Egzamin PES / Nefrologia / wiosna 2007

Wirus Polyoma BK u biorców przeszczepu nerki wywołuje:
1) ostre odrzucanie przeszczepu;
2) mikroangiopatię zakrzepową;
3) śródmiąższowe zapalenie nerki przeszczepionej;
4) śródmiąższowe zapalenie nerek własnych;
5) nie jest patogenny dla biorców przeszczepu.
Prawidłowa odpowiedź to:

U 20-letniego mężczyzny, chorującego na cukrzycę typu 1 od 10 roku życia stwierdzono trzykrotnie wydalanie albumin z moczem rzędu 30-40 mg/dobę. HbA1c wynosi 7.8%. Poprawa kontroli glikemii może spowodować:
1) zmniejszenie albuminurii;    4) zmniejszenie RPF;
2) ustąpienie albuminurii;     5) zmniejszenie wymiarów powiększonych nerek.
3) zwiększenie GFR;       
Prawidłowa odpowiedź to:

Które powikłanie nie jest typowe dla cyklosporyny A?
1) wypadanie włosów;      4) nadciśnienie tętnicze;
2) hirsutyzm;         5) supresja szpiku.
3) przerost dziąseł;
Prawidłowa odpowiedź to:

Zakażenie HCV u biorcy przeszczepu może powodować:
1) zwiększoną częstość występowania cukrzycy;
2) krioglobulinemię;
3) kłębuszkowe zapalenie nerek;
4) zakrzepicę spowodowana obecnością przeciwciał antyfosfolipidowych;
5) proces ostrego odrzucania.
Prawidłowa odpowiedź to:

U pacjenta z zespołem Alporta, 6 miesięcy po transplantacji nerki stwierdzono szybko pogarszającą się czynność nerki z białkomoczem i krwinkomoczem. Zdecydowano wykonać biopsję nerki. Jakie rozpoznanie jest najbardziej prawdopodobne?

W ciąży u biorczyni przeszczepu nerkowego nie należy stosować leków immunosupresyjnych:
1) cyklosporyny A;         4) takrolimusu;
2) mykofenolanu mofetylu;       5) azatiopryny.
3) rapamycyny;
Prawidłowa odpowiedź to:

U pacjenta ze schyłkową niewydolnością nerek w przebiegu nefropatii IgA, w trzecim miesiącu po przeszczepieniu nerki wystąpiło gwałtowne pogorszenie dotychczas stabilnej jej czynności. Obniżeniu uległa diureza, w surowicy krwi wzrosło stężenie kreatyniny, bilirubiny i LDH oraz obniżeniu uległo stężenie haptoglobiny, pojawiła się niedokrwistość i małopłytkowość. Pacjent otrzymywał trzy leki immunosupresyjne: cyklosporynę A, rapamycynę oraz prednizon. Na podstawie w/w informacji, które z powikłań jest najbardziej prawdopodobne?

Wskazania do biopsji nerki w ostrym kłębuszkowym zapaleniu nerek to:
1) postępujący ubytek filtracji kłębuszkowej;
2) brak wyraźnej klinicznej fazy zdrowienia po 6 tygodniach;
3) obecność białkomoczu nerczycowego w chwili rozpoznania;
4) brak wyraźnej hipokomplementemii;
5) obecność przewlekłej niedokrwistości niejasnego pochodzenia.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wskaż prawidłowe zdanie dotyczące zastosowania plazmaferezy w FSGS:

Wskaż prawdziwe zdanie dotyczące separacji osocza metoda filtracyjną:
1) separacja osocza z użyciem błon filtracyjnych powinna być prowadzona z zastosowaniem możliwie wysokich wartości TMP gdyż wyższe TMP zwiększa współczynnik przesiewania błony;
2) zabieg powinien być prowadzony w wolnym tempie i z zastosowaniem przepływów krwi rzędu 30-40 ml/min aby zapobiec wykrzepianiu krwi w plazmafiltrze;
3) zabieg należy prowadzić z zastosowaniem wartości TMP nie przekraczających 50 mmHg celem uniknięcia hemolizy;
4) w większości sytuacji klinicznych należy stosować co najmniej 24 godzinną przerwę między zabiegami, co wynika z farmakokinetyki narastania stężenia immunoglobulin;
5) efektywność zabiegów wzrasta w czasie kolejnych sesji.
Prawidłowa odpowiedź to:

Do przyczyn wywołujących miąższową ostrą niewydolność nerek należą:
1) ostre kłębuszkowe i gwałtownie postępujące kzn;
2) zespół hemolityczno-naczyniowy i zapalenia naczyń choroby naczyń;
3) niewydolność nerek polekowa i po kontrastach radiologicznych;
4) ostre zapalenia trzustki i zaburzenia żołądkowo-jelitowe z utratą płynów;
5) powikłania ciąży (rzucawka, krwotoki poprzetoczeniowe).
Prawidłowa odpowiedź to:

Zakres ciężkości ostrej niewydolności nerek określony jako „Niewydolność - Failure” wg skali RIFLE obejmuje:

Bezwzględne kryteria warunkujące rozpoczęcie leczenia nerkozastępczego w przebiegu onn to m.in.:

U pacjenta rozpoczynającego leczenie nerkozastępcze stwierdzono HBsAg (-), anty-HBs(-), anty-HBc (+), jak określisz status wirusologiczny pacjenta i właściwe postępowanie:
1) należy przeprowadzić cykl szczepień przeciw wzw B;
2) pacjent nie wymaga szczepienia;
3) pacjent przebył wzw B, nie jest zakaźny;
4) pacjent przebył wzw B, jest potencjalnie zakaźny;
5) przeciwciała anty-HBc są wyrazem skutecznego szczepienia przeciw wzw B.
Prawidłowa odpowiedź to:

W przypadku stwierdzenia mikroangiopatii zakrzepowej w nerce przeszczepionej, lekiem immunosupresyjnym z wyboru jest:

Najlepsze wyniki przeżycia przeszczepu nerkowego uzyskuje się:

W przypadku stwierdzenia ostrego odrzucania przeszczepu nerkowego u biorczyni nerki w ciąży, właściwym postępowaniem jest:

Po udanym zabiegu przeszczepienia nerki i trzustki korzyścią dla biorcy jest:
1) powolna poprawa przewodnictwa nerwowo-mięśniowego (polineuropatii);
2) ochrona przeszczepionej nerki przed rozwojem nefropatii cukrzycowej;
3) stabilizacja retinopatii cukrzycowej;
4) regresja makroangiopatii;
5) poprawa jakości życia.
Prawidłowa odpowiedź to:

U pacjentów z nowotworem de novo po transplantacji lub ryzykiem nawrotu nowotworu po transplantacji, wskazanym lekiem immunosupresyjnym jest:

Działania niepożądane mykofenolanu mofetylu (MMF) to:

Których leków immunosupresyjnych nie należy kojarzyć ze sobą w terapii podtrzymującej u biorcy przeszczepu nerkowego?

Najczęstszą przyczyną późnej utraty przeszczepu nerkowego jest:

Działanie nefrotoksyczne wykazują następujące leki:

W przypadku podejrzenia zwężenia tętnicy nerki przeszczepionej w leczeniu nadciśnienia tętniczego nie należy stosować:

W przypadku potwierdzenia przetoki moczowej u biorcy nerki w pierwszej kolejności należy:

Lek immunosupresyjny, który wywołuje istotną hiperlipidemię to:

Wskaż prawidłowe zdanie dotyczące kwalifikacji chorych do przeszczepienia nerki:

Wskazaniem do nefrektomii przed zakwalifikowaniem do przeszczepienia nerki nie jest:

Pacjent 3 lata po zabiegu przeszczepienia nerki ze stabilną jej czynnością (stężenie kreatyniny 1.7 mg%), leczony cyklosporyną i prednizonem zgłosił się do lekarza rodzinnego z gorączką do 38°C, kaszlem z wykrztuszaniem ropnej plwociny. Lekarz rozpoznał zapalenie oskrzeli i zlecił klarytromycynę w dawce 2x 500mg na dobę przez 10 dni. Po 3 dniach gorączka ustąpiła ale z powodu złego poczucia, wzrostu ciśnienia tętniczego do 140/100 mmHg i pojawienia się drżenia rąk pacjent zgłosił się do ośrodka transplantacyjnego. Stwierdzono wzrost stężenia kreatyniny do 2.9 mg%. Najbardziej prawdopodobną przyczyną pogorszenia czynności nerki jest:

Przeciwwskazaniem bezwzględnym do przeszczepienia nerki jest:
1) przebyta choroba nowotworowa;
2) uogólniona choroba nowotworowa;
3) wirusowe zapalenie wątroby typu B;
4) wirusowe zapalenie wątroby typu C;
5) niewydolność krążenia oporna na leczenie konwencjonalne.
Prawidłowa odpowiedź to:

W leczeniu cukrzycy typu 2 u chorych z niewydolnością nerek w okresie predializacyjnym nie należy stosować:
1) insulinoterapii;  2) metforminy;  3) akarbozy;  4) gliquidonu.
Prawidłowa odpowiedź to:

Czynnikami sprzyjającymi wystąpieniu ostrej niewydolności nerek u chorych z marskością wątroby są wymienione poniżej,
z wyjątkiem:

36-letni chory z przewlekłym wirusowym zapaleniem wątroby typu B, leczony lamiwudyną od 2 miesięcy zgłosił się do poradni nefrologicznej z powodu obrzęków kończyn dolnych. W wywiadzie appendektomia i ostre wirusowe zapalenie wątroby typu B w
17-roku życia. W badaniu fizykalnym stwierdzono nadciśnienie tętnicze, mierne wodobrzusze i ciastowate obrzęki podudzi.
W badaniu ogólnym moczu stwierdzono białkomocz 200 mg/dl. Jakie jest najbardziej prawdopodobne rozpoznanie?

Leczenia nerkozastępczego (hemodializa, hemofiltracja) u chorych z zespołem wątrobowo-nerkowym nie należy podejmować jeśli:

Najważniejszą przyczyną nadciśnienia tętniczego w niewydolności nerek jest:

Jakie jest docelowe ciśnienie tętnicze w zespole nerczycowym w przebiegu amyloidozy?

Różnicując przyczyny przewlekłej choroby nerek nie należy rozważać rozpoznania nefropatii nadciśnieniowej jeśli:

67-letni chory z 13-letnim wywiadem nadciśnienia tętniczego, nieregularnie przyjmujący leki hipotensyjnie po przebyciu przełomu nadciśnieniowego został skierowany do oddziału nefrologii z powodu podejrzenia marskości nerki lewej. Wymiar długi nerki lewej wynosił 6,5 cm. eGFT obliczone na podstawie wzoru MDRD wynosiło 56 ml/min. W badaniu angio-TK stwierdzono krytyczne zwężenie lewej tętnicy nerkowej oraz dyskretne (ok. 20%) zwężenie tętnicy nerkowej prawej. Optymalne postępowanie obejmuje:

70-letni chory z 20-letnim wywiadem nadciśnienia tętniczego, regularnie przyjmujący leki hipotensyjnie po przebyciu przełomu nadciśnieniowego został skierowany do oddziału nefrologii z powodu podejrzenia marskości nerki lewej. Wymiar długi nerki lewej wynosił 7 cm a nerki prawej 9 cm. eGFT obliczone na podstawie wzoru MDRD wynosiło 34 ml/min. W badaniu angio-TK stwierdzono brak zakontraktowania lewej tętnicy nerkowej oraz krytyczne (ok. 90%) zwężenie tętnicy nerkowej prawej. Optymalne postępowanie obejmuje:

Częstą przyczyną nadciśnienia tętniczego u chorych po transplantacji nerki nie jest:

Wskazaniami do wykonania angiografii tomografii komputerowej (angio-TK) są:
1) podejrzenie zwężenia tętnicy nerkowej;   4) tętniak aorty brzusznej;
2) guz nerki;             5) wielotorbielowatość nerek (ADPKD).
3) zespół Budda-Chariego;        
Prawidłowa odpowiedź to:

38-letni mężczyzna z zawodu pracownik umysłowy zgłosił się do lekarza rejonowego z powodu nawrotu gorączki 3 tygodnie po przebytej infekcji górnych dróg oddechowych (leczonej ampicyliną), duszności, skąpomoczu < 500 ml/dobę, plamisto-grudkowej wysypki na skórze całego ciała, bólu i obrzęków stawów oraz tępego bólu w okolicy lędźwiowej. Z wywiadu - cukrzyca typu 1 od 9 lat, leczona insuliną humanizowaną w schemacie funkcjonalnej intensywnej insulinoterapii, pozostaje pod stałym nadzorem diabetologa; bad. dna oka, prawidłowe, HbA1c 6.7 %, wartość kreatyniny w surowicy przed 2-ma miesiącami - 1.2 mg/dL, wartości RR kontrolowane inhibitorem konwertazy prawidłowe. Aktualnie wykonane badania wykazały: wzrost kreatyniny w surowicy (3.9 mg/dL), eozynofilię, makroskopowy krwinkomocz, białkomocz (<1.0 g/dobę), jałowy ropomocz, kwasicę metaboliczną; wartość RR - 170/100 mmHg. Najbardziej prawdopodobnym rozpoznaniem jest:

U 23-letniego mężczyzny w wywiadzie z polidypsją, poliurią i osłabieniem mięśni stwierdzono w wykonanych badaniach laboratoryjnych hipokaliemię, hipochloremię, alkalozę metaboliczną, zwiększone stężenie reniny i aldosteronu w osoczu. Ciśnienie tętnicze utrzymywało się w granicach normy. W dobowej zbiórce moczu odnotowano zwiększone wydalanie K, Na, Ca. Prawidłowym rozpoznaniem jest:

Zaakcentowanie zrazikowej struktury kłębuszków i zwiększenie liczby komórek mezangialnych obserwowane przy pomocy mikroskopu świetlnego, a także obraz podwójnego okonturowania ściany włośniczki w preparatach impregnowanych solami srebra metodą Jonesa dają podstawy do rozpoznania glomerulopatii:

W nefropatii toczniowej:
1) występuje duże zróżnicowanie obrazu biopsyjnego nerki;
2) nie wykonuje się biopsji nerki, ponieważ podobnie jak w cukrzycy nie służy ona rozpoznaniu choroby;
3) leczenie uzależnione jest od obrazu biopsyjnego;
4) nigdy nie ma wskazań do wykonania ponownej biopsji;
5) przebieg kliniczny jest zawsze postępujący i prowadzi do niewydolności nerek.
Prawidłowa odpowiedź to:

Do izby przyjęć szpitala została przywieziona 20-letnia kobieta z zaburzeniami świadomości, wydolna oddechowo i krążeniowo, nie gorączkuje. Z wywiadu od rodziny wynika, iż pacjentka wcześniej nie chorowała, a od 3 dni występowała biegunka. W badaniu fizykalnym stwierdzono szmer pęcherzykowy nad płucami, tachykardię 135/min, RR 160/80mmHg, niewielkie obrzęki w okolicy kostek. W EKG rytm zatokowy, a w wykonanych badaniach laboratoryjnych: morfologia: Hb 7,6g/l, płytki 20tys./ul, w rozmazie krwi obwodowej obecne rozpadnięte erytrocyty, kreatynina 15mg%, K 7,5mmol/l, pH 7,21mmol/l oraz podwyższone wartości dehydrogenazy mleczanowej. Najbardziej prawdopodobną przyczyną opisanego stanu jest:

U 66-letniego pacjenta bez istotnej przeszłości chorobowej rozpoczęto dializoterapię z powodu ostrej niewydolności nerek o nieustalonej etiologii. W wykonanej w warunkach dializoterapii biopsji stwierdzono: komórkowe półksiężyce w 4 spośród 10 widocznych kłębuszków, cechy rozplemu wewnątrzwłośniczkowego we wszystkich kłębuszkach, oraz nasilone zmiany cewkowo-śródmiąższowe, a także linijne złogi IgG wzdłuż błony podstawnej kłębuszków nerkowych. U chorego w pierwszej kolejności należy podejrzewać:

Cechy angiomyolipoma nerki to:
1) duża zawartość tłuszczu, co decyduje o rozpoznaniu w tomografii komputerowej;
2) konieczność różnicowania z rakiem w ok.5% przypadków;
3) występuje w zespole stwardnienia guzowatego;
4) występuje jako zmiana pojedyncza i jednostronna w 20% przypadków.
Prawidłowa odpowiedź to:

U pacjenta leczonego dializą otrzewnową z powodu schyłkowej niewydolności nerek w trakcie badań okresowych stwierdzono stężenie Hb 10,0 g/dl, wysycenie transferyny 40%, tygodniowy klirens kreatyniny 40 l/1,73 m². W tej sytuacji należy:

Stężenie jonów wapnia w standardowym płynie dializacyjnym używanym do dializy otrzewnowej wynosi obecnie najczęściej:

U 28-letniej kobiety z rozpoznanym przed 2 laty mezangialnym kłębuszkowym zapaleniem nerek, w trakcie obecnych badań stwierdzono wzrost białkomoczu do 1,0 g/dobę, krwinkomocz, stężenie kreatyniny 0,8 mg/dl i filtrację kłębuszkową 92 ml/min, ciśnienie tętnicze 120/70 mmHg. Wybierz schemat leczenia:
1) inhibitory enzymu konwertującego;       4) cyclofosfamid;
2) antagoniści receptora dla angiotensyny II;     5) azatiopryna.
3) glikokortykosteroidy;
Prawidłowa odpowiedź to:

20-letni student został przyjęty do szpitala z powodu bólów w okolicy lędźwiowej, krwiomoczu, nadciśnienia i niewielkich obrzęków. Dwa tygodnie wcześniej chorował na anginę, która była leczona ampicyliną przez 6 dni. Wskaż badania dodatkowe, które pozwolą ustalić rozpoznanie:
1) badanie ogólne moczu, ASO, dopełniacz;
2) urografia, biopsja nerki, posiew moczu;
3) USG układu moczowego;
4) badanie osadu moczu na obecność erytrocytów dysmorficznych i akantocytów;
5) układ krzepnięcia, elektroforeza białek moczu.
Prawidłowa odpowiedź to:

W profilaktyce kamicy spowodowanej hiperkalciurią nerkową zalecana jest:
1) dieta ubogowapniowa;         4) hydrochlorotiazyd;
2) dieta ubogosodowa;          5) alkalizacja moczu.
3) dieta z zawartością białka do 1,0 g/kg mc;
Prawidłowa odpowiedź to:

17-letnia uczennica przyjęta została do szpitala z powodu osłabienia, hipotonii, gorączki, zapalenia stawów i niedokrwistości. Dwa lata wcześniej, w badaniach wykonanych przed rozpoczęciem nauki w szkole średniej, miała dodatni odczyn Wassermana. Badania dodatkowe: CRP-18 mg/l, badanie ogólne moczu - c.g. 1010, białko 112mg/dl, erytrocyty i leukocyty usiewają pole widzenia, stężenie kreatyniny w surowicy - 2,4 mg%, Elektrolity w surowicy: Na-125 mmol/l, K-2,8 mmol/l; ANA (+++), miano aktywności hemolitycznej dopełniacza-12j C’H50. Zaproponuj rozpoznanie choroby nerek:

Pacjent l. 48, przyjęty do kliniki z powodu duszności, krwioplucia, stanów podgorączkowych i obrzęków. W wywiadzie podawał nawracające zapalenie ucha i zatok obocznych nosa. Badania dodatkowe: OB-70 mm/1h, CRP-8 mg/l, kreatynina-3,6mg%, cANCA 200 EU. Badanie moczu - c.g. 1010, białko 140 mg/dl, w osadzie erytrocyty 30-40 wpw, rtg. klatki piersiowej: w środkowym
i dolnym polu płuca prawego 3 krągłe cienie z cechami rozpadu. Proponowane rozpoznanie to:

74-letni mężczyzna z wywiadem nadciśnienia tętniczego, chromaniem przestankowym, zgłasza pogorszenie samopoczucia i duszność. Badanie fizyczne; RR 220/140 mmHg, migotanie przedsionków, cechy obrzęku płuc, obrzęki podudzi, Badania dodatkowe; kreatynina w surowicy - 5,6mg%, mocznik- 30mmol/l, K-3,2mmol/l, Hb- 13,8mg%, białkomocz - 30 mg%. Stężenie kreatyniny wykonane przed miesiącem - 1,2 mg/dl. Wskaż prawdopodobną przyczynę niewydolności nerek:

U 60-letniego chorego po rozległym zabiegu operacyjnym w jamie brzusznej wystąpiła oliguria. Wskaż wyniki badań, które wskazują na przednerkową postać ostrej niewydolności nerek:
1) molalność moczu > 500 mmol/kg H2O, stosunek stężenia kreatyniny w moczu do stężenia kreatyniny w surowicy > 20;
2) stężenie sodu w moczu < 20 mmol/l, stężenie mocznika w moczu > 200 mmol/l;
3) frakcyjne wydalanie sodu >1%, białkomocz 560 mg/dl;
4) molalność moczu < 350 mmol/kg H2O, stosunek stężenia kreatyniny w moczu do stężenia kreatyniny w surowicy < 20;
5) stosunek stężenia mocznika w moczu do stężenia mocznika w surowicy < 5, c.g. moczu 1010;
6) stężenie sodu w moczu > 30 mmol/l, stężenie mocznika w moczu < 100 mmol/l.
Prawidłowa odpowiedź to:

70-letni chory niestabilny hemodynamicznie, z niewydolnością wielonarządową wymaga dializoterapii z powodu ostrej niewydolności nerek. Zaproponuj optymalne metody leczenia:
1) ciągła hemofiltracja tętniczo-żylna;
2) ciągła tętniczo-żylna hemodializa;
3) dializa otrzewnowa;
4) standardowa hemodializa;
5) hemodializa z zastosowaniem wysoko-przepływowych dializatorów.
Prawidłowa odpowiedź to:

U 22-letniej kobiety z nawracającą kamicą układu moczowego w badaniach dodatkowych stwierdzono: stężenie wapnia w surowicy- 2,3 mmol/l, fosforanów- 1,2 mmol/l potasu- 3,5 mmol/l, chlorków- 112 mmol/l, AP-110 IU/l, kwasu moczowego - 0,4 mmol/l, pH krwi -7,21, wydalanie wapnia - 6,7 mmol/dobę, wydalanie kwasu szczawiowego - 0,3 mmol/dobę, wydalanie kwasu moczowego - 1,8 mmol/dobę, pH moczu- 6,2. Wskaż przyczynę kamicy:

Ryzyko choroby niedokrwiennej serca jest wielokrotnie wyższe u pacjentów z przewlekłą niewydolnością nerek. Oprócz czynników ryzyka zidentyfikowanych w populacji Framingham, współistnieją czynniki swoiste dla niewydolności nerek. Wskaż te czynniki:
1) wtórna nadczynność przytarczyc;      4) stres oksydacyjny;
2) hiperhomocysteinemia;         5) przewlekłe zapalenie.
3) niedożywienie;
Prawidłowa odpowiedź to:

36-letnia kobieta z agenezją jednej nerki i przewlekłą obturacyjną nefropatią, została przyjęta do szpitala z powodu hipotonii, odwodnienia, bólów głowy, wymiotów i zaburzenia świadomości. Badania dodatkowe: kreatynina w surowicy - 2,8 mg/dl, elektrolity w surowicy: Na-116 mmol/l, K-6,7 mmol/l, pH krwi-7,21. Zaproponuj postępowanie terapeutyczne:

Istotnie wyższe pięcio- i 10-letnie przeżycie przeszczepionej nerki u pacjentów ze schyłkową niewydolnością nerek można uzyskać w następujących sytuacjach:
1) pacjenci są leczeni hemodializą;
2) pacjenci są leczeni dializą otrzewnową;
3) przeszczep jest wykonany powyżej 1 roku po rozpoczęciu leczenia dializami;
4) przeszczep jest wykonany przed okresem dializoterapii lub w pierwszych 6 miesiącach po jej rozpoczęciu;
5) dawcą jest osoba żywa, spokrewniona (dawca rodzinny).
Prawidłowa odpowiedź to:

Pacjent lat 68 z cukrzycą typu II i nadciśnieniem tętniczym, był wielokrotnie hospitalizowany z powodu znacznego osłabienia i bradykardii. W badaniach dodatkowych stwierdzano: Elektrolity w surowicy: Na-126mmol/l, K-7,2 mmol/l; Klirens kreatyniny- 30 ml/min; pH krwi - 7,21; dwuwęglany - 12 mmol/l; Chlorki w surowicy- 123 mmol/l, pH moczu - 5,0. Wskaż najbardziej prawdopodobną przyczynę ww. zaburzeń:

Wymień czynniki, które mogą być odpowiedzialne za wystąpienie błoniastego kłębuszkowego zapalenia nerek:
1) infekcje wirusowe i bakteryjne;   4) antybiotyki z grupy półsyntetycznej penicyliny;
2) nowotwory;         5) kortykosteroidy.
3) sarkoidoza;       
Prawidłowa odpowiedź to:

Niedokrwistość u chorych w okresie schyłkowej niewydolności nerek jest najczęściej spowodowana:
1) skróceniem przeżycia krwinek czerwonych;    4) hiperkaliemią;
2) utratą krwi w czasie hemodializy;       5) dużą dawką dializy.
3) niedostatecznym wytwarzaniem erytropoetyny;
Prawidłowa odpowiedź to:

Wymień stany kliniczne w których wskazane jest zastosowanie wysokoefektywnej hemodializy:
1) niedożywienie;     4) mała skuteczność kliniczna standardowej hemodializy;
2) nasilony metabolizm;   5) przeciwwskazania do przeszczepu.
3) niedokrwistość;     
Prawidłowa odpowiedź to:

U 52-letniego mężczyzny pozostającego w programie hemodializ (HD) stwierdzono stężenie Hb - 9,2 G/dl. W trakcie leczenia nerkozastępczego otrzymuje 10 000 UI erytropoetyny dożylnie, po każdym zabiegu. Stężenie ferrytyny wynosi 60 mg/ml a wysycenie transferyny 12%. Test na krew utajoną w stolcu negatywny (po trzykrotnym badaniu). Chory pobiera doustnie 325 mg siarczanu żelaza na dzień. W wywiadzie podaje uczulenie na dekstran żelaza. Co należy uczynić, żeby uzyskać docelowe stężenie hemoglobiny - 11-12 g/dl?

U 40-letniego chorego, w ciągu 5 lat leczenia powtarzaną hemodializą, mierzono na przedramieniu, 1 raz w miesiącu, przepływ krwi przez przetokę tętniczo-żylną. W ciągu ostatniego miesiąca przepływ krwi przez przetokę obniżył się z 1260 ml/min do 820 ml/min. Krwawienia z przetoki tętniczo-żylnej po zakończeniu zabiegu - nie obserwowano. Wskaźnik redukcji mocznika (URR) wynosił 60%. Wskaż, które z poniższych badań może ułatwić rozpoznanie przyczyny zaburzeń funkcjonowania przetoki tętniczo-żylnej:

W przebiegu schyłkowej niewydolności nerek występuje wtórna nadczynność przytarczyc łącznie ze wzrostem zawartości parathormonu w surowicy (PTH). Charakterystyczne zaburzenia występujące we wtórnej nadczynności przytarczyc to:
1) zaburzenia w centralnym i obwodowym układzie nerwowym (zmiany w EEG, przedłużone przewodnictwo w nerwach ruchowych);
2) zwiększenie frakcji wyrzutowej lewej komory serca;
3) zwapnienie tkanek miękkich;
4) zaburzenia fagocytozy;
5) zwiększenie syntezy 1,25 (OH)₂D₃.
Prawidłowa odpowiedź to:

U 54-letniej kobiety, jedynej w rodzinie, stwierdzono schyłkową niewydolność nerek wywołaną autosomalną dominującą wielotorbielowatością nerek. 20-letnia córka - studentka wyraża chęć oddania nerki swojej matce. Badania córki - dawcy (najstarsza spośród 3 córek) nie wykazały odchyleń od stanu prawidłowego. Ciśnienie tętnicze w normie. Rutynowe badania biochemiczne, badanie ogólne i posiew moczu (ocena białkomoczu i kreatyniny), Rtg klatki piersiowej nie wykazywały odchyleń od normy.
W badaniu NMR nerek nie stwierdzono torbieli. Wobec powyższego, którą z poniższych decyzji należy podjąć odnośnie zakwalifikowania do przeszczepienia nerki?

Przewlekła choroba nerek usposabia u kobiety w ciąży do wystąpienia stanu przedrzucawkowego w następującej sytuacji:
1) stężenie kreatyniny > 1,2 mg/dl;   4) ciśnienie tętnicze > 140/90 mmHg;
2) białkomocz > 300 mg/dl;   5) podwyższona liczba płytek krwi.
3) stężenie kwasu moczowego > 5,5 mg/dl;
Prawidłowa odpowiedź to:

Powikłaniami leczenia czynnikami stymulującymi erytropoezę u chorych dializowanych mogą być:
1) wzrost ciśnienia tętniczego;    4) zmniejszenie frakcji wyrzutowej serca;
2) hiperkaliemia;       5) nowotworzenie naczyń krwionośnych.
3) hipofosfatemia;
Prawidłowa odpowiedź to:

Podstawowymi problemami stomatologicznymi u pacjentów z przewlekłą chorobą nerek są:
1) kserostomia;       4) przerost kości wyrostków zębodołowych;
2) choroba przyzębia;      5) alkaliczne pH śliny mieszanej.
3) próchnica;
Prawidłowa odpowiedź to:

Odpowiednio wcześnie wykonana tonsillektomia przynosi najwięcej korzyści terapeutycznych w:
1) cukrzycy;       4) kłębuszkowych zapaleniach nerek o etiologii wirusowej;
2) nefropatii IgA;     5) plamicy Schoenleina-Henocha.
3) zespole Goodpasture’a;   
Prawidłowa odpowiedź to:

Utrzymywanie prawidłowych stężeń fosforanów nieorganicznych w surowicy krwi jest jednym z podstawowych zadań zapobiegania rozwojowi osteodystrofii w przewlekłej chorobie nerek. W tym celu dobową podaż fosforanów w diecie u pacjentów w stadium 5 należy ograniczyć do:

Wzrostu kaliemii u pacjentów z przewlekłą chorobą nerek nie powodują:
1) beta-blokery;  2) sulodeksyd;  3) spironolakton;  4) indapamid;  5) heparyna.
Prawidłowa odpowiedź to:

Ostra niewydolność nerek z powodu rabdomiolizy może być skutkiem:

Najmniej charakterystycznym spośród wymienionych objawów klinicznych ziarniniaka Wegnera jest:

Gęstość względna moczu oznaczana jest zwykle metodą:

Od żywego dawcy można pobrać nerkę do przeszczepienia:

Przeciwwskazaniem bezwzględnym do przeszczepienia nerki jest/są:

Stosowanie ACE inhibitorów w przewlekłej chorobie nerek w stadium III i IV jest:

Działanie nefroprotekcyjne leków hipotensyjnych rozkurczających tętniczkę odprowadzającą krew z kłębka wynika głównie ze:

W ostrym odmiedniczkowym zapaleniu nerek z burzliwymi objawami klinicznymi, lekami pierwszego wyboru przed uzyskaniem wyniku posiewu moczu, są:

Bakteriomocz znamienny to:

Przeciwwskazaniem do hemodializ w przewlekłej niewydolności nerek jest:

Hiperlipidemia u chorych po przeszczepieniu nerki nasila rozwój choroby sercowo-naczyniowej. Prawidłowe postępowanie to:
1) zwiększenie aktywności fizycznej;
2) statyny (inhibitory reduktazy hydroksymetyloglutarylo koenzymu A);
3) zastosowanie rapamycyny w sytuacji hipertriglicerydemii;
4) zamiana cyklosporyny A na takrolimus (FK 506);
5) regularne picie 30-50g alkoholu dziennie w postaci wina lub piwa.
Prawidłowa odpowiedź to:

Stosowanie sewelameru u chorych ze schyłkową niewydolnością nerek leczonych nerkozastępczo jest:
1) równie skuteczne jak węglanu wapnia w leczeniu hiperfosfatemii;
2) zmniejsza w porównaniu do węglanu wapnia ryzyko pozaszkieletowych zwapnień i w ten sposób może wywierać efekt kardioprotekcyjny;
3) zmniejsza stężenie cholesterolu LDL we krwi;
4) zwiększa stężenie glinu we krwi.
Prawidłowa odpowiedź to:

56-letni pacjent został przyjęty do oddziału neurologicznego z powodu drgawek, z towarzyszącą gorączką, wysypką skórną oraz podwyższonym ciśnieniem tętniczym. W KT stwierdzono obecność wodogłowia zaopatrzonego połączeniem komorowo-przedsionkowym. Badanie ogólne moczu wykazało obecność bogatokomórkowego osadu. Konsultujący nefrolog podejrzewa:

Dializacyjne zapalenie otrzewnej powoduje:

Obniżona aktywność dopełniacza we krwi występuje w:

U pacjenta hemodializowanego, pomimo stosowania diety ubogofosforanowej, stwierdza się normokalcemię, hiperfosfatemię i stężenie iPTH 150 pg/ml. W terapii należy zastosować:

U pacjenta z przewlekłą chorobą nerek w stadium 3 w przebiegu nefropatii cukrzycowej stwierdzono RR 150/90 mm Hg, stężenie hemoglobiny 11 g/dl, hemoglobina glikowana - 6% oraz stężenie iPTH 150 pg/ml. W celu spowolnienia postępu przewlekłej choroby nerek w PIERWSZYM rzędzie należy:

Należy pamiętać, że genetycznie uwarunkowane wielotorbielowate zwyrodnienie nerek jest chorobą, która może być kojarzona z występowaniem:

Wskaźnik oporu naczyniowego (RI) w badaniu dopplerowskim jest podwyższony w przypadku:

Dializę ze wskazań nagłych wykonasz u chorego, który ma:

U chorego l. 72, niestabilnego krążeniowo, po wszczepieniu protezy aortalnej wystąpiła ostra niewydolność nerek, wymagająca w trzeciej dobie od zabiegu rozpoczęcia dializoterapii. Zastosuję:

Chory l. 40, stan ogólny dobry, stracił na wadze w ciągu ostatniego miesiąca 2 kg, tygodniowy Kt/V mocznika 1,8. Na pytanie chorego, czy wymaga już rozpoczęcia dializoterapii, odpowiesz:
1) nie, bo jest w dobrym stanie;
2) tak, bo czynność nerek jest znacznie upośledzona i wkrótce należy się liczyć z poważnymi skutkami tego upośledzenia;
3) nie, gdyż w wieku chorego tolerancja skutków upośledzenia czynności nerek jest znacznie lepsza niż u osób starszych i można jeszcze poczekać;
4) tak, bo spadek masy ciała przy Kt/V 1,8 można z dużym prawdopodobieństwem przypisać objawom zespołu mocznicowego;
5) nie, gdyż wskaźnik Kt/V jeszcze nie wskazuje na taką potrzebę.
Prawidłowa odpowiedź to:

W stacji dializ stwierdzono złą jakość wody używanej do produkcji płynu dializacyjnego. Które składniki wody podczas przewlekłej ekspozycji nasilają niedokrwistość u chorych dializowanych?

Stan chorego pogorszył się po założeniu cewnika dializacyjnego do żyły podobojczykowej. Wystąpiła duszność, ściszenie tonów serca, obniżenie ciśnienia tętniczego. Najbardziej prawdopodobne jest:

Ostateczne rozpoznanie ostrego odrzucania nerki przeszczepionej można postawić w oparciu o:

Terminem „full-house pattern” określa się:

W oparciu o wyniki prospektywnych badań randomizowanych (np. CHOIR, CREATE, Normal Hematocrit Trial) można jednoznacznie stwierdzić, że dążenie do wyższych (tzw. „wysokich prawidłowych”) wartości hemoglobiny i/lub hematokrytu przy leczeniu rekombinowaną erytropoetyną przynosi następujące korzyści w porównaniu do osiągania tzw. wartości „niskich prawidłowych”:

Który z poniższych opisów najlepiej charakteryzuje III typ nefropatii toczniowej według zmodyfikowanej klasyfikacji histopatologicznej WHO?

Lek stosowany w transplantologii, którego podstawowym mechanizmem działania jest niekompetycyjne, odwracalne hamowanie dehydrogenazy monofosforanu inozyny to:

Które z wymienionych poniżej cech najlepiej opisują zwężenie tętnicy nerkowej wywołane tzw. dysplazją włóknisto-mięśniową?

Onkocytoma jest guzem wywodzącym się z:

Dożylne uzupełnianie niedoborów żelaza u chorych hemodializowanych należy rozpocząć, gdy:
1) stężenie ferrytyny w surowicy wynosi poniżej 100 ng/ml;
2) stężenie ferrytyny w surowicy wynosi 200-500 ng/ml;
3) odsetek hipochromicznych erytrocytów jest większy niż 10%;
4) odsetek hipochromicznych erytrocytów jest mniejszy niż 10%;
5) wysycenie transferyny jest mniejsze niż 20%;
6) wysycenie transferyny jest większe niż 20%.
Prawidłowa odpowiedź to:

Technika pozaustrojowej eliminacji zarówno toksyn powstających w niewydolności wątroby związanych z białkami osocza jak i toksyn moczniowych jest to:

W patogenezie nadciśnienia tętniczego u chorych hemodializowanych najważniejszym czynnikiem patogenetycznym jest:

Spośród toksyn mocznicowych zakwalifikowanych do grupy „średnich cząsteczek”, najlepiej poznane właściwości toksyczne mają:
1) kreatynina;         4) ksantyna;
2) kwas moczowy;       5) ß₂-mikroglobulina;
3) mocznik;         6) parathormon.
Prawidłowa odpowiedź to:

Zalecenia dotyczące podaży białka, potasu i fosforu u chorego hemodializowanego są następujące:

Które stwierdzenie dotyczące darbepoetyny nie jest prawdziwe?

Dla oceny zapasów żelaza w ustroju służą wszystkie wymienione parametry, z wyjątkiem:

Dla chorych na przewlekłą niewydolność nerek, leczonych powtarzanymi dializami nie jest charakterystyczne obniżenie stężenia:

U chorych hemodializowanych nieadekwatna odpowiedź na leczenie erytropoetyną zależy często od niedoboru żelaza, i dlatego należy uzupełnić niedobory żelaza podając przede wszystkim preparaty doustne, gdyż dodatkowo cechują się one działaniem przeciwmiażdżycowym.

Histopatologiczne cechy zależnego od przeciwciał odrzucania nerki obejmują:

Mikroangiopatia zakrzepowa po przeszczepie nerki rozwija się najczęściej u chorych leczonych:

Klasyczne wskazania do usunięcia cewnika Tenckhoffa nie obejmują:

Wskaż zdanie nieprawdziwe: ciągła ambulatoryjna dializa otrzewnowa w porównaniu z hemodializą charakteryzuje się: