Wyszukaj egzamin lub pytanie
Egzamin PES Hematologia / wiosna 2021
120 pytań
Pytanie 1
U chorego na przewlekłą białaczkę eozynofilową i z obecnością onkogenu ETV6-PDGFRB w leczeniu linii należy zastosować:
Pytanie 2
W przypadku pacjenta z powtarzającą się hipereozynofilią we krwi obwodowej (≥2 x 109/l) bez cech uszkodzenia narządowego i obecności klonalnych zaburzeń cytogenetycznych postępowaniem z wyboru jest:
Pytanie 3
Zastosowanie imatynibu u pacjenta z przewlekłą białaczką eozynofilową 1 obecnością onkogenu FIP1L1-PDGFRα umożliwia uzyskanie całkowitej remisji hematologicznej i molekularnej odpowiednio u następującego odsetka chorych:
Pytanie 4
Najczęstszą przyczyną zgonu u chorych z zespołem hipereozynofilowym jest:
Pytanie 5
Poliklonalna hipergammaglobulinemia, zwiększone stężenie IgE oraz atopia w wywiadzie są charakterystyczne dla:
Pytanie 6
Transplantacja allogeniczna u chorego na ostrą białaczkę limfoblastyczną B-komórkową nie jest wskazana, gdy:
Pytanie 7
Wskazaniem do podania rytuksymabu u pacjenta z ostrą białaczką limfoblastyczną B-komórkową jest ekspresja antygenu CD20 na co najmniej:
Pytanie 8
W przypadku pacjentki z ostrą białaczką limfoblastyczną B-komórkową rozpoznaną w II trymestrze ciąży należy zaproponować:
Pytanie 9
U chorego z ostrą białaczką limfoblastyczną, obecnością BCR-ABL oraz zajęciem ośrodkowego układu nerwowego, należy zastosować następujący inhibitor kinazy tyrozynowej:
Pytanie 10
W przypadku zajęcia ośrodkowego układu nerwowego w przebiegu ostrej białaczki limfoblastycznej należy unikać jednoczasowego podawania leków dokanałowych z: 1) pegylowaną asparaginazą, 2) nelarabiną, 3) dazatynibem, 4) blinatutumabem, 5) inotuzumabem, 6) fludarabiną.
Pytanie 11
U chorych zakwalifikowanych do transplantacji autologicznych komórek krwiotwórczych do czynników ryzyka niepowodzenia chemomobilizacji komórek krwiotwórczych należą:
Pytanie 12
W przypadku chemomobilizacji pobranie autologicznych komórek krwiotwórczych z krwi obwodowej metodą leukaferezy rozpoczyna się:
Pytanie 13
W odniesieniu do cząsteczek układu HLA (Human Leukocyte Antigens, Ludzkie Antygeny Leukocytarne) najmniejszy wpływ na wyniki transplantacji allogenicznych krwiotwórczych komórek macierzystych przypisuje się niezgodności między biorcą a dawcą w zakresie:
Pytanie 14
W terapii pierwszej linii ostrej choroby przeszczep przeciw gospodarzowi w stopniu 2-4 należy do leczenia inhibitorem kalcyneuryny dołączyć:
Pytanie 15
U pacjentki lat 48 z ostrą białaczką promielocytową w drugiej remisji hematologicznej (CR2), z niewykrywalnym genem PML/RARα w badaniu molekularnym, dla której wśród członków rodziny dostępny jest jedynie dawca haploidentyczny, w dalszym postępowaniu:
Pytanie 16
Do czynników, które zwiększają ryzyko wystąpienia choroby przeszczep przeciw gospodarzowi należy płeć dawcy i/lub biorcy, jeśli:
Pytanie 17
Zakażenie adenowirusem u chorych po transplantacji allogenicznych komórek krwiotwórczych może wywoływać:
Pytanie 18
W przypadku przeszczepienia choremu z grupą krwi AB Rh-dodatni allogenicznych komórek krwiotwórczych od dawcy z grupą krwi A Rh-dodatni stwierdza się:
Pytanie 19
U chorego z grupą krwi AB Rh-ujemny we wczesnym okresie po transplantacji allogenicznych komórek krwiotwórczych od dawcy z grupą krwi A Rh-dodatni, przed uzyskaniem rekonstytucji krwiotworzenia należy przetaczać następujące składniki krwi:
Pytanie 20
Krew pępowinowa jako źródło komórek krwiotwórczych do allogenicznej transplantacji cechuje się w porównaniu ze szpikiem i krwią obwodową:
Pytanie 21
Zgodnie z obowiązującymi zaleceniami u chorych na chłoniaka grudkowego, w ograniczonym stopniu zaawansowania, bez niekorzystnych czynników prognostycznych w pierwszej kolejności należy zastosować:
Pytanie 22
U chorych na chłoniaka grudkowego, w IV stopniu wg klasyfikacji Lugano wskazaniem do rozpoczęcia leczenia nie jest:
Pytanie 23
U chorych z podejrzeniem nawrotu chłoniaka grudkowego:
Pytanie 24
Leki ukierunkowane molekularnie, zarejestrowane do leczenia chorych na chłoniaka grudkowego to:
Pytanie 25
Leczenie podtrzymujące z zastosowaniem rytuksymabu u chorych na chłoniaka grudkowego po zakończonej immunochemioterapii pierwszej linii:
Pytanie 26
Wskaż prawdziwe stwierdzenie dotyczące typu dwunastniczego chłoniaka grudkowego:
Pytanie 27
Wskaż prawdziwe stwierdzenie dotyczące chłoniaków pozawęzłowych strefy brzeżnej typu MALT:
Pytanie 28
Wskaż prawdziwe stwierdzenie dotyczące chłoniaka śledzionowego strefy brzeżnej:
Pytanie 29
Mutacjami charakterystycznymi dla chorych na makroglobulinemię Waldenstroema są:
Pytanie 30
Zespół Bing-Neel to zajęcie ośrodkowego układu nerwowego w przebiegu:
Pytanie 31
Do białaczek z dojrzałych limfocytów nie zalicza się:
Pytanie 32
Zapadalność roczna na przewlekłą białaczkę limfocytową w Europie wynosi:
Pytanie 33
Najczęstszym objawem przewlekłej białaczki limfocytowej w badaniu przedmiotowym są:
Pytanie 34
Do ustalenia rozpoznania przewlekłej białaczki limfocytowej wystarczy ocenić następujące antygeny:
Pytanie 35
Do najczęstszych aberracji cytogenetycznych ocenianych metodą FISH u chorych na przewlekłą białaczkę limfocytową zalicza się:
Pytanie 36
Przed podaniem leczenia u chorego na przewlekłą białaczkę limfocytową bez obecności del(17p) w badaniu FISH należy wykonać badanie mutacji TP53, ponieważ:
Pytanie 37
Ryzyko progresji monoklonalnej limfocytozy B-komórkowej (MBL) do przewlekłej białaczki limfocytowej wynosi:
Pytanie 38
Wskazaniem do zastosowania immunochemioterapii u chorych na przewlekłą białaczkę limfocytową nie jest:
Pytanie 39
Którego z niżej wymienionych leków nie stosuje się w leczeniu chorych na przewlekłą białaczkę limfocytową?
Pytanie 40
W leczeniu pierwszej linii u chorych na białaczkę włochatokomórkową rekomenduje się:
Pytanie 41
Optymalne leczenie pierwszej linii 70-letniego chorego na zaawansowanego chłoniaka z komórek płaszcza (stadium IV), bez znaczących schorzeń współistniejących, obejmuje:
Pytanie 42
Do kryteriów diagnostycznych limfohistiocytozy hemofagocytowej (HLH) należą niżej wymienione, z wyjątkiem:
Pytanie 43
W leczeniu chorych na ziarniniaka grzybiastego (mycosis fungoides) w stadiach zaawansowanych III i IV mają zastosowanie następujące leki: 1) interferon alfa, 2) beksaroten, 3) polatuzumab wedotyny, 4) brentuksymab wedotyny, 5) obinutuzumab.
Pytanie 44
W przypadku chłoniaka rozlanego z dużych komórek B (DLBCL) w ograniczonym stadium klinicznego zaawansowania (bez zmiany masywnej) optymalne leczenie obejmuje:
Pytanie 45
Profilaktyka zajęcia ośrodkowego układu nerwowego u chorych na chłoniaka rozlanego z dużych komórek B (wysokie dawki dożylne metotreksatu lub leczenie dokanałowe) powinna być zastosowana w przypadku: 1) pierwotnego chłoniaka jądra, 2) masy bulky w śródpiersiu, 3) zajęcia przez chłoniaka nerki/nadnercza, 4) lokalizacji chłoniaka w kościach, 5) pierwotnego chłoniaka piersi o wysokim ryzyku IPI.
Pytanie 46
Leczenie chorych na chłoniaka śledzionowego strefy brzeżnej obejmuje: 1) leczenie przeciwwirusowe, o ile współistnieje infekcja HCV, 2) interferon alfa, 3) monoterapię rytuksymabem, rozważenie splenektomii w razie nieskuteczności rytuksymabu, 4) autotransplantację komórek krwiotwórczych po uzyskaniu remisji.
Pytanie 47
W przypadku chłoniaka Burkitta: 1) zespół guza może wystąpić nawet przed rozpoczęciem chemioterapii z powodu intensywnej proliferacji komórek i nasilonej apoptozy, 2) istotnym elementem programu leczenia jest metotreksat w wysokich dawkach w 24-godzinnym wlewie dożylnym, 3) po uzyskaniu remisji choroby jest wskazana konsolidacja z zastosowaniem autotransplantacji komórek krwiotwórczych, 4) w przypadku braku remisji metabolicznej po 3 cyklach chemioterapii w badaniu PET wskazane jest napromienianie okolicy aktywnej zmiany, 5) w przypadku nawrotu choroby leczeniem z wyboru jest zastosowanie inhibitora kinazy tyrozynowej Brutona.
Pytanie 48
Chemioterapia wielolekowa, konsolidacja remisji z zastosowaniem wysokodawkowej chemioterapii z autotransplantacją komórek krwiotwórczych są wskazane w pierwszej linii leczenia chorych na następujące chłoniaki z limfocytów T z wyjątkiem:
Pytanie 49
Szczepienie przeciw COVID-19 z zastosowaniem szczepionki zawierającej mRNA u chorego po allotransplantacji komórek krwiotwórczych z powodu ostrej białaczki limfoblastycznej przy nieobecności choroby graft-versus-host:
Pytanie 50
Wskaż prawdziwe stwierdzenia dotyczące przeciwciała polatuzumabu wedotyny: 1) w skojarzeniu z bendamustyną i rytuksymabem jest wskazany w leczeniu chorych na nawrotowego opornego chłoniaka rozlanego z dużych komórek B, którzy nie kwalifikują się do autotransplantacji komórek krwiotwórczych, 2) jest przeciwciałem dwuswoistym anty-CD19 i anty-CD3, 3) jest przeciwciałem anty-CD79b sprzężonym z toksyną komórkową, powoduje znamienną poprawę przeżycia całkowitego chorych, 5) powoduje wystąpienie zespołu uwalniania cytokin.
Pytanie 51
Zespół mielodysplastyczny z obecnością pierścieniowatych sideroblastów można rozpoznać, gdy:
Pytanie 52
W leczeniu pierwszej linii objawowej niedokrwistości u chorych na zespoły mielodysplastyczne niższego ryzyka można zastosować:
Pytanie 53
Wskaż fałszywe stwierdzenie dotyczące zespołów mielodysplastycznych (MDS):
Pytanie 54
U 30-letniej ciężarnej w 20. tygodniu ciąży stwierdzono pancytopenię. W wyniku przeprowadzonej diagnostyki stwierdzono ostrą białaczkę szpikową, niesklasyfikowaną: AML NOS, 46 XX, FLT3-ITD(+), NPMI(+). Jakie postępowanie należy zaproponować pacjentce?
Pytanie 55
Które z wymienionych ostrych białaczek szpikowych zalicza się do grupy korzystnego rokowania cytogenetyczno-molekularnego wg European LeukemiaNet (ELN) 2017? 1) AML t(15;17) PML-RARA, 2) AML z mutacją RUNX1, 3) AML t(8;21) RUNX1-RUNX1T1, 4) AML z mutacją NPM1 bez FLT3-ITD, 5) AML t(9;22) BCR-ABL1, 6) AML inv(16) CBFB-MYH11, AML t(6;9) DEK-NUP214, 8) AML kariotyp prawidłowy.
Pytanie 56
Jakie w świetle aktualnych wytycznych będzie optymalne leczenie ostrej białaczki szpikowej pośredniego ryzyka cytogenetyczno-molekularnego wg ELN 2017 u 60-letniego chorego z indeksem chorób towarzyszących HCT-CI 2, ECOG 1?
Pytanie 57
Wskaż, w którym przypadku można rozpoznać całkowitą remisję u chorego na ostrą białaczkę szpikową:
Pytanie 58
Wskaż leczenie indukujące pierwszej linii stosowane u chorych na ostrą białaczkę limfoblastyczną:
Pytanie 59
W przypadku chorego lat 50 z rozpoznaną ostrą białaczką limfoblastyczną B-komórkową Ph (+), ECOG=1 HCT-Cl-0 rekomenduje się w leczeniu T linii:
Pytanie 60
Wskaż fałszywe stwierdzenie dotyczące monitorowania choroby resztkowej (MRD) u chorych na ostrą białaczkę limfoblastyczną Ph(-):
Pytanie 61
Do badań czynności komórek fagocytujących zalicza się: 1) ocenę obecności cząsteczek adhezyjnych metodą cytometrii przepływowej, 2) test chemiluminescencji, 3) cytometryczny test wybuchu tlenowego, 4) ocenę aktywności peroksydazy granulocytów, 5) ocenę aktywności PAS w blastach, 6) ocenę aktywności składowych dopełniacza.
Pytanie 62
Wskaż prawdziwe stwierdzenie dotyczące niedoborów odporności:
Pytanie 63
Objawy niedoboru odporności z przewagą defektu humoralnego to: 1) częste infekcje dolnych dróg oddechowych, 2) częste infekcje górnych dróg oddechowych, 3) nawracające zapalenia zatok przynosowych, 4) częste zapalenia ucha, 5) nawracające biegunki, 6) zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych, 7) sepsa meningokokowa, 8) zapalenia o etiologii Pneumocystis jirovecii.
Pytanie 64
W celu rozpoznania niedoboru odporności z przewagą defektu komórek fagocytujących niezbędne są badania:
Pytanie 65
Wtórny niedobór odporności z przewagą niedoboru immunoglobulin może się pojawić po zastosowaniu następujących leków, z wyjątkiem:
Pytanie 66
W leczeniu wtórnej limfohistiocytozy hemofagocytowej (HLH) stosuje się następujące opcje terapeutyczne, z wyjątkiem:
Pytanie 67
Kryteria rozpoznania limfohistiocytozy hemofagocytowej (HLH) obejmują: 1) wysokie stężenie triglicerydów, 2) niedokrwistość, 3) niskie stężenie fibrynogenu, 4) niskie stężenie sCD25, 5) wysokie stężenie fibrynogenu, 6) zmniejszoną aktywność komórek NK, 7) wysokie stężenie sCD25, 8) zwiększenie aktywności komórek NK.
Pytanie 68
Wskaż prawdziwe stwierdzenie dotyczące szczepień u pacjentów po transplantacji krwiotwórczych komórek macierzystych:
Pytanie 69
U pacjenta z przewlekłą białaczką limfocytową zalecane jest przeprowadzenie szczepień przeciw grypie oraz przeciwko pneumokokom w przypadku: 1) pacjentów pozostających w obserwacji, 2) pacjentów w trakcie leczenia rytuksymabem, 3) pacjentów w trakcie regularnej suplementacji immunoglobulin, 4) w przewlekłej białaczce limfocytowej nie zaleca się szczepień na grypę.
Pytanie 70
Profilaktyka powikłań infekcyjnych u chorych z przewlekłą białaczką limfocytową obejmuje: 1) szczepienia przeciw grypie, 2) szczepienia przeciw meningokokom, 3) szczepienia przeciw pneumokokom, 4) antybiotykoterapię profilaktyczną penicyliną u chorych otrzymujących leczenie, 5) zapobieganie infekcjom Pneumocystis jiroveci u wszystkich chorych, 6) profilaktykę infekcji grzybiczych flukonazolem u chorych otrzymujących leczenie.
Pytanie 71
Wskaż fałszywe stwierdzenie dotyczące niedokrwistości megaloblastycznej z niedoboru witaminy B12 w chorobie Addisona-Biermera:
Pytanie 72
Surowicze stężenie rozpuszczalnego receptora dla transferyny (sTfR) może być podwyższone: 1) w niedoborze żelaza jeszcze przed ujawnieniem się niedokrwistości, 2) w przewlekłej hemolizie, 3) po ostrym, masywnym krwotoku, 4) w czystej aplazji czerwonokrwinkowej.
Pytanie 73
Wskaż prawdziwe stwierdzenie dotyczące niedokrwistości autoimmunohemolitycznej z przeciwciałami typu zimnego:
Pytanie 74
W leczeniu plamicy zakrzepowej małopłytkowej (TTP) o typowym przebiegu nie ma zastosowania:
Pytanie 75
Wskaż fałszywe stwierdzenie dotyczące wrodzonej plamicy zakrzepowej małopłytkowej (zespół Upshawa-Shulmana):
Pytanie 76
Obniżenie średniej objętości erytrocytów może wystąpić w przebiegu: 1) niedoboru żelaza, 2) niedokrwistości chorób przewlekłych, 3) talasemii, 4) wrodzonej niedokrwistości sideroblastycznej.
Pytanie 77
Wskaż fałszywe stwierdzenie dotyczące sferocytozy wrodzonej:
Pytanie 78
Wskaż prawdziwe stwierdzenie dotyczące nocnej napadowej hemoglobinurii:
Pytanie 79
Oporna na leczenie żelazem niedokrwistość sideropeniczna (iron-refractory iron deficiency anemia, IRIDA) jest spowodowana:
Pytanie 80
Do rozpoznania bardzo ciężkiej niedokrwistości aplastycznej (VSAA) wymagane jest:
Pytanie 81
Badaniami zalecanymi przy rozpoznaniu przewlekłej białaczki szpikowej są:
Pytanie 82
Według kryteriów WHO fazę akceleracji przewlekłej białaczki szpikowej rozpoznaje się u pacjenta:
Pytanie 83
Za niepowodzenie leczenia przewlekłej białaczki szpikowej uznaje się sytuacje, gdy pacjent leczony imatynibem:
Pytanie 84
U pacjenta z przewlekłą białaczką szpikową ze stwierdzoną mutacją V299L, bez reakcji na leczenie imatynibem w dawce 400 mg/dobę, należy zastosować:
Pytanie 85
Według ELN 2020 optymalne warunki do odstawienia TKI spełnia pacjent z przewlekłą białaczką szpikową:
Pytanie 86
Pacjent z przewlekłą białaczką szpikową ze współistniejącym zarostowym zapaleniem tętnic kończyn dolnych, leczony imatynibem w standardowej dawce, po pół roku leczenia w kontrolnym badaniu molekularnym uzyskał ilość transkryptu BCR-ABL1 20%. W takiej sytuacji należy:
Pytanie 87
Chłoniak o wysokiej złośliwości z komórek B z rearanżacjami MYC, BCL2 lub BCL6 (High grade B-cell lymphoma with MYC and BCL2 and/or BCL6 rearrangements):
Pytanie 88
Cechą charakterystyczną śledzionowego chłoniaka strefy brzeżnej nie jest:
Pytanie 89
Z opisów histopatologicznych immunohistochemicznych charakteryzuje się chłoniak limfoplazmocytowy według klasyfikacji WHO:
Pytanie 90
Nieprawidłowości molekularne u chorych na ostre białaczki szpikowe (AML) charakteryzujących się prawidłowym kariotypem mają znaczenie rokownicze. Które z poniższych mutacji wskazują na korzystne rokowanie u chorych na AML z prawidłowym kariotypem?
Pytanie 91
Występowanie immunohistochemicznej ekspresji białka MYC w chłoniaku rozlanym z dużych komórek B:
Pytanie 92
U 42-letniej kobiety z pokrzywką w wywiadzie, w trepanobiopsji szpiku stwierdzono skupiska wrzecionowatych komórek wykazujących ekspresję CD117 i CD25. Mutacji którego z poniższych genów należy się spodziewać?
Pytanie 93
Która z wymienionych jednostek nie jest nowotworem mielodysplastyczno-mieloproliferacyjnym według klasyfikacji WHO?
Pytanie 94
U 63-letniej kobiety z 6-miesięczną historią niedokrwistości makrocytarnej, nadpłytkowością (500 x 102/l) i 1% blastów w mielogramie, w trepanobiopsji stwierdza się liczne małe megakariocyty z hipolobulacją jąder. Które z poniższych rozpoznań wydaje się najbardziej prawdopodobne?
Pytanie 95
Cechą charakterystyczną pierwotnego chłoniaka śródpiersia z dużych komórek B (PMBL, primary mediastinal large B-cell lymphoma) nie są:
Pytanie 96
Występowanie mutacji genu SF3B1 umożliwia rozpoznanie:
Pytanie 97
Dla obrazu klinicznego choroby Rendu-Oslera-Webera nie są charakterystyczne:
Pytanie 98
Przyczyną przedłużenia czasu częściowej tromboplastyny po aktywacji (APTT) przy braku zwiększonej tendencji do krwawień może być:
Pytanie 99
Dla obrazu klinicznego wrodzonego, ciężkiego niedoboru czynnika XIII krzepnięcia najbardziej typowe są:
Pytanie 100
Czynnik VII krzepnięcia można substytuuować przy pomocy:
Pytanie 101
Plamica starcza (purpura senilis) charakteryzuje się:
Pytanie 102
Łagodną hemofilię A od typu 2N choroby von Willebranda można odróżnić na podstawie oznaczenia:
Pytanie 103
Krwawienia skórno-śluzówkowe, występujące u ok. 25% chorych na makroglobulinemię Waldenstrima, mogą być spowodowane: 1) zaburzeniem czynności płytek krwi, 2) hamowaniem polimeryzacji fibryny przez paraproteinę, 3) nabytym zespołem von Willebranda, 4) skazą naczyniową spowodowaną krioglobulinemią lub amyloidozą.
Pytanie 104
Wskaż fałszywe stwierdzenie dotyczące inhibitora czynnika IX (autoprzeciwciał skierowanych przeciw czynnikowi IX) w ciężkiej hemofilii B:
Pytanie 105
W typie 1 choroby von Willebranda lekiem z wyboru w leczeniu istotnych krwawień, niereagujących na kwas traneksamowy, jest desmopresyna.
Pytanie 106
Emicizumab, czyli monoklonalne przeciwciało o podwójnej swoistości (wobec czynnika IXa i X krzepnięcia), jest zarejestrowany do:
Pytanie 107
Która z poniższych metod nie jest stosowana w leczeniu choroby kostnej w przebiegu szpiczaka plazmocytowego?
Pytanie 108
Diagnostyka różnicowa szpiczaka plazmocytowego powinna obejmować wszystkie poniższe jednostki chorobowe, z wyjątkiem:
Pytanie 109
78-letni chory z objawowym szpiczakiem plazmocytowym IgG kappa leczony jest w pierwszej linii schematem VMP. Przed rozpoczęciem leczenia: Hgb 11,9 g/dL, PLT 125 G/L, WBC 6,3 G/L, kreatynina 2,4 mg/dL, białko monoklonalne w surowicy IgG kappa 42 g/L i w moczu 0,73 g/24h. W badaniu TK kośćca liczne zmiany osteolityczne. Pozostałe parametry morfologiczne i biochemiczne w normie. Po 2 cyklach: Hgb 10,3 g/dL, PLT 90 G/L, WBC 5,3 G/L, kreatynina 1,8 mg/dL, białko monoklonalne w surowicy IgG kappa 36 g/L i w moczu 0,25 g/24h. Po 4 cyklach: Hgb 9,8 g/dL, PLT 76 G/L, WBC 4,2 G/L, kreatynina 1,3 mg/dL, białko monoklonalne w surowicy IgG kappa 20 g/L w moczu 0,29 g/24h. Wskaż najlepsze postępowanie:
Pytanie 110
Zwiększone ryzyko zachorowania na szpiczaka plazmocytowego obserwuje się we wszystkich niżej wymienionych sytuacjach, z wyjątkiem:
Pytanie 111
Leczeniem pierwszego wyboru u chorych na chłoniaka MALT żołądka jest:
Pytanie 112
Zgodnie z klasyfikacją patomorfologiczną chłoniaka grudkowego, stopień G3A oznacza obecność:
Pytanie 113
Wskaż prawdziwe stwierdzenia dotyczące znaczenia translokacji t(11;18) u chorych na chłoniaka pozawęzłowego strefy brzeżnej MALT żołądka: 1) u chorych na chłoniaka MALT żołądka zalecana jest ocena translokacji t(11;18) ze względu na jej związek z rozsianą chorobą oporną na leczenie, 2) translokacja t(11;18) pojawia się zwykle w późniejszym rozwoju chłoniaka, kiedy staje się on niewrażliwy na stymulację antygenową, 3) translokacja t(11;18) często współistnieje z delecją krótkiego ramienia chromosomu 17, 4) u chorych z translokacją t(11;18) wartość eradykacji HP jest niepewna, 5) u chorych z translokacją t(11;18), z uwagi na niekorzystne rokowanie, leczeniem pierwszej linii powinna być immunochemioterapia z rytuksymabem w połączeniu z radioterapią.
Pytanie 114
Zgodnie z zaleceniami British National Lymphoma, do wskazań do rozpoczęcia leczenia u chorych na chłoniaka grudkowego nie należy: 1) objawy ogólne, 2) świąd skóry, 3) Hb < 11 g/dl, 4) masa węzłowa lub pozawęzłowa > 6 cm, 5) splenomegalia > 15 cm w badaniu KT.
Pytanie 115
Zgodnie z rekomendacjami dotyczącymi leczenia 1. linii objawowych chorych na makroglobulinemię Waldenströma na podstawie 4th International Workshop on Waldenström's Macroglobulinemia, zalecane postępowanie dla chorych z cytopeniami to:
Pytanie 116
Wskaż kryteria rozpoznania makroglobulinemii Waldenströma: 1) obecność białka monoklonalnego IgM, 2) obecność białka monoklonalnego IgM w stężeniu > 10 g/dl, 3) nacieczenie szpiku małymi limfocytami, komórkami plazmocytoidalnymi i plazmocytami, 4) nacieczenie małymi limfocytami, komórkami plazmocytoidalnymi i plazmocytami stanowiące > 30% komórek szpiku, 5) immunofenotyp komórek nowotworowych (w cytometrii przepływowej lub immunohistochemii): sIgM+, CD19+, CD20+, CD22+, CD79+, obecność mutacji MYD88 w komórkach nowotworowych.
Pytanie 117
Etiologia określonych typów chłoniaków strefy brzeżnej jest ściśle związana ze stanem zapalnym najczęściej pochodzenia infekcyjnego. Wskaż czynniki infekcyjne powiązane z określonymi chłoniakami strefy brzeżnej: 1) Helicobacter pylori - chłoniak MALT żołądka, 2) Chlamydia psittaci - chłoniak MALT przydatków oka, 3) Borrelia burgdorferi - pozawęzłowe chłoniaki MALT, 4) wirus zapalenia wątroby typu C - chłoniak śledzionowy strefy brzeżnej, 5) wirus HIV - węzłowy chłoniak strefy brzeżnej.
Pytanie 118
Wskaż prawdziwe cechy komórek nowotworowych w chłoniaku grudkowym (FL):
Pytanie 119
Wskaż prawdziwe stwierdzenia dotyczące zastosowania leczenia podtrzymującego u chorych na chłoniaka grudkowego (FL): 1) zgodnie z zaleceniami NCCN i ESMO leczenie podtrzymujące rytuksymabem w dawce 375 mg/m2 co 2 miesiące przez 2 lata jest zalecane u chorych na FL, którzy uzyskali PR lub CR po immunochemioterapii 1. linii, 2) leczenie podtrzymujące rytuksymabem u chorych, którzy uzyskali PR lub CR po 1. linii immunochemioterapii wpływa na wydłużenie przeżycia całkowitego (OS), 3) na podstawie wyników badania przeprowadzonego przez EORTC leczenie podtrzymujące rytuksymabem w dawce 375 mg co 3 miesiące przez 2 lata jest zalecane u chorych, którzy uzyskali PR lub CR po leczeniu 2. linii, 4) leczenie podtrzymujące rytuksymabem u chorych, którzy uzyskali PR lub CR po 2. linii immunochemioterapii wpływa na wydłużenie PFS, nie ma wpływu na wydłużenie OS, 5) pacjenci, u których doszło do progresji w trakcie leczenia podtrzymującego rytuksymabem po 1. linii, lub w ciągu 6 miesięcy od jego zakończenia mogą nadal odnieść korzyść z leczenia podtrzymującego tym lekiem zastosowanego po 2. linii leczenia.
Pytanie 120
