Egzamin PES / Kardiologia / wiosna 2007

U chorego ze sztuczną zastawką serca leczonego doustnym antykoagulantem, u którego z powodu gruźlicy włączono do leczenia rifampicynę można się spodziewać:

Według rekomendacji Europejskiego Towarzystwa Kardiologicznego bezwzględnymi wskazaniami u chorego ze sztuczną zastawka serca do łączenia doustnego antykoagulantu z lekami przeciwpłytkowymi są:

Do grupy dużego ryzyka sprzyjającego wystąpieniu infekcyjnego zapalenia wsierdzia (IZW) nie zalicza się chorego z:

U pacjenta po zabiegu wszczepienie sztucznej zastawki w pozycję aortalną, bez cech krwawienia, z wynikiem badania INR = 6,4, należy zlecić:

U pacjenta z idiopatycznym nadciśnieniem płucnym, saturacją krwi tętniczej 92%, prawokomorową niewydolnością serca w II klasie czynnościowej NYHA, z negatywnym wynikiem testu odwracalności nadciśnienia płucnego w leczeniu zastosujesz:
1) tlenoterapię;        4) diuretyki;
2) leczenie przeciwkrzepliwe;     5) bloker kanałów wapniowych.
3) bosentan;
Prawidłowa odpowiedź to:

U chorego z protezą zastawkową leczonego przeciwkrzepliwie antagonistą witaminy K, u którego wystąpiło krwawienie śródczaszkowe leczenie przeciwkrzepliwe należy kontynuować po tygodniowej przerwie ponieważ ryzyko zakrzepicy zastawki jest wtedy większe niż ryzyko nawrotu krwawienia.

Pomiar tzw. cząstkowej rezerwy przepływu (fractional flow reserve, FFR) służy do:
1) oceny granicznych zwężeń w tętnicach wieńcowych, w stanach, gdy istnieją przeciwwskazania do wykonania nieinwazyjnych prób obciążeniowych, dokumentujących wykładniki niedokrwienia mięśnia serca;
2) oceny krążenia obocznego w przypadku zamknięcia naczynia;
3) oceny zaburzeń przepływu wieńcowego, które zależą od zmian na poziomie mikrokrążenia;
4) wartość FFR poniżej 0,75 zawsze świadczy o niedokrwieniu indukowanym obciążeniem i jest wskazaniem do PCI;
5) czynnościowej oceny skuteczności przezskórnych zabiegów rewaskularyzacyjnych.
Prawidłowa odpowiedź to:

Które cechy kliniczne, diagnostyczne, terapeutyczne (wymienione niżej) dotyczące choroby wieńcowej różnicują populację kobiet i mężczyzn?
1) hipertrójglicerydemia jest silniejszym czynnikiem różnicującym niż hipercholesterolemia i małe stężenie cholesterolu HDL jest czynnikiem ryzyka choroby wieńcowej u kobiet;
2) u kobiet, częściej niż u mężczyzn, pierwszym objawem choroby wieńcowej jest dławica piersiowa, a nie zawał mięśnia serca;
3) w porównaniu z mężczyznami kobiety z NSTEMI są bardziej narażone na wystąpienie powikłań krwotocznych, niezależnie od tego czy były leczone blokerem receptora GP IIb/IIIa;
4) kobiety, częściej niż mężczyźni, są kierowane na badania diagnostyczne oceniające niedokrwienie (test wysiłkowy, koronarografię) oraz zabiegi rewaskularyzacyjne;
5) u kobiet częściej niż u mężczyzn spotyka się chorobę wieńcową wielonaczyniową.
Prawidłowa odpowiedź to:

W elektrokardiogramie pacjenta z jawnym zespołem WPW można stwierdzić:
1) odstęp PR w zakresie od 0,08 do 0,11 s i falę delta;
2) odstęp PR prawidłowy przy lewostronnej bocznej lokalizacji drogi dodatkowej;
3) odstęp PR prawidłowy przy prawostronnej przegrodowej lokalizacji drogi dodatkowej;
4) ujemną falę delta;
5) brak zaburzeń repolaryzacji przy preekscytacji o małym nasileniu.
Prawidłowa odpowiedź to:

Do pozasercowych przyczyn wzrostu poziomu troponin sercowych zaliczamy:
1) schyłkową niewydolność nerek;    4) zapalenie wielomięśniowe;
2) zapalenie skórno-mięśniowe;     5) posocznicę.
3) krwawienie podpajęczynówkowe;
Prawidłowa odpowiedź to:

Wskaż zdania prawdziwe dotyczące pierwotnej kardiomiopatii niescalenie mięśnia lewej komory serca:
1) jest to choroba wrodzona powstająca na etapie embriogenezy endomiokardium;
2) badanie echokardiograficzne uwidacznia obecność złożonego, nadmiernego beleczkowania mięśnia sercowego, głównie w obrębie koniuszka i wolnej ściany lewej komory;
3) stosunek grubości warstwy niescalonego do scalonego miokardium w najgrubszym miejscu ściany lewej komory przekracza 2 w końcowym okresie skurczu;
4) stosunek grubości warstwy niescalonego do scalonego miokardium w najgrubszym miejscu ściany lewej komory przekracza 2 w końcowym okresie rozkurczu;
5) rodzinne występowanie tej anomalii związane jest z dziedziczeniem autosomalnym recesywnym jak i sprzężonym z płcią.
Prawidłowa odpowiedź to:

63-letnia chora z bólem zamostkowym od 4 godzin i uniesieniem odcinka ST w Ekg o 1,5 mm w odprowadzeniach II, III, aVF. Jakie leczenie przeciwpłytkowe wg standardów ESC zaproponujesz (przy braku przeciwwskazań) przed wykonaniem pierwotnej angioplastyki?

Która z poniższych sytuacji nie jest wskazaniem do podania abciksimabu (antagonisty GP IIb/IIIa) jako terapii uzupełniającej zabieg angioplastyki wieńcowej (PCI)?

U pacjenta l. 65, z istotnym zwężeniem zastawki mitralnej oraz napadowym migotaniem przedsionków, kilkakrotnie w ciągu ostatnich kilku tygodni leczonego antybiotykiem (penicylina półsyntetyczna oraz cefalosporyna II generacji) z powodu nawracającej infekcji dróg oddechowych zaplanowano usunięcie zęba. W profilaktyce infekcyjnego zapalenia wsierdzia należy zastosować:

Lekarz rodzinny skierował do poradni kardiologicznej 65-letniego pacjenta z hipercholesterolemią oraz miażdżycą kończyn dolnych. Powodem skierowania było podejrzenie zwężenia zastawki aortalnej. Jedynym objawem w badaniu przedmiotowym, który pozwoli kardiologowi wykluczyć duże zwężenie zastawki aortalnej jest:

U sześćdziesięcioletniego pacjenta hospitalizowanego w oddziale Intensywnej opieki kardiologicznej z powodu zawału serca ściany przedniej, powikłanego niewydolnością lewej komory, wystąpił częstoskurcz komorowy, który szybko doprowadził do utraty przytomności pacjenta. Pacjent był leczony między innymi: furosemidem (iv), aspiryną (po), statyną (po) oraz dobutaminą w małej dawce (iv). Zastosowano również tlenoterapię (przez wąsy). Leczenia reperfuzyjnego w ostrej fazie nie zastosowano z powodu dużego opóźnienia (> 12 godzin). Prawidłowe postępowanie to:

Pacjentka l. 66, z nadciśnieniem tętniczym, cukrzycą t. 2 oraz nadwagą była przez 10 dni leczona m. in. aspiryną, klopidogrelem i heparyną z powodu ostrego zespołu wieńcowego bez uniesienia odcinka ST w szpitalu powiatowym nie dysponującym pracownią hemodynamiki. W dziesiątej dobie rozpoznano małopłytkowość indukowaną heparyną. W 11 dobie hospitalizacji z powodu wystąpienia nawracających, spoczynkowych dolegliwości stenokardialnych pacjentka została przetransportowana do pracowni hemodynamiki i poddana koronarografii, w wyniku której została zakwalifikowana do angioplastyki wieńcowej. Jaki lek przeciwkrzepliwy powinien być użyty w czasie zabiegu?

Wskaż fałszywe stwierdzenia:
1) dla zespołu Brugadów charakterystyczne są zgony podczas wysiłku fizycznego;
2) dla zespołu długiego QT typu 1 charakterystyczne są zgony podczas odpoczynku lub snu;
3) dla zespołu długiego QT typu 2 charakterystyczne są zgony pod wpływem emocji i bodźców słuchowych;
4) leki z grupy ß-blokerów są w podobnym stopniu skuteczne w leczeniu pacjentów z zespołem długiego QT typu 1 jak w leczeniu osób z zespołem długiego QT typu 2.
Prawidłowa odpowiedź to:

Pacjent l. 65, z nadciśnieniem tętniczym i cukrzycą oraz przewlekłą niewydolnością serca, leczony między innymi inhibitorem ACE, statyną i spironolaktonem, został hospitalizowany z powodu stwierdzenia hiperkaliemii (stężenie potasu 6,9 mmol/l, stężenie kreatyniny 310 umol/l). Pacjent zgłasza złe samopoczucie od 2 dni. W EKG stwierdzono rytm zatokowy miarowy około 65/min. Blok przedniej wiązki lewej odnogi pęczka Hisa. Zespoły QS w V1-V4. Prawidłowe postępowanie u opisanego chorego powinno między innymi polegać na podaniu:
1) Calcium Resonium (30 g po);
2) furosemidu (1 mg/kg), ewentualnie także sól fizjologiczna;
3) 10 j. krótkodziałającej insuliny oraz 50 mg glukozy (iv);
4) salbutamolu (5 mg w nebulizacji);
5) chlorku wapnia (10 ml 10% roztworu).
Prawidłowa odpowiedź to:

Wskaż sytuacje, w których zgodnie z aktualnymi zaleceniami Europejskiego Towarzystwa Kardiologicznego istnieje wskazanie klasy I do implantacji stentu powlekanego lekiem antyproliferacyjnym.
1) ciasne zwężenie w naczyniu o szerokości około 2,5-3 mm;
2) restenoza w obrębie uprzednio implantowanego stentu niepowlekanego;
3) choroba wielonaczyniowa;
4) zwężenie w naczyniu o szerokości < 2,5 mm.
Prawidłowa odpowiedź to:

Pacjent l. 71, leczony od kilku lat z powodu cukrzycy oraz hipercholesterolemii, został hospitalizowany z powodu występujących od kilkunastu godzin nawracających, spoczynkowych dolegliwości stenokardialnych. W wykonanym przez zespół pogotowia ratunkowego EKG (w czasie bólu) stwierdzono rytm zatokowy ok. 68/min, normogram oraz obniżenie odcinków ST o 1-2 mm w II, III
i aVF. Wykonane przy przyjęciu do oddziału ratunkowego stężenie troponiny T wyniosło 0,7 ng/ml. Prawidłowym dalszym postępowaniem jest:

Do poradni kardiologicznej zgłosiła się 35-letnia pacjentka, po implantacji sztucznej zastawki aortalnej 5 lat wcześniej. Obecnie pacjentka jest w 7 tygodniu ciąży. Zgodnie z aktualnym stanowiskiem Europejskiego Towarzystwa Kardiologicznego najlepszą formą leczenia przeciwzakrzepowego u tej pacjentki jest:

Wskazań do operacyjnego leczenia wady zastawki wskazań nie ma:

Do oddziału ratunkowego zgłosiła się 68-letnia, otyła (wskaźnik masy ciała 37 kg/m²) kobieta z kilkuletnim wywiadem dolegliwości bólowych w klatce piersiowej oraz kilkunastoletnim wywiadem nadciśnienia tętniczego i cukrzycy. Ponadto w wywiadzie: zawał serca przebyty przed rokiem oraz hospitalizacja z powodu duszności przed 3 laty - brak dokumentacji z tej hospitalizacji, a pacjentka nie pamięta rozpoznania końcowego. Powodem aktualnego zgłoszenia była trwająca od kilkunastu dni stopniowo narastająca duszność. Wykonano podstawowe badania: morfologia w normie, potas 4,1 mmol/l, sód 141 mmol/l, kreatynina 130 mmol/l, CK 176 U/l, CK-MB 21 U/L, troponina T < 0,1 ng/ml, D-dimery 120 mmol/l, BNP 90 mmol/l. Najbardziej prawdopodobną przyczyną dolegliwości pacjentki to:

Zgodnie z aktualnymi wytycznymi Europejskiego Towarzystwa Kardiologicznego zalecanymi lekami I rzutu (klasa I) do stosowania w celu farmakologicznego przerwania trwającego <7 dni napadu migotania przedsionków są:

68-letnia kobieta, z dobrze kontrolowaną doustnymi lekami hipoglikemizującymi cukrzycą t. 2, została skierowana do poradni kardiologicznej z powodu typowej wysiłkowej stenokardii. Zlecono próbę wysiłkową, która była klinicznie i elektrokardiograficznie ujemna. Wykonano również lipidogram: stężenie cholesterolu całkowitego wyniosło 4,3 mmol/l (165 mg/dl), cholesterolu LDL 2,3 mmol/l, (88 mg/dl) cholesterolu HDL 1,3 mmol/l (50 mg/dl), a trójglicerydów 1,6 mmol/l (140 mg/dl). Zgodnie z aktualnymi zaleceniami Europejskiego Towarzystwa Kardiologicznego pacjentce należy zalecić:

55-pacjent z nadciśnieniem tętniczym i hiperlipidemią, palący od ponad 20 lat papierosy, leczący się z powodu padaczki, po przebyciu przed kilkoma miesiącami zabiegu angioplastyki wieńcowej, w czasie rutynowej konsultacji kardiologicznej poprosił lekarza o pomoc w rzuceniu palenia. Pacjent w ciągu kilku ostatnich miesięcy kilkakrotnie podejmował nieskuteczne próby zerwania z nałogiem, w tym raz stosował gumę do żucia z nikotyną. W teście Fagerströma pacjent uzyskał 8 punktów. Najlepszym sposobem terapii dla tego pacjenta będzie:

W czasie procesu ostrego odrzucania przeszczepionego serca, cechą charakterystyczną w obrazie echokardiograficznym nie jest:

Bezwzględnym przeciwwskazaniem do wykonania koronarografii jest:

Wskaż zdanie prawdziwe:

Wskazaniem do wszczepienia kardiowertera-defibrylatora w przebiegu kardiomiopatii przerostowej jest:
1) przebyty incydent zatrzymania krążenia;
2) obecność jednego z wymienionych czynników ryzyka nagłego zgonu sercowego (SCD): obciążający wywiad rodzinny w kierunku SCD, omdlenia, grubość przegrody międzykomorowej powyżej 3 cm, obecność nieutrwalonych częstoskurczów komorowych, hypotensja podczas test wysiłkowego;
3) obecność co najmniej dwóch wymienionych w punkcie 2 czynników ryzyka SCD;
4) liczna ekstrasystolia komorowa;
5) brak skuteczności leczenia ekstrasystolii komorowej amiodaronem.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wrodzony zespół wydłużonego QT jest spowodowany następującymi mutacjami genowymi, a jego leczenie polega na:
1) zespół LQT1 i LQT2 dotyczy mutacji genów kodujących kanały potasowe, a LQT3 genu kodującego kanał sodowy;
2) zespół LQT1 i LQT2 dotyczy mutacji genu kodującego kanały sodowe, a LQT3 genów kodujących kanały potasowe;
3) u chorych z omdleniami i epizodami torsade de pointes należy stosować leki beta-adrenolityczne;
4) po epizodzie zatrzymania krążenia należy implantować automatyczny kardiowerter-defibrylator (ICD);
5) w przypadku wystąpienia torsade de pointes stosuje się sotalol lub amiodaron.
Prawidłowa odpowiedź to:

Mikrowoltowy alternans załamka T:
1) polega na występowaniu różnicy amplitudy załamków T o wartości mikrowoltów możliwym do ocenienia w trakcie próby wysiłkowej lub stymulacji wewnątrzsercowej;
2) jest to różnica czasu trwania repolaryzacji w różnych odprowadzeniach EKG;
3) jest zależny od częstości rytmu serca, a za nieprawidłowe uważa się jego wystąpienie przy zatokowym rytmie poniżej 120 uderzeń na minutę, co jest czynnikiem ryzyka wystąpienia groźnych arytmii komorowych i nagłego zgonu sercowego;
4) jest badaniem pomocnym w ustalaniu wskazań do wszczepienia kardiowertera-defibrylatora u chorych z wysokim ryzykiem nagłego zgonu sercowego (klasa IIa zaleceń według standardów);
5) w przypadku jego wykrycia u chorych z wysokim ryzykiem nagłego zgonu sercowego podaje się amiodarone.
Prawidłowa odpowiedź to:

U młodych pacjentów z kardiomiopatią przerostową i wysokim ryzykiem nagłego zgonu sercowego stwierdza się:

Jednostki chorobowe, których wspólną cechą jest genetycznie uwarunkowana skłonność do VT i ryzyka nagłego zgonu sercowego (SCD) przy braku widocznych strukturalnych nieprawidłowości w sercu, to:
1) wrodzony zespół długiego QT;   4) zespół Brugadów;
2) kardiomiopatia przerostowa;    5) wielokształtny częstoskurcz komorowy zależny od katecholamin.
3) zespół Marfana;       
Prawidłowa odpowiedź to:

U kobiety w ciąży z dodatnim wywiadem w kierunku zakrzepicy żylnej i stwierdzonymi przeciwciałami antyfosfolipidowymi, należy zastosować:

Celem zwolnienia szybkiej akcji komór u chorego z migotaniem przedsionków i zdrowym strukturalnie sercem w sytuacji naglącej zaleca się w pierwszym rzucie:

W celu przerwania napadu migotania przedsionków zaleca się:

U chorych poddanych zabiegom kardiochirurgicznym należy:

U chorego z zespołem WPW i napadem migotania przedsionków:

Do uznanych przez ESC dużych kryteriów ryzyka powikłań zatorowo-zakrzepowych u chorych z niezastawkowym migotaniem przedsionków zalicza się:

U pacjentki ciężarnej z migotaniem przedsionków zaleca się:

Inwazyjne badanie elektrofizjologiczne jest wskazane u pacjenta:
1) po przebytym odlegle zawale, u którego występują objawy sugerujące tachyarytmie komorowe (kołatania serca, zasłabnięcia, utrata przytomności);
2) z chorobą wieńcową, w przypadku wystąpienia częstoskurczu o szerokich zespołach QRS o nieznanym pochodzeniu;
3) z zespołem długiego QT i nieutrwalonym częstoskurczem komorowym w celu oceny zagrożenia nagłym zgonem sercowym;
4) z utratami przytomności o nieznanej etiologii i upośledzoną funkcją lewej komory lub strukturalną chorobą serca;
5) z chorobą wieńcową, w celu oceny skuteczności ablacji częstoskurczu komorowego prądem o częstotliwości radiowej.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wskazaniami do terapii resynchronizującej serca u chorych z niewydolnością serca według obowiązujących obecnie standardów europejskich (ESC) są:

Dyssynchronię śródkomorową u chorego z kardiomiopatią niedokrwienną i blokiem lewej odnogi pęczka Hisa mogą powodować:

Wskazaniami do chirurgicznej rekonstrukcji lewej komory (SVR) u chorego z objawową niewydolnością serca jest:

Wybierz prawidłowo sformułowane twierdzenia dotyczące chorego ze stenozą aortalną:
1) niski gradient przezzastawkowy może świadczyć o upośledzonej funkcji skurczowej lewej komory mimo obecności dużego stopnia zwężenia zastawki;
2) niski gradient przezzastawkowy może świadczyć o małego stopnia zwężeniu zastawki aortalnej;
3) niski gradient przezzastawkowy zawsze wiąże się z bardzo wysokim ryzykiem okołooperacyjnym i jest przeciwwskazaniem do zabiegu wymiany zastawki aortalnej;
4) wzrost gradientu przezzastawkowego po stymulacji dobutaminą nie jest dowodem na obecność rezerwy kurczliwej lewej komory z upośledzoną funkcją skurczową.
Prawidłowa odpowiedź to:

Zespół Eisenmengera najczęściej rozwija się w przebiegu:

U których z niżej wymienionych grup chorych należy dążyć do obniżenia ciśnienia tętniczego poniżej 130/80 mmHg?
1) po przebytym zawale mięśnia sercowego;
2) po krwotocznym udarze mózgu;
3) u kobiet w drugim trymestrze ciąży;
4) u osób z upośledzoną funkcją nerek;
5) u chorych na cukrzycę.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wybierz zdanie fałszywe dotyczące pomiaru ciśnienia tętniczego:

U pacjenta pięćdziesięcioletniego, niepalącego papierosów, z udokumentowaną chorobą niedokrwienną serca i stężeniem cholesterolu całkowitego 4,0 mmol/l rozpoznano nadciśnienie tętnicze łagodne. U tego pacjenta należy:

Wybierz zdania prawdziwe:

Najczęstsze przyczyny nagłej śmierci u młodych sportowców poniżej 35 roku życia to:
1) zapalenie mięśnia sercowego;    4) arytmogenna kardiomiopatia prawej komory;
2) zespół długiego odstępu QT;    5) wrodzone anomalie naczyń wieńcowych.
3) kardiomiopatia przerostowa;   
Prawidłowa odpowiedź to:

Wybierz prawdziwe odnośnie wskazań do wykonywania angioplastyki torowanej w ostrych zespołach wieńcowych:

Wybierz prawdziwe informacje dotyczące rehabilitacji u chorych z niewydolnością krążenia:
1) rehabilitacją powinni być objęci chorzy stabilni w klasie NYHA II-III, ponieważ powoduje ona zwiększenie wydolności wysiłkowej i poprawia jakość życia;
2) rehabilitacją powinni być objęci tylko chorzy poniżej 75 roku życia z frakcją wyrzutową powyżej 30%, ponieważ tylko w tej grupie obserwowano istotną poprawę wydolności fizycznej bez zwiększenia efektów ubocznych;
3) rehabilitację powinno się rozpoczynać od odpowiednio dostosowanych ćwiczeń oporowych i przechodzić do treningu wytrzymałościowego tylko po bezobjawowym treningu oporowym;
4) rehabilitację powinno się rozpoczynać od odpowiednio dostosowanego treningu wytrzymałościowego i przechodzić do ćwiczeń oporowych tylko po bezobjawowym treningu wytrzymałościowym;
5) rehabilitacja wysiłkowa jest przeciwwskazana w niewydolności krążenia z powodu wysokiego odsetka powikłań.
Prawidłowa odpowiedź to:

Do grupy tętniczego nadciśnienia płucnego należą:
1) nadciśnienie płucne wywołane hemangiomatozą płucną;
2) przetrwałe nadciśnienie płucne noworodków;
3) nadciśnienie płucne wywołane nadciśnieniem wrotnym;
4) nadciśnienie płucne wywołane bezdechem sennym;
5) nadciśnienie płucne w przebiegu histiocytozy X.
Prawidłowa odpowiedź to:

Chory w III klasie ostrej niewydolności serca wg Forrestera charakteryzuje się następującymi danymi klinicznymi i hemodynamicznymi:

Duże ryzyko ( > 5%) wystąpienia zawału serca lub zgonu z przyczyn sercowych związane z operacjami pozasercowymi występuje w przypadku:
1) operacji aorty i innych dużych naczyń;
2) przewidywanego długiego czasu operacji, której towarzyszą duże przesunięcia płynowe lub znaczna utrata krwi;
3) operacji naczyń obwodowych;
4) endarterektomii tętnic szyjnych;
5) operacji w obrębie klatki piersiowej.
Prawidłowa odpowiedź to:

Względne przeciwwskazania do stosowania heparyny obejmują:
1) źle kontrolowane nadciśnienie tętnicze ( > 200/110 mmHg);
2) skazę krwotoczną;
3) ostre zapalenie osierdzia;
4) objawowe nadciśnienie wrotne;
5) retinopatię cukrzycową.
Prawidłowa odpowiedź to:

Pacjent lat 59, z wieloletnią cukrzycą i nadciśnieniem tętniczym został przyjęty do szpitala celem wykonania angioplastyki istotnego zwężenia tętnicy zstępującej przedniej. Lekarz zdecydował się implantować w miejsce zwężenia stent uwalniający lek antyproliferacyjny. Strategia ta, w porównaniu z implantacją stentu bez leku pozwoli w ciągu roku na zmniejszenie ryzyka:

U 18-letniego całkowicie bezobjawowego mężczyzny z dwupłatkową zastawką aortalną wykryto szmer skurczowy o intensywności 3/6 w miejscu typowym dla osłuchiwania zastawki aortalnej, promieniujący do szyi. Mruk nie był wyczuwalny. W badaniu elektrokardiograficznym standardowym i 24-godzinnym nie stwierdzono przerostu lewej komory serca i zaburzeń rytmu serca.
W badaniu echokardiograficznym stwierdzono gradient średni przez zastawkę aortalną wynoszący 45 mmHg, bez przerostu lewej komory. Chory planuje w najbliższym czasie bieg maratoński. Konsultujący kardiolog powinien:

33-letni mężczyzna chce rozpocząć regularne uprawianie squasha. Jest całkowicie bezobjawowy, ma od wielu lat stwierdzany cichy szmer skurczowo-rozkurczowy nad sercem, rozpoznaną dwupłatkową zastawkę aortalną powodującą niewielką niedomykalność zastawki i mały gradient przepływu (maksymalnie 23 mmHg), z małym poszerzeniem lewej komory do 59 mm w rozkurczu, bez upośledzenia jej funkcji skurczowej oraz poszerzenie aorty wstępującej do 34 mm. Konsultujący kardiolog powinien:

U 23-letniej kobiety, w 2 trymestrze ciąży wykryto szmer skurczowy nad tętnicą płucną oraz sztywne rozdwojenie II tonu serca. W badaniu echokardiograficznym stwierdzono ubytek w przegrodzie międzyprzedsionkowej typu wtórnego, o wielkości około 16 mm, ze stosunkiem przepływu płucnego do systemowego 2.7:1, z poszerzeniem jam prawego serca i niedomykalnością trójdzielną (++/+++). Ciśnienie skurczowe w prawej komorze oszacowano na 36 mmHg. Konsultujący kardiolog powinien:

Zjawisko ekspansji obserwowane w pierwszych godzinach zawału prowadzi do:

Zaburzenia lipidowe towarzyszące przewlekłej niewydolności nerek to:

Wczesną strategię inwazyjną (koronarografię i ewentualną angioplastykę) u chorych z ostrym zespołem wieńcowym bez uniesienia odcinka ST (NSTE-ACS) powinno się wykonać w ciągu 48 godzin u chorych:
1) u których wystąpił częstoskurcz komorowy;
2) u których wystąpił obrzęk płuc;
3) z cukrzycą;
4) z podwyższonymi wartościami troponin sercowych;
5) z niestabilną dławicą piersiową we wczesnym okresie po zawale.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wskaż prawdziwe informacje dotyczące arytmogennej kardiomiopatii prawej komory (ADPK):
1) pierwszym objawem choroby może być nagły zgon sercowy;
2) ablacja prądem RF nie znajduje zastosowania w przypadku arytmii w tej jednostce chorobowej;
3) proces chorobowy przebiega od nasierdzia w kierunku wsierdzia, a kardiomiocyty najpierw zastępowane są tkanką włóknistą, a następnie tkanką tłuszczową;
4) proces chorobowy może również obejmować lewą komorę oraz mięsień przedsionków;
5) wskazaniem do wszczepienia kardiowertera-defibrylatora jest udokumentowany utrwalony częstoskurcz komorowy u chorych leczonych w optymalny sposób.
Prawidłowa odpowiedź to:

U chorego ze świeżym zawałem serca, cechami zastoju w łożysku płucnym oraz CI 2.3 l/min/m² i PCWP 19 mmHg, bez objawów hipoperfuzji obwodowej zastosujesz:

U kobiet w porównaniu do mężczyzn:
1) w chwili wystąpienia OZW częściej występuje hipercholesterolemia i nadciśnienie tętnicze;
2) częściej występuje jednonaczyniowa choroba wieńcowa;
3) wyniki operacji pomostowania aortalno-wieńcowego są lepsze;
4) pierwotna angioplastyka wieńcowa w świeżym zawale serca jest mniej korzystna niż u mężczyzn;
5) częściej występuje nieme niedokrwienie mięśnia sercowego.
Wskaż zdania fałszywe:

Wyrazem asynchronii mięśnia sercowego w obecności LBBB jest wydłużenie czasu napełniania lewej komory (DFPLV > 40% czasu trwania cyklu R-R) i pojawienie się pseudorestrykcyjnego profilu napływu mitralnego w spektrum dopplerowskim.

Chory z ostrym zespołem wieńcowym z uniesieniem odcinka ST, z ciśnieniem tętniczym 130/80, bez przeciwwskazań do leczenia trombolitycznego, przyjęty do szpitala bez pracowni hemodynamiki w drugiej godzinie bólu dławicowego powinien być leczony:

Przyczyną zmniejszonego stężenia frakcji HDL cholesterolu w surowicy krwi są:
1) dyslipidemia aterogenna;       4) rodzinny niedobór acylotransferazy lecytyna:cholesterol
2) rodzinna hipoalfalipoproteinemia;    5) choroba rybich oczu.
3) choroba tangerska;         
Prawidłowa odpowiedź to:

Wartości progowe skurczowego ciśnienia tętniczego (w mmHg) w pomiarach, odpowiednio dla:
- gabinetu lekarskiego
- monitorowania ambulatoryjnego (średnia w ciągu dnia)
- monitorowania ambulatoryjnego (średnia dobowa)
- monitorowania ambulatoryjnego (średnia w ciągu nocy)
- pomiarów domowych (samodzielnych)
przyjęte i stosowane aktualnie w definicji nadciśnienia tętniczego to odpowiednio:

Spośród leków hipotensyjnych, u kobiety karmiącej piersią, nie powinno się stosować:
1) leków hamujących układ renina-angiotensyna;   4) hydralazyny;
2) diuretyków tiazydowych i tiazydopodobnych;    5) diuretyków pętlowych.
3) metyldopy;
Prawidłowa odpowiedź to:

Spośród podanych poniżej, prawdziwe są następujące stwierdzenia odnoszące się do przerostu lewej komory serca jako powikłania nadciśnienia tętniczego:
1) stwierdza się je u kilku % pacjentów z łagodnym i umiarkowanym nadciśnieniem i około 30% pacjentów z nadciśnieniem ciężkim;
2) rozpoznanie może opierać na kryteriach elektrokardiograficznych Sokołowa-Lyona lub/i Cornella;
3) w badaniu echokardiograficznym wskaźnik masy lewej komory wynosi > 125 g/m²;
4) powikłanie to jest niezależnym czynnikiem ryzyka niekorzystnych zdarzeń sercowo-naczyniowych.
Prawidłowa odpowiedź to:

Spośród podanych poniżej, przeciwwskazaniem do rewaskularyzacji tętnic nerkowych w nadciśnieniu naczynionerkowym jest:

Wpływ hamujący kwasu acetylosalicylowego na produkcję płytkowego tromboksanu:
1) jest wywołany niemal całkowitym zahamowaniem cyklooksygenazy-2;
2) może być zaburzona poprzez niektóre niesterydowe leki przeciwzapalne;
3) jest głównym mechanizmem skuteczności klinicznej przeciwzakrzepowej;
4) trwa przez cały okres życia płytki krwi;
5) ten korzystny efekty kliniczny może zostać częściowo zniesiony poprzez pozapłytkową produkcję tromboksanu.
Prawidłowa odpowiedź to:

Potencjalnymi wskazaniami do leczenia chorób aorty przy pomocy stent-graftów są:
1) krwiak śródścienny;
2) penetrujące owrzodzenie aorty w odcinku zstępującym;
3) tętniak aorty zstępującej;
4) rozwarstwienie odcinka zstępującego aorty;
5) tętniak łuku.
Prawidłowa odpowiedź to:

Leczeniem z wyboru zakrzepicy protezy zastawki serca doprowadzającej do jej dysfunkcji poprzez istotne zmniejszenie przepływu krwi jest:
1) aspiryna;           4) leczenie chirurgiczne;
2) heparyna niefrakcjonowana;      5) leczenie fibrynolityczne.
3) heparyna drobnocząsteczkowa;
Prawidłowa odpowiedź to:

Zawał w wyniku zamknięcia pnia lewej tętnicy wieńcowej elektrokardiograficznie manifestować się może:

Zawałowi ściany przedniej z uniesieniem odcinka ST w odprowadzeniach przedsercowych w odprowadzeniach dolnościennych
(III i aVF) może towarzyszyć:

Najbardziej typową manifestacją kliniczną niedokrwienia mięśnia sercowego jest dławica piersiowa. Pod postacią dławicy mogą jednak występować różne choroby o innym pochodzeniu niż niedokrwienie mięśnia sercowego. Sercowo-naczyniowe przyczyny bólu w klatce piersiowej nie zawsze są związane ze zwężeniem lub kurczem tętnicy wieńcowej. Dławica bez towarzyszących oznak niedokrwienia mięśnia sercowego może występować w przypadkach:
1) u niektórych chorych po wszczepieniu stentu do tętnicy wieńcowej, prawdopodobnie wskutek rozciągnięcia ściany tętnicy wieńcowej w miejscu jego wszczepienia;
2) dławicy wyzwalanej przez blok lewej odnogi pęczka Hisa zależny od częstości serca, wskutek rozciągania włókien aferentnych, spowodowanego dyssynergią skurczu w momencie pojawienia się LBBB;
3) nagłych, o znacznym nasileniu, promieniujących wzdłuż pleców bólów związanych z rozwarstwieniem aorty;
4) zapalenia osierdzia szczególnie w początkowym okresie z towarzyszącym tarciem osierdzia;
5) bólów z towarzyszącą zwykle dusznością i tachypnoe związanych z wystąpieniem zatorowości płucnej;
6) w przebiegu nadciśnienia płucnego zarówno pierwotnego jak i wtórnego na skutek zwiększonego napięcia tętnicy płucnej lub niedokrwienia prawej komory.
Prawidłowa odpowiedź to:

Należy pamiętać, że u każdego chorego z protezą zastawki, mechaniczną lub biologiczną, istnieje ryzyko zakrzepicy. Zakrzepicę należy podejrzewać niezależnie od rodzaju protezy przy wystąpieniu duszności lub męczliwości, szczególnie gdy w ostatnim czasie przerwano leczenie przeciwzakrzepowe lub wystąpiły inne sprzyjające wykrzepianiu czynniki. Najwłaściwsze postępowanie w tej sytuacji to:
1) przy podejrzeniu lub potwierdzeniu zakrzepicy związanej z protezą należy podać natychmiast heparynę niefrakcjonowaną w dawce 5000j i przekazać do ośrodka dysponującego możliwością leczenia kardiochirurgicznego;
2) rozpoznanie należy potwierdzić wykonując przezklatkowe lub przezprzełykowe badanie echokardiograficzne lub fluoroskopię;
3) leczenie fibrynolityczne należy rozważyć u chorych z zakrzepicą zastawki mitralnej lub aortalnej u chorych w stanie krytycznym, bez współistniejących ciężkich chorób;
4) leczenie fibrynolityczne należy zastosować u chorych z zakrzepicą zastawki trójdzielnej lub pnia płucnego ze względu na dużą skuteczność i małą częstość zatorowości;
5) postępowaniem z wyboru, w przypadku potwierdzonej, wywołującej dysfunkcje, zakrzepicy protezy zastawki aortalnej lub mitralnej jest leczenie operacyjne;
6) u chorych stabilnych krążeniowo, bez cechy lub z łagodną dysfunkcją protezy, u których leczenie przeciwzakrzepowe prowadzone było suboptymalnie, należy leczenie rozpocząć od dożylnego wlewu heparyną pod ścisłą kontrolą echokardiograficzną.
Prawidłowa odpowiedź to:

Profilaktyka infekcyjnego zapalenia wsierdzia obejmuje chorych z:

Jedną z pozafarmakologicznych metod leczenia groźnych dla życia komorowych zaburzeń rytmu jest wszczepienie kardiowertera-defibrylatora (ICD). Jest ono zalecane szczególnie u osób z uszkodzoną lewą komorą. Wszczepienie ICD wskazane jest również:

Zespół Tako-tsubo, balonującego koniuszka to zespół chorobowy:

Który z parametrów stałej stymulacji wpływa na żywotność baterii stymulatora?

Do konsultacji w poradni kardiologicznej skierowano 20-letniego pacjenta z rodzinnym wywiadem kardiomiopatii przerostowej. Badanie echokardiograficzne potwierdza obecność kardiomiopatii. Jakie dane należy uwzględnić dla oszacowania jego ryzyka nagłej śmierci sercowej?
1) grubość przegrody >3 cm;
2) nagły zgon w rodzinie;
3) nieutrwalony częstoskurcz komorowy;
4) występowanie omdleń;
5) nieprawidłowa reakcja ciśnieniowa w trakcie wysiłku.
Prawidłowa odpowiedź to:

Który z wymienionych czynników predysponuje do proarytmii komorowej u osoby leczonej sotalolem?
1) płeć żeńska;         4) ograniczona funkcja wydzielnicza nerek;
2) istotny przerost lewej komory;    5) wydłużenie QT.
3) poszerzony zespół QRS;     
Prawidłowa odpowiedź to:

Najbardziej przydatnym testem diagnostycznym w rozpoznawaniu wielokształtnego zależnego od amin katecholowych częstoskurczu komorowego /CPVP/ jest:

Najbardziej charakterystycznym objawem proarytmicznego działania leków jest wydłużenie odstępu PQ z napadami częstoskurczu torsade de pointes. Pojawieniu się tej arytmii sprzyja:
1) płeć żeńska;
2) niedobory w odżywianiu;
3) czas trwania skorygowanego odstępu QT w trakcie leczenia antyarytmicznego wynoszący ponad 440 ms;
4) niewydolność nerek;
5) wiek powyżej 55 lat;
6) uwarunkowania genetyczne.
Prawidłowa odpowiedź to:

Zgodnie z wytycznymi ACC/AHA/ESC 2006 dotyczących migotania przedsionków, do czynników ryzyka uwzględnianych przy decyzji o podjęciu leczenia przeciwzakrzepowego ASA lub antagonistą wit. K u chorych z FA bez wady zastawkowej nie należy:

Które z niżej wymienionych stwierdzeń dotyczących wpływu zabiegu hemodializy na układ krążenia jest prawdziwy?
1) zabieg hemodializy wiąże się z wydłużeniem czasu trwania QTc i dyspersji QT;
2) zabieg hemodializy nie ma wpływu na wydłużenie czasu trwania QTc i dyspersji QT;
3) zabieg hemodializy wiąże się z wydłużeniem czasu trwania przewodzenia przedsionkowo-komorowego;
4) zabieg hemodializy ma istotny wpływ na wielkość jam serca;
5) zabieg hemodializy nie ma nic wspólnego z wyżej wymienionymi stwierdzeniami.
Prawidłowa odpowiedź to:

Które z niżej wymienionych stwierdzeń dotyczących diagnostyki zapalenia mięśnia sercowego przy pomocy rezonansu magnetycznego serca (CMR) są prawdziwe?
1) obecnie jedynym dostępnym nieinwazyjnym badaniem obrazowym pozwalającym jednoznacznie zróżnicować zapalenia serca od zawału jest CMR;
2) w obu jednostkach chorobowych po podaniu środka kontrastowego zawierającego gadolin obserwujemy tzw. efekt późnego wzmocnienia kontrastowego;
3) w zapaleniu serca wzmocnienie dotyczy obszarów podnasierdziowych, w zawale serca wzmocnieniu ulęgają obszary podwsierdziowe lub pełnościenne segmenty z dorzecza tętnicy dozawałej’
4) wyżej wymienione obszary wzmocnień są nieprawdziwe;
5) nie można jednoznacznie zróżnicować zapalenia serca od zawału serca przy pomocy CMR.
Prawidłowa odpowiedź to:

U 53 letniego chorego z rozpoznaną arytmią komorową wykonano Holtera. Stwierdzono 1500 pojedynczych pobudzeń komorowych i 2 pary pobudzeń komorowych i jeden epizod pobudzeń gromadnych złożony z 5 pobudzeń o częstości 130/min. W związku z dużym nasileniem dolegliwości odczuwanych przez chorego zdecydowano o włączeniu leczenia przeciwarytmicznego. Kryteria rozpoznania proarytmii w kontrolnym badaniu holterowskim obejmują:
1) zaburzenia czynności węzła zatokowego;
2) trzepotanie przedsionków z przewodzeniem przedsionkowo-komorowym 1:1;
3) co najmniej 4-krotny wzrost dobowej liczby przedwczesnych pobudzeń komorowych;
4) co najmniej 10-krotny wzrost dobowej liczby gromadnych przedwczesnych pobudzeń komorowych;
5) blok przedsionkowo-komorowy II-III st.;
6) migotanie komór.
Prawidłowa odpowiedź to:

Przyczyną choroby niedokrwiennej serca nie może być:

Największe zagrożenie w trakcie ciąży u pacjentki ze stenozą mitralną ma miejsce:

Nowotworem złośliwym serca jest:
1) śluzak;       4) włókniak brodawkowaty;
2) mięsak naczyniowaty;     5) chłoniak.
3) mięsak prążkowatokomórkowy;
Prawidłowa odpowiedź to:

Przeciwwskazaniem do walwuloplastyki zastawki mitralnej jest:

Zalecana profilaktyka infekcyjnego zapalenia wsierdzia w przypadku zabiegów niestomatologicznych nie obejmuje:
1) operacji dróg żółciowych;    4) intubacji dotchawiczej;
2) tonsilektomii;         5) zabiegów na gruczole krokowym.
3) cięcia cesarskiego;
Prawidłowa odpowiedź to:

Leczenie fibrynolityczne w przypadku zakrzepicy protezy zastawkowej należy zastosować, gdy dotyczy ona protezy zastawki:
1) trójdzielnej;      4) aortalnej;
2) mitralnej;      5) mitralnej, gdy nie ma możliwości leczenia operacyjnego.
3) pnia płucnego;  
Prawidłowa odpowiedź to:

Do niekorzystnych czynników rokowniczych o największej wartości predykcyjnej w pierwotnym nadciśnieniu płucnym zaliczamy:
1) wysokie ciśnienie w prawym przedsionku;
2) zaawansowana klasa czynnościowa według NYHA;
3) zła tolerancja wysiłku;
4) niski wskaźnik rzutu serca;
5) wysokie średnie ciśnienie w tętnicy płucnej;
6) obecność płynu w worku osierdziowym.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wskazaniem do pilnego leczenia kardiochirurgicznego w aktywnym, infekcyjnym zapaleniu wsierdzia jest:
1) wegetacje na zastawce trójdzielnej o średnicy 9 mm;
2) wegetacje na zastawce mitralnej o średnicy 8 mm;
3) utrzymująca się przez 5 dni wysoka gorączka pomimo celowanej antybiotykoterapii;
4) etiologia grzybicza zapalenia wsierdzia słabo reagująca na antybiotykoterapię;
5) pojawienie się bloku AV II’ typu Mobitz II.
Prawidłowa odpowiedź to:

U 32-letniej chorej z bezobjawowym dotychczas zespołem WPW w II trymestrze ciąży wystąpił napad migotania przedsionków. Jakie leczenie należy zastosować?

U chorego z kardiomiopatią przerostową kwalifikowanego do zabiegu wziernikowania moczowodu, uczulonego na penicyliny profilaktyka infekcyjnego zapalenia wsierdzia powinna obejmować:

Wskazaniem do cięcia cesarskiego u kobiety w ciąży z wadą zastawkową jest:
1) zespół Marfana ze średnicą aorty wstępującej 46 mm;
2) zwężenie zastawki aortalnej z gradientem średnim 30 mmHg;
3) poród w 35 tygodniu ciąży;
4) poród w 35 tygodniu ciąży przy jednoczesnym przyjmowaniu doustnego antykoagulantu;
5) konieczność operacji wady zastawkowej w ciąży.
Prawidłowa odpowiedź to:

U 40-letniego chorego z arytmogenną kardiomiopatią prawej komory (ADPK), u którego wystąpił udokumentowany, utrwalony częstoskurcz komorwy, gdy wszczepienie kardiowertera defibrylatora nie jest możliwe, zaleca się następujące postępowanie:
1) zastosowanie kardioselektywnego β-blokera;
2) zastosowanie niedyhydropirynowego Ca-blokera (werapamil lub diltiazem);
3) zastosowanie amiodaronu;
4) zastosowanie sotalolu;
5) ablacja prądem RF jako leczenie uzupełniające.
Prawidłowa odpowiedź to:

U 64-letniego mężczyzny z utrwalonym, niezastawkowym migotaniem przedsionków bez wykładników choroby serca i płuc, bez cukrzycy, nadciśnienia tętniczego ani innych chorób towarzyszących zalecanych sposobem leczenia przeciwzakrzepowego jest:

W przypadku konieczności zastosowania u kobiety w ciąży leku antyarytmicznego klasy III preferowanym preparatem jest amiodaron, ponieważ w mniejszym stopniu niż sotalol przechodzi przez łożysko.

65-letni chory z cukrzycą typu 2 został przyjęty do szpitala z powodu niestabilnej dławicy piersiowej. Po włączeniu farmakoterapii obejmującej kwas acetylosalicylowy, klopidogrel, heparynę niefrakcjonowaną, β-bloker uzyskano w pierwszej dobie całkowite ustąpienie dolegliwości dławicowych. Nie obserwowano również niestabilności hemodynamicznej ani elektrycznej. Dalsze postępowanie u tego chorego powinno obejmować:

Metodą ilościową oceny zwapnień w tętnicach wieńcowych jest:

Uznanym wskazaniem do wykonania tomografii komputerowej w kardiologii są, z wyjątkiem:

Tak zwana efektywna dawka promieniowania w przypadku 16-64 rzędowej tomografii komputerowej tętnic wieńcowych w porównaniu do klasycznej koronarografii jest:

Przewlekły subkliniczny odczyn zapalny jest częścią zespołu metabolicznego. Charakteryzuje się on zwiększonym stężeniem:

Ocenę martwicy mięśnia sercowego w rezonansie magnetycznym umożliwia:

Obrazowanie techniką tomografii komputerowej pozwala ocenić:

Do przeciwwskazań do transplantacji serca wg ESC (European Society of Cardiology) należą wszystkie niżej wymienione,
z wyjątkiem:
1) wiek powyżej 60 lat;
2) czynna choroba wrzodowa;
3) znacznego stopnia niewydolność wątroby;
4) nadużywanie alkoholu;
5) poważna choroba psychiczna trudna do kontrolowania;
6) naczyniowy opór płucny > 4 j. Wooda.
Prawidłowa odpowiedź to:

Jeżeli u chorego ze zdekompensowaną niewydolnością serca, otrzymującego β-bloker zachodzi potrzeba stosowania leków o dodatnim działaniu inotropowym, pierwszeństwo winny mieć inhibitory fosfodiesterazy, ponieważ efekt hemodynamiczny ich działania nie jest hamowany przez β-adrenolityki.

U chorego z pozawałową niewydolnością serca w II Klasie czynnościowej NYHA leczonego ACE-inhibitorem oraz β-blokerem włączono do leczenia 25 mg spironolaktonu. Po tygodniu terapii stwierdzono podwyższenie stężenia potasu do wartości 5,6 mmol/l (wyjściowo 4,5 mmol/l). Prawidłowe postępowanie obejmuje:

Ratunkowa angioplastyka wieńcowa w zawale serca to natychmiastowa angioplastyka wieńcowa u pacjenta w zawale serca: