Egzamin PES / Kardiologia / jesień 2018

Wskaż fałszywe stwierdzenia: 1) łączne stosowanie erytromycyny i prawastatyny nie zwiększa ryzyka wystąpienia miopatii; 2) należy unikać łącznego stosowania statyn i fibratów u osób leczonych werapamilem; 3) podstawowym celem leczenia hipercholesterolemii u osób z chorobą niedokrwienną serca jest stężenie cholesterolu całkowitego < 3,0 mmol/l; 4) duża skuteczność inhibitorów enzymu konwertującego wynika między innymi z większego zmniejszania ciśnienia tętniczego w aorcie niż w tętnicy ramieniowej; 5) podstawową cechą beta-blokerów, która wpływa na ich skuteczność we wtórnej prewencji choroby niedokrwiennej serca jest ich kardioselektywność. Prawidłowa odpowiedź to:

Do lekarza zgłosił się 60-letni mężczyzna po zabiegu angioplastyki wieńco- wej przed 3 laty, z prawidłowym ciśnieniem tętniczym i prawidłowym stężeniem cholesterolu całkowitego oraz cholesterolu frakcji LDL. Pacjent przestał palić 3 lata temu. Do której kategorii ryzyka sercowo-naczyniowego należy pacjent?

W jakich sytuacjach klinicznych aktualne wytyczne rekomendują dokonanie pomiaru wskaźnika kostkowo-ramiennego? 1) kobieta w wieku 52 lat, której ojciec cierpiał na chromanie przestankowe; 2) brak tętna na tętnicach kończyn dolnych i/lub szmer naczyniowy; 3) niegojąca się rana w obrębie kończyny dolnej; 4) przebyty zawał mięśnia sercowego typu 1; 5) niewydolność serca z LVEF < 30% o etiologii niedokrwiennej; 6) dializoterapia. Prawidłowa odpowiedź to:

W ostrym niedokrwieniu kończyny dolnej, żywe tkanki ale zagrożone martwicą, zaburzenia czucia obejmujące więcej niż palce nóg, niewielki /umiarkowany deficyt ruchowy to wg klasyfikacji Rutherforda stopień:

Które z następujących cech klinicznych i morfologicznych wiążą się ze zwiększonym ryzykiem udaru mózgu u pacjentów z bezobjawowym zwężeniem tętnicy szyjnej leczonych zachowawczo? 1) wiek > 80 lat; 2) TIA/udar mózgu po przeciwnej stronie; 3) niemy klinicznie udar mózgu po tej samej stronie; 4) blaszki hiperechogenne w badaniu usg tętnic szyjnych; 5) krwawienie do blaszki miażdżycowej w angiografii rezonansu magnetycznego tętnic szyjnych. Prawidłowa odpowiedź to:

U pacjentów z chorobą tętnic obwodowych (ale bez udokumentowanej objawowej choroby niedokrwiennej serca) zaleca się statyny i zmniejszenie stężenia cholesterolu LDL w osoczu do następujących wartości:

Wskaż fałszywe stwierdzenie dotyczące nadciśnienia białego fartucha:

Kobieta lat 32, w drugim trymestrze ciąży zgłosiła się do izby przyjęć z powodu nadciśnienia tętniczego. Dotychczas u chorej nie stwierdzano podwyż- szonego ciśnienia tętniczego krwi. Podczas badania stwierdzono ciśnienie 180/100 mmHg. W tej sytuacji należy:

64-letnia pacjentka leczona z powodu nadciśnienia tętniczego ACE inhibi- torem, diuretykiem tiazydopodobnym i kardioselektywnym beta-adrenolitykiem, stosująca też statynę z powodu hiperlipidemii, obecnie zgłosiła się na planową wizytę kontrolną. W wywiadzie bez stenokardii ani skarg dotyczących wydolności wysiłkowej. Chora ma częste ataki kolki żółciowej i obecnie przygotowuje się do planowego zabiegu cholecystektomii. Ciśnienie tętnicze zmierzone podczas wizyty (średnia z dwóch pomiarów) 136/73 mmHg, w zapisach EKG rytm zatokowy, miarowy o częstości 70/min. Zapis prawidłowy. Wydano pacjentce zaświadczenie o braku przeciwwskazań do zabiegu chirurgicznego. W okresie okołozabiegowym: 1) należy kontynuować stosowanie wszystkich leków przeciwnadciśnieniowych; 2) należy kontynuować stosowanie beta-adrenolityku i statyny; 3) należy odstawić diuretyk na kilka dni przed zabiegiem ze względu na niekorzystny wpływ związany z utratą płynów w trakcie zabiegu; 4) ponieważ utrata płynów w czasie zabiegu może nasilać działania ACE inhibitorów, należy rozważyć odstawienie inhibitora ACE 24 godziny przed zabiegiem; 5) w dniu zabiegu nie należy w ogóle podawać leków przeciwnadciśnieniowych. Prawidłowa odpowiedź to:

Pożądana w profilaktyce chorób układu krążenia wartość wskaźnika masy ciała to:

Do lekarza zgłosiła się 55-letnia kobieta celem oceny ryzyka sercowo-naczy- niowego i ustalenia dalszego postępowania. Bez chorób układu krążenia w wywia- dzie. Pacjentka pali papierosy od 10 lat, nie ma nadwagi. Ciśnienie tętnicze wynosi 120/75 mmHg. Stężenie cholesterolu całkowitego 7,0 mmol/l (ok. 266 mg/dl), stężenie cholesterolu LDL 4,6 mmol/l (ok. 175 mg/dl). W oparciu o skalę Pol-SCORE oceniono, że pacjentka ma umiarkowane ryzyko sercowo-naczyniowe. Wskaż, jakie powinno być, zgodnie z wytycznymi, postępowanie u tej pacjentki?

Które zalecenia (oraz klasa zaleceń) dotyczące leczenia wstrząsu kardiogennego w przebiegu STEMI są prawdziwe? 1) zaleca się inwazyjne monitorowanie ciśnienia tętniczego za pomocą cewnika wewnątrztętniczego, tylko gdy wstrząs jest oporny na leczenie; 2) należy rozważyć kontrapulsację wewnątrzaortalną we wstrząsie z powodu powikłań mechanicznych; 3) należy rozważyć ocenę hemodynamiczną za pomocą cewnika wprowa- dzanego do tętnicy płucnej w celu potwierdzenia rozpoznania lub uzyskania wskazówek terapeutycznych; 4) można rozważyć ultrafiltrację u pacjentów z opornym na leczenie zastojem, którzy nie odpowiadają na leczenie diuretyczne; 5) zaleca się krótkoterminowe wspomaganie mechaniczne, tylko gdy wstrząs jest oporny na leczenie; 6) nie zaleca się rutynowej kontrapulsacji wewnątrzaortalnej. Prawidłowa odpowiedź to:

Jakie wartości peptydów natriuretycznych są wymagane jako jedno z kryteriów rozpoznania HFmrEF i HFpEF?

Który objaw nie należy do objawów podmiotowych (tzw. mniej typowych) u chorych z niewydolnością serca?

O hipoperfuzji narządowej w przebiegu ostrej niewydolności serca świadczy:

Wskaż fałszywe stwierdzenie dotyczące leczenia ostrej niewydolności serca w zawale serca typu STEMI:

Przeciwwskazania do podania leków rozszerzających naczynia u pacjenta z ostrą niewydolnością serca obejmują: 1) RR skurczowe < 90 mmHg; 2) RR rozkurczowe < 95 mmHg; 3) cechy zastoju nad płucami; 4) ciężkie zwężenie zastawki aortalnej; 5) zawał prawej komory serca. Prawidłowa odpowiedź to:

U pacjenta z ciężką niewydolnością serca przeciwwskazaniem do wszczepienia urządzenia wspomagającego pracę lewej komory serca jest:

Wskaż fałszywe stwierdzenie dotyczące lewosimendanu:

50-letni mężczyzna z kardiomiopatią nieniedokrwienną, po implantacji ICD, przewlekle leczony karwedilolem 2x 25 mg, ramiprylem 2x 5 mg, spironolem 2x 25 mg, furosemidem 240 mg w dawkach podzielonych, digoksyną 0,125 mg, zgłosił się na planową wizytę do poradni kardiologicznej. W wywiadach: duszność wysiłkowa - NYHA III. W badaniu przedmiotowym stwierdzono RR 100/64 mmHg, osłuchowo trzeszczenia u podstawy płuc symetryczne, niewielkie obrzęki kończyn dolnych. W ekg rytm zatokowy 64/min, niespecyficzne zaburzenia przewodnictwa- QRS 115 ms. W badaniu echokardiograficznym stwierdzono poszerzoną lewą komorę - 65 mm, EF 35%. Następnym krokiem w postępowaniu terapeutycznym będzie:

Wskaż, które z poniższych stwierdzeń są prawdziwe w świetle wyników polskiego rejestru ostrych zespołów wieńcowych? 1) względna zapadalność na STEMI zmniejsza się, natomiast na NSTEMI ulega zwiększeniu; 2) STEMI występuje częściej u starszych niż u młodszych osób; 3) STEMI występuje częściej u mężczyzn niż u kobiet. Prawidłowa odpowiedź to:

U chorych ze STEMI, bezwzględne przeciwwskazania do leczenia fibrynolitycznego stanowią: 1) nowotwór lub malformacja tętniczo-żylna w ośrodkowym układzie nerwowym; 2) krwawienie wewnątrzczaszkowe kiedykolwiek w wywiadzie; 3) udar niedokrwienny w ciągu poprzedzających 12 miesięcy; 4) incydent przemijającego niedokrwienia OUN w ciągu poprzedzających 6 miesięcy; 5) ciąża; 6) aktualne krwawienie miesięczne; 7) doustne leczenie przeciwkrzepliwe; 8) infekcyjne zapalenie wsierdzia. Prawidłowa odpowiedź to:

U części pacjentów z przebytym STEMI należy rozważać wczesne wypi- sanie ze szpitala (w ciągu 48-72 h), jeżeli zorganizowano wczesną rehabilitację oraz odpowiednią dalszą obserwację oraz gdy są to pacjenci z grupy niskiego ryzyka. Do kryteriów niskiego ryzyka w tym przypadku należą: 1) wiek < 70 lat; 2) wiek < 80 lat; 3) płeć męska; 4) LVEF > 45%; 5) LVEF > 40%; 6) choroba jedno- lub dwunaczyniowa; 7) skuteczna PCI; 8) brak utrzymujących się zaburzeń rytmu serca. Prawidłowa odpowiedź to:

Wskaż prawdziwe stwierdzenia dotyczące pacjentów w starszym wieku (w porównaniu do osób młodszych) przechodzących STEMI: 1) częstsze są nietypowe objawy zawału mięśnia sercowego; 2) rozpoznanie zawału mięśnia sercowego może być opóźnione; 3) wyższe ryzyko krwawień; 4) wyższe ryzyko powikłań mechanicznych; 5) mniejsze korzyści z leczenia reperfuzyjnego; 6) nie preferuje się dostępu przez tętnicę promieniową. Prawidłowa odpowiedź to:

Wskaż prawdziwe stwierdzenia dotyczące MINOCA: 1) częstość występowania MINOCA wśród pacjentów przyjmowanych z roboczym rozpoznaniem zawału mięśnia sercowego wynosi około 20%; 2) roczna śmiertelność w MINOCA wynosi około 3,5%; 3) rozpoznania MINOCA dokonuje się u pacjenta z obrazem klinicznym od- powiadającym zawałowi mięśnia sercowego, jeżeli są spełnione określone kryteria. Prawidłowa odpowiedź to:

Wskaż punkt odcięcia w skali PRECISE-DAPT wskazujący na rozważe- nie odstawienia antagonisty P2Y12 po 6 miesiącach od ostrego zespołu wieńco- wego, u pacjenta leczonego za pomocą przezskórnej interwencji wieńcowej:

U chorego po zabiegu angioplastyki wieńcowej izolowanej krótkiej zmiany w środkowym odcinku gałęzi okalającej, leczonego przewlekle doustnym antyko- agulantem z powodu niezastawkowego migotania przedsionków, u którego obec- ne są czynniki ryzyka krwawienia, terapię dwoma lekami przeciwpłytkowymi i le- kiem przeciwkrzepliwym, w przypadku dążenia do najkrótszego stosowania terapii trójlekowej można ograniczyć do:

U chorego z ostrym zespołem wieńcowym z przetrwałym uniesieniem ST powikłanym ostrą niewydolnością serca z hipotensją, w doraźnej kontroli częstotliwości rytmu serca w przypadku obecności migotania przedsionków należy zastosować:

Pacjent leczony przewlekle doustnym antykoagulantem z powodu migotania przedsionków w przypadku rozpoznania ostrego zespołu wieńcowego z przetrwałym uniesieniem ST powinien otrzymać następujące leczenie przeciwpłytkowe:

Wskaż błędną dawkę leku przeciwpłytkowego podczas pierwotnej PCI w przebiegu zawału serca z uniesieniem odcinka ST:

67-letni pacjent z wywiadem nadciśnienia tętniczego, miażdżycy tętnic kończyn dolnych został przyjęty do oddziału kardiologii z powodu ostrego zawału mięśnia sercowego NSTEMI. Pacjenta poddano skutecznej angioplastyce bifur- kacji prawej tętnicy wieńcowej w segmencie 2 z implantacją łącznie 2 stentów DES nowej generacji uwalniających zotarolimus (3,5 x 28 mm i 3,0 x 24 mm) oraz wdrożono podwójne leczenie przeciwpłytkowe: aspiryna 1x75 mg i tikagrelor 2x 90 mg. W 3. dobie pobytu w szpitalu pacjent zgłosił duszność w godzinach ran- nych, niezależną od wysiłku, bez nowych zmian niedokrwiennych w ekg. Wskaż prawdziwe stwierdzenia dotyczące podwójnego leczenia przeciwpłytkowego: 1) z uwagi na spełnioną definicję złożonego zabiegu angioplastyki wieńcowej, można rozważyć wydłużenie DAPT > 12 m-cy; 2) z uwagi na współistniejącą chorobę tętnic obwodowych, można rozważyć wydłużenie DAPT > 12 m-cy; 3) przy utrzymywaniu się duszności, po wykluczeniu innych przyczyn należy wziąć pod uwagę potencjalne działanie uboczne tikagreloru i rozważyć zamianę leku na inny z grupy inh. P2Y12; 4) w przypadku zamiany tikagreloru na klopidogrel wskazane jest podanie dawki nasycającej 600 mg klopidogrelu 24 h po ostatniej dawce tikagreloru; 5) w momencie interwencji wieńcowej, w celu oszacowania optymalnego czasu trwania podwójnego leczenia przeciwpłytkowego można rozważyć użycie skali PRECISE-DAPT lub DAPT score. Prawidłowa odpowiedź to:

Wskaż prawdziwe stwierdzenie dotyczące leczenia fibrynolitycznego w STEMI:

Pacjentowi leczonemu klopidogrelem, przyjętemu do szpitala z powodu ostrego zespołu wieńcowego, bez krwawienia wewnątrzczaszkowego w wywia- dzie lub czynnego krwawienia, należy podać we wczesnym okresie po przyjęciu:

Wskaż przyczyny zawału typu 2: 1) pęknięcie blaszki miażdżycowej; 2) anemia; 3) zakrzepica w stencie; 4) niedociśnienie; 5) niedotlenienie. Prawidłowa odpowiedź to:

Jakie połączenie lekowe i jak długo należy zastosować u pacjenta z leczonym utrwalonym migotaniem przedsionków, u którego rozpoznano OZW leczony angioplastyką z implantacją stentu DES? 1) ASA+ klopidogrel + OAC przez 1 do 6 miesięcy, a następnie ASA lub klopidogrel + OAC do 12 miesięcy jeśli pacjent znajduje się w grupie niskiego ryzyka krwawienia; 2) ASA+ tikagrelor + OAC przez 1 miesiąc, a następnie ASA lub tikagrelor + OAC do 12 miesięcy jeśli pacjent znajduje się w grupie wysokiego ryzyka krwawienia; 3) ASA +klopidogrel+ OAC przez 1 miesiąc, a następnie ASA lub klopidogrel + OAC do 12 miesięcy jeśli pacjent znajduje się w grupie wysokiego ryzyka krwawienia; 4) ASA+ tikagrelor + OAC przez 1 do 6 miesięcy, a następnie ASA lub tikagrelor + OAC do 12 miesięcy jeśli pacjent znajduje się w grupie niskiego ryzyka krwawienia; 5) ASA+ prasugrel + OAC przez 1 miesiąc, a następnie ASA lub prasugrel + OAC do 12 miesięcy jeśli pacjent znajduje się w grupie niskiego ryzyka krwawienia. Prawidłowa odpowiedź to:

Chory lat 67, z pozawałową niewydolnością serca, w 'ambulatoryjnej' klasie III wg NYHA, z frakcją wyrzutową lewej komory 39%, rytmem zatokowym 70/min., stałym blokiem przedsionkowo-komorowym pierwszego stopnia, napado- wym blokiem przedsionkowo-komorowym II⁰ typ 2:1, 3-sekundową wstawką częstoskurczu komorowego w badaniu holterowskim. Zawał serca był leczony pierwotną angioplastyką wieńcową gałęzi międzykomorowej przedniej przed 6 miesiącami. Pozostaje na optymalnym leczeniu farmakologicznym. Pacjent ma wskazania:

Na rycinie poniżej przedstawiono prawidłowo działający stymulator w trybie:

U 25-letniego, aktywnego fizycznie mężczyzny, skierowanego na badanie holterowskie z powodu uczucia 'nierównego bicia serca', stwierdzono rytm zato- kowy o średniej częstotliwości dobowej 65/min., okresowo zwolnienia do 55/min. w ciągu dnia i do 45/min. w nocy oraz 100 pobudzeń dodatkowych nadkomoro- wych bez istotnej zmienności dobowej. W nocy stwierdzono jedną pauzę o czasie trwania 4s w mechanizmie bloku przedsionkowo-komorowego. U tego pacjenta należy wszczepić stymulator w trybie:

Spośród niżej wymienionych leków antyarytmicznych istotne wydłużenie czasu trwania zespołów QRS powodują: 1) chinidyna; 2) prokainamid; 3) lidokaina; 4) meksyletyna; 5) sotalol; 6) flekainid. Prawidłowa odpowiedź to:

U chorych z zespołem preekscytacji (pęczek Kenta) najczęstszym zaburzeniem rytmu jest:

Wskaż fałszywe stwierdzenie dotyczące EKG:

Wskaż fałszywe stwierdzenia: 1) dla zespołu Brugadów charakterystyczne są zgony podczas wysiłku fizycznego; 2) dla zespołu długiego QT typu 1 charakterystyczne są zgony podczas odpoczynku lub snu; 3) dla zespołu długiego QT typu 2 charakterystyczne są zgony pod wpływem emocji i bodźców słuchowych; 4) leki z grupy ß-blokerów są w podobnym stopniu skuteczne w leczeniu pacjentów z wszystkimi typami zespołu długiego QT. Prawidłowa odpowiedź to:

Wskaż prawdziwe stwierdzenia dotyczące zapalenia wsierdzia na urządzeniach wszczepialnych (CDRIE): 1) manifestacja kliniczna CDRIE jest często myląca, z dominującymi objawami pulmonologicznymi i reumatologicznymi, jak również cechami miejscowego zakażenia; 2) w przypadku niewyjaśnionej przyczyny gorączki u chorego z implantowanym urządzeniem do elektroterapii należy podejrzewać CDRIE; 3) podstawą rozpoznania CDRIE są badania echokardiograficzne i posiewy krwi; 4) bakteriemia S. aureus może być jedynym objawem zakażenia urządzenia wszczepialnego i wymaga postępowania jak w CDRIE; 5) w przypadku infekcji loży urządzenia wszczepialnego należy wykonać badanie echokardiograficzne przezklatkowe, a w przypadku podejrzenia wegetacji na elektrodach należy rozszerzyć diagnostykę o echokardiografię przezprzełykową. Prawidłowa odpowiedź to:

Jaki najkrótszy interwał R-R preekscytowanych pobudzeń w trakcie spon- tanicznego lub indukowanego migotania przedsionków jest markerem zwiększo- nego ryzyka nagłego zgonu sercowego u pacjentów z zespołem WPW?

Przy zabiegach chirurgicznych z niskim ryzykiem krwawienia (np. implantacja stymulatora serca) u pacjentów z prawidłową funkcją nerek, którzy przewlekle przyjmują NOAC, zaleca się przyjęcie ostatniej dawki NOAC na:

U pacjenta z ubytkiem w przegrodzie międzyprzedsionkowej typu II z przeciekiem lewo-prawym, zwiększone wysycenie tlenem krwi występuje w: 1) lewym przedsionku; 2) prawym przedsionku; 3) prawej komorze; 4) zatoce wieńcowej; 5) aorcie. Prawidłowa odpowiedź to:

Synchronizację rytmu przedsionków i komór zapewniają tryby stymulacji: 1) DDD; 2) VVIR; 3) VDD; 4) AAIR; 5) VVI. Prawidłowa odpowiedź to:

U pacjentów z migotaniem przedsionków można bezpiecznie stosować: 1) dabigatran przy klirensie kreatyniny 30 - 50 ml/min; 2) dabigatran przy klirensie kreatyniny > 50 ml/min; 3) apiksaban przy klirensie kreatyniny > 30 ml/min; 4) rywaroksaban przy klirensie kreatyniny 15 - 30 ml/min; 5) rywaroksaban przy klirensie kreatyniny > 30 ml/min. Prawidłowa odpowiedź to:

68-letni pacjent po przezcewnikowej ablacji migotania przedsionków (izolacja RF żył płucnych), obciążony nadciśnieniem tętniczym i cukrzycą powinien kontynuować doustne leczenie przeciwkrzepliwe:

W diagnostyce i leczeniu arytmii komorowych u pacjentów z kardiomio- patią rozstrzeniową można zastosować: 1) beta-blokery; 2) amiodaron; 3) programowaną stymulację komór w kwalifikacji do ICD; 4) wszczepienie ICD przy niestabilnym hemodynamicznie VT; 5) poszukiwanie czynników arytmogennych. Prawidłowa odpowiedź to:

Podskórny ICD (S-ICD) posiada następujące funkcje: 1) defibrylacja/kardiowersja impulsem o energii do 80 J; 2) analiza wewnątrzsercowego sygnału przedsionkowego i komorowego; 3) krótkotrwała stymulacja serca po wyładowaniu; 4) stymulacja antyarytmiczna częstoskurczu komorowego; 5) stymulacja sekwencyjna przy bradykardii. Prawidłowa odpowiedź to:

W diagnostyce katecholaminergicznego częstoskurczu komorowego (CPVT) pomocne są: 1) próba wysiłkowa; 2) badanie echokardiograficzne; 3) EKG; 4) inwazyjne badanie elektrofizjologiczne (EPS) z programowaną stymulacją komór w celu stratyfikacji ryzyka SCD; 5) genotypowanie. Prawidłowa odpowiedź to:

Do kryteriów diagnostycznych przerostu prawej komory przy obecności bloku lewej odnogi pęczka Hisa zalicza się: 1) obecność załamka R w końcowej części QRS w aVR; 2) woltaż wszystkich odprowadzeń kończynowych < 0,8 mV; 3) woltaż wszystkich odprowadzeń kończynowych < 0,6 mV; 4) R/S w V5 < 1; 5) amplituda załamka R w V1 > 1,5 mV (15 mm). Prawidłowa odpowiedź to:

U chorego z niewydolnością nerek (eGFR 40 ml/min/1,73 m2), leczonego przewlekle dabigatranem z powodu niezastawkowego, utrwalonego migotania przedsionków, u którego ma być wykonany planowy zabieg chirurgiczny w znieczuleniu nadoponowym, lek przeciwkrzepliwy należy odstawić na co najmniej:

U chorego bez istotnej strukturalnej choroby serca czynnikami charakterystyki incydentu omdlenia wskazującymi na niskie ryzyko, pozwalając na zwolnienie do domu z SOR, są wszystkie poniższe, z wyjątkiem:

Pacjent w wieku 37 lat został przyjęty do szpitala celem diagnostyki po omdleniu. W wywiadzie utrzymujący się stan podgorączkowy od kilku tygodni. W badaniu przedmiotowym stwierdzono brak tętna na tętnicy ramiennej po stronie lewej i szmer nad tętnicą podobojczykową po tej samej stronie oraz szmer niedo- mykalności zastawki aortalnej. W badaniach laboratoryjnych stwierdzono podwyż- szone wartości OB i CRP. W wykonanym badaniu angiograficznym stwierdzono istotne zwężenie w tętnicy podobojczykowej lewej oraz poszerzenie początko- wego odcinka aorty zstępującej ze zwężeniem w okolicy nadprzeponowej i ponownym rozdęciem w odcinku brzusznym. W leczeniu należy uwzględnić:

Do omdleń z przyczyn kardiogennych zalicza się wszystkie niżej wymienione przyczyny, z wyjątkiem:

W leczeniu zespołu uzależnienia od tytoniu można stosować następujące leki, z wyjątkiem:

Słyszalny nad koniuszkiem szmer rozkurczowy, którego głośność zwięk- sza się w pozycji lewobocznej, po wysiłku fizycznym i w trakcie kaszlu i ćwiczeń izometrycznych, a zmniejsza się w fazie II testu Valsalvy i niekiedy w trakcie wdechu, niepromieniujący, odpowiada:

Wskaż prawdziwe stwierdzenie dotyczące trzasku otwarcia, charakterystycznego zjawiska w zwężeniu zastawki mitralnej:

Wypełnianie się/nasilanie się wypełnienia żył szyjnych w czasie wdechu (objaw Kussmaula) może być objawem wszystkich poniższych stanów, z wyjątkiem:

W leczeniu kardiomiopatii przerostowej zawężającej drogę odpływu lewej komory stosuje się: 1) farmakoterapię amlodypiną; 2) farmakoterapię beta-blokerami w połączeniu ze stałą stymulacją komorową; 3) chirurgiczne wycięcie części przegrody międzykomorowej; 4) farmakoterapię beta-blokerami; 5) ablację alkoholową przegrody międzykomorowej. Prawidłowa odpowiedź to:

NOAC można stosować u pacjentów z migotaniem przedsionków przy: 1) bioprotezie zastawki mitralnej wszczepionej z powodu reumatycznej stenozy mitralnej (po 3 mies. od operacji); 2) bioprotezie zastawki mitralnej wszczepionej z powodu degeneracyjnej niedomykalności mitralnej (po 3 mies. od operacji); 3) sztucznej mechanicznej zastawce aortalnej; 4) umiarkowanej lub ciężkiej stenozie mitralnej; 5) łagodnej, umiarkowanej stenozie aortalnej. Prawidłowa odpowiedź to:

Przy zmianie warfaryny (INR 2-3) na NOAC u pacjenta z migotaniem przedsionków z prawidłową funkcją nerek zaleca się:

Przy planowej ablacji migotania przedsionków u pacjenta z prawidłową funkcją nerek, który przewlekle przyjmuje NOAC:

Przy implantacji stymulatora serca u pacjenta z prawidłową funkcją nerek, który przewlekle przyjmuje NOAC z powodu migotania przedsionków:

Stężenie dabigatranu we krwi wzrasta przy jednoczesnym stosowaniu: 1) amiodaronu; 2) werapamilu; 3) digoksyny; 4) diltiazemu; 5) dronaderonu. Prawidłowa odpowiedź to:

Pacjent lat 68, wcześniej nieleczony, od 4 tygodni okresowo gorączkujący został przyjęty z podejrzeniem infekcyjnego zapalenia wsierdzia. W badaniach laboratoryjnych wysoka leukocytoza, hs CRP 45 mg/l, prokalcytonina - wynik dodatni. W TTE pogrubienie przedniego płatka mitralnego. Który z poniższych schematów antybiotykoterapii należy zastosować?

Niescalenie mięśnia lewej komory: 1) może towarzyszyć niektórym wrodzonym wadom serca; 2) w zaawansowanej postaci jest wskazaniem do stosowania antykoagulantów; 3) stanowi wskazanie stymulacji resynchronizującej; 4) rozpoznaje się, gdy grubość warstwy niescalonej jest co najmniej 2x większa od warstwy prawidłowej pod koniec skurczu; 5) zwykle przebiega z zaburzeniami przewodzenia A-V. Prawidłowa odpowiedź to:

W całkowicie skorygowanej izolowanej transpozycji wielkich pni naczyniowych często może wystąpić: 1) blok przedsionkowo - komorowy; 2) sinica; 3) zatorowość płucna; 4) zawał serca; 5) niewydolność komory systemowej. Prawidłowa odpowiedź to:

Kardiomiopatia połogowa: 1) występuje u kobiet z wcześniej stwierdzoną patologią ze strony układu krążenia; 2) częściej występuje u młodych ciężarnych; 3) zawsze przebiega ze znacznym poszerzeniem lewej komory; 4) często nawraca w kolejnych ciążach; 5) pojawia się pod koniec ciąży lub w pierwszych miesiącach po porodzie. Prawidłowa odpowiedź to:

Alkoholowa ablacja przegrody międzykomorowej w zawężającej kardio- miopatii przerostowej nie jest brana pod uwagę: 1) u pacjentów objawowych z gradientem w LVOT w spoczynku lub po prowokacji > 50 mmHg; 2) przy grubości przypodstawnej części przegrody międzykomorowej powyżej 25 mm; 3) przy zaburzeniach przewodzenia przedsionkowo-komorowego i/lub śródkomorowego; 4) przy towarzyszącej bardzo dużej niedomykalności mitralnej; 5) w koniuszkowej postaci kardiomiopatii przerostowej. Prawidłowa odpowiedź to:

Bezwzględnym przeciwwskazaniem do nakłucia osierdzia w leczeniu tamponady serca jest:

Typowe zmiany występujące w arytmogennej kardiomiopatii prawokomorowej to: 1) niezupełny blok prawej odnogi i fala epsilon w EKG; 2) pogrubienie wiązki pośredniej; 3) bloki przedsionkowo - komorowe; 4) ciężka niedomykalność zastawki trójdzielnej; 5) częstoskurcze komorowe o morfologii RBBB. Prawidłowa odpowiedź to:

Wskaż cechy różniące zaciskające zapalenia osierdzia od kardiomiopatii restrykcyjnej: 1) duża zmienność oddechowa przepływu przez zastawkę mitralną; 2) znaczne poszerzenie obu przedsionków; 3) prawidłowe wskaźniki relaksacji mięśnia sercowego w doplerze tkankowym; 4) zapadanie ściany prawego przedsionka; 5) niska frakcja wyrzutowa lewej komory. Prawidłowa odpowiedź to:

Kardiomiopatią restrykcyjną typową dla strefy tropikalnej i subtropikalnej jest:

U kobiety w ciąży w stanie przedrzucawkowym stosuje się niżej wymienione leki, z wyjątkiem:

Wskaż, które z niżej wymienionych czynników, stwierdzonych przy przyjęciu do szpitala, wiążą się ze złym rokowaniem u pacjenta z infekcyjnym zapaleniem wsierdzia:

W przypadku infekcyjnego zapalenia wsierdzia ze wskazaniami do leczenia chirurgicznego, jeśli wystąpi krwawienie wewnątrzczaszkowe, zabieg kardiochirurgiczny powinno się wykonać w następującym czasie od incydentu krwawienia do OUN:

Zapalenie aorty może wystąpić w przebiegu:

Tamponada serca występuje często w przebiegu ostrego zapalenia osierdzia o etiologii:

Wskaż prawdziwe stwierdzenia dotyczące problematyki migotania przedsionków u chorych z nabytą wadą zastawkową: 1) u chorych z mechaniczną protezą zastawkową dochodzi do aktywacji zewnątrz i wewnątrzpochodnej kaskady krzepnięcia; 2) chorzy z umiarkowaną i ciężką stenozą mitralną cechują się wysokim ryzykiem powikłań zakrzepowo-zatorowych; dodatkowo wada prowadzi do aktywacji płytek krwi; 3) ryzyko powikłań krwotocznych u chorych z ciężką stenozą aortalną i migotaniem przedsionków stosujących NOAC wzrasta z powodu niedoboru czynnika vWF; 4) u chorych z migotaniem przedsionków i wadą zastawkową należących do typu 2 klasyfikacji EHRA w ocenie ryzyka zakrzepowo-zatorowego należy rozważyć: typ i zaawansowanie wady zastawkowej oraz czynniki ryzyka zawarte w skali CHA2DS2-VASc; 5) u chorych z migotaniem przedsionków i wadą zastawkową należących do typu 1 klasyfikacji EHRA należy stosować leki będące antagonistami witaminy K. Prawidłowa odpowiedź to:

Równoczasową interwencję na zastawce mitralnej w ciężkiej przewlekłej wtórnej niedomykalności mitralnej u chorego poddawanego zabiegowi CABG zaleca się:

83-letnia pacjentka z wywiadem nadciśnienia tętniczego została przyjęta w trybie pilnym z powodu przezkrętarzowego złamania kości udowej lewej i zakwalifikowana do pilnej operacji ortopedycznej. Z uwagi na obecność szmeru skurczowego nad sercem, konsultujący anestezjolog zlecił konsultację kardiolo- giczną. W badaniu fizykalnym oprócz opisanego szmeru, zwracały uwagę cechy zespołu kruchości (BMI 21, BSA 1,37 m2). W trakcie dokładnego wywiadu pacjentka negowała upośledzenie tolerancji wysiłku, ból w klatce piersiowej lub utratę przytomności przed wypadkiem. W przezklatkowym badaniu echokardio- graficznym: istotny przerost lewej komory serca (IVS 14 mm, PWT 13 mm), niewielkie wymiary lewej komory (EDD 39 mm, ESD 24 mm, EDV 81 ml, ESV 38 ml), LVEF 53%. W trakcie oceny zastawki aortalnej istotne zmiany degeneracyjne zastawki z Vmax 3,4 m/s, Pmax 46 mmHg, Pmean 31 mmHg; AVA z VTI 0,7 cm2. Wskaż prawdziwe stwierdzenia dotyczące diagnostyki i postępowania w wyżej wymienionej sytuacji klinicznej: 1) nie ma podstaw do rozpoznania ciężkiej stenozy aortalnej z uwagi na brak spełnionych kryteriów dopplerowskich (Vmax <4,0 m/s, Pmean < 40 mmHg); 2) należy podejrzewać paradoksalną nisko-gradientową, nisko-przepływową stenozę arotalną (paradoxical LF-LG); 3) wskazane jest uzupełnienie diagnostyki o badanie tomografii komputerowej w kierunku stopnia uwapnienia zastawki aortalnej (calcium score), w połączeniu ze zintegrowaną echokardiograficzą i kliniczną oceną pacjenta; 4) konieczne jest wykonanie koronarografii i pilna kwalifikacja do interwencji na zastawce przed operacją ortopedyczną, po uprzednim konsylium Heart Team (SAVR vs. BAV/TAVI); 5) nie stwierdza się wskazań do interwencji na zastawce przed planowanym zabiegiem ortopedycznym. Prawidłowa odpowiedź to:

U pacjenta z podejrzeniem istotnej stenozy aortalnej stwierdzono następujące parametry w badaniu echokardiograficznym: -maksymalna prędkość przepływu przez zastawkę aortalną V maks= 2 m/s; -średni gradient ciśnienia przez zastawkę Pmean = 20 mmHg; -pole powierzchni zastawki aortalnej AVA 0,9 cm2. Po wykluczeniu możliwych błędów pomiarowych, powinno się:

Najczęstszą wadą serca w zespole Turnera jest:

Przeciwwskazaniem do przezskórnego zamykania ubytku przegrody międzyprzedsionkowej jest: 1) migotanie przedsionków; 2) stosunek przepływu płucnego do systemowego > 1,5; 3) nieprawidłowy spływ żył płucnych; 4) brak rąbka aortalnego przegrody międzyprzedsionkowej; 5) wielkość ubytku > 4 cm. Prawidłowa odpowiedź to:

Przy podejrzeniu niskoprzepływowej, niskogradientowej stenozy aortalnej u pacjenta z niską EF lewej komory należy wykonać:

Po wszczepieniu w ujście mitralne mechanicznej protezy o umiarkowanej trombogenności, docelowy INR powinien wynosić podczas stosowania antagonisty witaminy K:

W przypadku zakrzepicy zastawkowej protezy biologicznej, należy zastosować:

Zespół preekscytacji komór współistnieje z:

Przeciwwskazaniem do zabiegowego zamknięcia ubytku w przegrodzie międzykomorowej jest:

Do operacji zastawki trójdzielnej kwalifikuje się chorych z: 1) ciężkim objawowym zwężeniem; 2) ciężką bezobjawową wtórną niedomykalnością; 3) ciężką niedomykalnością towarzyszącą wadzie mitralnej kierowanej do leczenia pooperacyjnego; 4) ciężką bezobjawową niedomykalnością zastawki bez pogorszenia funkcji prawej komory; 5) łagodną niedomykalnością towarzyszącą wadzie mitralnej kierowanej do leczenia operacyjnego bez epizodu niewydolności prawej komory. Prawidłowa odpowiedź to:

U 23-letniej bezobjawowej kobiety z holosystolicznym szmerem w IV przestrzeni międzyżebrowej przy lewym brzegu mostka, stwierdzono w badaniu echokardiograficznym serce prawidłowych rozmiarów i czynności oraz restrykcyjny okołobłoniasty ubytek przegrody międzykomorowej. Maksymalna skurczowa różnica ciśnień między komorami w badaniu doplerowskim wynosi 120 mmHg. W tym przypadku lekarz powinien:

Wskaż fałszywe stwierdzenie dotyczące wrodzonej anomalii zastawki przedsionkowo-komorowej lewej:

Podzastawkowe zwężenie drogi odpływu lewej komory typowo nie towarzyszy:

Bezwzględnym przeciwwskazaniem do zajścia w ciążę nie jest:

Niedomykalność lewej zastawki przedsionkowo-komorowej typowo współistnieje z ubytkiem:

Wskaż prawdziwe stwierdzenie dla skorygowanego przełożenia pni tętniczych (l-TGA, cc-TGA):

Do tętniczego nadciśnienia płucnego w przebiegu wady wrodzonej serca może dojść u chorego: 1) z dużym ubytkiem w przegrodzie międzykomorowej; 2) z szerokim przetrwałym przewodem tętniczym; 3) z wrodzonym ciasnym zwężeniem zastawki aortalnej; 4) z ciasną koarktacją aorty; 5) po korekcji wady przeciekowej. Prawidłowa odpowiedź to:

W badaniu przedmiotowym chorego z ciężką przewlekłą niedomykalnością zastawki aortalnej można stwierdzić: 1) przesunięcie uderzenia koniuszkowego w lewo i ku dołowi; 2) holodiastoliczny szmer przy lewym brzegu mostka; 3) mezodiastoliczny turkot nad koniuszkiem serca; 4) holosystoliczny szmer nad koniuszkiem serca; 5) wysokie ciśnienie skurczowe w pomiarze metodą Korotkowa z dużą amplitudą skurczowo-rozkurczową. Prawidłowa odpowiedź to:

Odległym następstwem korekcji tetralogii Fallota wymagającym leczenia zabiegowego jest: 1) ciężka objawowa niedomykalność pnia płucnego z postępującym poszerzeniem prawej komory i jej dysfunkcją powodującą objawy; 2) poszerzenie aorty wstępującej powyżej 55 mm; 3) niedomykalność zastawki mitralnej; 4) napadowe migotanie przedsionków. Prawidłowa odpowiedź to:

Typowe odległe następstwa operacji metodą Senninga z powodu prostego przełożenia pni tętniczych (d-TGA) to: 1) niedomykalność zastawki aortalnej; 2) niedomykalność prawej zastawki przedsionkowo-komorowej (systemowej); 3) zawężania podpłucnej komory lewej w mechanizmie skurczowego ruchu do przodu przedniego płatka zastawki mitralnej; 4) ciężka niedomykalność zastawki pnia płucnego; 5) nadkomorowe zaburzenia rytmu serca. Prawidłowa odpowiedź to:

Wskazaniem do zamknięcia ubytku międzyprzedsionkowego typu wtórnego nie jest: 1) zespół Eisenmengera; 2) współistniejąca niedomykalność zastawki mitralnej; 3) poszerzenie prawej komory; 4) poszerzenie lewej komory. Prawidłowa odpowiedź to:

U 28-letniej bezobjawowej kobiety stwierdzono wyrzutowy szmer 3/6 u podstawy serca na lewo od mostka z towarzyszącym rozdwojeniem II tonu. EKG- rytm zatokowy 72/min, PQ - 0,18 s, prawogram, rSr' w V1. RTG klatki piersiowej - wzmożony przepływ płucny, poszerzony pień płucny i wąska aorta wstępująca. Dane skłaniają do rozpoznania: 1) przetrwałego przewodu tętniczego; 2) ubytku międzyprzedsionkowego typu wtórnego; 3) ubytku międzyprzedsionkowego typy sinus venosus; 4) ubytku międzykomorowego typu Rogera; 5) zastawkowego zwężenia drogi odpływu prawej komory. Prawidłowa odpowiedź to:

Cechami charakterystycznymi dla niedomykalności aortalnej są: 1) szorstki szmer skurczowy promieniujący do tętnic szyjnych, zwykle kończący się przed II tonem, najlepiej słyszalny przy lewym brzegu mostka w II- III lewej przestrzeni międzyżebrowej, może promieniować do koniuszka serca będąc tam głośniejszym niż nad podstawą serca; 2) szmer rozkurczowy typu decrescendo najgłośniejszy przy lewym brzegu mostka, z niską amplitudą ciśnienia krwi, z towarzyszącym turkotem rozkurczowym - szmer Austina Flinta; 3) turkot rozkurczowy wskutek względnego zwężenia zastawki mitralnej - szmer Austina Flinta; 4) szmer rozkurczowy typu decrescendo najgłośniejszy przy lewym brzegu mostka, z wysoką amplitudą ciśnienia krwi, z często towarzyszącym skurczowym szmerem wyrzutu w II prawej przestrzeni międzyżebrowej; 5) tętno wysokie i chybkie, tzw. taranowe. Prawidłowa odpowiedź to:

Farmakoterapię hipertriglicerydemii należy rozważyć:

Lekiem przeciwnowotworowym związanym z największym ryzykiem istotnego wydłużenia odstępu QT i torsade de pointes jest:

W elektrokardiogramie pacjenta z ostrą zatorowością płucną można stwierdzić: 1) tachykardię zatokową; 2) załamek P > 2,5 mm w odprowadzeniach II, III, F; 3) uniesienie ST w V1; 4) przesunięcie osi elektrycznej zespołów QRS w prawo; 5) pobudzenia przedwczesne komorowe o morfologii LBBB. Prawidłowa odpowiedź to:

W skali PRESICE-DAPT oceniającej ryzyko krwawienia u chorych otrzymujących podwójną terapię przeciwpłytkową uwzględnia się: 1) stężenie hemoglobiny; 2) wiek pacjenta; 3) liczbę leukocytów; 4) klirens kreatyniny; 5) wywiad w kierunku krwawień; 6) liczbę płytek krwi. Prawidłowa odpowiedź to:

Zawał serca typu MINOCA można rozpoznać, jeśli spełnione są następujące kryteria: 1) obecność zawału serca typu 1 lub typu 2; 2) podwyższone wartości CRP; 3) podwyższone wartości NT-proBNP; 4) w koronarografii nie stwierdza się zwężenia ≥ 50% światła naczynia w tętnicy mogącej być odpowiedzialną za zawał (IRA); 5) nie ma specyficznego czynnika klinicznego odpowiedzialnego za zawał. Prawidłowa odpowiedź to:

Leków rozszerzających naczynia w ostrej niewydolności serca nie należy podawać dożylnie, jeżeli u chorego stwierdza się:

Do leków wiążących kwasy żółciowe należą:

Wystąpieniu izolowanego migotania przedsionków sprzyjają: 1) intensywne uprawianie sportu; 2) płeć; 3) nadczynność tarczycy; 4) kardiomiopatia przerostowa; 5) sytuacje stresowe. Prawidłowa odpowiedź to:

Wskaż prawdziwe zestawienia dotyczące mechanizmów związanych z kardiotoksycznością leków stosowanych w onkologii: 1) leki alkilujące (5-fluorouracyl) - skurcz tętnic wieńcowych; 2) sunitinib - stan prozakrzepowy; 3) antracykliny - wydłużanie zespołu QT. Prawidłowa odpowiedź to:

W ramach przygotowania pacjenta do sześciominutowego testu marszowego (6MWT) należy: 1) kontynuować przewlekle stosowane leki; 2) poinformować pacjenta o przebiegu badania oraz stosownym ubraniu i obuwiu; 3) poinformować o przeciwwskazaniu do podejmowania wysiłku fizycznego co najmniej 2 godziny przed badaniem; 4) poprzedzić test 10-minutowym odpoczynkiem w pozycji siedzącej; 5) dokonać pomiaru ciśnienia tętniczego i tętna (opcjonalnie saturacji) bezpośrednio przed testem. Prawidłowa odpowiedź to:

Do leków naczyniorozszerzających stosowanych dożylnie w ostrej niewydolności serca zalicza się: 1) digoksynę; 2) nitroglicerynę; 3) dopaminę; 4) nesiritid; 5) nitroprusydek sodu. Prawidłowa odpowiedź to:

Czynnikiem ryzyka kardiotoksyczności antracyklin nie jest:

Która z interwencji ma udowodnione działanie zmniejszające nasilenie objawów depresyjnych u chorych na niewydolność serca? 1) terapia poznawcza behawioralna; 2) sertralina; 3) leki przeciwdepresyjne trójcykliczne. Prawidłowa odpowiedź to:

Kobieta l. 65 została poddana diagnostyce inwazyjnej tętnic wieńcowych z powodu stabilnej dusznicy wysiłkowej (objawy od około roku). W koronarografii stwierdzono: 40% zwężenie w środkowym odcinku gałęzi międzykomorowej przedniej, 45-50% zwężenie w gałęzi skośnej, 85% zwężenie w gałęzi brzeżnej oraz 45-50% zwężenie w prawej tętnicy wieńcowej. Frakcja wyrzutowa lewej komory wynosiła 50%. Która z wymienionych interwencji z największym prawdopodobieństwem wydłuży życie tej pacjentki?