Egzamin PES / Gastroenterologia / jesień 2012

Do charakterystycznych cech pylorostenozy należy:
1) brak odruchu relaksacyjnego (RAIR) w zapisie manometrycznym;
2) choroba ujawnia się najczęściej w 4-6 tygodniu życia;
3) wysoka przetoka przełykowo-tchawicza w badaniu rentgenowskim;
4) brak komórek zwojowych w badaniu patomorfologicznym żołądka;
5) podstawowym badaniem diagnostycznym jest USG jamy brzusznej.
Prawidłowa odpowiedź to:

Leczenie pylorostenozy polega na:

Terapia sekwencyjna w eradykacji Helicobacter pylori trwa 10 dni i polega na stosowaniu inhibitora pompy protonowej w dawce podwójnej oraz:

Po leczeniu operacyjnym gastrinoma w ramach kontroli pooperacyjnej należy:

Poszerzenie naczyń części przedodźwiernikowej żołądka (GAVE) jest mało swoistym objawem marskości wątroby i może występować we wszystkich wymienionych poniżej stanach, z wyjątkiem:

Wskaż fałszywe stwierdzenia dotyczące nowotworów podścieliskowych (GIST):

W przypadku wypicia przez dziecko płynu chemicznego o pH 1 należy:

Wskazaniami do leczenia eradykacyjnego zakażenia Helicobacter pylori w chorobach spoza przewodu pokarmowego u dzieci są:

Podaj do jakiego podtypu wczesnego raka żołądka wg endoskopowej klasyfikacji japońskiej zaliczyć chorego z takim opisem endoskopowym: „na śluzówce części przedodźwiernikowej żołądka widoczna płaska zmiana o nieregularnej powierzchni”.

Wskaż prawidłową odpowiedź dotyczącą częstości występowania krwawienia z górnego odcinka przewodu pokarmowego (w układzie od częstszego do rzadszego):

Stosując długotrwale IPP (Inhibitory Pompy Protonowej) należy wziąć pod uwagę zwiększone ryzyko wystąpienia:
1) poszpitalnego zakażenia Clostridium difficile;
2) mikroskopowego zapalenia jelita grubego;
3) osteoporotycznego złamania kości;
4) upośledzonego wchłaniania Vit. B₁₂ i żelaza;
5) dyspepsji z odstawienia.
Prawidłowa odpowiedź to:

U pacjenta, przyjętego z objawami krwawienia z przewodu pokarmowego w wykonanym badaniu endoskopowym stwierdzono owrzodzenie opuszki dwunastnicy z widocznym skrzepem pokrywającym wrzód. Według klasyfikacji Forresta endoskopowych znamion krwawienia z wrzodu trawiennego jest to zmiana:

Pacjent lat 82 został przyjęty do szpitala z objawami krwawienia z górnego odcinka przewodu pokarmowego (smoliste stolce i wymioty z domieszką krwi w dniu przyjęcia do szpitala), 2 lata temu przebył rozległy zawał mięśnia sercowego. Obecnie w badaniu przedmiotowym ciśnienie tętnicze 90/60 mmHg, tętno 120/min, także objawy niewydolności krążenia (obrzęki obwodowe, trzeszczenia u podstawy płuc). Jaka będzie ocena tego pacjenta w przedendoskopowej skali Rockalla?

Wskaż zdanie fałszywe dotyczące leczenia IPP:

Proszę wskazać fałszywe określenie dotyczące raka płaskonabłonkowego przełyku:

W terapii uzupełniającej opornej choroby refluksowej można zastosować leki hamujące występowanie przemijających relaksacji dolnego zwieracza przełyku TLESR, takie jak poniżej, z wyjątkiem:

U 75-letniego mężczyzny rasy kaukaskiej z postępującą dysfagią i kacheksją w badaniu endoskopowym górnego odcinka stwierdzono w środkowej części przełyku okrężny naciek zwężający jego światło. W badaniu histopatologicznym stwierdzono obecność nacieku raka płaskonabłonkowego. Co jest najbardziej prawdopodobnym czynnikiem ryzyka u tego chorego?
1) zakażenie wirusem Herpes;      4) nadmiar cynku w diecie;
2) infekcja Helicobacter pylori;      5) palenie tytoniu;
3) uchyłek przełyku;          6) przewlekły alkoholizm.
Prawidłowa odpowiedź to:

Do czynników ryzyka grzybicy przełyku nie należy:

Wskaż nieprawdziwe stwierdzenie dotyczące przełyku Barretta:

W celu rozpoznania eozynofilowego zapalenia przełyku konieczne jest:
1) pobranie co najmniej 4 wycinków z błony śluzowej przełyku;
2) pobranie co najlepiej 8 wycinków z błony śluzowej przełyku;
3) z górnej i dolnej części przełyku;
4) z dolnej części przełyku;
5) stwierdzenie w dużym polu widzenia nacieku z powyżej 15 eozynofilów.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wskaż zdania fałszywe: Czynniki zwiększające ryzyko rozwoju raka gruczołowego przełyku to:
1) infekcja Helicobacter pylori;      4) choroba refluksowa przełyku;
2) otyłość;            5) dziedziczenie.
3) alkohol;
Prawidłowa odpowiedź to:

Infekcja oportunistyczna jest ciężkim, postępującym zakażeniem wywołanym przez mikroorganizm, który zwykle nie wykazuje zdolności patogennych w warunkach fizjologicznych, ale może być przyczyną poważnych powikłań w przebiegu innej choroby obniżającej odporność lub podczas jej leczenia. Zgodnie z tą definicją u chorego na nieswoiste zapalenie jelit, który przyjmuje terapię immuno-modulacyjną, należy pamiętać o możliwości wystąpienia infekcji oportunistycznych, takich jak:
1) zakażenie CMV;
2) zakażenie HSV;
3) grzybica przewodu pokarmowego;
4) pneumocystozowe zapalenie płuc wywołane Pneumocystis jiroveci (dawniej - carini);
5) gruźlica płuc.
Prawidłowa odpowiedź to:

Postępowaniem z wyboru w zespole rodzinnej polipowatości gruczolakowatej (FAP) jest wczesna proktokolektomia, która eliminuje tylko rozwój raka jelita grubego.

Niezależnymi czynnikami ryzyka rozwoju raka jelita grubego są:
1) otyłość;              4) cukrzyca typu 2;
2) niealkoholowe stłuszczenie wątroby;    5) hiperurykemia.
3) marskość wątroby;
Prawidłowa odpowiedź to:

Rozpoznanie zespołu jelita drażliwego według kryteriów rzymskich III obejmuje następujące objawy:

Które z niżej wymienionych zaburzeń predysponują do bakteryjnego przerostu flory bakteryjnej jelita cienkiego?
1) cukrzyca typu 1;        4) zaawansowany wiek;
2) resekcja krętniczo-kątnicza;   5) nadczynność tarczycy.
3) amyloidoza;
Prawidłowa odpowiedź to:

Pacjentowi lat 62, z dodatnim wywiadem rodzinnym w kierunku raka jelita grubego (brak podejrzenia w kierunku zespołu uwarunkowanego genetycznie) podczas wykonanej „optymalnej” kolonoskopii z polipektomią usunięto 2 gruczolaki cewkowe z dysplazją małego stopnia, oba < 10 mm. Wg zaleceń PTG w nadzorze powinno się:

Czynniki predysponujące do zaparcia w okresie ciąży to:
1) zwiększenie poziomu progesteronu;
2) ucisk macicy na jelita;
3) zmniejszenie spożycia błonnika i płynów;
4) zmniejszona aktywność fizyczna;
5) stosowanie preparatów żelaza i magnezu.
Prawidłowa odpowiedź to:

Objaw tzw. „sowiego oka” w obrazie zmian mikroskopowych jelita grubego jest charakterystyczny dla:

Wskazaniem do leczenia immunosupresyjnego w przebiegu NChZJ jest:

Działania niepożądane azatiopryny to:
1) przyrost masy ciała;          4) reakcje alergiczne;
2) zahamowanie funkcji szpiku kostnego;    5) zapalenie trzustki.
3) osteopenia i osteoporoza;
Prawidłowa odpowiedź to:

Pacjentowi z rozpoznanymi przez chirurga guzkami krwawniczymi III-go stopnia możemy zaproponować:

Rzekoomoopryszczkowe zapalenie skóry (choroba Duhringa):

W którym odcinku jelita grubego najczęściej lokalizuje się endometrioza?

Który z wymienionych poniżej wskaźników nie występuje w klasyfikacji montrealskiej ciężkiego rzutu (S3) wrzodziejącego zapalenia jelita grubego?

U 35-letniej kobiety z dodatnim wywiadem rodzinnym w kierunku raka jelita grubego wykonano z powodu niedokrwistości sideropenicznej kolonoskopię. W badaniu wykazano w prawej połowie jelita 7 polipów. W badaniu histopatologicznym stwierdzono utkanie gruczolaków z elementem kosmkowym. W największym z polipów (przysadzistym o średnicy > 30 mm) stwierdzono ognisko gruczolakoraka. Wskaż najbardziej prawdopodobne rozpoznanie:

W trakcie kolonoskopii wykonanej u 60-letniej kobiety z powodu objawów krwawienia z dolnego odcinka przewodu pokarmowego stwierdzono w dystalnej części jelita 3 polipy, które usunięto endoskopowo. Jeden z polipów miał średnicę 15 mm. W badaniu histopatologicznym polipów stwierdzono utkanie gruczolaków cewkowych z dysplazją małego stopnia. Kiedy należy zaplanować kontrolną kolonoskopię?

W czasie ciąży u chorej z chorobą Leśniowskiego-Crohna nie wolno stosować następujących leków:
1) infliksimab;          4) prednizolon;
2) metotreksat;        5) 6-merkaptopuryna.
3) azatiopryna;
Prawidłowa odpowiedź to:

Do czynników ryzyka rozwoju zespołu przerostu bakteryjnego jelita cienkiego nie należy:

Którego z wymienionych poniżej leków lub modyfikacji diety nie stosuje się w leczeniu zespołu przerostu bakteryjnego jelita cienkiego?
1) amoksycylina z kwasem klawulanowym;
2) kotrimoksazol;
3) metronidazol;
4) ograniczenie podaży krótkołańcuchowych triglicerydów;
5) esomeprazol;
6) rifaksymina.
Prawidłowa odpowiedź to:

Niedożywienie jest częstym powikłaniem występującym w nieswoistych chorobach zapalnych jelit. Wskazaniem do wdrożenia leczenia żywieniowego u chorych z nieswoistymi chorobami zapalnymi jelit jest:

U osób dorosłych niedobór laktazy może powodować wzdęcie, nadmierne oddawanie gazów, bóle brzucha oraz biegunkę po spożyciu produktów mlecznych. Poniżej przedstawiono listę najważniejszych przyczyn niedoboru laktazy w rąbku szczoteczkowym enterocytów:
1) wrodzony niedobór laktazy;    5) choroba Leśniowskiego-Crohna;
2) celiakia;    6) nabyty niedobór laktazy dorosłych;
3) lamblioza;    7) popromienne zapalenie jelita.
4) zakażenie jelitowe rotawirusem;
W której z powyżej wymienionych sytuacji klinicznej zaleca się dożywotnie powstrzymywanie się od spożywania produktów mlecznych zawierających laktozę?

Enteropatia wysiękowa polega na patologicznym przedostawaniu się białka do światła przewodu pokarmowego. Które z poniższych stwierdzeń odnoszących się do tego zespołu jest fałszywe?

U pracownika schroniska dla zwierząt wystąpił uporczywy dwutygodniowy kaszel, gorączka, pokrzywka ze świądem skóry. W badaniach dodatkowych stwierdzono leukocytozę 12 000, odsetek eozynofili 8%, a w RTG kl. piersiowej zwiewne nacieki w dolnych polach płucnych. Podejrzewając infestację jelitową wykonano trzykrotne badanie stolca z wynikiem negatywnym i ograniczono się do obserwacji. Po kilku tygodniach ustąpił kaszel, świąd skóry utrzymywał się, wystąpiły dodatkowo bóle brzucha, nudności, wymioty i biegunka. Eozynofilia wzrosła do 15%. W kolejnych 2 badaniach stolca ponownie nie stwierdzono jaj pasożytów. W tej sytuacji właściwym postępowaniem jest:
1) wykonanie badania serologicznego w kierunku toksokarozy;
2) ponawianie badania parazytologicznego stolca;
3) podanie albendazolu w dawce jednorazowej 400 mg;
4) wykonanie badania serologicznego w kierunku toksoplazmozy;
5) podanie steroidów.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wg zmodyfikowanej klasyfikacji Marsha stadium 3a określa:

Rakowiak zlokalizowany w odbytnicy średnicy około 4 cm winien być leczony:

Wskaż twierdzenie fałszywe:

Do czynników przemawiających za wysokim ryzykiem pooperacyjnego nawrotu choroby u pacjentów z Chorobą Leśniowskiego Crohna leczonych chirurgicznie należą wszystkie z niżej wymienionych, z wyjątkiem:

Do enteropatii z utratą białka mogą prowadzić wszystkie z poniżej wymienionych stanów, z wyjątkiem:

U 16-letniej dziewczyny bardzo szczupłej (BMI 17 tj. na poziomie 3 centyla na siatkach rozwoju fizycznego dzieci i młodzieży), w toku postępowania różnicowego przyczyn braku przyrostu masy ciała, wzdęcia i okresowo nieco luźniejszych stolców zostały przeprowadzone badania genetyczne w kierunku celiakii (DQ2 i DQ8). Uzyskano dodatni wynik w zakresie DQ8 oraz dodatni wynik przeciwciał skierowanych przeciwko endomysium (EMA). Jakie wg współczesnych zaleceń winno być dalsze postępowanie?

W przypadku usuwania zmian płaskich z ogniskiem raka w jelicie grubym za doszczętne onkologicznie uznaje się sytuacje, w których spełnione są następujące kryteria:

Empiryczna antybiotykoterapia zwiększa prawdopodobieństwo wystąpienia zespołu hemolityczno-mocznicowego w przypadku zakażenia:

W odniesieniu do jakich stanów chorobowych u dzieci zastosowanie probiotyków jest prawdziwe?

Dziewczyna lat 17 z chorobą Hashimoto w stanie eutyreozy polekowej, od 3 lat jest leczona z powodu choroby Leśniowskiego-Crohn’a (postać L-3) o dość łagodnym przebiegu i słabej aktywności. Od pół roku mimo utrzymywania się niskich wskaźników ostrej fazy dziewczynka skarży się na bóle w śródbrzuszu, wzdęcia i rozluźnione stolce, a także nawracające afty jamy ustnej. Mimo odpowiedniego odżywiania się nie może też zwiększyć masy ciała (BMI- na poziomie 3. centyla). W ciągu ostatnich 2 miesięcy ubyła o około 1 kg. Wykonane badania w kierunku choroby Leśniowskiego-Crohn’a (gastroduodenoskopia, kolonoskopia, TK i enterokliza w RM) nie ujawniły nieprawidłowości. Obecnie dziewczynka otrzymuje tylko preparaty mesalazyny. Najbardziej właściwym postępowaniem jest:

10-letni chłopiec od 5. roku życia choruje na chorobę Leśniowskiego-Crohna (L2), aktualnie od 3 lat w stanie remisji klinicznej endoskopowej i śluzówkowej. U dziecka przeprowadzono rok temu diagnostykę w kierunku celiakii z powodu braku odpowiednich przyrostów masy ciała i wzrostu oraz uporczywych wzdęć, która potwierdziła współistnienie choroby trzewnej (wysokie miano przeciwciał przeciw transglutaminazie tkankowej, zanik kosmków 3b w skali Marsh’a). Pomimo wprowadzenia i przestrzegania diety bezglutenowej objawy nie ustąpiły. Wśród odchyleń od stanu prawidłowego stwierdzono nieznaczną niedokrwistość mikrocytarną oraz dodatni wynik testu na krew utajoną w kale. Najbardziej odpowiednim postępowaniem jest:
1) poszukiwanie innych przyczyn (nietolerancja cukru mlecznego, zaburzenie flory bakteryjnej) - przeprowadzenie WTO;
2) badanie w kierunku celiakii z wykonaniem testu genetycznego DQ2/DQ8;
3) przeprowadzenie endoskopii kapsułkowej;
4) wprowadzenie leczenia immunosupresyjnego;
5) wprowadzenie diety eliminacyjnej w stosunku do laktozy.
Prawidłowa odpowiedź to:

Jedynym zarejestrowanym lekiem w leczeniu biologicznym nieswoistych chorób zapalnych jelit u dzieci jest:

Nieretencyjne nietrzymanie kału wg III Klasyfikacji Rzymskiej to:
1) powtarzane, nieodpowiednie wydalanie stolca do innego miejsca niż toaleta u dziecka w wieku powyżej 4 lat najczęściej w czasie godzin czuwania;
2) występuje czynnościowe zatrzymanie kału;
3) dolegliwości występują raz w tygodniu przez 2 miesiące;
4) dochodzi do nadmiernego gromadzenia kału w odbytnicy i jelicie grubym;
5) ma podłoże emocjonalne.
Prawidłowa odpowiedź to:

Czynnikami ryzyka opóźnionego krwawienia po polipektomii (do 14 dni po zabiegu) są poniżej wymienione parametry i dane kliniczne, z wyjątkiem:

Opóźnione oddawanie smółki u noworodka może być spowodowane:

Ostre rozdęcie okrężnicy, które jest skutkiem ciężkiego rzutu wrzodziejącego zapalenia jelita grubego, należy do groźnych, potencjalnie śmiertelnych powikłań. Czynnikami sprzyjającymi wystąpieniu tego powikłania są:
1) zaburzenia metaboliczne (hipokaliemia, hipomagnezemia, hipoproteinemia);
2) palenie papierosów;
3) wlew doodbytniczy lub przygotowanie jelita do badania radiologicznego lub endoskopowego w ostrym rzucie choroby;
4) leczenie metotreksatem;
5) leczenie cholinolityczne i przeciwbiegunkowe.
Prawidłowa odpowiedź to:

Rokowanie w guzach podścieliskowych przewodu pokarmowego zależy głównie od:
1) wielkości guza;            4) typu histologicznego;
2) indeksu mitotycznego guza;        5) wieku pacjenta.
3) lokalizacji we wpuście lub dnie żołądka;
Prawidłowa odpowiedź to:

Do często obserwowanych powikłań kolostomii należą:
1) zaburzenia metaboliczne;    4) alergiczne kontaktowe zapalenie skóry;
2) zakażenia okołostomijne;    5) przepuklina okołostomijna.
3) kamica żółciowa;
Prawidłowa odpowiedź to:

Która z wymienionych poniżej cytokin nie jest zaliczana do prozapalnych?

Pacjentka lat 24 chorująca na chorobę Leśniowskiego-Crohna z rozpoznaną lokalizacją krętniczo-kątniczą i umiarkowanie nasilonymi dolegliwościami, zgłosiła się do poradni z ustalonym do tej pory leczeniem mesalazyną, ostatnio pojawiły się niewielkie bóle w prawym dole biodrowym CRP 10 mg/l. W badaniu przedmiotowym i usg bez cech guza zapalnego. Jakie będzie optymalne leczenie u tej pacjentki?

Do przyczyn cholestazy wewnątrzwątrobowej u dzieci należą:
1) atrezja dróg żółciowych;    4) pierwotne stwardniające zapalenie dróg żółciowych;
2) mukowiscydoza;        5) zespół Shwachmana-Diamonda.
3) zespół Aagenaesa;     
Prawidłowa odpowiedź to:

8-miesięczny chłopiec został przyjęty do Kliniki Gastroenterologii z powodu żółtaczki. W wywiadzie słaby przyrost masy ciała. Dziecko jest pod opieką kardiologa z powodu zwężenia tętnicy płucnej. Tata (nadużywający alkohol) który zmarł 3 lata temu z powodu raka wątroby, wg mamy był bardzo podobny do syna- też miał duże czoło i wystającą brodę. W badaniach laboratoryjnych cechy cholestazy wewnątrzwątrobowej. W wykonanej biopsji wątroby cechy skąpości dróg żółciowych. O jakiej etiologii należy pomyśleć w pierwszej kolejności?

Najczęstszą genetycznie uwarunkowaną przyczyną przeszczepu wątroby u dzieci jest:

W rutynowym badaniu USG u 35-letniej otyłej kobiety, z nadciśnieniem tętniczym i cukrzycą, stosującej od kilku lat antykoncepcję stwierdzono hipoechogeniczny guz średnicy 5 cm. W TK w fazie tętniczej wykazano intensywnie wzmocniony, homogenny, dobrze odgraniczony guz, izodensyjny w fazie wrotnej. W scyntygrafii z technetem zmiana została określona jako guzek zimny. Należy rozpoznać:

Pacjenci z zaawansowaną hemochromatozą mają zwiększone ryzyko raka wątrobowokomórkowego. Które z poniższych twierdzeń odnoszące się do tego zagadnienia jest fałszywe?

23-letnia kobieta została przyjęta do szpitala z powodu szybko narastającej żółtaczki do 23 mg%, z przewagą bilirubiny bezpośredniej, AST- 57, ALT - 69, ALP - 145, GGTP - 34. INR, - 0,98. Żółtaczka była poprzedzona banalną infekcją górnych dróg oddechowych, towarzyszyły jej świąd skóry (przeczosy) i osłabienie. Podobne trzy epizody wystąpiły w dzieciństwie i okresie dojrzewania i także były poprzedzone banalnymi infekcjami dróg oddechowych czy przewodu pokarmowego. Za najbardziej prawdopodobne rozpoznanie można przyjąć:

Do patogenetycznych mechanizmów powstawania wodobrzusza w marskości wątroby nie należy:

Profilaktyka antybiotykowa przed badaniem endoskopowym jest wskazana w przypadku pacjentów:

Stwierdzenie w rezonansie magnetycznym stopniowego guzkowego wzmocnienia od obwodu do centrum zmiany ogniskowej wątroby obserwuje się w:

Przedawkowanie paracetamolu może doprowadzić do ostrej niewydolności wątroby i zgonu. Kryteriami, które są wskazaniem do przekazania chorego z ostrą niewydolnością wątroby do ośrodka transplantacyjnego w drugiej dobie zatrucia są:
1) pH < 7,3 i INR > 3,0;
2) pH < 7,3 i INR > 2,0;
3) stężenie kreatyniny w surowicy > 2,25 mg/dl;
4) stężenie kreatyniny w surowicy > 3,0 mg/dl;
5) hipoglikemia;
6) hiperglikemia.
Prawidłowa odpowiedź to:

Najczęstszą przyczyną zaporowego zapalenia dróg żółciowych jest:

Wskaźnik MELD (model of end-stage liver disease) obliczany u chorego z marskością wątroby, który jest kwalifikowany do przeszczepu wątroby, wymaga oznaczenia kilku prostych parametrów w surowicy krwi:
1) kreatynina, glukoza, albumina, INR, ALT;   4) INR, glukoza, kreatynina;
2) kreatynina, bilirubina, INR;        5) kreatynina, bilirubina, płytki krwi, albumina.
3) bilirubina, INR, AST, płytki krwi;     
Prawidłowa odpowiedź to:

Biopsja wątroby jest zalecana u chorych na niealkoholową chorobę stłuszczeniową wątroby (NAFLD), lecz nie u wszystkich pacjentów. Badanie to jest wskazane w następujących, wybranych sytuacjach klinicznych:
1) istnieją wątpliwości diagnostyczne wynikające z np. podwyższonego stężenia żelaza w surowicy, obecnych autoprzeciwciał ANA, SMA lub AMA;
2) konieczna jest ocena zaawansowania stłuszczenia wątroby i różnicowanie NAFLD z NASH i włóknieniem wątroby;
3) u chorego występuje zwiększone ryzyko włóknienia wątroby, za czym przemawiają dodatkowe nieprawidłowości, jak: cukrzyca, otyłość, wiek powyżej 50 lat, aktywność AST>ALT;
4) w celu oceny postępów leczenia NAFLD;
5) w krajach z dużym odsetkiem osób otyłych może być badaniem przesiewowym.
Prawidłowa odpowiedź to:

Osoba, która w wywiadach podaje autoimmunologiczne zapalenie wątroby, chociaż obecnie nie ma żadnych cech aktywności choroby, nie może być leczona farmakologicznie z powodu zakażenia HCV, ponieważ według obowiązujących wytycznych (EASL, 2011) jakakolwiek postać i faza autoimmunologicznej choroby wątroby jest bezwzględnym przeciwwskazaniem do leczenia interferonem i ribawiryną.

Wskaż nieprawdziwe stwierdzenie odnoszące się do raka wątrobowo-komórkowego (HCC):

W aktualnie obowiązujących wytycznych kwalifikacji chorych z przewlekłym zapaleniem wątroby C do standardowego leczenia interferonem i ribawiryną nie znajduje się:

Alkoholowe zapalenie wątroby należy uznać za ciężkie i źle rokujące, jeśli wyliczony wskaźnik Maddrey’a (MDF) jest równy lub wyższy od:

W alkoholowym zapaleniu wątroby wystąpić może każda z wymienionych cech, z wyjątkiem:

Planując biopsję wątroby u pacjenta przyjmującego leki przeciwzakrzepowe wg zaleceń American Association for the Study of Liver Disease należy:
1) leki antyagregacyjne odstawić na 10 dni;
2) warfarynę na 5 dni;
3) heparynę odstawić na 12-24 h;
4) warfarynę włączyć po biopsji nie wcześniej niż po 24 h;
5) leki antyagregacyjne można włączyć po biopsji nie wcześniej niż po 48-72 h.
Prawidłowa odpowiedź to:

Chory z marskością wątroby i małymi żylakami przełyku, bez krwawienia i niewymagający leczenia nieselektywnymi beta-adrenolitykami. Jak często należy wykonywać kontrolne badania endoskopowe?

„Guz naciekający miejsce połączenia obu przewodów wątrobowych i wciągający lewy przewód wątrobowy”. Określ do jakiego typu wg klasyfikacji raka dróg żółciowych okolicy wnęki wątroby wg Bismutha-Corlette'a należy ten guz:

Przyczyną pozawątrobowego nadciśnienia wrotnego nie jest:
1) choroba Gauchera;
2) toksyczne uszkodzenie naczyń w przebiegu zatrucia arsenem;
3) choroba Wilsona;
4) choroba Budda-Chiariego;
5) niedomykalność zastawki trójdzielnej.
Prawidłowa odpowiedź to:

Które z wymienionych objawów/powikłań nie dotyczy dużego gruczolaka wątrobowo-komórkowego?

U 27-letniego chorego z pierwotnym stwardniającym zapaleniem dróg żółciowych i wrzodziejącym zapaleniem jelita grubego (pancolitis, 4 punkty w skali aktywności Mayo, brak obciążającego wywiadu rodzinnego w kierunku raka jelita grubego) kolonoskopie należy wykonywać w odstępach:

W których chorobach wątroby istnieje zwiększone ryzyko pojawienia się raka wątrobowokomórkowego w okresie poprzedzającym marskość wątroby?
1) zapalenie wirusowe wątroby typu C (zakażenie HCV);
2) wrodzona hemochromatoza;
3) niealkoholowa stłuszczeniowa choroba wątroby;
4) zapalenie wirusowe wątroby typu B (zakażenie HBV);
5) pierwotna marskość żółciowa.
Prawidłowa odpowiedź to:

Co nie jest czynnikiem ryzyka zakrzepicy żyły wrotnej?

Przepływ krwi w żyle wrotnej u większości chorych z marskością wątroby jest:

Która z wymienionych cech raka wątrobowokomórkowego dyskwalifikuje chorego z transplantacji wątroby?

Wybierz zdania prawdziwe dotyczące alkoholowej choroby wątroby:
1) aktywność GGTP w okresie czynnego alkoholizmu jest znacznie podwyższona przy jednoczesnym braku lub niewielkim wzroście fosfatazy zasadowej;
2) rokowanie w alkoholowej marskości wątroby jest lepsze niż w marskości o innej etiologii;
3) pacjenci mają skłonność do leukocytozy z neutrofilią, która nie jest równoznaczna z zakażeniem bakteryjnym;
4) u pacjentów z alkoholową chorobą wątroby często stwierdza się obniżoną objętość krwinki czerwonej (MCV);
5) charakterystycznymi cechami zapalenia alkoholowego są nacieki neutrofilowe, ogniskujące się zwłaszcza w środkowej części płacików wątrobowych oraz obrzęk, stłuszczenie i martwica hepatocytów.
Prawidłowa odpowiedź to:

Do którego typu żylaków żołądka wg klasyfikacji Sarina należą chorzy, u których występują izolowane żylaki zlokalizowane w różnych częściach żołądka i dwunastnicy?

Stosowanie środków antykoncepcyjnych oraz hormonalnej terapii zastępczej jest czynnikiem ryzyka kamicy żółciowej cholesterolowej, która może rozwinąć się w mechanizmie:
1) wzrostu czasu tranzytu jelitowego;
2) wzrostu sekrecji cholesterolu;
3) zmniejszenia syntezy kwasów żółciowych;
4) zaburzeń kurczliwości pęcherzyka żółciowego;
5) wzrostu aktywności reduktazy HMG-CoA.
Prawidłowa odpowiedź to:

Do hiperbilirubinemii czynnościowych bezpośrednich należą:

Leczenie operacyjne pod postacią zespolenia wątrobowo-wrotno-jelitowego met. Kasai powinno być wykonane u pacjenta:

W diagnostyce przewlekłej cholestazy u dzieci badanie INR wykonuje się m.in. w celu określenia funkcji wątroby, gdyż znaczna część czynników krzepnięcia jest produkowana przez wątrobę.

W niedoborze α-1 antytrypsyny:
1) o niekorzystnym rokowaniu może świadczyć przedłużająca się żółtaczka> 6 tygodni i aktywność AspaT ok. 200 j.m/l;
2) jest to najczęstsza przyczyna przeszczepu wątroby u dzieci;
3) powoduje noworodkowe zapalenie wątroby;
4) jest związana z mutacją genu kodującego SPINK1;
5) może wystąpić vasculitis i panniculitis.
Prawidłowa odpowiedź to:

Pierścień Kaysera-Fleishera, dystonia, zaburzenia mowy, cechy depresyjne oraz wykładniki niewydolności wątroby charakterystyczne są dla:

Pacjenta lat 56 przyjęto do szpitala z objawami ostrego zapalenia trzustki (OZT), dolegliwości wystąpiły w nocy poprzedzającej przyjęcie, w pierwszej dobie oceniono szereg parametrów klinicznych i laboratoryjnych by prognozować przebieg OZT. Czynnikami ryzyka ciężkiego przebiegu są poniżej wymienione parametry i skale, z wyjątkiem:

Autoimmunologiczne zapalenie trzustki z uwagi na odrębności w obrazie histopatologicznym i przebieg kliniczny, podzielono na typ 1 i typ 2. Typ 2 charakteryzują wymienione poniżej cechy, z wyjątkiem:

W rozpoznaniu wczesnych zmian przewlekłego zapalenia trzustki rekomendowanym badaniem o największej skuteczności diagnostycznej jest:

Pacjentka lat 65 ze stwierdzoną bezobjawową zmianą torbielowatą 30 mm w trzonie trzustki, leczona preparatami drobnocząsteczkowej heparyny została zakwalifikowana do badania EUS z biopsją. Zalecenia okołozabiegowe powinny obejmować:

„Mnogie lub rozległe zbiorniki płynu zlokalizowane poza trzustką lub zakażony zbiornik płynu”. Do jakiego stopnia w skali Balthazara zaliczamy powyższy opis tomografii komputerowej u chorego z ostrym zapaleniem trzustki?

Wskaż zdania fałszywe: Typ I autoimmunologicznego zapalenia trzustki LPSP (lymphoplasmatic sclerosing pancreatitis):
1) jest chorobą układową, zmiany w trzustce występują synchronicznie lub metachronicznie z zajęciem innych narządów;
2) dotyczy młodszej grupy wiekowej;
3) szczyt zachorowań przypada na 6. i 7. dekadę życia;
4) choroba często dotyczy pacjentów z nieswoistymi zapaleniami jelit;
5) profil serologiczny obejmuje podwyższone IgG4 i obecność IgG4 w tkankach.
Prawidłowa odpowiedź to:

Zgodnie z współczesnymi rekomendacjami w NAFLD, które zostały opracowane na podstawie wyników dużych badań klinicznych i zasadach medycyny opartej na faktach (EBM), choremu na NAFLD zlecisz następujące leczenie:
1) redukcję kaloryczności diety;
2) zwiększenie aktywności fizycznej;
3) jeden z leków zwiększających wrażliwość receptora insulinowego, np. metforminę lub pioglitazon;
4) lek hepatoprotekcyjny, np. doustną ornitynę;
5) probiotyk Lactobacillus GG i kwas ursodeoksycholowy w dawce 15 mg/kg.
Prawidłowa odpowiedź to:

Biopsja wątroby nie jest przeciwwskazana w NAFLD, mimo iż mogą wystąpić powikłania, najpoważniejsze z nich to:
1) poważne krwawienie (u mniej niż 0,5% badanych);
2) poważne krwawienie (u ponad 1% badanych);
3) zgon związany z badaniem (u 0,01-0,33% chorych);
4) zgon związany z badaniem (u około 0,5% chorych);
5) odczyn opłucnowy przy przebiciu opłucnej.
Prawidłowa odpowiedź to:

Według obowiązujących europejskich wytycznych leczenia zapalenia wątroby w następstwie zakażenia wirusem HCV do względnych przeciwwskazań zastosowania pegylowanego interferonu z ribawiryną nie należy:

28-letnia chora z przewlekłym zapaleniem wątroby typu C była leczona pegylowanym interferonem i ribawiryną. W trzynastym tygodniu leczenia u pacjentki wystąpiła niewielka żółtaczka, a w badaniach laboratoryjnych stwierdzano zwiększoną aktywność transaminaz: ALT 890 IU/L, AST 540 IU/L. Poza zakażeniem HCV w wywiadach nie ma innych chorób. Jakie jest najbardziej prawdopodobne rozpoznanie?

Całkowicie niedrożne endoprotezy trzustkowe również mogą być skuteczne w dekompresji PTG, ponieważ sok trzustkowy może spływać między ścianą przewodu trzustkowego a endoprotezą do dwunastnicy.

Leki stosowane w przewlekłym zapaleniu wątroby po zakażeniu wirusem hepatitis B (HBV) nie powodują pełnej eliminacji wirusa i nie gwarantują wyleczenia, ponieważ nie usuwają cccDNA (covalently closed circular DNA) HBV, który jest stałym rezerwuarem wirusa w hepatocytach.

34-letnia kobieta z nadciśnieniem tętniczym, hiperlipidemią (cholesterol w sur. 280mg%, HDL-38mg%, LDL-211mg%, TG-320mg%) i otyłością (BMI=32 kg/m²) ma od kilkunastu miesięcy podwyższone aktywności aminotransferaz. W powtarzanych badaniach ALT 140 -220 IU/L, AST 90-160 IU/L. Stężenie żelaza we krwi 180ug/dL (n -180), ferrytyna -300ug/L (N < 200). U chorej stwierdzono obecność autoprzeciwciał: przeciwjądrowych (ANA) w mianie 1:320, przeciw mięśniom gładkim -1:160. Na podstawie tych danych za najbardziej prawdopodobne rozpoznanie wskażesz:

Hemosyderoza jest to gromadzenie się żelaza w połączeniu z białkami w układzie siateczkowo - śródbłonkowym różnych narządów miąższowych, prowadzące do uszkodzenia ich budowy i funkcji.

Jaka wartość gradientu ciśnienia w żyłach wątrobowych (różnica między ciśnieniem zaklinowanym i wolnym) definiuje tzw. „klinicznie istotne” nadciśnienie wrotne tzn. ciśnienie, powyżej którego pojawia się ryzyko wystąpienia krwawiących żylaków przełyku lub wodobrzusza?

Który z wymienionych objawów nie występuje u chorego z zespołem Budda-Chiariego?

Które z kryteriów nie definiuje wodobrzusza opornego na leczenie farmakologiczne?

Gradient albuminowy surowica - płyn puchlinowy > 1,1 g/dl oraz stężenie białka całkowitego w płynie > 2,5 g/dl przemawia za następującą etiologią wodobrzusza:

Do charakterystycznych cech zespołu Shwachmana-Diamonda nie należy:
1) jest to choroba uwarunkowana genetycznie;
2) jednym z głównych objawów choroby jest niewydolność wewnątrzwydzielnicza trzustki;
3) u ponad połowy chorych wydolność zewnątrzwydzielnicza trzustki poprawia się z wiekiem;
4) brak odruchu relaksacyjnego (RAIR) w zapisie manometrycznym;
5) niewydolności trzustki towarzyszą często zaburzenia hematologiczne oraz wady kośćca.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wskaż prawdziwe twierdzenia dotyczące drenażu endoskopowego trzustkowych zbiorników płynowych (TZP):
1) drenaż endoskopowy jest szczególnie korzystny w przypadku, gdy zbiornik jest zlokalizowany w obrębie głowy trzustki;
2) do głównych powikłań drenażu endoskopowego TZP należą: krwawienia, zakażenie TZP, zaciek soku trzustkowego do przestrzeni zaotrzewnowej;
3) częstość występowania krwawienia po drenażu endoskopowym TZP przekracza 10%;
4) śmiertelność związana z drenażem endoskopowym TZP wynosi ok. 0,5%;
5) najczęstszą przyczyną zgonu wśród chorych drenowanych endoskopowo jest zakażenie drenowanego zbiornika.
Prawidłowa odpowiedź to: