtra;
4) mniejszym zużyciem płynu substytucyjnego;
5) większym ryzykiem wykrzepnięcia krwi w kapilarach filtra.
Prawidłowa odpowiedź to:

Które z niżej wymienionych stanów są bezwzględnymi przeciwwskazaniami do podjęcia programu dializy otrzewnowej?
1) duża masa mięśniowa;
2) zabiegi operacyjne na jamie brzusznej z pozostawieniem stomii;
3) wielotorbielowate zwyrodnienie nerek;
4) masywne zrosty w jamie otrzewnej po rozległych zabiegach operacyjnych;
5) niezdolność pacjenta lub opiekunów do prowadzenia tej formy terapii.
Prawidłowa odpowiedź to:

W jakiej chorobie układowej z zajęciem nerek występują przeciwciała przeciw RNA polimerazie III?

Wskaż zakres ciężaru właściwego prawidłowego moczu:

Wskaż właściwe postępowanie terapeutyczne w klasie V nefropatii toczniowej:
1) wszyscy pacjenci bez względu na wielkość białkomoczu powinni otrzymywać glikokortykosteroidy w skojarzeniu z cyklosporyną A;
2) wszyscy pacjenci powinni otrzymywać hydroksychlorochinę;
3) pacjenci z białkomoczem subnerczycowym i prawidłową funkcją nerek mogą być leczeni zachowawczo;
4) pacjenci z białkomoczem nerczycowym powinni otrzymywać glikokortykosteroidy w skojarzeniu z rytuksymabem;
5) pacjenci z białkomoczem nerczycowym powinni otrzymywać glikokortykosteroidy w skojarzeniu z mykofenolanem mofetylu lub cyklofosfamidem lub inhibitorem kalcyneuryny.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wskaż zdania prawidłowo określające lukę anionową osocza:
1) różnica stężenia Na⁺ i sumy stężeń Cl⁻ i HCO₃^-;
2) różnica pomiędzy sumą stężeń nieoznaczonych anionów (ΣNA) i nieoznaczonych kationów (ΣNK);
3) w warunkach prawidłowych luka anionowa wynosi 8-14 mEq/l;
4) w hipoalbuminemii luka anionowa jest zwiększona;
5) w kwasicy mleczanowej luka anionowa jest zwiększona.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wskaż autoprzeciwciała najbardziej swoiste dla zajęcia nerek w nefropatii toczniowej:

Wskaż niekorzystne czynniki rokownicze w przebiegu nefropatii toczniowej:
1) płeć męska;
2) wysokie miano autoprzeciwciał dsDNA;
3) obecność półksiężyców w badaniu biopsji nerki;
4) nasilone zmiany śródmiąższowe;
5) zespół nerczycowy w momencie rozpoznania.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wskaż właściwe postępowanie w twardzinowym przełomie nerkowym:
1) leczeniem z wyboru są blokery kanału wapniowego;
2) leczeniem z wyboru są inhibitory enzymu konwertującego angiotensynę;
3) leczeniem z wyboru są blokery receptora dla angiotensyny;
4) w przełomie nerkowym z prawidłowym ciśnieniem tętniczym należy stosować inhibitory enzymu konwertującego angiotensynę;
5) czynność nerek ulega powolnej poprawie do 18 miesięcy po przebytym przełomie, należy odroczyć kwalifikację do transplantacji nerki do 24 miesięcy.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wskaż dawkowanie cyklofosfamidu w schemacie Euro-Lupus w leczeniu indukcyjnym nefropatii toczniowej:

Wskaż najczęstszą postać zajęcia nerek w zespole Sjӧgrena:

Wskaż zdania prawdziwe dotyczące zespołu wątrobowo-nerkowego:
1) jest ostrą przednerkową niewydolnością nerek;
2) aktywacja układu renina-angiotensyna-aldosteron powoduje skurcz naczyń nerkowych;
3) kryterium diagnostycznym jest stężenie sodu w moczu < 30 mmol/l;
4) kryterium diagnostycznym jest białkomocz > 0,5 g/dobę;
5) leczeniem z wyboru jest transplantacja wątroby.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wskaż prawdziwe stwierdzenia dotyczące mykofenolanu mofetylu:
1) hamuje enzym dehydrogenazę monofosforanu inozyny w limfocytach;
2) działa diabetogennie;
3) wymaga rutynowego oznaczania poziomu kwasu mykofenolowego we krwi;
4) jest przeciwwskazany u kobiet w ciąży;
5) cyklosporyna wpływa na krążenie wątrobowo-jelitowe kwasu mykofenolowego zmniejszając ekspozycję na lek.
Prawidłowa odpowiedź to:

W trakcie kwalifikacji chorego dializowanego do przeszczepienia nerki podczas badania usg jamy brzusznej stwierdzono bezobjawowy guz nerki wielkości 3 cm, nerkę usunięto, był to nienaciekający rak jasnokomórkowy nerki. Jaki jest u tego pacjenta obowiązkowy okres karencji przed transplantacją nerki?

Wskaż zdania prawdziwe dotyczące zakażeń grzybiczych u biorców przeszczepu nerki:
1) lekiem z wyboru w leczeniu zakażenia Pneumocystis jiroveci są echinokandyny;
2) zakażenie Cryptococcus neoformans jest wczesnym zakażeniem oportunistycznym po transplantacji nerki, najczęściej rozwija się w ciągu 6 pierwszych miesięcy po przeszczepieniu;
3) najczęstszą postacią kliniczną zakażenia Cryptococcus neoformans jest zapalenie mózgu i opon mózgowo-rdzeniowych;
4) flukonazol jest lekiem z wyboru w leczeniu zakażeń układu moczowego o etiologii Candida sp. ponieważ osiąga wysokie stężenia w moczu;
5) nie zaleca się leczenia bezobjawowej kandydurii.
Prawidłowa odpowiedź to:

Jaki status serologiczny dawcy i biorcy obecności przeciwciał w klasie IgG przeciwko wirusowi CMV w momencie transplantacji stwarza największe ryzyko choroby CMV po przeszczepieniu nerki?

Wskaż prawdziwe stwierdzenia dotyczące wtórnej nadczynności przytarczyc po transplantacji nerki:
1) w badaniach laboratoryjnych stwierdza się hiperkalcemię;
2) w badaniach laboratoryjnych stwierdza się hiperfosfatemię;
3) w leczeniu wtórnej nadczynności przytarczyc po transplantacji nerki skuteczny jest cynakalcet;
4) w leczeniu wtórnej nadczynności przytarczyc po transplantacji nerki nie należy stosować analogów witaminy D (parykalcytol);
5) niekontrolowana nadczynność przytarczyc jest przeciwwskazaniem do transplantacji nerki.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wskaż zakażenia u dawcy, które są bezwzględnym przeciwwskazaniem do pobrania nerek, bez względu na status tego zakażenia u potencjalnego biorcy (zalecenia Poltransplantu):
1) dodatni serologiczny test kiłowy;
2) obecność u dawcy przeciwciał przeciwko Toxoplasma gondi w klasie IgG;
3) neuroinfekcja o nie wyjaśnionej etiologii;
4) obecność antygenu HBsAg w surowicy dawcy;
5) zakażenie układu moczowego dawcy o etiologii E. coli (dostępny antybiogram).
Prawidłowa odpowiedź to:

Wskaż sytuacje kliniczne, w których pacjent z nieczynnym przeszczepem nerki powracający do leczenia nerkozastępczego odniesie korzyść z utrzymania zredukowanego leczenia immunosupresyjnego (glikokortykosteroidy + inhibitor kalcyneuryny):
1) zachowana diureza resztkowa powyżej 500 ml/dobę;
2) podwyższone miano ANA 1:320, zaostrzenie objawów klinicznych tocznia rumieniowatego układowego;
3) planowana retransplantacja - zapobieganie immunizacji;
4) przy objawowym odrzucaniu przeszczepu do momentu wykonania graftektomii;
5) niewydolność kory nadnerczy.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wskaż zdania prawdziwe dotyczące niedokrwistości u biorców przeszczepu nerkowego:
1) najczęstsza przyczyną niedokrwistości po transplantacji nerki są zakażenia wirusowe;
2) z leków immunosupresyjnych najczęściej niedokrwistość powodują mykofenolany;
3) leczenie czynnikami stymulującymi erytropoezę jest przeciwwskazane u biorców przeszczepu nerkowego;
4) niedokrwistość występuje częściej u biorców z upośledzoną funkcją przeszczepu nerkowego;
5) azatiopryna wywołuje niedokrwistość makrocytarną.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wskaż zdania prawdziwe dotyczące kwalifikacji do zabiegu przeszczepienia nerki pacjenta z niewydolnością nerek z powodu zespołu hemolityczno-mocznicowego (HUS):
1) w żadnym przypadku zespołu hemolityczno-mocznicowego nie należy wykonywać transplantacji nerki ze względu na zbyt duże ryzyko nawrotu HUS;
2) w przypadku typowego HUS o udowodnionej etiologii Shiga toksyny można wykonać bezpiecznie zabieg transplantacji nerki od zmarłego lub żywego dawcy;
3) u pacjentów z atypowym HUS zabieg przeszczepienia nerki od zmarłego dawcy można wykonać w przypadku potwierdzonej mutacji białka MCP (membrane factor protein) regulatora aktywności dopełniacza;
4) u pacjentów z atypowym HUS zabieg przeszczepienia nerki od zmarłego dawcy można wykonać w przypadku potwierdzonej mutacji czynnika H regulatora aktywności dopełniacza;
5) u pacjentów atypowym HUS zabieg przeszczepienia nerki od zmarłego dawcy można wykonać w przypadku obecności autoprzeciwciał przeciwko czynnikowi H.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wskaż zdania prawdziwe dotyczące kwalifikacji do zabiegu transplantacji nerki pacjenta z ogniskowym, segmentowym stwardnieniem kłębuszków nerkowych (FSGS):
1) FSGS nie jest przeciwwskazaniem do przeszczepienia nerki od żywego dawcy;
2) w każdym przypadku FSGS należy wykonać u potencjalnego biorcy badania genetyczne;
3) przy retransplantacji ryzyko nawrotu zmniejsza się;
4) nawrót FSGS może pojawić się w pierwszych dobach po transplantacji nerki;
5) w indukcji remisji nawrotu FSGS po transplantacji znalazł zastosowanie rytuksymab.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wskaż właściwe postępowanie terapeutyczne u ciężarnej z rozpoznanym toczniem rumieniowatym układowym:
1) nie należy kontynuować leczenia mykofenolanem mofetylu ani cyklofosfamidem;
2) należy odstawić hydroksychlorochinę;
3) zaleca się stosowanie w ciąży małej dawki aspiryny;
4) nie należy w czasie ciąży obniżać dawek glikokortykosteroidów ani azatiopryny;
5) po porodzie, po tygodniu należy zredukować dawkę glikokortykosteroidów i azatiopryny.
Prawidłowa odpowiedź to:

Jakie kryteria (NFZ) powinien spełniać pacjent kwalifikowany do programu terapeutycznego leczenia niedokrwistości w przebiegu przewlekłej choroby nerek przed okresem dializ?

Wskaż zdania prawdziwe dotyczące zespołu Barttera:
1) jest spowodowany zaburzeniami reabsorbcji w cewce proksymalnej;
2) jest spowodowany zaburzeniami reabsorbcji w ramieniu grubym pętli Henlego;
3) występuje hipokaliemia;
4) występuje hiponatremia;
5) występuje kwasica metaboliczna.
Prawidłowa odpowiedź to:

Jakie zagrożenia istnieją u żywego dawcy nerki po donacji nerki?
1) białkomocz;
2) rozwój nadciśnienia tętniczego;
3) większa śmiertelność w porównaniu z populacją ogólną;
4) ryzyko rozwoju glomerulopatii w jedynej nerce, jeśli przyczyną niewydolności nerek biorcy była glomerulopatia a dawca jest spokrewniony genetycznie z biorcą;
5) większe ryzyko rzucawki u dawczyni, jeśli w przyszłości będzie w ciąży.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wskaż schorzenia, w przebiegu których może rozwinąć się mezangio-kapilarne kłębuszkowe zapalenie nerek:
1) toczeń rumieniowaty układowy;
2) gammapatia monoklonalna;
3) bakteryjne zapalenie wsierdzia;
4) zespół antyfosfolipidowy;
5) malaria.
Prawidłowa odpowiedź to:

O jaką wartość obniża się wraz z wiekiem przesączanie kłębuszkowe w populacji ogólnej?

Wskaż autoprzeciwciała najczęściej występujące w mikroskopowym zapaleniu naczyń (MPA):

W przebiegu zespołu antyfosfolipidowego zajęcie nerek może obejmować następujące patologie:
1) ubogo-immunologiczne zapalenie naczyń;
2) zakrzepica tętnicy nerkowej lub żyły nerkowej;
3) ostra i przewlekła mikroangiopatia zakrzepowa;
4) glomerulopatie towarzyszące zmianom naczyniowym;
5) zapalenie cewkowo-śródmiąższowe.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wskaż białko prekursowe dla tych postaci amyloidozy, które zajmują nerki:
1) transtyretyna;
2) osoczowe białko amyloidu SAA;
3) przedsionkowy peptyd natriuretyczny;
4) laktoferyna;
5) lekkie łańcuchy immunoglobulin.
Prawidłowa odpowiedź to:

Jakie warunki powinny być spełnione przed podaniem ekulizumabu w atypowym zespole hemolityczno-mocznicowym?
1) potwierdzenie mutacji genetycznych czynników regulatorowych układu dopełniacza (czynnik H lub I lub MCP);
2) stwierdzenie niskich wartości składowych dopełniacza C3, C4;
3) stwierdzenie aktywności ADAMTS-13 > 5% wykluczającej plamicę małopłytkową (Thrombotic Thrombocytopenia Purpura, TTP);
4) negatywny wynik badania STEC (Shiga-Toxin Escherichia coli) w teście (PCR) lub hodowli bakteryjnej wykluczający HUS spowodowany infekcją STEC;
5) szczepienie przeciw meningokokom 2 tygodnie przed podaniem leku lub stosowanie antybiotyku 2 tygodnie po podaniu szczepionki.
Prawidłowa odpowiedź to:

Jak długo należy utrzymywać leczenie immunosupresyjne u pacjenta z gwałtownie postępującym kłębuszkowym zapaleniem nerek w przebiegu ziarninakowatości z zapaleniem naczyń, jeżeli jest on dializowany i nerki nie podejmują czynności a nie ma on objawów pozanerkowych zapalenia naczyń?

Wskaż zdania prawdziwe dotyczące mikroskopowego zapalenia naczyń (MPA) i ziarninakowatości z zapaleniem naczyń (GPA) związanym z przeciwciałami ANCA:
1) MPA i GPA są odrębnymi jednostkami chorobowymi, pacjenci mają inne, potwierdzone predyspozycje genetyczne;
2) GPA cechuje się w przebiegu klinicznym większą skłonnością do nawrotów niż MPA;
3) przeżycie pacjenta i zachowanie funkcji nerek są lepsze w przebiegu MPA;
4) w GPA częściej niż w MPA obserwuje się zajęcie nie tylko nerek, ale innych układów i narządów;
5) MPA częściej występuje w Europie Północnej i Północnej Ameryce, a GPA w Europie Południowej i Azji.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wskaż zdania prawdziwe dotyczące zastosowania rytuksymabu w zapaleniu naczyń z autoprzeciwciałami ANCA:
1) rytuksymab w skojarzeniu z glikokortykosteroidami jest zalecany w leczeniu indukcyjnym ciężkich postaci GPA i MPA;
2) w przypadku zajęcia nerek rytuksymab okazał się w badaniach klinicznych bardziej skuteczny niż cyklofosfamid w leczeniu indukcyjnym;
3) rytuksymab może być stosowany w przypadkach nawrotów zapalenia naczyń z przeciwciałami ANCA;
4) rytuksymab może być stosowany w przypadkach opornych na klasyczne leczenie indukcyjne;
5) rytuksymab jest przeciwwskazany w przewlekłym leczeniu podtrzymującym remisję.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wskaż zakres osmolarności moczu w warunkach zdrowia:

Wskaż działania niepożądane leczenia preparatami stymulującymi erytropoezę:
1) hemoliza;
2) aplazja czerwonokrwinkowa;
3) nadciśnienie tętnicze;
4) zwiększona krzepliwość krwi - ryzyko zakrzepicy;
5) hipernatremia.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wskaż przyczyny oporności na czynniki stymulujące erytropoezę:
1) wtórna nadczynność przytarczyc;
2) niedobór żelaza;
3) stan zapalny;
4) przewlekła utrata krwi;
5) nowotwór.
Prawidłowa odpowiedź to:

Jakie objawy kliniczne i badania laboratoryjne przemawiają za rozpoznaniem stanu przedrzucawkowego a nie pierwotnej choroby nerek u ciężarnej?
1) białkomocz stwierdzany przed 20 tygodniem ciąży;
2) obecność krwinkomoczu;
3) nadciśnienie tętnicze stwierdzone po 20 tygodniu ciąży;
4) małopłytkowość;
5) podwyższona aktywność aminotransferaz.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wskaż nowotwór, który jest związany z zakażeniem wirusem Ebsteina-Barr u biorców przeszczepu nerki:

Wskaż nieprawidłowości laboratoryjne występujące w zespole hemolityczno-mocznicowym:
1) małopłytkowość;
2) obniżone stężenie LDH;
3) niedokrwistość hemolityczna;
4) niskie stężenie haptoglobiny;
5) niska aktywność składowej C3 i C4 dopełniacza.
Prawidłowa odpowiedź to:

Pierwotny zespół Fanconiego cechuje się:
1) białkomoczem;
2) aminoacydurią;
3) hiperfosfaturią;
4) glikozurią;
5) kwasicą cewkową.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wskaż prawdziwe stwierdzenia dotyczące gwałtownie postępującego kzn z przeciwciałami przeciwko błonie podstawnej kłębuszków (anty-GBM):
1) choroba ma dwa szczyty zachorowań, u młodych dorosłych oraz w szóstej i siódmej dekadzie życia;
2) choroba nie nawraca, nie ma wskazań do utrzymywania leczenia podtrzymującego;
3) w surowicy chorych obecne są autoprzeciwciała przeciwko niekolagenowej domenie łańcucha α3 (kolagenu IV)NC1;
4) przed kwalifikacją do transplantacji należy usunąć nerki własne;
5) pacjenci z zespołem Alporta mogą po transplantacji nerki wytworzyć przeciwciała anty-GBM.
Prawidłowa odpowiedź to:

Jakie leki hipotensyjne mogą być stosowane w ciąży?
1) sartany;
2) labetalol;
3) metyldopa;
4) nifedipina;
5) aliskiren.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wskaż prawdziwe stwierdzenia dotyczące samoistnej krioglobulinemii mieszanej:
1) częstym czynnikiem etiologicznym jest zakażenie wirusem HCV;
2) zajęcie nerek w obrazie morfologicznym manifestuje się błoniasto-rozplemowym kłębuszkowym zapalenie nerek;
3) we krwi stwierdza się hiperkomplementemię;
4) we krwi stwierdza się krążące krioglobuliny;
5) w leczeniu krioglobulinemii skuteczny jest ekulizumab.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wskaż postacie uszkodzenia nerek w przebiegu szpiczaka mnogiego:
1) amyloidowa AA;
2) nefropatia wałeczkowa;
3) choroba monoklonalnych depozytów immunoglobulin;
4) nefropatia błoniasta;
5) nefropatia włókienkowa.
Prawidłowa odpowiedź to:

Jaki test laboratoryjny jest zalecany w diagnostyce dysproteinemii jako najbardziej czuły i specyficzny?

Jakie stężenie HbA1c jest zalecane w leczeniu cukrzycowej choroby nerek?
1) stężenie HbA1c równe lub mniejsze 6,5% w cukrzycy typu 1;
2) stężenie HbA1c równe lub mniejsze 5,0% u chorych białkomoczem nerczycowym;
3) stężenie HbA1c równe lub mniejsze 8% u chorych po 70 roku życia z powikłaniami w postaci makroangiopatii;
4) stężenie HbA1c równe lub mniejsze 7% u chorych powyżej 65 roku życia rokujących 10-letnie przeżycie;
5) stężenie HbA1c równe lub mniejsze 6,1% u kobiet w ciąży.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wskaż prawdziwe stwierdzenia dotyczące terapii nadciśnienia tętniczego w przewlekłej chorobie nerek u pacjentów niedializowanych:
1) u pacjentów bez cukrzycy i białkomoczu ciśnienie tętnicze nie powinno przekraczać 140/90 mmHg;
2) u pacjentów z cukrzycą i albuminurią< 30 mg/dobę ciśnienie tętnicze nie powinno przekraczać 140/90 mmHg;
3) u pacjentów bez cukrzycy z białkomoczem docelowe wartości ciśnienia tętniczego wynoszą 120/75 mmHg;
4) u pacjentów bez cukrzycy z białkomoczem należy włączyć inhibitor konwertazy lub bloker receptora angiotensyny;
5) u pacjentów z cukrzycą i z białkomoczem należy włączyć inhibitor konwertazy w skojarzeniu z blokerem receptora angiotensyny.
Prawidłowa odpowiedź to:

Jakie postępowanie jest właściwe w leczeniu zachowawczym przewlekłej choroby nerek?
1) nie należy stosować metforminy przy eGFR < 60 ml/min;
2) leczenie nerkozastępcze zaleca się rozpoczynać przy eGFR 8-10 ml/min (jeśli nie istnieją wskazania kliniczne do wcześniejszego leczenia);
3) przy GFR < 50 ml/min należy modyfikować dawki leków wydalanych przez nerki;
4) przy eGFR < 15 ml/min nie należy stosować środków kontrastowych zawierających gadolinę;
5) przy GFR < 60 ml/min podwójne leczenie przeciwpłytkowe jest przeciwwskazane ze względu na zbyt duże ryzyko krwawień.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wskaż prawdziwe stwierdzenia dotyczące pacjenta w przewlekłej chorobie nerek (PChN) w wieku podeszłym:
1) przepływ krwi przez korę nerek ulega zmniejszeniu;
2) u osób starszych oznaczenie GFR według wzoru MDRD ma przewagę na wzorem Cocrofta-Gaulta, który nie doszacowuje GFR;
3) liczba kłębuszków nerkowych ulega zmniejszeniu o 5%;
4) rozwija się sarkopenia, która prowadzi do nieadekwatnego pomiaru BMI.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wskaż leki bezpośrednio hamujące wydzielanie PTH:
1) chlorowodorek sewelameru;
2) węglan lantanu;
3) kalcytriol;
4) parykalcitol;
5) cynakalcet.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wskaż prawdziwe stwierdzenia dotyczące niezastawkowego migotania przedsionków u pacjentów z przewlekłą chorobą nerek:
1) pacjenci niedializowani jako leczenie przeciwkrzepliwe mogą otrzymywać warfarynę;
2) u pacjentów dializowanych warfaryna jest przeciwwskazana ze względu na zwiększone ryzyko krwawień;
3) pacjenci z przewlekłą chorobą nerek (eGFR 30-60 ml/min) mogą być leczeni nowymi doustnymi antykoagulantami;
4) leczeniem z wyboru migotania przedsionków jest przewlekłe stosowanie heparyny drobnocząsteczkowej;
5) każde leczenie przeciwkrzepliwe w PChN zwiększa ryzyko krwawień w porównaniu z populacją ogólną.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wskaż zdania prawdziwe dotyczące zaleceń leczenia preparatami żelaza u pacjentów z PChN:
1) leczenie preparatami żelaza należy rozważyć, gdy stężenia ferrytyny w surowicy nie przekracza 300 ng/ml;
2) leczenie preparatami żelaza należy rozważyć, gdy wysycenie transferryny żelazem nie przekracza 30%;
3) przy doustnym stosowaniu dawka elementarnego żelaza wynosi co najmniej 400 mg dziennie;
4) jeśli TSAT przekroczy 50% preparaty żelaza należy odstawić;
5) jeśli stężenie ferrytyny przekroczy 800 ng/ml preparaty żelaza należy odstawić.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wskaż właściwe postępowanie w leczeniu zachowawczym PChN:
1) przy eGFR< 30 ml/min zaleca się ograniczenie podaży białka do 0,4 g/kg/dobę;
2) zaleca się aktywność fizyczną (przy braku przeciwwskazań) 30 min dziennie co najmniej 5 razy w tygodniu;
3) w każdym przypadku hiperurikemii zaleca się stosowanie leków obniżających stężenie kwasu moczowego w celu hamowania progresji PChN;
4) u pacjentów ze stężeniem dwuwęglanów poniżej 22 mmol/l zaleca się suplementację dwuwęglanów do wartości prawidłowych stężeń w surowicy;
5) u pacjentów niedializowanych powyżej 50 roku życia w leczeniu hipolipemizującym zaleca się podawanie statyn lub statyn w skojarzeniu z ezetymibem.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wskaż prawdziwe stwierdzenia dotyczące wtórnej nadczynności przytarczyc w 3-4 okresie PChN:
1) stężenie PTH nie powinno przekraczać 120 pg/ml;
2) suplementację witaminy D należy zaczynać od cholekalcyferolu;
3) w przypadku narastania stężenia PTH można zastosować agonistę receptora witaminy D - parykalcytol;
4) alternatywną terapią do witaminy D jest zastosowanie cynakalcetu;
5) u wszystkich pacjentów należy wdrożyć niewapniowe wiązacze fosforanów w przewodzie pokarmowym.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wskaż zaburzenia mineralne występujące w przewlekłej chorobie nerek:
1) podwyższone stężenie fosforu;
2) obniżone stężenie FGF-23;
3) obniżone stężenie wapnia;
4) podwyższone stężenie PTH;
5) obniżone stężenie fosfatazy alkalicznej.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wskaż schorzenia, w których może wystąpić mikroangiopatia zakrzepowa:
1) atypowy zespół hemolityczno-mocznicowy;
2) reakcja przeszczep przeciw gospodarzowi po przeszczepieniu allogenicznego szpiku;
3) ostre odrzucanie przeszczepu nerki;
4) faza złośliwa nadciśnienia tętniczego;
5) ostre śródmiąższowe bakteryjne zapalenie nerek.
Prawidłowa odpowiedź to:

W diagnostyce niedokrwistości u pacjentów z PChN, bez względu na jego stadium, zalecane są następujące badania:
1) morfologia krwi z rozmazem;
2) stężenie ferrytyny w surowicy;
3) stężenie hepcydyny w surowicy;
4) bezwzględna liczba retikulocytów;
5) ocena wysycenia transferryny żelazem (TSAT).
Prawidłowa odpowiedź to:

Jakie są zalecenia spożycia soli kuchennej w stadium 3-5 PChN u chorych niedializowanych?

Wskaż zdania prawdziwe dotyczące rozpoznania albuminurii (wydalanie albumin z moczem powyżej normy):
1) albuminuria w moczu dobowym 30-300 mg/24h;
2) albuminuria w moczu zbieranym w określonym czasie 20-200 µg/min;
3) albuminuria w pojedynczej porcji moczu > 50 mg/dl;
4) albuminurię rozpoznajemy jeśli wskaźnik UACR (albuminy/kreatynina) w pojedynczej porcji moczu wynosi 30-300 mg/g;
5) dwa dodatnie spośród 3 niezależnie wykonanych testów.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wskaż zdania prawdziwe dotyczące witaminy D:
1) głównym źródłem witaminy D u człowieka są spożywane pokarmy;
2) aktywną postacią witaminy D jest 1,25-(OH)₂D - kalcytriol;
3) w praktyce klinicznej zleca się oznaczanie w surowicy poziomu 25-hydroksycholekalcyferolu (kalcydiol);
4) jedynym miejscem powstawania 1,25-(OH)₂D - kalcytriolu w organizmie są nerki;
5) witamina D działa poprzez swoje receptory zlokalizowane wewnątrzkomórkowo.
Prawidłowa odpowiedź to: