Wyszukaj egzamin lub pytanie ...

Egzamin PES / Hematologia / wiosna 2021

120 pytań

Pytanie 1

U chorego na przewlekłą białaczkę eozynofilową i z obecnością onkogenu ETV₆-PDGFR_B w leczeniu linii należy zastosować:

Kliknij aby zobaczyć odpowiedzi

Pytanie 2

W przypadku pacjenta z powtarzającą się hipereozynofilią we krwi obwodowej (≥2 x 10⁹/l) bez cech uszkodzenia narządowego i obecności klonalnych zaburzeń cytogenetycznych postępowaniem z wyboru jest:

Kliknij aby zobaczyć odpowiedzi

Pytanie 3

Zastosowanie imatynibu u pacjenta z przewlekłą białaczką eozynofilową 1 obecnością onkogenu FIP1L1-PDGFRα umożliwia uzyskanie całkowitej remisji hematologicznej i molekularnej odpowiednio u następującego odsetka chorych:

Kliknij aby zobaczyć odpowiedzi

Pytanie 4

Najczęstszą przyczyną zgonu u chorych z zespołem hipereozynofilowym jest:

Kliknij aby zobaczyć odpowiedzi

Pytanie 5

Poliklonalna hipergammaglobulinemia, zwiększone stężenie IgE oraz atopia w wywiadzie są charakterystyczne dla:

Kliknij aby zobaczyć odpowiedzi

Pytanie 6

Transplantacja allogeniczna u chorego na ostrą białaczkę limfoblastyczną B-komórkową nie jest wskazana, gdy:

Kliknij aby zobaczyć odpowiedzi

Pytanie 7

Wskazaniem do podania rytuksymabu u pacjenta z ostrą białaczką limfoblastyczną B-komórkową jest ekspresja antygenu CD20 na co najmniej:

Kliknij aby zobaczyć odpowiedzi

Pytanie 8

W przypadku pacjentki z ostrą białaczką limfoblastyczną B-komórkową rozpoznaną w II trymestrze ciąży należy zaproponować:

Kliknij aby zobaczyć odpowiedzi

Pytanie 9

U chorego z ostrą białaczką limfoblastyczną, obecnością BCR-ABL oraz zajęciem ośrodkowego układu nerwowego, należy zastosować następujący inhibitor kinazy tyrozynowej:

Kliknij aby zobaczyć odpowiedzi

Pytanie 10

W przypadku zajęcia ośrodkowego układu nerwowego w przebiegu ostrej białaczki limfoblastycznej należy unikać jednoczasowego podawania leków dokanałowych z: 1) pegylowaną asparaginazą, 2) nelarabiną, 3) dazatynibem, 4) blinatutumabem, 5) inotuzumabem, 6) fludarabiną.

Kliknij aby zobaczyć odpowiedzi

Pytanie 11

U chorych zakwalifikowanych do transplantacji autologicznych komórek krwiotwórczych do czynników ryzyka niepowodzenia chemomobilizacji komórek krwiotwórczych należą:

Kliknij aby zobaczyć odpowiedzi

Pytanie 12

W przypadku chemomobilizacji pobranie autologicznych komórek krwiotwórczych z krwi obwodowej metodą leukaferezy rozpoczyna się:

Kliknij aby zobaczyć odpowiedzi

Pytanie 13

W odniesieniu do cząsteczek układu HLA (Human Leukocyte Antigens, Ludzkie Antygeny Leukocytarne) najmniejszy wpływ na wyniki transplantacji allogenicznych krwiotwórczych komórek macierzystych przypisuje się niezgodności między biorcą a dawcą w zakresie:

Kliknij aby zobaczyć odpowiedzi

Pytanie 14

W terapii pierwszej linii ostrej choroby przeszczep przeciw gospodarzowi w stopniu 2-4 należy do leczenia inhibitorem kalcyneuryny dołączyć:

Kliknij aby zobaczyć odpowiedzi

Pytanie 15

U pacjentki lat 48 z ostrą białaczką promielocytową w drugiej remisji hematologicznej (CR₂), z niewykrywalnym genem PML/RARα w badaniu molekularnym, dla której wśród członków rodziny dostępny jest jedynie dawca haploidentyczny, w dalszym postępowaniu:

Kliknij aby zobaczyć odpowiedzi

Pytanie 16

Do czynników, które zwiększają ryzyko wystąpienia choroby przeszczep przeciw gospodarzowi należy płeć dawcy i/lub biorcy, jeśli:

Kliknij aby zobaczyć odpowiedzi

Pytanie 17

Zakażenie adenowirusem u chorych po transplantacji allogenicznych komórek krwiotwórczych może wywoływać:

Kliknij aby zobaczyć odpowiedzi

Pytanie 18

W przypadku przeszczepienia choremu z grupą krwi AB Rh-dodatni allogenicznych komórek krwiotwórczych od dawcy z grupą krwi A Rh-dodatni stwierdza się:

Kliknij aby zobaczyć odpowiedzi

Pytanie 19

U chorego z grupą krwi AB Rh-ujemny we wczesnym okresie po transplantacji allogenicznych komórek krwiotwórczych od dawcy z grupą krwi A Rh-dodatni, przed uzyskaniem rekonstytucji krwiotworzenia należy przetaczać następujące składniki krwi:

Kliknij aby zobaczyć odpowiedzi

Pytanie 20

Krew pępowinowa jako źródło komórek krwiotwórczych do allogenicznej transplantacji cechuje się w porównaniu ze szpikiem i krwią obwodową:

Kliknij aby zobaczyć odpowiedzi

Pytanie 21

Zgodnie z obowiązującymi zaleceniami u chorych na chłoniaka grudkowego, w ograniczonym stopniu zaawansowania, bez niekorzystnych czynników prognostycznych w pierwszej kolejności należy zastosować:

Kliknij aby zobaczyć odpowiedzi

Pytanie 22

U chorych na chłoniaka grudkowego, w IV stopniu wg klasyfikacji Lugano wskazaniem do rozpoczęcia leczenia nie jest:

Kliknij aby zobaczyć odpowiedzi

Pytanie 23

U chorych z podejrzeniem nawrotu chłoniaka grudkowego:

Kliknij aby zobaczyć odpowiedzi

Pytanie 24

Leki ukierunkowane molekularnie, zarejestrowane do leczenia chorych na chłoniaka grudkowego to:

Kliknij aby zobaczyć odpowiedzi

Pytanie 25

Leczenie podtrzymujące z zastosowaniem rytuksymabu u chorych na chłoniaka grudkowego po zakończonej immunochemioterapii pierwszej linii:

Kliknij aby zobaczyć odpowiedzi

Pytanie 26

Wskaż prawdziwe stwierdzenie dotyczące typu dwunastniczego chłoniaka grudkowego:

Kliknij aby zobaczyć odpowiedzi

Pytanie 27

Wskaż prawdziwe stwierdzenie dotyczące chłoniaków pozawęzłowych strefy brzeżnej typu MALT:

Kliknij aby zobaczyć odpowiedzi

Pytanie 28

Wskaż prawdziwe stwierdzenie dotyczące chłoniaka śledzionowego strefy brzeżnej:

Kliknij aby zobaczyć odpowiedzi

Pytanie 29

Mutacjami charakterystycznymi dla chorych na makroglobulinemię Waldenstroema są:

Kliknij aby zobaczyć odpowiedzi

Pytanie 30

Zespół Bing-Neel to zajęcie ośrodkowego układu nerwowego w przebiegu:

Kliknij aby zobaczyć odpowiedzi

Pytanie 31

Do białaczek z dojrzałych limfocytów nie zalicza się:

Kliknij aby zobaczyć odpowiedzi

Pytanie 32

Zapadalność roczna na przewlekłą białaczkę limfocytową w Europie wynosi:

Kliknij aby zobaczyć odpowiedzi

Pytanie 33

Najczęstszym objawem przewlekłej białaczki limfocytowej w badaniu przedmiotowym są:

Kliknij aby zobaczyć odpowiedzi

Pytanie 34

Do ustalenia rozpoznania przewlekłej białaczki limfocytowej wystarczy ocenić następujące antygeny:

Kliknij aby zobaczyć odpowiedzi

Pytanie 35

Do najczęstszych aberracji cytogenetycznych ocenianych metodą FISH u chorych na przewlekłą białaczkę limfocytową zalicza się:

Kliknij aby zobaczyć odpowiedzi

Pytanie 36

Przed podaniem leczenia u chorego na przewlekłą białaczkę limfocytową bez obecności del(17p) w badaniu FISH należy wykonać badanie mutacji TP53, ponieważ:

Kliknij aby zobaczyć odpowiedzi

Pytanie 37

Ryzyko progresji monoklonalnej limfocytozy B-komórkowej (MBL) do przewlekłej białaczki limfocytowej wynosi:

Kliknij aby zobaczyć odpowiedzi

Pytanie 38

Wskazaniem do zastosowania immunochemioterapii u chorych na przewlekłą białaczkę limfocytową nie jest:

Kliknij aby zobaczyć odpowiedzi

Pytanie 39

Którego z niżej wymienionych leków nie stosuje się w leczeniu chorych na przewlekłą białaczkę limfocytową?

Kliknij aby zobaczyć odpowiedzi

Pytanie 40

W leczeniu pierwszej linii u chorych na białaczkę włochatokomórkową rekomenduje się:

Kliknij aby zobaczyć odpowiedzi

Pytanie 41

Optymalne leczenie pierwszej linii 70-letniego chorego na zaawansowanego chłoniaka z komórek płaszcza (stadium IV), bez znaczących schorzeń współistniejących, obejmuje:

Kliknij aby zobaczyć odpowiedzi

Pytanie 42

Do kryteriów diagnostycznych limfohistiocytozy hemofagocytowej (HLH) należą niżej wymienione, z wyjątkiem:

Kliknij aby zobaczyć odpowiedzi

Pytanie 43

W leczeniu chorych na ziarniniaka grzybiastego (mycosis fungoides) w stadiach zaawansowanych III i IV mają zastosowanie następujące leki: 1) interferon alfa, 2) beksaroten, 3) polatuzumab wedotyny, 4) brentuksymab wedotyny, 5) obinutuzumab.

Kliknij aby zobaczyć odpowiedzi

Pytanie 44

W przypadku chłoniaka rozlanego z dużych komórek B (DLBCL) w ograniczonym stadium klinicznego zaawansowania (bez zmiany masywnej) optymalne leczenie obejmuje:

Kliknij aby zobaczyć odpowiedzi

Pytanie 45

Profilaktyka zajęcia ośrodkowego układu nerwowego u chorych na chłoniaka rozlanego z dużych komórek B (wysokie dawki dożylne metotreksatu lub leczenie dokanałowe) powinna być zastosowana w przypadku: 1) pierwotnego chłoniaka jądra, 2) masy bulky w śródpiersiu, 3) zajęcia przez chłoniaka nerki/nadnercza, 4) lokalizacji chłoniaka w kościach, 5) pierwotnego chłoniaka piersi o wysokim ryzyku IPI.

Kliknij aby zobaczyć odpowiedzi

Pytanie 46

Leczenie chorych na chłoniaka śledzionowego strefy brzeżnej obejmuje: 1) leczenie przeciwwirusowe, o ile współistnieje infekcja HCV, 2) interferon alfa, 3) monoterapię rytuksymabem, rozważenie splenektomii w razie nieskuteczności rytuksymabu, 4) autotransplantację komórek krwiotwórczych po uzyskaniu remisji.

Kliknij aby zobaczyć odpowiedzi

Pytanie 47

W przypadku chłoniaka Burkitta: 1) zespół guza może wystąpić nawet przed rozpoczęciem chemioterapii z powodu intensywnej proliferacji komórek i nasilonej apoptozy, 2) istotnym elementem programu leczenia jest metotreksat w wysokich dawkach w 24-godzinnym wlewie dożylnym, 3) po uzyskaniu remisji choroby jest wskazana konsolidacja z zastosowaniem autotransplantacji komórek krwiotwórczych, 4) w przypadku braku remisji metabolicznej po 3 cyklach chemioterapii w badaniu PET wskazane jest napromienianie okolicy aktywnej zmiany, 5) w przypadku nawrotu choroby leczeniem z wyboru jest zastosowanie inhibitora kinazy tyrozynowej Brutona.

Kliknij aby zobaczyć odpowiedzi

Pytanie 48

Chemioterapia wielolekowa, konsolidacja remisji z zastosowaniem wysokodawkowej chemioterapii z autotransplantacją komórek krwiotwórczych są wskazane w pierwszej linii leczenia chorych na następujące chłoniaki z limfocytów T z wyjątkiem:

Kliknij aby zobaczyć odpowiedzi

Pytanie 49

Szczepienie przeciw COVID-19 z zastosowaniem szczepionki zawierającej mRNA u chorego po allotransplantacji komórek krwiotwórczych z powodu ostrej białaczki limfoblastycznej przy nieobecności choroby graft-versus-host:

Kliknij aby zobaczyć odpowiedzi

Pytanie 50

Wskaż prawdziwe stwierdzenia dotyczące przeciwciała polatuzumabu wedotyny: 1) w skojarzeniu z bendamustyną i rytuksymabem jest wskazany w leczeniu chorych na nawrotowego opornego chłoniaka rozlanego z dużych komórek B, którzy nie kwalifikują się do autotransplantacji komórek krwiotwórczych, 2) jest przeciwciałem dwuswoistym anty-CD19 i anty-CD3, 3) jest przeciwciałem anty-CD79b sprzężonym z toksyną komórkową, powoduje znamienną poprawę przeżycia całkowitego chorych, 5) powoduje wystąpienie zespołu uwalniania cytokin.

Kliknij aby zobaczyć odpowiedzi

Pytanie 51

Zespół mielodysplastyczny z obecnością pierścieniowatych sideroblastów można rozpoznać, gdy:

Kliknij aby zobaczyć odpowiedzi

Pytanie 52

W leczeniu pierwszej linii objawowej niedokrwistości u chorych na zespoły mielodysplastyczne niższego ryzyka można zastosować:

Kliknij aby zobaczyć odpowiedzi

Pytanie 53

Wskaż fałszywe stwierdzenie dotyczące zespołów mielodysplastycznych (MDS):

Kliknij aby zobaczyć odpowiedzi

Pytanie 54

U 30-letniej ciężarnej w 20. tygodniu ciąży stwierdzono pancytopenię. W wyniku przeprowadzonej diagnostyki stwierdzono ostrą białaczkę szpikową, niesklasyfikowaną: AML NOS, 46 XX, FLT3-ITD(+), NPMI(+). Jakie postępowanie należy zaproponować pacjentce?

Kliknij aby zobaczyć odpowiedzi

Pytanie 55

Które z wymienionych ostrych białaczek szpikowych zalicza się do grupy korzystnego rokowania cytogenetyczno-molekularnego wg European LeukemiaNet (ELN) 2017? 1) AML t(15;17) PML-RARA, 2) AML z mutacją RUNX1, 3) AML t(8;21) RUNX1-RUNX1T1, 4) AML z mutacją NPM1 bez FLT3-ITD, 5) AML t(9;22) BCR-ABL1, 6) AML inv(16) CBFB-MYH11, AML t(6;9) DEK-NUP214, 8) AML kariotyp prawidłowy.

Kliknij aby zobaczyć odpowiedzi

Pytanie 56

Jakie w świetle aktualnych wytycznych będzie optymalne leczenie ostrej białaczki szpikowej pośredniego ryzyka cytogenetyczno-molekularnego wg ELN 2017 u 60-letniego chorego z indeksem chorób towarzyszących HCT-CI 2, ECOG 1?

Kliknij aby zobaczyć odpowiedzi

Pytanie 57

Wskaż, w którym przypadku można rozpoznać całkowitą remisję u chorego na ostrą białaczkę szpikową:

Kliknij aby zobaczyć odpowiedzi

Pytanie 58

Wskaż leczenie indukujące pierwszej linii stosowane u chorych na ostrą białaczkę limfoblastyczną:

Kliknij aby zobaczyć odpowiedzi

Pytanie 59

W przypadku chorego lat 50 z rozpoznaną ostrą białaczką limfoblastyczną B-komórkową Ph (+), ECOG=1 HCT-Cl-0 rekomenduje się w leczeniu T linii:

Kliknij aby zobaczyć odpowiedzi

Pytanie 60

Wskaż fałszywe stwierdzenie dotyczące monitorowania choroby resztkowej (MRD) u chorych na ostrą białaczkę limfoblastyczną Ph(-):

Kliknij aby zobaczyć odpowiedzi

Pytanie 61

Do badań czynności komórek fagocytujących zalicza się: 1) ocenę obecności cząsteczek adhezyjnych metodą cytometrii przepływowej, 2) test chemiluminescencji, 3) cytometryczny test wybuchu tlenowego, 4) ocenę aktywności peroksydazy granulocytów, 5) ocenę aktywności PAS w blastach, 6) ocenę aktywności składowych dopełniacza.

Kliknij aby zobaczyć odpowiedzi

Pytanie 62

Wskaż prawdziwe stwierdzenie dotyczące niedoborów odporności:

Kliknij aby zobaczyć odpowiedzi

Pytanie 63

Objawy niedoboru odporności z przewagą defektu humoralnego to: 1) częste infekcje dolnych dróg oddechowych, 2) częste infekcje górnych dróg oddechowych, 3) nawracające zapalenia zatok przynosowych, 4) częste zapalenia ucha, 5) nawracające biegunki, 6) zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych, 7) sepsa meningokokowa, 8) zapalenia o etiologii Pneumocystis jirovecii.

Kliknij aby zobaczyć odpowiedzi

Pytanie 64

W celu rozpoznania niedoboru odporności z przewagą defektu komórek fagocytujących niezbędne są badania:

Kliknij aby zobaczyć odpowiedzi

Pytanie 65

Wtórny niedobór odporności z przewagą niedoboru immunoglobulin może się pojawić po zastosowaniu następujących leków, z wyjątkiem:

Kliknij aby zobaczyć odpowiedzi

Pytanie 66

W leczeniu wtórnej limfohistiocytozy hemofagocytowej (HLH) stosuje się następujące opcje terapeutyczne, z wyjątkiem:

Kliknij aby zobaczyć odpowiedzi

Pytanie 67

Kryteria rozpoznania limfohistiocytozy hemofagocytowej (HLH) obejmują: 1) wysokie stężenie triglicerydów, 2) niedokrwistość, 3) niskie stężenie fibrynogenu, 4) niskie stężenie sCD25, 5) wysokie stężenie fibrynogenu, 6) zmniejszoną aktywność komórek NK, 7) wysokie stężenie sCD25, 8) zwiększenie aktywności komórek NK.

Kliknij aby zobaczyć odpowiedzi

Pytanie 68

Wskaż prawdziwe stwierdzenie dotyczące szczepień u pacjentów po transplantacji krwiotwórczych komórek macierzystych:

Kliknij aby zobaczyć odpowiedzi

Pytanie 69

U pacjenta z przewlekłą białaczką limfocytową zalecane jest przeprowadzenie szczepień przeciw grypie oraz przeciwko pneumokokom w przypadku: 1) pacjentów pozostających w obserwacji, 2) pacjentów w trakcie leczenia rytuksymabem, 3) pacjentów w trakcie regularnej suplementacji immunoglobulin, 4) w przewlekłej białaczce limfocytowej nie zaleca się szczepień na grypę.

Kliknij aby zobaczyć odpowiedzi

Pytanie 70

Profilaktyka powikłań infekcyjnych u chorych z przewlekłą białaczką limfocytową obejmuje: 1) szczepienia przeciw grypie, 2) szczepienia przeciw meningokokom, 3) szczepienia przeciw pneumokokom, 4) antybiotykoterapię profilaktyczną penicyliną u chorych otrzymujących leczenie, 5) zapobieganie infekcjom Pneumocystis jiroveci u wszystkich chorych, 6) profilaktykę infekcji grzybiczych flukonazolem u chorych otrzymujących leczenie.

Kliknij aby zobaczyć odpowiedzi

Pytanie 71

Wskaż fałszywe stwierdzenie dotyczące niedokrwistości megaloblastycznej z niedoboru witaminy B₁₂ w chorobie Addisona-Biermera:

Kliknij aby zobaczyć odpowiedzi

Pytanie 72

Surowicze stężenie rozpuszczalnego receptora dla transferyny (sTfR) może być podwyższone: 1) w niedoborze żelaza jeszcze przed ujawnieniem się niedokrwistości, 2) w przewlekłej hemolizie, 3) po ostrym, masywnym krwotoku, 4) w czystej aplazji czerwonokrwinkowej.

Kliknij aby zobaczyć odpowiedzi

Pytanie 73

Wskaż prawdziwe stwierdzenie dotyczące niedokrwistości autoimmunohemolitycznej z przeciwciałami typu zimnego:

Kliknij aby zobaczyć odpowiedzi

Pytanie 74

W leczeniu plamicy zakrzepowej małopłytkowej (TTP) o typowym przebiegu nie ma zastosowania:

Kliknij aby zobaczyć odpowiedzi

Pytanie 75

Wskaż fałszywe stwierdzenie dotyczące wrodzonej plamicy zakrzepowej małopłytkowej (zespół Upshawa-Shulmana):

Kliknij aby zobaczyć odpowiedzi

Pytanie 76

Obniżenie średniej objętości erytrocytów może wystąpić w przebiegu: 1) niedoboru żelaza, 2) niedokrwistości chorób przewlekłych, 3) talasemii, 4) wrodzonej niedokrwistości sideroblastycznej.

Kliknij aby zobaczyć odpowiedzi

Pytanie 77

Wskaż fałszywe stwierdzenie dotyczące sferocytozy wrodzonej:

Kliknij aby zobaczyć odpowiedzi

Pytanie 78

Wskaż prawdziwe stwierdzenie dotyczące nocnej napadowej hemoglobinurii:

Kliknij aby zobaczyć odpowiedzi

Pytanie 79

Oporna na leczenie żelazem niedokrwistość sideropeniczna (iron-refractory iron deficiency anemia, IRIDA) jest spowodowana:

Kliknij aby zobaczyć odpowiedzi

Pytanie 80

Do rozpoznania bardzo ciężkiej niedokrwistości aplastycznej (VSAA) wymagane jest:

Kliknij aby zobaczyć odpowiedzi

Pytanie 81

Badaniami zalecanymi przy rozpoznaniu przewlekłej białaczki szpikowej są:

Kliknij aby zobaczyć odpowiedzi

Pytanie 82

Według kryteriów WHO fazę akceleracji przewlekłej białaczki szpikowej rozpoznaje się u pacjenta:

Kliknij aby zobaczyć odpowiedzi

Pytanie 83

Za niepowodzenie leczenia przewlekłej białaczki szpikowej uznaje się sytuacje, gdy pacjent leczony imatynibem:

Kliknij aby zobaczyć odpowiedzi

Pytanie 84

U pacjenta z przewlekłą białaczką szpikową ze stwierdzoną mutacją V299L, bez reakcji na leczenie imatynibem w dawce 400 mg/dobę, należy zastosować:

Kliknij aby zobaczyć odpowiedzi

Pytanie 85

Według ELN 2020 optymalne warunki do odstawienia TKI spełnia pacjent z przewlekłą białaczką szpikową:

Kliknij aby zobaczyć odpowiedzi

Pytanie 86

Pacjent z przewlekłą białaczką szpikową ze współistniejącym zarostowym zapaleniem tętnic kończyn dolnych, leczony imatynibem w standardowej dawce, po pół roku leczenia w kontrolnym badaniu molekularnym uzyskał ilość transkryptu BCR-ABL₁ 20%. W takiej sytuacji należy:

Kliknij aby zobaczyć odpowiedzi

Pytanie 87

Chłoniak o wysokiej złośliwości z komórek B z rearanżacjami MYC, BCL2 lub BCL6 (High grade B-cell lymphoma with MYC and BCL2 and/or BCL6 rearrangements):

Kliknij aby zobaczyć odpowiedzi

Pytanie 88

Cechą charakterystyczną śledzionowego chłoniaka strefy brzeżnej nie jest:

Kliknij aby zobaczyć odpowiedzi

Pytanie 89

Z opisów histopatologicznych immunohistochemicznych charakteryzuje się chłoniak limfoplazmocytowy według klasyfikacji WHO:

Kliknij aby zobaczyć odpowiedzi

Pytanie 90

Nieprawidłowości molekularne u chorych na ostre białaczki szpikowe (AML) charakteryzujących się prawidłowym kariotypem mają znaczenie rokownicze. Które z poniższych mutacji wskazują na korzystne rokowanie u chorych na AML z prawidłowym kariotypem?

Kliknij aby zobaczyć odpowiedzi

Pytanie 91

Występowanie immunohistochemicznej ekspresji białka MYC w chłoniaku rozlanym z dużych komórek B:

Kliknij aby zobaczyć odpowiedzi

Pytanie 92

U 42-letniej kobiety z pokrzywką w wywiadzie, w trepanobiopsji szpiku stwierdzono skupiska wrzecionowatych komórek wykazujących ekspresję CD117 i CD25. Mutacji którego z poniższych genów należy się spodziewać?

Kliknij aby zobaczyć odpowiedzi

Pytanie 93

Która z wymienionych jednostek nie jest nowotworem mielodysplastyczno-mieloproliferacyjnym według klasyfikacji WHO?

Kliknij aby zobaczyć odpowiedzi

Pytanie 94

U 63-letniej kobiety z 6-miesięczną historią niedokrwistości makrocytarnej, nadpłytkowością (500 x 10²/l) i 1% blastów w mielogramie, w trepanobiopsji stwierdza się liczne małe megakariocyty z hipolobulacją jąder. Które z poniższych rozpoznań wydaje się najbardziej prawdopodobne?

Kliknij aby zobaczyć odpowiedzi

Pytanie 95

Cechą charakterystyczną pierwotnego chłoniaka śródpiersia z dużych komórek B (PMBL, primary mediastinal large B-cell lymphoma) nie są:

Kliknij aby zobaczyć odpowiedzi

Pytanie 96

Występowanie mutacji genu SF3B1 umożliwia rozpoznanie:

Kliknij aby zobaczyć odpowiedzi

Pytanie 97

Dla obrazu klinicznego choroby Rendu-Oslera-Webera nie są charakterystyczne:

Kliknij aby zobaczyć odpowiedzi

Pytanie 98

Przyczyną przedłużenia czasu częściowej tromboplastyny po aktywacji (APTT) przy braku zwiększonej tendencji do krwawień może być:

Kliknij aby zobaczyć odpowiedzi

Pytanie 99

Dla obrazu klinicznego wrodzonego, ciężkiego niedoboru czynnika XIII krzepnięcia najbardziej typowe są:

Kliknij aby zobaczyć odpowiedzi

Pytanie 100

Czynnik VII krzepnięcia można substytuuować przy pomocy:

Kliknij aby zobaczyć odpowiedzi

Pytanie 101

Plamica starcza (purpura senilis) charakteryzuje się:

Kliknij aby zobaczyć odpowiedzi

Pytanie 102

Łagodną hemofilię A od typu 2N choroby von Willebranda można odróżnić na podstawie oznaczenia:

Kliknij aby zobaczyć odpowiedzi

Pytanie 103

Krwawienia skórno-śluzówkowe, występujące u ok. 25% chorych na makroglobulinemię Waldenstrima, mogą być spowodowane: 1) zaburzeniem czynności płytek krwi, 2) hamowaniem polimeryzacji fibryny przez paraproteinę, 3) nabytym zespołem von Willebranda, 4) skazą naczyniową spowodowaną krioglobulinemią lub amyloidozą.

Kliknij aby zobaczyć odpowiedzi

Pytanie 104

Wskaż fałszywe stwierdzenie dotyczące inhibitora czynnika IX (autoprzeciwciał skierowanych przeciw czynnikowi IX) w ciężkiej hemofilii B:

Kliknij aby zobaczyć odpowiedzi

Pytanie 105

W typie 1 choroby von Willebranda lekiem z wyboru w leczeniu istotnych krwawień, niereagujących na kwas traneksamowy, jest desmopresyna.

Kliknij aby zobaczyć odpowiedzi

Pytanie 106

Emicizumab, czyli monoklonalne przeciwciało o podwójnej swoistości (wobec czynnika IXa i X krzepnięcia), jest zarejestrowany do:

Kliknij aby zobaczyć odpowiedzi

Pytanie 107

Która z poniższych metod nie jest stosowana w leczeniu choroby kostnej w przebiegu szpiczaka plazmocytowego?

Kliknij aby zobaczyć odpowiedzi

Pytanie 108

Diagnostyka różnicowa szpiczaka plazmocytowego powinna obejmować wszystkie poniższe jednostki chorobowe, z wyjątkiem:

Kliknij aby zobaczyć odpowiedzi

Pytanie 109

78-letni chory z objawowym szpiczakiem plazmocytowym IgG kappa leczony jest w pierwszej linii schematem VMP. Przed rozpoczęciem leczenia: Hgb 11,9 g/dL, PLT 125 G/L, WBC 6,3 G/L, kreatynina 2,4 mg/dL, białko monoklonalne w surowicy IgG kappa 42 g/L i w moczu 0,73 g/24h. W badaniu TK kośćca liczne zmiany osteolityczne. Pozostałe parametry morfologiczne i biochemiczne w normie. Po 2 cyklach: Hgb 10,3 g/dL, PLT 90 G/L, WBC 5,3 G/L, kreatynina 1,8 mg/dL, białko monoklonalne w surowicy IgG kappa 36 g/L i w moczu 0,25 g/24h. Po 4 cyklach: Hgb 9,8 g/dL, PLT 76 G/L, WBC 4,2 G/L, kreatynina 1,3 mg/dL, białko monoklonalne w surowicy IgG kappa 20 g/L w moczu 0,29 g/24h. Wskaż najlepsze postępowanie:

Kliknij aby zobaczyć odpowiedzi

Pytanie 110

Zwiększone ryzyko zachorowania na szpiczaka plazmocytowego obserwuje się we wszystkich niżej wymienionych sytuacjach, z wyjątkiem:

Kliknij aby zobaczyć odpowiedzi

Pytanie 111

Leczeniem pierwszego wyboru u chorych na chłoniaka MALT żołądka jest:

Kliknij aby zobaczyć odpowiedzi

Pytanie 112

Zgodnie z klasyfikacją patomorfologiczną chłoniaka grudkowego, stopień G3A oznacza obecność:

Kliknij aby zobaczyć odpowiedzi

Pytanie 113

Wskaż prawdziwe stwierdzenia dotyczące znaczenia translokacji t(11;18) u chorych na chłoniaka pozawęzłowego strefy brzeżnej MALT żołądka: 1) u chorych na chłoniaka MALT żołądka zalecana jest ocena translokacji t(11;18) ze względu na jej związek z rozsianą chorobą oporną na leczenie, 2) translokacja t(11;18) pojawia się zwykle w późniejszym rozwoju chłoniaka, kiedy staje się on niewrażliwy na stymulację antygenową, 3) translokacja t(11;18) często współistnieje z delecją krótkiego ramienia chromosomu 17, 4) u chorych z translokacją t(11;18) wartość eradykacji HP jest niepewna, 5) u chorych z translokacją t(11;18), z uwagi na niekorzystne rokowanie, leczeniem pierwszej linii powinna być immunochemioterapia z rytuksymabem w połączeniu z radioterapią.

Kliknij aby zobaczyć odpowiedzi

Pytanie 114

Zgodnie z zaleceniami British National Lymphoma, do wskazań do rozpoczęcia leczenia u chorych na chłoniaka grudkowego nie należy: 1) objawy ogólne, 2) świąd skóry, 3) Hb < 11 g/dl, 4) masa węzłowa lub pozawęzłowa > 6 cm, 5) splenomegalia > 15 cm w badaniu KT.

Kliknij aby zobaczyć odpowiedzi

Pytanie 115

Zgodnie z rekomendacjami dotyczącymi leczenia 1. linii objawowych chorych na makroglobulinemię Waldenströma na podstawie 4th International Workshop on Waldenström's Macroglobulinemia, zalecane postępowanie dla chorych z cytopeniami to:

Kliknij aby zobaczyć odpowiedzi

Pytanie 116

Wskaż kryteria rozpoznania makroglobulinemii Waldenströma: 1) obecność białka monoklonalnego IgM, 2) obecność białka monoklonalnego IgM w stężeniu > 10 g/dl, 3) nacieczenie szpiku małymi limfocytami, komórkami plazmocytoidalnymi i plazmocytami, 4) nacieczenie małymi limfocytami, komórkami plazmocytoidalnymi i plazmocytami stanowiące > 30% komórek szpiku, 5) immunofenotyp komórek nowotworowych (w cytometrii przepływowej lub immunohistochemii): sIgM+, CD19+, CD20+, CD22+, CD79+, obecność mutacji MYD88 w komórkach nowotworowych.

Kliknij aby zobaczyć odpowiedzi

Pytanie 117

Etiologia określonych typów chłoniaków strefy brzeżnej jest ściśle związana ze stanem zapalnym najczęściej pochodzenia infekcyjnego. Wskaż czynniki infekcyjne powiązane z określonymi chłoniakami strefy brzeżnej: 1) Helicobacter pylori - chłoniak MALT żołądka, 2) Chlamydia psittaci - chłoniak MALT przydatków oka, 3) Borrelia burgdorferi - pozawęzłowe chłoniaki MALT, 4) wirus zapalenia wątroby typu C - chłoniak śledzionowy strefy brzeżnej, 5) wirus HIV - węzłowy chłoniak strefy brzeżnej.

Kliknij aby zobaczyć odpowiedzi

Pytanie 118

Wskaż prawdziwe cechy komórek nowotworowych w chłoniaku grudkowym (FL):

Kliknij aby zobaczyć odpowiedzi

Pytanie 119

Wskaż prawdziwe stwierdzenia dotyczące zastosowania leczenia podtrzymującego u chorych na chłoniaka grudkowego (FL): 1) zgodnie z zaleceniami NCCN i ESMO leczenie podtrzymujące rytuksymabem w dawce 375 mg/m² co 2 miesiące przez 2 lata jest zalecane u chorych na FL, którzy uzyskali PR lub CR po immunochemioterapii 1. linii, 2) leczenie podtrzymujące rytuksymabem u chorych, którzy uzyskali PR lub CR po 1. linii immunochemioterapii wpływa na wydłużenie przeżycia całkowitego (OS), 3) na podstawie wyników badania przeprowadzonego przez EORTC leczenie podtrzymujące rytuksymabem w dawce 375 mg co 3 miesiące przez 2 lata jest zalecane u chorych, którzy uzyskali PR lub CR po leczeniu 2. linii, 4) leczenie podtrzymujące rytuksymabem u chorych, którzy uzyskali PR lub CR po 2. linii immunochemioterapii wpływa na wydłużenie PFS, nie ma wpływu na wydłużenie OS, 5) pacjenci, u których doszło do progresji w trakcie leczenia podtrzymującego rytuksymabem po 1. linii, lub w ciągu 6 miesięcy od jego zakończenia mogą nadal odnieść korzyść z leczenia podtrzymującego tym lekiem zastosowanego po 2. linii leczenia.

Kliknij aby zobaczyć odpowiedzi

Pytanie 120

Wskaż prawdziwe stwierdzenia dotyczące zastosowania transplantacji komórek krwiotwórczych u chorych na chłoniaka grudkowego (FL): 1) transplantacja komórek krwiotwórczych (auto- lub allo-HSCT) jest zalecana u chorych z transformacją chłoniaka grudkowego w chłoniaka rozlanego z dużych komórek B (DLBCL), którzy uzyskają odpowiedź na R-chemioterapię, 2) auto-HSCT po leczeniu mieloablacyjnym może być rozważana jako standardowa metoda postępowania konsolidującego w 2 lub 3. remisji u młodych chorych w przypadkach nawrotu wczesnego (< 6 miesięcy) oraz średniego lub wysokiego ryzyka według FLIPI, 3) wykazano, że u chorych z nawrotem FL zastosowanie w 2. linii immunochemioterapii konsolidacji auto-HSCT wydłuża OS, 4) zaleca się auto-HSCT jako konsolidację w pierwszej remisji u chorych z grupy wysokiego ryzyka według FLIPI, ponieważ w badaniach randomizowanych wykazano wpływ tej procedury na wydłużenie OS, 5) u chorych na chłoniaka grudkowego wykazano, że allo-HSCT jest skuteczne u chorych z chemioopornym nawrotem po auto-HSCT, przy czym zalecane jest wykonywanie procedury z mieloablacyjnym kondycjonowaniem.

Kliknij aby zobaczyć odpowiedzi

Egzamin PES / Hematologia / wiosna 2021

U chorego na przewlekłą białaczkę eozynofilową i z obecnością onkogenu ETV6-PDGFRB w leczeniu linii należy zastosować:

W przypadku pacjenta z powtarzającą się hipereozynofilią we krwi obwodowej (≥2 x 109/l) bez cech uszkodzenia narządowego i obecności klonalnych zaburzeń cytogenetycznych postępowaniem z wyboru jest:

Zastosowanie imatynibu u pacjenta z przewlekłą białaczką eozynofilową 1 obecnością onkogenu FIP1L1-PDGFRα umożliwia uzyskanie całkowitej remisji hematologicznej i molekularnej odpowiednio u następującego odsetka chorych:

Najczęstszą przyczyną zgonu u chorych z zespołem hipereozynofilowym jest:

Poliklonalna hipergammaglobulinemia, zwiększone stężenie IgE oraz atopia w wywiadzie są charakterystyczne dla:

Transplantacja allogeniczna u chorego na ostrą białaczkę limfoblastyczną B-komórkową nie jest wskazana, gdy:

Wskazaniem do podania rytuksymabu u pacjenta z ostrą białaczką limfoblastyczną B-komórkową jest ekspresja antygenu CD20 na co najmniej:

W przypadku pacjentki z ostrą białaczką limfoblastyczną B-komórkową rozpoznaną w II trymestrze ciąży należy zaproponować:

U chorego z ostrą białaczką limfoblastyczną, obecnością BCR-ABL oraz zajęciem ośrodkowego układu nerwowego, należy zastosować następujący inhibitor kinazy tyrozynowej:

W przypadku zajęcia ośrodkowego układu nerwowego w przebiegu ostrej białaczki limfoblastycznej należy unikać jednoczasowego podawania leków dokanałowych z: 1) pegylowaną asparaginazą, 2) nelarabiną, 3) dazatynibem, 4) blinatutumabem, 5) inotuzumabem, 6) fludarabiną.

U chorych zakwalifikowanych do transplantacji autologicznych komórek krwiotwórczych do czynników ryzyka niepowodzenia chemomobilizacji komórek krwiotwórczych należą:

W przypadku chemomobilizacji pobranie autologicznych komórek krwiotwórczych z krwi obwodowej metodą leukaferezy rozpoczyna się:

W odniesieniu do cząsteczek układu HLA (Human Leukocyte Antigens, Ludzkie Antygeny Leukocytarne) najmniejszy wpływ na wyniki transplantacji allogenicznych krwiotwórczych komórek macierzystych przypisuje się niezgodności między biorcą a dawcą w zakresie:

W terapii pierwszej linii ostrej choroby przeszczep przeciw gospodarzowi w stopniu 2-4 należy do leczenia inhibitorem kalcyneuryny dołączyć:

U pacjentki lat 48 z ostrą białaczką promielocytową w drugiej remisji hematologicznej (CR2), z niewykrywalnym genem PML/RARα w badaniu molekularnym, dla której wśród członków rodziny dostępny jest jedynie dawca haploidentyczny, w dalszym postępowaniu:

Do czynników, które zwiększają ryzyko wystąpienia choroby przeszczep przeciw gospodarzowi należy płeć dawcy i/lub biorcy, jeśli:

Zakażenie adenowirusem u chorych po transplantacji allogenicznych komórek krwiotwórczych może wywoływać:

W przypadku przeszczepienia choremu z grupą krwi AB Rh-dodatni allogenicznych komórek krwiotwórczych od dawcy z grupą krwi A Rh-dodatni stwierdza się:

U chorego z grupą krwi AB Rh-ujemny we wczesnym okresie po transplantacji allogenicznych komórek krwiotwórczych od dawcy z grupą krwi A Rh-dodatni, przed uzyskaniem rekonstytucji krwiotworzenia należy przetaczać następujące składniki krwi:

Krew pępowinowa jako źródło komórek krwiotwórczych do allogenicznej transplantacji cechuje się w porównaniu ze szpikiem i krwią obwodową:

Zgodnie z obowiązującymi zaleceniami u chorych na chłoniaka grudkowego, w ograniczonym stopniu zaawansowania, bez niekorzystnych czynników prognostycznych w pierwszej kolejności należy zastosować:

U chorych na chłoniaka grudkowego, w IV stopniu wg klasyfikacji Lugano wskazaniem do rozpoczęcia leczenia nie jest:

U chorych z podejrzeniem nawrotu chłoniaka grudkowego:

Leki ukierunkowane molekularnie, zarejestrowane do leczenia chorych na chłoniaka grudkowego to:

Leczenie podtrzymujące z zastosowaniem rytuksymabu u chorych na chłoniaka grudkowego po zakończonej immunochemioterapii pierwszej linii:

Wskaż prawdziwe stwierdzenie dotyczące typu dwunastniczego chłoniaka grudkowego:

Wskaż prawdziwe stwierdzenie dotyczące chłoniaków pozawęzłowych strefy brzeżnej typu MALT:

Wskaż prawdziwe stwierdzenie dotyczące chłoniaka śledzionowego strefy brzeżnej:

Mutacjami charakterystycznymi dla chorych na makroglobulinemię Waldenstroema są:

Zespół Bing-Neel to zajęcie ośrodkowego układu nerwowego w przebiegu:

Do białaczek z dojrzałych limfocytów nie zalicza się:

Zapadalność roczna na przewlekłą białaczkę limfocytową w Europie wynosi:

Najczęstszym objawem przewlekłej białaczki limfocytowej w badaniu przedmiotowym są:

Do ustalenia rozpoznania przewlekłej białaczki limfocytowej wystarczy ocenić następujące antygeny:

Do najczęstszych aberracji cytogenetycznych ocenianych metodą FISH u chorych na przewlekłą białaczkę limfocytową zalicza się:

Przed podaniem leczenia u chorego na przewlekłą białaczkę limfocytową bez obecności del(17p) w badaniu FISH należy wykonać badanie mutacji TP53, ponieważ:

Ryzyko progresji monoklonalnej limfocytozy B-komórkowej (MBL) do przewlekłej białaczki limfocytowej wynosi:

Wskazaniem do zastosowania immunochemioterapii u chorych na przewlekłą białaczkę limfocytową nie jest:

Którego z niżej wymienionych leków nie stosuje się w leczeniu chorych na przewlekłą białaczkę limfocytową?

W leczeniu pierwszej linii u chorych na białaczkę włochatokomórkową rekomenduje się:

Optymalne leczenie pierwszej linii 70-letniego chorego na zaawansowanego chłoniaka z komórek płaszcza (stadium IV), bez znaczących schorzeń współistniejących, obejmuje:

Do kryteriów diagnostycznych limfohistiocytozy hemofagocytowej (HLH) należą niżej wymienione, z wyjątkiem:

W leczeniu chorych na ziarniniaka grzybiastego (mycosis fungoides) w stadiach zaawansowanych III i IV mają zastosowanie następujące leki: 1) interferon alfa, 2) beksaroten, 3) polatuzumab wedotyny, 4) brentuksymab wedotyny, 5) obinutuzumab.

W przypadku chłoniaka rozlanego z dużych komórek B (DLBCL) w ograniczonym stadium klinicznego zaawansowania (bez zmiany masywnej) optymalne leczenie obejmuje:

Chemioterapia wielolekowa, konsolidacja remisji z zastosowaniem wysokodawkowej chemioterapii z autotransplantacją komórek krwiotwórczych są wskazane w pierwszej linii leczenia chorych na następujące chłoniaki z limfocytów T z wyjątkiem:

Szczepienie przeciw COVID-19 z zastosowaniem szczepionki zawierającej mRNA u chorego po allotransplantacji komórek krwiotwórczych z powodu ostrej białaczki limfoblastycznej przy nieobecności choroby graft-versus-host:

Zespół mielodysplastyczny z obecnością pierścieniowatych sideroblastów można rozpoznać, gdy:

W leczeniu pierwszej linii objawowej niedokrwistości u chorych na zespoły mielodysplastyczne niższego ryzyka można zastosować:

Wskaż fałszywe stwierdzenie dotyczące zespołów mielodysplastycznych (MDS):

U 30-letniej ciężarnej w 20. tygodniu ciąży stwierdzono pancytopenię. W wyniku przeprowadzonej diagnostyki stwierdzono ostrą białaczkę szpikową, niesklasyfikowaną: AML NOS, 46 XX, FLT3-ITD(+), NPMI(+). Jakie postępowanie należy zaproponować pacjentce?

Jakie w świetle aktualnych wytycznych będzie optymalne leczenie ostrej białaczki szpikowej pośredniego ryzyka cytogenetyczno-molekularnego wg ELN 2017 u 60-letniego chorego z indeksem chorób towarzyszących HCT-CI 2, ECOG 1?

Wskaż, w którym przypadku można rozpoznać całkowitą remisję u chorego na ostrą białaczkę szpikową:

Wskaż leczenie indukujące pierwszej linii stosowane u chorych na ostrą białaczkę limfoblastyczną:

W przypadku chorego lat 50 z rozpoznaną ostrą białaczką limfoblastyczną B-komórkową Ph (+), ECOG=1 HCT-Cl-0 rekomenduje się w leczeniu T linii:

Wskaż fałszywe stwierdzenie dotyczące monitorowania choroby resztkowej (MRD) u chorych na ostrą białaczkę limfoblastyczną Ph(-):

Wskaż prawdziwe stwierdzenie dotyczące niedoborów odporności:

W celu rozpoznania niedoboru odporności z przewagą defektu komórek fagocytujących niezbędne są badania:

Wtórny niedobór odporności z przewagą niedoboru immunoglobulin może się pojawić po zastosowaniu następujących leków, z wyjątkiem:

W leczeniu wtórnej limfohistiocytozy hemofagocytowej (HLH) stosuje się następujące opcje terapeutyczne, z wyjątkiem:

Wskaż prawdziwe stwierdzenie dotyczące szczepień u pacjentów po transplantacji krwiotwórczych komórek macierzystych:

Wskaż fałszywe stwierdzenie dotyczące niedokrwistości megaloblastycznej z niedoboru witaminy B12 w chorobie Addisona-Biermera:

Surowicze stężenie rozpuszczalnego receptora dla transferyny (sTfR) może być podwyższone: 1) w niedoborze żelaza jeszcze przed ujawnieniem się niedokrwistości, 2) w przewlekłej hemolizie, 3) po ostrym, masywnym krwotoku, 4) w czystej aplazji czerwonokrwinkowej.

Wskaż prawdziwe stwierdzenie dotyczące niedokrwistości autoimmunohemolitycznej z przeciwciałami typu zimnego:

W leczeniu plamicy zakrzepowej małopłytkowej (TTP) o typowym przebiegu nie ma zastosowania:

Wskaż fałszywe stwierdzenie dotyczące wrodzonej plamicy zakrzepowej małopłytkowej (zespół Upshawa-Shulmana):

Obniżenie średniej objętości erytrocytów może wystąpić w przebiegu: 1) niedoboru żelaza, 2) niedokrwistości chorób przewlekłych, 3) talasemii, 4) wrodzonej niedokrwistości sideroblastycznej.

Wskaż fałszywe stwierdzenie dotyczące sferocytozy wrodzonej:

Wskaż prawdziwe stwierdzenie dotyczące nocnej napadowej hemoglobinurii:

Oporna na leczenie żelazem niedokrwistość sideropeniczna (iron-refractory iron deficiency anemia, IRIDA) jest spowodowana:

Do rozpoznania bardzo ciężkiej niedokrwistości aplastycznej (VSAA) wymagane jest:

Badaniami zalecanymi przy rozpoznaniu przewlekłej białaczki szpikowej są:

Według kryteriów WHO fazę akceleracji przewlekłej białaczki szpikowej rozpoznaje się u pacjenta:

Za niepowodzenie leczenia przewlekłej białaczki szpikowej uznaje się sytuacje, gdy pacjent leczony imatynibem:

U pacjenta z przewlekłą białaczką szpikową ze stwierdzoną mutacją V299L, bez reakcji na leczenie imatynibem w dawce 400 mg/dobę, należy zastosować:

Według ELN 2020 optymalne warunki do odstawienia TKI spełnia pacjent z przewlekłą białaczką szpikową:

Pacjent z przewlekłą białaczką szpikową ze współistniejącym zarostowym zapaleniem tętnic kończyn dolnych, leczony imatynibem w standardowej dawce, po pół roku leczenia w kontrolnym badaniu molekularnym uzyskał ilość transkryptu BCR-ABL1 20%. W takiej sytuacji należy:

Chłoniak o wysokiej złośliwości z komórek B z rearanżacjami MYC, BCL2 lub BCL6 (High grade B-cell lymphoma with MYC and BCL2 and/or BCL6 rearrangements):

Cechą charakterystyczną śledzionowego chłoniaka strefy brzeżnej nie jest:

Z opisów histopatologicznych immunohistochemicznych charakteryzuje się chłoniak limfoplazmocytowy według klasyfikacji WHO:

U chorego na przewlekłą białaczkę eozynofilową i z obecnością onkogenu ETV₆-PDGFR_B w leczeniu linii należy zastosować:

W przypadku pacjenta z powtarzającą się hipereozynofilią we krwi obwodowej (≥2 x 10⁹/l) bez cech uszkodzenia narządowego i obecności klonalnych zaburzeń cytogenetycznych postępowaniem z wyboru jest:

U pacjentki lat 48 z ostrą białaczką promielocytową w drugiej remisji hematologicznej (CR₂), z niewykrywalnym genem PML/RARα w badaniu molekularnym, dla której wśród członków rodziny dostępny jest jedynie dawca haploidentyczny, w dalszym postępowaniu:

Wskaż fałszywe stwierdzenie dotyczące niedokrwistości megaloblastycznej z niedoboru witaminy B₁₂ w chorobie Addisona-Biermera:

Pacjent z przewlekłą białaczką szpikową ze współistniejącym zarostowym zapaleniem tętnic kończyn dolnych, leczony imatynibem w standardowej dawce, po pół roku leczenia w kontrolnym badaniu molekularnym uzyskał ilość transkryptu BCR-ABL₁ 20%. W takiej sytuacji należy:

U 63-letniej kobiety z 6-miesięczną historią niedokrwistości makrocytarnej, nadpłytkowością (500 x 10²/l) i 1% blastów w mielogramie, w trepanobiopsji stwierdza się liczne małe megakariocyty z hipolobulacją jąder. Które z poniższych rozpoznań wydaje się najbardziej prawdopodobne?