Egzamin PES / Ginekologia onkologiczna / wiosna 2021

Grupę średniego ryzyka w raku endometrium będącą podstawą do podjęcia decyzji o postępowaniu pooperacyjnym charakteryzuje:

Pacjentka lat 23 zoperowana w szpitalu rejonowym z powodu skrętu guza jajnika Zmiana została wyłuszczona. W wyniku badania histopatologicznego stwierdzono martwiczo zmieniony 10 cm guz, histopatologicznie odpowiadający dysgerminoma. Prawidłowym sposobem dalszego postępowania powinno być:

Czynnik indukowany hipoksją 1 alfa jest czynnikiem transkrypcyjnym indukowanym niedotlenieniem: Wysokie stężenia tego czynnika odnotowano w wielu nowotworach w tym również w raku jajnika. Wskaż fałszywe stwierdzenie dotyczące HIF-Ialfa:

W przypadkach niskodojrzałego drobnolub wielkokomórkowego raka szyjki macicy należy wykonać diagnostykę różnicową w kierunku:

U pacjentek z nieprawidłowymi wynikami testów skriningowych w prewencji wtórnej raka macicy w okresie stanu epidemii wirusa SARS -CoV-2 możliwe jest:

Metoda hipofrakcjonacji mająca zastosowanie w radioterapii paliatywnej pacjentek chorych na raka szyjki macicy polega na:

Wskaż prawdziwe stwierdzenia charakteryzujące glassy cel carcinoma: 1) jest jedną z postaci drobnokomórkowego raka szyjki macicy, 2) w patogenezie tego nowotworu istotne znaczenie przypisuje się wysokoonkogennemu typowi wirusa HPV 16, 3) charakteryzuje się powolnym przebiegiem, 4) rzadko i późno daje przerzuty, 5) rokowanie jest niekorzystne, zwykle jest wrażliwy na promieniowanie, 7 Zastosowanie neoadiuwantowej chemioterapii podawanej metodą Se/dlngera w połączeniu z radykalną histerektomią może dawać bardzo dobry efekt.

Wskaż charakterystyczną cechę drobnokomórkowego raka szyjki macicy (small cel neuroendocrine carcinoma SCNEC):

Jedną z nowych metod leczenia raka szyjki macicy jest hipertermia: Wskaż prawdziwe stwierdzenia dotyczące tego rodzaju terapii: 1) stosowana jest jako terapia skojarzona z radioterapią, 2) mechanizm działania polega na degradacji onkoproteiny E6, która stabilizuje kompleks E6-p53, 3) wysoka temperatura wzmaga kontrolowane przez p53 procesy angiogenezy sprzyja zatrzymaniu fazy G2, 4) działanie hipertermii jest tym silniejsze, im niższe jest pH tkanki, 5) wiele badań dowodzi, że dołączenie hipertermii do terapii HPV - dodatniego raka szyjki macicy mogłoby poprawić jej wyniki.

70-letnia pacjentka, zakwalifikowana do chemioterapii, po pierwszym kursie leczenia według schematu paclitaksel z karboplatyną: kiedy pacjentka powinna otrzymać dawkę szczepienia przeciw COVID?

The Cancer Genome Atlas wprowadza następujące podtypy molekularne:

Wskaż prawdziwe stwierdzenia opisujące zasady hormonalnego leczenia raka błony śluzowej trzonu macicy: 1) u pacjentek leczonych tamoksyfenem w monoterapii z powodu raka endometrium, nieleczonych uprzednio gestagenami, odpowiedź na leczenie stwierdzono u 229 chorych, 2) u pacjentek leczonych tamoksyfenem w monoterapii z powodu raka endometrium, które uprzednio były poddane terapii gestagenami, odpowiedź na leczenie stwierdzono u blisko 100% chorych, 3) jednym z prawdopodobnych mechanizmów odpowiedzialnych za brak trwałego efektu terapeutycznego monoterapii gestagenami u pacjentek leczonych Z powodu raka błony śluzowej trzonu macicy jest stopniowe zwiększanie liczby receptorów progesteronowych w komórce, 4) wydaje się, że skuteczność tamoksifenu w połączeniu z octanem medroksyprogesteronu, oceniana jako odsetek pacjentek odpowiadających na leczenie, jest ponad dwukrotnie wyższa, aniżeli połączenie tamoksifenu z octanem megestrolu w leczeniu raka błony śluzowej trzonu macicy, 5) w przypadku obecności u pacjentek w komórkach nowotworowych receptora estrogenowego a terapia łączona tamoksyfenem z medroksyprogesteronem przynosi dużo większe korzyści.

Cechami charakterystycznymi w badaniach immunohistochemicznych mięsaków podścieliskowych endometrium są wszystkie wymienione, z wyiatkiem:

Wskaż fałszywe stwierdzenia dotyczące białka HER-2Ineu: 1) należy do rodziny receptorów naskórkowego czynnika wzrostu EGFR (epidermal growth factor receptor), które są kinazami tyrozynowymi odpowiedzialnymi za regulacje szlaków komórkowych biorących udział W procesach proliferacji, apoptozy różnicowania komórek, 2) nadekspresja białka HER-2Ineu występuje najrzadziej w rakach endometrioidalnych wykazujących niski stopień dojrzałości histologicznej, najczęściej zaś W rakach surowiczych, 3) wykazano jednoznacznie znaczenie statusu ekspresji HER-2Ineu jako czynnika prognostycznego, 4) nadekspresja białka HER-2Ineu częściej dotyczy pacjentek rasy czarnej, 5) w rakach o utkaniu endometrialnym nadekspresjalamplifikacja HER-2Ineu szacowana jest na 1 - 10%

Poresekcyjna niewydolność wątroby w stopniu A:

Nerwy wargowe przednie, unerwiające przednią część warg sromowych większych, pochodzą od nerwu:

Węzły chłonne pachwinowo-udowe głębokie (udowe) położone są:

We wstępnie zakwalifikowanym jako stopień pierwszy raku jajnika przerzuty do węzłów chłonnych występują najrzadziej w raku:

Do grupy pośrednio-wyższego ryzyka wznowy raka endometrioidalnego błony śluzowej macicy w stopniu zaawansowania należą następujące przypadki:

Do zabiegów radykalnych w ginekologii onkologicznej: 1) wystarczające jest znieczulenie przewodowe podpajęczynówkowe, 2) należy zabezpieczyć KKCz z próbą zgodności, 3) chora może mieć wykonaną konsultację anestezjologiczną w dniu zabiegu, 4) kwalifikuje się pacjentki z oceną stanu fizykalnego poniżej ASA IV, 5) nie ma koniecznosci wykonania EKG przed zabiegiem

Do uszkodzenia gałęzi pęcherzowej splotu podbrzusznego dolnego podczas radykalnego usunięcia macicy może dojść podczas:

Szacowany odsetek remisji zmian śródnabłonkowych szyjki macicy małego stopnia, w grupie kobiet powyżej 25. roku życia wynosi rocznie około:

Cytologia cienkowarstwowa na podłożu płynnym różni się od cytologii konwencjonalnej:

Charakterystyczne dla zmian śródnabłonkowych dużego stopnia obrazy kolposkopowe to:

Wskaż prawdziwe stwierdzenia dotyczące stopnia zaawansowania IIICIr wg klasyfikacji FIGO raka szyjki macicy z 2018 r.:

W przypadku inwazyjnego raka szyjki o największym wymiarze 25 bez naciekania trzonu macicy przymacicz, ale z obecnością izolowanych komó rek w wartowniczym z okolicy naczyń biodrowych zewnętrznych po stronie lewej ocenionym w badaniu histopatologicznym, zmiana kwalifikuje się do stopnia zaawansowania:

Histerektomię sposobem TeLinde'a stosuje się w przypadkach: 1) raka szyjki macicy w stopniu IAI, 2) raka szyjki macicy w stopniu IA2 i IBI, 3) raka szyjki macicy w stopniu IB-IIA, 4) niewielkiej wznowy centralnej po pierwotnej radioterapii, 5) raka gruczołowego szyjki macicy po wcześniejszej radioterapii, 6) po przedoperacyjnym napromieniowaniu w przypadkach guzów więk - szych niż 4 cm w celu osiągnięcia pomniejszenia rozmiarów guza 1 stworzenia dogodnych warunków operacyjnych.

Ryzyko wystąpienia przerzutów do węzłów chłonnych w przypadku raka szyjki macicy o typie płaskonabłonkowo-gruczołowym w II stopniu zaawansowania wynosi:

Klasa B2 histerektomii radykalnej zgodnie z klasyfikacją Querleu Morrow obejmuje usunięcie bocznych węzłów chłonnych okołoszyjkowych: Granicę między węzłami chłonnymi okołoszyjkowymi przyściennymi stanowi:

Wskaż fałszywe stwierdzenia dotyczące raka sromu raka pochwy: 1) główne niepowodzenie pierwotnego leczenia raka płaskonabłonkowego sromu to wznowy loko-regionalne, 2) rak sromu stanowi około 4% nowotworów narządu rodnego, 3) główne niepowodzenie pierwotnego leczenia raka płaskonabłonkowego sromu pochwy to przerzuty odległe, 4) podstawową metodą leczenia raka pochwy jest leczenie operacyjne, 5) z uwagi na rzadko występujące przerzuty do węzłów chłonnych rak pochwy W stopniach zaawansowania II-IVA wymaga objęcia napromienianiem jedynie pochwy z marginesem.

U 60-letniej chorej operowanej z powodu raka płaskonabłonkowego sromu badanie histopatologiczne wykazało 2.5 cm naciek pierwotny sromu przerzuty do 2 węzłów chłonnych pachwinowych lewych o średnicy 4 mm po jednej stronie Stopień zaawansowania według aktualnej wersji klasyfikacji FIGO to:

Bezwzqlednym wskazaniem do pooperacyjnej radioterapii w raku sromu jestlsą:

Wskaż fałszywe stwierdzenie dotyczące mięsaków macicy:

U 65-letniej pacjentki po rozpoznaniu w materiale z abrazji raka endometrialnego wykonano zabieg całkowitego wycięcia macicy 2 obustronnymi przydatkami, bez chirurgicznegostagingu' węzłów chłonnych. Badanie histopatologiczne wykazało raka endometrialnego G3, zajęcie ponad 2/3 grubości mięśniówki, masywne przejście na podścielisko szyjki macicy, zachowane marginesy brak zajęcia przestrzeni naczyniowych. Które postępowanie pooperacyjne jest prawidłowe?

U 50-letniej pacjentki rozpoznano raka płaskonabłonkowego macicy o średnicy 6 cm Z zajęciem przymacicza przez naciek niedochodzący do kości, % górnej ścian pochwy Z zajęciem węzłów okołoaortalnych potwierdzonym w badaniu PET. Według klasyfikacji FIGO z 2018 roku to stopień zaawansowania:

Jakie zmiany w klasyfikacji stopni zaawansowania raka szyjki macicy raka trzonu wprowadza klasyfikacja FIGO z roku 2018 (dla raka szyjki macicy) 2 200% roku (dla raka trzonu macicy)?

Wskaż fałszywe stwierdzenie dotyczące raka piersi:

Wskaż prawdziwe stwierdzenie dotyczące raka

Wskaż prawidłowe postępowanie w inwazyjnym raku szyjki macicy w ciąży w zależności od wieku ciążowego w momencie rozpoznania w sytuacji, gdy pacjentka decyduje się na zachowanie ciąży (klasyfikacja FIGO 200%): 1) przy rozpoznaniu raka szyjki macicy w stopniu A1 przed 22.-25. tygodniem ciąży konizacja szyjki macicy jest postępowaniem wystarczającym, 2) w przypadku zaawansowania IA2-1B1 przed 22.-25. tygodniem ciąży u pacjentek z guzem o średnicy poniżej 2 cm wolnych od przerzutów węzłach chłonnych miedniczych zaleca się zastosowanie NACT dalsze leczenie po osiągnięciu przez płód dojrzałości, 3) w przypadku zaawansowania IB1 przed 22.-25. tygodniem ciąży i guzach o średnicy powyżej 2 cm (ujemne węzły chłonne) zalecane jest wykonanie prostej trachelektomii, 4) w przypadku zaawansowania IA2-1B1 po 22.-25. tygodniu ciąży u pacjentek z guzem o średnicy poniżej 2 cm zaleca się odroczenie leczenia do czasu osiągnięcia dojrzałości przez płód, 5) w przypadku raka szyjki macicy w zaawansowaniu klinicznym B2 powyżej jedynym wyjściem jest zastosowanie NACT.

Uszkodzenie nerwu zasłonowego powoduje: 1) uniemożliwienie rozwarcia ud założenia nogi na nogę, 2) utrudnione chodzenie, 3) osłabienie funkcji zginania i prostowania w stawie biodrowym, 4) zaburzenie czucia na zewnętrznej powierzchni skóry uda, 5) niestabilną pozycję stojącą:

Procedura biopsji węzła wartowniczego u kobiet z rakiem sromu może być rozważana w następujących sytuacjach klinicznych: 1) pierwotny rak sromu, 2) zmiana wieloogniskowa, 3) wielkość zmiany nieprzekraczająca 2-4 cm, 4) pośrodkowa lokalizacja zmiany na sromie, 5) brak klinicznych radiologicznych podejrzeń obecności przerzutów w węzłach chłonnych.

Wskaż fałszywe stwierdzenia dotyczące wycięcia radykalnego sromu: 1) marginesy wycięcia, które muszą wynosić co najmniej 1 cm, powinny być zaznaczone na sromie w jego naturalnym stanie. Cięcie ma sięgać w głąb do powięzi dolnej przepony moczowo płciowej, 2) rana po wycięciu sromu zamykana jest jednowarstwowo, 3) wycięcie do 1/2 dystalnej cewki moczowej z powodu zmian leżących okołocewkowo powoduje nietrzymanie moczu, 4) zachowanie łechtaczki jest możliwe, jeżeli zmiana znajduje się, W odległości co najmniej 5 mm od niej, 5) w przypadku objęcia przez nowotwór odbytu lub podejrzenia jego naciekania można rozważyć wycięcie przedniej 1/3 odbytu zwieracza zewnętrznego odbytu.

Operacja rozszerzonego wycięcia macicy wg Pivera należąca do klasy II stanowiąca kolejną modyfikację operacji Wertheima polega na: 1) podwiązaniu przecięciu tętnic macicznych w miejscu ich krzyżowania się Z moczowodem, 2) przecięciu więzadeł krzyżowo-macicznych w połowie ich długości, 3) wycięciu przyśrodkowych więzadeł szerokich macicy, 4) wycięciu węzłów chłonnych procedurę tą powinno się dokonać przed wycięciem macicy, 5) wycięciu 1/3 górnej pochwy.

Z klinicznego punktu widzenia wskazania do uzupełniającej radioterapii lub radiochemioterapii w raku szyjki macicy po radykalnej histerektomii to: 1) przerzuty do węzłów chłonnych, 2) głębokie naciekanie podścieliska, 3) brak zachowania marginesów zdrowych tkanek, 4) wyjściowa średnica nacieku <4 cm, 5) zajęcie przymacicz.

W związku z tymże ryzyko zabiegu okołooperacyjnego nie może przewyższać korzyści z radykalnego leczenia raka, do względnych kryteriów nieresekcyjności raka jajnika należą: 1) zajęcie tętnicy krezkowej górnej, 2) głębokie naciekanie proksymalnej części krezki jelita cienkiego, 3) rozsiane zlewające się przerzuty do jelita cienkiego, 4) pojedyncze przerzuty do miąższu wątroby lub płuc, 5) przerzuty do mózgu.

Na podstawie badania TCGA zidentyfikowano cztery molekularne grupy raka endometrium Wskaż prawdziwe stwierdzenia dotyczące charakterystyki grupy raków posiadających mutacje POLE (POLEmut): 1) stanowią 8-10% raków endometrium, 2) występują u pacjentek w starszym wieku, 3) mają niższe zaawansowanie kliniczne (staging), 4) mają niższe zaawansowanie histologiczne (grading), 5) mają średnie rokowanie

Rak jasnokomórkowy jajnika wykazuje odmienną biologię przebieg kliniczny w porównaniu do pozostałych raków jajnika. Wskaż prawdziwe stwierdzenia dotyczące raka jasnokomórkowego jajnika: 1) częściej występuje wśród kobiet pochodzenia azjatyckiego, 2) częściej występuje wśród kobiet starszych niż rak surowiczy jajnika, 3) związany jest z występowaniem endometriozy w wywiadzie, 4) współwystępowanie endometriozy jest pozytywnym czynnikiem rokowniczym, 5) występowanie powikłań zakrzepowo-zatorowych jest rzadsze, niż w innych rakach jajnika:

Raki jajnikalow-grade' (LGOC) charakteryzują się następującymi cechami genotypowymi: 1) w porównaniu do rakówhigh-grade' znacząco rzadziej posiadają mutację TP53, 2) prawie 70% raków LGOC posiada mutacje w genach KRAS illub BRAF, 3) w porównaniu do raków high-grade' posiadają zdecydowanie mniejszą aneuploidię, utratą funkcji miRNA-34 skutkującą obniżeniem funkcji białka p53, 5) utratą ramion krótkich p chromosomów 1 i 9 pary.

U pacjentek z rakiem jajnika, jajowodu lub pierwotnym rakiem otrzewnej wskazania do stosowania olaparibu zaaprobowane przez Europejską Agencję Leków EMA obejmują: 1) leczenie podtrzymujące platyno-wrażliwego raka high-grade, 2) pacjentki z nawrotowym procesem nowotworowym, 3) całkowitą lub częściową odpowiedź na chemioterapię rzutu pochodnymi platyny, obecność mutacji germinalnych lub somatycznych genu BRCA, 5) leczenie łączone ze stosowaniem bevacizumabu.

Biorąc uwagę, że około 25-60% raków jajnika wykazuje ekspresję receptorów estrogenowych progesteronowych proponowane są, analogicznie do terapii raka piersi, schematy leczenia podtrzymującego oparte na stosowaniu leków hormonalnych z grupy inhibitorów aromatazy. Wskaż prawdziwe stwierdzenia dotyczące terapii podtrzymującej letrozolem w raku jajnika: 1) nie wykazano pozytywnych efektów stosowania letrozolu w nawrotowym HGOC, 2) terapia rekomendowana jest przez ESMO-ESGO w raku LGOC II-IV stopień FIGO, 3) toksyczności letrozolu wskazuje na minimalną częstość objawów ubocznych, 4) uzyskano satysfakcjonujące wydłużenie czasu całkowitego przeżycia (OS), 5) nie uzyskano efektów w postaci wydłużenia czasu wolnego od wznowy (PFS)

Ligand PD-L1 eksponowany na powierzchni komórek raka jajnika poprzez interakcję z cząstką PD-1 obecną na powierzchni limfocytów T powoduje:

W przypadku wysoko zaawansowanego surowiczego raka jajnika (HGSOC) miejscem pochodzenia zmiany może być jajowód. Aby uznać jajowód za pierwotne miejscewyjścia' zmiany niezależnie od obecnosci nasilenia zmian w jajnikach illub otrzewnej, należy zastosować następujące kryteria: 1),wciągnięcie' fragmentu jajowodu w guz przydatków, 2),wciągnięcie' całego jajowodu W guz przydatków, 3) obecność śródnabłonkowego surowiczego raka jajowodu (STIC), 4) obecność inwazyjnego raka śluzowego jajowodu bez obecności STIC, 5) obecność inwazyjnego raka śluzowego jajowodu z obecnością STIC.

Klasyfikacja TCGA z 2013 roku zdefiniowała cztery grupy nowotworów endometrium na podstawie charakterystyki ich genomu: W grupie 4 według tej klasyfikacji znalazły się nowotwory z wysoką liczbą kopii zmutowanego genu oraz Z mutacjami genu TP53. Wskaż prawdziwe stwierdzenia dotyczące nowotworów posiadających mutacje w genie TP53:

Wytwarzanie kolostomii: 1) ma na celu ochronę zespolenia po częściowym wycięciu okrężnicy, 2) ma na celu odbarczenie niedrożnego odcinka okrężnicy, 3) może mieć charakter przetoki końcowej lub pętlowej, 4) może mieć charakter stały lub czasowy, 5) jest zawsze tylko na czas 3-6 miesięcy i należy poinformować o tym chorą:

Medycyna oparta na faktach (EBM) opiera się na stwierdzeniach formułowanych na podstawie badań o różnym stopniu wiarygodności oraz wynikających z nich rekomendacji. Najbardziej wiarygodne są stwierdzenia kategorii IA wynikające z dobrej jakości badań randomizowanych z grupą odniesienia lub meta-analiz, z których wnioski są silnie rekomendowane ze względu na spodziewane korzyści kliniczne. W odniesieniu do raka jajnika leczenia inhibitorami PARP rekomendacją kategorii IA jest stwierdzenie: 1) inhibitory PARP wykazują najwyższą aktywność u pacjentek z mutacjami BRCA1/2, 2) testowanie mechanizmów naprawy DNA przez homologiczną rekombi - nację (HR) nie może być obecnie podstawą do wykluczenia z terapii inhibitorami PARP, 3) testowanie w kierunku mutacji BRCA1/2 jest zalecane u wszystkich chorych z nie śluzowym rakiem jajnika, 4) inhibitory PARP nie wykazały aktywności u chorych, u których nie stwierdzono zaburzeń mechanizmów HR, 5) odpowiedź na leczenie preparatami platyny nie stanowi czynnika rokowniczego powodzenia terapii inhibitorami PARP.

Wszczep nowotworowy z raka jajnika można usunąć wycinając nacieczony odcinek okrężnicy, a następnie wykonując zespolenie koniec do końca: 1) przed wykonaniem zespolenia ściany kikutów jelita oczyszcza się z tkanki tłuszczowej przyczepków sieciowych, 2) po zawiązaniu szwów warstwy zewnętrznej, zakłada się ciągły wewnętrzny szew na błonę śluzową, 3) wewnętrzną warstwę przedniej ściany zespolenia wykonuje się zakładając szew ciągły na błonę śluzową jelita, 4) warstwę zewnętrzną przedniej ściany zespolenia wytwarza się zakładając szew ciągły surowicówkowo-mięśniówkowy, 5) nie należy wycinać przerzutów raka jajnika do jelita grubego.

Po wykonaniu operacji cytoredukcji jej doszczętność (ang. completeness of cytoreduction, CC) klasyfikuje się jako: 1) CCO makroskopowo całkowita cytoredukcja, 2) CC1 choroba resztkowa < 2,5 mm, 3) CC1 = choroba resztkowa < 1 cm, 4) CC2 choroba resztkowa < 2,5 cm, 5) CC3 ' choroba resztkowa > 2,5 cm:

Wytyczne Europejskiego Towarzystwa Ginekologii Onkologicznej (ESGO) dotyczące leczenia chirurgicznego u pacjentek ze zdiagnozowanym rakiem nabłonkowym jajnika, jajowodu i otrzewnej wskazują na to, że: 1) w przypadku pacjentki z podejrzaną o złośliwość zmianą w obrębie przydatkówlotrzewnej U której prezentacja kliniczna nie wskazuje na konieczność pilnej interwencji, rekomenduje się skierowanie jej do specjalisty ginekologii onkologicznej, 2) odradza się przeprowadzania leczenia operacyjnego w ośrodkach o niskim stopniu referencyjności, w których przeprowadza się małą liczbę procedur zabiegowych, 3) postępowanie lecznicze powinno być zaplanowane przed zabiegiem operacyjnym przez zespół wielodyscyplinarny, 4) konieczne jest wykluczenie zmian przerzutowych w jajnikach i otrzewnej o innym pierwotnym punkcie wyjścia u pacjentek, u których wywiad rodzinny, objawy, cechy radiologiczne lub stosunek wartości CA 125/CEA mógłby na to wskazywać, 5) nie jest konieczne wykluczenie zmian przerzutowych w jajnikach i otrzewnej o innym pierwotnym punkcie wyjścia u pacjentek, u których wywiad rodzinny, objawy, cechy radiologiczne lub stosunek wartości CA 125/CEA mógłby na to wskazywać.

U chorej na zaawansowanego raka jajnika, podczas operacji cytoredukcyjnej: 1) otrzewną okołopęcherzową zatoki Douglasa usuwa się en bloc z macicą przydatkami, 2) otrzewną okołopęcherzową zatoki Douglasa usuwa się en bloc z zajętą odbytnicą, 3) niezbędna jest identyfikacja moczowodów, 4) naczynia jajnikowe podwiązuje się na wysokości dolnego bieguna nerki, 5) dolną granicę preparowania wyznaczają szyjka macicy przednia powierzchnia pochwy.

Śródoperacyjną chemioterapię dootrzewnową dla zniszczenia resztkowych ognisk choroby po operacji cytoredukcyjnej stosuje się w leczeniu następujących nowotworów: 1) rak wątrobowokomórkowy, 4 rak jajnika, 2) śluzak rzekomy otrzewnej, 5) surowiczy rak otrzewnej: 3) międzybłoniak otrzewnej,

Chemioterapia dootrzewnowa w hipertermii (ang. Hyperthermic IntraPeritoneal Chemotherapy, HIPEC) może być stosowana w leczeniu chorych na zaawansowanego raka jajnika. Wskaż prawdziwe stwierdzenia w odniesieniu do HIPEC: 1) warunkiem zastosowania HIPEC jest wykonanie całkowitej cytoredukcji, 2) HIPEC może być wykonywany bez uprzedniej cytoredukcji, 3) zastępuje doszczętną operację cytoredukcyjną, 4) można ją wykonywać zarówno metodą otwartą, jak zamkniętą, 5) jest skuteczną metodą eliminacji przerzutów do węzłów chłonnych okołoaortalnych.

Chore na raka piersi mogą odnieść największe korzyści z leczenia chirurgicznego przerzutów do wątroby, gdy: 1) rak piersi ma dodatnie receptory hormonalne, 2) jest długi odstęp czasowy pomiędzy leczeniem ogniska pierwotnego a rozpoznaniem przerzutów do wątroby, 3) rak piersi jest potrójnie ujemny, 4) rak piersi ma wysoki indeks Ki67, 5) występuje obecność pojedynczych przerzutów.

W zależności od czasu rozpoznania przerzutów odległych do wątroby wyróżnia się ich dwa rodzaje: 1) synchroniczne wykryte przed rozpoznaniem i operacją ogniska pierwotnego lub jednoczesnie z operacją ogniska pierwotnego, 2) synchroniczne występujące jednoczesnie w obydwu płatach wątroby, 3) metachroniczne wczesne wykryte w ciągu 6 miesięcy od rozpoznania lub operacji ogniska pierwotnego, 4) metachroniczne wczesne wykryte w ciągu 12 miesięcy od rozpoznania lub operacji ogniska pierwotnego, 5) metachroniczne późne wykryte później niż 12 miesięcy od operacji ogniska pierwotnego.

ze sposobów leczenia onkologicznego jest obciążony największym odsetkiem powikłań urologicznych?

możliwe jest natychmiastowe zaopatrywanie przetoki pęcherzowopochwowej?

Jeżeli w trakcie radykalnego usuwania macicy doszło do uszkodzenia pęcherza moczowego w obrębie trójkąta prawidłowe postępowania umożliwiające skuteczne zaopatrzenie uszkodzenia powinno obejmować:

Ryzyko uszkodzenia układu moczowego w trakcie operacji zależy od rodzaju przeprowadzanego zabiegu, jak również umiejętności i doświadczenia operatora. Chociaż do większości uszkodzeń moczowodu dochodzi u pacjentów bez zidentyfikowanych czynników ryzyka, są stany predysponujące do urazów moczowodu, szczególnie te, które zaburzają prawidłową anatomię budowę moczowodów. Który z poniżej wymienionych stanów nie jest czynnikiem ryzyka uszkodzenia moczowodu podczas operacji onkologicznej z powodu raka szyjki macicy IB2?

Powikłania dotyczące układu moczowego występują częściej po histerektomii radykalnej (0,76%) w porównaniu do histerektomii prostej (0,26%) dotyczą również zaburzeń czynnościowych atonia pęcherza moczowego oraz zastój moczu po operacji wymagający przejściowego cewnikowania pęcherza moczowego. Który rodzaj przetoki występuje najczęściej po radykalnym usunięciu macicy?

Klasyfikacja powikłań ze strony dolnych dróg moczowych u chorych leczonych onkologicznie obejmuje cztery stopnie: G1 = łagodne G2 - średniego stopnia, G3 ciężkie i G4 powikłania śmiertelne. Które z poniżej wymienionych powikłań ze strony dolnych moczowych nie naleŻy do powikłań, średniego stopnia G2?

Które z poniższych stwierdzeń jest prawdziwe?

U 25-letniej pacjentki chcącej zachować płodność, rozpoznano raka szyjki macicy G1, gruczołowego w stopniu zaawansowania FIGO IB1. Największy wymiar guza oceniany w MRIIeksperckim USG wynosi 18 mm. Jakie leczenie należy zaproponować w pierwszej kolejności?

U 32-letniej pacjentki chcącej zachować płodność, rozpoznano dobrze zróżnicowanego raka endometrioidalnego (adenocarcinoma endometroides G1) w stopniu zaawansowania FIGO IA W badaniu MRI brak naciekania mięśniówki macicy. Prawidłowym postępowaniem w pierwszej kolejności u tej pacjentki jest:

Przykładem działania z zakresu profilaktyki pierwotnej w ginekologii onkologicznej jest:

U 28-letniej pacjentki w badaniu cytologicznym postawiono rozpoznanie ASC-H. Pacjentka nie była w ciąży, nie była szczepiona przeciwko HPV. Postępowaniem zalecanym w jej przypadku będzie:

Wskaż eksperymentalną technikę zachowania płodności:

Pacjentka 32-letnia, stara się o ciążę od 18 miesięcy. Miesiączki regularne co 26 dni. W badaniach laboratoryjnych: AMH 1,2 nglmI, FSH w 3 d.C. 8 mlUlmI, poziom progesteronu w 20 dc - 5 ng/mI. W wywiadzie przebyta laparoskopowa appendectomia w wieku 23 lat z konwersją do laparotomii ze względu na rozlane ropne zapalenie wyrostka, które objęło również przydatki prawe. W seminogramie męża: teratozoospermia (morfologia plemników: 3% prawidłowych) pozostałe parametry w normie wg WHO 2010 W badaniu usg tv bez odchyleń od normy, w badaniu dwuręcznym zwraca uwagę ograniczenie ruchomości macicy i prawych przydatków z niewielką bolesnością w trakcie palpacji. W trakcie diagnostyki niepłodności rozpoznano raka naciekającego piersi lewej (NST) G3, W stopniu T2NIMO, ER (+), PR (+) HER (-). Zaplanowano leczenie lokoregionalne adjuwantowe. Co należy zaproponować parze w pierwszej kolejności celem zachowania płodności?

Wskaż prawdziwe stwierdzenie dotyczące histeroskopii w diagnostyce raka endometrium:

Najczęstszym powikłaniem śródoperacyjnym zabiegu radykalnej trachelektomii jest:

Zgodnie z Zaleceniami Polskiego Towarzystwa Ginekologii Onkologicznej dotyczącymi postępowania z chorymi na nowotwory żeńskich narządów płciowych W czasie pandemii wirusa SARS-Cov-2:

Najczęstszym powikłaniem zabiegu TLH raka trzonu macicy FIGO IA1 G1 jestsą:

zastosowania olaparybu w leczeniu chorych na raka jajnika w ramach programu terapeutycznego (ICD-10 C56, C57, C48) w Polsce lek stosuje się: 1) doustnie w pierwotnej dawce 800 mg na 2) dożylnie w pierwotnej dawce 800 mg na dobę, 3) bez możliwości redukcji dawki w trakcie leczenia, 4) z możliwą redukcją dawki jeden raz (do 400 mg), 5) z możliwą redukcją dawki dwukrotnie (do 400 i 200 mg)

zastosowania olaparybu w leczeniu chorych na raka jajnika w ramach programu terapeutycznego (ICD-10 C56, C57, C48) w Polsce chore powinny rozpocząć leczenie nie później niż:

zastosowania olaparybu w leczeniu chorych na raka jajnika w ramach programu terapeutycznego (ICD-10 C56, C57, C48) w Polsce lek jest stosowany jako leczenie podtrzymujące: 1) u chorych z mutacją w genie BRCAI illub BRCA2, który uzyskały całkowitą odpowiedź na leczenie po ostatnim schemacie chemioterapii, 2) u chorych z mutacją w genie BRCA1 illub BRCA2, który uzyskały odpowiedź na leczenie po ostatnim schemacie chemioterapii, niezależnie od rodzaju chemioterapii, 3) u chorych z mutacją w genie BRCA1 illub BRCA2, który uzyskały odpowiedź na leczenie po ostatnim schemacie chemioterapii z pochodnymi platyny, 4) u chorych platynowrażliwych (nawrót w okresie > 6 miesięcy), 5 u chorych platynoopornych (nawrót w okresie < 6 miesięcy).

Olaparyb w leczeniu chorych na raka jajnika w ramach programu terapeutycznego (ICD-10 C56, C57, C48) w Polsce stosuje się:

zastosowania olaparybu w leczeniu chorych na raka jajnika w ramach programu terapeutycznego (ICD-10 C56, C57, C48) w Polsce leczenie kontynuuje się:

zastosowaniu olaparybu w leczeniu chorych na raka jajnika w ramach programu terapeutycznego (ICD-10 C56, C57, C48) w Polsce konieczne jest po zakonczeniu leczenia kolejną linią pochodnych platyny uzyskanie obiektywnej odpowiedzi na leczenie wg kryteriów RECIST. Oznacza to: 1) zmniejszenie się sumy zmian targetowych o więcej niż 20%, 2) zmniejszenie się zmian targetowych o więcej niż 30%, 3) zmniejszenie się sumy zmian targetowych o więcej niż 50%, 4) brak cech choroby w badaniach obrazowych, 5) brak nowych zmian:

Jednym z kryteriów kwalifikacji do zastosowania bewacizumabu w lecze - niu zaawansowanego raka jajnika w ramach programu terapeutycznego w Polsce jest:

Przeciwwskazaniami do zastosowania bewacizumabu w leczeniu zaawansowanego raka jajnika w ramach programu terapeutycznego (ICD-10 C56, C57, C48) w Polsce jest:

Przeciwwskazaniami do zastosowania bewacizumabu w leczeniu zaawansowanego raka jajnika w ramach programu terapeutycznego (ICD-10 C56, C57, C48) w Polsce nie jest:

W przypadku konieczności wtórnego zabiegu operacyjnego, w trakcie zastosowania bewacizumabu w leczeniu zaawansowanego raka jajnika w ramach programu terapeutycznego (ICD-10 C56, C57, C48) w Polsce:

Bewacizumab w leczeniu zaawansowanego raka jajnika w ramach programu terapeutycznego (ICD-10 C56, C57, C48) w Polsce stosowany jest:

Bewacizumab w leczeniu zaawansowanego raka jajnika w ramach programu terapeutycznego (ICD-10 C56, C57, C48) w Polsce stosowany jest:

W trakcie zastosowania bewacizumabu w leczeniu zaawansowanego raka jajnika w ramach programu terapeutycznego (ICD-10 C56, C57, C48) w Polsce pooperacyjne (przed rozpoczęciem leczenia bewacyzumabem) badanie tomografii komputerowej jamy brzusznej miednicy:

W trakcie zastosowania bewacizumabu w leczeniu zaawansowanego raka jajnika w ramach programu terapeutycznego (ICD-10 C56, C57, C48) w Polsce jednym z elementów monitorowania skuteczności leczenia jest badanie stężenia CA125, które wykonuje się nie rzadziej niż co:

W trakcie zastosowania bewacizumabu w leczeniu zaawansowanego raka jajnika w ramach programu terapeutycznego (ICD-10 C56, C57, C48) w Polsce przy kwalifikacji do leczenia bewacyzumabem wykonuje się badanie tomografii komputerowej jamy brzusznej miednicy oraz innych okolic ciała w zależności od wskazań klinicznych, badanie tomografii komputerowej Iub rezonansu magnetycz nego mózgu w przypadku wskazań klinicznych w celu obrazowania przerzutów do OUN, badanie RTG klatki piersiowej - jeżeli nie jest wykonywana tomografia komputerowa tej okolicy. Celem wstępnych badań obrazowych jest:

zastosowania bewacizumabu w leczeniu zaawansowanego raka jajnika w ramach programu terapeutycznego (ICD-10 C56, C57, C48) w Polsce lek ten będzie podawany:

zastosowaniu olaparybu w leczeniu chorych na raka jajnika w ramach programu terapeutycznego (ICD-10 C56, C57, C48) w Polsce objawami ubocznymi są: 1 nudności, 2) wymioty, 3) biegunka, 4) niedokrwistość, 5) progresja.

zastosowaniu olaparybu w leczeniu chorych na raka jajnika w ramach programu terapeutycznego (ICD-10 C56, C57, C48) w Polsce lek w kapsułkach należy przyjmować:

zastosowaniu olaparybu w leczeniu chorych na raka jajnika w ramach programu terapeutycznego (ICD-10 C56, C57, C48) w Polsce badania tomografii komputerowej Iub rezonansu magnetycznego wykonuje się:

zastosowaniu olaparybu w leczeniu chorych na raka jajnika w ramach programu terapeutycznego (ICD-10 C56, C57,C48) w Polsce monitorowanie skuteczności leczenia dokonuje się poprzez badania tomografii komputerowej lub rezonansu magnetycznego oraz oznaczanie stężenia markera CA125. Badania obrazowe oznaczanie markera wykonywane są:

U 24-letniej chorej z rakiem płaskonabłonkowym w stopniu T1a1, z rozpoznaniem postawionym na podstawie zabiegu leep, u której stwierdzono dodatni margines stożka zalecane jest następujące postępowanie:

Które z wymienionych czynników są zaliczane do standardowych czynników prognostycznych w raku szyiki macicy? 1) stopień kliniczny wg klasyfikacji TNM, 2) stopień kliniczny wg klasyfikacji FIGO, 3) obecność naciekania przestrzeni naczyniowej (LVSI), odpowiedź na radioterapię, 5) głębokość naciekania podścieliska szyjki macicy.

Według klasyfikacji Querleu -Morrow operacja typ C2 zawiera następujące procedury, Z wyiatkiem wycięcia:

Wskaż fałszywe stwierdzenie dotyczące wykonywania oznaczenia węzła wartowniczego u chorej na raka sromu w stopniu FIGO Ib:

W przypadku sac tumors które z odczynów immunochemicznych są pozytywne? 1) AFP, 2) Glypican - 3, 3) PLAP, 4) HCG, 5) synaptofizyna

Wprowadzenie agresywnych zabiegów cytoredukcyjnych oraz skutecz - niejszych cytostatyków (taksany, pochodne platyny) w leczeniu raka jajnika spowodowało rezygnację 2 radioterapii jako metody leczenia. Wskaż z wymienionych opcji te, w których udowodniono działanie napromieniania w leczeniu raka jajnika: 1) indukcja wzrostu efektu terapeutycznego cytostatyków z grupy antymetabolitów (np. gemcytabina), 2) wzrost efektu cytostatycznego taksanów pochodnych platyny, 3) wpływ na wzrost unaczynienia guza intensywny rozwój naczyń krwionośnych, 4) nieuszkadzanie DNA w komórkach nowotworowych, 5) synergistycznie ze stosowaniem cytostatyków pobudzanie aktywacji układu immunologicznego

Wskaż fałszywe stwierdzenie dotyczące dziedzicznego raka endometrium:

Wskaż fałszywe stwierdzenie dotyczące czerniaków sromu:

Pacjentka lat 35, pragnąca zachować płodność, z rozpoznanym histopatologicznie rakiem płaskonabłonkowym szyjki macicy została zakwalifikowana do konizacji zimnym nożem. Pooperacyjny wynik potwierdził rozpoznanie raka macicy w stopniu zaawansowania FIGO IA1 Stwierdzono zajęcie przestrzeni naczyniowych chłonnych krwionośnych (LVSI). Marginesy zdrowych tkanek zachowane. Prawidłowym postępowaniem u tej pacjentki jest:

Wykonanie konizacji w ciąży nie jest przeciwwskazane. Optymalnie zabieg powinno się wykonywać:

Według klasyfikacji Pivera, Rutledge'a i Smitha wycięcie macicy wraz z całym więzadłem szerokim macicy, całym więzadłem krzyżowo-macicznym oraz %2 górnej pochwy to klasa:

Aktualny wymagany minimalny margines resekcji uznany za radykalny dla raka przewodowego piersi to:

Dysponując laparoskopową gamma kamerą, podczas procedury znakowania węzła wartowniczego w raku endometrium należy użyć znacznika zawierającego:

Wskaż prawdziwe stwierdzenie dotyczące raka endometrium:

W celu zmniejszenia liczby wczepów nowotworowych do miejsc wkłuć po trokarach należy: 1) odpowiednio umocować trokary do powłok jamy brzusznej, 2) unikać wycieku gazu obok trokarów, 3) minimalizować manipulacje guzem, wyjmować guzy w workach endoskopowych, 5) stosować desuflację poprzez odsysanie

Według klasyfikacji FIGO z 2019 roku jedynym z wymienionych czynników mającym wpływ na stopień zaawansowania raka szyjki macicy jest:

U pacjentki po przebytej uprzednio brachyterapii śródjamowej zdiagnozowano obecność przetoki pęcherzowo ' pochwowej zlokalizowanej w odległości 2 cm od ujścia zewnętrznego cewki moczowej. Wspomniana lokalizacja przetoki odpowiada wg klasyfikacji Goh typowi:

U pacjentki ciężarnej z rozpoznanym potrójnie ujemnym rakiem piersi najmniej toksycznym chemioterapeutykiem dla płodu będzie:

Wskaż fałszywe stwierdzenie dotyczące niraparybu:

Do immunohistochemicznych markerów guzów neuroendokrynnych żeńskiego narządu rodnego należy: 1) Osteopontyna, 2) LICAM, 3) synaptofizyna, 4) klaudyna, 5) CD56.