Egzamin PES / Endokrynologia / wiosna 2008

Wzrost temperatury ciała można stwierdzić u chorych z:

Nieregularne plamy o typie „café au lait” („kawy z mlekiem”) są charakterystyczne dla:
1) autoimmunologicznego zespołu niedoczynności wielogruczołowej typu 1;
2) zespołu McCune’a-Albrighta;
3) zespołu von Hippla i Lindaua;
4) nerwiakowłókniakowatości typu 1;
5) zespołu Carneya.
Prawidłowa odpowiedź to:

U 36-letniej chorej z wtórnym brakiem miesiączki, z mlekotokiem samoistnym stwierdzono w badaniu rezonansu magnetycznego guz przysadki o średnicy 16 mm. W badaniach laboratoryjnych stężenie prolaktyny rano, w surowicy wynosiło
28 ng/ml (norma: 4-20 ng/ml). W pierwszej kolejności należy wykonać:

Objawami hiperprolaktynemii u mężczyzn może być:

Indeks aktywności klinicznej (clinical activity score - CAS) w oftalmopatii Gravesa uwzględnia następujące objawy, z wyjątkiem:

Stadiometr typu Harpanden służy do pomiaru:

Maksymalna liczba ciałek Barra w jądrze komórki nabłonka błony śluzowej jamy ustnej pobranej od mężczyzny z zespołem Klinefeltera (47, XXY) wynosi:

Jakie autoprzeciwciała występują często (>10%) u chorych z autoimmunologicznym zespołem niedoczynności wielogruczołowej typu I (APS-I)?
1) przeciwko 21-hydroksylazie steroidowej;
2) przeciwko 17α-hydroksylazie steroidowej;
3) przeciwko czynnikowi wewnętrznemu;
4) przeciwko transglutaminazie tkankowej;
5) przeciwko dekarboksylazie kwasu glutaminowego.
Prawidłowa odpowiedź to:

Podwyższone stężenie 17-hydroksyprogesteronu w surowicy występuje w następujących zaburzeniach steroidogenezy:
1) niedobór 20,22 liazy cholesterolowej (P450scc);
2) niedobór 21-hydroksylazy steroidowej;
3) niedobór 11β-hydroksylazy steroidowej;
4) niedobór 17α-hydroksylazy steroidowej;
5) niedobór 17,20 liazy.
Prawidłowa odpowiedź to:

U 42-letniej chorej rozpoznano przed 4 miesiącami, w Wielkiej Brytanii nadczynność tarczycy w przebiegu choroby Gravesa-Basedowa bez oftalmopatii i rozpoczęto leczenie tyreostatykiem. Obecnie chora powróciła na stałe do Polski i jest klinicznie i biochemicznie w eutyreozie w trakcie leczenia karbimazolem w dawce 15 mg/dobę. Jaką dawkę metimazolu należy zastosować w celu kontynuacji leczenia tyreostatykiem?

43-letnia chora została przyjęta do szpitala z powodu pogorszenia stanu ogólnego, ubytku masy ciała oraz nawracających zasłabnięć z towarzyszącymi potami i uczuciem głodu, ustępujące po przyjęciu węglowodanów. Wykluczono niewydolność nerek i wątroby. Test głodowy przerwano w 2 dobie z powodu objawów hipoglikemii. W badaniach laboratoryjnych stwierdzono stężenie: glukozy 34 mg/dl, insuliny 0.2 μIU/ml (norma: 2.6-24.9), peptydu C 0.6 ng/ml (n: 1.1-5.0) i proinsuliny < 0.5 pmol/l oraz ketonurię (+++).
Jaka jest przyczyna hipoglikemii?

Które z niżej wymienionych leków wpływają na obniżenie ryzyka złamań trzonów kręgowych w osteoporozie posteroidowej według medycyny opartej na dowodach?
1) Alfakalcidol;         4) Ranelinian strontu;
2) Kalcytonina;         5) Rizendronian.
3) Raloxifen;
Prawidłowa odpowiedź to:

Jakie zaburzenia endokrynologiczne nie występuje u chorych z jadłowstrętem psychicznym?

Terminem „testosteron biodostępny” określa się:

U starszych mężczyzn, stężenie testosteronu całkowitego zmniejsza się z wiekiem, co jest związane ze zmniejszeniem stężenia globuliny wiążącej hormony płciowe (SHBG).

Który z wymienionych objawów może być spowodowany niedoborem testoteronu?
1) częste zakażenia układu moczowego;   4) hipoglikemie;
2) małopłytkowość;         5) obniżenie gęstości
3) zmniejszenie masy i siły mięśniowej;    tkanki kostnej.
Prawidłowa odpowiedź to:

Które twierdzenia dotyczące leczenia choroby Gravesa-Basedowa u dzieci są prawdziwe?
1) przy rozpoczęciu leczenia, dawki metimazolu muszą być wysokie (2-3 mg/kg/dzień);
2) szanse uzyskania trwałej remisji po leczeniu tyreostatykami są małe (< 20%) u dzieci w wieku przedpokwitaniowym;
3) u dzieci preferowane są niskie aktywności terapeutyczne ¹³¹I (50-100 μCi/g tkanki);
4) przy kwalifikowaniu do terapii radiojodem przyjmuje się granicę wieku 15 lat;
5) zakres zabiegu strumektomii to prawie doszczętne lub doszczętne wycięcie tarczycy.
Prawidłowa odpowiedź to:

Czynnikiem ryzyka wystąpienia obturacyjnego bezdechu sennego jest:

Do działań ubocznych węglanu litu zalicza się:

Które twierdzenie dotyczące terapii nadczynności tarczycy jodem promieniotwórczym (¹³¹I) jest prawdziwe?

We wtórnej niedoczynności kory nadnerczy zwykle nie stwierdza się:
1) limfocytozy;
2) niedokrwistości normocytarnej;
3) obniżonego stężenia S-DHEA;
4) podwyższonej aktywności reninowej osocza;
5) podwyższonego stężenia mocznika.
Prawidłowa odpowiedź to:

Jakie działania niepożądane zależne od dawki opisano podczas terapii substytucyjnej hormonem wzrostu u dorosłych?
1) krwawienie z dolnego odcinka przewodu pokarmowego;
2) obrzęki;
3) nietolerancja glukozy;
4) zespół cieśni nadgarstka;
5) zapalenie mięśni.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wskazaniem do leczenia metylodopą może być:

Według medycyny opartej na dowodach, jakie są korzyści leczenia substytucyjnego hormonem wzrostu dorosłych pacjentów z somatotropinową niedoczynnością przysadki?

Jaki objaw oczny wskazuje na zajęcie mięśni okoruchowych w orbitopatii tarczycowej?
1) opóźnienie ruchu powieki górnej przy patrzeniu ku dołowi;
2) retrakcja powieki górnej;
3) rzadkie mruganie;
4) upośledzenie ruchu zbieżnego gałek ocznych;
5) wzrost ciśnienia śródgałkowego przy patrzeniu ku górze.
Prawidłowa odpowiedź to:

Hiperkalciuria nie występuje w:

Otyłość zwiększa ryzyko rozwoju następujących raków:

Dożylny wlew argininy pobudza wydzielanie:

Które twierdzenie dotyczące sibutraminy jest prawdziwe?

Jakie są kryteria oceny skuteczności leczenia pegvisomantem chorych z akromegalią?

Przyczyną zespołu pustego siodła mogą być następujące sytuacje, z wyjątkiem:

Dla gonadotropin prawdziwe są stwierdzenia:
1) LH u kobiet pobudza owulację, tworzenie ciałka żółtego i syntezę progesteronu;
2) w połowie cyklu miesięcznego wysokie stężenie estrogenów pobudza wydzielanie LH;
3) LH u mężczyzn pobudza spermatogenezę w komórkach Sertolego;
4) FSH u kobiet i mężczyzn pobudza aromatazę przekształcającą androgeny w estrogeny;
5) FSH u mężczyzn stymuluje proliferację komórek Leydiga i produkcję testosteronu.
Prawidłowa odpowiedź to:

Dla hormonów podwzgórza prawdziwe są stwierdzenia:
1) Ghrelina pobudza wydzielanie hormonu wzrostu;
2) Ghrelina hamuje wydzielanie prolaktyny i insuliny;
3) VIP hamuje wydzielanie prolaktyny;
4) dopamina hamuje wydzielanie TSH;
5) tyreoliberyna hamuje wydzielnie prolaktyny.
Prawidłowa odpowiedź to:

Do następstw pierwotnej niedoczynność tarczycy należą:
1) hiponatremia;           4) moczówka prosta;
2) ginekomastia;           5) hiperprolaktynemia.
3) u dzieci opóźnione dojrzewanie płciowe;
Prawidłowa odpowiedź to:

Niedomogę wydzielania hormonu wzrostu (GH) stwierdza się poprzez wykazanie niewystarczającego wydzielania GH w próbach stymulacji przez następujące bodźce:
1) insulina;         4) klonidyna;
2) glukoza;         5) tyreoliberyna;
3) glukagon;         6) somatostatyna.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wskazaniami do resekcji przypadkowo wykrytych guzów nadnercza są:
1) zmniejszona gęstość tkankowa;
2) zwiększona gęstość tkankowa;
3) subkliniczna hiperkortyzolemia;
4) współistnienie cukrzycy;
5) występowanie zmian obustronnie;
6) zwiększone stężenie metanefryn w moczu.
Prawidłowa odpowiedź to:

Dla zespołu ektopowego wydzielania kortykotropiny (ZEK) prawdziwe są stwierdzenia:
1) najczęstszą przyczyną ZEK jest rak drobnokomórkowy płuc;
2) test hamowania dużą dawką deksametazonu (8 mg) jest pomocny w różnicowaniu z ACTH-niezależnym zespołem Cushinga;
3) zwykle typowe objawy zespołu Cushinga nie występują;
4) charakterystyczny jest rozwinięty obraz zespołu Cushinga ze względu na bardzo dużą stymulację produkcji kortykosteroidów;
5) typowa dla ZEK jest hypokaliemia.
Prawidłowa odpowiedź to:

Dla oznaczeń kortyzolu prawdziwe są sformułowania:
1) przyjmowanie hydrokortyzonu w dawkach substytucyjnych ma wpływ na kortyzolemię;
2) estrogeny i spironolakton nieswoiście zawyżają kortyzolemię;
3) oznaczenie wolnego kortyzolu w moczu może potwierdzić niedoczynność kory nadnerczy;
4) znaczna hiperkortyzoluria cechuje zespół Cushinga;
5) zwiększenie kortyzolemii po tetrakozaktydzie (Synathen) > 18 mg wyklucza niedoczynność nadnerczy.
Prawidłowa odpowiedź to:

Na oznaczenia aktywności reninowej osocza i aldosteronemii mają wpływ:
1) uzupełnienie niedoboru potasu;
2) inhibitory receptora a-adrenergicznego;
3) inhibitory receptora b-adrenergicznego;
4) inhibitory kanału wapniowego;
5) niesteroidowe leki przeciwzapalne.
Prawidłowa odpowiedź to:

W odniesieniu do leczenia prolaktinoma agonistami dopaminy w ciąży prawdziwe są stwierdzenia:
1) bez względu na wielkość gruczolaka należy kontynuować farmakoterapię;
2) ograniczenie pola widzenia nie jest bezwzględnym wskazaniem do operacji guza;
3) bezpiecznymi preparatami są kabergolina i bromokryptyna;
4) bezpiecznymi preparatami są bromokryptyna i pergolid;
5) w przypadku pogorszenia widzenia należy rozważyć leczenie dużymi dawkami kortykosteroidów.
Prawidłowa odpowiedź to:

Do grupy chorych z nadciśnieniem, którzy powinni podlegać skriningowi w kierunku hiperaldosteronizmu pierwotnego należą osoby u których stwierdza się następujące cechy:
1) hipokalemia;
2) rodzinny wywiad nadciśnienia tętniczego;
3) występowanie zmiany ogniskowej w nadnerczu;
4) młody wiek;
5) oporność na leczenie hipotensyjne.
Prawidłowa odpowiedź to:

Oznaczanie stężenia wolnej tyroksyny w surowicy powinno być badaniem z wyboru dla określenia stanu czynnościowego tarczycy
w następujących sytuacjach klinicznych:
1) monitorowanie leczenia wtórnej niedoczynności tarczycy;
2) rozpoznanie nadczynności tarczycy w ciąży;
3) monitorowanie leczenia pierwotnej niedoczynności tarczycy;
4) monitorowanie leczenia pierwotnej nadczynności tarczycy;
5) rozpoznanie pierwotnej niedoczynności tarczycy.
Prawidłowa odpowiedź to:

W odniesieniu do porównania scyntygrafii technetowej i jodowej tarczycy fałszywe jest stwierdzenie:

Tyreotoksykoza skojarzona jest ze zwiększonym wychwytem jodu w następujących przypadkach:
1) hashitoxicosis;       4) wole jajnikowe;
2) przerzuty raka tarczycy;    5) tyreotropinoma;
3) trofoblastoma;       6) poamiodaronowe zapalenie tarczycy.
Prawidłowa odpowiedź to:

Nadciśnienie tętnicze w przebiegu zespołu Cushinga jest konsekwencją następujących czynników, z wyjątkiem:

W leczeniu farmakologicznym nadciśnienia tętniczego w przebiegu rzekomego hiperaldosteronizmu /AME/ stosujemy następujące leki:
1) Furosemid;  2) Tiazydy;  3) Spironolakton;  4) Dexametason;  5) Eplerenon.
Prawidłowa odpowiedź to:

Niedobór wzrostu, będący cechą charakterystyczną Zespołu Turnera jest konsekwencją:
1) hipogonadyzmu hipergonadotropowego;
2) niedoboru hormonu wzrostu;
3) pierwotnej niedoczynności tarczycy;
4) braku ekspresji genu SHOX zlokalizowanego w obrębie chromosomu X;
5) hipogonadyzmu hipogonadotropowego.
Prawidłowa odpowiedź to:

Calcimimetyki stosowane w kontrolowaniu wtórnej nadczynności przytarczyc w przewlekłej niewydolności nerek, powodują w surowicy krwi:

W prawidłowej ciąży we krwi matki dochodzi do:
1) stopniowego wzrostu stężenia gonadotropin /FSH,LH/;
2) wzrostu stężenia całkowitych hormonów tarczycowych /T4,T3/;
3) początkowego obniżenia się stężenia TSH w pierwszym trymestrze, które następnie stopniowo rośnie w II i III trymestrze ciąży;
4) stopniowego wzrostu stężenia kortyzolu całkowitego;
5) stopniowego wzrostu stężenia wolnych hormonów tarczycowych /FT3,FT4/.
Prawidłowa odpowiedź to:

Łożysko syntetyzuje i wydziela do krążenia matki:
1) CRH;  2) ACTH;  3) kortyzol;  4) DHEAS;  5) androstenedion.
Prawidłowa odpowiedź to:

Guzy w obrębie tkanki śródmiąższowej jąder (adrenal rest tumors) w przebiegu klasycznej formy wrodzonego przerostu nadnerczy na tle bloku 21-hydroksylazy /wpn/:
1) podlegają działaniu ACTH;
2) są często nowotworami złośliwymi;
3) podlegają wpływowi LH;
4) są częstą przyczyną bezpłodności mężczyzn z tą formą bloku enzymatycznego;
5) mają histologiczną strukturę śródmiąższowej tkanki jądrowej.
Prawidłowa odpowiedź to:

Prawdziwe zdania odnośnie leczenia chorych z wrodzonym przerostem nadnerczy z blokiem 21-hydroksylazy /wpn/ to:
1) wszyscy chorzy z postacią klasyczną wpn wymagają leczenia fludrokortyzonem;
2) kobiety z wpn zachodzące w ciążę zawsze wymagają zwiększenia dawki hydrokortyzonu;
3) kobiety z wpn w ciąży wymagają zwiększenia dawki fludrokortyzonu, zwłaszcza w trzecim trymestrze;
4) 17-OH progesteron jest podstawowym parametrem hormonalnym oceniającym adekwatność dawki glikokortykoidów;
5) utrzymywanie aktywności reninowej osocza /ARO/ w dolnym zakresie normy świadczy o prawidłowej suplementacji mieralokortykoidów.
Prawidłowa odpowiedź to:

Akromegalia może być konsekwencją:
1) guzów neuroendokrynnych oskrzeli i przewodu pokarmowego;
2) zespołu McCuna-Albrighta;
3) zespołu MEN-1;
4) zespołu Larona;
5) zespołu Von Hippel-Lindau.
Prawidłowa odpowiedź to:

Twierdzeniami nieprawdziwymi odnoszącymi się do diagnostyki, leczenia i monitorowania akromegalii są:
1) oznaczenie hormonu wzrostu (GH) jest testem przesiewowym przy podejrzeniu choroby;
2) w teście obciążenia glukozą (OGTT) oznaczamy zarówno stężenie GH, jak i IGF-1;
3) obecnie obowiązujące kryterium remisji hormonalnej GH w OGTT to supresja GH poniżej 0,1 ng/ml;
4) efekt leczenia radioterapią jest bardzo odległy i wymaga wspomagającego leczenia farmakologicznego;
5) analogi somatostatyny nie prowadzą to apoptozy komórek guza wydzielającego hormon wzrostu i nie dają trwałej remisji.
Prawidłowa odpowiedź to:

Które z podanych stwierdzeń są prawdziwe?
1) doustne leki antykoncepcyjne mogą zmieniać morfologię jajnika, co utrudnia ultrasonograficzną diagnostykę zespołu PCO;
2) dla zespołu PCO charakterystyczny jest wysoki poziom LH i stosunek LH/FSH > 2;
3) cechy zespołu PCO ujawniają się po pokwitaniu i trwają aż do okresu przekwitania;
4) u chorych z zespołem PCO należy wykonywać diagnostykę w kierunku zespołu metabolicznego;
5) wielotorbielowatość jajników, bez zaburzeń owulacji i hiperandrogenizmu, nie wystarcza do rozpoznania zespołu PCO.
Prawidłowa odpowiedź to:

Pacjent z mikrogruczolakiem wydzielającym hormon wzrostu:

Wrodzona niedoczynność przysadki związana z mutacją genu PROP-1:
1) jest dziedziczona autosomalnie dominująco;
2) jest dziedziczona autosomalnie recesywnie;
3) jest przyczyną niedoczynności przysadki w zakresie wydzielania GH, PRL i TSH;
4) nigdy nie towarzyszy jej niedoczynność przysadki w zakresie wydzielania gonadotropin;
5) może towarzyszyć jej niedoczynność przysadki w zakresie wydzielania ACTH.
Prawidłowa odpowiedź to:

25-letni mężczyzna z postępującym spastycznym niedowładem oraz neuropatią obwodową, zgłasza się do lekarza z powodu ściemnienia powłok, osłabienia, hipotonii oraz występujących od tygodnia nudności oraz wymiotów. Ciśnienie krwi: 80/50 mm Hg, elektrolity: Na 125 mmol/l; K 5,6 mmol/l. Spośród poniższych stwierdzeń dotyczących pacjenta wskaż prawdziwe:
1) przyczyną aktualnych dolegliwości pacjenta jest pierwotna niedoczynność nadnerczy;
2) pacjent m.in. wymaga oznaczenia stężenia kwasów tłuszczowych o bardzo długim łańcuchu;
3) rokowanie jest złe;
4) 5-letnia córka pacjenta z dużym prawdopodobieństwem rozwinie w przyszłości podobne objawy.
Prawidłowa odpowiedź to:

Które z poniższych stwierdzeń dotyczących diagnostyki guza chromochłonnego są prawdziwe?

Które stwierdzenie dotyczące scyntygrafii z zastosowaniem MIBG znakowanym ¹²³I lub ¹³¹I w diagnostyce guza chromochłonnego jest fałszywe:

U 10-cio letniej dziewczynki stwierdzono podwyższony poziom wapnia, a następnie podwyższony poziom parathormonu. Jej matka była nieskutecznie operowana z powodu nadczynności przytarczyc w wieku 30 lat. Szczególnie przydatne w diagnostyce różnicowej będzie:

Które z poniższych stwierdzeń jest prawdziwe?

Które ze stwierdzeń dotyczących guzów neuroendokrynnych przewodu pokarmowego wywodzących się z tylnego odcinka prajelita (Hingut GEP-NET) jest fałszywe?

Które stwierdzenie dotyczące działań nieporządanych leczenia tyreostatykami jest fałszywe?

Które z poniższych stwierdzeń są nieprawdziwe w odniesieniu do zespołu MEN2?
1) MEN2 jest chorobą dziedziczoną jednogenowo autosomalnie dominująco związaną z mutacją genu supresorowego;
2) dla zespołu MEN2A najbardziej charakterystyczne jest współwystępowanie raka rdzeniastego tarczycy oraz guza chromochłonnego;
3) ryzyko rozwoju guza chromochłonnego u nosicieli mutacji genu RET wynosi 45%;
4) w każdym przypadku rozpoznania raka rdzeniastego tarczycy należy ocenić ryzyko rozwoju zespołu MEN2 badając DNA;
5) u chorych z zespołem MEN2B nadczynność przytarczyc pojawia się najczęściej w 4. dekadzie życia.
Prawidłowa odpowiedź to:

Które z poniższych stwierdzeń są nieprawdziwe w odniesieniu do zespołu MEN1?
1) zespół MEN1 jest związany z mutacją protoonkogenu RET;
2) wyspiaki trzustki typu gastrinoma występujące u pacjentów z zespołem MEN1 są zwykle guzami złośliwymi;
3) pierwotna nadczynność przytarczyc jest najczęściej pierwszym objawem zespołu MEN1;
4) guzy typu insulinoma u chorych z zespołem MEN1 są najczęściej pojedyncze i łagodne;
5) guzy przysadki u chorych z zespołem MEN1 to najczęściej, podobnie jak w przypadku sporadycznych guzów przysadki, guzy nieczynne hormonalnie.
Prawidłowa odpowiedź to:

Przyczynami czynnościowej hiperkortyzolemii mogą być:
1) depresja;  2) jadłowstręt psychiczny;  3) ciąża;  4) alkoholizm.
Prawidłowa odpowiedź to:

62-letni mężczyzna od trzech lat cierpiący z powodu silnych dolegliwości bólowych kości, szczególnie nadgarstków i stóp. Ponadto w wywiadzie nadciśnienie tętnicze, przewlekła niewydolność nerek rozpoznana przed trzema laty. W badaniu fizykalnym zwraca uwagę nasilona kifoza w odcinku piersiowym kręgosłupa. Podczas diagnostyki w Oddziale Reumatologicznym stwierdzono u pacjenta nasiloną osteoporozę. W badaniach laboratoryjnych zwraca uwagę poziom Ca w surowicy 3,2 mmol/l (12,8 mg/dl). Aby potwierdzić najbardziej prawdopodobną przyczynę podawanych dolegliwości i zaburzeń oraz podjąć decyzję odnośnie dalszego postępowania należy wykonać:
1) oznaczenie fosfatemii;
2) oznaczenie stężenia kortyzolu w surowicy krwi z oceną dobowego rytmu wydzielania kortyzolu;
3) oznaczenie poziomu PTH w surowicy krwi (PTH intact);
4) oznaczenie aktywności izoenzymu kostnego fosfatazy zasadowej w surowicy krwi;
5) scyntygrafię z użyciem MIBI znakowanego technetem 99m.
Prawidłowa odpowiedź to:

Radiologicznymi cechami guzów nadnerczy sugerującymi obecność raka kory nadnercza, zmian przerzutowych do nadnerczy lub guzów chromochłonnych są:

Pacjentka 36-letnia z wtórnym brakiem miesiączki, niewielkim mlekotokiem oraz osłabieniem i apatią przyjęta do diagnostyki endokrynologicznej. W badaniach hormonalnych poziom prolaktyny 940 mj/ml (N: K 40-800, M 35-400mj/ml), TSH 9,6 mj/ml (N: 0,3-4,3mj/ml), FT₄ 12,0 pmol/l (N: 1-22pmol/l), FT₃ 4,1pmol/l (N: 3,9-6,8pmol/l). Chora podaje, że jest leczona od 2 lat lekami przeciwdepresyjnymi (Seroxat, Coaxil) z powodu depresji poporodowej. Podaj właściwe postępowanie:

Kobieta, lat 68, leczona od 10 lat z powodu nadciśnienia tętniczego skarży się na okresowo występujące kołatania serca. Poza tym bez dolegliwości. W 24-godz. zapisie EKG napadowe migotanie przedsionków. TSH- 0,01mj/ml, FT4- 22,1 pmol/l, FT3 4,5 pmol/l. W badaniu palpacyjnym pojedynczy guzek w prawym płacie tarczycy:

Kobieta lat 42 po 9 porodzie powikłanym pęknięciem macicy jest leczona z powodu zakażenia pooperacyjnego. 4 tygodnie po porodzie stwierdzono u niej nadczynność tarczycy, TSH 0,1mj/ml, FT4- 45 pmol/l, włączono do leczenia tyreostatyki. 8 tyg. po porodzie mimo leczenia 2 antybiotykami zgodnie z uzyskanym antybiogramem oraz Favistanem w dawce 80 mg/dobę, stan chorej stale pogarszał się, utrzymywała się hipotonia oraz narastające osłabienie siły mięśniowej.

45-letni chirurg, zażywający z powodu zmian alergicznych na skórze rąk metypred a dawce 8 do 12 mg/dobę (własna decyzja) skarży się na depresję, osłabienie siły mięśniowej, spadek libido. W badaniach: TSH 0,1mj/ml, FT4- 18 pmol/l, K-4,1 mmol/l, Na- 145 mmol/l, ACTH - 5pmol/l, LH-0,1 pmol/l. Najbardziej prawdopodobnym rozpoznaniem jest:

Zahamowanie konwersji obwodowej tyroksyny do trójjodotyroniny osiągamy poprzez leczenie:

Scyntygrafia z użyciem znakowanych analogów somatostatyny w przypadku diagnostyki różnicowej w kierunku insulinoma jest:

Mężczyzna, lat 54, leczony z powodu zapalenia płuc, mimo cofania się objawów zapalnych skarży się na postępujące osłabienie, nudności i wymioty, narastające bóle mięśniowo-kostne. W badaniu stwierdza się hipotonię ortostatyczną i tachykardię. Ponieważ podejrzewasz rozpoczynający się przełom nadnerczowy:

Zastoinowa niewydolność krążenia może być przyczyną:

Kobieta lat 17 przyjęta do szpitala z objawami osłabienia, odwodnienia, podsypiająca. Wyniki badań w osoczu krwi żylnej: Glukoza 39 mmol/l, K - 3,7 mmol/l, Na - 149 mmol/l, mleczany 3 mmol/l, TSH 4,8mj/ml, FT4 16 pmol/l, FT3 - 2,3 pmol/l, pH w arterializowanej krwi żylnej - 7,1; w moczu: cukier - 9,1%, aceton ++++. Prawidłowe rozpoznanie to:

Do typowych objawów zespołu nieadekwatnego wydzielania wazopresyny (SIADH) należą:
1) ból głowy, nudności i wymioty, apatia, zaburzenia świadomości;
2) uogólnione obrzęki;
3) osmolalność osocza > 280 mOsm/kg i wydalanie sodu z moczem < 10mmol/l;
4) hiponatremia (< 120mmol/l) i wydalanie sodu z moczem < 20 mmol/l;
5) hiponatremia (< 130mmol/l) i osmolalność osocza < 280 mOsm/kg.
Prawidłowa odpowiedź to:

Które zdania odnoszące się do cukrzycy LADA są prawdziwe?
1) cukrzyca LADA ujawnia się powoli, zwykle między 35. a 45. r.ż., a nawet później;
2) LADA ma zasadnicze cechy cukrzycy typu 1, lecz przebiega pod „maską” cukrzycy typu 2;
3) podobnie jak cukrzyca typu 2, LADA występuje z reguły u osób otyłych, z nadciśnieniem tętniczym i hiperlipidemią;
4) obecność przeciwciał anty-GAD potwierdza rozpoznanie cukrzycy LADA;
5) warunkiem rozpoznania cukrzycy LADA jest wysokie stężenie peptydu C.
Prawidłowa odpowiedź to:

Cukrzyca MODY, ujawniająca się zwykle w 15-35 r.ż., ma charakter cukrzycy typu 2, ale maskę fenotypową cukrzycy typu 1. Jej przyczyną jest genetycznie uwarunkowane upośledzenie wydzielania insuliny, dziedziczone jako cecha autosomalna dominująca.

Do czynników zmniejszających wydzielanie hormonu wzrostu należą:
1) wysiłek fizyczny, stres, bromokryptyna;
2) hiperaminoacydemia, hipoglikemia, wazopresyna;
3) poposiłkowa hiperglikemia, podwyższony poziom wolnych kwasów tłuszczowych, niedoczynność tarczycy;
4) ACTH, jadłowstręt psychiczny, propranolol;
5) somatostatyna, glukokortykoidy, progesteron.
Prawidłowa odpowiedź to:

W różnicowaniu przyczyn biegunki należy brać pod uwagę następujące choroby, z wyjątkiem:

Niedoczynność tarczycy u kobiet w ciąży:

U pacjentów z guzem chromochłonnym napad uwalniania katecholamin może być sprowokowany przez:
1) niepokój;  2) zmianę pozycji ciała;  3) defekację;  4) hiperglikemię.
Prawidłowa odpowiedź to:

Podwyższone stężenie hormonu tyreotropowego TSH przy jednoczesnym obniżeniu stężenia FT4 wskazuje na:

Interpretując wynik oznaczenia osoczowego stężenia ACTH należy wziąć pod uwagę, że ACTH:
1) może być w normie w chorobie Cushinga;
2) jest przy górnej granicy, ale w zakresie normy we wtórnej niedoczynności nadnerczy;
3) jest w przy dolnej granicy, ale w zakresie normy w zespole Nelsona;
4) jest wysokie w chorobie Addisona;
5) jest wyraźnie zahamowane w zespole Cushinga wywołanym gruczolakiem nadnercza.
Prawidłowa odpowiedź to:

Hiperinsulinizm jest przyczyną objawów niedocukrzenia w okresie głodzenia, w przypadku:
1) guza z komórek B trzustki;
2) przedawkowania pochodnych sulfonylomocznika;
3) przedawkowania pochodnych biguanidów;
4) zaotrzewnowego fibrosarcoma;
5) u alkoholików.
Prawidłowa odpowiedź to:

U 65-letniej pacjentki, z 30-letnim wolem guzkowym, jeśli wynik BAC tarczycy wskazuje na raka brodawkowatego:

Niektóre zaburzenia mogą prowadzić do złej interpretacji testów czynnościowych przysadki. Należy więc pamiętać że:
1) przy znacznej otyłości hipoglikemia poinsulinowa wywołuje nadmierne pobudzenie wydzielania GH;
2) odpowiedź GH na GHRH jest osłabiona u osób otyłych, a ulega poprawie wraz z utratą masy ciała;
3) w jadłowstręcie psychicznym może wystąpić hiperkortyzolemia nie ulegająca hamowaniu deksametazonem;
4) w jadłowstręcie psychicznym może wystąpić wzrost wydzielania GH po podaniu glukozy;
5) w stanie depresji może występować obniżenie FT4 i nadmierna odpowiedź TSH na TRH.
Prawidłowa odpowiedź to:

W rzekomej niedoczynności przytarczyc stwierdzamy stężenia:

U 19-letniej pacjentki z cukrzycą typu 1 leczoną od 3 lat, od 2 miesięcy zauważono wyraźne zmniejszenie się zapotrzebowania na insulinę. Siostra pacjentki ma chorobę Graves-Basedowa. Analizując przyczyny powtarzających się hipoglikemii należy przede wszystkim brak pod uwagę możliwość:

Dla 80-letniej otyłej pensjonariuszki domu opieki zamówiono konsultację specjalistyczną z powodu nasilonej depresji. Lekarz stwierdził ponadto m.in. bladożółtą skórą, anemię, rozkurczowe nadciśnienie tętnicze. W rozpoznaniu najbardziej prawdopodobne jest:

Objawami prodromalnymi przełomu nadnerczowego są:
1) hipotonia, nudności;     4) hipotonia, hipotermia;
2) zlewne poty, bezsenność;     5) bóle brzucha, wymioty.
3) gorączka, odwodnienie;
Prawidłowa odpowiedź to:

Dla insulinoma prawidłowe jest stwierdzenie:

20-letni pacjent został po raz drugi, w odstępie tygodnia, przywieziony do szpitala przez pogotowie z objawami głębokiej hipoglikemii. Babka i matka pacjenta chorują na cukrzycę. Ojciec zmarł z powodu guza trzustki. Wykonane u pacjenta badania wykazały niskie stężenie glukozy, wysokie stężenie insuliny i obniżone stężenie peptydu C, co przemawia za:

Można rozpoznać autoimmunologiczny zespół niedoczynności wielogruczołowej typu II u pacjenta jeśli jednocześnie występują:

Która z niżej wymienionych cech nie jest charakterystyczna dla raków kory nadnerczy?

Indywidualne pompy insulinowe mają zastosowanie:

Przy podawaniu krótkodziałających insulin analogowych obowiązują następujące zasady:

Metformina, podstawowa pochodna biguanidu, może być stosowana łącznie z innymi lekami przeciwcukrzycowymi. Zaznacz, które stwierdzenie nie jest prawdziwe:

Wybierz określenia prawdziwe, dotyczące zaburzeń funkcji tarczycy po stosowaniu amiodaronu:
1) nadczynność tarczycy jest częstszym powikłaniem leczenia amiodaronem niż niedoczynność tarczycy;
2) poamiodoranowa nadczynność tarczycy typu II wynika z bezpośredniego toksycznego działania amiodaronu na tarczycę, która wcześniej była niezmieniona;
3) w poamiodoranowej nadczynności tarczycy typu I stosuje się duże dawki leków przeciwtarczycowych;
4) w poamiodoranowej nadczynności tarczycy typu I uzasadnione jest podawanie przez pierwsze 3-4 tygodnie nadchloranu sodu;
5) w poamiodoranowej nadczynności tarczycy typu II w leczeniu stosuje się glikokortykosteroidy.
Prawidłowa odpowiedź to:

Do późnych powikłań zespołu policystycznych jajników zaliczysz:
1) przewlekłą obturacyjną chorobę płuc;
2) zaburzenia tolerancji glukozy i/lub cukrzycę typu 2;
3) rozrost i rak błony śluzowej macicy;
4) rak szyjki macicy;
5) przyspieszony rozwój miażdżycy.
Prawidłowa odpowiedź to:

W przebiegu subklinicznej nadczynności tarczycy obserwujemy:
1) częstsze występowanie migotania przedsionków;
2) zwiększenie gęstości mineralnej kości i mniejsze ryzyko złamań;
3) przyspieszoną czynność serca;
4) wzrost masy lewej komory serca;
5) większe ryzyko powikłań ze strony układu sercowo naczyniowego.
Prawidłowa odpowiedź to:

Badania przesiewowe w kierunku cukrzycy typu 2 powinny być wykonywane 1 raz w roku w u osób z następujących grup ryzyka:
1) cukrzyca w rodzinie (rodzice lub rodzeństwo);
2) duża aktywność fizyczna;
3) przebyta cukrzyca ciążowa;
4) urodzenie dziecka o wadze poniżej 4 kg;
5) nadciśnienie tętnicze powyżej 140/90 mmHg.
Prawidłowa odpowiedź to:

Oznaczenie poziomu makropolaktyny jest celowe:

Czy oznaczenia stężenia peptydów natriuretycznych (przedsionkowego i mózgowego) mogą mieć znaczenie w diagnostyce:

Wskazaniem do oznaczenia stężenia prolaktyny jest:
1) mlekotok;
2) powiększenie siodła tureckiego w badaniach radiologicznych;
3) podejrzenie guza przysadki;
4) hipogonadyzm hipergonadotropowy;
5) diagnostyka niepłodności u mężczyzn.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wskaż zdania fałszywe dotyczące leczenia niedoczynności przysadki:
1) substytucja lewotyroksyną jest prowadzona w indywidualnie dobranych dawkach pod kontrolą stanu klinicznego i stężenia wolnej tyroksyny;
2) somatotropinowa niedoczynność przysadki u osób dorosłych nie jest wskazaniem do leczenia substytucyjnego hormonem wzrostu;
3) leczenie wtórnej i trzeciorzędowej niedoczynności tarczycy jest identyczne jak w przypadku pierwotnej niedoczynności tarczycy;
4) celem leczenia wtórnej niedoczynności gonad (etiologia przysadkowa) jest uzupełnienie niedoboru steroidów płciowych i przywrócenie płodności;
5) pacjenci z niedoborem hormonu adrenokortykotropowego (ACTH) wymagają w pierwszej kolejności terapii mineralokortykoidami a dopiero później włączamy glukokortykoidy.
Prawidłowa odpowiedź to:

Rozwój nadciśnienia tętniczego i powikłań w układzie sercowo-naczyniowym w akromegalii jest następstwem:
1) nadmiernego wydzielania hormonu wzrostu i retencji wapnia w surowicy krwi;
2) nadmiernego wydzielania hormonu wzrostu i retencji sodu w surowicy krwi;
3) hiperinsulinizmu, który zwiększa nerkowe wchłanianie sodu i podwyższa aktywność układu współczulnego;
4) zwiększonej syntezy czynników wzrostowych, które powodują kardiomegalię;
5) wysokiego stężenia przedsionkowego hormonu natriuretycznego (ANP).
Prawidłowa odpowiedź to:

Celem leczenia moczówki prostej ośrodkowej jest:
1) kontrola poliurii i polidypsji;
2) zahamowanie aktywności wazopresynazy, co prowadzi do zwiększonego stężenia we krwi wazopresyny;
3) prawidłowa osmolalność osocza;
4) prawidłowe stężenie sodu w surowicy krwi;
5) hipoosmolalność osocza i duża osmolalność moczu.
Prawidłowa odpowiedź to:

U pacjentki l. 55 z przypadkowo wykrytym makrogruczolakiem przysadki (incydentaloma) dla oceny czynności hormonalnej przysadki w zakresie osi tyreotropowej należy oznaczyć w surowicy krwi:

W przypadku każdej operacji guza okolicy podwzgórzowo-przysadkowej obowiązuje rutynowe badanie histologiczne, które nie określa jednak czynności hormonalnej guza, bowiem do tego celu wykorzystuje się wyłącznie oznaczenia hormonalne w surowicy krwi.

48-letnia chora została skierowana na konsultację z powodu nadciśnienia tętniczego. Skarży się na wielomocz i osłabienie siły mięśniowej. Nie przyjmuje żadnych leków. W badaniu przedmiotowym z nieprawidłowości stwierdzono ciśnienie tętnicze 135/100 mmHg oraz uderzenie koniuszkowe w VI przestrzeni międzyżebrowej, 2 cm na lewo od lewej linii środkowo-obojczykowej. Budowa ciała prawidłowa, bez zmian skórnych. W badaniach dodatkowych: Na⁺ 144 mmol/L, K⁺ 2,2 mmol/L, Cl^- 111 mmol/L, HCO3^- 28 mmol/L, glikemia na czczo 88 mg/dl. Które badanie najprawdopodobniej będzie rozstrzygające w diagnostyce u tej chorej i powinno być zlecone w pierwszej kolejności?

52-letnia kobieta została skierowana do szpitala z powodu wielomoczu, nykturii i wzmożonego pragnienia. W wywiadzie zespół depresyjny i całkowita prawostronna mastektomia wykonana przed 10 miesiącami z powodu raka sutka. Wynik badań dodatkowych: Na⁺ 152 mmol/L, K⁺ 3,7 mmol/L, Ca⁺⁺ 9,6 mg/dl, glikemia na czczo 95 mg/dl, kreatynina 0,9 mg/dl, osmolalność moczu
160 mosm/kg wody. Najbardziej prawdopodobną przyczyną dolegliwości jest:

Postulowany korzystny efekt stosowania metforminy w PCOS wiąże się z:

Najczęstszym powikłaniem ze strony noworodka ciąży u matki z hiperkalcemią jest:

Do poradni endokrynologicznej zgłasza się 40-letnia kobieta uskarżająca się na ból w przedniej części szyi promieniujący do uszu i górnej części klatki piersiowej, gorączkę, kołatanie serca. W badaniu zwraca uwagę bolesne tkliwe uciskowo wole. OB. jest znacznie przyspieszone. W USG tarczycy rozlana hipoechogeniczność tarczycy, w biopsji dominują granulocyty obojętnochłonne. Najprawdopodobniejszą przyczyną tej choroby jest:

Pacjentka 38-letnia po obustronnym usunięciu nadnerczy z powodu pheochromocytoma. W wywiadzie rodzinnym - rak tarczycy u matki. U tej pacjentki celem wykluczenia obecności raka rdzeniastego tarczycy wykonasz oznaczenie:

Leczenie supresyjnymi dawkami LT4 znajduje zastosowanie w leczeniu:
1) raka anaplastycznego tarczycy;    4) raka papilarnego tarczycy;
2) raka rdzeniastego tarczycy;     5) podostrego zapalenia tarczycy.
3) raka folikularnego tarczycy;
Prawidłowa odpowiedź to: