Egzamin PES / Hipertensjologia / wiosna 2011

Pobudzenie wydzielania reniny oraz zwiększenie stężenia aldosteronu powoduje:
1) dieta ryżowo-owocowa;     3) dożylny wlew 0,9% NaCl;
2) podanie furosemidu;       4) 3-4 godzinna pionizacja.
Prawidłowa odpowiedź to:

U chorego z nadciśnieniem tętniczym i hipokalemią stwierdzono w badaniu przygodnym zwiększone stężenie aldosteronu w surowicy ( > 15 ng/dl). Celem potwierdzenia hiperaldosteronizmu zaplanowano wykonanie testu z fludrokortyzonem (Cortineff). Dla prawidłowego wykonania oznaczenia należy:
1) uzupełnić stężenie potasu w surowicy;
2) stosować dietę bogatosodową;
3) stosować dietę ubogosodową;
4) oznaczyć stężenie kortyzolu w surowicy.
Prawidłowa odpowiedź to:

Kobieta lat 25 z nadciśnieniem tętniczym świeżo rozpoznanym i nie leczonym skierowana celem wykluczenia przyczyn wtórnych. W wywiadzie od roku stosuje preparat Diane-35 z powodu trądzika. W badaniu przedmiotowym nie stwierdzono istotnych odchyleń od normy. Stężenie kortyzolu w surowicy rano wynosiło 20 µg/dl a w teście hamowania 1 mg dexametazonu 5 µg/dl. W dalszej diagnostyce należy:
1) oznaczyć stężenie kortyzolu o godzinie 24;
2) wykonać test hamowania 8 mg dexametazonu;
3) przyjmując, że nieprawidłowe wydzielanie kortyzolu jest wynikiem stosowania preparatu Diane-35 powtórzyć oznaczenie po 3 miesiącach od odstawienia tego preparatu;
4) wykonać MR przysadki.
Prawidłowa odpowiedź to:

Mężczyzna lat 45 z nadciśnieniem tętniczym świeżo rozpoznanym, nie leczonym skierowany celem wykluczenia przyczyn wtórnych. W wywiadzie nadciśnienie rodzinne i palenie tytoniu. W badaniu przedmiotowym otyłość brzuszna, poza tym nie stwierdzono istotnych odchyleń od normy. Jednym z wykonanych badań diagnostycznych było oznaczenie dobowego wydalania sodu i potasu w moczu. Wynosiło ono 300 mmol Na/dobę i 100 mmol K/dobę.
1) wynik przemawia za hiperaladosteronizmem i należy przeprowadzić szczegółową diagnostykę w tym kierunku;
2) dla właściwej interpretacji badania konieczne jest oznaczenie sodu i potasu w surowicy;
3) duże wydalanie potasu spowodowane jest spożywaniem przez chorego diety o dużej zawartości sodu.
Prawidłowa odpowiedź to:

Mężczyzna lat 54 z nadciśnieniem tętniczym i klinicznymi cechami zespołu metabolicznego (otyłość brzuszna, IGF, hiperlipidemia) skierowany celem wykluczenia przyczyn wtórnych. W wykonanym ambulatoryjnie KT jamy brzusznej stwierdzono niewielki guz, wielkości 3 cm, gęstości < 10 jH. W wywiadzie nadciśnienie rodzinne i palenie tytoniu. Oznaczone stężenie kortyzolu rano na czczo wynosiło 19,0 µg/dl a w teście hamowania 1 mg dexametazonu 5,0 µg/dl.
1) wynik przemawia za hiperaladosteronizmem i należy przeprowadzić szczegółową diagnostykę w tym kierunku;
2) wynik przemawia za subklinicznym zespołem Cushinga;
3) klinicznie, biochemicznie i hormonalnie typowy obraz zespołu metabolicznego. Obraz KT nadnerczy to incydentaloma.
Prawidłowa odpowiedź to:

U mężczyzny lat 60 z nadciśnieniem tętniczym i klinicznymi cechami zespołu metabolicznego (otyłość brzuszna, IGF, hiperlipidemia) w wykonanej KT jamy brzusznej stwierdzono symetryczne, powiększone, o policyklicznych zarysach nadnercza o gęstości < 10 jH. W celu ustalenia ostatecznego rozpoznania wykonano oznaczenie kortyzolu w surowicy w przebiegu testu obciążenia 75 g glukozy i stwierdzono wzrost stężenia kortyzolu. Powyższy obraz przemawia za rozpoznaniem:
1) choroby Cushinga;
2) rozrostu makroguzkowego nadnerczy;
3) hiperaldosteronizmu pierwotnego.
Leczeniem z wyboru jest:
4) leczenie farmakologiczne antagonistami aldosteronu;
5) leczenie farmakologiczne inhibitorami sterydogenezy;
6) usunięcie obu nadnerczy.
Prawidłowa odpowiedź to:

Chora lat 56 leczona z powodu depresji i wieloletniego nadciśnienia tętniczego. W trakcie wykonywanej diagnostyki stwierdzono podwyższone stężenie kortyzolu rano. Wykonano test hamowania 1mg dexametazonu stwierdzając nieprawidłowe hamowanie kortyzolu. Celem ustalenia rozpoznania w dalszej kolejności:
1) wykonasz MR przysadki mózgowej;
2) wykonasz KT nadnerczy;
3) wykonasz test hamowania 8 mg dexametazonu;
4) wykonasz oznaczenie rytmu dobowego kortyzolu i ACTH i dopiero w razie ich nieprawidłowości wykonasz MR przysadki lub KT nadnerczy;
5) wszystkie powyższe badanie nie są potrzebne, gdyż podwyższone stężenie kortyzolu i nieprawidłowe hamowanie dexametazonem mają charakter czynnościowy w przebiegu depresji.
Prawidłowa odpowiedź to:

Najczęstsze przyczyny hiperaldosteronizmu wtórnego to:
1) przyjmowanie zbyt dużych ilości leków przeczyszczających i moczopędnych;
2) niewydolność serca;
3) stosowanie preparatów heparyny;
4) nefropatia cukrzycowa;
5) stosowanie leków antykoncepcyjnych i HTZ.
Prawidłowa odpowiedź to:

Chory lat 21 skierowany do kliniki z powodu podwyższonych wartości ciśnienia tętniczego od kilku miesięcy. W wywiadzie zwrócono uwagę na duże spożycie soku grejpfrutowego (ok. 1 litra dziennie). Ponadto brak obciążenia rodzinnego w kierunku nadciśnienia tętniczego. W badaniu przedmiotowym bez istotnych odchyleń od stanu prawidłowego. W badaniach biochemicznych jonogram w surowicy: Na - 135 mmol/l, K - 3,5 mmol/l jonogram w DZM: Na - 50 mmol/dobę K 60 mmol/dobę. W surowicy: ARO - 0,5 ng/ml/h Aldosteron 5 ng/dl. W rozpoznaniu należy wziąć pod uwagę:
1) zwiększenie wydzielania kortyzolu;
2) blokowanie 11-βHSD2 sokiem grejpfrutowym;
3) blokowanie 11-βHSD1 sokiem grejpfrutowym;
4) blokowanie receptora mineralokortykoidowego sokiem grejpfrutowym.
W leczeniu należy:
5) zalecić odstawienie spożywania soku grejpfrutowego;
6) stosować leki blokujące sterydogenezę;
7) stosować glukokortykoidy.
Prawidłowa odpowiedź to:

U chorego lat 45 ustalono rozpoznanie guza chromochłonnego i zakwalifikowano do leczenia operacyjnego. Celem przygotowania do zabiegu wdrożono leki α-adrenolityczne. Przyjmuje się, że receptory α są właściwie zablokowane, jeżeli:
1) w ciągu 24 h przed operacją nie stwierdza się ciśnienia tętniczego > 160/90 mmHg;
2) w ciągu 24 h przed operacją nie stwierdza się ciśnienia tętniczego > 130/80 mmHg;
3) w ciągu 24 h przed operacją nie stwierdza się hipotonii ortostatycznej < 80/45 mmHg;
4) w okresie 7 dni przed operacją nie stwierdza się w EKG uniesienia odcinka ST i odwrócenia załamka T;
5) w okresie 7 dni przed operacją nie stwierdza się w EKG przedwczesnych pobudzeń ( >1/5min).
Prawidłowa odpowiedź to:

W przypadku rozpoznania guza chromochłonnego metodą z wyboru w leczeniu jest adrenalektomia laparoskopowa. Przeciwwskazaniem do tego rodzaju zabiegu jest:
1) podejrzenie inwazyjności guza;       4) skaza krwotoczna;
2) średnica guza > 6-8 cm;         5) reoperacja nadnerczy.
3) umiejscowienie guza poza jamą otrzewnową;
Prawidłowa odpowiedź to:

(1)Po adrenalektomii z powodu guza chromochłonnego konieczna jest wieloletnia obserwacja chorego, obejmująca kontrolę ciśnienia oraz wydalanie metabolitów katecholamin (optymalnie o 6-12 miesięcy) (2) w celu wczesnego wykrycia ewentualnych wznów guza lub pojawienia się hormonalnie czynnych przerzutów.

(1) W przypadku rodzinnych zespołów o podłożu genetycznym, w skład których wchodzi guz chromochłonny, istotne znaczenie mają badania genetyczne członków rodziny , (2) konieczne jest także wykonanie u tych osób oznaczeń hormonalnych oraz badań obrazowych celem wczesnego wykrycia choroby.

Wskaż prawdziwe stwierdzenia dotyczące miażdżycowego zwężenia tętnicy nerkowej (ZNT):
1) ZNT występuje u chorych z podwyższonym stężeniem cholesterolu;
2) w ZNT powszechny jest białkomocz;
3) angiografia rezonansu magnetycznego uważana jest za technikę bezpieczną także u pacjentów z filtracją kłębuszkową (GFR) > 15 ml/min;
4) angiografia rezonansu magnetycznego uważana jest za technikę bezpieczną wyłącznie u pacjentów z filtracją kłębuszkową (GFR) > 50 ml/min;
5) istotne ZTN należy podejrzewać u chorego ze wzrostem stężenia kreatyniny w surowicy > 30% po podaniu inhibitora konwertazy lub sartanu.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wskaż nieprawdziwe stwierdzenia dotyczące leczenia miażdżycowego zwężenia tętnicy nerkowej (ZNT):
1) głównym celem leczenia jest spowolnienie progresji choroby oraz ograniczenie powikłań niedokrwiennych;
2) w leczeniu niefarmakologicznym wskazane jest zalecenie ograniczenia wysiłku fizycznego;
3) optymalną metodą leczenia nadciśnienia tętniczego, o ile nie ma przeciwwskazań jest zastosowanie inhibitora ACE lub sartanu;
4) jak wykazano w badaniu CORAL nie ma korzyści z rewaskularyzacji zwężonej tętnicy nerkowej dla funkcjonowania nerek, kontroli ciśnienia i zmniejszenia umieralności.
Prawidłowa odpowiedź to:

Chory lat 72 z opornym na leczenie nadciśnieniem tętniczym, wieloletnią cukrzycą i chorobą niedokrwienną serca skierowany do kliniki celem diagnostyki przyczyn wtórnych nadciśnienia i leczenia. W wykonanej angiotomografii stwierdzono ostialne zwężenie lewej tętnicy ok. 60%. W dalszym postępowaniu:

Stosunkowo nowym działaniem niepożądanym chemioterapii jest nadciśnienie tętnicze. Za potencjalnie istotne w patogenezie nadciśnienia tętniczego towarzyszącego leczeniu farmakologicznemu nowotworów uważa się:
1) zmniejszenie gęstości naczyń;
2) zwiększenie napięcia układu współczulnego;
3) miażdżycowe zwężenie tętnicy nerkowej;
4) retencję płynów;
5) dysfunkcję śródbłonka;
6) wpływ na szlaki sygnałowe związane z tlenkiem azotu.
Prawidłowa odpowiedź to:

Obniżona aktywność reninowa osocza występuje:
1) w guzie chromochłonnym nadnerczy;
2) u osób starszych;
3) u kobiet w ciąży;
4) u osób spożywających posiłki o dużej zawartości soli kuchennej;
5) w fazie lutealnej cyklu miesięcznego.
Prawidłowa odpowiedź to:

W przeddzień planowanego zabiegu chirurgicznego poproszono hipertensjologa na konsultację do 48-letniego chorego z wieloletnim nadciśnieniem tętniczym, leczonego od dłuższego czasu inhibitorem ACE, małą dawką diuretyku tiazydowego i beta-adrenolitykiem. Wartości ciśnienia wynosiły 165/100 mmHg. Lekarz hipertensjolog powinien zalecić:
1) odroczenie zabiegu do czasu uzyskania dobrej kontroli ciśnienia;
2) wykonanie zabiegu w planowanym terminie;
3) odstawienie wszystkich dotychczasowych leków hipotensyjnych i zalecić leki krótkodziałające;
4) włączenie benzodwuazepin;
5) odstawić tylko β-adrenolityk;
6) odstawić inhibitor ACE i diuretyk.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wskaż prawdziwą odpowiedź dotyczącą nadciśnienia białego fartucha:
1) występuje częściej u ludzi młodych;
2) występuje częściej u osób starszych i kobiet;
3) występuje często u palaczy tytoniu;
4) w leczeniu hipotensyjnym zaleca się jedynie postępowanie niefarmakologiczne;
5) rozpoczęcie farmakoterapii uzależnia się od obecności powikłań narządowych oraz skalkulowanego ryzyka sercowo-naczyniowego.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wskaż nieprawdziwą odpowiedź dotyczącą „ostrego nadciśnienia pooperacyjnego”:
1) jest stanem definiowanym jako wzrost SBP o 20% lub DBP powyżej 110 mmHg;
2) zazwyczaj występuje 2 godziny po zabiegu i ustępuje do 6 godzin;
3) najczęściej nie ma znaczenia klinicznego ponieważ trwa bardzo krótko;
4) wiąże się z ryzykiem niedokrwienia serca, obrzęku płuc, zaburzeń rytmu serca, encefalopatii, krwawieniem w miejscach operowanych;
5) wśród czynników ryzyka wymienia się niektóre stosowane techniki znieczulenia;
6) czynnikami ryzyka są nadciśnienie śródoperacyjne, nieadekwatna wentylacja, silne dolegliwości bólowe.
Prawidłowa odpowiedź to:

W aldosteronizmie podatnym na leczenie glukokortykoidami (GRA):
1) ARO jest niska a nadciśnienie może pojawiać się już w wieku dziecięcym;
2) stężenie aldosteronu w surowicy jest znacznie podwyższone;
3) opisano występowanie na 8 chromosomie chimerycznego genu powstałego wskutek mutacji krzyżowej genów CYP11B1 i CYP11B2;
4) wartości ciśnienia tętniczego są zazwyczaj miernie podwyższone.
Prawidłowa odpowiedź to:

U 65-letniego chorego, leczonego od kilku lat z powodu nadciśnienia tętniczego i cukrzycy typu 2, rozpoznano jaskrę:
1) wykonasz ABPM celem oceny dobowego profilu ciśnienia tętniczego i obecności jego zwyżek nocnych, gdyż udowodniono, że zwyżki ciśnienia w nocy mają bezpośredni związek z progresją jaskry;
2) wykonasz ABPM celem oceny dobowego profilu ciśnienia tętniczego
i obecności nadmiernych jego spadków, gdyż udowodniono, że nadmierne spadki ciśnienia rozkurczowego w nocy mają bezpośredni związek z progresją jaskry;
3) w leczeniu hipotensyjnym najkorzystniejsze działanie u powyższego chorego mają inhibitory konwertazy angiotensyny;
4) w leczeniu hipotensyjnym najkorzystniejsze działanie u powyższego chorego mają antagoniści wapnia;
5) w leczeniu hipotensyjnym najkorzystniejsze działanie u powyższego chorego mają β-adrenolityki;
6) rodzaj leków hipotensyjnych nie ma znaczenia, liczy się właściwa redukcja ciśnienia tętniczego ( < 130/80 w cukrzycy).
Prawidłowa odpowiedź to:

Spośród niżej podanych wybierz zadania fałszywe:
1) ćwiczenia izotoniczne (dynamiczne) zwiększając rzut serca i tętniczo-żylną różnicę wysycenia krwi tlenem nasilają zużycie tlenu i zmieniają warunki hemodynamiczne;
2) zarówno ciśnienie skurczowe jak i rozkurczowe wzrastają wprost proporcjonalnie do natężenia wysiłku;
3) w wyniku treningu wytrzymałościowego spoczynkowe ciśnienie tętnicze podwyższa się o około 10 mmHg;
4) trening statyczny (izometryczny) powoduje bardzo duży wzrost ciśnienia w chwili wykonywania intensywnych ćwiczeń. Przewlekłym skutkiem powtarzanego treningu statycznego może być koncentryczny przerost lewej komory i spadek rzutu serca.
Prawidłowa odpowiedź to:

Leczenie antagonistami receptorów aldosteronu może być wskazane u chorych:
1) z opornym nadciśnieniem tętniczym;
2) z marskością wątroby;
3) u kobiet z krwawieniami międzymiesięcznymi;
4) z cukrzycą i zaawansowaną niewydolnością nerek;
5) z nadciśnieniem tętniczym i otyłością.
Prawidłowa odpowiedź to:

Do gabinetu zgłosił się z powodu świeżo rozpoznanego nadciśnienia 25 letni mężczyzna bardzo aktywny fizycznie. W badaniu przedmiotowym bez istotnych odchyleń od stanu prawidłowego, BMI 23,5 kg/m^{2. Wartości ciśnienia tętniczego od kilku miesięcy 150/100 do 160/105 mmHg. W wykonanych badaniach dodatkowych stwierdzono jedynie przerost mięśnia sercowego w badaniu echokardiograficznym. Wykluczono nadciśnienie wtórne. W dalszym postępowaniu zaproponujesz:
1) tylko leczenie niefarmakologiczne (zwiększenie aktywności fizycznej oraz dietę z ograniczeniem soli);
2) tylko leczenie niefarmakologiczne zalecając dietę DASH i bezwzględny zakaz uczestnictwa w treningach;
3) leczenie niefarmakologiczne (dieta DASH oraz aktywność ruchowa na poziomie 40-70% maksymalnej zdolności pobierania tlenu (VO_2max) dla danej osoby;
4) w leczeniu farmakologicznym lekiem z wyboru są inhibitory konwertazy angiotensyny;
5) w leczeniu farmakologcznym lekiem z wyboru są β-adrenolityki;
6) w leczeniu farmakologicznym lekiem z wyboru są diuretyki.
Prawidłowa odpowiedź to:}

U 52-letniej dobrze sytuowanej kobiety od 6 miesięcy występują częste nagłe epizody wzrostów ciśnienia do 190/110 mmHg połączone ze wzmożoną potliwością, bólem głowy i zaczerwienieniem twarzy. Z tego powodu kilka razy w miesiącu wzywa pogotowie ratunkowe. Od 2 lat chora przyjmuje substytucję hormonalną z powodu menopauzy. W wywiadzie socjalnym dwoje dorosłych dzieci, 2 lata temu rozwiodła się. Metanefryny oraz katecholaminy pobrane w czasie epizodu zwyżki ciśnienia nieznacznie podwyższone. Najbardziej prawdopodobne rozpoznanie to:
1) nadciśnienie okołomenopauzalne;
2) pheochromocytoma;
3) pseudopheochromocytoma;
w leczeniu farmakologicznym w zapobieganiu napadom najskuteczniejsze są:
4) diuretyki;  5) skojarzenie β-adrenolityków z α-adrenolitykami.
Prawidłowa odpowiedź to:

U chorych z ciężkim napadowym nadciśnieniem tętniczym (rzekomym guzem chromochłonnym) można stwierdzić:
1) uczucie szybkiego bicia serca z towarzyszącym wzrostem adrenaliny w surowicy;
2) znaczny wzrost ciśnienia z bradykardią i towarzyszącym wzrostem stężenia noradrenaliny w surowicy;
3) przebyty uraz psychiczny w przeszłości;
4) wypieranie emocji;
5) brak obniżenia podwyższonego stężenia katecholamin w surowicy w teście z klonidyną.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wskaż nieprawdziwą odpowiedź: W oporności receptora glukokortykosteroidów:
1) stwierdza się nadciśnienie tętnicze i hipokalemię;
2) prawidłowy rytm dobowy ACTH i osłabione hamowanie koryzolu dexametazonem;
3) prawidłowe ciśnienie i hipokalemię;
4) nieprawidłowy rytm dobowy ACTH;
5) wymagane jest różnicowanie z chorobą Addisona;
6) wymagane jest różnicowanie z zespołem i chorobą Cushinga, wrodzonym przerostem nadnerczy, zespołami hiperandrogenizacji (głównie PCO), pierwotnym hiperaldosteronizmem.
Prawidłowa odpowiedź to:

Oporność receptora glukokortykosteroidów to:
1) stan częściowej niewrażliwości tkanek docelowych na działanie kortyzolu i jego analogów, charakteryzujący się podwyższonym poziomem ACTH i kortyzolu we krwi oraz objawami nadmiaru androgenów i mineralokortykosteroidów;
2) stan częściowej niewrażliwości tkanek docelowych na działanie kortyzolu i jego analogów, charakteryzujący się obniżonym poziomem ACTH i podwyższonym poziomem kortyzolu we krwi oraz objawami nadmiaru androgenów;
3) znana jest tylko postać wrodzona spowodowana mutacją sekwencji aminokwasów w obrębie receptora;
4) znana jest zarówno postać wrodzona jak i nabyta.
Prawidłowa odpowiedź to:

Aldosteron:
1) wytwarzany jest w warstwie pasmowatej i kłębkowatej kory nadnerczy. Głównym enzymem odpowiedzialnym za jego syntezę z 11-deoksykortykosteronu jest CYP11β2;
2) wytwarzany jest w warstwie kłębkowatej kory nadnerczy. Głównym enzymem odpowiedzialnym za jego syntezę z 11-deoksykortykosteronu jest CYP11β2;
3) do głównych czynników regulujących aktywność syntazy aldosteronu zaliczamy: angiotensynę II i stężenie potasu;
4) do głównych czynników regulujących aktywność syntazy aldosteronu zaliczamy: ACTH, angiotensynę II i stężenie potasu;
5) do głównych czynników regulujących aktywność syntazy aldosteronu zaliczamy: angiotensynę II i stężenie potasu, ACTH i ANP.
Prawidłowa odpowiedź to:

Badanie Doppler duplex w diagnostyce zwężenia tętnicy nerkowej:
1) jest zalecane jako podstawowe badanie diagnostyczne u chorych z podejrzeniem zwężenia tętnicy nerkowej;
2) umożliwia ocenę tętnic zewnątrznerkowych;
3) nie umożliwia oceny przepływów wewnątrznerkowych;
4) nie posiada zastosowania w odległej obserwacji chorych po wykonanej korekcji zwężenia tętnicy nerkowej (wykluczenie restenozy);
5) posiada zastosowanie do oceny progresji zmian u pacjentów leczonych zachowawczo.
Prawidłowa odpowiedź to:

Do najczęstszych przyczyn rozwoju nadciśnienia naczyniowo-nerkowego należy:

Angiografia za pomocą tomografii komputerowej (angio-TK) w diagnostyce zwężenia tętnicy nerkowej:
1) jest zalecana w celu potwierdzenia rozpoznania zwężenia tętnicy nerkowej (u chorych z prawidłową lub umiarkowanie upośledzoną funkcją nerek);
2) prawidłowy wynik angio-TK nie pozwala na wykluczenie istotnego hemodynamicznie zwężenia w głównym pniu tętnicy nerkowej;
3) ze względu na małą ilość podawanego kontrastu badanie można zalecać u chorych z niewydolnością nerek;
4) pozwala rozpoznać zmiany w tętnicach nerkowych i aorcie w przebiegu innych chorób prowadzących do rozwoju nadciśnienia tętniczego, np. tętniaka tętnicy nerkowej;
5) powinno być rozszerzone o fazę urograficzną u pacjentów z małą marską nerką lub z krytycznym zwężeniem tętnicy nerkowej.
Prawidłowa odpowiedź to:

U chorych ze zwężeniem tętnicy nerkowej w przebiegu dysplazji włóknisto-mięśniowej:
1) leczeniem z wyboru jest angioplastyka;
2) leczeniem z wyboru jest angioplastyka z wprowadzeniem stentu;
3) stent wszczepia się w celu leczenia powikłań (np. rozwarstwienie ściany tętnicy);
4) po zabiegu angioplastyki poszerzenie tętnicy na przestrzeni 10 lat utrzymuje się u wysokiego odsetka chorych;
5) po zabiegu angioplastyki poszerzenie tętnicy na przestrzeni 10 lat utrzymuje się u małego odsetka chorych.
Prawidłowa odpowiedź to:

W leczeniu farmakologicznym u chorych z nadciśnieniem tętniczym w przebiegu obustronnego zwężenia tętnicy nerkowej można m.in. zastosować:
1) antagonistów wapnia oraz leki moczopędne;
2) β-blokery i leki moczopędne;
3) antagonistów wapnia i antagonistów receptora angiotensyny II;
4) antagonistów wapnia i lek działający ośrodkowo;
5) antagonistę wapnia i inhibitor konwertazy angiotensyny.
Prawidłowa odpowiedź to:

W pełni uzasadnionym wskazaniem do rewaskularyzacji tętnicy nerkowej nie jest:

Jednoznacznym wykładnikiem złośliwości guza chromochłonnego jest wykazanie:

Do badań potwierdzających/wykluczających rozpoznanie pierwotnego hiperaldosteroizmu należy:

W toku diagnostyki biochemicznej pierwotnego hiperaldosteronizmu następująca grupa leków nie wpływa na diagnostykę biochemiczną:

Przy wykonywaniu oznaczeń hormonalnych w kierunku pierwotnego hiperaldosteronizmu należy pamiętać, że:
1) przed rozpoczęciem diagnostyki biochemicznej należy u chorych z hipokalemią wyrównać stężenie potasu poprzez stosowanie odpowiedniej suplementacji;
2) przed rozpoczęciem diagnostyki biochemicznej nie jest wymagane u chorych z hipokalemią wyrównanie stężenia potasu;
3) na 4-6 tygodni przed wykonaniem badań diagnostycznych chorzy nie powinni otrzymywać spironolaktonu;
4) badania diagnostyczne mogą być wykonane w toku przyjmowania spironolaktonu;
5) należy odstawić jeśli to możliwe inne leki wpływające na wynik oznaczeń na minimum 2 tygodnie przed badaniem.
Prawidłowa odpowiedź to:

Do najczęstszych przyczyn rozwoju opornego nadciśnienia tętniczego należy:
1) brak modyfikacji stylu życia;
2) przyjmowanie leków lub substancji powodujących wzrost BP (np. niesteroidowe leki przeciwzapalne) lub przeciążenie objętościowe spowodowane m. innymi nieodpowiednim leczeniem diuretykami;
3) stosowanie leków z grupy antagonistów receptora aldosteronu;
4) nierozpoznana wtórna postać nadciśnienia tętniczego;
5) długotrwałe przyjmowanie inhibitorów konwertazy lub sartanów.
Prawidłowa odpowiedź to:

W diagnostyce biochemicznej guza chromochłonnego najbardziej przydatną metodą jest oznaczanie:

U chorego z guzem chromochłonnym przeciwwskazaniem do adrenalektomii metodą laparoskopową nie jest:

Nadciśnienie tętnicze wywołane ciążą (W oparciu o Zasady postępowania w nadciśnieniu tętniczym - 2008 rok (PTNT oraz KLR w Polsce)) rozwija się:

Do charakterystyki zespołu pheochromocytoma / paraganglioma [PGL)
nie należy:

W analizie echokardiograficznej funkcji rozkurczowej lewej komory wykorzystywana jest:

W leczeniu rzucawki porodowej zastosowanie mają wszystkie poniżej wymienione leki, z wyjątkiem:

Które stwierdzenie dotyczące stanu przedrzucawkowego jest fałszywe?

W których podanych poniżej chorobach miąższowych nerek częstość występowania nadciśnienia tętniczego jest najwyższa?

Chory 52-letni z wieloletnim nadciśnieniem tętniczym, leczonym niesystematycznie. Przyjęty do szpitala z silnym, nagłym rozpierającym bólem w klatce piersiowej promieniującym do pleców w okolicy międzyłopatkowej. Badaniem stwierdzono deficyt tętna na lewej kończynie górnej, szmer rozkurczowy w II przestrzeni międzyżebrowej prawej w linii przymostkowej. W EKG rytm zatokowy 108/min, cechy przerostu lewej komory. Najbardziej prawdopodobne rozpoznanie to:

Wskaż twierdzenie nieprawdziwe dotyczące metyldopy:

Wskaż zdanie prawdziwe dotyczące nadciśnienia tętniącego u dzieci i młodzieży:

Wskaż twierdzenie nieprawdziwe dotyczące klonidyny:

Do możliwych odchyleń w badaniu przedmiotowym istotnych w diagnostyce nadciśnienia tętniczego i/lub jego powikłań należą wszystkie, z wyjątkiem:

Kryteria przerostu lewej komory serca w EKG obejmują załamek:
1) R w aVR > 5 mm;       4) R w I-III lub aVF > 20 mm;
2) R w aVL > 11 mm;       5) S V2 + R V5 > 35 mm.
3) R V1 > załamek S V1;
Prawidłowa odpowiedź to:

Przebudowa koncentryczna lewej komory serca charakteryzuje się:

Chirurg choruje na nadciśnienie RR 160/100 mmHg, obwód szyi = 44 cm, często zasypia w czasie konferencji, ale nigdy w czasie operacji. W badaniu polisomnograficznym stwierdzono 12 epizodów bezdechu/godzinę, z zahamowaniem pracy mięśni oddechowych. Rozpoznamy:

Diagnostyka zwężenia tętnicy nerkowej jest uzasadniona u chorych:

Zespół pozornego nadmiaru mineralokortykoidów charakteryzuje się:

56-letni mężczyzna był leczony amlodypiną, ramiprilem i doxazosyną. Po dołączeniu hydrochlorotiazydu w dawce 25 mg ciśnienie skurczowe obniżyło się ze 180 mmHg do 160 mmHg. Na tej podstawie można rozpoznać:

Nadciśnienie tętnicze nie jest indukowane przez:

86-letni mężczyzna mimo 10 mg ramiprilu miał ciśnienie skurczowe 190 mmHg, po dołączeniu doxazosyny poczuł się bardzo osłabiony mimo, że ciśnienie nadal przekraczało 180 mmHg. Przyczyną tego może być:

Przy podejrzeniu nadciśnienia naczyniowonerkowego, scyntygrafia nerek:

U 41-letniego mężczyzny bez dolegliwości, w trakcie badania okresowego stwierdzono: ciśnienie tętnicze 135/85 mmHg, BMI (wskaźnik masy ciała kg/m^{2) 29,5. Pacjent podaje: umiarkowaną aktywność ruchową (1-2 x w tygodniu jazda na rowerze), wypija 4-5 piw (0,5 l) tygodniowo. Nie stwierdzono odchyleń w badaniu przedmiotowym oraz w podstawowych badaniach laboratoryjnych. Która ze strategii postępowania wydaje się najsłuszniejsza?
1) utrata masy ciała;       4) suplementacja potasu w diecie;
2) zwiększenie aktywności ruchowej;   5) zastosowanie diety z badania DASH.
3) ograniczenie alkoholu w diecie;   
Prawidłowa odpowiedź to:}

38-letnia chora w ciągu roku przytyła 20 kg. Skarży się na osłabienie siły mięśniowej. W badaniu przedmiotowym otyłość centralna; czerwono podbarwione rozstępy skórne na biodrach; ciśnienie tętnicze 170/100 mm Hg. W tomografii komputerowej guzek w lewym nadnerczu (średnica 1 cm) o gęstości poniżej 10 j Hounsfielda. W badaniach laboratoryjnych krwi: K⁺ 3,5 mmol/l; glukoza na czczo 6,4 mmol/l; GFR 100 ml/min. Prawidłowe wydalanie metoksykatecholamin w moczu. Które z badań przemawia za podejrzeniem zespołu Cushinga?

Zaproponuj postępowanie u 28-letniej chorej z ciśnieniem tętniczym 170/100 mmHg (trzy leki hipotensyjne w tym diuretyk), która przed rokiem miała prawidłowe ciśnienie tętnicze. Obecnie w badaniach laboratoryjnych krwi: K⁺ 3,5 mmol/l, kreatynina 0,8 mg/dl. Nawracające zakażenia układu moczowego w wywiadzie.

U chorego 55-letniego ze stwierdzonym angiograficznie 70% zwężeniem światła lewej tętnicy nerkowej stwierdzono: ciśnienie tętnicze 148/95 mmHg na dwóch lekach hipotensyjnych (bez diuretyku) w maksymalnych dawkach; w badaniach laboratoryjnych krwi: kreatynina 1,0 mg/dl; glukoza 5,4 mmol/l; cholesterol LDL 2,4 mmol/l; naczynia wieńcowe w koronarografii bez istotnych zwężeń. Wskaż optymalne postępowanie:

26-letnia kobieta zgłosiła się do lekarza z powodu bólów głowy i zwyżek ciśnienia tętniczego do 190/120 mm Hg. Rok temu miała prawidłowe ciśnienie. W badaniu przedmiotowym jedynym odchyleniem (poza wysokim ciśnieniem) był szmer skurczowo-rozkurczowy w nadbrzuszu. Badania laboratoryjne: badanie og moczunorma; w osoczu: stężenie kreatyniny 0,9 mg/dL, Na 139 mEq/l, K 3,6 mEq/l, CI 102 mEq/l, HCO₃ 26 mEq/l. Które z poniższych badań należy wykonać w celu diagnostyki nadciśnienia?

U chorej 55-letniej z cukrzycą t. II, bez rozpoznania innych powikłań sercowo-naczyniowych ciśnienie tętnicze w pomiarach domowych wahało się w przedziale 145-150/90-95 mmHg. Stężenie glukozy na czczo wynosiło 8,1 mmol/l, a HbA_1C 7,8%.Chora ma prawidłową czynność nerek, bez białkomoczu. Które z podanych wartości ciśnień są rekomendowane jako cel terapeutyczny?
1) RR poniżej 140/90 mmHg;     3) RR poniżej 130/80 mmHg;
2) RR poniżej 140/85 mmHg;     4) RR poniżej 120/75 mmHg.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wskaż prawidłowe zdanie na temat interakcji lekowych w farmakoterapii nadciśnienia tętniczego:

Wskaż wymienione selektywne β-blokery z własną aktywnością sympatykomimetyczną:
1) propranolol;  2) celiprlolol;  3) pindolol;  4) bisoprolol;  5) alprenolol.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wskaż wszystkie prawdziwe stwierdzenia dotyczące niefarmakologicznego leczenia nadciśnienia tętniczego:
1) stosowanie diety DASH obniża SBP w zakresie 2-8 mmHg;
2) redukcja spożycia sodu poniżej 100 mmol/d obniża SBP w zakresie 2-8 mmHg;
3) zmniejszenie masy ciała o 10 kg obniża SBP w zakresie 2-4 mmHg;
4) ograniczenie spożycia alkoholu do ≤ 2 standardowe porcje dziennie u mężczyzn i 1 porcji dziennie u kobiet obniża SBP w zakresie 2-4 mmHg;
5) ćwiczenia aerobowe przynajmniej 30 min dziennie przez większość dni w tygodniu obniżają SBP w zakresie 2-4 mmHg.
Prawidłowa odpowiedź to:

Według zaleceń ESH/ESC z 2007 roku wskazaniem do całodobowej rejestracji ciśnienia tętniczego nie jest:

Subkliniczne uszkodzenia narządowe zwiększają ryzyko sercowo-naczyniowe u chorych na nadciśnienie tętnicze. Wskaż subkliniczne uszkodzenie narządowe:

Zgodnie ze stanowiskiem ESH z 2009 u osób w wieku podeszłym optymalna grupa leków do rozpoczynania i kontynuacji leczenia nadciśnienia tętniczego to:

Amplituda załamka R w odprowadzeniu aVL pozwala na przewidywanie incydentów sercowo-naczyniowych nawet wtedy, gdy nadciśnienie tętnicze nie jest związane z cechami LVH w elektrokardiogramie. Na każde zwiększenie amplitudy załamka R o 0,1 mV ryzyko wzrasta o:

Skala SCORE służąca do oceny bezwzględnego 10-letniego ryzyka zgonu z przyczyny sercowo-naczyniowej uwzględnia:

Częstość występowania nadciśnienia tętniczego u chorych po przeszczepieniu nerki wynosi 40-80%. Rzadką przyczyną nadciśnienia tętniczego w tej grupie chorych jest:

Zespół Sipple’a (zespół MEN 2A) obejmuje występowanie:

Zespół von Hippla i Lindaua (VHL) jest zespołem nowotworowym dziedziczonym w sposób autosomalny dominujący, w przebiegu którego dochodzi do rozwoju naczyniaków OUN i siatkówki, torbieli i raka nerki, guza chromochłonnego nadnerczy i innych rzadziej występujących guzów, w tym neuroendokrynnych guzów przewodu pokarmowego, guzów najądrzy i błędnika. Średnie ryzyko rozwoju guza chromochłonnego w VHL wynosi:

Pierwotny reninizm stanowi rzadką przyczynę wtórnego nadciśnienia tętniczego wywołaną przez guz wywodzący się z aparatu przykłębuszkowego nerki i wytwarzający nadmierne ilości reniny. Guzy o takim charakterze występują zwykle u osób młodych a klinicznym ich objawem jest nadciśnienie tętnicze o ciężkim charakterze, zwykle oporne na stosowane leczenie. Prawidłowe rozpoznanie i operacyjne usunięcie guza daje szansę na wyleczenie. Do głównych odchyleń stwierdzanych w badaniach biochemicznych u takich chorych zalicza się:
1) hipokaliemię;         4) obniżone stężenie aldo-
2) zwiększoną aktywność reninową osocza;    steronu w osoczu;
3) zwiększone stężenie proreniny w osoczu;   5) hipernatremię.
Prawidłowa odpowiedź to:

Typową cechą nefropatii nadciśnieniowej nie jest:

Przyczyną pierwotnego hiperaldosteronizmu nie jest:

Przyczyną nadciśnienia naczyniowo-nerkowego może być:
1) miażdżyca tętnic;         4) torbiel nerki;
2) dysplazja włóknisto-mięśniowa tętnic;   5) wrodzona hipoplazja.
3) zapalenie tętnic;
Prawidłowa odpowiedź to:

Cechą charakterystyczną obrazu klinicznego nadciśnienia naczyniowo-nerkowego nie jest:

Nadciśnienie złośliwe stanowi najcięższą postać nadciśnienia tętniczego i charakteryzuje się wysokimi wartościami ciśnienia rozkurczowego ( > 120-140 mmHg), szybkim postępem powikłań narządowych a zwłaszcza rozwojem niewydolności serca i nerek oraz obecnością nasilonych zmian w naczyniach siatkówki (wybroczyny, obrzęk tarczy nerwu wzrokowego). Nadciśnienie złośliwe może rozwijać się w przebiegu:

Wg wytycznych ESH 2009 u 48-letniego pacjenta z ciśnieniem tętniczym 135/85 mmHg i cukrzycą typu 2, bez mikroalbuminurii należy zalecić w zakresie terapii hipotensyjnej:

Wg wytycznych ESH 2009 u 48-letniego pacjenta z ciśnieniem tętniczym 135/85 mmHg i cukrzycą typu 2, z mikroalbuminurią należy zalecić w zakresie terapii hipotensyjnej:

Wg wytycznych ESH/ESC 2007/9 u pacjenta z nadciśnieniem tętniczym II stopnia (160/95 mmHg) bez innych czynników ryzyka s-n i uszkodzeń narządowych należy zalecić zmianę stylu życia oraz:

wg wytycznych ESH/ESC 2009 u 50-letniego pacjenta z utrzymującym się na dwóch kolejnych wizytach ciśnienia tętniczego 155/95 mmHg i hipercholesterolemią, bez innych czynników ryzyka i uszkodzeń narządowych należy zalecić zmianę stylu życia oraz:

Wg wytycznych ESH 2009 u pacjenta po 80 r.ż. z nadciśnieniem tętniczym ciśnienie skurczowe od którego rozpoczynamy terapię i ciśnienie do którego dążymy to odpowiednio:

Skojarzona terapia hipotensyjna inhibitorem ACE z antagonistą wapnia wykazała przewagę nad innymi typami terapii skojarzonej w następujących badaniach klinicznych:

Wytyczne ESH 2009 kwestionują ciśnienie docelowe < 130/80 mmHg u pacjentów z NT i cukrzycą, jednak w późniejszym badaniu ACCORD wykazano zmniejszenie śmiertelności u pacjentów z RR docelowym < 120 mmHg w porównaniu z RR docelowym < 140 mmHg.

W większości badań dotyczących NT w wieku podeszłym nie wykazano korzyści klinicznych, ponieważ osiągnięto zbyt niskie docelowe ciśnienie skurczowe poniżej 140 mmHg.

Według wytycznych ESH 2009 u pacjenta z niepowikłanym nadciśnieniem tętniczym w przypadku konieczności dodania trzeciego leku do terapii skojarzonej inhibitorem konwertazy angiotensyny i antagonistą wapnia rekomendowany jest diuretyk tiazydowy, ponieważ taki schemat badania wykazał korzyści w badaniu ASCOT.

Jednoznacznym przeciwwskazaniem do stosowania diuretyków tiazydowych w terapii hipotensyjnej jest:
1) ciąża;  2) dna moczanowa;  3) hipokaliemia.
Prawidłowa odpowiedź to:

Jednoznacznym przeciwwskazaniem do stosowania beta-adrenolityków w terapii hipotensyjnej jest:
1) astma oskrzelowa;  2) zaburzenia potencji;  3) blok a-v II stopnia;  4) POChP.
Prawidłowa odpowiedź to:

Efekt hipotensyjny ograniczenia spożycia soli jest większy:
1) u osób rasy czarnej niż u osób rasy białej;
2) u osób młodych niż u osób starszych.

Według wytycznych ESH/ESC 2007 zalecane zmiany stylu życia u pacjenta z nadciśnieniem tętniczym obejmują ograniczenie spożycia alkoholu w przeliczeniu na etanol do nie więcej niż:

Metaanaliza grupy INDANA z roku 1999 oraz badanie HYVET dały rozbieżne wyniki co do wpływu leczenia hipotensyjnego u pacjentów po 80 roku życia na:

Według wytycznych PTNT 2008 u pacjenta z nadciśnieniem tętniczym i przebytym udarem mózgu preferowane grupy leków hipotensyjnych to:

Na podstawie wytycznych ESH 2009 u pacjentów z NT i chorobą niedokrwienną serca docelowe ciśnienie skurczowe w terapii hipotensyjnej powinno wynosić:

Diuretyki tiazydowe i tiazydopodobne powodują następujące zmiany w gospodarce wodno-elektrolitowej:

Na podstawie wytycznych ESH 2009 wskazania do zastosowania statyn i ASA u pacjenta z nadciśnieniem tętniczym w prewencji pierwotnej zostały zmodyfikowane w następujący sposób:

Już w kilka minut po wystąpieniu ostrego udaru mózgu systemowe ciśnienie tętnicze:
1) rośnie;  2) nie zmienia się;  3) zmniejsza się.
Ponadto:
4) stwierdza się związek między wielkością uszkodzenia mózgu i zmianą ciśnienia;
5) brak związku pomiędzy zmianą ciśnienia a wielkością uszkodzenia mózgu.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wskaż prawidłową odpowiedź dotyczącą zależności pomiędzy ciśnieniem systemowym a wewnątrzczaszkowym:

W ostrej fazie udaru mózgu często stosuje się lek z grupy antagonistów wapnianimodipinę. Ostatnie badania wykazały, że:
1) poprawia rokowanie bo zapobiega skurczowi naczyń mózgu;
2) korzystny efekt nimodipiny zależy od jej działania neuroprotekcyjnego;
3) korzystny efekt leku zależy od spadku ciśnienia tętniczego;
4) podawanie nimodipiny nie poprawia rokowania w ostrej fazie udaru mózgu;
5) nimodipina powoduje uogólniony spadek przepływu mózgowego.
Prawidłowa odpowiedź to:

Neuroprotekcyjne i korzystne działanie w ostrej fazie udaru mózgu wykazują:
1) pentoksifikina;         4) teofilina;
2) siarczan magnezu;         5) zabiegi hemodilucji.
3) naftydrofuryl;
Prawidłowa odpowiedź to:

Omapatrilat silnie obniża ciśnienie tętnicze. Nie znalazł jednak zastosowania klinicznego ponieważ:

W przebiegu nadciśnienia tętniczego często rozwija się skurczowa niewydolność serca. Dopasuj stosunek fali A/E i czas relaksacji do poszczególnych typów napływu mitralnego:
1) spowolnienie relaksacji;
2) pseudonormalizacja napływu;
3) restrykcyjny profil napływu;

    I) wskaźnik E/A prawidłowy;
    II) wskaźnik E/A poniżej 1;
    III) wskaźnik E/A powyżej 1;

      a) skrócenie czasu deceleracji;
      b) wydłużenie czasu deceleracji;
      c) znaczne skrócenie czasu deceleracji.
Prawidłowa odpowiedź to:

Oporność na insulinę może powodować nadciśnienie tętnicze poprzez:
1) zwiększoną aktywność układu sympatycznego;
2) zwiększone stężenie endoteliny;
3) zmniejszone wydalanie tlenku azotu;
4) zwiększoną resorpcję sodu w nerkach;
5) zwiększone stężenie wazopresyny.
Prawidłowa odpowiedź to:

(a) U osób w bardzo podeszłym wieku zależność pomiędzy wartościami ciśnienia tętniczego a ryzykiem sercowo-naczyniowym jest mniejsza z uwagi na (b) obecność częstych chorób współistniejących (niedożywienia, niewydolności serca, schorzeń neurologicznych), (c) dużej zmienności ciśnienia tętniczego, (d) częstych zwapnień błony środkowej naczyń tętniczych.

Androgeny podwyższają ciśnienie tętnicze poprzez:

Wskaż zdania prawdziwe:
1) w pierwotnym nadciśnieniu tętniczym aktywność reninowa u 2/3 chorych jest prawidłowa lub podwyższona, choć można było oczekiwać jej zmniejszenia w odpowiedzi na zwiększone ciśnienie perfuzji nerek;
2) w pierwotnym nadciśnieniu tętniczym aktywność reninowa u 2/3 chorych jest obniżona;
3) w zespole Crohna aktywność reninowa jest wysoka;
4) β-blokery podwyższają aktywność reninową osocza.
Prawidłowa odpowiedź to:

Duże ciśnienie tętna nie ma znaczenia w rokowaniu sercowo-naczyniowym u chorych:
1) w starszym wieku;  2) cukrzycy typu II;  3) cukrzycy typu I.
Prawidłowa odpowiedź to:

W obturacyjnym bezdechu sennym obserwuje się wzrost ciśnienia tętniczego z powodu:
1) wzrostu napięcia układu sympatycznego;
2) aktywacji układu renina-angiotensyna-aldosteron;
3) rozwojowi oporności na insulinę;
4) zwiększonego stężenia leptyny w surowicy krwi;
5) dysfunkcji śródbłonka.
Prawidłowa odpowiedź to:

Zwiększenie sztywności naczyń stwierdza się w:
1) nadciśnieniu tętniczym;       4) niewydolności serca;
2) otyłości, hipercholesterolemii;     5) niewydolności nerek.
3) cukrzycy;
Prawidłowa odpowiedź to:

Wskaż prawdziwe twierdzenia:
1) uszkodzenie istoty białej centralnego układu nerwowego (WML) jest czynnikiem prognostycznym wystąpienia udarów mózgu;
2) WML jest dość częstym zjawiskiem u osób pozornie zdrowych;
3) WML nie występuje u osób bez nadciśnienia tętniczego;
4) WML jest czynnikiem prognostycznym otępienia;
5) u podstawy WML są zaburzenia mikrokrążenia.
Prawidłowa odpowiedź to:

Prawdziwe są następujące stwierdzenia:
1) angiotensyna 1-7 powstaje w wyniku działania ACE2 na angiotensynę II;
2) enzym ACE2 jest niewrażliwy na działanie inhibitorów konwertazy angiotensyny;
3) receptor angiotensyny II nazywany receptorem mas hamuje aktywność ATPazy sodowo-potasowej w cewkach nerkowych;
4) angiotensyna 1-7 zwiększa stres oksydacyjny.
Prawidłowa odpowiedź to: