Egzamin PES / Hipertensjologia / jesień 2010

Jedną z wielu przyczyn różnic we właściwościach kardioprotekcyjnych pomiędzy sartanami a inhibitorami enzymu konwertującego, należy się dopatrywać w odmiennym wpływie tych dwóch grup leków na:

Przewlekła choroba nerek jest niezależnym czynnikiem ryzyka powikłań sercowo-naczyniowych zarówno w populacji ogólnej jak również z nadciśnieniem tętniczym. U chorych z nadciśnieniem tętniczym i chorobą niedokrwienną serca ciężkość objawów dławicy piersiowej:

Niezależnie od płci, do czynników ryzyka rozwoju przewlekłej choroby nerek u chorych z nadciśnieniem tętniczym nie należy:

Stosowanie wzoru MDRD jest powszechnie zalecaną metodą oceny filtracji kłębuszkowej ponieważ pozwala na stosunkową wczesną identyfikację osób z upośledzoną wydalniczą funkcją nerek. Wskaż fałszywą odpowiedź:

Do leków stosowanych w leczeniu nadciśnienia tętniczego, których przewlekłe stosowanie nie prowadzi do hiperurikemi należą:

Wielkość kalciurii zależy również od podaży sodu w diecie. U chorych z nadciśnieniem tętniczym stwierdzono, że wzrost podaży sodu powoduje:

Hiperinsulinemia towarzysząca nadciśnieniu tętniczemu poprzez aktywację i stymulację receptorów dla IGF-1 stymuluje proliferację mięśniówki naczyń krwionośnych. Jest to jeden z postulowanych mechanizmów tłumaczących zwiększoną zapadalność na nowotwory u chorych z nadciśnieniem tętniczym. Która z odpowiedzi jest nieprawidłowa?

W zakresie wskaźników gospodarki wapniowej, u chorych z nadciśnieniem niskoreninowym stwierdza się:

Do lekarza zgłosił się 72-letni pacjent z lekkim bólem głowy. Lekarz dwukrotnie, w odstępie 15 minut, zmierzył ciśnienie tętnicze uzyskując wyniki 150/85 i 162/89 mmHg. Na tej podstawie może rozpoznać:

W czasie badań okresowych u 37 letniej kobiety, w 3 dniu krwawienia miesiączkowego zmierzono ciśnienie tętnicze uzyskując wynik 115/75 mmHg. Następny pomiar powinien być wykonany nie później niż:

77-letni chory na cukrzycę od tygodnia przyjmuje 12,5 mg hydrochlorotiazydu i 10 mg ramiprilu, ciśnienie obniżyło się ze 180/100 mmHg do 155/95 mmHg, przy dobrym samopoczuciu. Lekarz hipertensjolog powinien:

Po zastosowaniu preparatu złożonego lizynoprilu i amoldypiny, 42-letniemu choremu znormalizowało się ciśnienie tętnicze z przeciętnymi wartościami 125-130/ 75-80 mmHg. Jeżeli pacjent nie ma zaburzeń lipidowych, cukrzycy, ani innych dodatkowych obciążeń i czuje się dobrze, powinien być kontrolowany przez hipertensjologa co:

U 72-letniego chorego z BMI 33 kg/m², przyjmującego codziennie 10 mg amlodypiny, 5 mg betaksololu i 4 mg doxazosyny, ciśnienie tętnicze utrzymuje się w granicach 150-155/95-100 mmHg. Hipertensjolog powinien:

87-letni chory na cukrzycę i nadciśnienie (RR = 180/90 mmHg) po włączeniu peryndoprylu w dawce 5 mg/dobę zaczął skarżyć się na zawroty głowy, a ciśnienie skurczowe wynosiło 175 mmHg. Najbardziej prawdopodobną przyczyną jest:

92-letni pacjent, z wszczepionym rozrusznikiem serca i jego 32-letni wnuczek, obaj leczący się z powodu nadciśnienia, przy śniadaniu omyłkowo zamienili leki. Na szczęście okazało się, że zamienione leki także skutecznie obniżają ciśnienie, a w dodatku dziadkowi przestały puchnąć nogi, a żona wnuczka odzyskała dobry humor. Jakie leki zażywali przed zamianą?

U 37-letniej kobiety w 16 tygodniu drugiej ciąży lekarz stwierdził ciśnienie tętnicze 142-145/ 90-92 mmHg w powtarzanych pomiarach. Pacjentka nie odczuwała żadnych dolegliwości, a wykonane badania laboratoryjne i obrazowe pozostawały w normie. Hipertensjolog powinien rozpoznać nadciśnienie tętnicze:

Chory na nadciśnienie tętnicze, szuka koszuli z kołnierzykiem nr 50 i samochodu z funkcją budzenia. Jeżeli w badanu polisomnograficznym wskaźnik AHI (apnoea-hypopnoea index) = 32, to najlepszym sposobem leczenia będzie:

82-letnia pacjentka po zmianie leczenia z amlodypiny i hydrochlorotiazydu na „tkankowy inhibitor enzymu konwertującego” i eplerenon zaczęła odczuwać narastające osłabienie. W EKG rytm zatokowy 74/min, kreatynina 5 mg/dl, potas 6,7 mmol/l, Hb 10,0 g/dl. Należy:

Pacjent od 10 lat hemodializowany 3x w tygodniu, leczony ramiprilem, przed dializą ma ciśnienie 180/90 mmHg, a po dializie 130/80 mmHg, ale tachykardię przy stężeniu potasu w osoczu 2.7 mmol. Jeżeli „sucha masa ciała pacjenta” jest określona optymalnie, należy:

U 62-letniego pacjenta od 5 lat leczonego lisonoprilem i hydrochlorotiazydem z powodu nadciśnienia, w badaniu usg stwierdzono po dwie torbiele nerek o wymiarach < 15 mm. Ciśnienie tętnicze 130/80 mmHg, kreatynina 1,2 mg/dl, analiza moczu prawidłowa. Należy:

Wskaż nieprawdziwe zdanie dotyczące enzymu konwertującego angiotensynę typu 2 (ACE2):

Stymulacja receptora reniny (RER) powoduje:

Wskaż zdanie prawdziwie dotyczące receptorów angiotensyny II typu 1 i typu 2 ( AT1 i AT2):

Ośrodkowe działanie angiotensyny II polega na:

Wśród poniższych zdań opisujących fizjologiczne właściwości endoteliny wskaż jedno nieprawdziwe:

Hiperinsulinizm i insulinooporność wpływają na regulację ciśnienia tętniczego poprzez:

Na podstawie dotychczasowych badań asocjacji i analiz sprzężeń uważa się, że spośród genów kandydatów w nadciśnieniu tętniczym, najbardziej związanym z patogenezą jego jest gen:

Wskaż jednogenową postać nadciśnienia, której dotyczy poniższy opis: „Choroba dziedziczona w sposób autosomalny recesywny, spowodowana inaktywacją dehydrogenazy 11 beta-hydroksysteroidów typu II (11beta-HDS2) w tkankach będących miejscem działania mineralokortykoidów.”

Cechą charakterystyczną zespołu nadciśnienia tętniczego z brachydaktylią dziedziczonego w sposób autosomalny dominujący, jest współistnienie:

Od lat znany jest związek między stężeniem kwasu moczowego w surowicy a ryzykiem sercowo-naczyniowym. Spośród zdań określających ten związek wybierz zdania prawdziwe:
1) hiperurykemia jest związana z dysfunkcją śródbłonka;
2) zwiększone stężenie kwasu moczowego może być związane z większą progresją zmian miażdżycowych w tętnicach szyjnych;
3) hiperurykemia wiąże się z zahamowaniem proliferacji komórek mięśni gładkich ściany naczyniowej;
4) zmniejszone stężenie kwasu moczowego w surowicy krwi jest niezależnym czynnikiem ryzyka nadciśnienia tętniczego;
5) w badaniu LIFE wykazano, że podwyższone stężenie kwasu moczowego było skutecznie zmniejszane przez losartan w porównaniu z atenololem;
6) hiperurykemia wykazuje efekt prozapalny.
Prawidłowa odpowiedź to:

Współwystępowanie pheochromocytoma, raka rdzeniastego tarczycy oraz marfanoidalnej budowy ciała, jest charakterystyczna dla:

U pacjentów z cukrzycą leczenie hipotensyjne należy rozpoczynać przy stwierdzeniu wysokich prawidłowych wartości ciśnienia tętniczego, ponieważ dysponujemy wystarczającymi dowodami potwierdzającymi to wskazanie na podstawie wyników wielkich badań klinicznych z oceną twardych punktów końcowych.

Pacjent z nadciśnieniem tętniczym i stabilną dławicą piersiową zgłasza podczas wizyty lekarskiej zaburzenia wzwodu. W leczeniu hipotensyjnym otrzymuje dotychczas: ramipryl, hydrochlorotiazyd z amiloridem oraz bisoprolol. Najwłaściwszym postępowaniem w tej sytuacji klinicznej byłoby:

Ryzyko wystąpienia ponownego udaru niedokrwiennego mózgu wynosi w ciągu pierwszego roku około:

Obniżenie ciśnienia skurczowego o 10-12 mmHg i rozkurczowego o 5-6 mmHg zmniejsza ryzyko wystąpienia udaru o:

Pacjent 62-letni z cukrzycową chorobą nerek (białkomocz 1,2g/dobę, eGFR 72 ml/min) zgłosił się na wizytę kontrolną. Nie zgłasza dolegliwości, przyjmuje telmisartan w dawce dobowej 40 mg oraz hydrochlorotiazyd 12,5 mg na dobę. Wartości ciśnienia tętniczego w samokontroli wynoszą średnio 124/76 mmHg, a w pomiarze gabinetowym 120/75 mmHg. Zaproponuj dalsze postępowanie:

Do leków hipotensyjnych zalecanych szczególnie u pacjentów po przeszczepieniu nerki należą:

Rozpoczęcie leczenia farmakologicznego nadciśnienia ciążowego jest wskazane w przypadku ciśnienia tętniczego:

W warunkach prawidłowych nocny spadek ciśnienia w porównaniu do średnich wartości ciśnienia w ciągu dnia powinien wynosić ponad:

Cechy charakterystyczne zespołu Liddle’a to:

W leczeniu nadciśnienia tętniczego u chorych z nadczynnością przytarczyc należy unikać:

Nadciśnienie tętnicze w przebiegu nadczynności tarczycy:

Wg wytycznych ESH 2009, w leczeniu nadciśnienia tętniczego u osób powyżej 80. roku życia docelowe wartości ciśnienia tętniczego wynoszą:

U osób powyżej 80. roku życia leczenie hipotensyjne należy rozpoczynać od:

Wybierz sformułowanie najlepiej opisujące izolowane nadciśnienie tętnicze skurczowe u osób w wieku podeszłym:

Skojarzona terapia hipotensyjna wymaga szczególnej ostrożności w przypadku zastosowania następującego połączenia:

Do najczęstszych przyczyn rozwoju nadciśnienia naczyniowo-nerkowego należy:

W oparciu o Zasady postępowania w nadciśnieniu tętniczym - 2008 rok (PTNT oraz KLR w Polsce), za prawidłowe ciśnienie tętnicze oznaczone za pomocą ABPM należy uznać wartości średnie:

W oparciu o Zasady postępowania w nadciśnieniu tętniczym - 2008 rok (PTNT oraz KLR w Polsce) konsultację specjalistyczną należy rozważyć, jeśli:
1) w ciągu 6 miesięcy terapii nie uzyskano docelowych wartości BP pomimo stosowania 3 leków w pełnych dawkach (w tym diuretyku);
2) w ciągu 4 miesięcy terapii nie uzyskano docelowych wartości BP pomimo stosowania 2 leków w pełnych dawkach (w tym diuretyku);
3) w ciągu 2 miesięcy terapii nie uzyskano docelowych wartości BP pomimo stosowania 3 leków w pełnych dawkach (w tym diuretyku);
4) uprzednio uzyskana dobra kontrola uległa pogorszeniu pomimo zażywania leków - bez przyczyny stwierdzanej w wywiadach;
5) wystąpiły objawy wskazujące na nadciśnienie wtórne.
Prawidłowa odpowiedź to:

Która z przedstawionych zasad pomiarów domowych BP (W oparciu o Zasady postępowania w nadciśnieniu tętniczym - 2008 rok (PTNT oraz KLR w Polsce)) jest prawdziwa?

Która z przedstawionych zasad planowania i przeprowadzania wizyt kontrolnych (W oparciu o Zasady postępowania w nadciśnieniu tętniczym - 2008 rok (PTNT oraz KLR w Polsce)) nie jest prawdziwa?

Badanie Doppler duplex w diagnostyce zwężenia tętnicy nerkowej:
1) jest zalecane do diagnostyki zwężenia tętnicy nerkowej;
2) umożliwia lokalizację tętnic zewnątrznerkowych;
3) nie umożliwia oceny przepływów wewnątrznerkowych;
4) nie posiada zastosowania w odległej obserwacji chorych po wykonanej korekcji zwężenia tętnicy nerkowej (wykluczenie restenozy);
5) posiada zastosowanie do oceny progresji zmian u pacjentów leczonych zachowawczo.
Prawidłowa odpowiedź to:

Angiografia za pomocą tomografii komputerowej (angio-TK) w diagnostyce zwężenia tętnicy nerkowej:
1) jest zalecana w celu potwierdzenia rozpoznania zwężenia tętnicy nerkowej (u chorych z prawidłową lub nieznacznie upośledzoną funkcją nerek);
2) prawidłowy wynik angio-TK nie pozwala na wykluczenie istotnego hemodynamicznie zwężenia w głównym pniu tętnicy nerkowej;
3) ze względu na małą ilość podawanego kontrastu badanie można zalecać u chorych z niewydolnością nerek;
4) pozwala rozpoznać zmiany w tętnicach nerkowych i aorcie w przebiegu innych chorób prowadzących do rozwoju nadciśnienia tętniczego, np. tętniaka tętnicy nerkowej;
5) posiada ograniczoną zdolność do oceny zwężeń w tętnicach dodatkowych i wewnątrznerkowych, co nie dotyczy aparatów wielorzędowych najnowszej generacji.
Prawidłowa odpowiedź to:

W toku diagnostyki biochemicznej pierwotnego hiperaldosteronizmu następująca grupa leków nie wpływa na diagnostykę biochemiczną:

U chorych ze zwężeniem tętnicy nerkowej w przebiegu dysplazji włóknisto-mięśniowej:
1) leczeniem z wyboru jest angioplastyka;
2) leczeniem z wyboru jest angioplastyka z wprowadzeniem stentu;
3) stent wszczepia się w celu leczenia powikłań (np. rozwarstwienie błony wewnętrznej);
4) po zabiegu angioplastyki poszerzenie tętnicy na przestrzeni 10 lat utrzymuje się u wysokiego odsetka chorych;
5) po zabiegu angioplastyki poszerzenie tętnicy na przestrzeni 10 lat utrzymuje się u małego odsetka chorych.
Prawidłowa odpowiedź to:

W leczeniu farmakologicznym u chorych z nadciśnieniem tętniczym w przebiegu obustronnego zwężenia tętnicy nerkowej można zastosować:
1) antagonistów wapnia oraz leki moczopędne;
2) beta blokery i leki moczopędne;
3) antagonistów wapnia i antagonistów receptora angiotensyny II;
4) antagonistów wapnia i lek działający ośrodkowo;
5) antagonistę wapnia i inhibitor konwertazy angiotensyny.
Prawidłowa odpowiedź to:

W pełni uzasadnionym wskazaniem do rewaskularyzacji tętnicy nerkowej nie jest:

Jednoznacznym wykładnikiem złośliwości guza chromochłonnego jest wykazanie:

Do badań potwierdzających/wykluczających rozpoznanie pierwotnego hiperaldosteroizmu należy:

Przy wykonywaniu oznaczeń hormonalnych w kierunku pierwotnego hiperaldosteronizmu należy pamiętać:
1) przed rozpoczęciem diagnostyki biochemicznej należy u chorych z hipokaliemią wyrównać stężenie potasu poprzez stosowanie odpowiedniej suplementacji;
2) przed rozpoczęciem diagnostyki biochemicznej nie jest wymagane u chorych z hipokaliemią wyrównanie stężenia potasu;
3) na 4-6 tygodni przed wykonaniem badań diagnostycznych chorzy nie powinni otrzymywać spironolaktonu;
4) badania diagnostyczne mogą być wykonane w toku przyjmowania spironolaktonu;
5) odstawienie - jeśli możliwe innych leków pływających na wynik oznaczeń na minimum 2 tygodnie przed badaniem.
Prawidłowa odpowiedź to:

Pobudzenie wydzielania reniny oraz zwiększenie stężenia aldosteronu powoduje:
1) dieta ryżowo-owocowa;   3) dożylny wlew 0,9% NaCl;
2) podanie furosemidu;     4) 3-4 godzinna pionizacja.
Prawidłowa odpowiedź to:

U chorego z nadciśnieniem tętniczym i hipokaliemią stwierdzono w badaniu przygodnym zwiększone stężenie aldosteronu w surowicy (> 15ng/dl). Celem potwierdzenia hiperaldosteronizmu zaplanowano wykonanie testu z fludrokortyzonem (Cortineff). Dla prawidłowego wykonania oznaczenia należy:
1) uzupełnić stężenie potasu w surowicy;
2) stosować dietę bogatosodową;
3) stosować dietę ubogosodową;
4) oznaczyć stężenie kortyzolu w surowicy.
Prawidłowa odpowiedź to:

Kobieta lat 25 z nadciśnieniem tętniczym świeżo rozpoznanym i nie leczonym skierowana celem wykluczenia przyczyn wtórnych. W wywiadzie od roku stosuje preparat Diane-35, z powodu trądzika. W badaniu przedmiotowym nie stwierdzono istotnych odchyleń od normy. Stężenie kortyzolu w surowicy rano wynosiło 20 µg/dl a w teście hamowania 1 mg dexametazonu 5 µg/dl.
W dalszej diagnostyce należy:
1) oznaczyć stężenie kortyzolu o godzinie 24;
2) wykonać test hamowania 8 mg dexametazonu;
3) przyjmując, że nieprawidłowe wydzielanie kortyzolu jest wynikiem stosowania preparatu Diane-35 powtórzyć oznaczenie po 3 miesiącach od odstawienia tego preparatu;
4) wykonać MR przysadki.
Prawidłowa odpowiedź to:

Mężczyzna lat 45 z nadciśnieniem tętniczym świeżo rozpoznanym, nie leczonym, skierowany celem wykluczenia przyczyn wtórnych. W wywiadzie nadciśnienie rodzinne i palenie tytoniu. W badaniu przedmiotowym otyłość brzuszna poza tym nie stwierdzono istotnych odchyleń od normy. Jednym z wykonanych badań diagnostycznych było oznaczenie dobowego wydalania sodu i potasu w moczu. Wynosiło ono 300 mmol Na/dobę i 100 mmol K/dobę.
1) wynik przemawia za hiperaladosteronizmem i należy przeprowadzić szczegółową diagnostykę w tym kierunku;
2) dla właściwej interpretacji badania konieczne jest oznaczenie sodu i potasu w surowicy;
3) duże wydalanie potasu spowodowane jest spożywaniem przez chorego diety o dużej zawartości sodu.
Prawidłowa odpowiedź to:

Mężczyzna lat 54 z nadciśnieniem tętniczym i klinicznymi cechami zespołu metabolicznego (otyłość brzuszna, upośledzona glikemia na czczo, hiperlipidemia) skierowany celem wykluczenia przyczyn wtórnych. W wykonanym ambulatoryjnie KT jamy brzusznej stwierdzono niewielki guz, wielkości 3 cm gęstości < 10 jH. W wywiadzie nadciśnienie rodzinne i palenie tytoniu. Oznaczone stężenie kortyzolu rano na czczo wynosiło 19,0 ng/dl a w teście hamowania 1 mg dexametazonu 5,0 ng/dl.
1) wynik przemawia za hiperaladosteronizmem i należy przeprowadzić szczegółową diagnostykę w tym kierunku;
2) wynik przemawia za subklinicznym zespołem Cushinga;
3) klinicznie i biochemicznie i hormonalnie typowy obraz zespołu metabolicznego. Obraz KT nadnerczy to incydentaloma.
Prawidłowa odpowiedź to:

U mężczyzny lat 60 z nadciśnieniem tętniczym i klinicznymi cechami zespołu metabolicznego (otyłość brzuszna, upośledzona glikemia na czczo, hiperlipidemia) wykonanej KT jamy brzusznej stwierdzono symetryczne, powiększone o policyklicznych zarysach nadnercza o gęstości < 10 jH. W celu ustalenia ostatecznego rozpoznania wykonano oznaczenie kortyzolu w surowicy w przebiegu testu obciążenia 75 g glukozy i stwierdzono wzrost stężenia kortyzolu. Powyższy obraz przemawia za rozpoznaniem:
1) choroby Cushinga;         3) hiperaldosteronizmu pierwotnego.
2) rozrostu makroguzkowego nadnerczy;
Leczeniem z wyboru jest:
4) leczenie farmakologiczne antagonistami aldosteronu;
5) leczenie farmakologiczne inhibitorami sterydogenezy;
6) usunięcie obu nadnerczy.
Prawidłowa odpowiedź to:

Chora lat 56 leczona z powodu depresji i wieloletniego nadciśnienia tętniczego. W trakcie wykonywanej diagnostyki stwierdzono podwyższone stężenie kortyzolu rano. Wykonano test hamowania 1mg dexametazonu stwierdzając nieprawidłowe hamowanie kortyzolu. Celem ustalenia rozpoznania w dalszej kolejności:
1) wykonasz MR przysadki mózgowej;
2) wykonasz KT nadnerczy;
3) wykonasz test hamowania 8 mg dexametazonu;
4) wykonasz oznaczenie rytmu dobowego kortyzolu i ACTH i dopiero w razie ich nieprawidłowości wykonasz MR przysadki lub KT nadnerczy;
5) wszystkie powyższe badanie nie są potrzebne, gdyż podwyższone stężenie kortyzolu i nieprawidłowe hamowanie dexametazonem mają charakter czynnościowy w przebiegu depresji.
Prawidłowa odpowiedź to:

Chory lat 21 skierowany do kliniki z powodu podwyższonych wartości ciśnienia tętniczego od kilku miesięcy. W wywiadzie zwrócono uwagę na duże spożycie soku grejpfrutowego (ok. 1 litra dziennie). Ponadto brak obciążenia rodzinnego w kierunku nadciśnienia tętniczego. W badaniu przedmiotowym bez istotnych odchyleń od stanu prawidłowego. W badaniach biochemicznych jonogram w surowicy: Na-135 mmol/l K-3,5 mmol/l jonogram w DZM: Na-50 mmol/dobę K-60 mmol/dobę. W surowicy: ARO- 0,5 ng/ml/h, aldosteron 5 ng/dl. W rozpoznaniu należy wziąć pod uwagę:
1) zwiększenie wydzielania kortyzolu;
2) blokowanie 11-βHSD2 sokiem grejpfrutowym;
3) blokowanie dehydrogenazy jabłczanowej sokiem grejpfrutowym;
4) blokowanie receptora mineralokortykoidowego sokiem grejpfrutowym.
W leczeniu należy:
5) zalecić odstawienie spożywania soku grejpfrutowego;
6) stosować leki blokujące sterydogenezę;
7) stosować glukokortykoidy.
Prawidłowa odpowiedź to:

Częste przyczyny hiperaldosteronizmu wtórnego to:
1) przyjmowanie zbyt dużych ilości leków przeczyszczających i moczopędnych;
2) niewydolność serca;
3) stosowanie preparatów heparyny;
4) nefropatia cukrzycowa;
5) stosowanie leków antykoncepcyjnych i HTZ.
Prawidłowa odpowiedź to:

U chorego lat 45 ustalono rozpoznanie guza chromochłonnego i zakwalifikowano do leczenia operacyjnego. Celem przygotowania do zabiegu wdrożono leki α-adrenolityczne. Przyjmuje się, że receptory α są właściwie zablokowane, jeżeli:
1) w ciągu 24 h przed operacją nie stwierdza się ciśnienia tętniczego > 160/90 mmHg;
2) w ciągu 24 h przed operacją nie stwierdza się ciśnienia tętniczego > 130/80 mmHg;
3) w ciągu 24 h przed operacją nie stwierdza się hipotonii ortostatycznej < 80/45 mmHg;
4) w okresie 7 dni przed operacją nie stwierdza się w EKG uniesienia odcinka ST i odwrócenia załamka T;
5) w okresie 7 dni przed operacją nie stwierdza się w EKG przedwczesnych pobudzeń (> 1/5min).
Prawidłowa odpowiedź to:

W przypadku rozpoznania guza chromochłonnego, metodą z wyboru w leczeniu jest adrenalektomia laparoskopowa. Przeciwwskazaniem do tego rodzaju zabiegu jest:
1) podejrzenie inwazyjności guza;       4) skaza krwotoczna;
2) średnica guza > 6-8 cm;         5) reoperacja nadnerczy.
3) umiejscowienie guza poza jamą otrzewnową;
Prawidłowa odpowiedź to:

(1)Po adrenalektomii konieczna jest wieloletnia obserwacja chorego, obejmująca kontrolę ciśnienia oraz wydalanie metabolitów katecholamin (optymalnie co 6-12 miesięcy) (2) w celu wczesnego wykrycia ewentualnych wznów guza lub pojawienia się hormonalnie czynnych przerzutów.

(1)W przypadku rodzinnych zespołów o podłożu genetycznym, w skład których wchodzi guz chromochłonny, istotne znaczenie mają badania genetyczne członków rodziny, (2) konieczne jest także wykonanie u tych osób oznaczeń hormonalnych oraz badań obrazowych celem wczesnego wykrycia choroby.

Wskaż prawdziwe stwierdzenia dotyczące miażdżycowego zwężenia tętnicy nerkowej (ZNT):
1) ZNT występuje u chorych z podwyższonym stężeniem cholesterolu;
2) w ZNT powszechny jest białkomocz;
3) angiografia rezonansu magnetycznego uważana jest za technikę bezpieczną także u pacjentów z filtracją kłębuszkową (GFR) > 15ml/min;
4) angiografia rezonansu magnetycznego uważana jest za technikę bezpieczną wyłącznie u pacjentów z filtracją kłębuszkową (GFR) > 50 ml/min;
5) istotne ZTN należy podejrzewać u chorego ze wzrostem stężenia kreatyniny w surowicy > 30% po podaniu inhibitora konwertazy lub sartanu.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wskaż nieprawdziwe stwierdzenia dotyczące leczenia miażdżycowego zwężenia tętnicy nerkowej (ZNT):
1) głównym celem leczenia jest spowolnienie progresji choroby oraz ograniczenie powikłań niedokrwiennych;
2) w leczeniu niefarmakologicznym wskazane jest zalecenie ograniczenia wysiłku fizycznego;
3) optymalną metodą leczenia nadciśnienia tętniczego, o ile nie ma przeciwwskazań jest zastosowanie inhibitora ACE lub sartanu;
4) jak wykazano w badaniu CORAL nie ma korzyści z rewaskularyzacji zwężonej tętnicy nerkowej dla funkcjonowania nerek, kontroli ciśnienia i zmniejszenia umieralności.
Prawidłowa odpowiedź to:

Chory lat 72 z opornym na leczenie nadciśnieniem tętniczym, wieloletnią cukrzycą i chorobą niedokrwienną serca skierowany do kliniki celem diagnostyki przyczyn wtórnych nadciśnienia i leczenia. W wykonanej angiotomografii stwierdzono ostialne zwężenie lewej tętnicy ok. 60%. W dalszym postępowaniu:

Stosunkowo nowym działaniem niepożądanym chemioterapii jest nadciśnienie tętnicze. Za potencjalnie istotne w patogenezie nadciśnienia tętniczego towarzyszącego leczeniu farmakologicznemu nowotworów uważa się:
1) zmniejszenie gęstości naczyń;
2) zwiększenie napięcia układu współczulnego;
3) miażdżycowe zwężenie tętnicy nerkowej;
4) retencję płynów;
5) dysfunkcję śródbłonka;
6) wpływ na szlaki sygnałowe związane z tlenkiem azotu.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wskaż prawdziwą odpowiedź dotyczącą nadciśnienia białego fartucha:
1) występuje częściej u ludzi młodych;
2) występuje częściej u osób starszych i kobiet;
3) występuje często u palaczy tytoniu;
4) w leczeniu hipotensyjnym zaleca się jedynie postępowanie niefarmakologiczne;
5) rozpoczęcie farmakoterapii uzależnia się od obecności powikłań narządowych oraz skalkulowanego ryzyka
sercowo-naczyniowego.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wskaż nieprawdziwą odpowiedź dotyczącą „ostrego nadciśnienia pooperacyjnego”:
1) jest stanem definiowanym jako wzrost SBP o 20% lub DBP powyżej 110 mmHg;
2) zazwyczaj występuje 2 godziny po zabiegu i ustępuje do 6 godzin;
3) najczęściej nie ma znaczenia klinicznego ponieważ trwa bardzo krótko;
4) wiąże się z ryzykiem niedokrwienia serca, obrzęku płuc, zaburzeń rytmu serca, encefalopatii, krwawieniem w miejscach operowanych;
5) wśród czynników ryzyka wymienia się niektóre stosowane techniki znieczulenia;
6) czynnikami ryzyka są nadciśnienie śródoperacyjne, nieadekwatna wentylacja, silne dolegliwości bólowe.
Prawidłowa odpowiedź to:

Do możliwych odchyleń w badaniu przedmiotowym, istotnych w diagnostyce nadciśnienia tętniczego i/lub jego powikłań należą wszystkie, z wyjątkiem:

Do charakterystycznych cech szmeru naczyniowego występującego w nadciśnieniu naczyniowo-nerkowym należą wszystkie,
z wyjątkiem:

Wskaż zdanie prawdziwe dotyczące nadciśnienia tętniącego u dzieci i młodzieży:

Wskaż zdanie prawdziwe dotyczące choroby Takayasu:

W terapii skojarzonej zaleca się połączenia:

U chorego z nadciśnieniem tętniczym i zespołem metabolicznym w terapii dwulekowej, preferowanym połączeniem lekowym jest:

42-letni pacjent zgłosił się do lekarza rodzinnego celem przeprowadzania badań kontrolnych. Wcześniej poważniej nie chorował, okresowo skarżył się na bóle głowy. Podczas pomiaru ciśnienia tętniczego stwierdzono średnie pomiary 186/112 mmHg, wcześniej pacjent nie mierzył sobie ciśnienia. Prawidłowe postępowanie lekarskie to:

58-letnia, otyła kobieta (BMI = 32) od 15 lat leczona z powodu nadciśnienia tętniczego zgłosiła się do Poradni Leczenia Nadciśnienia z powodu trudności w kontroli ciśnienia, zwłaszcza w godzinach wieczornych. W leczeniu stosowała chinapril 20 mg 2 x dziennie, amlodypinę 10 mg wieczorem i indapamid 1,25 mg rano. 24-godzinny pomiar ciśnienia wykazał średnie ciśnienie w ciągu dnia 132/87 oraz średnie ciśnienie w nocy 136/94. Dalsze postępowanie lekarskie powinno uwzględnić:
1) modyfikację farmakoterapii;
2) wykonanie badania polisomnograficznego;
3) zalecenie zwiększenia aktywności fizycznej, przestrzegania diety i redukcję masy ciała;
4) ocenę powikłań narządowych nadciśnienia;
5) badanie dopplerowskie tętnic nerkowych.
Prawidłowa odpowiedź to:

34-letni mężczyzna z nerwiakowłókniakowatością typu I zgłosił się do Poradni Leczenia Nadciśnienia Tętniczego z powodu rozpoznawanego od 3 lat nadciśnienia tętniczego. Nadciśnienie jest obecnie dobrze kontrolowane - pacjent bierze bisoprolol 10 mg
1 x dziennie. W dalszym postępowaniu należy przede wszystkim:

44-letni mężczyzna zgłosił się do Poradni Leczenia Nadciśnienia Tętniczego z powodu trudności w kontroli ciśnienia, które w pomiarach domowych utrzymuje się na poziomie 145-165/80-90. Pacjent od 3 lat leczy się z powodu nadciśnienia. Od 3 miesięcy stosuje ramipril 10 mg wieczorem, amlodypinę 10 mg rano, bisoprolol 5 mg rano. W badaniu fizykalnym stwierdzono otyłość (BMI=34), podwyższone ciśnienie (160/95). Rozważając przyczyny trudności w leczeniu tego pacjenta należy przede wszystkim brać pod uwagę:

W razie nieefektywnego leczenia nadciśnienia tętniczego kobiety w połogu, karmiącej piersią niemowlę, do metyldopy można dołączyć:

Który z leków przeciwnadciśnieniowych obniża poziom kwasu moczowego u chorych z dną moczanową i nadciśnieniem?

Regularna aktywność fizyczna obniża ciśnienie u osób z nadciśnieniem poprzez zwiększenie aktywności fibrynolitycznej osocza.

17-letni mężczyzna został skierowany do Poradni Leczenia Nadciśnienia Tętniczego z powodu kilkakrotnie stwierdzanego podwyższonego ciśnienia tętniczego do 170/90 bez towarzyszących dolegliwości. W badaniu fizykalnym, poza wzmożoną akcentacją 2-go tonu nie stwierdzono odchyleń od normy. W badaniu usg serca stwierdzono koncentryczny przerost mięśnia lewej komory (grubość mięśnia przegrody międzykomorowej 14 mm) oraz dwupłatkową zastawkę aortalną. Powyższe dane wskazują na konieczność wykonania:

Pacjenta z nadciśnieniem tętniczym kwalifikujemy do grupy wysokiego/bardzo wysokiego ryzyka sercowo-naczyniowego jeśli współistnieje:
1) skurczowe ciśnienie tętnicze ≥ 160 mmHg i/lub rozkurczowe ciśnienie tętnicze ≥ 100 mmHg;
2) skurczowe ciśnienie tętnicze > 160 mmHg przy niskim rozkurczowym ciśnieniu tętniczym (< 70 mmHg);
3) cukrzyca;
4) zespół metaboliczny;
5) ≥ 3 czynniki ryzyka sercowo-naczyniowego;
6) co najmniej jedno z subklinicznych uszkodzeń narządowych;
7) choroba układu sercowo-naczyniowego lub choroba nerek.
Prawidłowa odpowiedź to:

Ciśnienie tętnicze charakteryzuje się dużymi spontanicznymi wahaniami, zarówno w ciągu doby, jak i w ciągu dni, miesięcy i pór roku, dlatego podstawą rozpoznania nadciśnienia tętniczego powinna być średnia przynajmniej z 2 pomiarów ciśnienia (co najmniej dwa pomiary w odstępie 1-2-minutowym) dokonanych podczas jednej wizyty lekarskiej.

Choremu z nadciśnieniem tętniczym należy zalecać samodzielne mierzenie ciśnienia tętniczego w domu, gdyż samodzielne domowe pomiary ciśnienia tętniczego mają wartość kliniczną i wykazano ich znaczenie prognostyczne.

„Nadciśnienie maskowane” to zjawisko odwrotne do „nadciśnienia białego fartucha”, a jego obecność zwiększa ryzyko sercowo-naczyniowe.

Podczas leczenia przeciwnadciśnieniowego antagonistami receptora angiotensynowego i inhibitorami ACE wykazano w badaniach z randomizacją, istotnie mniej nowych przypadków cukrzycy gdyż leki z tych grup wykazują działanie przeciwcukrzycowe.

Za zastosowaniem beta/adrenolityków w leczeniu nadciśnienia tętniczego przemawiają choroby lub stany współistniejące:
1) dławica piersiowa;       5) astma oskrzelowa;
2) po zawale serca;      6) jaskra;
3) niewydolność serca;       7) ciąża.
4) tachyarytmie;
Prawidłowa odpowiedź to:

Za stan naglący u kobiety ciężarnej z nadciśnieniem tętniczym należy traktować:

Spośród wymienionych stwierdzeń wybierz prawdziwe:

Dla złośliwej retinopatii nadciśnieniowej charakterystyczne są wszystkie wymienione zmiany, z wyjątkiem:

Wybierz prawidłową definicję nadciśnienia tętniczego wywołanego ciążą:

50-letni mężczyzna z nadciśnieniem tętniczym, leczony skutecznie od 3 lat 5 mg ramiprilu, przestrzegający zaleceń dotyczących postępowania niefarmakologicznego, bez dodatkowych czynników ryzyka chorób układu krążenia, zgłosił się na wizytę kontrolną do poradni nadciśnienia tętniczego. U chorego od 12 miesięcy zarówno pomiary domowe, jak i gabinetowe wykazują prawidłową kontrolę ciśnienia tętniczego. Jakie powinno być dalsze postępowanie u przedstawionego pacjenta?

Konsultację w poradni nadciśnienia tętniczego należy rozważyć w następujących sytuacjach:

Zgodnie z wytycznymi PTNT i Kolegium Lekarzy Rodzinnych w Polsce z 2008 roku wizyty kontrolne po uzyskaniu prawidłowych wartości ciśnienia tętniczego oraz przy dobrej współpracy z chorym można zalecić w następujący sposób:

Wybierz prawdziwe stwierdzenia dotyczące leczenia przeciwpłytkowego u chorych z nadciśnieniem tętniczym:

Wybierz prawdziwe stwierdzenia dotyczące leczenia hipolipemizującego u chorych z nadciśnieniem tętniczym:

Do gabinetu lekarza POZ zgłosił się 85-letni mężczyzna, bez istotnej przeszłości chorobowej ze strony układu krążenia, z powodu utrzymywania się od kilku miesięcy podwyższonych wartości ciśnienia tętniczego. Jak wynikało z wywiadu wartości ciśnienia tętniczego w pomiarach domowych pozostawały w zakresie 160-165/60-70 mmHg. Na podstawie badania podmiotowego i przedmiotowego lekarz POZ stwierdził, że szacowane ryzyko sercowo-naczyniowe u chorego nie jest wysokie. Jakie postępowanie powinien zaproponować choremu lekarz POZ?

Wydalanie sodu z moczem dobowym wynoszące od 200 do 240 mmol/l świadczy o:

Wartość 3 mg/dl stężenia CRP (białka C-reaktywnego) w surowicy krwi u chorego z nadciśnieniem tętniczym świadczy o:
1) współistnieniu ostrego stanu zapalnego;
2) przemawia za tym, że nadciśnienie tętnicze jest przewlekłą chorobą zapalną o niewielkim natężeniu;
3) jest czynnikiem ryzyka udaru mózgu;
4) jest czynnikiem ryzyka zawału serca.
Prawidłowa odpowiedź to:

W obturacyjnym bezdechu śródsennym nadciśnienie tętnicze wywołane jest przez:
1) pobudzenie układu parasympatycznego;
2) pobudzenie układu współczulnego;
3) upośledzenie czynności śródbłonka;
4) zwiększone stężenie insuliny.
Prawidłowa odpowiedź to:

Hipotonia ortostatyczna:
1) jest objawem sztywności naczyń;
2) nie występuje w chorobie Parkinsona;
3) często występuje w cukrzycy;
4) przeciwwskazane jest podawanie midodryny;
5) uzyskuje się poprawę po stosowaniu fludrokortyzonu.
Prawidłowa odpowiedź to:

Hipotonia ortostatyczna:

Stężenie białka CRP obniża się w surowicy krwi po:
1) leczeniu statynami;
2) stosowaniu klopidogrelu;
3) terapii inhibitorami konwertazy angiotensyny;
4) żaden z powyższych leków nie obniża białka CRP w surowicy krwi.
Prawidłowa odpowiedź to:

Zatrzymanie sodu w ustroju powodują:
1) angiotensyna II;           4) aldosteron;
2) insulina;             5) angiotensyna 1-7.
3) przedsionkowy czynnik natiuretyczny;
Prawidłowa odpowiedź to:

Stężenie adiponektyny w surowicy krwi jest obniżone w:
1) nadciśnieniu tętniczym;     3) cukrzycy;
2) zespole metabolicznym;    4) niewydolności serca.
Prawidłowa odpowiedź to:

Ciśnienie tętnicze podnosi:
1) angiotensyna II;       4) angiotensyna 1-9;
2) angiotensyna III;       5) angiotensyna 1-7.
3) angiotensyna IV;
Prawidłowa odpowiedź to:

Melatonina powoduje:
1) wzrost ciśnienia tętniczego;
2) spadek ciśnienia tętniczego;
3) nie wpływa na wartości ciśnienia tętniczego;
4) powoduje wzrost ciśnienia w nocy.
Prawidłowa odpowiedź to:

Inhibitory fosfodiesterazy 5 (sildenafil, tadafil, wardenafil) powodują:
1) wzrost ciśnienia tętniczego;       4) działają kardiotoksycznie;
2) spadek ciśnienia tętniczego;       5) działają kardioprotekcyjnie.
3) obniżają ciśnienie w tętnicy płucnej;
Prawidłowa odpowiedź to: