Egzamin PES / Hematologia / jesień 2020

Które ze stwierdzeń dotyczących radioterapii chorych na chłoniaka grudkowego jest prawdziwe?

Najczęstszym zaburzeniem cytogenetycznym u chorych na chłoniaka grudkowego jest:

Wskaz prawidłowe stwierdzenie dotyczące chłoniaków tkanki limfoidalnej błony śluzowej (MALT):

Najczęstszym rodzajem chłoniaków strefy brzeżnej jest:

Najczęstszą lokalizacją chłoniaków strefy brzeżnej MALT jest:

Które z kryteriów nie należy do wskazań do rozpoczęcia leczenia u chorych na chłoniaka grudkowego?

65-letni chory na chłoniaka grudkowego w czasie diagnostyki miał wykona- ne badanie TK ujawniające: 1) splenomegalię 14cm, 2) obecność 4 grup węzło- wych po obu stronach przepony o wielkości do 25mm, 3) wyniki morfologii: WBC 10,3 G/L, LIMF 4,8 G/L, GRAN 3,3 GL, Hgb 11g/dL i PLT 102 G/L; 4) LDH w granicach normy; 5) brak objawów ogólnych. Na podstawie tych danych można określić:

Obinutuzumab jest nowym przeciwciałem monoklonalnym anty-CD20 zarejestrowanym min.: do leczenia chorych na chłoniaka grudkowego. W jakich sposób można stosować obinutuzumab?

U 65-letniego chorego na DLBCL NOS w dobrym stanie ogólnym, z aktyw- nością LDH w granicach normy, z niewielkim zajęciem szpiku, ale z zajęciem nadnercza szacowane ryzyko progresji chłoniaka w centralnym układzie nerwowym wynosi:

Które z poniższych twierdzeń jest prawdziwe dla tzw. 'double hit lymphoma'? 1) rokowanie w tym chłoniaku jest gorsze niż innych podtypów chłoniaków o wysokiej złośliwości; 2) stanowi około 5% chłoniaka DLBCl; 3) częściej występuje w podtypie komórki B spoza ośrodka rozmnażania; 4) wymaga stwierdzenia obecności rearanżacji genu myc oraz rearanzacji genu bcl-2 lub bcl-6; 5) często występuje zajęcie szpiku. Prawidłowa odpowiedź to:

Które z poniższych twierdzeń jest prawdziwe dla chłoniaka Burkitta? 1) wywodzi się z dojrzałych obwodowych limfocytów B z ośrodków rozmnażania; 2) translokacja onkogenu MYC jest swoista i stanowi wiodące zaburzenie genetyczne; 3) u większości chorych na postać sporadyczną w chwili rozpoznania występuje masywna zmiana w twarzoczaszce; 4) często występuje cechy samoistnego zespołu lizy guza; 5) wynik oznaczenia krańcowej transferazy dezoksynukleotydylowej jest dodatni. Prawidłowa odpowiedź to:

Które z poniższych twierdzeń jest prawdziwe dla chłoniaka angioimmunoblastycznego? 1) klinicznie charakteryzuje się występowaniem hepatosplenomegalii oraz poliklonalnej hipergammaglobulinemii; 2) rozpoznanie chłoniaka często poprzedza występowanie zmian rumieniowatych skóry i wysięki w jamach ciała; 3) limfadenopatia występuje bardzo rzadko; 4) nowotworowe komórki T wykazują ekspresję antygenów pan T (CD3, CD2, CD5) oraz zwykle CD4 i CD123; 5) częste zaburzenia cytogenetyczne dotycząca chromosomu 3 i 5 (trisomia). Prawidłowa odpowiedź to:

Które z poniższych twierdzeń jest prawdziwe dla chłoniaka anaplastycznego z dużych komórek (ALCL)? 1) u wszystkich chorych stwierdza się ekspresję białka ALK; 2) ekspresja białka ALK wynika z translokacji t(2;5); 3) ekspresja CD30 dzieli chłoniaki ALCL na dwie główne grupy CD30(+) i CD30(-); 4) dołączenie etopozydu do schematu CHOP wydłuża przeżycie wolne od progresji (PFS); 5) wszystkim chorym ALCL po uzyskaniu remisji zaleca się konsolidację za pomocą autologicznej transplantacji komórek układu krwiotwórczego. Prawidłowa odpowiedź to:

Które z poniższych twierdzeń jest prawdziwe dla chłoniaka z dużych komórek B? 1) leczenie podtrzymujące obinutzumabem po zakończeniu pierwszej linii 1 raz na 2 miesiące do czasu progresji poprawia wyniki leczenia starszych chorych; 2) konsolidację leczenia za pomocą autologicznej transplantacji komórek krwiotwórczych należy wykonać u wszystkich młodszych chorych z wysokim wskaźnikiem IPI w momencie rozpoznania; 3) chłoniaki DLBCL CD20(-) z definicji nie istnieją; 4) ekspresja CD5 na komórkach chłoniaka DLBCL poprawia rokowanie; 5) chłoniak DLBCL typu kończynowego rokuje dobrze i nie wymaga zastosowania systemowej chemioterapii. Prawidłowa odpowiedź to:

Które z poniższej wymienionych badań wykonywanych w ocenie chorego na chłoniaka Burkitta i ocenie stopnia zaawansowania choroby nie jest niezbędne do decyzji o rozpoczęciu leczenia?

W przypadku wznowy chłoniaka anaplastycznego w leczeniu należy rozważyć zastosowanie każdego z poniższych sposobów postępowania (samodzielnie lub w skojarzeniu), za wyjątkiem:

Które z poniższych twierdzeń jest prawdziwe dla chłoniaka ośrodkowego układu nerwowego? 1) w 90% przypadków mają obraz morfologiczny chłoniaka DLBCL; 2) często wykazuje ekspresje BCL-2; 3) często ma podtyp GCB; 4) zawsze wymaga zastosowania radioterapii w leczeniu; 5) autologiczna transplantacja komórek układu krwiotwórczego nie jest zalecana w leczeniu tego typu chłoniaków. Prawidłowa odpowiedź to:

Autologiczne limfocyty T z chimerowym receptorem antygenowym anty-CD19 są dopuszczone do leczenia w następujących wskazaniach: 1) szpiczak plazmocytowy oporny na inhibitory proteasomu; 2) ostra białaczka limfoblastyczna u pacjentów w wieku do 25 roku życia w drugim lub dalszym nawrocie; 3) chłoniak pierwotny śródpiersia z dużych komórek B po dwóch lub więcej liniach leczenia; 4) chłoniak Burkitta po dwóch lub więcej liniach leczenia; 5) chłoniak grudkowy we wczesnej progresji po leczeniu do 24 miesięcy od rozpoznania choroby. Prawidłowa odpowiedź to:

Profilaktyka zajęcia ośrodkowego układu nerwowego u chorych na chłoniaka rozlanego z dużych komórek B o podwyższonym ryzyku powinna obejmować:

Leczenie podtrzymujące/konsolidujące po uzyskaniu remisji choroby jest wskazane w następujących sytuacjach klinicznych: 1) po leczeniu pierwszej linii chorych na chłoniaka grudkowego; 2) po leczeniu pierwszej linii chorych na przewlekłą białaczkę limfocytową; 3) po leczeniu pierwszej linii chorych na chłoniaka z komórek płaszcza; 4) po leczeniu pierwszej linii chorych na chłoniaka Hodgkina; 5) po przeszczepieniu autologicznych komórek krwiotwórczych (auto-HSCT) z powodu nawrotu chłoniaka Hodgkina u chorych wysokiego ryzyka niepowodzenia auto-HSCT. Prawidłowa odpowiedź to:

Wskaż twierdzenie nieprawidłowe dotyczące transplantacji komórek krwiotwórczych od dawcy haploidentycznego:

Objawy kliniczne najmniej typowe dla przewlekłej choroby przeszczep przeciwko gospodarzowi to:

Bezwzględnym przeciwskazaniem do autoHSCT w szpiczaku plazmocytowym jest:

Przeszczepianie allogenicznych komórek krwiotwórczych jest obecnie procedurą standardową w następujących wskazaniach: 1) chłoniak strefy płaszcza w pierwszej remisji; 2) chłoniak Hodgkina w nawrocie opornym na chemioterapię; 3) szpiczak plazmocytowy o wysokim ryzyku cytogenetycznym; 4) nocna napadowa hemoglobinuria niezależnie od obrazu histologicznego szpiku; 5) przewlekła białaczka szpikowa w fazie przyspieszonej; 6) przewlekła białaczka limfocytowa oporna na ibrutinib i wenetoklaks. Prawidłowa odpowiedź to:

Najczęściej stosowana w Europie profilaktyka GvHD po alloHSCT z kondycjonowaniem mieloablacyjnym:

Ambulatoryjne monitorowanie chorego po alloHSCT we wczesnym okresie poprzeszczepowym każdorazowo powinno obejmować: 1) stężenie inhibitora kalcyneuryny; 2) przeciwciała antyCMV; 3) chimeryzm poprzeszczepowy; 4) badanie immunofenotypowe choroby resztkowej; 5) antygeny grzybicze; 6) pomiar ciśnienia tętniczego. Prawidłowa odpowiedź to:

Profilaktyka infekcji wirusem CMV po alloHSCT powinna obejmować:

Które twierdzenie odnośnie dawstwa komórek krwiotwórczych z krwi obwodowej jest nieprawidłowe?

Większa niezgodność grup krwi między dawcą a biorcą komórek krwiotwórczych ma miejsce w następującej konfiguracji:

U którego z poniższych chorych należy zastosować heparynę drobnocząsteczkową w ramach profilaktyki zakrzepicy żylnej?

Który z leków przeciwkrzepliwych nie powinien być stosowany u kobiet karmiących piersią?

U którego chorego rozpoznanie małopłytkowości wywołanej przez heparynę (HIT) jest najmniej prawdopodobne?

Który stan jest uważany w Europie za przeciwwskazanie do stosowania rywaroksabanu, apiksabanu i dabigatranu?

Który z leków znacznie osłabia działanie przeciwkrzepliwe warfaryny powodując niskie poziomy INR po włączeniu go do leczenia?

Jak długo należy stosować antykoagulację u 57-letniego dotąd zdrowego pacjenta, który rozwinął pierwszy raz w życiu zakrzepicę żyły podkolanowej lewej i żył podudzia lewego po 10 dniach od operacji usunięcia wyrostka robaczkowego (bez tromboprofilaktyki pooperacyjnej)?

Która opcja odstawiania leku przeciwkrzepliwego u chorego jest poprawna?

U otyłego, 50-letniego pacjenta po długiej podróży samochodem w ciągu 3 dni pojawił się obrzęk lewego podudzia z tkliwością i poszerzeniem żył powierz- chownych. Jakie podstawowe badanie diagnostyczne należy wykonać u tego pacjenta, aby potwierdzić podejrzenie zakrzepicy żylnej?

U 60-letniego chorego z rozpoznaną przed miesiącem zakrzepicą żył głębokich (dotąd leczona enoksapryną) i klirensem kreatyniny 40 ml/min od 5 lat z powodu wieloletniej cukrzycy zaplanowano doustne leczenie przeciwkrzepliwe. Które dawkowanie jest niewłaściwe w tej sytuacji klinicznej?

Który czynnik nie uważa się obecnie za czynnik ryzyka rozwoju żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej?

Zakończenie leczenia inhibitorem kinazy tyrozynowej można rozważyć u chorych na przewlekłą białaczkę szpikową, którzy uzyskali w przebiegu leczenia:

Bosutynib jest nieskuteczny w leczeniu przewlekłej białaczki szpikowej w przypadku wykrywanej mutacji domeny ABL:

Inhibitorem kinaz tyrozynowych, który nie posiada rejestracji w leczeniu kryzy blastycznej przewlekłej białaczki szpikowej jest:

W Europie najczęstszym rodzajem białaczki u dorosłych jest:

Przeprowadzenie allogenicznej transplantacji komórek hemopoetycznych (allo-HCT) zaleca się u wszystkich chorych na przewlekłą białaczkę szpikową w fazie przewlekłej kwalifikujących się do tej procedury:

U 45-letniego mężczyzny chorego na ostrą białaczkę limfoblastyczną z obecnością BCR-ABL1 stwierdzono zajęcie ośrodkowego układu nerwowego w 3 tygodniu leczenia indukującego. Pacjent nie choruje na inne istotne schorzenia współistniejące. Prawidłowym postępowaniem będzie:

U pacjenta z powiększeniem śledziony, obwodowych i śródpiersiowych węzłów chłonnych, w krwi obwodowej występuje hyperlimfocytoza, hemoglobina i liczba płytek krwi są poniżej dolnej granicy normy. W mielogramie stwierdzono obecność 27% limfoblastów z linii T a w badaniu immunofenotypowym, że są to komórki o fenotypie: Tdt+, CD2-, CD5-, sCD3-, CD1a-. Prawidłowym rozpoznaniem będzie:

W ostrej białaczce limfoblastycznej B komórkowej po leczeniu indukują- cym wg PALG ALL-6 dla chorych poniżej 40 roku życia, stwierdzenie całkowitej remisji hematologicznej z obecnością MRD powyżej 0,1% jest wskazaniem do:

W ostrej białaczce limfoblastycznej B komórkowej obecnie w profilaktyce zmian ośrodkowego układu nerwowego (OUN) z wyboru stosuje się:

U pacjenta z ostrą białaczką limfoblastyczną z cechami remisji hematolo- gicznej podczas leczenia, ocena MRD po fazie indukcji i konsolidacji nie jest niezbędna dla:

U chorego, który został skierowany do diagnostyki po stwierdzeniu nieprawidłowości w morfologii krwi: niedokrwistość normocytarna - HGB 8,9 g/dl, małopłytkowość 25G/l, leukocytoza 80G/l, w rozmazie krwi ocenionym w mikro- skopie stwierdzono, że 80% komórek stanowią komórki blastyczne o morfologii atypowych limfocytów, limfoblastów. W badaniu fizykalnym nie stwierdzono powiększenia obwodowych węzłów chłonnych, dolny biegun śledziony nie wystawał spod łuku żebrowego. Wysunięto podejrzenie ostrej białaczki limfoblas- tycznej. Należy zaplanować niezbędne uzupełniające badania diagnostyczne, za wyjątkiem:

W ostrej białaczce limfoblastycznej z obecnością BCR-ABL1 w leczeniu pierwszej linii inhibitor kinazy tyrozynowej należy stosować:

W ostrej białaczce limfoblastycznej do leczenia allogeniczną transplan- tacją szpiku zgodnie z obecnymi zaleceniami nie należy standardowo kwalifikować chorych:

W ostrej białaczce limfoblastycznej z obecnością BCR-ABL po allogenicznej transplantacji szpiku u chorego należy:

Podstawę prawną działania służby krwi i krwiolecznictwa w Polsce stanowi:

Z możliwością jakich niepożądanych reakcji u dawcy należy liczyć się w przypadku donacji komórek macierzystych z krwi obwodowej metodą aferezy po stymulacji G-CSF? 1) bóle kostno-mięśniowe; 2) gorączka; 3) reakcje alergiczne; 4) hipokalcemia; 5) reakcja wazowagalna. Prawidłowa odpowiedź to:

Krioprecypitat może znaleźć zastosowanie w przypadku stwierdzenia u pacjenta:

Z wystąpieniem jakiej niepożądanej reakcji należy liczyć się szczególnie u chorych otrzymujących wielokrotne przetoczenia KKCz z powodu przewlekłej niedokrwistości?

Wskazaniem do wykonywania krwioupustu nie jest:

Która z wymienionych jednostek jest nowotworem mielodysplastyczno- mieloproliferacyjnym według klasyfikacji WHO?

W którym z poniżej wymienionych białaczek/chłoniaków najczęściej występuje mutacja MYD88 L265P?

Które z poniższych stwierdzeń jest prawdziwe dla układowej mastocytozy (SM, systemic mastocytosis)?

Zgodnie z klasyfikacją WHO rozpoznanie chłoniaka rozlanego z dużych komórek B (DLBCL, diffuse large B-cell lymphoma) wymaga oceny:

Najbardziej pomocnym barwieniem imunohistochemicznym w diagnostyce różnicowej chłoniaka anaplastycznego z dużych komórek ALK-ujemnego i klasycznego chłoniaka Hodgkina jest:

U pacjentów z pierwotnym niedoborem odporności może wystąpić: 1) niedokrwistość Addisona-Biermera; 2) niedokrwistość autoimmunohemolityczna; 3) tendencje do częstych i ciężkich infekcji; 4) częste występowanie chorób limfoproliferacyjnych; 5) częste występowanie nowotworów mieloproliferacyjnych. Prawidłowa odpowiedź to:

Pierwotne niedobory odporności to choroby w których:

Przyczyny prowadzące do rozwoju wtórnych niedoborów odporności to: 1) przewlekła białaczka limfocytowa; 2) zakażenie wirusem HIV; 3) radioterapia nowotworów; 4) cukrzyca; 5) leczenie nowotworów chemioterapią; 6) leczenie nowotworów immunochemioterapią; 7) brak śledziony. Prawidłowa odpowiedź to:

Wtórny niedobór odporności z przewagą defektu komórek fagocytujących występuje w przebiegu:

Wskazania do terapii substytucyjnej immunoglobulinami to:

Hiposplenizm to znaczna dysfunkcja śledziony. Może być spowodowany przez: 1) zakrzepicę żył śledzionowych; 2) brak świeżych warzyw i owoców w diecie; 3) chorobę przeszczep przeciw gospodarzowi (GvH); 4) amyloidozę; 5) choroby układowe tkanki łącznej; 6) niedokrwistość z niedoboru żelaza. Prawidłowa odpowiedź to:

Wskaż prawdziwe stwierdzenie dotyczące szczepień u pacjentów hematologicznych:

Objawy występujące u chorego z wrodzoną niedokrwistością mikrosferocytową wynikają z:

U pacjenta po usunięciu śledziony zalecane postępowanie to: 1) profilaktyka infekcji P. jiroveci kotrimoksazolem; 2) szczepienia przeciw drobnoustrojom otoczkowym w wybranych przypadkach; 3) szczepienia przeciw drobnoustrojom otoczkowym u wszystkich chorych; 4) bezterminowa profilaktyka antybiotykowa; 5) profilaktyka przeciwgrzybicza; 6) profilaktyka przeciw bakteriom G ujemnym fluorochinolonem; 7) stan po splenektomii to przeciwwskazanie bezwzględne do przeprowadzania szczepień. Prawidłowa odpowiedź to:

Pacjent lat 30 trafił do izby przyjęć z powodu bólów brzucha, które utrzymywały się od kilku godzin. W wykonanych badaniach stwierdzono Hb 6,5 g/dl, RBC 1,9x103 G/L, MCV 105 fl, WBC 5 G/L, segm 70%, limfocytów 25%, monocytów 5%, PLT 250 G/L, bilirubina 5,9 mg/dl, bilirubina pośrednia 5,0 mg/dl, LDH 2200 U/L, wysoki odsetek retikulocytów. Bezpośredni i pośredni test antyglobulinowy był ujemny. Najbardziej prawdopodobne rozpoznanie to:

Jakie jest prawidłowe postępowanie u pacjenta chorego na przewlekłą białaczkę limfocytową, u którego planowane jest zastosowanie rytuksymabu, a u którego wykazano przeciwciała p/HBc, natomiast nie wykazano serologicznie HBsAg?

Zespół Richtera polega na transformacji przewlekłej białaczki limfocytowej w:

Uznanym wskazaniem do zastosowania schematu rytuksymab- cyklofosfamid-adriblastyna-winkrystyna (R-CHOP) u pacjentów chorych na przewlekłą białaczkę limfocytową jest:

Wskaż fałszywe stwierdzenie dotyczące mutacji genów NOTCH1, SF3B1 i BIRC3 w przewlekłej białaczce limfocytowej:

Wskaż prawdziwe stwierdzenia dotyczące szczepień ochronnych w przewlekłej białaczce limfocytowej: 1) szczepienia przeciwko grypie i pneumokokom powinny być zaproponowane wszystkim dotychczas nieleczonym pacjentom, u których nie ma aktualnie potrzeby rozpoczynania chemioterapii; 2) przeciwwskazane są szczepienia szczepionkami żywymi atenuowanymi; 3) odstęp czasu od zakończenia leczenia zawierającego rytuksymab do zaszczepienia musi wynosić co najmniej 2 miesiące; 4) z uwagi na ryzyko niedostatecznej odpowiedzi na szczepienie, należy je proponować tylko pacjentom z udokumentowaną podwyższoną zapadalnością na infekcje dróg oddechowych. Prawidłowa odpowiedź to:

Rytuksymab ma zastosowanie w leczeniu białaczki włochatokomórkowej w następujących sytuacjach: 1) w leczeniu pierwszej linii postaci klasycznej choroby; 2) w nawrocie postaci klasycznej choroby po remisji trwającej co najmniej 24 miesiące i krócej niż 60 miesięcy; 3) w nawrocie postaci klasycznej choroby po remisji trwającej co najmniej 5 lat; 4) w leczeniu pierwszej linii wariantu choroby. Prawidłowa odpowiedź to:

Wskaż fałszywe stwierdzenie dotyczące schematu kojarzącego fludarabinę z cyklofosfamidem i rytuksymabem (FC-R) w leczeniu przewlekłej białaczki limfocytowej:

Wskaż fałszywe stwierdzenie dotyczące gammapatii monoklonalnej:

Oznaczanie którego z antygenów powierzchniowych może być pomocne w cytofluorometrycznym różnicowaniu plazmocytów nowotworowych od prawidłowych? 1) łańcuchy lekkie kappa i lambda; 2) CD19; 3) CD56; 4) CD38; 5) CD138. Prawidłowa odpowiedź to:

Wskaż prawdziwe stwierdzenie dotyczące gammapatii monoklonalnej o znaczeniu nerkowym (MGRS):

U pacjentki z czerwienicą prawdziwą JAK2 dodatnią, leczoną dotychczas hydroksymocznikiem, która planuje zajść w ciążę należy:

38-letnia pacjentka z czerwienicą prawdziwą JAK2 dodatnią oraz wywiadem poronienia w 9. tygodniu w poprzedniej ciąży powinna:

55-letni pacjent z czerwienicą prawdziwą leczony hydroksymocznikiem, u którego obserwuje się masywne owrzodzenia podudzi. W tym przypadku należy:

70-letniego pacjenta z nadpłytkowością samoistną, JAK-2 dodatnią, bez wywiadu zakrzepicy, powinniśmy zakwalifikować do:

W przypadku pierwotnego włóknienia szpiku (PMF) allogeniczną trans- plantację macierzystych komórek krwiotwórczych (allo-HCT) należy rozważyć:

72-letni pacjent z pierwotnym włóknieniem szpiku (PMF), z niedokrwistością Hb 9 g/dl i Wbc 28 tys/mm3, schudł w ciągu roku 9 kg (wyjściowa masa ciała 70 kg) i skarży się na zlewne poty. Dodatkowo w badaniu przedmioto- wym wyczuwalna splenomegalia (9 cm poniżej lewego łuku żebrowego). W tej sytuacji należy:

65-letni pacjent z rozpoznaniem czerwienicy prawdziwej, z utrzymującą się liczbą płytek >1,5 mln/mm3 i leukocytozą na poziomie 20 tys/mm3, bez wywiadu zakrzepowo-zatorowego, wymaga:

U 30-letniej ciężarnej z czerwienicą prawdziwą JAK2 dodatnią zaleca się:

U pacjenta z czerwienicą wtórną i Ht ok. 60% powinniśmy:

Postępowanie u 40-letniego pacjenta z nadpłytkowością samoistną JAK2 ujemną, bez wywiadu żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej, ale skarżącego się na parestezje dystalnych części kończyn (akroparestezje), powinno obejmować:

U pacjentki skierowanej do diagnostyki układu krzepnięcia (po porodzie powikłanym krwotokiem o nieustalonej przyczynie miejscowej; w wywiadzie dodatkowo krwawienie z nosa, krwotoczne miesiączki) stwierdzono przedłużenie czasu okluzji PFA-100. W diagnostyce różnicowej należy uwzględnić:

Jakich odchyleń w badaniach układu krzepnięcia można się spodziewać w przebiegu zaawansowanej marskości wątroby?

Wskaż fałszywe stwierdzenie dotyczące przewlekłego zespołu wykrzepiania śródnaczyniowego (DIC):

Czynnik XIII krzepnięcia można substytuować przy pomocy:

Nabyte zaburzenia czynności płytek krwi (nabyte trombocytopatie) mogą towarzyszyć wszystkim wymienionym stanom, z wyjątkiem:

W leczeniu krwawień występujących w przebiegu nabytej hemofilii A nie stosuje się:

Plamicę zakrzepową małopłytkową można podejrzewać, gdy stwierdza się:

Płytkowy typ choroby von Willebranda to:

Choroba von Willebranda jest dziedziczona:

Emicizumab to:

Kariotyp monosomalny charakteryzuje grupę chorych na ostrą białaczkę szpikową o szczególnie złym rokowaniu. W którym z poniższych nie można rozpoznać kariotypu monosomalnego?

Leczenie poremisyjne u dorosłych poniżej 60 r.ż. chorych na ostrą białaczkę szpikową różni się w zależności od stopnia ryzyka nawrotu. U którego chorego brak jest bezwzględnych wskazań do przeprowadzenia allo-HSCT w pierwszej całkowitej remisji?

Do czynników predykcyjnych odpowiedzi na leczenie immunosupresyjne w MDS nie należy:

Wskaż prawdziwe stwierdzenia: 1) promielocyty w ostrej białaczce promielocytowej (APL) charakteryzują się brakiem lub niską ekspresją HLA-DR; 2) w ostrej białaczce o mieszanym fenotypie (MPAL) osiąga się wyższy odsetek całkowitych remisji, stosując protokoły leczenia dla ALL niż dla AML; 3) obecna MRD po leczeniu konsolidującym w pierwszej całkowitej remisji u chorych z grupy korzystnego rokowania nie stanowi wskazania do kwalifikacji do alloHSCT; 4) chorzy z prawidłowym kariotypem i mutacją NPM1 z niskim indeksem FLT3-ITD. są kwalifikowani do grupy korzystnego ryzyka AML; 5) udowodniono, że w leczeniu AML z mutacjami FLT3 midostauryna wykazuje skuteczność w monoterapii; 6) gemtuzumab z ozogamycyną jest skuteczną opcją terapeutyczną w grupie chorych korzystnego i pośredniego AML z ekspresją CD33. Prawidłowa odpowiedź to:

W leczeniu postaci MDS 5q- stosuje się:

Do grupy AML o niekorzystnym rokowaniu nie zalicza się pacjentów z:

Wskaż prawdziwe stwierdzenie dotyczące leków hipometylujących w leczeniu zespołów mielodysplastycznych:

Termin 'stan morfologicznie wolny od białaczki' wg kryteriów odpowiedzi na leczenie w ostrych białaczkach szpikowych oznacza:

Do typowych cech dyserytroezy w zespołach mielodysplastycznych nie należą:

Przeszczepienie allogenicznych komórek krwiotwórczych u pacjentów z MDS zalecane jest: 1) wyłącznie u chorych z grupy wysokiego ryzyka; 2) u chorych z grupy ryzyka pośredniego 2; 3) u chorych z grupy ryzyka pośredniego 1; 4) u chorych z grupy ryzyka pośredniego 1 ze zwiększonym odsetkiem mieloblastów; 5) nie zaleca się allo-HSCT u pacjentów z MDS. Prawidłowa odpowiedź to:

Cytogenetycznymi czynnikami niekorzystnego rokowania w AML są: 1) inv(16); 2) t(15;17); 3) t(3;3); 4) -5/del(5q); 5) t(9;11). Prawidłowa odpowiedź to:

Wskaż prawdziwe stwierdzenie dotyczące hemofilii A:

Wskaż zmiany w badaniach laboratoryjnych w przebiegu zagrażającego życiu zespołu rozpadu nowotworu (tumor lysis syndrome, TLS):

W leczeniu zakrzepowej plamicy małopłytkowej (thrombotic thrombocytopenic purpura, TTP) czyli mikroangiopatii zakrzepowej z małopłytkowością zaleca się:

Wskaż prawdziwe stwierdzenie dotyczące nadpłytkowości samoistnej zaliczanej do nowotworów mieloproliferacyjnych:

U 45-letniej kobiety z rakiem piersi od 3 tygodni występuje bladość, osłabienie, pękanie kącików ust. W badaniach laboratoryjnych stwierdzono: Hb 9 g/dl, krwinki czerwone 3,2 T/l, MCV 68 fl, krwinki białe 5,0 G/l, płytki krwi 500,0 G/l. Wskaż badanie pomocne w dalszej diagnostyce:

Wskaż prawdziwe stwierdzenia dotyczące zastosowania hydroksymocznika u chorych z nadpłytkowością samoistną: 1) początkowa dawka hydroksymocznika wynosi zazwyczaj 500-1000 mg/dobę; 2) hydroksymocznik nie powinien być stosowany w ciąży; 3) hydroksymocznik może być podawany w czasie 3 miesięcy przed planowaną ciążą; 4) u około 10 % leczonych hydroksymocznikiem pojawia się owrzodzenie podudzi; 5) w przypadku pojawienia się owrzodzenia podudzi należy zmniejszyć dawkę hydroksymocznika o połowę i zastosować leczenie miejscowe. Prawidłowa odpowiedź to: