Egzamin PES / Kardiologia / jesień 2023

U chorego z zaostrzeniem przewlekłej niewydolności serca, u którego rozpoczęto leczenie preparatem złożonym antagonisty receptora angiotensyny i inhibitora neprylizyny, najodpowiedniejszym biomarkerem potwierdzającym poprawę skompensowania układu krążenia jest:

68-letni mężczyzna, który przebył pięć lat wcześniej zawał STEMI ściany przedniej leczony pierwotną angioplastyką, skarży się na postępującą duszność wysiłkową, utrudniającą wykonywanie niewielkich prac. Chory stosował do tej pory krótko działającą nitroglicerynę oraz polopirynę. W badaniu fizykalnym stwierdzono ciśnienie tętnicze 125/80 mmHg, tętno 94/min, trzeszczenia sięgające kątów łopatek nad obu płucami, powiększoną wątrobę, obrzęki obu podudzi dużego stopnia. Chorego skierowano do Oddziału Kardiologii, gdzie po zastosowanym leczeniu inhibitorami konwertazy angiotensynowej, beta-blokerem oraz lekami moczopędnymi uzyskano poprawę. W wykonanych badaniach dodatkowych wykazano znacznie powiększoną lewą komorę serca z upośledzeniem jej kurczliwości (frakcja wyrzutowa lewej komory 30%), w badaniu holtera epizod nieutrwalonego częstoskurczu komorowego, nie wykazano istotnych zwężeń w tętnicach wieńcowych. Wskaż prawdziwe stwierdzenie:

Oceniając stopień upośledzenia wydolności wysiłkowej chorego z niewydolnością serca w badaniu spiroergometrycznym stopień ciężki - klasa C wg klasyfikacji Webera rozpozna się u chorego, u którego zmierzone szczytowe zużycie tlenu (peak VO₂) wynosi:

U 75-letniej kobiety po epizodzie zatorowości płucnej należy zakończyć leczenie antykoagulacyjne po 3 miesiącach w następującej sytuacji klinicznej:
1) zatorowość płucna wystąpiła w 5. dobie hospitalizacji z powodu zapalenia płuc o ciężkim przebiegu;
2) zatorowość płucna wystąpiła w 5. dobie hospitalizacji z powodu zapalenia płuc o ciężkim przebiegu i był to jej kolejny epizod;
3) zatorowość płucna wystąpiła w 6. dobie po złamaniu szyjki kości udowej;
4) zatorowość płucna wystąpiła w 2. dobie hospitalizacji, podczas której rozpoznano raka trzustki;
5) zatorowość płucna wystąpiła w 3. dobie hospitalizacji z powodu zapalenia płuc o ciężkim przebiegu i dodatkowo rozpoznano niedobór białka.
Prawidłowa odpowiedź to:

Krwioplucie z towarzyszącą dusznością jest typowe dla:

Wskaż fałszywe stwierdzenie dotyczące leczenia komorowych zaburzeń rytmu i zaburzeń przewodzenia w ostrej fazie zawału mięśnia sercowego z uniesieniem odcinka ST (STEMI):

Najczęstszym czynnikiem etiologicznym infekcyjnego zapalenia wsierdzia prawej części serca jest:

Wskaż prawdziwe stwierdzenia dotyczące leczenia przeciwzakrzepowego w migotaniu przedsionków (AF):
1) w celu zapobiegania udarom mózgu przerwy w stosowaniu doustnego leczenia przeciwkrzepliwego (OAC) powinny być minimalizowane;
2) leczenie pomostowe nie wydaje się korzystne, z wyjątkiem pacjentów z mechanicznymi protezami zastawek serca;
3) nie zaleca się doustnych leków przeciwzakrzepowych niebędących antagonistą witaminy K (NOAC) u pacjentów z AF po przebytym udarze mózgu;
4) u pacjentów z AF i incydentem ciężkiego aktywnego krwawienia zaleca się przerwanie doustnych antykoagulantów (OAC) do czasu wyeliminowania przyczyny krwawienia;
5) zaleca się rutynową kwalifikację do wyłączenia lub zamknięcia uszka lewego przedsionka (LAA).
Prawidłowa odpowiedź to:

Wskaż fałszywe stwierdzenie dotyczące zespołu takotsubo (TTS):

Które z poniższych przedstawiają prawidłowo normy podstawowych pomiarów echokardiograficznych?
1) wymiar końcoworozkurczowy lewej komory (LVEDd) 3,5-5,7 cm (śr. 4,7 cm);
2) wymiar końcowoskurczowy lewej komory (LVESd) 1,2-2,8 cm (śr. 2,0 cm);
3) wymiar rozkurczowy przegrody międzykomorowej (IVSd) 0,9-1,2 cm;
4) wymiar końcoworozkurczowy prawej komory (RVEDd) 1,6-3,3 cm (śr. 2,5 cm);
5) przepływ maks. (zastawka aortalna) 1,0-1,7 m/s.
Prawidłowa odpowiedź to:

W obrazie EKG zmiany przemawiające za omdleniem spowodowanym arytmią to:
1) blok przedsionkowo-komorowy II stopnia typu Mobitz I (periodyka Wenckebacha) lub blok przedsionkowo-komorowy I stopnia ze znacznym wydłużeniem odstępu PQ;
2) nieutrwalony częstoskurcz komorowy;
3) zespoły QRS z cechami preekscytacji;
4) uniesienie odcinka ST o morfologii typu 1 w odprowadzeniach V1-V3 (obraz zespołu Brugadów);
5) przerost lewej komory sugerujący kardiomiopatię przerostową.
Prawidłowa odpowiedź to:

Rekomendowaną metodą oceny ciężkości niskogradientowej, niskociśnieniowej stenozy zastawki aortalnej z zachowaną frakcją wyrzutową jest:

Kiedy należy rozważyć wszczepienie podskórnego kardiowertera-defibrylatora u pacjenta ze wskazaniem do ICD w prewencji pierwotnej?

W leczeniu ostrej zatorowości płucnej pośredniego ryzyka:
1) nie zaleca się stosowania nowych doustnych antykoagulantów (NOAC) u osób z zespołem antyfosfolipidowym;
2) należy rozpoczynać terapię heparyną niefrakcjonowaną lub drobnocząsteczkową;
3) stosowanie dabigatranu rozpoczyna się po 3 dniach stosowania leczenia pozajelitowego;
4) przezskórne leczenie z użyciem cewnika stosuje się przy pogorszeniu stanu hemodynamicznego;
5) w terapii przewlekłej należy stosować preferencyjnie antagonistów witaminy K.
Prawidłowa odpowiedź to:

Który z podanych niżej zakresów wartości ciśnień uzyskanych w cewnikowaniu prawych jam serca jest nieprawidłowy?

Przed planowym zabiegiem operacyjnym związanym z dużym ryzykiem krwawienia, u chorego z utrwalonym migotaniem przedsionków, z eGFR 35 ml/min/1,73 m² stosującego dabigatran, należy:

Cechą lub objawem występującym w amyloidozie transtyretynowej jest:
1) zwiększona amplituda zespołów QRS;
2) utrzymujące się zwiększone stężenie troponiny;
3) przerost ściany prawej komory w badaniu echokardiograficznym;
4) późne wzmocnienie w warstwie podwsierdziowej po podaniu gadolinu w rezonansie magnetycznym serca;
5) zmniejszona objętość pozakomórkowa w obrazie rezonansu magnetycznego.
Prawidłowa odpowiedź to:

Czy istnieje możliwość kwalifikacji do zamknięcia izolowanego ubytku w przegrodzie międzyprzedsionkowej typu II z przeciekiem lewo-prawym u dorosłego chorego, gdy w cewnikowaniu prawych jam serca stwierdzono wartość naczyniowego oporu płucnego > 5 jednostek Wooda (WU)?

Wskaż fałszywe stwierdzenie dotyczące zaleceń odnośnie aktywności fizycznej oraz uprawiania sportu u osób bezobjawowych:

W terapii skojarzonej u pacjentów z idiopatycznym, dziedzicznym lub polekowym tętniczym nadciśnieniem płucnym nie zaleca się stosowania:

Pacjent z planową operacją resekcji płuca, po pierwotnej angioplastyce tętnicy wieńcowej ze stentem w zawale serca przed 7 miesiącami, stosujący podwójną terapię p-płytkową z tikagrelorem, bez innych czynników zwiększających ryzyko zakrzepowe. Jak przygotować chorego do zabiegu?

W badaniu echokardiograficznym wykazano duży ubytek ASD II z przeciekiem lewo-prawym (Qp/Qs = 3:1) i oszacowano ciśnienie w prawej komorze (RVSP) na 60 mmHg. Kolejne badanie to:

Wrodzone zwężenie drogi odpływu prawej komory jest charakterystyczne dla:
1) tetralogii Fallota;
2) zespołu Eisenmengera;
3) dwujamowej prawej komory;
4) zespołu Shone’a;
5) anomalii Ebsteina.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wskaż prawdziwe stwierdzenia dotyczące niedomykalności zastawki mitralnej:
1) może wynikać z rozszczepu przedniego płatka zastawki mitralnej;
2) jej następstwem jest zwiększenie obciążenia następczego lewej komory;
3) wskazaniem do leczenia zabiegowego bezobjawowej pierwotnej niedomykalności jest dysfunkcja lewej komory (LVESD ≥40 mm i/lub LVEF ≤ 60%);
4) izolowana ciężka wtórna postać wady jest wskazaniem do leczenia operacyjnego;
5) może prowadzić do tętniczego nadciśnienia płucnego.
Prawidłowa odpowiedź to:

Badając dorosłego po korekcji całkowitego ubytku przegrody przedsionkowo-komorowej w dzieciństwie należy zwrócić uwagę na:
1) niedomykalność zastawek przedsionkowo-komorowych;
2) prawdopodobieństwo nadciśnienia płucnego;
3) zaburzenia przewodnictwa przedsionkowo-komorowego;
4) niedomykalność zastawki aortalnej;
5) możliwość resztkowego przecieku wewnątrzsercowego.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wskaż fałszywe stwierdzenie dotyczące zespołu Eisenmengera:
1) cechuje się wewnątrzsercowym przeciekiem lewo-prawym Qp/Qs > 2.0;
2) ciśnienie zaklinowania w kapilarach płucnych >15 mmHg;
3) średnie ciśnienie w tętnicach płucnych mPAP <15 mmHg;
4) ciąża jest niezalecana;
5) występują zaburzenia krzepnięcia.
Prawidłowa odpowiedź to:

Tętnicze nadciśnienie płucne wtórne do wady wrodzonej serca:

Bezwzględnym przeciwwskazaniem do zajścia w ciążę nie jest:
1) ciasne objawowe zwężenie zastawki aortalnej;
2) nieskorygowana koarktacja aorty z postępującym poszerzeniem aorty wstępującej;
3) tętnicze nadciśnienie płucne;
4) niewydolność serca NYHA II;
5) stan po korekcji tetralogii Fallota bez resztkowych zaburzeń czynnościowych.
Prawidłowa odpowiedź to:

U 20-letniego chorego z nadciśnieniem tętniczym w badaniu przedmiotowym stwierdzono brak tętna na tętnicach udowych, szmer skurczowy w okolicy międzyłopatkowej. W RTG klatki piersiowej należy spodziewać się:

Do ostrego zespołu aortalnego zalicza się:
1) rozwarstwienie aorty;
2) wrzód drążący ściany aorty;
3) poszerzenie aorty > 3 mm w ciągu roku;
4) krwiak śródścienny aorty;
5) poszerzenie aorty w przebiegu nadciśnienia złośliwego.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wskaż fałszywe stwierdzenie dotyczące ubytku w przegrodzie międzykomorowej:
1) ma różną lokalizację w przegrodzie międzykomorowej;
2) określenie - ubytek restrykcyjny - odnosi się do procesu stopniowego zamykania ubytku mięśniowego;
3) w tetralogii Fallota jest zlokalizowany w segmencie mięśniowym;
4) może prowadzić do tętniczego nadciśnienia płucnego;
5) zamknięcie przezskórne jest metodą z wyboru w terapii zabiegowej.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wskaż prawdziwe stwierdzenie dotyczące stosowania bezpośrednich doustnych antykoagulantów w leczeniu zatorowości płucnej:

40-letni pacjent (masa ciała 100 kg) po pierwszym epizodzie zakrzepicy proksymalnej żył głębokich kończyn dolnych powikłanej zatorowością płucną, po 6-godzinnej podróży samochodem, bez wywiadu rodzinnego w kierunku zakrzepicy, zakończył 6-miesięczny okres leczenia przeciwkrzepliwego bez nawrotów ani istotnych klinicznie krwawień, z uzyskaniem 50% rekanalizacji zajętych żył. Echokardiografia po 6 miesiącach nie wykazała patologii. Która z poniższych strategii postępowania jest najwłaściwsza zgodnie z aktualnymi zaleceniami?

Która opcja odstawiania leku przeciwkrzepliwego u 70-letniego chorego z migotaniem przedsionków (CHA₂DS₂-VASc = 6 pkt) jest poprawna?

U pacjenta stosującego dotychczas acenokumarol w prewencji nawrotu zatorowości płucnej zaplanowano zmianę leku na bezpośredni doustny antykoagulant. Która ze strategii włączenia tych leków jest poprawna?

57-letni, dotąd zdrowy pacjent rozwinął pierwszy raz w życiu proksymalną zakrzepicę żył głębokich powikłaną zatorowością płucną pośredniego niskiego ryzyka wczesnego zgonu. Przy wypisie ze szpitala bez cech nadciśnienia płucnego. Incydent wystąpił miesiąc po złamaniu kości piszczelowej, a tromboprofilaktyka enoksaparyną była prowadzona tylko przez tydzień. Dostarczone wyniki badań w kierunku trombofilii wykazały obecność czynnika V Leiden w postaci heterozygotycznej. Chory zgłosił się po 5 miesiącach leczenia rywaroksabanem 20 mg/d. Czy i jak długo należy kontynuować leczenie przeciwkrzepliwe?

Który z poniższych schematów leczenia zastosowanych u pacjenta z ostrą zatorowością płucną pośredniego niskiego ryzyka wczesnego zgonu jest niewłaściwy?

Wskaż prawdziwe stwierdzenie dotyczące stosowania rywaroksabanu we wtórnej prewencji zatorowości płucnej:

U pacjenta stosującego przewlekle leki z grupy DOAC/NOAC w ramach prewencji udaru z powodu migotania przedsionków lekarz dołączył dodatkowy lek. Które z poniższych połączeń może zwiększyć ryzyko wystąpienia incydentu zakrzepowo-zatorowego u tego chorego zgodnie z charakterystyką produktów leczniczych?

U chorego, który otrzymał enoksaparynę w dawce terapeutycznej (ostatnia dawka 80 mg przed 4 godzinami) wystąpił zagrażający życiu krwotok. W tej sytuacji zaleca się podanie siarczanu protaminy dożylnie:

U którego z poniższych chorych zastosowanie rywaroksabanu 2 x 2,5 mg/d wraz z kwasem salicylowym 75 -100 mg/d jest właściwe zgodnie z aktualnymi wytycznymi?

U pacjenta ze średnim ciśnieniem w tętnicy płucnej (mPAP) > 20 mmHg, ciśnieniem zaklinowania (PAWP) < 15 mmHg oraz płucnym oporem naczyniowym (PVR) < 2 jednostek Wooda (WU) właściwe rozpoznanie to:

Ocena nachylenia krzywej zmian ciśnienia średniego w tętnicy płucnej w zależności do rzutu serca (slope mPAP/CO) jest niezbędna dla rozpoznania:

Do wczesnych objawów nadciśnienia płucnego nie należy/nie należą:

Do typowych elektrokardiograficznych cech nadciśnienia płucnego nie należy/nie należą:

Farmakologiczna stymulacja szlaku prostaglandyn będzie u pacjenta z nadciśnieniem płucnym wyzwalać wazodylatację i wykazywać działanie antyproliferacyjne poprzez wtórny przekaźnik:

Parametrem hemodynamicznym uzyskiwanym metodą pomiaru bezpośredniego nie jest:

Lekiem, którego działanie polega na bezpośredniej stymulacji cyklazy guanylowej jest:

Do zabiegów chirurgicznych o umiarkowanym (1-5%) ryzyku należy/ą:

U 50-letniego pacjenta bez czynników ryzyka sercowo-naczyniowego i bez wykładników klinicznych schorzeń układu sercowo-naczyniowego, poddawanego planowemu zabiegowi chirurgicznemu zaklasyfikowanemu do grupy wysokiego ryzyka należy rozważyć:
1) wykonanie EKG;
2) oznaczenie markerów biochemicznych hs-cTn T/I, BNP/NT-proBNP;
3) wykonanie koronarografii;
4) wykonanie KT serca.
Prawidłowa odpowiedź to:

U 50-letniego pacjenta otrzymującego dabigatran z powodu migotania przedsionków, u którego w trybie pilnym musi być wdrożona procedura chirurgiczna, najwłaściwsze będzie przygotowanie chorego poprzez:

Kiedy u dorosłego pacjenta z ICD należy rozważyć wszczepienie ICD w prewencji pierwotnej SCD?
1) kiedy ryzyko szacowane na podstawie HCM Risk-SCD wynosi 6%;
2) kiedy ryzyko szacowane na podstawie HCM Risk-SCD wynosi 5%, a w MRI serca opisano LGE zajmujące 10% masy mięśnia serca;
3) kiedy ryzyko szacowane na podstawie HCM Risk-SCD wynosi 4%, a w badaniu echokardiograficznym opisano tętniak koniuszka;
4) kiedy ryzyko szacowane na podstawie HCM Risk-SCD wynosi 5%, a w badaniu echokardiograficznym opisano LVEF 50%;
5) kiedy ryzyko szacowane na podstawie HCM Risk-SCD wynosi 3%, a w MRI serca opisano LGE zajmujące 20% masy mięśnia serca.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wskaż prawdziwe stwierdzenia dotyczące amyloidozy serca:
1) rozpoznanie amyloidozy transtyretynowej jest możliwe wyłącznie za pomocą biopsji serca;
2) scyntygrafia metodą SPECT z użyciem znacznika DPD cechuje się wysoką swoistością w diagnostyce transtyretynowej amyloidozy serca, sięgającą 100%;
3) tafamidis jest zalecany w leczeniu pacjentów z transtyretynową amyloidozą serca i objawami w klasie czynnościowej NYHA II lub III;
4) w leczeniu farmakologicznym u chorego z amyloidozą serca należy unikać antagonistów wapnia.
Prawidłowa odpowiedź to:

71-letni otyły pacjent, z nadciśnieniem tętniczym i cukrzycą typu 2, hospitalizowany w Oddziale Kardiologii z powodu objawów zaostrzenia przewlekłej niewydolności serca. W wywiadzie - duszność wysiłkowa w klasie czynnościowej NYHA II/III, w badaniu fizykalnym - obrzęki kończyn dolnych, powiększenie obwodu brzucha, objaw Kussmaula oraz tętno dziwaczne. W badaniu echokardio-graficznym - lewa komora niepowiększona, LVEF 50%; powiększone przedsionki serca, łagodna niedomykalność zastawki mitralnej i trójdzielnej, ponadto e’septal 10 cm/s; e’lateral 8 cm/s, widoczne wdechowe przemieszczenie przegrody międzykomorowej w lewo (‘septal bounce’). Jaka jest przyczyna objawów u chorego?

72-letni mężczyzna bez przeszłości kardiologicznej, z przypadkowo rozpoznaną miesiąc temu niedomykalnością zastawki mitralnej na tle prolapsu jej płatka tylnego (w badaniu echokardiograficznym: rPISA 9 mm, EROA 0,45 cm²; LVESD 46 mm; LVEF 57%), jest przygotowywany do operacji cholecystektomii. Pacjent dobrze toleruje wysiłek, w badaniach laboratoryjnych NT-proBNP wynosi 39 pg/ml. Wskaż prawidłowe postępowanie kardiologiczne w tej sytuacji:

Umiarkowaną, bezobjawową dysfunkcję serca związaną z leczeniem onkologicznym rozpoznaje się w następującej sytuacji:
1) nowego zmniejszenia LVEF z 55% do 40%;
2) nowego zmniejszenia LVEF do 50% i nowego względnego zmniejszenia GLS o 10%;
3) nowego zmniejszenia LVEF z 55% do 35%;
4) nowego zmniejszenia LVEF z 55% do 48% i nowego względnego zmniejszenia GLS o 10%;
5) nowego zmniejszenia LVEF z 50% do 45% i wzrostu cTnT >99. centyla.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wskaż prawdziwe stwierdzenia dotyczące katecholaminergicznego, wielokształtnego częstoskurczu komorowego:
1) objawy występują po raz pierwszy zazwyczaj w 2. dekadzie życia i są prowokowane wysiłkiem fizycznym lub stresem;
2) najważniejszym narzędziem diagnostycznym jest próba wysiłkowa, jeśli jej wykonanie jest niemożliwe - można rozważyć test prowokacyjny z adrenaliną lub izoproterenolem;
3) lekami z wyboru są wysoko selektywne beta-blokery, jak nebiwolol i bisoprolol, a w przypadku ich nietolerancji - flekainid;
4) większość pacjentów ma prawidłowy spoczynkowy obraz EKG i USG serca;
5) badanie elektrofizjologiczne z programowaną stymulacją komór nie ma zastosowania w stratyfikacji ryzyka;
6) u wszystkich pacjentów zalecane jest unikanie uprawiania sportu wyczynowego, nasilonego wysiłku fizycznego i stresu.
Prawidłowa odpowiedź to:

U 60-letniego pacjenta bez przeszłości kardiologicznej, z przewlekłą białaczką szpikową leczoną ponatynibem, rozpoznano nadciśnienie tętnicze z wartościami ciśnienia tętniczego ok. 170/100 mmHg. Terapię hipotensyjną należy rozpocząć od schematu:

Który lek należy zastosować w przypadku burzy elektrycznej u chorego z zespołem wczesnej repolaryzacji i wszczepionym ICD w prewencji wtórnej?

Do poradni kardiologicznej zgłasza się 65-letni mężczyzna z powodu stwierdzonego po raz pierwszy migotania przedsionków. W wywiadzie u tego chorego - nadciśnienie tętnicze optymalnie kontrolowane, stan po udarze niedokrwiennym mózgu przebytym pół roku wcześniej, astma oskrzelowa. W leczeniu przewlekłym: ramipryl; werapamil, torasemid, salbutamol. W badaniach laboratoryjnych: kreatynina 1,6 mg/dl, CrCl 43 ml/min. Masa ciała chorego: 80 kg. Jaki lek przeciwkrzepliwy należy zastosować?

U 55-letniego mężczyzny z dusznością wysiłkową w klasie czynnościowej NYHA II opisano w badaniu echokardiograficznym: dwupłatkową zastawkę aortalną, średni gradient ciśnień przez zastawkę 37 mmHg, Vmax 3,6 m/s; AVA 0,9 cm²; LVEF 35%. Wskaż prawidłowe postępowanie:

Skala SYNTAX opracowana w celu kategoryzacji anatomicznej złożoności zmian w tętnicach wieńcowych u pacjentów z wielonaczyniową chorobą wieńcową oraz u chorych z zajęciem pnia lewej tętnicy wieńcowej nie uwzględnia:

U pacjentów z ostrym zespołem wieńcowym bez uniesienia odcinka ST (NSTE-ACS) pilną strategię inwazyjną (do 2h) zaleca się u chorych z:

Do leków stosowanych w celu kontroli rytmu komór u chorego z utrwalonym migotaniem przedsionków nie zalicza się:

U pacjenta z migotaniem przedsionków trwającym 36 h oraz bardzo niskim ryzykiem udaru mózgu ( CHA₂DS₂-VASc = 0 pkt), poddanego skutecznej kardiowersji elektrycznej minimalny okres leczenia przeciwkrzepliwego wynosi:

Do kryteriów dużego ryzyka zdarzeń sercowo-naczyniowych u pacjentów z rozpoznaniem przewlekłego zespołu wieńcowego nie zalicza się:

Do kryteriów ciężkiej niedomykalności zastawki aortalnej nie zalicza się:

U pacjenta z ciężką objawową stenozą zastawki aortalnej do czynników preferujących wybór przezskórnej implantacji zastawki aortalnej (TAVI) nad operacją klasyczną jako sposób postępowania, nie zalicza się:

Chorego z zaawansowaną niewydolnością serca stabilnego na leczeniu inotropowym lub zależnego od leków inotropowych zalicza się wg skali INTERMACS do profilu:

Uprawianie sportów wyczynowych o umiarkowanej i dużej intensywności jest dozwolone u pacjentów:
1) z arytmogenną dysplazją prawej komory z dodatnim genotypem i ujemnym fenotypem;
2) z kardiomiopatią rozstrzeniową i LVEF < 45%;
3) 2 miesiące po ostrym zapaleniu mięśnia sercowego;
4) z LQTS po omdleniu związanym z arytmią i wszczepionym kardiowerterem-defibrylatorem;
5) z umiarkowaną bezobjawową niedomykalnością zastawki aortalnej, z LVEF > 50% i prawidłowym wynikiem testu wysiłkowego.
Prawidłowa odpowiedź to:

Do objawów immunologicznych IZW nie należy/nie należą:

Do małych kryteriów rozpoznania IZW nie należy:

61-letni chory z rozpoznaniem niewydolności serca z frakcją wyrzutową (EF) 49%, z cukrzycą, z BMI=32 kg/m², z wywiadem choroby nowotworowej wymagającej chemioterapii charakteryzuje się następującym ryzykiem toksyczności sercowo-naczyniowej związanej z leczeniem onkologicznym:
1) co najmniej wysokim niezależnie od stosowanej chemioterapii;
2) sam wiek pacjenta uzasadnia zakwalifikowanie chorego do wysokiego ryzyka;
3) EF < 50% jest w tym przypadku wystarczająca do zakwalifikowania chorego do kategorii wysokiego ryzyka;
4) współwystępowanie cukrzycy jest również wystarczające do zakwalifikowania chorego do kategorii wysokiego ryzyka niezależnie od wybranej chemioterapii;
5) otyłość w przypadku tego chorego jest równoważna 1 pkt umiarkowanego ryzyka.
Prawidłowa odpowiedź to:

Spośród leków, które są stosowane u chorych z niewydolnością serca z obniżoną frakcją wyrzutową u kobiet w ciąży przeciwwskazane są:
1) dapagliflozyna;
2) sakubitryl/walsartan;
3) spironolakton;
4) bursztynian metoprololu;
5) furosemid.
Prawidłowa odpowiedź to:

W ramach ogólnego schematu postępowania kardioonkologicznego u pacjenta z chorobą nowotworową z wyjściową oceną ryzyka toksyczności sercowo-naczyniowej zakwalifikowanego do grupy wysokiego lub bardzo wysokiego ryzyka należy:
1) o ile jest dostępność skierować do kardioonkologa;
2) ocenić toksyczność sercowo-naczyniową leczenia onkologicznego po 6 miesiącach i po 5 latach od zakończenia leczenia;
3) przeprowadzać coroczną ocenę ryzyka sercowo-naczyniowego;
4) wykonać przezklatkowe badanie echokardiograficzne po 1,3,5 latach bez potrzeby dalszej kontynuacji badań echo;
5) wprowadzić postępowanie kardioprotekcyjne.
Prawidłowa odpowiedź to:

Do leków beta-adrenolitycznych zalecanych przez Europejskie Towarzystwo Kardiologiczne w niewydolności serca z obniżoną frakcją wyrzucania należą:

Chory lat 57, z niewydolnością serca o etiologii najprawdopodobniej pozapalnej, miał przed 2 laty stwierdzoną w badaniu echo serca frakcję wyrzutową 35%, a wydolność ocenioną na NYHA II. Rozpoczęto wówczas leczenie inhibitorem konwertazy angiotensyny, beta-blokerem oraz antagonistą aldosteronu, a następnie zamieniono inhibitor konwertazy angiotensyny na sakubitryl/walsartan. W obecnie wykonanym badaniu echo serca frakcja wyrzutowa wynosi 50%, dodatkowo stwierdzono powiększony lewy przedsionek z LAVI > 34 ml/m² oraz niewielki przerost mięśnia 11 mm. Wskaż prawdziwe stwierdzenia:
1) chory nie miał wskazań do zamiany inhibitora konwertazy na sakubitryl/ walsartan, ponieważ korzystny efekt jest dopiero w klasie III i IV NYHA;
2) takiego chorego należy określić jako pacjenta z niewydolnością serca w stadium poprawy frakcji wyrzutowej;
3) w tej sytuacji nie należy odstawiać pacjentowi leków stosowanych w momencie stwierdzenia EF =35%, ponieważ może to spowodować pogorszenie funkcji serca;
4) u tego chorego należy rozpoznać niewydolność serca z zachowaną frakcją wyrzutową i należy odstawić beta-blokery, ponieważ nie przynoszą one korzyści w tej postaci niewydolności serca;
5) chory ten powinien mieć włączoną do leczenia flozynę w momencie stwierdzenia obniżonej frakcji wyrzutowej.
Prawidłowa odpowiedź to:

Przed planowaną operacją niekardiochirurgiczną należy przeprowadzić ocenę ryzyka związaną z profilem pacjenta. Wskaż prawdziwe stwierdzenia:
1) pacjenci poniżej 65. r.ż. bez objawów chorób sercowo-naczyniowych i czynników ryzyka sercowo-naczyniowego w wywiadzie mają małe ryzyko;
2) u osób małego ryzyka w wieku poniżej 40 lat niezbędne jest zawsze wykonanie zapisu EKG przed każdym planowanym zabiegiem;
3) osoby w wieku co najmniej 65 lat lub osoby z czynnikami ryzyka mają wysokie ryzyko;
4) osoby z umiarkowanym profilem ryzyka powinny mieć wykonane badanie EKG oraz ocenę biomarkerów jak również ocenę wydolności (przykładowym kryterium pokonanie dwóch kondygnacji schodów) przed zabiegiem operacyjnym o co najmniej pośrednim ryzyku;
5) chorzy otrzymujący leczenie beta-adrenolityczne powinni kontynuować terapię w okresie okołooperacyjnym, natomiast nie zaleca się rutynowego rozpoczynania tej terapii.
Prawidłowa odpowiedź to:

Przeciwwskazania do izolowanej transplantacji serca u chorych z zaawansowaną niewydolnością serca to:
1) nieodwracalna niewydolność wątroby (marskość) lub nieodwracalna niewydolność nerek z GFR < 30 ml/min/1,73 m²;
2) w wywiadzie przed kilkoma laty nadużywanie alkoholu, obecnie abstynencja;
3) brak wystarczającego wsparcia aby zapewnić odpowiednia współpracę w procesie leczenia w warunkach ambulatoryjnych;
4) indeks masy ciała przekraczający 30 kg/m²;
5) zaawansowana miażdżyca naczyń obwodowych i/lub naczyń mózgowych.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wskaż prawdziwe stwierdzenia dotyczące typowych cech klinicznej prezentacji izolowanej niewydolności prawo-komorowej:
1) dysfunkcja prawej komory pojawia się w następstwie dysfunkcji lewej komory przy lub bez współistniejącego nadciśnienia płucnego;
2) główną przyczyną objawów jest podwyższone ośrodkowe ciśnienie żylne z często współistniejącą hipoperfuzją narządową;
3) charakteryzuje się podwyższonym ciśnieniem napełniania prawej komory, niskim rzutem serca, często z niskim ciśnieniem systemowym, a także podwyższonym ciśnieniem zaklinowania w kapilarach płucnych;
4) podstawą leczenia jest stosowanie leków moczopędnych oraz leków naczyniorozszerzających.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wskaż fałszywe stwierdzenia dotyczące profilu zaawansowanej niewydolności serca wg Interagency Registry for Mechanically Assisted Circulatory Support (INTERMACS):
1) profil 1 to krytyczny wstrząs kardiogenny - to stan w którym należy włączyć leczenie inotropowe, a po kilkudziesięciu godzinach w razie nieskuteczności skontaktować się z ośrodkiem transplantacyjnym;
2) profil 2 oznacza postępującą dekompensację pomimo dożylnych leków inotropowych i wskazania do krótko- i długoterminowego wspomagania mechanicznego serca z niezbędną interwencją w okresie nie dłuższym niż kilka dni;
3) profil 4 to objawy spoczynkowe u chorego, który może być ustabilizowany w stanie bliskim prawidłowej wolemii, ale występują codzienne objawy w spoczynku lub podczas codziennych czynności;
4) profil 6 oznacza ograniczoną wydolność fizyczną bez cech przewodnienia bez dyskomfortu (objawów) podczas codziennych aktywności;
5) profil 7 to zaawansowana niewydolność serca z objawami odpowiadającymi III klasie wg NYHA, co oznacza bezwzględne wskazania do kwalifikacji do transplantacji serca ze względu na ryzyko szybkiego pogorszenia funkcji serca.
Prawidłowa odpowiedź to:

Dwupłatkowa zastawka aortalna jest najczęstszą wrodzoną anomalią serca u dorosłych. W większości przypadków zrośnięciu ulega:

Wskaż prawdziwe stwierdzenie dotyczące częstoskurczu wiązkowego obejmującego tylną wiązkę lewej odnogi pęczka Hisa:

Wskaż fałszywe stwierdzenie:

Według aktualnych wytycznych Europejskiego Towarzystwa Kardiologicznego do przyczyn nadciśnienia płucnego zalicza się wszystkie niżej wymienione, z wyjątkiem:

Wskaż prawdziwe stwierdzenie dotyczące zawału serca t.2:

80-letnia pacjentka, dotąd nielecząca się przewlekle została skierowana z Oddziału Ratunkowego do Oddziału Kardiologii z powodu niewydolności serca de novo. W echo serca funkcja skurczowa lewej komory obniżona w całości, LVEF 20%. W badaniach laboratoryjnych stwierdzono wysokie wartości BNP i nieco podwyższone wartości Tnl bez dynamiki charakterystycznej dla OZW, poziom glukozy, kreatyniny, TSH i morfologia krwi w normie. Chora negowała dolegliwości bólowe w klatce piersiowej, w EKG stwierdzono migotanie przedsionków z akcją komór 120/min. Włączono beta-bloker, leczenie przeciwkrzepliwe, torasemid, flozynę, ACE-I i spironolakton w zredukowanych dawkach oraz statynę. Wskaż kolejny krok w leczeniu/diagnostyce pacjentki:

Do charakterystycznych cech dla kardiomiopatii przerostowej należą wszystkie niżej wymienione, z wyjątkiem:

Wskaż prawdziwe stwierdzenie dotyczące leczenia zakrzepicy protezy zastawkowej:

50-letni pacjent z cukrzycą t.2, po przebytym przed rokiem TIA, zgłosił się do Oddziału Ratunkowego z powodu nagłej, silnej duszności. Na podstawie angio-TK rozpoznano zatorowość płucną. W echo serca stwierdzono stosunek wymiaru podstawnego RV/LV 1,5; TRPG 50 mmHg, AccT 55 ms. W badaniach laboratoryjnych poziom TnI i BNP istotnie podwyższony. W trakcie wykonywania badania chory stracił przytomność. Wówczas parametry życiowe: RR 75/50,
AS 130/min, SpO₂ 80%. W tej sytuacji leczeniem z wyboru jest:

U pacjenta z ostrym zespołem wieńcowym bez uniesienia odcinka ST (NSTE-ACS) należy wdrożyć natychmiastową strategię inwazyjną (< 2 godziny od przyjęcia do szpitala) jeśli występują następujące cechy, z wyjątkiem:

W przypadku pęknięcia wolnej ściany serca jako powikłania zawału serca mogą wystąpić następujące objawy kliniczne, z wyjątkiem:

Wskaż prawdziwe stwierdzenie dotyczące skrzepliny w lewej komorze serca potwierdzonej w przebiegu zawału serca:

Do czynników ryzyka powikłań zatorowych infekcyjnego zapalenia wsierdzia (IE) nie należy:

Wskaż czynniki ryzyka wystąpienia kardiomiopatii okołoporodowej:
1) ciąża mnoga;
2) cukrzyca;
3) obecność wypadania płatka zastawki mitralnej;
4) zespół przedrzucawkowy;
5) obecność płynu w worku osierdziowym w trzecim trymestrze ciąży.
Prawidłowa odpowiedź to:

Przy klinicznie mocnym podejrzeniu infekcyjnego zapalenia wsierdzia z wyjściowo ujemnym wynikiem echokardiograficznego badania przezprzełykowego (TEE), powtórne TEE należy wykonać:

Do zabiegów niekardiochirurgicznych obciążonych dużym ryzykiem krwawienia nie należy:

Szacowane ryzyko powikłań sercowo-naczyniowych związane z zabiegiem niekardiochirurgicznym uwzględnia wystąpienie w okresie 30-dniowym następującego zdarzenia:

Do echokardiograficznych kryteriów ciężkości niedomykalności trójdzielnej należą:
1) szerokość talii fali zwrotnej >6 mm;
2) szerokość talii fali zwrotnej >7 mm;
3) rozkurczowy przepływ wsteczny w żyłach wątrobowych;
4) objętość fali zwrotnej ≥ 45 ml/skurcz;
5) objętość fali zwrotnej ≥ 60 ml/skurcz;
6) SPAP > 50 mmHg;
7) frakcja niedomykalności ≥ 50.
Prawidłowa odpowiedź to:

Czas podwójnego leczenia przeciwpłytkowego u pacjentów z chorobą tętnic obwodowych leczonych za pomocą rewaskularyzacji, którzy nie wymagają terapii przeciwzakrzepowej to:

Wskaż prawdziwe stwierdzenia dotyczące zwężenia tętnic szyjnych w odcinku pozaczaszkowym:
1) za objawowe uznaje się zwężenie wiążące się z objawami w poprzedzających 12 miesiącach;
2) za objawowe uznaje się zwężenie wiążące się z objawami w poprzedzających 6 miesiącach;
3) w przypadku objawowego zwężenia tętnicy szyjnej 50-69% w pierwszej kolejności należy rozważyć CEA (IIa);
4) w przypadku bezobjawowego zwężenia tętnicy szyjnej 60-99%, z oczekiwaną długością życia > 5 lat, korzystnej anatomii oraz ≥ 1 cechą zwiększonego ryzyka udaru mózgu podczas BMT, w pierwszej kolejności należy rozważyć CAS (IIa);
5) DAPT (ASA i klopidogrel) zaleca się co najmniej 1 miesiąc po stentowaniu tętnic szyjnych.
Prawidłowa odpowiedź to:

67-letni pacjent z objawową przewlekłą niewydolnością serca o etiologii niedokrwiennej w klasie czynnościowej NYHA III z frakcją wyrzutową lewej komory 25%, po przebytym zawale mięśnia sercowego bez uniesienia odcinka ST (NSTEMI) 4 miesiące wcześniej, z włączonym pełnym leczeniem niewydolności serca, zgłosił się do kontroli w Poradni Kardiologicznej. W EKG rytm zatokowy. QRS 140 ms. LBBB. U pacjenta:
1) zalecane jest wszczepienie kardiowertera-defibrylatora (ICD) w pierwotnej profilaktyce nagłego zgonu;
2) należy rozważyć wszczepienie kardiowertera-defibrylatora (ICD) w pierwotnej profilaktyce nagłego zgonu;
3) zalecane jest wszczepienie stymulatora resynchronizującego (CRT);
4) należy rozważyć wszczepienie stymulatora resynchronizującego (CRT);
5) w przypadku wszczepionego kardiowertera-defibrylatora (ICD), pomimo optymalnego leczenia zachowawczego niewydolności serca należy rozważyć rozbudowę układu do stymulatora resynchronizującego (CRT).
Prawidłowa odpowiedź to:

37-letnia pacjentka po epizodzie zatorowości płucnej w następstwie zakrzepicy żyły podkolanowej, bez dotychczas identyfikowalnych czynników ryzyka, zgłosiła się na wizytę kontrolną po 6 miesiącach leczenia rywaroksabanem 10 mg 1xdz. Dostarczyła następujące wyniki badań (oznaczone dwukrotnie w odstępie 12 tygodni):
Prawidłowym postępowaniem będzie:

U pacjenta z HFrEF z EF ok. 30%, z granicznym wymiarem prawej komory, w klasie czynnościowej wg NYHA III w cewnikowaniu prawego serca stwierdzono średnie ciśnienie w tętnicy płucnej 25 mmHg, średnie ciśnienie zaklinowania w tętnicy płucnej 17 mmHg oraz naczyniowy opór płucny wynoszący 2,5 j Wooda. Wskaż prawdziwe stwierdzenia:
1) należy u tego chorego rozpoznać nadciśnienie płucne;
2) pomiary nie zostały wykonane prawidłowo, ponieważ średnie ciśnienie zaklinowania w tętnicy płucnej powinno być równe średniemu ciśnieniu w t. płucnej;
3) chory, oprócz niewydolności serca lewokomorowej spełnia kryteria przedwłośniczkowego nadciśnienia płucnego;
4) jest to postać izolowanego pozawłośniczkowego nadciśnienia płucnego;
5) jest to postać mieszanego nadciśnienia płucnego przed- i pozawłośniczkowego.
Prawidłowa odpowiedź to:

Do pozasercowych operacji o wysokim ryzyku krwawienia zalicza się:
1) operacje ortopedyczne - ręki, stopy, artroksopii;
2) operacje w obrębie jamy brzusznej obejmujące cholecystektomię, operację przepukliny, resekcje okrężnicy;
3) operacje urologiczne obejmujące prostatektomię, resekcję guza pęcherza moczowego;
4) punkcję lędźwiową, śródnaczyniowe zaopatrzenie tętniaka, operacje neurochirurgiczne;
5) leczenie stomatologiczne obejmujące wyrwanie do 3 zębów, założenie implantu.
Prawidłowa odpowiedź to:

50-letni chory otrzymujący terapię lekami z grupy NOAC jest przygotowywany do planowej operacji pozasercowej. Funkcja nerek jest prawidłowa, GFR ok. 80-85 ml/min. Choremu zalecono nieprzyjmowanie leku w dniu zabiegu. Które stwierdzenie dotyczące przerwania i wznowienia leczenia antykoagulacyjnego jest prawdziwe?
1) operacja wysokiego ryzyka krwawienia wymaga przerwania stosowania dabigatranu lub apiksabanu lub rywaroksabanu na co najmniej 48 godzin przed planowanym zabiegiem;
2) operacja wysokiego ryzyka krwawienia wymaga odstawienia dabigatranu, apiksabanu lub rywaroksabanu i ponownego włączenia leków nie wcześniej niż po 24-48 godzinach od zabiegu;
3) operacja minimalnego ryzyka krwawienia - należy pominąć przed zabiegiem dawkę wieczorną apiksabanu lub dabigatranu, natomiast dawka rywaroksabanu przyjmowana w godzinach porannych nie powinna być odstawiona w dniu poprzedzającym zabieg;
4) operacja małego ryzyka krwawienia wymaga odstawienia dabigatranu, apiksabanu lub rywaroksabanu na co najmniej 24 godziny, i konieczne jest zawsze stosowanie terapii pomostowej heparyną;
5) po operacji o znikomym ryzyku krwawienia wskazane jest ponowne włączenie dabigatranu lub apiksabanu lub rywaroksabanu po okresie równym lub dłuższym niż 6 godzin.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wskaż prawdziwe stwierdzenia dotyczące zespołu Eisenmengera:
1) śmiertelność ciężarnych z tym zespołem dochodzi do 50%;
2) może wymagać interwencyjnego leczenia stenozy płucnej;
3) wymaga regularnych krwioupustów;
4) jest wskazaniem do operacyjnego leczenia wady serca będącej jego przyczyną;
5) może być wskazaniem do przeszczepu płuc i serca.
Prawidłowa odpowiedź to:

Niewydolność serca to stosunkowo częste powikłanie występujące w trakcie leczenia nowotworów. W związku z tym potencjalnym działaniem toksycznym szczególnym nadzorem powinni zostać objęci pacjenci, u których w leczeniu stosuje się:
1) antracykliny;
2) inhibitory kinazy chłoniaka anaplastycznego;
3) leczenie celowane na receptor typu 2 ludzkiego naskórkowego czynnika wzrostu;
4) inhibitory immunologicznych punktów końcowych;
5) radioterapię.
Prawidłowa odpowiedź to:

Nadciśnienie tętnicze pojawia się w trakcie leczenia onkologicznego (np. inhibitory VEGF, TKI) lub też stosowania leków nieonkologicznych (np. NLPZ, sterydy). W trakcie tego leczenia szczególnie zalecane jest zastosowanie:
1) ACE inhibitory/ARB;
2) beta-adrenolityki;
3) antagoniści wapnia nie-dihydropirydynowi;
4) doksazosyna;
5) antagoniści wapnia dihydropirydynowi.
Prawidłowa odpowiedź to:

W grupie pacjentów onkologicznych szczególne zagrożenie chorobą zakrzepowo-zatorową obserwuje się w grupie chorych:
1) z zaawansowaną przerzutową postacią choroby;
2) w początkowym okresie po rozpoznaniu choroby;
3) z nowotworem o typie histologicznym gruczolakoraka;
4) z nowotworem pierwotnym (piersi, prostaty, jelita grubego);
5) u pacjenta z „portem naczyniowym”.
Prawidłowa odpowiedź to:

U pacjentów onkologicznych często występuje zwiększone ryzyko zakrzepowo-zatorowe. Stąd też relatywnie często stosuje się profilaktykę pierwotną, która zalecana jest:
1) u pacjentów onkologicznych poddawanych dużej operacji otwartej/laparoskopowej w obrębie jamy brzusznej, przy niskim ryzyku krwawienia przez 4 tygodnie po zabiegu;
2) u pacjentów onkologicznych z wszczepionym „portem naczyniowym”;
3) u pacjentów hospitalizowanych w przypadku długotrwałego unieruchomienia/ograniczonej mobilności w przypadku braku przeciwwskazań;
4) u pacjentów onkologicznych poddawanych dużej operacji otwartej/laparoskopowej w obrębie jamy brzusznej, przy niskim ryzyku krwawienia przez 14 dni po zabiegu;
5) w ramach profilaktyki można stosować LMWH lub NOAC (apiksaban, rywaroksaban, dabigatran).
Prawidłowa odpowiedź to:

U pacjentów onkologicznych, u których wystąpił ostry zespół wieńcowy zaleca się:
1) strategię inwazyjną postępowania u chorych z dużym ryzykiem (STEMI NSTE-ACS) i oczekiwaną długością życia ≥ 6 miesięcy;
2) jeżeli możliwy jest związek leczenia onkologicznego z ACS należy czasowo przerwać leczenie onkologiczne;
3) w ramach terapii przeciwpłytkowej należy rozważyć terapię skróconą z wykorzystaniem inhibitorów P2Y12;
4) u chorych z małopłytkowością i ACS nie zaleca się stosowania klopidogrelu jeżeli PLT < 50 000/µl i ASA, gdy PLT < 30 000/µl;
5) w przypadku skurczu naczyń wieńcowych pod wpływem terapii onkologicznej, przy braku alternatywy leczenia, po wykluczeniu ciężkiej CAD można profilaktycznie zastosować nitraty i antagonistów kanału wapniowego.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wskaż prawdziwe stwierdzenia dotyczące oceny ryzyka toksyczności sercowej u chorych po radioterapii:
1) o toksyczności radioterapii decyduje podana całkowita dawka promieniowania;
2) dawka „bezpieczna” to MHD < 5 Gy - na pole obejmujące serce;
3) pacjenci bardzo dużego ryzyka to chorzy z MHD > 25 Gy oraz MHD > 15 Gy + dawka doksorubicyny ≥ 100 mg/m²;
4) strategie prewencji i ograniczenia powikłań radioterapii koncentrują się na zmniejszeniu ekspozycji serca z użyciem specjalnie indywidualnie dobieranych osłon kompozytowych;
5) u chorych przed radioterapią zaleca się wyjściową ocenę ryzyka sercowo-naczyniowego, a w grupie z CVD przed radioterapią obejmującą serce należy rozważyć uzupełnienie diagnostyki o echo serca.
Prawidłowa odpowiedź to:

Zapalenie osierdzia z obecnością płynu lub bez to jedno z powikłań nowotworu i leczenia onkologicznego. Wskaż prawdziwe stwierdzenia:
1) w przypadku stwierdzenia narastającego płynu w osierdziu (tamponada) należy bezwzględnie odbarczyć osierdzie i wstrzymać leczenie onkologiczne jako jedną z najczęstszych przyczyn tego powikłania;
2) u pacjentów z nawracającym płynem w osierdziu zaleca się stosowanie sterydów celem zahamowania progresji narastania płynu;
3) u pacjentów z nawracającym płynem w osierdziu można rozważyć doosierdziowe podania leków cytostatycznych lub obliterujących;
4) najczęstszymi nowotworami dającymi przerzuty z obecnością płynu w osierdziu są nowotwory piersi, przełyku i płuca;
5) w przypadku nawracającego płynu w osierdziu należy rozważyć wytworzenie okienka osierdziowo-opłucnowego lub osierdziowo-otrzewnowego.
Prawidłowa odpowiedź to:

Nadciśnienie płucne mogące wystąpić u pacjenta onkologicznego to:
1) nadciśnienie płucne typu 1 (tętnicze nadciśnienie płucne) w przypadku radioterapii czy stosowania bleomycyny;
2) nadciśnienie płucne typu 2 w przypadku uszkodzenia lewej komory np. stosowanie antracyklin/leczenia celowanego na receptor typu 2 ludzkiego naskórkowego czynnika wzrostu;
3) nadciśnienie płucne typu 4 w przypadku zatorowości płucnej;
4) nadciśnienie płucne typu 4 w przypadku upośledzenia drożności naczyń płucnych w przebiegu naczyniakomięsaków, raka nerki, macicy czy nowotworów germinalnych jądra;
5) nadciśnienie płucne typu 3 w przypadku chorób płuc w efekcie leczenia lekami alkilującymi, interferonem alfa, czy inhibitorami RAF/MEK.
Prawidłowa odpowiedź to:

Radioterapia może wywołać zaburzenia funkcjonowania implantowanych urządzeń elektronicznych (CIED). Wskaż fałszywe stwierdzenia:
1) u pacjentów preferowana jest w miejsce klasycznej radioterapii, radioterapia z wytwarzaniem neutronów;
2) kliniczne efekty niekorzystne mogą być większe w grupie chorych zależnych od stymulatora i z częstymi wyładowaniami ICD;
3) nowoczesne tzw. MRI-cinditional CIED są mniej wrażliwe na zaburzenia funkcjonowania związane z radioterapią;
4) objawem nieprawidłowego funkcjonowania CIED może być nieprawidłowa aktywacja urządzenia tylko podczas napromieniania;
5) objawem nieprawidłowego funkcjonowania CIED może być przestawienie parametrów urządzenia, rzadziej jego trwałe uszkodzenie.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wskaż fałszywe stwierdzenia dotyczące leczenia żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej u pacjentów otrzymujących leczenie p/nowotworowe:
1) preferowana nad innymi formami leczenia jest terapia LMWH;
2) alternatywą dla LMWH są leki z grupy NOAC (apiksaban, rywaroksaban, dabigatran) wg indywidualnej oceny chorego;
3) u chorych z VTE związaną z „portem naczyniowym” leczenie powinno prowadzić się co najmniej 3 miesiące lub dłużej o ile cewnik zostaje pozostawiony;
4) u osób z przypadkowo wykrytą VTE zaleca się LMWH gdy PLT > 50 000/µl;
5) w grupie chorych z aktywnymi nowotworami w przewodzie pokarmowym, układzie moczowym preferowane są leki z grupy NOAC.
Prawidłowa odpowiedź to:

Zmiany hemodynamiczne i hormonalne w trakcie ciąży zwiększają podatność aorty na rozwarstwienie. W przypadku stwierdzenia której choroby aorty należy odradzać pacjentce ciążę?

Na podstawie następującej charakterystyki hemodynamicznej: średnie ciśnienie w tętnicy płucnej (mPAP) = 42 mmHg, ciśnienie zaklinowania tętnicy płucnej (PAWP) = 15 mmHg oraz naczyniowy opór płucny (PVR) = 4 WU wskaż najbardziej prawdopodobne podłoże kliniczne nadciśnienia płucnego:

W badaniu przedmiotowym podejrzenie ubytku w przegrodzie międzyprzedsionkowej z dużym przeciekiem lewo-prawym sugeruje:
1) głośny I ton, klik otwarcia zastawki mitralnej i turkot rozkurczowy;
2) sztywne rozdwojenie drugiego tonu w okolicy podobojczykowej lewej;
3) szmer wyrzutowy nad zastawką pnia płucnego;
4) szmer holosystoliczny na koniuszku serca przenoszący się do lewej linii pachowej;
5) cichy turkot mezodiastoliczny na wdechu w IV międzyżebrzu.
Prawidłowa odpowiedź to: