Egzamin PES / Nefrologia / jesień 2013

Do hiponatremii z hipowolemią prowadzi:
1) stosowanie diuretyków tiazydowych;
2) przemieszczenie wody do uszkodzonych komórek w rabdomiolizie;
3) centralny niedobór hormonu antydiuretycznego;
4) niedobór mineralo- i glikokortykosteroidów;
5) zaburzenia ośrodkowe po operacjach neurochirurgicznych.
Prawidłowa odpowiedź to:

Do kryteriów diagnostycznych zespołu nieadekwatnego wydzielania hormonu antydiuretycznego należą:
1) obrzęki;
2) zmniejszenie efektywnej osmolalności płynu pozakomórkowego;
3) normowolemia;
4) nadciśnienie;
5) osmolalność moczu > 100 mOsm/kg H₂O.
Prawidłowa odpowiedź to:

Przyczynami hipokaliemii mogą być:
1) guzy wytwarzające reninę;
2) leczenie antagonistami aldosteronu;
3) zespół Barttera;
4) wszczepienie moczowodów do esicy;
5) zespół lizy guza.
Prawidłowa odpowiedź to:

Do cech zespołu nerczycowego należą:
1) białkomocz > 3,5 g/dobę/1,73 m² powierzchni ciała;
2) postępujący ubytek filtracji kłębuszkowej;
3) obrzęki;
4) nadciśnienie;
5) hipoalbuminemia.
Prawidłowa odpowiedź to:

Zespół nefrytyczny charakteryzuje się występowaniem:
1) białkomoczu > 3,5 g/dobę;     4) obrzęków;
2) nadciśnienia tętniczego;     5) skąpomoczu.
3) krwinkomoczu;
Prawidłowa odpowiedź to:

Klinicznym kryterium rozpoznania gwałtownie postępującego przebiegu glomerulopatii jest spadek filtracji kłębuszkowej w okresie trzech miesięcy o:

Podstawowymi wskazaniami do biopsji nerki są:
1) zespół nerczycowy;
2) nadciśnienie tętnicze o niejasnej przyczynie z prawidłowym badaniem moczu;
3) ostra niewydolność nerek o niejasnej przyczynie;
4) izolowany białkomocz o niejasnej przyczynie;
5) wieloletnia nefropatia w 5. okresie przewlekłej choroby nerek o niewyjaśnionej przyczynie.
Prawidłowa odpowiedź to:

Do najczęstszych powikłań biopsji nerki należą:
1) krwiomocz;           4) przetoki tętniczo-żylne;
2) ropień okołonerkowy;       5) jatrogenne zakażenie.
3) krwiaki podtorebkowe;
Prawidłowa odpowiedź to:

Cechami aktywności morfologicznej kłębuszkowego zapalenia nerek w badaniu histopatologicznym są:
1) rozplem mezangialny;
2) pogrubienie ścian włośniczek kłębuszkowych;
3) komórkowe półksiężyce;
4) segmentowe stwardnienie kłębuszków;
5) naciek zapalny w śródmiąższu.
Prawidłowa odpowiedź to:

Do nierozplemowych postaci kłębuszkowych zapaleń nerek należą:
1) nefropatia IgA;
2) submikroskopowe kłębuszkowe zapalenie nerek;
3) mezangialnowłośniczkowe kłębuszkowe zapalenie nerek;
4) nefropatia błoniasta;
5) ogniskowe segmentowe stwardnienie kłębuszków.
Prawidłowa odpowiedź to:

Dla ograniczenia zjawiska steroidozależności remisji zespołu nerczycowego na podłożu submikroskopowego kłębuszkowego zapalenia nerek stosowane są:
1) cystostatyki alkilujące;       4) mykofenolan mofetylu;
2) inhibitory mTOR;         5) inhibitory kalcyneuryny.
3) pulsy metyloprednizolonu;
Prawidłowa odpowiedź to:

Które stwierdzenia dotyczące glomerulopatii zmian minimalnych są prawdziwe?
1) często przebiega z masywnym białkomoczem przekraczającym 10 g/dobę;
2) w osadzie moczu zwykle występuje krwinkomocz z wałeczkami erytrocytarnymi;
3) trwała remisja po leczeniu glikokortykosteroidami i rzadkie nawroty występują u 25% chorych;
4) choroba przebiega z postępującym ubytkiem filtracji kłębuszkowej;
5) niekiedy w wycinku nerki obserwuje się niewielki rozplem komórek mezangium.
Prawidłowa odpowiedź to:

Które ze stwierdzeń odnoszących się do ogniskowego segmentowego stwardnienia kłębuszków nerkowych (FSGS) są prawdziwe?
1) przebiega najczęściej pod postacią zespołu nerczycowego;
2) wykazuje się tendencją do samoistnych remisji;
3) charakteryzuje się częstą opornością na leczenie;
4) brak remisji zagraża postępującym ubytkiem filtracji kłębuszkowej;
5) w momencie rozpoznania u 80% chorych na pierwotny FSGS stwierdza się nadciśnienie.
Prawidłowa odpowiedź to:

Która z postaci morfologicznych ogniskowego segmentowego stwardnienia kłębuszków nerkowych (FSGS) odznacza się najmniej korzystnym rokowaniem?

Przyczyną oporności nerczycowych obrzęków na wlew kroplowy diuretyku pętlowego bywa:
1) upośledzenie transportu diuretyku w krążeniu wskutek hipoalbuminemii;
2) defekt transporterów sodu w ramieniu wstępującym pętli Henlego;
3) wiązanie diuretyku w cewce bliższej przez albuminy;
4) wyrównawcze nadmierne wchłanianie sodu w cewkach dystalnych i zbiorczych;
5) wiązanie furosemidu w krążeniu przez występujące w podwyższonych stężeniach lipoproteinę (a) i czynnik von Willebranda.
Prawidłowa odpowiedź to:

U chorego na zespół nerczycowy w przebiegu pierwotnej nefropatii błoniastej otrzymującego diuretyk pętlowy wystąpił ból lędźwiowy, pogorszenie filtracji, krwiomocz z narastaniem białkomoczu. Za najbardziej prawdopodobną przyczynę należy uznać:

Kryterium rozpoznania steroidooporności ogniskowego segmentowego stwardnienia kłębuszków nerkowych (FSGS) to brak efektu kortykoterapii stosowanej przez:

Które stwierdzenia są prawdziwe w stosunku do nefropatii IgA?
1) częściej występuje u mężczyzn;
2) krwinkomocz lub krwiomocz nasila się w trakcie infekcji górnych dróg oddechowych;
3) zasadą jest wykonanie zabiegu usunięcia migdałków podniebiennych;
4) w przypadkach z białkomoczem poniżej 1,5 g/dobę i prawidłową filtracją kłębuszkową pierwszym krokiem jest zastosowanie inhibitorów enzymu konwertującego;
5) krwinkomocz ma większe znaczenie rokownicze niż białkomocz.
Prawidłowa odpowiedź to:

U chorego na nefropatię IgA z białkomoczem 2 g/dobę, krwinkomoczem i prawidłową filtracją kłębuszkową, utrzymującym się po 6-miesięcznym podawaniu inhibitora enzymu konwertującego należy zastosować:

Według współczesnej wiedzy czynnikiem odpowiedzialnym za rozwój większości przypadków pierwotnej nefropatii błoniastej są:

Do czynników niekorzystnego rokowania w pierwotnej nefropatii błoniastej należą:
1) utrzymywanie się białkomoczu > 8 g/dobę przez okres ponad 6 miesięcy;
2) wydalanie IgG z moczem < 250 mg/dobę;
3) ubytek filtracji kłębuszkowej w momencie rozpoznania;
4) męska płeć chorego;
5) wydalanie β₂-mikroglobuliny w moczu < 0,5 μg/min.
Prawidłowa odpowiedź to:

Przy utrzymywaniu się białkomoczu > 8 g/dobę ponad 6 miesięcy u chorego na pierwotną nefropatię błoniastą zalecanymi opcjami terapeutycznymi są:
1) półroczna terapia prednizonem;
2) cyklosporyna w połączeniu z prednizonem;
3) cyklofosfamid naprzemiennie z prednizonem;
4) wlewy rytuksymabu;
5) azatiopryna w połączeniu z prednizonem.
Prawidłowa odpowiedź to:

Które stwierdzenia są prawdziwe w odniesieniu do glomerulopatii C3?
1) rozwija się wskutek zaburzonej kontroli aktywacji układu dopełniacza;
2) w mikroskopie świetlnym widoczne są zmiany mezangialne;
3) w mikroskopie fluorescencyjnym widoczne są złogi C1q i C4;
4) w mikroskopie świetlnym widoczne są zmiany błoniastorozplemowe;
5) w mikroskopie fluorescencyjnym widoczne są złogi IgG i IgM.
Prawidłowa odpowiedź to:

Które ze stwierdzeń są prawdziwe w odniesieniu do ostrego przednerkowego uszkodzenia nerek?
1) charakteryzuje się zachowaniem prawidłowej funkcji kanalików nerkowych;
2) przyczyną bywa zmniejszenie objętości krwi krążącej;
3) występuje nadmierna utrata sodu z moczem;
4) obniżona jest osmolalność moczu;
5) istotnym elementem terapii jest dożylne podanie płynów.
Prawidłowa odpowiedź to:

Co jest najczęstszą przyczyną ostrego uszkodzenia nerek?

W leczeniu ostrego uszkodzenia nerek najlepsze efekty przynosi stosowanie:

Angielskie akronimy RIFLE i AKIN oznaczają kryteria:

Wartości których wskaźników potwierdzają rozpoznanie przednerkowego ostrego uszkodzenia nerek?
1) stężenie sodu w moczu: 10 mmol/l;
2) frakcjonowane wydalanie sodu: 3%;
3) osmolalność moczu: 600 mOsmol/kg H₂O;
4) stosunek stężenia mocznika w osoczu do kreatyniny w osoczu: 10;
5) prawidłowy osad moczu.
Prawidłowa odpowiedź to:

Które stwierdzenia odnoszące się do ostrego cewkowo-śródmiąższowego zapalenia nerek są prawdziwe?
1) choroba charakteryzuje się nagłym uszkodzeniem tkanki śródmiąższowej i kanalików nerkowych;
2) zapalenie ma najczęściej podłoże immunologiczne;
3) częstym zjawiskiem jest towarzyszące zapalenie naczyń;
4) w kłębuszkach występują wtórne zmiany niedokrwienne;
5) choroba rozwija się u osób przyjmujących penicyliny i cefalosporyny.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wskaż prawdziwe stwierdzenia dotyczące nefropatii ziół chińskich:
1) oznacza nefropatię charakteryzującą się rozległym, postępującym śródmiąższowym włóknieniem;
2) występowanie ma charakter endemiczny, ograniczony do niektórych regionów Chin;
3) czynnikiem wywołującym jest kwas aristolochowy;
4) u osób dotkniętych tą chorobą ze zwiększoną częstością występują nowotwory z nabłonka dróg moczowych;
5) leczenie immunosupresyjne skutecznie powstrzymuje bieg choroby.
Prawidłowa odpowiedź to:

Które stwierdzenia na temat zakażeń układu moczowego są prawdziwe?
1) najczęściej dochodzi do nich drogą wstępującą;
2) najczęstszym czynnikiem etiologicznym jest E. coli;
3) mężczyźni chorują częściej niż kobiety;
4) najczęstszym czynnikiem etiologicznym są enterokoki;
5) nawracające zakażenia to > 2 epizody w okresie 6 miesięcy.
Prawidłowa odpowiedź to:

Które stwierdzenia są prawdziwe w odniesieniu do ostrego zapalenia pęcherza moczowego?
1) występuje bolesne oddawanie moczu;
2) występuje przymus częstego oddawania moczu;
3) główne dolegliwości bólowe lokalizują się w końcowym odcinku cewki moczowej;
4) może pojawić się krwiomocz;
5) jego wystąpienie łączy się często z obecnością anatomicznych nieprawidłowości w drogach moczowych.
Prawidłowa odpowiedź to:

Które stwierdzenia dotyczące stosowania pochodnych nitrofurantoiny w leczeniu zakażeń układu moczowego są prawdziwe?
1) nie zmieniają flory bakteryjnej pochwy;
2) mają jednakową skuteczność w leczeniu powikłanych i niepowikłanych zakażeń układu moczowego;
3) szczepy E. coli i saprofitycznego gronkowca wykazują wysoką wrażliwość na pochodne nitrofurantoiny;
4) należy unikać ich stosowania powyżej 36. tygodnia ciąży;
5) niska toksyczność czyni z nich dobry lek do długotrwałej terapii przewlekłego zapalenia stercza.
Prawidłowa odpowiedź to:

Które ze stwierdzeń dotyczących zakażeń układu moczowego u osób w wieku podeszłym są prawdziwe?
1) są częstą przyczyną bakteriemii w tej kategorii wiekowej;
2) cewnik w pęcherzu moczowym nie zwiększa ryzyka bakteriemii;
3) długotrwałe podawanie antybiotyków w profilaktycznych dawkach skutecznie chroni przed bakteriemią;
4) czynnikiem usposabiającym jest zaleganie moczu w pęcherzu w związku z obniżeniem sensorycznego odczuwania parcia;
5) zagrożenie zwiększa towarzysząca chorobowość.
Prawidłowa odpowiedź to:

Do najczęstszych objawów ostrego śródmiąższowego zapalenia nerek po leczeniu antybiotykami β-laktamowymi należą:
1) krwinkomocz;
2) ropomocz;
3) nadciśnienie;
4) gorączka;
5) obrzęki.
Prawidłowa odpowiedź to:

Kiedy należy rozpocząć program dializoterapii?

Jakie stwierdzenia są prawdziwe w stosunku do dializy z użyciem dializatora wysokoprzepływowego (high flux)?
1) dializator posiada duże pory, które przepuszczają β₂-mikroglobulinę;
2) wymogi co do czystości wody są równie wysokie jak przy dializie niskoprzepływowej (low flux);
3) są jednoznaczne dowody kliniczne, że dializa wysokoprzepływowa zmniejsza śmiertelność w stosunku do niskoprzepływowej;
4) w toku dializy wysokoprzepływowej zachodzi zjawisko zwrotnej filtracji 5-10 litrów dializatu do przedziału krwi w czasie zabiegu;
5) w dializie wysokoprzepływowej ultrafiltracja może dochodzić do 80 ml/godz./mmHg.
Prawidłowa odpowiedź to:

Jakie wymogi bakteriologiczne powinna spełniać woda używana do przygotowania płynu dializacyjnego dla niskoprzepływowej dializy (low flux)?

Wyższe stężenia sodu w płynie dializacyjnym ≥ 140 mmol/l wiążą się:
1) z uzyskaniem lepszej stabilności hemodynamicznej podczas zabiegu;
2) z uzyskaniem lepszej kontroli ciśnienia tętniczego;
3) z większym przyrostem wagi między zabiegami dializy;
4) ze wzrostem zawartości sodu w surowicy po zabiegu hemodializy;
5) ze zmniejszeniem pragnienia po zabiegu hemodializy.
Prawidłowa odpowiedź to:

Które stwierdzenia są prawdziwe w stosunku do zabiegów hemodiafiltracji?
1) wymaga przepływu krwi przez filtr > 300 ml/min;
2) łatwiej niż dializa niskoprzepływowa pozwala na uzyskanie stabilności hemodynamicznej podczas zabiegu;
3) ma niższy niż dializa wysokoprzepływowa udział transportu konwekcyjnego w usuwaniu cząsteczek;
4) dla osiągnięcia przez chorego pełnej korzyści z zabiegów hemodiafiltracji konieczne jest oczyszczenie podczas jednej sesji drogą transportu konwekcyjnego > 20 l krwi;
5) w kwalifikacji do zabiegów hemodiafiltracji należy preferować młodych chorych mających perspektywę szybkiego przeszczepu nerki.
Prawidłowa odpowiedź to:

Do najczęstszych ostrych powikłań zabiegu hemodializy należą:
1) spadek ciśnienia tętniczego;     4) świąd;
2) zawał serca;         5) hemoliza.
3) kurcze mięśni;
Prawidłowa odpowiedź to:

Do śróddializacyjnego spadku ciśnienia prowadzą:
1) nadmierna ultrafiltracja;
2) zbyt wysokie stężenie sodu w płynie dializacyjnym;
3) niewydolność mięśnia serca;
4) neuropatia mocznicowa;
5) zbyt wysokie wartości hemoglobiny > 12 g/dl.
Prawidłowa odpowiedź to:

Największe zagrożenie śmiertelnością występuje u chorych hemodializowanych:

Według dostępnych danych po pierwszych trzech miesiącach dializoterapii sprawność funkcjonalna, zdolność do wykonywania podstawowych czynności życiowych ulega u większości chorych w wieku podeszłym:

Pojęcie dializy albuminowej oznacza:

Jaki procent ustrojowych zasobów mocznika jest usuwanych podczas standardowego zabiegu niskoprzepływowej hemodializy przy wskaźniku eliminacji mocznika (Kt/V) 1.2?

Które stwierdzenia są prawdziwe w stosunku do zespołu podkradania spowodowanego przez wytworzoną dla celów hemodializy przetokę tętniczo-żylną?
1) występuje bolesny obrzęk proksymalnie w stosunku do przetoki;
2) występuje spoczynkowy ból kończyny dystalnie w stosunku do przetoki;
3) pojawia się ochłodzenie i obrzęk kończyny dystalnie od przetoki;
4) może rozwinąć się martwica palców;
5) występuje nadmierne ocieplenie kończyny dystalnie od przetoki.
Prawidłowa odpowiedź to:

Które stwierdzenie jest prawdziwe w stosunku do zaburzeń kostnych występujących u chorych leczonych w programie dializy otrzewnowej?

Do zalet dializy otrzewnowej należą:
1) stabilność hemodynamiczna;
2) mniejsza niż u hemodializowanych częstość zaburzeń lipidowych;
3) dłuższe niż w hemodializie utrzymanie resztkowej diurezy;
4) wyższy niż w hemodializie klirens małych cząsteczek;
5) mniejsze niż w hemodializie zagrożenie zakażeń krwiopochodnych.
Prawidłowa odpowiedź to:

W zapaleniach otrzewnej występujących u chorych leczonych dializą otrzewnową najczęstszym czynnikiem etiologicznym jest:

Do przeciwciał antyfosfolipidowych zalicza się:
1) przeciwciała antykardiolipinowe;
2) przeciwciała przeciwko b₂-glikoproteinie I;
3) antykoagulant tocznia;
4) przeciwciała przeciwjądrowe;
5) przeciwciała przeciwprotrombinowe.
Prawidłowa odpowiedź to:

W reumatoidalnym zapaleniu stawów najczęstsze postacie zajęcia nerek to:

Wskaż zdania prawdziwe dotyczące amyloidozy AA:
1) częstość występowania amyloidozy nerek wzrosła istotnie w ostatniej dekadzie;
2) najważniejszym postępowaniem jest ograniczenie stanu zapalnego i utrzymanie poziomu SAA< 10 mg/L;
3) zalecanym lekiem w leczeniu amyloidozy AA jest eprodisate hamujący wiązanie SAA z glikozoaminoglikanami;
4) amyloidoza AA nie jest przeciwwskazaniem do zabiegu przeszczepienia nerki;
5) złogi amyloidu w nerce identyfikowane są za pomocą barwienia czerwienią Kongo.
Prawidłowa odpowiedź to:

W leczeniu podtrzymującym postaci proliferacyjnej nefropatii toczniowej zalecany czas stosowania mykofenolanu mofetylu to co najmniej:

Najczęstszą postacią zajęcia nerek w pierwotnym zespole Sjögrena jest:

W krioglobulinowym kłębuszkowym zapaleniu nerek u pacjenta z zakażeniem HCV i gwałtownie pogarszającą się funkcją nerek znalazły zastosowanie:
1) mykofenolan mofetylu;       4) rytuksymab;
2) cyklofosfamid;         5) ekulizumab.
3) plazmaferezy;
Prawidłowa odpowiedź to:

Jakie objawy kliniczne występują w przebiegu krioglobulinemii?
1) plamica;         4) zespół Raynaud’a;
2) neuropatia obwodowa;     5) gwałtownie postępujące kzn.
3) zapalenie stawów;
Prawidłowa odpowiedź to:

Zajęcie nerek w twardzinie układowej:
1) występuje pod postacią przełomu nerkowego przebiegającego z nadciśnieniem tętniczym i niewydolnością nerek;
2) rokowanie poprawia wczesna dializoterapia;
3) lekiem pierwszego rzutu w leczeniu nadciśnienia tętniczego są inhibitory receptora angiotensyny ARB;
4) często występuje anemia hemolityczna i trombocytopenia;
5) po transplantacji nerki pacjenci powinni otrzymać cyklosporynę jako podstawowy lek immunosupresyjny.
Prawidłowa odpowiedź to:

U kobiety z kłębuszkowym zapaleniem nerek w ciąży najważniejszymi czynnikami rokowniczymi są:
1) postać histologiczna kzn;
2) nadciśnienie tętnicze;
3) niedokrwistość;
4) stopień upośledzenia funkcji nerek;
5) wielkość białkomoczu.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wskaż właściwe postępowanie w gwałtownie postępującym kzn z przeciwciałami przeciwko błonie podstawnej (anty-GBM):
1) leczenie polega na stosowaniu mykofenolanu mofetylu, prednizonu i zabiegów plazmaferezy;
2) leczenie polega na stosowaniu 3 pulsów glikokortykosteroidów, a następnie prednizonu w skojarzeniu z cyklofosfamidem i plazmaferezami;
3) leczenie podtrzymujące należy utrzymywać co najmniej przez 2 lata;
4) zabiegi plazmaferezy należy wykonywać przez 14 dni lub do momentu zaniknięcia przeciwciał anty-GBM;
5) choroba nie nawraca, leczenie podtrzymujące nie jest zlecane.
Prawidłowa odpowiedź to:

Zakażenie HCV u biorcy przeszczepu nerki może powodować:
1) zwiększoną częstość występowania cukrzycy potransplantacyjnej;
2) przewlekłe zapalenie wątroby;
3) kłębuszkowe zapalenie nerki przeszczepionej;
4) zakrzepicę spowodowaną obecnością przeciwciał antyfosfolipidowych;
5) proces ostrego odrzucania.
Prawidłowa odpowiedź to:

Stosowane terapie w leczeniu ostrego odrzucania przeszczepu nerki zależnego od przeciwciał to:
1) ekulizumab;
2) dożylne wlewy dużych dawek immunoglobulin IgG;
3) belatacept;
4) plazmafereza;
5) przeciwciała anty-CD25, przeciwko receptorowi dla IL2.
Prawidłowa odpowiedź to:

Rozwój nowotworów u biorców przeszczepów często jest związany z przewlekłymi zakażeniami wirusowymi. Które z wirusów wywołują nowotwory i jakie?
1) EBV- potransplantacyjna choroba limfoproliferacyjna;
2) polyoma BK- rak jasnokomórkowy nerki przeszczepionej;
3) HCV- rak wątrobowokomórkowy;
4) wirus brodawczaka ludzkiego- czerniak;
5) HHV 8- mięsak Kaposiego.
Prawidłowa odpowiedź to:

Które z poniższych kryteriów klinicznych dyskwalifikują potencjalnego żywego dawcę nerki od nefrektomii (kryteria amsterdamskie stosowane w Polsce)?
1) BMI > 35 kg/m²;
2) nadciśnienie tętnicze dobrze kontrolowane jednym lekiem hipotensyjnym;
3) GFR < 80 ml/min/1,73 m²;
4) dobowe wydalanie białka 200 mg;
5) cukrzyca.
Prawidłowa odpowiedź to:

U zmarłego dawcy nerki stwierdzono: dodatnie przeciwciała anty-HBc w klasie IgG, ujemne anty-HBc w klasie IgM oraz ujemny antygen HBs. Zalecana przez Poltransplant alokacja nerek to:

Wskaż właściwe postępowanie w profilaktyce zakażenia CMV u biorców przeszczepu nerki:
1) profilaktykę CMV należy stosować jedynie u biorców CMV-seronegatywnych, którzy otrzymali seropozytywny narząd;
2) profilaktykę CMV należy stosować u biorców seronegatywnych, którzy otrzymali seropozytywny narząd oraz u wszystkich biorców seropozytywnych bez względu na status serologiczny dawcy;
3) zalecany czas profilaktyki CMV u biorcy nerki to 3-6 miesięcy;
4) zalecanym lekiem w profilaktyce CMV jest walgancyklowir;
5) zalecanym lekiem w profilaktyce CMV jest doustny gancyklowir.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wskaż leki immunosupresyjne o działaniu diabetogennym:
1) takrolimus;
2) azatiopryna;
3) mykofenolan mofetylu;
4) cyklosporyna A;
5) syrolimus.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wskaż zdania prawdziwe dotyczące ciąży u biorczyni przeszczepu nerkowego:
1) ciąża powinna być planowana nie wcześniej niż rok po transplantacji nerki;
2) w ciąży przeciwwskazane jest stosowanie mykofenolanu mofetylu;
3) w ciąży przeciwwskazane jest stosowanie ewerolimusu;
4) dzieci matek biorczyń przeszczepu nerkowego mają niższą wagę urodzeniową niż dzieci matek zdrowych;
5) optymalna czynność nerki przy planowaniu ciąży to stężenie kreatyniny < 1,5 mg/dl i nieobecny lub minimalny białkomocz.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wskaż choroby nerek własnych, które nawracają w nerce przeszczepionej:
1) ADPKD;           4) zespół Alporta;
2) cukrzyca;           5) nefropatia IgA.
3) pierwotny FSGS;
Prawidłowa odpowiedź to:

Wskaż trzy najczęstsze przyczyny zgonów biorców przeszczepu nerki:
1) zakażenia;       4) zdarzenia sercowo-naczyniowe;
2) nowotwory;       5) krwawienie z przewodu pokarmowego.
3) marskość wątroby;
Prawidłowa odpowiedź to:

Wskaż układowe zapalenia naczyń, w których występują przeciwciała przeciwko cytoplazmie neutrofilów ANCA:
1) ziarniniakowatość z zapaleniem naczyń;     4) choroba Kawasaki;
2) eozynofilowe ziarniniakowe zapalenie naczyń;   5) mikroskopowe zapalenie naczyń.
3) krioglobulinemia;            
Prawidłowa odpowiedź to:

Zalecaną metodą diagnostyki dysproteinemii ze względu na wysoką czułość jest:

Wskaż rodzaje uszkodzenia nerek w przebiegu szpiczaka mnogiego:
1) amyloidoza AL;
2) nefropatia IgA;
3) nefropatia wałeczkowa;
4) choroba depozytowa łańcuchów lekkich;
5) zespół Fanconiego.
Prawidłowa odpowiedź to:

Resorpcja zwrotna dwuwęglanów w nerce zachodzi w cewce:

W przebiegu hipoaldosteronizmu (pierwotnego i wtórnego) występuje:
1) zasadowica metaboliczna;
2) kwasica metaboliczna;
3) hiperkaliemia;
4) hipokaliemia;
5) hipochloremia.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wskaż przyczyny mikroangiopatii zakrzepowej prowadzące do upośledzenia funkcji nerek:

Wskaż objawy kliniczne i laboratoryjne zespołu hemolityczno-mocznicowego:
1) ostre uszkodzenie nerek;
2) zakrzepica najczęściej żył głębokich kończyn dolnych;
3) małopłytkowość;
4) nagła niedokrwistość hemolityczna (schizocyty >20% w rozmazie krwi);
5) gorączka i bóle głowy.
Prawidłowa odpowiedź to:

Zespół wątrobowo-nerkowy:
1) jest to ostre uszkodzenie nerek w przebiegu chorób wątroby przebiegających z wodobrzuszem;
2) czynnikiem ryzyka rozwoju zespołu wątrobowo-nerkowego jest spontaniczne bakteryjne zapalenie otrzewnej;
3) kryterium rozpoznania jest stężenie kreatyniny w surowicy powyżej 2,5 mg/dl i białkomocz> 0,5 g/dobę;
4) leczeniem z wyboru jest transplantacja wątroby;
5) kryterium rozpoznania jest stężenie sodu w moczu >10 mmol/l.
Prawidłowa odpowiedź to:

Czynnikami ryzyka rozwoju cukrzycowej choroby nerek u chorego z cukrzycą typu 1 są:
1) rozpoznanie cukrzycy przed 20. rokiem życia;
2) czas trwania cukrzycy poniżej 5 lat;
3) zła kontrola glikemii;
4) obecność retinopatii cukrzycowej;
5) krwinkomocz.
Prawidłowa odpowiedź to:

W diagnostyce cukrzycowej choroby nerek zaleca się oznaczanie ilorazu stężenia albuminy do kreatyniny w moczu (UCAR):
1) zaleca się oznaczenie co najmniej dwukrotnie wydalania albumin w moczu w odstępie 1 miesiąca;
2) zaleca się oznaczenie co najmniej dwukrotnie wydalania albumin w moczu w odstępie 3-6 miesięcy;
3) wartość UCAR > 30 mg/g świadczy o zwiększonym wydalaniu albumin z moczem;
4) wartość UCAR > 10 mg/g świadczy o zwiększonym wydalaniu albumin z moczem;
5) jedynie wartość UCAR > 300 mg/g pozwala na rozpoznanie cukrzycowej choroby nerek.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wskaż dwa schematy immunosupresji w indukcji remisji gwałtownie postępującego kłębuszkowego zapalenia nerek z przeciwciałami ANCA, które zalecane są jako alternatywne:
1) mykofenolan mofetylu z glikokortykosteroidami;
2) metotreksat z glikokortykosteroidami;
3) cyklofosfamid z glikokortykosteroidami;
4) rytuksymab z glikokortykosteroidami;
5) azatiopryna z glikokortykosteroidami.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wskaż prawdziwe stwierdzenia dotyczące leczenia podtrzymującego w gwałtownie postępującym kzn z przeciwciałami ANCA:
1) azatiopryna z glikokortykosteroidami jest zalecanym schematem postępowania;
2) leczenie należy kontynuować co najmniej przez 18 miesięcy;
3) leczenie należy kontynuować co najmniej 12 miesięcy u chorych dializowanych;
4) w przypadku nietolerancji azatiopryny zaleca się mykofenolan mofetylu;
5) metotreksat jako alternatywny do azatiopryny zalecany jest przy GFR < 60 ml/min.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wskaż dwa alternatywne schematy immunosupresji w indukcji remisji postaci proliferacyjnej nefropatii toczniowej:
1) mykofenolan mofetylu z glikokortykosteroidami;
2) cyklosporyna z glikokortykosteroidami;
3) cyklofosfamid z glikokortykosteroidami;
4) rytuksymab z glikokortykosteroidami;
5) azatiopryna z glikokortykosteroidami.
Prawidłowa odpowiedź to:

Które z wymienionych autoprzeciwciał wykazują największą swoistość w rozpoznaniu zajęcia nerek w SLE?

Czynnik wzrostu fibroblastów FGF-23 odgrywa istotną rolę w regulacji gospodarki wapniowo-fosforanowej:
1) powstaje w osteocytach;
2) indukuje fosfaturię, obniża stężenie fosforanów w surowicy;
3) kofaktorem FGF-23 jest białko Klotho;
4) wzrost FGF-23 obserwuje się we wczesnych stadiach PChN;
5) hamuje powstawanie aktywnej 1,25 (OH)₂ witaminy D.
Prawidłowa odpowiedź to:

Konsekwencjami wtórnej nadczynności przytarczyc w przewlekłej chorobie nerek są:
1) złamania kości;         4) zwapnienia w mięśniu sercowym;
2) osteomalacja;         5) niedobór fosfatoniny.
3) zwapnienia i sztywność naczyń;
Prawidłowa odpowiedź to:

Wskaż zdania prawdziwe dotyczące witaminy D:
1) głównym źródłem witaminy D jest synteza w skórze;
2) głównym źródłem witaminy D są pokarmy;
3) receptory dla witaminy D (VDR) znajdują się tylko w komórkach cewek nerkowych;
4) receptory dla witaminy D znajdują się w komórkach wielu tkanek organizmu, gdzie wywiera ona działanie autokrynne i parakrynne;
5) czas półtrwania 25 (OH)D wynosi 3 tygodnie a 1,25 (OH)₂D wynosi 4-6 godzin.
Prawidłowa odpowiedź to:

U chorych dializowanych zalecany przez KDIGO 2009 poziom iPTH powinien mieścić się w zakresie:

Wskaż zdania prawdziwe dotyczące leczenia wtórnej nadczynności przytarczyc:
1) parykalcytol, aktywny analog witaminy D nie powinien być stosowany u pacjentów dializowanych ponieważ bardzo często powoduje hiperkalcemię;
2) cynakalcet jest kalcymimetykiem obniżającym stężenie PTH poprzez oddziaływanie na receptor wapniowy na przytarczycach;
3) wodorotlenek glinu jest stosowany tylko w terapii ratunkowej przy hiperfosfatemii > 8,5 mg/dl;
4) główne działanie chlorowodorku sewelameru i węglanu lantanu polega na obniżaniu stężenia PTH;
5) w leczeniu hiperfosfatemii należy stosować wapniowe lub niewapniowe wiązacze fosforanów.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wskaż zdania prawdziwe dotyczące leczenia ESA (środkami stymulującymi erytropoezę) u chorych dializowanych:
1) leczenie ESA należy rozpoczynać przy stężeniach hemoglobiny 9,0-10,0 g/dl;
2) w terapii podtrzymującej ESA nie należy przekraczać stężenia hemoglobiny 11,5 g/dl;
3) w terapii podtrzymującej ESA nie należy przekraczać stężenia hemoglobiny 12,5 g/dl;
4) wskazaniem do rozpoczęcia terapii ESA jest zapobieganie obniżeniu się stężenia hemoglobiny < 9,0 g/dl;
5) u chorych dializowanych wskazane jest stosowanie postaci dożylnych ESA.
Prawidłowa odpowiedź to:

Przyczyną niedokrwistości po transplantacji nerki może być:
1) zakażenie parvowirusem B19;
2) niedobór żelaza;
3) niewydolność nerki przeszczepionej;
4) stosowanie inhibitorów mTOR;
5) stosowanie ACEI.
Prawidłowa odpowiedź to:

Pacjent oczekujący na zabieg przeszczepienia nerki miał wykonaną rewaskularyzację mięśnia sercowego i otrzymał podwójne leczenie przeciwpłytkowe. Wskaż właściwe postępowanie:
1) zabieg przeszczepienia nerki może być wykonany, pacjent pozostaje na liście oczekujących;
2) jeśli otrzymał stenty uwalniające lek (DES) przeszczepienie nerki nie jest wskazane przez najbliższe 12 miesięcy;
3) jeśli otrzymał stenty metalowe (BMS) przeszczepienie nerki nie jest wskazane przez najbliższe 3 miesiące;
4) po miesiącu można zamienić leczenie przeciwpłytkowe na heparynę drobnocząsteczkową i wykonać zabieg transplantacji;
5) jeśli wykonano przezskórną angioplastykę balonową zabieg przeszczepienia nerki jest przeciwwskazany przez 3 miesiące.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wskaż prawdziwe stwierdzenia dotyczące małopłytkowości wywołanej przez heparynę (HIT):
1) wywołana jest obecnością przeciwciał w klasie IgG przeciwko kompleksowi heparyna/czynnik płytkowy 4;
2) bezpośrednie inhibitory trombiny lub czynnika Xa są wskazane w leczeniu HIT;
3) antagoniści witaminy K są wskazani w leczeniu HIT;
4) obserwuje się powikłania zakrzepowo-zatorowe;
5) leczenie należy rozpocząć od przetoczenia koncentratu płytek krwi.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wskaż właściwe stosowanie leków przeciwkrzepliwych u chorych z przewlekłą chorobą nerek:
1) dawki heparyny drobnocząsteczkowej należy zredukować o 50% przy eGFR < 30 ml/min;
2) acenokumarol i warfaryna są przeciwwskazane u pacjentów z eGFR < 30 ml/min;
3) inhibitor trombiny - dabigatran jest przeciwwskazany przy eGFR < 30 ml/min u chorych z przewlekłą chorobą nerek;
4) inhibitor czynnika Xa - rywaroksabam może być stosowany u chorych z przewlekłą chorobą nerek bez względu na eGFR a także u chorych dializowanych;
5) dawki heparyny drobnocząsteczkowej należy zredukować o 30% jeśli eGFR wynosi 30-60 ml/min.
Prawidłowa odpowiedź to:

Jakie są zalecenia stosowania preparatów żelaza u chorych dializowanych?
1) w dawkowaniu preparatów żelaza należy się kierować stężeniem żelaza w surowicy;
2) wskazane jest rozpoczęcie terapii przy TSAT < 30%;
3) wskazane jest rozpoczęcie terapii przy stężeniu ferrytyny < 500 ng/ml;
4) preparaty doustne żelaza są bezwzględnie przeciwwskazane;
5) nie należy podawać żelaza dożylnego w trakcie aktywnych zakażeń.
Prawidłowa odpowiedź to:

Lekiem z wyboru w leczeniu nadciśnienia tętniczego u kobiety ciężarnej jest:

Wskaż cechy starzenia się nerek:
1) przepływ krwi przez nerki po 4. dekadzie życia zmniejsza się o 10% na każde kolejne 10 lat;
2) przesączanie kłębuszkowe po 4. dekadzie życia zmniejsza się średnio o 2 ml/min/1,73 m²/rok;
3) w wieku podeszłym zmniejsza się zdolność zagęszczania i rozcieńczania moczu;
4) dochodzi do zaniku cewek głównie proksymalnych;
5) liczba kłębuszków korowych nie ulega zmianie.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wskaż zasady leczenia nadciśnienia tętniczego u chorych z przewlekłą chorobą nerek bez cukrzycy:
1) pacjenci z albuminurią < 30 mg/dobę i ciśnieniem tętniczym skurczowym > 140 mmHg i rozkurczowym > 90 mmHg powinni otrzymać leczenie hipotensyjne aby wartości docelowe ciśnienia tętniczego stale wynosiły: skurczowe < 140 mmHg a rozkurczowe < 90 mmHg;
2) pacjenci z albuminurią 30-300 mg/d i ciśnieniem tętniczym skurczowym > 130 mmHg i rozkurczowym > 80 mmHg powinni otrzymać leczenie hipotensyjne aby wartości docelowe ciśnienia tętniczego wynosiły stale skurczowe < 120 mmHg a rozkurczowe < 70 mmHg;
3) pacjenci z albuminurią 30-300 mg/dobę, jeżeli mają wskazania do leczenia hipotensyjnego powinni otrzymać ACEI lub ARB;
4) pacjenci z albuminurią < 30 mg/dobę i ciśnieniem tętniczym skurczowym > 140 mmHg i rozkurczowym > 90 mmHg powinni otrzymać leczenie hipotensyjne aby wartości docelowe ciśnienia tętniczego stale wynosiły: skurczowe < 130 mmHg a rozkurczowe < 80 mmHg;
5) pacjenci z albuminurią > 300 mg/dobę, jeżeli mają wskazania do leczenia hipotensyjnego powinni otrzymać ACEI lub ARB.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wskaż zasady dawkowania leków wydalanych przez nerki w przewlekłej chorobie nerek:
1) jeśli GFR < 50 ml/min zaleca się redukcję dawki leku;
2) w AKI dawkowanie leku jak przy GFR wynoszącym 30 ml/min;
3) jeśli GFR > 50 ml/min dawkowanie nie ulega zmianie;
4) jeśli GFR < 50 ml/min zaleca się wydłużenie odstępu pomiędzy kolejnymi dawkami;
5) dawka nasycająca leku zazwyczaj nie powinna przekraczać 50% dawki standardowej.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wskaż nasilone efekty metaboliczne leków w przewlekłej chorobie nerek:
1) hipopotasemia - niesteroidowe leki przeciwzapalne;
2) hiperpotasemia - ACEI, ARB;
3) nasilony katabolizm - glikokortykosteroidy;
4) kwasica metaboliczna - metformina;
5) koagulopatia - fluorochinolony.
Prawidłowa odpowiedź to:

Mutacje genów kodujących składowe dopełniacza mogą być odpowiedzialne za wystąpienie następujących nefropatii u dzieci:

Zgodnie z najnowszymi zaleceniami KDIGO (2012), dzieciom z rozpoznanym steroidoopornym zespołem nerczycowym (ZN) w pierwszej kolejności należy podać:

7-letni Michał zgłosił się z mamą do lekarza, w drugim dniu nieżytu górnych dróg oddechowych, z powodu oddawania (bez dolegliwości) brunatnego moczu. Żadnych innych skarg nie zgłaszał. W badaniu fizycznym: stan dziecka dobry, zaczerwienione gardło, temp. ciała: 37,6°C. Poza tym bez zmian. Wywiad rodzinny bez znaczenia. Badania laboratoryjne: mocz-badanie ogólne: białko - 0,25 g/l, osad- erytrocyty wyługowane usiewają gęsto pole widzenia, leukocyty 5-10 w p.w, posiew moczu - ujemny, mocznik w surowicy - 25 mg/dl, kreatynina w surowicy - 0,7 mg/dl. Najbardziej prawdopodobne rozpoznanie to:

W zespole nerczycowym u dzieci istnieje podwyższone ryzyko wystąpienia powikłań zakrzepowych. Które z poniższych badań laboratoryjnych są pomocne w jego określeniu?
1) stężenie cholesterolu w surowicy > 350 mg/dl;
2) stężenie albumin w surowicy < 20 g/l;
3) stężenie fibrynogenu we krwi < 4,5 g/l;
4) wartość hematokrytu < 35%;
5) wydłużony czas APTT (czas kaolinowo-kefalinowy).
Prawidłowa odpowiedź to:

6-letnia dziewczynka, leczona cyklosporyną z powodu steroidozależnego zespołu nerczycowego została przyjęta do szpitala z powodu nawrotu białkomoczu. W wywiadzie: od 7 dni leczona sulfametoksazolem/trimetoprimem (zapalenie gardła). Badaniem fizycznym stwierdzono nieznaczne obrzęki powiek i podudzi. RR- prawidłowe. Badania laboratoryjne wykazały: białkomocz - 5 g/l, bez zmian w osadzie moczu, Ht 37%, erytrocyty 3 900 000/mm³, cholesterol - 290 mg/dl, albuminy - 2,9 g/l, mocznik - 70mg/dl, kreatynina - 1,8 mg/dl. Co jest najbardziej prawdopodobną przyczyną pogorszenia funkcji nerek?

U dziecka z rozpoznaną nefropatią IgA zastosujesz wyłącznie ACEi (inhibitory enzymu konwertującego angiotensynę) lub ARB (blokery receptora angiotensyny) w przypadku:

Badanie urodynamiczne jest przydatne:

Które zdania w odniesieniu do zakażenia układu moczowego (ZUM) u dzieci są prawdziwe?
1) jest najczęstszym zakażeniem bakteryjnym wieku rozwojowego;
2) leczenie przeciwbakteryjne może być wdrożone przy dwukrotnie stwierdzonej znamiennej bakteriurii, ocenianej wiarygodną metodą, nawet wówczas, gdy brak jest objawów klinicznych, a badanie ogólne moczu jest prawidłowe;
3) czynnikiem usposabiającym do wystąpienia ZUM są zaparcia;
4) u noworodka, ocena bakteriologiczna próbki moczu, pobranego przez nakłucie nadłonowe, jest metodą bardziej wiarygodną niż próbki moczu pobranej drogą cewnikowania pęcherza moczowego;
5) najczęstszym czynnikiem sprawczym ZUM jest Pseudomonas aeruginosa.
Prawidłowa odpowiedź to:

Ekulizumab, lek hamujący aktywność końcowych składowych dopełniacza, jest skuteczny w leczeniu następujących postaci zespołu hemolityczno-mocznicowego (ZHM):
1) związanego z infekcją Streptococcus pneumoniae;
2) związanego z genetycznie uwarunkowanym niedoborem czynnika H dopełniacza;
3) związanego z genetycznie uwarunkowanym niedoborem ADAMTS13 (proteaza czynnika von Willebranda);
4) związanego z infekcją E. coli 0157-H7;
5) związanego z genetycznie uwarunkowanym niedoborem czynnika I dopełniacza.
Prawidłowa odpowiedź to:

U noworodka płci męskiej, z prenatalnie stwierdzonym wodonerczem, w 7. dobie życia wykonano badanie usg nerek. Wykazano poszerzenie miedniczki obu nerek, wymiar A-P miedniczki prawej - 6 mm, miedniczki lewej - 8 mm. Dziecko oddawało mocz pełnym strumieniem, bez wysiłku. Badanie ogólne i bakteriologiczne moczu - ujemne, czynność nerek prawidłowa. Jakie postępowanie należy wdrożyć?

7-letnia Ania, po rocznej hemodializoterapii, została zakwalifikowana do przeszczepu nerki. Do schyłkowej niewydolności nerek doszło po 3 miesiącach leczenia steroidoopornego zespołu nerczycowego na podłożu ogniskowego szkliwienia (FSGS). 27-letnia matka Ani wyraziła chęć oddania córce narządu, ale lekarz transplantolog poprosił, by z tą decyzją się jeszcze wstrzymała. Jaki był powód takiej decyzji lekarza?

Jaka jest główna przyczyna zgonu dzieci po przeszczepieniu nerki?

Niedożywienie u dzieci dializowanych otrzewnowo jest szczególnie ważnym problemem. Do czynników związanych z jego wystąpieniem należą:
1) obniżone surowicze stężenie leptyny;
2) nieadekwatna dawka dializy i obniżona resztkowa funkcja nerek;
3) utrata białek i aminokwasów z płynem dializacyjnym;
4) oporność na działanie hormonów anabolicznych (insulina, IGF-1);
5) obniżenie stężenia IL-1, IL-6, IL-8, TNF-alfa w osoczu.
Prawidłowa odpowiedź to:

8-letni Jaś zgłosił się do lekarza z powodu wystąpienia drobnoplamistej wysypki na skórze kończyn dolnych i pośladków, skarżył się również na pobolewanie stawów kolanowych i gardła. Badaniem fizycznym stwierdzono: zaczerwienione gardło i migdałki podniebienne, powiększone i nieco tkliwe węzły chłonne podżuchwowe oraz karietyczne zęby. Badania laboratoryjne wykazały: mocz: białko-nb, w osadzie: erytrocyty wyługowane 8-15 w polu widzenia. Leukocytoza: 11 000/mm³, ASO - 480 j, wykładniki funkcji nerek - prawidłowe. Jaki sposób postępowania jest właściwy?

U 4-letniego Krzysia, ukąszonego 3 tygodnie wcześniej przez osę, pojawiły się obrzęki powiek, które były leczone przez lekarza pierwszego kontaktu, jako obrzęki alergiczne. Po bezskutecznej terapii dziecko zgłosiło się ponownie. W czasie badania przedmiotowego stwierdzono: temp. ciała: 36,5°C, czynność serca 90/min, RR - 90/55 mmHg, miernego stopnia obrzęki powiek i podudzi. W badaniu ogólnym moczu: c.g. 1030, białko - 4,5 g/l, erytrocyty 1-2 w p.w., leukocyty - 2-5 w p.w. Stężenie albumin w surowicy: 1,9 g/dl, cholesterolu - 280 mg/dl. Co należy podejrzewać?

Do czynników ryzyka wystąpienia nawracających zapaleń otrzewnej u dzieci dializowanych otrzewnowo nie należy:

Nefropatia błoniasta u dzieci zazwyczaj ma charakter wtórny. Do czynników etiologicznych tej nefropatii nie należą:

13-letni chłopiec, z niedoborem wzrostu i masy ciała, wielokrotnie badany przez lekarza rodzinnego zgłosił się z powodu wystąpienia poliurii i polidypsji. Po raz pierwszy w życiu (!!!) wykonano pomiar RR uzyskując wartości 170/110 mmHg (> 99pc). W wywiadzie: u ojca nadciśnienie tętnicze, słabo kontrolowalne amlodiopiną i enalaprilem, 2-krotnie przełomy nadciśnieniowe, dziadek zmarł z „przyczyn sercowych”. W badaniach stwierdzono: hipokaliemię z nieznaczną alkalozą, obniżone stężenie aldosteronu i aktywność reninową osocza, profil wydalania steroidów prawidłowy. ECHO serca - znaczny przerost lewej komory, dno oka- cechy retinopatii nadciśnieniowej. Usg - nerek - wzmożona echogeniczność obu nerek, zatarcie zróżnicowania korowo-rdzeniowego. Miedniczki prawidłowe. Stężenie mocznika w surowicy - 89 mg/dl, kreatyniny - 1,5 mg/dl. Jakie rozpoznanie jest najbardziej prawdopodobne?

U 10-mięsiecznego chłopca, dializowanego otrzewnowo, matka zaobserwowała zmętnienie płynu i zgłosiła się do ośrodka dializ, w którym pobrano płyn dializacyjny do badania. Który z poniższych wyników pozwala na rozpoznanie bakteryjnego zapalenia otrzewnej?

Która z następujących terapii nie jest skuteczna?