Egzamin PES / Hematologia / jesień 2012

Wskazaniem do dożylnego podawania preparatów żelaza jest:

Granulocyty z nadmiernie segmentowanym jądrem (5-6 płatów) występują w:

W chorobie Addison-Biermera występuje zwiększone ryzyko zachorowania na:

Niedokrwistość mikrocytowa niedobarwliwa jest charakterystyczna dla:

Standardem leczenia immunosupresyjnego w anemii aplastycznej (aplazji szpiku) jest:

Białaczka erytroblastyczna w klasyfikacji FAB to:

Współczesne metody indukcji remisji całkowitej w ostrych białaczkach szpikowych u chorych poniżej 60 r. ż. osiągają cel w ponad:

Pod względem korzystnego rokowania ostre białaczki szpikowe z powtarzalnymi zmianami cytogenetycznymi można uszeregować następująco:

Leukostaza to:

Na powierzchni krwiotwórczych komórek macierzystych nie ma:

Receptory dla następujących cytokin krwiotwórczych mają własną kinazę tyrozynową:
1) czynnik Steel (Ligand KIT);      5) GM-CSF;
2) M-CSF;            6) interleukina-3;
3) G-CSF;            7) trombopoetyna.
4) erytropoetyna;
Prawidłowa odpowiedź to:

W Polsce zarejestrowane są preparaty następujących cytokin:
1) G-CSF;            6) IL-2;
2) M-CSF;             7) IL-3;
3) IL-4;              8) SLF;
4) interferon alfa;          9) erytropoetyna.
5) insulina;
Prawidłowa odpowiedź to:

Onkogen to jest:

Subpopulacje pomocniczych i zabijających limfocytów T dotyczą:

Podstawowy mechanizm zabezpieczający organizm ludzki przed autoagresją limfocytów to:

Perforyny są mediatorami zabijania przez:

Kiedy może wystąpić neutropenia u człowieka napromienionego na całe ciało dawką 500 cGy?

Które komórki są najbardziej wrażliwe na promieniowanie?

Cytostatyki, które powodują wczesne objawy uszkodzenia hematopoezy (granulocytopenia 7-14 dni po podaniu dużej dawki) to:
1) arabinozyd cytozyny;        6) cyklofosfamid;
2) busulfan;            7) antracykliny;
3) hydroksymocznik;        8) bleomycyna;
4) melfalan;            9) BCNU.
5) tiotepa;
Prawidłowa odpowiedź to:

Trucizny krwiotwórczych komórek macierzystych to:
1) cyklofosfamid;          6) dakarbazyna;
2) winkrystyna;          7) cysplatyna;
3) busulfan;            8) ATG;
4) melfalan;            9) kladrybina.
5) BCNU;
Prawidłowa odpowiedź to:

Zaletą komórek krwiotwórczych uzyskanych z krwi obwodowej nie jest:

Największa dopuszczalna niezgodność w układzie HLA, przy której udowodniono istnienie możliwości skutecznego przeszczepienia szpiku od dawcy rodzinnego to:

Wskaż własność, która decyduje o uznaniu komórki za komórkę macierzystą:

Wskaż protoonkogen, którego aktywacja powoduje najwięcej przypadków nowotworowych schorzeń krwi:

Współcześnie wyróżniane są następujące subpopulacje limfocytów T:
1) dendrytyczne;        4) naturalnie zabijające;
2) supresyjne;          5) kontrasupresyjne;
3) zabijające;          6) pomocnicze.
Prawidłowa odpowiedź to:

Zależnie od dawki promieniowanie jonizujące zastosowane w jednej dużej dawce powoduje neutropenię o największym nasileniu w dniach:

Podstawowy test pozwalający odróżnić neutropenię prawdziwą od niewinnej to:

Jakie objawy kliniczne daje sama neutropenia jako taka?

W co najmniej ilu allelach HLA na ile badanych powinien być dobrany niespokrewniony dawca szpiku?

Kiedy przy doborze dawcy komórek krwiotwórczych należy się posługiwać analizą haplotypów?

Rozpoznanie choroby przeszczep przeciw gospodarzowi powinno być potwierdzone:

Poszukiwanie dawcy szpiku zaczyna się od:

Jaki jest odsetek szans na to, że pojedynczy brat lub siostra może okazać się dawcą szpiku zgodnym w HLA?

W jakiej sytuacji rodzic może być dawcą szpiku u dorosłego biorcy?

Podstawowym ograniczeniem wykorzystania komórek krwi pępowinowej jest ich liczba wynikająca z objętości jednostki tej krwi, która zwykle nie przekracza:

Do przechowywania komórek krwiotwórczych w ciekłym azocie niezbędny jest dodatek:

Wadą wektora retrowirusowego jest:

Poprzetoczeniowa choroba przeszczep przeciw gospodarzowi różni się od poprzeszczepieniowej choroby przeszczep przeciw gospodarzowi tym, że:

Na obecność choroby łańcuchów lekkich najbardziej wskazuje następujące zaburzenie:

Jaką rolę w diagnostyce szpiczaka odgrywa stwierdzenie obecności plazmocytów w biopsji tkankowej?

Wynik testu wolnych łańcuchów lekkich (Freelite test) jest oceniany:

Niekorzystnym zaburzeniem chromosomowym występującym w niektórych przypadkach szpiczaka jest:

Do protokołów leczniczych stosowanych w leczeniu szpiczaka nie należy:

W mobilizacji komórek krwiotwórczych do krwi obwodowej w celu ich pobrania do przeszczepienia w szpiczaku wykorzystywany jest cyklofosfamid. W jakiej dawce?

Do kondycjonowania przed przeszczepieniem komórek krwiotwórczych w szpiczaku wykorzystuje się rutynowo:

W zwalczaniu hiperkalcemii u chorych na szpiczaka plazmocytowego z niewydolnymi nerkami stosuje się następujące leki/zabiegi, z wyjątkiem:

W leczeniu makroglobulinemii Waldenströma wykorzystuje się następujący protokół leczniczy:

Międzynarodowy wskaźnik rokowniczy w chłoniakach (IPi) nie obejmuje następującego parametru:

Rutynowo stosowane protokoły lecznicze II linii (z wyjątkiem późnych nawrotów) w chłoniaku rozlanym z dużych komórek B nie wykorzystują:

Liczbę osób zachorowujących rocznie w Polsce na chłoniaka Burkitta szacuje się na:

Kiedy nie należy rozpoczynać leczenia w chłoniaku grudkowym z komórek B?

Rozstrzygające znaczenie w diagnostyce chłoniaka z komórek płaszcza ma:

Czym różni się klasyfikacja TNM w wersji dostosowanej do oceny zaawansowania skórnych chłoniaków nieziarniczych z komórek T/NK od klasycznej klasyfikacji TNM?

Hemofagocytoza prekursorów erytrocytarnych i niekiedy krwinek płytkowych w obrębie szpiku kostnego z towarzyszącą pancytopenią jest typowa dla:

Powód dla którego protokół MOPP został zastąpiony przez protokół ABVD w leczeniu pierwotnym chłoniaka Hodgkina był następujący:

Do objawów ogólnych (tzw. objawów B) chłoniaka Hodgkina nie zalicza się obecnie:

Odpowiedź cytogenetyczna większa na leczenie przewlekłej białaczki szpikowej inhibitorami kinaz tyrozynowych to zmniejszenie odsetka komórek Ph+ do:

Jaką dawkę imatinibu stosuje się w przewlekłej białaczce eozynofilowej z obecnością genu FIP1L1-PDGFRA w leczeniu podtrzymującym remisję zgodnie z zaleceniami Polskiej Unii Onkologii?

Który z inhibitorów kinaz tyrozynowych stosowanych w leczeniu przewlekłej białaczki szpikowej powoduje wysięki w jamie opłucnej u części leczonych chorych?

Mutacja genu JAK2 występuje z większą częstością (50% i więcej) w następujących nowotworach układu krwiotwórczego, z wyjątkiem:

Przy jakiej liczbie płytek w nadpłytkowości samoistnej należy rozważyć zastosowanie trombocytoaferezy leczniczej?

W mastocytozie odgrywa rolę mutacja jednego z genów receptorów cytokin posiadającego własną kinazę tyrozynową. O jaki gen chodzi?

Skutkiem konstytutywnej aktywacji kinazy tyrozynowej BCR-ABL w komórkach z obecną t(9;22)(q34;q11) nie jest:

U chorych na przewlekłą białaczkę szpikową w fazie przełomu blastycznego występowanie dodatkowych zmian cytogenetycznych w klonie Philadelphia dodatnim można wykazać:

Do najczęściej występujących niehematologicznych objawów niepożądanych w trakcie terapii imatynibem należą:

Według aktualnie obowiązujących kryteriów oceny skuteczności terapii imatynibem (zaproponowanych przez Baccarani i wsp. w imieniu European LeukemiaNet w 2009 roku) u chorych w fazie przewlekłej przewlekłej białaczki szpikowej odpowiadających optymalnie całkowitą remisję hematologiczną (CHR), całkowitą odpowiedź cytogenetyczną (CCyR) i większą odpowiedź molekularną (MMolR) należy osiągnąć odpowiednio w trakcie:

Fazę przełomu blastycznego przewlekłej białaczki szpikowej należy rozpoznać w przypadku stwierdzenia:

Wskazaniem do wykonania badania w kierunku obecności mutacji w obrębie domeny kinazowej genu BCR-ABL (BCR-ABL KD) u chorych leczonych imatynibem jest:

Do kryteriów większych rozpoznania czerwienicy prawdziwej według WHO (zaproponowanych w 2008 roku) nie należy:

W leczeniu czerwienicy prawdziwej u chorych wysokiego ryzyka zakrzepowego z przebytym dużym powikłaniem krwotocznym należy stosować:

Do czynników istotnie wpływających na ryzyko wystąpienia powikłań zakrzepowych u chorych na czerwienicę prawdziwą nie należy:

U 40-60% pacjentów z pierwotnym zwłóknieniem szpiku można potwierdzić obecność aberracji cytogenetycznych w komórkach hematopoetycznych. Do najczęściej spotykanych nie należy:

W diagnostyce hipereozynofilii należy uwzględnić wykonanie następujących badań cytogenetycznych i molekularnych, z wyjątkiem badań na obecność:

W diagnostyce różnicowej schorzeń układu krwiotwórczego wykonanie badań molekularnych umożliwia:

Reakcja łańcuchowa polimerazy w czasie rzeczywistym (real-time PCR) pozwala na:

Metodą pozwalającą na jakościową ocenę obecności określonych defektów molekularnych u chorych na nowotwory limfo- i mieloproliferacyjne jest:

W przypadku izolacji DNA z komórek krwi obwodowej materiał o objętości 10-20 ml należy pobierać do jałowych probówek na:

Zastosowanie techniki oceny obecności klonalnych rearanżacji genów immunoglobulinowych (IG) lub genu receptora limfocytów T (TCR) u chorych na ostrą białaczkę limfoblastyczną pozwala na wykrycie choroby resztkowej (minimal residual disease, MRD) z wrażliwością:

Najczęściej występującą mutacją w genie czynnika krzepnięcia VIII u chorych na ciężką hemofilię A (aktywność czynnika VIII w osoczu poniżej 1 jedn./dl) jest:

Postępowaniem z wyboru w przypadku krwawienia do stawu u chorego na łagodną hemofilię B jest zastosowanie:

U każdego pacjenta z wrodzoną ciężką hemofilią A powikłaną inhibitorem czynnika VIII o wysokim mianie dąży się do eliminacji inhibitora poprzez wytwarzanie immunotolerancji, która polega na stosowaniu:

W przypadku wystąpienia krwawienia zagrażającego życiu u chorego na hemofilię A powikłaną inhibitorem czynnika VIII o mianie 1 jedn. Bethesda /ml należy zastosować:

W chorobie von Willebranda typu 2B:
1) zastosowanie desmopresyny (DDAVP) może wywołać lub pogłębić małopłytkowość;
2) stosuje się wyłącznie koncentraty rekombinowanego czynnika von Willebranda;
3) stosuje się wyłącznie koncentraty rekombinowanego czynnika VIII;
4) stosowanie kwasu traneksamowego jest bezwzględnie przeciwwskazane;
5) małopłytkowość może być stale obecna.
Prawidłowa odpowiedź to:

Pierwotna profilaktyka krwawień u chorych na ciężką hemofilię A i B polega na:

Przyczyną rozsianego wykrzepiania wewnątrznaczyniowego (disseminated intravascular coagulation, DIC) może być każdy z wymienionych stanów, z wyjątkiem:

Przeciwwskazaniem do włączenia heparyny w rozsianym wykrzepianiu wewnątrznaczyniowym (disseminated intravascular coagulation, DIC) nie jest:

W pierwszej linii leczenia immunosupresyjnego w nabytej hemofilii A stosuje się glikokortykosteroidy w monoterapii lub w skojarzeniu z cyklofosfamidem. W przypadku niepowodzenia tej formy leczenia, w drugiej linii leczenia eliminującego inhibitor należy rozważyć zastosowanie:

Wyniki badań laboratoryjnych: aktywność czynnika VIII 45 j.m./dl, zawartość antygenu czynnika von Willebranda 42 j.m./dl, aktywność kofaktora ristocetyny czynnika von Willebranda poniżej 10 j.m./dl oraz zwiększony odsetek aglutynujących płytek krwi przy niskim stężeniu ristocetyny wskazują na następujące rozpoznanie:

W leczeniu powikłań krwotocznych spowodowanych przedawkowaniem antagonisty wit. K stosuje się wymienione preparaty, z wyjątkiem:

Wskaż czynnik, którego synteza nie jest zależna od witaminy K:

W przebiegu zespołu nerczycowego obserwuje się:

Najbardziej czułym wskaźnikiem niedoboru wit. K jest:

Do czynników odpowiedzialnych za powikłania krwotoczne w niewydolności nerek należą wszystkie wymienione, z wyjątkiem:

U pacjenta z rozpoznaniem chłoniaka zajęcie węzłów chłonnych szyjnych, śródpiersia oraz nacieczenie szpiku pozwala na określenie stadium choroby wg Ann Arbor:

W leczeniu I linii chłoniaka Burkitta stosuje się następujące protokoły:
1) R-CHOP-21;        4) GMALL B-ALL/NHL;
2) R-CHOP-14;        5) R-ICE.
3) CODOX-M/IVAC;
Prawidłowa odpowiedź to:

Wysokodawkowana chemioterapia z przeszczepieniem autologicznych komórek hematopoetycznych jest zalecana u chorych na chłoniaka rozlanego z dużych limfocytów B (DLBCL) w przypadku:

Czynniki infekcyjne związane z patogenezą chłoniaków strefy brzeżnej to:
1) Helicobacter pylori;      4) Chlamydia psittaci;
2) Campylobacter jejuni;      5) wirus zapalenia wątroby typu C.
3) Borrelia burgdorferi;
Prawidłowa odpowiedź to:

Radioterapia jest leczeniem z wyboru w terapii I linii:

Krioglobulinemia z obecnością monoklonalnego białka IgM towarzyszy najczęściej:

W badaniu immunofenotypowym koekspresja antygenów CD19 i CD5 jest zwykle obecna na komórkach:
1) chłoniaka limfocytowego/białaczki limfocytowej;
2) węzłowego chłoniaka strefy brzeżnej;
3) chłoniaka z komórek płaszcza;
4) białaczki włochatokomórkowej;
5) chłoniaka grudkowego.
Prawidłowa odpowiedź to:

Do biologicznych cech chłoniaka Burkitta nie należy:

Do chłoniaków związanych z zakażeniem HIV należą:

Wartość kliniczną badania PET w ocenie skuteczności leczenia wykazano w chłoniaku:
1) rozlanym z dużych limfocytów B;    4) z obwodowych limfocytów T;
2) grudkowym;          5) MALT.
3) z komórek płaszcza;
Prawidłowa odpowiedź to:

Do niekorzystnych czynników prognostycznych u chorych na ziarniniaka grzybiastego nie należy:

Powikłania hematologiczne w przewlekłej białaczce limfocytowej o charakterze autoimmunizacyjnym:

O rozpoznaniu przewlekłej białaczki limfocytowej decyduje badanie:

U chorego w wieku 50 lat, bez objawów ogólnych, z zaawansowaniem białaczki limfocytowej IV wg Rai, stabilną limfocytozą na poziomie 50 G/l i małopłytkowością 4 stopnia o etiologii immunizacyjnej, bez limfadenopatii i organomegalii, należy:

Do kryteriów diagnostycznych przewlekłej białaczki limfocytowej należą:

Do korzystnych czynników rokowniczych w przewlekłej białaczce limfocytowej nie należy:

Wskaż zdanie prawdziwe:

U pacjenta z przewlekłą białaczką limfocytową i delecją 17p lekiem z wyboru jest:

Ocenę ilości macierzystych komórek hematopoetycznych w materiale przeszczepianym przeprowadza się na podstawie oznaczeń liczby:

Bezpośrednio przed transplantacją komórek hematopoetycznych stosowane są niżej wymienione terapie, z wyjątkiem:

Chorzy na niedokrwistość aplastyczną - postać ciężka w wieku poniżej 20 lat kwalifikowani są do transplantacji alogenicznych komórek hematopoetycznych:

Wskazaniem do wysokodawkowej chemioterapii i transplantacji autologicznych komórek krwiotwórczych u chorych na chłoniaka Hodgkina są niżej wymienione stany, z wyjątkiem:

U chorych na szpiczaka mnogiego w wieku poniżej 65 lat zakwalifikowanych do wysokodawkowej chemioterapii i transplantacji autologicznych komórek krwiotwórczych w poprzedzającym leczeniu dla zmniejszania masy nowotworu przed przeszczepieniem nie wolno stosować:

Wskazaniem do transplantacji alogenicznych komórek u chorych na białaczkę limfocytową przewlekłą są wszystkie wymienione stany kliniczne, z wyjątkiem:

Wysokodawkowa chemioterapia i transplantacja autologicznych komórek krwiotwórczych znajduje zastosowanie w niżej wymienionych chorobach, z wyjątkiem:

Mutacją, która powoduje oporność na wszystkie zarejestrowane do terapii przewlekłej białaczki szpikowej inhibitory kinaz tyrozynowych jest:

W którym roku terapii imatynibem u chorych z przewlekłą białaczką szpikową progresja do fazy akceleracji lub kryzy blastycznej jest największa?