Egzamin PES / Kardiologia / wiosna 2010

Chora bezobjawowa z korzystną charakterystyką kliniczną, pole powierzchni zastawki mitralnej ocenione echokardiograficznie wynosi poniżej 1,5 cm². W której z niżej wymienionych towarzyszących sytuacji klinicznych należy rozważyć przezskórną komisurotomię mitralną:
1) przebyty udar mózgu;
2) samoistne kontrastowanie krwi w lewym przedsionku;
3) napadowe migotanie przedsionków w wywiadzie;
4) chęć zajścia w ciążę;
5) konieczność przeprowadzenia innej operacji pozasercowej.
Prawidłowa odpowiedź to:

Do innych niż niewydolność serca przyczyn wzrostu stężenia BNP w osoczu nie należy:

Do szpitala zgłosił się 25 letni mężczyzna, narkoman, gorączkujący od dwóch tygodni, z obrzękami kończyn dolnych, hepatomegalią i poszerzeniem żył szyjnych. W badaniu osłuchowym nad sercem słyszalny holosystoliczny szmer i III ton serca. U tego chorego najbardziej prawdopodobnym rozpoznaniem jest:

Chora lat 25, z rozpoznanym wrodzonym zespołem genetycznym związanym z istotnym niedoborem fibrylliny-1, przed planowaną ciążą zgłosiła się w celu konsultacji kardiologicznej. W tym przypadku:

Ostry zespół wieńcowy z uniesieniem odcinka ST u 15-letniego chłopca, leczonego od pół roku z powodu nawracających stanów gorączkowych i zmian skórnych o nieustalonej etiologii może być powikłaniem:

Chory lat 75, ze stabilną chorobą wieńcową, nadciśnieniem tętniczym i cukrzycą typu 2. Od dwóch tygodni odczuwa kołatanie serca. W badaniu elektrokardiograficznym potwierdzono migotanie przedsionków. Jest to kolejny nawrót arytmii. Ostatnia kardiowersja elektryczna miała miejsce 5 miesięcy temu, w leczeniu antyarytmicznym zastosowano sotalol. Dalsze postępowanie u tego chorego powinno obejmować:

U pacjenta z omdleniami diagnostyczne badanie elektrofizjologiczne należy wykonać (I klasa zaleceń Europejskiego Towarzystwa Naukowego) w przypadku:

U chorego z przewlekłą niewydolnością krążenia przy zachowanej funkcji skurczowej lewej komory w przypadku migotania przedsionków z szybką akcją komór zaleca się w celu kontroli częstości rytmu (I klasa zaleceń Europejskiego Towarzystwa Kardiologicznego):

U pacjenta po przebytym przed 50 dniami zawale serca, bez cech niewydolności serca, z frakcją wyrzutową lewej komory 45%, z blokiem lewej odnogi pęczka Hisa, u którego występują utraty przytomności niewyjaśnionego pochodzenia:
1) należy wykonać inwazyjne badanie elektrofizjologiczne w celu wyjaśnienia przyczyny utrat przytomności;
2) można rozważyć wszczepienie stymulatora serca, bez poprzedzającego inwazyjnego badania elektrofizjologicznego;
3) należy wszczepić automatyczny kardiowerter-defibrylator;
4) zarejestrowanie odstępu HV ≥ 100 ms w trakcie rytmu zatokowego podczas inwazyjnego badania elektrofizjologicznego jest wystarczające do rozpoznania zaburzeń przewodnictwa przedsionkowo-komorowego jako przyczyny utrat przytomności;
5) wywołanie wielokształtnego częstoskurczu komorowego w trakcie inwazyjnego badania elektrofizjologicznego jest wystarczające do rozpoznania tachyarytmii komorowych jako przyczyny utrat przytomności.
Prawidłowa odpowiedź to:

U chorego z zespołem WPW czynnikami zwiększającymi ryzyko wystąpienia nagłego zgonu sercowego są:
1) czas efektywnej refrakcji drogi dodatkowej < 270 ms;
2) najkrótszy odstęp RR podczas spontanicznego lub indukowanego migotania przedsionków < 250 ms;
3) najkrótszy odstęp RR podczas spontanicznego lub indukowanego migotania przedsionków > 270 ms;
4) obecność mnogich dróg dodatkowych;
5) obecność intermitujących cech preekscytacji w EKG.
Prawidłowa odpowiedź to:

U 20-letniego pacjenta z tetralogią Fallota, po zabiegu zespolenia systemowo-płucnego, z alergią na Penicylinę i Ampicylinę przed zabiegiem kanałowego leczenia zęba:

U objawowego chorego z zespołem chorego węzła zatokowego, niewydolnością chronotropową, napadowymi tachyarytmiami przedsionkowymi i intermitującym blokiem przedsionkowo-komorowym II najlepszy tryb stymulacji to:

W odniesieniu do kardiomiopatii przerostowej prawdziwe są następujące stwierdzenia:
1) przyczyną kardiomiopatii przerostowej są mutacje genów kodujących białka sarkomeru sercowego, najczęściej: łańcucha ciężkiego β-miozyny, białka C wiążącego miozynę i troponiny T;
2) u 25% chorych występuje zawężenie w drodze odpływu lewej komory, u kolejnych 30% ujawnia się ono po prowokacji wysiłkiem;
3) u chorych z przewlekłym migotaniem przedsionków wskazane jest leczenie przeciwkrzepliwe;
4) w prewencji wtórnej nagłego zgonu sercowego wskazane jest wszczepienie kardiowertera-defibrylatora (I/B);
5) przerost mięśnia lewej komory ≥ 30mm należy do dużych czynników ryzyka nagłego zgonu sercowego.
Prawidłowa odpowiedź to:

U 26-letniego chorego z rozpoznaną kardiomiopatią przerostową i ujemnym wywiadem rodzinnym występują okresowo bóle dławicowe o niewielkim nasileniu. W badaniu echokardiograficznym stwierdzono grubość przegrody międzykomorowej 22 mm bez cech zawężania drogi odpływu, także podczas prób prowokacyjnych. Prawidłowy jest wynik próby wysiłkowej, w 24-godzinnym monitorowaniu EKG metodą Holtera zarejestrowano pojedyncze skurcze dodatkowe z szerokimi zespołami QRS. Nie stwierdzono złośliwych mutacji genowych. Postępowanie u przedstawionego pacjenta powinno obejmować:
1) ograniczenie intensywnych wysiłków fizycznych;
2) metoprolol w dawce 100-200 mg fizycznych;
3) przezskórną ablację alkoholową przegrody międzykomorowej;
4) implantację kardiowertera-defibrylatora w ramach prewencji pierwotnej.
Prawidłowa odpowiedź to:

W odniesieniu do arytmogennej kardiomiopatii prawej komory serca (ARVC) prawdziwe są następujące stwierdzenia:
1) ARVC jest drugą pod względem częstości przyczyną występowania nagłych zgonów sercowych u dorosłych;
2) związana jest z mutacją genów kodujących funkcję kanałów sodowych SCN5A;
3) związana jest z mutacją genów kodujących białka desmosomalne;
4) najczęstszym jej objawem są przedwczesne pobudzenia komorowe;
5) podstawowe znaczenie w rozpoznaniu schorzenia ma biopsja mięśnia sercowego.
Prawidłowa odpowiedź to:

W odniesieniu do udarów mózgowych, spowodowanych przez migotanie przedsionków prawdziwe są stwierdzenia:
1) migotanie przedsionków jest najczęstszą przyczyną sercowo-pochodną udarów niedokrwiennych OUN;
2) udary niedokrwienne mózgu spowodowane przez migotanie przedsionków cechują się cięższym przebiegiem klinicznym niż udary wywołane przez inne czynniki;
3) kontrola częstości migotania przedsionków ma przewagę nad kontrolą rytmu w zapobieganiu udarom mózgowym;
4) do oszacowania ryzyka zagrożenia udarem mózgowym w przebiegu migotania przedsionków służy skala CHADS_{2;
5) chorzy z 2 punktami w skali CHADS2 mogą otrzymywać kwas acetylosalicylowy lub doustną antykoagulację w zapobieganiu udarom mózgowym.
Prawidłowa odpowiedź to:}

49-letni mężczyzna z nawracającymi bólami w klatce piersiowej i dusznością podczas intensywniejszych wysiłków oraz uczuciem kołatania serca dotychczas nie leczył się z powodu jakichkolwiek chorób przewlekłych; przed 15 laty zakończył wyczynowe uprawianie sportu (piłki siatkowej). Aktualnie zmierzone wartości ciśnienia tętniczego wynosiły 115/72 mmHg. W zapisie EKG stwierdzono ujemne załamki T o amplitudzie 3 mm w odprowadzeniach V_{2-V5, a w badaniu echokardiograficznym grubości ścian lewej komory w rozkurczu 15 mm, prawidłową wielkość jam serca, wskaźnik masy lewej komory 178 g/m^{2, frakcję wyrzutową lewej komory 55%, zaburzenia relaksacji, nieobecny SAM (również podczas próby prowokacyjnej), brak cech dynamicznego gradientu śródkomorowego, prawidłowy obraz zastawek serca. Na podstawie koronarografii wykluczono nieprawidłowości tętnic wieńcowych. Obrazowanie przy pomocy rezonansu magnetycznego uwidoczniło obszary późnego wzmocnienia w obrębie mięśnia lewej komory i prawidłowy obraz osierdzia. Najbardziej prawdopodobne rozpoznanie u przedstawionego pacjenta to:}}

Najczęściej występującymi objawami (podmiotowym i przedmiotowym) w potwierdzonej ostrej zatorowości płucnej jest:

Najczęstszą statystycznie anomalią wrodzoną obserwowaną w koronarografii jest:

Które z informacji na temat kardiomiopatii połogowej są fałszywe?
1) występuje w III trymestrze ciąży lub w ciągu 5 miesięcy po porodzie i jest związana ze zwiększoną aktywnością katepsyny D;
2) czynniki predysponujące do jej wystąpienia to: wiek > 30 lat, ciąża mnoga, wielorództwo, niedobory żywieniowe;
3) w obrazie klinicznym dominują objawy niewydolności serca i komorowe zaburzenia rytmu, powikłania zatorowo-zakrzepowe są częstsze niż w kardiomiopatii rozstrzeniowej;
4) u wszystkich chorych zaleca się stosowanie bromokryptyny powodującej zmniejszenie wydzielania prolaktyny;
5) u kobiet, których czynność serca po przebyciu choroby znormalizowała się, ryzyko nawrotu w kolejnej ciąży wynosi 80%.
Prawidłowa odpowiedź to:

Które stwierdzenie dotyczące leczenia przeciwpłytkowego po PCI jest fałszywe?

40-letni chory diagnozowany z powodu postępującego ograniczenia tolerancji wysiłku i nadkomorowych zaburzeń rytmu. Badanie przedmiotowe wykazało cichy szmer holosystoliczny na koniuszku przenoszący się w lewo i głośny drugi ton serca. EKG patologiczny lewogram, PQ - 0,22 s, cechy przerostu prawej komory. W rtg klatki piersiowej, między innymi, szerokie tętnice płucne z obrazem obwodowej amputacji. W przezklatkowym badaniu echokardiograficznym spodziewany obraz to:

Ciężką niedomykalność zastawki mitralnej charakteryzuje w badaniu echokardiograficznym:
1) powierzchnia fali zwrotnej zajmująca co najmniej 20% powierzchni lewego przedsionka;
2) talia regurgitacji wynosząca ≥ 0,7 cm;
3) objętość fali zwrotnej wynosząca ≥ 20 ml;
4) frakcja regurgitacji ≥ 50%;
5) powierzchnia ujścia regurgitacji ERO ≥ 0,10 cm².
Prawidłowa odpowiedź to:

Wykonanie badania rezonansu magnetycznego aparatem 1,5 Tesla jest przeciwwskazane u pacjentów z:

Jeśli pacjent stosujący doustny lek przeciwkrzepliwy jest zakwalifikowany do pilnego zabiegu chirurgicznego wymagającego odwrócenia efektu przeciwkrzepliwego, zaleca się:

Wskazaniem do przezskórnego zamknięcia przetrwałego kanału owalnego (PFO) jest:
1) zatorowość systemowa w mechanizmie zatorowości skrzyżowanej przez PFO;
2) wystąpienie u chorego ze zdiagnozowanym PFO nawrotowych udarów kryptogennych, bez względu na to czy wcześniej stosowane było leczenie przeciwkrzepliwe;
3) wystąpienie u chorego ze zdiagnozowanym PFO nawrotowych udarów kryptogennych, pomimo stosowania leczenia przeciwkrzepliwego;
4) uwidocznienie w przezprzełykowym badaniu echokardiograficznym drożnego PFO, bez względu na objawy neurologiczne;
5) epizod choroby dekompresyjnej u nurka ze zdiagnozowanym drożnym PFO.
Prawidłowa odpowiedź to:

Które spośród twierdzeń dotyczących białka C-reaktywnego (CRP) są prawdziwe?
1) CRP jest wytwarzane w wątrobie pod wpływem cytokin prozapalnych;
2) CRP jest wytwarzane lokalnie w obrębie zmian miażdżycowych;
3) CRP bierze udział w aktywacji dopełniacza;
4) w chorobach układu krążenia stężenie CRP oznaczane metodą superczułą najczęściej przekracza wartość 10 mg/l;
5) stosowanie hormonalnej terapii zastępczej prowadzi do obniżenia stężenia CRP we krwi.
Prawidłowa odpowiedź to:

Ocena funkcji prawej komory w echokardiografii przezklatkowej powinna uwzględniać kilka wskaźników. Następujące wyniki oceny echokardiograficznej:
* procentowa zmiana pola powierzchni prawej komory (FAC) = 20%,
* wymiar drogi napływu prawej komory (RVIT) = 38mm,
* prędkość ruchu przypodstawnego segmentu ściany wolnej prawej komory (s’) = 9 cm/sek,
* amplituda ruchu pierścienia zastawki trójdzielnej (TAPSE) = 10 mm,
pozwalają rozpoznać:

Wśród kryteriów istotnych w kwalifikacji chorych z niedomykalnością aortalną do zabiegu wymiany zastawki aorty uwzględnia się różne parametry kliniczne. W przypadku których przedstawionych poniżej chorych istnieją wskazania do zabiegu wymiany zastawki aorty?
1) 32-letnia bezobjawowa chora z dwupłatkową zastawką aortalną i umiarkowaną niedomykalnością aortalną, z prawidłowymi wymiarami i funkcją skurczową LV, poszerzeniem aorty wstępującej do 52mm;
2) 68-letni chory z umiarkowaną niedomykalnością aortalną, LVEF 55%, z nieznaczną dylatacją LV (LV EDD 65mm) i poszerzeniem aorty wstępującej do 53mm;
3) 76-letni chory w klasie NYHA II, z ciężką niedomykalnością zastawki aortalnej, z prawidłowymi wymiarami i funkcją skurczową LV, bez poszerzenia aorty wstępującej;
4) 74-letnia chora z dolegliwościami dławicowymi przy prawidłowym obrazie naczyń wieńcowych w koronarografii, z ciężką niedomykalnością zastawki aortalnej, z prawidłowymi wymiarami i funkcją skurczową LV, bez poszerzenia aorty wstępującej.
Prawidłowa odpowiedź to:

U 68-letniego chorego z ciasnym izolowanym zastawkowym zwężeniem aorty najpewniej na tle procesów degeneracyjnych, aktualnie bezobjawowego, bez zmian w naczyniach wieńcowych w koronarografii, rozważamy wskazania do leczenie zabiegowego. Jakie kolejne badania diagnostyczne powinniśmy wykonać i które postępowanie jest właściwe ?
1) należy ocenić EURO-Score chorego i w przypadku wartości przekraczającej 20% skierować chorego do przeskórnej wymiany zastawki aortalnej (TAVI);
2) należy ocenić LVEF i w przypadku wartości poniżej 60% skierować chorego do zabiegu wymiany zastawki aorty;
3) przy zachowanej funkcji skurczowej LV należy odroczyć postępowanie zabiegowe na rok;
4) w przypadku LVEF powyżej 50% decyzję o leczeniu zabiegowym należy odroczyć do momentu pojawienia się objawów klinicznych lub echokardiograficznych wykładników szybkiej progresji wady;
5) w przypadku LVEF 40-50% należy wykonać próbę wysiłkową - spadek ciśnienia tętniczego w trakcie próby wysiłkowej jest wskazaniem do zabiegu wymiany zastawki aortalnej.
Prawidłowa odpowiedź to:

Zgodnie z uniwersalną definicją, do rozpoznania którego z typów klinicznych zawału mięśnia serca nie wykorzystuje się podwyższenia markerów martwicy kardiomiocytów:

Ostra niedokrwienna niedomykalność zastawki mitralnej w wyniku pęknięcia mięśnia brodawkowatego jest zaliczana do następującego typu czynnościowego w klasyfikacji Carpentiera:

Ostra niedokrwienna niedomykalność zastawki mitralnej, stanowiąca powikłanie zespołu wieńcowego z uniesieniem ST związane z pęknięciem mięśnia brodawkowatego:
1) występuje częściej w przypadku rozległego zawału ściany przedniej;
2) stanowi przeciwwskazanie do zabiegu operacyjnego w ostrej fazie niedokrwienia;
3) leczona zachowawczo charakteryzuje się skrajnie wysoką śmiertelnością (95% w okresie kilku tygodni).
Prawidłowa odpowiedź to:

U 64 letniego pacjenta z dusznością podczas umiarkowanych wysiłków stwierdzono w spoczynkowym badaniu echokardiograficznym dysfunkcję skurczową lewej komory (EF 27%) oraz cechy izolowanego zwężenia zastawki aortalnej z niskim gradientem: pole otwarcia ujścia 0,8 cm^{2, gradient średni 34 mmHg. W badaniu echokardiograficznym z dobutaminą w niskiej dawce stwierdzono wzrost rzutu serca o 26%, wzrost pola otwarcia zastawki do wartości 0,9 cm2 i wzrost średniego gradientu przezzastawkowego do wartości 48 mmHg. Nie stwierdzono zwężeń tętnic wieńcowych podczas oceny inwazyjnej. W dalszym postępowaniu u przedstawionego chorego:}

Przyczynę odcinkowych zaburzeń kurczliwości lewej komory stwierdzanych w badaniu echokardiograficznym mogą stanowić:
1) niedokrwienie;         4) cukrzyca;
2) proces zapalny mięśnia sercowego;   5) zaburzenia rytmu
3) stosowanie leków kardiotoksycznych;    i przewodnictwa.
Prawidłowa odpowiedź to:

U 67-letniej pacjentki z zwężeniem zastawki mitralnej i niewydolnością serca w III klasie czynnościowej według NYHA stwierdzono: pole otwarcia ujścia mitralnego 0,9 cm2, współistnienie niewielkiej niedomykalności mitralnej, wartość 7 punktów w skali Wilkinsa, brak skrzeplin w jamach serca, prawidłowy obraz pozostałych zastawek serca, w badaniu koronarograficznym prawidłowy obraz tętnic wieńcowych. U przedstawionej chorej dalszym postępowaniem z wyboru jest:

Dwupłatkowa zastawka aortalna:
1) występuje z częstością około 1% w populacji ogólnej;
2) współcześnie stanowi najczęstszą przyczynę zwężenia zastawki tętnicy głównej;
3) wykazuje czterokrotnie rzadszą obecność wśród mężczyzn;
4) nie prowadzi do rozwoju złożonej wady aortalnej;
5) spośród współistniejących wad wrodzonych jest związana przede wszystkim z przetrwałym przewodem tętniczym i koarktacją aorty.
Prawidłowa odpowiedź to:

U 28-letniej pacjentki z idiopatycznym nadciśnieniem płucnym i dusznością podczas niewielkich wysiłków stwierdzono na podstawie cewnikowania prawostronnego średnie ciśnienie w tętnicy płucnej 51 mmHg, ciśnienie zaklinowania w kapilarach płucnych 11 mmHg, wskaźnik rzutu serca 2,1 l/min/m2. W teście wazoreaktywności z tlenkiem azotu stwierdzono spadek średniego ciśnienia w tętnicy płucnej do wartości 44 mmHg, bez obniżenia rzutu serca. W dalszym postępowaniu u przedstawionej pacjentki należy:

U pacjentów ze stabilną dławicą piersiową leczonych farmakologicznie
i wykazujących działania niepożądane ze strony przewodu pokarmowego wywołane stosowaniem kwasu acetylosalicylowego (ASA):
1) możliwe jest zastąpienie ASA klopidogrelem w dawce 75 mg 1 x dziennie;
2) możliwe jest dołączenie do ASA inhibitora pompy protonowej w typowej dawce hamującej wydzielanie kwasu solnego w żołądku;
3) nie należy stosować leków przeciwpłytkowych.
Prawidłowa odpowiedź to:

Fala epsilon:
1) stanowi zazębienie w końcowym fragmencie zespołu QRS, najlepiej widoczne w odprowadzeniach V1-V2;
2) stanowi zazębienie na ramieniu wstępującym załamka R;
3) jest czynnikiem prognostycznym ryzyka nagłego zgonu w arytmogennej kardiomiopatii prawokomorowej;
4) jest czynnikiem prognostycznym wystąpienia arytmii związanych z preekscytacją.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wskaż prawdziwe stwierdzenia:
1) mostki mięśniowe przebiegające nad nasierdziowymi tętnicami wieńcowymi stwierdza się w badaniach autopsyjnych przeciętnie z częstością 25%;
2) stopień zaburzeń przepływu krwi w tętnicy wieńcowej zależy od szerokości mostka mięśniowego;
3) w leczeniu dławicy związanej z mostkami mięśniowymi korzystne jest stosowanie azotanów.
Prawidłowa odpowiedź to:

Nieinwazyjna angiografia tętnic wieńcowych z zastosowaniem tomografii komputerowej nie jest zalecana:
1) w celu wykrycia istotnych zwężeń tętnic wieńcowych u osób bezobjawowych z wysokim ryzykiem wystąpienia incydentów sercowo-naczyniowych;
2) w celu wykrycia istotnych zwężeń tętnic wieńcowych u osób z podejrzeniem choroby niedokrwiennej serca i pośrednim prawdopodobieństwem jej obecności;
3) w celu oceny drożności stentów w tętnicach wieńcowych.
Prawidłowa odpowiedź to:

Źródłem najczęściej obserwowanych w obrębie serca przerzutów nowotworowych są:

Wskaż prawdziwe stwierdzenia:
1) zaciskające zapalenie osierdzia charakteryzuje się często etiologią gruźliczą;
2) prawidłowa grubość osierdzia obserwowana przy pomocy tomografii komputerowej lub rezonansu magnetycznego pozwala wykluczyć obecność zaburzeń o typie zaciskania;
3) mechanizm zaburzeń napełniania lewej komory nie pozwala na różnicowanie kardiomiopatii restrykcyjnej i zaciskającego zapalenia osierdzia.
Prawidłowa odpowiedź to:

W porównaniu z mężczyznami, do elementów obrazu charakteryzującego choroby serca u kobiet należy:
1) rzadsze występowanie spoczynkowych bólów dławicowych;
2) zmniejszona dokładność diagnostyczna wystąpienia obniżeń odcinka ST podczas elektrokardiograficznej próby wysiłkowej;
3) częstsze występowanie zespołu balonowania koniuszka.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wskazania do terapii przy użyciu kwasu acetylosalicylowego w dawce 75-325 mg dziennie nie stanowi:
1) przemijający incydent niedokrwienny przebyty u pacjenta z wypadaniem płatka zastawki mitralnej;
2) migotanie przedsionków u chorych w wieku poniżej 65 lat z wypadaniem płatka zastawki mitralnej bez towarzyszącej niedomykalności mitralnej, nadciśnienia tętniczego lub niewydolności serca;
3) migotanie przedsionków u 65 letniego pacjenta z cukrzycą i frakcją wyrzutową lewej komory 30%.
Prawidłowa odpowiedź to:

Uporządkuj wymienione beta-adrenolityki wg czasu półtrwania w osoczu (od najkrótszego do najdłuższego):
1) atenolol;  2) bisoprolol;  3) esmolol;  4) metoprolol;  5) nebiwolol.
Prawidłowa odpowiedź to:

U 47-letniego chorego z wieloletnim wywiadem choroby wrzodowej żołądka, hospitalizowanego z powodu STEMI ściany przedniej, leczonego pierwotną angioplastyką LAD z jednoczesną implantacją stentu wykonano w III dobie zawału kontrolne badanie echokardiograficzne. Stwierdzono odcinkowe zaburzenia kurczliwości na obszarze ściany przedniej, przegrody m.komorowej i koniuszka, EF 36% oraz ruchome, wpuklające się do światła komory echa dodatkowe sugerujące obecność skrzepliny. W dalszych etapach leczenia:

Pęknięcie przegrody międzykomorowej jest jednym z powikłań mechanicznych świeżego zawału serca:
1) wśród czynników sprzyjających jego wystąpieniu wymienia się: podeszły wiek, angiograficzny obraz izolowanej zmiany jednonaczyniowej, brak wieńcowego krążenia obocznego oraz późne udrożnienie tętnicy dozawałowej;
2) powikłanie to występuje przede wszystkim u chorych z zawałem ściany przedniej;
3) u chorych leczonych pierwotną angioplastyką wieńcową powikłanie to pojawia się najczęściej w drugim tygodniu zawału serca;
4) pacjentom z okołozawałowym pęknięciem przegrody międzykomorowej zalecane jest pilne leczenie kardiochirurgiczne;
5) pozawałowe ubytki przegrody międzykomorowej u wybranych chorych mogą być zaopatrzone przezskórnie za pomocą okludera;
6) częstym powikłaniem zabiegu przezskórnego jest hemoliza.
Prawidłowa odpowiedź to:

Do bieżącej oceny skuteczności zabiegu pierwotnej angioplastyki wieńcowej wykorzystuje się skalę TMPG (TIMI-myocardial perfusion grade) opartą o stopień zakontrastowania mięśnia sercowego. Zmatowienie obrazu utrzymujące się przez ponad 3 cykle serca odpowiada stopniowi:

U chorych z OZW bez uniesienia ST wczesną koronarografię z intencją rewaskularyzacji należy wykonać m.in. u chorych z grupy wysokiego lub średniego ryzyka wg skali GRACE. Pośrednie ryzyko zgonu wewnątrzszpitalnego (1-3%) występuje u chorych którzy wg skali GRACE uzyskali:

U 62-letniego chorego z nadciśnieniem tętniczym i utrwalonym migotaniem przedsionków, z przewlekłą niewydolnością nerek w stadium IV, przyjętego do szpitala z powodu OZW bez uniesienia ST wykonano koronarografię, w której stwierdzono zmiany krytyczne wielonaczyniowe, w tym 90% zwężenie lewej tętnicy zstępującej przedniej (LAD) będącej naczyniem odpowiedzialnym za OZW. Wykonano jednoczasowe poszerzenie naczynia z implantacją stentu metalowego. Którego leku należy unikać u tego chorego?

Wlew lewosimendanu u chorych z ostrą dekompensacją niewydolności serca:
1) zwiększa rzut serca;
2) zwiększa objętość wyrzucania;
3) zmniejsza ciśnienie zaklinowania tętnicy płucnej;
4) zmniejsza systemowy i płucny opór naczyniowy;
5) zwiększa częstość pracy serca;
6) podnosi ciśnienie tętnicze krwi.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wybierz leki których działanie inotropowe dodatnie jest niezależne od pobudzenia beta-adrenergicznego:
1) lewosimendan;       4) glikozydy nasercowe;
2) dopamina;         5) dobutamina.
3) milrinon;
Prawidłowa odpowiedź to:

Który z wymienionych czynników nie zwiększa ryzyka uszkodzenia nerek po podaniu jodowego środka cieniującego?

Wybierz prawdziwe:
1) prawidłowy scyntygram płucny V/Q nie wyklucza przewlekłego zakrzepowo-zatorowego nadciśnienia płucnego (CTEPH);
2) ostateczne rozpoznanie CTEPH ustala się po stwierdzeniu nadciśnienia płucnego przedwłośniczkowego (średnie PAP co najmniej 25 mmHg, PWP nie większe niż 15 mmHg, PVR powyżej 2 j. Wooda) u chorych z potwierdzoną obecnością skrzeplin w sprężystych tętnicach płucnych;
3) zalecanym leczeniem u chorych z CTEPH jest chirurgiczna endarterektomia płucna;
4) u chorych z CTEPH leczonych za pomocą chirurgicznej endarterektomii płucnej leczenie przeciwzakrzepowe należy kontynuować przez okres 6 miesięcy po zabiegu;
5) zwiększone ryzyko CTEPH występuje u chorych: po splenektomii, z chorobami mieloproliferacyjnymi lub przewlekłym nieswoistym zapaleniem jelit.
Prawidłowa odpowiedź to:

U pacjentów z tętniczym nadciśnieniem płucnym towarzyszącym nadciśnieniu wrotnemu:
1) leczenie przeciwzakrzepowe powinno się stosować jedynie w wybranych przypadkach;
2) nie wolno podawać bosentanu ze względu na jego działanie hepatotoksyczne;
3) korzystną rolę odgrywają leki beta-adrenolityczne;
4) przeszczep wątroby jest przeciwwskazany jeżeli średnie PAP ≥ 35 mmHg;
5) w przypadku wystąpienia tachyarytmii nie wolno podawać digoksyny w celu zwolnienia czynności komór ze względu na jej działanie hepatotoksyczne.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wybierz zdania prawdziwe:
1) u chorych z zespołem Eisenmengera będących w III klasie WHO-FC wskazane jest leczenie antagonistami receptora endoteliny;
2) u wszystkich chorych z tętniczym nadciśnieniem płucnym w przebiegu wrodzonych wad przeciekowych serca wskazana jest tlenoterapia uzupełniająca;
3) u chorych z tętniczym nadciśnieniem płucnym w przebiegu wrodzonych wad przeciekowych serca, istotne krwioplucie jest przeciwwskazaniem do zastosowania doustnych leków przeciwzakrzepowych;
4) u chorych z zespołem Eisenmengera nie zaleca się stosowania blokerów kanału wapniowego;
5) krwioupust u chorych z zespołem Eisenmengera należy rozważyć jedynie wtedy, gdy występują objawy zespołu nadlepkości.
Prawidłowa odpowiedź to:

Szerokie, ruchome oddechowo rozdwojenie II tonu stwierdzane podczas osłuchiwania serca występuje w:

U 27-letniej kobiety z rozpoznanym tętniczym nadciśnieniem płucnym leczonej przewlekle bosentanem:
1) zajście w ciążę jest przeciwwskazane;
2) najskuteczniejszą metodą zapobiegania ciąży jest leczenie doustnymi preparatami progestagenów;
3) wskazane jest szczepienie przeciw grypie i pneumokokowemu zapaleniu płuc;
4) bezwzględnie przeciwwskazane są podróże samolotem;
5) co miesiąc należy powtarzać laboratoryjne próby czynnościowe wątrobowe.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wg wytycznych „Konsensusu Ekspertów Klinicznych ACC/AHA 2007” u pacjentów bez objawów klinicznych z grupy średniego ryzyka choroby tętnic wieńcowych (między 10 a 20% ryzyka wystąpienia poważnych incydentów wieńcowych w ciągu 10 lat) uzasadnione może być określenie za pomocą tomografii komputerowej wskaźnika uwapnienia tętnic wieńcowych (calcium score). Wartość wskaźnika (wg skali Agatsona), która uzasadnia przekwalifikowanie chorych do grupy dużego ryzyka wynosi:

U chorych ze śluzakiem serca prawdziwe są stwierdzenia, z wyjątkiem:

Triada Becka: jest to zespół objawów w tamponadzie serca, na które się składa:

Według najnowszych wytycznych Europejskiego Towarzystwa Kardiologicznego, lekiem polecanym w zapobieganiu omdleniom odruchowym jest:

U 55-letniego chorego z nawracającymi omdleniami, po przebytym przed 2 laty zawale serca, frakcją wyrzutową lewej komory 29% i brakiem istotnych zwężeń w naczyniach wieńcowych w aktualnej koronarografii najwłaściwszym postępowaniem jest:

U 20-letniej, palącej od 2 lat papierosy kobiety z prawidłowym wynikiem badania przedmiotowego i EKG wystąpiły w ciągu ostatnich dwóch lat 42 epizody omdleń. Ojciec w wieku 40 lat miał zawał serca. Najbardziej prawdopodobnym mechanizmem omdleń jest:

Wynik badania elektrofizjologicznego jest diagnostyczny u chorych z omdleniami, gdy:

Poniższe zmiany w spoczynkowym, rutynowym EKG sugerują arytmiczną przyczynę omdlenia, z wyjątkiem:

Test pochyleniowy powinien być wykonany w następujących przypadkach:

Implanowany rejestrator arytmii (ILR) jest wskazany w następujących przypadkach:

Które spośród poniższych stwierdzeń dotyczących masażu zatoki szyjnej (CSM) jest nieprawdziwe?

Hipotonię ortostatyczną rozpoznaje się podczas testu aktywnej pionizacji na podstawie następujących parametrów:

U chorego ze sztuczną zastawką serca leczonego doustnymi lekami przeciwkrzepliwym, który musi być poddany małemu zabiegowi chirurgicznemu (ekstrakcja zębów, itp.) należy:

Niedomykalność zastawki aortalnej może powstawać wtórnie wobec zapalenia aorty w przebiegu:

Powikłaniem ciasnej stenozy aortalnej może być krwawienie z przewodu pokarmowego, ponieważ w przebiegu tej wady występuje nabyta skaza krwotoczna.

Podczas przewlekłego leczenia pacjenta doustną digoksyną w dawce 0.25 mg p.o., stężenie kontrolne leku we krwi wynosi 1.7 ng/ml. Ze względu na choroby współistniejące nie można podawać leku doustnie. O ile należy zmniejszyć dawkę digoksyny przy podaniu dożylnym, aby utrzymać obecne stężenie leku we krwi?

Charakterystyczne cechy elektrokardiograficzne dla arytmogennej kardiomiopatii prawokomorowej to:
1) blok prawej odnogi pęczka Hisa;
2) ujemny załamek T w odprowadzeniach prawokomorowych;
3) poszerzenie QRS w V1 >110ms i poszerzenie S w V1-V3 >50ms;
4) fala epsilon;
5) arytmie komorowe o wkształtowaniu zespołu QRS jak w bloku lewej odnogi pęczka Hisa.
Prawidłowa odpowiedź to:

48-letni mężczyzna został przyjęty na oddział z powodu napadu migotania przedsionków z szybką czynnością komór, ok. 140/min (kołatanie serca od kilku dni). Przed 5-ma laty przebył zabieg implantacji protezy zastawki mitralnej, ponadto od 2 lat napadowe migotanie przedsionków, od kilku miesięcy objawy dusznicy bolesnej. Ze względu na planowane badanie koronarograficzne od 7 dni odstawiono acenokumarol (pacjent nie stosował heparyny drobnocząsteczkowej). Z uwagi na wykładniki niestabilności hemodynamicznej podjęto decyzję o kardiowersji elektrycznej po echokardiografii przezprzełykowej. Właściwe postępowanie u tego pacjenta to:

Który z leków zwiększy istotnie stężenie digoksyny?

Do późnych powikłań po operacji Fontana należą:
1) zaburzenia rytmu i przewodzenia;
2) enteropatia z utratą białka;
3) powikłania zakrzepowo-zatorowe;
4) przetoki tętniczo-żylne w krążeniu płucnym;
5) postępujące uszkodzenie prawej komory.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wskazania do stosowania antagonistów witaminy K w przewlekłej niewydolności serca (wg zaIeceń ESC):
1) EF < 30%;
2) skrzeplina w sercu;
3) krew echogenna w sercu;
4) migotanie przedsionków;
5) zastawka biologiczna rok po implantacji;
6) stan po udarze niedokrwiennym mózgu;
7) stan po zatorze obwodowym.
Prawidłowa odpowiedź to:

Bóle dławicowe i dodatnia elektrokardiograficzna próba wysiłkowa przy niezmienionych naczyniach wieńcowych może wystąpić:

Wśród inwazyjnych metod czynnościowej oceny zmian w tętnicach wieńcowych w zaleceniach ESC najsilniejszą pozycję ma:

Wskaż prawdziwe zdania dotyczące nowotworów serca:
1) śluzak to najczęstszy złośliwy pierwotny nowotwór serca;
2) brodawkowaty włókniak sprężysty to zazwyczaj guz o wielkości > 5 cm;
3) śluzak może występować rodzinnie;
4) w około połowie przypadków mięśniaka prążkowanokomórkowego następuje samoistna regresja;
5) pierwotne guzy serca występują częściej niż przerzutowe.
Prawidłowa odpowiedź to:

Które stwierdzenia dotyczące wpływu implantacji rozrusznika serca typu DDD u pacjentów z chorobą węzła zatokowego są prawdziwe?
1) przyczynia się do zniesienia objawów choroby węzła zatokowego;
2) zmniejsza częstość napadów migotania przedsionków;
3) powoduje redukcję śmiertelności;
4) powoduje redukcję udarów mózgu;
5) powoduje redukcję niewydolności serca.
Prawidłowa odpowiedź to:

W przypadku torsades de pointes u pacjenta z rozpoznanym LQTS 3 jako leczenie doraźne zastosować można:
1) sotalol;  2) amiodaron;  3) digoksyna;  4) lidokaina;  5) meksyletyna.
Prawidłowa odpowiedź to:

Do poradni kardiologicznej zgłosił się 38 letni, dotąd nieleczony mężczyzna, kierowany przez lekarza rodzinnego z powodu przypadkowo zarejestrowanego w przygodnym zapisie EKG bloku p-k II st. typu Mobitz I. Mężczyzna nie zgłaszał żadnych objawów sugerujących zaburzenia przewodzenia p-k. Po podłącze-niu do monitora EKG obserwowano periodykę Wenckebacha 5:4, która pogłębiła się podczas masażu zatoki t. szyjnej do 3:2 pomimo obniżenia częstości rytmu zatokowego z 70 do 60/min. Podczas próby wysiłkowej blok p-k ustąpił. W 24-godzinnym badaniu holterowskim epizody bloku p-k II st. typu Mobitz I pojawiały się wielokrotnie zarówno w dzień jak i w nocy, jednak nie powodowały istotnej bradykardii, nie obserwowano także wyższych stopni bloku p-k. Zalecane postępowanie u tego pacjenta to:

Zaburzenia przewodzenia przedsionkowo-komorowego charakterystyczne dla zawału serca spowodowanego proksymalnym zamknięciem gałęzi międzykomorowej przedniej to:
1) blok p-k I st.;         4) blok p-k II st. 2:1;
2) blok p-k II st. typu Mobitz I;     5) blok p-k III st.;
3) blok p-k II st. typu Mobitz II;     6) blok lewej odnogi pęczka Hisa.
Prawidłowa odpowiedź to:

Które z wymienionych poniżej procedur medycznych mogą zakłócić pracę stymulatora serca?
1) scyntygrafia perfuzyjna serca;
2) elektrokoagulacja;
3) ablacja zaburzeń rytmu serca prądem o częstotliwości radiowej;
4) rezonans magnetyczny;
5) koronarografia z wentrikulografią lewostronną;
6) litotrypsja.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wskazaniem do implantacji rozrusznika serca u pacjenta z wrodzonym blokiem przedsionkowo-komorowym III stopnia są następujące stany:
1) objawy;
2) częstotliwość rytmu komór < 50-55/min u niemowląt;
3) częstotliwość rytmu komór < 70/min u chorych z wrodzonymi wadami serca;
4) dysfunkcja komór;
5) rytm zastępczy z szerokimi zespołami QRS;
6) złożona ektopia komorowa;
7) nagłe pauzy komorowe > 2-3 × długość podstawowego cyklu pracy serca;
8) wydłużony odstęp QTc;
9) blok spowodowany obecnością przeciwciał matczynych.
Prawidłowa odpowiedź to:

Zgodnie z przyjętą definicją nadciśnienie tętnicze określa się jako oporne gdy:

Do najczęstszych przyczyn rozwoju opornego nadciśnienia tętniczego należy:
1) brak modyfikacji stylu życia;
2) przyjmowanie leków lub substancji powodujących wzrost BP (np. niesteroidowe leki przeciwzapalne) lub przeciążenie objętościowe spowodowane m. innymi nieodpowiednim leczeniem diuretykami;
3) stosowanie leków z grupy antagonistów receptora aldosteronu;
4) nierozpoznana wtórna postać nadciśnienia tętniczego;
5) długotrwałe przyjmowanie inhibitorów konwertazy lub sartanów.
Prawidłowa odpowiedź to:

Diagnostyka w kierunku zwężenia tętnicy nerkowej jest uzasadniona zwłaszcza u chorych:
1) z nadciśnieniem tętniczym ciężkim - opornym na leczenie lub złośliwym;
2) z nadciśnieniem poddającym się leczeniu 2 lekami hipotensyjnymi;
3) z napadowo występującym obrzękiem płuc o niewyjaśnionej przyczynie;
4) z niewyjaśnioną niewydolnością nerek;
5) z różnicą wymiaru obu nerek przekraczającą 0.5 cm.
Prawidłowa odpowiedź to:

Do zasad wykonywania oznaczeń hormonalnych w kierunku pierwotnego hiperaldosteronizmu należy:
1) przed rozpoczęciem diagnostyki biochemicznej należy u chorych z hipokalemią wyrównać stężenie potasu poprzez stosowanie odpowiedniej suplementacji;
2) przed rozpoczęciem diagnostyki biochemicznej nie jest wymagane u chorych z hipokalemią wyrównanie stężenia potasu;
3) na 4-6 tygodni przed wykonaniem badań diagnostycznych chorzy nie powinni otrzymywać spironolaktonu;
4) badania diagnostyczne mogą być wykonane w toku przyjmowania spironolaktonu;
5) odstawienie - jeśli możliwe - innych leków pływających na wynik oznaczeń na minimum 2 tygodnie przed badaniem.
Prawidłowa odpowiedź to:

Zlecając badanie angiografię samą lub też łącznie z zabiegiem przezskórnej angioplastyki należy liczyć się z powikłaniami. Stosunkowo częstym powikłaniem może być nefropatia kontrastowa. Najbardziej zagrożeni wystąpieniem tego powikłania są pacjenci:

U chorych z niewydolnością nerek uzyskanie zalecanych wartości ciśnienia tętniczego wymaga terapii skojarzonej kilkoma lekami w tym konieczność zastosowania:

Z poniżej wymienionych chorób nerek wskaż te, które już we wczesnych stadiach przebiegają z nadciśnieniem tętniczym:

W terapii świeżego zawału serca z przetrwałym uniesieniem ST, jako leczenie towarzyszące interwencji na naczyniach wieńcowych (klasy zaleceń I lub IIa) może być stosowana:

Kobieta lat 69, u której z powodu niestabilnej choroby wieńcowej wykonano przed 3 miesiącami zabieg angioplastyki wieńcowej z wszczepieniem 2 stentów powlekanych środkiem antymitotycznym (DES), kwalifikowana jest do zabiegu ortopedycznego wymiany stawu biodrowego z powodu zmian zwyrodnieniowych za 6 miesięcy. Chora bez dławicy piersiowej i bez cech niewydolności serca. Ortopeda zaleca odstawienie leków przeciwpłytkowych - kwasu acetylosalicylowego (ASA) oraz klopidogrelu na 7 dni przed zabiegiem. Jakie postępowanie zalecisz?

Zgodnie z nową uniwersalną definicją zawału serca:
1) zwiększenie stężenia troponin do wartości przekraczającej 3 x 99 percentyl URL nakazuje rozpoznanie MI w związku z PCI;
2) zawał serca związany przyczynowo z zakrzepicą w stencie (udokumentowaną angiograficznie lub w badaniu pośmiertnym) określamy jako typ 4b zawału serca;
3) rozpoznanie dorzutu zawału jest uzasadnione jeśli stężenie troponiny w drugiej próbce jest o 20% wyższe niż pierwszej ( wartość ta powinna być wyższa niż 99 percentyl URL);
4) zawał serca w związku z CABG określamy jako typ 5 zawału serca;
5) uniesienie odcinka ST w EKG jest wystarczające dla rozpoznania zawału serca.
Prawidłowa odpowiedź to:

Według zaleceń Europejskiego Towarzystwa Kardiologicznego z 2008 roku, pacjent po zawale serca z uniesieniem ST (STEMI), w przypadku współistnienia cukrzycy, powinien osiągnąć następujące, docelowe wartości: ciśnienia tętniczego krwi, LDL-cholesterolu oraz hemoglobiny glikowanej HbA1c:

Definicja tzw. dużych krwawień w skali TIMI obejmuje m.in.:

W modelu, opracowanym na podstawie międzynarodowego rejestru GRACE, dotyczącym predyktorów ryzyka krwawienia u chorych z zawałem serca bez przetrwałego uniesienia ST (model wymieniany w zaleceniach), istotnymi statystycznie predyktorami okazały się:

Trombocytopenia powstająca w tzw. mechanizmie HIT:

Kryteria rozpoznania zespołu metabolicznego stanowią:
1) obwód pasa u kobiet powyżej 88 cm, u mężczyzn powyżej 102 cm;
2) obwód pasa u kobiet powyżej 92 cm, u mężczyzn powyżej 100 cm;
3) stężenia trójglicerydów na czczo ³ 150 mg/dl;
4) stężenia trójglicerydów na czczo ³ 200 mg/dl;
5) stężenia HDL u kobiet < 50 mg/dl, u mężczyzn < 40 mg/dl;
6) stężenia HDL u kobiet < 55 mg/dl, u mężczyzn < 45 mg/dl;
7) ciśnienie tętnicze ³ 130/ ³ 85 mmHg;
8) ciśnienie tętnicze ³ 140/ ³ 90 mmHg;
9) stężenia glukozy na czczo ³ 100 mg/dl;
10) stężenia glukozy na czczo ³ 110 mg/dl.
Prawidłowa odpowiedź to:

Obniżona aktywność reninowa osocza występuje:
1) w guzie chromochłonnym nadnerczy;
2) u osób starszych;
3) u kobiet w ciąży;
4) u osób spożywających posiłki o dużej zawartości soli kuchennej;
5) w fazie lutealnej cyklu miesięcznego.
Prawidłowa odpowiedź to:

U pacjentów z zawałem mięśnia sercowego bez uniesienia odcinka ST, którzy kwalifikują się do rewaskularyzacji kardiochirurgicznej zaleca się aby, o ile to możliwe, wstrzymać leczenie klopidogrelem:

Jednym z najczęstszych powikłań do 1 roku po transplantacji serca są:

Kardiopleginę można podawać:
1) przez kaniulę wkłutą do aorty wstępującej po jej zakleszczeniu;
2) bezpośrednio do ujść tętnic wieńcowych po otwarciu aorty;
3) do zatoki wieńcowej przez założoną do niej kaniulę;
4) przez wykonany pomost żylny;
5) przez wszczepioną tętnicę piersiową wewnętrzną.
Prawidłowa odpowiedź to:

Podczas operacji pomostowania aortalno-wieńcowego wykorzystuje się:
1) lewą tętnicę piersiową wewnętrzną;   4) prawą tętnicę piersiową
2) żyłę odpiszczelową;        wewnętrzną;
3) żyłę odstrzałkową;         5) tętnicę promieniową.
Prawidłowa odpowiedź to:

U chorych z przewlekłą niewydolnością krążenia niezmiernie ważną rolę odgrywa postępowanie niefarmakologiczne. Które z wymienionych zaleceń jest nieprawdziwe?

Zespół Eisenmengera charakteryzuje się:

Wzrost ciśnienia w kapilarach mogący prowadzić u chorego do duszności można stwierdzić w:
1) ubytku przegrody międzyprzedsionkowej powikłanym płucną chorobą naczyniową (zespołem Eisenmengera);
2) ciasnym zwężeniu zastawki mitralnej;
3) sercu trójprzedsionkowym;
4) anomalii Ebsteina;
5) tetralogii Fallota.
Prawidłowa odpowiedź to:

U chorego po operacji Senning stwierdza się:
1) zgodne połączenia przedsionkowo-komorowe i komorowo-tętnicze;
2) zgodne połączenie przedsionkowo-komorowe i niezgodne komorowo-tętnicze;
3) niezgodne połączenie przedsionkowo-komorowe i niezgodne komorowo-tętnicze;
4) utlenowaną krew w prawej komorze i pniu płucnym;
5) utlenowaną krew w prawej komorze i aorcie.
Prawidłowa odpowiedź to:

U bezobjawowego chorego z niedomykalnością zastawki mitralnej na tle zwyrodnienia śluzakowatego wykonano echokardiograficzne badanie przezklatkowe. Wyniki: ERO 0,45 cm^{2 Lewa komora w rozkurczu 63 mm, w skurczu 38 mm, lewy przedsionek 48 mm, pole lewego przedsionka 27 cm2, ciśnienie skurczowe w prawej komorze około 40 mmHg. Niedomykalność zastawki wtórnej do wypadania P2. Decyzja kliniczna to:}

U 27-letniego mężczyzny przypadkowo stwierdzono dwupłatkową zastawkę aortalną, małą niedomykalność zastawki bez zwężenia, aorta w najszerszym miejscu 34 mm. Poza tym badanie prawidłowe. U ojca przed 5 laty wykonano operację Bentalla z powodu rozwarstwienia aorty, które wystąpiło w trakcie nagłego wzrostu ciśnienia tętniczego. Konsultujący lekarz powinien:

30-letnia kobieta jest konsultowana przez kardiologa w 12 tygodniu ciąży z powodu szmeru nad sercem stwierdzonego przez ginekologa. Do tej pory nieleczona, bez dolegliwości, prowadzi aktywny tryb życia. W badaniu echo niedomykalność zastawki mitralnej z obrazem zwyrodnienia śluzakowatego zastawki, ERO 0,35 cm^{2 lewa komora w diastole 62 mm, EF 76%, lewy przedsionek o powierzchni 26 cm2 (projekcja 4ch), ciśnienie skurczowe w prawej komorze szacowane na 30 mmHg. EKG rytm zatokowy, podobnie w 24-godzinnym monitorowaniu. Konsultacja kardiologiczna powinna zawierać zalecenia:}

70-letni mężczyzna z wieloletnim źle kontrolowanym nadciśnieniem tętniczym, zespołem metabolicznym, zgłosił się do kardiologa z powodu codziennych wysiłkowych dławicowych bólów w klatce piersiowej od około 2 miesięcy. Po stwierdzeniu szmeru skurczowego w polu osłuchiwania zastawki aortalnej skierowany na badanie echo, które wykazało degeneracyjnie zmienioną zastawkę aortalną, ze średnim gradientem przepływu 28 mmHg, powierzchnia zastawki zmniejszona do 1,25 cm², mała niedomykalność zastawki aortalnej. Lewa komora 5,6 cm w diastole, EF 62%, grubość mięśnia 10 mm, hypokineza segmentu środkowego i koniuszkowego ściany przedniej. Prawdopodobna przyczyna bólu to:

38-letni mężczyzna po korekcji tetralogii Fallota w 5 roku życia, zgłosił się po dwukrotnych omdleniach z uczuciem szybkiego bicia serca. Krótkotrwałe kołatania serca od około 5 lat, poza tym poczucie dobre, prowadzi zwykły tryb życia, nie zauważył pogorszenia tolerancji wysiłku. Poprzednia kontrola wykazała umiarkowaną niedomykalność zastawki pnia płucnego, zwężenia drogi odpływu z maksymalnym gradientem ciśnień 28 mmHg, małą niedomykalnością zastawki trójdzielnej i aortalnej. W badaniu holterowskim EKG epizod monomorficznego częstoskurczu komorowego 200/min. Proponowane postępowanie to:

Niedomykalność zastawki trójdzielnej:
1) najczęściej jest czynnościowa;
2) rzadko towarzyszy anomalii Ebsteina;
3) wymaga plastyki podczas operacji zastawki mitralnej, o ile stwierdza się wysokie nadciśnienie płucne;
4) nie wymaga plastyki podczas operacji zastawki mitralnej, ponieważ po około 6-ciu miesiącach dojdzie do obniżenia ciśnienia płucnego i zmniejszenia stopnia niedomykalności;
5) wskazaniem do plastyki jest bezobjawowa niedomykalność o ile talia niedomykalności jest większa niż 10 mm;
6) wskazaniem do plastyki jest poszerzenie pierścienia zastawki powyżej 40 mm w badaniu echokardiograficznym u chorego ze wskazaniem do korekcji zastawki mitralnej.
Prawidłowa odpowiedź to: