Egzamin PES / Diabetologia / jesień 2018

U chorego, u którego stężenie sodu w surowicy krwi wynosi 142 mmol/l a glikemia 400 mg/dl, natremia skorygowana wynosi:

U chorego na cukrzycę planowy zabieg operacyjny powinien zostać odroczony, gdy HbA1c przekracza wartość:

Aby obliczyć lukę anionową należy oznaczyć: 1) glikemię; 2) kaliemię; 3) natremię; 4) stężenie mocznika; 5) chloremię; 6) stężenie wodorowęglanów; 7) pH krwi żylnej. Prawidłowa odpowiedź to:

Prawidłową lukę anionową oznaczają wartości:

Szacunkowy niedobór Mg++ w stanie hiperglikemiczno-hipermolalnym wynosi:

Według zaleceń Polskiego Towarzystwa Diabetologicznego dotyczących monitorowania stanu chorego w trakcie leczenia cukrzycowej kwasicy ketonowej, wymaga się oceny ciepłoty ciała:

Do powikłań leczenia cukrzycowej kwasicy ketonowej nie należy:

Dożylna podaż roztworu NaCl w pierwszych czterech godzinach leczenia cukrzycowej kwasicy ketonowej powinna wynosić:

Optymalne obniżanie glikemii podczas terapii dożylnym wlewem insuliny w cukrzycowej kwasicy ketonowej wynosi:

Zapobieganie obrzękowi mózgu w trakcie leczenia ostrych stanów hiperglikemicznych ze stwierdzaną hipermolalnością osocza obejmuje stopniowe uzupełnianie sodu i wody. Zalecane jest, aby spadek osmolalności osocza w ciągu godziny nie przekraczał:

Maksymalna dobowa dawka empagliflozyny wynosi:

52-letni programista komputerowy z 17-letnim wywiadem cukrzycy typu 2, nadciśnieniem tętniczym, po przebytym zawale serca, z cukrzycową chorobą nerek (kategoria G4). Aktualne leczenie przeciwhiperglikemiczne: metformina 2 g/dobę, dwufazowy analog insuliny 50/50 podawany przed śniadaniem, obiadem i kolacją, odpowiednio w dawkach: 40-20-20 j. Wartość HbA1c 8,8%. Pacjentowi należy zaproponować następującą intensyfikację leczenia przeciwhiperglikemicznego:

O ustąpieniu choroby i schorzeń towarzyszących w wyniku leczenia operacyjnego otyłości nie można mówić, gdy po odstawieniu farmakoterapii:

U pacjenta leczonego skutecznie doustnie (metformina i glimepiryd) zaplanowano zabieg operacyjny. Jakie powinno być postępowanie okołooperacyjne?

Wskaż prawdziwe stwierdzenia dotyczące leczenia dietetycznego u pacjentów z cukrzycą typu 2: 1) celem terapii jest utrzymanie optymalnej kontroli metabolicznej cukrzycy, redukcja nadmiaru masy ciała i utrzymanie pożądanej masy ciała; 2) redukcja masy ciała powinna wynosić 0,5-1 kg/tydzień; 3) dieta redukcyjna powinna opierać się na długotrwałej redukcji zawartości węglowodanów lub głodówce; 4) redukcja masy ciała o minimum 5% w stosunku do masy wyjściowej poprawia kontrolę metaboliczną cukrzycy; 5) dieta redukcyjna powinna mieć zmniejszoną zawartość kaloryczną i różne proporcje makroskładników. Prawidłowa odpowiedź to:

Udział zawartości tłuszczów jednonienasyconych w diecie chorego na cukrzycę powinien wynosić:

Udział zawartości tłuszczu w diecie chorego na cukrzycę powinien wynosić:

U pacjentów z cukrzycą minimalna dzienna podaż błonnika pokarmowego powinna wynosić:

U pacjenta z cukrzycą typu 2 i BMI=31 kg/m2, z nietolerancją metforminy, po zawale serca jako najlepszy lek przeciwhiperglikemiczny powinno się zastosować:

Zalecaną wartością stężenia cholesterolu frakcji LDL u chorego z cukrzycą typu 2 i bardzo wysokim ryzykiem sercowo-naczyniowym jest:

Zalecaną wartością stężenia cholesterolu frakcji LDL u chorego z cukrzycą typu 2 i wysokim ryzykiem sercowo-naczyniowym jest:

Wskaż prawdziwe stwierdzenia dotyczące leczenia pacjentów z cukrzycą i zaburzeniami lipidowymi: 1) modyfikacja stylu życia i dobra kontrola glikemii jest istotna na każdym etapie leczenia zaburzeń lipidowych; 2) w przypadku nieuzyskania 50% ryzyka redukcji LDL-C przy zastosowaniu statyny w maksymalnej tolerowanej dawce, można zastosować statynę o silniejszym działaniu; 3) w przypadku nieuzyskania 50% ryzyka redukcji LDL-C przy zastosowaniu statyny w maksymalnej tolerowanej dawce, można zastosować fenofibrat; 4) w przypadku nieuzyskania 50% ryzyka redukcji LDL-C przy zastosowaniu statyny w maksymalnej tolerowanej dawce, można zastosować ezetymib; 5) w przypadku nieuzyskania 50% ryzyka redukcji LDL-C przy zastosowaniu statyny w maksymalnej tolerowanej dawce, można zastosować inhibitor PCSK9. Prawidłowa odpowiedź to:

Spośród leków stosowanych w leczeniu cukrzycy typu 2. dużej siły działania obniżającego glikemię nie ma:

Leki stosowane w leczeniu cukrzycy typu 2, które zmniejszają nerkowy wychwyt glukozy to:

Wskaż cechy agonistów PPARγ: 1) mała siła działania hipoglikemizującego; 2) duża siła działania hipoglikemizującego; 3) zmniejszanie wrażliwości na insulinę; 4) zwiększanie wrażliwości na insulinę; 5) zmniejszanie masy ciała; 6) zwiększanie masy ciała. Prawidłowa odpowiedź to:

Spośród wymienionych leków ryzyko hipoglikemii jest największe przy stosowaniu:

Pacjent z cukrzycą typu 2 od 8 lat, HbA1c 8,3%, bez powikłań sercowo-naczyniowych, bez tendencji do hipoglikemii, leczony metforminą w maksymalnej dawce, inhibitorem SGLT-2 oraz pochodną sulfonylomocznika w maksymalnej dawce, uzyskujący w samokontroli wyniki stężenia glukozy na czczo: 160-180 mg/dl, poposiłkowo 180-200 mg/dl wymaga dołączenia do stosowanej terapii:

Jakie skojarzenie leków wiąże się z największym stopniem kardioprotekcji u 67-letniego chorego z cukrzycą typu 2, BMI 32,1 kg/m2, kreatynina 1,1 mg/dl, po przebytej angioplastyce wieńcowej:

Do działań niepożądanych inhibitorów SGLT-2 nie zalicza się:

Systemy do ciągłego monitorowania glikemii (CGMS) są przeznaczone do stosowania:

Kwas acetylosalicylowy należy stosować: 1) u chorych z cukrzycą, po angioplastyce tętnic wieńcowych z implantacją stentów; 2) u chorych z cukrzycą, po zawale mięśnia sercowego; 3) u chorych z cukrzycą i chorobą niedokrwienną serca; 4) u kobiet z cukrzycą przedciążową od 12. do 34. tygodnia ciąży; 5) u kobiet z cukrzycą w ciąży od chwili rozpoznania cukrzycy. Prawidłowa odpowiedź to:

Do restrykcyjnych zabiegów bariatrycznych u chorych na cukrzycę typu 2 i otyłość zalicza się: 1) pionową opaskową plastykę żołądka; 2) wyłączenie żółciowo-trzustkowe; 3) przełączenie dwunastnicze; 4) plikację żołądka; 5) wszczepienie opaski żołądkowej. Prawidłowa odpowiedź to:

Szczyt działania insuliny detemir przypada na:

Pierwszym zauważalnym objawem cukrzycowej choroby nerek u osób z GRF powyżej 60 ml/min jest:

Osteodystrofia nerkowa z przyspieszonym metabolizmem kostnym u chorych w stadium niewydolności przewlekłej choroby nerek przebiega w postaci:

Do objawów schyłkowej niewydolności nerek ze strony przewodu pokarmowego nie należy/ą:

U pacjentów z przewlekłą niewydolnością nerek preparatem statyny niewymagającym redukcji dawki jest:

Pierwszym objawem gastroparezy w przebiegu neuropatii autonomicznej u chorych na cukrzycę są:

Leczenie cystopatii w przebiegu cukrzycowej neuropatii autonomicznej nie obejmuje:

W przypadku neuropatii obwodowej cienkich włókien nie obserwuje się:

Początkowa dawka doustnego preparatu kwasu alfa-liponowego w terapii cukrzycowej neuropatii autonomicznej wynosi:

30-latek z 7-letnim wywiadem cukrzycy typu 1, z dobrą kontrolą glikemii 6,4%. W aktualnym badaniu okulistycznym, podobnie jak przed 2 latami i rokiem nie stwierdzono retinopatii. Kolejne badanie należy zalecić:

Wg zaleceń PTD do określenia wartości filtracji kłębuszkowej należy zastosować wzór:

W leczeniu objawowym cukrzycowej neuropatii autonomicznej znajdują zastosowanie poniższe leki, z wyjątkiem:

Mikroskopia konfokalna służy do oceny:

W leczeniu bólowej postaci polineuropatii obwodowej nie znajduje zastosowania:

W leczeniu cukrzycowego obrzęku plamki z zajęciem dołka wskazane jest zastosowanie:

W klasyfikacji PEDIS nie uwzględnia się:

Ocena dna oka u chorych na cukrzycę powinna odbywać się: 1) w chwili rozpoznania cukrzycy typu 2; 2) u chorych na cukrzycę typu 1 pierwszy raz po 5 latach od momentu zachorowania; 3) co roku u chorych na cukrzycę typu 2; 4) co roku u chorych na cukrzycę typu 1; 5) co 3 lata u chorych na cukrzycę typu 2 z dobrym wyrównaniem metabolicznym, przy braku zmian na dnie oka. Prawidłowa odpowiedź to:

Które stwierdzenia dotyczące cukrzycowej choroby nerek są prawdziwe? 1) w celu wykrycia cukrzycowej choroby nerek należy określić wydalanie albumin z moczem, stężenie kreatyniny w surowicy krwi; 2) u chorego na cukrzycę należy przynajmniej raz w roku określić GFR w oparciu o stężenie kreatyniny i wykorzystanie wzoru MDRD; 3) każdego chorego z cukrzycą i GFR < 60 ml/min/1,73 m2 należy skierować na konsultację nefrologiczną; 4) u chorego z GFR < 30 ml/min/1,73 m2 nie należy stosować metforminy oraz diuretyku tiazydowego; 5) u każdego chorego z cukrzycową chorobą nerek, u którego nie ma przeciwwskazań, należy zastosować terapię inhibitorem konwertazy angiotensyny lub antagonistą receptora angiotensynowego. Prawidłowa odpowiedź to:

Do objawów ocznych związanych z mononeuropatią nerwu okoruchowego nie należy/ą:

Badanie DECLARE zaprojektowano celem oceny bezpieczeństwa sercowo-naczyniowego u chorych na cukrzycę typu 2 podczas terapii:

Który z wymienionych leków nie został poddany badaniu oceniającemu bezpieczeństwo sercowo-naczyniowe?

Które z poniższych badań pozwoliło zidentyfikować lek przeciwcukrzycowy zmniejszający ryzyko zgonu z przyczyn sercowo-naczyniowych?

W badaniach oceniających bezpieczeństwo sercowo-naczyniowe (CANVAS, EMPAREG-OUTCOME) wykazano, że inhibitory SGLT-2 zmniejszają ryzyko sercowo-naczyniowe przede wszystkim poprzez:

Wydłużenie dystansu chromania przestankowego u chorych na cukrzycę powikłaną miażdżycą tętnic obwodowych można osiagnąć dzięki: 1) zaniechaniu palenia tytoniu; 2) treningowi marszowemu; 3) stosowaniu pentoksyfiliny; 4) stosowaniu cilostazolu; 5) stosowaniu buflomedilu. Prawidłowa odpowiedź to:

Nadciśnienie tętnicze u chorych na cukrzycę charakteryzuje się: 1) zwiększoną częstością występowania białkomoczu; 2) hipotonią ortostatyczną; 3) zmniejszoną sodowrażliwością; 4) zanikiem nocnego spadku ciśnienia tętniczego; 5) mniejszą częstością występowania izolowanego nadciśnienia skurczowego. Prawidłowa odpowiedź to:

Farmakoterapia nadciśnienia tętniczego u pacjenta z cukrzycą powinna być wdrażana, gdy wartość RR wynosi:

Chory z cukrzycą typu 2 świeżo rozpoznaną, gorączkujący od 2 dni (38,6°C), z małym owrzodzeniem na podeszwowej powierzchni przodostopia, z masywnym obrzękiem stopy z zaczerwienieniem skóry stopy i bolesnością miejscową, wymaga następującego postępowania: 1) obserwacji; 2) pilnej konsultacji w ramach chirurgicznej izby przyjęć; 3) planowej konsultacji chirurgicznej; 4) włączenia antybiotykoterapii; 5) odciążenia kończyny. Prawidłowa odpowiedź to:

Docelowa wartość HbA1c u chorego na cukrzycę od 10 lat, z tendencją do hipoglikemii, po zawale mięśnia sercowego i udarze mózgu to:

Do dalszej diagnostyki stanu naczyń krwionośnych powinno się pilnie kierować:

W przypadku dyslipidemii u chorych na cukrzycę, stłuszczenie wątroby wiąże się z:

Dietetyczne leczenie hipertriglicerydemii nie obejmuje:

W przypadku leczenia preparatem rosuwastatyny dyslipidemii u chorych na cukrzycę, dawka dobowa nie powinna przekraczać:

Maksymalne obniżenie triglicerydemii podczas terapii fibratem wynosi:

Do zaburzeń krzepnięcia w cukrzycy nie należy:

Do substancji o charakterze endokrynnym nie należy:

U chorych na cukrzycę związaną z mukowiscydozą najskuteczniejszym sposobem zwalczania hiperglikemii jest:

Do swoistych dla niewyrównanej metabolicznie cukrzycy zakażeń należą: 1) gazowe zapalenie pęcherza moczowego; 2) złośliwe zapalenie ucha zewnętrznego; 3) bezobjawowa bakteriuria; 4) mukormykoza nosowo-mózgowa; 5) gruźlica kości. Prawidłowa odpowiedź to:

Wskaż fałszywe stwierdzenie dotyczące systemu ciągłego monitorowania glikemii eversense:

Przeciwwskazaniem do uczestniczenia w treningu i zawodach sportowych nie jest wg zaleceń PTD:

Względne przeciwwskazanie zdrowotne do prac wymagających wyższych wymagań zdrowotnych (i wskazanie do kolejnego badania za 1-3 miesiące) stanowi:

Zjawisko brzasku to:

Wskaż prawdziwe stwierdzenia dotyczące postępowania w okresie przed planowanym zabiegiem operacyjnym: 1) należy zaprzestać podawania doustnych leków hipoglikemizujących na 2 dni przed zabiegiem; 2) należy odroczyć planowany zabieg u pacjenta, u którego stwierdza się utrzymującą się w profilu dobowym wartość glikemii > 250 mg/dl; 3) należy odroczyć planowany zabieg u pacjenta, u którego stwierdza się HbA1c > 9%; 4) należy powiadomić zespół chirurgiczno-anestezjologiczny o powikłaniach zwiększających ryzyko operacyjne; 5) zaleca się dożylny wlew 10% roztworu glukozy z 12 j. preparatu insuliny krótkodziałającej i 10 mmol KCl, jeżeli przygotowanie do zabiegu operacyjnego wymaga zastosowania ścisłej diety w dniu (dniach) poprzedzających operację. Prawidłowa odpowiedź to:

Które stwierdzenie dotyczące zasad rozpoznawania zaburzeń gospodarki węglowodanowej jest prawdziwe? 1) w przypadku konieczności wykonania OGTT u osoby z nietolerancją glukozy przyjmującej metforminę należy przerwać jej stosowanie na co najmniej tydzień przed dniem, w którym przeprowadzony zostanie OGTT; 2) preferowaną metodą diagnostyki zaburzeń gospodarki węglowodanów jest wykonywanie OGTT; 3) jeżeli u pacjenta dwa testy na rozpoznanie cukrzycy dały sprzeczne wyniki, należy powtórzyć ten test, którego wynik przekracza punkt diagnostyczny; 4) do pewnego rozpoznania cukrzycy typu LADA konieczne jest stwierdzenie obecności autoprzeciwciał typowych dla cukrzycy typu 1, przede wszystkim anty-GAD, i/lub niskie stężenie peptydu C; 5) przy braku występowania objawów hiperglikemii i glikemii przygodnej ≥ 200 mg/dl należy oznaczyć glikemię na czczo. Prawidłowa odpowiedź to:

Do czynników przedanalitycznych wpływających na wyniki oznaczenia glukozy należą: 1) rodzaj badanego materiału (pełna krew, osocze); 2) temperatura przechowywania pobranej próbki krwi; 3) rodzaj substancji która znajduje się w probówce, do której pobiera się krew; 4) ilość pobranego materiału; 5) czas przechowywania próbki krwi po pobraniu materiału. Prawidłowa odpowiedź to:

Standaryzacja oznaczeń HbA1c obejmuje: 1) przyznawanie certyfikatu laboratoriom spełniającym kryteria dokładności oznaczeń HbA1c; 2) zalecenie podawania uzyskanego wyniku HbA1c w procentach i mmol/mol; 3) w celu ułatwienia interpretacji wyników oznaczeń HbA1c przeliczenie ich na szacowaną średnią glikemię (eAG) za pomocą empirycznych wzorów; 4) zaakceptowanie dwóch referencyjnych metod oznaczania HbA1c, które są metodami dwuetapowymi; 5) użycie w oznaczeniu HbA1c spektrometrii mas z jonizacją metodą elektrodyspersji lub elektroforezy kapilarnej. Prawidłowa odpowiedź to:

Które stwierdzenia dotyczące znaczenia diagnostycznego i prognostycznego autoprzeciwciał wykrywanych w cukrzycy typu 1 są prawdziwe? 1) wykrywanie przeciwciał u członków rodzin chorych na cukrzycę typu 1 daje możliwość wykorzystania ich do celów prognostycznych w zakresie oceny ryzyka zachorowania, a także wyodrębnienia grupy osób do ewentualnych interwencji profilaktycznych; 2) ryzyko wystąpienia cukrzycy typu 1 wzrasta wraz z ilością przeciwciał oznaczonych u pacjentów w ogólnej populacji jak i u krewnych I stopnia osób z cukrzycą typu 1; 3) zachorowanie na cukrzycę typu 1 w pierwszych latach życia charakteryzuje się występowaniem przeciwciał IAA (przeciwciał przeciwinsulinowych) a ich wysokie miano zwiastuje szybkie tempo progresji choroby; 4) rozpoznanie cukrzycy typu 1 w wieku pokwitania zwykle wiąże się z wysokim mianem przeciwciał przeciw białku 8 rodziny transporterów cynku (ZnT8); 5) problemem w oznaczaniu przeciwciał charakterystycznych dla cukrzycy typu 1 jest brak standaryzacji metod laboratoryjnych wykrywania tych przeciwciał. Prawidłowa odpowiedź to:

Zalecenia dietetyczne dla chorych na cukrzycę obejmują: 1) dzienna podaż błonnika powinna wynosić 15 g/1000 kcal diety; 2) w przypadku braku możliwości podaży zalecanej ilości błonnika pokarmowego należy rozważyć wprowadzenie suplementów błonnika; 3) zwiększenie podaży skrobi opornej w diecie; 4) udział tłuszczu w diecie nawet do 40% wartości energetycznej diety; 5) udział węglowodanów w diecie do 40% wartości energetycznej diety. Prawidłowa odpowiedź to:

Łańcuch A insuliny ludzkiej zbudowany jest z:

Wskazaniem do refundacji przez NFZ zakupu osobistej pompy insulinowej chorym na cukrzycę typu 1 poniżej 26. roku życia są utrzymujące się podwyższone wartości HbA1c > 6,5%, ale < 9,0%, u pacjenta przestrzegającego zasad samokontroli, tzn. wykonującego (jeśli nie korzysta z systemów monitorowania glikemii):

Jeśli zmiana czasu jest większa niż 2 godziny, a planowany pobyt w innej strefie czasowej długi, zaleca się chorym leczonym za pomocą osobistej pompy insulinowej stopniowe przesuwanie ram czasowych wlewu podstawowego o:

1 wymiennik węglowodanowy (1WW) w Polsce to:

Chory na cukrzycę typu 1 w momencie wystąpienia hipoglikemii powinien spożyć:

Jeżeli osoba z cukrzycą typu 1 leczona przy zastosowaniu osobistej pompy insulinowej we wlewie podstawowym zużywa 21% dobowej dawki insuliny osiągając średnią glikemię dobową 118+/-12 mg/dl bez hipoglikemii, to oznacza, że:

W przypadku chorego z cukrzycą typu 1, leczonego metodą funkcjonalnej intensywnej insulinoterapii, dopuszczalna ilość samodzielnie wykonywanych pomiarów przy użyciu glukometru w ciągu doby, to:

Insuliny biosymilarne, dostępne od 2-3 lat w Polsce, to preparaty będące odpowiednikami:

Pochodną sulfonylomocznika można stosować w cukrzycy: 1) noworodkowej z mutacją w genie KCNJ11, kodującym białko Kir6.2; 2) u nosiciela podwójnej mutacji w genie glukokinazy; 3) związanej z mutacją w genie ABCC8, kodującym białko SUR1; 4) spowodowanej pojedynczą mutacją w genie glukokinazy; 5) związanej z mutacją A3243G genu tRNA leucyny. Prawidłowa odpowiedź to:

Wskaż prawdziwe stwierdzenia dotyczące zasad leczenia cukrzycy za pomocą osobistej pompy insulinowej: 1) minimalny czas szkolenia chorego na cukrzycę przed podłączeniem osobistej pompy insulinowej to 9 godzin; 2) refundacja zakupu osobistej pompy insulinowej poniżej 26. roku życia dla chorych współpracujących z zespołem diabetologicznym oraz przestrzegających zasad samokontroli (≥ 6 pomiarów glikemii/dobę); 3) refundacja zakupu osobistej pompy insulinowej dla chorych poniżej 26 roku życia pracujących w systemie zmianowym z HbA1c < 9%; 4) utrzymujące się podwyższone wartości HbA1c > 6,5% ale < 9%, mimo intensyfikacji leczenia u pacjenta dobrze wyedukowanego, współpracującego z zespołem diabetologicznym stanowią wskazanie do stosowania osobistej pompy insulinowej; 5) stosowanie osobistej pompy insulinowej u chorych poniżej 26. roku życia u których występuje 'efekt o brzasku' lub nie ma możliwości osiągnięcia docelowej wartości HbA1c bez częstych epizodów hipoglikemii tj. ≥ 4 na tydzień. Prawidłowa odpowiedź to:

W celu zahamowania reakcji autoimmunologicznej i niedopuszczenia do całkowitej utraty komórek β w cukrzycy typu 1 podjęto próbę stosowania: 1) cyklosporyny; 2) abataceptu; 3) anakinry; 4) mykofenolanu mofetylu; 5) rytuksymabu. Prawidłowa odpowiedź to:

Które stwierdzenia dotyczące przeszczepu autologicznych hematopoetycznych komórek macierzystych u chorych na cukrzycę typu 1 są prawdziwe? 1) chemioterapia poprzedzająca przeszczep jest związana z możliwością występowania gorączki, nudności; 2) prawdopodobnie wysokie dawki cyklofosfamidu i globuliny antytymocytarnej stosowane podczas kondycjonowania nie wystarczają do całkowitego zniszczenia autoreaktywnych limfocytów B; 3) podejmując decyzję o przeszczepie autologicznych hematopoetycznych komórek macierzystych w przypadku chorych na cukrzycę typu 1 należy bardzo dokładnie rozważyć, czy korzyści płynące z terapii rzeczywiście przewyższają ryzyko z nią związane; 4) przeszczep autologicznych hematopoetycznych komórek macierzystych u chorych na cukrzycę typu 1 gwarantuje insulinoniezależność przez wiele lat od zastosowania terapii; 5) chemioterapia poprzedzająca przeszep wiąże się z ryzykiem wystąpienia posocznicy. Prawidłowa odpowiedź to:

U kobiet w ciąży zaleca się suplementację witaminy D. Dawką zalecaną u chorych na cukrzycę jest:

U pacjenta geriatrycznego z cukrzycą leczenie hipotensyjne należy rozpocząć od:

Jakie zalecenia poporodowe należy wydać chorej, u której rozpoznano cukrzycę ciążową (GDM, gestational diabetes mellitus)?

Wskaż prawdziwe stwierdzenie dotyczące oznaczania odsetka HbA1c w ciąży:

Jako profilaktykę stanu przedrzucawkowego zaleca się u ciężarnej z cukrzycą przedciążową stosowanie kwasu acetylosalicylowego:

Wskaż, która z pacjentek chorych na cukrzycę i będących aktualnie w ciąży, ma prawidłowe wartości glikemii w samokontroli:

Aby rozpoznać cukrzycę ciążową pomiędzy 24.-28. tygodniem ciąży należy wykonać następujące badanie:

Ciężarna z cukrzycą przedciążową (masa ciała przed ciążą 60 kg, przy wzroście 170 cm) powinna spożywać zbilansowaną dietę o średniej dobowej zawartości kcal w przeliczeniu na kilogram masy ciała:

U 82-latka chorującego na cukrzycę typu 2 od 4 lat, BMI 29,2 kg/m2, kreatynina 1,4 mg/dl (eGFR 47,6 ml/min/1,73 m2), bez istotnych chorób towarzyszących poza nadciśnieniem tętniczym, niezbędne jest zastosowanie trzech leków doustnych. Chory już przyjmuje metforminę i akarbozę. Dołączenie którego leku byłoby najbardziej optymalne?

Odradza się zajścia w ciążę kobiecie chorującej na cukrzycę w następujących sytuacjach klinicznych: 1) nefropatia z klirensem kreatyniny = 29 ml/min; 2) nefropatia z klirensem kreatyniny = 39 ml/min; 3) nefropatia z klirensem kreatyniny = 59 ml/min; 4) kardiomiopatia okołoporodowa w przeszłości z jakimkolwiek upośledzeniem lewej komory; 5) zaawansowana choroba niedokrwienna serca lub upośledzenie funkcji lewej komory serca (LVEF <50%). Prawidłowa odpowiedź to:

U otyłej 21-latki (BMI 40 kg/m2) z zespołem policystycznych jajników z powodu stężenia glukozy w osoczu krwi żylnej na czczo 7,2 mmol/l (130mg%) wykonano test doustnego obciążenia 75 g glukozy, w którym uzyskano wyniki: glikemia na czczo 7,1 mmol/l (127 mg%) i po 2 godzinach 9,8 mmol/l (176 mg%). Wywiad rodzinny obciążony cukrzycą. Wskaż rozpoznanie:

U 66-latka z 34-letnim wywiadem cukrzycy powikłanej mikroangiopatią, pojawił się uporczywy ból ucha, wyciek cuchnący z ucha oraz stwierdzono w badaniu laryngologicznym zmiany ziarnicze w przewodzie słuchowym zewnętrznym. Pacjent popełnia liczne błędy insulinoterapii, HbA1c 9,6%. Pobrano wymaz z przewodu słuchowego w celu badania bakteriologicznego. Wskaż czynnik etiologiczny widniejący na wyniku badania mikrobiologicznego:

53-letni inżynier informatyk zgłosił się do lekarza w ramach badań kontrolnych. Mężczyzna nie zgłasza żadnych dolegliwości, przyjmuje jedynie leki hipotensyjne. Przedmiotowo z odchyleń lekarz stwierdził bielactwo skóry kończyn górnych, dolnych, tułowia i głowy oraz nadwagę (BMI 28,1 kg/m2), a oceniając wyniki badań laboratoryjnych odnotował glikemię na czczo oznaczoną w dwa różne dni wynoszącą 128 i 135 mg/dl, przy wartości hemoglobiny glikowanej HbA1c 5,5%. Lekarz powiedział meżczyźnie, że choruje na cukrzycę typu LADA. Czy lekarz dobrze rozpoznał typ cukrzycy?

U hospitalizowanego 72-letniego pacjenta, po zawale serca przebytym 4 lata wcześniej, z BMI 26,1 kg/m2, kreatyninemią 1,18 mg/dl, z przewlekłą białaczką szpikową (okresowo leukocytoza > 150 tys/μl) zastosowano steroidoterapię - podano prednizon w dawce 1 mg/kg masy ciała. W ciągu pierwszych dni leczenia stwierdzono wzrost glikemii na czczo do 180 mg/dl, a po posiłku do 250 mg/dl. Jakie powinno być dalsze postępowanie wobec wzrostu glikemii?

U 59-letniego właściciela sieci salonów jubilerskich, dotychczas niechorującego przewlekle, z otyłością olbrzymią, rozpoznano cukrzycę w obrazie nasilonych objawów klinicznych stwierdzając przygodną glikemię 458 mg/dl. Chory był hospitalizowany, otrzymał insulinę, początkowo dożylnie, następnie podskórnie metodą wielokrotnych wstrzyknięć. Pół roku od rozpoznania cukrzycy przyjmuje insulinę ludzką krótkodziałającą 3 x 8-10 j. przed głównymi posiłkami i 12 jednostek glarginy przed snem. Glikemie w profilu dobowym wynoszą na czczo 90-124 mg/dl, a po posiłkach 71-139 mg/dl, żadne inne leki przeciwcukrzycowe dotychczas nie były stosowane. Lekarz diabetolog podjął decyzję o odstawieniu insuliny. Jaki model leczenia powinien zastosować?

49-letni, otyły instruktor nauki jazdy choruje na cukrzycę od 8 lat, jest leczony metforminą w dawce 3 x 1000 mg oraz insuliną ludzką metodą wielokrotnych wstrzyknięć w dawce dobowej 160-176 j. Glikemie w profilu dobowym wynoszą od 188 do 353 mg/dl, HbA1c 10,8%, u chorego nie występują przewlekłe powikłania cukrzycy. Jakie powinno być dalsze postępowanie w zakresie farmakoterapii cukrzycy?

W badaniach genetycznych u pacjentki podejrzanej o cukrzycę monogenową stwierdzono mutację A3243G genu tRNA leucyny, co potwierdza rozpoznanie cukrzycy:

U 54-letniego mężczyzny rozpoznano cukrzycę na podstawie objawów klinicznych charakterystycznych dla hiperglikemii oraz przygodnej glikemii 289 mg/dl. U pacjenta wcześniej rozpoznawano przewlekłe zapalenie trzustki. Przyznaje się do nałogu palenia papierosów. Matka zmarła na raka trzustki. Przeprowadzono badanie genetyczne stwierdzając mutację charakterystyczną dla raka trzustki i jest nią mutacja genu:

Działanie auto- i parakrynne w tkance tłuszczowej wykazują: 1) leptyna; 2) apelina; 3) adiponektyna; 4) czynnik martwicy nowotworów α (TNF α); 5) interleukina 6 (IL-6). Prawidłowa odpowiedź to:

W przypadku stosowania ciągłego podskórnego monitorowania glikemii (CGM) hipoglikemię rozpoznaje się, gdy:

Wg zaleceń Polskiego Towarzystwa Diabetologicznego tak zwana nieświadomość hipoglikemii określana jest jako nieodczuwanie patologicznie niskich wartości glikemii, czyli:

Za alertową wartość glikemii u pacjenta z cukrzycą, wymagającą spożycia węglowodanów lub dostosowania dawki leków hipoglikemizujących, niezależnie od wystąpienia objawów klinicznych hipoglikemii, uznawana jest wartość poniżej:

Za klinicznie istotną hipoglikemię uznawana jest wartość poniżej:

Przy jakiej wartości glikemii należy rozpoznać ciężką hipoglikemię?

Jaki rodzaj insulinoterapii wiąże się z najniższym ryzykiem wystąpienia hipoglikemii?

Zalecane wyrównanie metaboliczne cukrzycy u dzieci i młodzieży na podstawie samokontroli glikemii to:

Choroba tarczycy u pacjentów z cukrzycą typu 1: 1) występuje częściej niż w populacji ogólnej; 2) występuje rzadziej niż w populacji ogólnej; 3) występuje z taką samą częstością jak w populacji pogólnej; 4) to najczęściej choroba Hashimoto; 5) to najczęściej choroba Gravesa-Basedowa. Prawidłowa odpowiedź to:

Które schorzenia autoimmunologiczne mogą towarzyszyć cukrzycy typu 1? 1) choroba Addisona; 2) choroba Hashimoto; 3) choroba Gravesa-Basedowa; 4) niedokrwistość z niedoboru witaminy B12; 5) celiakia; 6) kolagenozy. Prawidłowa odpowiedź to:

Która z niżej wymienionych chorób nie wpływa na wyrównanie metaboliczne cukrzycy?