Egzamin PES / Diabetologia / wiosna 2015

Jako nawracającą ciężką hipoglikemię definiuje się:

Wskaż fałszywe zdanie dotyczące leczenia hipotensyjnego przy użyciu inhibitora konwertazy angiotensyny (ACE) oraz antagonisty receptora angiotensynowego (ARB) u pacjentów z cukrzycą typu 2:

Wskaż fałszywe zdanie dotyczące kryterium rozpoczęcia insulinoterapii u pacjentów z cukrzycą typu 2:

U 46-letniej pacjentki z cechami zespołu metabolicznego, z obciążonym cukrzycą wywiadem rodzinnym, w trakcie stosowanego od około 1 roku leczenia dietą cukrzycową i metforminą z powodu stanu przedcukrzycowego (IFG i IGT) powtórzono OGTT 75 g uzyskując wynik-glikemia na czczo 94 mg/dl, glikemia 2h po obciążeniu glukozą 132 mg/dl. Pacjentce zalecono odstawienie metforminy stwierdzając:

W razie braku możliwości dostarczenia do laboratorium próbki krwi pełnej, którą pobrano w celu oznaczenia stężenia glukozy w czasie do 1 godziny od jej pobrania, aby zahamować zachodzącą w krwinkach ex vivo glikolizę, wpływającą na uzyskany wynik badania można stosować następujące metody, z wyjątkiem:

Wskaż prawdziwe stwierdzenia dotyczące dapagliflozyny:

Korzystny wpływ stosowania diety bogatobłonnikowej w leczeniu pacjentów z cukrzycą związany jest z:
1) redukcją glikemii i HbA1c;
2) zmniejszeniem incydentów hipoglikemii;
3) łatwiejszym utrzymywaniem prawidłowej masy ciała;
4) poprawą parametrów gospodarki lipidowej;
5) dieta bogatobłonnikowa nie ma istotnie korzystnego wpływu u pacjentów z cukrzycą typu 1 leczonych metodą intensywnej funkcjonalnej insulinoterapii.
Prawidłowa odpowiedź to:

U 45-letniej pacjentki z cukrzycą typu 2, nadciśnieniem tętniczym i otyłością (BMI 34 kg/m²) należy zastosować leczenie metodą chirurgii bariatrycznej:

Korzystanie z funkcji kalkulatora bolusa w trakcie terapii osobistą pompą insulinową powinno być rekomendowane u wszystkich pacjentów leczonych OPI ponieważ:

Cukrzyca ciążowa wg nowej klasyfikacji WHO z 2013 r. definiowana jest jako:

Do rozpoznania insulinooporności w codziennej praktyce lekarskiej wystarczające jest oznaczenie wskaźnika:

Charakterystyczne cechy nadciśnienia tętniczego u osób otyłych z cukrzycą typu 2 w odróżnieniu od nadciśnienia tętniczego u osób szczupłych bez cukrzycy to:

Czas działania długo działającego analogu insuliny degludec wynosi:

Lekiem preferowanym w kontroli ciśnienia tętniczego u kobiet chorujących na cukrzycę w trakcie laktacji jest:

Wskazaniem do dializoterapii u chorych na cukrzycę jest GFR:

Zalecane docelowe wartości glikemii u chorych na cukrzycę, u których rozpoznano udar mózgu wynoszą:

Do leków o udowodnionym wpływie na wydłużenie dystansu chromania przestankowego zalicza się:

Kategoria 4 w klasyfikacji Rutherforda pomocnej w ocenie stopnia zaawansowania choroby naczyń obwodowych u chorych na cukrzycę oznacza:

Przeciwwskazaniem do stosowania glitazonów jest:

Do działań niepożądanych związanych ze stosowaniem pochodnych sulfonylomocznika należą wszystkie niżej wymienione, z wyjątkiem:

Oznaczenia TSH u chorych na cukrzycę nie zaleca się w przypadku:

Zwiększone wydzielanie insuliny obserwuje się w następujących endokrynopatiach, z wyjątkiem:

Przyczyną hiperglikemii obserwowanej w przebiegu akromegalii nie jest:

W warunkach fizjologicznych wydzielanie glukagonu nie jest hamowane przez:

Glikokortykosteroidy działają bezpośrednio na wątrobę indukując syntezę niżej wymienionych enzymów glukoneogenezy z wyjątkiem:

Testem oceniającym stan układu parasympatycznego nie jest:

Wskazaniem do dożylnej insulinoterapii u chorego z cukrzycą typu 2, w pierwszej dobie zawału mięśnia sercowego jest glikemia przekraczająca:

U 48-letniego pacjenta z wieloletnią cukrzycą typu 1 i powikłaniami nerkowymi (eGFR < 30 ml/min/1,73 m²) rozpoznano nadciśnienie tętnicze. Którego leku nie należy zastosować u tego pacjenta?

Wskazaniem do czasowej insulinoterapii wg „Zaleceń…” PTD nie jest:

U 32-letniej pacjentki z cukrzycą typu 1, będącej w 23. tygodniu ciąży po raz kolejny stwierdzono ciśnienie tętnicze 150/90 mmHg. Błędem jest zastosowanie:

Najsilniej na wzrost stężenia insuliny w osoczu wpływa:

79-letni chory z cukrzycą typu 2, leczony modyfikacją stylu życia i złożoną insulinoterapią z kontynuacją metforminy, nadal nie spełnia kryteriów wyrównania cukrzycy. Na tym etapie terapii cukrzycy Polskie Towarzystwo Diabetologiczne (PTD) nie rekomenduje dołączenia:

Polskie Towarzystwo Diabetologiczne (PTD) rekomenduje w związku z planowaną koronarografią:

Wskaż zdanie fałszywe na temat alkoholu w diecie osoby z cukrzycą:

Zastosowanie systemu ciągłego monitorowania glikemii (CGMS, continuous glucose monitoring system) jest alternatywą dla samokontroli z użyciem glukometrów:

Pacjentom leczonym metforminą i analogiem GLP-1 zaleca się następującą samokontrolę glikemii:

Do szpitala zgłosiła się 38-letnia otyła urzędniczka z powodu trwającego od 3 dni silnego bólu brzucha i utrzymujących się wymiotów, chora w tym czasie przyjmowała tylko wodę, wywiad chorobowy negatywny. Oznaczona drugiego dnia dolegliwości w godzinach porannych glikemia (chora dysponowała glukometrem chorującej na cukrzycę matki) wynosiła 139 mg/dl, a trzeciego dnia - 128 mg/dl. Czy pacjentka choruje na cukrzycę?

U 54-letniego chorego (BMI 29,2 kg/m²) palącego paczkę papierosów dziennie, pijącego 1,0-1,5 litra piwa dziennie, który 3 lata temu przebył zawał serca (PTCA) rozpoznano cukrzycę typu 2 na podstawie objawów klinicznych i glikemii przygodnej 352 mg/dl. Pacjent otrzymał od lekarza zalecenie modyfikacji stylu życia i glimepiryd w dawce 2 mg. Czy to postępowanie było prawidłowe?

Na wizycie planowej w poradni diabetologicznej 83-letnia pacjentka, BMI 24,1 kg/m², chorująca na cukrzycę typu 2 od 21 lat, przyjmująca insulinę 4 razy dziennie, bez leków doustnych, wartości glikemii wahają się od 112 do 235 mg/dl, HbA1c 8,4%, kreatynina 1,18 mg/dl, po operacji zaćmy obu oczu (3 i 5 lat temu), nie zgłasza istotnych dolegliwości. Jakie powinno być dalsze postępowanie?

Które z poniższych objawów i dolegliwości nie należą do obrazu cukrzycowej polineuropatii obwodowej?
1) przeczulica skóry klatki piersiowej;
2) pieczenie podudzi;
3) drętwienie palucha;
4) zanik owłosienia na palcach stóp;
5) brak tętna na tętnicy grzbietowej stopy;
6) pękająca skóra na piętach;
7) mrowienie skóry na głowie.
Prawidłowa odpowiedź to:

U 43-latka, BMI 43,2 kg/m², nieleczonego przewlekle, stwierdzono kilkakrotnie glikemię na czczo 108-121 mg/dl i HbA1c 6,1%. Czy należy u tego mężczyzny rozpocząć farmakoterapię?

Maksymalna farmakopealna dawka terapeutyczna insuliny, jaką można podawać u kobiet z cukrzycą w ciąży wynosi:

37-letni mężczyzna chorujący na cukrzycę typu 1 od 22 lat obudził się o godz. 1.30 w nocy z objawami hipoglikemii tj. był oblany potem, odczuwał głód i podenerwowanie. Stężenie glukozy we krwi włośniczkowej oznaczone o godz. 1.36 wynosiło 169 mg/dl. Jaka mogła być przyczyna wystąpienia u chorego objawów niedocukrzenia?

Otyły pacjent z wieloletnią cukrzycą typu 2 wymaga rozpoczęcia insulinoterapii. Jakie zestawienie leków będzie wiązało się z
najmniejszym ryzykiem przyrostu masy ciała?

Który z poniższych leków znajduje zastosowanie w leczeniu hipoglikemii reaktywnej?

Który z leków przeciwcukrzycowych można dawkować najrzadziej?

W przypadku stosowania którego z wymienionych niżej leków u chorych na cukrzycę zaobserwowano w badaniach klinicznych redukcję albuminurii i zahamowanie postępu nefropatii?

U 55-letniej chorej z cukrzycą typu 2, u której 6 lat wcześniej wykonano mammektomię prawostronną z powodu raka sutka, lekarz zalecił stosowanie glarginy. Czy jego postępowanie było prawidłowe?

Który z niżej wymienionych leków przeciwcukrzycowych zwiększa wydzielanie glukagonu?

Do bezwzględnych i względnych przeciwwskazań do stosowania pioglitazonu nie należy:

W przypadku występowania którego z poniższych stanów oznaczenie wartości HbA1c w celu oceny wyrównania metabolicznego choroby będzie nadal uzasadnione?

Który z niżej wymienionych leków działa także poprzez swój aktywny metabolit?

U którego z niżej przedstawionych chorych nie występują wskazania do profilaktycznego stosowania kwasu acetylosalicylowego?

34-letnia ciężarna choruje na cukrzycę od 2. roku życia. W 8. tygodniu ciąży badanie dna oka wskazywało na obecność retinopatii prostej. Stwierdzono również utratę dobową białka 0,7 g/dobę, obecność nadciśnienia tętniczego, które po włączeniu Metyldopy w dawce 3x 250 mg wynosi ok. 140/90 mmHg. Odsetek glikowanej hemoglobiny w I trymestrze ciąży wynosi 7,5%. W 30. tygodniu ciąży odsetek glikowanej hemoglobiny wynosi 5,7%, utrata dobowa białka 2,5 g/dobę, ciśnienie tętnicze w granicach 150/100 mmHg przy dawce dobowej Dopegytu 3x 500. Jakich powikłań można spodziewać się w tej ciąży?

Wskaż prawdziwe stwierdzenie dotyczące produktu Amadori:
1) to związek powstający w wyniku połączenia cząsteczki glukozy z cząsteczką białka;
2) to związek powstający w wyniku połączenia cząsteczki glukozy z cząsteczką lipidową;
3) powstaje w wyniku nieenzymatycznej glikacji;
4) powstaje w wyniku enzymatycznej glikacji;
5) produktem jego rozpadu jest 3-deoksyglukozon;
6) produktem jego rozpadu jest metylglioksal.
Prawidłowa odpowiedź to:

Objawy neuropatii autonomicznej ze strony układu sercowo- naczyniowego to:
1) skrócenie odstępu QT w EKG;
2) wydłużenie odstępu QT w EKG;
3) hipotonia ortostatyczna;
4) nadciśnienie tętnicze;
5) bradykardia;
6) tachykardia.
Prawidłowa odpowiedź to:

Ocena albuminurii możliwa jest na podstawie:
1) wydalania albuminy z moczem, stężenia kreatyniny i mocznika w surowicy krwi oraz szacowanej wartości przesączania kłębuszkowego (eGFR);
2) określenia wskaźnika albumina/kreatynina (ACR, albumin/creatinine ratio) na podstawie wyników jakościowych oznaczeń w 24-godzinnej próbce moczu;
3) wykonania badania wydalania albuminy (AER, albumin excretion rate) na podstawie ilościowego oznaczenia stężenia albuminy w próbce moczu ze zbiórki 24-godzinnej lub nocnej;
4) uzyskania dodatniego wyniku badania AER i powtórzonego 2-krotnie w ciągu 3-6 miesięcy;
5) uzyskania 2 dodatnich wyników spośród 3 badań AER.
Prawidłowa odpowiedź to:

U chorych na cukrzycę powikłaną niewydolnością nerek:
1) czas trwania degradacji insuliny nie wydłuża się;
2) u osób zdrowych okres półtrwania krążącej insuliny we krwi wynosi około 5-6 min.;
3) przy obniżeniu klirensu kreatyniny do 60 ml/min/1,73 m² okres półtrwania insuliny ulega nieznacznemu wydłużeniu;
4) czas biologicznego półtrwania proinsuliny jest 4,4-krotnie dłuższy niż u osób zdrowych;
5) sekrecja proinsuliny u chorych z niewydolnością nerek jest większa niż sekrecja u osób zdrowych.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wskaż prawdziwe stwierdzenie dotyczące metforminy:
1) stymuluje wydzielanie insuliny przez komórki beta wysp trzustkowych;
2) nie stymuluje wydzielania insuliny przez komórki beta wysp trzustkowych;
3) nie wpływa na uwrażliwienie komórek beta trzustki na działanie hormonów inkretynowych;
4) wpływa na uwrażliwienie komórek beta trzustki na działanie hormonów inkretynowych;
5) zmniejsza zapotrzebowanie na insulinę;
6) przyspiesza wchłanianie glukozy z przewodu pokarmowego.
Prawidłowa odpowiedź to:

Do objawów hiperglikemii w wieku podeszłym należą:
1) zaburzenia pamięci;
2) chromanie przestankowe;
3) tachykardia;
4) osłabienie pamięci;
5) zaburzenia widzenia;
6) wzmożona potliwość.
Prawidłowa odpowiedź to:

W chorobie nowotworowej zaburzenia węglowodanowe wynikają:
1) ze wzmożonej ekspresji transportera glukozy GLUT-1 na powierzchni komórek nowotworowych;
2) ze zmniejszonej ekspresji transportera glukozy GLUT-1 na powierzchni komórek nowotworowych;
3) ze zmniejszonego metabolizmu glukozy w komórkach nowotworowych;
4) ze zwiększonego metabolizmu glukozy w komórkach nowotworowych;
5) ze zwiększonego wychwytu glukozy przez komórki nowotworowe.
Prawidłowa odpowiedź to:

85-letnia pacjentka, z 7-letnim wywiadem cukrzycy typu 2, nadciśnienia tętniczego i uogólnionej miażdżycy, została przyjęta do Kliniki z powodu zasłabnięcia z utratą przytomności (glikemia w chwili zasłabnięcia 54 mg/dl). Z wywiadu od chorej - chora zgłasza częste wahania glikemii w profilu dobowym, ze skłonnością do hipoglikemii (glikemie do 45 mg/dl) w szczególności w godzinach nocnych z towarzyszącymi zasłabnięciami. Chora, z powodu nieskuteczności leczenia Gliklazydem w dawce 90 mg na dobę, Metforminą 1700 mg na dobę i Akarbozą w dawce 300 mg na dobę, od około 4 lat leczona terapią skojarzoną: Glimepirydem 2 mg na dobę i insuliną Detemir w dawce 16 jedn. o godz. 22.00. BMI - 29,6 kg/m², HbA1c- 8,3%, GFR- 96 ml/min. Glikemie w dzienniczku samokontroli (w załączeniu).
W leczeniu hipoglikemizującym należałoby zalecić:

Wskaż prawdziwe stwierdzenia dotyczące receptora sulfonylomocznika w komórkach beta trzustki:
1) to Kir 6.2 SUR 1;
2) to Kir 6.2 SUR 2A;
3) bodźcem aktywującym receptora są niedotlenienie, pochodne sulfonylomocznika i glinidy;
4) bodźcem aktywującym są glukoza, pochodne sulfonylomocznika i glinidy;
5) stan spoczynkowy receptora - zamknięty;
6) stan spoczynkowy receptora - otwarty.
Prawidłowa odpowiedź to:

Do czynników zwiększających ryzyko nawrotu cukrzycy ciążowej w następnych ciążach należą:
1) wystąpienie cukrzycy po 24 tygodniu ciąży;
2) wystąpienie cukrzycy przed 24 tygodniem ciąży;
3) zwiększona masa urodzeniowa noworodka;
4) zmniejszona masa urodzeniowa noworodka;
5) czas pomiędzy ciążami poniżej 24 miesięcy;
6) czas pomiędzy ciążami powyżej 24 miesięcy.
Prawidłowa odpowiedź to:

Dla potwierdzenia rozpoznania cukrzycy typu 1 służą:
1) oznaczenie peptydu C;
2) obecność autoprzeciwciał przeciw komórkom ß trzustki;
3) oznaczenie glikemii na czczo i po posiłku;
4) oznaczenie stężenia insuliny na czczo oraz po posiłku;
5) obecność genów układu HLA RD i DQ.
Prawidłowa odpowiedź to:

U 14-letniej pacjentki leczonej od roku osobistą pompą insulinową w kolejnym badaniu HbA1c = 9,6%, glikemia po głównych posiłkach w 60 minucie była > 200 mg/dl a w 120 minucie > 180 mg/dl, glikemie w nocy były w przedziale 80-160 mg/dl. Pacjentka podaje insulinę analogową przed posiłkami obliczaną na WW oraz WB i WT. Jaka jest przyczyna hiperglikemii poposiłkowej oraz wysokiego stężenia HbA1c?
1) nieprawidłowa dawka insuliny podawanej na WW;
2) nieprawidłowa dawka insuliny podawanej w bazie;
3) spożywanie węglowodanów o wysokim indeksie glikemicznym;
4) spożywanie posiłków bezpośrednio po podaniu insuliny;
5) nieprawidłowo podany bolus na WT i WB.
Prawidłowa odpowiedź to:

Cukrzycę typu MODY mogą sugerować:
1) poziomy glukozy na czczo ≥ 5,5 mmol/l stabilne w okresie kilku miesięcy;
2) stężenie HbA1c nieprzekraczające 7,5%;
3) rodzinne występowanie cukrzycy t 2;
4) poziom glukozy w 120 min w teście OGTT > 11,1 mmol/l;
5) bezwzględny niedobór insuliny.
Prawidłowa odpowiedź to:

Przyczyną kwasicy metabolicznej jest spadek stężenia efektywnie krążącej insuliny oraz wzrost poziomu hormonów kontrregulujących, czego skutkiem są:
1) nasilenie glikogenolizy;
2) zahamowanie glukoneogenezy;
3) wzrost stężenia wolnych kwasów tłuszczowych;
4) nasilenie proteolizy białek;
5) spadek stężenia glicerolu.
Prawidłowa odpowiedź to:

Powikłaniami leczenia kwasicy ketonowej nie są:

Zespół Rabsona-Mendenhalla to:

Podczas wysiłku fizycznego osoba podająca insulinę w pompie insulinowej powinna:
1) zredukować dawkę insuliny podstawowej o minimum 50%;
2) spożyć dodatkową porcję węglowodanów;
3) spożyć dodatkowy posiłek bogatotłuszczowy;
4) zatrzymać podawanie insuliny podstawowej;
5) przed oraz w trakcie wysiłku kontrolować poziomy glukozy.
Prawidłowa odpowiedź to:

Lecząc kwasicę ketonową mamy na celu wszystkie wymienione, z wyjątkiem:
1) podwyższenia pH > 7,35;
2) obniżenia komórkowej asymilacji glukozy;
3) wzrostu glukoneogenezy;
4) wyrównania poziomu glikemii do wartości prawidłowych;
5) obniżenia glikemii i osmolalności osocza.
Prawidłowa odpowiedź to:

Przyczyną kwasicy ketonowej są:
1) niedobór insuliny;
2) nadmiar glukagonu;
3) nadmiar GH i kortyzolu;
4) niedobór katecholamin;
5) niedobór TSH i kortyzolu.
Prawidłowa odpowiedź to:

Czynnikami predysponującymi do hipoglikemii są wszystkie wymienione, z wyjątkiem:

KIG stosowany w dniu zabiegu operacyjnego u chorego na cukrzycę to:

W okresie pooperacyjnym podczas zamiany leczenia insuliną podawaną dożylnie na drogę podskórną konieczne jest:

Cukrzyca rozwijająca się w przebiegu WZW typu C jest wynikiem:

Poniżej przedstawiono najczęstsze przyczyny hipoglikemii jatrogennej u chorych na cukrzycę leczonych insuliną. Wskaż fałszywą:

Które ze stwierdzeń dotyczących Linagliptyny jest fałszywe?

Które z poniższych stwierdzeń jest fałszywe?

Infekcje swoiste dla cukrzycy obejmują wszystkie niżej wymienione, z wyjątkiem:

Do leków przeciwpsychotycznych o działaniu diabetogennym należą:
1) chlorpromazyna;
2) klozapina;
3) haloperidol;
4) tiorydazyna;
5) flufenazyna.
Prawidłowa odpowiedź to:

Gliklazyd zawierają w sobie wszystkie poniższe preparaty, z wyjątkiem:

Wskaż prawdziwe stwierdzenie dotyczące testu z glukagonem:

Objawem neuropatii autonomicznej nie jest:

Które ze stwierdzeń dotyczących Metforminy jest nieprawdziwe?

Powikłaniem cukrzycy są wszystkie niżej wymienione, z wyjątkiem:

Akarboza opóźnia przejście ze stanu prediabetes w jawną cukrzycę co wykazano w badaniu:

W historii naturalnej rozwoju cukrzycy typu 2 występuje insulinooporność oraz defekt wydzielania insuliny. Które aspekty dysfunkcji komórek B trzustki są obecne w patogenezie cukrzycy typu 2?

Związek pomiędzy funkcjonowaniem tkanki tłuszczowej a rozwojem insulinooporności oraz cukrzycy typu 2 został udowodniony w wielu badaniach. Podstawową cechą insulinooporności tkanki tłuszczowej jest ograniczenie hamującego wpływu insuliny na proces lipolizy a przez to wzrost krążących wolnych kwasów tłuszczowych. Aktywna metabolicznie trzewna tkanka tłuszczowa jest także źródłem wielu cytokin i substancji hormonalnych wpływających na insulinowrażliwość. Które z wymienionych poniżej substancji uwalnianych przez tkankę tłuszczową zmniejszają wrażliwość na insulinę?

Wykładnikiem procesu autoimmunologicznej destrukcji komórek B trzustki uchwytnym w badaniach laboratoryjnych jest obecność we krwi autoprzeciwciał skierowanych przeciwko różnym strukturom wysepek trzustkowych. Które z poniższych stwierdzeń jest nieprawdziwe?

Insulina wydzielana przez komórki B wysp trzustkowych odpowiada za magazynowanie i metabolizm komórkowych substancji energetycznych. Wskaż nieprawidłowe stwierdzenie dotyczące fizjologii wydzielania insuliny:

Środowisko wewnątrzmaciczne odgrywa bardzo dużą rolę w występowaniu cukrzycy u potomstwa matek z cukrzycą ciążową. Które z poniższych stwierdzeń dotyczących tej kwestii jest prawdziwe?

W stanach zwiększonego zapotrzebowania tkanek na glukozę nasilają się procesy glikogenolizy i glukoneogenezy. Które z poniższych stwierdzeń jest nieprawdziwe?

Glukoza jest uniwersalnym materiałem energetycznym dla wszystkich komórek organizmu ludzkiego. Które stwierdzenia dotyczące wewnątrzkomórkowego metabolizmu glukozy są prawdziwe?

Przeciwwskazaniem do wdrożenia insulinoterapii z użyciem osobistej pompy insulinowej u pacjentów z cukrzycą typu 1 jest:

Autorem pierwszej polskiej monografii o cukrzycy oraz twórcą pojęcia „cukrzycy skojarzonej” jest należący do grona wybitnych polskich naukowców pracujących po II wojnie światowej:

Szybko uwalniające się preparaty bromokryptyny stosowane w leczeniu cukrzycy typu 2:

Pacjent lat 56, od 30 lat leczony z powodu cukrzycy typu 1. Od 2 lat obserwuje się duże dobowe wahania glikemii mimo braku zmian w stosowaniu diety i insulinoterapii. Pacjent zgłasza uczucie pełności w nadbrzuszu, zwłaszcza po posiłkach, okresowo nudności i wymioty. Chory ma rozpoznaną retinopatię prostą i nefropatię cukrzycową. Ostatni wynik HbA1c wynosi 8,3%. Najbardziej prawdopodobną przyczyną gorszego wyrównania, chwiejności cukrzycy i dolegliwości zgłaszanych przez pacjenta jest:

Wtórna insulinooporność rozwija się w przebiegu:

Leczenie objawowe hipotonii ortostatycznej u pacjenta z neuropatią cukrzycową polega na stosowaniu:
1) trójcyklicznych antydepresantów;
2) alfa-sympatykomimetyków;
3) mineralokortykosteroidów;
4) beta blokerów z wewnętrzną aktywnością mimetyczną;
5) inhibitorów pompy protonowej.
Prawidłowa odpowiedź to:

U pacjenta z cukrzycą typu 2 leczonego pochodnymi sulfonylomocznika hipoglikemia może wystąpić po dodaniu:
1) dużych dawek salicylanów;
2) inhibitorów pompy protonowej;
3) niesterydowych leków przeciwzapalnych;
4) chloropromazyny;
5) ampicyliny.
Prawidłowa odpowiedź to:

Stan hiperglikemiczno-hiperosmolalny charakteryzuje się:
1) występowaniem u pacjentów z cukrzycą w podeszłym wieku;
2) pH krwi tętniczej < 7,3;
3) osmolalnością surowicy > 320 mOsm/kg H₂O;
4) luką anionową < 12;
5) stężeniem sodu < 150 mmol/l.
Prawidłowa odpowiedź to:

Coraz większą uwagę zwraca się na zwiększone ryzyko złamań u chorych na cukrzycę. Które z poniżej podanych zdań nie jest prawdziwe?

Zespół policystycznych jajników powinien być przez diabetologa leczony:

Wskazaniem do przeszczepienia samej trzustki w cukrzycy typu 1 są wszystkie poniższe, z wyjątkiem:

Bezwzględnym przeciwwskazaniem do przeszczepienia samej trzustki u chorych z cukrzycą typu 1 nie jest:

Metformina może być stosowana w stanie przedcukrzycowym. Które z poniższych zdań dotyczących tego tematu jest prawdziwe?

W nowych badaniach w cukrzycy wiele uwagi poświęca się bezpieczeństwu sercowo-naczyniowemu. Toczy się lub zakończyło np. kilka badań inhibitorów DPP-4, w których głównymi punktami końcowymi są różne kombinacje incydentów sercowo-naczyniowych. Badania te to:

W nowych badaniach w cukrzycy wiele uwagi poświęca się bezpieczeństwu sercowo-naczyniowemu. W badaniach SAVOR-TIMI 53 i EXAMINE badane gliptyny okazały się bezpieczne dla układu sercowo-naczyniowego, z jednym wyjątkiem. W badaniu SAVOR-TIMI 53 znamiennie, a w badaniu EXAMINE nieznamiennie zwiększały ryzyko:

W patogenezie nefropatii cukrzycowej rolę grają:
1) wzrost ciśnienia wewnątrzkłębuszkowego indukowany rozkurczem tętniczki odprowadzającej kłębuszka nerkowego;
2) nieadekwatnie wysoka aktywność układu RAA;
3) wzrost reabsorpcji cewkowej sodu;
4) uszkodzenie błony filtracyjnej kłębuszka prowadzące do zwiększonej albuminurii;
5) upośledzenie reabsorpcji albumin w cewkach nerkowych.
Prawidłowa odpowiedź to:

31-letnia pacjentka z cukrzycą typu 1 od 15 roku życia, chorobą Hashimoto od około 3 lat (L-tyroksyna 100 ug/d) oraz bielactwem, zgłosiła się do poradni ze skargami na ogólne osłabienie, kilkakrotne zasłabnięcia oraz częste epizody hipoglikemii. Chora zauważyła również, że zmiany bielacze stały się bardziej widoczne. U pacjentki należy podejrzewać przede wszystkim:

21-letni pacjent został przyjęty do szpitala z objawami kwasicy ketonowej (masa ciała - 79 kg, glikemia - 436 mg/dl, pH krwi tętniczej - 7,1, stężenie wodorowęglanów - 15 mmol/l, kreatynina - 1,2 mg/dl, Na⁺ - 135 mmmol/l, K⁺ - 5,3 mmol/l). W pierwszej godzinie leczenia należy zastosować:
1) 1000 ml 0,9% NaCl;
2) 500 ml 0,9% NaCl, a następnie 500 ml 0,45% NaCl;
3) KCl 5-10 mmol/godz.;
4) KCl 10-15 mmol/godz.;
5) insulinę we wlewie iv 8 j/godz.;
6) insulinę we wlewie iv 4 j/godz.;
7) wodorowęglan sodu 1 mmol/kg masy ciała.
Prawidłowa odpowiedź to:

Zawyżona wartość HbA1c może być wynikiem:

45-letni pacjent w 6 tygodni po zawale mięśnia sercowego leczonym angioplastyką wieńcową z implantacją stentu metalowego do prawej tętnicy wieńcowej; w trakcie hospitalizacji rozpoznano cukrzycę typu 2 i zastosowano insulinę we wlewie iv, a następnie metforminę XR 750 mg/d; ponadto pacjent przyjmuje: ramipryl 5 mg/d, bisoprolol 10 mg/d, kwas acetylosalicylowy 100 mg/d, klopidogrel 75 mg/d, atorwastatynę 20 mg/d; BMI - 30,7 kg/m² (chory schudł 4 kg), LDL - cholesterol-139 mg/dl, HbA1c - 7,1%. Optymalna modyfikacja terapii pacjenta to:

Do czynników ryzyka neuropatii cukrzycowej należą:
1) długi czas trwania cukrzycy;
2) płeć żeńska;
3) niski wzrost;
4) epizody ciężkiej hipoglikemii i HbA1c < 7,0%;
5) obecność retinopatii proliferacyjnej;
6) obecność choroby sercowo-naczyniowej.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wskaż fałszywe stwierdzenie dotyczące agonistów receptora GLP-1:

Wskaż prawdziwe stwierdzenie dotyczące patogenezy cukrzycy typu 1:

Wskaż prawdziwe stwierdzenia dotyczące pioglitazonu:
1) jest antagonistą receptorów jądrowych PPAR-gamma;
2) powoduje zmniejszenie insulinooporności;
3) może być stosowany łącznie z metforminą i pochodnymi sulfonylomocznika;
4) jest zalecany u pacjentów z nadwagą i hiperlipidemią;
5) jest zalecany u pacjentów z niewydolnością serca.
Prawidłowa odpowiedź to:

59-letni pacjent z cukrzycą typu 2, hiperlipidemią, nadciśnieniem tętniczym i chorobą niedokrwienną serca, w II stadium wg NYHA; leczony początkowo metforminą, a od kilku miesięcy terapią skojarzoną z pochodną sulfonylomocznika (PSM), podaje przyrost masy ciała po włączeniu PSM. Lepszym rozwiązaniem dla tego pacjenta będzie skojarzenie metforminy z: