Egzamin PES / Kardiologia / wiosna 2023

Wskaż najkorzystniejszy sposób postępowania u 70-letniego pacjenta z ASD typu sinus venosus, stosunkiem przepływu płucnego do systemowego (Qp/Qs) >1.5 i podwyższoną wartością oporu płucnego w czasie cewnikowania serca (3-5 WU):

W której z wymienionych wad wrodzonych serca izolowane postkapilarne nadciśnienie płucne (wartość ciśnienia średniego >20 mm Hg, PAWP >15 mm Hg, PVR <3 WU) jest najmniej prawdopodobne?

W której z wymienionych wad wrodzonych serca korekcja chirurgiczna niesie największe ryzyko istotnej bradykardii zatokowej?

Który z objawów jest najmniej prawdopodobny u 27-letniego pacjenta po przeprowadzonej w dzieciństwie korekcji tetralogii Fallota, w czasie której implantowano homograft do drogi odpływu prawej komory?

30-letnia kobieta ma sinicę wtórną do nieskorygowanej atrezji płucnej. Powodem braku korekcji była hipoplazja tętnic płucnych. Kobieta jest zaproszona do Los Angeles, czyli ma w planach wielogodzinną podróż lotniczą. Należy jej zalecić:

30-letniej pacjentce z nieskorygowanym ubytkiem przegrody międzykomorowej, mrukiem wyczuwalnym palpacyjnie, pytającej o bezpieczeństwo planowanej ciąży wskazane jest zalecić:

Które z pytań najbardziej zasadne jest zadać 60-letniej kobiecie, dotychczas nieleczonej kardiologicznie, z nadwagą i zarejestrowaną w toku konsultacji bradykardią zatokową (HR - 52/min), w celu ustalenia przyczyny bradykardii?

Która z wymienionych sytuacji klinicznych u dorosłego człowieka jest najmniej prawdopodobnym zagrożeniem dla wykonanego wcześniej krążenia fontanowskiego, wykorzystującego tunel zewnątrzsercowy?

Która z technik nie znajduje zastosowania w postępowaniu u pacjenta z wrodzonym skorygowanym przełożeniem wielkich pni tętniczych (ccTGA- congenitally corrected)?

Która z cech przetrwałego otworu owalnego (PFO) nie jest łączona w badaniach obserwacyjnych i randomizowanych z prawdopodobnym jego udziałem w etiologii udarów niedokrwiennych w populacji osób poniżej 55. roku życia (tzw. PFO wysokiego ryzyka)?

U bezobjawowej pacjentki w wieku 66 lat, z prawidłową funkcją skurczową obydwu komór serca, z utrwalonym migotaniem przedsionków, u której powtarzalnie w przezklatkowym EKG stwierdzana jest miarowa akcja komór (stałe odstępy R-R) o częstości pomiędzy 45/min a 50/min należy:
1) włączyć do leczenia kwas acetylosalicylowy, przy braku przeciwwskazań;
2) włączyć do leczenia doustny antykoagulant (antagonistę witaminy K lub NOAC), przy braku przeciwwskazań;
3) wykonać przezskórną ablację migotania przedsionków;
4) wykonać inwazyjne badanie elektrofizjologiczne;
5) implantować stymulator serca;
6) wykonać kardiowersję elektryczną.
Prawidłowa odpowiedź to:

76-letnia pacjentka z utrwalonym migotaniem przedsionków, po udarze mózgu i z przewlekłą chorobą nerek, znajdująca się w klasie czynnościowej NYHA II pomimo optymalnej farmakoterapii, pobiera maksymalne tolerowane dawki leku beta-adrenolitycznego i digoxyny, w 24-h zapisie Holter EKG średnia częstość komór wynosi 112/min a w badaniu UKG stwierdzono frakcję wyrzutową lewej komory równą 45% i średnicę lewego przedsionka 55 mm. Wskaż właściwe, dalsze postępowanie:
1) należy implantować rozrusznik VVI i wykonać ablację łącza przedsionkowo-komorowego;
2) należy implantować stymulator resynchronizujący serce i wykonać ablację łącza przedsionkowo-komorowego;
3) jeśli pacjentka nie pobiera leków antykoagulujących - należy włączyć leki przeciwpłytkowe, ponieważ pacjentka ma wysokie ryzyko udaru ale też wysokie ryzyko krwawień (w skali HAS BLED ≥3 punkty);
4) należy wykonać ablację migotania przedsionków - izolację żył płucnych;
5) pacjentka ma wysokie ryzyko udaru, ale również wysokie ryzyko krwawienia i powinna pobierać pełne dawki leków przeciwkrzepliwych z częstszą kontrolą, edukacją i próbami redukcji modyfikowalnych czynników ryzyka krwawień.
Prawidłowa odpowiedź to:

U pacjenta z częstoskurczem z wąskimi zespołami QRS, stabilnym hemodynamicznie, należy przerwać arytmię:
1) w pierwszym rzucie poprzez podanie dożylne Prokainamidu;
2) w pierwszym rzucie poprzez zabiegi wzmagające napięcie nerwu X
(np. masaż zatoki tętnicy szyjnej), ułożywszy uprzednio pacjenta w pozycji leżącej z uniesionymi kończynami dolnymi;
3) w pierwszym rzucie poprzez dożylne podanie Adenozyny;
4) w drugim rzucie powinno być rozważone podanie dożylne Adenozyny;
5) w pierwszym rzucie kardiowersją elektryczną;
6) w trzecim rzucie, jeśli nieskuteczne są wcześniejsze kroki, należy rozważyć dożylne podanie blokerów kanału wapniowego lub beta-adrenolityków.
Prawidłowa odpowiedź to:

U pacjenta z omdleniami o niewyjaśnionej przyczynie, u którego z EKG przewlekle stwierdza się blok prawej odnogi pęczka Hisa i blok przedniej wiązki lewej odnogi pęczka Hisa a w UKG prawidłowe wymiary i funkcję serca:
1) należy implantować stymulator resynchronizujący;
2) zaleca się wszczepienie rozrusznika serca, jeśli w trakcie inwazyjnego badania elektrofizjologicznego stwierdza się czas HV ≥70 ms (czas przewodzenia pomiędzy proksymalnym odcinkiem pęczka Hisa a mięśniem komór);
3) należy rozważyć implantację ICD w prewencji pierwotnej nagłego zgonu sercowego, niezależnie od frakcji wyrzutowej lewej komory;
4) można rozważyć implantację stymulatora serca bez badania elektrofizjologicznego w wybranych przypadkach: jeśli pacjent jest w podeszłym wieku, z zespołem kruchości i/lub z nawracającymi omdleniami z dużą szansą na uraz;
5) raz w roku powinno się przeprowadzać kontrolną wizytę, jeśli pacjent wykonuje regularne wysiłki.
Prawidłowa odpowiedź to:

U pacjenta z niewydolnością serca, w klasie czynnościowej NYHA III pomimo optymalnej terapii, z utrwalonym migotaniem przedsionków, z frakcją wyrzutową lewej komory 30%:
1) należy rozważyć wszczepienie stymulatora resynchronizującego (CRT-P lub CRT-D) niezależnie od szerokości własnych zespołów QRS;
2) należy rozważyć wszczepienie CRT-P lub CRT-D jeśli szerokość własnych zespołów QRS wynosi >130 ms;
3) należy wszczepić ICD bez CRT w pierwotnej profilaktyce nagłego zgonu;
4) u którego dokonano już implantacji CRT-P lub CRT-D, należy dodatkowo rozważyć (klasa IIa) wykonanie ablacji łącza przedsionkowo-komorowego w przypadku odsetka stymulacji obukomorowej <90%;
5) u którego występują objawy migotania przedsionków i niekontrolowana, pomimo maksymalnych dawek leków, częstość akcji serca, należy implantować CRT niezależenie od szerokości własnych zespołów QRS.
Prawidłowa odpowiedź to:

U bezobjawowego 67-letniego pacjenta z rozpoznaną CVD, bez innych czynników sercowo-naczyniowych:

U pacjentów w wieku 45-65 lat bez objawów podmiotowych i przedmiotowych ze strony układu sercowo-naczyniowego:
1) przed każdą operacją nie-sercowo-naczyniową (NCS), niezależnie od jej ryzyka, należy rozważyć wykonanie EKG i oznaczenie biomarkerów;
2) którzy nie mają dodatniego wywiadu w kierunku chorób sercowo-naczyniowych, ani czynników ryzyka sercowo-naczyniowego, przed operacją przepukliny rozworu przełykowego przepony, należy rozważyć wykonanie EKG i oznaczenie biomarkerów;
3) którzy mają dodatni wywiad rodzinny w kierunku kardiomiopatii uwarunkowanej genetycznie, zaleca się EKG i echokardiografię przezklatkową przed zabiegiem operacyjnym NCS, niezależnie od ryzyka operacji;
4) zaleca się dokonanie przedoperacyjnej oceny ryzyka przed NCS;
5) przed NCS zaleca się optymalizację leczenia sercowo-naczyniowego i czynników ryzyka sercowo-naczyniowego zgodnie z wytycznymi, jeśli pozwala czas.
Prawidłowa odpowiedź to:

U pacjenta przed operacją nie-sercowo-naczyniową (NCS), z de novo stwierdzonym szmerem nad sercem:
1) jeśli występują objawy podmiotowe i przedmiotowe dotyczące układu sercowo-naczyniowego, zaleca się echokardiografię przezklatkową (TTE) jedynie przed zabiegami NCS wysokiego ryzyka;
2) jeśli występują objawy podmiotowe i przedmiotowe dotyczące układu sercowo-naczyniowego, zaleca się TTE przed wszystkimi zabiegami NCS, niezależnie od ich ryzyka;
3) jeśli szmer sugeruje klinicznie istotną patologię, zaleca się TTE przed NCS związaną z dużym ryzykiem;
4) jeśli szmer sugeruje klinicznie istotną patologię, zaleca się TTE przed wszystkimi NCS, niezależnie od ryzyka zabiegu;
5) można wykonać zabieg NCS bez badania TTE niezależnie od jego ryzyka i od objawów podmiotowych i przedmiotowych pacjenta.
Prawidłowa odpowiedź to:

U pacjenta otrzymującego podwójne leczenie przeciwpłytkowe (DAPT) z powodu przebytego przed 4 miesiącami PCI z powodu ostrego zespołu wieńcowego:
1) należy utrzymać terapię DAPT przed ekstrakcją 2 zębów (zabieg w trakcie DAPT);
2) jeśli planowana jest polipektomia okrężnicy a PCI dotyczyło zwężenia w pomoście, jeśli to możliwe - należy odroczyć polipektomię do czasu, kiedy można będzie zakończyć terapię DAPT;
3) przy braku czynników ryzyka zakrzepicy w stencie - należy kontynuować terapię kwasem acetylosalicylowym i należy rozważyć odstawienie inhibitora P2Y12 przed zabiegiem operacji nowotworu trzustki;
4) przy braku czynników ryzyka zakrzepicy w stencie - należy zastosować terapię pomostową tirofibanem/eptyfibatydem lub kangrelorem przed zabiegiem operacji nowotworu trzustki;
5) terapię pomostową tirofibanem/eptyfibatydem lub kangrelorem można zastosować jedynie, gdy ryzyko krwawienia podczas operacji nie sercowo-naczyniowej (NCS) jest duże, równocześnie ryzyko zakrzepowe jest duże (duże ryzyko nawrotu niedokrwienia serca) a NCS nie może być odroczony.
Prawidłowa odpowiedź to:

U pacjenta otrzymującego przewlekle leczenie doustnymi antykoagulantami (OAC), przed operacją nie-sercowo-naczyniową (NCS):
1) jeśli otrzymuje on OAC z powodu sztucznej zastawki dwudzielnej, przed resekcją płuca, należy rozważyć terapię pomostową heparyną niefrakcjonowaną lub drobnocząsteczkową;
2) po przebytym przed 2 miesiącami niedokrwiennym udarze mózgu, przed operacją naczyniową naprawy tętniaka aorty brzusznej, jeśli nie można odroczyć operacji naczyniowej, należy przerwać leczenie przeciwkrzepliwe przed operacją;
3) po przebytym przed 2 miesiącami niedokrwiennym udarze mózgu, przed operacją naczyniową naprawy tętniaka aorty brzusznej, jeśli nie można odroczyć operacji naczyniowej, można rozważyć leczenie pomostowe heparyną niefrakcjonowaną lub drobnocząsteczkową;
4) pobierającego OAC z powodu zastawki aortalnej nowego typu, bez migotania przedsionków, wcześniejszych powikłań zakrzepowo-zatorowych, ciężkiej dysfunkcji lewej komory, ani nadkrzepliwości, przed operacją resekcji guza pęcherza moczowego, należy operować z mniejszymi wartościami INR lub z krótką przerwą w stosowaniu OAC;
5) jeśli OAC stosowany jest z powodu migotania przedsionków, nie wolno go przerywać, niezależnie od ryzyka krwawienia w trakcie NCS.
Prawidłowa odpowiedź to:

W trakcie oceny czynności rozkurczowej lewej komory otrzymano następujące wartości: E/A 2,0, prędkość fali E 1,5 m/s, DT 150 ms, średnie E/E’ 15, prędkość fali niedomykalności trójdzielnej 2,5 m/s, wskaźnik objętości lewego przedsionka 35 ml/m² (przy ciężkiej niedomykalności mitralnej i EF 70%). W oparciu o powyższe parametry wskaż prawidłową ocenę:

Zwężenie lewego ujścia żylnego może powstać w wyniku:
1) restrykcji płatków zastawki w wyniku zaburzeń kurczliwości lewej komory;
2) obecności guza w lewym przedsionku;
3) kardiomiopatii przerostowej;
4) zmian poreumatycznych zastawki mitralnej;
5) zwapnienia pierścienia mitralnego.
Prawidłowa odpowiedź to:

Do czynników podwyższonego ryzyka nagłego zgonu w kardiomiopatii przerostowej należy:
1) przebyte leczenie interwencyjne;
2) koniuszkowa postać kardiomiopatii przerostowej;
3) hipotonia w trakcie próby wysiłkowej;
4) wiek powyżej 60. r.ż;
5) dodatni wywiad rodzinny (kardiomiopatia przerostowa i nagłe zatrzymanie krążenia w rodzinie).
Prawidłowa odpowiedź to:

Przyczyną „zaniżonego” gradientu w ciasnej stenozie aortalnej może być:
1) poszerzenie aorty wstępującej;
2) ciężka dysfunkcja rozkurczowa lewej komory;
3) towarzysząca istotna niedomykalność aortalna;
4) dysfunkcja włókien podłużnych lewej komory;
5) ciężka niedomykalność mitralna.
Prawidłowa odpowiedź to:

Ocenę echokardiograficzną czynności rozkurczowej lewej komory znacznie utrudnia lub uniemożliwia:
1) frakcja wyrzutowa lewej komory <20%;
2) niedomykalność zastawki aortalnej;
3) ogłuszenie lewego przedsionka po kardiowersji;
4) zaawansowana wada mitralna;
5) migotanie przedsionków.
Prawidłowa odpowiedź to:

W zaawansowanej, ciężkiej niedomykalności zastawki aortalnej można stwierdzić:
1) wysoką amplitudę ciśnienia tętniczego;
2) tętno włośniczkowe;
3) przekrwienie spojówek;
4) ton Traubego nad tętnicą udową;
5) wzmożenie II tonu nad tętnicą płucną.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wskaż prawdziwe stwierdzenia dotyczące izolowanego niescalenia mięśnia lewej komory:
1) przyczyną są zaburzenia genetyczne;
2) stanowi wskazanie do wszczepienia ICD;
3) zawsze jest wskazaniem do stosowania antykoagulantów;
4) wymaga różnicowania z koniuszkową postacią kardiomiopatii przerostowej;
5) rozpoznaje się, gdy grubość warstwy niescalonej jest co najmniej 2x większa od warstwy prawidłowej pod koniec skurczu.
Prawidłowa odpowiedź to:

Przeciwwskazaniem do przezskórnego zamykania ubytku przegrody międzyprzedsionkowej jest:
1) średnica ubytku powyżej 38 mm;
2) ubytek typu sinus venosus;
3) towarzysząca ciężka niedomykalność zastawki trójdzielnej;
4) udowodniona zatorowość obwodowa;
5) brak rąbka aortalnego.
Prawidłowa odpowiedź to:

Restrykcji płatków zastawki mitralnej prowadzącej do jej niedomykalności nie powoduje:
1) perforacja płatka zastawki w przebiegu IZW;
2) zmiany zwyrodnieniowe zastawki;
3) uszkodzenie lewej komory;
4) urwanie struny ścięgnistej;
5) poreumatyczne usztywnienie płatków.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wskaż prawdziwe stwierdzenie dotyczące ubytku przegrody międzyprzedsionkowej typ wtórny (ASD II):
1) objętość przecieku systemowo - płucnego zależy, między innymi, od podatności rozkurczowej prawej komory;
2) osłuchowo typowy jest szmer rozkurczowy w polu osłuchiwania pnia płucnego;
3) tętnicze nadciśnienie płucne jest częstym następstwem nieskorygowanego ubytku;
4) nie jest przeciwwskazaniem do ciąży, o ile nie towarzyszy mu tętnicze nadciśnienie płucne;
5) zwiększa ryzyko rozwoju infekcyjnego zapalenia wsierdzia.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wskaż fałszywe stwierdzenia dotyczące dorosłych po operacji sposobem Fontana:
1) arytmia przedsionkowa z szybkim przewodzeniem przedsionkowo-komorowym zagraża życiu i jest wskazaniem do kardiowersji;
2) typową arytmią w odległej obserwacji jest utrwalony częstoskurcz komorowy;
3) ciąża jest zwykle dobrze tolerowana;
4) można rozważyć celowane leczenie nadciśnienia płucnego w razie podwyższenia naczyniowego oporu płucnego przy zachowanym ciśnieniu napełniania komory;
5) konieczna jest okresowa obrazowa i biochemiczna ocena wątroby.
Prawidłowa odpowiedź to:

Do typowych odległych następstw operacji Senninga w dzieciństwie z powodu prostej transpozycji pni tętniczych nie należy:
1) niedomykalność anatomicznej zastawki trójdzielnej (systemowej);
2) niedomykalność zastawki aortalnej;
3) blok przedsionkowo-komorowy;
4) choroba węzła zatokowego;
5) zwężenie drogi odpływu prawej komory (systemowej).
Prawidłowa odpowiedź to:

U 40-letniej kobiety skarżącej się na sporadyczne kołatania serca bez omdleń/utrat przytomności, w badaniu ECHO stwierdzono: ubytek przegrody międzyprzedsionkowej typu żyły głównej górnej, nie udało się ocenić spływu żył płucnych. Duży przeciek lewo-prawy, Qp/Qs - 3.3, poszerzona jama prawej komory (50 mm na poziomie drogi napływu, RVIT), grubość jej mięśnia 5 mm, mała niedomykalność zastawki trójdzielnej, RVSP 60 mm Hg. Prawidłowe proponowane postępowanie to:
1) obserwacja - chora skąpoobjawowa, ryzyko operacji przewyższa korzyści;
2) dalsza diagnostyka obrazowa spływu żył płucnych;
3) cewnikowanie serca w celu określenia rodzaju nadciśnienia płucnego;
4) operacja bez dodatkowej diagnostyki, gdyż prawa komora jest poszerzona a nieprawidłowy spływ żył płucnych w tych wypadkach jest bardzo rzadki;
5) ograniczenie wysiłków fizycznych w celu zwolnienia progresji następstw wady.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wskaż prawdziwe stwierdzenia dotyczące tętniczego nadciśnienia płucnego w przebiegu wad wrodzonych serca:
1) może być powikłaniem wady serca z pierwotnie systemowo-płucnym przeciekiem;
2) operacja wady przeciekowej może nie zapobiegać jego rozwojowi;
3) wymaga potwierdzenia cewnikowaniem serca;
4) celowaną farmakoterapię włącza się w razie nieskuteczności blokerów kanału wapniowego;
5) jednym z warunków jego rozpoznania jest stwierdzenie ciśnienia zaklinowania w kapilarach płucnych >15 mm Hg.
Prawidłowa odpowiedź to:

U 30-letniego mężczyzny z sinicą kończyn dolnych, w klasie czynnościowej III, w badaniu radiologicznym klatki piersiowej stwierdzono poszerzenie sylwetki serca, poszerzony pień płucny i tętnice płucne, poszerzoną aortę, redukcję obwodowego rysunku naczyniowego. EKG - rytm zatokowy, cechy przerostu obu komór. Chorego skierowano na badanie echokardiograficzne z podejrzeniem:

Do typowych odległych następstw korekcji tetralogii Fallota w dzieciństwie należy:
1) niedomykalność zastawki pnia płucnego;
2) niedomykalność zastawki mitralnej;
3) arytmia komorowa;
4) poszerzenie aorty wstępującej;
5) nadciśnienie płucne.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wskaż prawdziwe stwierdzenia dotyczące niedomykalności zastawki mitralnej:
1) może wynikać z rozszczepu przedniego płatka zastawki mitralnej;
2) jej następstwem jest zwiększenie obciążenia następczego lewej komory;
3) wskazaniem do leczenia zabiegowego bezobjawowej pierwotnej niedomykalności jest dysfunkcja lewej komory (LVESD ≥40 mm i/lub LVEF ≤60%);
4) izolowana ciężka wtórna postać wady jest wskazaniem do leczenia operacyjnego;
5) może prowadzić do tętniczego nadciśnienia płucnego.
Prawidłowa odpowiedź to:

34-letnia kobieta z ubytkiem przegrody międzyprzedsionkowej typ wtórny jest w 10. tygodniu ciąży. Bez dolegliwości. W badaniu echokardiograficznym - poszerzona prawa komora 50 mm droga napływu, 40 mm droga odpływu, mięsień prawidłowej grubości, TAPSE 20 mm, Qp/Qs 3.5. Umiarkowana niedomykalność zastawki trójdzielnej, Vmax przepływu zwrotnego 3.0 m/s. Wskaż zalecenie kardiologiczne dla opisanego przypadku:

78-letni chory z ograniczeniem tolerancji wysiłku od pół roku. Echokardiograficznie wykazano degeneracyjne zwężenie zastawki aortalnej, powierzchnia (AVA) zmniejszona do 0.80 cm², gradient średni 20 mm Hg, maksymalna prędkość przepływu - 3.3 m/s, indeksowana objętość wyrzutowa (SVi) 20 ml/m². Frakcja wyrzutowa lewej komory 60%. Następnym krokiem powinno być:

Rzut serca ulega zmniejszeniu w przypadku:

W warunkach prawidłowych wysycenie tlenem krwi wynosi:

Rozpoznanie zespołu krótkiego QT należy brać pod uwagę w przypadku:

Do elektrokardiograficznych cech hiperwagotomii należy:
1) przyśpieszenie rytmu zatokowego;
2) wysoka amplituda załamków P;
3) wydłużenie odstępu PQ;
4) skośne do góry obniżenia odcinka ST;
5) wysoka amplituda załamków T.
Prawidłowa odpowiedź to:

Zespół WPW wiąże się ze zwiększonym ryzykiem nagłego zgonu sercowego u pacjentów z:
1) obecnością >1 drogi dodatkowej;
2) wysoką amplitudą załamków P w spoczynkowym zapisie EKG;
3) wysoką amplitudą załamków T;
4) anomalią Ebsteina;
5) AVNRT wyzwalającym migotanie przedsionków.
Prawidłowa odpowiedź to:

U chorych bez innych wskazań do antykoagulacji należy rozważyć zastosowanie:

U objawowych pacjentów z kardiomiopatią przerostową oraz zwężeniem drogi odpływu lewej komory w leczeniu farmakologicznym zastosować należy:

Przeciwwskazaniem bezwzględnym do zastosowania leczenia fibrynolitycznego nie jest:

Wskaż prawidłowe postępowanie w przypadku zmiany doustnej terapii przeciwkrzepliwej:

U którego z pacjentów można zastosować pozaustrojową oksygenację przezbłonową (ECMO)?

U 60-letniej pacjentki z dobrze kontrolowanym nadciśnieniem tętniczym rozpoznano przypadkowo ciężką, pierwotną niedomykalność zastawki mitralnej (typ II wg Carpentier’a). Pacjentka nie podaje objawów klinicznych, bez wywiadu arytmii przedsionkowych i komorowych. W badaniu echokardiograficznym LVEF 55%, EDD 50 mm, ESD 35 mm. Ryzyko w skali EuroSCORE II wynosi 0.72%. Wskaż zalecane postępowanie w opisanej sytuacji klinicznej:

Odsetek implantacji stałego rozrusznika serca po TAVI według dostępnych rejestrów waha się pomiędzy 3,4% a 25,9%. W każdym przypadku przed przystąpieniem do zabiegu przezcewnikowej implantacji zastawki aortalnej należy dokonać indywidualnej analizy występowania czynników predykcyjnych dla stałej stymulacji serca. Wskaż, który/które spośród wymienionych wskaźników nie są czynnikami predykcyjnymi stałej stymulacji serca po TAVI:
1) płeć żeńska;
2) LAH;
3) wydłużenie odstępu PR;
4) istotne zwapnienia pierścienia mitralnego;
5) otyłość.
Prawidłowa odpowiedź to:

Pacjent 60-letni z niewydolnością serca z obniżoną funkcją skurczową lewej komory (LVEF - 30%) na tle kardiomiopatii rozstrzeniowej został przyjęty do oddziału z powodu zaostrzenia przewlekłej niewydolności serca. W wywiadzie narastające obrzęki kończyn dolnych sięgające do stawów kolanowych oraz duszności w klasie NYHA III od 2 tygodni. Pacjent podaje regularne stosowanie leków, w tym furosemidu 80 mg/dobę (nie zmieniano leczenia w ostatnim czasie). RR przy przyjęciu 115/70 mm Hg. Stężenie kreatyniny = 1,4 mg%. BMI 27 kg/m². U tego chorego należy podać:

U bezobjawowej 68-letniej pacjentki stwierdzono blok prawej odnogi pęczka Hisa z blokiem przedniej wiązki lewej odnogi pęczka Hisa w jednym EKG, a blok tylnej wiązki lewej odnogi pęczka Hisa w kolejnym EKG. Odstęp PQ był prawidłowy. Frakcja wyrzutowa lewej komory - 55%. Pacjentka jest bezobjawowa. U opisanej pacjentki należy:

Wskaż stwierdzenia prawdziwe opisujące wskazania do implantacji stałego rozrusznika serca:
1) blok przedsionkowo-komorowy (AVB) całkowity nie ustępuje co najmniej 2 dni po zawale serca;
2) AVB wysokiego stopnia nie ustępuje w ciągu 3 dni obserwacji po operacji kardiochirurgicznej;
3) AVB całkowity utrzymuje się przez 24-48 godzin po TAVI;
4) w przypadku nowo powstałego bloku lewej odnogi pęczka Hisa z QRS 130 ms bez dalszego wydłużania w ciągu 48 h po procedurze TAVI i bez stwierdzanych wcześniej zaburzeń przewodzenia;
5) dysfunkcja węzła zatokowego utrzymuje się 2 tygodnie po transplantacji serca.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wskaż stwierdzenia opisujące prawidłowe postępowanie w ostrych i przewlekłych zespołach wieńcowych:
1) u pacjentów z podejrzeniem lub rozpoznaniem CCS zaleca się badania przesiewowe w kierunku cukrzycy typu 2 obejmujące: oznaczenie HbA_1c i stężenia glukozy we krwi na czczo, ewentualnie wykonanie OGTT;
2) pacjentom świeżo przyjętym do szpitala, u których podejrzewa się CCS, powinno się rutynowo całodobowo monitorować EKG;
3) u pacjenta lat 58 z BMI 38 kg/m², szybkim migotaniem przedsionków (akcja serca ok. 120 ud/min) i podejrzeniem choroby wieńcowej wskazane jest w pierwszej kolejności wykonanie angio-TK tętnic wieńcowych;
4) u pacjenta z cukrzycą i chorobą wieńcową wskazane jest zastosowanie empagliflozyny;
5) docelowe wartości skurczowego ciśnienia tętniczego w pomiarze gabinetowym u chorych z przewlekłym zespołem wieńcowym powinny wynosić: 120-130 mm Hg dla populacji ogólnej i 130-140 mm Hg dla osób starszych (>55. r.ż.).
Prawidłowa odpowiedź to:

Wskaż prawdziwe stwierdzenia dotyczące farmakoterapii zaburzeń lipidowych:
1) farmakoterapię należy rozważać u pacjentów z grupy dużego ryzyka sercowo-naczyniowego ze stężeniem TG >180 mg/dl;
2) lekiem pierwszego wyboru przy stężeniu trójglicerydów >200 mg/dl jest fenofibrat;
3) lekiem pierwszego wyboru u pacjenta z dużym ryzykiem sercowo-naczyniowym i hipertriglicerydemią może być atorwastatyna;
4) lekiem pierwszego wyboru u pacjenta z dużym ryzykiem sercowo-naczyniowym i hipertriglicerydemią może być rozuwastatyna;
5) u pacjenta z dużym ryzykiem sercowo-naczyniowym stosującego atorwastatynę w dawce 80 mg/d i stężeniem TG 210 mg/dl można dołączyć fenofibrat;
6) w przypadku nietolerancji statyn u pacjentów z hipercholesterolemią należy zastosować fenofibrat.
Prawidłowa odpowiedź to:

42-letni mężczyzna został przyjęty do oddziału kardiologii w trybie ostro-dyżurowym z powodu silnego nietypowego bólu w klatce piersiowej występującego okresowo od około 7 dni. Równocześnie choruje na wrzodziejące zapalenie jelita grubego. W badaniach laboratoryjnych stwierdzono nieznacznie podwyższone markery uszkodzenia mięśnia sercowego. W EKG zarejestrowano tachykardię zatokową, bez istotnych zmian w zakresie odcinka ST. W echokardiografii przezklatkowej prawidłowe wymiary jam serca, kompetentny aparat zastawkowy, bez odcinkowych zaburzeń kurczliwości, LVEF 52%. Wskaż postępowanie, które ułatwi postawienie rozpoznania i leczenie chorego:
1) należy zapytać, czy pacjent stosuje sulfasalazynę z powodu wrzodziejącego zapalenia jelita grubego;
2) należy zapytać o przebytą infekcję wirusową w ostatnim czasie;
3) należy wykonać koronarografię w trybie pilnym;
4) należy oznaczyć CRP;
5) w przypadku wyników sugerujących rozpoznanie ostrego zapalenia osierdzia należy włączyć ibuprofen w dawce 2 x 400 mg.
Prawidłowa odpowiedź to:

75-letni chory przewlekle dializowany, w trakcie leczenia skojarzonego raka złośliwego pęcherza moczowego (leczenie operacyjne z następczą radio i chemioterapią) został przyjęty do oddziału kardiologii z powodu ostrej, centralnej zatorowości płucnej po epizodzie zasłabnięcia. Przy przyjęciu chory w stanie ogólnym średnim, z nasiloną dusznością, wymagający tlenoterapii biernej. Parametry krytyczne: RR 110/70 mm Hg, HR 98/minutę, SpO₂ 91% bez tlenoterapii. W badaniach laboratoryjnych dodatni poziom troponiny T oraz d-dimery na poziomie 15 tys µg/l. W echokardiografii przezklatkowej cechy przeciążenia prawej komory. W badaniu angio-TK obecność materiału zatorowego w miejscu podziału tętnicy płucnej na tętnicę płucną prawą i lewą. Wskaż optymalną formę terapii dla chorego:

Wskaż prawdziwe stwierdzenia dotyczące leczenia chorych ze stenozą aortalną:
1) do leczenia operacyjnego należy skierować chorego z bezobjawową ciężką stenozą aortalną i LVEF 54%;
2) zabieg TAVI może być wykonany u chorego ze wskazaniami do leczenia w ciężkiej stenozie aortalnej bez względu na symptomatologię;
3) dodatkowymi wskaźnikami, które mogą być pomocne w kwalifikacji pacjenta z bezobjawową ciężką stenozą aortalną do leczenia zabiegowego są markery biochemiczne, np. NT-proBNP, troponina, fetuina A;
4) CMR i ocena LGE o lokalizacji podwsierdziowej może być pomocna w kwalifikacji pacjenta z bezobjawową ciężką stenozą aortalną do leczenia zabiegowego;
5) celem wczesnego leczenia zabiegowego w bezobjawowej ciężkiej stenozie aortalnej jest zapobieganie nieodwracalnym zmianom w szczególności w miokardium i układzie naczyń płucnych, które mogą rozwinąć się w bezobjawowej fazie choroby, a które istotnie zwiększą ryzyko zabiegu oraz wpłyną na rokowanie nawet przy skutecznym jego przeprowadzeniu w przyszłości.
Prawidłowa odpowiedź to:

Jakich zmian w funkcji nerek (eGFR) można oczekiwać w trakcie terapii lekami moczopędnymi zmniejszającej zastój w ostrej niewydolności serca?

56-letni pacjent z HFrEF rozpoznawaną od wielu lat, z wykluczoną etiologią niedokrwienną, stabilny klinicznie, z EF ok. 33 %, w klasie II/III wg NYHA, na pełnym leczeniu ARNI, antagonistą aldosteronu, flozyną oraz lekiem beta adrenolitycznym. Chory nie podaje i nigdy nie podawał dolegliwości stenokardialnych, stabilna wydolność fizyczna. Od kilku lat wymiar lewej komory w projekcji przymostkowej długiej jest stabilny i wynosi ok. 65 mm; EF nie poprawiła się w kolejnych badaniach. Biorąc pod uwagę wywiad i wyniki echo uzasadnione jest:
1) skierowanie na tomografię tętnic wieńcowych lub koronarografię, ponieważ brak poprawy może wynikać z pojawienia się istotnych zmian miażdżycowych;
2) skierowanie do ośrodka specjalistycznego w celu wykonania biopsji mięśnia sercowego i rozważenie ewentualnie terapii celowanej;
3) kontynuacja dotychczasowej terapii niewydolności serca;
4) ze względu na wieloletni przebieg choroby skierowanie pacjenta do ośrodka specjalistycznego w celu rozważenia przeszczepienia serca lub wspomagania lewej komory;
5) niewykonywanie dodatkowej diagnostyki inwazyjnej, ponieważ w tej sytuacji nie jest ona uzasadniona.
Prawidłowa odpowiedź to:

Pacjentka z HFrEF, obecnie stabilna, z EF ok. 35%, planuje ciążę. Które z leków stosowanych w niewydolności serca nie są przeciwwskazane do stosowania w trakcie ciąży?
1) inhibitory konwertazy angiotensyny II, sartany, ARNI;
2) kardioselektywne leki beta-adrenolityczne;
3) antagoniści aldosteronu;
4) iwabradyna;
5) inhibitory SGLT-2.
Prawidłowa odpowiedź to:

Przeciwwskazaniem do transplantacji serca nie jest:
1) indeks masy ciała >30 kg/m²;
2) aktywna infekcja;
3) choroby współistniejące o poważnym, niekorzystnym rokowaniu;
4) alkoholizm;
5) niezadowalające wsparcie społeczne, co może uniemożliwić odpowiednią współpracę i przestrzeganie zaleceń lekarskich w warunkach ambulatoryjnych.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wskaż prawdziwe stwierdzenia dotyczące nowych doustnych leków przeciwzakrzepowych niebędących antagonistami witaminy K (NOAC):
1) amiodaron zwiększa stężenie dabigatranu, ale w odniesieniu do apiksabanu oraz riwaroksabanu nie ma takich danych lub efekt jest znikomy;
2) atorwastatyna zwiększa istotnie stężenie dabigatranu, apiksabanu oraz riwaroksabanu;
3) klarytromycyna zwiększa stężenie jedynie riwaroksabanu, ale nie ma takiego wpływu na dabigatran i apiksaban;
4) itrakonazol, ketokonazol istotnie zwiększają stężenie dabigatranu, apiksabanu oraz riwaroksabanu;
5) werapamil zwiększa stężenie dabigatranu i w sytuacji jednoczesnego stosowania tych leków dabigatran powinien być podawany w dawce 2 x 110 mg.
Prawidłowa odpowiedź to:

Lekami o udokumentowanej skuteczności zmniejszającymi ryzyko rozwoju niewydolności serca lub konieczności hospitalizacji są:
1) leki beta-adrenolityczne w nadciśnieniu tętniczym;
2) diuretyki u osób z nadciśnieniem tętniczym;
3) statyny u każdego chorego nawet z małym ryzykiem chorób sercowo-naczyniowych;
4) inhibitory SGLT-2 u chorych z cukrzycą, z wysokim ryzykiem chorób sercowo-naczyniowych;
5) inhibitory konwertazy angiotensyny II lub sartany u pacjentów z nadciśnieniem tętniczym.
Prawidłowa odpowiedź to:

Do echokardiograficznych cech przemawiających za nadciśnieniem płucnym należy:
1) powiększona prawa komora ze wskaźnikiem wymiarów podstawnych prawej komory/lewej komory w projekcji 4 jamowej =1,5;
2) obniżona amplituda skurczowego ruchu pierścienia zastawki trójdzielnej (TAPSE) <18 mm Hg w projekcji m-mode;
3) obniżona skurczowa prędkość pierścienia zastawki trójdzielnej (S’) <10 cm/s w dopplerze tkankowym;
4) powiększona końcowo-skurczowa powierzchnia prawego przedsionka >16 cm² w projekcji 4 jamowej.
Prawidłowa odpowiedź to:

Chory z niewydolnością serca z obniżoną frakcją wyrzucania, z EF ok. 38% otrzymuje bisoprolol, eplerenon, ramipryl oraz torasemid. Po rozmowie z chorym zadecydowano o włączeniu flozyny oraz sakubitrylu/walsartanu. Wskaż fałszywe stwierdzenie odnoszące się do opisanej sytuacji klinicznej:
1) należy włączyć sakubitryl/walsartan po okresie krótszym niż 24 godziny od dawki ramiprylu, aby uniknąć przerwy w leczeniu;
2) flozynę należy włączyć jak najszybciej nie czekając na osiągnięcie optymalnych poziomów pozostałych preparatów;
3) podczas włączania flozyny może być wskazane zmniejszenie dawki leku moczopędnego ze względu na działanie diuretyczne flozyn;
4) podczas włączania sakubitrylu/walsartanu konieczne jest zmniejszenie dawki bisoprololu aby uniknąć efektu hipotensyjnego;
5) korzystniejsze jest stosowanie połączenia ramiprylu z sakubitrylem/walsartanem niż stosowanie samego sakubitrylu/walsartanu.
Prawidłowa odpowiedź to:

Dane kliniczne użyteczne do oceny wyjściowego ryzyka wystąpienia ostrego zespołu aortalnego to:

W przebiegu zaciskającego zapalenia osierdzia do objawów przedmiotowych nie należy/nie należą:

Wskaż kryterium zwiększające dodatkowo prawdopodobieństwo klinicznego podejrzenia zapalenia mięśnia sercowego:

Wskaż prawdziwe stwierdzenia dotyczące amyloidozy serca:
1) w zależności od rodzaju odkładanego białka wyróżnia się dwie postaci amyloidozy (AL - odkładanie się łańcuchów lekkich oraz ATTR -odkładanie się transtyretyny);
2) amyloid odkłada się wyłącznie w tkance mięśniowej ściany komór.;
3) ostateczne rozpoznanie amyloidozy wymaga potwierdzenia w badaniu histopatologicznym;
4) scyntygrafia serca z użyciem izotopu technetu nie umożliwia różnicowania postaci ATTR z AL;
5) tafamidis jest skuteczny w postaci amyloidozy ATTR.
Prawidłowa odpowiedź to:

Które z poniższych stanowią wskazanie do antybiotykowej profilaktyki infekcyjnego zapalenia wsierdzia u pacjentów z wrodzonymi lub nabytymi wadami serca?

Wymienione niżej cechy charakteryzują zespół Carneya. Wyjątkiem jest/są:

Czynnikiem nawrotu infekcyjnego zapalenia wsierdzia jest/są:

Wskaż zestaw parametrów będący wskazaniem do zastosowania nieinwazyjnej wentylacji u pacjenta z obrzękiem płuc:

Wskaż fałszywe stwierdzenie dotyczące infekcyjnego zapalenia wsierdzia (IE) po wszczepieniu protezy zastawkowej:

U pacjenta z ciężkimi objawami niewydolności serca pomimo zastosowania optymalnej terapii, rozważyć należy wszczepienie urządzenia wspomagającego pracę lewej komory serca (LVAD) jeśli występują poniższe, z wyjątkiem:

Wskaż główne kryteria dużego ryzyka krwawienia podczas przezskórnej interwencji wieńcowej:
1) ciężka lub schyłkowa przewlekła choroba nerek (eGFR <30 ml/min/1,73 m²);
2) samoistne krwawienie wymagające hospitalizacji i/lub przetoczenia krwi w ciągu ostatnich 6 miesięcy;
3) przewlekłe stosowanie doustnych niesterydowych leków przeciwzapalnych;
4) niedawny poważny zabieg chirurgiczny lub poważny uraz;
5) wiek ≥60 lat.
Prawidłowa odpowiedź to:

Preferowanym lekiem inotropowym u pacjentów z ostrą niewydolnością serca leczonych beta-adrenolitykami jest:

Pacjent leczony z powodu migotania przedsionków dabigatranem w dawce 2 x150 mg został przyjęty na oddział chirurgiczny celem pilnego leczenia krwawienia do przewodu pokarmowego. Ostatnią dawkę dabigatranu przyjął 3 godziny przed przyjęciem do SOR. Lekiem, który selektywnie zwiąże dabigatran unieczynniając go jest:

Pacjent leczony przewlekle apiksabanem w dawce 2 x 5 mg z powodu migotania przedsionków przyjął podczas próby samobójczej 12 tabletek leku. Antidotum, będące niepełnowartościowym analogiem czynnika Xa jest:

U pacjenta hospitalizowanego w warunkach intensywnej terapii kardiologicznej po przeskórnej implantacji zastawki aortalnej (TAVI) z powodu nadkomorowych zaburzeń rytmu jest wskazane zastosować ultrakrótkodziałający beta-bloker. Adekwatny wybór to:

Pacjent leczony takrolimusem po przeszczepieniu nerki wymaga leczenia doustnym antykoagulantem. Uzyskany z laboratorium wynik przedstawia eGFR 48 ml/min obliczony wg wzoru CKD-EPI. Podjęto decyzję o włączeniu rywaroksabanu, lecz najwłaściwszym postępowaniem powinno być:

Wśród leków tzw. „pierwszej linii” terapii niewydolności serca ze zredukowaną funkcją skurczową (HFrEF) znajdują się leki o różnych kierunkach oddziaływania na metabolizm komórki. Ze względu na wspólny szlak metaboliczny przed włączeniem sakubitrylu - inhibitora neprilizyny konieczne jest odstawienie innego leku z zachowaniem odpowiedniego okresu wash-out. Lekiem koniecznym do odstawienia jest:

W farmakoterapii niewydolności serca, bezpośrednie oddziaływanie prowadzące poprzez stymulację enzymu do zwiększenia wytwarzania cyklicznego monofosforanu guanozyny, jest wynikiem działania:

W farmakoterapii tętniczego nadciśnienia płucnego, zwiększenie stężenia cyklicznego monofosforanu guanozyny poprzez hamowanie jego degradacji, jest wynikiem działania:

W farmakoterapii tętniczego nadciśnienia płucnego, bezpośrednie oddziaływanie prowadzące poprzez stymulację enzymu do zwiększenia wytwarzania cyklicznego monofosforanu guanozyny, jest wynikiem działania:

Jedynym doustnym, o odwracalnym wiązaniu z receptorem oraz podawanym w aktywnej postaci inhibitorem receptora P2Y12, jest:

Według wytycznych ESC/ESH 2018 r. u chorych z opornym nadciśnieniem tętniczym przy braku przeciwskazań lub nietolerancji jako 4. lek hipotensyjny u chorych leczonych optymalnym skojarzeniem 3 leków hipotensyjnych należy zastosować w pierwszej kolejności:

Triada objawów w przebiegu zawału prawej komory serca obejmuje:
1) wartość SpO₂ wynoszącą <90%;
2) niedociśnienie;
3) bradyarytmię;
4) brak zastoju nad płucami;
5) zwiększone szyjne ciśnienie żylne.
Prawidłowa odpowiedź to:

Po 12 miesiącach od NSTE-ACS u pacjenta ze złożoną chorobą wieńcową i małym ryzykiem krwawienia należy rozważyć rozszerzenie leczenia o drugi lek przeciwzakrzepowy oprócz ASA, jeżeli u chorego występuje:
1) cukrzyca wymagająca farmakoterapii;
2) przewlekła choroba nerek z GFR <15 ml/min/1,73 m²;
3) choroba tętnic obwodowych;
4) choroba wieńcowa <45 r.ż.;
5) niewydolność serca z LVEF <40%.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wzmożenie przedskurczowe szmeru w stenozie mitralnej nie występuje:
1) przy towarzyszącej stenozie aortalnej;
2) w migotaniu przedsionków;
3) przy wysokim wtórnym nadciśnieniu płucnym;
4) przy jednojamowej (komorowej) stymulacji serca;
5) przy znacznym poszerzeniu lewego przedsionka.
Prawidłowa odpowiedź to:

Do późnych następstw korekcji chirurgicznej tetralogii Fallota nie należy:

W skład skali HAS-BLED, służącej do oceny ryzyka krwawienia u pacjentów pobierających leki przeciwkrzepliwe z powodu migotania przedsionków, zalicza się czynniki:
1) płeć żeńską;
2) nadciśnienie tętnicze;
3) nieprawidłową funkcję wątroby;
4) nieprawidłową funkcję nerek;
5) cukrzycę;
6) predyspozycję do krwawień;
7) nikotynizm.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wskaż wskazania do terapii tlenem u pacjenta z ostrą niewydolnością serca:

Wskaż cechy typowe dla arytmogennej kardiomiopatii prawokomorowej:
1) pierwszym objawem choroby może być nagły zgon;
2) nie dochodzi do zajęcia procesem chorobowym lewej komory;
3) pierwsze objawy występują zwykle po 20 r.ż.;
4) częstoskurcz komorowy ma najczęściej morfologię LBBB;
5) choroba częściej występuje u kobiet.
Prawidłowa odpowiedź to:

Biopsja endomiokardialna w diagnostyce zapalenia mięśnia sercowego jest wskazana w przypadku:

Wskaż czynniki podwyższonego ryzyka nagłego zgonu w kardiomiopatii przerostowej.
1) bardzo duży przerost lewej komory (grubość ściany >30mm);
2) młody wiek w momencie rozpoznania choroby;
3) ciąża;
4) przebyte leczenie interwencyjne;
5) nieprawidłowa reakcja presyjna na wysiłek.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wskaż prawdziwe stwierdzenie dotyczące peptydów natriuretycznych:
1) ich stężenie zwiększa się z wiekiem;
2) ich stężenia są zaniżone u osób bardzo otyłych;
3) ich stężenia są podwyższone w zatorowości płucnej;
4) do monitorowania skuteczności terapii ARNI (sakubitryl/walsartan) w niewydolności serca można stosować zarówno oznaczenia NT-proBNP, jak i BNP;
5) w sytuacji znacznie obniżonej funkcji nerek dochodzi do wzrostu stężenia jedynie BNP, natomiast nie ma to wpływu na stężenie NT-proBNP.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wskaż stwierdzenia prawdziwe odnoszące się do opisanej sytuacji klinicznej. U kobiety w wieku rozrodczym, z utrwalonym migotaniem przedsionków na przewlekłym leczeniu przeciwkrzepliwym, z niewydolnością serca z EF 40%, która nie stosuje skutecznych metod antykoncepcji i planuje ciążę:
1) należy odstawić inhibitory konwertazy angiotensyny, sartany, antagonistów aldosteronu, ARNI (połączenie sakubitrylu/walartanu) i flozyny, ponieważ są przeciwwskazane w ciąży;
2) podawanie leków beta-adrenolitycznych może być kontynuowane, jednak leki te powinny zostać zamienione na leki kardioselektywne;
3) w pierwszym i ostatnim trymestrze ciąży należy stosować heparynę drobnocząsteczkową, natomiast w drugim trymestrze powinny być stosowane leki z grupy antagonistów witaminy K lub nowe doustne leki przeciwkrzepliwe;
4) należy poinformować tę pacjentkę, która należy do grupy wysokiego ryzyka według zmodyfikowanej klasyfikacji Światowej Organizacji Zdrowia (klasa IV wg mWHO), że w tej grupie ciąża jest przeciwwskazana;
5) w ramach oceny przed planowaną ciążą należy uwzględnić m.in. ocenę objawów, badanie przedmiotowe, ciśnienie tętnicze, elektrokardiogram i ocenę echokardiograficzną.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wzrost powyżej jakiej wielokrotności górnej granicy referencyjnej wysokoczułej troponiny (hs-cTn) świadczy o wysokim prawdopodobieństwie zawału serca?

Zgodnie z aktualnymi wytycznymi zaleca się suplementację tlenu u pacjentów z zatorowością płucną przy saturacji niższej niż:

U chorego z migotaniem przedsionków, który przebył ostry zespół wieńcowy z implantacją stentu, jest na typowej potrójnej terapii przeciwzakrzepowej i ma wysokie ryzyko powikłań krwotocznych, jeden lek przeciwpłytkowy można najwcześniej odstawić po:

Wskaż sytuację kliniczną, która wiąże się z dużym prawdopodobieństwem trafnego rozpoznania zespołu długiego QT według punktowego algorytmu opracowanego przez Schwartza i wsp.

Częściowy nieprawidłowy spływ żył płucnych towarzyszy:

Wskaż kryteria niezbędne do rozpoznania zawału serca MINOCA:
1) obecność kryteriów ostrego zawału według uniwersalnej definicji zawału serca;
2) w koronarografii brak zwężenia ≥50% w żadnej z potencjalnych tętnic odpowiedzialnych za zawał;
3) obecność regionalnych zaburzeń kurczliwości lewej komory serca w badaniu echokardiograficznym;
4) brak jawnej klinicznie określonej przyczyny ostrego obrazu klinicznego;
5) obecność w badaniach laboratoryjnych podwyższonego stężenia NT-proBNP >300 pg/ml lub BNP >100 pg/ml.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wskaż cechy przemawiające za ciężką niedomykalnością aortalną w wyniku badania echokardiograficznego:
1) płatek cepowaty;
2) płatek półksiężycowaty;
3) duży ubytek koaptacji;
4) holodiastoliczny przepływ wsteczny w aorcie zstępującej (EDV >20 cm/s);
5) EROA ≥20 mm²;
6) objętość fali zwrotnej ≥60 ml/skurcz;
7) rozstrzeń LV.
Prawidłowa odpowiedź to:

Kardiomiopatie (rozstrzeniowa, przerostowa, arytmogenna) mogą być dziedziczne (uwarunkowane genetycznie/rodzinne), stąd u chorujących na nie pacjentów wskazane jest poradnictwo genetyczne. Wskaż prawdziwe stwierdzenie dotyczące takich konsultacji:
1) poradnictwo genetyczne i diagnostyka muszą być przeprowadzone u pacjentów z rozpoznaniem kardiomiopatii w celu identyfikacji możliwej przyczyny genetycznej;
2) poradnictwem powinni być objęci wszyscy dorośli krewni pierwszego stopnia pacjentów z rozpoznaniem jw., niezależnie od obecności choroby;
3) w przypadku braku wykrycia mutacji konieczne jest wykonanie biopsji serca w celu uzupełnienia badan nieinwazyjnych;
4) stwierdzenie wybranych mutacji genów uzupełnia informacje o możliwym przebiegu choroby i rokowaniach;
5) stwierdzenie wybranych mutacji genów może modyfikować postępowanie terapeutyczne i kwalifikację chorego do wcześniejszej implantacji ICD w prewencji pierwotnej.
Prawidłowa odpowiedź to:

Ciężka pierwotna przewlekła niedomykalność mitralna wymaga leczenia operacyjnego, gdy:
1) prowadzi do objawów - duszności wysiłkowej, napadów migotania przedsionków;
2) ciśnienie skurczowe w krążeniu płucnym (RVSP) wynosi <50 mm Hg w ocenie echokardiograficznej;
3) frakcja wyrzutowa lewej komory wynosi ≤70%;
4) wymiar skurczowy lewej komory wynosi ≥40 mm;
5) objętość lewego przedsionka wynosi ≥34 ml/m².
Prawidłowa odpowiedź to:

Przyczyną zaniżonego gradientu w ciasnej stenozie aortalnej może być:
1) znacznego stopnia tachykardia;
2) towarzysząca istotna niedomykalność aortalna;
3) towarzysząca istotna niedomykalność mitralna;
4) dysfunkcja włókien podłużnych lewej komory;
5) poszerzenie aorty wstępującej.
Prawidłowa odpowiedź to:

U pacjentów z ostrym zespołem wieńcowym bez uniesienia odcinka ST wczesną strategię inwazyjną w ciągu 24 godz. od przyjęcia do szpitala zaleca się w przypadku:
1) rozpoznania zawału mięśnia serca;
2) braku zmian niedokrwiennych w EKG;
3) 140 punktów w skali GRACE;  
4) współwystępowania cukrzycy;
5) współwystępowania niewydolności nerek.
Prawidłowa odpowiedź to:

Który profil pacjentów z zaawansowaną niewydolnością serca w skali INTERMACS wymaga zastosowania definitywnej interwencji w trybie planowym w ciągu tygodni do kilku miesięcy?

U pacjenta z ubytkiem w przegrodzie międzyprzedsionkowej typu II przezskórne zamknięcie ubytku jest przeciwwskazane w przypadku:

Do leków beta-adrenolitycznych zalecanych w niewydolności serca z obniżoną frakcją wyrzucania w kolejności od największej do najmniejszej kardioselektywności należą:

Do czynników przyczyniających się do bradykardii należy zaliczyć:
1) hiperkaliemię;
2) hipomagnezemię;
3) hipokalcemię;
4) podwyższone ciśnienie wewnątrzczaszkowe;
5) amyloidozę.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wskaż lek, którego włączenie należy rozważyć u pacjenta z przewlekłym zespołem wieńcowym, przebytym przed 4 laty zawałem serca, przebytym udarem mózgu oraz objawami chromania przestankowego, leczonego kwasem acetylosalicylowym, inhibitorem enzymu konwertującego, beta-blokerem, statyną i ezetymibem:

Pacjenta z infekcyjnym zapaleniem wsierdzia na aortalnej lub mitralnej zastawce natywnej lub sztucznej, u którego wystąpiła ciężka, ostra niedomykalność z utrudnieniem przepływu przez zastawkę, z obrzękiem płuc lub wstrząsem opornym na leczenie, kwalifikuje się do operacji w ciągu:

U chorego z niewydolnością serca z obniżoną frakcją wyrzutową w trakcie włączania antagonisty aldosteronu doszło do spadku GFR do wartości <20 ml/min/1,73 m². Należy:

Zmiany hemodynamiczne i hormonalne w trakcie ciąży zwiększają podatność aorty na rozwarstwienie. Wskaż chorobę aorty, w stwierdzeniu której należy odradzić pacjentce ciążę?

55-letni pacjent po implantacji mechanicznej zastawki w ujściu mitralnym 3 lata wcześniej został przyjęty do szpitala z powodu postępującego spadku tolerancji wysiłku oraz duszności w klasie NYHA III. Ciśnienie tętnicze przy przyjęciu 130/70 mm Hg, ASM 90/min. W wywiadzie brak kontroli wskaźnika INR od co najmniej 6 miesięcy oraz nieregularne przyjmowanie leków. Obecna wartość INR - 1,2. W echokardiografii przezklatkowej stwierdzono zakrzepicę zawężającą na protezie mitralnej, co potwierdzono w badaniu przezprzełykowym. W chwili przyjęcia bez wywiadu powikłań zakrzepowo-zatorowych. Postępowaniem pierwszego wyboru przy braku przeciwwskazań jest: