Egzamin PES / Kardiologia / wiosna 2008

Zaznacz możliwe przyczyny oporności na leki moczopędne:
1) zmniejszenie objętości wewnątrznaczyniowej;
2) pobudzenie neurohormonalne;
3) przerost dystalnej części nefronu;
4) zwiększone wydalanie cewkowe;
5) zmniejszona perfuzja nerek.
Prawidłowa odpowiedź to:

W przypadku ostrej niewydolności serca z dysfunkcją skurczową lewej komory serca i ciśnieniem skurczowym 85-100 mmHg zastosujesz:
1) tlen/CPAP;
2) furosemid;
3) lek rozszerzający naczynia i/lub lek z dodatnim działaniem inotropowym;
4) przetoczenie płynów;
5) terapię doustną: furosemid, ACEI.
Prawidłowa odpowiedź to:

Do stadium B niewydolności serca kwalifikują się pacjenci:

Wybierz prawdziwe stwierdzenia dotyczące lewosimendanu w leczeniu ostrej niewydolności serca:
1) uwrażliwia białka kurczliwe odpowiedzialne za dodatni inotropizm na jony wapnia;
2) wskazaniem do podania jest objawowy zespół małego rzutu wynikający z skurczowej niewydolności serca;
3) nie zaleca się leku u chorych z ciśnieniem skurczowym poniżej 100mmHg;
4) obserwowany wzrost stężenia hematokrytu wiązany jest ze wzrostem diurezy;
5) lek podaje się przez 12-24 godziny, a efekt hemodynamiczny kończy się wraz z podaniem leku.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wskaż prawdziwe twierdzenia dotyczące pozawałowego pęknięcia przegrody międzykomorowej wg zaleceń ESC dotyczących ostrej niewydolności serca:
1) przy niepewnym rozpoznaniu pozawałowego pęknięcia przegrody międzykomorowej na podstawie badania echokardiograficznego; pomiar nasycenia krwi tlenem podczas cewnikowania tętnicy płucnej: skok zawartości O₂ o minimum 2% między prawym przedsionkiem, a prawą komorą potwierdza rozpoznanie;
2) u pacjenta stabilnego krążeniowo zaleca się natychmiastowy zabieg operacyjny poprzedzony koronarografią;
3) u pacjenta niestabilnego krążeniowo należy wykonać bezzwłocznie zabieg operacyjny bez poprzedzającej koronarografii;
4) głównym czynnikiem obciążającym rokowanie jest wstrząs;
5) monitorowanie parametrów hemodynamicznych cewnikiem Swana Ganza jest wskazane u wszystkich chorych - zalecenie klasy II a poziom C.
Prawidłowa odpowiedź to:

Zaznacz stwierdzenie prawidłowe:

Do dużych czynników ryzyka nagłego zgonu sercowego w kardiomiopatii przerostowej zalicza się:
1) dodatni wywiad rodzinny w kierunku przedwczesnego nagłego zgonu;
2) omdlenie o niewyjaśnionej etiologii;
3) mutacje wysokiego ryzyka;
4) migotanie przedsionków;
5) zwężenie drogi odpływu lewej komory serca;
6) grubość ściany lewej komory ≥ 30 mm;
7) nieprawidłowe ciśnienie tętnicze podczas wysiłku.
Prawidłowa odpowiedź to:

Do uznanych czynników zwiększonego ryzyka wystąpienia kardiomiopatii okołoporodowej zalicza się:
1) starszy wiek kobiet (> 30 lat);       4) niedowagę;
2) młody wiek kobiet (< 20 lat);       5) ciążę mnogą.
3) nadciśnienie tętnicze;
Prawidłowa odpowiedź to:

Wskaż fałszywe twierdzenie: Dorosły chory z kardiomiopatią przerostową jest obciążony małym ryzykiem nagłego zgonu, jeżeli spełnia następujące warunki:

Samodzielnego wskazania do przewlekłego leczenia przeciwkrzepliwego nie stanowi nadciśnienie płucne:
1) hipoksemiczne;   3) tętnicze;
2) żylne;     4) związane z przewlekłą chorobą zakrzepowo-zatorową.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wskaż zdanie prawdziwe dotyczące ryzyka udaru mózgu:
1) najważniejszym czynnikiem ryzyka udaru mózgu u osób < 50 r.ż. jest migotanie przedsionków;
2) migotanie przedsionków jest drugim w kolejności czynnikiem ryzyka udaru mózgu u osób > 75 r.ż.;
3) palenie papierosów jest istotniejszym czynnikiem ryzyka udaru mózgu u osób < 50 r.ż. niż u osób > 75 r.ż.;
4) nadciśnienie tętnicze jest mniej istotnym czynnikiem ryzyka udaru mózgu u pacjentów > 75 r.ż.
niż u pacjentów < 50 r.ż.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wszystkie kobiety z zespołem Fallota planujące ciążę powinny być kierowane do poradni genetycznej celem wykonania badań mających na celu stwierdzenie delecji 22q11. Badanie to wykonuje się z powodu:

Zwężenie zastawki tętnicy płucnej u kobiety w ciąży:

Pacjenci po nieoperacyjnym zamknięciu ASD za pomocą zestawu zgodnie z obowiązującymi standardami profilaktyki infekcyjnego zapalenia wsierdzia (IZW):

Najczęstszą siniczną wadą serca stwierdzaną po urodzeniu jest:

Szmer wysłuchiwany u pacjenta z drożnym przewodem tętniczym bez nadciśnienia płucnego należy różnicować ze szmerem pochodzącym z:
1) ubytku przegrody międzykomorowej;
2) zastawkowego zwężenia tętnicy płucnej;
3) nieprawidłowego odejścia lewej tętnicy wieńcowej od pnia płucnego (zespół White-Bland-Garlanda);
4) przetoki wieńcowej;
5) niedomykalności zastawki mitralnej.
Prawidłowa odpowiedź to:

Kryteria echokardiograficzne rozpoznania klasycznego wypadania płatka zastawki mitralnej to:

Rozpoznanie ciężkiej niedomykalności aortalnej w echokardiografii doplerowskiej opiera się na następujących kryteriach:
1) obecność centralnego strumienia fali zwrotnej;
2) szerokość strumienia fali zwrotnej przekracza 65% szerokości drogi odpływu lewej komory;
3) talia fali zwrotnej powyżej 0,6 cm;
4) czas półtrwania gradientu ciśnień fali zwrotnej wynosi 200-500 ms;
5) obecny holosystoliczny przepływ zwrotny w aorcie zstępującej.
Prawidłowa odpowiedź to:

Korzyści z leczenia chirurgicznego stabilnej dławicy piersiowej pod postacią redukcji śmiertelności sercowej, redukcji objawów dławicy, niedokrwienia i poprawy jakości życia odniosą następujące grupy pacjentów:
1) z 70% zwężeniem pnia lewej tętnicy wieńcowej;
2) z 60% zwężeniem w dystalnym odcinku GPZ i 50% proksymalnym zwężeniem prawej tętnicy wieńcowej (PWT);
3) z 90% zwężeniem w proksymalnym odcinku GPZ i 70% zwężeniem PWT w segmencie 2;
4) z 70% zwężeniem w proksymalnym odcinku GPZ i 90% zwężeniem w proksymalnym odcinku gałęzi okalającej (GO);
5) z 60% zwężeniem w GO i 90% zwężeniem PTW w odcinku dystalnym.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wskaż, które z wymienionych leków stosowanych w ostrej niewydolności serca mają korzystny wpływ na rokowanie odległe:
1) Furosemid;  2) Dobutamina;  3) Lewosimendan;  4) Tolwaptan;  5) Nesiritid.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wskaż zdanie fałszywe dotyczące pierwotnego hiperaldosteronizmu:

U chorego lat 50 w wyniku przeprowadzonych badań rozpoznano cukrzycę oraz stwierdzono w kilkukrotnych pomiarach wartości ciśnienia tętniczego skurczowego w granicach 130-139 mmHg, rozkurczowego w granicach 80-84 mmHg. Ponadto z czynników ryzyka u chorego stwierdzono otyłość brzuszną z obwodem talii 106 cm i stężenie cholesterolu 6,7 mmol/l. Nie stwierdzono powikłań narządowych. Wskaż zdanie prawdziwe dotyczące właściwego postępowania związane z stwierdzonymi wartościami ciśnienia tętniczego:

Wybierz prawdziwe stwierdzenia dotyczące odstępu QT:
1) zespół wydłużonego QT możemy rozpoznać u osoby ze stymulacją komór, jeśli QTc ≥ 500 ms;
2) podczas stosowania leków antyarytmicznych z klasy IA i III (z wyjątkiem amiodaronu) QTc powinien być krótszy
niż 520 ms;
3) terapię sotalolem można rozpocząć, gdy nieskorygowany QT < 460 ms;
4) wydłużenie odstępu QT może być jednym z objawów kardiomiopatii stresowej tako-tsubo;
5) zespół wrodzonego wydłużonego QT (LQTS) jest udowodnioną przyczyną poronień oraz nagłego zgonu noworodków.
Prawidłowa odpowiedź to:

Objawowa bradykardia u pacjenta w 3. dobie po przeszczepie serca jest wskazaniem do natychmiastowej implantacji stałego stymulatora, ponieważ im dłużej od przeszczepu tym nasilenie bradykardii staje się zwykle większe.

Pacjentka ze stymulatorem serca t. VVI zgłasza omdlenia podczas pracy z uniesionymi ramionami. W 24-godzinnym badaniu EKG stwierdzono kilkusekundowe okresy braku stymulacji. W tej sytuacji należy:

Który z parametrów stałej stymulacji w trybie VVI nie wpływa na żywotność baterii stymulatora?

Bezobjawowy pacjent z blokiem lewej odnogi pęczka Hisa i blokiem p-k I° nie wymaga implantacji stymulatora serca, ponieważ ryzyko progresji do bloku całkowitego u tego chorego jest małe.

Profilaktyka infekcyjnego zapalenia wsierdzia u pacjenta z koarktacją aorty poddawanego zabiegowi tonsilektomii powinna polegać na podaniu:

Hormonalna terapia zastępcza jest elementem profilaktyki chorób sercowo-naczyniowych, ponieważ zmniejsza ryzyko zawału serca
i udaru mózgu.

Stopień zmęczenia odczuwany przez pacjenta w trakcie obciążenia wysiłkiem określany jako dość duży to w 20-stopniowej skali Borga:

Do wskazań do dłuższego usprawniania w pierwszym etapie rehabilitacji po ostrym zespole wieńcowym należy:

Wskaż fałszywe zdanie dotyczące zasad rehabilitacji osób z niewydolnością serca:

Wskaż fałszywe zdanie dotyczące usprawniania pacjentów we wczesnym okresie (do 3 miesięcy) po zabiegach kardiochirurgicznych:

Wskaż fałszywe zdanie dotyczące testu marszu 6-minutowego:

Do wskazań do przerwania elektrokardiograficznej próby wysiłkowej należą następujące stany, z wyjątkiem:

Do efektów treningu wytrzymałości siłowej u pacjentów poddawanych rehabilitacji kardiologicznej należy:

Maksymalna dopuszczalna intensywność ćwiczeń u pacjentów poddawanych rehabilitacji kardiologicznej wynosi najczęściej:

Wskaż fałszywe zdanie dotyczące przebiegu sesji treningowej w rehabilitacji kardiologicznej:

Odstęp H-V oceniany w badaniu elektrofizjologicznym jest wykładnikiem czasu przewodzenia w dystalnej części układu przewodzącego. Wartością odstępu H-V, która bezwzględnie decyduje o konieczności wszczepienia stymulatora z powodu zagrażającego całkowitego dystalnego bloku p-k, jest powyżej:

Który z poniżej opisanych chorych ma najsilniejsze wskazania do wszczepienia stymulatora z powodu nawracających omdleń odruchowych (wazowagalnych):

U chorego ze wszczepionym układem resynchronizacyjnym serca (CRT) i utrwalonym migotaniem przedsionków, u którego mimo stosowania dużej dawki beta blokera nadal większość pobudzeń komorowych jest własnych, a nie wystymulowanych, najwłaściwszym dalszym postępowaniem jest:

NT pro BNP jest:
1) standardowym markerem martwicy stosowanym w diagnostyce ostrych zespołów wieńcowych;
2) użytecznym markerem w diagnostyce różnicowej duszności;
3) ważnym markerem w ocenie ryzyka u pacjentów z zatorowością płucną;
4) wydzielany jest głównie przez komórki mózgowe, a w mniejszym stopniu przez komórki przedsionków serca;
5) za wzrost wydzielania NT pro BNP i BNP odpowiedzialny jest głównie wzrost naprężenia ściany komór w niewydolności serca.
Prawidłowa odpowiedź to:

Podwyższony poziom troponiny T do 0,02 ng/ml u dializowanego pacjenta ze schyłkową niewydolnością nerek, z niewielką dusznicą spoczynkową, bez bólu wieńcowego i bez cech niedokrwienia w zapisie ekg:
1) świadczy o ostrym zespole wieńcowym wymagającym diagnostyki inwazyjnej;
2) może wynikać z przewodnienia chorego;
3) wskazuje na złe rokowanie długoterminowe;
4) nie ma znaczenia rokowniczego.
Prawidłowa odpowiedź to:

Do bezwzględnych przeciwwskazań do stosowania kontrapulsacji wewnątrzaortalnej należy:
1) znacznego stopnia niedomykalność zastawki aortalnej;
2) ostra niedokrwienna niedomykalność zastawki dwudzielnej;
3) rozwarstwienie aorty;
4) nasilona choroba naczyń obwodowych;
5) pozawałowy otwór w przegrodzie międzykomorowej.
Prawidłowa odpowiedź to:

U 76-letniego pacjenta z utrwalonym migotaniem przedsionków, z nadciśnieniem tętniczym i jedynie powiększonym lewym przedsionkiem w badaniu echo, leczonego ambulatoryjnie przewlekle acenokumarolem przed planową strumektomią z powodu wola obojętnego:

78-letniemu pacjentowi w dobrym stanie ogólnym, po implantacji mechanicznej zastawki aortalnej przed 10 laty, z wysiłkowymi bólami w klatce piersiowej i z istotnym, krótkim zwężeniem w początkowym odcinku dużej dominującej prawej tętnicy wieńcowej zaproponujesz:

79-letni mężczyzna, aktywny zawodowo pracownik naukowy z nadciśnieniem tętniczym, z chorobą wieńcową, po przebytym zawale serca ściany dolnej przed laty, po przebytej operacji pomostowania aortalno-wieńcowego (LIMA do GPZ oraz pomosty żylne do GM, GD1 oraz GTZ), stosujący przewlekle Furosemid został przyjęty do Oddziału Kardiologii z powodu postępującego od ponad 4 tygodni znacznego osłabienia oraz nawracającej duszności wysiłkowej. Kilka tygodni wcześniej chory był leczony w innych ośrodkach z powodu rozpierającego bólu w klatce piersiowej z towarzyszącą dusznością (bez związku z wysiłkiem fizycznym) - wykonano koronarografię, która wykazała drożne pomosty wieńcowe oraz brak progresji choroby wieńcowej. W trakcie badania stwierdzono wzrost RR do 220/95mmHg z towarzyszącymi nudnościami i zaburzeniami świadomości, co było powodem zakończenia badania.
W badaniach laboratoryjnych stwierdzono m.in.: Na 118mmol/l (norma 136-146), K 4,81 mmol/l (norma 3,5-5,1), kreatynina 0,9mg%, mocznik 37,4mg%. Najbardziej prawdopodobną przyczyną hiponatremii jest:

79-letni mężczyzna, aktywny zawodowo pracownik naukowy z nadciśnieniem tętniczym, z chorobą wieńcową, po przebytym zawale serca ściany dolnej przed laty, po przebytej operacji pomostowania aortalno-wieńcowego (LIMA do GPZ oraz pomosty żylne do GM, GD1 oraz GTZ), stosujący przewlekle Furosemid został przyjęty do Oddziału Kardiologii z powodu postępującego od ponad 4 tygodni znacznego osłabienia oraz nawracającej duszności wysiłkowej. Kilka tygodni wcześniej chory był leczony w innych ośrodkach z powodu rozpierającego bólu w klatce piersiowej z towarzyszącą dusznością (bez związku z wysiłkiem fizycznym) - wykonano koronarografię, która wykazała drożne pomosty wieńcowe oraz brak progresji choroby wieńcowej. W trakcie badania stwierdzono wzrost RR do 220/95mmHg z towarzyszącymi nudnościami i zaburzeniami świadomości, co było powodem zakończenia badania.
W badaniach laboratoryjnych stwierdzono m.in. Na 118mmol/l (norma 136-146), K 4,81 mmol/l(norma 3,5-5,1), kreatynina 0,9mg%, mocznik 37,4mg%. Najbardziej pomocną metodą diagnostyczną będzie w tym przypadku:

Które z poniższych stwierdzeń dotyczących autonomicznej neuropatii sercowo-naczyniowej w przebiegu cukrzycy jest prawdziwe?
1) neuropatia autonomiczna sercowo-naczyniowa jest typowym zaburzeniem u chorych z wieloletnim przebiegiem cukrzycy;
2) początkowo obserwowane zmiany dotyczą układu przywspółczulnego, czego objawem jest stałe zwolnienie czynności serca nawet podczas wysiłku;
3) uszkodzenie nerwów czuciowych układu autonomicznego odpowiedzialne jest za częsty bezbolesny przebieg zawału mięśnia sercowego;
4) obserwowana hipotonia ortostatyczna jest wyrazem uszkodzenia układu współczulnego i braku odruchowego skurczu naczyń trzewnych i kończyn;
5) zaburzenia towarzyszące neuropatii autonomicznej sercowo-naczyniowej są przyczyną zwiększonego ryzyka wystąpienia nagłego zgonu, zaburzeń rytmu serca czy bezdechów sennych.
Prawidłowa odpowiedź to:

U chorych ze stabilną dławicą piersiową po zawale serca z przetrwałym zamknięciem tętnicy odpowiedzialnej za zawał stwierdzonym w okresie między 3 a 28 dniem po zawale, otrzymujących optymalne leczenie farmakologiczne, wykonanie PCI w porównaniu z samym optymalnym leczeniem farmakologicznym:
1) zmniejsza częstość zgonu;
2) zmniejsza częstość ponownego zawału;
3) zmniejsza częstość niewydolności serca IV klasy NYHA wymagającej hospitalizacji.
Prawidłowa odpowiedź to:

Istotną, ciężką niedomykalność mitralną rozpoznaje się echokardiograficznie stwierdzając:

Czynnikiem ryzyka okołooperacyjnego w kardiochirurgii, uwzględnianym w skali ryzyka EUROSCORE jest:

Z rejestrów wieloośrodkowych wynika, że najwyższa śmiertelność operacyjna wśród chorych z zastawkowymi wadami serca dotyczy pacjentów poddawanych zabiegom:

Pacjent z ciężką niedomykalnością aortalną i upośledzoną funkcją lewej komory LVEF ≤ 50% powinien być kwalifikowany do operacji:

Przezskórną komisurotomię mitralną u pacjenta ze stenozą tej zastawki i polem powierzchni zwężenia 2 cm² rozważyć należy u:

Do wyboru biologicznej protezy zastawkowej u chorego operowanego z powodu wady, mogłoby/mógłby skłaniać:

U młodego pacjenta z wszczepioną mechaniczną protezą mitralną typu ST Jude Medcial (proteza tzw. niskiej trombogeniczności), bez innych czynników ryzyka, docelową wartością INR w trakcie planowanego doustnego leczenia przeciwkrzepliwego powinien być wskaźnik:

U bezobjawowych pacjentów ze stwierdzaną echokardiograficznie ciężką niedomykalnością mitralną, zabieg operacyjny należy rozważyć w przypadku:

U wszystkich chorych ze stenozą aortalną należy stosować:

Wskazania do przezskórnej walwuloplastyki aortalnej można rozważyć (klasa zaleceń IIb) w przypadku:

Pozawieńcowy wzrost aktywności troponin może być spowodowany:

Pacjent z ostrym zespołem wieńcowym bez przetrwałego uniesienia ST oceniony na 120 punktów w skali ryzyka GRACE to chory:

W wytycznych postępowania ESC dotyczących ostrych zespołów wieńcowych bez przetrwałego uniesienia ST, odnośnie zagadnienia oporności na leki przeciwpłytkowe stwierdza się m.in., że:

Pacjenci szczególnie narażeni na zwiększone ryzyko dużych krwawień spośród osób hospitalizowanych z powodu zawału serca bez uniesienia ST to:

Najmniejsze ryzyko wywołania trombocytopenii wiąże się ze stosowaniem:

W przypadku wystąpienia dużego krwawienia w przebiegu terapii zawału serca bez uniesienia ST, u stabilnego hemodynamicznie pacjenta, transfuzji krwi nie należy rozważyć, gdy:

U chorego z przewlekłą niewydolnością nerek i klirensem kreatyniny < 30 mL/min w trakcie leczenia zawału serca bez uniesienia ST za pomocą przezskórnej angioplastyki wieńcowej należy:

Do grupy pilnej strategii inwazyjnej (konieczność jak najszybszego wykonania koronarografii) zaliczysz pacjenta z ostrym zespołem wieńcowym bez przetrwałego uniesienia ST:

Wybierz nieprawidłowo brzmiące zalecenie odnośnie leczenia przeciwkrzepliwego w ostrych zespołach wieńcowych bez przetrwałego uniesienia ST:

Spośród podanych schematów typowego dawkowania leków przeciwkrzepliwych w ostrych zespołach wieńcowych bez przetrwałego uniesienia ST prawdziwy jest schemat:

Europejskie wytyczne dotyczące prewencji schorzeń sercowo-naczyniowych z 2007 roku postulują, aby u osób z wysokim ryzykiem (osoby ze stwierdzoną chorobą sercowo-naczyniową lub cukrzycą), dążyć do osiągnięcia stężenia:

Bazując na tabeli ryzyka sercowo-naczyniowego EUROSCORE, ryzyko zgonu z powodu miażdżycy w ciągu najbliższych 10 lat dla 60-letniego mężczyzny, palacza papierosów, z cholesterolem całkowitym 5 mmol/L, ciśnieniem skurczowym 180 mmHg, żyjącego w kraju wysokiego ryzyka oszacujesz w kategoriach prawdopodobieństwa na około:

Według nowych zaleceń prewencyjnych opublikowanych przez ESC w 2007 roku, u 78-letniej kobiety z utrwalonym migotaniem przedsionków, bez innych współistniejących schorzeń, jako leczenie zmniejszające ryzyka powikłań zakrzepowo-zatorowych należy zastosować:

Jeżeli przyczyną świeżego zawału serca ściany dolnej z uniesieniem odcinka ST w II, III, aVF okazało się rozwarstwienie ostium prawej tętnicy wieńcowej jako skutek rozwarstwienia aorty piersiowej, rozpoznasz następujący typ zawału serca:

U pacjenta, u którego doszło do zawału serca w wyniku potwierdzonej angiograficznie zakrzepicy w uprzednio wszczepionym stencie, rozpoznasz zawał serca typ:

Za wskazanie do przewlekłej stymulacji serca w klasie IIb uznasz sytuację kliniczną, w której osoba z chorobą węzła zatokowego:

Według zaleceń europejskich, w nabytych blokach przewodzenia przedsionkowo-komorowego (blokach A-V) nie należy implantować układu elektrostymulującego serca (tzw. III klasa rekomendacji), jeżeli mamy do czynienia z:

W przewlekłych blokach dwu- i trójwiązkowych, bezwzględne wskazania do stałej stymulacji serca obejmują wszystkie poniższe sytuacje, z wyjątkiem:

W zaburzeniach przewodzenia występujących w świeżym zawale serca, nie ma rutynowych wskazań do stosowania przewlekłej elektrostymulacji we wszystkich z poniżej wymienionych sytuacji, z wyjątkiem:

W bezwzględnych wskazaniach (klasa I wskazań) do stosowania przewlekłej stymulacji serca u osób z kardiomiopatią przerostową umieszczono:

W zakresie wszczepiania układów resynchronizujących u chorych z niewydolnością serca, europejskie wytyczne postępowania w elektrostymulacji serca stwierdzają, że doświadczony operator powinien wszczepiać rocznie co najmniej:

Osoba rozpoczynająca szkolenia w zakresie wszczepiania układów resynchronizujących u pacjentów z niewydolnością serca powinna uprzednio, według zaleceń europejskich:

Według obecnych zaleceń, biopsję endomiokardialną należy rozważyć (klasa I lub klasa IIa wskazań) w przypadku:

Najbardziej prawdopodobną, pod względem częstości występowania w praktyce klinicznej, będzie następująca przyczyna restrykcyjnej kardiomiopatii rozpoznana na podstawie biopsji endomiokardialnej i innych objawów:

Wstrząs kardiogenny w klasyfikacji ostrej niewydolności serca wg Forrestera to stan, który charakteryzują:

Według europejskich wytycznych dotyczących postępowania w ostrej niewydolności serca, u pacjenta z tym stanem, pośród badań laboratoryjnych należy zawsze oznaczyć:

U pacjenta ze stabilną chorobą wieńcową, przy ocenie rokowania, według wytycznych europejskich, powinno się oznaczyć (I klasa zaleceń):

Rutynowe, okresowe wykonywanie badania EKG u pacjenta ze stabilną chorobą wieńcową na kontrolnych wizytach lekarskich, w świetle obowiązujących zaleceń należy uznać za:

U pacjentów ze wstępnie diagnozowanym zespołem X należy wykonać (I klasa zaleceń diagnostycznych):

Leczenie farmakologiczne stabilnej choroby wieńcowej w celu poprawy rokowania chorych uwzględnia w I klasie zaleceń m.in.:

Wysokie dawki statyn rozważyć należy w celu poprawy rokowania pacjentów ze stabilną chorobą wieńcową u:

Dławica piersiowa niezależnie od klasy CCS, u pacjenta z chorobą wielonaczyniową i cukrzycą, w przypadku podjęcia decyzji o rewaskularyzacji wieńcowej, jest wskazaniem do:

W zaleceniach dotyczących farmakoterapii stabilnej choroby wieńcowej nacelowanych na poprawę kontroli dławicy i zmniejszenie niedokrwienia, leczenie metaboliczne (trimetazydyna) wymieniane jest w klasie zaleceń:

Iwabradyna jest:

U pacjentów przyjmujących długodziałające azotany nie należy jednocześnie stosować:

Dipirydamol nie jest zalecany jako lek przeciwpłytkowy w stabilnej chorobie wieńcowej z uwagi na:

Do czynników ryzyka indukowanego lekami torsades de pointes nie zalicza się:

W przypadku zespołu długiego QT (LQT) rekomenduje się:

W przypadku polimorficznego częstoskurczu komorowego, w I klasie wskazań nie znajduje się aktualnie zalecenie:

Wszczepienie kardiowerta-defibrylatora (ICD) u osoby po zawale serca w prewencji pierwotnej nagłego zgonu sercowego jest obecnie rekomendowane:

Jako uzupełniające, potencjalne leczenie antyarytmiczne, wytyczne europejskie odnoszące się do komorowych zaburzeń rytmu wymieniają:

U kobiety w ciąży, u której wystąpił napad częstoskurczu komorowego, najlepiej zastosować:

W przypadku groźnych, komorowych zaburzeń rytmu serca (utrwalony częstoskurcz komorowy) wynikających z zatrucia digoksyną, najbardziej optymalnym sposobem postępowania jest aktualnie:

Chemioterapeutykiem onkologicznym, który może najczęściej wywołać nagły zgon sercowy w trakcie wlewu dożylnego jest:

W przypadku „burzy elektrycznej” (nawracające częstoskurcze komorowe) występującej u osoby ze świeżym niedokrwieniem mięśnia sercowego, najbardziej optymalnym postępowaniem będzie:

Bezwzględne wskazania do wszczepienia ICD (wskazania I klasy) obejmują pacjentów z kardiomiopatią przerostową, którzy:

Lekiem z wyboru dla kontroli częstości akcji komór u pacjenta z niewydolnością serca, utrwalonym migotaniem przedsionków, bez obecności drogi dodatkowej jest:

Duże badania kliniczne przeprowadzone na początku wieku (HOT CAFE, AFFIRM, RACE, PIAF, STAF) porównujące strategię „rate control” vs „rhythm control” w przetrwałym migotaniu przedsionków wykazały:

W skali CHADS2 szacującej ryzyko powikłań zakrzepowo-zatorowych w migotaniu przedsionków nie uwzględnia się:

Wśród leków wymienionych w I klasie zaleceń w grupie możliwych do zastosowania przy kardiowersji farmakologicznej napadu migotania przedsionków nie wymienia się:

U wybranych chorych z napadowym migotaniem przedsionków, w określonych warunkach, stosując strategię tzw. pill-in-th-pocket można zalecić samodzielne przyjęcie dawki leku antyarytmicznego w momencie napadu arytmii. Lekiem tym jest wówczas najczęściej:

U pacjenta z nawracającym napadowym migotaniem przedsionków, nadciśnieniem tętniczym, przerostem lewej komory serca, bez innych współistniejących schorzeń, jako lek antyarytmiczny podtrzymujący rytm zatokowy w warunkach polskich zalecisz:

W przypadku nieskuteczności postępowania antyarytmicznego u pacjenta z poprzedniego pytania, zalecisz:

W świeżym zawale serca, w przypadku napadu migotania przedsionków u osoby z niewydolnością serca, podanie dożylne digoksyny w celu zwolnienia częstości akcji komór i poprawy czynności lewej komory jest:

Według zaleceń europejskich z 2005 roku odnoszących się do przezskórnej angioplastyki wieńcowej, pacjent z zawałem serca
z uniesieniem ST, którego leczono trombolizą obserwując cechy reperfuzji:

Podwójna terapia przeciwpłytkowa - kwasem acetylosalicylowym i klopidogrelem - rekomendowana jest po zabiegach brachyterapii wewnątrzwieńcowej przez:

Spośród poniższych technik/urządzeń wspomagających interwencje na naczyniach wieńcowych, najwyższą klasę rekomendacji (I klasa zaleceń, poziom dowodu A) posiada aktualnie:

W przypadku tzw. „zmian granicznych” - zwężeń ocenianych w koronarografii na 50-70%, pomiar parametru FFR (fractional flow reserve) pozwala na odstąpienie od zabiegu, gdy jego wartość wynosi (mieści się w zakresie):

W przypadku terapii ostrego zespołu wieńcowego bez przetrwałego uniesienia ST, u chorych niskiego ryzyka, wstępnie niekwalifikowanych do leczenia inwazyjnego:

Ułatwiona (torowana) angioplastyka wieńcowa w świeżym zawale serca (podawanie inhibitora GP IIb/IIIa i zredukowanej dawki trombolizy w trakcie transportu do pracowni hemodynamicznej) aktualnie traktowana jest jako strategia: