Egzamin PES / Ginekologia onkologiczna / wiosna 2017

Podstawą zakwalifikowania zmiany szyjki macicy do określonego typu strefy przekształceń nabłonkowych TZ (Transformation Zone) według IFCPC (International Federation of Cervical Pathology and Colposcopy) są:
1) rozległość TZ;
2) zbielenie po próbie z kwasem octowym;
3) umiejscowienie górnej granicy TZ;
4) możliwość uwidocznienia górnej granicy TZ;
5) nieprawidłowe naczynia krwionośne.
Prawidłowa odpowiedź to:

U pacjentek po przebyciu zaśniadu groniastego zalecana jest antykoncepcja hormonalna przez co najmniej:

Wskaż prawdziwe stwierdzenie dotyczące zastosowania radioterapii u chorych na raka pochwy:

Bezwzględnym wskazaniem do pooperacyjnej radioterapii/radiochemioterapii w raku szyjki macicy jest:

Pooperacyjna radioterapia/radiochemioterapia w raku szyjki macicy powinna być rozważona w przypadku wystąpienia następujących niekorzystnych cech rokowniczych:

Po wstępnej radiochemioterapii w raku sromu zabieg chirurgiczny wykonuje się:

Wskaż prawdziwe stwierdzenie dotyczące zastosowania przedoperacyjnej radioterapii u chorych na raka sromu:

Wskaż prawdziwe stwierdzenie dotyczące zastosowania radioterapii w raku trzonu macicy:

Wskazaniem z wyboru do radiochemioterapii w raku szyjki macicy jest:

W wyniku metaanalizy 15 badań dotyczących stosowania radiochemioterapii w raku szyjki macicy w stopniu zaawansowania IIB-IVA wykazano, że korzyść ze stosowania leczenia skojarzonego w stosunku do samodzielnej radioterapii polega na:

U pacjentki rozpoznano raka płaskonabłonkowego sromu zlokalizowanego blisko wędzidełka tylnego warg sromowych, o średnicy 1,5 cm i egzofitycznym wzroście. W wycinku nie występuje inwazja podścieliska powyżej 1 mm w głąb, nie stwierdzono także zajęcia przestrzeni chłonnej. Wskaż prawdziwe stwierdzenia dotyczące tej chorej:
1) zalecanym leczeniem jest wulwektomia z oceną węzła wartowniczego;
2) wystarczającym leczeniem jest głębokie wycięcie zmiany z 2 cm marginesem;
3) w przypadku inwazji > 1 mm w ostatecznym preparacie, należy wykonać limfadenektomię jednostronną;
4) w przypadku inwazji > 1 mm w ostatecznym preparacie, należy wykonać limfadenektomię obustronną;
5) konieczna jest dalsza obserwacja chorej, gdyż ryzyko wznowy przekracza 15%.
Prawidłowa odpowiedź to:

42-letnia pacjentka z rakiem płaskonabłonkowym szyjki macicy, którego wielkość w badaniu rezonansu magnetycznego oceniono na 6 cm była napromieniana 5 lat wcześniej z powodu raka odbytu (brak dokumentacji). Najbezpieczniejszym i najbardziej racjonalnym postępowaniem terapeutycznym w tej sytuacji powinno być:

62-letnia chora została zoperowana z powodu endometroidalnego raka endometrium. Wykonano usunięcie macicy z przydatkami, limfadenektomię miedniczną i okołoaortalną. W badaniu histopatologicznym potwierdzono endometroidalny typ raka o dojrzałości histologicznej G3. Ogniska nowotworu wykryto w jamie macicy, gdzie naciek zajmuje ponad połowę grubości myometrium nie dochodząc do surowicówki macicy, oraz w lewym jajniku. Cytologia otrzewnowa pozytywna. Wskaż prawdziwe stwierdzenie w stosunku do opisanej chorej:

Wskaż prawdziwe stwierdzenia dotyczące chemioterapii przetrwałego nawrotowego lub rozsianego raka szyjki macicy:
1) ma zastosowanie w przypadku niepowodzenia leczenia operacyjnego lub radioterapii;
2) na leczenie chemiczne gorzej reagują ogniska nowotworu poddane wcześniej radioterapii;
3) podstawowym lekiem jest cisplatyna w monoterapii lub w połączeniu z innymi cytostatykami;
4) odsetek pozytywnych odpowiedzi na leczenie waha się w granicach 13 - 57%;
5) całkowitą remisję uzyskuje się zaledwie u kilkunastu procent chorych.
Prawidłowa odpowiedź to:

Oporność nowotworu na chemioterapię jest jednym z najważniejszych elementów warunkujących skuteczność leczenia. Mechanizmy generujące chemiooporność nie są zależne od:
1) zaburzenia transportu cytostatyków przez błony komórkowe;
2) amplifikacji genów i zwiększenia skuteczności naprawy DNA;
3) profilu działania i toksyczności danego cytostatyku;
4) istnienia alternatywnych komórkowych szlaków biochemicznych;
5) drogi i schematu podania danego chemioterapeutyku.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wskazaniem do uzupełniającej radioterapii w stopniu IB raka sromu nie jest:

Zespoły paranowotworowe to niespecyficzne, patologiczne objawy lub zespoły objawów ściśle związane z wpływem nowotworu na odległe tkanki lub narządy. Mogą pojawić się w stadium przedklinicznym choroby nowotworowej, jak i w czasie rozpoznanej lub zaawansowanej choroby nowotworowej. Wskaż wśród niżej wymienionych objawów i zespołów te, które stwierdzane są w rakach endometrium i jajnika:
1) zespół nieadekwatnego wydzielania hormonu antydiuretycznego (SIADH);
2) zespół Meigsa;
3) podostre zwyrodnienie móżdżku;
4) zespół Peutza-Jeghersa;
5) rogowacenie czarne (acantosis nigricans).
Prawidłowa odpowiedź to:

Późne powikłania po radioterapii raka szyjki macicy obejmują:
1) poliurię;
2) ostrą martwicę nabłonka jelita cienkiego;
3) hematurię;
4) wiotkość i zwiększenie pojemności pęcherza moczowego;
5) dyzurię.
Prawidłowa odpowiedź to:

Najrzadziej występującym z wymienionych powikłań późnych radioterapii sromu jest:

31-letnia chora przedstawiła wynik badania histopatologicznego o brzmieniu „rak płaskonabłonkowy inwazyjny szyjki macicy”. Pacjentka zwraca się z prośbą o zachowanie płodności podczas leczenia onkologicznego. Jakie przedoperacyjne badania diagnostyczne należy wykonać u chorej aby zaplanować prawidłowo zabieg trachelektomii radykalnej?
1) badanie zestawione przez pochwę i odbytnicę;
2) kolposkopia szyjki macicy i sklepień pochwy;
3) ocena zaawansowania lokalnego w badaniu rezonansu magnetycznego;
4) ponowna ocena preparatów histopatologicznych;
5) ocena regionalnych węzłów chłonnych w badaniu PET/TK.
Prawidłowa odpowiedź to:

39-letnia chora z rakiem gruczołowym szyjki macicy w stopniu IB1 według FIGO o średnicy guza ocenionej na 1,9 cm, wolnym od nacieku marginesie szyjki od strony ujścia wewnętrznego kanału na długości 1 cm, z leczoną niepłodnością i dwoma kolejnymi poronieniami ciąży w wywiadzie, posiadająca silną potrzebę posiadania dziecka nie jest dobrą kandydatką do trachelektomii radykalnej ze względu na:

Czynnikiem rokowniczym i głównym czynnikiem determinującym obecność przerzutów w węźle wartowniczym u chorych kwalifikowanych do trachelektomii radykalnej jest:

Niekorzystnymi czynnikami rokowniczymi wskazującymi na wysokie ryzyko nawrotu po trachelektomii radykalnej są:
1) obecność raka gruczołowego;
2) średnica guza;
3) wiek chorej;
4) głębokość nacieku podścieliska;
5) egzofityczny wzrost guza.
Prawidłowa odpowiedź to:

U 28-letniej chorej zakwalifikowanej do pochwowej trachelektomii radykalnej stwierdzono śródoperacyjnie podczas laparoskopii obecność przerzutu w jednym z węzłów zasłonowych (węzeł wartownik). Prawidłowym postępowaniem u tej chorej powinna być:

Przeciwwskazaniem do wykonania lub kontynuacji zabiegu trachelektomii radykalnej jest:
1) obecność raka gruczołowego;
2) obecność przerzutów w węzłach chłonnych;
3) dojrzałość histologiczna G3;
4) stopień IA2 z zajęciem przestrzeni naczyniowo-chłonnej;
5) obecność raka w linii odcięcia preparatu.
Prawidłowa odpowiedź to:

Powikłaniem późnym trachelektomii radykalnej nie jest:

Ocenia się, że u około 10% pacjentek poddanych pochwowej trachelektomii radykalnej wyniki ostatecznego badania histopatologicznego wskażą na konieczność zastosowania uzupełniającej radio- lub radio-chemioterapii ze względu na:
1) wyższy niż pierwotnie grading;
2) większą niż 2 cm średnicę guza;
3) obecność mikroprzerzutów w węzłach;
4) zajęcie przymacicz;
5) naciek w kikucie szyjki.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wskaż prawdziwe stwierdzenia dotyczące wznowy raka szyjki macicy po leczeniu drogą trachelektomii radykalnej:
1) około 60% wznów ma miejsce w kikucie szyjki;
2) około 40% wznów ma miejsce w przymaciczu;
3) wznowy rozpoznawane są najczęściej po 2-3 latach od operacji;
4) wznowy rozpoznawane są najczęściej do roku od operacji;
5) około 75% to wznowy w węzłach chłonnych.
Prawidłowa odpowiedź to:

Objawem, który stwierdza się u 50-95% pacjentek ze wznową lub z przerzutami raka szyjki macicy po leczeniu drogą trachelektomii radykalnej nie jest:

Wtórna niepłodność po trachelektomii radykalnej dotyka 25-30% operowanych pacjentek, a głównymi przyczynami niepłodności są:
1) zaburzenia produkcji śluzu szyjkowego;
2) stenoza kanału szyjki macicy;
3) subkliniczne zapalenie jajowodów;
4) zrosty wewnątrzotrzewnowe;
5) zaburzenia unerwienia wegetatywnego miednicy.
Prawidłowa odpowiedź to:

Do powikłań położniczych w ciąży u pacjentki po radykalnej trachelektomii nie należy:

Wskaż prawdziwe stwierdzenia dotyczące chemioterapii neoadjuwantowej w leczeniu oszczędzającym płodność w raku szyjki macicy:
1) jest powszechnie akceptowanym sposobem postępowania;
2) może być stosowana u każdej chorej bez przygotowania;
3) jej celem jest ograniczenie rozmiarów guza przed operacją;
4) jej celem jest zniszczenie przerzutów w węzłach chłonnych;
5) podstawowym lekiem we wszystkich schematach leczenia jest cisplatyna.
Prawidłowa odpowiedź to:

Nadzór onkologiczny po operacji trachelektomii radykalnej polega na:
1) obserwacji co 6 miesięcy do 2 lat;
2) badaniach klinicznych i cytologicznych;
3) kolposkopii i wycinkach celowanych co 6 miesięcy;
4) biopsji kanału szyjki macicy co 12 miesięcy;
5) ultrasonografii przezpochwowej co 6 miesięcy.
Prawidłowa odpowiedź to:

Zalecenia dotyczące prowadzenia ciężarnej po trachelektomii wskazują między innymi na konieczność:
1) założenia okrężnego szwu brzusznego, jeśli nie założono go śródoperacyjnie;
2) profilaktycznej suplementacji progestagenami do 34. tygodnia ciąży;
3) co dwutygodniowej oceny szyjki w badaniu USG i wewnętrznym;
4) wykonywania rozmazu bakteriologicznego z pochwy co 2-3 miesiące;
5) obowiązkowego leczenia stomatologicznego nawet niewielkich ubytków.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wskazaniami do usunięcia zaotrzewnowych węzłów chłonnych w raku jajnika są:

Wskaż fałszywe stwierdzenie dotyczące bólu przebijającego:

45-letnia chora zgłosiła się na konsultację do ośrodka referencyjnego ginekologii onkologicznej z powodu wykonanego 1 miesiąc temu leczenia operacyjnego z powodu raka jajnika. W protokole operacyjnym i na podstawie wyniku badania histopatologicznego stwierdza się, że chora operowana była z powodu raka surowiczego G3. Rak stwierdzony był w torbieli jajnika prawego oraz na powierzchni tego jajnika. Poza jajnikiem zmian przerzutowych nie stwierdzono. Zgodnie z protokołem operacyjnym, u chorej usunięto macicę, jajnik prawy, jajowód prawy, jajowód lewy, sieć większą oraz pobrano wycinki z jajnika lewego oraz liczne wycinki z otrzewnej jamy brzusznej. Wskazane jest następujące postępowanie:

Do kryteriów nieoperacyjności w raku jajnika należą:
1) bardzo niski status sprawności i wydolności chorej;
2) brak zgody chorej na przetoczenie krwi;
3) brak zgody chorej na wyłonienie stomii jelitowej;
4) zajęcie tętnicy kreskowej górnej.
Prawidłowa odpowiedź to:

75-letnia chora w stanie dobrej sprawności fizycznej, ale obciążona nadciśnieniem tętniczym została poddana laparotomii z powodu guza jajnika prawego. W śródoperacyjnym badaniu histopatologicznym stwierdzono raka surowiczego. W czasie zabiegu stwierdzono przerzuty do sieci, otrzewnej ściennej przedniej ściany brzucha, liczne przerzuty na powierzchni jelita cienkiego, przerzuty do otrzewnej zatoki Douglasa, zlewający się przerzut na powierzchni odbytnicy. W związku z powyższym chora kwalifikuje się do:

U chorych poddanych pierwotnemu zabiegowi cytoredukcyjnemu w raku jajnika ryzyko zgonu okołooperacyjnego wynosi:

Laparoskopia w leczeniu operacyjnym wczesnej postaci raka jajnika:

Do działań niepożądanych związanych ze stosowaniem inhibitorów aromatazy w przypadku naciekającego raka piersi z ekspresją receptorów steroidowych nie zalicza się:

U 35-letniej chorej (miesiączki regularne, rodziła 1 raz drogami natury) podczas usunięcia jajnika lewego z guzem w badaniu śródoperacyjnym stwierdzono: „guz o co najmniej granicznej złośliwości”. Chora podczas przygotowania przedoperacyjnego otrzymała informację, że zmiana jajnika z powodu obrazu ultrasonograficznego i stężenia markerów nowotworowych jest podejrzana o zmianę złośliwą. Podpisała zgodę na leczenie operacyjne polegające na usunięciu jajnika i jajowodu po stronie guza, pobranie wycinków z otrzewnej i usunięcie zmian podejrzanych o przerzuty nowotworowe. Ponadto podpisała klauzulę wyrażającą zgodę na przeprowadzenie przez zespół leczący procedur niezbędnych dla ratowania życia i zdrowia w sytuacji zagrożenia. Inspekcja śródoperacyjna wykazała obecność 4 guzków wielkości około 1 cm na otrzewnej ściennej bocznych ścian brzucha, niezmienioną palpacyjnie sieć większą, niepowiększone palpacyjnie węzły chłonne miednicze i przyaortalne. Właściwe postępowanie lecznicze powinno obejmować:

Celem leczenia wczesnego raka jajnika jest:

Wykonując limfadenektomię regionalną w raku jajnika, który wydaje się być ograniczony do jednego lub dwóch jajników, przerzuty w węzłach chłonnych stwierdza się u następującego odsetka pacjentek:

Badanie Vergote i wsp. z 2010 r. (EORTC-GCG i NCIC-CTG), porównujące chore poddane radykalnemu zabiegowi w raku jajnika z następową chemioterapią (grupa A) z chorymi poddanymi neoadjuwantowej chemioterapii z następowym leczeniem operacyjnym i pooperacyjną chemioterapią (grupa B) wykazało, że:
1) przeżycie chorych poddanych neoadjuwantowej chemioterapii (grupa A) było dłuższe w porównaniu do chorych z grupy B;
2) przeżycie chorych poddanych neoadjuwantowej chemioterapii (grupa A) było podobne do przeżycia chorych z grupy B (różnice nie były istotne statystyczne);
3) częstość całkowitej cytoredukcji po neoadjuwantowej chemioterapii była dwa razy wyższa niż ta uzyskana po pierwotnej cytoredukcji;
4) częstość całkowitej cytoredukcji po neoadjuwantowej chemioterapii była podobna jak ta uzyskana po pierwotnej cytoredukcji (różnice nie były istotne statystyczne);
5) częstość zgonu okołooperacyjnego była niższa u chorych po neoadjuwantowej chemioterapii;
6) częstość zgonu okołooperacyjnego była podobna u chorych po neoadjuwantowej chemioterapii (grupa A) w porównaniu do chorych z grupy B (różnice nie były istotne statystyczne).
Prawidłowa odpowiedź to:

Wskaż fałszywe stwierdzenie dotyczące profilaktycznego usunięcia przydatków:

Częstość niedrożności jelitowej po pierwotnej operacji cytoredukcyjnej z powodu zaawansowanego raka jajnika wynosi:

Wskaż, w których z wymienionych sytuacji można wykonać leczenie oszczędzające płodność u kobiet z wczesną postacią raka jajnika:
1) guz ograniczony do dwóch jajników z śródoperacyjnym uszkodzeniem częściowym torebki (IC1);
2) typ śluzowy raka;
3) stopień zróżnicowania G2;
4) wykonanie pełnego „stagingu”, obejmującego m.in. usunięcie miedniczych i około aortalnych węzłów chłonnych.
Prawidłowa odpowiedź to:

Trójkąt udowy ograniczony jest od strony przyśrodkowej przez:

II stopień zaawansowania raka sromu wg FIGO to:

Kanał pachwinowy łączy:

Zabieg operacyjny na sromie określany jako wycięcie powierzchowne częściowe lub całkowite to:

Chłonka ze sromu spływa bezpośrednio do następujących grup węzłów chłonnych:
1) węzłów chłonnych pachwinowych;
2) węzłów chłonnych udowych;
3) węzłów chłonnych biodrowych wewnętrznych;
4) węzłów chłonnych zasłonowych;
5) węzłów chłonnych kanału pachwinowego.
Prawidłowa odpowiedź to:

Ujście zewnętrzne cewki moczowej unerwia:

Do pokrycia częściowego ubytku przedniej części sromu najlepiej zastosować:
1) płat Limberga;
2) płat sromowo-udowy V-Y;
3) płat udowy przyśrodkowy V-Y;
4) płat z mięśnia prostego brzucha;
5) płat wargowy przedni.
Prawidłowa odpowiedź to:

Węzeł wartowniczy to:
1) każdy węzeł, w którym znajdują się przerzuty nowotworowe;
2) każdy węzeł, który w metodzie podwójnego znakowania wybarwia się i/lub z którego promieniowanie gamma przekracza 10-krotnie promieniowanie tła;
3) węzeł, który jest pierwszym na drodze naczynia chłonnego (limfatycznego) biegnącego od strony guza;
4) węzeł leżący najbliżej guza nowotworowego;
5) każdy powiększony węzeł chłonny do wielkości nieprzekraczającej 20 mm w krótkiej osi.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wskaż warunki konieczne do przeprowadzenia biopsji węzła wartowniczego w raku sromu:
1) pierwotny rak sromu;
2) możliwość zastosowania metody barwnikowej;
3) lokalizacja guza do 2 cm od linii środkowej ciała;
4) zapewnienie kontroli co 3 miesiące przez okres 5 lat od zakończenia leczenia;
5) guz o średnicy do 2 cm i głębokości naciekania < 1 mm.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wskaż prawdziwe stwierdzenia dotyczące chirurgii z powodu raka sromu:
1) podczas wulwektomii radykalnej, wytwarzając płaty skórne, należy usunąć powięź Campera aby ograniczyć do minimum ryzyko nawrotu;
2) w technice trzech cięć wznowa w mostkach skórnych przy braku przerzutów do regionalnych węzłów chłonnych zdarza się z częstością <1%;
3) usuwanie preparatu operacyjnego podczas radykalnego usunięcia sromu powinno postępować od okolicy krocza do spojenia łonowego, gdyż skutkuje to mniejszą utratą krwi niż w odwrotnym kierunku;
4) podczas wykonywania limfadenektomii pachwinowo-udowej preferowane nacięcie skóry znajduje się około 1 cm powyżej bruzdy pachwinowej;
5) w przypadku objęcia przez nowotwór odbytu lub podejrzenia jego naciekania można rozważyć, zamiast brzuszno-kroczowego odjęcia odbytnicy, wykonanie resekcji 1/3 odbytu i zwieracza zewnętrznego odbytu, jeżeli pozwoli to na uzyskanie odpowiedniego marginesu zdrowych tkanek.
Prawidłowa odpowiedź to:

Do rekonstrukcji sromu po radykalnym usunięciu sromu techniką en bloc najczęściej wykorzystywane są następujące płaty:

W celu usunięcia węzłów udowych należy kolejno:

Ograniczenie boczne limfadenektomii pachwinowo-udowej w raku sromu stanowi:

U młodych kobiet w przypadku raka sromu obejmującego łechtaczkę należy:

W raku sromu o średnicy 5 cm i obejmującym 1/3 dystalną część cewki moczowej należy z wyboru:

Obserwowane u większości pacjentek z rakiem trzonu macicy podwyższone stężenie estrogenów, może być związane z:

U pacjentki z rakiem endometrium w stopniu IA (EEC) G3 przy negatywnej ocenie histopatologicznej węzłów chłonnych, ale z zajęciem przestrzeni naczyniowo-chłonnych (LVSI) zaleca się następujące leczenie adjuwantowe:

U pacjentki z rakiem endometrioidalnym trzonu macicy naciekającym przydatki i węzły chłonne leczeniem uzupełniającym jest:
1) brachyterapia;
2) teleradioterapia;
3) chemioterapia;
4) hormonoterapia.
Prawidłowa odpowiedź to:

Postępowanie chirurgiczne w raku endometrium typu II (non-EEC) polega na:
1) prostym wycięciu macicy w stopniu III;
2) radykalnej histerektomii bez przydatków w stopniu II;
3) operacji cytoredukcyjnej w każdym III i IV stopniu zaawansowaniu raka;
4) nieusuwaniu przydatków w stopniu I u pacjentek przed menopauzą;
5) usunięciu sieci większej w przypadku raka surowiczego.
Prawidłowa odpowiedź to:

Leczenie wznowy raka trzonu macicy operowanego pierwotnie w stopniu FIGO IA, w przypadku izolowanego regionalnego nawrotu w pochwie polega na:

Jakie leczenie uzupełniające stosuje się u pacjentki powyżej 60. roku życia z rakiem endometrium EEC FIGO I w stopniu G2, przy naciekaniu więcej niż 50% mięśniówki macicy bez zajęcia przestrzeni naczyniowo-limfatycznej (LVSI)?

U pacjentki z rakiem endometrium ECC w stopniu pierwszym G2 pragnącej zachować płodność można wdrożyć ewentualne postępowanie zgodnie z zaleceniami NCCN:
1) terapia megestrolem przez 6 miesięcy;
2) terapia medroksyprogesteronem przez 6 miesięcy;
3) wkładka wewnątrzmaciczna zawierająca lewonorgestrel;
4) 3 cykle chemioterapii paklitaksel i cisplatyna, a następnie rozród wspomagany technikami ART;
5) nie można zaproponować żadnego postępowania zachowującego płodność.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wskaż prawdziwe stwierdzenia dotyczące raka trzonu macicy:
1) ponad 90% przypadków wykrywanych jest u pacjentek powyżej 50. r.ż.;
2) mniej niż 4% przypadków występuje u kobiet poniżej 40. r.ż., mogących jeszcze starać się o poczęcie dziecka;
3) u większości (80%) kobiet nowotwór ten rozpoznawany jest w I lub II stopniu zaawansowania;
4) przeżycie 5-letnie w przypadku podjęcia leczenia w I stopniu zaawansowania wynosi ponad 95%;
5) przeżycie 5-letnie w przypadku podjęcia leczenia dopiero po stwierdzeniu odległych przerzutów wynosi 17%.
Prawidłowa odpowiedź to:

Jaki odsetek raka trzonu macicy stanowi typ I - endometrioidalny (EEC - endometrioid endometrial cancer)?

Typ II - nieendometrioidalny raka trzonu macicy (non-EEC - non-endometrioid endometrial cancer) obejmuje nowotwory:
1) surowicze;
2) śluzowe;
3) jasnokomórkowe (mezonefroidalne);
4) płaskonabłonkowe;
5) niezróżnicowane.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wskaż fałszywe stwierdzenie dotyczące raka trzonu macicy:

W przypadku raka endometrium ograniczonego ściśle do trzonu macicy, u kobiety po menopauzie, postępowaniem z wyboru jest:

Wskaż prawdziwe stwierdzenia dotyczące stopnia zróżnicowania histopatologicznego raka trzonu macicy:
1) stopień zróżnicowania ustala się na podstawie odsetka utkania litego w stosunku do utkania gruczołowego;
2) stanowi on wykładnik złośliwości biologicznej nowotworu;
3) wyróżnia się 3 stopnie zróżnicowania raka trzonu macicy (G1, G2 oraz G3);
4) największą złośliwość biologiczną wykazuje niskozróżnicowany rak G3;
5) wysokozróżnicowany rak wykazuje poniżej 50% utkania litego nowotworu.
Prawidłowa odpowiedź to:

W przypadku, gdy rak endometrium nacieka surowicówkę macicy i/lub przydatki to według klasyfikacji FIGO z 2009 roku jest to stopień zaawansowania:

Do czynników zwiększonego ryzyka rozwoju raka endometrium nie zalicza się:

Wśród powikłań hematologicznych chemioterapii wymienia się trombocytopenię. O jej ciężkości w stopniu G-3 mówi się, gdy liczba płytek krwi wynosi:

Wskaż zdanie fałszywe dotyczące klasyfikacji histerektomii radykalnej wg. Querleu-Morrow:

Wskaż zdanie prawdziwe dotyczące enzymów PARP i ich inhibitorów:

Przerzuty do wątroby w przypadku raka jajnika uznaje się za nieresekcyjne, gdy:

Do przeciwwskazań do kwalifikacji do poszerzonego zabiegu wytrzewienia (laterally extended pelvic exenteration, LEER) należy:

Wskaż fałszywe stwierdzenie dotyczące splenektomii wykonywanej w przypadku przerzutów raka jajnika do śledziony:

W przypadku obecności przerzutów raka jajnika w obrębie otrzewnej przepony, celem ich usunięcia stosuje się tzw. ”stripping przepony”. Niezbędnym elementem tej procedury jest mobilizacja wątroby, którą uzyskuje się poprzez przecięcie niżej wymienionych więzadeł, za wyjątkiem:

W postępowaniu w przypadku stwierdzenia przerzutów do kości w przebiegu raka szyjki macicy ma zastosowanie:

W leczeniu uzupełniającym mięsaka gładkomórkowego (leiomyosarcoma) nie ma zastosowania:
1) docetaksel;
2) doksorubicyna;
3) topotekan;
4) liposomalna doksorubicyna;
5) gemcytabina.
Prawidłowa odpowiedź to:

W klasyfikacji radykalnej histerektomii Querleu i Morrow wyodrębnili limfadenektomię jako równoległą procedurę towarzyszącą, niebędącą jej częścią integralną. Przedstawiony przez nich podział usuwania tkanki limfatycznej wydzielił swoiste poziomy związane z anatomicznymi granicami usuwania węzłów chłonnych. Według autorów poziom II limfadenektomii obejmuje:

Uromitexan (mesnum) stosowany w neutralizacji niekorzystnego wpływu cytostatyków na błonę śluzową dróg moczowych jako profilaktyka krwotocznego zapalenie pęcherza moczowego zalecany jest w schematach chemioterapii zawierających:

Tętnica biodrowa wewnętrzna utworzona jest przez dwa pnie. Od pnia przedniego tętnicy odchodzą następujące naczynia, za wyjątkiem:

Która z poniższych pacjentek jest najlepszą kandydatką do wtórnej operacji cytoredukcyjnej z powodu nawrotu raka jajnika?

Podczas radykalnej histerektomii został uszkodzony moczowód. Jak należy postąpić w takiej sytuacji?

Pacjentka 60-letnia, u której do tej pory bez żadnych komplikacji stosowano z powodu raka jajnika chemioterapię paklitakselem i karboplatyną, miała przed IV kursem leczenia stężenie kreatyniny 1,2 mg/dL. Jaka powinna być decyzja odnośnie dalszego leczenia tej pacjentki?

Stabilizacja choroby, według kryteriów RECIST to:

Bewacyzumab wykazuje działanie:
1) antyproliferacyjne;
2) antyangiogenne;
3) prozakrzepowe;
4) proapoptotyczne;
5) hemolityczne.
Prawidłowa odpowiedź to:

Kontrola po leczeniu raka jajnika obejmuje:
1) wywiad i badanie kliniczne co 3 miesiące przez pierwsze 2 lata, następnie co 6 miesięcy do 5 lat, u pacjentek, które uzyskały całkowitą remisję;
2) rutynowe oznaczanie CA125 co 3 miesiące i w przypadku jego wzrostu rozpoczęcie leczenia drugorzutowego;
3) wywiad i badanie kliniczne co 3 miesiące przez pierwsze dwa lata i co roku wybrane badanie obrazowe;
4) wywiad i badanie kliniczne, USG przezpochwowe i jamy brzusznej, markery nowotworowe, RTG klatki piersiowej, tomografia komputerowa miednicy mniejszej i jamy brzusznej w 4 tygodniu po zakończeniu pierwszej linii chemioterapii;
5) zlecenie badań obrazowych jedynie w przypadku podejrzenia nawrotu.
Prawidłowa odpowiedź to:

Akroleina to:

Do leczenia bewacyzumabem kwalifikuje się pacjentki:

U pacjentki lat 70 doszło do nawrotu raka jajnika po 4 miesiącach od zakończenia chemioterapii pierwszorzutowej. W badaniu ginekologicznym oraz USG stwierdza się guz średnicy 10 cm i wolny płyn w miednicy mniejszej, a w tomografii komputerowej jamy brzusznej powiększone węzły chłonne okołoaortalne. W wynikach pacjentki uwagę zwraca nieznaczna niedokrwistość i podwyższony poziom kreatyniny. Parametry wątrobowe w normie. Stopień sprawności chorej - 2 w skali Zubroda. Wskaż dalsze leczenie tej pacjentki:

Zaproponuj leczenie u 87-letniej chorej z rozpoznaniem adenocarcinoma endometrioides G1, u której dodatkowo wykryto guz jajnika o średnicy 5 cm cystyczno-lity. Nie stwierdza się nacieków w przymaciczach, guz w macicy ma 3 cm średnicy, chora nie krwawi. Stan ogólny chorej jest średni; od lat choruje na niewydolność krążenia (ASA 3), utrwalone migotanie przedsionków, nadciśnienie i cukrzycę; BMI=31, sprawność w skali Zubroda 3-4 (w zależności od dnia); w badaniach laboratoryjnych stwierdza się podwyższone stężenie kreatyniny 1,4 mg/dL, Ca 125 wynosi 350 IU/L, a HE4 - 185 pmol/L.

Wskaż fałszywe stwierdzenie na temat radioterapii radykalnej:

Które z poniższych jest tzw. kryterium definitywnym rozpoznania dziedzicznego raka piersi/ jajnika (HBOC)?

Wskaż prawdziwe zdanie na temat raka jajnika typu low grade:

Leczeniem z wyboru w przypadku rozpoznania leiomyosarcoma w stopniu I zaawansowania jest:

Wskaż fałszywe stwierdzenie dotyczące postępowania w przypadku podejrzenia zaśniadu groniastego całkowitego:

W tylnej blaszce więzadła pęcherzowo-macicznego biegną:

Wskaż prawdziwe stwierdzenie:

Wskaż fałszywe stwierdzenie dotyczące preparowania moczowodu w radykalnej histerektomii z oszczędzeniem unerwienia wegetatywnego:

W operacji radykalnej histerektomii z oszczędzeniem unerwienia wegetatywnego zbędne są następujące narzędzia i materiały:

Choroba Pageta sromu to:
1) odmiana raka gruczołowego zawsze ograniczona do nabłonka sromu;
2) odmiana raka gruczołowego u większości chorych ograniczona do nabłonka sromu, ale w części przypadków przebiegająca z naciekiem skóry właściwej sromu;
3) odmiana raka gruczołowego, którego rokowanie i rodzaj stosowanego leczenia jest zależny od głębokości naciekania skóry właściwej sromu;
4) śródnaskórkowa odmiana czerniaka sromu.
Prawidłowa odpowiedź to:

Tętnicza gałązka moczowodowa odchodzi od tętnicy:

Wskaż fałszywe stwierdzenie dotyczące porównania techniki radykalnej histerektomii z oszczędzeniem unerwienia wegetatywnego i tradycyjnej:
1) w 12 miesięcy po operacji objętość moczu zalegającego jest niższa po radykalnej histerektomii oszczędzającej unerwienie wegetatywne;
2) w 12 miesięcy po operacji podatność pęcherza moczowego jest lepsza po tradycyjnie radykalnej histerektomii;
3) czas do powrotu do prawidłowej mikcji jest krótszy po radykalnej histerektomii z oszczędzeniem unerwienia wegetatywnego;
4) czas przeżycia jest porównywalny u pacjentek po tradycyjnej radykalnej histerektomii i radykalnej histerektomii z oszczędzeniem unerwienia wegetatywnego;
5) czas wolny od choroby jest podobny u pacjentek po tradycyjnej radykalnej histerektomii i po radykalnej histerektomii z oszczędzeniem unerwienia wegetatywnego.
Prawidłowa odpowiedź to:

Układ wegetatywny kontroluje:

Podczas radykalnej histerektomii oszczędzającej unerwienie wegetatywne przecina się:

Warunkiem wypreparowania moczowodu podczas radykalnej histerektomii z oszczędzeniem unerwienia wegetatywnego jest:

Żyły pęcherzowe środkowa i tylna biegną:

Częstą przyczyną krwawień w radykalnej histerektomii jest uszkodzenie żył pęcherzowych. Uchodzą one bezpośrednio do żył:

Bezpośrednio dostęp do splotu podbrzusznego dolnego uzyskuje się przez podwiązanie i przecięcie:

Podczas tradycyjnej radykalnej histerektomii przecięto nerw biegnący w mesoureter (krezce moczowodu) na wysokości więzadeł krzyżowo-macicznych. Był to nerw: