Egzamin PES / Kardiologia / jesień 2006

U 60-letniego chorego w badaniu echo stwierdzono pole zastawki aortalnej <1,0 cm² z średnim gradientem przez zastawkę 30 mmHg oraz frakcją wyrzutową lewej komory 28 mmHg. Właściwym postępowaniem u tego chorego jest:

U chorych bezobjawowych ze zwężeniem zastawki mitralnej nie wykonujemy przezskórnej balonowej walwulotomii mitralnej w przypadku, gdy u chorego występuje:
1) zwężenie zastawki z powierzchnią ujścia mitralnego 1,2 cm²/m²;
2) napadowe migotanie przedsionków;
3) niedomykalność zastawki mitralnej III stopnia;
4) ciśnienie zaklinowania PCWP ³ 25 mmHg;
5) samoistne kontrastowanie się krwi w lewym przedsionku;
6) skrzeplina w lewym przedsionku.
Prawidłowa odpowiedź to:

U 45-letniego chorego po przebytym przemijającym niedokrwieniu mózgu w badaniu echokardiograficznym stwierdzono pojedynczy hiperechogeniczny twór o średnicy ok. 8 mm, zlokalizowany na przednim płatku zastawki mitralnej. Poza tym obraz echokardiograficzny prawidłowy. Chory bez dolegliwości i zmian w badaniu przedmiotowym, wcześniej nieleczony kardiologicznie. Najbardziej prawdopodobnym rozpoznaniem jest:

Iwabradyna:
1) działa hamująco na węzeł zatokowy;
2) działa chronotropowo ujemnie zarówno w czasie wysiłku, jak i w spoczynku;
3) działa inotropowo ujemnie;
4) działa inotropowo dodatnio;
5) może być stosowana alternatywnie przy nietolerancji beta-blokerów w stabilnej chorobie niedokrwiennej serca;
6) zwalnia czynność komór w migotaniu przedsionków.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wskaż prawidłowe zastosowanie Klopidogrelu u chorego ze świeżym zawałem z uniesieniem odcinka ST poddanego zabiegowi przezskórnej rewaskularyzacji PTCA:

Zgodnie z aktualnymi (2006) zaleceniami Polskiego Towarzystwa Diabetologicznego u chorych na cukrzycę po ostrym zespole wieńcowym należy kontynuować insulinoterapię do:

Zgodnie z aktualnymi (2006) zaleceniami Polskiego Towarzystwa Diabetologicznego w pierwszej dobie ostrego zespołu wieńcowego należy wdrożyć:

Zjawisko mowy skrzyżowanej (crosstalk):
1) występuje rzadko i jest bez znaczenia klinicznego;
2) polega na odbiorze przez kanał przedsionkowy impulsów z elektrody komorowej i zaprzestaniu stymulacji przedsionkowej mimo braku własnych załamków P;
3) polega na odbiorze przez kanał komorowy nadmiernie dużych impulsów z elektrody przedsionkowej i ich interpretacji jako własne zespoły komorowe;
4) u osoby z blokiem AV III może spowodować groźny dla życia brak stymulacji komorowej.
Prawidłowa odpowiedź to:

Prawidłowa lokalizacja końcówki elektrody do stymulacji stałej to:
1) uszko lewego przedsionka;
2) wierzchołek prawej komory lub jej ściana dolna, blisko wierzchołka;
3) w zatoce wieńcowej;
4) w przegrodzie międzykomorowej;
5) vena cordis parva;
6) żyła płucna.
Prawidłowa odpowiedź to:

Najczęściej opisywanymi powikłaniami zabiegu izolacji żył płucnych prądem częstotliwości radiowej metodą przezskórną są:
1) zwężenie ujścia żyły płucnej lub kilku żył wywołujące objawy nadciśnienia w krążeniu płucnym;
2) powikłania zakrzepowo-zatorowe;
3) blok przedsionkowo-komorowy I-III stopnia;
4) wytworzenie przetoki przedsionkowo-przełykowej;
5) tamponada worka osierdziowego.
Prawidłowa odpowiedź to:

Częstoskurcz niekończącej się pętli (ELT) występuje wyłącznie gdy:
1) obecne jest wsteczne przewodzenie przedsionkowo komorowe;
2) występuje niedoczułość kanału przedsionkowego;
3) implantowano stymulator o czułości unipolarnej;
4) wsteczne przewodzenie jest dłuższe niż refrakcja przedsionków;
5) stymulacja przedsionków jest nieskuteczna;
6) wsteczne przewodzenie jest dłuższe niż AV - delay.
Prawidłowa odpowiedź to:

Przeprowadzenie diagnostycznych badań hormonalnych w kierunku pierwotnego hiperaldosteronizmu wymaga wcześniejszego odstawienia leków z następujących grup, z wyjątkiem:

Zgodnie ze stanowiskiem Europejskiego Towarzystwa Kardiologicznego naprawa zastawki mitralnej z wszczepieniem pierścienia do anuloplastyki u chorego bez dodatkowych wskazań do dalszego leczenia przeciwkrzepliwego wymaga:

Hemodynamiczny typ zimny-mokry ostrej niewydolności serca charakteryzują:
1) objawy hipoperfuzji obwodowej i cechy zastoju w krążeniu płucnym;
2) prawidłowa ciepłota ciała poniżej 37 stopni C. oraz wilgotna, spocona skóra;
3) obniżony poniżej 2,2 l/min/m² powierzchni ciała wskaźnik sercowy CI i podwyższone powyżej 18 mmHg ciśnienie zaklinowania w tętnicy płucnej PCWP;
4) podwyższony powyżej 2,2 l/min/m² powierzchni ciała wskaźnik sercowy CI i obniżone poniżej 18 mmHg ciśnienie zaklinowania w tętnicy płucnej PCWP;
5) podwyższony powyżej 2,2 l/min/m² powierzchni ciała wskaźnik sercowy CI i podwyższone powyżej 18 mmHg ciśnienie zaklinowania w tętnicy płucnej PCWP.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wg stanowiska Europejskiego Towarzystwa Kardiologicznego postępowaniem z wyboru w przypadku zakrzepicy protezy zastawki aortalnej lub mitralnej wywołującej jej dysfunkcję u chorego w stanie krytycznym, bez ciężkich chorób współistniejących jest:

Spośród niżej wymienionych czynnikiem ryzyka zapalenia wsierdzia związanego ze sztuczną zastawką jest:
1) przebyte zapalenie wsierdzia;
2) cukrzyca;
3) niewydolność nerek;
4) wysoka klasa wg NYHA;
5) obecność dwóch protez;
6) niedostateczna kontrola leczenia przeciwzakrzepowego.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wg ESC formą profilaktyki przeciwkrzepliwej u ciężarnej chorej ze sztuczną zastawką serca może być:
1) stosowanie heparyny niefrakcjonowanej w pierwszym trymestrze ciąży, a następnie doustnych antykoagulantów do 36 tygodnia ciąży, po czym ponownie heparyny niefrakcjonowanej do czasu porodu;
2) stosowanie doustnych antykoagulantów od początku do 36 tygodnia ciąży, a następnie heparyny niefrakcjonowanej do czasu porodu;
3) stosowanie heparyny niefrakcjonowanej w pierwszym trymestrze ciąży, a następnie heparyny frakcjonowanej do porodu;
4) stosowanie heparyny frakcjonowanej przez cały okres ciąży.
Prawidłowa odpowiedź to:

Które z poniższych twierdzeń opisujących dysfunkcję rozkurczową lewej komory jest prawdziwe?
1) występuje u niewielkiej części chorych z dysfunkcją skurczową;
2) występuje u większości chorych z dysfunkcją skurczową;
3) dominująca dysfunkcja rozkurczowa występuje częściej u kobiet;
4) dominująca dysfunkcja rozkurczowa występuje częściej u mężczyzn;
5) obecność obiektywnego dowodu dysfunkcji rozkurczowej w spoczynku uzasadnia rozpoznanie przewlekłej rozkurczowej niewydolności serca, nawet przy braku objawów podmiotowych w spoczynku lub podczas wysiłku.
Prawidłowa odpowiedź to:

Zgodnie z zaleceniami ESC zastosowanie digoksyny u chorego z niewydolnością serca i migotaniem przedsionków jest uzasadnione:

Spośród niżej wymienionych udowodnioną skuteczność w leczeniu niewydolności serca posiadają:
1) karwedilol;                 5) atenolol;
2) bisoprolol;                 6) propranolol;
3) bursztynian metoprololu o przedłużonym działaniu;    7) esmolol.
4) nebiwolol;
Prawidłowa odpowiedź to:

Lewosimendan:
1) działa inotropowo dodatnio, uwrażliwiając białka kurczliwe mięśnia sercowego na jony wapnia;
2) działa wazodilatacyjnie poprzez otwarcie kanałów potasowych w komórkach mięsni gładkich;
3) ma właściwości hamujące w stosunku do fosfodiesterazy;
4) jego czas półtrwania wynosi około 80 godzin, w związku z czym efekt działania utrzymuje się długo po zakończeniu wlewu;
5) wskazaniem do stosowania jest zespół małego rzutu w skurczowej niewydolności serca, przebiegający bez głębokiej hipotonii.
Prawidłowa odpowiedź to:

Peptydy natriuretyczne powodują:
1) wzrost filtracji kłębuszkowej;
2) spadek filtracji kłębuszkowej;
3) wzrost resorpcji zwrotnej sodu;
4) spadek resorpcji zwrotnej sodu;
5) hamowanie wydzielania reniny i aldosteronu;
6) hamowanie układu współczulnego;
7) pobudzenie układu współczulnego.
Prawidłowa odpowiedź to:

Które ze stwierdzeń dotyczących obciążeniowego badania echokardiograficznego z dobutaminą jest prawidłowe?
1) pozwala ocenić stopień zwężenia zastawki aortalnej u chorych z niskim gradientem i uszkodzoną lewą komorą;
2) ma znaczenie prognostyczne u chorych ze stenozą aortalną;
3) jest przeciwwskazane u bezobjawowych chorych z maksymalnym gradientem przez zastawkę aortalną powyżej 70 mm Hg;
4) pozwala na obiektywną ocenę objętości fali zwrotnej mitralnej.
Prawidłowa odpowiedź to:

Działanie uboczne tiklopidyny stosowanej po zabiegu koronaroplastyki może objawiać się:

Leczenie chorych z zawałem mięśnia sercowego za pomocą pierwotnej angioplastyki w stosunku do leczenia trombolitycznego charakteryzuje się następującymi cechami, z wyjątkiem:

Najlepszym (najczęściej występującym) kryterium diagnostycznym przebytego zawału serca u pacjentów ze stymulacją komorową jest obecność w zapisie ekg:

Zaznacz właściwe stwierdzenia, dotyczące objawu McConnella:
1) występuje w ostrej zatorowości płucnej;
2) oznacza prawidłową lub nadmierną kurczliwość koniuszka prawej komory z równoczesną hipokinezą wolnej ściany prawej komory;
3) jest charakterystyczny dla pierwotnego nadciśnienia płucnego;
4) oznacza prawidłową lub nadmierną kurczliwość wolnej ściany prawej komory z równoczesną hipokinezą koniuszka prawej komory.
Prawidłowa odpowiedź to:

Zaznacz właściwe stwierdzenia, dotyczące zespołu Blanda, Garlanda i White’a:
1) oznacza odejście lewej tętnicy wieńcowej od pnia płucnego;
2) oznacza odejście prawej tętnicy wieńcowej od pnia płucnego;
3) oznacza odejście prawej tętnicy wieńcowej od pnia lewej tętnicy wieńcowej;
4) może być przyczyną kardiomiopatii rozstrzeniowej.
Prawidłowa odpowiedź to:

Do „dużych” objawów zespołu Marfana należą:
1) klatka piersiowa kurza lub szewska;
2) pajęcze palce rąk i stóp (arachnodaktylia);
3) skolioza > 20% lub kyfoza;
4) dyslokacja soczewki;
5) wystąpienie czterech z ośmiu typowych cech konstytucjonalnych (objawów szkieletowych).
Prawidłowa odpowiedz to:

Które z poniższych stwierdzeń dotyczących częstoskurczu stymulatorowego jest nieprawdziwe?

U pacjenta z nadciśnieniem tętniczym, jednostronnym zweżeniem tetnicy nerkowej i niewydolnością nerek (kreatynina 2,8 mg/dl):
1) angioplastyka z implantacją stentu jest wskazana tylko w przypadku niekontrolowanego nadciśnienia tętniczego;
2) powodzenie zabiegu angioplastyki zależy od patogenezy zwężenia (miażdżyca lub dysplazja włóknisto-mięśniowa);
3) wskazane jest rozważenie angioplastyki z implantacją stentu do tętnicy nerkowej w celu zmniejszenia tempa rozwoju zmian;
4) przywrócenie prawidłowego przepływu krwi po stronie zwężenia może spowodować poprawę funkcji nerek.
Prawidłowa odpowiedź to:

Nadciśnienie naczyniowo-nerkowe to najczęstsza postać wtórnego nadciśnienia tętniczego o możliwie usuwalnej przyczynie. Do przyczyn nadciśnienia naczyniowo-nerkowego należą:
1) miażdżyca;
2) dysplazja włóknisto-mięśniowa t. nerkowej;
3) tętniak t. nerkowej;
4) zmiany o typie arteritis;
5) przetoki tętniczo-żylne.
Prawidłowa odpowiedź to:

Monitorowanie terapii statynami wymaga okresowego oznaczania:

Które z poniższych stwierdzeń, dotyczących stosowania diuretyków tiazydowych w terapii hipotensyjnej, jest prawdziwe?

Zgodnie z obowiązującymi wytycznymi pacjenci z bezobjawowym ciężkim zwężeniem zastawki aortalnej powinni być:
1) poddawani zabiegowi wymiany zastawki w przypadku przeprowadzania innej operacji kardiochirurgicznej jak pomostowanie tętnic wieńcowych, operacje na aorcie lub innych zastawkach;
2) poddawani zabiegowi wymiany zastawki w przypadku stwierdzenia znacznego wzrostu ciśnienia tętniczego podczas wysiłku;
3) obserwowani w przypadku stwierdzenia niewielkiego zwapnienia zwężonej zastawki z zaleceniem corocznych kontroli z zastrzeżeniem, że w sytuacji pojawienia się uczucia dyskomfortu w klatce piersiowej, duszności lub zawrotów głowy w czasie wysiłku konieczna jest pilna wizyta kontrolna;
4) poddawani zabiegowi w przypadku stwierdzenia średniego lub ciężkiego zwapnienia zwężonej zastawki oraz ujawnienia w badaniu echokardiograficznym szybkiej progresji maksymalnej prędkości przepływu przez zastawkę (> 0,3 m/s rocznie);
5) poddawani zabiegowi wymiany zastawki jeżeli pole otwarcia zastawki jest < 1,0 cm².
Prawidłowa odpowiedź to:

Zgodnie z obowiązującymi wytycznymi wskazaniem do wymiany zastawki aortalnej w przypadku jej ciężkiej, przewlekłej niedomykalności jest:
1) występowanie objawów klinicznych: dusznicy bolesnej, duszności, stanów przedomdleniowych lub omdleń;
2) stwierdzenie w badaniu echokardiograficznym spoczynkowej frakcji wyrzutowej lewej komory 45%;
3) stwierdzenie w badaniu echokardiograficznym wymiaru końcoworozkurczowego lewej komory 65 mm;
4) stwierdzenie w badaniu echokardiograficznym wymiaru końcowoskurczowego lewej komory 50 mm;
5) planowanie innej operacji kardiochirurgicznej jak pomostowania tętnic wieńcowych, operacji na aorcie lub innych zastawkach.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wskaż nieprawidłowe stwierdzenie dotyczące peptydu natriuretycznego typu B (BNP):

Postępowanie w ostrym zawale mięśnia sercowego powikłanym pęknięciem przegrody międzykomorowej powinno obejmować:
1) zastosowanie kontrapulsacji wewnątrzaortalnej w przypadku niestabilności hemodynamicznej;
2) leczenie kardiochirurgiczne w trybie pilnym;
3) leczenie kardiochirurgiczne w trybie planowym;
4) przezskórne zamknięcie ubytku jako alternatywę zabiegu kardiochirurgicznego;
5) leczenie kardiochirurgiczne jedynie w przypadku braku skuteczności farmakoterapii.
Prawidłowa odpowiedź to:

Według aktualnych wytycznych Europejskiego Towarzystwa Kardiologicznego, do parametrów o niekorzystnym znaczeniu rokowniczym, przydatnych w ocenie przebiegu klinicznego przewlekłej niewydolności serca nie zalicza się:
1) podwyższonego poziomu bilirubiny w surowicy;
2) niedokrwistości;
3) podwyższonego poziomu kreatyniny w surowicy;
4) obniżonego poziomu sodu w surowicy;
5) podwyższonego poziomu sodu w surowicy.
Prawidłowa odpowiedź to:

Implantacja stymulatora resynchronizującego powinna być rozważona u chorych, u których stwierdza się współistnienie:
1) objawów przewlekłej niewydolności serca;
2) cech izolowanego upośledzenia czynności rozkurczowej lewej komory;
3) objawów przewlekłej niewydolności serca pomimo optymalnej farmakoterapii;
4) upośledzonej czynności skurczowej lewej komory;
5) poszerzonego zespołu QRS > 120 ms w zapisie EKG.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wskazania do leczenia przeciwkrzepliwego antagonistami witaminy K u pacjentów z przewlekłą niewydolnością serca obejmują:
1) tętniaka przegrody międzyprzedsionkowej;
2) ruchomą skrzeplinę w lewej komorze;
3) migotanie przedsionków;
4) przebyty incydent zakrzepowo-zatorowy w wywiadzie;
5) przebyty zawał mięśnia sercowego z obecnością przyściennej skrzepliny w lewej komorze.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wśród pacjentów z przewlekłą niewydolnością serca i stabilnymi objawami III według NYHA regularny trening wysiłkowy:
1) jest niewskazany ze względu na możliwość nasilenia objawów i pogorszenia parametrów hemodynamicznych;
2) może być niebezpieczny nawet w przypadku przerywanego obciążenia i osiągnięcia 60-80% tętna maksymalnego;
3) powinien być zalecany zarówno na bieżni jak i cykloergometrze rowerowym;
4) może prowadzić w bezpieczny sposób do wzrostu wydolności fizycznej o 15-25%;
5) może spowodować zmniejszenie nasilenia objawów i poprawę jakości życia.
Prawidłowa odpowiedź to:

59-letni chory po przebytym przed 7 laty zabiegu wszczepienia mechanicznej zastawki aortalnej z powodu izolowanej wady lewego ujścia tętniczego został przyjęty do Szpitala w stanie ogólnym dość ciężkim, z ciśnieniem tętniczym 90/60 mmHg. W koronarografii wykonanej przed zabiegiem wszczepienia zastawki nie stwierdzono zmian w naczyniach wieńcowych. Dotychczasowe kontrolne badania echokardiograficzne wskazywały na prawidłową czynność protezy zastawkowej. Ze względu na nasilające się krwawienia z dziąseł chory od tygodnia przyjmował zmniejszoną dawkę acenokumarolu, a oznaczony w dniu poprzedzającym hospitalizację INR wynosił 1,7. Osłuchowo nie stwierdzono tonu zamknięcia sztucznej zastawki. Podczas dalszej hospitalizacji należy:
1) podejrzewać zakrzepicę sztucznej zastawki aortalnej;
2) podejrzewać przeciek okołozastawkowy;
3) wykonać badanie fluoroskopowe klatki piersiowej;
4) wykonać badanie echokardiograficzne przez ścianę klatki piersiowej;
5) wykonać badanie echokardiograficzne przezprzełykowe w przypadku poprawy stanu ogólnego pacjenta.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wybierz prawdziwe stwierdzenia dotyczące uniesień odcinka ST w odprowadzeniach przedsercowych:
1) uniesienie odcinka ST o 1 mm w odprowadzeniach V5-V6 w bloku lewej odnogi pęczka Hisa przemawia za ostrym zawałem serca;
2) może być spowodowane hiperkalcemią;
3) uniesienie odcinka ST może być spowodowane przez ostry zator tętnicy płucnej;
4) uniesienie odcinka ST o 1 mm w odprowadzeniach V1-V2 w bloku prawej odnogi pęczka Hisa przemawia za ostrym zawałem serca;
5) może być spowodowane hiperkaliemią;
6) występuje w zespole Brugadów.
Prawidłowa odpowiedź to:

Podanie leku trombolitycznego w trakcie reanimacji u chorego z rozkojarzeniem elektromechanicznym w przebiegu świeżego zawału serca:

Pacjent l. 44, palacz tytoniu, z nadciśnieniem tętniczym, dotąd nieleczony, został przyjęty do Izby Przyjęć Szpitala Powiatowego (nieposiadającego pracowni hemodynamiki, czas transportu do najbliższej hemodynamiki wynosi 70 minut) z powodu trwającego od 2,5 godziny bólu w klatce piersiowej o charakterze zawałowym. Przy przyjęciu do oddziału ratunkowego stwierdzono AS ok. 85/min. CTK 164/88 mmHg. W badaniu fizykalnym stwierdzono nieliczne furczenia nad polami płucnymi oraz nieznacznie wypełnione żyły szyjne. W ekg stwierdzono uniesienie odcinków ST o 2-3 mm w II, III, aVF oraz V5-V6. Choremu podano 300 mg kwasu acetylosalicylowego p.o. oraz 5 mg morfiny i.v. Zgodnie z zaleceniami Europejskiego Towarzystwa Kardiologicznego dalsze postępowanie może się składać z:

Chory lat 62 zgłosił się do izby przyjęć z powodu uczucia szybkiego bicia serca, bez innych dolegliwości. W wywiadzie przebyty 5 lat temu zawał serca ściany dolnej. W EKG stwierdzasz częstoskurcz 165/min z zespołami QRS o czasie trwania 165 ms. Jakie jest najprawdopodobniejsze rozpoznanie?

U chorego z objawową bradykardią zatokową bez innych nieprawidłowości w EKG, najbardziej fizjologiczną będzie stymulacja w trybie:

U chorego ze świeżym zawałem serca ściany przedniej, leczonego trombolitycznie tkankowym aktywatorem plazminogenu wystąpił w drugiej dobie zawału dość silny ból zamostkowy, nasilający podczas głebokiego wdechu, bez tarcia osierdziowego podczas osłuchiwania serca. W EKG obecne uniesienie odcinka ST ok. 1.5-2 mm w odprowadzeniach I, II, III, aVL, aVF, V2-V6, ponadto obecna podwyższona temperatura ciała (37.8 st. C).

Który z poniższych leków charakteryzuje najniższy odsetek wywoływania nabytego zespołu długiego QT z częstoskurczami torsade de pointes?

Rozkojarzenie przedsionkowo-komorowe może być obecne w przypadku:
1) częstoskurczu komorowego;
2) bloku przedsionkowo-komorowego III st.;
3) bradykardii zatokowej 36/min;
4) prawidłowej stymulacji VVI 80/min;
5) częstoskurczu przedsionkowo-komorowego (AVRT) 210/min, z udziałem utajonego szlaku dodatkowego lewostronnego.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wybierz prawidłowe stwierdzenie na temat tętna paradoksalnego (dziwacznego):

Kobieta l. 72 z przewlekłą niewydolnością nerek, w wywiadzie przebyty rok temu zawał serca, obecnie chora leczona sotalolem z powodu napadowego migotania przedsionków, aktualnie została przyjęta do szpitala z powodu kilkakrotnej utraty przytomności w ciągu ostatnich 24 godzin. W EKG stwierdzasz rytm zatokowy miarowy 49/min, PQ 210 ms, odstęp QT = 580 ms, patologiczne załamki Q w II, III, aVF. W badaniach laboratoryjnych nie stwierdzasz odstępstw od normy poza podwyższeniem poziomu mocznika i kreatyniny do 370 umol/l (w badaniu z przed miesiąca poziom kreatyniny wynosił 170 umol/l).

Wybierz czynniki mogące zwiększać ryzyko wystąpienia częstoskurczy typu torsade de pointes podczas przewlekłej terapii antyarytmicznymi lekami wydłużającymi odstęp QT:
1) jednoczesna terapia erytromycyną;    5) płeć kobieca;
2) hipokaliemia;           6) niewydolność serca;
3) hipomagnezemia;          7) wyjściowo wydłużony odstęp QT.
4) niewydolność nerek;
Prawidłowa odpowiedź to:

Wybierz prawidłowe połączenia w pary pomiędzy chorobą i charakterystycznym dla niej tętnem:
1) tętno dziwaczne (pulsus paradoxus) - tamponada serca;
2) tętno bliźniacze - bigemina komorowa;
3) tętno naprzemienne (pulsus alternans) - zawansowana niewydolność serca;
4) tętno bliźniacze - blok przedsionkowo-komorowy 2:1;
5) tętno dziwaczne (pulsus paradoxus) - przewlekłe restrykcyjne zapalenie osierdzia;
6) tętno naprzemienne (pulsus alternans) - kardiomiopatia przerostowa zawężająca.
Prawidłowa odpowiedź to:

W czasie prowadzenia resuscytacji krążeniowo-oddechowej u pacjenta z nawracającym migotaniem komór w przebiegu zatrucia glikozydem naparstnicy należy podać 2 g siarczanu magnezu, gdyż hipomagnezemia zwiększa aktywność komórkowej ATP-azy Na⁺/K⁺:

Do typowych elementów obrazu klinicznego w guzie chromochłonnym nadnerczy należą wszystkie wymienione, z wyjątkiem:

Kobieta lat 32 w drugim trymestrze ciąży zgłosiła się do izby przyjęć z powodu nadciśnienia tętniczego. Dotychczas u chorej nie stwierdzano podwyższonego ciśnienia tętniczego krwi. Podczas badania stwierdzasz ciśnienie 180/100 mmHg, co należy zrobić?

U pacjentki w wieku 40 lat w czasie rutynowej kontroli lekarskiej przed dwoma tygodniami stwierdzono po raz pierwszy podwyższone ciśnienie tętnicze (162/96 mmHg). Pacjentka nie zgłasza żadnych dolegliwości. Wywiad rodzinny w kierunku nadciśnienia tętniczego dodatni (matka ma nadciśnienie). W czasie kolejnej wizyty stwierdzono CTK 156/92 mmHg, stężenie kreatyniny 88 µmol/l, mocznika 6,3 mmol/l, sodu 139 mmol/l, potasu 3,7 mmol/l, cholesterol całkowity 5,5 mmol/l, glukoza 5,9 mmol/l, morfologia krwi i badanie ogólne moczu w granicach normy. Zalecanym pierwszym badaniem diagnostycznym u tej chorej jest:

Wybierz prawidłową odpowiedź:

Wybierz prawdziwe stwierdzenia dotyczące zjawisk osłuchowych nad sercem u chorego z ubytkiem w przegrodzie międzyprzedsionkowej typu ostium secundum:
1) może być obecny szmer skurczowo-rozkurczowy związany z wyższym ciśnieniem w lewym przedsionku w obu fazach skurczu serca;
2) obecne jest paradoksalne (odwrócone) rozdwojenie drugiego tonu;
3) szmer w tej wadzie jest typu crescendo-decrescendo;
4) przeciek krwi przez ubytek w przegrodzie międzyprzedsionkowej bezpośrednio nie wywołuje szmeru ze względu na małą różnicę ciśnień pomiędzy przedsionkami;
5) obecny jest szmer skurczowy, który jest najlepiej słyszalny w drugiej przestrzeni międzyżebrowej po stronie lewej;
6) obecny jest szmer skurczowy najlepiej słyszalny w czwartej przestrzeni międzyżebrowej często promieniujący na prawą stronę mostka.
Prawidłowa odpowiedź to:

W czasie prowadzenia resuscytacji krążeniowo-oddechowej u pacjenta z nawracającym migotaniem komór lekiem antyarytmicznym pierwszego rzutu jest:

U chorego z nawracającymi omdleniami o niewyjaśnionej przyczynie (pomimo szerokiej diagnostyki) i blokiem lewej odnogi pęczka Hisa należy:
1) wykonać inwazyjne badanie elektrofizjologiczne i wszczepić rozrusznik serca AAI w przypadku stwierdzenia odstępu HV ≥100 ms;
2) wykonać badanie elektrofizjologiczne i wszczepić rozrusznik serca DDDR w przypadku stwierdzenia CSNRT (skorygowany czasu powrotu rytmu zatokowego) > 1000 ms;
3) nie ma wskazań do inwazyjnego badania elektrofizjologicznego;
4) wykonać inwazyjne badanie elektrofizjologiczne i wszczepić rozrusznik serca VVI lub DDD w przypadku stwierdzenia odstępu HV ≥ 100 ms;
5) wykonać inwazyjne badanie elektrofizjologiczne ale tylko w przypadku stwierdzenia istotnych nieprawidłowości w 24-godzinnym monitorowaniu EKG, np. pauz zatokowych powyżej 3500 ms lub bradykardii zatokowej 30/min w ciągu dnia w czasie czuwania.
Prawidłowa odpowiedź to:

Niewydolność serca wikłająca OZW jest silnym czynnikiem rokowniczym zarówno w okresie wczesnym jak i w obserwacji odległej:
1) charakteryzuje się zastojem w krążeniu płucnym o różnym stopniu nasilenia oraz w ciężkiej postaci głęboką hipoperfuzją narządów (wstrząsem kardiogennym);
2) niewydolność serca wikłająca OZW zawsze towarzyszy hipotonia i wstrząs kardiogenny;
3) pogarsza rokowanie jedynie u chorych w przypadku dużego wzrostu stężenia biomarkerów, oraz utrzymującego się pomimo leczenia uniesienia odcinka ST (wyraz znacznego uszkodzenia LK);
4) jest wynikiem odpowiedzi strukturalnej, neurohormonalnej i komórkowej na niedokrwienie mięśnia sercowego, może wystąpić niezależnie od funkcji skurczowej lewej komory;
5) wczesna reperfuzja jest najlepszą metodą ograniczenia zawału i zaburzeń hemodynamicznych u pst z objawami wstrząsu kardiogennego w przebiegu OZW.
6) w przypadku wystąpienia wstrząsu kardiogennego reperfuzja jest przeciwwskazana, gdyż nagłe uwolnienie nagromadzonych metabolitów w niedokrwionym mięśniu może w znaczący sposób pogorszyć stan chorego.
Prawidłowa odpowiedź to:

Angioplastyka torowana/ułatwiona ma na celu poprawę wyników inwazyjnego leczenia OZW. Pojęcie to dotyczy wykonywania pierwotnej angioplastyki w OZW:

Arytmogenna dysplazja/kardiomiopatia prawej komory to warunkowana genetycznie kardiomiopatia, charakteryzująca się nieprawidłowościami prawej komory i zaburzeniami rytmu mogącymi być przyczyną nagłego zgonu sercowego. Jej rozpoznanie opieramy na:
1) obecności w EKG odwrócenia załamka T w V1-V3 przy braku RBBB;
2) obecności w EKG dodatnich załamków T w V1-V3 przy obecności RBBB oraz obecności licznych ekstrasystoli komorowych o morfologii LBBB;
3) charakterystycznym obrazie EKG: poszerzenie zespołu QRS > 110 ms w V1, V2 lub V3, obecność fali epsilon w odprowadzeniach V1-V3, które korelują z ciężkością choroby i indukowanymi badaniem elektrofizjologicznym częstoskurczami komorowymi;
4) jedynie na podstawie obrazu rezonansu magnetycznego wykonanego z użyciem gadolinu umożliwiającego lokalizowanie ognisk tkanki łącznej;
5) stwierdzeniu obecności tkanki tłuszczowej w mięśniu sercowym w badaniu MRI, której to obecność w mięśniu sercowym jest zawsze patologią;
6) wykazania w bioptatach mięśnia sercowego obecności włóknienia i nacieków tłuszczowych obok żyjących miocytów.
Prawidłowa odpowiedź to:

Najistotniejszym elementem postępowania w przypadku arytmogennej dysplazji/kardiomiopatii prawej komory (ADPK/AKPK) jest ustalenie poprawnego rozpoznania, a po jego ustaleniu podjęcie decyzji o wszczepieniu kardiowertera - defibrylatora (ICD). Najwłaściwszym postępowaniem jest:
1) wszczepienie ICD u wszystkich chorych z podejrzeniem ADPK/AKPK z obecnością w 24 godzinnym monitorowaniu EKG komorowych zaburzeń rytmu o morfologii LBBB;
2) wszczepienie ICD u chorych, którzy przeżyli wystąpienie utrwalonego incydentu VT, po przebytym NZK;
3) wszczepienie ICD u osób z grup zwiększonego ryzyka oraz unikanie sportów ze współzawodnictwem, beta blokery i inhibitory konwertazy dla zmniejszenia niekorzystnej przebudowy mięśnia sercowego;
4) u chorych z niskim ryzykiem bez incydentów VT nie ma potrzeby unikania sportów, przeciwwskazane są jedynie beta blokery i inne leki mogące wywołać bradykardię;
5) wykonanie badań elektrofizjologicznych i ewentualnej ablacji ogniska arytmogennego, po której nie ma potrzeby wszczepiania ICD;
6) wszczepienie ICD w połączeniu z lekami antyarytmicznymi i ewentualną ablacją u chorych z częstymi wyładowaniami kardiowertera.
Prawidłowa odpowiedź to:

W wykonywanym spoczynkowym EKG względnie często stwierdza się małą progresję załamka R. Przyczyny nieprawidłowego narastania załamka R w odprowadzeniach przedsercowych mogą być związane z:
1) blokiem tylnej lub przedniej wiązki lewej odnogi pęczka Hisa;
2) niepełnym blokiem prawej odnogi pęczka Hisa;
3) nieprawidłowym umieszczeniem elektrod przedsercowych;
4) współistnieniem zawału serca ściany tylnej i prawej komory;
5) przebytym zawałem ściany przedniej;
6) przerostem prawej komory i dekstrokardią;
7) przewlekłą obturacyjną chorobą płuc.
Prawidłowa odpowiedź to:

Przygotowanie pacjenta do zabiegu niekardiochirurgicznego z wywiadem chorób serca powinno obejmować:
1) ocenę kliniczną na podstawie szczegółowo zebranego wywiadu. Wyższe ryzyko powikłań związanych z chorobą wieńcową mają pacjenci po przebytym zawale w ciągu 6 miesięcy przed operacją, z obecnością patologicznego załamka Q w EKG, dodatnim testem wysiłkowym i obecnością bólu wieńcowego;
2) szczególnie wysokie ryzyko okołooperacyjne wykazują chorzy po pomostowaniu aortalno-wieńcowym w ciągu 5 lat przed interwencją chirurgiczną. Wymagają oni bezwzględnie (niezależnie od obecności dławicy) wykonania koronarografii;
3) wykonanie EKG wysiłkowego. Zmniejszona tolerancja wysiłku, występowanie zmian niedokrwiennych w EKG wiążą się ze wzrostem powikłań okołooperacyjnych;
4) zastosowanie (o ile nie ma przeciwwskazań) w okresie okołooperacyjnym beta-blokerów zmniejsza ryzyko wystąpienia dużych wewnątrzszpitalnych powikłań kardiologicznych. Stosowanie beta-blokerów zalecane jest u pacjentów z chorobą wieńcową po przebytym zawale, z typowymi dolegliwościami wieńcowymi i nietypowymi, ale z dodatnimi testami obciążeniowymi; u chorych z NT, > 65 r.ż, z cukrzycą, z hiperlipidemią;
5) beta-blokery należy stosować jedynie u chorych po przebytym zawale z ujemnymi testami obciążeniowymi. U pozostałych chorych należy bezwzględnie dokonać koronarograficznej oceny tętnic wieńcowych; wcześniejsze podanie tych leków może maskować obecność niestabilnej dławicy;
6) rewaskularyzacja wieńcowa w przypadku planowych zabiegów powinna być wykonana przynajmniej miesiąc przed zabiegiem. Wcześniejsze wykonywane zabiegu chirurgicznego <3 -4tyg. od implantacji stentu jest niebezpieczne z powodu wysokiego ryzyka krwawień (konieczność podawania leków przeciwpłytkowych).
Prawidłowa odpowiedź to:

Wskazaniem do wykonania ablacji cieśni trójdzielnej są:
1) pierwszy w życiu napad typowego trzepotania przedsionków;
2) powtarzające się napady typowego trzepotania przedsionków;
3) typowe trzepotanie przedsionków u pacjenta z upośledzoną kurczliwością lewej komory;
4) typowe trzepotanie przedsionków prowadzące do tachykardiomiopatii.
Prawidłowa odpowiedź to:

Częstoskurcze komorowe u pacjentów po przebytym zawale mięśnia sercowego mają często kilka morfologii, dlatego zabieg ablacji częstoskurczu o jednej morfologii nie eliminuje konieczności dalszego leczenia farmakologicznego bądź implantacji ICD.

U ciężarnej pacjentki z częstoskurczem nadkomorowym, w celu przywrócenia rytmu zatokowego, można zastosować:
1) zabiegi zwiększające napięcie nerwu błędnego;    4) propafenon;
2) adenozynę;               5) kardiowersję elektryczną.
3) werapamil;             
Prawidłowa odpowiedź to:

Przyczyną wysięku osierdziowego może być:
1) zawał serca;     4) reumatoidalne zapalenie stawów;
2) rak płuca;       5) niedoczynność tarczycy;
3) mocznica;       6) stosowanie minoksydilu.
Prawidłowa odpowiedź to:

Do wyczynowego uprawiania sportu nie stanowi przeciwwskazania:

U kobiet z wszczepionymi mechanicznymi zastawkami serca w czasie ciąży należy kontynuować leczenie przeciwzakrzepowe. Zazwyczaj w drugim i trzecim trymestrze ciąży stosuje się leczenie antagonistą wit. K. W pierwszym trymestrze ciąży należy zalecić:

65-letniego pacjenta ze stabilną chorobą wieńcową, po przebytym zawale serca, frakcją wyrzutową lewej komory < 30%, niewydolnością serca w klasie NYHA III, blokiem lewej odnogi pęczka Hisa i blokiem przedsionkowo komorowym I stopnia, po wykonanej koronarografii, w której nie stwierdzono zmian podlegających leczeniu inwazyjnemu należy zakwalifikować do:

Które stwierdzenia dotyczące inwazyjnego badania elektrofizjologicznego są prawdziwe?
1) jest wskazane u pacjentów po przebytym zawale serca z objawami sugerującymi komorowe zaburzenia rytmu;
2) jest użyteczne u pacjentów z chorobą niedokrwienna serca w diagnostyce częstoskurczów z szerokimi zespołami QRS o nieznanej etiologii;
3) ma niewielkie znaczenie dla oceny komorowych zaburzeń rytmu u pacjentów z kardiomiopatią rozstrzeniową;
4) jest bardzo przydatne w ocenie ryzyka zgonu u pacjentów z zespołem wydłużonego QT.
Prawidłowa odpowiedź to:

Mężczyzna lat 65, przygotowywany do zabiegu operacyjnego wymiany stawu biodrowego, z bezobjawowymi zaburzeniami rytmu serca pod postacią licznej ekstrasystolii komorowej, par komorowych i nieutrwalonego częstoskurczu komorowego w badaniu Holtera, bez cech organicznej choroby serca (w badaniu echokardiograficznym, elektrokardiograficznej próbie wysiłkowej), przewlekle stosujący beta-bloker. Wnioski z Twojej konsultacji:

W trakcie badania echokardiograficznego wykonanego z powodu stwierdzenia szmeru skurczowego u bezobjawowego chorego, stwierdzono dwupłatkową zastawkę aortalną z maksymalnym gradientem skurczowym 30 mmHg i łagodną niedomykalnością. Poza tym - bez odchyleń od normy. Zalecenia powinny obejmować:
1) zakaz wyczynowego uprawiania sportu;
2) skierowanie na zabieg operacyjny;
3) profilaktykę infekcyjnego zapalenia wsierdzia;
4) wykonanie wielorzędowej TK dla oceny aorty piersiowej;
5) zakaz wykonywania ciężkich wysiłków fizycznych.
Prawidłowa odpowiedź to:

U 41-letniego mężczyzny wykonano badanie RTG klatki piersiowej, które wykazało poszerzenie pnia płucnego, cechy wzmożonego przepływu płucnego, zaznaczone poszerzenie lewego przedsionka, prawidłową lewą komorę. Prawa komora nieco poszerzona. Przezklatkowe badanie echokardiograficzne jest mało czytelne, ale potwierdziło poszerzenie prawej komory. Badanie EKG - rzm 78/min, lewogram patologiczny, PR - 23 ms, rSr’ w V1. Całość przemawia za:

Dorośli po całkowitej korekcji tetralogii Fallota w dzieciństwie z bardzo dobrym wynikiem bezpośrednim:

U 35-letniego chory obserwowanego z powodu skorygowanego wrodzonego przełożenia pni tętniczych (ccTGA), nierestrykcyjnym ubytkiem przegrody międzykomorowej, zastawkowym i podzastawkowym zwężeniem drogi odpływu prawej komory i niedomykalnością zastawki systemowej umiarkowanego stopnia, w klasie NYHA II wystąpił objawowy blok całkowity. Postępowanie polega na:

Operacja metodą Senninga:
1) to zabieg paliatywny wykonany w celu zmniejszenia następstw sinicy chorych z zespołem Fallota;
2) korekcja fizjologiczna na poziomie przedsionków, która poprawia wydolność fizyczną i wydłuża życie chorych z pierwotnym nadciśnieniem płucnym;
3) może prowadzić po latach do nadkomorowych zaburzeń rytmu;
4) wskazany u chorych z przełożeniem pni tętniczych i odpływowym ubytkiem przegrody międzykomorowej;
5) wykonywana u chorych z przełożeniem pni tętniczych.
Prawidłowa odpowiedź to:

Tętniak przegrody międzyprzedsionkowej z zachowaną ciągłością u osoby bez objawów, przypadkowo stwierdzony w badaniu echo:

Wskazaniem do wymiany zastawki aortalnej jest:
1) maksymalny aortalny gradient skurczowy 80 mmHg przy prawidłowej czynności skurczowej lewej komory;
2) umiarkowane zwężenie zastawki aortalnej towarzyszące chorobie niedokrwiennej serca leczonej chirurgicznie;
3) profilaktyka nagłego zgonu sercowego u bezobjawowego chorego z maksymalnym gradientem skurczowym 60 mmHg i prawidłową czynnością lewej komory;
4) przebyte w przeszłości infekcyjne zapalenie wsierdzia zastawki aortalnej bez istotnej niedomykalności zastawki aortalnej;
5) istotna niedomykalność zastawki aortalnej z poszerzeniem lewej komory (78 mm w rozkurczu w badaniu echokardiograficznym) i zachowaną czynnością skurczową lewej komory z nawrotami napadów migotania przedsionków.
Prawidłowa odpowiedź to:

U 62-letniej pacjentki, z rozpoznawanym od około 25 lat zwężeniem lewego ujścia żylnego, prowadzącej zwykły tryb życia ale z dusznością przy znacznych wysiłkach, podczas kolejnej wizyty stwierdzono, między innymi, migotanie przedsionków od około pół roku, a w badaniu echokardiograficznym powierzchnię zastawki 1.3 cm², pogrubiały przedni płatek mitralny bez istotnych zwapnień aparatu mitralnego, małą niedomykalność mitralną, dużą niedomykalność zastawki trójdzielnej. Maksymalne ciśnienie skurczowe w prawej komorze oszacowano na 60 mmHg. Dalsze postępowanie powinno obejmować:

Usuniecie ciąży ze wskazań kardiologicznych należy zalecić chorej w razie rozpoznania:
1) zespołu Eisenmengera;
2) zespołu Marfana z poszerzeniem aorty wstępującej;
3) pierwotnego nadciśnienia płucnego;
4) siniczej wady serca z ciasnym zwężeniem drogi odpływu prawej komory;
5) po korekcji metodą Fontana, niezależnie od stanu klinicznego.
Prawidłowa odpowiedź to:

Chora l. 64, została przyjęta na OIOM po plastyce gałęzi międzykomorowej przedniej ze wszczepieniem stentu, wykonanej w ostrym zawale mięśnia serca NSTEMI. W wykonanej koronarografii stwierdzono chorobę wielonaczyniową. Chora początkowo bez dolegliwości, układ krążenia wyrównany, CTK 120/70mmHg. W tej samej dobie wystąpił u chorej wstrząs z towarzyszącym umiarkowanym bólem w klatce piersiowej, nudnościami i wymiotami. Saturacja krwi mierzona pulsooksymetrem wynosiła 94%. W ekg: rytm zatokowy, 100/min. Ujemne załamki T w odprowadzeniach przedsercowych i I, II, III, a VF z obniżeniem odc. ST powyżej 1mm. Wykonane przyłóżkowo badanie echokardiograficzne nie wykazało tamponady serca, ostrej dysfunkcji aparatu zastawkowego ani rozstrzeni jam serca. Dokładniejsza ocena echokardiograficzna utrudniona przez złe technicznie warunki badania. Co jest najbardziej prawdopodobną przyczyną wstrząsu?

Przyczyną oporności na leczenie moczopędne w ostrej niewydolności krążenia są wszystkie poniżej wymienione, z wyjątkiem:

Oporność na leki przeciwpłytkowe ma duże znaczenie kliniczne. Wskaż nieprawdziwe stwierdzenie:

Podaj cechę, która nie jest typowa dla tamponady serca:

Wskaż grupę leków, których stosowania należy unikać u chorych leczonych z powodu niewydolności serca:
1) niesterydowe leki przeciwzapalne;       4) sole litu;
2) leki antyarytmiczne klasy I;         5) sterydy.
3) trójcykliczne leki przeciwdepresyjne;
Prawidłowa odpowiedź to:

Do późnych powikłań po korekcji tetralogii Fallota, wpływających na wzrost śmiertelności, należą:
1) niedomykalność zastawki tętnicy płucnej;
2) niewydolność prawej komory;
3) niedomykalność zastawki trójdzielnej;
4) komorowe zaburzenia rytmu serca;
5) nadkomorowe zaburzenia rytmu serca.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wybierz zdanie fałszywe dotyczące korekcji chirurgicznej przełożenia wielkich naczyń TGA - (transposition of great arteries):

W ocenie ryzyka nagłej śmierci sercowej u chorego po zawale mięśnia serca największą wartość rokowniczą (I klasa zaleceń) mają:
1) wielkość frakcji wyrzutowej lewej komory;
2) późne potencjały komorowe;
3) drożność tętnicy dozawałowej;
4) wrażliwość baroreceptorów lub zmienność rytmu serca;
5) objętość lewej komory.
Prawidłowa odpowiedź to:

U pacjentów ze sztuczną zastawką serca aspiryna w małej dawce (75-100 mg) powinna być stosowana:

W badaniu echokardiograficznym u 60 letniego pacjenta stwierdzono frakcję wyrzutową 25% i zwapnienia płatków aortalnych z powierzchnią zastawki 0.8 cm² i średnim gradientem ciśnień 25 mmHg. W wykonanym teście dobutaminowym z niską dawką dobutaminy poprawa frakcji wyrzutowej do 35%, wzrost powierzchni ujścia do 0.9 cm² i wzrost średniego gradientu ciśnień do 45 mmHg. Taki wynik badania wskazuje na:

Wg zaleceń Europejskiego Towarzystwa Kardiologicznego dotyczących stabilnej choroby wieńcowej z 2006 r. nieprawidłowe jest:

Nieprawdziwa informacja dotycząca kwasów omega-3 to:
1) źródłem kwasów omega-3 jest olej rybny, bogaty w n-3 wielonienasycone kwasy tłuszczowe;
2) obniżają one poziom trójglicerydów;
3) zmniejszają częstość nagłych zgonów w świeżym zawale;
4) celowa jest suplementacja farmakologiczna tylko w grupie dużego ryzyka;
5) celowa jest suplementacja farmakologiczna niezależnie od grupy ryzyka.
Prawidłowa odpowiedź to:

U chorego mężczyzny ze stabilną chorobą wieńcową, palącego papierosy, z ciśnieniem tętniczym 140/85 mmHg, zaproponujesz leczenie:
1) pomoc przy zaprzestaniu palenia, z uwzględnieniem terapii zastępczej z nikotyną;
2) dietę śródziemnomorską, a intensywność diety należy uzależnić od poziomu zaburzeń lipidowych;
3) korzystne są umiarkowane dawki alkoholu;
4) farmakologiczną suplementację witamin i antyoksydantów;
5) farmakoterapię nadciśnienia tętniczego przy powyższych wartościach RR.
Prawidłowa odpowiedź to:

U chorego lat 74, z dławicą przy dużych wysiłkach, dodatnią próbą wysiłkową przy obciążeniu 9 MET, z ciśnieniem tętniczym 135/85, akcją serca w spoczynku 88/min, LVEF 55%, poziomem LDL- 98 mg%, glikemią 89 mg% zastosujesz:

Chora lat 56, z dużą przewlekłą niedomykalnością zastawki mitralnej w mechanizmie wypadania płatka tylnego, bez zmian w aparacie podzastawkowym, w klasie NYHA II niewydolności serca, z LVEF 55%, wymiarem końcowoskurczowym lewej komory 42mm, RVSP- 60mmHg w spoczynku, powinna być leczona:

Które z testów wymienionych poniżej służą do bezpośredniej oceny integralności mikrokrążenia wieńcowego?
1) stopień przepływu TIMI (TFG);
2) skorygowana liczba klatek TIMI (CTFC);
3) stopień perfuzji mięśnia sercowego (TMPG);
4) echokardiografia kontrastowa mięśnia sercowego (MCE);
5) obrazowanie rezonansem magnetycznym (MRI).
Prawidłowa odpowiedź to:

Który z markerów stosowanych w wielomarkerowej strategii diagnostyczno-prognostycznej w OZW nie różnicuje niestabilnej dusznicy bolesnej od zawału mięśnia sercowego?

Bezwzględnym wskazaniem do wykonania biopsji mięśnia sercowego jest:
1) monitorowanie stopnia odrzucania po przeszczepie serca;
2) rozpoznanie wtórnych kardiomiopatii;
3) rozpoznanie kardiotoksycznego działania leków (np. cytostatyki antracyklinowe);
4) różnicowanie pomiędzy kardiomiopatią restrykcyjną, a zaciskającym zapaleniem osierdzia;
5) ustalenie przyczyny zagrażających życiu komorowych zaburzeń rytmu serca.
Prawidłowa odpowiedź to:

Przeztętnicza angioplastyka balonowa w przypadku koarktacji aorty:
1) jest leczeniem z wyboru u pacjentów z dużym ryzykiem operacyjnym;
2) jest leczeniem z wyboru w przypadku nawrotu zwężenia po operacyjnym leczeniu koarktacji;
3) jest leczeniem z wyboru u chorej w ciąży z niezoperowaną koarktacją aorty w przypadku znacznego wzrostu ciśnienia tętniczego lub wystąpienia objawów niewydolności serca;
4) nie wymaga stosowania profilaktyki IZW po leczeniu zabiegowym;
5) zabieg może wiązać się z ryzykiem powstania rozwarstwienia ściany aorty lub tętniaków w miejscu poszerzanym.
Prawidłowa odpowiedź to:

Objaw Kussmaula może być objawem wszystkich poniższych stanów, z wyjątkiem:

Klasyfikacja ogólnego ryzyka sercowo-naczyniowego SCORE opiera się o:

Objawem infekcyjnego zapalenia wsierdzia są wszystkie poniższe objawy, z wyjątkiem:

Pacjent z objawową dotychczas niewydolnością serca zgłosił się na kolejną rutynową kontrolę do poradni kardiologicznej. Stwierdzasz, że od czasu ostatniej wizyty pacjentowi został włączony do leczenia, przez lekarza rodzinnego, Valsartan (2x80 mg) pomimo, że chory cały czas przyjmuje Trandolapril (1 x 4 mg) i dobrze ten lek tolerował (nie kaszle). Ciśnienie tętnicze podczas wizyty wynosi 110/60 mmHg, chory czuje się dobrze. Co robisz?

Wskaż nieprawidłową informację dotyczącą ostrej niedokrwiennej niedomykalności mitralnej w zawale serca:

Bezwzględnym przeciwwskazaniem do stosowania inhibitorów 5 fosfodwuesterazy jest:

Zdrowy 25-letni mężczyzna z przypadkowo wykrytym zespołem WPW bez napadów kołatania serca i omdlenia, wymaga:

Ostra pozawałowa niedomykalność zastawki mitralnej powodowana jest przez:

Spośród następujących przyczyn wstrząsu kardiogennego w przebiegu zawału serca największa śmiertelność jest związana z:

W ostrych zespołach bez przetrwałego uniesienia ST cukrzyca jest czynnikiem zwiększającym ryzyko, dlatego wczesna koronarografia z ewentualną koronaroplastyką z wszczepieniem stentu i podaniem inhibitora receptorów płytkowych IIB/IIIA powinna być leczeniem z wyboru u każdego pacjenta z cukrzycą.

U chorego lat 66 w trzeciej dobie po cholecystektomii wystąpił silny epizod duszności. Postawiono wstępne rozpoznanie zatoru tętnicy płucnej na podstawie objawów współtowarzyszących (ból opłucnowy, tachykardia, tachypnoe). W celu potwierdzenia rozpoznania zlecone zostało także oznaczenie poziomu D-dimerów (metodą ELISA), które wykazało poziom 750 umol/l. Na podstawie tego wyniku:

Leczenie przeciwzakrzepowe acenokumarolem zastosujesz u:
1) chorego lat 55 z utrwalonym od 3 lat migotaniem przedsionków, poza tym zdrowego;
2) chorego lat 55 z napadowym od 3 lat migotaniem przedsionków, poza tym zdrowego;
3) chorej lat 72 z utrwalonym migotaniem przedsionków, poza tym zdrowej;
4) chorej lat 72 z nadciśnieniem tętniczym (175/80 mmHg), niewydolnością serca (frakcja wyrzutowa=34%) i napadowym migotaniem przedsionków;
5) chorej lat 59 z napadowym migotaniem przedsionków po epizodzie TIA kilka lat temu;
6) chorego lat 76 z cukrzycą, nadciśnieniem tętniczym, po zawale serca z utrwalonym migotaniem przedsionków.
Prawidłowa odpowiedź to:

U chorego z ciężkim, dotychczas źle kontrolowanym nadciśnieniem tętniczym i niewielką bezobjawową hiperurykemią (400 umol/l) zastosowałeś w skojarzonym leczeniu m.in. diuretyk tiazydowy. Podczas kolejnej wizyty stwierdzasz dobrą kontrolę ciśnienia tętniczego, ale jednocześnie wzrost poziomu kwasu moczowego do 540 umol/l. Co robisz?

Chory lat 55 leczony skojarzeniem propafenonu z bisoprololem z powodu napadowego migotania i trzepotania przedsionków, zgłosił się na Izbę Przyjęć z utrwalonym, miarowym częstoskurczem 160/min., z szerokimi zespołami QRS. Pomimo szerokich zespołów QRS za nadkomorowym pochodzeniem częstoskurczu może przemawiać:
1) szerokość zespołów QRS < 140 ms podczas częstoskurczu;
2) przewlekła terapia propafenonem u chorego z trzepotaniem przedsionków;
3) obecność jawnej preekscytacji w EKG z rytmem zatokowym;
4) zespół QS od V1 do V6 podczas częstoskurczu;
5) wąskie zespoły QRS z patologicznymi załamkami Q w II, III, aVF w EKG z rytmem zatokowym z przed roku;
6) podczas częstoskurczu zespół QRS w odprowadzeniu V1o morfologii bloku prawej odnogi - typu rSR’;
7) blok lewej odnogi w EKG z rytmem zatokowym z przed roku;
8) wiek chorego i dobra tolerancja hemodynamiczna częstoskurczu.
Prawidłowa odpowiedź to: