Egzamin PES / Kardiologia / wiosna 2014

Kobieta l. 69 po przebyciu niedokrwiennego udaru mózgu, leczona z powodu nadciśnienia tętniczego i hipercholesterolemii zgłosiła się na rutynową kontrolę. W badaniu fizykalnym nie stwierdzono istotnych odchyleń od normy. Ciśnienie tętnicze - 138/90 mmHg. EKG - rytm zatokowy, miarowy około 74/min, normogram. Pacjentka przyjmuje między innymi inhibitor enzymu konwertującego angiotensynę, diuretyk i statynę. Stężenie cholesterolu frakcji LDL u tej pacjentki należy obniżyć do wartości:

U pacjenta po przejściowym niedokrwieniu mózgu w mechanizmie innym niż zatorowość sercowopochodna leczenie przeciwzakrzepowe nie ma przewagi nad kwasem acetylosalicylowym i dlatego nie jest zalecane.

Jakie czynniki ryzyka uwzględnia się przy szacowaniu ogólnego ryzyka sercowo-naczyniowego przy pomocy systemu SCORE?

Zalecany poziom aktywności fizycznej u zdrowych osób dorosłych to:

Wskaż fałszywe zdanie dotyczące nadciśnienia białego fartucha:

Do bezwzględnych przeciwwskazań do stosowania inhibitorów konwertazy angiotensyny nie należy:

Do najczęstszych przyczyn rozwoju opornego nadciśnienia tętniczego należy:
1) brak modyfikacji stylu życia;
2) przyjmowanie leków lub substancji powodujących wzrost BP (np. niesteroidowe leki przeciwzapalne) lub przeciążenie objętościowe spowodowane m. innymi nieodpowiednim leczeniem diuretykami;
3) stosowanie leków z grupy antagonistów receptora aldosteronu;
4) nierozpoznana wtórna postać nadciśnienia tętniczego;
5) długotrwałe przyjmowanie inhibitorów konwertazy lub sartanów.
Prawidłowa odpowiedź to:

W diagnostyce biochemicznej guza chromochłonnego najbardziej przydatną metodą jest:

W pełni uzasadnionym wskazaniem do rewaskularyzacji tętnicy nerkowej nie jest:

U każdego pacjenta ze stabilną chorobą wieńcową należy wykonać niżej wymienione badania laboratoryjne, z wyjątkiem:

U każdego pacjenta ze stabilną chorobą wieńcową należy wykonać corocznie następujące badania laboratoryjne:

Badanie ultrasonograficzne tętnic szyjnych u pacjentów ze stabilną chorobą wieńcową:

Badaniem przesiewowym w kierunku cukrzycy u pacjentów z chorobą wieńcową jest:

U pacjentów z cukrzycą typu 2 docelowe stężenie cholesterolu LDL:

Za pomocą systemu SCORE szacuje się:

U pacjentów z dyslipidemią zalecana jest regularna umiarkowana aktywność fizyczna. Aktywność fizyczna ma największy wpływ na:

Bezwzględne wskazania do przerwania próby wysiłkowej to:
1) uniesienie odcinków ST powyżej 1 mm w odprowadzeniach bez załamków Q (poza V1 lub aVR);
2) obniżenie odcinka ST poziome lub skośne w dół powyżej 2 mm;
3) prośba pacjenta o zakończenie próby;
4) spadek skurczowego ciśnienia tętniczego powyżej 10 mmHg w stosunku do wartości wyjściowej pomimo wzrastającego obciążenia jeżeli towarzyszą mu jakiekolwiek inne objawy niedokrwienia mięśnia sercowego;
5) spadek skurczowego ciśnienia tętniczego powyżej 10 mmHg w stosunku do wartości wyjściowej pomimo wzrastającego obciążenia przy braku innych objawów niedokrwienia mięśnia sercowego.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wczesna rehabilitacja szpitalna pacjentów po zawale serca jest wdrażana jak najwcześniej po opanowaniu stanu bezpośredniego zagrożenia życia. Istnieją jednak bezwzględne przeciwwskazania do rozpoczęcia treningu fizycznego u pacjentów po zawale, są nimi między innymi: niestabilna choroba wieńcowa, niewyrównana niewydolność serca, zapalenie wsierdzia, zapalenie osierdzia, złożone komorowe zaburzenia rytmu serca.

W zakresie niezalecanych połączeń podstawowych leków hipotensyjnych aktualne wytyczne dotyczące leczenia nadciśnienia tętniczego wymieniają łączenie:

W nowych europejskich zaleceniach terapii nadciśnienia tętniczego, w zakresie kojarzenia grup leków hipotensyjnych, wymienia się:

W przypadku chorych z nadciśnieniem tętniczym powikłanym przerostem lewej komory serca, jako preferowany lek hipotensyjny (klasa zaleceń IIa) należy zastosować:

Prawidłowe postępowanie u chorego ze świeżo implantowaną biologiczną zastawką aortalną obejmuje:

U 31-letniej chorej z bezobjawowym dotychczas zespołem WPW w II trymestrze ciąży wystąpił napad migotania przedsionków. Jakie leczenie należy zastosować?

Aktualnym celem leczenia hipotensyjnego w cukrzycy jest osiągnięcie wartości ciśnienia SBP / DBP:

W przypadku jawnego białkomoczu w przebiegu nefropatii cukrzycowej, celem jego redukcji, zalecane jest osiągnięcie wartości ciśnienia SBP:

W leczeniu hipotensyjnym stanów przedcukrzycowych nie powinno się stosować jako preferowanego leku hipotensyjnego:

Spośród doustnych leków przeciwcukrzycowych, zmniejszenie masy ciała obserwuje się przy stosowaniu:

Do nowych leków wieńcowych uwzględnionych po raz pierwszy w algorytmie postępowania w europejskich wytycznych leczenia stabilnej choroby wieńcowej (klasa zaleceń IIa) nie należy:

Szacuje się, że roczna umieralność w trakcie prawidłowego, zachowawczego leczenia stabilnej, jednonaczyniowej choroby wieńcowej, niezlokalizowanej w proksymalnym odcinku GPZ wynosi około:

Wyliczony na 20 punktów wskaźnik skali SYNTAX oznacza:

Wskaż prawdziwe stwierdzenie w odniesieniu do przewlekłego zamknięcia naczynia wieńcowego:

W przypadku dławicy opornej na leczenie, najwyższą obecnie klasę wskazań terapeutycznych posiada:

Aktywność seksualna u mężczyzny ze stabilną chorobą wieńcową:

Zalecenia dietetyczne w zakresie stabilnej choroby wieńcowej obejmują spożywanie:

Podczas leczenia fibrynolitycznego ostrego zawału mięśnia sercowego z przetrwałym uniesieniem odcinka ST preferowanym antykoagulantem jest:

Pacjent z OZW-NSTE, kierowany do diagnostyki i leczenia inwazyjnego, otrzymał ostatnią pełną dawkę enoksaparyny 10 godzin wcześniej. Podczas PCI powinien otrzymać:

Odsetek pacjentów z ostrym zespołem wieńcowym bez uniesienia odcinka ST, u których w koronarografii tętnice wieńcowe są prawidłowe lub ich zmiany mają charakter nieobstrukcyjny, wynosi około:

U pacjenta z cukrzycą po zawale serca z uniesieniem odcinka ST leczonym pierwotną angioplastyką wieńcową, należy rozważyć pierwsze kontrolne badanie stężenia cholesterolu frakcji LDL w surowicy po upływie:

Mężczyzna l. 64, po przebytym STEMI ściany przedniej, z EF 35%, cukrzycą t. 2 od 10 lat, z przewlekłą niewydolnością nerek, stężeniem kreatyniny 2,0 mg/dL (177 umol/L) i potasu 4,6 mmol/L, powinien:

Terminu „wczesna zakrzepica w stencie” wg Academic Research Consortium należy używać, gdy do zdarzenia dochodzi w czasie:

Częstość występowania istotnej choroby wieńcowej wielonaczyniowej u pacjentów z zawałem serca z uniesieniem odcinka ST poddawanych ocenie inwazyjnej wynosi około:

Wśród leków przeciwpłytkowych i przeciwkrzepliwych, u chorych z ciężką niewydolnością nerek (klirens kreatyniny < 20 ml/min) i ostrym zespołem wieńcowym bez uniesienia odcinka ST przeciwwskazane są:

U chorych z zawałem serca i utrzymującymi się objawami wstrząsu kardiogennego inwazyjne leczenie rewaskularyzacyjne za pomocą przezskórnej interwencji wieńcowej jest przeciwwskazane jeżeli czas od początku zawału serca wynosi więcej niż:

Stężenie hs Tn-troponiny o wysokiej czułości wzrasta nie tylko w zawale serca, ale może być również podwyższone u pacjentów z wieloma schorzeniami, z wyjątkiem:
1) rozwarstwienia aorty;
2) ostrego zespołu neurologicznego;
3) ciężkiej niedomykalności trójdzielnej;
4) zespołu takotsubo;
5) przewlekłej niewydolności serca;
6) raka drobnokomórkowego płuc.
Prawidłowa odpowiedź to:

63-letni chory zgłosił się do Izby Przyjęć z powodu dolegliwości bólowych w klatce piersiowej w dniu poprzednim. Początek bólu 28 godzin wcześniej. Przy przyjęciu bez stenokardii. Ciśnienie tętnicze 110/70, w EKG rytm miarowy 75/min, cechy dokonanego zawału ściany dolnej. Oznaczona troponina dodatnia. Dalsze postępowanie powinno obejmować:
1) leczenie reperfuzyjne za pomocą fibrynolizy swoistej dla trombiny;
2) leczenie reperfuzyjne za pomocą streptokinazy;
3) leczenie reperfuzyjne za pomocą pierwotnej angioplastyki wieńcowej;
4) leczenie zachowawcze, w tym kwas acetylosalicylowy i inhibitor P2Y12.
Prawidłowa odpowiedź to:

W terapii ostrych zespołów wieńcowych bez przetrwałego uniesienia odcinka ST stosuje się leki przeciwzakrzepowe w celu zahamowania produkcji i/lub aktywności trombiny, ograniczając w ten sposób ryzyko incydentów zakrzepowo-zatorowych. U wszystkich chorych zaleca się leczenie przeciwkrzepliwe jako uzupełnienie terapii przeciwpłytkowej. Który z leków zalecanych przez ESC jest selektywnym inhibitorem czynnika Xa?
1) fondaparinuks;         4) enoksaparyna;
2) rywaroksaban;         5) biwalirudyna.
3) dabigatran;
Prawidłowa odpowiedź to:

W celu oszacowania ryzyka krwawienia u chorych z ostrym zespołem wieńcowym bez przetrwałego uniesienia odcinka ST wytyczne ESC zalecają użycie uznanej skali CRUSADE. Które z poniższych parametrów oszacujesz w celu oceny ryzyka krwawienia według skali CRUSADE?
1) ciśnienie skurczowe (mmHg);
2) częstotliwość rytmu serca (uderzenia/min);
3) płeć;
4) wyjściowy hematokryt;
5) wiek.
Prawidłowa odpowiedź to:

U pacjentów po zatrzymaniu krążenia i resuscytacji krążeniowo-oddechowej z obrazem STEMI w zapisie EKG, będących w śpiączce lub głębokiej sedacji zaleca się następujące postępowanie:

W której z wymienionych sytuacji klinicznych u pacjenta ze STEMI nie należy zastosować leczenia reperfuzyjnego pierwotną angioplastyką wieńcową (PCI)?

Zalecanym leczeniem przeciwpłytkowym u pacjentów w STEMI leczonych fibrynolitycznie jest połączenie:

Do biomarkerów prognostycznych śmiertelności w ostrych zespołach wieńcowych bez przetrwałego uniesienia odcinka ST należą:

U pacjenta w grupie wysokiego ryzyka w skali Grace śmiertelność wewnątrzszpitalna i 6-miesięczna w populacji światowego rejestru ostrych zespołów wieńcowych wynoszą odpowiednio:

Do działań niepożądanych tikagreloru należy/ą:
1) duszność;
2) zwiększenie częstości krwawień;
3) bezobjawowe pauzy w EKG;
4) przejściowy wzrost poziomu kwasu moczowego w surowicy krwi.
Prawidłowa odpowiedź to:

Który z leków przeciwpłytkowych zalecany jest w terapii pacjentów z ostrym zespołem wieńcowym bez przetrwałego uniesienia odcinka ST z grupy umiarkowanego lub wysokiego ryzyka zdarzeń niedokrwiennych, niezależnie od początkowej strategii leczenia?

Które z poniżej wymienionych leków nie wymagają modyfikacji dawki u pacjenta z przewlekłą chorobą nerek i GFR < 30 ml//min?
1) prasugrel;
2) tikagrelor;
3) enoksaparyna;
4) biwalirudyna;
5) abciksimab.
Prawidłowa odpowiedź to:

U pacjenta z ostrym zespołem wieńcowym bez przetrwałego uniesienia odcinka ST leczonego zachowawczo, w tym podwójną doustną terapią przeciwpłytkową:

Które z wymienionych poniżej stanów stanowią bezwzględne przeciwwskazanie do leczenia fibrynolitycznego u chorego z ostrym zawałem serca z przetrwałym uniesieniem odcinka ST?
1) rozwarstwienie aorty;
2) krwawienie z przewodu pokarmowego w ciągu poprzedzającego miesiąca;
3) ciąża oraz pierwszy tydzień po porodzie;
4) rozpoznana skaza krwotoczna (z wyjątkiem krwawień miesięcznych);
5) incydent przemijającego niedokrwienia ośrodkowego układu nerwowego w ciągu poprzedzających 6 miesięcy.
Prawidłowa odpowiedź to:

Ciężką organiczną niedomykalność mitralną określają w badaniu echokardiograficznym następujące wartości wskaźników:
1) efektywna powierzchnia ujścia regurgitacji (EROA) > 20 mm²;
2) dominująca fala E > 1,5 m/s w napływie mitralnym;
3) talia fali zwrotnej > 8 mm;
4) iloraz E/e‘ > 15;
5) skurczowe odwrócenie przepływu w żyłach płucnych.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wskazaniem do wykonania testu echokardiograficznego z dobutaminą u chorego z wadą zastawkową serca jest:

U 80-letniego chorego z przewlekłą obturacyjną chorobą płuc, cukrzycą i niewydolnością nerek doszło do objawowego zwężenia bioprotezy wszczepionej przed 10 laty w ujście aortalne. Gradient średni przez bioprotezę 50 mmHg. Jakie postępowanie należy zalecić?

Ciężką stenozę aortalną z „paradoksalnie niskim przepływem“ należy rozpoznać gdy spełnione są następujące warunki:
1) pole powierzchni ujścia aortalnego < 0,8 cm²;
2) frakcja wyrzutowa lewej komory < 40%;
3) średni gradient ciśnień przez zastawkę aorty < 40 mmHg;
4) wymiar końcowoskurczowy lewej komory > 45 mm;
5) wskaźnik objętości wyrzutowej lewej komory < 35 ml/m².
Prawidłowa odpowiedź to:

Aktualne wytyczne Europejskiego Towarzystwa Kardiologicznego wskazują na rozważenie operacji naprawczej w ciężkiej przewlekłej pierwotnej niedomykalności zastawki mitralnej u chorego bez objawów z zachowaną czynnością skurczową lewej komory (klasa wskazań IIa i IIb) gdy:
1) poszerzenie lewego przedsionka > 50 ml/m² powierzchni ciała;
2) ciśnienie skurczowe w tętnicy płucnej w czasie wysiłku > 50 mmHg;
3) wymiar końcowoskurczowy lewej komory > 40 mm u chorego z cepowatym płatkiem mitralnym;
4) obecne jest migotanie przedsionków;
5) prawdopodobieństwo naprawy zastawki jest wysokie.
Prawidłowa odpowiedź to:

Najczęstszym wariantem anatomicznym w dwupłatkowej zastawce aortalnej jest:

U mężczyzny l. 43 z ostrą zatorowością płucną potwierdzoną obrazem w tomografii komputerowej w przebiegu zakrzepowego zapalenia żył kończyny dolnej stwierdzono w badaniu echokardiograficznym uszypułowaną skrzeplinę w prawym przedsionku wpadającą do prawej komory oraz przechodzącą przez otwór owalny do lewego przedsionka sięgającą zastawki mitralnej. Ciśnienie tętnicze 140/90mmHg. W ekg rytm zatokowy miarowy 110/min oraz cechy przeciążenia prawej komory. Jaki sposób postępowania należy zastosować?

Operacja Fontana jest to:

Zabieg przezskórnej naprawy zastawki mitralnej metodą „brzeg do brzegu” (MitraClip) u chorego wysokiego ryzyka operacji kardiochirurgicznej można rozważyć przy spełnieniu następujących warunków:
1) ciężka czynnościowa niedomykalność;
2) głębokość koaptacji płatków < 10 mm;
3) duży stopień restrykcji płatków;
4) frakcja wyrzutowa lewej komory > 25%;
5) powierzchnia ujścia mitralnego < 4 cm².
Prawidłowa odpowiedź to:

Najczęstszą bezpośrednią przyczyną nagłego zgonu sercowego u chorego z ciasną stenozą aortalną jest:

Do czynników związanych ze złym rokowaniem u chorych z infekcyjnym zapaleniem wsierdzia należą:
1) cukrzyca insulinozależna;
2) cukrzyca insulinoniezależna;
3) niewydolność nerek;
4) ciężka niedomykalność zastawki mitralnej;
5) ciężka niedomykalność zastawki trójdzielnej.
Prawidłowa odpowiedź to:

W badaniu echo wykonywanym z powodu poczucia niewielkiego osłabienia stwierdzono przetrwały przewód tętniczy (PDA), poza tym - prawidłowe wymiary jam serca, prawidłowa czynność lewej komory i bez innych odchyleń od normy. Należy:

30-letnia bezobjawowa kobieta po skutecznym przezskórnym zamknięciu ASD II w 18. r.ż., konsultowana przez kardiologa w 12. tygodniu ciąży. Zalecenia powinny obejmować:

Niedomykalność zastawki trójdzielnej wymaga korekcji, gdy:
1) badanie echokardiograficzne określi ją jako ciężką;
2) jest ciężka i towarzyszą jej objawy niewydolności prawokomorowej;
3) planuje się naprawę zastawki mitralnej a niedomykalność zastawki trójdzielnej jest umiarkowana;
4) planuje się wymianę zastawki aortalnej a pierścień zastawki jest poszerzony powyżej 40 mm w echokardiografii;
5) wada wynika z nadciśnienia płucnego.
Prawidłowa odpowiedź to:

Związek nadciśnienia tętniczego z zastawkowym zwężeniem aorty polega na:

Bezobjawowa ciężka niedomykalność mitralna wymaga leczenia operacyjnego, gdy:

Tętnicze nadciśnienie płucne w przebiegu wady wrodzonej serca:
1) jest wskazaniem do leczenia farmakologicznego, gdy towarzyszy mu ograniczenie tolerancji wysiłku - III klasa czynnościowa;
2) może być obecne pomimo skutecznej korekcji wady;
3) prawidłowo prowadzona terapia może prowadzić do normalizacji ciśnień płucnych;
4) efektem leczenia jest odwrócenie przebudowy prawej komory;
5) jest czynnikiem złego rokowania.
Prawidłowa odpowiedź to:

Zespół Eisenmengera:
1) wskazuje na nadciśnienie płucne wtórne do wrodzonej lub nabytej wady serca;
2) jest wskazaniem do pilnego leczenia operacyjnego wady;
3) zwykle charakteryzuje się sinicą powłok;
4) cechuje się średnim ciśnieniem płucnym > 25 mmHg;
5) rokowanie w jego przebiegu jest zwykle lepsze niż chorych z idiopatycznym nadciśnieniem płucnym.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wskaż prawdziwe stwierdzenie dotyczące ubytku w przegrodzie międzyprzedsionkowej:
1) może mieć różną lokalizację;
2) w formie niepowikłanej prowadzi do lewo-prawego przecieku;
3) towarzyszący duży przeciek lewo-prawy prowadzi do zwiększenia objętości prawej komory;
4) późnym powikłaniem jest migotanie przedsionków i niedomykalność zastawki trójdzielnej;
5) jest rzadką przyczyną nadciśnienia płucnego.
Prawidłowa odpowiedź to:

Po korekcji tetralogii Fallota w dzieciństwie należy monitorować w wieku dorosłym:
1) stopień niedomykalności zastawki pnia płucnego;
2) perfuzję prawej komory;
3) wymiar aorty wstępującej;
4) zaburzenia przewodnictwa i bodźcotwórczości;
5) szczelność zastawki mitralnej.
Prawidłowa odpowiedź to:

Operację aorty wstępującej należy wykonać:

Ocena żywotności w echokardiograficznej próbie obciążeniowej ma istotne znaczenie w kwalifikacji do leczenia chirurgicznego w następujących przypadkach:
1) ciężka, czynnościowa niedokrwienna niedomykalność zastawki mitralnej u chorego objawowego z LVEF < 30%, z możliwością rewaskularyzacji;
2) ciężka, czynnościowa niedokrwienna niedomykalność zastawki mitralnej u chorego objawowego z LVEF > 30%;
3) ciężka, czynnościowa nie-niedokrwienna niedomykalność zastawki mitralnej u chorego objawowego z LVEF < 30%;
4) ciężka stenoza zastawki aortalnej z niskim gradientem przezzastawkowym i upośledzoną funkcją skurczową komory lewej.
Prawidłowa odpowiedź to:

Przezskórny zabieg implantacji zapinki MitraClip jest nową możliwością leczenia niedomykalności zastawki mitralnej. Które ze zmian stwierdzanych w badaniu echokardiograficznym przezklatkowym (TTE) / przezprzełykowym (TEE) są przeciwwskazaniem do tego zabiegu:
1) rozszczepienie tylnego płatka zastawki mitralnej;
2) zmiany zastawkowe w przebiegu infekcyjnego zapalenia wsierdzia;
3) wypadanie płatka zastawki mitralnej;
4) złe okno akustyczne;
5) skrzeplina w uszku lewego przedsionka.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wskaż metody obrazowania serca potwierdzające hibernację mięśnia sercowego jako podłoże niewydolności serca:
1) echokardiografia 3D;
2) echokardiografia dobutaminowa;
3) rezonans magnetyczny;
4) koronarografia;
5) SPECT (tomografia emisyjna pojedynczych fotonów);
6) wielorzędowa tomografia komputerowa;
7) PET (pozytonowa emisyjna tomografia komputerowa).
Prawidłowa odpowiedź to:

U pacjenta z niewydolnością serca i EF<35% i przyspieszonym rytmem zatokowym o częstotliwości >70/min w przypadku nietolerancji beta-adrenolityku w celu redukcji ryzyka hospitalizacji z powodu niewydolności serca należy rozważyć zastosowanie:
1) iwabradyny;
2) digoksyny;
3) werapamilu;
4) diltiazemu;
5) trimetazydyny.
Prawidłowa odpowiedź to:

W celu próby przywrócenia rytmu zatokowego u pacjenta z objawową niewydolnością serca i dysfunkcją skurczową lewej komory bez cech ostrej dekompensacji z napadowym lub przetrwałym migotaniem przedsionków należy zastosować:
1) kardiowersję elektryczną;
2) dronedaron;
3) amiodaron;
4) flekainid;
5) propafenon;
6) ibutylid.
Prawidłowa odpowiedź to:

W przypadku 65-letniego mężczyzny z dusznością wysiłkową w II klasie czynnościowej wg NYHA, wysokimi wartościami ciśnienia tętniczego od wielu lat >160/100 mmHg mimo stosowanego leczenia hipotensyjnego i zachowaną funkcją skurczową lewej komory priorytetem w postępowaniu będzie:

Kwalifikując pacjenta z ciężką niewydolnością serca do transplantacji serca należy wziąć pod uwagę:

U pacjenta z ostrą niewydolnością serca po implantacji kontrapulsacji wewnątrzaortalnej (IABP) wystąpiły cechy ciężkiego niedokrwienia kończyny dolnej po stronie implantacji IABP. Jak należy postąpić?

Biopsję endomiokardialną należy wykonać w następującej sytuacji klinicznej:

Chory 65-letni z utrzymującymi się objawami obniżonej tolerancji wysiłku (II klasa NYHA), z rytmem zatokowym 70/min, bez obrzęków i zastoju w krążeniu płucnym z powiększeniem lewej komory (wymiar rozkurczowy 68 mm skurczowy 55 mm) i frakcją wyrzutu lewej komory 30% z prawidłową funkcją nerek i wątroby, powinien otrzymać następujące leczenie farmakologiczne:
1) digoksynę;
2) diuretyk pętlowy;
3) inhibitor ACE;
4) beta bloker;
5) antagonistę receptora mineralokortykoidowego.
Prawidłowa odpowiedź to:

Dla ustalenia rozpoznania u 45-letniego chorego ambulatoryjnego, bez bólów wieńcowych z objawami podmiotowymi i przedmiotowymi niewydolności serca trwającymi od kilku miesięcy w pierwszej kolejności należy wykonać następujące badania obrazowe i czynnościowe:
1) elektrokardiogram;
2) koronarografię;
3) pomiar ciśnień i oporów w krążeniu płucnym;
4) badanie echokardiograficzne;
5) badanie ergospirometryczne.
Prawidłowa odpowiedź to:

W której z następujących sytuacji klinicznej nie należy stosować iwabradyny u chorego z niewydolnością serca?
1) niewydolność serca w III okresie NYHA z rytmem zatokowym 90/min;
2) ciężka astma oskrzelowa;
3) migotanie przedsionków z czynności komór około 110/min;
4) migotanie przedsionków z czynnością komór około 60/min;
5) w skojarzeniu z beta blokerem u chorego w IV klasie NYHA z rytmem zatokowym 90/min.
Prawidłowa odpowiedź to:

Lekami przeciwwskazanymi lub takimi, których należy unikać u chorych leczonych z powodu niewydolności serca z obniżoną frakcją wyrzutu lewej komory są:
1) werapamil i diltiazem;
2) niesterydowe leki przeciwzapalne;
3) tiazolidenodiony;
4) inhibitory ACE, w skojarzeniu z antagonistą receptora mineralokortykoidów i blokerem receptora angiotensyny;
5) leki antyarytmiczne klasy IC i dronedaron.
Prawidłowa odpowiedź to:

U chorego z objawową niewydolnością serca w II klasie NYHA i utrzymującym się nadciśnieniem tętniczym mimo leczenia ACE inhibitorem, antagonistą receptora mineralokortykoidów, diuretykiem i beta blokerem zgodnie z zaleceniami można dołączyć jako kolejny lek:
1) amlodypine;
2) felodypinę;
3) bloker receptora angiotensyny;
4) hydralazynę;
5) alfa adrenolityk.
Prawidłowa odpowiedź to:

Do silnych czynników ryzyka zgonu chorego z przewlekłą skurczową niewydolnością serca zalicza się następujące czynniki, z wyjątkiem:

U pacjentów z niewydolnością serca, wąskim zespołem QRS i cechami dyssynchronii w badaniu echokardiograficznym implantacja CRT nie jest wskazana, pomimo uzyskania w badaniach klinicznych poprawy w zakresie maksymalnego zużycia tlenu (VO₂ max) i wydłużenia dystansu 6-minutowego marszu.

Termin „burza elektryczna” wśród chorych z implantowanym kardiowerterem-defibrylatorem (ICD) oznacza:

W świetle aktualnej wiedzy stymulacja serca istotnie poprawia przeżycie w chorobie węzła zatokowego, dlatego u wszystkich objawowych chorych preferuje się implantację stymulatora przedsionkowego.

U 42-letniego pacjenta z objawowym (EHRA III), napadowym migotaniem przedsionków, bez innych chorób współistniejących właściwym postępowaniem jest:
1) bezwzględne stosowanie terapii przeciwzakrzepowej;
2) stosowanie amiodaronu jako leku pierwszego rzutu w celu przerywania napadu migotania przedsionków;
3) należy rozważyć przezskórną ablację AF jako leczenie pierwszego rzutu będące alternatywą dla terapii przeciwarytmicznej;
4) implantacja stymulatora resynchronizującego serce (CRT) oraz wykonanie ablacji węzła A-V;
5) w przypadku braku skuteczności terapii przeciwarytmicznej zaleca się przezskórną ablację AF.
Prawidłowa odpowiedź to:

U pacjentki w ciąży, z częstoskurczem o szerokich zespołach komorowych, których oś zwrócona jest w kierunku północno-zachodnim w odprowadzeniach kończynowych (ujemne zespoły QRS w odprowadzeniach I, II, III i aVF):
1) należy wykonać próbę Valsalvy a w przypadku nieskuteczności podać werapamil i.v. w celu przerwania arytmii;
2) należy wykonać próbę Valsalvy a w przypadku nieskuteczności podać adenozynę i.v. w celu przerwania arytmii;
3) należy zastosować jako leki pierwszego rzutu doustny propafenon lub prokainamid, a jeżeli są nieskuteczne - amiodaron w celu długotrwałej profilaktyki nawrotów arytmii;
4) należy zastosować kardiowersję, jeżeli częstoskurcz jest utrwalony i powoduje niestabilność hemodynamiczną;
5) w przypadku idiopatycznej arytmii należy zastosować werapamil w celu długotrwałej profilaktyki nawrotów arytmii.
Prawidłowa odpowiedź to:

U 76-letniego pacjenta z utrwalonym migotaniem przedsionków, nadciśnieniem tętniczym, cukrzycą typu 2, z przewlekłą niewydolnością nerek z wartościami kreatyniny w osoczu powyżej 200 μmol/l, u którego rozpoznano ostry zespół wieńcowy i implantowano stent metalowy w terapii leczenia przeciwpłytkowego oraz przeciwkrzepliwego w najbliższym roku należy zastosować:

U 24-letniej kobiety, dotychczas nieleczonej kardiologicznie, aktualnie w 24. tygodniu ciąży w wykonanym badaniu EKG stwierdzono całkowity blok przedsionkowo-komorowy z zastępczym rytmem węzłowym (z wąskimi zespołami QRS) o częstości 55/min. Pacjentka neguje występowanie zawrotów głowy i omdleń. U chorej:

24-letni pacjent, do tej pory niechorujący, zgłosił się na rutynowe, okresowe badanie lekarskie do lekarza zakładowego w miejscu pracy. Wszystkie wykonane przez lekarza badania były w normie, za wyjątkiem EKG - stwierdzono rytm zatokowy o częstości 75/min z blokiem A-V III stopnia, z zastępczym rytmem komorowym o częstości 50/min. Pacjent pozostawał całkowicie bezobjawowy. Wykonano badanie UKG, które uwidoczniło prawidłową budowę serca, brak wad zastawkowych, normokinezę z frakcją wyrzutową lewej komory wynoszącą ok. 60%. Zgodnie z aktualnymi zaleceniami Europejskiego i Polskiego Towarzystwa Kardiologicznego pacjentowi należy zaproponować:

Przeciwwskazaniem do przeszczepienia serca jest:
1) ciężkie nieodwracalne nadciśnienie płucne z naczyniowym oporem płucnym > 6 j. Wooda;
2) czynne uogólnione zakażenie bakteryjne;
3) nowotwór sutka z zajęciem węzłów chłonnych pachy leczony radio- i chemioterapią przed 2 laty;
4) czynne uzależnianie od substancji psychotropowych, narkomania lub alkoholizm;
5) zła współpraca chorego.
Prawidłowa odpowiedź to:

U którego z poniższych chorych z naprzemiennym blokiem odnogi pęczka Hisa wskazane jest wszczepienie stymulatora?

Zalecanym trybem stymulacji w omdleniach odruchowych jest:

Które z poniższych stwierdzeń jest prawdziwe, jeśli chodzi o wskazania do stymulacji w omdleniach odruchowych?

Stymulacja resynchronizująca (CRT) jest wskazana (klasa I zaleceń) u chorego z:

Pacjent z niewyjaśnionym omdleniem i niepełnym blokiem lewej odnogi pęczka Hisa (LBBB), QRS 114 ms, LVEF 29%, rytmem zatokowym i NYHA II ma wskazania do wszczepienia:

Prawidłowe wykonanie masażu zatok szyjnych polega na:

U chorego z blokiem przedsionkowo-komorowym I stopnia należy rozważyć stymulację stałą, jeśli:

U pacjenta z niewydolnością serca w II klasie czynnościowej wg NYHA oraz EF < 35% rozważając ewentualne wskazania do stymulacji resynchronizujacej (CRT) należy wziąć pod uwagę:

U 52-letniego bezobjawowego pacjenta po przebytym 4 lata temu zawale serca stwierdzono w EKG blok przedsionkowo-komorowy III z częstością zespołów QRS 56/min. Jakie postępowanie należy zaproponować?

Pacjentkę 68-letnią po zawale ściany dolnej zakwalifikowano do wszczepienia układu stymulującego serce z powodu choroby węzła zatokowego i napadowego migotania przedsionków. Jaki tryb stymulacji będzie dla niej najbardziej odpowiedni?

U pacjenta z wywiadem omdleń należy rozważyć stymulację serca, gdy udokumentowano bezobjawową pauzę > 3s w przebiegu zahamowania zatokowego, bloku zatokowo-przedsionkowego lub przedsionkowo-komorowego.

Które stwierdzenia na temat stymulacji resynchronizującej serca są prawdziwe?
1) u pacjenta z wszczepionym stymulatorem serca można rozważyć rozbudowę systemu do CRT, gdy mimo optymalnego leczenia utrzymuje się niewydolność serca w klasie NYHA III lub ambulatoryjnej IV, przy wysokim odsetku stymulacji komorowej;
2) u pacjenta z wszczepionym stymulatorem serca zaleca się rozbudowę systemu do CRT, gdy mimo optymalnego leczenia utrzymuje się niewydolność serca w klasie NYHA III lub ambulatoryjnej IV, przy wysokim odsetku stymulacji komorowej;
3) największe korzyści z CRT odnoszą mężczyźni z blokiem lewej odnogi i kardiomiopatią nie-niedokrwienną;
4) jednym ze wskaźników decydujących o kwalifikacji do CRT jest dyssynchronia mechaniczna stwierdzona w badaniu echokardiograficznym;
5) należy unikać koniuszkowego położenia elektrody lewokomorowej.
Prawidłowa odpowiedź to:

Pacjenta 64-letniego skierowano na konsultację kardiologiczną z powodu napadowego migotania przedsionków. Objawy w skali EHRA I. Nie stwierdzono choroby strukturalnej serca. Obecne nadciśnienie tętnicze. Jakie leczenie należy zaproponować?
1) wykonanie ablacji lewego przedsionka - izolacji żył płucnych;
2) wykonanie ablacji łącza przedsionkowo-komorowego;
3) optymalizację leczenia nadciśnienia tętniczego;
4) rozważenie wskazań do leczenia przeciwzakrzepowego;
5) wszczepienie stymulatora antyarytmicznego.
Prawidłowa odpowiedź to:

Pacjent 2 tygodnie po zawale serca został skierowany na konsultację do poradni kardiologicznej z powodu niewydolności serca NYHA II z frakcją wyrzutową lewej komory 32%. Rytm zatokowy 80/min. Czas trwania zespołu QRS 140 ms. W ostrym okresie był leczony pierwotną interwencją wewnątrzwieńcową. Aktualnie otrzymuje klopidogrel, kwas acetylosalicylowy, statynę i bisoprolol 1,25 mg/dz. Jakie postępowanie należy zaproponować?
1) ocenę kliniczną i echokardiograficzną po 3 miesiącach;
2) włączenie leku z grupy inhibitorów konwertazy angiotensyny;
3) zwiększenie dawki leku beta-adrenolitycznego;
4) pilną hospitalizację celem wszczepienia kardiowertera-defibrylatora serca;
5) pilną hospitalizację celem wszczepienia układu resynchronizującego CRT-D.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wskaż prawdziwe stwierdzenia dotyczące omdlenia z zatoki szyjnej:
1) dodatni wynik masażu zatoki szyjnej jest definiowany m.in. jako indukowana masażem pauza > 3 s;
2) dodatni wynik masażu zatoki szyjnej jest definiowany m.in. jako indukowana masażem pauza > 6 s;
3) zaleca się wszczepienie stymulatora w omdleniach z zatoki szyjnej, gdy dominujący jest zespół kardiodepresyjny, a omdlenia są nieprzewidywalne;
4) można rozważyć wszczepienie stymulatora w omdleniach z zatoki szyjnej, gdy dominujący jest zespół kardiodepresyjny, a omdlenia są nieprzewidywalne;
5) zespół zatoki szyjnej stanowi zagrożenie życia.
Prawidłowa odpowiedź to:

Pacjentka 61-letnia z objawowym napadowym migotaniem przedsionków (EHRA III) leczona przewlekle warfaryną ma być hospitalizowana celem przezskórnej ablacji. Nie stwierdzono choroby strukturalnej serca ani nadciśnienia tętniczego. Które stwierdzenia dotyczące tej chorej są słuszne?
1) należy rozważyć wykonanie zabiegu w trakcie leczenia warfaryną z INR ok. 2,0-2,5;
2) konieczne jest odstawienie warfaryny i włączenie dabigatranu;
3) po skutecznej ablacji należy odstawić leczenie przeciwzakrzepowe;
4) należy kontynuować leczenie przeciwzakrzepowe przez 3 miesiące po ablacji i potem rozważyć możliwość odstawienia;
5) po ablacji konieczne będzie przewlekłe leczenie przeciwzakrzepowe.
Prawidłowa odpowiedź to:

Pacjentka 64-letnia z blokiem lewej odnogi pęczka Hisa i czasem trwania zespołu QRS 160 ms przebyła dwukrotnie omdlenie. Frakcja wyrzutowa lewej komory 50%. Koronarografia ujemna. Jakie postępowanie należy zalecić?
1) masaż zatoki szyjnej;
2) wszczepienie układu resynchronizującego CRT;
3) przedłużone monitorowanie EKG;
4) badanie elektrofizjologiczne serca i wszczepienie stymulatora DDD, jeśli odstęp AH wynosi >150 ms;
5) badanie elektrofizjologiczne serca i wszczepienie stymulatora DDD, jeśli odstęp HV wynosi co najmniej 70 ms.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wskaż właściwą definicję nadciśnienia płucnego: