Egzamin PES / Kardiologia / wiosna 2018

Przewlekłe rozwarstwienie aorty rozpoznaje się, gdy choroba trwa:

Typ III przecieku okołoprotezowego po EVAR (wewnątrznaczyniowym zabiegu naprawczym aorty) to:

Ostre rozwarstwienie aorty typu A według klasyfikacji Stanford:

Czynnikiem ryzyka rozwarstwienia aorty jest:

Zawał prawej komory: 1) wynika z zamknięcia tętnicy przedniej zstępującej przed odejściem gałęzi septalnych; 2) występuje jednocześnie u około 50% pacjentów z zawałem ściany przedniej; 3) można rozpoznać analizując odprowadzenia V3R, V4R; 4) wynika z zamknięcia tętnicy okalającej przed odejściem gałęzi marginalnych; 5) wynika z zamknięcia prawej tętnicy wieńcowej przed odejściem gałęzi prawokomorowych. Prawidłowa odpowiedź to:

Stwierdzenie w badaniu echokardiograficznym 'nowej' niedomykalności aortalnej i narastania płynu w worku osierdziowym u pacjenta z ostrym bólem w klatce piersiowej sugeruje w pierwszym rzędzie:

Do leków których nie należy łączyć ze statynami należą: 1) fenofibrat; 2) kolestipol; 3) gemfibrozil; 4) cholestyramina; 5) monakolina. Prawidłowa odpowiedź to:

Farmakoterapię hipertriglicerydemii należy rozważyć:

Do leków wiążących kwasy żółciowe należą:

Apolipoproteina B jest główną apolipoproteiną lipoprotein: 1) VLDL; 2) IDL; 3) LDL; 4) HDL; 5) triglicerydów. Prawidłowa odpowiedź to:

Zalecaną metodą obrazowania w celu rozpoznania choroby tętnic nerkowych są: 1) ultrasonografia podwójna; 2) angiografia metodą tomografii komputerowej, gdy eGFR > 30 ml/min; 3) angiografia rezonansu magnetycznego, gdy eGFR > 30 ml/min; 4) scyntygrafia nerek. Prawidłowa odpowiedź to:

Do grupy wysokiego ryzyka sercowo-naczyniowego należy pacjent: 1) w wyliczonym SCORE > 10%; 2) z przewlekłą chorobą nerek, z GFR < 30 ml/min/1,73 m2; 3) z cukrzycą typu 1, w młodym wieku, bez poważnych czynników ryzyka; 4) ze znacząco podwyższonym czynnikiem ryzyka, np. stężeniem cholesterolu lub ciśnieniem tętniczym; 5) po przebytym PCI. Prawidłowa odpowiedź to:

Do grupy bardzo wysokiego ryzyka sercowo-naczyniowego należy pacjent: 1) w wyliczonym SCORE > 5%; 2) z cukrzycą oraz białkomoczem; 3) z cukrzycą oraz nadciśnieniem tętniczym; 4) z przewlekłą chorobą nerek z GFR < 30 ml/min/1,73 m2; 5) po przebytym TIA. Prawidłowa odpowiedź to:

U większości pacjentów z cukrzycą typu 1 zaleca się uzyskanie docelowego BP:

Skala oceny ryzyka sercowo-naczyniowego SCORE: 1) ocenia 10-letnie ryzyko zawału serca lub udaru mózgu; 2) ocenia 10-letnie ryzyko zgonu w przebiegu chorób sercowo- naczyniowych; 3) uwzględnia płeć, palenie tytoniu, wiek, tętnicze ciśnienie skurczowe i stężenie cholesterolu całkowitego; 4) uwzględnia płeć, palenie tytoniu, wiek, tętnicze ciśnienie skurczowe i stężenie cholesterolu LDL; 5) opracowana została na podstawie badania populacji Europy i Ameryki Północnej. Prawidłowa odpowiedź to:

Przeciwwskazaniami bezwzględnymi do stosowania inhibitorów konwertazy angiotensyny w leczeniu nadciśnienia tętniczego są: 1) ciąża; 2) hipokaliemia; 3) hiperkaliemia; 4) stan po zawale serca; 5) obustronne zwężenie tętnic nerkowych. Prawidłowa odpowiedź to:

Test 6-minutowego marszu jest badaniem podstawowym w kwalifikacji do treningu fizycznego: 1) u pacjentów po rewaskularyzacji mięśnia sercowego (PCI, CABG) w przypadku niepełnej rewaskularyzacji; 2) u pacjentów po rewaskularyzacji mięśnia sercowego (PCI, CABG) z EF < 40%; 3) u pacjentów z siedzącym trybem życia lub niewytrenowanych; 4) u każdego pacjenta; 5) u pacjentów, u których występują względne przeciwwskazania do klasycznej próby wysiłkowej. Prawidłowa odpowiedź to:

U pacjenta 60-letniego z cukrzycą typu II bez powikłań narządowych, z nadciśnieniem tętniczym ze stężeniem LDL-C 3 mmol/l bez farmakoterapii ukierunkowanej na obniżenie stężenia lipidów zaleca się osiągnąć zmniejszenie stężenia lipidów LDL-C do poziomu:

Hipercholesterolemia rodzinna może być wywołana mutacją: 1) utraty funkcji w genie LDL-R; 2) nabycia funkcji w genie apoB; 3) utraty funkcji w genie apo-B; 4) nabycia funkcji w genie PCSK9; 5) utraty funkcji w genie PCSK9. Prawidłowa odpowiedź to:

Jako odpowiedź hipertensyjną w trakcie testu wysiłkowego należy przyjąć: 1) dla mężczyzn do 40. roku życia skurczowe ciśnienie tętnicze powyżej 210 mmHg; 2) dla mężczyzn do 40. roku życia skurczowe ciśnienie tętnicze powyżej 235 mmHg; 3) dla kobiet do 40. roku życia skurczowe ciśnienie tętnicze powyżej 190 mmHg; 4) dla kobiet do 40. roku życia skurczowe ciśnienie tętnicze powyżej 210 mmHg; 5) dla mężczyzn powyżej 40. roku życia skurczowe ciśnienie tętnicze powyżej 235 mmHg. Prawidłowa odpowiedź to:

Wśród leków kardiologicznych kategorii B w klasyfikacji FDA (badania w grupie kobiet ciężarnych nie potwierdziły istnienia ryzyka dla płodu) znajdują się niżej wymienione, z wyjątkiem:

Wśród leków kardiologicznych przeciwwskazanych w ciąży, kategorii D w klasyfikacji FDA, znajdują się wszystkie niżej wymienione, z wyjątkiem:

44-letnia pacjentka w 32. tygodniu ciąży zgłasza się z powodu bezobjawo- wego wzrostu ciśnienia tętniczego utrzymującego w warunkach domowych w skurczu 150-160 mmHg, w rozkurczu 90-100 mmHg. Obrzęki obwodowe nie występują. Przed ciążą pacjentka przyjmowała przewlekle 5 mg amlodypiny, którą odstawiła przed zajściem w ciążę. Należy zalecić:

Niewyrównane nadciśnienie tętnicze może być przeciwwskazaniem do planowego zabiegu chirurgicznego. Przy jakich wartościach ciśnienia tętniczego można rozważyć nieodraczanie operacji niekardiochirurgicznej?

U pacjenta z AF, CHA2DS2-VASc = 2 i LEAD (chorobą tętnic kończyn dolnych) leczonego interwencją przezskórną w odcinku udowo-podkolanowym i dużym ryzykiem krwawienia należy rozważyć:

Lekiem przeciwnowotworowym związanym z największym ryzykiem istotnego wydłużenia odstępu QT i torsade de pointes jest:

Ze złym rokowaniem w przebiegu infekcyjnego zapalenia wsierdzia wiążą się następujące czynniki, za wyjątkiem:

U kobiet po porodzie w terapii kardiomiopatii połogowej lekiem o udokumentowanej skuteczności jest:

Przyczynami obniżenia odcinka ST w elektrokardiogramie (poza chorobą niedokrwienną serca) mogą być: 1) hipokaliemia; 2) zespół Brugadów; 3) przerost lewej komory; 4) hiperkaliemia; 5) hipotermia. Prawidłowa odpowiedź to:

Wskaż zalecane preparaty i ich dawkowanie w leczeniu ostrego zapalenia osierdzia: 1) ASA 500 mg co 8 godzin przez 1-2 tygodnie; 2) ibuprofen 600 mg co 8 godzin przez 1-2 tygodnie; 3) paracetamol 500 mg co 8 godzin przez 1-2 tygodnie; 4) kolchicyna 0,5 mg raz dziennie gdy m.c. < 70 kg przez 3 miesiące; 5) kolchicyna 0,5 mg dwa razy dziennie, gdy m.c. > 70 kg przez 3 miesiące. Prawidłowa odpowiedź to:

Grupą leków przeciwnowotworowych związanych z największym ryzykiem wywołania HA lub destabilizacji uprzednio dobrze kontrolowanego HA są:

Czynniki ryzyka kardiotoksyczności w następstwie leczenia antracyklinami to: 1) łączna dawka > 360 mg/m2 lub jej równoważność; 2) płeć męska; 3) wiek < 18 lat; 4) wiek < 65 lat; 5) jednoczesne stosowanie deksrazoksanu; Prawidłowa odpowiedź to:

U pacjentki lat 50 leczonej za pomocą NOAC (rywaroksaban 20 mg dziennie), u której rozpoznano świeży udar niedokrwienny (NIHSS 10 pkt.), OAC można rozpocząć: 1) 3 dni po incydencie; 2) 6 dni po incydencie; 3) 12 dni po incydencie; 4) po ocenie ukrwotocznienia udaru w CT/MR; 5) po ocenie dodatkowych czynników klinicznych przemawiających za wczesnym rozpoczęciem OAC oraz rozważyć zmianę leku. Prawidłowa odpowiedź to:

Wg zmodyfikowanej skali nasilenia objawów FA wg EHRA klasa IIb oznacza, że:

Spośród wymienionych narkotyków najwyższą kardiotoksyczność wykazuje:

Łagodną dysfunkcję rozkurczową lewej komory rozpoznaje się przy następujących parametrach: 1) E/A < 0,8; 2) E'/A' < 0,8; 3) E/E' > 14; 4) czas DT < 160 ms; 5) maksymalna prędkość fali niedomykalności trójdzielnej < 2,8 m/s. Prawidłowa odpowiedź to:

Do czynników podwyższonego ryzyka nagłego zgonu w kardiomiopatii przerostowej nie należy/ą:

Do czynników ryzyka kadiotoksyczności przy leczeniu onkologicznym należy: 1) młody lub zaawansowany wiek; 2) cukrzyca; 3) nadużywanie alkoholu; 4) siedzący tryb życia; 5) duża aktywność sportowa. Prawidłowa odpowiedź to:

Alkoholową ablację przegrody międzykomorowej w zawężającej kardio- miopatii przerostowej należy rozważyć: 1) u pacjentów objawowych z gradientem w LVOT w spoczynku lub po prowokacji > 50 mmHg; 2) przy grubości przypodstawnej części przegrody międzykomorowej co najmniej 17 mm; 3) przy towarzyszącej dużej niedomykalności mitralnej; 4) u pacjentów z migotaniem przedsionków. Prawidłowa odpowiedź to:

Bezwzględnym przeciwwskazaniem do nakłucia osierdzia w leczeniu tamponady serca jest:

Wskazaniem do rozwiązania ciąży cięciem cesarskim u kobiet z zespołem Marfana jest szerokość aorty:

U 20-letniego chorego z sinicą, w badaniu echo stwierdzono okołobło- niasty ubytek przegrody międzykomorowej i przeciek dwukierunkowy. Prawa komora o grubości mięśnia 10 mm. Badanie może wskazywać na: 1) zespół Eisenmengera; 2) współistnienie ubytku z dwujamową prawą komorą; 3) współistnienie ubytku z ciasnym zwężeniem zastawki pnia płucnego; 4) całkowity kanał przedsionkowo-komorowy; 5) współistnienie ubytku z nieprawidłowym spływem żył płucnych. Prawidłowa odpowiedź to:

Na obecność poszerzenia aorty trzeba zwrócić uwagę u chorego: 1) w odległym okresie po korekcji ubytku międzyprzedsionkowego typu pierwotnego; 2) z dwupłatkową zastawką aortalną; 3) w odległym okresie po korekcji tetralogii Fallota; 4) z zespołem wydłużonego QT. Prawidłowa odpowiedź to:

Do typowych odległych następstw operacji metodą Senninga z powodu prostego przełożenia pni tętniczych nie zalicza się: 1) niedomykalności zastawki aortalnej; 2) niedomykalności zastawki przedsionkowo-komorowej lewej (podpłucnej); 3) zawężania podpłucnej komory lewej w mechanizmie skurczowego ruchu do przodu przedniego płatka zastawki mitralnej; 4) ciężkiej niedomykalności zastawki pnia płucnego; 5) postępującej dysfunkcji komory systemowej (podpłucnej). Prawidłowa odpowiedź to:

U 18-letniej bezobjawowej kobiety stwierdzono przypadkowo wyrzutowy szmer 2/6 u podstawy serca na lewo od mostka z towarzyszącym rozdwojeniem II tonu. EKG- rytm zatokowy 72/min, PQ - 0.18 s, prawogram, rSr' w V1. RTG klatki piersiowej - wzmożony przepływ płucny, poszerzony pień płucny i wąska aorta wstępująca. Chorą należy skierować na badanie ECHO z podejrzeniem:

Wskazaniem do zamknięcia ubytku międzyprzedsionkowego typ wtórnego jest: 1) lewo-prawy przeciek; 2) współistniejąca niedomykalność zastawki trójdzielnej; 3) poszerzenie prawej komory; 4) paradoksalny zator centralnego układu nerwowego. Prawidłowa odpowiedź to:

U 29-letniej kobiety w 34. tygodniu ciąży, wydolnej krążeniowo, bez cech nadciśnienia płucnego w badaniu echokardiograficznym, z rozpoznanym ubytkiem przegrody międzyprzedsionkowej i Qp/Qs 1.6 należy zalecić w perspektywie kilku najbliższych tygodni:

Wskaż poprawne postępowanie u ciężarnej ze sztuczną dwudyskową zastawką aortalną leczonej dotychczas warfaryną w dawce 3 mg/dobę:

32-letnia kobieta w 32. tygodniu ciąży, w pełni wydolna krążeniowo, ma rozpoznaną echokardiograficznie dwupłatkową zastawkę aortalną z gradientem 62 mmHg oraz maksymalnym wymiarem aorty wstępującej 44 mm. Co należy zalecić przed rozwiązaniem?

Koronarografii, przed operacją zastawki u pacjenta z ciężką wadą zastawkową, nie należy wykonywać u:

24-letnia klinicznie zdrowa ciężarna zgłasza się na konsultację kardiologiczną z wynikiem badania echokardiograficznego wskazującym na maksymalną średnicę aorty wstępującej 37 mm. Prawidłowe postępowanie to:

Pacjentka z biologiczną zastawką implantowaną w pozycję aortalną 2 lata temu zgłosiła się z powodu dreszczy, gorączki do 39 st. C, okresowego spoczyn- kowego bólu w klatce piersiowej. Pacjentka negowała duszność spoczynkową. W badaniach laboratoryjnych wysokie stężenie białka C-reaktywnego (195 mg/l), hiperleukocytoza (WBC 21 tys/mm3), białkomocz. W przezklatkowym badaniu echokardiograficznym stwierdzono obecność kilku balotujących struktur, o śr. maks. 18 mm na komorowej stronie zastawki aortalnej, powodujących ciężką niedomykalność zastawki aortalnej z cechami przeciążenia lewej komory serca, EF 45%, EDV 270 ml, PHT 200 ms, IA jet/LVOT 70%. Przy przyjęciu pobrano 3x posiew krwi. Wdrożono złożoną, empiryczną antybiotykoterapię. W 24-godzinie hospitalizacji u pacjentki wystąpiła afazja z porażeniem połowiczym prawostronnym, a w badaniu tomografii komputerowej zobrazowano 4 cm ognisko krwotoczne w obrębie lewego płata ciemieniowego. Wskaż prawdziwe stwierdzenia dotyczące diagnostyki i prawidłowego postępowania u opisanej pacjentki: 1) na podstawie zmodyfikowanych kryteriów Duke'a, pomimo braku dodatnich posiewów krwi, u pacjentki można rozpoznać infekcyjne zapalenie wsierdzia (1 duże kryterium, 3 małe); 2) rozpoznania infekcyjnego zapalenia wsierdzia nie można postawić bez uzyskania dodatniego wyniku posiewu krwi; 3) optymalny schemat antybiotykoterapii u wyżej wymienionej pacjentki, bez wywiadu uczulenia na penicylinę powinien uwzględniać: wankomycynę iv + gentamycynę iv + ryfampicynę iv; 4) u pacjentki powinno wykonać się natychmiastowy zabieg kardiochirurgiczny z uwagi na obecność ciężkiej niedomykalności zastawki aortalnej oraz wielkość wegetacji; 5) u pacjentki zabieg kardiochirurgiczny jest bezwzględnie przeciwwskazany w ostrej fazie infekcji z uwagi na obecność udaru krwotocznego mózgu i powinien być odroczony o co najmniej 1 miesiąc. Prawidłowa odpowiedź to:

W podejmowaniu decyzji o leczeniu operacyjnym pierwotnej niedomykalności zastawki mitralnej nie bierze się pod uwagę:

Zwężenie drogi odpływu lewej komory nie jest powodowane:

Bezwzględnym przeciwwskazaniem do zajścia w ciążę jest:

Częściowy nieprawidłowy spływ żył płucnych współistnieje z ubytkiem międzyprzedsionkowym typu: 1) wtórnego; 2) pierwotnego; 3) żyły głównej górnej; 4) zatoki wieńcowej; 5) żyły głównej dolnej. Prawidłowa odpowiedź to:

Wskaż prawdziwe stwierdzenie dotyczące prostego skorygowanego wrodzonego przełożenia pni tętniczych:

Wskaż prawdziwe stwierdzenie dotyczące tętniczego nadciśnienia płucnego w przebiegu wady wrodzonej serca:

Słyszalny nad sercem szmer skurczowy, którego głośność zwiększa się przy nagłym kucaniu i podaniu azotanu amylu, a zmniejsza się w fazie II testu Valsalvy i pozycji stojącej oraz w trakcie ćwiczeń izometrycznych odpowiada:

Szerokie rozdwojenie drugiego tonu serca zwiększające się w czasie wdechu obserwuje się w przypadku:

Głośny I ton występuje we wszystkich wymienionych poniżej sytuacjach, z wyjątkiem:

Wskaż fałszywe stwierdzenie dotyczące tętniczego nadciśnienia płucnego w przebiegu wady wrodzonej serca:

Wskazania do chirurgicznego leczenia anomalii Ebsteina obejmują:

Nie jest wskazaniem do leczenia operacyjnego zastawki trójdzielnej:

U 33-letniej kobiety z dusznością wysiłkową od pół roku, w badaniu ECHO stwierdzono niedomykalność mitralną ERO - 0,46 cm2. Lewa komora w skurczu - 46mm, EF lewej komory 52%, ciśnienie skurczowe w prawej komorze około 60 mm Hg. Właściwa decyzja kliniczna to:

U pacjenta z uprzednio rozpoznanym tętniakiem aorty zstępującej 48 mm i stwierdzaną obecnie różnicą w skurczowym ciśnieniu tętniczym na obu ramionach > 20 mmHg oraz nietypowym bólem w klatce piersiowej od godziny w diagnostyce należy zastosować:

Zaleca się wykonanie zabiegu operacyjnego u pacjenta z zespołem Marfana, bez czynników ryzyka rozwarstwienia z tętniakiem opuszki aorty o maksymalnej średnicy:

W przypadku powikłanego rozwarstwienia aorty typu B wg Stanford zaleca się:

Zabieg naprawy tętniaka aorty brzusznej jest wskazany, gdy: 1) średnica AAA przekracza 45 mm; 2) średnica AAA przekracza 50 mm; 3) średnica AAA przekracza 55 mm; 4) powiększanie się tętniaka przekracza 5 mm/rok; 5) powiększanie się tętniaka przekracza 10 mm/rok. Prawidłowa odpowiedź to:

U pacjenta z ubytkiem w przegrodzie międzyprzedsionkowej typu II z przeciekiem lewo-prawym zwiększone wysycenie tlenem krwi występuje w: 1) prawym przedsionku; 2) lewym przedsionku; 3) prawej komorze; 4) aorcie; 5) zatoce wieńcowej. Prawidłowa odpowiedź to:

W leczeniu kardiomiopatii przerostowej zawężającej drogę odpływu lewej komory stosuje się: 1) farmakoterapię beta-blokerami; 2) alkoholową ablację przegrody międzykomorowej; 3) chirurgiczne wycięcie części przegrody międzykomorowej; 4) farmakoterapię nifedypiną; 5) farmakoterapię beta-blokerami w połączeniu ze stałą stymulacją komorową. Prawidłowa odpowiedź to:

U pacjenta z prędkością maksymalną fali zwrotnej trójdzielnej 2,9 m/s, polem powierzchni prawego przedsionka w okresie końcowoskurczowym = 25 cm2 i szerokością tętnicy płucnej = 26 mm prawdopodobieństwo PH jest:

Wskaż fałszywe stwierdzenie dotyczące nadciśnienia płucnego w przebiegu wad wrodzonych serca:

PAH, czyli tętnicze nadciśnienie płucne charakteryzuje się w badaniu hemodynamicznym: 1) PAPm > 20 mmHg; 2) PAPm ≥ 25 mmHg; 3) PAWP ≥ 15 mmHg; 4) PAWP ≤ 15 mmHg; 5) PVR > 3 WU; 6) PVR ≤ 3 WU. Prawidłowa odpowiedź to:

W elektrokardiogramie pacjenta z ostrą zatorowością płucną można stwierdzić: 1) tachykardię zatokową; 2) załamek P > 2,5 mm w odprowadzeniach II, III, F; 3) uniesienie ST w V1; 4) przesunięcie osi elektrycznej zespołów QRS w prawo; 5) pobudzenia przedwczesne komorowe o morfologii LBBB. Prawidłowa odpowiedź to:

U ilu procent pacjentów po epizodzie idiopatycznej zatorowości płucnej zostanie zdiagnozowany nowotwór w ciągu następnych 5-10 lat?

Obliczone wartości w skali PRECISE-DAPT i DAPT wskazujące na korzyści z przedłużenia terapii dwoma lekami przeciwpłytkowymi po interwencji wieńcowej powyżej 12 miesięcy wynoszą odpowiednio:

Tętnicze nadciśnienie płucne u dorosłych pacjentów z wrodzoną wadą serca jest zaliczane do grupy 1 w klasyfikacji klinicznej nadciśnienia płucnego. Wskaż prawdziwe stwierdzenie dotyczące nadciśnienia płucnego w przypadku pacjenta z zespołem Eisenmengera:

Wskaż prawdziwe stwierdzenia dotyczące oceny cząstkowej rezerwy przepływu (FFR) w tętnicy wieńcowej: 1) wykonuje się ją w przypadku zwężenia 50-70% w celu oceny istotności hemodynamicznej zwężenia; 2) polega na pomiarze ciśnienia tuż przed zwężeniem tętnicy wieńcowej; 3) pomiaru dokonuje się po podaniu adenozyny; 4) wartość ≤ 90% świadczy o istotnym zwężeniu; 5) wartość ≤ 80% świadczy o istotnym zwężeniu. Prawidłowa odpowiedź to:

W skali PRESICE-DAPT oceniającej ryzyko krwawienia u chorych otrzymujących podwójną terapię przeciwpłytkową uwzględnia się: 1) stężenie hemoglobiny; 2) wiek pacjenta; 3) liczbę leukocytów; 4) klirens kreatyniny; 5) wywiad w kierunku krwawień; 6) liczbę płytek krwi. Prawidłowa odpowiedź to:

Elementem, który nie jest brany pod uwagę w skali SYNTAX jest:

74-letni pacjent leczony interwencyjnie implantacją stentu DES nowej generacji z powodu ostrego zespołu wieńcowego przed 7 miesiącami, aktualnie przyjmujący kwas acetylosalicylowy i tikagrelor ma pełne wskazania do alloplas- tyki stawu biodrowego. Najbardziej prawidłowe postępowanie obejmuje:

68-letni pacjent 3 lata po zabiegu angioplastyki wieńcowej z powodu ostrego zespołu wieńcowego, z przetrwałym migotaniem przedsionków jest przygotowywany do zabiegu operacji stawu biodrowego. Pacjent jest wydolny krążeniowo i jego GFR wynosi 61 ml/min/1,73 m2. Przewlekle przyjmuje kwas acetylosalicylowy 75 mg oraz rywaroksaban 15 mg. Optymalne postępowanie obejmuje:

Przy podejrzeniu choroby niedokrwiennej serca nieinwazyjna diagnostyka obrazowa nie jest zalecana:

Tomografię komputerową tętnic wieńcowych należy rozważyć:

U pacjenta ze stabilną chorobą wieńcową, kwalifikowanego do operacji niekardiochirurgicznej w trybie pilnym, konsultujący kardiolog powinien:

Następstwem świeżego zawału serca z uniesieniem odcinka ST w przypadku pęknięcia przegrody międzykomorowej nie jest:

Wskaż fałszywe stwierdzenie dotyczące zawału prawej komory serca:

Czas od rozpoznania zawału serca z uniesieniem odcinka ST do przeprowadzenia pierwotnej angioplastyki wieńcowej (przejście prowadnika przez zmianę) nie powinien przekroczyć:

Stosowanie inhibitorów pompy protonowej podczas podwójnej terapii przeciwpłytkowej w przebiegu ostrego zespołu wieńcowego jest wskazane:

Zawał serca typu MINOCA można rozpoznać, jeśli spełnione są następujące kryteria: 1) obecność zawału serca typu 1 lub typu 2; 2) podwyższone wartości CRP; 3) podwyższone wartości NT-proBNP; 4) w koronarografii nie stwierdza się zwężenia ≥ 50% światła naczynia w tętnicy mogącej być odpowiedzialną za zawał (IRA); 5) nie ma specyficznego czynnika klinicznego odpowiedzialnego za zawał. Prawidłowa odpowiedź to:

U pacjenta lat 50, po STEMI leczonym PCI z implantacją stentu DES z FA utrwalonym oraz po przebytym rok temu krwawieniu z przewodu pokarmowego należy rozważyć:

Pierwotna angioplasyka wieńcowa u chorych z przetrwałym uniesieniem ST może być wykonana w okresie 12 godzin od początku objawów. Strategia ta jest preferowana nad leczeniem fibrynolitycznym, jeżeli otwarcie naczynia (przejście prowadnikiem przez zmianę) nastąpi w ciągu 120 minut od:

Zalecany czas pomiędzy pierwszym kontaktem medycznym a postawie- niem rozpoznania ostrego zespołu wieńcowego z przetrwałym uniesieniem ST (wykonanie i analiza 12-odprowadzeniowego ekg) powinien wynosić:

Na podejrzenie ostrego zespołu wieńcowego w ewolucjach przewiedzio- nych z blokiem lewej odnogi pęczka Hisa nie wskazuje:

Objaw Cabrery w EKG to:

Kryterium dławicy piersiowej niestabilnej spełnione jest w następujących przypadkach: 1) bóle dławicowe spoczynkowe utrzymujące się przez 25 minut; 2) dławica piersiowa wysiłkowa CCS II od 3 tygodni; 3) dławica piersiowa wysiłkowa CCS III od 3 miesięcy; 4) dławica piersiowa wysiłkowa CCS I od 3 tygodni; 5) dławica piersiowa wysiłkowa CCS III od 3 tygodni. Prawidłowa odpowiedź to:

W elektrokardiogramie pacjenta z jawnym zespołem WPW można stwierdzić: 1) odstęp PR w zakresie od 0,08 do 0,11 s i falę delta; 2) odstęp PR prawidłowy przy lewostronnej bocznej lokalizacji drogi dodatkowej; 3) odstęp PR prawidłowy przy prawostronnej przegrodowej lokalizacji drogi dodatkowej; 4) ujemną falę delta; 5) brak zaburzeń repolaryzacji przy preekscytacji o małym nasileniu. Prawidłowa odpowiedź to:

Wskaż prawdziwe stwierdzenia dotyczące zespołu Blanda-White'a- Garlanda (ALCAPA): 1) polega na obecności przetoki pomiędzy prawą tętnicą wieńcową i tętnicą płucną, powodującej niedokrwienie i bóle dławicowe, prowadzącej do przedwczesnego zgonu we wczesnym wieku dziecięcym; 2) polega na nieprawidłowym, wspólnym odejściu prawej i lewej tętnicy wieńcowej z lewej zatoki wieńcowej i może powodować niedokrwienie w zależności od anatomii, najczęściej rozpoznawana jest u dorosłych w związku typową dławicą piersiową; 3) polega na nieprawidłowym odejściu lewej tętnicy wieńcowej od tętnicy płucnej, powodującym niedokrwienie i bóle dławicowe, prowadzącym do przedwczesnego zgonu we wczesnym wieku dziecięcym; 4) zalecane jest pilne leczenie kardiochirurgiczne; 5) zalecane jest leczenie przezskórne polegające na zamknięciu przecieku okluderem/coilami naczyniowymi. Prawidłowa odpowiedź to:

Wskaż zalecenia dotyczące ablacji przezcewnikowej i chirurgicznego leczenia migotania przedsionków (AF) uwzględnione w wytycznych ESC dotyczących leczenia migotania przedsionków z 2016 r.: 1) ablację przezcewnikową objawowego napadowego AF zaleca się w celu zmniejszenia objawów AF u pacjentów z objawowymi nawrotami AF podczas stosowania farmakoterapii antyarytmicznej (amiodaron, drone- daron, flekainid, propafenon, sotalol), którzy preferują dalsze leczenie w celu kontroli rytmu serca, jeżeli zabiegi te są wykonywane w doświadczo- nym ośrodku przez odpowiednio wyszkolonego elektrofizjologa; 2) ablację typowego trzepotania przedsionków zaleca się jako część zabie- gu ablacji AF, jeżeli trzepotanie zostało udokumentowane lub wystąpiło podczas ablacji AF; 3) wszyscy pacjenci powinni zostać poddani doustnej terapii przeciwzakrze- powej przez co najmniej 8 tygodni po ablacji przezcewnikowej (IIa B) lub chirurgicznej (IIa C); 4) wszyscy pacjenci powinni zostać poddani doustnej terapii przeciwzakrze- powej przez co najmniej 12 tygodni po ablacji przezcewnikowej (IIa B) lub chirurgicznej (IIa C); 5) operacja labiryntowania, najlepiej z dostępu minimalnie inwazyjnego, wykonywana w doświadczonym ośrodku przez odpowiednio wyszkolo- nego operatora, powinna być rozważana przez kardiogrupę (Heart Team) ds. leczenia AF jako metoda terapii pacjentów z objawowym, opornym na leczenie przetrwałym AF lub AF po ablacji w celu zmniejszenia objawów. Prawidłowa odpowiedź to:

Regularny częstoskurcz z szerokimi zespołami QRS u pacjenta z jawnym zespołem WPW może być: 1) częstoskurczem przedsionkowym z przewodzeniem AV drogą dodatkową; 2) migotaniem przedsionków z przewodzeniem AV drogą dodatkową; 3) antydromowym częstoskurczem z dużą pętlą reentry; 4) ortodromowym częstoskurczem z dużą pętlą reentry. Prawidłowa odpowiedź to:

Wskaż prawdziwe stwierdzenia dotyczące przyczyn częstoskurczu przedsionkowego: 1) obejmują obturacyjną chorobę płuc; 2) obejmują przedawkowanie glikozydów naparstnicy; 3) obejmują bliznę po atriotomii; 4) obejmują zwłóknienie przedsionka w przebiegu choroby tkanki łącznej; 5) występuje także u pacjentów bez strukturalnej choroby serca. Prawidłowa odpowiedź to:

Warunkami wystąpienia częstoskurczu stymulatorowego niekończącej się pętli są: 1) blok p-k III stopnia; 2) stymulator dwujamowy; 3) stymulator przedsionkowy; 4) blok przewodzenia wstecznego; 5) obecność przewodzenia wstecznego. Prawidłowa odpowiedź to:

W postępowaniu przy arytmogennej kardiomiopatii prawokomorowej zaleca się: 1) unikanie systematycznego treningu fizycznego; 2) beta-blokery przy NSVT lub licznych PVC; 3) amiodaron u wybranych pacjentów; 4) wszczepienie ICD przy niestabilnym hemodynamicznie VT; 5) rozważenie ablacji u wybranych pacjentów przy NSVT lub licznych PVC. Prawidłowa odpowiedź to:

Synchronizację rytmu przedsionków i komór zapewniają tryby stymulacji: 1) AAI; 2) VVIR; 3) DDDR; 4) AAIR; 5) VDD. Prawidłowa odpowiedź to:

Częstoskurcz nawrotny z odnóg pęczka Hisa: 1) ma najczęściej morfologię LBBB i odchylenie osi elektrycznej w lewo; 2) ma najczęściej morfologię RBBB i odchylenie osi elektrycznej w lewo; 3) występuje najczęściej w przebiegu kardiomiopatii rozstrzeniowej; 4) występuje najczęściej w przebiegu kardiomiopatii przerostowej; 5) celem ablacji jest zablokowanie prawej odnogi pęczka Hisa. Prawidłowa odpowiedź to:

Implantacja ICD jest zalecana (Klasa zaleceń I) u pacjentów: 1) z bezobjawową HF oraz LVEF< 35% mimo 3-miesięcznej optymalnej farmakoterapii z przewidywanym ponad rocznym okresem przeżycia w dobrym stanie; 2) z bezobjawową dysfunkcją skurczową lewej komory z LVEF < 30% o etiologii niedokrwiennej przynajmniej 40 dni po przebytym MI; 3) z objawową HF NYHA II-III oraz LVEF < 35% mimo 3-miesięcznej optymalnej farmakoterapii z przewidywanym ponad rocznym okresem przeżycia w dobrym stanie; 4) z objawową HF NYHA II-IV oraz LVEF < 35% mimo 3-miesięcznej optymalnej farmakoterapii z przewidywanym ponad rocznym okresem przeżycia w dobrym stanie; 5) z objawową HF NYHA II-III oraz LVEF < 30% mimo 3-miesięcznej optymalnej farmakoterapii z przewidywanym ponad rocznym okresem przeżycia w dobrym stanie. Prawidłowa odpowiedź to:

Spośród wymienionych leków antyarytmicznych istotne zwiększenie ryzyka wystąpienia częstoskurczu torsade de pointes (TdP) powodują: 1) chinidyna; 2) prokainamid; 3) lidokaina; 4) meksyletyna; 5) sotalol; 6) flekainid. Prawidłowa odpowiedź to:

W skali HASBLED nie przyznaje się punktu za: 1) marskość wątroby; 2) podwyższenie ASPAT/ALAT 2x; 3) przewlekłe stosowanie NLPZ; 4) przewlekłą steroidoterapię; 5) przebyty TIA. Prawidłowa odpowiedź to:

U 25-letniego, aktywnego fizycznie mężczyzny, skierowanego na badanie holterowskie z powodu uczucia 'nierównego bicia serca' stwierdzono rytm zatokowy o średniej częstotliwości dobowej 65/min., okresowo zwolnienia do 42/min. w ciągu dnia i do 32 w nocy oraz 60 pobudzeń dodatkowych nadkomoro- wych bez istotnej zmienności dobowej. U tego pacjenta:

Chory lat 77, z niewydolnością serca o etiologii innej niż niedokrwienna, w 'ambulatoryjnej' klasie IV wg NYHA, z frakcją wyrzutową lewej komory 30%, rytmem zatokowym 70/min., blokiem lewej odnogi pęczka Hisa i czasem trwania zespołu QRS 125 ms, 3-sekundową wstawką częstoskurczu komorowego w badaniu holterowskim, leczony optymalnie farmakologicznie, który nie jest kandydatem do przeszczepu serca ani leczenia przy użyciu urządzeń do wspomagania lewej komory, ma wskazania do:

Badanie elektrofizjologiczne w ocenie ryzyka wystąpienia groźnych komorowych zaburzeń rytmu serca jest przydatne we wszystkich niżej wymienionych stanach chorobowych, z wyjątkiem:

U pacjentów z kardiomiopatią przerostową najczęściej występującym zaburzeniem rytmu serca jest:

U chorego 6 miesięcy po zawale serca, z frakcją wyrzutową 43% wystąpił utrwalony jednokształtny częstoskurcz komorowy o częstotliwości zespołów komorowych 150/min, któremu towarzyszyło uczucie kołatania serca. U tego chorego należy:

Wskaż doustny lek przeciwcukrzycowy I-go rzutu u pacjentów z HFpEF i HFmrEF:

U pacjenta z ostrą niewydolnością serca należy rozważyć nieinwazyjną wentylację dodatnimi ciśnieniami w drogach oddechowych, jeśli parametry świadczące o nadmiernym wysiłku oddechowym mają wartości:

Leków rozszerzających naczynia w ostrej niewydolności serca nie należy podawać dożylnie, jeżeli u chorego stwierdza się:

Ostra kardiotoksyczność antracyklin może spowodować:

Wskaż prawdziwe stwierdzenia dotyczące kardiomiopatii alkoholowej: 1) eliminacja spożycia alkoholu może zatrzymać postęp choroby lub doprowadzić do poprawy funkcji skurczowej lewej komory; 2) istnieje swoisty obraz histopatologiczny w biopsji mięśnia sercowego; 3) w patofizjologii rolę odgrywa niedożywienie i braki witamin; 4) jest ona główną przyczyną wtórnej nieniedokrwiennej kardiomiopatii rozstrzeniowej w Europie; 5) w odróżnieniu od idiopatycznej kardiomiopatii rozstrzeniowej nie występują w niej arytmie nadkomorowe. Prawidłowa odpowiedź to:

Najlepsze efekty leczenia niewydolności serca stymulacją resynchronizującą uzyskuje się, gdy: 1) wyjściowo obecny jest RBBB; 2) przy wieloletnim nadciśnieniu tętniczym; 3) szerokość własnych zespołów QRS przekracza 150 ms i jest LBBB; 4) stosuje się optymalną farmakoterapię niewydolności serca; 5) pacjent ma utrwalone migotanie przedsionków. Prawidłowa odpowiedź to: