Egzamin PES / Kardiologia / jesień 2014

U 70-letniego pacjenta z objawami klinicznymi i potwierdzoną w tomografii komputerowej ostrą zatorowością płucną, w badaniu echokardiograficznym stwierdzono: wymiar RVIT - 45 mm, + objaw Mc Conella, V max przepływu t. płucnej 1,2 m/s z AcT-75 ms, V max umiarkowanego stopnia niedomykalności zastawki trójdzielnej 3,2 m/s(P max 42 mmHg), szerokość żyły głównej dolnej 22 mm, zapadalność < 50%. Szacowane ciśnienie końcowoskurczowe w prawej komorze wynosi:

Tak zwana odwrotna fala Pardeego w elektrokardiogramie w przypadku wczesnej fazy zawału ściany tylnej to obniżenie odcinka ST w odprowadzeniach:

Zamknięcie gałęzi okalającej jest częstą przyczyną zawału serca ściany tylnej. Kryterium rozpoznania przebytego zawału serca ściany tylnej w EKG to:

Spośród leków stosowanych w leczeniu ostrych zespołów wieńcowych modyfikacji początkowej dawki przy klirensie kreatyniny wynoszącym 50 ml/min będą wymagały:
1) abciksimab;
2) klopidogrel;
3) prasugrel;
4) tikagrelor;
5) enoksaparyna;
6) biwalirudyna.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wskaż zdania prawdziwe dotyczące pierwotnej PCI u pacjentów ze STEMI:
1) pierwotna PCI jest preferowana w stosunku do fibrynolizy jeżeli może zostać wykonana przez doświadczony zespół w ciągu 120 min od pierwszego kontaktu z systemem medycznym;
2) pierwotna PCI powinna być zawsze ograniczona do naczynia odpowiedzialnego za ostry incydent, bez względu na stan kliniczny;
3) w trakcie pierwotnej PCI należy rozważać rutynową aspirację skrzepliny;
4) w trakcie pierwotnej PCI należy rozważyć stosowanie dystalnych urządzeń chroniących przed zatorowością obwodową naczynia dozawałowego;
5) implantacja stentu jest preferowana wobec angioplastyki balonowej.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wskaż wszystkie zalecenia w klasie I dotyczące leczenia wstrząsu kardiogennego (IV klasa wg Killipa) u pacjentów ze STEMI:
1) stosowanie tlenu/mechanicznego wspomagania wentylacji;
2) pilne wykonanie badania echokardiograficznego;
3) stosowanie leków inotropowych i/lub naczynioskurczowych;
4) stosowanie kontrapulsacji wewnątrzaortalnej;
5) wykonanie rewaskularyzacji w trybie nagłym (PCI lub CABG) u pacjentów, których można poddać takiemu leczeniu.
Prawidłowa odpowiedź to:

Kryteria wysokiego ryzyka NSTEMI ze wskazaniem do leczenia interwencyjnego to:
1) istotny wzrost stężenia troponin;
2) cukrzyca;
3) migotanie przedsionków;
4) dynamiczne zmiany odcinka ST;
5) zachowana funkcja lewej komory (frakcja wyrzutowa powyżej 40%).
Prawidłowa odpowiedź to:

Śmiertelność wewnątrzszpitalna u chorych z ostrym zespołem wieńcowym bez uniesienia odcinka ST wynosi:

NSTE-ACS z podwyższonym poziomem troponiny należy różnicować z:
1) przewlekłą lub ostrą niewydolnością nerek;
2) zatorowością płucną;
3) przełomem nadciśnieniowym;
4) ciężką zastoinową niewydolnością serca;
5) zapaleniem mięśnia sercowego.
Prawidłowa odpowiedź to:

U pacjenta z zawałem serca z uniesieniem odcinka ST stężenie cholesterolu LDL należy oznaczyć:

U pacjenta z zawałem serca z uniesieniem odcinka ST i klirensem kreatyniny < 60 ml/min kwas acetylosalicylowy:

W której dobie należy rozpocząć uruchamianie pacjenta po niepowikłanym zawale serca z uniesieniem odcinka ST?

Podawanie statyn u pacjenta z zawałem serca z uniesieniem odcinka ST należy:
1) uzależnić od wyjściowego stężenia cholesterolu LDL;
2) rozpocząć dopiero po normalizacji wartości kinazy kreatynowej;
3) zastosować możliwie jak najwcześniej.
Prawidłowa odpowiedź to:

Antagoniści aldosteronu są wskazani w następujących grupach pacjentów po zawale serca z uniesieniem odcinka ST:

U których pacjentów po zawale serca z uniesieniem odcinka ST należy rozważyć stosowanie inhibitorów konwertazy angiotensyny?

Leki zmniejszające ryzyko ponownych ostrych incydentów wieńcowych u pacjentów po zawale serca to:

Najrzadziej istotne zmiany miażdżycowe wymagające implantacji stentu występują w:

Uszkodzenie miażdżycowe i zamknięcie pomostów wieńcowych jest znacznie rzadsze w przypadku pomostów utworzonych:

Pierwszym etapem kompleksowej rehabilitacji kardiologicznej jest rehabilitacja wczesna, która:
1) odbywa się na sali intensywnej opieki medycznej i (lub) na salach pooperacyjnych;
2) ma przeciwdziałać skutkom unieruchomienia;
3) ma być rozpoczynana jak najszybciej z chwilą ustąpienia bezpośredniego zagrożenia życia pacjenta;
4) ma za zadanie przygotować chorego do kolejnych etapów rehabilitacji.
Prawidłowa odpowiedź to:

Do przeciwwskazań bezwzględnych do treningu fizycznego w rehabilitacji kardiologicznej należą:
1) ostra choroba gorączkowa;
2) występowanie niedokrwienia mięśnia sercowego w czasie wysiłku o intensywności < 3 MET lub < 50 Watt;
3) zapalenie mięśnia sercowego;
4) zakrzepowe zapalenie żył;
5) wyrównana niewydolność serca.
Prawidłowa odpowiedź to:

U pacjentów chodzących w leczeniu przewlekłego niedokrwienia tętnic kończyn dolnych w każdym przypadku zaleca się:
1) zmianę stylu życia jak w prewencji wtórnej chorób sercowo-naczyniowych;
2) regularny trening marszowy lub trening na rowerze;
3) leczenie inwazyjne (przezskórne zabiegi wewnątrznaczyniowe lub leczenie operacyjne);
4) lek wydłużający dystans chromania - pentoksyfilina;
5) przewlekłe przyjmowanie leków przeciwpłytkowych i statyny.
Prawidłowa odpowiedź to:

U osób bez rozpoznanej choroby sercowo-naczyniowej, ale ze zwiększoną łączną grubością błony wewnętrznej i środkowej (IMT) mierzoną w trakcie ultrasonografii tętnic szyjnych, występuje zwiększone ryzyko incydentów sercowych i udaru mózgu. Za nieprawidłową wartość IMT uważa się:

Jakie optymalne leczenie należy zaproponować choremu lat 72, z przewlekłą niewydolnością serca na tle kardiomiopatii rozstrzeniowej i nietolerancją wysiłku w klasie NYHA III, z dysfunkcją skurczową lewej komory (EF 32%), z utrwalonym migotaniem przedsionków i nieskutecznie kontrolowanym rytmem komór (wyczerpane możliwości farmakologiczne), z natywnym QRS 130ms, z przewidywanym okresem przeżycia ponad rok w dobrym stanie funkcjonalnym?

Do szpitala zgłosił się 70-letni pacjent po wszczepieniu rozrusznika serca dwujamowego DDD 5 lat temu z powodu objawowego zespołu chorego węzła zatokowego. Przy przyjęciu stwierdzono:
- nieskuteczną stymulację serca komorową z dobrze widocznymi w EKG artefaktami impulsów o częstości 70/min,
- stymulację przedsionkową prawidłową oraz prawidłowe sterowanie rozrusznika serca zespołami kardiogennymi przedsionkowymi i komorowymi,
- stymulację mięśni szkieletowych w okolicy loży rozrusznika serca.
Na podstawie zebranych obserwacji należy podejrzewać:

Do szpitala zgłosił się 57-letni pacjent z bólem w okolicy loży rozrusznika serca wszczepionego z powodu bloku a-v III stopnia, sześć lat temu. Obecnie chory zależny jest od rozrusznika serca - brak rytmu endogennego. U chorego raz w miesiącu występują okresowe gorączki do 38 st.C. W badaniu palpacyjnym kieszeni rozrusznika stwierdzono bolesność, zaczerwienie i chełbotanie płynu. Pobrano krew na posiew oraz treść z loży rozrusznika serca. Wyhodowano Staphylococcus epidermidis. W badaniach laboratoryjnych CRP 100 mg/l, leukocytoza 15000. Najwłaściwszym postępowaniem będzie:

Podczas badania elektrofizjologicznego (EPS), przy stymulacji komór, najwcześniejszą aktywację lewego przedsionka stwierdzono w potencjale zapisanym z elektrody wprowadzonej do zatoki wieńcowej, z jej biegunów dystalnych (CS1-CS2). Droga dodatkowa, przewodząca wstecznie występuje:

Do izby przyjęć trafił pacjent po utracie przytomności z wszczepionym 8 lat temu przedsionkowym rozrusznikiem serca typu AAIR z powodu zespołu chorego węzła zatokowego. W zapisie EKG zarejestrowano bradykardię zatokową, zahamowania zatokowe z włączającym się zastępczym rytmem węzłowym i zupełny brak iglic impulsów pochodzących ze stymulatora serca. Prawdopodobnym rozpoznaniem będzie:

Chory z pozawałową niewydolnością serca ma wszczepiony układ resynchronizujący CRT-D. Z teletransmisji uzyskano dane: Alert Optivol, zwiększenie częstości napadów migotania przedsionków, wzrost częstości akcji serca, zmniejszenie odsetka stymulacji resynchronizującej. U chorego wystąpiło nasilenie duszności, przyrost wagi ciała. Pacjent prawidłowo stosował zalecaną terapię farmakologiczną. Najwłaściwszym postępowaniem będzie:

Zostajesz wezwany przez lekarza dyżurnego izby przyjęć do pacjenta z wszczepionym przed miesiącem kardiowerterem-defibrylatorem serca. U chorego w elektrokardiogramie rejestruje się oporny na leki (Amiodaron, Xylokaina) nawracający, utrwalony częstoskurcz komorowy o częstości 165 uderzeń na minutę. Ponieważ brak jest interwencji kardiowertera-defibrylatora, lekarz dyżurny obawia się, że wszczepione urządzenie nie funkcjonuje prawidłowo. Który z poniższych problemów stanowi najprawdopodobniej przyczynę obecnego stanu pacjenta?

Mężczyzna w wieku 30 lat z rozpoznanym zespołem WPW został przyjęty z powodu częstoskurczu o wąskich zespołach QRS, który nigdy nie był zarejestrowany w badaniach elektrokardiograficznych. Najbardziej racjonalnym postępowaniem jest:

55-letni mężczyzna, palacz papierosów przyjęty został z powodu kolejnego napadu typowego trzepotania przedsionków (widoczna fala trzepotania - „zęby piły” ujemne w odprowadzeniach II, III, aVF, dodatnie w odprowadzeniu V1) z częstością komór 190/min, z bólem w klatce piersiowej. Ciśnienie tętnicze 70/0 mmHg. W wywiadzie przebyty zawał serca ściany dolnej, nadciśnienie tętnicze, cukrzyca. Najwłaściwszym sposobem postępowania będzie:

Zespół ratownictwa medycznego wezwano do domu 57-letniego mężczyzny z powodu silnego, rozpierającego bólu w klatce piersiowej, utrzymującego się od około 30 minut. Pacjent nigdy nie chorował na serce i nie przyjmował przewlekle żadnych leków. W wykonanym EKG lekarz stwierdził uniesienie odcinka ST w odprowadzeniach przedsercowych V1-V4. Wskaż najwłaściwszy zestaw leków, które należy podać choremu w fazie przedszpitalnej, zważywszy na fakt, że czas transportu do najbliższego ośrodka kardiologii inwazyjnej wynosi około 60 minut:

Zabieg ablacji przezskórnej migotania przedsionków:

Chora lat 45 została pilnie przyjęta do szpitala z powodu napadowego częstoskurczu o wąskich zespołach QRS (QRS < 120 ms) o częstości 180/min. Leki antyarytmiczne (propafenon, sotalol, amiodaron) były nieskuteczne. W wywiadzie, w trakcie napadów arytmii u chorej kilkakrotnie występowały omdlenia. Po wykonanej kardiowersji u pacjentki wykonano badanie elektrofizjologiczne (EPS). Na poniższym rysunku pokazano zapis elektrokardiograficzny (powierzchowny i wewnątrzsercowy) w trakcie wykonywania testu przedwczesnej depolaryzacji przedsionka. W trakcie badania wywołano częstoskurcz o cyklu RR wynoszącym 330ms.
I, II, III, V1 - odprowadzenia kończynowe i przedsercowe powierzchniowego EKG. HRA - zapis wewnątrzsercowy z prawego przedsionka. HBE - zapis wewnątrzsercowy z pęczka Hisa, PCS i DCS - zapis wewnątrzsercowy z proksymalnego i dystalnego odcinka zatoki wieńcowej. RV - zapis wewnątrzsercowy z prawej komory serca. S2 - pobudzenie przedwczesne przedsionka wywołane stymulacją. A - potencjał przedsionkowy, H - potencjał pęczka Hisa, V - potencjał komorowy.
Obraz jest charakterystyczny dla:

Główną wadą zastosowania stymulatora AAIR u pacjentów z chorobą węzła zatokowego jest fakt, że w tej grupie chorych blok przedsionkowo-komorowy (AV) występuje z częstością 0,6-1,9%. Obserwacje te skłaniają zatem do rutynowej implantacji kardiostymulatorów typu DDDR, a nie AAIR wśród pacjentów z chorobą węzła zatokowego. Powyższe zdania:

24-letni mężczyzna z wywiadem napadowych kołatań serca przyjęty został celem wykonania inwazyjnego badania elektrofizjologicznego (EPS). W dostarczonych zapisach ekg stwierdzono częstoskurcz o częstości 170/min z wąskimi (<120 ms) zespołami QRS oraz epizody napadowego migotania przedsionków z częstością komór ok. 190/min i wąskimi zespołami QRS (<120 ms). W badaniu echokardiograficznym frakcja wyrzutowa wynosiła 55% a wymiar przednio-tylny lewego przedsionka w projekcji M-mode 45 mm. Podczas badania elektrofizjologicznego indukowano częstoskurcz nawrotny z wąskimi zespołami QRS i najwcześniejszą lokalną wsteczną aktywacją przedsionków na poziomie biegunów dystalnych zatoki wieńcowej (CS1-2). Wskaż prawidłowy sposób postępowania u tego pacjenta:

Prawdopodobieństwo korzystnej odpowiedzi na terapię resynchronizującą (CRT) jest wyższe u:

Wskazaniem do terapii resynchronizującej u pacjentów z utrwalonym migotaniem przedsionków jest przewlekła niewydolność serca, natywny QRS ≥ 120 ms, LVEF ≤ 35%, klasa czynnościowa NYHA III lub ambulatoryjna IV, pomimo odpowiedniego leczenia. Warunkiem koniecznym jest możliwość osiągnięcia stymulacji BiV bliskiej 100%.

U 68-letniego pacjenta po przebytym 5 lat temu zawale serca STEMI ściany przedniej, z frakcją wyrzutową lewej komory (LVEF=45%), będącym w klasie czynnościowej niewydolności serca NYHA II, zgłaszającego obniżoną tolerancję wysiłku, mimo stosowania najmniejszych dawek różnych preparatów betaadrenolityków obserwowano bradykardię do 35/min w ciągu dnia. Powyższemu pacjentowi należy zaproponować:

Które z poniższych zdań są prawdziwe?
1) stymulacja serca jest wskazana u pacjentów ze zmiennym blokiem odnóg pęczka Hisa niezależnie od obecności objawów;
2) należy rozważyć stymulację serca u pacjentów z wywiadem omdleń i udokumentowanymi bezobjawowymi pauzami > 4 s w przebiegu zahamowania zatokowego, bloku zatokowo-przedsionkowego lub przedsionkowo-komorowego;
3) zaleca się zastosowanie stymulacji komorowej z funkcją rate-response u pacjentów z utrwalonym migotaniem przedsionków i blokiem przedsionkowo-komorowym;
4) stymulacja jednojamowa jest preferowaną metodą stymulacji serca u pacjentów z zespołem zatoki szyjnej;
5) nie zaleca się stymulacji serca u pacjentów z niewyjaśnionymi omdleniami bez dowodów na obecność bradykardii lub zaburzeń przewodzenia.
Prawidłowa odpowiedź to:

U 69-letniego pacjenta, po przebytym zawale serca, z implantowanym przed 3 laty rozrusznikiem DDDR z powodu choroby węzła zatokowego, z objawami przewlekłej niewydolności serca, z EF 30%, w klasie czynnościowej NYHA III, w terapii zastosujesz:

W diagnostyce pierwotnego hiperaldosteronizmu:
1) podstawowe oznaczenia biochemiczne to oznaczenie stężenia aldosteronu w osoczu i wydalania w moczu oraz ocena aktywności reninowej osocza;
2) ocenę stężenia aldosteronu w osoczu oraz aktywności reninowej osocza należy wykonać w warunkach normokaliemii (po wyrównaniu niedoboru potasu) i kontrolowanej podaży sodu w diecie;
3) w ocenie stężenia aldosteronu w osoczu oraz aktywności reninowej osocza nie odgrywa roli stopień wyrównania niedoboru potasu i kontrolowana podaż sodu w diecie;
4) niezależnie od wykazania podwyższonego stężenia aldosteronu w osoczu i jego zwiększonego wydalania z moczem należy stwierdzić małą aktywność reninową osocza;
5) niezależnie od wykazania podwyższonego stężenia aldosteronu w osoczu i jego zwiększonego wydalania z moczem należy stwierdzić podwyższoną aktywność reninową osocza.
Prawidłowa odpowiedź to:

Nadciśnienie tętnicze wywołane ciążą rozwija się:

Wskaż prawdziwe stwierdzenia dotyczące angiografii za pomocą tomografii komputerowej (angio-TK) w diagnostyce zwężenia tętnicy nerkowej:
1) jest zalecana w celu potwierdzenia rozpoznania zwężenia tętnicy nerkowej (u chorych z prawidłową lub umiarkowanie upośledzoną funkcją nerek);
2) prawidłowy wynik angio-TK nie pozwala na wykluczenie istotnego hemodynamicznie zwężenia w głównym pniu tętnicy nerkowej;
3) ze względu na małą ilość podawanego kontrastu badanie można zalecać u chorych z zaawansowaną niewydolnością nerek;
4) pozwala rozpoznać zmiany w tętnicach nerkowych i aorcie w przebiegu innych chorób prowadzących do rozwoju nadciśnienia tętniczego, np. tętniaka tętnicy nerkowej;
5) powinno być rozszerzone o fazę urograficzną u pacjentów z małą marską nerką lub z krytycznym zwężeniem tętnicy nerkowej.
Prawidłowa odpowiedź to:

U chorych ze zwężeniem tętnicy nerkowej w przebiegu dysplazji włóknisto-mięśniowej:
1) leczeniem z wyboru jest angioplastyka;
2) leczeniem z wyboru jest angioplastyka z wprowadzeniem stentu;
3) stent wszczepia się w celu leczenia powikłań (np. rozwarstwienie ściany tętnicy);
4) po zabiegu rewaskularyzacji na przestrzeni 10 lat efekt zabiegu utrzymuje się u wysokiego odsetka chorych;
5) po zabiegu rewaskularyzacji na przestrzeni 10 lat efekt zabiegu utrzymuje się u małego odsetka chorych.
Prawidłowa odpowiedź to:

64-letnia pacjentka leczona inhibitorem enzymu konwertującego angiotensynę, diuretykiem tiazydopodobnym i kardioselektywnym beta-adrenolitykiem z powodu nadciśnienia tętniczego oraz statyną z powodu hiperlipidemii zgłosiła się na planową wizytę kontrolną. W wywiadzie bez stenokardii ani skarg dotyczących wydolności wysiłkowej. Chora ma częste ataki kolki żółciowej i obecnie przygotowuje się do planowego zabiegu cholecystektomii. Ciśnienie tętnicze zmierzone podczas wizyty (średnia z dwóch pomiarów) 136/73 mmHg, w zapisach EKG rytm zatokowy, miarowy o częstości 70/min, normogram. Wydano pacjentce zaświadczenie o braku przeciwwskazań do zabiegu chirurgicznego. Zalecenia dotyczące postępowania w okresie okołooperacyjnym powinny obejmować:
1) kontynuację stosowania wszystkich leków przeciwnadciśnieniowych;
2) kontynuację stosowania beta-adrenolityku i statyny;
3) należy rozważyć niepodanie diuretyku w dniu operacji ze względu na niekorzystny jego wpływ związany z utratą płynów w trakcie zabiegu;
4) utrata płynów w czasie zabiegu może nasilać działania ACE inhibitorów, dlatego należy rozważyć niepodanie tych leków w dniu zabiegu;
5) w dniu zabiegu nie należy w ogóle podawać leków przeciwnadciśnieniowych.
Prawidłowa odpowiedź to:

Mężczyzna l.63, leczony z powodu nadciśnienia tętniczego i hipercholesterolemii, z przebytym przed rokiem niedokrwiennym udarem mózgu (w wykonanym wtedy badaniu ultrasonograficznym tętnic szyjnych stwierdzono około 40% zwężenie lewej tętnicy szyjnej wewnętrznej) zgłosił się na rutynową kontrolę. W badaniu fizykalnym nie stwierdzono istotnych odchyleń od normy. W całodobowym monitorowaniu EKG metodą Holtera nie stwierdzono istotnych zaburzeń rytmu lub przewodzenia. Ciśnienie tętnicze - 138/82 mmHg. EKG - rytm zatokowy, miarowy około 68/min, normogram. Spośród wymienionych leków pacjent w pierwszym rzędzie powinien być leczony:

Wskaż prawdziwe stwierdzenia dotyczące zaburzeń lipidowych u pacjentów zakażonych wirusem niedoboru odporności (HIV):
1) pacjenci zakażeni HIV charakteryzują się niskim stężeniem cholesterolu całkowitego i LDL, a podwyższonym stężeniem triglicerydów;
2) pacjenci zakażeni HIV charakteryzują się wysokim stężeniem cholesterolu całkowitego i cholesterolu frakcji LDL;
3) wysoce aktywna terapia przeciwretrowirusowa u osób zakażonych HIV powoduje zwiększenie stężenia cholesterolu frakcji LDL, podwajając w ten sposób ryzyko wystąpienia choroby niedokrwiennej serca w porównaniu do osób niezakażonych wirusem HIV;
4) u pacjentów zakażonych HIV z dyslipidemią należy rozważyć leczenie statynami z docelowym LDL określonym dla pacjentów dużego ryzyka;
5) ze względu na interakcje między lekami hipolipemizujacymi i terapią przeciwretrowirusową należy unikać statyn u pacjentów z dyslipidemią zakażonych wirusem HIV.
Prawidłowa odpowiedź to:

Przyczyną oporności na leczenie moczopędne w ostrej niewydolności krążenia są wszystkie niżej wymienione, z wyjątkiem:

Hipotonia ortostatyczna jest silnym predyktorem ryzyka zdarzeń sercowo-naczyniowych. Stosowanie każdej z grup leków hipotensyjnych może nasilać hipotonię. Efekt ten jest najbardziej wyrażony w toku stosowania:
1) alfa-adrenolityków;
2) diuretyków;
3) beta-adrenolityków;
4) antagonistów kanałów wapniowych.
Prawidłowa odpowiedź to:

Według standardów ESH/ESC 2013 r. do leków preferowanych w leczeniu nadciśnienia tętniczego u pacjentów z przerostem lewej komory należą:

Według standardów ESH/ESC 2013r do leków preferowanych w leczeniu nadciśnienia tętniczego u pacjentów z mikroalbuminurią należą:

Ciąża, hiperkaliemia, obustronne zwężenie tętnic nerkowych - to typowe przeciwwskazania dla zastosowania:

Dla rozpoznania nadciśnienia tętniczego powinny być stwierdzone następujące wartości ciśnienia tętniczego:
1) w gabinecie lub przychodni lekarskiej: skurczowe ≥ 140 mmHg i/lub rozkurczowe ≥ 90 mmHg;
2) w pomiarze ambulatoryjnym ciśnienia tętniczego (ABPM) w ciągu dnia lub czuwania: skurczowe ≥ 130 mmHg i/lub rozkurczowe ≥ 80 mmHg;
3) w pomiarze ambulatoryjnym ciśnienia tętniczego (ABPM) w nocy lub w czasie snu: skurczowe ≥ 125 mmHg i/lub rozkurczowe ≥ 75 mmHg;
4) w pomiarach domowych (HBPM): skurczowe ≥ 130 mmHg i/lub rozkurczowe ≥ 80 mmHg.
Prawidłowa odpowiedź to:

Które z poniższych zdań dotyczących strategii leczenia nadciśnienia tętniczego u kobiet jest nieprawidłowe?

Wskaż nieprawidłowe stwierdzenie dotyczące opornego nadciśnienia tętniczego:

Do leków hipotensyjnych preferowanych u ciężarnych należą:
1) metyldopa;
2) labetalol;
3) nifedypina;
4) amlodypina;
5) atenolon.
Prawidłowa odpowiedź to:

Preferowaną grupą leków hipotensyjnych u pacjentów z nadciśnieniem tętniczym i tętniakiem aorty są:

Wskaż nieprawdziwe zdanie/zdania dotyczące celów terapeutycznych leczenia nadciśnienia tętniczego:
1) u chorych na cukrzycę należy dążyć do osiągnięcia ciśnienia skurczowego <140 mmHg;
2) u chorych na cukrzycę należy dążyć do ciśnienia rozkurczowego < 90 mmHg;
3) u osób > 80. roku życia z początkowym ciśnieniem skurczowym ≥ 160 mmHg należy dążyć do obniżenia SBP do 140-150 mmHg;
4) u osób > 80. roku życia z cechami „zespołu słabości” (kruchości) decyzja o intensywności terapii nadciśnienia tętniczego zależy od indywidualnej tolerancji;
5) diuretyki (tiazydowe, chlortalidon i indapamid), beta-adrenolityki, antagoniści wapnia, inhibitory ACE oraz antagoniści receptora angiotensynowego nadają się i są zalecane do rozpoczynania i kontynuacji leczenia hipotensyjnego.
Prawidłowa odpowiedź to:

Preferowaną grupą leków hipotensyjnych u pacjentów z cukrzycą są:

Pierwotny hiperaldosteronizm cechują wszystkie poniższe, z wyjątkiem:

Wskaż prawdziwe zdanie dotyczące wykrywania powikłań narządowych nadciśnienia tętniczego:
1) w celu wykrycia chorób tętnic obwodowych należy rozważyć pomiar wskaźnika kostkowo-ramiennego;
2) w celu wykrycia zwiększonej sztywności dużych tętnic należy rozważyć wykonanie pomiaru prędkości fali tętna pomiędzy tętnicą szyjną a udową;
3) w celu wykrycia bezobjawowej miażdżycy dużych naczyń należy rozważyć wykonanie USG tętnic szyjnych;
4) u większości pacjentów z nadciśnieniem tętniczym umiarkowanego stopnia nie zaleca się rutynowego badania siatkówki;
5) u pacjentów z nadciśnieniem tętniczym łagodnego stopnia nie zaleca się rutynowej oceny wydalania białka z moczem za pomocą testu paskowego.
Prawidłowa odpowiedź to:

U pacjenta z nadciśnieniem tętniczym i wynikiem oznaczenia potasu w surowicy krwi 2,8 mmol/l w diagnostyce różnicowej należy uwzględnić:
1) przewlekłą chorobę nerek;
2) zwężenie tętnicy nerkowej;
3) biegunkę;
4) kwasicę metaboliczną;
5) pierwotny hiperaldosteronizm.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wskaż zdanie fałszywe:

Wskaż lek, który może pogarszać profil lipidowy:

U pacjenta z nadciśnieniem tętniczym i współistniejącą dną moczanową przeciwwskazany/a jest:

Udowodniono, że chorzy z nadciśnieniem tętniczym i zastoinową niewydolnością serca najmniejszą korzyść odnoszą z:

Nieprawdą jest, że do mechanizmów prowadzących do zmniejszenia rezerwy przepływu wieńcowego u chorych z przerostem lewej komory serca należy:

U 45-letniego chorego z wywiadem napadowych zwyżek ciśnienia tętniczego (do 240/120 mm Hg), trwających 10-20 minut z towarzyszącymi blednięciem, obfitym poceniem się i kołataniem serca, występującymi od 7-miesięcy, kilka razy w miesiącu należy w pierwszej kolejności wykonać:

W długoterminowej terapii nadciśnienia tętniczego w ciąży zaleca się następujące leki:

Kobieta l. 69 po przebyciu niedokrwiennego udaru mózgu, leczona z powodu nadciśnienia tętniczego i hipercholesterolemii zgłosiła się na rutynową kontrolę. W badaniu fizykalnym nie stwierdzono istotnych odchyleń od normy. Ciśnienie tętnicze - 138/90 mmHg. EKG - rytm zatokowy, miarowy około 74/min, normogram. Pacjentka przyjmuje między innymi inhibitor enzymu konwertującego angiotensynę, diuretyk i statynę. Stężenie cholesterolu frakcji LDL u tej pacjentki należy obniżyć do wartości:

Jakie czynniki ryzyka uwzględnia się przy szacowaniu ogólnego ryzyka sercowo-naczyniowego przy pomocy systemu SCORE?

Zalecany poziom aktywności fizycznej u zdrowych osób dorosłych to:

Wskaż fałszywe zdanie dotyczące nadciśnienia białego fartucha:

W diagnostyce biochemicznej guza chromochłonnego najbardziej przydatną metodą jest:

Wśród leków przeciwpłytkowych i przeciwkrzepliwych, u chorych z ciężką niewydolnością nerek (klirens kreatyniny < 20 ml/min) i ostrym zespołem wieńcowym bez uniesienia odcinka ST przeciwwskazane są:

W terapii ostrych zespołów wieńcowych bez przetrwałego uniesienia odcinka ST stosuje się leki przeciwzakrzepowe w celu zahamowania produkcji i/lub aktywności trombiny, ograniczając w ten sposób ryzyko incydentów zakrzepowo-zatorowych. U wszystkich chorych zaleca się leczenie przeciwkrzepliwe jako uzupełnienie terapii przeciwpłytkowej. Który z leków zalecanych przez ESC jest selektywnym inhibitorem czynnika Xa?
1) fondaparinuks;
2) rywaroksaban;
3) dabigatran;
4) enoksaparyna;
5) biwalirudyna.
Prawidłowa odpowiedź to:

W niewydolności serca stężenia peptydów natriuretyczych są pomocne przede wszystkich w wykluczaniu tego stanu. Według ESC/PTK zalecane graniczne wartości decyzyjne, przy których rozpoznanie niewydolności serca u pacjenta z dusznością jest mało prawdopodobne, są następujące:

Wg aktualnych wytycznych ESC/PTK do badań, które wymagają rozważenia wykonania u wszystkich pacjentów z niewydolnością serca nie należy/nie należą:

U pacjentów z objawową skurczową niewydolnością serca za szkodliwe uważane są poniżej wymienione leki, z wyjątkiem:

Wskaż stwierdzenie prawdziwe dotyczące pacjentów z przewlekłą niewydolnością serca (HF):

Które rozpoznanie jest najbardziej prawdopodobne na podstawie następujących danych z badania echokardiograficznego: EDLV 55mm, ESLV 41mm, IVS 13/15, PW 13/16, LA 47mm, E/A =1,3, E/e’=16, EF=54%, TAPSE 18mm?

Wskaż prawdziwe stwierdzenia dotyczące iwabradyny:
1) iwabradyna hamuje kanał If węzła zatokowego;
2) jej działanie polega na zwolnieniu rytmu serca u pacjentów z rytmem zatokowym;
3) iwabradyna zwalnia także, choć w mniejszym stopniu częstotliwość rytmu komór u chorych z migotaniem przedsionków;
4) stosowanie iwabradyny należy rozważyć u pacjentów z EF ≥ 35%, HR ≥ 70/min z objawami mimo leczenia beta-adrenolitykiem;
5) iwabradynę można rozważyć u pacjentów nietolerujących beta-adrenolityku w celu zmniejszenia ryzyka hospitalizacji z powodu HF.
Prawidłowa odpowiedź to:

Antagoniści wapnia zwalniający rytm serca mogą posłużyć do kontroli częstotliwości rytmu serca u pacjentów z AF oraz w leczeniu nadciśnienia i choroby niedokrwiennej serca. Z tego powodu zalecane są u pacjentów z niewydolnością serca z obniżoną frakcją wyrzutową celem kontroli częstotliwości rytmu serca.

Najbardziej charakterystyczną cechą dla rozpoznania arytmogennej kardiomiopatii prawej komory w badaniu EKG jest/są:

Wśród potencjalnie odwracalnych przyczyn i postaci kardiomiopatii rozstrzeniowej i towarzyszącej jej niewydolności serca wymienia się:

Według aktualnych standardów ESC/PTK przyjęto, że dla rozpoznania niewydolności serca z zachowaną frakcją wyrzutową (HF-PEF) powinny być spełnione pewne warunki. Który spośród poniższych nie jest do nich zaliczany?

Związany z dysfunkcją rozkurczową lewej komory restrykcyjny profil napływu mitralnego jest rozpoznawany dla następujących wartości podanych poniżej parametrów:

Kliniczna postać kardiomiopatii restrykcyjnej z pogrubieniem i zwłóknieniem wsierdzia związana z hipereozynofilią, mogąca obejmować jedną lub obie komory serca to obraz:

Spośród poniższych nieprawidłowości towarzyszących przewlekłej niewydolności serca wskaż tę, do leczenia której najbardziej pasuje zastosowanie ultrafiltracji i antagonistów wazopresyny:

Przeciwwskazania bezwzględne do TAVI obejmują:
1) przewidywany czas przeżycia < 1 roku;
2) przewlekła choroba nerek;
3) przewidywalny czas przeżycia > 1 roku;
4) skrzeplina w lewej komorze;
5) brak zespołu ekspertów (heart team) i oddziału kardiochirurgicznego w danym ośrodku.
Prawidłowa odpowiedź to:

Kobieta lat 30 z rozpoznanym wcześniej zespołem Marfana została przyjęta do szpitala w 36. tygodniu pierwszej ciąży z powodu bólu w klatce piersiowej, trwającego kilka godzin. W wykonanym badaniu echokardiograficznym stwierdzono obecność tętniaka rozwarstwiającego aorty typu A ze śladową niedomykalnością zastawki aortalnej. Chorą należy:

Wskaż fałszywe stwierdzenie dotyczące operacji Fontana:

Jaką strategię leczenia przeciwkrzepliwego należy zalecić kobiecie planującej ciążę, z mechaniczną zastawką serca w pozycji mitralnej zażywającej przewlekle 7,5 mg warfaryny na dobę?

U 40-letniego bezobjawowego mężczyzny z nadciśnieniem tętniczym, dwupłatkową zastawką aortalną i umiarkowaną niedomykalnością ujścia aortalnego stwierdzono, w badaniu echokardiograficznym i tomografii komputerowej, poszerzenie aorty wstępującej o maksymalnej średnicy 52 mm. Jakie postępowanie należy zastosować?

U chorego z wszczepioną mechaniczną zastawką i przeciekiem okołozastawkowym stwierdzono niedokrwistość. Wskaźnikami hemolizy będą oznaczane w surowicy:

W badaniu echokardiograficznym przezklatkowym w projekcji przymostkowej w osi długiej widoczne jest wypadanie płatka przedniego i płatka tylnego zastawki mitralnej. Jakie segmenty widoczne są w tej projekcji?

Wskazaniem do wykonania wysiłkowego testu echokardiograficznego u chorego w klasie czynnościowej NYHA II ze stenozą aortalną z powierzchnią ujścia aortalnego 0,9 cm², średnim gradientem przez zastawkę 45 mmHg, frakcją wyrzutową lewej komory 40% i współistniejącą umiarkowaną niedomykalnością zastawki mitralnej jest:

U chorego z ubytkiem w przegrodzie międzyprzedsionkowej typu otworu wtórnego, przeciekiem L-R Qp:Qs=1,6 oraz nadciśnieniem płucnym z wartością naczyniowego oporu płucnego (PVR) > 5 jednostek Wooda, interwencyjne zamknięcie ubytku można rozważać:

Przeciwwskazanie do wyczynowego uprawiania sportu u bezobjawowej osoby z wrodzoną wadą serca stanowi:

U 78-letniego chorego ze złożoną wadą serca pod postacią objawowej ciasnej stenozy aortalnej i funkcjonalnej niedomykalności mitralnej z efektywnym polem niedomykalności 0,25 mm² i ciśnieniem skurczowym w tętnicy płucnej > 50 mmHg, przy kalkulowanym niskim ryzyku okołooperacyjnym, zaleca się wykonanie:

W leczeniu empirycznym infekcyjnego zapalenia wsierdzia u chorego z wszczepioną przed 6 miesiącami sztuczną zastawką, przed zidentyfikowaniem czynnika etiologicznego, należy zastosować następującą skojarzoną antybiotykoterapię:
1) amoksycylina z kwasem klawulanowym;
2) cefuroksym;
3) gentamycyna;
4) ryfampicyna;
5) wankomycyna.
Prawidłowa odpowiedź to:

U chorego z zawałem ściany tylnej doszło do pęknięcia przegrody międzykomorowej. Zmierzona w badaniu echokardiograficznym maksymalna prędkość fali przepływu przez przegrodę międzykomorową wyniosła 3 m/s. Systemowe ciśnienie tętnicze wynosi 90/70 mmHg. Ile wynosi kalkulowane ciśnienie skurczowe w prawej komorze?

Do szpitala trafił 24-letni mężczyzna celem diagnostyki cichego szmeru skurczowego 2/6 stwierdzanego na plecach. W pomiarze ambulatoryjnym RR stwierdzono w ciągu dnia średnie RR skurczowe 138 mmHg, rozkurczowe 87 mmHg. Przy przyjęciu RR zmierzone na kończynach górnych 140/80 mmHg, na kończynach dolnych 118/70 mmHg. W czasie cewnikowania serca stwierdzono gradient skurczowy 30 mmHg bez jednoczesnego krążenia obocznego, a w czasie próby wysiłkowej spadek ciśnienia skurczowego o 22 mmHg przy obciążeniu 8METS. Jakie powinno być dalsze postępowanie z przedstawionym pacjentem?

Jakie leczenie przeciwkrzepliwe/przeciwpłytkowe należy rozważyć u 76-letniej pacjentki ze stwierdzanym w badaniu echokardiograficznym przepływem przez zastawkę mitralną o Pmean 18 mmHg, PHT 240ms oraz wymiarem lewego przedsionka w projekcji M-Mode 52mm, z wielokrotnie stwierdzanym w badaniu EKG wydłużonym odstępem PQ 220ms, bez innych rejestrowanych zaburzeń rytmu serca?

Jakie powinno być dalsze postępowanie u 64-letniej chorej ze stwierdzaną bezobjawową stenozą mitralną o polu powierzchni 1,2 cm², u której istnieje niskie ryzyko dekompensacji krążenia oraz zatorowości obwodowej?

64-letni chory po wymianie zastawki aortalnej (ST. Jude 23) 13 miesięcy wcześniej, został przyjęty do oddziału z powodu utrzymujących się od tygodnia stanów podgorączkowych. W badaniu fizykalnym - głośny szmer skurczowy z pkt maximum nad zastawką aortalną. W badaniu echokardiograficznym przy przyjęciu uwidoczniono dodatkowe, „miękkie” echo o wymiarach 18x11 mm, o ruchu zgodnym z ruchem płatków zastawki. Patogeneza, etiologia oraz dalsze postępowanie obejmuje:

W badaniu echokardiograficznym u 49-letniego chorego stwierdzono: zachowaną funkcję skurczową LV, EDV - 126 ml, EF - 64%, ciężkie zwężenie zastawki aortalnej - masywne kalcyfikacje w zakresie płatków zastawki aortalnej, S: Vmax - 5,4 mmHg, Pmean - 58 mmHg, EOA - 0,6 cm² oraz umiarkowaną niedomykalność zastawki mitralnej: płatki zastawki o prawidłowej morfologii, pierścień zastawki mitralnej 36 mm, IMA - 7,5 cm², LAA - 16,5 cm², ERO - 0,25 cm². Po konsultacji kardiochirurgicznej chory zakwalifikowany został do:

80-letnia chora - objawy łatwego męczenia i postępującej od roku duszności wysiłkowej, z wieloletnim nadciśnieniem tętniczym leczonym suboptymalnie. W echo stwierdzono zwężenie zastawki aortalnej, AVA - 0,40 cm², średni gradient przezzastawkowy - 31 mmHg, aorta wstępująca - 24 mm, pogrubienie mięśnia lewej komory - 14 mm. Indeksowana objętość wyrzutowa lewej komory - 29 ml/m². EF lewej komory - 66%. Napełnianie lewej komory w badaniu dopplerowskim - pseudonormalizacja. Powyższe przemawia za:

30-letnia kobieta w 10. tygodniu ciąży konsultowana przez kardiologa z powodu szmeru nad sercem stwierdzonym w dzieciństwie. Do tej pory - nieleczona, prowadzi zwykły tryb życia, lekarze wcześniej zalecili ograniczenie aktywności fizycznej. Przedmiotowo - mruk skurczowy nad sercem, głośny szmer holosystoliczny przy lewym brzegu mostka. W badaniu ECHO - prawidłowe wymiary jam serca i funkcja komór, VSD typu Rogera, maksymalny skurczowy gradient ciśnień miedzy komorami 100 mmHg. Zalecenia kardiologiczne to:

Ciężka pierwotna niedomykalność zastawki mitralnej wymaga leczenia operacyjnego, gdy:
1) występują objawy związane z wadą serca;
2) występuje większa objętość i dysfunkcja prawej komory;
3) frakcja wyrzutowa lewej komory poniżej 60%;
4) objętość lewego przedsionka > 60 ml;
5) ciśnienie skurczowe w prawej komorze > 40 mmHg.
Prawidłowa odpowiedź to:

W odległym okresie po wykonanej w dzieciństwie korekcji tetralogii Fallota można spodziewać się:
1) niedomykalności zastawki płucnej;
2) poszerzenia aorty wstępującej;
3) niedomykalności zastawki mitralnej;
4) niedomykalności zastawki aortalnej;
5) zwężenia drogi odpływu prawej komory.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wskaż nieprawdziwe stwierdzenie dla prawidłowej anatomii zastawki trójdzielnej:

Wskaż prawdziwe stwierdzenia dotyczące tętniczego nadciśnienia płucnego w przebiegu wad wrodzonych serca:
1) może rozwinąć się u chorych z przeciekiem lewo-prawym;
2) operacja zawsze zapobiega jego rozwojowi;
3) do jego rozpoznania konieczne jest stwierdzenia skurczowego ciśnienia w tętnicy płucnej > 40 mmHg;
4) jego rozpoznanie jest wystarczającym wskazaniem do leczenia bosentanem;
5) istotnie ogranicza wydolność wysiłkową.
Prawidłowa odpowiedź to:

U 30-letniej kobiety w RTG klatki piersiowej stwierdzono wzmożony przepływ w krążeniu płucnym i poszerzoną prawą komorę, wąską aortę. Badanie echokardiograficzne potwierdziło poszerzenie prawej komory, ale nieuwidoczniono ubytku w przegrodzie międzyprzedsionkowej. W różnicowaniu należy uwzględnić przede wszystkim:

Podzastawkowe zwężenie drogi odpływu lewej komory u dorosłych:
1) może mieć charakter błoniasty;
2) zwykle współistnieje ze zwężeniem zastawkowym;
3) jest wskazaniem do profilaktyki infekcyjnego zapalenia wsierdzia;
4) zwykle współistnieje z dwupłatkową zastawką aortalną;
5) prowadzi do bloku AV II°.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wskaż prawdziwe stwierdzenia dotyczące ubytku przegrody międzyprzedsionkowej typu pierwotnego:
1) jest najczęstszą formą wrodzonego wewnątrzsercowego przecieku lewo-prawego;
2) towarzyszy mu patologia zastawki przedsionkowo-komorowej lewej;
3) najczęściej jest zamykany metodą przezskórną;
4) w EKG obecny jest blok górnej wiązki lewej odnogi p. Hisa;
5) jest to częsta wada serca u chorych z zespołem Downa.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wskazaniem do leczenia zabiegowego bezobjawowej niedomykalności mitralnej nie są:
1) wymiar skurczowy lewej komory > 45 mm;
2) poszerzenie prawej komory;
3) objętość lewego przedsionka > 60 ml/m²;
4) ciśnienie skurczowe w prawej komorze > 45 mmHg podczas wysiłku;
5) nieutrwalone częstoskurcze komorowe.
Prawidłowa odpowiedź to:

26-letnia kobieta, obserwowana z powodu anomalii Ebsteina, zgłosiła się po poradę przed ewentualnym zajściem w ciążę. Podczas oceny należy zwrócić uwagę na:
1) stopień przemieszczenia przegrodowego płatka zastawki trójdzielnej;
2) obecność i zaawansowanie niewydolności serca;
3) anomalia Ebsteina wyklucza ciążę, niezależnie od stopnia zaawansowania;
4) współistnienie i zaawansowanie sinicy wraz z oceną saturacji krwi tętniczej;
5) poszerzenie aorty, gdyż wadzie często towarzyszy zespół Marfana.
Prawidłowa odpowiedź to:

Czynnikami ryzyka powikłań sercowo-naczyniowych w ciąży kobiet z wadą serca są:
1) zaburzenia rytmu;
2) mała niedomykalność zastawki aortalnej;
3) korekcja sinicznej wady serca w przeszłości;
4) każda niewydolność serca;
5) blok przedsionkowo-komorowy I stopnia.
Prawidłowa odpowiedź to: