Egzamin PES / Kardiologia / jesień 2010

Mechanizmy działania komórek macierzystych podawanych w zawale mięśnia sercowego to:

U chorej l. 41 w ciągu 2 lat wystąpił kolejny niedokrwienny udar mózgu z niedowładem lewostronnym, potwierdzony w tomografii komputerowej. W badaniu USG nie stwierdzono zmian patologicznych w naczyniach szyjnych. W badaniu echokardiograficznym przezprzełykowym stwierdzono tętniak przegrody międzyprzedsionkowej i drożny otwór owalny (PFO). Właściwe postępowanie to:

W cewnikowaniu za pomocą cewnika Swana i Ganza u chorego stwierdzono obniżenie objętości minutowej, obniżenie ciśnienia w prawym przedsionku i obniżenie ciśnienia w kapilarach płucnych. Właściwe postępowanie to przede wszystkim:

U chorego bez objawów klinicznych, w badaniu echokardiograficznym przypadkowo rozpoznano istotną niedomykalność zastawki aortalnej, wymiar końcoworozkurczowy wynosi 68 mm. Kontrolne badanie echokardiograficzne należy wykonywać:

U chorego z angiograficznie granicznym zwężeniem gałęzi przedniej zstępującej określono stosunek ciśnienia krwi dystalnie do miejsca zwężenia do ciśnienia rozkurczowego w aorcie. Uzyskano wynik 0,6. Prawidłowa interpretacja tego wyniku to:

U chorego ze stenozą mitralną, w badaniu echokardiograficznym uwidoczniono dobrą ruchomość płatków, pogrubienie strun ścięgnistych do 1/3 ich długości, pogrubienie brzegów płatków, bez zwapnień, z jedynie pojedynczymi obszarami zwiększonej jasności echa. Wg skali Wilkinsa odpowiada to:

Nieomykalnośc mitralna w przebiegu zespołu Barlowa związana jest z zaburzeniem czynności zastawki:

Tętnica promieniowa jako pomost w rewaskularyzacji naczyń wieńcowych:
1) ma 5-letnią drożność zbliżoną do żyły odpiszczelowej;
2) nie powinna być wszczepiana do tętnic wieńcowych ze zwężeniem < 70%;
3) wymaga okołooperacyjnej terapii naczyniorozkurczowej;
4) jest używana częściej niż tętnica żołądkowosieciowa;
5) jej wpływ na przeżycie odległe jest zbliżony do tętnicy piersiowej wewnętrznej.
Prawidłowa odpowiedź to:

Przyczyną jednoczesnego występowania wad obydwu zastawek prawego serca może być:

Chrypka może być objawem:

70-letnia kobieta zgłosiła się do okresowej kontroli u lekarza. W wywiadzie: nadciśnienie, hiperlipidemia, rodzinne występowanie choroby niedokrwiennej serca. Nie pali. Regularnie spaceruje, nie zgłasza duszności, bólu w klatce piersiowej, nie zauważyła obrzęków. W badaniu przedmiotowym BP 130/80, S1 i S2 prawidłowe (S2 fizjologicznie rozszczepiony), śródskurczowy cichy szmer (2/6) najgłośniejszy w drugiej przestrzeni międzyżebrowej po stronie prawej, nie promieniuje. Jakie obecnie postępowanie jest najwłaściwsze?

Zaznacz nieprawdziwą odpowiedź dotyczącą choroby Kawasaki:

U pacjenta z przewlekle zamkniętą gałęzią przednią zstępującą lewej tętnicy wieńcowej z rozwiniętym krążeniem obocznym w badaniu angiografii tętnic wieńcowych, bez odcinkowych zaburzeń kurczliwości mięśnia serca w badaniu echokardiograficznym najbardziej przydatnym badaniem w celu kwalifikacji do zabiegu rewaskularyzującego będzie:

Szmer skurczowy wyrzutowy najlepiej słyszalny w II międzyżebrzu po stronie lewej, obecny u osoby z ubytkiem w przegrodzie międzyprzedsionkowej typu II bez innych organicznych chorób serca nie może być szmerem:

U chorego w wieku 38 lat z nagłym początkiem niewydolności serca (NYHA III/IV, EF ok. 20%) przed 2 miesiącami, obecnie w fazie poprawy po włączeniu typowego leczenia niewydolności serca (NYHA I/II, EF 35%) kolejnym etapem diagnostyki nie będzie:

U chorego z pozawałową niewydolnością serca przyjętego do szpitala z powodu duszności oraz ograniczenia tolerancji wysiłku fizycznego bez dolegliwości bólowych w klatce piersiowej ze stwierdzonymi w badaniu fizykalnym tachykardią (rytm zatokowy 120/min, bez zmian odcinka ST w ekg), chłodną wilgotną skórą i skąpomoczem, z osłuchowo słyszalnymi rzężeniami i trzeszczeniami nad polami płucnymi z BP 80/60 mmHg, bez istotnych nieprawidłowości w badaniach laboratoryjnych, z prawidłowym poziomem produktów degradacji fibrynogenu oraz wskaźnikiem serca 1,9 l/min/m^{2 i ciśnieniem zaklinowania kapilarów płucnych 22 mmHg, najwłaściwszym sposobem postępowania będzie podanie:}

U chorego z reumatoidalnym zapaleniem stawów z objawami niewydolności serca dotychczas nieleczonego w badaniu echokardiograficznym stwierdzono poszerzenie lewego i prawego przedsionka, koncentryczny przerost mięśnia lewej komory (do 14 mm), skrócenie czasu deceleracji fali E napływu mitralnego < 150 ms, bez odcinkowych zaburzeń kurczliwości. Wykonano badanie rezonansu magnetycznego stwierdzając obraz wczesnego podwsierdziowego wzmocnienia pokontrastowego. Badaniem, które należy wykonać w pierwszej kolejności w celu wyjaśnienia przyczyny choroby będzie:

40-letnia chora z wrodzoną trombofilią (niedoborem antytrombiny), bez wywiadu powikłań zakrzepowo-zatorowych i innych chorób przewlekłych, zgodnie z polskim konsensusem powinna zawsze otrzymać profilaktyczne leczenie przeciwzakrzepowe w następujących przypadkach:
1) przez całe życie;   3) skręcenia kostki;
2) przez 6 tygodni po porodzie;   4) operacji plastycznej - lipoplastyki udowej.
Prawidłowa odpowiedź to:

49-letni otyły chory konsultowany we wstrząsie z powodu ostrego krwawienia z przewodu pokarmowego w przebiegu leczenia fondaparinuxem. W takim przypadku uzasadnione może być:
1) przetoczenie koncentratu krwinek czerwonych;
2) podanie dożylne 10 mg witaminy K;
3) podanie dożylne 1% roztworu siarczanu protaminy;
4) podanie dożylne rekombinowanego aktywnego VII czynnika krzepnięcia.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wg klasyfikacji Forrestera dotyczącej rokowania co do przeżycia u chorych z zawałem serca powikłanym ostrą niewydolnością serca najgorzej rokują chorzy z:

Cechą stadium IV w klasyfikacji Killipa i Kimballa ostrej niewydolności serca jest:

Milrinon, lek działający inotropowo dodatnio, stosowany w ostrej niewydolności serca, charakteryzuje się poniższymi cechami,
z wyjątkiem:

Chory z ostrą niewydolnością serca, u którego stwierdza się obniżony wskaźnik sercowy (< 2,2 l/min/m^{2), podwyższone ciśnienie zaklinowania w kapilarach płucnych (14-18 mmHg) oraz ciśnienie skurczowe > 90 mmHg powinien w pierwszej kolejności otrzymać:}

Przeciwwskazaniem do leczenia reperfuzyjnego przy pomocy pierwotnej interwencji wieńcowej (pPCI) w zawale serca powikłanym wstrząsem kardiogennym jest:

Do beta-adrenolityków kardioselektywnych należą wszystkie wymienione, z wyjątkiem :

Udowodnione działanie w prewencji zgonu sercowego i zawału serca u chorych z chorobą niedokrwienną serca mają:
1) kwas acetylosalicylowy;   4) inhibitory konwertazy angiotensyny;
2) azotany;    5) fibraty.
3) statyny;
Prawidłowa odpowiedź to:

Wg klasyfikacji dławicy piersiowej opracowanej przez Canadian Cardiovascular Society chory w klasie III odczuwa dolegliwości w trakcie:

Do poradni rozruszników serca trafia 30-letni mężczyzna z wszczepionym niedawno stymulatorem serca typu DDDR z powodu wrodzonego całkowitego bloku przedsionkowo-komorowego z prawidłową chronotropową reakcją węzła zatokowego. Pacjent podaje, że zauważył zwiększenie tolerancji wysiłku, ale po około 6 minutach biegania zaczyna odczuwać zmęczenie, duszność, zawroty głowy. Rozrusznik serca był zaprogramowany następująco: minimalna częstość stymulacji 60 uderzeń na minutę, a maksymalna częstość stymulacji komór 120 uderzeń na minutę, odstęp AV delay 150 msek, nominalne zaprogramowanie uruchomienia czujnika aktywności, czułość kanału przedsionkowego 1.5 mV. Która z poniższych zmian parametrów stymulatora pozwoli najprawdopodobniej na zmniejszenie objawów występujących u tego pacjenta?

Do izby przyjęć przywieziono 40-letniego mężczyznę po przeprowadzonej skutecznej reanimacji z powodu zatrzymania akcji serca w mechanizmie migotania komór. U chorego od kilku dni występowały stany podgorączkowe z powodu infekcji górnych dróg oddechowych. W badaniach biochemicznych ECHO i koronarograficznym nie stwierdzono odchyleń od normy, natomiast w EKG i 24 godzinnym monitorowaniu metodą Holtera rejestrowano uniesienia odcinka ST w odprowadzeniach V1-V3, obraz bloku prawej odnogi pęczka Hisa, napadowe polimorficzne częstoskurcze komorowe. Ojciec pacjenta zmarł nagle w wieku 50 lat.
Najbardziej prawdopodobne rozpoznanie to:

Do Poradni Zaburzeń Rytmu Serca zgłosiła się 40-letnia kobieta, która skarżyła się na napadowe szybkie bicia serca. Napady arytmii przerywała próbami Valsalwy. W zapisie EKG i wykonanym badaniu ECHO nie stwierdzono odchyleń od normy. W czasie badania elektrofizjologicznego, podczas stymulacji przedsionków wygenerowano przedwczesne pobudzenie przedsionkowe, opóźnione o 280 ms w stosunku do ostatniego impulsu z serii pobudzeń. Odstęp AH wynosił 95 ms. W czasie kolejnej serii impulsów przedwczesne pobudzenie przedsionkowe zostało wygenerowane o 10 ms wcześniej, a więc z opóźnieniem 270 ms. Stwierdzono wówczas znaczne wydłużenie odstępu AH do 330 ms. Następnie został wywołany częstoskurcz. Prawidłowym rozpoznaniem będzie:

U 63-letniej kobiety z kardiomiopatią rozstrzeniową wywołano podczas badania elektrofizjologicznego hemodynamicznie niestabilny częstoskurcz komorowy. Nie reagował on na stymulację przeciwarytmiczną. W celu leczenia tego zaburzenia rytmu serca, chorej implantowano wszczepialny kardiowerter-defibrylator (ICD). Następnie po paru godzinach wystąpiły częste, samoistne napady częstoskurczu komorowego, które spowodowały wielokrotne wyładowania ICD. To było powodem rozpoczęcie leczenia przeciwarytmicznego amiodaronem. Które z poniższych parametrów nie uległy zmianie po wdrożeniu farmakoterapii?

19-letni pacjent ze stwierdzonymi cechami zespołu preekscytacji (WPW B) doznał kolejnego napadu częstoskurczu ortodromowego o częstości rytmu komór 250/min. W trakcie napadu nagle poczuł się znacznie gorzej. Wezwany zespół pogotowia ratunkowego znalazł pacjenta resuscytowanego przez członków rodziny i wykonał dwukrotną defibrylację migotania komór uzyskując powrót rytmu zatokowego. Jako profilaktykę nagłego zgonu sercowego należy zastosować:

U pacjentów z kardiomiopatią przerostową:
1) zaleca się wszczepienie kardiowertera-defibrylatora bez względu na objawy;
2) zaleca się wszczepienie kardiowertera-defibrylatora jako profilaktykę pierwotną u pacjentów bez udokumentowanej arytmii, ale z dodatnim wywiadem rodzinnym w kierunku nagłego zgonu sercowego;
3) nie zaleca się wszczepienia kardiowertera-defibrylatora u pacjentów, którzy przebyli nagłe zatrzymanie krążenia, jeśli przerost jest mniejszy niż 30 mm;
4) amiodaron powinien być wprowadzony u wszystkich pacjentów;
5) pacjenci z migotaniem przedsionków powinni być przewlekle leczeni doustnym antykoagulantem.
Prawidłowa odpowiedź to:

85-letnia pacjentka straciła nagle przytomność w trakcie oglądania telewizji. Według rodziny utrata przytomności trwała około 3 minut. W trakcie incydentu chora nie oddychała i miała sine wargi. Pełny powrót świadomości nastąpił przed przyjazdem karetki pogotowia. Zespół pogotowia ratunkowego stwierdził prawidłowe wartości ciśnienia tętniczego, rytm zatokowy 80/min, z odstępem PQ 300 ms i blokiem lewej odnogi pęczka Hisa. Jaka jest najbardziej prawdopodobna przyczyna omdlenia?

60-letni pacjent z pozawałową niewydolnością serca i wszczepionym CRT-D InSync Sentry przed dwoma laty zgłosił się z powodu aktywacji alarmu wzrostu wskaźnika impedancji śródklatkowej. Chory jest intensywnie leczony farmakologicznie w sposób optymalny od wielu miesięcy. Wyniki kontroli CRT-D w Poradni Rozruszników Serca wykazały: wzrost wskaźnika impedancji powyżej 60 ohm/dobę, 99% stymulacji dwukomorowej, przyspieszenie częstości dziennej i nocnej rytmu, prawidłowe pomiary elektrod znajdujących się w prawej komorze i prawym przedsionku, opór elektrody lewokomorowej powyżej 2000 ohm, brak skutecznej stymulacji lewokomorowej. W tym przypadku zalecisz:

Chory lat 44, szczupły, niepalący z rozpoznanym ogniskowym pierwotnym migotaniem przedsionków. U pacjenta napady migotania przedsionków były wyzwalane seriami pobudzeń nadkomorowych. Cykl fal migotania wynosił 160 ms. Pacjent wysoce objawowy, ze znacznie pogorszoną jakością życia. Napady migo-tania przedsionków ustępują bez kardiowersji. W badaniu echokardiograficznym wielkość lewego przedsionka wynosiła 38 mm. Chory otrzymywał propafenon, a ostatnio biosotal. Leki okazały się nieskuteczne. Opis powyższego chorego stanowi:

Zostajesz wezwany przez lekarza dyżurnego izby przyjęć do pacjenta z wszczepionym przed miesiącem kardiowerterem-defibrylatorem serca. U chorego w elektrokardiogramie rejestruje się oporny na leki (Amiodaron, Xylokaina) nawracający, utrwalony częstoskurcz komorowy o częstości 165 uderzeń na minutę. Ponieważ brak jest interwencji kardiowertera-defibrylatora, lekarz dyżurny obawia się, że wszczepione urządzenie nie funkcjonuje prawidłowo. Który z poniższych problemów stanowi najprawdopodobniej przyczynę obecnego stanu pacjenta?

Lekarz rejonowej poradni ogólnej powinien skierować chorego z rozrusznikiem serca do pracowni kontroli stymulatorów w trybie natychmiastowym w przypadku:
1) objawowej bradyarytmii w następstwie zaburzeń stymulacji lub sterowania;
2) całkowitego wyczerpania baterii rozrusznika serca;
3) objawowej tachyarytmii związanej z funkcjonowaniem stymulatora;
4) obniżenia częstości podstawowej i/lub magnetycznej o 5%;
5) zaczerwienia i bolesności w okolicy loży rozrusznika serca bez podwyższonej ogólnej temperatury ciała.
Prawidłowa odpowiedź to:

Chory lat 65, z utrwalonym trzepotaniem przedsionków oraz stabilną chorobą wieńcową, który w trakcie hospitalizacji został poddany zabiegowi przezskórnej angioplastyki wieńcowej z wszczepieniem niepokrywanego stentu metalowego, powinien przy wypisie ze szpitala otrzymywać:

We wrześniu 2009 roku opublikowano wyniki badania RE-LY, w którym porównywano skuteczność i bezpieczeństwo leczenia warfaryną oraz dabigatranem u pacjentów z migotaniem przedsionków. Prawdziwe są stwierdzenia:
1) dabigatran jest doustnym, bezpośrednim inhibitorem trombiny;
2) dabigatran jest doustnym, bezpośrednim inhibitorem czynnika Xa;
3) dabigatran w prewencji powikłań zatorowo-zakrzepowych był stosowany raz dziennie;
4) dabigatran w prewencji powikłań zatorowo-zakrzepowych był stosowany dwa razy dziennie;
5) leczenie dabigatranem w dawce 110 mg równie skutecznie jak warfaryna zapobiegało wystąpieniu udaru mózgu, wiązało się natomiast z istotną redukcją ryzyka powikłań krwotocznych;
6) w grupie chorych otrzymujących dabigatran w dawce 150 mg obserwowano znamiennie większą częstość występowania udarów krwotocznych niż w grupie leczonej warfaryną.
Prawidłowa odpowiedź to:

Zgodnie z obowiązującymi wytycznymi Europejskiego Towarzystwa Kardiologicznego w ramach wstępnych badań laboratoryjnych u chorego z typowymi dolegliwościami dławicowymi podczas wysiłków związanych z rekreacją oraz cięższymi pracami fizycznymi należy oznaczyć w surowicy:

Chory lat 68, z utrwalonym migotaniem przedsionków oraz po zabiegu wszczepienia mechanicznej protezy zastawkowej w ujściu mitralnym, wymaga ekstrakcji dwóch zębów. Jakie powinno być postępowanie dotyczące prewencji incydentów zatorowo-zakrzepowych w okresie okołozabiegowym u tego chorego?

Do ostrego zawału serca z uniesieniem odcinka ST u 23-letniej, opóźnionej umysłowo chorej najprawdopodobniej doszło w przebiegu:

Najczęstsza przyczyna prowadząca do rozwoju nadciśnienia złośliwego to:

Najczęstszym źródłem przerzutów nowotworowych do serca jest:

Wszystkie poniższe stwierdzenia dotyczące postępowania w pierwotnym nadciśnieniu tętniczym są prawdziwe, z wyjątkiem:

Za metodę najbardziej przydatną w diagnostyce guza chromochłonnego uważa się:

Odpowiednie przygotowanie pacjenta do operacji guza chromochłonnego nadnerczy wymaga:

Kryteria pozwalające na rozpoznanie kardiomiopatii takotsubo według Mayo-Clinic to:
1) przemijająca hipokineza, akineza lub dyskineza środkowych, koniuszkowych segmentów lewej komory, rozciągająca się poza obszar unaczynienia jednej tętnicy wieńcowej;
2) zwiększenie objętości końcowoskurczowej i końcoworozkurczowej lewej komory w badaniu echokardiograficznym;
3) brak istotnych hemodynamicznie zmian w tętnicach wieńcowych;
4) nowe zmiany w zapisie EKG pod postacią uniesienia odcinka ST lub odwrócenia załamków T lub wzrost stężenia troponiny;
5) obecność przerostu i przeciążenia lewej komory w EKG;
6) wykluczenie obecności guza chromochłonnego i zapalenia mięśnia sercowego.
Prawidłowa odpowiedź to:

Częstoskurcz komorowy zależny od katecholamin:

Czynnikiem zwiększającym ryzyko wystąpienia miopatii po zastosowaniu statyny nie jest:

U chorego z kardiomiopatią rozstrzeniową, przebytym migotaniem komór, EF 30%, NYHA III przy optymalnej farmakoterapii, z zachowanym rytmem zatokowym, z czasem trwania zespołu QRS 0.10 s postępowaniem z wyboru jest:

Grelina należy do hormonów, które są odpowiedzialne za kontrolowanie masy ciała. Które stwierdzenia dotyczące roli tego hormonu są prawdziwe?
1) w ok. 60-70% jest uwalniana jest z komórek trzonu i dna żołądka i jest odpowiedzialna za zwiększanie łaknienia;
2) jej poziom jest najczęściej obniżony u osób otyłych;
3) zwiększa rzut serca;
4) podnosi poziom tlenku azotu i ma działanie naczyniorozszerzające;
5) ma działanie przeciwzapalne.
Prawidłowa odpowiedź to:

Ponieważ w badaniach laboratoryjnych u pacjenta po PCI otrzymującego skojarzone leczenie aspiryną i klopidogrelem stwierdzono podwyższoną reaktywność płytek krwi, która może być czynnikiem ryzyka zakrzepicy w stencie DLATEGO celowe jest, zgodne z europejskimi wytycznymi, zwiększenie dawki klopidogrelu do 150 mg na dobę lub zamiana klopidogrelu na prasugrel.

62-letni mężczyzna z nadciśnieniem tętniczym rozpoznanym od 8 lat, leczonym regularnie od 5 lat amlodypiną, bez innych schorzeń i dolegliwości, zgłosił się na okresową konsultację. Stwierdzono: Ciśnienie tętnicze 160/80 mmHg na obu ramionach. Tętno 70/ min. W badaniu osłuchowym serca i płuc bez istotnych odchyleń. W badaniu palpacyjnym brzucha tętniący guz w rzucie aorty. W EKG rytm zatokowy i całkowity blok lewej odnogi pęczka Hisa. W badaniu ultrasonograficznym jamy brzusznej tętniak podnerkowy aorty brzusznej o średnicy 50 mm. Jaki będzie prawidłowy kolejny krok w diagnostyce i leczeniu tego pacjenta?

Ze względu na swoje działanie hamujące na cytochrom P450 2C9 amiodaron może wchodzić w interakcję z następującymi statynami:
1) fluwastatyną;         4) atorwastatyną;
2) prawastatyną;         5) rosuwastatyną.
3) simwastatyną;
Prawidłowa odpowiedź to:

Doustne leki przeciwzakrzepowe wchodzą w istotne interakcje z innymi lekami oraz z niektórymi pokarmami. Wysokie prawdopodobieństwo nasilenia działania doustnych antykoagulantów oraz zwiększenia ryzyka krwawienia mają następujące substancje:
1) atorwastatyna;       4) propafenon;
2) metronidazol;       5) ryfampicyna;
3) amiodaron;         6) awokado.
Prawidłowa odpowiedź to:

Kobieta lat 68, z wywiadem zawału serca ściany dolnej przed 2 laty, z nadciśnieniem tętniczym, została wypisana 2 tygodnie temu ze szpitala, gdzie była hospitalizowana z powodu objawów niewydolności serca. W badaniu echokardiograficznym frakcja wyrzutowa lewej komory wynosiła 25%. Pacjentkę wypisano na leczeniu: metoprolol 50 mg, ramipril 2.5 mg, digoksyna 0,1 mg, furosemid 80 mg, hydrochlorotiazyd 25 mg, simwastatyna 20 mg, 0,6 g KCl oraz kwas acetylsalicylowy 75 mg na dobę. Zgłosiła się obecnie do lekarza z powodu objawów o charakterze zawrotów głowy, łatwej męczliwości od kilku dni. Zwróciła też uwagę na zmniejszoną diurezę. W badaniach dodatkowych: sód 148 mmol/l, potas 3,8 mmol/l, chlorki 88 mmol/l, dwuwęglany 41 mmol/l, kreatynina 192 µmol/l, glukoza 5,9 mmol/l. Który z leków przyjmowanych przez pacjentkę może być odpowiedzialny za występujące objawy i zmiany w badaniach dodatkowych?

W czasie próby Valsalvy głośnieją szmery wysłuchiwane w:

Różnicę potencjałów pomiędzy lewą kończyną dolną a prawą kończyną górną w zapisie EKG mierzy odprowadzenie:

W zespole wydłużonego QT należy unikać:
1) sportów wyczynowych;
2) stosowania β-adrenolityków;
3) podawania amiodaronu;
4) stosowania leków zmniejszających stężenie potasu lub magnezu;
5) podawania salbutamolu i orcyprenaliny.
Prawidłowa odpowiedź to:

Umiarkowaną niedomykalność zastawki półksiężycowatej aorty rozpoznajemy w badaniu echokardiograficznym w sytuacji gdy efektywne pole powierzchni ujścia niedomykalności (ERO) wynosi:

Dla rodzinnej hiperchylomikronemii charakterystyczne jest:
1) wysokie stężenie trójglicerydów;
2) defekt lipazy lipoproteinowej;
3) chylomikrony i VLDL nie ulegają hydrolizie;
4) nawracające zapalenia trzustki;
5) występowanie żółtaków.
Prawidłowa odpowiedź to:

Przeciwwskazaniem do chirurgicznej endarterektomii tętnicy szyjnej wewnętrznej jest:
1) objawowe zwężenie tętnicy > 70% jej światła;
2) bezobjawowe zwężenie > 60-70% u chorych kwalifikowanych do pomostowania aortalno-wieńcowego;
3) bezobjawowe zwężenie > 70-80%;
4) niedrożność tętnicy;
5) świeży udar mózgu.
Prawidłowa odpowiedź to:

U chorego ze stabilną chorobą wieńcową w klasie dławicy CCS II, bez objawów niewydolności serca oraz kamicą pęcherzyka żółciowego bez ostrych objawów w okresie ostatnich 2 miesięcy planowany jest zabieg chirurgiczny wycięcia pęcherzyka żółciowego. Konsultujący kardiolog powinien zalecić:

Zwiększony rzut serca może wystąpić w przebiegu:
1) niedokrwistości;         4) choroby kości Pageta;
2) przetoki tętniczo-żylnej;       5) akromegalii.
3) tyreotoksykozy;
Prawidłowa odpowiedź to:

Regularny częstoskurcz z wąskimi zespołami QRS u pacjenta z jawnym zespołem WPW może być:
1) częstoskurczem przedsionkowym z przewodzeniem AV drogą dodatkową;
2) migotaniem przedsionków z przewodzeniem AV drogą fizjologiczną;
3) antydromowym częstoskurczem z dużą pętlą reentry;
4) ortodromowym częstoskurczem z dużą pętlą reentry;
5) częstoskurczem węzłowym nawrotnym z przewodzeniem AV drogą fizjologiczną.
Prawidłowa odpowiedź to:

Czynnikami ryzyka nagłego zgonu sercowego u pacjentów z kardiomiopatią przerostową są:
1) grubość przegrody międzykomorowej > 30 mm;
2) nietrwały częstoskurcz komorowy w rejestracji holterowskiej;
3) wiek > 50 lat;
4) gradient ciśnienia w drodze odpływu lewej komory > 30 mmHg;
5) spadek tętna w czasie próby wysiłkowej.
Prawidłowa odpowiedź to:

Efektywność skurczu lewej i prawej komory serca zależy od wielu czynników. Jednym z nich jest wzajemna zależność obu komór wynikająca ze skurczu przegrody międzykomorowej oraz wspólnych dla obu komór włókien mięśniowych. Jaka procentowa ilość objętości wyrzutowej komory prawej zależy od skurczu komory lewej?

Rozpoznanie arytmogennej kardiomiopatii prawej komory u osoby wyczynowo uprawiającej sport:
1) stanowi wskazanie do implantacji kardiowertera defibrylatora;
2) stanowi przeciwwskazanie dla uprawiania sportu wyczynowego;
3) stanowi wskazanie do włączenia leków antyarytmicznych;
4) stanowi wskazanie do ablacji ogniska zaburzeń rytmu serca i/lub implantacji kardiowertera defibrylatora;
5) wymaga szczegółowej oceny czynników ryzyka przed podjęciem leczenia.
Prawidłowa odpowiedź to:

Do typowych odległych następstw korekcji tetralogii Fallota zalicza się:
1) niedomykalność zastawki pnia płucnego;   4) niedomykalność zastawki
2) komorowe zaburzenia rytmu;        mitralnej;
3) blok lewej odnogi pęczka Hisa;     5) nawracające obrzęki płuc.
Prawidłowa odpowiedź to:

Anomalia Ebsteina charakteryzuje się:
1) przemieszczeniem płatka przegrodowego i tylnego zastawki trójdzielnej wgłąb prawej komory;
2) częstą komunikacją międzyprzedsionkową;
3) poszerzeniem lewej komory z zachowaną funkcją;
4) nieprawidłową funkcją zastawki trójdzielnej;
5) zaburzeniami przewodnictwa przedsionkowo-komorowego i blokiem górnej wiązki lewej odnogi pęczka Hisa.
Prawidłowa odpowiedź to:

18-letni bezobjawowy chory diagnozowany z powodu przypadkowo stwierdzonego szmeru skurczowego, wyrzutowego, nad podstawą serca, 2/6 w skali Levine’a. W spoczynkowym EKG rytm zatokowy, rsr’ w V1-V2. RTG klatki piersiowej uwypuklony pień płucny, poszerzone tętnice płucne, płucny rysunek naczyniowy widoczny obwodowo, prawa komora nadmiernie przylega do mostka na zdjęciu bocznym. W przezklatkowym badaniu echokardiograficznym spodziewany obraz to:

24-letnia kobieta konsultowana przez kardiologa w 6 tygodniu ciąży z powodu szmeru nad sercem stwierdzonego przez ginekologa. Do tej pory nie leczona, bez dolegliwości, prowadzi zwykły tryb życia. W badaniu echo zastawkowe zwężenie dwupłatkowej zastawki aortalnej, AVA 1,2 cm², średni gradient przez zastawkę 35 mmHg, mała niedomykalność aortalna, lewa komora 49 mm w rozkurczu, prawidłowa grubość mięśnia lewej komory, EF 72%, aorta wstępująca 40 mm. Nie stwierdzono innych wad serca.
Zalecenia kardiologiczne to:

Zespół Eisenmengera:
1) stanowi późne, częste powikłanie przecieku wewnątrzsercowego na tle izolowanego ubytku przegrody międzykomorowej lub międzyprzedsionkowej;
2) jest wskazaniem do regularnych krwioupustów w celu utrzymania hematokrytu < 65%;
3) jest przeciwwskazaniem do doustnego podawania żelaza;
4) cechuje się wysokim naczyniowym oporem płucnym w przebiegu wady z przeciekiem na poziome serca i/lub dużych pni tętniczych;
5) w leczeniu farmakologicznym wykorzystuje się antagonistów endoteliny.
Prawidłowa odpowiedź to:

U 24-letniego mężczyzny, który uprawia wyczynowo siatkówkę, przypadkowo stwierdzono dwupłatkową zastawkę aortalną, małą niedomykalność zastawki bez zwężenia, aorta w najszerszym miejscu 30 mm. Poza tym badanie prawidłowe. Wywiad rodzinny ujemny dla chorób serca. Pacjentowi należy:

U 25-letniego mężczyzny po korekcji tetralogii Fallota w 8 roku życia, z niewielkim ograniczeniem wysiłku i sporadycznymi kołataniami serca, stwierdzono w badaniu przedmiotowym mruk skurczowy i holosystoliczny szmer przy lewym brzegu mostka. W badaniu echokardiograficznym rekanalizacja w górnym biegunie łaty, duża niedomykalność zastawki trójdzielnej wskutek poszerzonego pierścienia zastawki. Prawa komora poszerzona do 50 mm. Mała niedomykalność zastawki pnia płucnego, maksymalny gradient skurczowy 38 mmHg. RVSP 80 mmHg. Ciśnienie systemowe w pomiarze metodą Korotkowa 110/80 mmHg. Proponowane postępowanie to:

Zastawka trójdzielna:
1) zawsze łączy prawy przedsionek z prawą komorą;
2) może kierować cały spływ z prawego przedsionka do lewej komory;
3) w warunkach prawidłowych jej pierścień jest poniżej mitralnego (jest bliżej koniuszka);
4) w warunkach prawidłowych ma mniejszą powierzchnię niż zastawka mitralna;
5) w wrodzonym skorygowanym przełożeniu pni tętniczych (cc-TGA) pełni rolę systemowej zastawki przedsionkowo-komorowej.
Prawidłowa odpowiedź to:

28-letnią kobietę po przebytych trzech poronieniach o niewyjaśnionej przyczynie skierowano do szpitala z powodu rozpoznania zatorowości płucnej. Przed rozpoczęciem leczenia w badaniach laboratoryjnych stwierdzono podwyższone stężenie D-dimeru oraz małopłytkowość. Które z poniższych stwierdzeń jest prawdziwe?

Tętnicze nadciśnienie płucne może wystąpić w przebiegu następujących chorób:
1) zakażenie HIV;     4) schistosomatoza;
2) choroby tkanki łącznej;   5) przewlekłe niedokrwistości hemolityczne.
3) wrodzone wady serca;
Prawidłowa odpowiedź to:

Bezwzględnym przeciwwskazaniem do zastosowania fibrynolizy w świeżym zawale serca z przetrwałym uniesieniem ST jest:

Prawidłowa dawka tenekteplazy dla 85-kilogramowego mężczyzny ze świeżym zawałem serca z przetrwałym uniesieniem ST wynosi:

Osoba nie leczona reperfuzyjnie w świeżym zawale serca z przetrwałym uniesieniem ST, według zaleceń europejskich z 2008 roku, otrzymać powinna:

Osoba nie leczona fibrynolitycznie i nie zakwalifikowana do leczenia inwazyjnego w świeżym zawale serca z przetrwałym uniesieniem ST, spośród leków przeciwkrzepliwych otrzymać może według zaleceń europejskich:
1) heparynę niefrakcjonowaną;         4) enoksaparynę;
2) riwaroksaban;           5) fondaparinux;
3) dowolną heparynę drobnocząsteczkową;     6) biwalirudynę.
Prawidłowa odpowiedź to:

Według zaleceń europejskich z 2008 roku, nawet po skutecznym leczeniu fibrynolitycznym świeżego zawału serca z przetrwałym uniesieniem ST, zaleca się wykonanie badania koronarograficznego:

Spośród poniższych, w terapii ostrej niewydolności lewokomorowej stopnia II, III i IV w skali Killipa w świeżym zawale serca z przetrwałym uniesieniem ST, znajduje zastosowanie:

W leczeniu wstrząsu kardiogennego w przebiegu świeżego zawału serca z przetrwałym uniesieniem ST, w I klasie zaleceń znajduje się:

Postępowaniem najbardziej rekomendowanym i najszerzej zweryfikowanym w przypadku utrwalonego, monomorficznego częstoskurczu komorowego opornego na kardiowersję u hemodynamicznie niestabilnego pacjenta w ostrej fazie zawału serca jest według aktualnych wytycznych:

Wśród dożylnych leków antyarytmicznych wymienionych w zaleceniach europejskich dotyczących świeżego zawału serca z przetrwałym uniesieniem ST nie ma:

W rutynowej terapii świeżego zawału serca z przetrwałym uniesieniem ST nie należy (III klasa wskazań) stosować:

Szczepienie przeciwgrypowe po zawale serca z przetrwałym uniesieniem ST zaleca się:

U chorych po zawale serca z przetrwałym uniesieniem ST zaleca się:

Według najnowszych zaleceń dotyczących zatorowości płucnej, za silny czynnik predysponujący do zakrzepicy żylnej uważa się:

Do trzech najczęstszych objawów klinicznych w zatorowości płucnej, która nie została następnie potwierdzona, zalicza się:

Pacjenta z podejrzeniem wstępnym zatorowości płucnej, ocenionego na 7 punktów w skali Wellsa i 11 punktów w skali genewskiej uznasz za osobę:

Do zalecanych substancji trombolitycznych stosowanych w zatorowości płucnej nie należy:

W przypadku stosowania fondaparinuxu jako terapii zatorowości płucnej u 110-kilogramowego mężczyzny, rekomendowane dawkowanie powinno wynosić:

U pacjenta leczonego z powodu zatorowości płucnej wlewem z heparyny niefrakcjonowanej pod kontrolą czasu aPTT, po otrzymaniu wyniku w brzmieniu „aPTT 82 sek”, powinno się:

U stabilnego klinicznie pacjenta po przebytym pierwszym w życiu epizodzie niegroźnej zatorowości płucnej, bez innych schorzeń i obciążeń, u którego przyczyna epizodu była wtórna do przejściowego czynnika ryzyka, prewencyjne doustne leczenie przeciwkrzepliwe:

Spośród poniższych badań inwazyjnych, które można by teoretycznie wykonać u kobiety w ciąży, z zatorowością płucną, największą dawkę promieniowania zaabsorbuje płód w przypadku przeprowadzenia:

Trombocytopenia poheparynowa typu 2 (HIT 2):

Infekcyjne zapalenie wsierdzia:

Negatywne wyniki posiewów bakteryjnych z krwi uzyskuje się zawsze, jeżeli patogenem odpowiedzialnym za infekcyjne zapalenie wsierdzia jest:

Bazując na zmodyfikowanych kryteriach Duke’a, infekcyjne zapalenie wsierdzia można uznać za pewne, jeżeli stwierdza się:

Czynnikiem złego rokowania w przypadku infekcyjnego zapalenia wsierdzia jest:

W przypadku infekcyjnego zapalenia wsierdzia spowodowanego jednym z gatunków mykoplazmy (Mycoplasama spp.), proponuje się antybiotykoterapię polegającą na podawaniu:

Wstępne, empiryczne leczenie infekcyjnego zapalenia wsierdzia (przed identyfikacją patogenu odpowiedzialnego) na sztucznej zastawce, wszczepionej ponad rok temu, powinno obejmować podawanie:

Pilny zabieg kardiochirurgiczny należy przeprowadzić w każdym przypadku (I klasa zaleceń) u pacjenta z infekcyjnym zapaleniem wsierdzia oraz:

Ostra niewydolność nerek w przebiegu infekcyjnego zapalenia wsierdzia:

Spośród czynników, które zwiększają ryzyko nawrotu infekcyjnego zapalenia wsierdzia (IZW) wymienia się:

W przypadku zespołów chorobowych o typie CDRIE (ang. cardiac device-related infective endocarditis) rekomendowane jest obecnie w I klasie zaleceń:

Prawostronne infekcyjne zapalenie wsierdzia (IZW):

Kwalifikacja do leczenia operacyjnego prawostronnego infekcyjnego zapalenia wsierdzia (IZW) powinna być rozważona:

Nieprawdą jest, że w obrazie infekcyjnego zapalenia wsierdzia (IZW) u osób po 70. roku życia zwraca uwagę:

Jeżeli w trakcie infekcyjnego zapalenia wsierdzia (IZW) nastąpi krwawienie wewnątrzczaszkowe jako powikłanie tej choroby:

U każdego pacjenta z tętniczym nadciśnieniem płucnym, rekomenduje się obecnie co 3-6 miesięcy wykonywanie:

Typowymi odchyleniami badań laboratoryjnych w niewydolności serca są:
1) hiponatremia;     4) wzrost stężenia troponin;
2) wzrost NT-proBNP;     5) wzrost aktywności aminotransferaz.
3) niedokrwistość;
Prawidłowa odpowiedź to:

Infekcyjne zapalenie wsierdzia należy podejrzewać w wymienionych przypadkach:
1) nowy szmer niedomykalności zastawkowej;
2) incydenty zatorowe o nieznanej przyczynie;
3) gorączka u chorego z wywiadem zastawkowej lub wrodzonej wady serca;
4) gorączka u chorego ze wszczepionym sztucznym stymulatorem serca;
5) posocznica o nieznanej przyczynie.
Prawidłowa odpowiedź to:

U chorego z zatorowością płucną wysokiego ryzyka wczesnego zgonu obecne są:
1) wstrząs;
2) wykładniki dysfunkcji prawej komory w badaniu echokardiograficznym;
3) podwyższone poziomy markerów uszkodzenia mięśnia serca;
4) prawidłowe wartości ciśnienia systemowego;
5) hipotonia.
Prawidłowa odpowiedź to:

Czynnikami związanymi ze złym rokowaniem u pacjentów z infekcyjnym zapaleniem wsierdzia (IZW) są:
1) IZW sztucznej zastawki;   4) grzybicza etiologia IZW;
2) niewydolność nerek;     5) niska frakcja wyrzutowa lewej komory.
3) udar mózgu;
Prawidłowa odpowiedź to: