Wyszukaj egzamin lub pytanie ...
Egzamin PES / Hematologia / jesień 2013
120 pytań
Pytanie 1
Izolowany wzrost stężenia dimeru D we krwi zawsze uprawnia do rozpoznania DIC (1) i automatycznie stanowi wskazanie do rozpoczęcia leczenia (2).
Kliknij aby zobaczyć odpowiedzi
Pytanie 2
Cechą charakterystyczną choroby von Willebranda typu 3 jest:
Kliknij aby zobaczyć odpowiedzi
Pytanie 3
U pacjentów z chorobą von Willebranda stwierdza się:
Kliknij aby zobaczyć odpowiedzi
Pytanie 4
U kobiety ciężarnej z wywiadem skazy krwotocznej - podejrzenie choroby von Willebranda stwierdzono: aktywność czynnika VIII 66%, aktywność czynnika von Willebranda 60%. Uzyskane wyniki pozwalają wykluczyć chorobę von Willebranda u pacjentki (1), ponieważ w ciąży maleje aktywność wyżej wymienionych czynników krzepnięcia(2).
Kliknij aby zobaczyć odpowiedzi
Pytanie 5
Nabyty zespół von Willebranda może wystąpić w wyniku:
Kliknij aby zobaczyć odpowiedzi
Pytanie 6
Wydłużenie czasu częściowej tromboplastyny po aktywacji (APTT), przy prawidłowych wartościach czasu protrombinowego (PT), trombinowego (TT), krwawienia oraz przy prawidłowej liczbie pytek i stężeniu fibrynogenu stwierdza się w przypadku:
1) wrodzonego niedoboru czynnika V;
2) wrodzonego niedoboru czynnika VII;
3) wrodzonego niedoboru czynnika IX;
4) wrodzonego niedoboru czynnika X;
5) wrodzonego niedoboru czynnika XIII;
6) obecności w badanym osoczu antykoagulantu toczniowego;
7) nabytej hemofilii A.
Prawidłowa odpowiedź to:
Kliknij aby zobaczyć odpowiedzi
Pytanie 7
W przypadku wystąpienia ciężkiego, zagrażającego życiu krwawienia u chorego z podejrzeniem nabytej hemofilii A - izolowane wydłużenie czasu częściowej tromboplastyny po aktywacji (APTT), prawidłowy czas protrombinowy (PT), prawidłowy czas trombinowy (TT), prawidłowe poziomy płytek krwi i fibrynogenu, brak korekcji APTT w mieszaninie z osoczem prawidłowym, należy:
Kliknij aby zobaczyć odpowiedzi
Pytanie 8
Które z wymienionych niżej stwierdzeń dotyczących nabytej hemofilii A jest fałszywe?
Kliknij aby zobaczyć odpowiedzi
Pytanie 9
Pacjentka lat 80 po upadku w domu konsultowana przez chirurga z powodu bolesności w podbrzuszu. Przedmiotowo stwierdzono: duży guz w podbrzuszu, rozległy wylew podskórny w obrębie skóry brzucha i przedramienia lewego. W badaniach laboratoryjnych: Hb 10,5 g/dl, PLT 150 G/l, PT 12 s, APTT 51s, aktywność czynnika VIII 9 j.m./dl, aktywność czynnika von Willebranda 70 j.m./dl. Najbardziej prawdopodobne rozpoznanie to:
Kliknij aby zobaczyć odpowiedzi
Pytanie 10
U chorych z nabytym zespołem von Willebranda, podanie immunoglobulin dożylnie może przynieść korzyść w następujących przypadkach:
Kliknij aby zobaczyć odpowiedzi
Pytanie 11
Najczęstszą mutacją występującą u chorych z ciężką postacią hemofilii A jest:
Kliknij aby zobaczyć odpowiedzi
Pytanie 12
Do korzystnych czynników prognostycznych uzyskania immunotolerancji u chorego na hemofilię A powikłaną inhibitorem nie należy:
Kliknij aby zobaczyć odpowiedzi
Pytanie 13
W przypadku hemofilii B powikłanej inhibitorem:
Kliknij aby zobaczyć odpowiedzi
Pytanie 14
W leczeniu krwawień w przebiegu umiarkowanej i łagodnej postaci hemofilii B stosuje się desmopresynę (1), ponieważ powoduje ona wzrost poziomu czynnika IX poprzez jego uwalnianie z magazynów w komórkach śródbłonka (2).
Kliknij aby zobaczyć odpowiedzi
Pytanie 15
U chorego z rozpoznaniem ciężkiej postaci hemofilii A o masie ciała 60 kg w celu uzyskania 100% aktywności czynnika VIII w osoczu krwi, przed zabiegiem operacyjnym należy podać koncentrat czynnika VIII w dawce:
Kliknij aby zobaczyć odpowiedzi
Pytanie 16
Przyczyną plamicy w amyloidozie jest kruchość i łatwość pękania pod wpływem drobnych urazów ścian naczyń krwionośnych, w których znajdują się złogi amyloidu (1), dlatego u części pacjentów występuje izolowany niedobór X czynnika krzepnięcia (2).
Kliknij aby zobaczyć odpowiedzi
Pytanie 17
Wskaż prawidłowe stwierdzenie dotyczące zespołu Kasabacha-Merritt:
Kliknij aby zobaczyć odpowiedzi
Pytanie 18
Wskaż stwierdzenie fałszywe dotyczące choroby Rendu-Oslera-Webera:
Kliknij aby zobaczyć odpowiedzi
Pytanie 19
U chorego z postacią ciężką hemofilii A po urazie stwierdza się palpacyjnie żywą bolesność w prawym dole biodrowym. Objaw Goldflama prawostronnie dodatni. Ciepłota ciała w normie. W badaniach laboratoryjnych: Hgb 10 g/dl, WBC 8,0 G/l, OB 9 mm/h, badanie ogólne moczu bez odchyleń. Najbardziej prawdopodobne rozpoznanie u opisanego pacjenta to:
Kliknij aby zobaczyć odpowiedzi
Pytanie 20
Wskaż zdanie fałszywe dotyczące stosowania leków antyfibrynolitycznych u chorych na hemofilię:
Kliknij aby zobaczyć odpowiedzi
Pytanie 21
W procesie wywoływania immunotolerancji u chorego na hemofilię A postać ciężką powikłaną inhibitorem wobec ludzkiego czynnika VIII, stosuje się regularne wstrzyknięcia koncentratu czynnika VIII (1) i dlatego nie wolno profilaktycznie podawać koncentratów omijających inhibitor, celem zapobiegania krwawieniom w tym okresie (2).
Kliknij aby zobaczyć odpowiedzi
Pytanie 22
Aktualna klasyfikacja WHO wprowadziła zmiany kryteriów rozpoznawania białaczek. W niektórych ostrych białaczkach szpikowych do rozpoznania nie jest konieczne wykazanie w szpiku odsetka blastów równego lub przekraczającego 20%, a wystarczy stwierdzenie obecności zmiany cytogenetycznej lub odpowiadającej jej zmiany molekularnej. Który z podanych zestawów wymienia wszystkie takie podtypy?
Kliknij aby zobaczyć odpowiedzi
Pytanie 23
W którym zestawie (zmiana cytogenetyczna i związana z nią molekularna-onkogen) znajduje się nieprawdziwe skojarzenie zmiany cytogenetycznej z odpowiadającą jej zmianą molekularną (wg klasyfikacji WHO ostrych białaczek szpikowych z 2008)?
Kliknij aby zobaczyć odpowiedzi
Pytanie 24
Które z podanych zmian cytogenetycznych i molekularnych są prawidłowo skojarzone?
Kliknij aby zobaczyć odpowiedzi
Pytanie 25
Aktualna klasyfikacja WHO zawiera zmiany wartości progowych odsetka blastów przy badaniu cytologicznym szpiku, które pozwalają na rozpoznanie zespołu mielodysplastycznego (MDS) lub ostrej białaczki (OB). Wskaż które wartości są prawdziwe:
Kliknij aby zobaczyć odpowiedzi
Pytanie 26
Wskaż prawdziwe stwierdzenia dotyczące kariotypu monosomalnego w ostrej białaczce szpikowej:
1) pojęcie kariotyp monosomalny oznacza stwierdzenie 2 lub > 2 monosomii autosomalnych lub 1 monosomii i 1 lub większej liczby zmian strukturalnych w chromosomach;
2) rokowanie przy obecności kariotypu monosomalnego jest złe; tylko około 30% chorych uzyskuje całkowitą remisję, a przeżycie 4-letnie oceniane jest na około 10%;
3) pojęcie kariotyp monosomalny oznacza stwierdzenie braku chromosomu 7-go (-7) i obecności mutacji CEBPA;
4) rokowanie u chorych z kariotypem monosomalnym jest złe, gdyż pomimo stosunkowo wysokiego wskaźnika remisji (60-70%) u 80% pacjentów występuje wznowa w okresie 1-go roku.
Prawidłowa odpowiedź to:
Kliknij aby zobaczyć odpowiedzi
Pytanie 27
Aktualna klasyfikacja WHO 2008 uznała na podstawie zmian cytogenetycznych niektóre białaczki za osobne jednostki chorobowe o określonych cechach klinicznych. Który z podanych zestawów wymienia wszystkie te odmiany?
Kliknij aby zobaczyć odpowiedzi
Pytanie 28
Na podstawie samych badań cytogenetycznych (bez badania mutacji FLT3, NPMN i CEBPA) wyróżnić można u chorych na ostre białaczki szpikowe 3 grupy ryzyka. Które z podanych stwierdzeń jest prawdziwe?
Kliknij aby zobaczyć odpowiedzi
Pytanie 29
Aktualna klasyfikacja cytogenetyczna ostrych białaczek szpikowych jest podstawą wyróżnienia 3 grup ryzyka. Dodatkowo komisja WHO wyróżniła w oparciu o obecność zmian molekularnych 2 jednostki mające charakterystyczne cechy kliniczne. Które z podanych stwierdzeń jest prawdziwe?
Kliknij aby zobaczyć odpowiedzi
Pytanie 30
Aktualna klasyfikacja cytogenetyczna i molekularna pomaga w określeniu ryzyka. Które z podanych stwierdzeń jest prawdziwe?
Kliknij aby zobaczyć odpowiedzi
Pytanie 31
Aktualna klasyfikacja cytogenetyczna i molekularna pomaga w zakwalifikowaniu do określonej grupy ryzyka. Wskaż prawdziwe stwierdzenia:
1) postacie AML z normalnym kariotypem i mutacją CEBPA, ale bez towarzyszącej mutacji FLT3-ITD lub z normalnym kariotypem i mutacją NPM1 bez równoczesnej mutacji FLT3-ITD zaliczane są do grupy korzystnego ryzyka;
2) postacie AML z normalnym kariotypem i mutacją NPM1 + współistniejąca mutacja FLT3 ITD, jak również wszystkie z niezmutowanym NPM1 (niezależnie od obecności FLT3-ITD) zaliczane są do grupy wysokiego ryzyka;
3) postacie AML z normalnym kariotypem i mutacją NPM1 + współistniejąca mutacja FLT3 ITD, jak również wszystkie z niezmutowanym NPM1 (niezależnie od obecności FLT3-ITD) zaliczane są do grupy „ryzyka pośredniego I”;
4) postacie AML z normalnym kariotypem i mutacją NPM1 + współistniejąca mutacja FLT3 ITD, jak również wszystkie z niezmutowanym NPM1 (niezależnie od obecności FLT3-ITD) zaliczane są do grupy „ryzyka pośredniego II”;
5) postacie AML z normalnym kariotypem i mutacją CEBPA, ale bez towarzyszącej mutacji FLT3-ITD lub z normalnym kariotypem i mutacją NPM1 bez równoczesnej mutacji FLT3-ITD zaliczane są do grupy „ryzyka pośredniego I”.
Prawidłowa odpowiedź to:
Kliknij aby zobaczyć odpowiedzi
Pytanie 32
Wskaż prawdziwe stwierdzenia dotyczące ostrej białaczki szpikowej z prawidłowym kariogramem i obecną mutacją FLT3-ITD lub rzadziej występującą mutacją punktową FLT3:
1) występuje w 30% AML, rokowanie jest złe, gdyż pomimo uzyskania CR po standardowym leczeniu indukująco-konsolidującym (np. DAC, HDAra-C, HAM) przeżycie wolne od choroby -DFS jest krótkie, dlatego wskazane jest możliwie jak najszybsze leczenie allotransplantacją szpiku;
2) występuje w 30% AML, rokowanie jest złe, gdyż po standardowym leczeniu (np. DAC, HDAra-C, HAM) wskaźnik CR jest bardzo niski; udowodniono, że lepiej jest zastosować indukcję CLAG-M, a następnie leczenie allotransplantacją szpiku;
3) w przy przypadku, gdy allotransplantacja szpiku jest niemożliwa oraz w przypadkach opornych i nawrotach uzasadnione jest leczenie inhibitorami FLT3 (np. Sorafenib, AC220) w ramach prób klinicznych oceniających leczenie skojarzone z innymi lekami, gdyż monoterapia tymi lekami daje krótkotrwałą odpowiedź związaną z generowaniem kolejnych mutacji i selekcją opornych klonów;
4) w przy przypadku, gdy allotransplantacja szpiku jest niemożliwa oraz w przypadkach opornych i nawrotach udokumentowane jest wskazanie do leczenia inhibitorami FLT3 (np. Midostaurin, Sorafenib) w formie 4-tygodniowych cykli monoterapii na zmianę z 7 dniowymi cyklami LDAra-C (2x20 mg sc/dobę);
5) występuje w 30% AML, rokowanie jest złe, gdyż pomimo uzyskania CR po standardowym leczeniu indukująco-konsolidującym (np. DAC, HDAra-C, HAM) przeżycie wolne od choroby -DFS jest krótkie, samo leczenie allotransplantacją szpiku daje wyniki niezadawalające, wykazano celowość stosowania azacytydyny w okresie po allotransplantacji.
Prawidłowa odpowiedź to:
Kliknij aby zobaczyć odpowiedzi
Pytanie 33
Wskaż prawdziwe stwierdzenia dotyczące leczenia ostrej białaczki szpikowej u osób w wieku ≤ 60 lat (z wyłączeniem PML z t(15:17)):
1) leczenie indukujące remisję DAC (daunorubicyna, Ara-C, kladrybina) pozwala uzyskać wyższy wskaźnik CR i dłuższe przeżycie całkowite niż leczenie samym DA (daunorubicyna, Ara-C) lub DAF (daunorubicyna, Ara-C, fludarabina);
2) leczenie indukujące remisję DAF (daunorubicyna, Ara-C, fludarabina) pozwala uzyskać wyższy wskaźnik CR i dłuższe przeżycie całkowite -OS niż leczenie samym DA (daunorubicyna, Ara-C) lub DAC (daunorubicyna, Ara-C, cladrybina);
3) leczenie indukujące remisję DAC (daunorubicyna, Ara-C, cladrybina) nie poprawia wskaźnika CR i nie przedłuża przeżycia całkowitego -OS, ale wydłuża przeżycie wolne od choroby (DFS) w porównaniu z DA (daunorubicyna, Ara-C) lub DAF (daunorubicyna, Ara-C, fludarabina);
4) leczenie indukujące remisję DAF (daunorubicyna, Ara-C, fludarabina) pozwala uzyskać wyższy wskaźnik-CR i dłuższe przeżycie wolne od choroby (DFS), ale nie przedłuża przeżycia całkowitego w porównaniu z DA (daunorubicyna, Ara-C) lub DAC (daunorubicyna, Ara-C, cladrybina);
5) po leczeniu indukującym remisję DAC (daunorubicyna, Ara-C, cladrybina) wskaźniki przeżycia są statystycznie znamiennie wyższe w porównaniu z DA w podgrupach w wieku 50-60 lat i w podgrupie o wysokim ryzyku.
Prawidłowa odpowiedź to:
Kliknij aby zobaczyć odpowiedzi
Pytanie 34
Wskaż prawdziwe stwierdzenia dotyczące planu leczenia 50-letniego pacjenta z ostrą białaczką szpikową, ze zmianami cytogenetycznymi w 11q23 i 3-ma innymi zmianami (odmiennymi od zmian kwalifikujących do grupy z ryzykiem korzystnym):
1) leczenie indukujące remisję DAC - daunorubicyna, Ara-C, cladrybina (lub leczenie w ramach racjonalnego badania klinicznego), wczesne wszczęcie poszukiwania dawcy rodzinnego lub alternatywnego; jeśli uzyskana jest remisja-CR dążyć do możliwie wczesnego wykonanie alloprzeszczepu, nawet kosztem skrócenia konsolidacji;
2) leczenie indukujące remisję TAD, po uzyskaniu CR kondycjonowanie HD AraC, HAM, HDAraC, HAM, a przeszczep szpiku allogenicznego dopiero po potwierdzeniu utrwalonej CR;
3) leczenie indukujące remisję CLAG-M, po uzyskaniu CR kondycjonowanie HD AraC, HAM, HDAraC, HAM, a przeszczep szpiku allogenicznego dopiero po potwierdzeniu utrwalonej CR;
4) wyniki leczenia AML z grupy wysokiego ryzyka cytogenetycznego są nadal niezadawalające, dlatego wskazane jest, aby wydłużyć okres konsolidacji;
5) wyniki leczenia AML z grupy wysokiego ryzyka cytogenetycznego są nadal niezadawalające, dlatego wskazane jest, aby leczenia prowadzić w ramach badań klinicznych z zastosowaniem nowych leków i ulepszanych strategii uwzględniających stan biologiczny i choroby współistniejące.
Prawidłowa odpowiedź to:
Kliknij aby zobaczyć odpowiedzi
Pytanie 35
Wskaż prawdziwe stwierdzenia dotyczące leczenia 35-letniego pacjenta z ostrą białaczką szpikową z t(15:17) i onkogenem PML-/RARalfa:
1) leczenie indukujące: ATRA 30-45 mg/m2/dobę p.o.(czas podawania >30 dni zależnie od odpowiedzi); gdy nastąpi normalizacja obrazu krwi chemioterapia idarubicyna (lub daunorubicyna) w dniach 2,4,6,8; po uzyskaniu CR konsolidacja (3 cykle oparte na zastosowaniu idarubicyny/daunorubicyny i mitoksantronu i ATRA; następnie leczenie podtrzymujące oparte na 6-merkaptopurynie, metotreksacie i ATRA przez 2 lata, z okresowym monitorowaniem ilościowym onkogenu PML/RAR alfa (PCR). Jeżeli w okresie leczenia ATRA wystąpiłyby objawy zespołu „retinoidowego” należy zastosować deksametazon;
2) leczenie indukujące: ATRA 30-45 mg/m2/dobę p.o.(czas podawania >30 dni zależnie od odpowiedzi); gdy nastąpi normalizacja obrazu krwi chemioterapia DAC lub DA; po uzyskaniu CR konsolidacja (3 cykle oparte na zastosowaniu idarubicyny/daunorubicyny i mitoksantronu i ATRA; następnie obserwacja i okresowe monitorowanie ilościowe onkogenu PML/RAR alfa (PCR) i w razie utrzymującej się MRD allotransplantacja komórek krwiotwórczych;
3) leczenie indukujące: DA lub DAC i ATRA 30 mg/m2/dobę p.o.; po uzyskaniu CR konsolidacja (3 cykle oparte na zastosowaniu idarubicyny, Ara-C, mitoksantronu i ATRA; następnie obserwacja i okresowe monitorowanie ilościowe onkogenu PML/RAR alfa (PCR), a w razie utrzymującej się MRD autotransplantacja komórek krwiotwórczych;
4) jeżeli w chwili rozpoznania leukocytoza przekraczałaby 10 G/l, wskazane jest, aby w fazie leczenia konsolidującego remisję zastosować cykl z wysokimi dawkami Ara-C;
5) autotransplantację komórek krwiotwórczych należy rozważyć w przypadku utrzymywania się choroby resztkowej. Allotransplantacja jest zalecana w razie progresji choroby w czasie leczenia lub nawrotu po zakończeniu leczenia. Przed tymi procedurami należy dążyć do uzyskania remisji (np. stosując leczenie z ATO).
Prawidłowa odpowiedź to:
Kliknij aby zobaczyć odpowiedzi
Pytanie 36
U dorosłych chorych na ostrą białaczkę limfoblastyczną, uzyskujących całkowitą remisję po leczeniu indukującym najistotniejszym czynnikiem ryzyka nawrotu jest:
Kliknij aby zobaczyć odpowiedzi
Pytanie 37
Wskaż prawdziwe stwierdzenia dotyczące leczenia chorych na ostrą białaczką szpikową stosując przeszczepienie allogenicznych komórek krwiotwórczych poprzedzone zredukowanym kondycjonowaniem (RIC):
1) ten rodzaj przeszczepu jest dobrze tolerowany, może być stosowany u pacjentów starszych i w gorszym stanie biologicznym, śmiertelność zależna od przeszczepu - TRM jest niższa, a przeżycie wolne od choroby - DFS dłuższe niż po pełnym kondycjonowaniu mieloablacyjnym;
2) ten rodzaj przeszczepu jest dobrze tolerowany, śmiertelność zależna od przeszczepu - TRM jest niższa, przeżycie wolne od choroby - DFS krótsze, a całkowite przeżycie -OS podobne w porównaniu z przeszczepem po pełnym kondycjonowaniu mieloablacyjnym. Ważną zaletą jest możliwość stosowania u pacjentów starszych i w gorszym stanie biologicznym;
3) w celu wydłużenia czas wolnego od choroby - DFS i całkowitego przeżycia -OS, po przeszczepieniu ostrożnie ogranicza się leczenie immunosupresyjne i gdy to nie wystarcza podaje się limfocyty dawcy (DLI), zwiększając liczbę podanych limfocytów w kolejnych podaniach. Leczenie prowadzi się kontrolując chimeryzm i objawy reakcji GVH;
4) w celu wydłużenia wskaźników przeżycia, po przeszczepieniu stosuje się możliwie najsilniejsze leczenie immunosupresyjne, kontrolując chimeryzm i objawy reakcji GVH;
5) ten rodzaj przeszczepu jest dobrze tolerowany, śmiertelność zależna od przeszczepu - TRM, przeżycie wolne od choroby - DFS i całkowite przeżycie -OS podobne w porównaniu z przeszczepem po pełnym kondycjonowaniu mieloablacyjnym. Ważną zaletą jest możliwość stosowania u pacjentów starszych i w gorszym stanie biologicznym.
Prawidłowa odpowiedź to:
Kliknij aby zobaczyć odpowiedzi
Pytanie 38
Które z poniższych leków są stosowane dożylnie w leczeniu konsolidującym dorosłych chorych na ostrą białaczkę limfoblastyczną (Ph+ lub Ph(-) )?
1) daunorubicyna; 5) imatynib;
2) L-asparaginaza; 6) etopozyd;
3) cytarabina; 7) merkaptopuryna.
4) kladrybina;
Prawidłowa odpowiedź to:
Kliknij aby zobaczyć odpowiedzi
Pytanie 39
U dorosłych chorych na ostrą białaczkę limfoblastyczną profilaktyka nawrotu w obrębie ośrodkowego układu nerwowego polega na:
1) stosowaniu cytostatyków podawanych dokanałowo;
2) napromienianiu ośrodkowego układu nerwowego;
3) podawaniu dożylnie dużych dawek metotreksatu w konsolidacji;
4) podawaniu deksametazonu 40 mg co 28 dni;
5) podawaniu cytarabiny 3,0 /m2 co 28 dni iv.
Prawidłowa odpowiedź to:
Kliknij aby zobaczyć odpowiedzi
Pytanie 40
Wskaż prawdziwe stwierdzenia dotyczące leczenia chorych na ostrą białaczką szpikową stosując przeszczepienie allogenicznych komórek krwiotwórczych poprzedzone kondycjonowaniem mieloablacyjnym:
1) ten rodzaj przeszczepu zapewnia silną immunosupresję i eradykację minimalnej choroby resztkowej, śmiertelność zależna od przeszczepu - TRM jest wyższa, ale przeżycie całkowite -OS po transplantacji dłuższe, w porównaniu z przeszczepem po zredukowanym kondycjonowaniu. Wskazany jest u osób w dobrym stanie biologicznym, szczególnie z podtypami AML o korzystnym rokowaniu;
2) ten rodzaj przeszczepu zapewnia silną immunosupresję i eradykację minimalnej choroby resztkowej, śmiertelność zależna od przeszczepu - TRM jest wyższa, ale przeżycie wolne od choroby-DFS dłuższe, w porównaniu z przeszczepem po zredukowanym kondycjonowaniu. Wskazany jest u osób w dobrym stanie biologicznym, szczególnie w podtypach o złym rokowaniu;
3) w celu wydłużenia czasu wolnego od choroby-DFS i całkowitego przeżycia-OS, po przeszczepie, ostrożnie zmniejsza się leczenie immunosupresyjne kontrolując chimeryzm i objawy reakcji GVH;
4) w celu wydłużenia przeżycia wolnego od choroby-DFS, po przeszczepie stosuje się możliwie najsilniejsze leczenie immunosupresyjne, kontrolując chimeryzm i objawy reakcji GVH;
5) ten rodzaj przeszczepu jest dobrze tolerowany, śmiertelność zależna od przeszczepu - TRM i przeżycie wolne od choroby-DFS podobne w porównaniu z przeszczepem po kondycjonowaniu zredukowanym -RIC. Wadą jest niemożliwość stosowania u pacjentów starszych i w gorszym stanie biologicznym.
Prawidłowa odpowiedź to:
Kliknij aby zobaczyć odpowiedzi
Pytanie 41
U chorych na ostrą białaczkę limfoblastyczną z obecnością t(9;22) (Ph(+) w wieku >70 lat właściwym postępowaniem jest:
Kliknij aby zobaczyć odpowiedzi
Pytanie 42
Leczenie podtrzymujące u dorosłych chorych na ostrą białaczkę limfoblastyczną jako jedyne postępowanie po leczeniu indukująco-konsolidującym:
Kliknij aby zobaczyć odpowiedzi
Pytanie 43
Które stwierdzenie dotyczące „przedleczenia” (pretreatment) w ALL jest prawdziwe?
Kliknij aby zobaczyć odpowiedzi
Pytanie 44
Jakie leczenie jest zalecane dla chorego na ostrą białaczkę limfoblastyczną Ph+ w wieku 49 lat?
Kliknij aby zobaczyć odpowiedzi
Pytanie 45
U pacjenta z liczbą leukocytów we krwi obwodowej 260 G/l, podejrzeniem ostrej białaczki i objawami leukostazy:
Kliknij aby zobaczyć odpowiedzi
Pytanie 46
Który zestaw zawiera wszystkie czynniki ryzyka mające udowodnione, niekorzystne znaczenie rokownicze w chwili rozpoznania i wczesnej fazy leczenia - u dorosłych chorych na ostrą białaczkę limfoblastyczną?
Kliknij aby zobaczyć odpowiedzi
Pytanie 47
Który zestaw zawiera wskaźniki w przebiegu leczenia uznawane za mające niekorzystne znaczenie rokownicze?
Kliknij aby zobaczyć odpowiedzi
Pytanie 48
Bezwzględnym przeciwwskazaniem do wykonania leukocytaferezy leczniczej jest:
Kliknij aby zobaczyć odpowiedzi
Pytanie 49
Wskaż wskazanie, w którym plazmafereza nie jest zalecana:
Kliknij aby zobaczyć odpowiedzi
Pytanie 50
Źródłem materiału przeszczepowego mogą być komórki krwiotwórcze pochodzące ze:
Kliknij aby zobaczyć odpowiedzi
Pytanie 51
Przewlekła postać choroby przeszczep przeciwko gospodarzowi (GvHD):
Kliknij aby zobaczyć odpowiedzi
Pytanie 52
Wskazaniem do autotransplantacji komórek krwiotwórczych nie jest:
Kliknij aby zobaczyć odpowiedzi
Pytanie 53
Zapobieganie zakażeniom po przeszczepieniu allogenicznych komórek krwiotwórczych polega na:
Kliknij aby zobaczyć odpowiedzi
Pytanie 54
Wskaż prawdziwe stwierdzenie dotyczące rokowania po autotransplantacji komórek krwiotwórczych:
Kliknij aby zobaczyć odpowiedzi
Pytanie 55
Większa odpowiedź molekularna (MMolR) w terapii przewlekłej białaczki szpikowej jest określana jako uzyskanie redukcji transkrytpu BCR/ABL:
Kliknij aby zobaczyć odpowiedzi
Pytanie 56
Fazę akceleracji przewlekłej białaczki szpikowej rozpoznaje się wówczas, gdy odsetek bazofilów we krwi obwodowej jest równy lub przekracza:
Kliknij aby zobaczyć odpowiedzi
Pytanie 57
Badanie mutacji genu BCR/ABL jest konieczne w przypadku:
Kliknij aby zobaczyć odpowiedzi
Pytanie 58
Jaki odsetek stanowi przewlekła białaczka szpikowa pośród białaczek u osób dorosłych?
Kliknij aby zobaczyć odpowiedzi
Pytanie 59
Do terapii pierwszego rzutu przewlekłej białaczki szpikowej są zarejestrowane następujące leki:
1) imatynib; 2) nilotynib; 3) dazatynib; 4) pomatynib; 5) bozutynib.
Prawidłowa odpowiedź to:
Kliknij aby zobaczyć odpowiedzi
Pytanie 60
W leczeniu przewlekłej białaczki szpikowej u kobiet w ciąży w 1. trymestrze dopuszcza się możliwość zastosowania:
Kliknij aby zobaczyć odpowiedzi
Pytanie 61
Badanie molekularne RQ-PCR powinno być wykonywane podczas terapii inhibitorami kinaz tyrozynowych w pierwszym roku terapii co:
Kliknij aby zobaczyć odpowiedzi
Pytanie 62
(I) Dazatynib hamuje wyłącznie kinazę tyrozynową BCR/ABL, dlatego też (II) jedynym wskazaniem do jego stosowania jest przewlekła białaczka szpikowa.
Kliknij aby zobaczyć odpowiedzi
Pytanie 63
Do rozpoznania przewlekłej białaczki mielomonocytowej konieczna jest obecność monocytów we krwi obwodowej powyżej:
Kliknij aby zobaczyć odpowiedzi
Pytanie 64
Allogeniczna transplantacja komórek krwiotwórczych u chorych z przewlekłą białaczką szpikową w fazie kryzy blastycznej powinna być wykonana jak najszybciej:
Kliknij aby zobaczyć odpowiedzi
Pytanie 65
W terapii przewlekłej białaczki eozynofilowej z obecnością genu FIP1L1/PDGFRA terapią z wyboru jest:
Kliknij aby zobaczyć odpowiedzi
Pytanie 66
Wskaż prawdziwe stwierdzenie dotyczące atypowej postaci przewlekłej białaczki szpikowej:
Kliknij aby zobaczyć odpowiedzi
Pytanie 67
W agresywnej mastocytozie układowej leczeniem pierwszego rzutu jest:
1) kladrybina;
2) interferon alfa;
3) arabinozyd cytozyny;
4) daunorubicyna;
5) Alo-BMT.
Prawidłowa odpowiedź to:
Kliknij aby zobaczyć odpowiedzi
Pytanie 68
Uporządkuj według zachorowalności następujące nowotwory mieloproliferacyjne, zaczynając od choroby o najniższej zachorowalności:
1) mastocytoza układowa;
2) przewlekła białaczka neutrofilowa;
3) czerwienica prawdziwa.
Prawidłowa odpowiedź to:
Kliknij aby zobaczyć odpowiedzi
Pytanie 69
Erytromelalgia jest objawem charakterystycznym dla:
1) chłoniaka Hodgkina;
2) nocnej napadowej hemoglobinurii;
3) czerwienicy prawdziwej;
4) ostrych białaczek;
5) nadpłytkowości samoistnej.
Prawidłowa odpowiedź to:
Kliknij aby zobaczyć odpowiedzi
Pytanie 70
Dla rozpoznania hipersplenizmu niezbędne jest wykonanie następujących badań:
1) tomografii komputerowej jamy brzusznej;
2) morfologii krwi obwodowej;
3) biopsji cienkoigłowej śledziony;
4) badania szpiku kostnego;
5) scyntygrafii wątroby i śledziony.
Prawidłowa odpowiedź to:
Kliknij aby zobaczyć odpowiedzi
Pytanie 71
Świąd skóry występujący u chorego może sugerować rozpoznanie:
1) makroglobulinemii Waldenströma; 4) czerwienicy prawdziwej;
2) ostrej białaczki szpikowej; 5) chłoniaka Hodgkina.
3) chłoniaka T-komórkowego;
Prawidłowa odpowiedź to:
Kliknij aby zobaczyć odpowiedzi
Pytanie 72
W epidemiologii przewlekłej białaczki limfocytowej B-komórkowej następujące stwierdzenia są prawdziwe:
1) przewlekła białaczka limfocytowa B-komórkowa jest najczęstszą postacią białaczki w Europie i Ameryce Północnej;
2) kobiety chorują dwa razy rzadziej niż mężczyźni;
3) występuje głównie u osób powyżej 60. roku życia;
4) w 50% przypadków występuje rodzinnie;
5) zapadalność roczna wynosi 0,5/100.000 mieszkańców.
Prawidłowa odpowiedź to:
Kliknij aby zobaczyć odpowiedzi
Pytanie 73
Zespół Richtera to:
1) transformacja przewlekłej białaczki limfocytowej do ostrej białaczki limfoblastycznej;
2) transformacja przewlekłej białaczki limfocytowej do chłoniaka grudkowego;
3) transformacja przewlekłej białaczki limfocytowej do agresywnego chłoniaka B-komórkowego;
4) współistnienie przewlekłej białaczki limfocytowej z chłoniakiem rozlanym z dużych komórek B;
5) okres przewlekłej białaczki limfocytowej w niepomyślnym rokowaniu.
Prawidłowa odpowiedź to:
Kliknij aby zobaczyć odpowiedzi
Pytanie 74
W przewlekłej białaczce limfocytowej B-komórkowej niekorzystnie rokuje:
1) obecność anomalii cytogenetycznej 13q-;
2) obecność delecji lub mutacji P53;
3) ekspresja ZAP70 na 20% lub więcej limfocytów białaczkowych;
4) ekspresja CD38 na 30% lub więcej limfocytów białaczkowych;
5) mutacja genu IgVH.
Prawidłowa odpowiedź to:
Kliknij aby zobaczyć odpowiedzi
Pytanie 75
Wskazaniem do rozpoczęcia leczenia w przewlekłej białaczce limfocytowej B-komórkowej jest:
1) występowanie objawów ogólnych (tzw. objawów B);
2) wiek poniżej 60 lat;
3) anomalia 17p-;
4) czas podwojenia limfocytów < 6 miesięcy przy limfocytozie > 30000/µl;
5) stopień kliniczny III lub IV wg Rai’a.
Prawidłowa odpowiedź to:
Kliknij aby zobaczyć odpowiedzi
Pytanie 76
W progresywnej przewlekłej białaczce limfocytowej B-komórkowej z delecją 17p istnieje wskazanie do leczenia:
1) alemtuzumabem; 4) dużymi dawkami metyloprednizonu;
2) chlorambucylem; 5) allogenicznym przeszczepieniem szpiku.
3) analogami puryn;
Prawidłowa odpowiedź to:
Kliknij aby zobaczyć odpowiedzi
Pytanie 77
Wskazaniem do powtórzenia wcześniej stosowanej terapii w przewlekłej białaczce limfocytowej B-komórkowej jest:
1) nawrót lub progresja choroby po upływie 12-24 miesięcy od zakończenia chemioterapii;
2) nawrót lub progresja choroby przed upływem 6 miesięcy od zakończenia chemioterapii;
3) progresja po 24-36 miesiącach od zakończenia immunochemioterapii;
4) oporność na wcześniej stosowaną chemioterapię;
5) wrażliwość na wcześniej stosowaną chemioterapię.
Prawidłowa odpowiedź to:
Kliknij aby zobaczyć odpowiedzi
Pytanie 78
W białaczce włochatokomórkowej najczęściej występują następujące objawy:
1) powiększenie śledziony; 4) pancytopenia;
2) powiększenie węzłów chłonnych; 5) nieskuteczna biopsja aspiracyjna szpiku.
3) wysoka limfocytoza;
Prawidłowa odpowiedź to:
Kliknij aby zobaczyć odpowiedzi
Pytanie 79
W przypadku nieskuteczności analogów puryn w białaczce włochatokomórkowej można stosować:
1) interferon; 4) rytuksymab;
2) interleukinę-2; 5) splenektomię.
3) autologiczny przeszczep szpiku;
Prawidłowa odpowiedź to:
Kliknij aby zobaczyć odpowiedzi
Pytanie 80
Białaczka prolimfocytowa charakteryzuje się:
1) znacznym powiększeniem śledziony;
2) wysoką limfocytozą;
3) znaczną limfadenopatią;
4) częstym występowaniem u dzieci;
5) częstym występowaniem u dorosłych.
Prawidłowa odpowiedź to:
Kliknij aby zobaczyć odpowiedzi
Pytanie 81
W leczeniu T-komórkowej białaczki prolimfocytowej znajdują zastosowanie terapeutyczne:
1) alemtuzumab; 4) ofatumumab;
2) interferon α; 5) allogeniczne przeszczepienie szpiku.
3) analogi puryn;
Prawidłowa odpowiedź to:
Kliknij aby zobaczyć odpowiedzi
Pytanie 82
U chorych na chłoniaka rozlanego z dużych komórek B (DLBCL), nakłucie lędźwiowe i badanie płynu mózgowo-rdzeniowego przed leczeniem należy wykonać:
Kliknij aby zobaczyć odpowiedzi
Pytanie 83
Międzynarodowy wskaźnik rokowniczy (International Prognostic Index - IPI) chłoniaków agresywnych jest określany w oparciu o następujące czynniki zwiększonego ryzyka, z wyjątkiem:
Kliknij aby zobaczyć odpowiedzi
Pytanie 84
U chorych na chłoniaka rozlanego z dużych komórek B (DLBCL) bez istotnych chorób współistniejących, optymalne postępowanie obejmuje następujące metody, z wyjątkiem:
Kliknij aby zobaczyć odpowiedzi
Pytanie 85
U chorej na chłoniaka pierwotnego śródpiersia z dużych komórek B, po zakończeniu immunochemioterapii R-CHOP (8 cykli) w badaniu PET/CT stwierdzono prawidłową aktywność metaboliczną w miejscu pierwotnego guza śródpiersia oraz nową zmianę o wielkości 18 mm i podwyższonej aktywności w porównaniu z aktywnością wątroby w górnym polu płuca lewego. Jak należy postąpić w tej sytuacji klinicznej ?
Kliknij aby zobaczyć odpowiedzi
Pytanie 86
W przypadku pierwotnego chłoniaka mózgowia u chorego w wieku 65 l., z zachowanym kontaktem logicznym, w stanie sprawności WHO/ECOG 1 i z filtracją kłębkową 45 ml/min, optymalnym postępowaniem jest:
Kliknij aby zobaczyć odpowiedzi
Pytanie 87
U chorego w wieku 48 l. na nawrotowego chłoniaka DLBCL w remisji całkowitej po chemioterapii drugiej linii, który ma brata zgodnego w układzie HLA, należy dążyć do allotransplantacji komórek krwiotwórczych, ponieważ ten rodzaj przeszczepienia wiąże się z mniejszym ryzykiem kolejnego nawrotu DLBCL niż po autotransplantacji.
Kliknij aby zobaczyć odpowiedzi
Pytanie 88
Badanie PET/CT jest zalecane w praktyce klinicznej w następujących sytuacjach, z wyjątkiem:
Kliknij aby zobaczyć odpowiedzi
Pytanie 89
W różnicowaniu chłoniaka z komórek płaszcza z innymi chłoniakami z komórek B na podstawie materiału z węzła chłonnego, zasadnicze znaczenie ma badanie immunohistochemiczne w kierunku antygenu:
Kliknij aby zobaczyć odpowiedzi
Pytanie 90
Do głównych różnic obrazu histo-klinicznego chłoniaków z komórek płaszcza w porównaniu z innymi chłoniakami z komórek B nie należy:
Kliknij aby zobaczyć odpowiedzi
Pytanie 91
W przypadku chłoniaka pozawęzłowego strefy brzeżnej typu MALT żołądka ze współistniejącym zakażeniem Helicobacter pylori, leczenie należy rozpocząć od eradykacji tej bakterii, ponieważ w następstwie eradykacji dochodzi do klinicznej długotrwałej remisji chłoniaka u większości chorych.
Kliknij aby zobaczyć odpowiedzi
Pytanie 92
W przypadku chłoniaka pozawęzłowego strefy brzeżnej typu MALT żołądka leczenie operacyjne nie jest zalecane (o ile nie występują wskazania chirurgiczne), ponieważ niepożądane konsekwencje resekcji żołądka przeważają znikome korzyści lecznicze zabiegu.
Kliknij aby zobaczyć odpowiedzi
Pytanie 93
W przypadku chłoniaka grudkowego G1 w stopniu zaawansowania IV u chorego w wieku 54 l. bez istotnych chorób współistniejących, u którego stwierdza się uogólnioną limfadenopatię z masywną zmianą w dole biodrowym i małopłytkowość 83 G/l z powodu 60% zajęcia szpiku, optymalnym sposobem leczenia jest:
Kliknij aby zobaczyć odpowiedzi
Pytanie 94
W przypadku chłoniaka grudkowego, wskazanie do wdrożenia leczenia przeciwnowotworowego stanowią następujące okoliczności, z wyjątkiem:
Kliknij aby zobaczyć odpowiedzi
Pytanie 95
Następujące niepomyślne czynniki rokownicze są uwzględniane w Międzynarodowym Wskaźniku Rokowniczym Chłoniaków Grudkowych (FLIPI):
1) wiek > 60 l.;
2) stężenie hemoglobiny < 12 g/dl;
3) aktywność LDH w surowicy > normy;
4) płeć męska;
5) stopień sprawności ECOG/WHO > 1.
Prawidłowa odpowiedź to:
Kliknij aby zobaczyć odpowiedzi
Pytanie 96
U chorego w wieku 32 l. z wstępnym rozpoznaniem chłoniaka Burkitta żołądka na podstawie badania histologicznego wycinków pobranych w czasie gastroskopii należy wykonać następujące procedury, z wyjątkiem:
Kliknij aby zobaczyć odpowiedzi
Pytanie 97
Optymalnym postępowaniem u chorych na chłoniaka z komórek płaszcza w wieku poniżej 60 r.ż. jest:
Kliknij aby zobaczyć odpowiedzi
Pytanie 98
Typową przyczyną makrocytozy we krwi jest:
1) alkoholizm;
2) przewlekła niewydolność nerek;
3) niedoczynność tarczycy;
4) niedokrwistość w przebiegu zaawansowanego gruczolakoraka jelita grubego;
5) zespół mielodysplastyczny.
Prawidłowa odpowiedź to:
Kliknij aby zobaczyć odpowiedzi
Pytanie 99
W przebiegu małopłytkowości rzekomej dochodzi do:
Kliknij aby zobaczyć odpowiedzi
Pytanie 100
Przyczyną współwystępowania neutropenii, retikulocytopenii i niedokrwistości makrocytarnej może być:
1) niedobór witaminy B12;
2) niedokrwistość autoimmunohemolityczna;
3) niedobór żelaza;
4) zespół mielodysplastyczny;
5) niedokrwistość aplastyczna.
Prawidłowa odpowiedź to:
Kliknij aby zobaczyć odpowiedzi
Pytanie 101
Wskaż odpowiedź zawierającą wyłącznie właściwe sposoby antykoagulacji szpiku, wykorzystywane do różnych rodzajów analiz:
Kliknij aby zobaczyć odpowiedzi
Pytanie 102
Bezwzględnym przeciwwskazaniem do wykonania biopsji aspiracyjnej szpiku jest:
Kliknij aby zobaczyć odpowiedzi
Pytanie 103
W jakiej sytuacji klinicznej badanie aspiracyjne szpiku powinno być uzupełnione o badanie trepanobiopsyjne?
1) określenie klinicznego stopnia zaawansowania chłoniaka rozlanego z dużych komórek B;
2) podejrzenie białaczki włochatokomórkowej;
3) ocena regeneracji szpiku w 30. dobie po przeszczepieniu komórek macierzystych hematopoezy;
4) podejrzenie rozsiewu nowotworu narządowego;
5) ocena aktywności megakariopoezy w pierwotnej małopłytkowości immunologicznej wykonywana u młodego pacjenta przed splenektomią.
Prawidłowa odpowiedź to:
Kliknij aby zobaczyć odpowiedzi
Pytanie 104
Pod małym powiększeniem mikroskopu (x100) oceniane są wszystkie niżej wymienione parametry szpiku, z wyjątkiem:
Kliknij aby zobaczyć odpowiedzi
Pytanie 105
Którego parametru (których parametrów) nie można właściwie ocenić przeprowadzając ocenę szpiku uzyskanego metodą aspiracji?
Kliknij aby zobaczyć odpowiedzi
Pytanie 106
Jakiej komórkowości szpiku można się spodziewać u 50-letniej, zdrowej osoby?
Kliknij aby zobaczyć odpowiedzi
Pytanie 107
Odsetek monocytów w prawidłowym szpiku nie powinien przekraczać:
Kliknij aby zobaczyć odpowiedzi
Pytanie 108
Rutynowo stosowane protokoły lecznicze II linii (z wyjątkiem późnych nawrotów) w chłoniaku rozlanym z dużych komórek B nie wykorzystują:
Kliknij aby zobaczyć odpowiedzi
Pytanie 109
W przypadku izolacji DNA z komórek krwi obwodowej materiał o objętości 10-20 ml należy pobierać do jałowych probówek na:
Kliknij aby zobaczyć odpowiedzi
Pytanie 110
Podtyp 2M choroby von Willebranda różni się od podtypu 2A:
Kliknij aby zobaczyć odpowiedzi
Pytanie 111
Poprzetoczeniowa choroba przeszczep przeciw gospodarzowi różni się od poprzeszczepieniowej choroby przeszczep przeciw gospodarzowi tym, że:
Kliknij aby zobaczyć odpowiedzi
Pytanie 112
Kobieta, lat 30, zgłosiła się do lekarza z powodu narastającego osłabienia oraz łatwego siniaczenia się. Morfologia krwi wykonana w czasie obecnych dolegliwości: Hb-6 g/dl, Ht-20%, MCV-115 fl, leukocyty-1500 w mm3, płytki krwi-15 000 w mm3. Dwa lata wcześniej leczona była z powodu chłoniaka Hodgkina stadium IV B. Otrzymała 6 cykli ABVD, uzyskując remisję całkowitą. Po dwóch miesiącach doszło do wznowy choroby. Chora otrzymała 6 cykli chemioterapii wg schematu BECOPP, ponownie uzyskała remisję całkowitą. Do mobilizacji komórek krwiotwórczych zastosowano cyklofosfamid i G-CSF. Wykonano autotransplantację komórek krwiotwórczych. Jako leczenie mieloablacyjne zastosowano chemioterapię wg schematu BEAM. Jaka może być przyczyna pancytopenii i jej objawów klinicznych?
Kliknij aby zobaczyć odpowiedzi
Pytanie 113
Cytostatyki, które powodują wczesne objawy uszkodzenia hematopoezy (granulocytopenia 7-14 dni po podaniu dużej dawki) to:
1) arabinozyd cytozyny;
2) busulfan;
3) hydroksymocznik;
4) melfalan;
5) tiotepa;
6) cyklofosfamid;
7) antracykliny;
8) bleomycyna;
9) BCNU.
Prawidłowa odpowiedź to:
Kliknij aby zobaczyć odpowiedzi
Pytanie 114
Na powierzchni krwiotwórczych komórek macierzystych nie występuje:
Kliknij aby zobaczyć odpowiedzi
Pytanie 115
Eliminacja leukocytów z koncentratów krwinek czerwonych i płytkowych ma na celu zapobieganie:
1) niehemolitycznym reakcjom gorączkowym;
2) alloimmunizacji antygenami HLA;
3) przeniesieniu wirusa cytomegalii;
4) powikłaniom hemolitycznym;
5) poprzetoczeniowej chorobie „przeszczep przeciw biorcy” (TA-GVHD).
Prawidłowa odpowiedź to:
Kliknij aby zobaczyć odpowiedzi
Pytanie 116
Operację siatkówki oka u chorego z małopłytkowością można wykonać przy liczbie płytek wynoszącej przynajmniej około:
Kliknij aby zobaczyć odpowiedzi
Pytanie 117
Według zmodyfikowanych zaleceń ASCO profilaktyczne stosowanie G-SCF jest uzasadnione w następującej sytuacji:
Kliknij aby zobaczyć odpowiedzi
Pytanie 118
U chorego na szpiczaka plazmocytowego pod postacią choroby łańcuchów lekkich typu lambda po sześciu cyklach chemioterapii wg protokołu CTD (cyklofosfamid, talidomid, deksametazon) uzyskano zmniejszenie dobowego wydalania łańcuchów lekkich w moczu z 3000 mg do 190 mg utrzymujące się przez 6 kolejnych tygodni. U chorego uzyskano:
Kliknij aby zobaczyć odpowiedzi
Pytanie 119
U chorych z zaburzeniami odporności nosicielstwo Giardia lambia (tzw. lambioza) jest przyczyną częstych biegunek. Wynika to z zaburzeń:
Kliknij aby zobaczyć odpowiedzi
Pytanie 120
W patogenezie chłoniaka Hodgkina istotne znaczenie mają następujące czynniki:
1) zakażenie wirusami z grupy Parvo;
2) wrodzone predyspozycje genetyczne;
3) zakażenie wirusami z grupy Herpes;
4) ekspozycja na związki chemiczne tj. węglowodory aromatyczne, arsen, chrom;
5) zakażenie wirusem Epsteina-Barr.
Prawidłowa odpowiedź to:
Kliknij aby zobaczyć odpowiedzi