Egzamin PES / Kardiologia / wiosna 2009

Nadciśnienie tętnicze jest powszechnie stwierdzane u pacjentów po transplantacji nerek. W leczeniu farmakologicznym pacjenta po transplantacji nerek leczonego cyklosporyną A, mykofenolanem sodu oraz prednizonem zastosujesz w pierwszej kolejności:

Nadciśnienie tętnicze jest powszechnie stwierdzane u pacjentów z przewlekłymi chorobami nerek. Jednym z podstawowych celów leczenia nadciśnienia tętniczego u tych chorych jest spowolnienie postępu przewlekłej choroby nerek. Dlatego powszechne zastosowanie w leczeniu u tych pacjentów znalazły inhibitory konwertazy i antagoniści receptora angiotensyny II. Rozpoczynając leczenie lekami z tych grup szczególnie u pacjentów z przewlekłą chorobą nerek należy:

U chorych z schyłkową niewydolnością nerek leczonych hemodializami w przypadku nadciśnienia tętniczego podstawą dobrej jego kontroli jest:

25-letnia kobieta choruje na przewlekłe kłębuszkowe zapalenie nerek, oraz ma nadciśnienie tętnicze. Z powodu podwyższonego nadciśnienia tętniczego jest leczona enalaprilem w dawce 2 x 10 mg. Ciśnienie tętnicze jest dobrze kontrolowane - 120/80 mmHg, kreatynina wynosi 0.8mg/dl, w moczu stwierdza się jedynie niewielką erytrocyturię. Pacjentka pragnie zajść w ciążę. W tej sytuacji należy w leczeniu:

W diagnostyce nadciśnienia tętniczego wtórnego obecnie bardzo często jest stosowany rezonans magnetyczny. W badaniu tym bardzo często jako środek kontrastowy używane są związki zawierające gadolin. Wykonanie tego badania u pacjenta z przewlekłą choroba nerek i kreatyniną 3 mg/dl może spowodować:

Określenie aktywności reninowej osocza we krwi żylnej poszczególnych nerek jest:

Zalecane wartości ciśnienia tętniczego u chorego z niewydolnością nerek i białkomoczem według zaleceń Polskiego Towarzystwa Nadciśnienia Tętniczego z 2008 roku powinny wynosić:

60-letni pacjent z miażdżycą kończyn dolnych zgłosił się do lekarza rodzinnego z powodu bólów głowy. W wykonanym pomiarze ciśnienia tętniczego stwierdzono wysokie jego wartości-180/120mmHg. W wykonanych badaniach laboratoryjnych nie stwierdzono zmian ze strony nerek (kreatynina 1.12 mg/dl, w moczu nie stwierdzono obecności białka ani erytrocytów, stężenie K 4.5mmol/l). Lekarz zastosował w leczeniu peryndopril w dawce 5mg. Po 10 dniach pacjent przybył na wizytę kontrolną. Ciśnienie tętnicze wynosiło 140/100 mmHg, w badaniach laboratoryjnych stwierdzono wzrost stężenia kreatyniny 3.2 mg/dl. U tego pacjenta należy podejrzewać iż przyczyną nadciśnienia tętniczego jest:

U chorego z nadciśnieniem tętniczym stwierdzono policytemię (nadkrwistość). Może to nasuwać podejrzenie:

Wskazaniem do leczenia operacyjnego niedomykalności zastawki aortalnej u chorych bezobjawowych jest:
1) ciężka niedomykalność zastawki aortalnej ze spoczynkową frakcją wyrzutową lewej komory ≤ 60%;
2) ciężka niedomykalność zastawki aortalnej z wymiarem końcoworozkurczowym lewej komory > 70 mm;
3) ciężka niedomykalność zastawki aortalnej z wymiarem końcowoskurczowym lewej komory > 55 mm;
4) poszerzenie opuszki aorty ≥ 50 mm niezależnie od stopnia ciężkości niedomykalności zastawki aortalnej;
5) poszerzenie opuszki aorty ≥ 50 mm u chorych z zastawką aortalną dwupłatkową niezależnie od stopnia ciężkości niedomykalności zastawki aortalnej.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wskazania do leczenia operacyjnego ciężkiej przewlekłej organicznej niedomykalności zastawki dwudzielnej występują w grupie chorych:
1) objawowych z frakcją wyrzutową lewej komory > 30% i wymiarem końcowoskurczowym lewej komory < 55 mm;
2) bezobjawowych z frakcją wyrzutową lewej komory ≤ 60%;
3) bezobjawowych z wymiarem końcowoskurczowym lewej komory < 45 mm;
4) bezobjawowych z prawidłową funkcją lewej komory i migotaniem przedsionków lub nadciśnieniem płucnym;
5) objawowych z frakcją wyrzutową lewej komory < 30% poddającą się leczeniu farmakologicznemu oraz brakiem możliwości wykonania zabiegu naprawczego.
Prawidłowa odpowiedź to:

Ocena fizjologiczna istotności zwężenia w tętnicy wieńcowej może być wykonana w pracowni inwazyjnej przy pomocy:

U chorego wykonano inwazyjną ocenę istotności niedomykalności mitralnej. Wyliczona z wentrykulogramu objętość końcoworozkurczowa wynosi 160 ml a końcowoskurczowa 60 ml. Rzut minutowy wyliczony metodą Ficka wynosi 4,8 L /min przy częstości rytmu 60/min. Obliczona frakcja niedomykalności wynosi:

W pierwszej klasie wskazań do wykonania biopsji endomiokardialnej należą:
1) nowo powstała niewydolność serca 2 tygodnie do 3 miesięcy od wystąpienia, z poszerzeniem LV i komorowymi zaburzeniami rytmu, blokiem p-k II i III stopnia lub brak reakcji na typowe leczenie w ciągi 1-2 tygodni;
2) niewydolność serca trwająca ponad 3 miesiące z poszerzeniem LV i nowymi zaburzeniami rytmu, blokiem p-k II i III stopnia lub brak reakcji na typowe leczenie w ciągu 1-2 tygodni;
3) niewydolność serca w razie podejrzenia kardiomiopati po antracyklinie;
4) nowo powstała niewydolność serca trwająca poniżej 2 tygodnie z LV prawidłowej wielkości lub poszerzoną i niestabilnością hemodynamiczną;
5) niewydolność serca w przebiegu kardiomiopatii rozstrzeniowej niezależnie od czasu trwania w razie podejrzenia reakcji alergicznej i/lub z eozynofilią.
Prawidłowa odpowiedź to:

Do uznanych czynników zwiększonego ryzyka wystąpienia kardiomiopatii okołoporodowej zalicza się:
1) starszy wiek kobiet (> 30 lat);       4) niedowagę;
2) młody wiek kobiet (< 20 lat);       5) ciążę mnogą.
3) nadciśnienie tętnicze;
Prawidłowa odpowiedź to:

W badaniu holterowskim u pacjenta z omdleniami w wywiadzie stwierdzono epizod migotania przedsionków. Po ustąpieniu arytmii wystąpiła pauza 3,28 sekund, po której powrócił rytm zatokowy. W próbie wysiłkowej osiągnięto limit tętna należny dla wieku. Preferowaną metodą stymulacji u tego pacjenta jest:

Wskaż, w których przypadkach pacjentów z przebytym napadem migotaniem przedsionków należy stosować przewlekłe doustne leczenie przeciwkrzepliwe:
1) przypadek 1 - napad migotania przedsionków trwający od 16 godzin, nadczynność tarczycy, stan po wymianie zastawki aortalnej na sztuczną protezę biologiczną;
2) przypadek 2 - angioplastyka wieńcowa u chorego w 78 roku życia, stan po wszczepieniu kardiowertera-defibrylatora z funkcją stymulacji resynchronizującej, astma oskrzelowa;
3) przypadek 3 - otyłość, cukrzyca typu 2, wiek 64 lat, żylaki kończyn dolnych;
4) przypadek 4 - przebyte krwawienie z wrzodu żołądka w wywiadzie, pozawałowa niewydolność serca, nadciśnienie tętnicze;
5) przypadek 5 - przebyte infekcyjne zapalenie wsierdzia, stan po pomostowaniu aortalno-wieńcowym oraz resekcji tętniaka lewej komory, stan po implantacji kardiowertera-defibrylatora.
Prawidłowa odpowiedź to:

Chory 56 letni przyjęty został do oddziału kardiologii w stanie ogólnym ciężkim, z uczuciem szybkiego bicia serca, dusznością, bólem w klatce piersiowej oraz objawami wstrząsu. W badaniu EKG jednokształtny częstoskurcz komorowy 150/min. Na podstawie wywiadu i dokumentacji medycznej wiadomo że przebył zawał serca ściany dolnej 6 lat temu, 6 miesięcy temu angioplastyka pnia lewej tętnicy wieńcowej z powodu zawału bez uniesienia odcinka ST. Kilkukrotne próby kardiowersji elektrycznej skuteczne jedynie na kilka sekund a następnie nawrót ustawicznego częstoskurczu komorowego. W pilnie wykonanej koronarografii prawidłowy obraz wszczepionego stentu, zamknięta prawa tętnica wieńcowa z dobrym krążeniem obocznym, bez krytycznych zwężeń w pozostałych naczyniach. W badaniu ECHO sprzed miesiąca frakcja wyrzutowa lewej komory (EF) 25%, wymiar końcowo-rozkurczowy lewej komory (LVEDd) 60 mm; obecnie EF 15-20%, LVEDd 68mm, bez innych przyczyn wstrząsu. Zastosowane leczenie farmakologiczne wstrząsu kardiogennego bez efektu. Wybierz prawidłową kolejność postępowania:

Pacjent 52-letni uskarża się na kilkuminutowe kołatania serca od kilku miesięcy, zawsze związane z epizodami stresu lub dużą ilością pracy. Poza tym chory bezobjawowy (także w aspekcie bólów w klatce piersiowej), w badaniu fizykalnym w gabinecie lekarskim prawidłowa wartość ciśnienia tętniczego oraz tętna. W wywiadzie interwencja wieńcowa z implantacją stentu 3 lata temu z powodu dławicy niestabilnej oraz mostek mięśniowy zdiagnozowany wtedy w koronarografii. Aktualne badanie ECHO bez istotnego uszkodzenia funkcji lewej komory EF 60%, próba wysiłkowa ujemna. W badaniu holterowskim EKG jednorazowy epizod nieutrwalonego częstoskurczu komorowego 130/min., bez objawów, trwający 3 sekundy; w dniu badania holterowskiego bez epizodów kołatań serca. Wskaż twierdzenie prawidłowe odnośnie postępowania:

U osób powyżej 50 roku życia cechy zaburzonej relaksacji w fazie wczesnego napełniania lewej komory w echokardiograficznym badaniu doplerowskim wg. klasyfikacji ESC rozkurczowej niewydolności serca, charakteryzują się stosunkiem wartości skurczowego - S do rozkurczowego - D ( S/D ) przepływu w żyłach płucnych:

U chorych ze świeżym zawałem serca z przetrwałym uniesieniem ST, leczonych metodą pierwotnej przezskórnej angioplastyki wieńcowej, towarzyszącym leczeniem przeciwkrzepliwym powinna być, według najnowszych zaleceń:
1) heparyna;   2) enoksaparyna;   3) biwalirudyna;  4) fondaparinux.
Prawidłowa odpowiedź to:

Bazując na klasie zaleceń (I, IIa, IIb, III), jak i poziomie dowodów stojących za zaleceniami (A, B, C), preferencje dla poszczególnych inhibitorów receptora płytkowego GP IIb/IIIa, które mogą być stosowane w trakcie leczenia inwazyjnego świeżego zawału serca z przetrwałym uniesieniem ST, najlepiej obrazuje zależność:

Do bezwzględnych przeciwwskazań do zastosowania leczenia fibrynolitycznego w świeżym zawale serca z przetrwałym uniesieniem ST należy:

U chorego w dobrym stanie hemodynamicznym, bez bólu w klatce piersiowej, który otrzymał leczenie trombolityczne z powodu świeżego zawału serca z przetrwałym uniesieniem ST, a leczenie to okazało się skuteczne na podstawie elektrokardiograficznych i klinicznych cech reperfuzji:

W zakresie leczenia (w odróżnieniu od prewencji) zjawiska „no reflow” w inwazyjnej terapii świeżego zawału serca z przetrwałym uniesieniem ST, najnowsze standardy postępowania rekomendują:

W terapii wstrząsu kardiogennego (IV klasa Killipa) w przebiegu świeżego zawału serca z przetrwałym uniesieniem ST, najwyższą, I klasę zaleceń posiada zastosowanie:
1) terapii tlenem;
2) mechanicznego wspomagania wentylacji zgodnie z wynikami gazometrii;
3) dopominy;
4) dobutaminy;
5) kontrapulsacji wewnątrzaortalnej;
6) urządzeń wspomagających pracę lewej komory innych niż kontrapulsacja;
7) wczesnej rewaskularyzacji.
Prawidłowa odpowiedź to:

Do kontroli szybkiej częstości rytmu komór w obrębie migotania przedsionków, w przebiegu świeżego zawału serca z przetrwałym uniesieniem ST nie powinno się generalnie stosować:

Spośród dożylnych beta-adrenolityków wymienianych w zaleceniach dotyczących terapii świeżego zawału serca z przetrwałym uniesieniem ST, które mogą być stosowane, znajduje się:
1) atenolol;  2) propranolol;  3) metoprolol;  4) esmolol;  5) karwedilol.
Prawidłowa odpowiedź to:

W rutynowym leczeniu świeżego zawału serca z przetrwałym uniesieniem ST, nie zaleca się stosować (III klasa zaleceń):
1) azotanów;
2) dożylnych beta-adrenolityków;
3) mieszanki GIK (glukoza-insulina-potas);
4) nieselektywnych niesteroidowych leków przeciwzapalnych;
5) magnezu.
6) koksybów (niesteroidowe leki przeciwzapalne z grupy inhibitorów COX-2).
Prawidłowa odpowiedź to:

W prewencji wtórnej świeżego zawału serca z przetrwałym uniesieniem ST, najwyższej, I klasy zaleceń nie posiada:

Według zaleceń Europejskiego Towarzystwa Kardiologicznego z 2008 roku, pacjent po zawale serca z uniesieniem ST (STEMI), w przypadku współistnienia cukrzycy, powinien osiągnąć następujące, docelowe wartości: ciśnienia tętniczego krwi, LDL-cholesterolu oraz hemoglobiny glikowanej HbA1c:

Implantowalny kardiowerter-defibrymator należy zaszczepić u chorego po świeżym zawale serca z uniesieniem ST (STEMI):

Według aktualnych zaleceń, u chorego po świeżym zawale serca z uniesieniem ST (STEMI), który nie toleruje statyn i którego triglicerydy wynoszą >150 mg/dl, a HDL-cholesterol wynosi < 40 mg/dl, należy zastosować:

Kardiomiopatia poantracyklinowa:

Kardiotoksyczność obserwowana po terapii trastuzumabem (preparat Herceptin) u kobiet leczonych z powodu raka piersi:

Dotychczas raportowane, obserwowane w praktyce klinicznej powikłania sercowo-naczyniowe w trakcie terapii nowym lekiem onkologicznym - bewacizumabem (preparat Avastin) dotyczą najczęściej:

Spośród podanych poniżej schematów wielolekowej terapii skojarzonej raka piersi, największego ryzyka kardiotoksyczności spodziewać się można po terapii:

U kobiety po przebytym raku piersi (leczenie operacyjne, chemio- i radioterapia) w ramach kilkuletniej terapii hormonalnej stosuje się preparaty antyestrogenowe, spośród których największe ryzyko powikłań zatorowo-zakrzepowych związane jest z:

Według klasyfikacji amerykańskiej ACC/AHA, pacjentka po potencjalnie kardiotoksycznej chemioterapii, uzupełnionej radioterapią w przebiegu leczenia raka piersi, jeżeli nie ma cech klinicznych niewydolności serca i nie stwierdza się u niej dysfunkcji mięśnia sercowego w badaniu echokardiograficznym, może być zaliczona do:

Spośród biochemicznych badań diagnostycznych, pomagających w postawieniu rozpoznania niewydolności serca i/lub uwiarygodniających to rozpoznanie, najnowsze zalecenia postępowania w niewydolności serca wymieniają:
1) podwyższone stężenia BNP > 400 pg/ml;
2) stężenia NT-pro-BNP w zakresie 400-2000 pg/ml;
3) hiponatremię;
4) niewielkie podwyższenia stężeń troponiny;
5) niedokrwistość.
Prawidłowa odpowiedź to:

Za najbardziej istotny predykator złego rokowania w przewlekłej niewydolności serca, należy uznać:

Alkohol etylowy, w przypadku pacjentów z przewlekłą niewydolnością serca:
1) może wywoływać efekty inotropowo ujemne;
2) może wywoływać wzrosty ciśnienia tętniczego;
3) może wiązać się z epizodami arytmii;
4) powinien być całkowicie odstawiony.
Prawidłowa odpowiedź to:

Coroczne szczepienie przeciwko grypie zalecane jest u pacjentów z objawową, przewlekłą niewydolnością serca bez przeciwwskazań:

W zakresie zaleceń co do podróżowania osób z przewlekłą niewydolnością serca, prawdziwe jest, że:

Wśród przeciwwskazań do zastosowania antagonistów aldosteronu w przewlekłej niewydolności serca wymienia się w najnowszych zaleceniach wszystkie poniższe, z wyjątkiem:

Zaznacz zdanie prawdziwe, dotyczące kacheksji w przebiegu niewydolności serca:

Chory z ostrym zespołem wieńcowym bez przetrwałego uniesienia ST, którego ryzyko oszacowano na 80 punktów w skali GRACE, to osoba:

Mężczyzna ważący 90 kg, w terapii ostrego zespołu wieńcowego bez przetrwałego uniesienia ST może otrzymać jako leczenie przeciwkrzepliwe:

Definicja tzw. dużych krwawień w skali TIMI obejmuje m.in.:

W modelu, opracowanym na podstawie międzynarodowego rejestru GRACE, dotyczącym predyktorów ryzyka krwawienia u chorych z zawałem serca bez przetrwałego uniesienia ST (model wymieniany w zaleceniach), istotnymi statystycznie predyktorami okazały się:

Spośród podanych poniżej, lekiem, który nie wymaga dostosowywania dawki do stopnia niewydolności nerek w terapii ostrych zespołów wieńcowych jest:

Według ostatnich zaleceń dotyczących ostrych zespołów wieńcowych bez przetrwałego uniesienia ST, chory wymagający pilnej strategii inwazyjnej, to osoba:

Odnośnie oporności na leczenie przeciwpłytkowe i potencjalnych interakcji lekowych preparatów przeciwpłytkowych, zalecenia dotyczące ostrych zespołów wieńcowych bez przetrwałego uniesienia ST stwierdzają, że:

Przez „wczesną strategię inwazyjną” (ang. early) w odróżnieniu od strategii pilnej (ang. urgent) w terapii ostrych zespołów wieńcowych bez przetrwałego uniesienia ST rozumie się wykonanie koronarografii:

Trombocytopenia powstająca w tzw. mechanizmie HIT:

Kryteria rozpoznania zespołu metabolicznego stanowią:
1) obwód pasa u kobiet powyżej 88 cm, u mężczyzn powyżej102 cm;
2) obwód pasa u kobiet powyżej 92 cm, u mężczyzn powyżej100 cm;
3) stężenia trójglicerydów na czczo ³ 150 mg/dl;
4) stężenia trójglicerydów na czczo ³ 200 mg/dl;
5) stężenia HDL u kobiet < 50 mg/dl, u mężczyzn < 40 mg/dl;
6) stężenia HDL u kobiet < 55 mg/dl, u mężczyzn < 45 mg/dl;
7) ciśnienie tętnicze ³ 130/ ³ 85 mmHg;
8) ciśnienie tętnicze ³ 140/ ³ 90 mmHg;
9) stężenia glukozy na czczo ³ 100 mg/dl;
10) stężenia glukozy na czczo ³ 110 mg/dl.
Prawidłowa odpowiedź to:

U 58-letniego pacjenta z niezastawkowym migotaniem przedsionków, u którego stwierdza się cukrzycę i nadciśnienie tętnicze w leczeniu przeciwzakrzepowym zastosujesz:

Zespół Brugadów spowodowany jest następującymi mutacjami, a w jego diagnostyce wykonuje się następujące testy:
1) mutacja dotyczy genu HERG, kodującego funkcję kanału potasowego;
2) mutacja dotyczy genu SCN5A, kodującego funkcję kanału sodowego;
3) w celu diagnostycznym wykonuje się test z beta-adrenolitykami;
4) w celu diagnostycznym wykonuje się test z ajmaliną;
5) w celu diagnostycznym wykonuje się test z pilsikainidem.
Prawidłowa odpowiedź to:

U pacjenta z zespołem chorego węzła zatokowego i utratami przytomności o udokumentowanym związku z bradykardią zatokową, u którego nie występują zaburzenia przewodnictwa przedsionkowo-komorowego ani tachyarytmie nadkomorowe:
1) należy implantować stymulator AAIR (klasa I wskazań), rozważyć stymulator DDDR z funkcją redukcji stymulacji prawej komory MVP (klasa IIa wskazań);
2) należy implantować stymulator DDDR z MVP (klasa I wskazań), rozważyć stymulator AAIR (klasa IIa wskazań);
3) należy implantować stymulator AAIR lub DDDR z MVP (obie klasy zaleceń I);
4) należy rozważyć implantację stymulatora VDD, jeżeli nie wykazano niewydolności chronotropizmu (klasa IIa zaleceń);
5) należy rozważyć stymulator VVIR (klasa zaleceń IIa), jeżeli epizody bradykardii zatokowej < 40/min występują rzadziej niż przez 5% doby w 24-godzinnym badaniu holterowskim.
Prawidłowa odpowiedź to:

Inwazyjne badanie elektrofizjologiczne:
1) jest wskazane (klasa I zaleceń) u pacjentów po zawale serca z objawami sugerującymi arytmię, jak: kołatania serca, stany przedomdleniowe lub utraty przytomności;
2) jest wskazane (klasa I zaleceń) u pacjentów z chorobą niedokrwienną w celu diagnostyki częstoskurczów o szerokich zespołach QRS i nieznanym pochodzeniu;
3) powinno być rozważane (klasa IIA) u chorych z arytmogenną dysplazją prawej komory w celu oceny ryzyka nagłego zgonu sercowego;
4) powinno być rozważane (klasa IIa) u chorych z zespołem Brugadów po włączeniu do leczenia Chinidyny w celu oceny skuteczności leczenia;
5) powinno być rozważane (klasa IIa) u chorych z utratami przytomności,u których podejrzewa się brady- lub tachyarytmię, gdy ocena nieinwazyjna nie pozwala na ocenę mechanizmu utrat przytomności.
Prawidłowa odpowiedź to:

Do leków zalecanych (klasa wskazań I lub IIa) w celu farmakologicznej kardiowersji migotania przedsionków o czasie trwania ponad 7 dni należą:
1) Amiodaron;  2) Propafenon;  3) Dofetilid;  4) Flekainid;  5) Ibutilid.
Prawidłowa odpowiedź to:

Do przeciwwskazań do stosowania ACE-inhibitorów u chorych z CHF, zgodnie z wytycznymi ESC, nie należy:

Zgodnie z wytycznymi ESC, I klasa wskazań do chirurgicznego leczenia chorego z niedomykalnością zastawki aortalnej nie obejmuje chorych:

U 62-letniego pacjenta z niezastawkowym migotaniem przedsionków ze wskazaniami do leczenia antykoagulacyjnego, kontrolę wskaźnika INR należy wykonywać:
1) co 10 dni;
2) w początkowym okresie nie rzadziej niż co 7 dni;
3) w początkowym okresie co 14;
4) po stabilizacji wartości INR w zakresie terapeutycznym minimum1 raz w miesiącu;
5) po stabilizacji wartości INR w zakresie terapeutycznym minimum1 raz na kwartał.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wskaż nieprawidłowe progowe wartości ciśnienia tętniczego (mmHg) definiujące nadciśnienie tętnicze w zależności od metody pomiaru (ciśnienie skurczowe/ciśnienie rozkurczowe):

W profilaktyce infekcyjnego zapalenia wsierdzia konieczne jest zastosowanie leku przeciwbakteryjnego zarówno przed jak i po zabiegu:

Obrazowanie tętnic wieńcowych przy użyciu 64-rzędowej tomografii komputerowej uważa się za najbardziej optymalne do:

Według zaleceń European Society of Hypertension i European Society of Cardiology, nie zaleca się łączenia następujących leków w celu leczenia nadciśnienia tętniczego:

Wskaż stany, które mogą się wiązać z podwyższonym poziomem troponiny:
1) rozwarstwienie aorty;         4) sepsa;
2) blok przedsionkowo-komorowy;       5) udar.
3) niewydolność nerek;
Prawidłowa odpowiedź to:

W przypadku, gdy u chorych z migotaniem przedsionków leczonych przeciwkrzepliwie (cel INR: 2-3) dochodzi do niedokrwiennego udaru mózgu lub zatorowości układowej najlepiej jest:

Ciśnienie zaklinowania w tętnicy płucnej może nie oddawać prawidłowo ciśnienia końcowo rozkurczowego w lewej komorze serca w następujących sytuacjach:
1) zwężenie zastawki mitralnej;     4) niedomykalność zastawki płucnej;
2) niedomykalność zastawki aortalnej;   5) zwężenie zastawki trójdzielnej.
3) oddech wspomagany respiratorem;
Prawidłowa odpowiedź to:

Stratyfikacja ryzyka w przebiegu zatorowości płucnej opiera się na ocenie klinicznej (wstrząs lub hypotensja), ocenie funkcji prawej komory serca (dysfunkcja PK), oraz ocenie markerów uszkodzenia serca (podwyższone markery). Przypisz przedstawione poniżej scenariusze kliniczne do odpowiedniej grupy ryzyka:
1) bez wstrząsu i hipotensji, obecna dysfunkcja PK, obecne podwyższone markery;
2) wstrząs, obecna dysfunkcja PK, nieobecne podwyższone markery;
3) bez wstrząsu i hipotensji, nieobecna dysfunkcja PK, obecne podwyższone markery;
A) ryzyko niskie;  B) ryzyko pośrednie;  C) ryzyko wysokie.
Prawidłowa odpowiedź to:

55-letni mężczyzna, z tętniakiem aorty brzusznej, umiarkowanym uszkodzeniem lewej komory serca (frakcja wyrzutowa 30-50%), po zawale serca 1 miesiąc temu, bez innych obciążeń ma ryzyko według EUROSCORE związane z operacją kardiochirurgiczną:

Wskaż zaburzenia rytmu serca spotykane w czasie monitorowania holterowskiego u klinicznie zdrowych osób, które mogą być interpretowane jako prawidłowy wynik badania holterowskiego EKG:
1) bradykardia zatokowa 40-60/minutę;
2) blok przedsionkowo-komorowy I stopnia u osób poniżej 60 lat;
3) częste przedwczesne pobudzenia komorowe (1000-2000/24 godz.);
4) przerwy R-R > 3 s.;
5) pary przedwczesnych pobudzeń komorowych powyżej 60 r.ż.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wskaż prawdziwe stwierdzenia dotyczące przetrwałych uniesień odcinka ST znad ściany dolno-bocznej w diagnostyce różnicowej nagłego zatrzymania krążenia:
1) uniesienia odcinka ST znad ściany dolno-bocznej mogą wskazywać na obecność ukrytego zespołu Brugadów;
2) uniesienia odcinka ST znad ściany dolno-bocznej mogą wskazywać na obecność idiopatycznego migotania komór związanego z falą J;
3) uniesienia odcinka ST znad ściany dolno-bocznej mogą wskazywać na obecność idiopatycznego migotania komór związanego z falą J oraz zespołem wczesnej repolaryzacji - możliwe jest nakładanie się obrazów klinicznych w tych zespołach;
4) uniesienia odcinka ST znad ściany dolno-bocznej nie maja nic wspólnego z wyżej wymienionymi jednostkami chorobowymi;
5) uniesienia odcinka ST znad ściany dolno-bocznej świadczą tylko o możliwości rozwinięcia się ostrego zespołu wieńcowego.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wskaż, które z wymienionych stwierdzeń dotyczących wskazań do wszczepienia układu stymulującego w kardiomiopatii przerostowej jest prawdziwe:
1) w przypadku kardiomiopatii przerostowej nie ma żadnych zaleceń do implantacji układu stymulującego w klasie I;
2) w przypadku każdego chorego z oporną na farmakoterapię kardiomiopatię przerostową ze znaczącym gradientem śródkomorowym należy wszczepić układ stymulujący;
3) w przypadku każdego chorego z oporną na farmakoterapię kardiomiopatię przerostową ze znaczącym gradientem śródkomorowym u którego istnieją przeciwwskazania do przezskórnej ablacji lub operacji myektomii należy wszczepić układ stymulujący;
4) w leczeniu kardiomiopatii przerostowej nie stosuje się leczenia elektrostymulacją serca;
5) w przypadku wskazań do implantacji układu stymulującego w kardiomiopatii przerostowej stosujemy stymulacje DDD z krótkim opóźnieniem przedsionkowo-komorowym.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wskaż, które z wymienionych stwierdzeń dotyczących stałej stymulacji serca u chorych po przeszczepie serca jest prawdziwe:
1) stała stymulacja serca u chorych po przeszczepie serca ma 1 cel - zwiększenie częstotliwości rytmu serca;
2) stała stymulacja serca u chorych po przeszczepie serca ma 2 cele - zwiększenie częstotliwości rytmu serca i zapewnienie koordynacji pracy jam serca;
3) stała stymulacja serca u chorych po przeszczepie serca ma 3 cele - zwiększenie częstotliwości rytmu serca, zapewnienie koordynacji pracy jam serca oraz monitorowanie odrzucania;
4) wszystkie wyżej wymienione są nieprawdziwe;
5) eksperci są zgodni ,że wszczepienia urządzenia wymagają chorzy z bradykardią utrzymującą się powyżej 6 tygodni.
Prawidłowa odpowiedź to:

Które z niżej wymienionych stwierdzeń dotyczących zespołu tako-tsubo /zespołu balotującego koniuszka (ang. apical ballooning syndrome, ABS), jest prawdziwe?
1) zespół tako-tsubo najczęściej występuje u kobiet powyżej 60 roku życia;
2) cechą charakterystyczną jest czasowy związek z silnym stresem najczęściej emocjonalnym;
3) guz chromochłonny nadnerczy jest przyczyną zespołu tako-tsubo;
4) klinicznie przebiega jak ostry zespól wieńcowy;
5) tako-tsubo w języku japońskim oznacza naczynie do łowienia ośmiornic z wąską szyją i szerokim dnem.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wskaż prawdziwe stwierdzenia dotyczące tamponady serca:
1) jednym z klinicznych wykładników tamponady serca jest tętno paradoksalne;
2) objaw ten polega na wahaniach ciśnienia skurczowego krwi podczas cyklu oddechowego o ponad 20mmHg;
3) w trakcie tamponady serca dochodzi do zapadania się przedsionków i prawej komory serca w różnych fazach cyklu serca;
4) przedsionki zapadają się w skurczu komór a prawa komora w trakcie rozkurczu komór;
5) wszystkie wyżej wymienione są nieprawdziwe.
Prawidłowa odpowiedź to:

Do Europejskiej skali prognozowania ryzyka operacyjnego związanej z operacjami serca EUROSCORE wg Nashefa i wsp. - zalicza się wszystkie niżej wymienione, z wyjątkiem:

Metoda typu MIDCAB (Minimally Invasive Direct Coronary Artery Bypass) w kardiochirurgii to:

Do głównych wad operacji pomostowania naczyń wieńcowych techniką OPCAB (Off Pump Coronary Artery By-pass) należą:

Dziesięcioletnia drożność pomostów:
a) żylnych z żyły odpiszczelowej, oraz
b) z tętnicy piersiowej wewnętrznej
wynosi kolejno:

Problem niedopasowania protezy zastawkowej PPM - Patient - Prosthesis Mismatch - dotyczy najczęściej:

Operacja hybrydowa w kardiochirurgii to:

U chorych po transplantacji serca w obrazie 12 odprowadzeniowego elektrokardiogramu (EKG) często obserwujemy:
1) wydłużenie odstępu QT;
2) blok lewej odnogi pęczka Hisa (LBBB);
3) zmniejszenie amplitudy QRS, oraz blok przedsionkowo komorowy stopnia I;
4) całkowity, lub niepełny blok prawej odnogi pęczka Hisa(RBBB);
5) tachyarytmie przedsionkowe.
Prawidłowa odpowiedź to:

Do najistotniejszych wad zastawek biologicznych w porównaniu z zastawkami mechanicznymi zalicza się:
1) mniejszą trwałość;
2) zwiększone ryzyko dysfunkcji zastawki wywołane zmianami degenarycyjnymi;
3) znacznie gorsze parametry hemodynamiczne, zwłaszcza zastawek bezstentowych;
4) stosunkowo częste występowanie powikłań zatorowych;
5) konieczność doboru zastawki w oparciu o bardzo drogie testy genetyczne.
Prawidłowa odpowiedź to:

W przypadku diagnozy ostrego rozwarstwienia aorty typu A wg klasyfikacji Stanford postępowaniem z wyboru jest:

Wskazania do leczenia operacyjnego w czynnym infekcyjnym zapaleniu wsierdzia obejmują:
1) utrzymywanie się zakażenia (dodatnie posiewy) pomimo 7-10 dniowej antybiotykoterapii;
2) nawracająca zatorowość pomimo odpowiedniej antybiotykoterapii;
3) obecność ruchomych wegetacji wielkości 2-10 mm;
4) zatory do OUN, zawsze do 72 godzin od incydentu;
5) zajęcie struktur okołozastawkowych;
6) zakażenie patogenami mogącymi powodować uszkodzenie struktur serca.
Prawidłowa odpowiedź to:

Do wskazań IA wg ESC zalecających pomostowanie kardiochirurgiczne (CABG) jako metodę rewaskularyzacji należy zaliczyć leczenie:
1) pacjentów z dławicą w klasach CCS 1-4 , z chorobą wielonaczyniową (z cukrzycą);
2) pacjentów z dławicą i chorobą trójnaczyniową, oraz z upośledzoną funkcją komory lewej;
3) pacjentów z dławicą i chorobą pnia lewej tętnicy wieńcowej;
4) pacjentów z dławicą w klasie CCS 1-4, z chorobą jednonaczyniową;
5) pacjentów z dławicą w klasach CCS 1-4 bez poprawy po leczeniu farmakologicznym, z chorobą jednonaczyniową z ciasnym zwężeniem proksymalnego odcinka LAD.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wybierz prawdziwe zdanie dotyczące operacyjnej terapii chorych z klinicznymi objawami niewydolności krążenia(HF):
1) w leczeniu HF jako jedną z alternatywnych terapii chirurgicznych zaleca się zewnętrzną plastykę komory;
2) w leczeniu HF, jako pomost do transplantacji serca zaleca się w niektórych przypadkach częściową lewostronną wentrykulektomię (operacja Batisty);
3) w terapii HF w przypadku izolowanej czynnościowej niedomykalności zastawki trójdzielnej zaleca się jej operację.
Prawidłowa odpowiedź to:

Kiedy stosowanie funkcji „rate-response” stymulatora może być szkodliwe?
1) w ciężkiej stenozie aorty;
2) w objawowej chorobie wieńcowej;
3) w kardiomiopatii przerostowej;
4) w zaawansowanej niewydolności serca;
5) w wieku > 75 lat.
Prawidłowa odpowiedź to:

Zabieg przeciwwskazany u pacjenta z wszczepionym stymulatorem serca to:

Rolnik z wszczepionym stymulatorem serca zgłosił uczucie szybkiego bicia serca podczas jazdy ciągnikiem oraz podczas jazdy konnej. Najbardziej prawdopodobną przyczyną jest:

W 5 miesiącu ciąży u dotychczas zdrowej pacjentki wystąpił pierwszorazowy napad migotania przedsionków. Pacjentka zgłosiła się do szpitala po 24 godzinach od początku kołatania serca. Jak umiarowić arytmię?

Które stwierdzenie dotyczące immunologicznej postaci trombocytopenii poheparynowej są prawdziwe?
1) często prowadzi do groźnych incydentów zakrzepowo-zatorowych;
2) występuje niezależnie od dawki heparyny;
3) zwykle wywołuje duży spadek liczby płytek (o co najmniej 50%);
4) typowo pojawia się po 1-2 dniach od wdrożenia terapii;
5) zawsze, gdy obserwuje się spadek liczby płytek o > 50% lub do < 100 tys. μl^-1, u pacjenta leczonego heparyną należy podejrzewać trombocytopenię po heparynie.
Prawidłowa odpowiedź to:

Które stwierdzenie dotyczące kardiomiopatii rozstrzeniowej (DCM) w przebiegu dystrofii mięśniowej typu Duchennea i Beckera jest prawdziwe?
1) IKA mogą opóźnić wystąpienie DCM;
2) po 18 roku życia pacjent z powyższym typem dystrofii bez objawów sercowo-naczyniowych nie wymaga kontroli kardiologicznej;
3) DCM bardzo rzadko występuje u nosicielek, ma wówczas zawsze łagodny przebieg;
4) nie ma potrzeby rutynowej kontroli bezobjawowych nosicielek;
5) bezobjawowe nosicielki wymagają profilaktycznych badań kardiologicznych.
Prawidłowa odpowiedź to:

Które spośród niżej wymienionych cech przemawiają za rozpoznaniem częstoskurczu komorowego (VT), a które częstoskurczu nadkomorowego (SVT)?
1) szerokość zespołów QRS < 140 ms;
2) szerokość zespołów QRS > 140 ms w odprowadzeniu V6;
3) szerokość zespołów QRS > 160 ms w odprowadzeniu V6;
4) przebyty zawał mięśnia sercowego lub niewydolność serca;
5) powtarzające się w przeszłości epizody częstoskurczu;
6) przerwanie częstoskurczu po próbie Valsalvy;
7) przerwanie częstoskurczu po podaniu adenozyny;
8) pobudzenia zsumowane;
9) nieobecność zespołu RS we wszystkich odprowadzeniach przedsercowych.
Prawidłowa odpowiedź to:

Jeżeli u pacjenta z niedokrwistością i hipotonią, doszło do uwolnienia markerów martwicy (troponiny) po kilkunastominutowym bólu w klatce piersioweji obniżenia odcinka ST w zapisie EKG, rozpoznajemy zawał serca typu:

Zawał serca może być skutkiem:

U chorego z zastawką Carbomedics wszczepioną w pozycję aortalną zalecane wartości wskaźnika INR wynoszą:

Wskaż jednostkę chorobową charakteryzującą się następującymi objawami:
- występuje w przebiegu szpiczaka mnogiego;
- niski woltaż załamków zespołów QRS w ekg;
- w badaniu echokardiograficznym ziarnista, połyskliwa struktura przerośniętego miokardium;
- prowadzi do zaburzeń czynności skurczowej oraz rozkurczowej o typie restrykcyjnym lewej komory, a następnie do zastoinowej niewydolności serca.

Wskazaniem do cięcia cesarskiego u kobiety w ciąży z wadą zastawkową jest:
1) zespół Marfana ze średnicą aorty wstępującej 46 mm;
2) zwężenie zastawki aortalnej z gradientem średnim 30 mmHg;
3) poród w 35 tygodniu ciąży;
4) poród w 35 tygodniu ciąży przy jednoczesnym przyjmowaniu doustnego antykoagulantu;
5) konieczność operacji wady zastawkowej w ciąży.
Prawidłowa odpowiedź to:

Cechy echokardiograficzne ciężkiej niedomykalności mitralnej obejmują:
1) objętość fali zwrotnej powyżej 45 ml;
2) objętość fali zwrotnej powyżej 60 ml;
3) frakcję fali zwrotnej poniżej 50%;
4) frakcję fali zwrotnej powyżej 50%;
5) efektywne pole ujścia fali zwrotnej poniżej 0,4 cm².
Prawidłowa odpowiedź to:

Leczenie fibrynolityczne w przypadku zakrzepicy protezy zastawkowej należy zastosować gdy dotyczy ona protezy zastawki:
1) trójdzielnej;     4) aortalnej;
2) mitralnej;      5) mitralnej gdy nie ma możliwości leczenia
3) pnia płucnego;    operacyjnego.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wskazaniem do pilnego leczenia kardiochirurgicznego w aktywnym, infekcyjnym zapaleniu wsierdzia jest:
1) wegetacje na zastawce trójdzielnej o średnicy 9 mm;
2) wegetacje na zastawce mitralnej o średnicy 8 mm;
3) utrzymująca się przez 5 dni wysoka gorączka pomimo celowanej antybiotykoterapii;
4) etiologia grzybicza zapalenia wsierdzia słabo reagująca na antybiotykoterapię;
5) pojawienie się bloku AV II’ typu Mobitz II.
Prawidłowa odpowiedź to:

Przeciwwskazania do operacji Rossa obejmują:
1) dysproporcję średnicy pierścienia aortaolnego i płucnego;
2) zespół Marfana;
3) choroby tkanki łącznej;
4) wady struktury lub funkcji zastawki płucnej.
Prawidłowa odpowiedź to:

U 40-letniego chorego z arytmogenną kardiomiopatią prawej komory (ADPK), u którego wystąpił udokumentowany, utrwalony częstoskurcz komorowy, gdy wszczepienie kardiowertera defibrylatora nie jest możliwe, zaleca się następujące postępowanie:
1) zastosowanie kardioselektywnego β-blokera;
2) zastosowanie niedyhydropirynowego Ca-blokera (werapamil lub diltiazem);
3) zastosowanie amiodaronu;
4) zastosowanie sotalolu;
5) ablacja prądem RF jako leczenie uzupełniające.
Prawidłowa odpowiedź to:

U chorego z kardiomiopatią przerostową kwalifikowanego do zabiegu wziernikowania moczowodu, uczulonego na penicyliny profilaktyka infekcyjnego zapalenia wsierdzia powinna obejmować:

Cechą niewinnego szmeru u osoby dorosłej nie jest:

U chorego z zatorowością płucną, leczonego wlewem z heparyny niefrakcjonowanej (UFH), kontrolny czas APTT wynoszący pomiędzy: 46-70 s powinien wiązać się z:

Do czynników predysponujących do zatorowości żylnej, ale o stosunkowo słabej sile, zalicza się:

W zespole Fallota występują wszystkie poniższe cechy, z wyjątkiem:

Wrodzoną wadą serca, która prawie nigdy nie współistnieje z koarktacją aorty, jest:

Adnozyna lub ATP jest lekiem pierwszego wyboru w przerywaniu częstoskurczu nawrotnego z udziałem łącza przedsionkowo-komorowego ponieważ lek ten blokuje przewodzenie w łączu przedsionkowo-komorowym i w układzie His-Purkinje.

Wskaż nieprawidłową odpowiedź dotyczącą anomalii Ebsteina:

Statyny powodują między innymi:
1) spadek stężenia CRP;
2) spadek stężenia cytokin prozapalnych w monocytach;
3) spadek ekspresji molekuł adhezyjnych (ICAM-1);
4) spadek stymulowanej mitogenami proliferacji limfocytów;
5) wzrost aktywności tPA;
6) spadek aktywności inhibitora-1 tPA.
Prawidłowa odpowiedź to:

U pacjenta objawowego z upośledzoną czynnością lewej komory (EF 25-35%) i umiarkowanym gradientem przezzastawkowym aortalnym (25-30 mmHg) próba obciążeniowa z dobutaminą wykazuje zachowaną rezerwę kurczliwości lewej komory, wzrost gradientu przezzastawkowego i brak istotnej zmiany pola zastawki aortalnej (0,7 cm²). Wnioski z tego badania są następujące:

Według wytycznych ESH/ESC 2007 r. do czynników wpływających na rokowanie co do dalszego przebiegu nadciśnienia tętniczego nie należy: