Egzamin PES / Nefrologia / wiosna 2006

Najwyższe dopuszczalne stężenie fosforanów nieorganicznych w surowicy krwi chorego przewlekle dializowanego wynosi:

Które z poniższych stwierdzeń dotyczących biofilmu zasiedlającego cewnik do hemodializoterapii jest fałszywe?

W hipokaliemii przyczyną upośledzonego zagęszczania moczu oraz wielomoczu jest:

W obrazie ultrasonograficznym nerek osoby w wieku 30 lat:
1) wymiar podłużny nerek wynosi 12 ± 2 cm;
2) wymiar podłużny nerek wynosi 11 ± 1 cm;
3) wymiar podłużny nerki prawej może być większy o około 1 cm od nerki lewej;
4) wymiar podłużny nerki lewej może być większy o około 1 cm od nerki prawej;
5) echogeniczność kory nerek jest mniejsza od echogeniczności śledziony;
6) echogeniczność piramid nerkowych jest większa od echogeniczności wątroby.
Prawidłowa odpowiedź to:

Pod pojęciem dysplazji nerki rozumie się:

U dzieci w nerce podkowiastej:

Wskazaniem do wykonania biopsji nerki nie jest:

Za kłębuszkowym pochodzeniem krwinkomoczu przemawia obecność w osadzie moczu:

Który z następujących sposobów zapobiegania zakażeniu wirusem cytomegalii (CMV) po przeszczepieniu nerki jest nieskuteczny?

U biorców przeszczepu nerki z hiperurykemią:

Do najbardziej typowych zmian morfologicznych, wywołanych ostrym nefrotoksycznym działaniem inhibitorów kalcyneuryny, należą:
1) zwyrodnienie i martwica pojedynczych komórek błony mięśniowej gładkiej, zlokalizowanych w obrębie błony środkowej naczyń tętniczych;
2) wnikanie komórek zapalnych pod śródbłonek naczyń tętniczych;
3) gromadzenie się płytek w naczyniach włosowatych kłębuszków nerkowych;
4) utrata rąbka szczoteczkowego w cewkach bliższych;
5) przerost i wakuolizacja komórek śródbłonka;
6) izometryczna wakuolizacja cytoplazmy nabłonka cewek.
Prawidłowa odpowiedź to:

Proszę przeanalizować następujące stwierdzenia dotyczące leczenia farmakologicznego nadciśnienia tętniczego u biorcy przeszczepu nerki:
1) lekiem moczopędnym z wyboru jest diuretyk tiazydowy w skojarzeniu z antagonistą aldosteronu;
2) jako lek moczopędny należy stosować diuretyk pętlowy;
3) lek β-adrenolityczny należy stosować u każdego biorcy przeszczepu nerki z nadciśnieniem tętniczym;
4) lek β-adrenolityczny stosuje się tylko u pacjentów ze współistniejącą chorobą niedokrwienną serca;
5) preferowaną grupą leków są antagoniści wapnia;
6) werapamil hamuje metabolizm cyklosporyny A;
7) werapamil nie wpływa na metabolizm cyklosporyny A;
8) nitrendypina pobudza metabolizm cyklosporyny A.
Prawidłowa odpowiedź to:

U biorców alloprzeszczepu nerki z hipercholesterolemią:
1) w leczeniu hipolipemizującym należy stosować wyłącznie dietę niskocholesterolową;
2) lekiem z wyboru jest cholestyramina;
3) statyny mogą mieć istotne znaczenie w prewencji przewlekłego odrzucania alloprzeszczepu nerki;
4) lowastatyna w dobowej dawce 20 mg nie powoduje uszkodzenia miocytów;
5) stosowanie lowastatyny nie prowadzi do wzrostu stężenia cyklosporyny A we krwi;
6) szczególnie duże obniżenie stężenia cholesterolu w surowicy krwi uzyskuje się po zastosowaniu simwastatyny w skojarzeniu z gemfibrozylem.
Prawidłowa odpowiedź to:

U chorych ze skrobiawicą β₂-mikroglobulinową w przebiegu długotwałego leczenia powtarzanymi hemodializami przeszczepienie nerki prowadzi do:

U dzieci po przeszczepieniu nerki:

Które z poniższych stwierdzeń, dotyczących zespołu hemolityczno-mocznicowego związanego z zakażeniem Streptococcus pneumoniae, jest fałszywe?

Rozpoznanie gruźliczego zapalenia otrzewnej u chorego leczonego ciągłą ambulatoryjną dializą otrzewnej można najszybciej ustalić przez:

W ostrej niedokrwiennej niewydolności nerek z bezmoczem ciągła dożylna infuzja dopaminy w dawce 1-3 μg/kg m.c./min.:

Chory pijący nadmierne ilości płynów oddaje 4-6 l moczu na dobę; względna gęstość moczu wynosi 1,004. W ciągu kolejnych 3 godzin po wstrzymaniu podaży płynów względna gęstość moczu wynosiła nadal 1,004. Po donosowym podaniu 20 μg desmopresyny wielkość diurezy i względna gęstość moczu nie uległy zmianie. U tego chorego należy rozpoznać:

Obecność złogów immunoglobuliny A w mezangium stwierdza się w:
1) nefropatii cukrzycowej;      5) chorobie Graves-Basedowa;
2) marskości wątroby;      6) sarkoidozie;
3) przewlekłym zapaleniu trzustki;   7) zespole Reitera;
4) opryszczkowatym zapaleniu skóry;  8) przewlekłej obturacyjnej chorobie płuc.
Prawidłowa odpowiedź to:

U chorego z guzkowym zapaleniem tętnic bez objawów zajęcia przewodu pokarmowego, ośrodkowego układu nerwowego i serca stwierdzono, że stężenie kreatyniny w surowicy krwi wynosi 130 μmol/l, a niałkomocz 0,9 g/dobę. Optymalnym sposobem leczenia farmakologicznego u tego chorego jest stosowanie:

U chorego z nefropatią cukrzycową, u którego wydalanie albuminy z moczem waha się w granicach 140-160 μg/min. należy:

U osób w wieku podeszłym:

W zespole antyfosfolipidowym w przebiegu tocznia rumieniowatego układowego z zajęciem nerek, z zakrzepami w kłębuszkach nerkowych i włóknistym rozrostem błony wewnętrznej ściany tętniczek, leczenie przeciwkrzepliwe należy stosować:

Najczęstszą postacią kłębuszkowego zapalenia nerek w przebiegu infekcyjnego zapalenia wsierdzia jest:

Przeszczepienie nerki u biorcy z zespołem Goodpasture’a jest:

U osób w wieku podeszłym:

W profilaktyce kamicy układu moczowego uzasadnione jest stosowanie diety z:
1) normalną zawartością wapnia;    4) zawartością sodu poniżej 100 mmol/dobę;
2) zmniejszoną zawartością wapnia; 5) zwiększoną zawartością sacharozy;
3) normalną zawartością sodu;    6) zmniejszoną zawartością sacharozy.
Prawidłowa odpowiedź to:

Które z poniższych stwierdzeń, dotyczących stosowania pętlowych leków moczopędnych w ostrej niezapalnej niewydolności nerek, jest fałszywe?

W ostrej niewydolności nerek w przebiegu posocznicy ze zwiększoną ucieczką płynu przez ściany naczyń włosowatych najbardziej odpowiednim preparatem do wyrównania wolemii i utrzymania stabilności hemodynamicznej jest roztwór:

Przed rozpoczęciem leczenia choroby rozrostowej układu krwiotwórczego do czynników predysponujących do wystąpienia ciężkich zaburzeń metabolicznych sprzyjających ostrej niewydolności nerek w następstwie zespołu rozpadu guza należą:
1) wiek powyżej 60 lat;
2) obecność masywnych guzów w jamie brzusznej;
3) wzrost stężenia β₂-mirkoglobuliny w osoczu;
4) niedokrwistość;
5) wzrost stężenia kwasu moczowego w surowicy krwi;
6) duża aktywność dehydrogenazy mleczanowej w surowicy krwi;
7) powiększenia śledziony;
8) upośledzona diureza.
Prawidłowa odpowiedź to:

U chorych z wielomoczem poobturacyjnym:

U chorego na błoniaste kłębuszkowe zapalenie nerek, u którego stężenie kreatyniny w surowicy krwi wynosi 4,5 mg/dl, najskuteczniejszą metodą leczenia jest stosowanie:

Incydent zakrzepowo-zatorowy u chorego z zespołem nerczycowym w przebiegu błoniastego kłębuszkowego zapalenia nerek jest wskazaniem do leczenia:

W ciężkiej nefropatii toczniowej stosowanie plazmaferez, oprócz leczenia immunosupresyjnego, jest uzasadnione w przypadku:

W ziarniniaku Wegenera:

W odniesieniu do raka wywodzącego się z komórek nabłonkowych cewek bliższych nerek następujące stwierdzenie jest prawdziwe:

Proszę przeanalizować następujące stwierdzenia dotyczące ostrego odmiedniczkowego zapalenia nerek (o.o.z.n) w przebiegu prawidłowej ciąży:
1) występuje najczęściej między 28. i 32. tygodniem ciąży;
2) o.o.z.n zwiększa ryzyko wystąpienia porodu przedwczesnego;
3) po pobraniu moczu na badanie bakteriologiczne konieczne jest wdrożenie parenteralnej antybiotykoterapii;
4) antybiotykoterapia powinna trwać 7 dni;
5) antybiotykiem z wyboru w leczeniu o.o.z.n. w przebiegu ciąży jest netylmycyna lub amikacyna;
6) leczenie o.o.z.n. w czasie ciąży powinno odbywać się w warunkach szpitalnych.
Prawidłowa odpowiedź to:

U 19-letniego mężczyzny stwierdzono alkalozę metaboliczną i hipokaliemię. Objawy te mogą być związane z:
1) gąbczastością rdzenia nerek;     4) zespołem Fanconi’ego;
2) zespołem Liddle’a;         5) kwasicą cewkową typu I.
3) zespołem Bartter’a;
Prawidłowa odpowiedź to:

Odsetek PRA (performed antibodies) uważanych za wysoko immunizowanych biorców nerek w Polsce wynosi:

Nieodwracalne przyczyny braku czynności przeszczepionej nerki to:
1) zakrzepica naczyniowa;       4) ostra martwica cewek nerkowych;
2) niedokrwienne uszkodzenie narządu;   5) ostre odrzucanie.
3) nadostre odrzucanie;
Prawidłowa odpowiedź to:

Przewlekłe odrzucanie przeszczepionej nerki (niewydolność przeszczepionej nerki) objawia się:
1) powolnym pogorszeniem czynności przeszczepu;
2) białkomoczem;
3) nadciśnieniem tętniczym;
4) oligurią;
5) stanami podgorączkowymi.
Prawidłowa odpowiedź to:

Biorcy nerek wysokiego ryzyka to:
1) osoby powyżej 60 r.ż.;
2) otyli (BMI > 30);
3) z chorobą o wysokim ryzyku nawrotu w przeszczepionej nerce;
4) po utracie poprzednich przeszczepów z przyczyn immunologicznych;
5) wysoko immunizowani.
Prawidłowa odpowiedź to:

Najczęstsze objawy niepożądane w czasie leczenia EPO to:
1) nadciśnienie tętnicze krwi spowodowane wzrostem jej lepkości;
2) powikłanie zakrzepowe;
3) wzrost stężenia we krwi mocznika, kreatyniny, potasu i fosforanów;
4) hemoliza;
5) ostre lub przewlekłe infekcje bakteryjne.
Prawidłowa odpowiedź to:

Ostateczne rozpoznanie przeładowania żelazem u chorych dializowanych potwierdza jedynie:

Przeciętna wielkość ultrafiltracji w samoistnej hemofiltracji tętniczo-żylnej pozwalająca na opanowanie narastania azotemii wynosi:

70-letnia kobieta używała duże ilości leków przeciwbólowych z powodu bólów głowy i zwyrodnienia stawów. Na skutek tego możliwe są następujące zmiany w nerkach:

W biopsji nerki u 25-letniej kobiety, jeśli jest chora na popaciorkowcowe kłębuszkowe zapalenie nerek, badanie w mikroskopie elektronowym wykryje:

U młodego mężczyzny chorego na ostre kłębuszkowe zapalenie nerek w badaniu moczu najbardziej charakterystyczne są:
1) białkomocz;        4) świeże krwinki czerwone w moczu;
2) wałeczki ziarniste;      5) wałeczki hialinowe.
3) wałeczki erytrocytarne;
Prawidłowa odpowiedź to:

65-letnia chora choruje na cukrzycę typu 2. Które z następujących postępowań lub grup leków spowoduje spowolnienie choroby nerek?

W normalnych nerkach największe ilości wody są reabsorbowane przez:

U 40-letniego chorego z niewydolnością przeszczepionej nerki stwierdzono sepsę. Które leki lub grupy leków wymagają znacznej redukcji przy ich stosowaniu?

U 65-letniej chorej doszło nagle do niewydolności nerek. Prawdopodobnie z powodu:

Kobieta w wieku 25 lat stwierdziła paskami diagnostycznymi obecność krwi w moczu w okresie między miesiączkami. Badanie mikroskopowe moczu wykazało obecność krwinek czerwonych, niektóre zdeformowane. Prawdopodobną przyczyną krwinkomoczu jest:

U mężczyzny lat 45 przed 8 laty stwierdzono krwawienie podpajęczynówkowe z tętniaka wewnątrzczaszkowego. Obecnie występuje krwiomocz i pogarszanie wydolności nerek. Przyczyną opisanego stanu może być:

W przebiegu Zespołu Sjoegrena może występować:

W leczeniu ostrego polekowego śródmiąższowego zapalenia nerek pierwszym krokiem jest:

Dla nefropatii nadciśnieniowej nie jest charakterystyczny następujący objaw:

Wzór MDRD jest to:

W przypadku niewydolności nerek z antybiotyków cefalosporynowych III generacji podanie jakiego antybiotyku nie wymaga zmniejszania dawki leku?

U 40-letniego pacjenta z przewlekłą niewydolnością nerek zaistniała konieczność leczenia hemodializami. W czasie pierwszej dializy w 20 minut po jej rozpoczęciu wystąpiły objawy w postaci gwałtownej duszności, świądu, bólu w klatce piersiowej, obrzęku krtani i gardła. Najbardziej prawdopodobna przyczyna tych objawów to:

Kwartet leków najczęściej wywołujących ostra niewydolność nerek to:

W toczniu trzewnym (SLE) w razie konieczności stosowania leczenia immunosupresyjnego u kobiety w ciąży dozwolone jest stosownie:

U pacjenta po transplantacji nerki stwierdzono napad dny moczanowej. W leczeniu zapobiegawczym włączono do leczenia allopurinol. Pacjent dotychczas otrzymywał leczenie immunosupresyjne w postaci cyklosporyna, azatiopryna, enkorton. Pacjentowi należy zmienić leczenie na następujące:

W chorego z niedokrwistością, przewlekle dializowanego, w badaniach dodatkowych lekarz prowadzący zwrócił uwagę na powtarzające się niskie stężenie ferrytyny oraz niską saturację transferyny. Jakie badanie laboratoryjne jest najbardziej przydatne w ustaleniu przyczyn tego problemu?

Największe ryzyko nefropatii kontrastowej występuję w:

44-letni mężczyzna rozpoczął dializy parę miesięcy temu. W chwili obecnej chory nie zgłasza żadnych dolegliwości, w badaniach dodatkowych stężenie Hb wynosi 9g/dL pomimo podawania 12 000 U/tydzień erytropoetyny. Saturacja transferyny wynosi 8%, stężenie ferrytyny 40 ng/L. Kał na krew utajoną -ujemny wynik badania. Pacjent przyjmuje 1 tabl preparatu żelaza dziennie doustnie. Jakie jest najwłaściwsze postępowanie w tym przypadku?

74-letni mężczyzna ma częste epizody hipotensji śróddializacyjnej, wymagające nierzadko pozostania w ośrodku dializ do czasu ustabilizowania się wartości RR. Jego córka w rozmowie z lekarzem wyraziła pogląd, iż jej ojciec zastanawia się nad zaprzestaniem leczenia dializami z powodu tych powikłań dializ utrudniających istotnie funkcjonowanie. Jakie postępowanie jest najmniej skuteczne w zwalczaniu hipotensji śróddializacyjnej?

74-letni mężczyzna jest hemodializowany od 18 lat. Trzy lata temu zaczął skarżyć się na parestezje na dłoniowej powierzchni lewej ręki pierwszych 4 palców. Dwa lata temu, zmiany te były już obustronne. W ostatnim roku, zgłaszał przewlekłe bóle stawów oraz ograniczenie ruchomości barków spowodowane bólem. W chwili obecnej nie jest w stanie uczesać się ani umyć zębów. Jaka jest najbardziej prawdopodobna przyczyna tych dolegliwości?

Pacjent lat 57, z kilkunastoletnim wywiadem cukrzycy typu 2, choroby niedokrwiennej serca (bez przebytego zawału mięśnia sercowego), dializowany od 1 roku, jest potencjalnym biorcą przeszczepu nerki. Jaką diagnostykę kardiologiczną powinien mieć chory wykonaną przed zgłoszeniem go do przeszczepu nerki?

U pacjenta z cukrzycą typu 2 dializowanego od 3 lat, z chorobą niedokrwienną serca i istotnym nasileniem bólów dławicowych, wykonano koronarografię, w której stwierdzono krytyczne zwężenie pnia lewej tętnicy wieńcowej. Chory poprzednio był zgłoszony do przeszczepu. Jakie postępowanie terapeutyczne jest w tym przypadku najwłaściwsze?

Choroby nerek często są wykładnikiem innych chorób układowych, ogólnoustrojowych. Spośród par:
1) chłoniaki - minimal change diasease;
2) infekcyjne zapalenie wsierdzia - ostre kłębuszkowe zapalenie nerek;
3) ziarniniak Wegenera - ogniskowe szkliwienie kłębuszków nerkowych;
4) nefropatia błoniasto-rozplemowe - wzw typu C;
5) nefropatia błoniasta -nowotwory np. przewodu pokarmowego;
6) toczeń rumieniowaty trzewny - minimal change disease;
7) nefropatia błoniasta - antygenemia HBs.
wskaż prawidłowe zestawienie:

Podejrzenie nadciśnienia naczyniowo-nerkowego u 57-letniego palacza tytoniu nasuwa obecność następujących objawów klinicznych, z wyjątkiem:

U pacjenta przyjętego z powodu utrzymujących się zwyżek temperatury, osłabienia, bólów stawowych, wysypki krwotocznej na podudziach, krwioplucia, duszności spoczynkowej, u którego badania wykazały: leukocytoza 17000, CRP 45, kreatynina 5,3 mg/dl, mocznik 190 mg/dl, mocz-białko 150 mg%, w osadzie erytrocyty 25-30/mm², c-ANCA 278, rtg płuc: rozsiane zagęszczenia plamiste
w obu polach płucnych, w leczeniu należy zastosować:
1) cyklosprynę A;         4) cyklofosfamid;
2) hemodializy;           5) plasmaferezy.
3) „pulsy” methylprednisolonu;
Prawidłowa odpowiedź to:

Przeciwwskazania do przezskórnej biopsji nerki nie stanowi:

Przeszczep alogeniczny to przeszczep:

Stwierdzenie u chorego z przewlekłą niewydolnością nerek zmniejszonego metabolizmu kości kojarzącego się z oporną na leczenie niedokrwistością oraz encefalopatią budzi podejrzenie:

Względnym przeciwwskazaniem do leczenia nerkozastępczego są:

Wykrywanie i leczenie bezobjawowego bakteriomoczu ma szczególne znaczenie u ciężarnych, gdyż jego występowanie w pierwszym trymestrze stwarza ponad 50% prawdopodobieństwo ostrego odmiedniczkowego zapalenia nerek trzecim trymestrze.

Cechą charakterystyczną submikroskopowego kłębuszkowego zapalenia nerek jest:

45-letni chory bez przeszłości chorobowej został przywieziony do szpitala przez pogotowie ratunkowe w drugiej dobie po omyłkowym spożyciu ok. 100 ml płynu do chłodnic Borygo, w stanie ogólnie bardzo ciężkim, zamroczony, z dusznością, przyspieszonym głębokim oddechem. W wykonanych badaniach stwierdzono poziom K 8,3 mmol/l, mocznika 15 mmol/l, kreatyniny 2,5 mg/dl. Lekarz izby przyjęć porozumiał się z dyżurnym najbliższego oddziału dializ (położonego w odległości ok. 20 km). Lekarz oddziału dializ powinien zalecić:

Współistnienie gwałtownie postępującego kłębuszkowego zapalenia nerek i krwotocznego zapalenia płuc z obecnością przeciwciał anty-GBM. Jest to definicja choroby:

W czasie dyżuru nocnego do izby przyjęć pogotowie przywiozło otyłego 50-letniego mężczyznę z objawami niewydolności wieńcowej, bolesnością lewej okolicy lędźwiowej, gorączką, uczuciem ogólnego rozbicia, nadciśnieniem tętniczym 190/105 mmHg. Z anamnezy uzyskano informację o występujących również od kilku miesięcy okresowo bólach stawów. W badaniu usg nie stwierdzono w lewej nerce obecności kamienia i zastoju moczu. W badaniach laboratoryjnych stwiedzono: erytrocyturię, przyspieszony OB, niedokrwistość, leukocytozę, trombocytozę, stężenie kreatyniny w surowicy 1,9 mg/dl. Wstępnym rozpoznaniem lekarza powinno być:

Najbardziej miarodajnym badaniem w diagnostyce świeżego zawału serca u chorego z przewlekłą mocznicą, leczonego powtarzanymi hemodializami, jest/są:

Do metabolicznych powikłań zespolenia moczowodowo-esiczego (uretero-sigmoidostomii) należy:

Tętniczki kłębuszkowe produkują głównie:

Nieprawda, że podocyty:

Zespół Alporta dziedziczy się jako cecha:
1) autosomalna dominująca;
2) autosomalna recesywna;
3) dominująca sprzężona z chromosomem X;
4) dominująca sprzężona z chromosomem Y;
5) genetycznie heterogenna.
Prawidłowa odpowiedź to:

Do objawów uszkodzenia cewek nerkowych w przebiegu przewlekłej obturacji dróg moczowych należą:
1) stężenie sodu w moczu powyżej 20 mmol/l;
2) stężenie sodu w moczu poniżej 20 mmol/l;
3) frakcja filtracyjna sodu (FE_Na) powyżej 1%;
4) osmolarność moczu poniżej 350 mOsm/kg H₂O;
5) osmolarność moczu powyżej 500 mOsm/kg H₂O.
Prawidłowa odpowiedź to:

Następujące stwierdzenie jest nieprawdziwe w odniesieniu do nawrotu zakażenia układu moczowego:

Do objawów nefropatii obstrukcyjnej nie należy/nie należą:

Czynnikiem ryzyka zapalenia naczyń w ziarniniaku Wegenera i zwiększonego zagrożenia nawrotem choroby jest:

FGF23 posiada następujące właściwości:
1) jest to hormon pobudzający wydalanie fosforanów z moczem;
2) jest czynnikiem wzrostowym fibroblastów;
3) hamuje syntezę 1,25(OH)₂D₃;
4) pobudza proces włóknienia tkanki śródmiąższowej nerek;
5) jego stężenie w surowicy krwi wzrasta wraz ze zwiększeniem spożycia fosforanów w diecie;
6) wzrostowi jego stężenia w surowicy krwi towarzyszy wzrost stężenia białka C-reaktywnego w surowicy;
7) pobudza syntezę TGFβ.
Prawidłowa odpowiedź to:

Nerkę do przeszczepienia można pobrać tylko od dawcy z następującym nowotworem:

Przeszczepienie nerki od żywego dawcy jest związane z następującymi faktami:
1) czas przeżycia i czynność przeszczepionej nerki są lepsze niż obserwowane po przeszczepieniu nerki ze zwłok;
2) czas przeżycia i czynność przeszczepionej nerki są porównywalne do obserwowanych po przeszczepieniu nerki ze zwłok;
3) częstość rozwoju nadciśnienia tętniczego u żywego dawcy po pobraniu od niego nerki w celu jej przeszczepienia jest taka sama, jak w populacji ogólnej;
4) częstość rozwoju nadciśnienia tętniczego u żywego dawcy po pobraniu od niego nerki w celu jej przeszczepienia jest większa niż w populacji ogólnej;
5) częstość rozwoju niewydolności nerki u żywego dawcy po pobraniu nerki w celu jej przeszczepienia jest większa niż w populacji ogólnej;
6) częstość rozwoju niewydolności nerki u żywego dawcy po pobraniu nerki w celu jej przeszczepienia jest taka sama, jak w populacji ogólnej.
Prawidłowa odpowiedź to:

U chorego z zespołem hemolityczno-mocznicowym w wywiadzie po przeszczepieniu nerki nie należy stosować:

W odniesieniu do zwyrodnienia wielotorbielowatego nerek następujące stwierdzenie nie jest prawdziwe:

U chorych z przewlekłą niewydolnością nerek i hiperkaliemią docelowym stężeniem potasu w osoczu jest stężenie:

Inhibitor hydroksylazy prolinowej HIF:

U chorych z ostrą mocznicą oraz u chorych z przewlekłą mocznicą rozpoczynających leczenie powtarzanymi hemodializami zapobieganie wystąpieniu zespołu niewyrównania polega na:
1) podaniu 10 mg diazepamu doustnie przed hemodializą;
2) podaniu 8 mg deksametazonu dożylnie przed hemodializą;
3) stosowaniu częstych i krótkich hemodializ;
4) dożylnej infuzji 150 ml 20% roztworu mannitolu na początku zabiegu hemodializy;
5) zmniejszeniu szybkości przepływu krwi przez dializator w czasie hemodializy;
6) unikaniu gwałtownej eliminacji wody podczas zabiegu hemodializy.
Prawidłowa odpowiedź to:

U chorych z przewlekła mocznicą leczonych ciągłą ambulatoryjną dializą otrzewnej „katastrofa brzuszna” to:

W czasie zabiegu hemodializy z użyciem wodorowęglanowego płynu dializacyjnego rozwija się hipoksemia, która jest spowodowana:

U 28-letniego mężczyzny stwierdzono cechy pełoobjawowego zespołu nerczycowego, z upośledzoną funkcją nerek (kreatynina 3mg%), towarzyszącymi od miesiąca stanami gorączkowymi. W badaniach dodatkowych stwierdzono również wysokie miano przeciwciał anty EBV. W badaniu usg nerek stwierdzono lewostronne wodonercze. Najbardziej prawdopodobnym rozpoznaniem jest:

Najczęstszym patogenem powodującym zapalenie ujścia tunelu cewnika do dializ otrzewnowych jest Stapohylococcus aureus. Dlatego wskazane jest:
1) pobranie wymazu z nosa u każdego chorego rozpoczynającego dializoterapię otrzewnową;
2) pobranie wymazów z nosa u personelu pomocniczego i domowników chorego dializowanego otrzewnowo;
3) w przypadku stwierdzenia nosicielstwa Staphylococcus aureus wskazane jest leczenie eradykacyjne z zastosowaniem doustnej Rifampicyny;
4) stosowanie u nosicieli leczenia eradykacyjnego mupirycyną podawaną donosowo;
5) w przypadku stwierdzenia nosicielstwa u pacjenta leczonego dializami otrzewnowymi natychmiastowe przeniesienie chorego do programu hemodializ.
Prawidłowa odpowiedź to:

Dla zespołu Barttera prawdziwe są następujące stwierdzenia:
1) towarzyszy mu zwiększona aktywność reninowa osocza;
2) charakteryzuje się alkalozą metaboliczną;
3) w jego leczeniu stosuje się inhibitory prostaglandyn;
4) przebiega z prawidłowym lub niskim ciśnieniem systemowym krwi;
5) przebiega z hipokaliemią.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wskazaniem do zastosowania zabiegu plazmaferezy leczniczej (PFL) są:
1) mezangialne kłębuszkowi zapalenie nerek z tworzeniem półksiężyców w ponad 50% kłębuszków i kłębuszków postępującą niewydolnością nerek;
2) makroglobulinemia Waldenströma;
3) toczeń trzewny oporny na leczenie immunosupresyjne;
4) zespół Guillain-Barré.
Prawidłowa odpowiedź to:

Kryterium diagnostycznym nefropatii nadciśnieniowej są:
1) ponad 10-letni wywiad nadciśnienia;
2) zaawansowana retinopatia;
3) znaczny przerost mięśniówki lewej komory serca;
4) zmniejszenie wymiarów nerek w usg;
5) krwinkomocz.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wskazaniem do użycia dializatorów polisulfonowych nie jest:
1) polineuropatia obwodowa;   4) chwiejne nadciśnienie;
2) nadkrzepliwość;      5) osteodystrofia z wysokim obrotem kostnym.
3) chwiejna cukrzyca;      
Prawidłowa odpowiedź to:

Wybierz fałszywe stwierdzenie dotyczące dializy wodorowęglanowej:

Hemodiafiltracja (HDF) jest metodą leczenia nerkozastępczego szczególnie polecaną u chorych z:
1) objawami polineuropatii obwodowej;
2) hipotonią i trudnościami w utrzymaniu „suchej wagi ciała”;
3) chwiejnym nadciśnieniem tętniczym;
4) zagrożonych rozwojem amyloidozy związanej z hemodializacją.
Prawidłowa odpowiedź to:

Które z poniższych objawów nie są charakterystyczne dla ostrego cewkowo-śródmiąższowego zapalenia nerek wywołanego antybiotykami β-laktamowymi?

W diagnostyce wodonercza można zastosować następujące badania obrazowe:
1) urografia;        4) scyntygrafia DTPA-99m TC;
2) ultrasonografia;      5) angiografia MRI;
3) spiralna TK;        6) rtg przeglądowe j. brzusznej.
Prawidłowa odpowiedź to:

Kalcymimetyki nie powinny być stosowane u chorych, u których stwierdzamy:

Spośród poniższych stwierdzeń dotyczących zakażenia wirusem cytomegalii (CMV) po przeszczepieniu nerki fałszywe są:
1) zakażenie CMV zazwyczaj rozwija się nie wcześniej niż po upływie 12 miesięcy po przeszczepieniu nerki;
2) najsilniejszy wpływ na reaktywację postaci latentnej CMV ma surowica antytymocytarna;
3) takrolimus nie nasila replikacji CMV;
4) przeszczepiona nerka jest bardziej wrażliwa na działanie CMV niż nerki własne;
5) CMV może być czynnikiem patogenetycznym zespołu hemolityczno-mocznicowego;
6) lekiem z wyboru w leczeniu zakażeń CMV jest acyklowir.
Prawidłowa odpowiedź to:

Po przeszczepieniu nerki zakażenie Cryptococcus neoformans:

Spośród poniższych czynników w patomechanizmie kamicy nerkowej w przebiegu autosomalnego dominującego zwyrodnienia wielotorbielowatego nerek istotną rolę odgrywa:

Zgon 30-letniego mężczyzny ze stabilną czynnością nerki przeszczepionej po roku od przeszczepu może nastąpić z powodu:
1) oportunistycznych zakażeń;    4) choroby miażdżycowej;
2) raka płuc;         5) metabolicznej choroby kości.
3) lymfoma;
Prawidłowa odpowiedź to:

U 20-letniej chorej stwierdzono hipowolemię z przednerkową niewydolnością nerek w przebiegu biegunki i wymiotów po zatruciu pokarmowym. Badania dodatkowe potwierdzające rozpoznanie to:
1) stężenie sodu w moczu > 40 mmol/l;
2) osmolalność moczu > 500 mOsm/kg H₂O;
3) stężenie sodu w moczu < 20 mmol/l;
4) frakcyjne wydalanie sodu > 1;
5) wałeczki ziarniste w moczu.
Prawidłowa odpowiedź to:

U osób szczupłych w wieku podeszłym z nefropatią cukrzycową wskazaniem do leczenia statynami jest stężenie cholesterolu we frakcji lipoprotein o niskiej gęstości:

U chorego z nawrotową kamicą nerkową badanie składu chemicznego złogów wykazało, że były one zbudowane z mieszaniny szczawianu i fosforanu wapnia. Stężenie wapnia całkowitego w surowicy krwi u tego chorego wynosiło 12,0 mg/dl (2,99 mmol/l), zaś stężenie parathormonu w osoczu - 55 ng/l (6,1pmol/l). Spośród niżej wymienionych najbardziej prawdopodobną przyczyną nawrotowej kamicy nerkowej u tego chorego może być: