Egzamin PES / Kardiologia / wiosna 2012

W sytuacji wzrostu kreatyniny i stężenia potasu w trakcie terapii ACEI do ok. 3,1 umol/l korzystne mogą być:
1) zwiększenie dawki diuretyku;
2) zamiana ACEI na sartan, aby zapobiec niekorzystnemu wpływowi na przepływ nerkowy;
3) zmniejszenie dawki ACEI najprawdopodobniej przejściowo;
4) dołączenie leku naczyniorozszerzającego, aby poprawić przepływ nerkowy;
5) przejściowe zmniejszenie dawki diuretyku;
6) odstawienie NLPZ.
Prawidłowa odpowiedź to:

Które z poniższych stwierdzeń dotyczących hormonów natriuretycznych są prawdziwe?
1) wzrost ich stężenia świadczy o zwiększonej objętości jam serca i/lub zwiększonym naprężeniu ścian;
2) ich stężenie nie zależy od funkcji nerek;
3) są podwyższone w niewydolności serca skurczowej, ale nie w przypadku zachowanej frakcji wyrzucania;
4) są zawsze podwyższone u chorych z niewydolnością serca;
5) mogą być podwyższone u kobiet.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wskaż najczęstszą przyczynę niewydolności serca:

Kandydatami do przeszczepu serca z powodu skurczowej niewydolności serca nie powinni być:
1) mężczyzna lat 60 który przed 6 laty był leczony z powodu nowotworu prostaty i jest obecnie w remisji;
2) pacjenci z indeksem masy ciała >25 kg/m²;
3) chorzy z cukrzycą z uszkodzeniem narządów docelowych (poza retinopatią nieproliferacyjną) lub stężeniem hemoglobiny glikowanej > 7,5;
4) chorzy z niewydolnością nerek z GFR < 40 ml/min;
5) kobiety w wieku rozrodczym ze względu na potencjalną teratogenność leków immunosupresyjnych;
6) chorzy z zaawansowaną chorobą tętnic obwodowych.
Prawidłowa odpowiedź to:

Podobnie jak dla chorych z niewydolnością serca skurczową także w grupie chorych z niewydolnością serca z zachowaną frakcją wyrzucania wykazano korzystny wpływ na poprawę śmiertelności ogólnej dla:
1) inhibitorów konwertazy angiotensyny;    3) sartanów;
2) leków beta adrenolitycznych;        4) inhibitorów aldosteronu.
Prawidłowa odpowiedź to:

U pacjenta ze skurczową niewydolnością serca, stwierdzono stężenie Na 127 mEq/l, bez objawów klinicznych związanych z niskim stężeniem sodu. Wskaż nieprawidłowe odpowiedzi:
1) jest to stan zagrożenia życia nawet u chorych bezobjawowych i konieczne jest przetoczenie stężonej soli;
2) brak jest danych wskazujących na korzyści z korekty zaburzeń stężeń sodu u pacjentów bezobjawowych z Na ≥ 120 mEq/l;
3) najczęściej jest to następstwem przewodnienia, stąd skuteczne jest zazwyczaj zintensyfikowanie leczenia diuretycznego;
4) konieczne jest wprowadzenie restrykcji płynowej, w sytuacji dalszego spadku stężenia Na nie więcej jednak niż do 90% dziennego zapotrzebowania.
Prawidłowa odpowiedź to:

W przypadku wystąpienia efektu z odbicia i spadku efektywności leczenia moczopędnego furosemidu w niewydolności serca należy:
1) zamienić stosowany lek pętlowy na lek tiazydowy;
2) w tej grupie chorych nie występuje efekt odbicia w wyniku stosowania furosemidu;
3) w sytuacji stosowania przewlekłego furosemidu należy zwiększyć częstość stosowanych dawek;
4) wskazana jest zamiana na torasemid ze względu na lepszą biodostępność i większą siłę działania.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wskaż nieprawdziwe stwierdzenia odnośnie pętlowych leków diuretycznych stosowanych u chorych z niewydolnością serca:
1) powodują najsilniejsze działanie moczopędne hamując reabsorpcję ok. 20-25% ładunku sodowego;
2) diuretyki pętlowe mają działanie venodilatacyjne, które jest znoszone przez niesterydowe leki przeciwzapalne;
3) w trakcie stosowanie dochodzi do zmian adaptacyjnych w nefronie w cewce krętej bliższej (przerost komórek) co powoduje wzrost reabsoprcji Na i spadek efektywności diuretyku;
4) leki tiazydowe, aby zwiększyć skuteczność leków pętlowych powinny być podawane zawsze ok. 30 minut po lekach pętlowych.
Prawidłowa odpowiedź to:

Chory 70-letni z EF ok. 25%, z dusznością wysiłkową przy codziennych czynnościach, bez duszności spoczynkowej, z przewlekłą obturacyjną chorobą płuc o małym nasileniu, z RR 120/80, HR 70/min leczony jest bisoprololem w dawce 5 mg, enalaprilem w dawce 5 mg oraz spironolaktonem w dawce 25 mg i furosemidem 40 mg. Zaznacz prawdziwe stwierdzenia:
1) nie należy zwiększać dawki beta blokera powyżej 7,5 mg ponieważ jest to niebezpieczne dla chorych w tym wieku;
2) choroba płuc u tego chorego stanowi przeciwwskazanie do leku beta adrenolitycznego;
3) należy zwiększyć dawkę inhibiotora konwertazy;
4) powinno się dodać preparaty naparstnicy;
5) jeżeli nie chory nie ma cech retencji płynów nie ma wskazań do zwiększania dawki diuretyku.
Prawidłowa odpowiedź to:

Spośród leków blokujących oś renina-angiotensyna-aldosteron zaznacz grupy leków poprawiające przeżywalność (ogólną) w grupie chorych ze skurczową niewydolnością serca:
1) inhibitory reniny;         3) sartany;
2) inhibitory konwertazy;       4) antagoniści aldosteronu.
Prawidłowa odpowiedź to:

Które ze stwierdzeń dotyczących leków beta adrenolitycznych (BB) jest prawdziwe?
1) korzystne jest dobieranie BB w zależności od chorób współistniejących (niewydolność nerek, chor. płuc, naczyń obwodowych, cukrzyca, zespół metaboliczny);
2) wszystkie leki BB zaakceptowane w NS są równorzędne i wybór zależy jedynie od preferencji lekarza;
3) bisoprolol jest lekiem o najwyższej kardioselektywności spośród leków BB zaakceptowanych w NS;
4) u chorych z cukrzycą lub zespołem metabolicznym korzystne jest stosowanie nebiwololu lub karwedilolu;
5) u chorych w podeszłym wieku BB powinny być stosowane w jak najmniejszych dawkach;
6) spośród preparatów metoprololu, bursztynian metoprololu, a nie winian jest beta blokerem zaakceptowanym obecnie do stosowania niewydolności serca;
7) w sytuacji nasilenia objawów NS, bradykardii około 55/min, niewielkiego spadku BP, należy natychmiast odstawić BB.
Prawidłowa odpowiedź to:

47-letni mężczyzna z zaawansowaną niewydolnością serca, ocenianą na NYHA III/IV, (w echo EF lewej komory ok. 15%, bez patologii w prawym sercu), został skierowany na cewnikowanie prawego serca. Uzyskano następujące parametry ciśnień: prawy przedsionek 20 mmHg, prawa komora ciśnienie skurczowe 40 mmHg, ciśnienie w tętnicy płucnej skurczowe/rozkurczowe/średnie: 50 mmHg / 35 mmHg / 40 mmHg. Ciśnienie zaklinowania średnie 24 mmHg. Można stwierdzić, że:
1) chory ma prawidłowe ciśnienia w prawym przedsionku;
2) chory ma wysokie ciśnienia w prawym przedsionków, co świadczy najprawdopodobniej o przewodnieniu;
3) pomiary ciśnień w prawej komorze i w tętnicy płucnej wskazują na błędne oznaczenie;
4) przyjmując, że chory ma rzut serca ok. 4 l i zakładając że pomiary ciśnień są prawidłowe to chory może być rozważany jako kandydat do transplantacji serca.
Prawidłowa odpowiedź to:

Jakie wartości wskaźnika E/E’ z pomiaru echokardiograficznego wskazują na podwyższone ciśnienie napełniania lewej komory?

W niewydolności serca dochodzi do spadku naprężenia ścian lewej komory, gdyż:

Do przebadanych do stosowania w niewydolności serca leków beta-adrenolitycznych nie zaliczamy:

Typowymi nieprawidłowościami echokardiograficznymi w niewydolności serca są wszystkie poniższe, z wyjątkiem:

Przeciwwskazaniem do zastosowania eplerenonu nie jest:

Obecność rytmu cwałowego i trzeciego tonu wskazuje na:

Wskaż prawdziwe stwierdzenie:
1) w terapii niewydolności serca leczenie przeciwzakrzepowe zaleca się u chorych ze skrzepliną wewnątrzsercową stwierdzoną w badaniu obrazowym lub z udokumentowanym zatorem obwodowym;
2) stężenia terapeutyczne digoksyny w surowicy należy utrzymywać między 0,6 a 1,2 ng/ml;
3) amiodaron i niektóre antybiotyki mogą zwiększać stężenie digoksyny w osoczu;
4) w ciężkiej niewydolności serca kardiomioplastyka i częściowa lewostronna wentrykulektomia (operacja Batisty) może stanowić alternatywę dla przeszczepu serca.
Prawidłowa odpowiedź to:

Zgodnie z aktualnymi wytycznymi dla pacjentów z niewydolnością serca terapia resynchronizująca (CRT lub CRT-D) jest zalecana w II klasie czynnościowej według NYHA gdy spełnione są następujące kryteria:

Wskaż nieprawdziwe stwierdzenie dotyczące Milrinonu i enoksymonu:

Które z poniższych zdań dotyczących urządzeń do wspomagania lewej komory (LVAD) są prawdziwe?
1) urządzenia do wspomagania lewej komory mogą służyć jako leczenie pomostowe przed przeszczepieniem serca;
2) LVAD mogą być zastosowane jako leczenie docelowe u pacjentów z ciężką niewydolnością serca nie kwalifikujących się do przeszczepienia serca;
3) jako kandydatów do LVAD nie należy rozpatrywać pacjentów z ciężką dysfunkcją nerek, płuc lub wątroby, aktywną infekcją lub ze wstrząsem kardiogennym;
4) dane z rejestru INTERMACS, wskazują, że w praktyce klinicznej około 10% pacjentów otrzymuje LVAD jako leczenie docelowe;
5) dostępne dowody świadczą o wyższości urządzenia o pulsacyjnym przepływie nad urządzeniem o przepływie ciągłym.
Prawidłowa odpowiedź to:

Które z poniższych stwierdzeń dotyczących antagonistów wazopresyny są prawdziwe?
1) najlepiej przebadanymi antagonistami wazopresyny są koniwaptan i tolwaptan;
2) antagoniści wazopresyny są stosowane w ostrej niewydolności serca w przypadku hipernatremii;
3) koniwaptan jest antagonistą receptora V1a/V2 natomiast tolwaptan jest wybiórczym, doustnym, antagonistą receptora V2;
4) w badaniu EVEREST tolwaptan łagodził objawy związane z ostrą niewydolnością serca i sprzyjał utracie masy ciała w ostrej fazie;
5) w badaniu EVEREST wykazano, że tolwaptan po roku zmniejszał wskaźniki zarówno śmiertelności jak i chorobowości.
Prawidłowa odpowiedź to:

Zgodnie z zaleceniami ESC, koronarografia powinna być wykonana u następujących chorych z niewydolnością serca, z wyjątkiem:

Wybierz prawidłową odpowiedź opisującą cechy charakterystyczne dla faz niewydolności serca wg ACC i AHA:

Najczęstszymi przyczynami niewydolności serca z dużym rzutem tj. ze zwiększoną pojemnością minutową serca i wiążącej się zwykle ze zmniejszonym pierwotnie lub wtórnie obwodowym oporem naczyniowym są:
1) choroba niedokrwienna serca;
2) ciąża;
3) ciężka niedokrwistość lub czerwienica pierwotna i wtórna;
4) nadczynność tarczycy;
5) kardiomiopatia rozstrzeniowa.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wskaż zestawienie leków wpływających na oś renina-angiotensyna-aldosteron (RAA) z których wszystkie charakteryzują się zmniejszaniem śmiertelności po ich zastosowaniu u chorych z niewydolnością serca:

Jakie są dwie najczęstsze przyczyny rozwoju niewydolności serca?

Przeciwwskazaniem do stosowania beta-adrenolityków u chorych z rozpoznaną niewydolnością serca jest:
1) POChP;        4) frakcja wyrzucania lewej komory <40%;
2) blok III stopnia;      5) zespół chorego węzła zatokowego (bez wszczepionego na stałe rozrusznika).
3) astma oskrzelowa;   
Prawidłowa odpowiedź to:

Niskie wyjściowe stężenie hemoglobiny jest niezależnym czynnikiem ryzyka niedokrwienia i zdarzeń krwotocznych w przebiegu ostrego zespołu wieńcowego (OZW). U pacjenta z OZW ze stwierdzanym stężeniem hemoglobiny 8,5 g/dl, który jest stabilny hemodynamicznie, należy unikać transfuzji.

Wskaż stwierdzenie nieprawdziwe dla fondaparynuksu:

W przypadku obecności mostka mięśniowego zwężającego w skurczu tętnicę wieńcową najbardziej prawdopodobną lokalizacją umiejscowienia się zmiany miażdżycowej jest:

Które ze stwierdzeń odnoszących się do pomostów wieńcowych jest prawdziwe?

Najczęściej do ostrych zespołów wieńcowych dochodzi w wyniku:

Wskaż leki stosowane w ostrych zespołach wieńcowych dla których istnieją dane, że nie są przeciwwskazane i nie wymagają modyfikowania dawki w przypadku współistniejącej ciężkiej niewydolności nerek:
1) klopidogrel;          4) fondaparynuks;
2) prasugrel;          5) biwalirudyna.
3) tikagrelor;
Prawidłowa odpowiedź to:

Wskaż zdanie fałszywe na temat ostrego zespołu wieńcowego:

U pacjenta z ostrym zespołem wieńcowym łączna interpretacja: zmian w EKG, odcinkowych zaburzeń kurczliwości i wyniku koronarografii ułatwia zidentyfikowanie lokalizacji zwężenia będącego przyczyną niedokrwienia. W przypadku gdy trudno jest określić istotność zwężenia, metodami pomocnymi są ultrasonografia wewnątrznaczyniowa i pomiar cząstkowej rezerwy przepływu (FFR) wykonane w trakcie zabiegu przeprowadzonego we wczesnej strategii inwazyjnej.

Zaproponowana skala ryzyka poważnych krwawień wewnątrzszpitalnych CRUSADE uwzględnia wszystkie poniższe czynniki prognostyczne, z wyjątkiem:

W celu zapobiegania nefropatii wywoływanej przez środki kontrastowe zaleca się nieprzekraczanie objętości środka kontrastowego w trakcie jednego zabiegu powyżej:

Aktualnie obowiązujące wytyczne europejskie dotyczące diagnostyki i leczenia ostrych zespołów wieńcowych bez przetrwałego uniesienia odcinka ST z 2011 roku:
1) preferują stosowanie prasugrelu lub tikagreloru od klopidogrelu u pacjentów leczonych inwazyjnie, u których nie występuje zwiększone ryzyko krwawień;
2) dopuszczają zastosowanie tikagreloru u pacjentów, którzy wcześniej otrzymali dawkę nasycającą klopidogrelu;
3) dopuszczają zastosowanie większej podtrzymującej dawki klopidogrelu wynoszącej 150 mg przez pierwsze 7 dni u chorych poddawanych przezskórnej interwencji wieńcowej, u których nie występuje zwiększone ryzyko krwawień;
4) zalecają prasugrel tylko u pacjentów przygotowywanych do przezskórnej interwencji wieńcowej.
Prawidłowa odpowiedź to:

120 punktów według skali GRACE stosowanej do oceny ryzyka pacjentów z ostrym zespołem wieńcowym oznacza:

Spośród poniższych stwierdzeń dotyczących porównania klopidogrelu, prasugrelu i tikagreloru wskaż stwierdzenie nieprawdziwe:

Które zalecenie spośród poniższych aktualnych zaleceń Europejskiego Towarzystwa Kardiologicznego dotyczących postępowania z ostrym zespołem wieńcowym bez uniesienia odcinka ST jest nieprawdziwe?

Wskaż nieprawidłowe zalecenie dotyczące stosowania leków przeciwzakrzepowych i przeciwpłytkowych u chorych z przewlekłą chorobą nerek:

Do leków przeciwdławicowych zalicza się:
1) beta-adrenolityki;            4) nikorandil;
2) azotany;              5) iwabradynę.
3) blokery kanału wapniowego;
Prawidłowa odpowiedź to:

Wskaż, jaką wartość wzrostu stężenia biomarkerów przyjęto za rozpoznanie zawału serca związanego z zabiegiem przezskórnej interwencji wieńcowej (PCI):

W przypadku stwierdzenia wzrostu stężenia potasu do wartości 5,5 mmol/l po zastosowaniu inhibitora konwertazy angiotensyny (ACEI):
1) można utrzymać dotychczasową dawkę ACEI, ale należy dokładnie monitorować parametry biochemiczne krwi;
2) należy zmniejszyć dawkę ACEI o połowę i dokładnie monitorować parametry biochemiczne krwi;
3) należy odstawić ACEI i dokładnie monitorować parametry biochemiczne krwi;
4) można dołączyć lek diuretyczny, najlepiej eplerenon.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wskaż zdanie nieprawdziwe dotyczące leczenia za pomocą ezetimibu:

Wskaż zdanie prawdziwe dotyczące farmakoterapii w przypadku małego stężenia cholesterolu o wysokiej gęstości (HDL-C):

Wskaż nieprawdziwe stwierdzenie dotyczące postępowania w przypadku dyslipidemii u kobiet:

Jakie zmiany stylu życia są najważniejsze dla redukcji stężenia trójglicerydów (TG)?

Wskaż nieprawdziwe stwierdzenie dotyczące leczenia za pomocą kwasów tłuszczowych eikozapentaenowego (EPA) i dokozaheksaenowego (DHA):

Wskaż prawidłowe stwierdzenie dotyczące niepożądanych działań kwasu nikotynowego:

Jakie parametry określają otyłość centralną u Europejczyków?

Jakie zmiany stylu życia, spośród wymienionych, nie mają istotnego wpływu na stężenie cholesterolu LDL?

Jakie zmiany stylu życia zastosowanie łącznie skutecznie obniżają nadciśnienie tętnicze?

Jakie parametry gospodarki lipidowej są niezbędne dla rozpoznania rodzaju dyslipidemii?

Które spośród wymienionych parametrów gospodarki lipidowej, mają najniższą (III) klasę rekomendacji, jako cele terapeutyczne w prewencji ChSN?

Do jakiego stężenia LDL-C należy dążyć u pacjentów z ChSN?

Oznaczenie jakiego lipidu wymaga aby pacjent był na czczo?

Jakie są kryteria wyrównania gospodarki węglowodanowej w cukrzycy?

Jaki czynnik ryzyka, spośród wymienionych, nie został uwzględniony w Karcie SCORE?

U jakich pacjentów należy korzystać z karty SCORE, aby ocenić ryzyko zgonu SN w ciągu 10 lat?

W trakcie stosowania rosuwastatyny zaobserwowano bezobjawowe podwyższenie enzymów wątrobowych do wartości 4 × górna granica normy (ULN). W takiej sytuacji:

U 57-letniej palącej papierosy kobiety z ciężkim nadciśnieniem tętniczym, otyłością brzuszną i nieprawidłową glikemią na czczo, po stwierdzeniu w lipidogramie stężeń: cholesterolu LDL 3 mmol/l (~115 mg/dl), cholesterolu HDL 1,0 mmol/l (~40 mg/dl) i triglicerydów 3,5 mmol/l (~280 mg/dl) w pierwszej kolejności należy:

Statyny mogą zwiększać zapadalność na cukrzycę, dlatego w świetle aktualnych wytycznych ich stosowanie zarezerwowane jest tylko dla pacjentów z cukrzycą ze współistniejącym najwyższym ryzykiem sercowo-naczyniowym.

Wskaż zdania prawdziwe:
1) każdego pacjenta, u którego wykonano koronarografię, należy zakwalifikować do grupy bardzo dużego ryzyka sercowo-naczyniowego;
2) w badaniach przesiewowych pod kątem ryzyka chorób sercowo-naczyniowych zaleca się wykorzystanie stężenia cholesterolu całkowitego;
3) w większości przypadków do scharakteryzowania dyslipidemii przed rozpoczęciem leczenia nie jest konieczna znajomość stężenia cholesterolu całkowitego;
4) pacjentom z hipertriglicerydemią spożywającym napoje alkoholowe należy zalecać umiarkowanie w ich spożyciu (< 10-20 g/d. dla kobiet i < 20-30 g/d. dla mężczyzn);
5) pacjenci skarżący się na umiarkowane bóle mięśniowe bez podwyższenia aktywności CK mogą kontynuować przyjmowanie statyny.
Prawidłowa odpowiedź to:

Całkowitą liczbę cząsteczek aterogennych w osoczu najlepiej ocenić wykorzystując stężenie:

Wskaż nieprawidłowe stwierdzenie dotyczące hipercholesterolemii rodzinnej:

W jednostce podstawowej opieki zdrowotnej, pod opieką której pozostaje 5000 osób można spodziewać się:

Ryzyko sercowo-naczyniowe będzie większe niż wskazane w tablicach SCORE w przypadku:
1) chorych na cukrzycę;
2) osób z upośledzoną czynnością nerek;
3) zwiększenia grubości kompleksu błony środkowej i wewnętrznej tętnicy szyjnej;
4) osób prowadzących siedzący tryb życia;
5) osób z niższych warstw społecznych.
Prawidłowa odpowiedź to:

U pacjenta z ASD typu ostium secundum z istotnym przeciekiem lewo-prawym oraz naczyniowym oporem płucnym PVR < 5 j Wooda:

Wśród poniższych zaleceń dotyczących leczenia zabiegowego ubytku przegrody międzyprzedsionkowej (ASD) nieprawidłowym jest:

Spośród poniższych wybierz najwłaściwsze stwierdzenie: zabiegowe zamknięcie przetrwałego przewodu tętniczego (PDA) należy wykonać w przypadku:

Wskaż zdanie, które jest niezgodne z aktualnie obowiązującymi zaleceniami Europejskiego Towarzystwa Kardiologicznego:

Wskaż zdanie nieprawidłowe, niezgodne z aktualnymi zaleceniami Europejskiego Towarzystwa Kardiologicznego:

W klasyfikacji anatomiczno-patofizjologicznej wrodzonych przecieków systemowo-płucnych związanych z tętniczym nadciśnieniem płucnym (wg zmodyfikowanego podziału weneckiego z 2003 r.) za duży ubytek u osób dorosłych uważa się:

Do głównych czynników ryzyka nagłego zgonu w kardiomiopatii przerostowej należą:
1) grubość ściany lewej komory ≥ 25 mm;
2) przedwczesny nagły zgon w rodzinie;
3) samoistny utrwalony częstoskurcz komorowy;
4) mutacja genowa wysokiego ryzyka;
5) istotne zawężanie drogi odpływu lewej komory;
6) omdlenie wazowagalne;
7) nieutrwalony częstoskurcz komorowy;
8) migotanie przedsionków.
Prawidłowa odpowiedź to:

W trakcie diagnostyki 25-letniego pacjenta hospitalizowanego z powodu napadowego kołatania serca, w badaniu echokardiograficznym wykazano ubytek przegrody międzyprzedsionkowej z objętościowym przeciążeniem prawej komory. W badaniu przezprzełykowym uwidoczniono ASD typu wtórnego o średnicy 30 mm i brzegiem ubytku o szerokości 5 mm. Zalecane postępowanie powinno obejmować:
1) zamknięcie przezskórne ubytku;
2) włączenie amiodaronu celem redukcji tachyarytmii przedsionkowych i obserwację chorego w warunkach ambulatoryjnych;
3) stosowanie kwasu acetylosalicylowego w dawce 75 mg przez 3 miesiące po zamknięciu przezskórnym ubytku;
4) interwencję kardiochirurgiczną, jako leczenie z wyboru ze względu na niższą skuteczność metody przezskórnego zamykania ASD;
5) stosowanie kwasu acetylosalicylowego w dawce co najmniej 100 mg przez 6 miesięcy po zamknięciu przezskórnym ubytku.
Prawidłowa odpowiedź to:

Które z informacji na temat kardiomiopatii połogowej są fałszywe?
1) występuje w III trymestrze ciąży lub w ciągu 5 miesięcy po porodzie i jest związana ze zwiększoną aktywnością katepsyny D;
2) czynniki predysponujące do jej wystąpienia to: wiek > 30 lat, ciąża mnoga, wielorództwo, niedobory żywieniowe;
3) w obrazie klinicznym dominują objawy niewydolności serca i komorowe zaburzenia rytmu, powikłania zatorowo-zakrzepowe są częstsze niż w kardiomiopatii rozstrzeniowej;
4) u wszystkich chorych zaleca się stosowanie bromokryptyny;
5) u kobiet, których czynność serca po przebyciu choroby znormalizowała się, ryzyko nawrotu w kolejnej ciąży wynosi 80%.
Prawidłowa odpowiedź to:

Stymulator resynchronizujący komory (dwukomorowy, CRT) zawsze równocześnie pełni funkcję kardiowertera-defibrylatora (ICD). Pacjent poddawany zabiegowi implantacji układu CRT zazwyczaj wymaga interwencji w celu zapobiegania nefropatii wywoływanej przez środki kontrastowe.

Bezwzględnym wskazaniem do stałej stymulacji serca jest:

W przypadku omdleń badanie elektrofizjologiczne jest diagnostyczne w następujących przypadkach, z wyjątkiem:

Stymulacja prawej komory nasila dyssynchronię, dlatego w terapii resynchronizującej dążymy do uzyskania jak najwyższego odsetka stymulacji komorowej (≥ 95%).

Wskaż stwierdzenia prawdziwe:
1) pacjenci z ICD wszczepionym w ramach prewencji wtórnej nagłego zgonu nie mogą prowadzić pojazdów zawodowo;
2) pacjenci z ICD wszczepionym w ramach prewencji pierwotnej nagłego zgonu w przypadku braku adekwatnej terapii przez okres minimum 3 miesięcy mogą zawodowo prowadzić pojazdy;
3) nie ma ograniczeń prowadzenia pojazdów w celach prywatnych dla pacjentów z ICD wszczepionym w ramach prewencji pierwotnej;
4) wszyscy pacjenci z potwierdzonym prawidłowo funkcjonującym układem stymulującym mogą zawodowo prowadzić pojazdy, z wyjątkiem tych, u których układ wszczepiono z powodu bloku całkowitego;
5) pacjenci z potwierdzonym prawidłowo funkcjonującym układem stymulującym mogą prowadzić pojazdy w celach prywatnych już po tygodniu od zabiegu. Zalecenie to dotyczy również tych pacjentów, u których układ wszczepiono z powodu bloku całkowitego.
Prawidłowa odpowiedź to:

Pacjent z implantowanym przed laty przedsionkowym układem stymulującym serce (AAI) z powodu niewydolności węzła zatokowego został przyjęty w celu wymiany stymulatora z powodu końcowej fazy pracy baterii. Ze względu na stwierdzone znaczne zaburzenia przewodnictwa przedsionkowo-komorowego oraz podawane w wywiadzie utraty przytomności, pacjenta zakwalifikowano do rozbudowy układu do stymulacji dwujamowej (DDD). Próby wprowadzenia nowej elektrody okazały się jednak nieskuteczne, a wykonana w trakcie zabiegu wenografia wykazała znaczne zwężenie układu żylnego po stronie dotychczasowego układu. Biorąc pod uwagę całokształt obrazu klinicznego, optymalnym postępowaniem w przypadku tego pacjenta będzie:

W jakich trybach stymulacji istnieje możliwość wyzwolenia częstoskurczu niekończącej się pętli (endless-loop tachykardia - ELT, pacemaker mediated tachycardia - PMT) przez ektopię komorową?
1) DDI;   2) AAI;    3) DDD ;   4) VVI;   5) VDD;    6) VDI;   7) ADI.
Prawidłowa odpowiedź to:

46-letni pacjent po zatrzymaniu krążenia w mechanizmie migotania komór. Przy przyjęciu stwierdzono: stan po spożyciu alkoholu, hipokalemię rzędu 2,95 mmol/l. Dotychczas nie leczył się z powodu chorób przewlekłych. W badaniach dodatkowych: prawidłowy wynik badania echokardiograficznego, ujemny wynik elektrokardiograficznej próby wysiłkowej. Optymalnym postępowaniem u tego pacjenta jest:

W świetle aktualnych wytycznych u chorego z migotaniem przedsionków, utrwalonym blokiem lewej odnogi pęczka Hisa i niewydolnością serca (LVEF ≤ 35%) należy rozważyć implantację CRT-D/CRT-P w przypadku:
1) wolnego rytmu komór, jeśli przewidywany odsetek stymulacji komorowej wyniesie ≥ 85%;
2) II/III klasy NYHA;
3) zespołu QRS ≥ 130 ms;
4) III/IV klasy NYHA;
5) zespołu QRS ≥ 120 ms;
6) po ablacji węzła przedsionkowo-komorowego.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wskaż stwierdzenie nieprawidłowe:

Spośród poniżej podanych, stosowanych w kardiologii leków, przez łożysko nie przechodzi:

Wskaż nieprawidłowe stwierdzenie, niezgodne z aktualnymi zaleceniami Europejskiego Towarzystwa Kardiologicznego, dotyczące leczenia nadciśnienia tętniczego u kobiet w ciąży:

W przypadku stwierdzenia wzrostu stężeń troponin powyżej wartości nieprawidłowych w trakcie leczenia chemioterapią raka suka należy wykonać niżej wymienione, z wyjątkiem:

U pacjentki leczonej z powodu lewostronnego raka sutka:
1) w przypadku wskazań do koronarografii preferowanym dostępem może być prawa tętnica promieniowa;
2) w przypadku całkowitej zależności od stymulatora serca, może zaistnieć konieczność nowej implantacji/przemieszczenia układu na stronę prawą;
3) w przypadku wystąpienia objawów niewydolności serca, ale bez towarzyszącego spadku obniżenia frakcji wyrzutowej <30% nie ma konieczności modyfikacji schematu leczenia onkologicznego;
4) w przypadku stwierdzonej frakcji wyrzutowej > 50% i braku objawów niewydolności serca, nie należy zalecać inhibitorów konwertazy;
5) zawsze należy rozpocząć i kontynuować stosowanie małej dawki kwasu acetylosalicylowego (75 mg/24 h).
Prawidłowa odpowiedź to:

Do zabiegów niekardiologicznych związanych z wysokim ryzykiem wystąpienia incydentu sercowego (> 5-procentowe ryzyko wystąpienia zawału serca lub zgonu z przyczyn sercowych w okresie 30 dni po zabiegu) zaliczamy:
1) operacje brzuszne;    4) stentowanie tętniaka aorty;
2) operację wymiany stawu biodrowego;    5) zabieg chirurgiczny na aorcie i dużych naczyniach.
3) przeszczep wątroby;   
Prawidłowa odpowiedź to:

Pacjent 65-letni przywieziony przez zespół pogotowia ratunkowego z powodu duszności przy niewielkim wysiłku oraz jednego incydentu krwioplucia. W wywiadzie rak prostaty leczony hormonoterapią. W badaniu przedmiotowym: chory bez cech duszności spoczynkowej, RR 120/80 mmHg, akcja serca miarowa 88/min, bez odchyleń od normy podczas osłuchiwania i opukiwania klatki piersiowej, obrzęk lewego podudzia bez bolesności palpacyjnej. U chorego należy:
1) oznaczyć poziom D-dimerów, aby wykluczyć zatorowość płucną;
2) wykonać badanie echokardiograficzne, aby wykluczyć lub potwierdzić zatorowość płucną;
3) natychmiast włączyć leczenie lekami przeciwkrzepliwymi nie czekając na wyniki badań dodatkowych;
4) wykonać tomografię komputerową wielorzędową, scyntygrafię wentylacyjno-perfuzyjną lub (w przypadku braku ich dostępności) USG kompresyjne proksymalnych żył głębokich dla potwierdzenia rozpoznania zatorowości płucnej;
5) wykonać oznaczenie markerów uszkodzenia miokardium (troponiny) i dysfunkcji prawej komory (BNP) w celu stratyfikacji ryzyka zgonu.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wskaż prawdziwe twierdzenia dotyczące nadciśnienia płucnego (PH):
1) nadciśnienie płucne jest stanem patofizjologicznym i hemodynamicznym definiowanym jako wzrost średniego PAP ≥ 25 mmHg w spoczynku, oznaczony w cewnikowaniu prawego serca;
2) tętnicze nadciśnienie płucne jest stanem klinicznym cechującym się obecnością przedwłośniczkowego PH;
3) pozawłośniczkowe nadciśnienie płucne obejmuje 2. grupę kliniczną wg klasyfikacji Dana Point;
4) do badania wazoreaktywności krążenia płucnego podczas cewnikowania prawego serca są stosowane doustne lub dożylne leki z grupy antagonistów kanału wapniowego;
5) 6-minutowy test marszowy jest wskaźnikiem o niewielkiej wartości w ocenie ciężkości choroby, jej przebiegu i rokowania.
Prawidłowa odpowiedź to:

Leczenie nadciśnienia płucnego obejmuje:
1) leczenie antagonistami kanału wapniowego u wszystkich chorych;
2) bezterminowe leczenie przeciwkrzepliwe chorych z zakrzepowo-zatorowym nadciśnieniem płucnym;
3) objawowe leczenie niewydolności prawokomorowej lekami moczopędnymi;
4) podawanie prostanoidów (iloprost, treprostinil) pacjentom w II klasie WHO;
5) septostomię przedsionkową jako zabieg paliatywny, wykonywany jako leczenie pomostowe w okresie oczekiwania na przeszczep płuc.
Prawidłowa odpowiedź to:

Do niekorzystnych czynników rokowniczych w tętniczym nadciśnieniu płucnym należą:
1) dystans pokonywany w 6 minutowym teście chodu < 300 m;
2) dystans pokonywany w 6 minutowym teście chodu < 400 m;
3) TEPSE > 1,5 cm;
4) TEPSE < 1,5 cm;
5) VO₂ max < 15 ml/kg/min;
6) VO₂ max < 12 ml/kg/min.
Prawidłowa odpowiedź to:

Przyczyną dysfunkcji wszczepionej zastawki mitralnej może być:

U 25-letniej, wcześniej niediagnozowanej pacjentki, w 10 tygodniu ciąży stwierdzono szmer holosystoliczny w IV międzyżebrzu lewym, słabo wyczuwalny mruk skurczowy. RR - 120/80mmHg. EKG - rzm 82/min, poza tym prawidłowy. ECHO przezklatkowe wykazało ubytek przegrody międzykomorowej podaortalny (okołobłoniasty), małą niedomykalność zastawki aortalnej. Geometria i funkcja lewej komory - prawidłowa. Maksymalny gradient skurczowy między komorami (w ocenie doplerowskiej) 100 mmHg. Innych nieprawidłowości nie stwierdzono. U chorej należy zalecić:

Ciężką stenozę aortalną rozpoznaje się w przypadku stwierdzenia:

Do czynników ryzyka nagłego zgonu sercowego u chorego z tetralogią Fallota należą:
1) czas trwania QRS ≥ 180ms;
2) dysfunkcja lewej komory;
3) przewlekłe migotanie przedsionków;
4) ogniskowe stłuszczenie ścian komór;
5) duża niedomykalność zastawki tętnicy płucnej.
Prawidłowa odpowiedź to:

Najczęstszym nowotworem serca związanym z aparatem zastawkowym jest:

Infekcyjne zapalenie wsierdzia z zakażeniem elektrody endokawitarnej:

Do czynników złego rokowania u pacjentów z IZW należą:
1) cukrzyca insulinozależna;
2) starszy wiek;
3) infekcja wsierdzia o etiologii grzybiczej;
4) przedwczesne zamknięcie zastawki mitralnej lub inne objawy podwyższonych ciśnień rozkurczowych;
5) bakterie Gram ujemne.
Prawidłowa odpowiedź to:

W badaniu płynu osierdziowego u chorego na gruźlicę stwierdza się:
1) limfocytozę;            4) płyn ropny;
2) wysokie stężenie białka;      5) wysokie stężenie deaminazy adenozynowej.
3) niskie stężenie glukozy;     
Prawidłowa odpowiedź to:

Do objawów kardiologicznych nadczynności przytarczyc należą:
1) nadciśnienie tętnicze;        4) zwapnienia zastawek;
2) hipotonia;            5) wydłużenie odstępu QT w EKG.
3) dysfunkcja rozkurczowa serca;
Prawidłowa odpowiedź to:

Jakie rozpoznanie postawisz u chorej lat 35 z zakrzepicą żył głębokich kończyn dolnych, trzykrotnym poronieniem samoistnym i obecnym antykoagulantem toczniowym?

Częstoskurcz antydromowy w zespole WPW charakteryzuje się szerokimi zespołami QRS, ponieważ ramię zstępujące pętli reentry stanowi szlak dodatkowy, a ramię wstępujące wstecznie przewodzące łącze przedsionkowo-komorowe.

Choremu z chorobą węzła zatokowego i niewydolnością chronotropową należy wszczepić stymulator typu:

Wybierz cechy kliniczne składające się na wynik w skali ryzyka krwawienia HAS-BLED:
1) nadciśnienie tętnicze (skurczowe wartości ciśnienia powyżej 160 mmHg);
2) zastoinowa niewydolność serca;
3) nieprawidłowa funkcja nerek;
4) przewlekła obturacyjna chorób płuc;
5) zmienna wartości INR;
6) cukrzyca;
7) wiek powyżej 65 lat;
8) krwawienie.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wernakalant jest nowym lekiem:

Operacja metodą Fontana:

Typowe zaburzenia przewodnictwa po operacji tetralogii Fallota to:

Niedomykalność zastawki aortalnej może być późnym następstwem operacji:

Leczenie interwencyjne koarktacji aorty należy podjąć:

Zaznacz prawdziwe stwierdzenia dotyczące przezcewnikowej implantacji zastawek aortalnych (TAVI):
1) TAVI pozwala uzyskać poprawę hemodynamiczną i redukcję objawów klinicznych u pacjentów z ciężką objawową stenozą aortalną zdyskwalifikowanych z leczenia operacyjnego;
2) wybór pacjentów do leczenia za pomocą TAVI powinien być dokonywany przez zespoły obejmujące kardiologów i kardiochirurgów w oparciu o ocenę ryzyka operacji;
3) zastawki aortalne można implantować przezcewnikowo z dostępu przez tętnice udowe, tętnice podobojczykowe oraz z minitorakotomii przez koniuszek serca;
4) przeciwwskazanie do wykorzystania dostępu przez tętnice udowe stanowi zbyt mała średnica tętnic w stosunku do średnicy zestawu wprowadzającego, znaczna krętość naczyń i masywne zwapnienia;
5) przeciwwskazanie do wykorzystania dostępu przezkoniuszkowego stanowią między innymi zwapnienia osierdzia i istotna niewydolność oddechowa.
Prawidłowa odpowiedź to:

U chorych z tętniczym nadciśnieniem płucnym i zespołem Eisenmengera nie zaleca się stosowania:

Profilaktyka antybiotykowa powinna być zastosowana:
1) przed zabiegiem w obrębie układu moczowo-płciowego u chorego z dwupłatkową zastawką aortalną;
2) przed zabiegiem w obrębie układu oddechowego u chorego z wypadaniem płatka zastawki mitralnej;
3) przed ekstrakcją zęba u chorego z przebytym infekcyjnym zapaleniem wsierdzia;
4) przed ekstrakcją zęba u osoby z nieskorygowaną chirurgicznie wrodzoną siniczą wadą serca;
5) przed ekstrakcją zęba u osoby ze zwężeniem zastawki aortalnej.
Prawidłowa odpowiedź to: