Egzamin PES / Kardiologia / jesień 2009

Odnośnie hipercholesterolemii rodzinnej, prawdziwe jest stwierdzenie, że:

Według zaleceń europejskich, w nabytych blokach przewodzenia przedsionkowo-komorowego (blokach A-V) nie należy implantować układu elektrostymulującego serca (tzw. III klasa rekomendacji), jeżeli mamy do czynienia z:
1) bezobjawowym blokiem A-V II stopnia typu Mobitz I z blokiem przewodzenia powyżej pęczka Hisa;
2) blokiem A-V z przypuszczalnie usuwalną przyczyną;
3) bezobjawowym blokiem A-V I stopnia;
4) bezobjawowym blokiem II stopnia (Mobitz I lub Mobitz II).
Prawidłowa odpowiedź to:

W przewlekłych blokach dwu- i trójwiązkowych, nie ma wskazań do stałej stymulacji serca w sytuacji, gdy stwierdzamy:

W zaburzeniach przewodzenia występujących w świeżym zawale serca, nie jest/nie są wskazaniem do stosowania przewlekłej elektrostymulacji:

W przeciwwskazaniach (klasa III wskazań) do stosowania przewlekłej stymulacji serca u osób z kardiomiopatią przerostową umieszczono:

Według europejskich zaleceń dotyczących stymulacji serca, pacjent po zabiegu implantacji układu elektrostymulującego serca:

Pacjentom stymulatorozależnym, z implantowanym dwujamowym układem elektrostymulującym serca zaleca się:

Najbardziej prawdopodobną, pod względem częstości występowania w praktyce klinicznej, będzie następująca przyczyna restrykcyjnej kardiomiopatii rozpoznana na podstawie biopsji endomiokardialnej i innych objawów:

W terapii świeżego zawału serca z przetrwałym uniesieniem ST, jako leczenie towarzyszące interwencji na naczyniach wieńcowych (klasy zaleceń I lub IIa) może być stosowana:

Bezwzględnym przeciwwskazaniem do zastosowania fibrynolizy w świeżym zawale serca z przetrwałym uniesieniem ST jest:

Osoba nie leczona fibrynolitycznie i nie zakwalifikowana do leczenia inwazyjnego w świeżym zawale serca z przetrwałym uniesieniem ST, spośród leków przeciwkrzepliwych otrzymać może według zaleceń europejskich:
1) heparynę niefrakcjonowaną;     4) enoksaparynę;
2) dalteparynę;         5) fondaparinux;
3) nadroparynę;         6) biwalirudynę.
Prawidłowa odpowiedź to:

Nawet po skutecznym leczeniu fibrynolitycznym świeżego zawału serca z przetrwałym uniesieniem ST, zaleca się wykonanie badania koronarograficznego:

Spośród leków/procedur stosowanych w prewencji lub w terapii zjawiska „no reflow” w leczeniu inwazyjnym świeżego zawału serca z przetrwałym uniesieniem ST, aktualne standardy europejskie zalecają stosowanie:

W leczeniu wstrząsu kardiogennego w przebiegu świeżego zawału serca z przetrwałym uniesieniem ST, w I klasie zaleceń
nie znajduje się:

Postępowaniem najbardziej rekomendowanym i najszerzej zweryfikowanym w przypadku utrwalonego, monomorficznego częstoskurczu komorowego opornego na kardiowersję u hemodynamicznie niestabilnego pacjenta, jest według aktualnych wytycznych:

W terapii świeżego zawału serca z przetrwałym uniesieniem ST nie należy (III klasa wskazań) rutynowo stosować:

Spośród technik służących ocenie żywotności mięśnia sercowego po zawale serca z przetrwałym uniesieniem ST wymienia się w najnowszych zaleceniach:

U chorych po zawale serca z przetrwałym uniesieniem ST zaleca się:

Według najnowszych zaleceń dotyczących zatorowości płucnej, za silne czynniki predysponujące do zakrzepicy żylnej uważa się:

Do trzech najczęstszych objawów klinicznych w potwierdzonej zatorowości płucnej zalicza się:

Pacjenta z podejrzeniem wstępnym zatorowości płucnej, ocenionego na 3 punkty w skali Wellsa i 1 punkt w skali genewskiej uznasz za osobę:

Bezwzględnym przeciwwskazaniem do zastosowania leczenia fibrynolitycznego w zatorowości płucnej jest:

Spośród leków przeciwkrzepliwych wymienianych ze schematami dawkowania w zaleceniach dotyczących terapii zatorowości płucnej nie znajduje się:

Przezskórna embolektomia zatorowości płucnej lub defragmentacja zakrzepów w proksymalnych odcinkach naczyń płucnych jest:

Spośród podanych poniżej, najczęstszą wadą wrodzą serca u dzieci jest:

Powikłaniem przewlekłej sinicy nie jest:

Do częstych wrodzonych wad serca, umożliwiających przeżycie do wieku dorosłego bez konieczności leczenia chirurgicznego lub interwencji kardiologicznych zalicza się:

Zabiegi operacyjne Mustarda, Rossa, Rastellego wprowadzono do praktyki klinicznej:

Według najnowszych danych Euro Heart Survey dotyczących etiologii choroby jednozastawkowej, stenoza aortalna ma obecnie przede wszystkim przyczyny:

Obecnie w Europie, w przypadku niedomykalności zastawki aortalnej wykonuje się przede wszystkim zabiegi:

58-letnia kobieta, kwalifikowana planowo do zabiegu pomostowania aortalno-wieńcowego, bez innych obciążeń chorobowych, w klasie dławicy CCS II, z frakcją wyrzucania lewej komory EF 55%, z prawidłowymi wynikami innych badań diagnostycznych i biochemicznych, w skali ryzyka kardiochirurgicznego EUROSCORE otrzyma:

Częstoskurcz nadkomorowy o postaci szybki-wolny, napadowym charakterze, przerywany adenozyną, z A:V o stosunku 1:1, z
PR < RP i wąskim QRS określany jest skrótowo jako:

Spośród poniższych informacji o zespole Brugadów prawdziwe jest stwierdzenie, że:

Pacjenta z chorobą naczyń obwodowych, objawami chromania przestankowego i z dystanem chodu bez bólu < 200 m określisz w skali Fontaine’a na stadium:

Charakterystyczne i najczęstsze dla kardiomiopatii przerostowej zmiany w EKG obejmują:

U mężczyzny z niewydolnością serca, dotychczas bez wywiadu kardiologicznego i istotnych czynników ryzyka
sercowo-naczyniowego, charakteryzującego się w badaniu przedmiotowym powiększeniem wątroby, artropatią, hipogonadyzmem i nadmierną pigmentacją skóry podejrzewać należy:

Najczęstszym nowotworem mogącym być przyczyną gromadzenia się płynu w worku osierdziowym i zapalenia osierdzia na tym tle jest:

Tetralogia Fallota - atrezja płucna z ubytkiem przegrody międzykomorowej, przerwanie ciągłości łuku aorty, wspólny pień tętniczy, ubytek przegrody międzykomorowej oraz potwierdzona wada genetyczna - mikrodelecja 22q11.2 wskazują na zespół:

NNT (number-needed-to-treat):

W ogólnej strategii żywieniowej i zaleceniach dietetycznych dla osób obarczonych dużym ryzykiem sercowo-naczyniowym, należy dążyć do:

Unikanie tzw. sportów kontaktowych, wysiłków fizycznych, jak i nurkowania, zalecone powinno być u osoby:

W stabilnej chorobie wieńcowej, dla celów określenia rokowania, nie ma szerszych uzasadnień (klasa zaleceń IIb) do rutynowego oznaczania:

Według aktualnie obowiązujących zaleceń, postępowaniem drugiego rzutu, które powinno być rozważane u osoby nawracającymi napadami migotania przedsionków, nadciśnieniem tętniczym, ale bez istotnego przerostu lewej komory serca jest:

Aktualne wytyczne ESC dopuszczają użycie stentów powlekanych sirolimusem lub paklitakselem w natywnych tętnicach wieńcowych w przypadku:
1) zmiany długiej;
2) zmiany dystalnej;
3) zwężenia zabezpieczonego pomostem pnia lewej tętnicy wieńcowej;
4) chorego na cukrzycę;
5) chorego z niewydolnością nerek;
6) restenozy w stencie.
Prawidłowa odpowiedź to:

Zdanie 1: Po skutecznej kardiowersji AF, przedsionki mogą pozostać ogłuszone nawet przez 3-4 tygodnie. Zdanie 2: Dlatego po skutecznej kardiowersji AF należy kontynuować leczenie przeciwzakrzepowe przez 4 tygodnie.

Ograniczeniami ablacji węzła przedsionkowo-komorowego w leczeniu utrwalonego migotania przedsionków nie poddającego się farmakologicznej kontroli rytmu komór są następujące, z wyjątkiem:

Zalecaną energią od której należy zacząć kardiowersję migotania przedsionków przy użyciu zewnętrznego defibrylatora dwufazowego jest:

Czy wystąpienie bloku przedsionkowo-komorowego II stopnia 2:1 w przebiegu ostrego zawału ściany dolnej z uniesieniem odcinka ST pogarsza rokowanie (zwiększa śmiertelność)?

46-letni mężczyzna został przyjęty do oddziału ratunkowego z powodu nawracającego polimorficznego częstoskurczu komorowego. W dostarczonej dokumentacji medycznej znajdowały się 2 zapisy EKG sprzed ok. 1 roku, bez odchyleń od normy (w tym prawidłowe QT). Od 3 tygodni, z powodu zapalenia zatok przynosowych pacjent przyjmuje klarytromycynę 2 x 1g. W wykonanym przy przyjęciu EKG stwierdzono rytm zatokowy ze zwolnieniami rytmu do 30/ min. oraz wstawki polimorficznego VT. Obliczone QTc wyniosło 520 ms. W postępowaniu doraźnym u tego pacjenta można zastosować następujące opcje terapeutyczne, z wyjątkiem:
1) odstawienia klarytromycyny;       5) podania sotalolu;
2) wyrównania poziomu potasu;       6) podania amiodaronu;
3) zastosowania czasowej stymulacji serca;    7) podania siarczanu magnezu.
4) podania izoprenaliny;
Prawidłowa odpowiedź to:

Przeciwwskazaniami do wykonania kardiowersji elektrycznej migotania przedsionków są:
1) przyjmowanie digoksyny;  4) obecność skrzepliny w lewym przedsionku;
2) zatrucie digoksyną;   5) ICD.
3) hipokalemia;
Prawidłowa odpowiedź to:

U pacjenta z blokiem lewej odnogi pęczka Hisa wskazaniem do implantacji rozrusznika serca są następujące sytuacje,
z wyjątkiem:
1) napadowego bloku przedsionkowo-komorowego III stopnia;
2) napadowego bloku przedsionkowo-komorowego II stopnia typu Mobitza;
3) napadowego bloku przedsionkowo-komorowego II stopnia typu Wenckebaha;
4) naprzemiennego bloku odnóg pęczka Hisa;
5) utraty przytomności u chorych, u których nie udało się wykazać bloku p-k i u których wykluczono inne potencjalne ich przyczyny;
6) miotonicznej dystrofii mięśniowej.
Prawidłowa odpowiedź to:

Niewydolność chronotropową definiuje się jako niemożność osiągnięcia:

Które cechy są charakterystyczne dla konstrukcyjnej fali zwrotnej przez sztuczna zastawkę serca?
1) krótki czas trwania;     4) symetryczna (zastawki dwudyskowe);
2) mała prędkość przepływu;    5) wąska.
3) najczęściej centralna;
Prawidłowa odpowiedź to:

U pacjenta z niskim prawdopodobieństwem klinicznym zatorowości płucnej oraz niewysokim ryzykiem wczesnego zgonu wykonano oznaczenie stężenia D-dimerów - wynik dodatni. Następnie wykonano 64-o rzędową tomografię komputerową uwidaczniając skrzeplinę na poziomie tętnicy płatowej. Zalecanym postępowaniem u tego pacjenta jest:

Fragment badania echokardiograficznego: Wielkość jam prawego serca w normie. Dobra kurczliwość prawej komory. TAPSE = 20mm. Mała niedomykalność trójdzielna. RVSP wyliczone z fali zwrotnej trójdzielnej - 31 mmHg. Czas akceleracji w RVOT = 130 ms. Taki wynik badania:
1) pozwala na wykluczenie zatorowości płucnej u pacjenta stabilnego hemodynamicznie;
2) nie pozwala na wykluczenie zatorowości płucnej u pacjenta stabilnego hemodynamicznie;
3) pozwala na wykluczenie zatorowości płucnej u pacjenta we wstrząsie;
4) nie pozwala na wykluczenie zatorowości płucnej u pacjenta we wstrząsie;
5) dowodzi niskiego ryzyka wczesnego zgonu u pacjenta z rozpoznaną zatorowością płucną.
Prawidłowa odpowiedź to:

Zdanie 1: Zawał płuca przebiegający często z bólem opłucnowym i krwiopluciem jest postacią zatorowości płucnej charakteryzującą się ciężkim przebiegiem i wysoką śmiertelnością wczesną. Zdanie 2: Spowodowany jest centralną postacią zatorowości płucnej co prowadzi do wyłączenia dużej części krążenia płucnego i poważnych następstw hemodynamicznych.

W przebiegu zatorowości płucnej może dojść do prawo-lewego przecieku przez przetrwały otwór owalny w wyniku odwrócenia gradientu ciśnień między prawym a lewym przedsionkiem. Sytuacja taka jest niekorzystna ponieważ może:
1) spowodować znaczę powiększenie lewego przedsionka i w konsekwencji pojawienie się typowego trzepotania przedsionków;
2) spowodować powiększenie się otworu owalnego, który pozostaje nawet po wyleczeniu zatorowości płucnej jako ASD II;
3) spowodować ciężką hipoksemię;
4) zwiększyć ryzyko zatoru paradoksalnego i udaru u ok. 1/3 chorych.
Prawidłowa odpowiedź to:

Zdanie 1: Do wytworzenia fibryny dochodzi w wielu sytuacjach klinicznych, takich jak: nowotwory, stany zapalne, infekcje, martwica, rozwarstwienie aorty. Zdanie 2: Pozytywna wartość predykcyjna stężenia D-dimerów, będących produktem degradacji fibryny w rozpoznawaniu zatorowości płucnej jest niska.

Echokardiograficzny test dobutaminowy interpretuje się jako dodatni dla oceny niedokrwienia mięśnia sercowego, gdy:
1) w dwóch lub więcej segmentach pojawią się nowe zaburzenia kurczliwości;
2) w dwóch lub więcej segmentach pogorszą się zaburzenia kurczliwości stwierdzane w spoczynku;
3) nie pojawia się hiperkineza;
4) akineza przechodzi w dyskinezę;
5) nasila się stopień hypokinezy.
Prawidłowa odpowiedź to:

Podczas cewnikowania hemodynamicznego prawego serca uzyskano następujące wyniki pomiarów ciśnień:
- prawy przedsionek: ciśnienie średnie = 15 mmHg;
- prawa komora: ciśnienie skurczowe = 48 mmHg, ciśnienie rozkurczowe 15 mmHg
- tętnica płucna: ciśnienie skurczowe = 48 mmHg, ciśnienie rozkurczowe = 31 mmHg, ciśnienie średnie = 36 mmHg;
- ciśnienie zaklinowania kapilar płucnych = 22 mmHg.
Na podstawie tych pomiarów możemy stwierdzić:

U pacjenta opisanego pytaniu nr 60 należy:

W obrazie echokardiograficznym za ostrą zatorowością płucną przemawia:
1) poszerzenie prawej komory i prawego przedsionka;
2) przerost prawej komory;
3) hipokineza lewej komory;
4) ciśnienie skurczowe w tętnicy płucnej > 60 mmHg;
5) ciśnienie skurczowe w tętnicy płucnej < 60 mmHg.
Prawidłowa odpowiedź to:

Nieprawdą jest, że dynamiczne zawężanie drogi odpływu lewej komory:

W badaniu echokardiograficznym stwierdzono: wymiar lewej komory: 32/47mm, przegroda: 12/14mm, ściana tylna: 11/13mm, prawa komora: 27mm, aorta: 36mm, lewy przedsionek: 43mm, E/A = 1,2, podczas próby Valsalvy - E/A: 0,8, E/E” = 16, DT: 200ms; kurczliwość symetryczna EF 55%. Obraz ten odpowiada:

Stany ze zwiększonym rzutem serca mogą przypominać niewydolność serca. Należą do nich:
1) niedokrwistość;         5) przetoki tętniczo-żylne;
2) tyreotoksykoza;         6) choroba Pageta;
3) sepsa;           7) choroba beri-beri.
4) niewydolność wątroby;
Prawidłowa odpowiedź to:

Wskaż prawdziwe stwierdzenia:
1) akineza obserwowana w badaniu echokardiograficznym nie zawsze wskazuje na zbliznowaciałą lub nieodwracalnie uszkodzoną tkankę mięśnia sercowego;
2). hibernacja polega na odwracalnych, odcinkowych zaburzeniach kurczliwości po reperfuzji w obszarze zaopatrywanym przez przejściowo zamknięta tętnicę wieńcową;
3) określenie „ogłuszony mięsień sercowy” obejmuje przewlekłe upośledzenie funkcji miokardium, wynikające z przewlekłego niedokrwienia;
4) poprawa spoczynkowych zaburzeń kurczliwości zarówno przy małej i dużej dawce dobutaminy wskazuje na ogłuszenie mięśnia sercowego, dla hibernacji mięśnia sercowego typowa jest odpowiedź dwufazowa (początkowa poprawa kurczliwości przy małej dawce dobutaminy i ponowne jej pogorszenie przy większej dawce);
5) farmakologiczna echokardiografia obciążeniowa z użyciem dobutaminy lub dipirydamolu jest zalecana celem oceny żywotności mięśnia sercowego.
Prawidłowa odpowiedź to:

Przebudowa i pogorszenie funkcji lewej komory jest typowym obrazem obserwowanym po zawale mięśnia sercowego. Jedną z metod jej leczenia jest chirurgiczna rekonstrukcja. Wyniki badania STICH dowodzą, że wykonanie jednoczasowo chirurgicznej rekonstrukcji i pomostowania aortalno-wieńcowego
w porównaniu do samego pomostowania:
1) wyraźnie zmniejsza stopień niewydolności serca (poprawia klasę NYHA);
2) przyczynia się do zmniejszenia dolegliwości dławicowych (poprawia klasę CCS);
3) redukuje objętość lewej komory;
4) wiąże się ze zmniejszeniem częstości hospitalizacji;
5) przyczynia się do redukcji zgonów w badanej grupie pacjentów.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wg klasyfikacji ostrej niewydolności serca u chorych ze świeżym zawałem serca wg Forrestera, określenie: „chory zimny i suchy” należy do:

Skala Wilkinsa służąca do oceny rokowania dotyczącego wyniku przezskórnej walwuloplastyki balonowej zwężonej zastawki mitralnej uwzględnia:
1) pole otwarcia zastawki mitralnej;    4) obecność zwapnień;
2) ruchomość płatków;       5) nadciśnienie płucne;
3) pogrubienie płatków;       6) pogrubienie aparatu podzastawkowego.
Prawidłowa odpowiedź to:

Echokardiografia doplerowska umożliwia ocenę ciśnienia w tętnicy płucnej. Wskaż prawdziwe twierdzenia:
1) wielkość gradientu ciśnienia obliczonego z prędkości fali zwrotnej przez zastawkę trójdzielną oraz wartość ciśnienia w prawym przedsionku wystarczają do oszacowania skurczowego ciśnienia w tętnicy płucnej;
2) jeśli prędkość fali zwrotnej przez zastawkę trójdzielną wynosi 3 m/s, to gradient ciśnienia między prawą komorą, a prawym przedsionkiem wynosi: 36 mmHg;
3) jeśli prędkość fali zwrotnej przez zastawkę trójdzielną wynosi 3 m/s, to gradient ciśnienia między prawą komorą, a prawym przedsionkiem wynosi: 24 mmHg;
4) prędkość fali zwrotnej trójdzielnej może być niższa niż 2 m/s przy istotnie podwyższonym ciśnieniu w prawym przedsionku;
5) zwiększona prędkość fali zwrotnej trójdzielnej odzwierciedla stopień zaawansowania niedomykalności trójdzielnej;
6) średnie ciśnienie w tętnicy płucnej można obliczyć na podstawie prędkości końcoworozkurczowej fali zwrotnej przez zastawkę pnia płucnego.
Prawidłowa odpowiedź to:

Późny rozwój przerostu mięśnia sercowego w kardiomiopatii przerostowej jest charakterystyczny dla pacjentów z mutacją genu kodującego:

W klasyfikacji Forrestera profil zimny-mokry ostrej niewydolności serca odpowiada następującym parametrom hemodynamicznym:

Chory bez istotnej przeszłości chorobowej został przyjęty w trybie pilnym do oddziału ratunkowego z powodu nagłej, silnej duszności spoczynkowej. Przy przyjęciu chory przytomny, niespokojny, w logicznym kontakcie, w badaniu fizykalnym stwierdzono tachykardię (150/min), cechy zastoju nad płucami, głośny szmer skurczowy nad koniuszkiem, skurczowe ciśnienie tętnicze 80 mmHg, w zapisie EKG częstoskurcz z zespołami QRS o szerokości 120ms. U chorego należy:

U chorego z kardiomiopatią niedokrwienną, obniżoną frakcją wyrzutową lewej komory (30%) przyjętego do oddziału z powodu narastającej od 2 dni duszności, ze zmniejszeniem ilości oddawanego moczu, w badaniu fizykalnym stwierdzono niewielkie obrzęki wokół kostek, podwyższone ciśnienie tętnicze (190/100 mmHg), tachykardię 130/min., cechy zastoju nad płucami,
SaO2 - 90%. W zapisie EKG tachykardia zatokowa, blok prawej odnogi pęczka Hisa. W leczeniu można zastosować:
1) furosemid 200mg i.v. w dawkach podzielonych lub we wlewie ciągłym przez pierwsze 6 godzin;
2) furosemid 1 g/24 godziny;
3) nitroglycerynę i.v pod kontrolą ciśnienia tętniczego;
4) dopaminę w dawce diuretycznej;
5) furosemid i.v. w dawkach podzielonych lub we wlewie ciągłym przez pierwsze sześć godzin nie przekraczając dawki 100 mg.
Prawidłowa odpowiedź to:

Chory lat 75 z pozawałowym uszkodzeniem lewej komory, (frakcja wyrzutowa lewej komory ok. 20%), z BMI 29kg/m², z niemiarową czynnością serca 90-110/min. (w zapisie EKG migotanie przedsionków, z wywiadu wynika, że ma ono charakter utrwalony), z ciśnieniem tętniczym 90/70 mmHg, trzeszczeniami u podstawy płuc, spoconą skórą został przyjęty do oddziału ratunkowego z powodu silnej duszności spoczynkowej: otrzymał furosemid 80 mg i.v. w dawkach frakcjonowanych, tlen przepływ
4 l/min. W dalszym postępowaniu należy:
1) podać lek rozszerzający naczynia i.v. w małej dawce pod kontrolą ciśnienia tętniczego;
2) unikać leków rozszerzających naczynia z powodu niskiego ciśnienia tętniczego i ryzyka nasilenia hipotonii;
3) podać lek inotropowo dodatni w dużej dawce z powodu hipotonii;
4) podać lek inotropowo dodatni :początkowo w małej dawce i ewentualnie ją zwiększać;
5) podać krótkotrwały wlew leku obkurczającego naczynia (epinefryna) w celu czasowej poprawy perfuzji narządowej w tym nerkowej;
6) zwiększyć leczenie moczopędne.
Prawidłowa odpowiedź to:

Prawdziwe jest stwierdzenie dotyczące levosimendanu:
1) jest to lek uwrażliwiający na wapń i poprzez wiązanie wapnia z troponiną C w kardiomiocytach poprawiający kurczliwość serca;
2) jest to lek zaliczany do grupy leków inotropowych;
3) posiada słabe właściwości obkurczające naczynia;
4) posiada właściwości rozszerzające naczynia;
5) działanie leku zależy od pobudzenia beta-adrenergicznego;
6) działanie leku nie zależy od pobudzenia beta-adrenergicznego.
Prawidłowa odpowiedź to:

Które ze stwierdzeń dotyczących wentylacji nieinwazyjnej z dodatnim ciśnieniem końcowo-wydechowym ( NIV) w ostrej niewydolności serca jest prawdziwe?
1) jest przeciwwskazana u chorych ze skurczowym ciśnieniem tętniczym < 100 mmHg ze względu na możliwy negatywny wpływ na wielkość rzutu serca i zwiększenie obciążenia następczego;
2) powinna być stosowana z dużą ostrożnością u chorych z niewydolnością prawej komory;
3) tryb wentylacji nieinwazyjnej należy rozważyć tak wcześnie jak to możliwe u chorego z obrzękiem płuc pochodzenia sercowego i nadciśnieniową postacią ostrej niewydolności serca;
4) wentylację nieinwazyjną należy stosować z dużą ostrożnością u chorych we wstrząsie kardiogennym;
5) analiza badań RCT oraz 3CPO wykazała poprawę parametrów klinicznych bez wpływu na umieralność u chorych poddanych wentylacji nieinwazyjnej;
6) wentylacja nieinwazyjna wymaga wysokich przepływów tlenu przy zastosowaniu zwykłej maski.
Prawidłowa odpowiedź to:

Chory z kilkugodzinną dusznością stopniowo nasilającą w godzinach nocnych, z przewlekłym kaszlem - zwłaszcza w godzinach porannych po uruchomieniu - po przebytym ambulatoryjnie przed 2 laty zawale mięśnia sercowego (aktualnie bez dławicy), wieloletni palacza tytoniu, nie stosujący regularnie leków zgłosił się do izby przyjęć. W badaniu fizykalnym stwierdzono: tachykardię 130/min, RR 150/90 mmHg, tachypnoe, pojedyncze trzeszczenia u podstawy płuc wydłużenie fazy wydechowej płuc, temp. 36.8 st C., w EKG wieloogniskowy częstoskurcz przedsionkowy. W badaniach stwierdzono następujące odchylenia: WBC 14 tyś,, pO_{2 78mmHg, pCO2 45mmHg, SaO2 90%, NT-p-BNP-900pg/ml, TNI-0,0ng/ml.U chorego najbardziej prawdopodobne wstępne rozpoznanie to:}

U chorych z przewlekłą niewydolnością serca, cukrzycą typu 2 oraz przewlekłą chorobą nerek prawdziwe jest stwierdzenie dotyczące leczenia:
1) inhibitor ACE lub bloker receptora angiotensyny można zastosować ale tylko przy stężeniu kreatyniny < 2.5 mg/dl;
2) inhibitor ACE oraz bloker receptora angiotensyny wywołują najczęściej przejściowe odwracalne zwiększenie stężenia kreatyniny, mocznika oraz spadku GFR;
3) antagoniści aldosteronu są alternatywą dla inhibitorów ACE lub blokerów receptora angiotensyny w hamowaniu układu renina-angiotensyna-aldosteron;
4) diuretyki pętlowe nie są wskazane u chorych z cukrzycą;
5) leki beta adrenolityczne nie powinny być stosowane w przebiegu cukrzycy oraz niewydolności serca ze względu na potencjalne zaburzenia glikemii;
6) inhibitor ACE lub bloker receptora angiotensyny stosowane przy stężeniu kreatyniny > 2.5 mg/dl wymaga nadzoru oraz ewentualnej konsultacji specjalisty.
Prawidłowa odpowiedź to:

U chorego z objawami ciężkiej niewydolności serca mimo pełnego leczenia, z implantowanym ICD przeciwwskazaniem do przeszczepu serca nie będzie:
1) niskie szczytowe zużycie tlenu pVO₂ < 10 ml/kg/min;
2) gradient przezpłucny < 15 mmHg;
3) gradient przezpłucny > 15 mmHg;
4) nawracający nieutrwalony polimorficzny częstoskurcz komorowy;
5) naczyniowy opór płucny > 10 jedn. Wooda;
6) naczyniowy opór płucny 3 jedn. Wooda;
7) przebyta operacja usunięcia guza jelita grubego przed 7 laty.
Prawidłowa odpowiedź to:

Implantację CRT-D (resynchronizacja z funkcją defibrylatora) zaleca się u chorego z objawami niewydolności serca oraz:
1) w klasie czynnościowej NYHA II-IV mimo optymalnego leczenia;
2) w klasie czynnościowej NYHA III-IV mimo optymalnego leczenia;
3) z obniżoną funkcją skurczową ≤ 40%;
4) z obniżona funkcją skurczową ≤ 35%;
5) z QRS ≥ 110 ms;
6) z QRS ≥ 120 ms.
Prawidłowa odpowiedź to:

Bloker receptora angiotensyny powinno się zastosować w leczeniu u chorego z niewydolnością serca jeśli:
1) frakcja wyrzutowa lewej komory ≤ 40%;
2) frakcja wyrzutowa lewej komory ≤ 45%;
3) uzyskano stabilizację objawów klinicznych w klasie czynnościowej NYHA III przy leczeniu inhibitorem ACE oraz beta blokerem;
4) tylko chorzy w klasie czynnościowej NYHA IV mogą odnieść rzeczywiste korzyści z leczenia;
5) utrzymują się objawy kliniczne w klasie czynnościowej NYHA III-IV pomimo leczenia inhibitorem ACE oraz beta blokerem;
6) w trakcie leczenia inhibitorem ACE obserwowano wzrost kaliemii oraz kaszel.
Prawidłowa odpowiedź to:

U chorego z kardiomiopatią rozstrzeniowią nieniedokrwienną prawdziwe jest stwierdzenie dotyczące implantacji kardiowertera defibrylatora (ICD):
1) ICD powinno się implantować u chorego z nieniedokrwienną kardiomiopatią rozstrzeniowią oraz istotnym powiększeniem lewej komory, który przebył napad utrwalonego częstoskurczu komorowego lub migotanie komór, otrzymującego optymalne leczenie i z przewidywanym przeżyciem ponad jeden rok;
2) ICD powinno się implantować u chorego z nieniedokrwienną kardiomiopatią rozstrzeniową w prewencji pierwotnej w celu zmniejszenia śmiertelności, jeśli funkcja skurczowa lewej komory jest ≤ 40-45%, chory znajduje się w klasie czynnościowej NYHA II-III oraz otrzymuje optymalne leczenie i przewidywane przeżycie wynosi ponad jeden rok;
3) nie ma wskazań do implantacji ICD u chorego z nieniedokrwienną kardiomiopatią rozstrzeniową w klasie czynnościowej NYHA I;
4) ICD powinno się implantować u chorego z nieniedokrwienną kardiomiopatią rozstrzeniową w prewencji pierwotnej w celu zmniejszenia śmiertelności, jeśli funkcja skurczowa lewej komory jest ≤ 30 do 35%, chory znajduje się w klasie czynnościowej NYHA II-III oraz otrzymuje optymalne leczenie i przewidywane przeżycie wynosi ponad jeden rok;
5) nie ma wskazań do implantacji ICD u chorego z nieniedokrwienną kardiomiopatią rozstrzeniową oraz niewyjaśnioną utratą przytomności mimo istotnego powiększenia lewej komory.
Prawidłowa odpowiedź to:

Udowodnione korzystne działanie w leczeniu tętniczego nadciśnienia płucnego (poziom wiarygodności dowodów A) wykazują:

Wskazaniem do wykonania oznaczenia wskaźnika uwapnienia tętnic wieńcowych jest:
1) badania przesiewowe w populacji małego ryzyka;
2) nietypowe objawy kardiologiczne u osoby z grupy małego ryzyka;
3) dodatkowe badanie diagnostyczne u osoby z wątpliwym wynikiem próby wysiłkowej;
4) podejrzenie ostrego zespołu wieńcowego;
5) ocena prognostyczna u osób bezobjawowych z grupy umiarkowanego ryzyka.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wskaż statyny, które można stosować razem z cyklosporyną lub azolopochodnymi lekami przeciwgrzybicznymi, ponieważ nie są metabolizowane w szlaku cytochromów:

Które z leków mogą być zastosowane w leczeniu nadciśnienia tętniczego u ciężarnej, nie wykazującej objawów niewydolności serca?

Do charakterystycznych zmian występujących w skrobiawicy serca nie należy:

Mężczyzna lat 55 z przebytym zawałem serca, przebytym udarem mózgu, z dolegliwościami dławicowymi klasy CCS II i postępującą niewydolnością serca i nerek. Na skórze czerwonopurpurowa wysypka. W EKG wysoki woltaż zespołów QRS. W obrazie echokardiograficznym uogólnione pogrubienie ścian mięśnia z upośledzeniem relaksacji lewej komory. W osoczu niska aktywność
α-galaktozydazy A. Jakie schorzenie rozpoznasz?

U kobiety lat 72 z niestabilną chorobą wieńcową wykonano koronarografię, w której stwierdzono trójnaczyniową chorobę wieńcową z krytycznym zwężeniem pnia lewej tętnicy wieńcowej. W badaniu echokardiograficznym frakcja wyrzutowa lewej komory obniżona (40%), a badanie usg wykazało krytyczne zwężenie (90%) lewej tętnicy szyjnej wewnętrznej (ICA), dotychczas bezobjawowe. Jaką strategię leczenia zalecisz?

Fałszywym jest stwierdzenie dotyczące małopłytkowości indukowanej heparyną (HIT):

Kobieta lat 69, u której z powodu niestabilnej choroby wieńcowej wykonano przed 3 miesiącami zabieg angioplastyki wieńcowej z wszczepieniem 2 stentów powlekanych środkiem antymitotycznym (DES), kwalifikowana jest do zabiegu ortopedycznego wymiany stawu biodrowego z powodu zmian zwyrodnieniowych za 6 miesięcy. Chora bez dławicy piersiowej i bez cech niewydolności serca. Ortopeda zaleca odstawienie leków przeciwpłytkowych - kwasu acetylosalicylowego (ASA) oraz klopidogrelu na 7 dni przed zabiegiem. Jakie postępowanie zalecisz?

Kobieta lat 38 z rozpoznaniem kardiomiopatii przerostowej, z asymetrycznym przerostem przegrody międzykomorowej osiągającym grubość 31mm, gradientem śródkomorowym w spoczynku 110 mmHg w czasie leczenia farmakologicznego, łagodną niedomykalnością mitralną, w klasie czynnościowej NYHA III, z hipotonią (90mmHg) i występującymi zawrotami głowy. Jakie postępowanie zalecisz u chorej?

Jedynym bezwzględnym przeciwwskazaniem do użycia tętnicy piersiowej wewnętrznej (LIMA) do pomostowania jest:

Wskaż prawidłowe zdanie porównujące waskulopatię serca przeszczepionego z typowymi zmianami miażdżycowymi:

Do sinicznych wrodzonych wad serca ze zmniejszonym lub prawidłowym przepływem płucnym należą:
1) wspólny pień tętniczy;     5) atrezja zastawki trójdzielnej;
2) wspólny przedsionek;     6) przetoka tętniczo żylna tętnicy płucnej;
3) hipoplazja lewego serca;    7) wspólna komora ze zwężeniem tętnicy
4) zwężenie ujścia aorty;      płucnej.
Prawidłowa odpowiedź to:

Zespół po perikardiotomii charakteryzuje się:
1) występowaniem co najmniej 2 miesiące po operacji;
2) częstością występowania 10-40% w populacji osób dorosłych po zabiegach kardiochirurgicznych;
3) łagodnym początkiem objawów;
4) gorączką;
5) bólem w klatce piersiowej o charakterze opłucnowym;
6) samoograniczającym przebiegiem.
Prawidłowa odpowiedź to:

Embolektomia metoda chirurgiczna u chorych z ostrą zatorowością płucną:
1) jest metodą historyczną, obecnie nie stosowaną;
2) jest wykonywana jedynie u chorych z pogranicza resuscytacji krążeniowo oddechowej;
3) nie może być wykonana po wcześniejszej trombolizie;
4) jest wartościową opcją terapeutyczną dla chorych z PE wysokiego ryzyka, u których leczenie trombolityczne jest bezwzględnie przeciwwskazane lub jest nieskuteczne;
5) jest wykonywana u chorych ze współistniejącym przetrwałym otworem owalnym i skrzepliną wewnątrzsercową;
6) jest metodą z wyboru leczenia pacjentek w ciąży.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wskaż prawidłowe zdania dotyczące zabiegów kardiochirurgicznych w całkowitym przełożeniu dużych naczyń (CPDN):
1) pierwszym zabiegiem w wadzie był zabieg zaproponowany przez Blalocka i Hanlona w roku 1948 polegający na wycięciu części przegrody międzykomorowej;
2) wskazania do operacji Senninga są takie same jak do operacji Mustarda, z tym wyjątkiem, że wykonuje się ją u dzieci w wieku przedszkolnym;
3) rozpoznanie CDPN bez współistniejących anomalii jest w chwili obecnej wskazaniem do wykonania operacji metodą korekcji anatomicznej wg Jatena;
4) operacja korekcji anatomicznej musi być wykonana pomiędzy drugim, a piątym tygodniem życia dziecka;
5) dzieci z CPDN oraz ze znacznym zwężeniem tętnicy płucnej wymagają pilnego wykonania zespolenia systemowo płucnego;
6) obecnie w CPDN z uwagi na coraz lepsze wyniki leczenia septektomia znajduje coraz szersze uznanie.
Prawidłowa odpowiedź to:

Kardiowersja elektryczna migotania przedsionków u pacjentów po przebytej sternotomii:
1) nie powinna być wykonywana;
2) wymaga zastosowania mocniejszego ucisku łyżek defibrylatora z uwagi na obecność zespoleń mostka;
3) zazwyczaj wymaga użycia niższego poziomu energii, z uwagi na obniżenie stężenia katecholamin po zabiegu;
4) powinna w miarę możliwości być wykonywana metodą przednio tylną, a przednia łyżka powinna być umiejscowiona po lewej stronie mostka między drugą a piątą przestrzenią międzyżebrową.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wskaż prawidłowe twierdzenia dotyczące anomalii Ebsteina:
1) jest bardzo częstą wrodzoną wadą serca;
2) dotyczy wyłącznie zastawki trójdzielnej;
3) występuje w niej zniekształcenie płatków przegrodowego, oraz tylnego zastawki trójdzielnej z przemieszczeniem przyczepów do jamy prawej komory;
4) dzieli się na 4 typy wg Carpentiera;
5) w badaniu fizykalnym charakterystyczna jest wielotonowość;
6) u noworodków w ciężkim stanie przeprowadza się operację Starnesa;
7) dużym problemem po zabiegach korekcji są arytmie komorowe , które mogą u 20% chorych stanowić przyczynę zgonu.
Prawidłowa odpowiedź to:

Zespół Blanda, White’a i Garlanda to:

Z poniższej listy wybierz przeciwwskazania do wykonania operacji pomostowania tętnic wieńcowych bez użycia krążenia pozaustrojowego:
1) średnica tętnic wieńcowych < 1,0 mm;
2) operacja w trybie natychmiastowym, wynikająca z nagłego zatrzymania krążenia;
3) konieczność dodatkowych zabiegów np. resekcji tętniaka lewej komory, lub korekcji pozawałowej niedomykalności zastawki dwudzielnej;
4) obecność mostków mięśniowych objawowych nad tętnicami;
5) obecność niewydolności nerek.
Prawidłowa odpowiedź to:

Zaznacz prawidłowe stwierdzenia dotyczące wczesnego okołozawałowego pęknięcia przegrody międzykomorowej:
1) występuje u 1-3% z zawałem mięśnia sercowego;
2) szansę na przeżycie roku bez operacji ma około 40% pacjentów;
3) częściej występuje u osób > 70 roku życia;
4) występuje najczęściej od 2 tygodni do miesiące po incydencie wieńcowym;
5) charakteryzuje się bólem w klatce piersiowej o charakterze opłucnowym;
6) często ma samoograniczający przebieg.
Prawidłowa odpowiedź to:

Podstawowe parametry wskazująca na konieczność zastosowania mechanicznego wspomagania serca w niewydolności serca są:
1) diureza < 100 ml/h;
2) ciśnienie płucne rozkurczowe < 40 mmHg;
3) pojemność minutowa serca < 2,0 ml/h;
4) skurczowe ciśnienie systemowe < 90 mmHg;
5) diureza < 50 ml/h;
6) ciśnienie przedsionkowe > 20 mmHg;
7) ciśnienie płucne skurczowe < 20 mmHg.
Prawidłowa odpowiedź to:

U chorych z niewydolnością serca (LVEF £ 35%), u których współistnieje migotanie przedsionków, celem uniknięcia powikłań zakrzepowo-zatorowych zaleca się włączenie profilaktyki przeciwzakrzepowej w przypadku:

Zespół Haissaguerre’a to:

U 70-letniego pacjenta z podejrzeniem zatoru tętnicy płucnej, po złamaniu kończyny dolnej przed 3 tygodniami, z krwiopluciem i akcją serca 100/min, bez cech wstrząsu i bez hipotensji należy zastosować następujący schemat postępowania:
1) bezzwłocznie wykonać tomografię komputerową (jeżeli jest dostępna) i po potwierdzeniu diagnozy zatoru wdrożyć trombolizę;
2) w przypadku niedostępności tomografii komputerowej wykonać badanie echokardiograficzne, a po stwierdzeniu przeciążenia prawej komory wdrożyć trombolizę;
3) wykonać tomografię komputerową (jeżeli jest dostępna) i po potwierdzeniu diagnozy zatoru wdrożyć leczenie antykoagulacyjne;
4) wykonać oznaczenie poziomu D dimeru przy użyciu wysokoczułego zestawu, a w przypadku ujemnego wyniku zaniechać leczenia zatoru tętnicy płucnej;
5) wykonać oznaczenie poziomu D dimeru przy użyciu wysokoczułego zestawu, w przypadku dodatniego wyniku wykonać tomografię komputerową, po potwierdzeniu zatoru w tomografii kontynuować leczenie antykoagulacyjne.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wskaż zdania nieprawdziwe:
1) zjawisko „braku przepływu” u chorych ze STEMI charakteryzuje się niedostateczną perfuzją mięśnia sercowego po skutecznym otwarciu nasierdziowego segmentu tętnicy pozawałowej;
2) rozpoznanie „braku przepływu” stawia się, gdy normalizacja odcinka ST w 4 godz. po zabiegu jest < 70%;
3) adenozyna, werapamil i nikorandil są lekami o udokumentowanej
w dużych, prospektywnych badaniach randomizowanych klinicznej skuteczności w zapobieganiu „No-reflow”;
4) Abciximab poprawia perfuzję tkankową;
5) 10-40% chorych leczonych reperfuzyjnie z powodu STEMI wykazuje cechy braku przepływu.
Prawidłowa odpowiedź to:

Zaznacz stany, w których dochodzi do wzrostu stężenia troponin pod nieobecność objawów ostrego zespołu wieńcowego:
1) amyloidoza;        4) hemochromatoza;
2) twardzina układowa;      5) sarkoidoza.
3) sepsa;
Prawidłowa odpowiedź to:

Fałszywie dodatnie rozpoznanie zawału serca w EKG możliwe jest w przypadku:
1) zapalenia pęcherzyka żółciowego;    4) zespół Brugadów;
2) krwotoku podpajęczynówkowego;     5) preekscytacji.
3) hiperkaliemii;
Prawidłowa odpowiedź to:

Zgodnie z nową uniwersalną definicją zawału serca:
1) zwiększenie stężenia troponin do wartości przekraczającej 3x 99 percentyl URL nakazuje rozpoznanie MI w związku z PCI;
2) zawał serca związany przyczynowo z zakrzepicą w stencie (udokumentowaną angiograficznie lub w badaniu pośmiertnym) określamy jako typ 4b zawału serca;
3) rozpoznanie dorzutu zawału jest uzasadnione jeśli stężenie troponiny w drugiej próbce jest o 20% wyższe niż pierwszej ( wartość ta powinna być wyższa niż 99 percentyl URL);
4) zawał serca w związku z CABG określamy jako typ 5 zawału serca;
5) uniesienie odcinka ST w EKG jest wystarczające dla rozpoznania zawału serca.
Prawidłowa odpowiedź to:

Zalecane dawki jednocześnie podawanych leków przeciwpłytkowych u chorego ze STEMI wynoszą:
1) ASA 150-325 mg + klopidogrel 75 mg doustnie u chorego bez leczenia reperfuzyjnego;
2) ASA 150-325 mg + dawka nasycająca klopidogrelu 300 mg u chorego
w wieku ≤ 75 lat, u którego zastosowano leczenie fibrynolityczne;
3) ASA 150-325 mg + dawka nasycająca klopidogrelu 300-600 mg + bolus abciximabu 0,25 mg/kg mc. (a następnie wlew 0,125 µg/kg/min) u chorego poddanego pierwotnej PCI;
4) ASA 150-325 mg + klopidogrel 300 mg doustnie u chorego bez leczenia reperfuzyjnego;
5) ASA 150-325 mg + dawka nasycająca klopidogrelu 300 mg u chorego
w wieku ≥ 75 lat, u którego zastosowano leczenie fibrynolityczne.
Prawidłowa odpowiedź to:

Niekorzystnymi rokowniczo czynnikami u chorych z objawami ostrej niewydolności serca są:
1) wysokie stężenie sodu;         4) niskie stężenie troponin;
2) wysokie stężenie mocznika i kreatyniny;    5) niskie stężenie kreatyniny.
3) wysokie stężenie troponin;
Prawidłowa odpowiedź to:

Wskaż zdania prawdziwe:
1) u chorych z wielokształtnym częstoskurczem komorowym zależnym od katecholamin leczenie opiera się na stosowaniu amiodaronu;
2) nową obserwacją poczynioną u chorych z idiopatycznym migotaniem komór jest częstsze występowanie w EKG cech wczesnej repolaryzacji w odprowadzeniach znad ściany dolnej lub bocznej;
3) w zespole Brugadów dochodzi do skrócenia czasu trwania potencjału czynnościowego wybiórczo w warstwie podnasierdziowej prawej komory, co prowadzi do śródściennej dyspersji repolaryzacji i stwarza warunki do arytmii typu reentry;
4) zespół krótkiego QT wiąże się z rodzinnym występowaniem zaburzeń rytmu serca i/lub nagłego zgonu sercowego;
5) zespół Andersen i Tawila manifestuje się liczną arytmią komorową (często w postaci bigeminii) oraz wstawkami VT dwukierunkowego lub polimorficznego.
Prawidłowa odpowiedź to:

Chory z objawami ostrej niewydolności serca w III klasie wg klasyfikacji Forrestera wymaga:
1) zastosowania diuretyków;
2) przetaczania płynów;
3) zastosowania leków rozszerzających naczynia;
4) zastosowania leków inotropowo dodatnich;
5) zastosowania leków obkurczających naczynia.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wskaż zdanie nieprawdziwe:
1) negatywny wynik oznaczenia D dimeru za pomocą wysoce czułego testu wyklucza w sposób bezpieczny zatorowość płucną u chorych z niskim lub pośrednim prawdopodobieństwem jej wystąpienia;
2) pomiar D dimeru w teście umiarkowanie czułym wyklucza zatorowość płucną jedynie w przypadku jej niskiego prawdopodobieństwa;
3) stwierdzenie zakrzepu w tętnicach płucnych aż do poziomu tętnic segmentalnych w jedno lub wielorzędowej CT nie można uznać za wystarczające potwierdzenie zatorowości płucnej u większości chorych;
4) prawidłowy wynik scyntygrafii perfuzyjnej w sposób bezpieczny wyklucza zatorowość płucną;
5) główną rolą echokardiografii u chorych z zatorowością płucną niewysokiego ryzyka jest dalsza prognostyczna stratyfikacja do kategorii umiarkowanego lub niskiego ryzyka.
Prawidłowa odpowiedź to:

Spośród objawów echokardiograficznych sugerujących obecność ostrej zatorowości płucnej u osoby bez wcześniej występującej choroby płucno-sercowej:
1) najwyższą pozytywną wartością predykcyjną charakteryzują się objaw 60/60 oraz objaw McConnella;
2) najwyższa swoistość charakteryzuje cechy przeciążenia RV;
3) najwyższa negatywna wartość predykcyjna charakteryzuje objaw McConnela;
4) najniższą czułość wykazuje objaw 60/60;
5) najwyższą czułość wykazuje objaw McConnella.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wg wytycznych Europejskiego Towarzystwa Kardiologicznego ablacja migotania przedsionków stanowi leczenie drugiego rzutu podtrzymujące rytm zatokowy u chorych z nawracającym migotaniem przedsionków. W niektórych przypadkach w leczeniu drugiego rzutu oprócz ablacji wytyczne pozwalają także na wybór leczenia farmakologicznego. Jaki lek może być alternatywną dla ablacji migotania przedsionków jako leczenie drugiego rzutu?

Charakterystycznymi elementami zapisu EKG obserwowanymi w badaniu wykonanym u pacjenta w hipotermii mogą być:
1) fala Osborne’a lub fala J;
2) artefakty wynikające z drżeń mięśniowych;
3) migotanie przedsionków;
4) wydłużenie QT;
5) poszerzenie zespołów QRS;
6) skrócenie odcinka PQ.
Prawidłowa odpowiedź to: