Egzamin PES / Nefrologia / wiosna 2013

W przebiegu, których z niżej wymienionych postaci kłębuszkowych zapaleń nerek (kzn) może wystąpić zespół nefrytyczny?
1) nefropatia IgA;        4) ostre poinfekcyjne kzn;
2) błoniasto-rozplemowe kzn;    5) gwałtownie postępujące kzn.
3) submikroskopowe kzn;
Prawidłowa odpowiedź to:

Do objawów zespołu nefrytycznego należą:
1) utrata białka z moczem > 3,5 g/dobę;
2) aktywny osad moczu (krwinkomocz, wałeczkomocz, ropomocz);
3) hipoalbuminemia;
4) nadciśnienie tętnicze;
5) zmniejszenie ilości oddawanego moczu.
Prawidłowa odpowiedź to:

Pojęcie zespołu nerczycowego oznacza występowanie:
1) utraty białka z moczem > 3,5 g/dobę;    4) nadciśnienia tętniczego;
2) hipoalbuminemii i hiperlipidemii;      5) obrzęków i przesięków.
3) aktywnego osadu moczu;
Prawidłowa odpowiedź to:

Najczęstszym podłożem zespołu nerczycowego jest:

Przyczyną zespołu nefrytycznego jest najczęściej:

Biopsję nerki należy wykonać w następujących sytuacjach klinicznych:
1) izolowany kłębuszkowy krwinkomocz, prawidłowa filtracja kłębuszkowa i normalne ciśnienie tętnicze;
2) nerczycowy białkomocz;
3) zespół nefrytyczny;
4) białkomocz > 2 g/dobę;
5) niezależnie od wielkości białkomoczu, jeśli następuje obniżanie filtracji kłębuszkowej.
Prawidłowa odpowiedź to:

Do wtórnych glomerulopatii zapalnych zalicza się:
1) nefropatię toczniową;
2) nefropatię cukrzycową;
3) błoniasto-rozplemowe kłębuszkowe zapalenie nerek o etiologii HCV;
4) chorobę ze złogami monoklonalnymi immunoglobulin;
5) glomerulopatię lipoproteinową.
Prawidłowa odpowiedź to:

Najczęstszą przyczyną spadku filtracji kłębuszkowej w ciężkim zespole nerczycowym ze stężeniem albumin w surowicy < 15 g/l jest:

U części chorych na typ II błoniasto-rozplemowego kłębuszkowego zapalenia nerek (choroba gęstych depozytów) występuje tzw. czynnik nefrytyczny C3, który pełni rolę:

W przypadkach kłębuszkowego zapalenia nerek o charakterze zmian minimalnych i ogniskowego i segmentowego stwardnienia kłębuszków nerkowych, które przebiegają z częstymi nawrotami zespołu nerczycowego, właściwym postępowaniem jest:

Obraz histopatologiczny ogniskowego i segmentowego stwardnienia kłębuszków nerkowych pozwala wyróżnić odmiany morfologiczne o różnym przebiegu klinicznym. Najcięższy jest w odmianie:

Przeciwciała wobec receptora dla fosfolipazy A2 występują w:

Ciężki zespół nerczycowy na podłożu pierwotnej nefropatii błoniastej, bez oznak poprawy w kilkumiesięcznej obserwacji stwarza wskazania do zastosowania:

Rytuksymab, przeciwciało monoklonalne wywołujące deplecję limfocytów B znajduje zastosowanie w:
1) ciężkim zespole nerczycowym na podłożu pierwotnej nefropatii błoniastej;
2) gwałtownie postępującym kłębuszkowym zapaleniu nerek wywoływanym przez przeciwciała wobec błony podstawnej kłębuszków (anty GBM);
3) ogniskowym i segmentowym stwardnieniu kłębuszków nerkowych nawracającym w przeszczepionej nerce;
4) wtórnym ogniskowym i segmentowym stwardnieniu kłębuszków nerkowych u osób otyłych;
5) ciężkich nawrotach układowych zapaleń naczyń.
Prawidłowa odpowiedź to:

Z nefropatią IgA często współistnieje:

W nefropatii IgA z subnerczycowym, 2,5 g/dobę białkomoczem, krwinkomoczem i cechami aktywności morfologicznej w biopsji nerki pierwszym wyborem terapeutycznym jest podanie:

Cechą kliniczną gwałtownie postępującego przebiegu glomerulopatii jest:

Które z poniższych stwierdzeń odnoszących się do gwałtownie postępującej glomerulopatii, przebiegającej z ostrym uszkodzeniem nerek, które wymaga podjęcia dializoterapii, jest prawdziwe?

Które z poniższych stwierdzeń odnoszących się do rozplemowego toczniowego zapalenia nerek jest fałszywe?

Cechami aktywności morfologicznej toczniowego zapalenia nerek są:
1) zanik cewek;
2) zwiększona komórkowość kłębuszków;
3) nacieki z granulocytów;
4) pętle drutu;
5) włókniste półksiężyce.
Prawidłowa odpowiedź to:

W indukcji remisji rozplemowego toczniowego zapalenia nerek jako podstawowy program terapii immunosupresyjnej stosowane są:
1) cyklofosfamid w połączeniu z prednizonem;
2) chlorochina w połączeniu z prednizonem;
3) mykofenolan mofetylu w połączeniu z prednizonem;
4) azatiopryna w połączeniu z prednizonem;
5) metotrexat w połączeniu z prednizonem.
Prawidłowa odpowiedź to:

Czynnikiem zwiększającym wydalanie albumin w moczu jest:

Inhibitorów enzymu konwertującego nie należy stosować:
1) przy wzroście stężenia potasu > 5,6 mmol/l;
2) przy spadku zawartości buforu wodorowęglanowego < 20 mmol/l;
3) w ciąży;
4) przy spadku filtracji kłębuszkowej < 40 ml/min;
5) przy obustronnym zwężeniu tętnic nerkowych lub tętnicy nerkowej jedynej nerki.
Prawidłowa odpowiedź to:

Na przednerkowy charakter ostrego uszkodzenia nerek wskazują:
1) stężenie sodu w moczu < 20 mmol/l;
2) frakcyjne wydalanie sodu > 2%;
3) stosunek stężenia kreatyniny w moczu do kreatyniny w surowicy > 40;
4) osmolalność moczu < 400 mOsm/kg H₂O;
5) prawidłowy osad moczu.
Prawidłowa odpowiedź to:

Do ostrych śródmiąższowych zapaleń nerek zalicza się:
1) zmiany cewkowo-śródmiąższowe wywołane przez antybiotyki β-laktamowe;
2) nefropatię arystolochową;
3) nefropatię analgetyczną;
4) zespół nerkowo-oczny;
5) nefropatię hiperkalcemiczną.
Prawidłowa odpowiedź to:

Które stwierdzenia są prawdziwe w odniesieniu do martwicy brodawek nerkowych?
1) obejmuje obok brodawek nerkowych sąsiadujące obszary rdzenia nerki;
2) czynnikami usposabiającymi do powstania są: cukrzyca, gruźlica, bakteryjne odmiedniczkowe zapalenie nerek w warunkach zwężenia dróg moczowych;
3) ultrasonografia jest czułym badaniem wykrywającym wczesne stadia martwicy brodawek nerkowych;
4) może przebiegać w sposób piorunujący z ostrą niewydolnością nerek i wstrząsem septycznym.
Prawidłowa odpowiedź to:

Scyntygraficzną metodą referencyjną w rozpoznawaniu bliznowacenia nerek w przebiegu nefropatii odpływowej jest badanie z użyciem:

Najwięcej hospitalizacji i zgonów u chorych hemodializowanych występuje w dniu pierwszego zabiegu w tygodniu, po trzydniowej przerwie. Które z podanych niżej przyczyn odpowiadają za tę sytuację?

Osoby powyżej 75 roku życia stanowią najszybciej rosnącą kategorię wśród chorych poddawanych dializoterapii. Które z poniższych stwierdzeń odnoszących się do tej geriatrycznej populacji jest prawdziwe?
1) roczna śmiertelność przekracza 40%;
2) dializoterapia poprawia w ciągu 12 miesięcy sprawność ogólną u większości chorych;
3) w okresie 12 miesięcy u większości chorych pogarsza się sprawność ogólna;
4) roczna śmiertelność wynosi 15%;
5) sprawność ogólna u większości chorych nie zmienia się podczas 12-miesięcznego okresu prowadzenia dializoterapii.
Prawidłowa odpowiedź to:

Które z wymienionych cech zabiegu hemodializy z użyciem dializatorów wysoko przepływowych (high flux) są prawdziwe?

Które z poniższych stwierdzeń odnoszących się do rozpoczynania dializoterapii jest prawdziwe?

Pojęcie ultra czystej wody oznacza, że spełniony jest wymóg:

Stężenie sodu w płynie dializacyjnym używanym w zabiegach hemodializy ≥ 140 mmol/l sprzyja:
1) wzmożonemu pragnieniu po zabiegu hemodializy;
2) niestabilności hemodynamicznej w czasie zabiegu;
3) wzrostowi ciśnienia tętniczego;
4) większemu przyrostowi wagi między zabiegami;
5) wystąpieniu arytmii w czasie zabiegu.
Prawidłowa odpowiedź to:

Stosowanie wysokich stężeń wapnia w płynie dializacyjnym do zabiegów hemodializy (≥ 1,75 mmol/l) może prowadzić do niepożądanych działań w postaci:
1) wzmożenia sekrecji parathormonu;
2) hiperkalcemii;
3) nasilenia kalcyfikacji naczyń;
4) adynamicznej choroby kości;
5) zmniejszenia stabilności hemodynamicznej w czasie zabiegu.
Prawidłowa odpowiedź to:

Przewlekłe dolegliwości bólowe i stałe poczucie znużenia występują u:

Kilkuletnie prowadzenie zabiegów hemodializy wysoko przepływowej (high flux) pozwoliło w odniesieniu do hemodializy nisko przepływowej (low flux) uzyskać zmniejszenie:

Jeśli pacjent nie uzyskuje zaplanowanego wskaźnika eliminacji mocznika (Kt/V) w czasie zabiegów hemodializy, to przyczyną może być:

Który z niżej wymienionych rodzajów dostępu naczyniowego obciąża największa częstość powikłań infekcyjnych?

Zwiększenie częstości zabiegów hemodializy do czterech w tygodniu należy rozważyć u chorych:

Najczęściej występującym podczas hemodializy powikłaniem jest:

U jakiego odsetka chorych występuje nadciśnienie tętnicze w okresie rozpoczynania dializoterapii?

U chorych hemodializowanych otrzymujących leki hipotensyjne należy dążyć do uzyskania następującej wartości ciśnienia skurczowego przed zabiegiem hemodializy:

Podstawową przyczyną nadciśnienia u chorych dializowanych jest:

Przyczyną czystej aplazji czerwonokrwinkowej w trakcie leczenia czynnikami stymulującymi erytropoezę jest wytworzenie przeciwciał:

Jeśli u chorego, hemodializowanego wystąpi indukowana przez heparynę małopłytkowość o podłożu autoimmunologicznym, to właściwe postępowanie polega na:
1) zastąpieniu heparyny niefrakcjonowanej preparatem heparyny drobnocząsteczkowej;
2) zastosowanie w antykoagulacji argatrobanu;
3) prowadzenie hemodializy z użyciem cytrynianu;
4) prowadzenie hemodializy z użyciem lepirudyny;
5) prowadzenie hemodializy bez antykoagulacji.
Prawidłowa odpowiedź to:

Która z wymienionych cech jest nieprawdziwa w odniesieniu do podanej poniżej charakterystyki heparyn drobnocząsteczkowych?

Jatrogenna hiperkaliemia może być spowodowana poniższymi lekami, z wyjątkiem:

Najczęstszą przyczyną martwicy brodawek nerkowych jest:

U 13-letniej dziewczynki z przypadkowo rozpoznanym nadciśnieniem tętniczym, ze względu na niedostateczny efekt leczenia hipotensyjnego za pomocą amlodypiny oraz obecność szmeru w nadbrzuszu podejrzewane jest nadciśnienie naczyniowo-nerkowe. Która z wymienionych niżej przyczyn tego rodzaju nadciśnienia tętniczego jest najbardziej prawdopodobna uwzględniając częstość występowania?

Epizod dializacyjnego zapalenia otrzewnej (DZO) występujący w ciągu czterech tygodni od zakończenia celowanego leczenia poprzedniego epizodu wywołany innym mikroorganizmem to:

50-letnia otyła kobieta skarży się na postępujące osłabienie i obrzęki. W wywiadzie cukrzyca t.2 insulinozależna leczona od 10 lat i nadciśnienie dobrze kontrolowane 2 lekami hipotensyjnymi. Przy przyjęciu nie stwierdzano nieprawidłowości w badaniu przedmiotowym z wyjątkiem średnio nasilonych obrzęków podudzi oraz podwyższonego ciśnienia tętniczego (155/100 mmHg). Badania laboratoryjne wykazały stężenie kreatyniny 2,8 mg/dl, niedokrwistość ze stężeniem hemoglobiny 11,1 g/dl, w badaniu ogólnym moczu białkomocz 250 mg/dl i erytrocyturię. W badaniu dna oka bez cech retinopatii, zapis ekg był prawidłowy. W badaniu klatki piersiowej wykazano obecność powiększonych węzłów śródpiersiowych. Podaj najbardziej prawdopodobną przyczynę białkomoczu i ubytku funkcji filtracyjnej:

U 64-letniego chorego rozpoznano zespół nieadekwatnego wydzielania ADH (SIADH) w przebiegu nieoperacyjnego raka płuca. Stężenie sodu w osoczu wynosi 126 mmol/l. Nie ma możliwości podania waptanów. Jakie leczenie należy zastosować?

W przebiegu przewlekłej choroby nerek wśród licznych zaburzeń hormonalnych stwierdza się między innymi:
1) niskie stężenie T3 oraz fT3, któremu towarzyszą objawy:
2) hipotyreozy,
3) hypertyreozy.
Prawidłowa odpowiedź to:

Lekiem immunosupresyjnym o udowodnionym, korzystnym działaniu w zapobieganiu nawrotowi kłębuszkowego zapalenia nerek lub wystąpieniu glomerulopatii de novo i tym samym stosowanym z wyboru u chorych, którzy byli dializowani z powodu schyłkowej postaci kłębuszkowych zapaleń nerek jest:

Wskaż nieprawdziwe stwierdzenie dotyczące zespołu nieadekwatnego wydzielania ADH (SIADH):

Okres dwuletniej karencji jaki musi upłynąć od zakończenia leczenia onkologicznego do zgłoszenia chorego na listę oczekujących na przeszczepienie nerki dotyczy następujących nowotworów, z wyjątkiem:

Które z technik dializacyjnych są optymalnym sposobem leczenia u pacjentów niestabilnych hemodynamicznie?
1) CAVH (ciągła tętniczo-żylna hemofiltracja);
2) CVVH (ciągła żylno-żylna hemofiltracja);
3) hemodializa wysokoprzepływowa;
4) CAVHDF (ciągła tętniczo-żylna hemodiafiltracja);
5) dializa otrzewnowa.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wielotorbielowate zwyrodnienie nerek dziedziczone w sposób autosomalny dominujący można rozpoznać u:

U 32-letniej kobiety stwierdza się w 38. tygodniu ciąży białkomocz 1,2 g/l. Ciśnienie tętnicze wynosi 160/100 mmHg. Kobieta nie miała białkomoczu w poprzednim badaniu wykonanym w 32. tygodniu ciąży. Wskaż właściwe postępowanie terapeutyczne:

U 24-letniej chorej w 16. tygodniu ciąży stwierdza się w posiewie moczu Escherichia coli 1 000 000 bakterii na 1 ml moczu. Chora nie zgłasza żadnych dolegliwości. Wynik badania CRP jest prawidłowy. Wskaż najwłaściwsze postępowanie terapeutyczne ze względu na obecność bakterii w moczu:

Adaptacja serca do zmian w przewlekłej chorobie nerek przebiega pod postacią:
1) zwiększonej pojemności minutowej serca;
2) redukcji indeksu masy lewej komory serca;
3) zwiększonej kurczliwości lewej komory;
4) zwiększonej pojemności wyrzutowej serca;
5) zwiększonej podatności lewej komory.
Prawidłowa odpowiedź to:

W diagnostyce nefropatii refluksowej pomocne są następujące badania:
1) scyntygrafia nerek (DMSA-99mTc);   4) cystouretrografia mikcyjna;
2) badanie ultrasonograficzne nerek;    5) rtg przeglądowe jamy brzusznej.
3) badanie uroflowmetryczne;
Prawidłowa odpowiedź to:

Do najczęściej występujących zaburzeń metabolicznych w przebiegu kamicy moczowej u dzieci należą:
1) hiperoksaluria;         4) hiperkalciuria;
2) hiperurikozuria;         5) ksantynuria.
3) cystynuria;
Prawidłowa odpowiedź to:

Do stanów klinicznych przebiegających z alkalozą nieoddechową należą:
1) zespół Barttera;    4) pseudohipoaldosteronizm typu I;
2) zespół Cushinga;    5) przewlekłe stosowanie diuretyków pętlowych;
3) mukowiscydoza;   6) zespół Fanconiego.
Prawidłowa odpowiedź to:

Do inhibitorów krystalizacji kamieni w drogach moczowych należą:

Morfologiczna klasa V toczniowego zapalenia nerek wg klasyfikacji WHO to:

W zespole wątrobowo-nerkowym stężenie sodu w moczu wynosi:

W przypadku izolowanej glikozurii nerkowej leczeniem z wyboru jest stosowanie:

Do rozplemowych chorób kłębuszków nerkowych nie zalicza się:

Do hipernatremii nie prowadzi:

Kwasica metaboliczna:

Prawdziwym stwierdzeniem jest, że:

Działanie osteokalcyny (wydzielanej przez osteoblasty) polega na:
1) indukowaniu reabsorpcji tkanki kostnej poprzez stymulację osteoklastów;
2) zmniejszeniu objętości komórek beta trzustki i sekrecji insuliny;
3) bezpośrednim wpływie na czynność adipocytów poprzez uwalnianie adiponektyny;
4) zwiększeniu sekrecji insuliny poprzez komórki beta trzustki;
5) wyzwalaniu dodatniej korelacji pomiędzy stężeniem osteokalcyny, a stopniem insulinooporności tkanek obwodowych.
Prawidłowa odpowiedź to:

66-letni mężczyzna z zespołem metabolicznym, niewydolnością krążenia i nadciśnieniem tętniczym, przyjęty do szpitala z podejrzeniem zawału serca. W rodzinie częste „choroby nerek”. Przed kilkunastoma dniami objawy dyspeptyczne po błędzie dietetycznym. W wywiadzie częste, nawracające infekcje górnych dróg oddechowych. Badaniem fizycznym, nadciśnienie I° wg WHO, niewielkie obrzęki kończyn dolnych. Stężenie kreatyniny we krwi 1,5 mg/dl, potasu 3,6 mmol/l. Podczas koronarografii podano około 350 ml środka kontrastowego, a przed zabiegiem przetoczono 500 ml roztworu soli fizjologicznej. W następnym dniu zmniejszenie diurezy dobowej, pogłębiające się podczas kolejnych dni obserwacji ze wzrostem stężenia kreatyniny we krwi do 3,0 mg/dl. W 14 dniu hospitalizacji normalizacja diurezy i stężenia kreatyniny. W trakcie leczenia nie otrzymywał leków nefrotoksycznych. Najbardziej prawdopodobne rozpoznanie to:

Wskaż populacje osób u których ograniczenie sodu w diecie do 1500 mg/dobę przyniesie korzyść:
1) osoby w wieku >75 lat;        4) z przewlekłą chorobą nerek;
2) osoby z nadciśnieniem tętniczym;    5) z moczówką prostą.
3) z cukrzycą;
Prawidłowa odpowiedź to:

60-letni mężczyzna z cukrzycą, niestabilny hemodynamicznie, miał wykonaną w trybie ostrym koronarografię ze stentowaniem naczyń wieńcowych. W jakim czasie po ekspozycji na kontrast należy oczekiwać najwyższego stężenia kreatyniny, jako następstwa nefropatii indukowanej kontrastem?

Badanie ultrastruktury kłębuszka w mikroskopie elektronowym jest niezbędne dla prawidłowego rozpoznania niektórych glomerulopatii. Wskaż te glomerulopatie:
1) nefropatia cienkiej błony podstawnej;
2) zespół Alporta;
3) choroba Fabryego;
4) włókienkowe kłębuszkowe zapalenie nerek;
5) kłębuszkowe zapalenie nerek anty-GBM.
Prawidłowa odpowiedź to:

40-letni pacjent z marskością wątroby i wodobrzuszem został przyjęty na oddział nefrologiczny z objawami zespołu wątrobowo-nerkowego typu 1. Badania dodatkowe: Hb. 10,6 g/dl, kreatynina 3,5 mg/dl, albuminy 2,8 g/dl, Na w surowicy 128 mmol/l, K 5,0 mmol/l. Wybierz z niżej wymienionych najbardziej efektywne leczenie farmakologiczne:
1) analogi wazopresyny lub noradrenalina;    4) peptydy natriuretyczne;
2) wlewy 20% albumin;          5) dopamina.
3) furosemid;
Prawidłowa odpowiedź to:

Nefropatia błoniasta może rozwinąć się w przebiegu:
1) tocznia trzewnego;
2) zakażenia wirusem wirusowego zapalenia wątroby typu B;
3) nowotworów;
4) makroglobulinemii Waldenströma;
5) podawania pamidronatu.
Prawidłowa odpowiedź to:

14-letni chłopiec choruje na ostrą białaczkę limfoblastyczną. W przebiegu leczenia indukcyjnego stwierdzono u niego stężenie kwasu moczowego 15 mg/dl oraz diurezę 1,5 litra na dobę, przy stężeniu kreatyniny w surowicy 2,0 mg/dl i mocznika 90 mg/dl. W postępowaniu leczniczym należy rozważyć:
1) obfitą podaż płynów z alkalizacją;
2) ograniczenie podaży płynów i zakwaszenie moczu;
3) podanie rekombinowanej urykazy;
4) podanie allopurinolu;
5) wykonanie hemodializy.
Prawidłowa odpowiedź to:

Jaki jest dopuszczalny wzrost stężenia kreatyniny w surowicy po podaży inhibitorów konwertazy angiotensyny lub antagonistów receptora dla angiotensyny w przebiegu leczenia nadciśnienia lub leczenia nefroprotekcyjnego u chorych z przewlekłą chorobą nerek?

Do charakterystycznych cech klinicznych i badań biochemicznych kłębuszkowego zapalenia nerek z półksiężycami w przebiegu ziarniniakowego zapalenia wielonaczyniowego (dawniej ziarniniak Wegenera) należą:
1) obecność przeciwciał wobec mieloperoksydazy - anty MPO;
2) zapalenie zatok przynosowych;
3) obniżone stężenie składowych dopełniacza;
4) niespecyficzne zmiany zapalne w płucach;
5) bóle brzucha i krwawienie z przewodu pokarmowego.
Prawidłowa odpowiedź to:

Chorobami związanymi z wrodzonym defektem czynności kanalika bliższego lub dalszego nefronu są:
1) zespół Barttera;
2) zespół Gittelmana;
3) moczówka prosta nerkopochodna;
4) pseudohiperaldosteronizm t 1 (z. Liddla);
5) pseudohipoaldosteronizm t 2 (z. Gordona).
Prawidłowa odpowiedź to:

Do kryteriów głównych zespołu wątrobowo-nerkowego należą:
1) białkomocz < 0,5 g/d;    3) diureza < 2000 ml/dobę;
2) eGFR < 40 ml/min;    4) stężenie sodu w surowicy > 130 mmol/l.
Prawidłowa odpowiedź to:

W I i II trymestrze może u ciężarnej wystąpić ostra niewydolność nerek. W tym okresie do najczęściej występujących przyczyn należą:
1) ostre odmiedniczkowe zapalenie nerek;
2) zespół HELLP;
3) stan przedrzucawkowy;
4) obturacja dróg moczowych i zanerkowa niewydolność nerek;
5) kłębuszkowe zapalenie nerek.
Prawidłowa odpowiedź to:

Ostre uszkodzenie nerek (AKI) wymagające leczenia nerkozastępczego może być powikłaniem:

Typową glomerulopatią wikłającą infekcję HCV jest:

Wskaż nieprawidłowe stwierdzenie dotyczące nerkopochodnego zwłóknienia układowego:

Zespół nieadekwatnego wydzielania ADH (SIADH):

Hiperkaliemia wywołana transmineralizacją nie występuje w:

Luka anionowa jest zmniejszona w:

Przeszczepienie nerki od dawcy żywego jest uważane za optymalną metodę leczenia schyłkowej niewydolności nerek. Z uwagi na bardzo wysokie ryzyko nawrotu choroby należałoby je jednak odradzić w sytuacji, gdy przyczyną schyłkowej niewydolności nerek była następująca choroba:

U chorych przewlekle hemodializowanych występują epizody napadowego migotania przedsionków które: 1) są markerem zwiększonego ryzyka zgonu z przyczyn sercowych; 2) leczenie inhibitorami enzymu konwertującego może zapobiegać incydentom napadowego migotania przedsionków.

U chorych z tubulopatiami proksymalnymi ważne jest oznaczanie:
1) wydalania z moczem aminokwasów;       4) glukozurii;
2) wydalania z moczem K⁺ i Na⁺;       5) fosfaturii.
3) wydalania z moczem HCO₃^-;
Prawidłowa odpowiedź to:

Czynnikiem ryzyka nabłonkowych nowotworów dróg moczowych są:
1) nefropatia bałkańska;
2) nefropatia analgetyczna;
3) nefropatia po stosowaniu ziół chińskich;
4) nefropatia w przebiegu przewlekłego stosowania soli litu;
5) nefropatia ołowicza.
Prawidłowa odpowiedź to:

Hipoalbuminemia w przebiegu zespołu nerczycowego powoduje:

Zespół Gittelmana jest spowodowany:

Próba Branda z zastosowaniem nitroprusydku sodu, jest stosowana w diagnostyce:

W przewlekłym wyrównywaniu kwasicy stosuje się wodorowęglan sodu drogą doustną. 1 g NaHCO₃ zawiera:

Nefropatia ziół chińskich jest spowodowana używaniem ziół chińskich w leczeniu różnych schorzeń, najczęściej przy stosowaniu mieszanek odchudzających. W obrazie tej choroby są charakterystyczne wymienione poniżej objawy, z wyjątkiem:

Wybierz fałszywe twierdzenia dotyczące ostrego cewkowo-śródmiąższowego zapalenia nerek wywołanego niesteroidowymi lekami przeciwzapalnymi (NLPZ):

Schemat szczepienia podwójną dawką szczepionki przeciwko wirusowemu zapaleniu wątroby typu B zalecany u pacjentów w 4 i 5-tym okresie PChN (przewlekłej choroby nerek) jest następujący:

Hipoksemia u chorych przewlekle hemodializowanych jest spowodowana między innymi:
1) zbyt niskim pH płynu dializacyjnego;
2) zbyt wysokim pH płynu dializacyjnego;
3) jedną z metod leczenia hipoksemii jest podanie choremu tlenu do oddychania;
4) hipoksemia może poprzedzać wystąpienia spadku ciśnienia tętniczego.
Prawidłowa odpowiedź to:

Do obrazu klinicznego nadciśnienia naczyniowo-nerkowego należą:
1) nawracające obrzęki płuc,
2) oporność na leczenie przeciwnadciśnieniowe oraz
3) nagły wzrost ciśnienia u osoby z dotychczas dobrze kontrolowanym ciśnieniem.
Prawidłowa odpowiedź to:

U 30% osób w wieku podeszłym nie stwierdza się zaburzeń cewek nerkowych. Niemniej jednak we wspomnianej grupie wiekowej mogą wystąpić zaburzenia cewek nerkowych, które wyrażają się:
1) zmniejszeniem zdolności cewek nerkowych do reabsorpcji sodu;
2) upośledzeniem wydalania potasu z moczem;
3) zmniejszeniem zdolności zagęszczania moczu;
4) zwiększeniem maksymalnej zdolności do wydalania jonu amonowego.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wskazaniami do wdrożenia leczenia automatyczną dializą otrzewnową są:
1) przepukliny;
2) zacieki płynu dializacyjnego do powłok;
3) brak samodzielności w wykonywaniu zabiegów CADO;
4) niedostateczna ultrafiltracja przy zastosowaniu techniki CADO.
Prawidłowa odpowiedź to:

U 30-letniej pacjentki z nadciśnieniem tętniczym, po przeszczepieniu nerki, planującej ciążę można stosować:
1) inhibitor enzymu konwertującego, mykofenolan mofetilu, takrolimus;
2) bloker receptora angiotensyny, cyklosporynę, glikokortykosteroid;
3) metyldopę, mykofenolan mofetilu, cyklosporynę;
4) metyldopę, takrolimus, azatioprynę, glikokortykosteroid;
5) metoprolol, cyklosporynę, azatioprynę, glikokortykosteroid.
Prawidłowa odpowiedź to:

Na liście oczekujących na przeszczep nerki powinni znaleźć się pacjenci z:

Leczenie hipokalcemii przewlekłej polega na:
1) stosowaniu preparatów wapnia drogą doustną;
2) stosowaniu preparatów wapnia drogą dożylną w przypadku występowania objawów klinicznych;
3) stosowaniu preparatów wapnia drogą dożylną niezależnie od występowania objawów klinicznych;
4) podaży preparatów witaminy D przy współwystępowaniu niedoborów witaminy D;
5) podaży podskórnej preparatu teriparatide (analog PTH) w przypadku pierwotnej niedoczynności przytarczyc.
Prawidłowa odpowiedź to:

Zaburzenia elektrolitowe związane z rozpadem komórek nowotworowych po rozpoczęciu chemioterapii (z. lizy guza) obejmują:
1) hiperkalcemię;          4) hipofosfatemię;
2) hipokalcemię;          5) hiperkaliemię;
3) hiperfosfatemię;         6) hipokaliemię.
Prawidłowa odpowiedź to:

Mechanizmem chroniącym organizm ludzki przed kumulacją magnezu w przewlekłej chorobie nerek jest:

Przewlekła choroba nerek u pacjenta z przewlekłą chorobą żylną powoduje:
1) zmniejszenie ryzyka choroby zakrzepowo-zatorowej;
2) zwiększenie ryzyka choroby zakrzepowo-zatorowej;
3) nie wpływa na ryzyko choroby zakrzepowo-zatorowej;
4) uzasadnia stosowanie leków moczopędnych w przypadku występowania obrzęków;
5) nie uzasadnia stosowania leków moczopędnych w przypadku występowania obrzęków.
Prawidłowa odpowiedź to:

Do niehemodynamicznych nefroprotekcyjnych mechanizmów działania leków hamujących układ RAA u chorych na przewlekłą chorobę nerek (CKD) zaliczamy:
1) zmniejszenie wydzielania cytokin prozapalnych;
2) rozkurcz naczynia odprowadzającego kłębuszka;
3) zmniejszenie proliferacji mezangium i fibroblastów;
4) zwiększenie syntezy aldosteronu;
5) zmniejszenie syntezy kolagenu.
Prawidłowa odpowiedź to:

W przypadku wielotorbielowatości nerek dziedziczącej się autosomalnie recesywnie prawdziwe są stwierdzenia:
1) występuje w populacji z częstością 1:500-1:100;
2) w diagnostyce prenatalnej i pourodzeniowej może mieć początkowo postać wzmożonej echogeniczności miąższu nerek;
3) często prowadzi do niewydolności nerek i dializoterapii już w wieku niemowlęcym i wczesnodziecięcym;
4) proces chorobowy prowadzi także do zajęcia miąższu wątroby pod postacią mnogich torbieli.
Prawidłowa odpowiedź to:

U 16-letniego chłopca wykryto w czasie badań w Poradni Medycyny Sportowej nadciśnienie tętnicze rzędu 150/95. Potwierdzono jego występowanie w 3 niezależnych pomiarach. Jakiego rozpoznania można spodziewać się najczęściej?

Ostre uszkodzenie nerek (ostra niewydolność nerek) jest częstym powikłaniem klinicznym w populacji chorych po zabiegach kardiochirurgicznych. Wiadomo, że jego wystąpienie zmienia rokowanie po takich zabiegach. Które stwierdzenia dotyczące tej sytuacji klinicznej są prawdziwe?
1) po zabiegu kardiochirurgicznym ryzyko wystąpienia ostrej niewydolności nerek wymagającej dializoterapii szacuje się na 30-40%;
2) śmiertelność w grupie chorych dializowanych po zabiegu kardiochirurgicznym sięga 60-80%;
3) wskazania do rozpoczęcia leczenia nerkozastępczego u chorych po zabiegu kardiochirurgicznym są szersze niż w innych postaciach ostrej niewydolności nerek ze względu na ryzyko pooperacyjne;
4) czynnikiem pogarszającym rokowanie w ostrej niewydolności nerek po zabiegach kardiochirurgicznych jest podwyższone stężenie kreatyniny w surowicy przed zabiegiem.
Prawidłowa odpowiedź to:

U 30-letniego pacjenta z kamicą nerkową stwierdzono dobowe wydalanie wapnia w moczu 550 mg. W diagnostyce różnicowej należy uwzględnić:
1) niedoczynność przytarczyc;     4) kwasicę nerkową proksymalną;
2) kwasicę nerkową dystalną;     5) przedawkowanie witaminy D.
3) sarkoidozę;
Prawidłowa odpowiedź to:

Najczęstsza lokalizacja gruźlicy pozapłucnej u pacjentów dializowanych to:
1) węzły chłonne szyjne;         4) OUN;
2) otrzewna;             5) układ kostny.
3) układ moczowy;
Prawidłowa odpowiedź to:

Dializy otrzewnowe w porównaniu do hemodializy charakteryzują:
1) mniejsza aktywacja układu immunologicznego;
2) zbliżona przeżywalność chorych w ciągu trzech pierwszych lat stosowania programu;
3) mniejsze ryzyko wystąpienia amyloidozy dializacyjnej;
4) lepsza kontrola anemii nerkopochodnej;
5) mniejsze ryzyko zaburzeń lipidowych, zwłaszcza hipertriglicerydemii.
Prawidłowa odpowiedź to:

Zatrucie muchomorem sromotnikowym jest poważnym problemem klinicznym z wysokim odsetkiem śmiertelności. Które z poniższych stwierdzeń są prawdziwe?
1) objawy kliniczne zatrucia zależą jedynie od ilości spożytej toksyny;
2) pierwsze objawy kliniczne pojawiają się po 6-12 godzinach od spożycia grzyba i dotyczą przewodu pokarmowego;
3) ostre uszkodzenie nerek pojawia się już w drugim skąpoobjawowym okresie choroby;
4) leczenie zatrucia za pomocą hemoperfuzji lub hemodializy jest stosowane najpóźniej do 40 godziny od zatrucia.
Prawidłowa odpowiedź to: