Egzamin PES / Kardiologia / wiosna 2016

Wskaż prawdziwe zdanie:

Które ze zdań dotyczących złożonych wad zastawkowych serca jest fałszywe?

Pacjent z ciężką bezobjawową stenozą aortalną wymaga planowej operacji dróg żółciowych - jaką wybierzesz kolejność postępowania?

U chorego z niedomykalnością zastawki trójdzielnej o maksymalnej prędkości fali zwrotnej 3,0 m/s oraz szerokości żyły głównej dolnej 26 mm, nie zmieniającej swej średnicy w czasie oddechu kalkulowana wartość skurczowego ciśnienia w prawej komorze wynosi:

U chorego z niskogradientową paradoksalnie niskoprzepływową ciężką stenozą aortalną z zachowaną (>50%) frakcją wyrzutową lewej komory stwierdza się:
1) zwiększenie skurczowego odkształcenia podłużnego lewej komory;
2) średni gradient ciśnień przez zastawkę > 40 mmHg;
3) objętość wyrzutową lewej komory < 35 ml/m²;
4) wymiar końcoworozkurczowy lewej komory < 50 mm;
5) pole powierzchni zastawki < 0,6 cm²/m².
Prawidłowa odpowiedź to:

Po leczeniu chirurgicznym ubytku w przegrodzie międzyprzedsionkowej w obserwacji odległej możemy spodziewać się:

Blok przedsionkowo-komorowy I°, blok górnej wiązki lewej odnogi pęczka Hisa, cechy przerostu prawej komory w spoczynkowym badaniu EKG u chorego z radiologicznym obrazem powiększonego serca, znacznego poszerzenia pnia płucnego oraz tętnic płucnych i skąpym naczyniowym rysunkiem obwodowym przemawia za:

U 30-letniej kobiety z drugim napadem migotania przedsionków stwierdzono niedomykalność mitralną - w echo stwierdzono pole niedomykalności (ERO) 0,46 cm², wypadanie A2 i P2, lewa komora w skurczu 38 mm, EF lewej komory 67%, lewy przedsionek o objętości 50 ml/m² mm, szacowane skurczowe ciśnienie w tętnicy płucnej około 40 mmHg, w wysiłku wzrasta do 55 mmHg. Dalsze postępowanie to:

W podejmowaniu decyzji o leczeniu operacyjnym zwężenia zastawki aortalnej nie bierzemy pod uwagę:

23-letnia kobieta z poszerzeniem aorty wstępującej 48 mm w przebiegu nieistotnej czynnościowo dwupłatkowej zastawki aortalnej - planuje ciążę. W rodzinie do tej pory nie stwierdzono chorób aorty. Należy:

Które z poniższych nie jest przeciwwskazaniem do ciąży?

Wskaż prawdziwe stwierdzenia dotyczące definicji ciasnego zwężenia zastawki serca w badaniu echokardiograficznym:
1) powierzchnia zastawki aortalnej < 1,0 cm², średni gradient aortalny > 40 mmHg, powierzchnia zastawki mitralnej < 1,0 cm²;
2) średni gradient przez zastawkę aortalną > 40 mmHg, średni gradient przez zastawkę trójdzielną ≥ 5 mmHg;
3) powierzchnia zastawki mitralnej < 1,0 cm², powierzchnia zastawki trójdzielnej < 1,5 cm², powierzchnia zastawki aortalnej < 1,0 cm²;
4) średni gradient przez zastawkę trójdzielną ≥ 5 mmHg, średni gradient przez zastawkę mitralną > 10 mmHg;
5) powierzchnia zastawki mitralnej < 1,0 cm², maksymalna prędkość przepływu przez zastawkę aortalną > 4 m/s.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wskaż prawdziwe stwierdzenia dotyczące echokardiograficznej oceny ciężkiej niedomykalności zastawki:
1) powierzchnia pierwotnej niedomykalności mitralnej (ERO) ≥ 0,45 cm²;
2) powierzchnia niedomykalności zastawki aortalnej (ERO) ≥ 0,30 cm²;
3) powierzchnia wtórnej niedomykalności mitralnej (ERO) ≥ 0,15 cm²;
4) objętość zwrotnego przepływu pierwotnej niedomykalności mitralnej ≥ 60 ml/skurcz;
5) powierzchnia wtórnej niedomykalności mitralnej (ERO) ≥ 0,20 cm².
Prawidłowa odpowiedź to:

U 24-letniej chorej z dwupłatkową zastawką aortalną i zwężeniem (powierzchnia 1,4 cm², średni gradient 32 mmHg) prawidłową morfologią i czynnością lewej komory stwierdzono poszerzenie aorty wstępującej do 48 mmHg. Wywiad rodzinny pod kątem chorób aorty - ujemny, nie planuje obecnie ciąży. Dalsze postępowanie to:

U 18-letniego chorego z okołobłoniastym ubytkiem przegrody międzykomorowej stwierdzono przeciek lewo-prawy Qp/Qs 2,2:1 i naczyniowy opór płucny (PVR) 2,1 jednostek Wooda. Dalsze postępowanie to:

Do typowych odległych następstw chirurgicznego zamknięcia ubytku przegrody międzyprzedsionkowej typu wtórnego u dorosłych zalicza się:

Zwykle w klasycznym badaniu radiologicznym klatki piersiowej:
1) istotny czynnościowo przetrwały przewód tętniczy cechuje się poszerzeniem pnia płucnego, wzmożonym przepływem płucnym i poszerzeniem aorty wstępującej;
2) istotny czynnościowo ubytek przegrody międzyprzedsionkowej cechuje się poszerzeniem pnia płucnego, zwiększonym przepływem płucnym i poszerzeniem lewej komory;
3) istotny czynnościowo ubytek przegrody międzykomorowej cechuje się poszerzeniem pnia płucnego, zwiększonym przepływem płucnym i poszerzeniem aorty wstępującej;
4) zespół Eisenmengera w przebiegu ubytku przegrody międzykomorowej charakteryzuje się znacznym poszerzeniem pnia płucnego i redukcją obwodowego rysunku płucnego;
5) istotny czynnościowo ubytek przegrody międzyprzedsionkowej cechuje się poszerzeniem pnia płucnego, zwiększonym przepływem płucnym i poszerzeniem prawej komory.
Prawidłowa odpowiedź to:

Poszerzenie aorty nie jest typowe dla:

Wskaż prawdziwe stwierdzenia dotyczące anatomicznej korekcji wrodzonego przełożenia pni tętniczych:
1) polega na odtworzeniu połączenia lewej komory z aortą i prawej komory z pniem płucnym;
2) może być przeprowadzona po drugim roku życia;
3) zwykle prowadzi do obniżenia frakcji wyrzutowej lewej komory;
4) może prowadzić do zwężenia drogi odpływu prawej komory w obserwacji odległej;
5) może prowadzić do niedomykalności zastawki trójdzielnej.
Prawidłowa odpowiedź to:

Po korekcji przedsionkowej (atrial switch) chorych z przełożeniem pni tętniczych:
1) prawa komora jest komorą systemową;
2) niedomykalność anatomicznej zastawki trójdzielnej prowadzi do obrzęków kończyn dolnych;
3) lewa komora zwykle zwiększa objętość;
4) może być obecny skurczowy ruch do przodu anatomicznej zastawki mitralnej (SAM);
5) częsta jest niedomykalność zastawki aortalnej.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wskazaniem do zamknięcia ubytku w przegrodzie międzykomorowej są:
1) przeciążenie objętościowe lewej komory;
2) przeciążenie objętościowe prawej komory;
3) niedomykalność zastawki aortalnej wtórna do ubytku odpływowego;
4) przebyte zapalenie wsierdzia;
5) planowana ciąża u bezobjawowej chorej.
Prawidłowa odpowiedź to:

Do wrodzonych anomalii zastawki mitralnej nie zalicza się:

Anomalia Ebsteina wymaga korekcji, gdy:
1) nie mniej niż umiarkowanej niedomykalności zastawki trójdzielnej towarzyszą objawy niewydolności serca NYHA > II klasa;
2) przemieszczenie płatka przegrodowego zastawki trójdzielnej > 25 mm;
3) postępuje poszerzenie prawej komory lub stopień jej dysfunkcji;
4) niedomykalności zastawki trójdzielnej towarzyszy niedomykalność zastawki mitralnej;
5) pacjentka planuje ciążę, niezależnie od stopnia niedomykalności.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wskaż prawdziwe stwierdzenia dotyczące skorygowania wrodzonego przełożenia pni tętniczych:
1) oznacza skorygowaną chirurgicznie wrodzoną wadę serca - przełożenie pni tętniczych;
2) izolowana postać przebiega bezobjawowo przez wiele lat;
3) niedomykalność anatomicznej zastawki trójdzielnej może prowadzić do zastoju w krążeniu małym;
4) w formie izolowanej obraz serca w RTG klatki piersiowej jest prawidłowy;
5) może być wskazaniem do korekcji anatomicznej (operacja modo Jatene).
Prawidłowa odpowiedź to:

U pacjenta z cukrzycą i stabilną chorobą niedokrwienną serca podczas koronarografii stwierdzono chorobę wielonaczyniową (21 punktów w skali SYNTAX). U takiego pacjenta:

Które z zestawień leków stosowanych jako tzw. „terapia potrójna”, u chorego z utrwalonym migotaniem przedsionków po wszczepieniu stentu dowieńcowego pokrytego substancją antymitotyczną (DES) może być zastosowane?
1) ASA + klopidogrel + warfaryna;
2) ASA + klopidogrel + rywaroksaban;
3) ASA + klopidogrel + dabigatran;
4) ASA + prasugrel + dabigatran;
5) ASA + tikagrelor + warfaryna.
Prawidłowa odpowiedź to:

Do szpitala bez możliwości wykonania angioplastyki wieńcowej przyjęto 72-letniego chorego z rozpoznaniem ostrego zespołu wieńcowego bez przetrwałego uniesienia ST, u którego w pierwszych godzinach hospitalizacji stwierdzono nieme dynamiczne zmiany odcinka ST w odprowadzeniach I, aVL, V5-6. W wywiadzie cukrzyca i angioplastyka prawej tętnicy wieńcowej przed 5 laty z wszczepieniem stentu powlekanego. Postępowaniem u tego chorego powinno być:

Przyczyną zawału serca typu 2 może być:

Zgodnie z zaleceniami ESC z 2014 roku dotyczącymi rewaskularyzacji w chorobie niedokrwiennej serca, leczenie chirurgiczne (pomosty wieńcowe) ma przewagę nad leczeniem przezskórną angioplastyką wieńcową w następujących przypadkach, z wyjątkiem:

Dla rozpoznania zawału serca związanego z zakrzepicą w stencie (typ IV b), poza obrazem angiograficznym należy potwierdzić wzrost wartości biomarkerów sercowych:

U pacjenta hospitalizowanego z powodu ostrego zespołu wieńcowego bez uniesienia odcinka ST (NSTE-ACS) z bezobjawowymi dynamicznymi zmianami odcinka ST lub załamka T koronarografię powinno wykonać się w następującym czasie od przyjęcia do szpitala:

Po udrożnieniu tętnicy wieńcowej z powodu zakrzepicy w stencie należy w podwójnym leczeniu przeciwpłytkowym stosować z kwasem acetylosalicylowym:

Powikłania świeżego zawału serca wymagające pilnej interwencji kardiochirurgicznej to:

Cechą kliniczną ostrego zawału prawej komory mięśnia sercowego nie jest:

Pęknięciu wolnej ściany serca w przebiegu zawału mięśnia sercowego z uniesieniem odcinka ST nie sprzyja:

We wstrząsie kardiogennym w przebiegu OZW:
1) kontrapulsację wewnątrzaortalną można zastosować przy powikłaniach mechanicznych;
2) nie zaleca się rutynowego stosowania kontrapulsacji wewnątrzaortalnej;
3) wskazana jest diagnostyka w trybie nagłym;
4) wskazana jest PCI w trybie nagłym, jeżeli pozwala na to anatomia tętnic wieńcowych;
5) wskazane jest CABG w trybie nagłym, jeżeli anatomia tętnic wieńcowych nie pozwala na wykonanie PCI.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wzrost stężenia troponin w przebiegu innych stanów niż ostry zawał serca typu I może wystąpić w:
1) sepsie;
2) rozwarstwieniu aorty;
3) chorobie wrzodowej żołądka;
4) udarze mózgu;
5) chorobie Raynauda.
Prawidłowa odpowiedź to:

Po zabiegu angioplastyki wieńcowej z implantacją stentu:
1) podwójną terapię przeciwpłytkową (DAPT) stosujemy przez co najmniej miesiąc po wszczepieniu stentu BMS;
2) podwójną terapię przeciwpłytkową (DAPT) stosujemy przez co najmniej rok po wszczepieniu stentu DES;
3) podwójną terapię przeciwpłytkową (DAPT) stosujemy przez co najmniej 6 miesięcy po wszczepieniu stentu DES;
4) zaleca się dożywotne stosowanie DAPT u kobiet > 70. roku życia po wszczepieniu stentu DES;
5) zaleca się dożywotne stosowanie ASA.
Prawidłowa odpowiedź to:

W 1-godzinnym schemacie oznaczania wysokoczułej troponiny (hs-cTnI) NSTEMI można wykluczyć używając testu Architect jeśli wartości wynoszą:

Jakie postępowanie należy zalecić przy wypisie choremu po drugim epizodzie idiopatycznej ostrej zatorowości płucnej?

Oceń ryzyko zgonu i powikłań sercowo-naczyniowych u chorego z zaawansowaną, przewlekłą niewydolnością serca, który w spiroergometrycznym teście sercowo-płucnym (CPET) osiągnął następujące wyniki: szczytowe pochłanianie tlenu (peak VO₂) 16 ml/min/kg; ekwiwalent wentylacyjny dla dwutlenku węgla (VE/VCO₂) 25; szczytowy współczynnik wymiany oddechowej VCO₂/VO₂ (RER) 1,2:

U pacjentki 56-letniej z rozpoznaniem twardziny układowej wykonano cewnikowanie prawego serca uzyskując następujące wyniki: średnie ciśnienie w tętnicy płucnej (mPAP) 36 mmHg; ciśnienie zaklinowania w kapilarach płucnych (PCWP) 18 mmHg, rzut minutowy serca (CO) 2,5 l/min; całkowity opór płucny (PVR) 4 jednostki Wooda. Na tej podstawie można rozpoznać:

Do chorób, w przebiegu których może dojść do wystąpienia tętniczego nadciśnienia płucnego (TNP) nie należą:
1) twardzina układowa;
2) zaburzenia oddychania w czasie snu;
3) nadciśnienie wrotne;
4) HIV;
5) zatorowość płucna;
6) przewlekła, obturacyjna choroba płuc;
7) wady zastawkowe;
8) przewlekła anemia hemolityczna;
9) toczeń rumieniowaty układowy.
Prawidłowa odpowiedź to:

Badanie reaktywności naczyń płucnych - ostra próba hemodynamiczna:

U chorych z podejrzeniem nadciśnienia płucnego echokardiografię przezklatkową wykorzystujemy m.in. dla oceny ryzyka występowania nadciśnienia płucnego, a po jego potwierdzeniu w badaniu inwazyjnym i włączeniu terapii, dla oceny skuteczności leczenia. Które z parametrów echokardiograficznych mają ww. zastosowanie?
1) obecność płynu w worku osierdziowym;
2) szczytowa prędkość niedomykalności trójdzielnej;
3) stopień niedomykalności trójdzielnej;
4) powierzchnia prawej komory;
5) powierzchnia prawego przedsionka;
6) szerokość żyły głównej dolnej;
7) spektrum przepływu przez zastawkę pnia płucnego;
8) wymiar pnia tętnicy płucnej.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wskazania do wykonania spiroergometrycznego testu sercowo-płucnego (CPET) obejmują poniższe, za wyjątkiem:

25-letnia pacjentka w 25 Hbd zgłosiła się na izbę przyjęć z częstoskurczem z wąskimi zespołami QRS o częstości 180/min, z ciśnieniem tętniczym 120/80 mmHg. W pierwszej kolejności należy:

U pacjenta l. 75 z przewlekłą niewydolnością nerek w stadium 4, z LVEF 40%, wymagającego implantacji układu stymulującego z powodu zaburzeń przewodzenia AV pod postacią stałego AVB I i napadowego AVB IIst. t. 2, bez zaburzeń przewodzenia śródkomorowego:

30-letnia pacjentka w 30 Hbd zgłosiła się na Izbę Przyjęcia z monomorficznym częstoskurczem komorowym o częstości 120/min, dobrze tolerowanym przez pacjentkę, z ciśnieniem 130/80 mmHg. W pierwszej kolejności wg wytycznych ESC dotyczących postępowania w chorobach sercowo-naczyniowych u kobiet w ciąży należy:

Z powodu zwiększania ryzyka nagłego zgonu, nie powinno się łączyć dronedaronu z:
1) digoksyną;
2) propranololem;
3) dabigatranem;
4) rywaroksabanem.
Prawidłowa odpowiedź to:

Ambulatoryjna konsultacja kardiologiczna: Kobieta 45-letnia 3 dni temu miała napad kołatania serca leczony w szpitalnej Izbie Przyjęć. W dołączonym z interwencji EKG częstoskurcz 150/min z szerokimi zespołami QRS i morfologią jak w bloku lewej odnogi. Jaki to może być częstoskurcz?
1) częstoskurcz komorowy;
2) częstoskurcz nawrotny w odnogach pęczka Hisa;
3) częstoskurcz nawrotny przedsionkowo-komorowy ortodromowy;
4) trzepotanie przedsionków u osoby z blokiem lewej odnogi;
5) częstoskurcz nawrotny w węźle przedsionkowo-komorowym.
Prawidłowa odpowiedź to:

Dyżur w szpitalnym oddziale ratunkowym: Zgłosił się 67-letni mężczyzna z powodu kolejnego napadu migotania przedsionków, który trwa najpewniej od 2 dni. Od 6 miesięcy przyjmuje dabigatran. Które stwierdzenia dotyczące dalszego postępowania są prawdziwe?
1) należy oznaczyć INR;
2) czas trwania arytmii nie ma tu znaczenia;
3) konieczna echokardiografia przezprzełykowa;
4) należy zebrać szczegółowy wywiad na temat dotychczasowej antykoagulacji;
5) kardiowersja farmakologiczna nie wymaga przygotowania przeciwkrzepliwego.
Prawidłowa odpowiedź to:

Ambulatoryjna konsultacja kardiologiczna: Kobieta 36-letnia z napadowym kołataniem serca. W EKG pobudzenia dodatkowe o morfologii jak w bloku prawej odnogi pęczka Hisa z dekstrogramem. Holter EKG: 21 000 komorowych pobudzeń dodatkowych/24h. Echokardiogram: w normie. Jakie postępowanie zaproponujesz w pierwszej kolejności?

80-letni pacjent zgłosił się na SOR z powodu niespecyficznych dolegliwości bólowych w klp. W EKG stwierdzono LBBB. W zapisach EKG dostarczonych przez rodzinę wcześniej stwierdzano RBBB. Jakie powinno być postępowanie po wykluczeniu OZW?

55-letni pacjent zgłasza się do szpitala z powodu kolejnego zaostrzenia objawów niewydolności serca w przebiegu kardiomiopatii rozstrzeniowej, pomimo optymalnej farmakoterapii. W wykonanym badaniu echokardiograficznym stwierdzono istotne poszerzenie jam serca (LVDd 7,5 cm), upośledzenie kurczliwości globalnej LV (LVEF 30%), istotną niedomykalność zastawki mitralnej (ERO 0,4 cm²). W EKG stwierdzono LBBB (jak w badaniach poprzednich) z szerokością QRS 150 ms. Jakie postępowanie zaproponujesz po wyrównaniu objawów niewydolności serca?

Ambulatoryjna konsultacja kardiologiczna: Mężczyzna 64-letni z napadowym migotaniem przedsionków, leczony przewlekle warfaryną ma być hospitalizowany celem przezskórnej ablacji. Które stwierdzenia dotyczące tego chorego są słuszne?
1) należy rozważyć wykonanie zabiegu w trakcie leczenia warfaryną z INR ok. 2,0-2,5;
2) należy odstawić warfarynę i włączyć rywaroksaban;
3) po skutecznej ablacji po 1 miesiącu można odstawić leczenie przeciwkrzepliwe;
4) należy kontynuować leczenie przeciwkrzepliwie przez 3 miesiące po ablacji i potem rozważyć możliwość odstawienia;
5) INR przed zabiegiem musi być mniejsze od 1,5.
Prawidłowa odpowiedź to:

U pacjentki z wielokształtnym częstoskurczem komorowym zależnym od katecholamin, który nawraca mimo leczenia beta-adrenolitykiem należy rozważyć dodatkowe zastosowanie:

54-letni pacjent po wszczepieniu przed dwoma miesiącami stymulatora DDD zgłosił się do Izby Przyjęć z powodu bólu w klp i stanu podgorączkowego. W badaniu przedmiotowym widoczne zaczerwienienie i nieznaczny obrzęk loży. W badaniu EKG - rytm zatokowy 92/min, PQ 260ms, QRS 100ms. Widoczne uniesienia ST >1mm w I, aVL oraz V5 i V6. Brak ewolucji wystymulowanych. Parametry stymulatora - częstość minimalna 60/min, histereza 55/min, częstość maksymalna stymulacji 110/min, opóźnienie przedsionkowo-komorowe 180ms. U pacjenta należy podejrzewać:
1) ostry zespół wieńcowy;
2) infekcję okolicy loży stymulatora;
3) zaburzenia sterowania w przedsionku - niedoczułość;
4) zmiany ST typowe dla pamięci elektrycznej;
5) praca stymulatora zgodna z parametrami.
Prawidłowa odpowiedź to:

Który z wymienionych pacjentów nie ma wskazań do wszczepienia kardiowertera defibrylatora?

Częstoskurcz nawrotny z odnóg pęczka Hisa:
1) ma najczęściej morfologię LBBB i odchylenie osi elektrycznej w lewo;
2) ma najczęściej morfologię RBBB i odchylenie osi elektrycznej w lewo;
3) występuje najczęściej w przebiegu kardiomiopatii rozstrzeniowej;
4) występuje najczęściej w przebiegu kardiomiopatii przerostowej;
5) celem ablacji jest zablokowanie prawej odnogi pęczka Hisa.
Prawidłowa odpowiedź to:

Zespół wydłużonego QT rozpoznaje się po wykluczeniu innych przyczyn wydłużenia repolaryzacji, gdy QTc w powtórzonym 12-odprowadzeniowym EKG wynosi:

U kobiety w ciąży w leczeniu przewlekłym częstoskurczów nadkomorowych można rozważyć wszystkie niżej wymienione, z wyjątkiem:

Zgodnie z zaleceniami ESC z 2015 roku wskazania do leczenia przy użyciu stymulacji resynchronizującej mają chorzy z migotaniem przedsionków, którzy:
1) mają frakcję wyrzutową lewej komory serca ≤ 35%;
2) są w klasie czynnościowej II-IV (ambulatoryjnej) wg NYHA;
3) pozostają na optymalnej terapii farmakologicznej ≥ 3 miesięcy;
4) czas trwania zespołu QRS wynosi minimum 120 ms (niezależnie od morfologii);
5) czas trwania zespołu QRS wynosi minimum 120 ms (dla morfologii LBBB) lub 150 ms (dla morfologii RBBB).
Prawidłowa odpowiedź to:

U dorosłych chorych z kardiomiopatią przerostową ocenę ryzyka nagłego zgonu sercowego w celu kwalifikacji do leczenia przy użyciu wszczepialnych kardiowerterów-defibrylatorów serca należy dokonać w momencie postawienia rozpoznania i następnie co:

Przeciwwskazania do wyczynowego uprawiania sportu mają chorzy, u których rozpoznano następujące jednostki lub zespoły chorobowe, z wyjątkiem:

Zespół wydłużonego QT charakteryzujący się poza wydłużeniem skorygowanego odstępu QT także występowaniem syndaktylii, wad wrodzonych serca, zaburzeniami z kręgu dysmorfii to zespół:

Programowana stymulacja komór może być przydatna w określeniu rokowania i ułatwianiu decyzji terapeutycznych u pacjentów z:
1) arytmogenną kardiomiopatią prawokomorową;
2) kardiomiopatią przerostową;
3) kardiomiopatią rozstrzeniową;
4) zespołem wydłużonego QT;
5) katecholaminergicznym częstoskurczem komorowym.
Prawidłowa odpowiedź to:

U chorego z migotaniem przedsionków i zaawansowanym blokiem przedsionkowo-komorowy stymulacja komorowa z włączoną funkcją zwiększania częstotliwości stymulacji w trakcie wysiłku (rate-responsive) powoduje w porównaniu do stymulacji komorowej ze stałą częstotliwością:
1) lepszą tolerancję wysiłku;
2) zmniejszenie odczucia braku powietrza;
3) zmniejszenie uczucia kołatania serca;
4) poprawę jakości życia;
5) zmniejszenie odczucia bólu w klatce piersiowej.
Prawidłowa odpowiedź to:

U chorych z bezobjawową bradykardią zatokową (minimalna częstotliwość rytmu serca 38/min.) należy wszczepić układ do stałej stymulacji serca:

Do potencjalnych powikłań ablacji nasierdziowej częstoskurczu komorowego zalicza się:
1) odmę opłucnową;
2) uszkodzenie naczyń wieńcowych;
3) zatory tętnicze materiałem zakrzepowym;
4) porażenie lewego nerwu przeponowego;
5) tamponadę serca.
Prawidłowa odpowiedź to:

Do częstych działań niepożądanych propafenonu należą:
1) spazm oskrzeli;
2) działanie inotropowo ujemne;
3) zaburzenia żołądkowo-jelitowe;
4) włóknienie płuc;
5) niedoczynność tarczycy.
Prawidłowa odpowiedź to:

Spośród niżej wymienionych proponowanymi metodami monitorowania ekg w diagnostyce objawów występujących średnio raz w miesiącu, których charakter wskazuje na zaburzenia rytmu jako ich przyczynę, jest/są:
1) 24-godzinne monitorowanie ekg systemem Holtera;
2) 48-72 godzinne monitorowanie ekg systemem Holtera;
3) 14-30 dniowy zewnętrzny rejestrator pętlowy;
4) wszczepialny rejestrator pętlowy.
Prawidłowa odpowiedź to:

W postępowaniu przy arytmogennej kardiomiopatii prawokomorowej zaleca się:
1) unikanie systematycznego treningu fizycznego;
2) beta-blokery przy NSVT lub licznych PVC;
3) amiodaron u wybranych pacjentów;
4) wszczepienie ICD przy niestabilnym hemodynamicznie VT;
5) rozważenie ablacji u wybranych pacjentów przy NSVT lub licznych PVC.
Prawidłowa odpowiedź to:

Optymalnym trybem stymulacji stałej dla pacjenta w wieku 60 lat czynnego zawodowo z objawowym blokiem III stopnia i wydolnym chronotropizmem zatokowym jest:

Całkowicie podskórny ICD (S-ICD) posiada następujące funkcje:
1) defibrylacja/kardiowersja impulsem o energii do 120 J;
2) defibrylacja/kardiowersja impulsem o energii do 80 J;
3) krótkotrwała stymulacja serca po wyładowaniu;
4) stymulacja antyarytmiczna częstoskurczu komorowego;
5) stymulacja sekwencyjna przy bradykardii.
Prawidłowa odpowiedź to:

W leczeniu burzy elektrycznej u pacjenta po zawale serca najlepsze wyniki uzyskuje się stosując:

Regularny częstoskurcz z szerokimi zespołami QRS u pacjenta z jawnym zespołem WPW może być:
1) częstoskurczem przedsionkowym z przewodzeniem AV drogą dodatkową;
2) migotaniem przedsionków z przewodzeniem AV drogą dodatkową;
3) antydromowym częstoskurczem z dużą pętlą reentry;
4) ortodromowym częstoskurczem z dużą pętlą reentry;
5) częstoskurczem węzłowym nawrotnym z przewodzeniem AV drogą fizjologiczną z blokiem odnogi pęczka Hisa.
Prawidłowa odpowiedź to:

W leczeniu kardiomiopatii przerostowej zawężającej drogę odpływu lewej komory stosuje się:
1) alkoholową ablację przegrody międzykomorowej;
2) beta - blokery;
3) nifedypinę;
4) chirurgiczne wycięcie części przegrody międzykomorowej;
5) ICD u wybranych chorych.
Prawidłowa odpowiedź to:

W postępowaniu przy komorowych zaburzeniach rytmu w kardiomiopatii rozstrzeniowej nie zaleca się:

Leki o sprawdzonej skuteczności w redukcji śmiertelności ogólnej i nagłej u pacjentów z niewydolnością serca i dysfunkcją skurczową lewej komory (LVEF < 35-40%) to:

60-letni pacjent wcześniej nie leczony został przyjęty do Szpitala po utracie przytomności poprzedzonej bólem w klatce piersiowej. Przy przyjęciu chory z nieoznaczalnym ciśnieniem tętniczym. W EKG obserwowano świeży blok lewej odnogi pęczka Hisa. W badaniu echokardiograficznym frakcja wyrzutowa lewej komory ok. 20%, istotny hemodynamicznie ubytek w przegrodzie międzykomorowej. W koronarografii 3-naczyniowa choroba wieńcowa bez zajęcia pnia lewej tętnicy wieńcowej. W dalszym postępowaniu u tego pacjenta:
1) należy niezwłocznie wykonać angioplastykę 3 zwężonych naczyń;
2) należy wykonać angioplastykę balonową naczynia dozawałowego, a następnie skierować do pilnej operacji kardiochirurgicznej w trybie nagłym;
3) należy wykonać operację kardiochirurgiczną w trybie nagłym;
4) należy rozważyć zastosowanie IABP;
5) można rozważyć przezskórne zamknięcie ubytku w przegrodzie międzykomorowej po konsultacji z zespołem Heart Team.
Prawidłowa odpowiedź to:

U pacjenta z niewydolnością serca NYHA II z obniżoną kurczliwością lewej komory - LVEF 30%, z utrwalonym migotaniem przedsionków (bez poszerzenia zespołu QRS), u którego leczenie beta-adrenolitykiem nie przyniosło odpowiedniej kontroli rytmu komór można równocześnie zastosować:
1) digoksynę i amiodaron;
2) digoksynę lub amiodaron;
3) dronedaron;
4) werapamil;
5) ablację węzła przedsionkowo-komorowego i wszczepienie stymulatora serca przy braku kontroli rytmu w przypadku optymalnej farmakoterapii;
6) ablację węzła przedsionkowo-komorowego i wszczepienie CRT przy braku kontroli rytmu w przypadku optymalnej farmakoterapii.
Prawidłowa odpowiedź to:

Leczenie hipotonii oraz obrzęku płuc, które wystąpiły u chorego z tachykardią zatokową 120/min, kardiomiopatią przerostową i ciężkim zawężaniem drogi odpływu lewej komory należy rozpocząć od zastosowania:
1) beta-adrenolityków;
2) alfa-adrenolitycznych;
3) digoksyny;
4) leków wazodylatacyjnych;
5) leków wazokonstrykcyjnych;
6) założenia elektrody endokawitarnej i prowadzenia szybkiej stymulacji prawokomorowej w celu obniżenia gradientu drogi odpływu LV;
7) leków o działaniu inotropowo-dodatnim.
Prawidłowa odpowiedź to:

Referencyjną metodą leczenia schyłkowej niewydolności serca z nasilonymi objawami i złym rokowaniem jest transplantacja serca. Za przeciwwskazania do transplantacji serca uważa się:

Pacjentka 51-letnia z kardiomiopatią przerostową (HCM) bez zawężania drogi odpływu lewej komory, z niewydolnością serca z upośledzoną funkcją skurczową lewej komory (LVEF 30%) w klasie NYHA III, z utrwalonym migotaniem przedsionków i RBBB (140ms) oraz z utrzymującymi się objawami niewydolności serca pomimo optymalnej farmakoterapii. Czy chora ma wskazania do terapii resynchronizującej w celu redukcji objawów niewydolności serca?

W kardiomiopatii przerostowej z zawężaniem drogi odpływu lewej komory zaleca się redukcję grubości przegrody międzykomorowej, gdy:
1) gradient spoczynkowy lub prowokowany w LVOT ≥ 50 mmHg;
2) gradient spoczynkowy w LVOT ≥ 50 mmHg, a gradient prowokowany ≥ 70 mmHg;
3) pacjent jest w III lub IV klasie NYHA;
4) pacjent jest w II lub III klasie NYHA;
5) pacjent jest leczony maksymalnymi tolerowanymi dawkami leków.
Prawidłowa odpowiedź to:

Oceny ostrej niewydolności serca w świeżym zawale mięśnia sercowego w oparciu o objawy kliniczne i cechy hemodynamiczne dokonuje się na podstawie:

Choroba Andersona-Fabry’ego to zespół chorobowy spowodowany niedoborem α-glukozydazy A, a obraz kliniczny jest różnorodny w zależności rodzaju mutacji powodującej różnego stopnia zmniejszenie aktywności enzymu. Choroba ta może być przyczyną izolowanej kardiomiopatii przerostowej przebiegającej z koncentrycznym przerostem mięśnia sercowego. Wskaż poprawne odpowiedzi najlepiej charakteryzujące tę jednostkę chorobową:

Ryzyko nagłego zgonu sercowego u pacjentów z kardiomiopatią przerostową określa się na podstawie kalkulatora HCM Risk-SCD Calculator. Obliczone na jego podstawie 5-letnie ryzyko jest podstawą kwalifikacji pacjentów do implantacji kardiowertera-defibrylatora w ramach prewencji pierwotnej nagłego zgonu sercowego. Które z poniższych zmiennych uwzględnia się wyliczając ryzyko?
1) wywiad: wiek, omdlenie w wywiadzie, nagły zgon sercowy w wywiadzie rodzinnym, nieutrwalony częstoskurcz komorowy w;
2) 24-godzinne monitorowanie EKG typu Holter;
3) wyniki badania echokardiograficznego: maksymalny gradient w LVOT, wymiar lewego przedsionka, maksymalna grubość ściany lewej komory;
4) wynik próby wysiłkowej.
Prawidłowa odpowiedź to:

W zapobieganiu nefropatii pokontrastowej u pacjentów z przewlekłą chorobą nerek o nasileniu umiarkowanym zastosujesz:
1) N-acetylocysteinę zamiast standardowego nawodnienia;
2) nawodnienie izotonicznym roztworem NaCl;
3) furosemid z odpowiednim nawodnieniem;
4) izoosmotyczne lub niskoosmotyczne środki kontrastowe;
5) wlew 0,84% roztworu wodorowęglanu sodu zamiast standardowego nawodnienia.
Prawidłowa odpowiedź to:

Przed operacją zastawki u pacjenta z ciężką wadą zastawkową zaleca się wykonanie koronarografii:
1) gdy w wywiadach stwierdza się chorobę wieńcową;
2) u mężczyzn w wieku > 30 lat;
3) u kobiet w okresie pomenopauzalnym;
4) przy podejrzeniu niedokrwienia mięśnia sercowego;
5) przy obecności co najmniej 2 czynników ryzyka choroby wieńcowej.
Prawidłowa odpowiedź to:

Hemodializa jest skutecznym i zalecanym w razie dużego krwawienia, sposobem eliminacji z krwiobiegu:

Który z testów czynnościowych nie jest zalecany w prowokacji i ocenie gradientu w drodze odpływu lewej komory mierzonego metodą dopplerowską w kardiomiopatii przerostowej?

Ambulatoryjna konsultacja kardiologiczna: Kobieta 25-letnia z kardiomiopatią przerostową. Masz wyliczyć kalkulatorem ryzyka jej zagrożenie nagłym zgonem sercowym. Które z wymienionych czynników ryzyka uwzględnia kalkulator?
1) maksymalna grubość ściany lewej komory;
2) grubość przegrody międzykomorowej > 30 mm;
3) wymiar lewego przedsionka;
4) wiek;
5) reakcja hipotensyjna w teście wysiłkowym.
Prawidłowa odpowiedź to:

Przed planową operacją niekardiochirurgiczną koronarografię zalecisz u pacjenta z:

Które ze stwierdzeń odnoszących się do postępowania u chorego z kardiomiopatią przerostową jest fałszywe?

Inotropowo dodatnio działająca dawka dopaminy to:

W leczeniu wstrząsu kardiogennego wikłającego ostry zawał serca najkorzystniejszy efekt hemodynamiczny uzyskuje się przy łącznym zastosowaniu:

Kontrapulsację wewnątrzaortalną (IABP) zastosujesz u chorego:
1) każdego z zawałem serca we wstrząsie kardiogennym;
2) jako pomost do transplantacji serca;
3) z pęknięciem przegrody międzykomorowej serca w przebiegu zawału;
4) z ostrą niedomykalności zastawki aortalnej;
5) z ciężkim ostrym zapaleniem mięśnia sercowego.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wytworzenie się ropnia okołozastawkowego w przebiegu infekcyjnego zapalenia wsierdzia lewej części serca jest wskazaniem do leczenia operacyjnego w czasie od rozpoznania:

Z niepomyślnym rokowaniem w przebiegu infekcyjnego zapalenia wiąże się:

W zmodyfikowanych w 2015 roku kryteriach rozpoznawania infekcyjnego zapalenia wsierdzia Europejskiego Towarzystwa Kardiologicznego nowym dużym kryterium jest/są:

Najczęstsze powikłania po wszczepieniu urządzeń wspomagających czynność komór (VAD) to:
1) krwawienia;
2) groźne komorowe zaburzenia rytmu serca;
3) incydenty zakrzepowo-zatorowe;
4) nadciśnienie płucne;
5) niewydolność nerek.
Prawidłowa odpowiedź to:

Tamponada serca może wystąpić w przebiegu:

Podstawowe czynności resuscytacyjne nie obejmują:

O hipoperfuzji narządów we wstrząsie świadczy opóźnienie nawrotu włośniczkowego o czasie trwania:

W przypadku zakrzepicy przymykającej sztuczną zastawkę serca i przy przeciwwskazaniach do operacji zastosujesz:

Najczęstszym powikłaniem ostrego rozwarstwienia aorty jest:

W ramach prewencji incydentów u wszystkich pacjentów ze stabilną chorobą wieńcową zaleca się następujące leki, z wyjątkiem:

W oparciu o wynik 24-godzinnego ambulatoryjnego pomiaru ciśnienia tętniczego, jako graniczne dla rozpoznania nadciśnienia tętniczego należy uznać:

Zachowany fizjologiczny, nocny spadek ciśnienia tętniczego rozpoznaje się u chorego, jeżeli średnia ciśnienia tętniczego mierzonego w nocy jest niższa od średniej mierzonej w ciągu dnia o:

60-letnia pacjentka z wywiadem częstych ataków kolki żółciowej przygotowuje się do planowego zabiegu cholecystektomii. Pacjentka jest leczona z powodu nadciśnienia tętniczego ACE inhibitorem, diuretykiem tiazydopodobnym
i kardioselektywnym beta-adrenolitykiem, stosuje też statynę z powodu hiperlipidemii, obecnie zgłosiła się na planową wizytę kontrolną. W wywiadzie bez stenokardii ani skarg dotyczących wydolności wysiłkowej. Ciśnienie tętnicze zmierzone podczas wizyty (średnia z dwóch pomiarów) 136/73 mmHg, w zapisach EKG rytm zatokowy, miarowy o częstości 70/min. Zapis prawidłowy. Wydano pacjentce zaświadczenie o braku przeciwwskazań do zabiegu chirurgicznego. Zalecenia dotyczące postępowania w okresie okołooperacyjnym powinny obejmować:
1) kontynuację stosowania wszystkich leków przeciwnadciśnieniowych;
2) kontynuację stosowania beta-adrenolityku i statyny;
3) należy unikać diuretyku w dniu operacji ze względu na niekorzystny wpływ związany z utratą płynów w trakcie zabiegu;
4) utrata płynów w czasie zabiegu może nasilać działania ACE inhibitorów, dlatego nie należy podawać leków z tych grup w dniu zabiegu;
5) w dniu zabiegu nie należy w ogóle podawać leków przeciwnadciśnieniowych.
Prawidłowa odpowiedź to:

W leczeniu farmakologicznym nadciśnienia tętniczego przewlekłego u 32-letniej pacjentki w 12. tygodniu ciąży rozważysz stosowanie monoterapii lub skojarzonego leczenia wybierając spośród następujących leków:

Wskaż fałszywe zdanie dotyczące chorego z dwupłatkową zastawką aortalną (BAV):

83-letni emerytowany pracownik naukowy, dotychczas nie leczony przewlekle, sprawny fizycznie i nadal częściowo aktywny zawodowo. Swoje samopoczucie pacjent ocenia jako dobre, nie podaje skarg ze strony układu krążenia. W badaniu fizykalnym podczas rutynowej kontroli stwierdzono u niego podwyższone ciśnienie tętnicze krwi: 153/68 mmHg, 151/70 mmHg, utrzymujące się na takim samym poziomie na kolejnej wizycie. Wskaż prawidłowe zdanie dotyczące dalszego postępowania u tego pacjenta:

Wskaż prawdziwe zdanie dotyczące stężenia homocysteiny i jej związku z ryzykiem sercowo-naczyniowym:

U 53-letniej kobiety, pozostającej w kontroli poradni kardiologicznej ze względu na ciężkie nadciśnienie tętnicze wymagające do kontroli stosowania skojarzonego, czterolekowego schematu terapii, ze współistniejącą przewlekłą chorobą nerek (eGFR 39 ml/min/1,73 m²) stwierdzono hipercholesterolemię (poziom cholesterolu całkowitego 6,2 mmol/l (240 mg%), a LDL 3,9 mmol/l
(150 mg%)). Stężenie cholesterolu frakcji LDL u tej pacjentki należy obniżyć do wartości:

42-letni mężczyzna z przewlekłą chorobą nerek (przewlekłe kłębuszkowe zapalenie nerek, GFR 43 ml/min/1,73 m²), niepalący, z nadciśnieniem tętniczym leczonym skutecznie skojarzeniem ACE inhibitora i antagonisty wapnia zgłosił się na rutynową wizytę kontrolną. W badaniu fizykalnym ciśnienie tętnicze 132/89 mmHg (średnia z dwóch pomiarów w gabinecie), w badaniach dodatkowych stwierdzono stężenie cholesterolu całkowitego 5,3 mmol/l (205 mg%) oraz cholesterolu LDL 3,4 mmol/l (132 mg%). Postępowanie u tego chorego powinno obejmować:

Wskaż fałszywe zdanie dotyczące nadciśnienia zamaskowanego:

54-letni pacjent z zespołem metabolicznym - ciśnienie tętnicze 139/96 mmHg, obwód talii 107 cm, glikemia na czczo 6,1 mmol/l (110 mg%), lipidogram -
cholesterol całkowity - 5,72 mmol/l (221 mg%)
LDL - 3,91 mmol/l (159 mg%)
HDL - 0,96 mmol/l (37 mg%)
TG - 2,74 mmol/l (243 mg%)
W leczeniu zaburzeń gospodarki lipidowej należy oprócz zaleceń skoncentrowanych na odpowiednich modyfikacjach stylu życia, wprowadzić w pierwszej kolejności: