Egzamin PES / Kardiologia / jesień 2011

Pacjent 64-letni z zawałem ściany przedniej leczony pierwotnym PCI tętnicy międzykomorowej przedniej w 8 godzinie od początku bólu. W innych naczyniach drobne zmiany przyścienne. LVEF 25-30%. Killip II. W 5 dobie zatrzymanie krążenia w mechanizmie szybkiego częstoskurczu komorowego - skuteczne leczenie doraźne. Jakie powinno być dalsze postępowanie?

U 62-letniej kobiety z FA i nadciśnieniem tętniczym, u której w przebiegu OZW-NSTEMI wykonano angioplastykę PTW z implantacją stentu stalowego zastosujesz następujące leczenie przeciwzakrzepowe:

U pacjenta z ostrym zespołem wieńcowym bez uniesienia odcinka ST, który jest kierowany do koronarografii i angioplastyki wieńcowej i otrzymał ostatnią, pełną dawkę enoksaparyny siedem godzin wcześniej należy wykonać zabieg:

W leczeniu wstrząsu (klasa Killip IV) u pacjenta z STEMI zgodnie z wytycznymi w klasie I, należy stosować:
1) tlenoterapię;
2) mechaniczne wspomaganie oddechu pod kontrolą gazometrii;
3) ocenę hemodynamiczną cewnikiem balonowym;
4) leki inotropowe: dopamina i/lub dobutamina;
5) kontrapulsację wewnątrzaortalną;
6) wczesną rewaskularyzację.
Prawidłowa odpowiedź to:

Pacjenta z STEMI leczonego fibrynolitycznie w szpitalu bez możliwości wykonani PCI, należy:

Pacjent l. 78 z STEMI ściany przedniej zakwalifikowany do leczenia fibrynolitycznego powinien jednocześnie otrzymać następujące leczenie przeciwpłytkowe:
1) ASA 150-325 mg p.o.;     3) klopidogrel 75 mg p.o.;
2) ASA 500 mg p.o.;       4) klopidogrel 300 mg p.o.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wskazaniem do przeprowadzenia całodobowej rejestracji nadciśnienia tętniczego jest:

Do podstawowych zasad, które należy przestrzegać podczas pomiaru ciśnienia tętniczego należy:

U chorej w wieku 65 lat z nadciśnieniem tętniczym leczonej tiazydami rozpoznano zespół Schwartza-Barttera. Leczenie tego zespołu polega na:
1) ograniczeniu sodu w pożywieniu;   4) zwiększeniu podawania soli
2) szybkim nawadnianiu;      kuchennej;
3) ograniczeniu podawania płynów;   5) odstawieniu tiazydów.
Prawidłowa odpowiedź to:

Podstawowe założenia diety DASH obejmują:

Samodzielne pomiary domowe ciśnienia tętniczego wykonywane przez pacjenta należy ograniczać jeżeli:

Chory lat 65, z utrwalonym trzepotaniem przedsionków oraz stabilną chorobą wieńcową, który w trakcie hospitalizacji został poddany zabiegowi przezskórnej angioplastyki wieńcowej z wszczepieniem niepokrywanego stentu metalowego, powinien przy wypisie ze szpitala otrzymywać:

U 49-letniej pacjentki z przewlekłą stabilną chorobą wieńcową, obciążoną wywiadem rodzinnym, z hipercholesterolemią, z dobrą wydolnością fizyczną, przed planowanym zabiegiem artroskopii kolana wykonasz:

Planowy niekardiologiczny zabieg chirurgiczny u chorego ze stabilną chorobą wieńcową poddanego przezskórnej interwencji na naczyniach wieńcowych należy optymalnie wykonać po upływie co najmniej:
1) tygodnia od angioplastyki balonowej;
2) miesiąca od angioplastyki balonowej;
3) miesiąca od implantacji stentu metalowego;
4) 6 miesięcy od implantacji stentu metalowego;
5) 6 miesięcy od implantacji stentu uwalniającego leki.
Prawidłowa odpowiedź to:

U 56-letniego pacjenta zakwalifikowanego do operacji z powodu raka prostaty, u którego przed około 6 tygodniami wykonano angioplastykę tętnicy wieńcowej z implantacją stentu metalowego z powodu zawału serca, postępowaniem z wyboru będzie:

Po omdleniu u 35-letniego otyłego, palącego papierosy mężczyzny z hipercholesterolemią, które wystąpiło w trakcie wysiłku fizycznego, z prawidłowym spoczynkowym zapisem elektrokardiograficznym, z zaburzeniami funkcji rozkurczowej mięśnia lewej komory serca w badaniu echokardiograficznym, prawidłowym postępowaniem jest:

Wskaż prawdziwe stwierdzenia dotyczące zaburzeń lipidowych w cukrzycy:
1) zmniejszone stężenie HDL wynika z nasilonego katabolizmu HDL do VLDL;
2) stężenie cholesterolu frakcji LDL jest zwykle znacznie zwiększone;
3) zwiększenie aktywności lipazy lipoproteinowej hydrolizującej trójglicerydy powoduje, że ich stężenie jest zwykle prawidłowe;
4) zmiany w zakresie LDL-cholesterolu to głównie zmiany jakościowe -tworzenie tzw. małych gęstych LDL;
5) wolne kwasy tłuszczowe są nadmiernie uwalniane z tkanki tłuszczowej oraz jest zmniejszony ich pobór przez mięsnie szkieletowe.
Prawidłowa odpowiedź to:

Substancjami czynnymi, uwalnianymi przez stenty DES, które zapobiegają restenozie są:
1) abciximab;         4) riwaroksaban;
2) sirolimus;           5) paklitaksel.
3) dabigatran;
Prawidłowa odpowiedź to:

Które ze zdań przedstawionych poniżej dotyczących metabolizmu lipidów i leczenia hipolipemizującego jest prawdziwe?
1) dobowa podaż cholesterolu w diecie wynosi 300-700 mg;
2) cholesterol wchłaniany w jelicie (pokarm, żółć) oraz syntezowany w jelicie jest transportowany z triglicerydami, apolipoproteiną B i fosfolipidami w postaci chylomikronów do wątroby;
3) ezetymib działa w obrębie rąbka szczoteczkowego jelita cienkiego i zapobiega wychwytowi cholesterolu przez enterocyty;
4) ezetymib obniżając dopływ cholesterolu z jelit do wątroby powoduje zmniejszenie syntezy receptorów LDL-C w wątrobie;
5) ezetymib zmniejszając wchłanianie cholesterolu w jelicie indukuje wzrost syntezy cholesterolu w wątrobie;
6) wadą ezetymibu jest możliwość szeregu interakcji lekowych, gdyż indukuje system enzymów cytochromu CYP 450.
Prawidłowa odpowiedź to:

U chorej lat 60 po zabiegu CABG przed 6 laty, aktualnie z dolegliwościami klasy CCS I, planowany jest zabieg wymiany stawu biodrowego. Które ze zdań zamieszczonych poniżej odnosi się do właściwego postępowania przedzabiegowego w danym przypadku?
1) należy wykonać koronarografię i bypasografię dla oceny ryzyka okołozabiegowych powikłań kardiologicznych;
2) należy wykonać test dobutaminy z niską dawką (LDT) dla oceny ryzyka okołozabiegowych powikłań kardiologicznych i dalsze postępowanie uzależnić od jego wyniku;
3) należy wykonać badanie echokardiograficzne przed zabiegiem;
4) należy odstawić kwas acetylosalicylowy na okres okołozabiegowy;
5) należy kontynuować stosowanie beta-blokerów w okresie przedoperacyjnym;
6) należy kontynuować stosowanie statyn w okresie przedoperacyjnym;
7) należy włączyć dawkę żylną LWMH w okresie okołooperacyjnym, ewentualnie dawkę wyższą LWMH w przypadku obecności czynników ryzyka powikłań zakrzepowo-zatorowych (migotanie przedsionków, LV EF < 35%, dylatacja LV).
Prawidłowa odpowiedź to:

Zgodnie z wytycznymi u pacjentów ze stabilną dusznicą bolesną CABG posiada wyższą klasę zaleceń niż PCI we wszystkich wskazaniach, z wyjątkiem:

Wskaż prawdziwe zdanie, odnoszące się do echokardiograficznej próby obciążeniowej z dipirydamolem:
1) echokardiograficzny test obciążeniowy z dipirydamolem jest najłatwiejszy do interpretacji, trwa krócej i zazwyczaj pozwala uzyskać lepszą widoczność segmentów niż test z dobutaminą;
2) w trakcie echokardiograficznej próby obciążeniowej z dipirydamolem nie występuje przyśpieszenie częstości serca;
3) wadą testu z dipirydamolem jest niska czułość w wykrywaniu choroby wieńcowej, zwłaszcza jednonaczyniowej;
4) przeciwwskazania do testu z dipirydamolem to spastyczne choroby płuc, blok przedsionkowo-komorowy i objawowa hipotonia;
5) w trakcie testu z dipirydamolem podaje się dodatkowo atropinę, a po badaniu aminofilinę dożylnie.
Prawidłowa odpowiedź to:

Uznanymi czynnikami ryzyka rozwoju nefropatii indukowanej kontrastem, wymagającymi zastosowania odpowiedniej profilaktyki w okresie okołozabiegowym oraz monitorowania funkcji nerek u chorego przewidzianego do koronarografii są:
1) wiek < 75 lat;         4) niewydolność nerek;
2) cukrzyca;           5) niedokrwistość.
3) nadwaga;
Prawidłowa odpowiedź to:

Do grupy czynników dużego ryzyka wystąpienia nefropatii kontrastowej po przezskórnej angioplastyce wieńcowej należą:
1) niedociśnienie;
2) niewydolność serca w III-IV klasie wg NYHA;
3) kontrapulsacja wewnątrzaortalna;
4) cukrzyca;
5) kreatynina > 1,5 mg/dl lub klirens kreatyniny < 60 ml/min.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wskaż skale oceny ryzyka zalecane w kwalifikacji chorego ze stabilną chorobą wieńcową do operacji pomostowania aortalno-wieńcowego:
1) EuroSCORE;  2) SYNTAX score;  3) Parsonnet score;  4) STS score.
Prawidłowa odpowiedź to:

Zgodnie z wytycznymi Standardów Europejskiego i Polskiego Towarzystwa Kardiologicznego najsilniejszym czynnikiem ryzyka żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej jest:

U chorego z powiększeniem prawej komory w badaniu echokardiograficznym stwierdzono gradient ciśnień pomiędzy prawą komorą i prawym przedsionkiem 42 mmHg. Żyła główna dolna była szerokości 22 mm, bez zapadalności oddechowej. Prawdopodobieństwo nadciśnienia płucnego u tego chorego jest:

U chorego z uszkodzeniem prawej komory stwierdzono wskaźnik E/A= 1,2, wskaźnik E/E’=10 oraz dominację rozkurczowego przepływu w żyłach wątrobowych. Wskazuje to na:

Zatorowość płucną można wykluczyć w przypadku:

Zgodnie z wytycznymi badanie reaktywności naczyń płucnych u pacjentów z nadciśnieniem płucnym można przeprowadzić stosując:
1) nitroglicerynę;           4) epoprostenol;
2) bloker kanału wapniowego;       5) hydralazynę;
3) tlenek azotu;           6) adenozynę.
Prawidłowa odpowiedź to:

Istnieją wskazania, w których badanie rezonansu magnetycznego serca (CMR) uważa się za metodę lepszą niż echokardiografia i należy je wykonywać regularnie, jeśli uzyskiwane informacje są istotne dla właściwej terapii pacjenta. Do wskazań tych należą:
1) ocena ilościowa objętości RV i frakcji wyrzutowej prawej komory (RVEF) [tetralogia Fallota (ToF), systemowa RV];
2) ocena RVOTO i konduitu łączącego RV z tętnicą płucną (PA);
3) ocena ilościowa niedomykalności zastawki tętnicy płucnej (PR);
4) ocena tętnic płucnych (zwężenia, tętniaki) oraz aorty (tętniak, rozwarstwienie, koarktacja);
5) ocena żył systemowych i płucnych (nieprawidłowe połączenia, niedrożność).
Prawidłowa odpowiedź to:

Wskazaniem do wykonania septostomii przedsionkowej jako metody leczenia niewydolności prawej komory w tętniczym nadciśnieniu płucnym jest:

38-letnia pacjentka z nadciśnieniem tętniczym i chorobą wrzodową w wywiadzie, po pierwszym w życiu epizodzie ostrej zatorowości płucnej, która wystąpiła po urazie stawu skokowego i jego unieruchomieniu jest wypisywana do domu. Które z poniższych stwierdzeń dotyczących leczenia długoterminowego tej chorej jest właściwe?
1) powinna być leczona preparatem heparyny drobnocząsteczkowej przez okres 3 miesięcy, a następnie doustnym antykoagulantem przez kolejne 3 miesiące;
2) powinna otrzymywać doustny antykoagulant przez 3 miesiące;
3) powinna otrzymywać doustny antykoagulant przez 6 miesięcy;
4) terapia doustnym antykoagulantem powinna być dostosowana do utrzymania INR w przedziale 2,0-3,0;
5) terapia doustnym antykoagulantem powinna być dostosowana do utrzymania INR w przedziale 2,5-3,5.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wskaż prawidłowe stwierdzenia dotyczące kardiomiopatii alkoholowej:
1) eliminacja spożycia alkoholu może zatrzymać postęp choroby lub doprowadzić do poprawy funkcji skurczowej lewej komory;
2) istnieje swoisty obraz histopatologiczny w biopsji mięśnia sercowego;
3) w patofizjologii rolę odgrywa niedożywienie i braki witamin;
4) jest ona główną przyczyną wtórnej nieniedokrwiennej kardiomiopatii rozstrzeniowej w Europie;
5) w odróżnieniu od idiopatycznej kardiomiopatii rozstrzeniowej nie występują w niej arytmie nadkomorowe.
Prawidłowa odpowiedź to:

Niescalenie mięśnia lewej komory:
1) jest zaliczane do niesklasyfikowanych kardiomiopatii;
2) może towarzyszyć niektórym wrodzonym wadom serca;
3) stanowi wskazanie do implantacji kardiowertera-defibrylatora w prewencji pierwotnej;
4) stanowi przeciwwskazanie do leczenia naparstnicą;
5) rozpoznaje się na podstawie obrazu echokardiograficznego i/lub MR.
Prawidłowa odpowiedź to:

Jakie postępowanie zaproponujesz u chorego lat 60 z oporną na leczenie farmakologiczne niewydolnością skurczową lewej komory serca na podłożu kardiomiopatii rozstrzeniowej (frakcja wyrzutowa lewej komory 20%), w klasie czynnościowej NYHA III, z utrwalonym migotaniem przedsionków, poszerzonym zespołem QRS do 120ms z obrazem bloku lewej odnogi i częstością akcji serca około 90/minutę?
1) wykonać test ergospirometryczny oraz cewnikowanie serca z pomiarem ciśnień i oporów w krążeniu płucnym celem kwalifikacji do przeszczepu serca;
2) wszczepić kardiowerter-defibrylator;
3) wszczepić stymulator resynchronizujący dwukomorowy;
4) wszczepić układ resynchronizujący dwukomorowy z funkcją kardiowertera-defibrylatora;
5) wykonać ablację łącza przedsionkowo-komorowego.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wskaż twierdzenia nieprawdziwe dotyczące postępowania niefarmakologicznego u pacjentów z przewlekłą niewydolnością serca:
1) zaleca się całkowite odstawienie alkoholu, z uwagi na jego kardiotoksyczne działanie;
2) należy ograniczyć podaż płynów u wszystkich pacjentów z niewydolnością serca;
3) regularne wykonywanie ćwiczeń fizycznych zaleca się w stabilnej fazie choroby;
4) należy rozważyć redukcję masy ciała u osób ze wskaźnikiem masy ciała (BMI) > 25 kg/m², aby zapobiec postępowi choroby, zmniejszyć objawy i poprawić samopoczucie;
5) zaleca się szczepienie przeciwko pneumokokom oraz coroczne szczepienia przeciwko grypie u chorych z objawową HF, którzy nie mają przeciwwskazań.
Prawidłowa odpowiedź to:

U pacjenta lat 78, po przebytych 2 zawałach serca, z utrwalonym migotaniem przedsionków, wystąpił ciężki udar mózgu. W badaniu CT stwierdzono rozległe ogniska niedokrwienne w obszarach korowych.

U chorego leczonego heparyną z powodu zatorowości płucnej oznaczono aPTT, które wyniosło 40 s. Jakie będzie właściwe postępowanie?

Najczęstszym nowotworem serca związanym z aparatem zastawkowym jest:

Do głównych sercowych źródeł materiału zatorowego należą:
1) migotanie przedsionków;
2) tętniak lewej komory po przebytym zawale;
3) infekcyjne zapalenie wsierdzia;
4) reumatyczna stenoza mitralna;
5) przetrwały otwór owalny (PFO).
Prawidłowa odpowiedź to:

Toczeń rumieniowaty układowy jest przewlekłą chorobą zapalną przebiegającą z zajęciem wielu narządów. Wskaż nieprawdziwe stwierdzenia dotyczące manifestacji sercowo-naczyniowej tocznia układowego:
1) miażdżyca postępuje 2 razy szybciej u pacjentów z toczniem niż u osób zdrowych;
2) u niektórych pacjentów w przebiegu tocznia może występować ostre zapalenie tętnic wieńcowych, z towarzyszącymi tętniakami tętnic wieńcowych;
3) zapalenie mięśnia sercowego jest najczęstszym objawem tocznia ze strony układu krążenia;
4) toczniowe zapalenie wsierdzia (typu Libmana i Sacksa) może współistnieć z bakteryjnym zapaleniem wsierdzia;
5) zapalenie osierdzia w przebiegu tocznia zwykle prowadzi do rozwoju zaciskającego zapalenia osierdzia.
Prawidłowa odpowiedź to:

48-letni leśnik, został przyjęty do szpitala z powodu nawracających omdleń w ciągu ostatniego tygodnia. Chory nie był dotychczas leczony z powodu chorób układu sercowo-naczyniowego, a przed 3 tygodniami przechodził infekcję grypopodobną z towarzyszącą obrączkowatą wysypką na skórze całego ciała oraz silnymi bólami głowy. W badaniu ekg wykonanym na Izbie Przyjęć stwierdzono blok przedsionkowo-komorowy III stopnia z częstością rytmu komór 36/min. Jakie leczenie powinien otrzymać ten chory?

U kobiet w I trymestrze ciąży z napadem migotania przedsionków zaleca się:

Jakie rozpoznanie postawisz u chorej lat 35 z zakrzepicą żył głębokich kończyn dolnych, trzykrotnym poronieniem samoistnym i obecnym antykoagulantem toczniowym?

Do objawów kardiologicznych nadczynności przytarczyc należą:
1) nadciśnienie tętnicze;       4) zwapnienia zastawek;
2) hipotonia;           5) wydłużenie odstępu QT w EKG.
3) dysfunkcja rozkurczowa serca;
Prawidłowa odpowiedź to:

W badaniu płynu osierdziowego u chorego na gruźlicę stwierdza się:
1) limfocytozę;       4) płyn ropny;
2) wysokie stężenie białka;     5) wysokie stężenie deaminazy
3) niskie stężenie glukozy;      adenozynowej.
Prawidłowa odpowiedź to:

Przeciwwskazaniem do wykonania echokardiograficznego testu obciążeniowego (stres echo) z dipirydamolem jest:

U pacjentów z wywiadem małopłytkowości wywołanej heparyną, u których istnieją wskazania do leczenia przeciwkrzepliwego najlepszym rozwiązaniem jest podanie:
1) dożylnie heparyny niefrakcjonowanej w zredukowanej o 50% dawce;
2) biwalirudyny;
3) fondaparynuksu;
4) danaparoidu;
5) heparyny drobnocząsteczkowej.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wskaż pozasercowe chirurgiczne operacje (zabiegi) obarczone wysokim ryzykiem (> 5%) wystąpienia zawału serca lub zgonu z przyczyn sercowych w okresie 30 dni po zabiegu:
1) operacje rekonstrukcyjne;
2) operacje brzuszne;
3) chirurgia aorty oraz dużych naczyń;
4) chirurgia naczyń obwodowych;
5) wewnątrznaczyniowa naprawa tętniaka.
Prawidłowa odpowiedź to:

Obraz echokardiograficzny pogrubienia ścian komór, przy prawidłowym wymiarze jam komór, zwiększona echogenność miokardium (objaw „błyszczącego” mięśnia sercowego) oraz powiększenie przedsionków jest charakterystyczny dla kardiomiopatii:

Bezwzględnym przeciwwskazaniem do nakłucia osierdzia w leczeniu tamponady serca jest:

U chorej lat 26 prowadzono diagnostykę omdleń. W 2 minucie testu pochyleniowego stwierdzono spadek skurczowego ciśnienia tętniczego wyjściowo ze 130 do 105 mmHg przy stale utrzymującym się ciśnieniu rozkurczowym 90 mmHg. Ww zmianom ciśnienia tętniczego towarzyszyły zawroty głowy oraz wzrost częstości akcji serca z 66 do 80/min. Powyższy wynik badania pozwala rozpoznać:

Do echokardiograficznych kryteriów identyfikacji anatomicznej lewej komory należą:
1) gładka powierzchnia wsierdzia;
2) kształt elipsoidalny;
3) obecność wiązki pośredniej;
4) anatomiczna ciągłość zastawki tętniczej i żylnej;
5) koniuszkowe przesunięcie zastawki żylnej.
Prawidłowa odpowiedź to:

Bezwzględnym przeciwwskazaniem do włączenia terapii inhibitorem enzymu konwertującego angiotensynę jest:

Bezwzględnym wskazaniem do zaprzestania terapii inhibitorem enzymu konwertującego angiotensynę jest:

Zgodnie z wytycznymi ESC w przypadku podejrzenia zakrzepicy protezy zastawkowej pierwszym badaniem obrazowym powinno być:

Wskazaniem do przezskórnego zamknięcia ubytku przegrody międzyprzedsionkowej jest:

Wskazaniem do zamknięcia przetrwałego przewodu tętniczego (PDA) jest:
1) PDA z objawami przeciążenia objętościowego LV;
2) tętnicze nadciśnienie płucne z ciśnieniem w t. płucnej > 2/3 wartości ciśnienia systemowego;
3) zespół Eisenmengera;
4) każdy PDA - nawet niemy klinicznie;
5) objawy desaturacji kończyn dolnych indukowane wysiłkiem.
Prawidłowa odpowiedź to:

Jaką strategię postępowania zastosujesz u bezobjawowego mężczyzny lat 50 ze zwężeniem zwapniałej dwupłatkowej zastawki aortalnej o polu powierzchni 0,9 cm², frakcją wyrzutową lewej komory 45%, poszerzoną powyżej opuszki aortą wstępującą do 50 mm?

Do czynników ryzyka nagłego zgonu sercowego u chorego z tetralogią Fallota należą:
1) czas trwania QRS ≥ 180ms;
2) dysfunkcja lewej komory;
3) przewlekłe migotanie przedsionków;
4) ogniskowe stłuszczenie ścian komór;
5) duża niedomykalność zastawki tętnicy płucnej.
Prawidłowa odpowiedź to:

Ciężką stenozę aortalną rozpoznasz w przypadku stwierdzenia:

Wskazaniem do przezcewnikowej implantacji zastawki aortalnej jest:
1) wiek powyżej 70 roku życia;
2) ryzyko zgonu okołooperacyjnego zabiegu kardiochirurgicznego w skali Logistic Euro SCORE ocenione na 20% i więcej;
3) średni gradient przepływu przez zastawkę aortalną > 40 mmHg;
4) pole powierzchni otwarcia zastawki aortalnej < 1,0 cm^{2;
5) pole powierzchni otwarcia zastawki aortalnej skorygowane do powierzchni ciała < 0,9 cm2/m2.
Prawidłowa odpowiedź to:}

Wybierz prawidłowe stwierdzenie dotyczące leczenia chirurgicznego ubytku przegrody międzyprzedsionkowej:

Wskaż prawidłowe stwierdzenie dotyczące postępowania chirurgicznego w leczeniu infekcyjnego zapalenia wsierdzia (ZW) wśród pacjentów z powikłaniami neurologicznymi:

Przyczyną dysfunkcji wszczepionej zastawki mitralnej może być:

Wskazaniem do leczenia operacyjnego tętniaka aorty wstępującej u osób z zespołem Marfana jest szerokość aorty:

U 25-letniej, wcześniej nie diagnozowanej pacjentki, w 10 tygodniu ciąży stwierdzono szmer holosystoliczny w IV międzyżebrzu lewym, słabo wyczuwalny mruk skurczowy. RR 120/80mmHg. EKG rzm 82/min, poza tym prawidłowy. ECHO przezklatkowe wykazało ubytek przegrody międzykomorowej podaortalny (okołobłoniasty), małą niedomykalność zastawki aortalnej. Geometria i funkcja lewej komory prawidłowa. Maksymalny gradient skurczowy między komorami (w ocenie doplerowskiej) 100 mmHg. Innych nieprawidłowości nie stwierdzono. U chorej należy zalecić:

Po udanej operacji zamknięcia ubytku przegrody międzyprzedsionkowej typu wtórnego w wieku dorosłym:

Operacja metodą Fontana:

Z ubytkiem przegrody międzyprzedsionkowej typu żyła główna górna najczęściej współistnieje spływ:

Izolowany ubytek przegrody międzyprzedsionkowej typu otworu drugiego z przeciekiem lewo-prawym 3,5:1 może prowadzić u dorosłych do:
1) poszerzenia jamy prawej komory o ile przeciek jest istotny;
2) ciężkiej niedomykalności zastawki trójdzielnej;
3) zaawansowanego bloku przedsionkowo-komorowego;
4) poszerzenia lewej komory;
5) migotania przedsionków.
Prawidłowa odpowiedź to:

Typowe zaburzenia przewodnictwa po operacji tetralogii Fallota to:

Niedomykalność zastawki aortalnej może być późnym następstwem operacji:

Chora lat 56 po zabiegu wymiany aorty wstępującej przed 1,5 roku z powodu jej ostrego rozwarstwienia (rozwarstwienie typu A) przyjęta celem diagnostyki występujących od roku nietypowych dolegliwości stenokardialnych. Prowadzona w warunkach szpitalnych diagnostyka powinna obejmować tomografię komputerową aorty wstępującej i łuku wraz z oceną pomostów wieńcowych, ponieważ:
1) jest to badanie kontrolne, które powinno być wykonywane co roku od leczenia operacyjnego tętniaka aorty;
2) pozwala ocenić ujście pomostów wieńcowych, co ewentualnie ułatwi wykonanie selektywnej bypasografii;
3) bardzo często po ww zabiegu występuje rezydualne rozwarstwienie (typu B) łuku aorty, które powinno być monitorowane;
4) może zastąpić inwazyjną ocenę natywnych naczyń wieńcowych i bypasów u chorej po złożonym zabiegu kardiochirurgicznym.
Prawidłowa odpowiedź to:

Konsultujesz chorego po zabiegu zamknięcia ASD typu II. Jakie powinny być zalecenia dotyczące jego dalszej kontroli kardiologicznej?
1) w przypadku korekcji chirurgicznej przed < 25 r. ż u chorego bezobjawowego, bez istotnych zmian w badaniu echokardiograficznym przezklatkowym, nie ma konieczności regularnego monitorowania;
2) w przypadku korekcji przed < 25 r. ż wymagane jest kontrolne badanie echokardiograficzne raz na 2 lata także u chorych bezobjawowych;
3) regularnej kontroli w ośrodkach specjalistycznych wymagają chorzy z rezydualnym przeciekiem;
4) po zabiegu przezskórnego zamknięcia ASD zalecasz regularną kontrolę przez pierwsze 2 lata (po zabiegu, 1 miesiąc i 6 miesięcy), a następnie co 2-4 lata;
5) regularnej kontroli w ośrodkach specjalistycznych wymagają chorzy,
u których korektę przeprowadzono po 60 roku życia nawet w przypadku braku objawów klinicznych;
6) regularnej kontroli w ośrodkach specjalistycznych wymagają chorzy z napadową arytmią obserwowaną w okresie pozabiegowym.
Prawidłowa odpowiedź to:

Które z opisywanych w badaniach echokardiograficznych elementów należy uznać za w sposób jednoznaczny związane z poważnie podwyższonym ryzykiem zatorowości sercowo-pochodnej?
1) tętniak przegrody międzyprzedsionkowej;   4) wyrośla Lambla;
2) zwapnienia pierścienia mitralnego;     5) włókniak sprężysty
3) przetrwały otwór owalny;        (fibroelastoma).
Prawidłowa odpowiedź to:

29-letnia kobieta w 24. tygodniu prawidłowej ciąży, bez wywiadu chorób przewlekłych jest konsultowana kardiologicznie z powodu szmeru nad sercem wysłuchanego przez lekarza pierwszego kontaktu. W badaniu kardiologicznym nie stwierdzono cech niewydolności serca. Za szmer czynnościowy, nie wymagający dalszej diagnostyki echokardiograficznej można uznać:
1) szmer śródskurczowy o głośności nie większej niż 2/6 w skali Levine’a, słyszalny w II prawym międzyżebrzu, niepromieniujący, bez innych objawów osłuchowych;
2) szmer późnoskurczowy o głośności nie większej niż 3/6 w skali Levine’a i klik śródskurczowy słyszalny na koniuszku;
3) szmer rozkurczowy o głośności nie większej niż 1/6 w skali Levine’a, słyszalny w III lewym międzyżebrzu, niepromieniujący, bez innych objawów osłuchowych;
4) szmer holosystoliczny o głośności nie większej niż 2/6 w skali Levine’a, słyszalny na koniuszku;
5) szmer ciągły o głośności nie większej niż 1/6 w skali Levine’a, słyszalny w II lewym międzyżebrzu.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wskaż prawdziwe stwierdzenia dotyczące rozdwojenia pierwszego tonu serca (S1):
1) w klasycznym rozdwojeniu S1 składowa mitralna poprzedza składową trójdzielną;
2) szerokie rozdwojenie S1 może występować w przypadku pełnego bloku prawej odnogi pęczka Hisa;
3) szerokie rozdwojenie S1 może występować w przypadku ubytku przegrody międzyprzedsionkowej z dużym przeciekiem lewo-prawo;
4) szerokie rozdwojenie S1 może występować w przypadku anomalii Ebsteina.
Prawidłowa odpowiedź to:

U 30-letniej bezobjawowej pacjentki z potwierdzonym w badaniu echokardiograficznym i badaniu tomograficznym wykonanym przed 5 laty zwężeniem cieśni aorty ciśnienie na kończynach górnych wynosi odpowiednio 135/80 mmHg na ręku prawym i 130/80 mmHg na ręku lewym. Ciśnienie tętnicze na kończynach dolnych wynosi 105/60 mmHg. W badaniu echokardiograficznym grubość ścian lewej komory wynosi 11-12 mm. Zgodnie z zaleceniami:
1) chora może być leczona zachowawczo bez dalszych badań;
2) chorą należy poddać operacji po potwierdzeniu istotnego gradientu przez zwężenie w cewnikowaniu serca;
3) należy wykonać test wysiłkowy;
4) konieczna jest profilaktyka IZW;
5) należy ponownie wykonać badanie tomograficzne aorty piersiowej w celu oceny progresji zwężenia.
Prawidłowa odpowiedź to:

Zgodnie z zaleceniami Europejskiego Towarzystwa Kardiologicznego u 27-letniej bezobjawowej chorej z ubytkiem przegrody międzyprzedsionkowej typu II, z Qp:Qs 1,4:1, bez poszerzenia prawej komory oraz zastawkowym zwężeniem tętnicy płucnej i gradientem w drodze odpływu prawej komory 30 mmHg planującej ciążę należy:

Do czynników złego rokowania u pacjentów z IZW należą:
1) cukrzyca insulinozależna;
2) starszy wiek;
3) infekcja wsierdzia o etiologii grzybiczej;
4) przedwczesne zamknięcie zastawki mitralnej lub inne objawy podwyższonych ciśnień rozkurczowych;
5) bakterie Gram ujemne.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wskaż prawdziwe stwierdzenia dotyczące ubytku przegrody między-przedsionkowej:
1) bez względu na objawy pacjenci z istotnym przeciekiem (objawy przeciążenia objętościowego RV) oraz naczyniowym oporem płucnym < 5 jednostek Wooda powinni być poddani zabiegowi zamknięcia ASD;
2) w przypadku ASD typu wtórnego zamknięcie przezskórne jest metodą z wyboru, jeśli tylko pozwala na to morfologia;
3) po przezskórnym zabiegu zamknięcia ASD leczenie przeciwpłytkowe powinno być stosowane przez 12 miesięcy;
4) po przezskórnym zamknięciu ASD nie jest zalecana profilaktyka IZW;
5) wysiłek fizyczny oraz uprawianie sportu nie są przeciwwskazane u bezobjawowych pacjentów, jeśli nie występują: nadciśnienie płucne, istotne zaburzenia rytmu serca lub dysfunkcja prawej komory.
Prawidłowa odpowiedź to:

W zespole Marfana wskazaniem do leczenia operacyjnego aorty jest maksymalna średnica opuszki aorty:

Leczenie interwencyjne koarktacji aorty należy podjąć:

U 50-letniego mężczyzny od 2 tygodni występuje stały gniotący ból w śródbrzuszu. Jego natężenie nie zmienia się pod wpływem ruchu ale okresowo ulgę przynosi pozycja leżąca ze zgiętymi stawami kolanowymi. W USG jamy brzusznej uwidoczniono m.in. obecność 1 cm złogów w pęcherzyku żółciowym oraz 38 mm tętniaka aorty brzusznej powyżej odejścia tętnic nerkowych bez cech rozwarstwiania. Właściwym postępowaniem u tego chorego jest:

Umiarkowane zwężenie zastawki aortalnej (AS) należy rozpoznać w przypadku:

Wskaż prawdziwe zdanie dotyczące leczenia zabiegowego zwężenia zastawki aortalnej (AS):
1) pacjenci z ciężkim AS i jakimikolwiek objawami związanymi z wadą zastawkową (dławica piersiowa, duszność, omdlenia) powinni być poddani zabiegowi wymiany zastawki;
2) bezobjawowi pacjenci z ciężkim AS powinni być poddani zabiegowi operacyjnemu, jeśli objawy wady występują podczas próby wysiłkowej;
3) należy przeprowadzić zabieg operacyjny niezależnie od objawów, jeśli u pacjenta z ciężkim AS stwierdza się dysfunkcję skurczową LV (LVEF < 50%), której nie można przypisać innym przyczynom;
4) należy przeprowadzić zabieg operacyjny niezależnie od objawów, jeśli pacjent z ciężkim AS jest poddawany leczeniu operacyjnemu aorty wstępującej, innej zastawki lub pomostowaniu aortalno-wieńcowemu;
5) należy rozważyć leczenie operacyjne aorty niezależnie od objawów w przypadku poszerzenia aorty wstępującej > 50 mm (27,5 mm/m² BSA), jeśli nie ma innych wskazań do zabiegu kardiochirurgicznego.
Prawidłowa odpowiedź to:

Określenie „serce jednokomorowe” obejmuje wiele wad, w których brakuje prawej komory lub lewej komory, lub jedna z komór - jeśli jest obecna - jest hipoplastyczna i dlatego nie można przeprowadzić dwukomorowego zabiegu naprawczego. Do tej grupy zalicza się takie wady jak:
1) atrezja zastawki trójdzielnej;
2) skrajne formy niezrównoważonego całkowitego ubytku przegrody przedsionkowo-komorowej;
3) warianty zespołu hipoplazji prawego serca, np. warianty atrezji tętnicy płucnej z ciągłą przegrodą międzykomorową;
4) dwunapływowa lewa komora;
5) dwunapływowa prawa komora.
Prawidłowa odpowiedź to:

28-letni mężczyzna, dotychczas w poczuciu zdrowia, zgłosił się na konsultację po wystąpieniu przed tygodniem pierwszego w życiu epizodu kołatania serca z krótkotrwałym zasłabnięciem, które wystąpiło w pozycji siedzącej podczas oglądania telewizji. W wykonanym EKG rytm zatokowy 70/min., niewątpliwe cechy typowej preekscytacji. Właściwe postępowanie wobec pacjenta to:

Wybierz cechy kliniczne składające się na wynik w skali ryzyka krwawienia HAS-BLED:
1) nadciśnienie tętnicze (skurczowe wartości ciśnienia powyżej 160 mmHg);
2) zastoinowa niewydolność serca;
3) nieprawidłowa funkcja nerek;
4) przewlekła obturacyjna chorób płuc;
5) zmienna wartości INR;
6) cukrzyca;
7) wiek powyżej 65 lat;
8) krwawienie.
Prawidłowa odpowiedź to:

Do leków nasilających działanie doustnych antykoagulantów nie należy:

Do grupy inhibitorów czynnika X należą następujące leki:
1) fondaparynuks;         4) riwaroksaban;
2) biwalirudina;         5) danaparoid.
3) dabigatran;
Prawidłowa odpowiedź to:

Najczęstszą przyczyną zgonów w przebiegu małopłytkowości wywołanej przez heparynę (HIT) jest:

Czynnikami ryzyka udaru mózgu u chorych z migotaniem przedsionków są:
1) miażdżyca naczyń obwodowych;       4) stenoza mitralna;
2) płeć męska;           5) wiek > 60 lat.
3) przebyte przejściowe niedokrwienie mózgu;
Prawidłowa odpowiedź to:

Na konsultację do poradni kardiologicznej zgłosił się 29-letni chory z napadowym migotaniem przedsionków (kilka epizodów w tygodniu z istotnymi objawami EHRA IV). W badaniach dodatkowych nie stwierdzono choroby strukturalnej serca. Dotąd otrzymywał bisoprolol 10 mg/dz bez efektu. Jakie mamy opcje terapeutyczne?
1) zalecić propafenon z beta-adrenolitykiem;
2) zalecić amiodaron;
3) można rozważyć ablację lewego przedsionka;
4) należy rozważyć ablację łącza przedsionkowo-komorowego;
5) zalecić sotalol.
Prawidłowa odpowiedź to:

Do Izby Przyjęć zgłosiła się 69-letnia chora z kolejnym napadem migotania przedsionków przebiegającym z nasilonymi objawami, trwającym 12h. Częstość rytmu komór 150-160/min, RR 130/90. Od kilku lat choruje na nadciśnienie tętnicze i cukrzycę, przebyła TIA. W EKG cechy przeciążenia lewej komory, w ECHO przerost przegrody międzykomorowej. Nie była dotąd regularnie leczona. Jakie leczenie zaproponujesz?
1) heparyna drobnocząsteczkowa;
2) heparyna drobnocząsteczkowa i włączenie antagonisty witaminy K;
3) metoprolol iv;
4) propafenon iv;
5) infuzja amiodaronu.
Prawidłowa odpowiedź to:

Na konsultację do Poradni Kardiologicznej skierowano kobietę 68-letnią kobietę z utrwalonym migotaniem przedsionków. Kilkuletnie nadciśnienie tętnicze. Pół roku temu przebyła TIA. Jaką ma punktację ryzyka powikłań zakrzepowo-zatorowych w skali CHA2DS2VASc i czy wymaga stosowania antagonistów witaminy K - która odpowiedź prawidłowa?

Wernakalant jest nowym lekiem:

Konsultacja kardiologiczna - mężczyzna lat 59, po zawale, NYHA II, LVEF 28%, QRS 160ms. Czy pacjent ma wskazania do elektroterapii, jeśli tak, to do jakiego urządzenia?

Chory lat 60, z nadciśnieniem tętniczym i cukrzycą typu 2, miał epizod samoograniczającego się migotania przedsionków. Trwającą kilkanaście godzin arytmię rozpoznano po raz pierwszy w życiu chorego. W czasie kontroli ambulatoryjnej po upływie tygodnia w zapisie ekg stwierdzono rytm zatokowy. Jakie leki należy zastosować u tego chorego?

W długoterminowej kontroli częstości rytmu komór podczas przetrwałego i utrwalonego migotania przedsionków, u chorego z zespołem preekscytacji Europejskie Towarzystwo Kardiologiczne w zaleceniach wymienia:

Do charakterystycznych cech EKG typu Brugadów nie należy:

Wybierz wskazania klasy I do stałej stymulacji serca w zaburzeniach przewodzenia spowodowanych ostrym zawałem serca z uniesieniem odcinka ST (STEMI):
1) przemijający blok przedsionkowo-komorowy II stopnia typu Mobitz II w skojarzeniu z nowym blokiem odnogi pęczka Hisa;
2) przemijający blok przedsionkowo-komorowy III stopnia bez bloku odnogi pęczka Hisa;
3) nowy lub obecny przy przyjęciu blok przedniej wiązki lewej odnogi z blokiem przedsionkowo-komorowym I stopnia;
4) przetrwały blok przedsionkowo-komorowy II stopnia typu Mobitz II w skojarzeniu z blokiem odnogi pęczka Hisa;
5) przetrwały blok A-V III stopnia.
Prawidłowa odpowiedź to:

Infekcyjne zapalenie wsierdzia z zakażeniem elektrody endokawitarnej:

U wybranych chorych z omdleniami wskazane jest wykonanie badania elektrofizjologicznego. W których z poniżej wymienionych sytuacji postępowanie takie jest wskazane?
1) u pacjentów z LBBB, jeśli badania nieinwazyjne nie doprowadziły do ustalenia rozpoznania;
2) u pacjentów z LBBB lub RBBB, jeśli badania nieinwazyjne nie doprowadziły do ustalenia rozpoznania;
3) u pacjentów z omdleniem poprzedzonym przez nagłe i krótkotrwałe kołatanie serca, gdy inne nieinwazyjne badania nie doprowadziły do ustalenia rozpoznania;
4) u pacjentów wykonujących zawody wysokiego ryzyka, u których uzasadnione są wszelkie wysiłki w celu wykluczenia sercowo-naczyniowej przyczyny omdleń;
5) u pacjentów z chorobą wieńcową, gdy wstępna ocena sugeruje zaburzenia rytmu jako przyczynę omdleń, z wyjątkiem chorych, u których jest już wskazanie do ICD.
Prawidłowa odpowiedź to:

Na wartość wskaźnika INR przy leczeniu warfaryną mogą mieć wpływ:
1) przyjmowanie niesterydowych leków przeciwzapalnych;
2) dieta bogata w owoce i warzywa;
3) płeć pacjenta;
4) przebyty udar mózgu;
5) czynniki farmakogenetyczne.
Prawidłowa odpowiedź to:

Częstoskurcz antydromowy w zespole WPW charakteryzuje się szerokimi zespołami QRS, ponieważ ramię zstępujące pętli reentry stanowi szlak dodatkowy, a ramię wstępujące wstecznie przewodzące łącze przedsionkowo-komorowe.

Cukrzyca:
1) występuje u około 35% pacjentów z migotaniem przedsionków;
2) stanowi niezależny czynnik ryzyka wystąpienia migotania przedsionków;
3) nie wpływa na ryzyko powikłań zakrzepowo-zatorowych u pacjentów z migotaniem przedsionków;
4) stanowi czynnik ryzyka krwawień u pacjentów z migotaniem przedsionków leczonych doustnymi antykoagulantami (skala HAS-BLED);
5) przy wystąpieniu migotania przedsionków pacjent z cukrzycą wymaga kompleksowej oceny czynników ryzyka schorzeń sercowo-naczyniowych.
Prawidłowa odpowiedź to:

Spośród poniżej podanych wskaż twierdzenia prawdziwe:
1) zespół Brugadów może być jedną z przyczyn nagłej śmierci sercowej u chorych bez organicznej choroby serca;
2) do grupy wysokiego ryzyka nagłej śmierci sercowej w arytmogennej kardiomioaptii prawokomorowej należą pacjenci z zajęciem prawej komory oraz jednokształtnym częstoskurczem komorowym;
3) badanie MADIT II wykazało, że zastosowanie ICD w pierwotnej prewencji nagłych zgonów u chorych po zawale serca ma efekt korzystny dla chorych z obniżoną frakcją wyrzutową lewej komory < 35% oraz rejestrowanymi nieutrwalonymi częstoskurczami komorowymi;
4) zastosowanie adenozyny w czasie napadu trzepotania przedsionków jest uzasadnione jeśli badanie EKG niesie wątpliwości co do typu arytmii, gdyż poprzez epizod bloku p-k adenozyna „odsłania” falę F, jednakże arytmia pozostaje nieprzerwana;
5) występowanie utajonego typu drogi dodatkowej manifestuje się występowaniem częstoskurczy nadkomorowych bez cech preekscytacji w czasie rytmu zatokowego.
Prawidłowa odpowiedź to:

Podanie isoproterenolu w zespole Brugadów:
1) indukuje polimorficzne częstoskurcze komorowe nawet u osób bez specyficznych zmian w EKG;
2) nasila uniesienie ST w odprowadzeniach V1-V2 i w związku z tym jest stosowane w badaniach elektrofizjologicznych u osób z takim podejrzeniem;
3) poprzez przyspieszenie częstości pracy serca wpływa na skrócenie PQ, co jest niezależnym czynnikiem wystąpienia częstokurczów komorowych;
4) jest zalecane jako lek antyarytmiczny w czasie „burzy elektrycznej”
u osób z takim rozpoznaniem.
Prawidłowa odpowiedź to:

Który z poniższych parametrów nie jest wymagany w kwalifikacji pacjenta do implantacji resynchronizującego kardiowertera-defibrylatora?

Choremu z chorobą węzła zatokowego i niewydolnością chronotropową należy wszczepić stymulator typu:

U 63-letniej kobiety z rozpoznaną kardiomiopatią rozstrzeniową wywołano podczas badania elektrofizjologicznego hemodynamicznie niestabilny częstoskurcz komorowy. Nie reagował on na stymulację przeciwarytmiczną. W celu leczenia tego zaburzenia rytmu serca, chorej implantowano wszczepialny kardiowerter-defibrylator (ICD). Następnie po paru godzinach wystąpiły częste, samoistne napady częstoskurczu komorowego, które spowodowały wielokrotne wyładowania ICD. To było powodem rozpoczęcia leczenia przeciwarytmicznego amiodaronem. Które z poniższych parametrów nie uległy zmianie po wdrożeniu farmakoterapii?

Podczas badania elektrofizjologicznego, przy stymulacji komór, najwcześniejszą aktywację lewego przedsionka stwierdzono w potencjale zapisanym z elektrody wprowadzonej do zatoki wieńcowej, z jej biegunów dystalnych (CS1-CS2). Droga dodatkowa, przewodząca wstecznie występuje:

Do Poradni Kontroli Rozruszników Serca zgłasza się 75-letnia chora z powodu zaczerwienienia i obrzęku w okolicy loży wszczepionego przed 3 tygodniami stymulatora serca. U pacjentki od około tygodnia występują okresowe skoki temperatury do 38°, które są poprzedzone dreszczami. Badanie bakteriologiczne krwi pobranej na szczycie gorączki i płynu z loży wykazało obecność bakterii Staphylococcus aureus. Najwłaściwszym postępowaniem w tym przypadku będzie:

Do izby przyjęć oddziału zaburzeń rytmu serca przywieziono 45-letniego mężczyznę po przeprowadzonej skutecznej ulicznej reanimacji z powodu zatrzymania akcji serca w mechanizmie migotania komór. U chorego od kilku dni występowały stany podgorączkowe z powodu infekcji górnych dróg oddechowych. W badaniach biochemicznych, ECHO i koronarograficznym nie stwierdzono odchyleń od normy, natomiast w EKG i 24 godzinnym monitorowaniu EKG metodą Holtera rejestrowano uniesienia odcinka ST w odprowadzeniach V1-V3, obraz bloku prawej odnogi pęczka Hisa, napadowe polimorficzne częstoskurcze komorowe. Ojciec pacjenta zmarł nagle w wieku 50 lat. Najbardziej prawdopodobne rozpoznanie to:

Do izby przyjęć Oddziału Elektrokardiologii trafił pacjent po utracie przytomności z wszczepionym 8 lat temu przedsionkowym rozrusznikiem serca typu AAIR z powodu zespołu chorego węzła zatokowego. W zapisie EKG zarejestrowano bradykardię zatokową, zahamowania zatokowe z włączającym się zastępczym rytmem węzłowym i zupełny brak iglic impulsów pochodzących ze
stymulatora serca. Prawdopodobnym rozpoznaniem będzie:

Typowe „przeciwne do ruchów wskazówek zegara” trzepotanie przedsionków:

U chorej 55-letniej po dożylnym podaniu adenozyny w celu umiarowienia częstoskurczu z wąskimi zespołami QRS o częstości 180/min, uzyskano efekt powrotu rytmu zatokowego. Analiza krzywej EKG z przebiegu przerwania częstoskurczu wykazała obecność załamka P po ostatnim zespole QRS częstoskurczu, a dalej powrót rytmu zatokowego o częstości 80/min, z przejściowym blokiem przedsionkowo-komorowym, który ustąpił po kilkunastu sekundach. Najbardziej prawdopodobne jest rozpoznanie: