Egzamin PES / Kardiologia / jesień 2015

Przy jakiej punktacji w skali SYNTAX pacjenta z trójnaczyniową stabilną chorobą wieńcową należy zakwalifikować do CABG a nie do PCI, przy anatomii zmian w tętnicach wieńcowych odpowiedniej do leczenia obiema metodami i małej przewidywanej śmiertelności chirurgicznej?

Przy szybkiej czynności komór serca w przebiegu migotania przedsionków u pacjenta z ostrym zespołem wieńcowym można zastosować:
1) dożylnie amiodaron;
2) dożylnie propafenon;
3) dożylnie werapamil, przy współistnieniu niewydolności serca;
4) kardiowersję elektryczną, gdy nie ma efektu farmakoterapii;
5) dożylnie digoxin, przy współistnieniu niewydolności serca.
Prawidłowa odpowiedź to:

U chorego z utrwalonym migotaniem przedsionków, we wczesnym okresie po wykonanej pierwotnej angioplastyce wieńcowej, z wszczepieniem stentu powlekanego lekiem antymitotycznym, w przebiegu ostrego zespołu wieńcowej z przetrwałym uniesieniem ST, powinno się zastosować następujące leczenie przeciwkrzepliwe:

Dla oceny istotności hemodynamicznej zmiany w tętnicy wieńcowej stosuje się ocenę cząstkowej rezerwy przepływu (FFR - Fractional Flow Reserve). Wartość FFR wskazująca na istotną hemodynamicznie zmianę wymagającą leczenia inwazyjnego to:

Dla rozpoznania ostrego niedokrwienia mięśnia sercowego u mężczyzny poniżej 40 roku życia należy, przy braku cech przerostu lewej komory i cech bloku lewej odnogi pęczka Hisa, stwierdzić w odprowadzeniach V2, V3 uniesienie ST o co najmniej:

Do oceny żywotności mięśnia sercowego można wykorzystać wszystkie poniższe metody, za wyjątkiem:

Dla rozpoznania zawału serca typu 5 konieczne jest stwierdzenie u chorych, z prawidłowymi wartościami wyjściowymi, wzrostu wartości stężenia troponin sercowych:

W świeżym zawale prawej komory serca nie zastosujesz:

Natychmiastową rewaskularyzację istotnej zmiany w tętnicy innej niż odpowiedzialna za zawał STEMI rozważysz u chorego:

Po nagłym zewnątrzszpitalnym zatrzymaniu krążenia należy wykonać wczesną koronarografię u chorego:

Pacjentowi z NSTE-ACS przy nieznanej anatomii zmian w tętnicach wieńcowych jako nasycającego leku przeciwpłytkowego nie podasz:

W ciągu 2 godzin od przyjęcia do szpitala koronarografię wykonasz u pacjenta z zawałem bez uniesienia ST (NSTE-ACS) jeśli chory:
1) ma cukrzycę;
2) jest we wstrząsie kardiogennym;
3) przebył CABG;
4) ma dławicę piersiową oporną na leczenie;
5) prezentuje groźne dla życia komorowe zaburzenia rytmu serca.
Prawidłowa odpowiedź to:

Parametrem różnicującym wstrząs kardiogenny od hipowolemicznego jest:

Objawem wstrząsu nie jest:

Pęknięcie przegrody międzykomorowej w przebiegu świeżego zawału serca leczy się za pomocą:

Pacjentowi z obrzękiem płuc wobec braku skuteczności leków moczopędnych i ciśnienia skurczowego 115 mmHg podasz we wlewie dożylnym:

W diagnostyce infekcyjnego zapalenia wsierdzia wykonanie powtórnego echokardiograficznego badania przezprzełykowego w przypadku jego wyjściowego ujemnego wyniku, ale przy utrzymującym się wysokim klinicznie prawdopodobieństwie IZW, jest wskazane po:

W przypadku pewnego rozpoznania infekcyjnego zapalenia wsierdzia związanego z wszczepionym urządzeniem stymulującym optymalnym leczeniem jest:

U pacjenta z ostrą niewydolnością serca i ciśnieniem skurczowym poniżej 85 mmHg i/lub hipoperfuzją w pierwszej kolejności zastosujesz:

Wskazania do leczenia operacyjnego w ciągu 24 godzin od rozpoznania infekcyjnego zapalenia wsierdzia to:
1) obecność izolowanych wegetacji powyżej 15 mm;
2) zablokowanie sztucznej zastawki;
3) ropień okołozastawkowy;
4) przetoka do jam serca powodująca wstrząs lub obrzęk płuc;
5) ciężka ostra aortalna lub mitralna niedomykalność albo zwężenie powodujące wstrząs lub obrzęk płuc.
Prawidłowa odpowiedź to:

Duże kryteria Duke w rozpoznawaniu infekcyjnego zapalenia wsierdzia (IZW) to:
1) gorączka powyżej 38°C;
2) drobnoustroje typowe dla IZW z dwóch różnych posiewów krwi;
3) kłębuszkowe zapalenie nerek;
4) obecność wegetacji w badaniu echokardiograficznym;
5) nowa niedomykalność zastawkowa.
Prawidłowa odpowiedź to:

Obwodowe zmiany naczyniowe w przebiegu infekcyjnego zapalenia wsierdzia to:

Triada Becka jest charakterystyczna dla:

Objawy neurologiczne w przebiegu infekcyjnego zapalenia wsierdzia występują najczęściej w zakażeniu wywołanym:

Profilaktykę antybiotykową infekcyjnego zapalenia wsierdzia w przypadku zabiegu zwiększającego ryzyko infekcji zalecisz się u pacjenta z:

Wskaż prawdziwe stwierdzenia dotyczące systemu oceny ryzyka SCORE:
1) ocenia 10-letnie ryzyko zawału serca i udaru mózgu;
2) ocenia 10-letnie ryzyko zgonu w przebiegu chorób sercowo-naczyniowych;
3) uwzględnia płeć, palenie tytoniu, wiek, ciśnienie skurczowe i stężenie cholesterolu LDL;
4) uwzględnia płeć, palenie tytoniu, wiek, ciśnienie skurczowe i stężenie cholesterolu całkowitego;
5) opracowany został na podstawie badania populacji Ameryki Północnej.
Prawidłowa odpowiedź to:

Po rewaskularyzacji mięśnia sercowego docelowe stężenie cholesterolu frakcji lipoprotein o małej gęstości (LDL-C) podczas leczenia statynami wynosi:

Wskaż prawdziwe stwierdzenie dotyczące cukrzycy:
1) występuje u około 35% pacjentów z migotaniem przedsionków;
2) stanowi niezależny czynnik ryzyka wystąpienia migotania przedsionków;
3) nie wpływa na ryzyko powikłań zakrzepowo-zatorowych u pacjentów z migotaniem przedsionków;
4) stanowi czynnik ryzyka krwawień u pacjentów z migotaniem przedsionków leczonych doustnymi antykoagulantami (skala HAS-BLED);
5) przy wystąpieniu migotania przedsionków pacjent z cukrzycą wymaga kompleksowej oceny czynników ryzyka schorzeń sercowo-naczyniowych.
Prawidłowa odpowiedź to:

Właściwe leczenie dyslipidemii w cukrzycy typu 2 to:

Do czynników ryzyka nagłego zgonu sercowego u chorych z kardiomiopatią przerostową należą wszystkie z niżej wymienionych, z wyjątkiem:

W elektrokardiogramie pacjenta z ostrą zatorowością płucną można stwierdzić:
1) tachykardię zatokową;
2) załamek P > 2,5 mm w odprowadzeniach II, III, F;
3) uniesienie ST w V1;
4) przesunięcie osi elektrycznej zespołów QRS w prawo;
5) pobudzenia przedwczesne komorowe o morfologii LBBB.
Prawidłowa odpowiedź to:

Do substancji o potwierdzonej możliwości indukowania naczyniowego nadciśnienia płucnego należą wszystkie niżej wymienione, za wyjątkiem:

W leczeniu przewlekłego zakrzepowo-zatorowego nadciśnienia płucnego uwzględnia się w leczeniu wszystkie niżej wymienione leki, za wyjątkiem:

Do oceny prawdopodobieństwa klinicznego wystąpienia zatorowości płucnej wg Wellsa zaliczamy:
1) wywiad w kierunku zatorowości płucnej lub zakrzepicy żył głębokich;
2) częstotliwość rytmu serca ≥ 100/min.;
3) zabieg chirurgiczny lub unieruchomienie w ostatnich 4 tygodniach;
4) krwioplucie;
5) aktywną chorobę nowotworową;
6) objawy zakrzepicy żył głębokich.
Prawidłowa odpowiedź to:

W leczeniu nadciśnienia tętniczego u ciężarnej wykorzystuje się
1) klonidynę dożylnie;
2) NTG w ciągłej infuzji dożylnej, gdy rozpoznaje się stan przedrzucawkowy z obrzękiem płuc;
3) inhibitory konwertazy angiotensyny i blokery receptora angiotensyny typu 1, o ile przed ciążą konieczne były wysokie dawki;
4) metyldopę;
5) labetalol dożylnie w stanach naglących.
Prawidłowa odpowiedź to:

U chorego z nadciśnieniem tętniczym po przebytym zawale serca z zachowaną frakcją wyrzutową lewej komory do terapii włączysz:
1) peryndopryl;
2) zofenopryl;
3) ramipryl;
4) chinapryl;
5) trandolapryl.
Prawidłowa odpowiedź to:

Inhibitory konwertazy angiotensyny powinny być preferowane jako terapia I-rzutu u chorych z nadciśnieniem tętniczym:
1) oraz przerostem lewej komory;
2) i przebytym udarem mózgu;
3) w podeszłym wieku;
4) oraz izolowanym nadciśnieniem skurczowym;
5) i zaburzeniami potencji.
Prawidłowa odpowiedź to:

Do preferowanych połączeń leków w terapii nadciśnienia tętniczego zalicza się skojarzenie:
1) diuretyk tiazydowy z inhibitorem konwertazy;
2) diuretyk tiazydowy z blokerem kanału wapniowego;
3) β-adrenolityk z sartanem;
4) β-adrenolityk z diuretykiem tiazydowym;
5) sartan z inhibitorem konwertazy.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wskazaniem do wykonania ABPM nie jest:

Rozpoznanie izolowanego nadciśnienia skurczowego w gabinecie lekarskim opiera się na stwierdzeniu RR:

Do możliwych przyczyn braku nocnego spadku ciśnienia (non-dipping) należą wszystkie wymienione niżej, z wyjątkiem:

U dotąd nieleczonej 60-letniej chorej ze średnimi wartościami ciśnienia tętniczego mierzonego w warunkach gabinetu lekarskiego 150/95 mmHg, nie palącej papierosów, z wartością cholesterolu całkowitego 180 mg/dl, cholesterolu LDL 100 mg/dl, HDL 50 mg/dl i triglicerydów 140 mg/dl, obwodem talii 90 cm, BMI 27, stężeniem glukozy 100 mg/dl, nieistotnym wywiadem rodzinnym oraz eGFR 55 ml/min/1,73 m² (BSA) globalne ryzyko sercowo-naczyniowe jest:

Ciąża jest przeciwwskazana (klasa WHO IV) u kobiet z:
1) sercem jednokomorowym po operacji Fontan w stabilnej klasie czynnościowej NYHA II;
2) d-TGA po operacji sposobem Senninga w stabilnej klasie czynnościowej NYHA II;
3) zespołem Marfana, aorta w najszerszym miejscu 40 mm;
4) ciężką koarktacją aorty nieleczoną zabiegowo;
5) zespołem Eisenmengera.
Prawidłowa odpowiedź to:

U pacjenta z ubytkiem w przegrodzie międzyprzedsionkowej typu II z przeciekiem lewo-prawym zwiększone wysycenie tlenem krwi występuje w:
1) prawym przedsionku;
2) lewym przedsionku;
3) prawej komorze;
4) aorcie;
5) tętnicy płucnej.
Prawidłowa odpowiedź to:

U kobiet z wadą serca leczenie zabiegowe przed zajściem w ciążę należy rozważyć, gdy:
1) zastawce dwupłatkowej towarzyszy poszerzenie aorty do 45 mm;
2) obecny jest ubytek przegrody międzyprzedsionkowej z przeciekiem lewo-prawym i Qp/Qs 1.8 i prawidłowymi ciśnieniami w krążeniu płucnym;
3) zwężenie zastawki pnia płucnego powoduje gradient skurczowy > 64 mmHg w badaniu doplerowskim;
4) niedomykalność mitralna jest istotna, ale w badaniu ECHO lewa komora nie jest poszerzona > 60 mmHg w diastole;
5) anomalia Ebsteina powoduje nie większą niż umiarkowaną niedomykalność zastawki trójdzielnej, u chorej w klasie NYHA II bez desaturacji krwi tętniczej.
Prawidłowa odpowiedź to:

48-letni chory po raz pierwszy w życiu zasłabł w czasie wysiłku. W 10-tym roku życia - operacja skutecznego zamknięcia ubytku przegrody międzykomorowej, przed operacją w cewnikowaniu serca stwierdzono Qp/Qs 3:1, mPAP - 20 mmHg. Od roku postępujące męczenie, kołatania serca. Holter EKG - tachykardia zatokowa, bez zaburzeń rytmu i przewodnictwa tłumaczących zasłabnięcie. ECHO - bez resztkowego przecieku międzykomorowego, mięsień prawej komory 10 mm, RVSP - 100 mmHg, czas akceleracji wypływu z prawej komory - 63 ms. Prawdopodobna interpretacja kliniczna to:

Wskaż fałszywe stwierdzenia dotyczące przetrwałego przewodu tętniczego:
1) zwykle łączy aortę wstępującą z prawą tętnicą płucną;
2) istotny przeciek prowadzi do poszerzenia lewej komory;
3) najczęściej łączy aortę zstępującą z lewą tętnicą płucną;
4) może być przyczyną zespołu Eisenmengera;
5) istotny przeciek prowadzi do poszerzenia prawej komory.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wskaż fałszywe stwierdzenie dotyczące anomalii Ebsteina:

Do typowych odległych następstw chirurgicznego zamknięcia ubytku przegrody międzyprzedsionkowej typu wtórnego u dorosłych zalicza się:

Do typowych odległych następstw u dorosłych po korekcji chirurgicznej tetralogii Fallota nie zalicza się:

U 30-letniej kobiety bez objawów w badaniu ECHO stwierdzono niedomykalność mitralną ERO - 0,42 cm², lewa komora w skurczu - 36 mm, EF lewej komory 66%, lewy przedsionek o objętości 55 ml/m², ciśnienie skurczowe w prawej komorze około 45 mmHg. Właściwa decyzja kliniczna to:

36-letnia bezobjawowa kobieta z przypadkowo stwierdzonym wyrzutowym szmerem skurczowym u podstawy serca, na prawo od mostka. W spoczynkowym EKG - norma. RTG klatki piersiowej - uwypuklona aorta wstępująca, poza tym - bez zmian. W przezklatkowym badaniu echokardiograficznym spodziewany obraz to:

Blok I°, blok przedniej wiązki lewej odnogi pęczka Hisa, cechy przerostu prawej komory w spoczynkowym badaniu EKG u chorego z radiologicznym obrazem znacznego poszerzenia pnia płucnego tętnic płucnych i skąpym naczyniowym rysunkiem obwodowym przemawiają za:

U chorego z uprzednio stwierdzanym szmerem ciągłym w przebiegu przetrwałego przewodu tętniczego po wielu latach wysłuchuje się szmer skurczowy i wzmożoną akcentację drugiego tonu nad tętnicą płucną. Prawdopodobna interpretacja kliniczna to:

50-letni mężczyzna, obserwowany z powodu dużej niedomykalności zastawki mitralnej. W kolejnym badaniu echo potwierdzono cepowate wypadanie segmentu P2. Lewa komora w skurczu - 42 mm (w badaniu rok wcześniej - 38 mm), EF lewej komory 60%, lewy przedsionek o objętości 50 ml/m², szacowane skurczowe ciśnienie w tętnicy płucnej około 40 mmHg. Dalsze postępowanie to:

Na ocenę stopnia zaawansowania zwężenia zastawki aortalnej w badaniu echokardiograficznym może wpływać:
1) współistnienie źle kontrolowanego systemowego nadciśnienia tętniczego;
2) obniżenie objętości wyrzutowej lewej komory wtórne do zaawansowanej dysfunkcji skurczowej;
3) obecność zaawansowanego nadciśnienia płucnego;
4) obniżenie objętości wyrzutowej lewej komory wskutek zmniejszenia objętości komory w rozkurczu (duży przerost koncentryczny mięśnia lewej komory);
5) duża niedomykalność zastawki mitralnej.
Prawidłowa odpowiedź to:

Poszerzenie aorty wstępującej można stwierdzić u chorych z:
1) zespołem Marfana;
2) dużym przeciekiem lewo-prawym wtórnym do ubytku międzykomorowego;
3) anomalią Ebsteina;
4) dwupłatkową zastawką aortalną;
5) z tetralogią Fallota wiele lat po korekcji.
Prawidłowa odpowiedź to:

Która z poniższych patologii jest przeciwwskazaniem do ciąży?

Wskaż prawdziwe stwierdzenia dotyczące niedomykalności zastawki trójdzielnej:
1) ciężka postać może prowadzić do powiększenia wątroby i poszerzenia żył szyjnych;
2) ma stabilny przebieg, gdy występuje w odległym czasie po operacji wady mitralnej;
3) długo obserwuje się przebieg bezobjawowy, pomimo ciężkiej postaci;
4) najczęściej jest wtórna do nadciśnienia płucnego;
5) przyczynia się do udaru mózgu.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wskaż prawdziwe stwierdzenia dotyczące zastawki mitralnej:
1) prawidłowy pierścień zastawki ma kształt siodła;
2) pierwszorzędowe struny ścięgniste przyczepiają się do powierzchni komorowej płatka;
3) wtórna niedomykalność wskazuje na złe rokowanie;
4) ciasne zwężenie zastawki zwiększa ryzyko częstoskurczów komorowych;
5) ciężka pierwotna niedomykalność prowadzi do zwiększenia obciążenia wstępnego lewej komory.
Prawidłowa odpowiedź to:

U chorych z wrodzonym skorygowanym przełożeniem pni tętniczych (cc-TGA, l-TGA) w czasie obserwacji odległej może dojść do:

U 28-letniej chorej z dwupłatkową zastawką aortalną, małą niedomykalnością zastawki aortalnej, poszerzeniem aorty do 51 mm powyżej opuszki stwierdzonym w badaniu echokardiograficznym, która planuje zajść w ciążę - należy:

Wskaż prawdziwe stwierdzenia dotyczące tętniczego nadciśnienia płucnego wtórnego do wady wrodzonej serca:
1) najczęściej występuje u chorych z dużym ubytkiem przegrody międzyprzedsionkowej;
2) wymaga potwierdzenia w cewnikowaniu serca;
3) wczesna korekcja wady przeciekowej zawsze zapobiega jego powstaniu;
4) gorsze rokowanie dotyczy chorych ze złożonymi wadami wrodzonymi w porównaniu z prostymi wadami przeciekowymi;
5) skuteczne leczenie farmakologiczne nie wpływa na dystans marszu 6-minutowego.
Prawidłowa odpowiedź to:

W klasycznym badaniu radiologicznym klatki piersiowej można uwidocznić:
1) nadsercowy spływ żył płucnych;
2) śródsercowy spływ żył płucnych;
3) obecność przetrwałej żyły głównej górnej lewej;
4) zespół szabli tureckiej (scimitar syndrome);
5) spływ prawej żyły płucnej górnej do żyły głównej górnej.
Prawidłowa odpowiedź to:

Lewogram patologiczny w spoczynkowym EKG jest charakterystyczny dla:
1) ubytku przegrody międzyprzedsionkowej typu pierwotnego;
2) ubytku przegrody międzykomorowej;
3) tetralogii Fallota;
4) ubytku przegrody międzyprzedsionkowej typu żyły głównej górnej;
5) anomalii Ebsteina.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wskaż fałszywe stwierdzenie dotyczące dwupłatkowej zastawki aortalnej:

Spośród objawów klinicznych i powikłań ostre rozwarstwienie aorty typu A od typu B według Stanford różnicuje:

Do przezskórnej implantacji zastawki aortalnej (TAVI) nie zostanie zakwalifikowany pacjent z:

Wskazaniem do zamknięcia przecieku międzyprzedsionkowego jest:
1) przeciek lewo-prawy;
2) napady migotania przedsionków, niezależnie do kierunku przecieku;
3) poszerzenie jamy prawej komory;
4) wypadanie płatka zastawki mitralnej;
5) zespół Eisemengera.
Prawidłowa odpowiedź to:

Pacjent z objawami utrzymującej się pomimo optymalnego leczenia skrajnej niewydolności serca od ponad dwóch miesięcy może zostać zakwalifikowany do wszczepienia urządzenia do wspomagania czynności komory jeżeli:

U pacjenta z niewydolnością serca w przypadku hiponatremii (stężenie sodu < 135 mmol/l) w postępowaniu nie zastosujesz:

Wskazaniem do wykonania biopsji mięśnia sercowego jest:

Najczęstsze powikłania po przeszczepie serca to:
1) zespół wazowagalny;
2) odrzucenie przeszczepu;
3) niewydolność węzła zatokowego i zaburzenia przewodzenia p-k;
4) infekcje;
5) spadek masy ciała.
Prawidłowa odpowiedź to:

Pacjentowi z niewydolnością serca zalecając codzienną kontrolę wagi ciała, polecisz zwiększenie dawki diuretyku w przypadku wystąpienia nieoczekiwanego przyrostu wagi powyżej:

Wskaż prawdziwe stwierdzenie dotyczące kardiomiopatii alkoholowej:
1) eliminacja spożycia alkoholu może zatrzymać postęp choroby lub doprowadzić do poprawy funkcji skurczowej lewej komory;
2) istnieje swoisty obraz histopatologiczny w biopsji mięśnia sercowego;
3) w patofizjologii rolę odgrywa niedożywienie i braki witamin;
4) jest ona główną przyczyną wtórnej nieniedokrwiennej kardiomiopatii rozstrzeniowej w Europie;
5) w odróżnieniu od idiopatycznej kardiomiopatii rozstrzeniowej nie występują w niej arytmie nadkomorowe.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wskaż prawdziwe stwierdzenia dotyczące utrwalonego migotania przedsionków u pacjenta z przewlekłą niewydolnością serca:
1) stanowi bezwzględne przeciwwskazanie do terapii resynchronizującej;
2) należy rozważyć CRT-P/CRT-D i ablację węzła przedsionkowo-komorowego;
3) należy rozważyć CRT-P/CRT-D i uzyskać wysoki odsetek stymulacji komorowej;
4) należy rozważyć CRT-P/CRT-D i wykonać kardiowersję elektryczną;
5) można uzyskać zmniejszenie chorobowości stosując CRT-P/CRT-D pod warunkiem wysokiego odsetka stymulacji komorowej.
Prawidłowa odpowiedź to:

Najlepsze efekty leczenia niewydolności serca stymulacją resynchronizującą uzyskuje się:
1) gdy obecny jest LBBB;
2) przy wieloletnim nadciśnieniu tętniczym;
3) gdy szerokość własnych zespołów QRS przekracza 150 ms;
4) gdy stosuje się optymalną farmakoterapię niewydolności serca;
5) gdy pacjent ma utrwalone migotanie przedsionków.
Prawidłowa odpowiedź to:

Przeciwwskazaniem do transplantacji serca według Europejskiego Towarzystwa Kardiologicznego nie jest:

Wskaż wartości stężenia NT-pro-B lub BNP (pg/ml) we krwi, które są diagnostyczne dla rozpoznania ostrej niewydolności serca u nieleczonego dotychczas chorego z powodu HF:

Do działań ubocznych adenozyny należą:
1) spazm oskrzeli;
2) ślinotok;
3) przejściowy blok odnogi pęczka Hisa;
4) indukcja migotania przedsionków;
5) uderzenia gorąca.
Prawidłowa odpowiedź to:

Do leków zwalniających przewodnictwo i wydłużających czas refrakcji zarówno drogi dodatkowej jak i węzła AV zalicza się:
1) metoprolol;
2) werapamil;
3) amiodaron;
4) propafenon;
5) digoxin.
Prawidłowa odpowiedź to:

Przyczyną częstoskurczu przedsionkowego może być:
1) obturacyjna choroba płuc;
2) przedawkowanie glikozydów naparstnicy;
3) blizna po atriotomii;
4) zwłóknienie przedsionka w przebiegu choroby tkanki łącznej;
5) występuje także u pacjentów bez strukturalnej choroby serca.
Prawidłowa odpowiedź to:

Regularny częstoskurcz z wąskimi zespołami QRS u pacjenta z jawnym zespołem WPW może być:
1) częstoskurczem przedsionkowym z przewodzeniem AV drogą dodatkową;
2) migotaniem przedsionków z przewodzeniem AV drogą fizjologiczną;
3) antydromowym częstoskurczem z dużą pętlą reentry;
4) ortodromowym częstoskurczem z dużą pętlą reentry;
5) częstoskurczem węzłowym nawrotnym z przewodzeniem AV drogą fizjologiczną.
Prawidłowa odpowiedź to:

Kardiowersję elektryczną u pacjenta z wszczepionym rozrusznikiem serca:
1) można wykonać tylko w przypadku zagrożenia życia;
2) w ogóle nie można jej wykonywać;
3) przed kardiowersją należy przeprogramować rozrusznik ustawiając u pacjentów stymulatorozależnych maksymalną energię stymulacji;
4) elektrody należy przyłożyć w odległości co najmniej 10 -15 cm od stymulatora, a oś impulsu powinna być prostopadła do osi stymulator - końcówka elektrody;
5) elektrody należy przyłożyć w odległości co najmniej 10 -15 cm od stymulatora, a oś impulsu powinna być równoległa do osi stymulator - końcówka elektrody.
Prawidłowa odpowiedź to:

Warunkami wystąpienia częstoskurczu stymulatorowego niekończącej się pętli są:
1) obecność przewodzenia wstecznego;
2) blok p-k III stopnia;
3) stymulator dwujamowy;
4) stymulator przedsionkowy;
5) blok przewodzenia wstecznego.
Prawidłowa odpowiedź to:

Współczesny wszczepialny kardiowerter-defibrylator serca może posiadać następujące funkcje terapeutyczne:
1) stymulację dwujamową;
2) stymulację resynchronizującą;
3) defibrylację i kardiowersję;
4) stymulację antyarytmiczną komorową;
5) stymulację antyarytmiczną przedsionkową.
Prawidłowa odpowiedź to:

W elektrokardiogramie pacjenta z jawnym zespołem WPW można stwierdzić:
1) odstęp PR w zakresie od 0,08 do 0,11 s i falę delta;
2) odstęp PR prawidłowy przy lewostronnej bocznej lokalizacji drogi dodatkowej;
3) odstęp PR prawidłowy przy prawostronnej przegrodowej lokalizacji drogi dodatkowej;
4) ujemną falę delta;
5) brak zaburzeń repolaryzacji przy preekscytacji o małym nasileniu.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wskaż prawdziwe stwierdzenia dotyczące zawału prawej komory:
1) wynika z zamknięcia tętnicy przedniej zstępującej przed odejściem gałęzi prawokomorowych;
2) występuje jednocześnie u około 50% pacjentów z zawałem ściany przedniej;
3) można rozpoznać wykonując rejestrację odprowadzeń ekg V₃R, V₄R;
4) wynika z zamknięcia tętnicy okalającej przed odejściem gałęzi prawokomorowych;
5) wynika z zamknięcia prawej tętnicy wieńcowej przed odejściem gałęzi prawokomorowych.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wysokie załamki R w odprowadzeniu V1 występują przy:
1) przeroście prawej komory serca;
2) przeroście lewej komory serca z współistniejącym LAH;
3) jawnej lewostronnej dodatkowej drodze przedsionkowo-komorowej;
4) utajonej lewostronnej dodatkowej drodze przedsionkowo-komorowej;
5) zawale serca ściany tylnej.
Prawidłowa odpowiedź to:

W leczeniu mieszanej postaci zespołu wazowagalnego nie mają zastosowania:
1) trening na bieżni ruchomej;
2) trening pochyleniowy;
3) sytmulacja DDD z funkcją „drop response”;
4) beta-blokery;
5) inhibitory konwertazy angiotensyny.
Prawidłowa odpowiedź to:

W elektrogramie pęczka Hisa na odstęp AV składają się:

Najlepszym modelem stymulacji stałej dla pacjenta w wieku 55 lat czynnego zawodowo z objawowym blokiem p-k II i III stopnia i niewydolnym chronotropizmem zatokowym jest:

Synchronizację rytmu przedsionków i komór zapewniają tryby stymulacji:
1) AAI;  
2) VVIR;
3) DDDR;
4) VAT;  
5) VDD.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wskaż fałszywe stwierdzenia dotyczące arytmogennej dysplazji prawej komory:
1) istotą choroby jest zastępowanie tkanki mięśniowej tkanką tłuszczową i łączną;
2) pierwszym objawem choroby może być nagły zgon;
3) nigdy nie dochodzi do zajęcia procesem chorobowym lewej komory;
4) w ekg może występować fala epsilon;
5) częstoskurcz komorowy ma najczęściej morfologię RBBB.
Prawidłowa odpowiedź to:

Do sprawdzenia skuteczności ablacji prądem wysokiej częstotliwości drogi dodatkowej przedsionkowo-komorowej przewodzącej zstępująco służą:
1) test odnerwienia farmakologicznego propranololem i atropiną;
2) przyspieszana stymulacja prawego przedsionka;
3) test z adenozyną;
4) przyspieszana stymulacja prawej komory;
5) test z ajmaliną.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wskazania do leczenia przy użyciu stałej stymulacji serca mają chorzy z:

U chorego, w dobrym stanie ogólnym, rokującym przeżycie > 1 roku, w 20 dobie po zawale serca wystąpił hemodynamicznie istotny utrwalony jednokształtny częstoskurcz komorowy o częstotliwości rytmu komór 178/min, który został umiarowiony kardiowersją elektryczną w warunkach SOR. U tego chorego należy:

Objawami osłuchowymi w reumatycznym zwężeniu zastawki mitralnej są wszystkie niżej wymienione, z wyjątkiem:

Objawami występującymi u chorych z ubytkiem w przegrodzie międzyprzedsionkowej są:
1) sztywne rozdwojenie II tonu;
2) głośny kłapiący I ton nad zastawką trójdzielną;
3) szmer skurczowy nad zastawką pnia płucnego;
4) szmer rozkurczowy nad zastawką mitralną;
5) niezupełny blok prawej odnogi pęczka Hisa.
Prawidłowa odpowiedź to:

Typowy ból w zapaleniu osierdzia jest najsilniejszy w pozycji:

Obciążeniowe badanie obrazowe przed operacją niekardiochirurgiczną związaną z wysokim ryzykiem incydentów sercowych zaleca się u bezobjawowych pacjentów kardiologicznych z:

W leczeniu kardiomiopatii przerostowej zawężającej drogę odpływu lewej komory stosuje się:
1) farmakoterapię beta-blokerami;
2) alkoholową ablację przegrody międzykomorowej;
3) farmakoterapię nifedypiną;
4) chirurgiczne wycięcie części przegrody międzykomorowej;
5) farmakoterapię beta-blokerami w połączeniu ze stałą stymulacją komorową.
Prawidłowa odpowiedź to:

Zwiększony rzut serca może wystąpić w przebiegu:
1) niedokrwistości;
2) przetoki tętniczo-żylnej;
3) tyreotoksykozy;
4) choroby kości Pageta;
5) akromegalii.
Prawidłowa odpowiedź to:

Do powikłań specyficznych dla nakłucia transseptalnego zalicza się:
1) odmę opłucnową;
2) tętniak rzekomy tętnicy udowej;
3) zatory tętnicze materiałem zakrzepowym;
4) tamponadę serca;
5) krwiak śródścienny lewego przedsionka.
Prawidłowa odpowiedź to:

Przyczynami obniżenia odcinka ST w elektrokardiogramie (poza chorobą niedokrwienną serca) mogą być:
1) hipokaliemia;
2) przerost lewej komory;
3) zespół Brugadów;
4) hiperkaliemia;
5) hipotermia.
Prawidłowa odpowiedź to:

Inwazyjną koronarografię wykonujemy u chorych przed operacją niekardiochirurgiczną, gdy:

Przed operacją niekardiochirurgiczną chorych kardiologicznych należy:
1) odstawić inhibitor konwertazy angiotensyny u chorych z dysfunkcją lewej komory;
2) kontynuować podawanie statyn w okresie okołooperacyjnym, najlepiej o długim rozważyć okresie półtrwania lub o przedłużonym działaniu;
3) odstawić leki blokujące receptor beta;
4) nie należy rozpoczynać podawania statyn przed operacja naczyniową;
5) należy rozważyć kontynuację inhibitora konwertazy angiotensyny u chorych ze stabilną niewydolnością serca NYHA II.
Prawidłowa odpowiedź to:

Resekcja płuca jest obciążona następującym procentowym ryzykiem wystąpienia niepożądanych incydentów sercowych w ciągu 30 dni od operacji:

Do klinicznych czynników ryzyka zmodyfikowanego wskaźnika ryzyka sercowego zalecanego w stratyfikacji ryzyka okołooperacyjnego zabiegu niekardiochirurgicznego zalicza się:
1) chorobę niedokrwienną serca;
2) migotanie przedsionków;
3) niewydolność serca;
4) cukrzycę leczoną insuliną;
5) przewlekłą obturacyjną chorobę płuc.
Prawidłowa odpowiedź to:

Do czynników ryzyka sercowo-naczyniowego u kobiet w ciąży zalicza się:

W przypadku wystąpienia intensywnego krwawienia w przebiegu terapii wymienionymi doustnymi antykoagulantami hemodializę należy rozważyć u chorego leczonego:

W zapobieganiu nefropatii wywołanej przez środek kontrastujący (CIN) stosuje się następujące metody, z wyjątkiem:

Wskaż w kolejności malejącej najczęstsze przyczyny ostrego niedokrwienia jelit (ONJ):
1) marskość wątroby;
2) zator;
3) zakrzepica tętnicza;
4) nieswoiste zapalenie jelit;
5) zabieg z zastosowaniem krążenia pozaustrojowego.
Prawidłowa odpowiedź to:

Który z niżej wymienionych leków redukuje tempo przyrostu średnicy aorty u pacjentów z zespołem Marfana?

Podejrzenie HIT II (trombocytopenia indukowana heparyną typ II) uzasadnia:

Ocena łącznego ryzyka sercowo-naczyniowego według wytycznych ESH/ESC 2013 u chorego z nadciśnieniem tętniczym uwzględnia pomiar stężenia:
1) trójglicerydów;
2) kreatyniny;
3) albuminy w moczu;
4) hemoglobiny glikowanej;
5) stężenia glukozy po obciążeniu 75 g glukozy.
Prawidłowa odpowiedź to:

Do leków, które w trakcie podawania mogą powodować wzrost stężenia potasu nie należy:

Do objawów sugerujących nadciśnienie naczyniowo-nerkowe nie należy:

Wskaż prawdziwe stwierdzenie dotyczące braku spadku nocnego ciśnienia tętniczego (non-dipping):

Parametrami w badaniu echokardiograficznym, które wskazują na zwiększone ryzyko powikłań sercowo-naczyniowych u pacjenta z nadciśnieniem tętniczym są:
1) wzrost masy lewej komory;
2) wielkość lewego przedsionka;
3) koncentryczny typ przerostu lewej komory;
4) mniejsza prędkość napływu mitralnego;
5) subkliniczna dysfunkcja skurczowa.
Prawidłowa odpowiedź to: