Egzamin PES / Diabetologia / wiosna 2020

Jak należy zinterpretować następujący wynik doustnego testu obciążenia 75 g glukozy? - glukoza 0' - 112, 60' - 189, 120' - 128 mg/dl; - insulinemia 0' - 5,4, 60' - 653,7, 120' - 587,9 mIU/l. Prawidłowa odpowiedź to:

W przypadku stwierdzenia nowo rozpoznanej cukrzycy u osoby dorosłej i wątpliwości jakiego typu może być to cukrzyca, jaka wartość odsetka HbA1c wyklucza możliwość, by była to cukrzyca typu 1?

Do genów sprzyjających rozwojowi cukrzycy typu 2 należą: 1) TCF7L2; 2) ABCC8 kodujący białko SUR1; 3) FTO; 4) KCNJ11; 5) gen glukokinazy. Prawidłowa odpowiedź to:

Do leków potencjalnie diabetogennych zalicza się: 1) morfina; 2) cyklosporyna; 3) amiodaron; 4) tiamazol; 5) dopamina. Prawidłowa odpowiedź to:

Insulinooporność bierze udział w patogenezie chorób sercowo-naczyniowych w cukrzycy poprzez: 1) zmniejszenie syntezy tlenku azotu; 2) nasilenie działania mitogennego związanego z hiperinsulinemią; 3) indukowanie aterogennej dyslipidemii; 4) zmniejszenie aktywności prozakrzepowej; 5) zmniejszenie aktywności układu współczulnego. Prawidłowa odpowiedź to:

Do przyczyn hipoglikemii nie zalicza się:

Do objawów hipoglikemii należą: 1) agresja, niepokój; 2) uczucie silnego głodu; 3) osłabienie; 4) zaburzenia mowy; 5) nadmierna potliwość. Prawidłowa odpowiedź to:

Wskaż prawdziwe stwierdzenia dotyczące postępowania w czasie hipoglikemii u chorego na cukrzycę: 1) chory przytomny - doustne podanie 10 g glukozy; 2) po podaniu glukozy ocena glikemii po 15 minutach; 3) chory nieprzytomny - dożylne podanie 40 % roztworu glukozy; 4) chory nieprzytomny dorosły - w sytuacji trudności z dostępem do żyły - podanie podskórne lub domięśniowe 1 mg glukagonu; 5) konieczna hospitalizacja chorego zażywającego pochodną sulfonylomocznika z ciężką hipoglikemią po spożyciu alkoholu lub intensywnym wysiłku fizycznym. Prawidłowa odpowiedź to:

Wskaż fałszywe stwierdzenia dotyczące hipoglikemii w cukrzycy: 1) brak jest specyficznego progu stężenia glukozy dla rozpoznania ciężkiej hipoglikemii; 2) u chorego przytomnego zalecane jest spożycie 15 g glukozy i kontrola glikemii po 15 min., w przypadku utrzymującej się niskiej glikemii - ponowne spożycie 15 g glukozy i ponowna kontrola glikemii po 15 min. (reguła 15/15); 3) przebyty epizod ciężkiej hipoglikemii jest zawsze wskazaniem do hospitalizacji chorego z cukrzycą typu 1; 4) cukrzyca typu 2 jest bezwzględnym przeciwwskazaniem do zastosowania glukagonu w przypadku hipoglikemii; 5) hipoglikemię rozpoznaje się przy obniżeniu stężenia glukozy we krwi poniżej 70 mg/dl, niezależnie od występowania objawów klinicznych. Prawidłowa odpowiedź to:

Po pierwotnym wyprowadzeniu ze stanu hipoglikemii istnieje ryzyko jej opóźnionego nawrotu w przypadku leczenia: 1) długo działającym agonistą receptora GLP-1; 2) insuliną (ludzką lub analogową) o przedłużonym działaniu; 3) inhibitorem DPP-4; 4) osobistą pompą insulinową; 5) pioglitazonem; 6) inhibitorem SGLT-2; 7) pochodną sulfonylomocznika. Prawidłowa odpowiedź to:

U dotychczas zdrowego 59-letniego otyłego waltornisty przeprowadzono doustny test obciążenia glukozą stwierdzając w nim glikemię na czczo 118 mg/dl, po 60 min. od przyjęcia 75 g glukozy - 388 mg/dl, a w 120 min. - 365 mg/dl. Na podstawie wyniku testu wskaż jakie powinno być zastosowane leczenie:

Doustne preparaty złożone stosowane w leczeniu cukrzycy typu 2 i zawierające metforminę i inhibitory DPP-4 wymagają podawania dwa razy dziennie. Traci się wówczas zaletę podawania inhibitorów DPP-4 w monoterapii raz na dobę co nie dotyczy:

Które z niżej wymienionych preparatów można stosować rzadziej niż raz dziennie? 1) Abasaglar; 2) Ozempic; 3) Ryzodeg; 4) Semglee; 5) Tresiba; 6) Trulicity. Prawidłowa odpowiedź to:

Do poradni diabetologicznej zgłosiła się 65-letnia otyła emerytowana nauczycielka przedszkola, chorująca od 10 lat na cukrzycę typu 2, od pół roku leczona mieszanką insulinową 25/75 w dawce 30 j. rano i 20 j. wieczorem, glikemie na czczo 160-190 mg/dl, a 2 godz, po posiłku 180-300 mg/dl. W wywiadzie rok wcześniej nefrektomia z powodu raka. Obecnie odsetek HbA1c 9,0%, kreatynina 1,91 mg/dl, eGFR 25,6 ml/min/1,73 m2. Jakie powinno być dalsze postępowanie?

69-letni mężczyzna, po nefrektomii lewostronnej przed 25 laty z powodu raka, choruje na cukrzycę od 3 lat, obecnie leczony metforminą w dawce 500 mg 2 x dziennie oraz gliklazydem w dawce 30 mg 1 x dziennie, bez hipoglikemii. Glikemie na czczo 90-115 mg/dl, 2 godziny po posiłkach do 140 mg/dl, odsetek HbA1c 6,1%, kreatyninemia 1,1 mg/dl, w ogólnym badaniu moczu bez odchyleń. Jakie powinno być dalsze postępowanie?

Który z niżej wymienionych mechanizmów działania jest wspólny dla inhibitorów SGLT-2 i agonistów receptora GLP-1?

U 45-letniego pacjenta z cukrzycą typu 2 i nadwagą, po przebytym zawale serca, leczonego metforminą 2250 mg/dobę oraz insuliną degludec w dawce 32 j. podawanej przed snem, odsetek hemoglobiny glikowanej wynosi 8,6%. Jaki kolejny lek przeciwcukrzycowy należy u niego zastosować?

Który z niżej wymienionych objawów niepożądanych nie występuje w przebiegu stosowania inhibitorów SGLT-2?

Wskaż prawdziwe stwierdzenia dotyczące metforminy: 1) z uwagi na jej korzystne działanie w prewencji cukrzycy typu 2 może być stosowana w stanie przedcukrzycowym; 2) zwiększa wychwyt glukozy przez mięśnie szkieletowe poprzez aktywację kinazy białkowej aktywowanej przez AMP (AMPK); 3) zwiększa wychwyt glukozy przez mięśnie szkieletowe poprzez inaktywację AMPK; 4) hamuje wątrobową produkcję glukozy poprzez hamowanie glukoneogenezy; 5) nasila lipolizę w tkance tłuszczowej. Prawidłowa odpowiedź to:

Jaką terapię cukrzycy należy zalecić przy wypisie ze szpitala pacjentowi z wywiadem cukrzycy typu 2, wcześniej leczonemu doustnymi lekami przeciwhiperglikemicznymi, hospitalizowanemu z powodu ostrego zespołu wieńcowego, który w trakcie hospitalizacji był leczony insuliną? 1) u chorego, u którego uzyskano dobre wyrównanie metaboliczne przy dobowym zapotrzebowaniu na insulinę 20 j, można powrócić do wcześniejszego leczenia przeciwhiperglikemicznego z uwzględnieniem metforminy; 2) u chorego, u którego uzyskano dobre wyrównanie metaboliczne przy dobowym zapotrzebowaniu na insulinę 50 j, można powrócić do wcześniejszego leczenia przeciwhiperglikemicznego z uwzględnieniem metforminy; 3) u chorego, u którego nie uzyskano dobrego wyrównania metabo- licznego, należy tylko kontynuować insulinoterapię, bez innych leków; 4) u chorego, u którego nie uzyskano dobrego wyrównania metabolicznego, należy kontynuować insulinoterapię oraz stosować metforminę, z ewentualnym skojarzeniem z innymi lekami; 5) w każdym przypadku należy kontynuować leczenie insuliną oraz stosować metforminę. Prawidłowa odpowiedź to:

Metforminę, zgodnie z zaleceniami PTD 2019, należy odstawić przed planowaną koronarografią wykonywaną w celach diagnostycznych lub terapeutycznych co najmniej na:

Które stwierdzenia dotyczące pochodnych sulfonylomocznika (poch. SU) są prawdziwe? 1) poch. SU niezależnie od aktualnego stężenia glukozy we krwi stymulują wydzielanie insuliny przez komórki β; 2) zmniejszają klirens insuliny w wątrobie (dotyczy glipizydu); 3) hamują wydzielanie glukagonu przez komórki α u chorych na cukrzycę typu 2; 4) zwiększają obwodową insulinowrażliwość; 5) są przeciwwskazane do leczenia cukrzycy typu 1. Prawidłowa odpowiedź to:

Inhibitory dipeptydylopeptydazy 4 (DPP-4):

Wskaż fałszywe stwierdzenie dotyczące metforminy:

Chirurgia metaboliczna: 1) daje szansę remisji cukrzycy typu 2 u ≥ 40% pacjentów z cukrzycą typu 2 trwającą < 5 lat; 2) jest przeciwwskazana u kobiet z cukrzycą typu 2 planujących ciążę; 3) jest obarczona 30-dniowym ryzykiem zgonu zbliżonym do laparoskopowej cholecystektomii; 4) powinna być rozważona u każdego pacjenta/pacjentki z BMI ≥30 kg/m2 z cukrzycą typu 2 i HbA1c ≥ 8,0 % (63,9 mmol/mol); 5) wymaga u operowanej osoby suplementacji żelaza i witaminy B12 do końca życia. Prawidłowa odpowiedź to:

Do korzyści związanych z zastosowaniem w terapii cukrzycy typu 2 glitazonów należą wszystkie wymienione, z wyjątkiem:

Obrzęki występujące u około 5% chorych leczonych glitazonami spowodowane są:

Wskaż prawdziwe stwierdzenia dotyczące agonistów receptora GLP-1: 1) zwiększają stężenie insuliny w osoczu w zależności od nasilenia hiperglikemii; 2) powodują przyrost masy ciała; 3) hamują opróżnianie żołądka; 4) wywierają korzystny efekt na układ sercowo-naczyniowy; 5) zwiększają stężenie triglicerydów we krwi. Prawidłowa odpowiedź to:

Zasadnicza kwalifikacja do zabiegu bariatrycznego dotyczy pacjentów z cukrzycą typu 2 w wieku pomiędzy:

Rekomendacja do zabiegu z zakresu chirurgii metabolicznej dotyczy chorego z cukrzycą typu 2 i wartością BMI wynoszącą:

Wskaż prawdziwe stwierdzenie dotyczące leczenia 62-letniego pacjenta z cukrzycą typu 2 leczonego dotychczas metforminą i aktualnie stwierdzoną wartością GFR wynoszącą 40 ml/min/1,73 m2:

Insuliną charakteryzującą się najdłuższym czasem działania jest:

Powyżej którego roku życia nie należy stosować metforminy?

U osób w wieku podeszłym do zaburzeń predysponujących do hipoglikemii należą: 1) demencja; 2) niewydolność nerek; 3) upośledzenie hormonalnej odpowiedzi przeciwregulacyjnej; 4) spożywanie alkoholu; 5) uszkodzenie autonomicznego układu nerwowego. Prawidłowa odpowiedź to:

U 25-letniej kobiety, o prawidłowej masie ciała (BMI 22,2 kg/m2), w pierwszej ciąży, w czasie pierwszej wizyty u ginekologa stwierdzono glikemię na czczo 135 mg/dl (7,5 mmol/l). W wykonanym teście doustnego obciążenia glukozą stwierdzono wartości: na czczo 139 mg/dl (7,7 mmol/l), po 1 h 198 mg/dl (11,0 mmol/l), po 2 h 144 mg/dl (8,0 mmol/l), w badaniu moczu glikozurii ani ketonurii nie stwierdzono. Siostra oraz ojciec pacjentki chorują na cukrzycę typu GCK MODY (gen glukokinazy). Najbardziej prawdopodobnym rozpoznaniem jest:

Wskaż fałszywe stwierdzenie dotyczące leczenia 78-letniego pacjenta z cukrzycą typu 2 oraz towarzyszącą niewydolnością serca i zaawansowanymi zmianami otępiennymi:

Za docelową wartość HbA1c u 70-letniego pacjenta z cukrzycą bez istotnych powikłań i chorób towarzyszących uznaje się:

Za docelowe wartości glikemii w samokontroli na czczo i przed posiłkami u kobiety ciężarnej uznaje się:

Na podstawie wyniku glikemii równego 185 mg/dl w 60. minucie testu OGTT z 75 g glukozy u kobiety ciężarnej należy rozpoznać:

Wśród czynników ryzyka hiperglikemii w ciąży należy wymienić: 1) urodzenie noworodka z wadą rozwojową; 2) nadciśnienie tętnicze; 3) białkomocz; 4) nadwagę; 5) wielorództwo. Prawidłowa odpowiedź to:

Rekomendowana wartość HbA1c u pacjentki z cukrzycą przedciążową w II trymestrze ciąży wynosi:

U 39-letniej pacjentki z cukrzycą i przewlekłym nadciśnieniem tętniczym, będącej w ciąży docelowa wartość ciśnienia tętniczego wynosi:

W którym z niżej wymienionych badań brali udział tylko chorzy z nowo rozpoznaną cukrzycą?

W których z poniższych badań wykazano nefroprotekcyjne działanie flozyn? 1) CANVAS; 2) CREDENCE; 3) DECLARE-TIMI 58; 4) EMPAREG-OUTCOME; 5) LEADER. Prawidłowa odpowiedź to:

Utrwalona cukrzyca noworodkowa (PNDM) związana z mutacją genu KCNJ11 charakteryzuje się tym, że: 1) ujawnia się zawsze w pierwszym miesiącu życia; 2) ujawnia się do 9. miesiąca życia; 3) w 20-25% przypadków towarzyszą jej objawy neurologiczne, takie jak padaczka i opóźnienie rozwoju psychomotorycznego; 4) może być leczona tylko pochodnymi sulfonylomocznika; 5) masa urodzeniowa jest niska; 6) masa urodzeniowa jest wysoka. Prawidłowa odpowiedź to:

Jakie leczenie należy zastosować u dziecka (masa ciała 30 kg) z klinicznymi objawami cukrzycowej kwasicy ketonowej, bez cech wstrząsu hipowolemicznego? 1) wlew 0,9% NaCl 10 ml/kg m.c. w pierwszej godzinie, a następnie 5 ml/kg m.c./godz.; 2) wlew 0,9% NaCl 30 ml/kg m.c. w pierwszej godzinie, a następnie 15 ml/kg m.c./godz.; 3) wlew dożylny insuliny w dawce 0,05-0,1 j/kg m.c./godz. po 1-2 godzinach nawodnienia; 4) wlew dożylny insuliny w dawce 0,05-0,1 j/kg m.c./godz. od momentu rozpoczęcia nawodnienia; 5) bolus wstępny insuliny dożylnie w dawce 0,1j/kg m.c., a następnie wlew dożylny insuliny w dawce 0,05-0,1 j/kg m.c./godz. w momencie rozpoczęcia nawodnienia. Prawidłowa odpowiedź to:

W terapii cukrzycy typu 2 u dzieci po 10. roku życia można zastosować następujące leki: 1) metformina; 2) liraglutyd; 3) glargina U300; 4) glargina U100; 5) degludec. Prawidłowa odpowiedź to:

Dzieci z dobrze kontrolowaną cukrzycą typu 1:

U 7-letniej dziewczynki z kwasicą metaboliczną (pH=6,95) w przebiegu nowo rozpoznanej cukrzycy, stwierdza się szybkie pogorszenie stanu ogólnego, nasilone bóle głowy, bradykardię, zaburzenia świadomości. Wartość glikemii - 351 mg/dl. Dziecku należy pilnie podać dożylnie:

Wskaż prawdziwe stwierdzenia dotyczące intensywnego wysiłku fizycznego u chorego na cukrzycę: 1) czasowym przeciwwskazaniem jest hiperglikemia powyżej 250 mg/dl i obecność ciał ketonowych w moczu; 2) u osoby z retinopatią proliferacyjną niesie ryzyko wylewu krwi do ciała szklistego oraz odwarstwienia siatkówki; 3) bezwzględnym przeciwwskazaniem jest długoletni wywiad cukrzycy typu 1; 4) bezwzględnym przeciwwskazaniem jest cukrzycowa choroba nerek w każdym stadium zaawansowania z uwagi na możliwość nasilenia wydalania albumin z moczem; 5) w przypadku obecności hipotonii ortostatycznej może mieć niekorzystny wpływ na stan ogólny chorego. Prawidłowa odpowiedź to:

28-letni mężczyzna z 8-letnim wywiadem cukrzycy typu 1, leczony analogami insulin ludzkich w schemacie czynnościowej intensywnej insulinoterapii, planuje następnego dnia 3-godzinną wycieczkę rowerową, około 1,5 godziny po śniadaniu. Jak powinien zmodyfikować dawkowanie insuliny?

Wskazania do refundacji NFZ zakupu osobistej pompy insulinowej u osób z cukrzycą typu 1 poniżej 26. roku życia obejmują: 1) epizody hipoglikemii poniżej 70 mg/dl, niewymagające pomocy innej osoby, 4 lub więcej na tydzień; 2) epizod ciężkiej hipoglikemii częściej niż 1 na rok; 3) zaburzenia odżywiania; 4) osoby pracujące w trybie zmianowym, których aktywność szkolna lub zawodowa jest nieregularna, albo odbywające częste podróże ze zmianą strefy czasowej, z wartością HbA1c powyżej 9%; 5) wiek poniżej 10 lat. Prawidłowa odpowiedź to:

Zgodnie z zaleceniami PTD 2019 celem leczenia pacjenta w wieku 40 lat z cukrzycą typu 1 od 10 lat u którego występują częste niedocukrzenia jest dążenie do HbA1c:

Bezwzględnym wskazaniem do leczenia insuliną jest: 1) cukrzyca typu 1; 2) cukrzyca ciążowa nieskutecznie leczona dietą; 3) ciąża u pacjentki z cukrzycą typu 2 leczonej metforminą; 4) cukrzyca typu MODY 2; 5) ciąża u pacjentki z cukrzycą typu 1. Prawidłowa odpowiedź to:

U pacjenta z cukrzycą typu 1 stosującego ciągłe monitorowanie glikemii odnotowano w analizie: * 9% czasu powyżej 250 mg/dl; * 20% czasu powyżej 180 mg/dl; * 75% czasu w zakresie docelowym 70-180 mg/dl; * 3% czasu poniżej 70 mg/dl; * 0,9% czasu poniżej 54 mg/dl. Pacjent nie spełnia zaleceń w zakresie:

Pompy insulinowe z systemem ciągłego monitorowania glikemii dostępne w Polsce, w których wyniki glikemii oznaczane za pomocą sensora automatycznie wpływają na podaż insuliny to: 1) MiniMed™ REAL-time (722); 2) MiniMed™ Veo™; 3) MiniMed™ 640G; 4) MiniMed® Paradigm™; 5) Accu-check Solo. Prawidłowa odpowiedź to:

W pompie 'Medtronic 640 G' glikemia przedstawiona na monitorze oznacza:

Ilość wymienników węglowodanowych w 150 g serka śmietankowego, który w 100 g zawiera 10 g węglowodanów, 4 g białka i 10 g tłuszczu wynosi:

W terapii pompowej o dobrym wyrównaniu cukrzycy świadczy TIR (time in range) wynoszący co najmniej:

W pompie Medtronic 640 G trend glikemii przedstawiony na monitorze urządzenia jako '↑↑' oznacza:

W pompie 'Medtronic 640 G' w drugiej i kolejnej dobie po założeniu sensora, kalibracja sensora powinna odbywać się nie rzadziej niż:

W pompie 'Medtronic 640G' Guardian Sensor 3 pracuje do:

W terapii pompowej 'serter' służy do:

W przypadku dołączenia dapagliflozyny do terapii insuliną w cukrzycy typu 1 redukcja dawki insuliny ze względu na ryzyko nadmiernej syntezy β-hydroksymaślanu i związanego z tym ryzyka rozwoju normoglikemicznej kwasicy ketonowej nie powinna przekraczać:

Maksymalna dobowa dawka dapagliflozyny w leczeniu cukrzycy typu 1 wynosi:

Wskaż prawdziwe stwierdzenia dotyczące antybiotykoterapii w przypadku infekcji w przebiegu zespołu stopy cukrzycowej: 1) antybiotykoterapię należy stosować do momentu ustąpienia objawów klinicznych infekcji; 2) antybiotykoterapię należy stosować do momentu zagojenia rany; 3) w przypadku infekcji w stopniu 2 według PEDIS antybiotykoterapię stosuje się zwykle przez 1-2 tygodnie; 4) w przypadku infekcji w stopniu 2 i 3 według PEDIS należy zawsze stosować antybiotykoterapię dożylną; 5) w przypadku ciężkiej infekcji MRSA stosuje się linezolid lub wankomycynę. Prawidłowa odpowiedź to:

Docelowa wartość glikemii, do której należy dążyć u chorego na cukrzycę leczonego z powodu zawału mięśnia sercowego to:

Wskazaniem do wykonania badań diagnostycznych, czynnościowych i anatomicznych w kierunku rozpoznania choroby niedokrwiennej serca i stratyfikacji ryzyka u chorych na cukrzycę typu 1 bez jakichkolwiek objawów klinicznych jest czas trwania cukrzycy powyżej:

Do potencjalnych czynników wpływających na redukcję ryzyka sercowo-naczyniowego u chorych na cukrzycę typu 2 leczonych inhibitorami SGLT2 należą: 1) zmniejszenie albuminurii; 2) zmniejszenie insulinemii; 3) zmniejszenie aktywności współczulnej; 4) obniżenie stężenia kwasu moczowego; 5) obniżenie hematokrytu. Prawidłowa odpowiedź to:

Według klasyfikacji PEDIS stopień 2 zaawansowania zespołu stopy cukrzycowej charakteryzuje się: 1) obecnością chromania przestankowego; 2) wartością wskaźnika kostkowo-ramiennego (ABI) mniejszą niż 0,9; 3) obecnością infekcji obejmującej skórę i tkankę podskórną, obszar zajęty zapaleniem nie przekracza 2 cm od granicy owrzodzenia; 4) obecnością cech osteolizy w RTG; 5) wartością przezskórnego ciśnienia parcjalnego tlenu (TcPO2) poniżej 30 mmHg. Prawidłowa odpowiedź to:

U 50-letniego pacjenta z cukrzycą typu 2, nadciśnieniem tętniczym i dyslipidemią, wykonano elektrokardiograficzną próbę wysiłkową. Stwierdzono nieme niedokrwienie; obniżenie odcinka ST o 1,5 mm przy obciążeniu 10 MET. Jakie postępowanie należy zastosować w pierwszej kolejności?

Wskazaniem do wykonania badań diagnostycznych, czynnościowych i anatomicznych, w kierunku choroby niedokrwiennej serca u osoby z cukrzycą jest: 1) obecność nietypowych objawów ze strony układu sercowo-naczyniowego; 2) cukrzyca typu 1 trwająca 4 lata; 3) wykonywanie regularnych ćwiczeń fizycznych przez osobę poniżej 35. roku życia; 4) zmiany miażdżycowe w tętnicach szyjnych; 5) obecność nadciśnienia tętniczego i albuminurii. Prawidłowa odpowiedź to:

Wskaż prawdziwe stwierdzenia dotyczące postępowania z chorym na cukrzycę z bezwzględnym niedoborem insuliny w dniu zabiegu operacyjnego: 1) zalecany jest oddzielny ciągły dożylny wlew insuliny oraz wlew 5-10% roztworu glukozy za pomocą pomp infuzyjnych; 2) zalecane wartości glikemii w okresie okołooperacyjnym wynoszą 100-180 mg/dl; 3) w przypadku glikemii przekraczającej 250 mg/dl należy stosować dożylny wlew insuliny bez jednoczesnego wlewu glukozy, który należy dołączyć przy obniżeniu glikemii poniżej 180 mg/dl; 4) gdy glikemia mieści się w zakresie 100-180 mg/dl, należy stosować wlew 5-10% glukozy, a wlew insuliny z szybkością 2-3j/godz.; 5) w przypadku obniżenia glikemii poniżej 90 mg/dl należy utrzymać wlew glukozy, natomiast wlew insuliny należy zatrzymać na 15-30 minut. Prawidłowa odpowiedź to:

Od czego należy rozpocząć leczenie przeciwhiperglikemiczne u pacjenta z 7-letnim wywiadem cukrzycy typu 2, leczonego metforminą i pochodną sulfonylomocznika, w pierwszej dobie ostrego zespołu wieńcowego, u którego stwierdzono glikemię 230 mg/dl?

Deficyt wody w kwasicy ketonowej średnio wynosi:

Przyczyny kwasicy ketonowej to: 1) przerwanie lub błędy w insulinoterapii; 2) zbyt późne rozpoznanie cukrzycy typu 1; 3) nadużywanie alkoholu; 4) ostre stany zapalne; 5) ciąża. Prawidłowa odpowiedź to:

Kryteria laboratoryjne diagnostyki kwasicy ketonowej to: 1) glikemia zazwyczaj powyżej 250 mg/dl, przy leczeniu inhibitorem SGLT-2 może być niższa; 2) stężenie wodorowęglanów poniżej 18 mmol/l; 3) stężenie wodorowęglanów poniżej 15 mmol/l; 4) pH poniżej 7,3; 5) pH poniżej 7,0; 6) ciała ketonowe we krwi lub w moczu. Prawidłowa odpowiedź to:

Wskazaniem do zmniejszenia przepływu insuliny w pompie infuzyjnej jest redukcja glikemii w ciągu godziny o więcej niż:

Wlew dożylny insuliny u pacjenta leczonego z powodu kwasicy ketonowej należy zatrzymać gdy stężenie potasu w surowicy krwi wynosi:

Na obecność neuropatii układu autonomicznego wskazuje występowanie: 1) biegunek, szczególnie nocnych; 2) tachykardii spoczynkowej; 3) zaburzeń potliwości; 4) zaburzeń erekcji; 5) nudności i wymiotów po posiłku. Prawidłowa odpowiedź to:

Prawidłowa wartość ACR (albumin/creatinine ratio) w przygodnej próbce moczu (mg/dobę lub mg/g kreatyniny) wynosi:

Umiarkowanie zwiększoną albuminurię rozpoznaje się przy stwierdzeniu:

Do wskazań do laseroterapii w przypadku retinopatii cukrzycowej nie należy:

Wskaż fałszywe stwierdzenie dotyczące stopy Charcota:

Wskaż prawdziwe stwierdzenia dotyczące neuropatii cukrzycowej: 1) zaburzenia funkcji pęcherza występują częściej w cukrzycy typu 2 niż w cukrzycy typu 1; 2) dla neuropatii somatycznej obwodowej typowe jest osłabienie lub zniesienie czucia i/lub odruchów ścięgnistych; 3) w cukrzycy typu 1 w każdym przypadku badania w kierunku neuropatii wykonuje się co najmniej raz w roku od momentu rozpoznania; 4) najczęstszą formą neuropatii cukrzycowej jest symetryczna postać czuciowa dystalnie rozlana; 5) proksymalna neuropatia ruchowa jest formą neuropatii symetrycznej. Prawidłowa odpowiedź to:

Które z poniższych stwierdzeń dotyczących gastroparezy cukrzycowej jest fałszywe?

Zaburzenia czynności pęcherza moczowego u chorych na cukrzycę polegają na: 1) zmniejszonym odczuwaniu wypełnienia pęcherza; 2) zwiększonej kurczliwości pęcherza; 3) zwiększonym zaleganiu moczu w pęcherzu; 4) zmniejszonej pojemności pęcherza; 5) zmniejszonej kurczliwości pęcherza. Prawidłowa odpowiedź to:

Retinopatię cukrzycową nieproliferacyjną ciężką rozpoznaje się w przypadku: 1) obecności krwotoczków (> 20) w 4 kwadrantach siatkówki; 2) obecności paciorkowatości żylnej w co najmniej 2 kwadrantach siatkówki; 3) obecności umiarkowanego cukrzycowego obrzęku plamki; 4) obecności śródsiatkówkowych nieprawidłowości mikrowaskularnych w co najmniej 1 kwadrancie siatkówki; 5) obecności przedsiatkówkowego nowotworzenia naczyń. Prawidłowa odpowiedź to:

Za 'złoty standard' odciążenia niezakażonej, neuropatycznej stopy w leczeniu zespołu stopy cukrzycowej uznawany jest/są obecnie:

U pacjenta z cukrzycą w objawowym leczeniu bólu neuropatycznego w somatycznej neuropatii cukrzycowej nie należy stosować:

U pacjenta z cukrzycą, ogniskowa fotokoagulacja laserowa siatkówki jest zalecana:

U pacjenta z cukrzycą przewlekle źle wyrównaną metabolicznie i towarzyszącym nadciśnieniem tętniczym należy przeprowadzić kontrolne badania okulistyczne po zabiegu witrektomii:

U 59-letniego pacjenta z cukrzycą typu 1 i umiarkowaną retinopatią nieproliferacyjną należy wykonywać kontrolne badania okulistyczne:

Do poradni diabetologicznej zgłosił się 36-letni pacjent z cukrzycą typu 1 od 13. roku życia. Leczony aktualnie szybko działającym analogiem insuliny przed posiłkami w łącznej dawce ~52 j i insuliną bazową (ultra-długo działający analog) 38 j. W ostatnich 6 latach przyrost masy ciała o 19 kg, obecnie 108 kg, wzrost 174 cm (BMI 35,7 kg/m2). W badaniu polisomnograficznym ciężka postać obturacyjnego bezdechu sennego. Aktualna HbA1c 7,6%. Jak można poprawić kontrolę cukrzycy i zredukować masę ciała lub zahamować jej dalszy przyrost (pamiętając o zarejestrowanych wskazaniach i przeciwwskazaniach dla poszczególnych leków)? 1) dodać długo działającego agonistę receptora GLP-1; 2) dodać inhibitor SGLT-2; 3) dodać inhibitor DPP-4; 4) dodać metforminę; 5) zaproponować chirurgię metaboliczną. Prawidłowa odpowiedź to:

30-letnia pacjentka dotychczas nielecząca się z powodu chorób przewlekłych zgłosiła się do poradni diabetologicznej z powodu występowania nagłego osłabienia, kołatania serca, nadmiernej potliwości, drżenia rąk oraz silnego lęku z towarzyszącym uczuciem głodu. Kilkakrotnie w takiej sytuacji wykonała pomiar stężenia glukozy przy pomocy glukometru, które wynosiło 50, 53, 50 mg/dl. Jakie schorzenia mogą być przyczyną hipoglikemii u dotychczas zdrowej osoby? 1) niedoczynność kory nadnerczy; 2) niedożywienie; 3) marskość wątroby; 4) insulinoma; 5) guzy pozatrzustkowe. Prawidłowa odpowiedź to:

36-letni chory z cukrzycą typu 1 od 20 lat powikłaną retinopatią nieproliferacyjną dotychczas zadowalająco wyrównany metabolicznie (HbA1c w zakresie 6,4- 6,6%, hipoglikemie łagodne 3x w tygodniu, bez ciężkich hipoglikemii). Zgłosił się na wizytę do poradni diabetologicznej z powodu występowania od 3 miesięcy znacznie częstszych hipoglikemii (8-10/tydzień) oraz jednej hipoglikemii ciężkiej. Nie zmienił w tym czasie sposobu leczenia, trybu życia, sposobu żywienia. O jakich schorzeniach towarzyszących należy pomyśleć w wyżej wymienionej sytuacji? 1) niedoczynności tarczycy; 2) nadczynności tarczycy; 3) niewydolności serca; 4) celiakii; 5) przewlekłym zapaleniu przełyku. Prawidłowa odpowiedź to:

U 66-letniej otyłej pacjentki (BMI 36,2 kg/m2), z cukrzycą typu 2 od 13 lat, leczonej metforminą w dawce 2 x 1000 mg oraz gliklazydem MR w daw- ce 120 mg/dobę odsetek HbA1c wzrósł do 8,4%, pojawiły się także mierne obrzęki obwodowe i pogorszenie tolerancji wysiłku (NYHA II/III stopień). W badaniach laboratoryjnych kreatynina 0,97 mg/dl (85,7 μmol/l), eGFR 60,9 ml/min/1,73 m2. Dno oczu bez cech retinopatii cukrzycowej. Choroby współistniejące: nadciśnienie i dyslipidemia. W intensyfikacji farmako- terapii należy rozważyć poniższe opcje, z wyjątkiem:

Do poradni diabetologicznej zgłosiła się skierowana przez ginekologa 29-letnia pacjentka w 18. tygodniu drugiej ciąży z trwającymi od 2 tygodni poliurią, polidypsją, wysychaniem w ustach, uczuciem osłabienia i senności oraz brakiem przyrostu masy ciała w ciąży. W badaniach laboratoryjnych glikemia na czczo 242 mg/dl (13,4 mmol/l), stężenie ketonów w moczu ++++. Wywiad rodzinny w kierunku cukrzycy ujemny. Najbardziej prawdopodobną diagnozą jest:

U 69-letniego otyłego pacjenta z cukrzycą typu 2 rozpoznaną przed 8 laty, leczoną metforminą, obecnie w dawce 2,0 g na dobę, odsetek HbA1c wzrósł do 8,2% (66,1 mmol/mol). Choroby współistniejące: wieloletnie nadciśnienie (ACE-inhibitor, diuretyk tiazydopodobny, antagonista wapnia), hiperlipidemia leczoną statyną, bez jawnej choroby sercowo- naczyniowej. W badaniach dodatkowych: albuminuria 72 mg/l, ACR 69 mg/g, kreatynina 1,66 mg/dl (146,7 μmol/l), eGFR 41,4 ml/min/1,73 m2 (wg wzoru CKD-EPI), próby wątrobowe w normie, lipidogram w rekomendowanym zakresie. Biorąc pod uwagę efektywność i bezpieczeństwo terapii optymalnym rozwiązaniem będzie: 1) odstawienie metforminy; 2) zredukowanie dawki metforminy o połowę; 3) dołączenie pochodnej sulfonylomocznika; 4) dołączenie inhibitora SGLT-2; 5) dołączenie inhibitora DPP-4 (optymalnie linagliptyny). Prawidłowa odpowiedź to:

Do poradni diabetologicznej zgłosił się 45-letni, otyły pacjent po przebytym przed rokiem zawale NSTEMI, leczony statyną, lekami hipotensyjnymi (beta-bloker, ACE-inhibitor, diuretyk tiazydopodobny) oraz ASA. Został skierowany przez lekarza POZ z wynikami badań laboratoryjnych wykonanych na czczo: glukoza 113 mg/dl, HbA1c 6,2%, cholesterol całkowity 168 mg/dl (4,35 mmol/l), cholesterol HDL 33 mg/dl (0,85 mmol/l), triglicerydy 225 mg/dl (2,54 mmol/l), wyliczony cholesterol LDL 90,0 mg/dl (2,33 mmol/l). W oparciu o te wyniki należy: 1) rozpoznać zespół metaboliczny; 2) rozpoznać cukrzycę typu 2; 3) powtórzyć pomiar glikemii na czczo; 4) wykonać test doustnego obciążenia 75 g glukozy; 5) zwiększyć dawkę statyny lub dodać ezetymib; 6) dodać do leczenia fibrat. Prawidłowa odpowiedź to:

U noworodka urodzonego w 39 hbd, z masą urodzeniową 2100 g w 7. dobie życia rozpoznano cukrzycę. Przy rozpoznaniu obserwowano kwasicę ketonową (pH-7,18), bardzo niskie wydzielanie insuliny oraz brak przeciwciał przeciw komórkom beta wysp trzustkowych. U krewnego II stopnia cukrzycę typu 2 zdiagnozowano w 43. r.ż. U dziecka rozpoczęto leczenie insuliną uzyskując względną normalizację glikemii. W ciągu następnych trzech miesięcy zapotrzebowanie na insulinę uległo zwiększeniu. Wskaż dalsze postępowanie:

58-letni pacjent z 8-letnim wywiadem cukrzycy typu 2, z nadciśnieniem tętniczym, chorobą niedokrwienną serca i niewydolnością serca, BMI 29 kg/m2, obecnie bez objawów ze strony układu krążenia, ostatnio jest leczony metforminą w dawce 3 x 500 mg oraz empagliflozyną w dawce 10 mg. Aktualny pomiar HbA1c - 7%. Ponadto przyjmuje kwas acetylosalicylowy, peryndopryl, nebiwolol oraz atorwastatynę. Na wizycie kontrolnej stwierdzono obniżenie eGFR z 65 do 55 ml/min/1,73m2. Jaki jest optymalny sposób postępowania?

U 56-letniego mężczyzny z 5-letnim wywiadem cukrzycy typu 2, leczonego metforminą w maksymalnie tolerowanej dawce, z nadciśnieniem tętniczym, po przebytym zawale mięśnia sercowego, z niewydolnością serca (LVEF 38%), z eGFR 70 ml/min/1,73m2, stwierdzono HbA1c 8,1%. W terapii cukrzycy najbardziej korzystne będzie zastosowanie:

20-letni student (BMI 22,5 kg/m2) przypadkowo stwierdził glikemię po posiłkach od 180 do 240 mg% (pomiary przy użyciu glukometru). W trakcie diagnostyki w Poradni POZ pacjent nie zgłaszał typowych objawów hiperglikemii, w badaniu przedmiotowym bez istotnych odchyleń. Na czczo, w osoczu krwi żylnej, stwierdzono glikemię 110 mg%. W wykonanym doustnym teście tolerancji glukozy stwierdzono glikemię: 0 min: 108 mg%, 120 min: 230 mg%, ponadto w badaniu ogólnym moczu glukozuria, HbA1c 6,9 %. W Poradni Diabetologicznej u pacjenta nie stwierdzono obecności przeciwciał przeciw antygenom wysp trzustkowych, natomiast wykazano zmniejszoną sekrecję C-peptydu. Wywiad rodzinny w kierunku cukrzycy: siostra z rozpoznaną w wieku 26 lat cukrzycą typu 1, w chwili rozpoznania bez objawów kwasicy ketonowej, leczona insuliną, dobre wyrównanie metaboliczne mimo stosowania małych dawek insuliny; matka z rozpoznaną w wieku 35 lat cukrzycą typu 2, leczona metforminą i pochodną sulfonylomocznika, z dobrą kontrolą glikemii. Jaki typ cukrzycy jest najbardziej prawdopodobny?

Wskaż prawdziwe stwierdzenia dotyczące glukagonu: 1) hamuje glukoneogenezę wątrobową; 2) stymuluje glukoneogenezę wątrobową; 3) stymuluje glikogenolizę; 4) stymuluje glikogenogenezę; 5) powoduje zwiększenie stężenia glukozy we krwi. Prawidłowa odpowiedź to:

Które stwierdzenie dotyczące peptydu C jest prawdziwe? 1) jest wydzielany w izomolarnych ilościach wraz z insuliną z ziarnistości sekrecyjnych komórki β; 2) podobnie jak insulina cechuje się niewielką zmiennością międzygatunkową u różnych gatunków zwierząt; 3) działa na komórki ustroju przez specyficzne wiązanie się z wieloma typami komórek; 4) określenie stężenia peptydu C we krwi może być przydatne w diagnostyce różnicowej hipoglikemii; 5) peptyd C jest w znacznym stopniu metabolizowany przez wątrobę (> 50%). Prawidłowa odpowiedź to:

Wskaż prawdziwe stwierdzenia dotyczące ciągłego monitorowania glikemii metodą skanowania przy pomocy FreeStyle Libre: 1) wyniki po zeskanowaniu czytnikiem są automatycznie wysyłane do bazy danych w poradni; 2) wymaga kalibracji przy założeniu sensora; 3) posiada tylko alarmy wibracyjne; 4) po zeskanowaniu wyświetla na czytniku aktualny poziom glikemii, strzałki trendu, profil glikemii z ostatnich 8 godzin; 5) po zeskanowaniu wyświetla na czytniku aktualny poziom glikemii, strzałki trendu, profil glikemii z ostatnich 24 godzin. Prawidłowa odpowiedź to:

U pacjentów z mukowiscydozą badania przesiewowe w kierunku cukrzycy powinny być wykonywane: 1) co rok od 10. roku życia; 2) co dwa lata od 10. roku życia; 3) co rok od 12. roku życia; 4) przy pogorszeniu przebiegu klinicznego choroby; 5) przy zastosowaniu żywienia dojelitowego; 6) po przeszczepie płuc. Prawidłowa odpowiedź to:

U chorego na cukrzycę typu 2 z towarzyszącą dyslipidemią i stężeniem cholesterolu frakcji LDL w surwicy krwi wynoszącym 140 mg/dl, dobowa podaż cholesterolu w diecie nie powinna przekraczać:

U osoby chorującej na cukrzycę typu 2 bez innych schorzeń przewlekłych dobowa podaż sodu nie powinna przekraczać:

Dla osoby podejmującej intensywne ćwiczenia fizyczne zaplanowane na około 4 h podaż węglowodanów powinna wynosić:

Wskaż prawdziwe stwierdzenia dotyczące cukrzycy typu LADA: 1) dotyczy 5-10% osób chorujących na cukrzycę; 2) wiąże się z kliniczną niezależnością od insuliny w pierwszych 6-12 miesiącach po rozpoznaniu; 3) wiąże się z obecnością w surowicy krwi przeciwciał anty-GAD 65; 4) wiąże się z niskim stężeniem C-peptydu w surowicy krwi; 5) rozpoznawana jest po 35. roku życia. Prawidłowa odpowiedź to:

Unerwienie trzustki obejmujące część endokrynną obejmuje: 1) włókna współczulne; 2) włókna przywspółczulne; 3) aferentne włókna czuciowe; 4) włókna jelitowo-trzustkowe; 5) neurony purynoergiczne; 6) neurony peptydoergiczne. Prawidłowa odpowiedź to:

Wskaźnik HOMA służący do oceny insulinooporności, u pacjentki u której stężenie glukozy w surowicy krwi równe jest 101 mg/dl i stężenie insuliny w surowicy krwi równe jest 10 μj./ml wynosi:

W zespole Wolframa cukrzycy nie towarzyszy: 1) moczówka prosta; 2) głuchota; 3) upośledzenie umysłowe; 4) zanik nerwu wzrokowego; 5) otyłość. Prawidłowa odpowiedź to:

W czasie stosowania pochodnej sulfonylomocznika u chorego z cukrzycą typu 2 oraz chorobą Gravesa Basedowa leczoną pochodną tiamazolu należy:

Sekrecję glukagonu stymulują wszystkie wymienione, z wyjątkiem:

Które z poniższych schorzeń mogą wywołać cukrzycę? 1) rak trzustki; 2) choroba Addisona; 3) somatostatinoma; 4) zespół Conna; 5) guz chromochłonny; 6) mukowiscydoza. Prawidłowa odpowiedź to:

20-letnia pacjentka została przyjęta do oddziału z cechami odwodnienia. Przy przyjęciu podawała polidypsję, poliurię, senność, utratę masy ciała. W badaniach laboratoryjnych stwierdzono glikemię 610 mg/dl, pH 7,15, glukozurię, obecność ciał ketonowych we krwi i moczu, skorygowane stężenie Na w surowicy 140 mmol/l, stężenie K w surowicy 5,7 mmol/l, stężenie wodorowęglanów we krwi 12 mmol/l. Jakie leczenie należy zastosować w pierwszej kolejności? 1) 1000 ml 0,9% roztworu NaCl w ciągu pierwszej godziny; 2) 250 ml 0,9% roztworu NaCl w ciągu pierwszej godziny; 3) wlew dożylny KCl w ilości 10 mmol/godz.; 4) dożylny bolus insuliny krótko działającej w dawce 0,1 j/kg mc., a następnie wlew z prędkością 0,1 j/kg mc./ godz.; 5) wlew dożylny NaHCO3 1 mmol/kg mc. Prawidłowa odpowiedź to:

Do laboratoryjnych kryteriów diagnostycznych zespołu hiperglikemiczno-hipermolalnego należą: 1) efektywna osmolalność osocza > 320 mOsm/kg H2O; 2) stężenie wodorowęglanów w surowicy < 15 mmol/l; 3) pH < 7,3; 4) hipernatremia skorygowana ≥ 150 mmol/l; 5) glikemia > 600 mg% (> 33,3 mmol/l); 6) luka anionowa > 12. Prawidłowa odpowiedź to: