Egzamin PES / Diabetologia / jesień 2013

Do defektów genetycznych działania insuliny nie należą:
1) krasnoludkowatość (leprechaunizm);
2) zespół fosfolipidowy;
3) insulinooporność typu A (defekt genetyczny receptora insulinowego);
4) insulinooporność typu B (defekt genetyczny cząsteczki insuliny);
5) cukrzyca lipohipertroficzna.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wskaż prawdziwe stwierdzenia dotyczące roli czynników dietetycznych w rozwoju cukrzycy o podłożu autoimmunologicznym:
1) patogenne działanie enterowirusów na komórki beta ujawnia się jedynie u osób z prodiabetogennymi allelami HLA-DR i DQ;
2) obecność allelu HLA-DR3 wiąże się z krótkotrwałym utrzymywaniem się infekcji wirusowej;
3) wpływ na immunologiczną odpowiedź skierowaną przeciwko specyficznym typom wirusa warunkowany jest przez różne
odmiany haplotypowe HLA;
4) prospektywne badania kohortowe DAISY oraz BABYDIAB wykazały istotną rolę antygenów mleka krowiego w inicjacji procesu
autoimmunologicznego;
5) prospektywne badania kohortowe DAISY oraz BABYDIAB udowodniły istotnie częstsze występowanie przeciwciał skierowanych
przeciwko antygenom komórek beta u genetycznie predysponowanych niemowląt, u których do diety wcześnie wprowadzono
produkty zbożowe.
Prawidłowa odpowiedź to:

Zgodnie z Zaleceniami PTD z 2013 roku, przy eGFR 30-44 ml/min/1,73 m²:
1) możliwe jest kontynuowanie stosowania metforminy w zmniejszonej (do 50%) dawce;
2) nie należy stosować metforminy;
3) nie należy rozpoczynać leczenia metforminą u nowych chorych;
4) wskazane zachowanie szczególnej uwagi przy stosowaniu metforminy;
5) należy monitorować czynność nerek co 6 miesięcy.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wskaż prawdziwe stwierdzenia:
1) u każdego pacjenta z nowo rozpoznaną cukrzycą typu 2 i u pacjentów z trwającą już chorobą, u których do tej pory nie
wykonano badań w kierunku oceny czynności hormonalnej tarczycy, zaleca się oznaczenie stężenia fT4;
2) u osób z cukrzycą typu 2 i stężeniem TSH ≥ 2 mIU/ml, należy oznaczyć miano TPOAb;
3) u osób z cukrzycą typu 2 i mianem TPOAb powyżej wartości referencyjnych oraz TSH ≥ 2mIU/ml, zaleca się oznaczenie
stężenia fT4;
4) u osób z cukrzycą typu 2 i mianem TPOAb powyżej wartości referencyjnych oraz TSH ≥ 2mIU/ml, zaleca się oznaczenie
stężenia TSH raz w roku;
5) u osób z cukrzycą typu 2 i mianem TPOAb powyżej wartości referencyjnych oraz TSH ≥ 2mIU/ml, zaleca się oznaczenie
stężenia TSH co 2 lata.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wskaż prawdziwe stwierdzenia:
1) metformina obniża glikemię na czczo średnio o 60-70 mg/dl;
2) metformina obniża poziom HbA1c średnio o 1-2%;
3) agoniści receptora GLP-1 obniżają glikemię na czczo średnio o 60-70 mg/dl;
4) agoniści GLP-1 obniżają HbA1c średnio o 0,5-1,0%;
5) agoniści GLP-1 obniżają HbA1c średnio o 1-2%.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wskaż prawdziwe stwierdzenia:
1) cukrzyca występuje u około 6-7% dorosłych;
2) w cukrzycy związanej z mukowiscydozą często występuje cukrzycowa kwasica ketonowa;
3) cukrzyca związana z mukowiscydozą rozwija się powoli i zwykle przez wiele lat;
4) coroczne badania w kierunku cukrzycy należy przeprowadzać u osób z mukowiscydozą w wieku ≥ 10 lat;
5) coroczne badania w kierunku cukrzycy należy przeprowadzać u osób z mukowiscydozą w wieku ≥ 5 lat.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wskaż prawdziwe stwierdzenia:
1) u chorych na cukrzycę typu 2 szybkość wydalania albumin mierzona w nocnej porcji moczu (AER) jest silnym czynnikiem
prognostycznym umieralności całkowitej;
2) stężenie albuminy w moczu w granicach 30 i 140 mg/l prognozuje rozwój klinicznego białkomoczu;
3) choroba niedokrwienna serca jest czynnikiem prognostycznym mikroalbuminurii u chorych na cukrzycę typu 2;
4) u chorych na cukrzycę typu 2 szybkość wydalania albumin mierzona w nocnej porcji moczu (AER) jest silnym czynnikiem
prognostycznym umieralności z powodu schyłkowej niewydolności nerek;
5) wewnątrzosobniczy współczynnik zmienności wydalania moczu wynosi 40-60%.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wskaż zdanie fałszywe dotyczące osi inkretynowej:

O czym mówi teoria „oszczędnego genotypu”?

Wcześniejszemu występowaniu rzeczywistej późnej nieskuteczności pochodnych sulfonylomocznika sprzyja:

Do niedoboru kwasu foliowego i witaminy B12 dochodzi podczas długiego stosowania:

Wskazaniami do fotokoagulacji laserowej siatkówki są niżej wymienione, z wyjątkiem:

Zwiększone ryzyko współistnienia cukrzycy obserwuje się w następujących chorobach, z wyjątkiem:

Cukrzycę mogą wywołać następujące schorzenia endokrynologiczne, z wyjątkiem:

Do ustalenia rozpoznania neuropatii cukrzycowej wystarczające jest:
1) występowanie typowych objawów podmiotowych;
2) stwierdzenie odchyleń w przedmiotowym badaniu neurologicznym;
3) stwierdzenie typowych zaburzeń w wynikach badań elektrofizjologicznych;
4) wykluczenie innych przyczyn uszkodzenia układu nerwowego u pacjenta z cukrzycą.
Prawidłowa odpowiedź to:

Tiazolidynediony są lekami obarczonymi istotnymi działaniami niepożądanymi. Które z nich wykryto dopiero w trakcie dużego badania klinicznego porównującego skuteczność i bezpieczeństwo rosiglitazonu z metforminą i glibenklamidem (ADOPT)?

Poniżej podano akronimy pięciu dużych badań klinicznych w diabetologii. Wskaż badanie, które nie dotyczyło cukrzycy typu 2:

Lek, który wykazał korzystne działanie w prewencji makroangiopatii w cukrzycy typu 2 u osób otyłych w pierwotnej analizie badania UKPDS (rok 1998) to:

W pierwotnej analizie badania DCCT (rok 1993) wykazano, że intensywna kontrola glikemii w cukrzycy typu 1 jest korzystna w:
1) prewencji pierwotnej retinopatii;
2) zapobieganiu progresji retinopatii;
3) prewencji pierwotnej nefropatii;
4) zapobieganiu progresji nefropatii;
5) prewencji epizodów sercowo-naczyniowych.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wolniejsze wchłanianie insuliny z tkanki podskórnej może być związane z:

Fałszywie zawyżone wyniki HbA1c mogą występować w niżej wymienionych stanach, z wyjątkiem:

Cukrzycę MODY 2 charakteryzuje:
1) wielopokoleniowy wywiad;
2) nieobecność peptydu C po kilku latach trwania choroby;
3) dominująca hiperglikemia na czczo;
4) obecność haplotypów DR3 i DR4;
5) zredukowana synteza wątrobowa glikogenu, nasilona glukoneogeneza oraz zmniejszona supresja produkcji glukozy w wątrobie
w warunkach hiperglikemii.
Prawidłowa odpowiedź to:

Zmiany skórne towarzyszące cukrzycy to:
1) acantosis nigricans;
2) necrobiosis lipoidica;
3) atopowe zapalenie skóry;
4) rogowacenie okołomieszkowe;
5) rumień wielopostaciowy.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wskaż stwierdzenia fałszywe dotyczące zaburzeń lipidowych u chorych na cukrzycę:
1) lipoproteina (a) składa się z cząsteczki LDL i specyficznego dla Lp (a) glikowanego białka apo(a), związanego z apo B
mostkami dwusiarczkowymi;
2) obserwowano związek wysokiego stężenia Lipoproteiny (a) z nefropatią cukrzycową;
3) chorzy na cukrzycę typu 1 mają korzystniejszy profil lipidowy HDL i LDL niż pacjenci bez cukrzycy, jednak w chorych na
cukrzycę typu 1 obserwuje się zaburzenia jakościowe cząstek lipoprotein;
4) cząstki HDL są wzbogacone w triglicerydy, które są hydrolizowane głównie przez lipazę wątrobową.
Prawidłowa odpowiedź to:

Do objawów klinicznych związanych z hiperglikemią zalicza się:
1) wielomocz, wzmożone pragnienie, zmniejszenie masy ciała, osłabienie;
2) balanitis, nawracające infekcje dróg moczowych, zaburzenia widzenia;
3) ograniczenie ruchomości stawów, parestezje twarzy, impotencję;
4) szum w uszach, egzemę, biegunki, zaparcia.
Prawidłowa odpowiedź to:

W przypadku podejrzenia neuroartropatii Charcota należy:
1) wykonać badanie radiologiczne pierwsze w fazie ostrej, następnie należy je powtarzać;
2) rozważyć wykonanie rezonansu magnetycznego;
3) w fazie ostrej odciążyć kończynę przez 12 godzin/dobę;
4) rozważyć stosowanie bifosfonianów, witaminy D i preparatów wapnia.
Prawidłowa odpowiedź to:

Neuropatia cukrzycowa w układzie wzrokowym może charakteryzować się:
1) zwolnioną reakcją źrenic na światło;
2) rozszerzeniem źrenic;
3) zaburzeniem ruchomości gałek ocznych;
4) podwójnym widzeniem.
Prawidłowa odpowiedź to:

U pacjentów z mukowiscydozą:
1) wartość hemoglobiny glikowanej jest dobrym wskaźnikiem wyrównania cukrzycy;
2) doustny test obciążenia 75 g glukozy powinien być wykonywany od 10 roku życia 1x/rok;
3) leczeniem z wyboru jest insulina;
4) częstość zaburzeń w metabolizmie węglowodanów maleje wraz z wiekiem.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wybierz określenia prawdziwe dotyczące terapii dyslipidemii w cukrzycy:
1) kontrola stężenia lipidów, przy rozpoczęciu terapii hipolipemizującej, powinna sie odbywać raz na pół roku;
2) u chorych ze współistniejącymi schorzeniami układu sercowo-naczyniowego należy rozpocząć leczenie statyną, niezależnie od
wartości stężenia lipidów;
3) zła kontrola glikemii może wpływać na stężenie triglicerydów w surowicy;
4) hipertriglicerydemia powyżej 400 mg/dl wymaga stosowania fibratów;
5) zaprzestanie palenia tytoniu nie jest istostnym elementem terapii dyslipidemii w cukrzycy.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wskaż prawidłową kolejność reakcji organizmu w odpowiedzi na narastającą hipoglikemię:

27-letnia pacjentka leczona insuliną lispro przy pomocy osobistej pompy insulinowej zgłosiła się do Poradni Diabetologicznej na rutynową wizytę. Stężenie glukozy we krwi zmierzone w gabinecie zabiegowym wynosiło 40 mg/dl. Chorej należy wstrzymać podaż insuliny i:

U 37-letniego pacjenta z cukrzycą typu 1 (leczonego metodą funkcjonalnej intensywnej insulinoterapii przy użyciu insulin analogowych do głównych posiłków i insulin ludzkich bazowych rano i przed snem) lekarz diabetolog podejrzewa zjawisko Somogyi. Najwłaściwszym postępowaniem jest:
1) zlecenie dodatkowego pomiaru glikemii ok godziny 2.- 3. w nocy;
2) zmniejszenie porannej dawki insuliny NPH;
3) zwiększenie porannej dawki insuliny NPH;
4) zwiększenie dobowej dawki analogów insulinowych;
5) zmniejszenie wieczornej dawki insuliny NPH;
6) zwiększenie wieczornej dawki insuliny NPH.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wg „Zaleceń…” Polskiego Towarzystwa Diabetologicznego hipoglikemia w cukrzycy to stężenie glukozy we krwi poniżej:

Wskaż stwierdzenia prawdziwe dotyczące hipoglikemii:
1) hipoglikemię rozpoznaje się przy obniżeniu stężenia glukozy we krwi niezależnie od wystąpienia objawów klinicznych;
2) przy długo trwającej cukrzycy typu 1, objawy hipoglikemii mogą się pojawiać przy znacznie wyższych stężeniach glukozy we
krwi;
3) hipoglikemia może prowadzić do zaburzeń rytmu serca;
4) u osób starszych z cukrzycą typu 2 hipoglikemie mogą prowadzić do upośledzenia zdolności poznawczych;
5) objawy hipoglikemii mogą wystąpić przy wyższych wartościach stężenia glukozy (>100mg/dl), jeśli dochodzi do jej gwałtownego
obniżenia.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wskaż prawdziwe stwierdzenia dotyczące nieświadomości hipoglikemii:
1) wiąże się z brakiem odczuwania objawów hipoglikemii przy stężeniach glukozy < 55 mg/dl;
2) czynnikiem ryzyka są nawracające hipoglikemie;
3) może być spowodowana upośledzoną odpowiedzią układu adrenergicznego na hipoglikemię;
4) wiąże się z terapią analogami insulin ludzkich;
5) nie dotyczy chorych z cukrzycą typu 1.
Prawidłowa odpowiedź to:

Po stwierdzeniu u 57-letniego chorego infekcji 4. stopnia wg PEDIS w przebiegu zespołu stopy cukrzycowej (ZSC) należy zastosować:

Które stwierdzenia dotyczące choroby wieńcowej u chorych z cukrzycą są prawdziwe?
1) w celu wykrycia niedokrwienia mięśnia sercowego, wśród metod anatomicznych „złotym standardem” jest koronarografia;
2) chorzy na cukrzycę zaliczają się najczęściej do grupy pośredniego i dużego ryzyka występowania choroby wieńcowej;
3) wielorzędowa tomografia komputerowa charakteryzuje się wysoką, dodatnią wartością predykcyjną i jest przydatna w celu
wykluczenia istotnych zwężeń w tętnicach wieńcowych;
4) próba wysiłkowa jest najczęściej wykonywanym testem, jednak jego czułość i swoistość w wykrywaniu niedokrwienia są
ograniczone, zwłaszcza u kobiet.
Prawidłowa odpowiedź to:

U chorego z cukrzycą, u którego wystąpił ostry zespół wieńcowy należy w pierwszej dobie:
1) odstawić doustne leki przeciwcukrzycowe;
2) rozpocząć dożylny wlew insuliny wówczas, gdy wartość glikemii przekroczy 180 mg/dl;
3) utrzymać stężenie glukozy w osoczu krwi w zakresie 100-180 mg/dl odpowiednio regulując wlew insuliny;
4) równocześnie stosować dożylny wlew 5% glukozy i w przypadku wystąpienia glikemii powyżej 180 mg/dl należy przejściowo
przerwać dożylny wlew glukozy, ponownie go rozpocząć po obniżeniu glikemii do wartości 180 mg/dl.
Prawidłowa odpowiedź to:

U 70-letniego chorego z BMI 28 kg/m², leczonego dotychczas z powodu nadciśnienia tętniczego rozpoznano cukrzycę typu 2. W samokontroli glikemię na czczo do 150 mg/dl, po posiłkach do 230 mg/dl. HbA1c 7,6%, kreatynina 1,67 mg/dl i eGFR 38 ml/min/1,73 m². Preferowanym leczeniem farmakologicznym w 1. etapie terapii cukrzycy jest:

U 59-letniego pacjenta z cukrzycą typu 2 od 8 lat, posiadającego prawo jazdy kategorii B i wykorzystującego je do celów prywatnych, ze względu na złe wyrównanie metaboliczne zadecydowano o wprowadzeniu insulinoterapii. Bezwzględnym przeciwskazaniem do kierowania pojazdem jest:
1) wywiad wieloletniej, choć niepowikłanej cukrzycy;
2) leczenie insuliną (niezależnie od sposobu terapii);
3) leczenie insuliną (w modelu wielokrotnych wstrzyknięć);
4) incydent hipoglikemii wymagający hospitalizacji;
5) nawracająca ciężka hipoglikemia (tzn. co najmniej dwa przypadki ciężkiej hipoglikemii w okresie ostatnich 12 miesięcy).
Prawidłowa odpowiedź to:

35-letnia chora w 8 tygodniu ciąży I skierowana do poradni diabetologicznej z powodu wartości glikemii na czczo 117 mg/dl. Bez zaburzeń gospodarki węglowodanowej przed ciążą. Wywiad rodzinny ujemny. Objawy hiperglikemii nie występują. BMI 24 kg/m². Cukrzyca w rodzinie nie występuje. Zlecono test doustnego testu obciążenia glukozą 75 g. Wyniki: na czczo- 120 mg/dl, 2h- 202 mg/dl. Jaki typ cukrzycy należy podejrzewać i jakie postępowanie powinno się wdrożyć?

Pacjentka w 27 tygodniu ciąży zgłosiła się do Poradni Diabetologicznej z wynikiem doustnego testu obciążenia glukozą 75 g: na czczo- 96 mg/dl 1h- 182,0 mg/dl 2h- 127 mg/dl (w osoczu krwi żylnej). Jakie powinno być rozpoznanie i postępowanie u tej chorej?

63-letni chory z cukrzycą typu 2 trwającą 6 lat ze współistniejącym nadciśnieniem tętniczym, hipercholesterolemią skarży się na kłujące bóle w okolicy V żebra w linii środkowo-obojczykowej lewej, występujące zarówno w czasie intensywnego wysiłku, jak i w spoczynku. W celu diagnostyki choroby wieńcowej u chorego wykonano próbę wysiłkową na bieżni. W wykonanej próbie wysiłkowej obserwowano obniżenie odcinka ST o 1 mm w odprowadzeniach II, III, aVF przy obciążeniu 8 MET. W trakcie testu chory nie zgłaszał dolegliwości stenokardialnych. Dalszym krokiem u chorego powinno być:

U chorego z cukrzycą, który posiada prawo jazdy kategorii B, nieużywane do celów służbowych i zgłasza się do lekarza diabetologa w celu uzyskania opinii o istnieniu lub braku przeciwskazań zdrowotnych do kierowania pojazdami:
1) należy bezwzględnie oznaczyć HbA1c;
2) zaleca się skierowanie chorego na konsultację okulistyczną;
3) należy ustalić obecność powikłań związanych z cukrzycą wykluczających możliwość kierowania pojazdami;
4) istnieją przeciwwskazania do kierowania pojazdami, gdy u chorego wystąpiła w ciągu ostatnich 12 miesięcy ciężka
hipoglikemia.
Prawidłowa odpowiedź to:

48-letni pacjent z 30-letnim wywiadem cukrzycy typu 1, powikłanej retinopatią, cukrzycową chorobą nerek oraz gastroparezą, zgłosił się z powodu biegunek oraz częstych hipoglikemii. Jakie leczenie możesz zaproponować choremu?
1) częste i małe posiłki;
2) erytromycynę;
3) metoklopramid;
4) inhibitor pompy protonowej;
5) szybko działające analogi insuliny.
Prawidłowa odpowiedź to:

Jakie postępowanie będzie najwłaściwsze u 20-letniej pacjentki (BMI-19,6 kg/m²) z przypadkowo stwierdzonymi nieprawidłowymi wartościami glikemii (na czczo- od 110% do 130 mg%, po posiłkach od 150% do 210 mg%, pH -7,39)? W wywiadzie okresowo gorsze samopoczucie, senność, bez wzmożonego pragnienia, wielomoczu, utraty masy ciała. Wywiad rodzinny: siostra lat 23, cukrzyca typu 1 od 5 lat (w chwili rozpoznania bez objawów kwasicy ketonowej), leczona insuliną; ojciec lat 50, rozpoznana cukrzyca typu 2 od 12 lat, leczony metforminą i pochodną sulfonylomocznika.

63-letnia pacjentka, z 7-letnim wywiadem cukrzycy typu 2, otyła (BMI: 38 kg/m²), leczona intensywną czynnościową insulinoterapią, zapotrzebowanie na insulinę 2j./kg m.c./dobę. Jakie optymalne leczenie, oprócz próby wyjaśnienia tego zjawiska, należy zalecić pacjentce?

86-letni pacjent, z 25-letnim wywiadem cukrzycy typu 2, po zawale mięśnia sercowego, z niewydolnością serca (frakcja wyrzutowa 39%), cukrzycową chorobą nerek (GFR 62 ml/min/1,73 m²), po udarze niedokrwiennym mózgu; leczony mieszankami insulinowymi oraz metforminą o przedłużonym czasie uwalniania w dawce 500 mg na noc; ostatnie pomiary HbA1c - pomiędzy 8% a 9%. Jakie leczenie należy wdrożyć u pacjenta?

U 48-letniej kobiety dotychczas nieleczonej przewlekle, a hospitalizowanej dziś z powodu ostrego zespołu wieńcowego, należy włączyć insulinoterapię jeżeli glikemia przekroczy:

Lekiem stosowanym w terapii cukrzycy typu 2, którego działanie może powodować obniżenie stężenia insuliny w osoczu jest:

Proszę wybrać zalecany β-bloker u pacjenta z cukrzycą typu 2, niewydolnością serca oraz cukrzycową chorobą nerek:

Inhibitory DPP-4 w monoterapii cukrzycy typu 2 mogą być stosowane:
1) zgodnie z rejestracją umożliwiającą stosowanie danego preparatu w monoterapii;
2) w szczególności u osób szczupłych;
3) w szczególności u osób z otyłością;
4) u osób z dużym ryzykiem wystąpienia hipoglikemii;
5) tylko u osób z pełną wydolnością nerek.
Prawidłowa odpowiedź to:

W cukrzycy typu 2 insulinoterapię rozpoczynamy standardowo:
1) po kilkakrotnym potwierdzeniu hiperglikemii;
2) po jednokrotnym stwierdzeniu hiperglikemii;
3) w przypadku hiperglikemii porannej insulinę włącza się rano;
4) w przypadku hiperglikemii porannej insulinę włącza się wieczorem;
5) w przypadku normoglikemii na czczo i hiperglikemii w ciągu dnia insulinę włącza się rano; do rozważenia schemat wielokrotnych
wstrzyknięć.
Prawidłowa odpowiedź to:

Kwas nikotynowy jest lekiem drugiego rzutu w leczeniu dyslipidemii u chorych na cukrzycę. Wskaż stwierdzenia prawdziwe:
1) skutecznie obniża stężenie cholesterolu całkowitego, LDL-cholesterolu i triglicerydów;
2) nie ma większego wpływu na stężenie HDL-cholesterolu;
3) zwiększa insulinooporność;
4) może dawać efekty uboczne w postaci zaczerwienienia skóry twarzy, uszkodzenia funkcji wątroby.
Prawidłowa odpowiedź to:

Inhibitory DPP-4:
1) nie mogą być stosowane w monoterapii cukrzycy typu 2;
2) nie zwiększają masy ciała;
3) przeciwwskazane są u chorych z niewydolnością wątroby;
4) nie mogą być stosowane u osób ze zwiększonym ryzykiem hipoglikemii;
5) obniżają HbA1c o około 0,5-0,8%.
Prawidłowa odpowiedź to:

Do czynników jakie należy brać pod uwagę indywidualizując terapię cukrzycy typu 2 zalicza się:
1) czas trwania choroby;
2) płeć;
3) postawę pacjenta i zaangażowanie w proces leczniczy;
4) potencjalne zagrożenia związane z hipoglikemią;
5) obecność chorób współistniejących.
Prawidłowa odpowiedź to:

Chora lat 73, z ponad 15-letnim wywiadem cukrzycy typu 2, została przyjęta z powodu bólów w klatce piersiowej oraz złej kontroli metabolicznej cukrzycy (HbA1c-10,7%). Chora zgłasza nasilenie dolegliwości dławicowych od kilku dni. W terapii cukrzycy otrzymuje: glimepryd 4mg 1xdz, metformina 3x500mg, Ins. Novo-Rapid 9j-6j-8j odpowiednio przed posiłkami i Lantus 8j - godz. 22.00. Glikemie - w dobowym profilu glikemii powyżej 200 mg/dl. Wybierz zalecenia dla pacjentki odnośnie terapii cukrzycy:
1) należy odstawić glimepiryd;
2) ze względu na możliwą pilną potrzebę wykonania koronarografii należy odstawić metforminę;
3) utrzymać dotychczasową terapię cukrzycy;
4) ze względu na bółe dławicowe, nie należy dążyć do normalizacji glikemii;
5) odpowiednio zwiększyć dawki insuliny celem normalizacji glikemii.
Prawidłowa odpowiedź to:

Chory lat 67, z 5-letnim wywiadem cukrzycy typu 2, u którego eGFR wynosi 51 ml/min - wskaż zalecenia odnośnie stosowania metforminy u pacjenta według zaleceń Polskiego Towarzystwa Diabetologicznego:

W przypadku skojarzenia z pochodną sulfonylomocznika, dawka wildagliptyny powinna wynosić:

Stosowanie liraglutydu u chorych na cukrzycę typu 2 jest niewskazane przy GFR:

W przypadku terapii sitagliptyną redukcji dawki do 25 mg wymaga się już przy:

Gliptyną, której stopień eliminacji z organizmu przez nerki jest największy jest:

U chorych na cukrzycę typu 2 terapię liraglutydem rozpoczyna sie od dawki:

Przeciwwskazaniem do refundacji przez NFZ pompy insulinowej wg „Zaleceń…” PTD jest/są:

Do miejscowych skórnych powikłań terapii pompowej nie należy/ą:

Do oddziału diabetologii został przyjęty 35-letni chory ze zdekompensowaną cukrzycą typu 1 (choruje od 14 lat). Przy przyjęciu glikemia 350 mg /dl. HbA1c 11,0%, cholesterol całkowity 300 mg/dl, LDL cholesterol 168 mg/dl, triglicerydy 440 mg/dl, pozostałe wyniki badań bez istotnych odchyleń. Czy chory oprócz wyrównania glikemii wymaga włączenia leczenia hipolipemizującego?

Przeciwwskazaniami do terapii osobistą pompą insulinową nie są:
1) niski poziom wiedzy chorego na temat prowadzenia cukrzycy;
2) brak współpracy ze strony chorego;
3) częste epizody hipoglikemii;
4) brak kontaktu z poradnią diabetologiczną;
5) brak świadomości hipoglikemii.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wskazania do terapii osobistą pompą insulinową obejmują:
1) nawracające hipoglikemie;
2) nieświadomość hipoglikemii;
3) hiperglikemię o brzasku;
4) konieczność stosowania małych dawek insuliny;
5) nieregularny styl życia i nieregularne przyjmowanie posiłków.
Prawidłowa odpowiedź to:

Jeśli chory na cukrzycę typu 1 leczony przy pomocy osobistej pompy insulinowej wybiera się w podróż zagraniczną gdzie zmiana czasu wynosi powyżej 6 godzin należy poinformować chorego:
1) by obserwował czy nie tworzą się pęcherzyki powietrza w zestawie infuzyjnym na skutek różnic ciśnień w samolocie;
2) że nie ma potrzeby, aby zwracać większą niż zwykle uwagę na stan zestawu infuzyjnego;
3) że po przylocie powinien zmienić czas w ustawieniach pompy na czas obowiązujący w danym kraju;
4) że nie ma potrzeby zmiany czasu po przylocie na obowiązujący w danym kraju;
5) że przy podróży na zachód zwiększa się dobowa dawka insuliny, a przy podróży na wschód dobowa dawka insuliny się
zmniejsza.
Prawidłowa odpowiedź to:

U osób z cukrzycą typu 1 zaleca się przed wysiłkiem fizycznym:
1) oznaczyć poziom glukozy i w przypadku gdy przekracza on 200 mg/dl unikać wysiłku;
2) zmniejszyć podstawowy przepływ insuliny o 20-80% najlepiej 4 godziny przed jego rozpoczęciem (podczas leczenia przy użyciu
osobistej pompy insulinowej);
3) unikać wstrzykiwania insuliny w kończyny górne, gdy chory planuje bieganie;
4) przed nieplanowanym wysiłkiem należy spożyć dodatkową porcję węglowodanów prostych w ilości 1WW/60 min. wysiłku.
Prawidłowa odpowiedź to:

W 100 g bułeczki z nadzieniem serowym zawierającej 9 g białka i 7 g tłuszczu znajduje się około:

U chorych na cukrzycę typu 1 dawkowanie insuliny powinno uwzględniać m.in. planowany posiłek (ilość kalorii lub ilość WW i WBT). W przypadku osób dorosłych zwykle nie wymaga się obliczania dawki insuliny na białka i tłuszcze, gdy ich ilość w spożywanym posiłku nie przekracza:

W 200 ml 2% mleka, które zawiera 4 g tłuszczu, 9,8 g węglowodanów i 6,8 g białka znajduje się około:

W 200 g opakowaniu serka homogenizowanego, w którym 100 g zawiera: 10 g białka, 11 g tłuszczu i 5 g węglowodanów znajduje się około:

Prawdą jest, że:

U 16-letniej dziewczynki chorującej na cukrzycę typu 1 od kilku miesięcy stwierdza się przyrost masy ciała, zaburzenia miesiączkowania, duże wahania glikemii, zwiększone wypadanie włosów oraz suchość skóry. Wskazane jest przeprowadzenie badań w kierunku:

U dzieci z cukrzycą typu 2:

U dzieci hipoglikemię należy rozpoznawać w przypadku glikemii poniżej:

W zespole Mauriaca nie występuje:

Powikłaniem kwasicy ketonowej o najwyższej śmiertelności u dzieci jest:

U 14-letniej dziewczynki leczonej metodą ciągłego podskórnego wlewu insuliny w przypadku występowania hipoglikemii rzędu 45-60 mg/dl o godz. 3.00 należy:

U 1,5-rocznego dziecka zgodnie z charakterystyką produktów leczniczych w terapii pompowej można zastosować następujące analogi:

Docelowa wartość ciśnienia tętniczego u dzieci i młodzieży z cukrzycą powinna wynosić:

U chorych na mukowiscydozę najbardziej wiarygodnym badaniem w diagnostyce cukrzycy jest:

U dzieci diagnostyka w kierunku cukrzycy monogenowej wskazana jest w przypadku braku przeciwciał skierowanych przeciwko komórkom wysp trzustkowych oraz:
1) wystąpienia cukrzycy w pierwszych 9 miesiącach życia;
2) łagodnej hiperglikemii niewymagającej leczenia farmakologicznego;
3) współwystępowania dodatkowych zaburzeń w „strukturze” lub rozwoju nerek, wątroby, trzustki, mózgu;
4) występowania dodatkowych schorzeń charakterystycznych dla zespołów genetycznych związanych z cukrzycą;
5) współwystępowania nadczynności tarczycy lub celiakii.
Prawidłowa odpowiedź to:

Glukokinaza to enzym, który:
1) jest czynnikiem transkrypcyjnym;
2) nie jest czynnikiem transkrypcyjnym;
3) jest kluczowym enzymem regulatorowym obecnym w komórkach beta trzustki;
4) katalizuje pierwszy etap metabolizmu glukozy w komórce beta trzustki: fosforylację glukozy do glukozo-6-fosforanu;
5) ulega ekspresji tylko w trzustce i wątrobie.
Prawidłowa odpowiedź to:

Glukokinaza to enzym uczestniczący w procesie przemiany glukozy. Wskaż prawdziwe stwierdzenia na jej temat:
1) należy do rodziny enzymów fosforylujących glukozę;
2) jest izoenzymem heksokinazy;
3) występuje tylko w komórkach wątroby i trzustki;
4) jej aktywność jest hamowana przez glukozo-6-fosforan (G-6-P).
Prawidłowa odpowiedź to:

Cukrzyca lipodystroficzna charakteryzuje się
1) niedoborem leptyny;
2) zwiększonym stężeniem leptyny;
3) insulinoopornością;
4) stłuszczeniem wątroby;
5) hipertriglicerydemią.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wskaż prawdziwe stwierdzenia opisujące białko amylinę:
1) jest stałym składnikiem ziarnistości wydzielniczych komórek β wysp trzustkowych;
2) u chorych na cukrzycę typu 1, stężenie tego białka w osoczu jest bardzo małe;
3) u chorych na cukrzycę typu 2, z otyłością i insulinoopornością, stężenie tego białka jest zwiększone, zwłaszcza po posiłku;
4) u chorych na cukrzycę typu 2, z otyłością i insulinoopornością, stężenie tego białka jest zmniejszone, zwłaszcza po posiłku;
5) pobudza uczucie sytości.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wybierz stwierdzenia prawdziwe dotyczące patogenezy cukrzycy typu 2:
1) u większości chorych na cukrzycę typu 2 dominującą cechą jest oporność tkanek na insulinę;
2) w momencie rozpoznania cukrzycy typu 2 stwierdza się nieprawidłową sekrecję insuliny przez komórki beta;
3) w cukrzycy typu 2 obserwuje się zwiększoną sekrecję glukagonu przez komórki alfa wysp trzustkowych;
4) u większości chorych na cukrzycę typu 2 obserwuje się zwiększenie efektu inkretynowego;
5) zwiększony napływ wolnych kwasów tłuszczowych do wątroby przyczynia się do zwiększenia glukoneogenezy.
Prawidłowa odpowiedź to:

U chorego, u którego stwierdzono współistnienie niedokrwistości złośliwej, niedoczynności tarczycy oraz cukrzycy typu 1:
1) należy rozpoznać autoimmunologiczny zespół niedoczynności wielogruczołowej APS 3;
2) należy rozpoznać autoimmunologiczny zespół niedoczynności wielogruczołowej APS 2;
3) można się spodziewać wystąpienia również niedoczynności kory nadnerczy;
4) nie można się spodziewać wystąpienia niedoczynności kory nadnerczy;
5) nie można rozpoznać autoimmunologicznego zespołu niedoczynności wielogruczołowej.
Prawidłowa odpowiedź to:

Pacjentka lat 46, z ponad 20-letnim wywiadem cukrzycy typu 1, leczona metodą intensywnej insulinoterapii, zgłosiła się do diabetologa z powodu nawracających hipoglikemii. Z wywiadu wynika, że od kilku lat przyjmuje preparaty L-tyroksyny z powodu choroby Hashimoto. Od około 3-4 miesięcy występują niedocukrzenia pomimo istotnej redukcji dawki insuliny. Ponadto chora zgłasza utratę masy ciała około 5 kg oraz dyskretne ściemnienie skóry odsłoniętych części ciała. HbA1c - 5,6%, eGFR - 96 ml/min. Najbardziej prawdopodobną przyczyną jest:

Neuropatia cukrzycowa cienkich włókien charakteryzuje się:
1) zaburzeniami czucia dotyku i wibracji;
2) zaburzeniami czucia temperatury, przeczulicą;
3) zaburzeniami ruchowymi i osłabieniem odruchów ścięgnistych;
4) obecnością dolegliwości bólowych w obrębie dystalnych części kończyn dolnych.
Prawidłowa odpowiedź to:

Symetryczna polineuropatia czuciowo-ruchowa jest najczęstszą postacią polineuropatii cukrzycowej. W celu jej rozpoznania możemy wykonać testy oceniające: odruchy ścięgniste, czucie wibracji, temperatury, monofilamentu, bólu. Nieprawidłowe wyniki co najmniej dwóch testów świadczą o obecności polineuropatii przy czułości rzędu:

Progresję retinopatii cukrzycowej można zaobserwować w:
1) ciąży;
2) przy gwałtownym obniżaniu znacznej hiperglikemii;
3) niewyrównanej długotrwale cukrzycy;
4) niekontrolowanym nadciśnieniu tętniczym;
5) ogólnoustrojowym ostrym stanie zapalnym.
Prawidłowa odpowiedź to:

W następstwie mikroangiopatii cukrzycowej dochodzi do różnego rodzaju onychodystrofii takich jak:
1) żółte zabarwienie paznokci;
2) brązowe zabarwienie paznokci;
3) oddzielanie sie płytki (onycholysis);
4) poprzeczne prążkowanie płytki;
5) pogrubienie fałdów paznokciowych.
Prawidłowa odpowiedź to:

Rumieniec cukrzycowy (rubeosis diabetica):
1) najczęściej występuje u chorych z cukrzycą typu 1;
2) charakteryzuje się obecnością czerowonych plam na policzkach i czole;
3) często towarzyszy im wypadanie włosów brwi;
4) przyczyną są tętniakopodobne rozszerzenia w obrębie drobnych tętniczek skóry;
5) zmiany te ustępują podczas stosowania insuliny.
Prawidłowa odpowiedź to:

Do cech charakteryzujących stan ostry w przebiegu stawu Charcota należą m.in.:
1) krwotok do tkanek okołostawowych;
2) skrócenie ścięgien;
3) zmniejszenie ruchomości stawów;
4) nadżerki chrząstek kości;
5) osteopenia.
Prawidłowa odpowiedź to:

Do objawów zespołu kanału nadgarstka często występujących u chorych na cukrzycę należą:
1) parestezje w obrębie kciuka;
2) parestezje w obrębie palca wskazującego;
3) zanik mięśni kłębu kciuka;
4) zanik mięśni wewnętrznych dłoni;
5) nasilenie dolegliwości bólowych w spoczynku.
Prawidłowa odpowiedź to:

W obrazie mikroskopowym neuropatia cukrzycowa charakteryzuje się:
1) atrofią aksonu;
2) okołowęzłowym obrzękiem;
3) demielinizacją włókien;
4) zanikiem włókien;
5) upośledzoną regeneracją włókien.
Prawidłowa odpowiedź to:

U chorych na cukrzycę leczonych hemodializami z powodu schyłkowej niewydolności nerek dobowe spożycie białka powinno wynosić:

Dysfunkcja dystalnych odcinków jelita grubego w przebiegu neuropatii autonomicznej u chorych na cukrzycę polega na:
1) nadmiernym wydzielaniu śluzu;
2) skłonności do zaparć;
3) występowaniu biegunek;
4) nietrzymaniu stolca;
5) występowaniu dolegliwości bólowych przy próbie defekacji.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wśród metod diagnostycznych w kierunku gastroparezy cukrzycowej zastosowanie znajdują:
1) manometria;        4) RTG górnego odcinka przewodu pokarmowego;
2) TK j. brzusznej;      5) testy wydechowe.
3) test insulinowy;     
Prawidłowa odpowiedź to:

W objawowym leczeniu neuropatii przewodu pokarmowego zastosowanie znajduje erytromycyna. Jej działanie polega na:

Zaburzenia czynności pęcherza moczowego u chorych na cukrzycę polegają na:
1) zmniejszonej pojemności pęcherza;
2) zwiększonej pojemności pęcherza;
3) parciu na mocz;
4) zwiększonej kurczliwości;
5) zmniejszonej kurczliwości.
Prawidłowa odpowiedź to:

W leczeniu nadpotliwości w przebiegu cukrzycowej neuropatii autonomicznej zastosowanie znajduje:
1) wyrównanie glikemii;
2) wyrównanie ciśnienia tętniczego;
3) wyrównanie zaburzeń lipidowych;
4) toksyna botulinowa;
5) glikopyrolat.
Prawidłowa odpowiedź to:

U chorych na cukrzycę typu 1 czynnikami przyspieszającymi rozwój niewydolności nerek są:
1) wiek, w którym rozwinęła się cukrzyca;
2) pojawienie się obrzęków obwodowych;
3) obecność cukrzycy u rodziców chorych na cukrzycę typu 1;
4) nieprawidłowa kontrola glikemii.
Prawidłowa odpowiedź to:

U chorych z jawną nefropatią cukrzycową zaleca się ograniczenie spożycia sodu do:

U chorych na cukrzycę ze współistniejącą nefropatią cukrzycową w celu kontroli ciśnienia tętniczego lekiem hipotensyjnym I rzutu będzie:

Stadium IV b nefropatii cukrzycowej zgodnie z klasyfikacją Mogensena charakteryzuje:

W celu określenia czynności wydalniczej nerek zastosowanie znajduje obliczenie klirensu kreatyniny za pomocą MDRD (Modyfication of Diet in Renal Disease), który najlepiej stosować:

Klirens MDRD służący ocenie czynności wydalniczej nerek uwzględnia:
1) wiek;
2) płeć;
3) masę ciała;
4) stężenie kreatyniny;
5) rasę.
Prawidłowa odpowiedź to:

Podczas hemodializy z zastosowaniem płynu niezawierajacego glukozy chory traci:

W diagnostyce różnicowej białkomoczu u chorych na cukrzycę uwzględnić należy:
1) nefropatię cukrzycową;
2) pęcherz neurogenny;   
3) zwężenie tętnic nerkowych;
4) zatory cholesterolowe;
5) kłębuszkowe zapalenie nerek.
Prawidłowa odpowiedź to:

Cechy stanu hiperglikemiczno-hiperosmolalnego to:
1) glikemia powyżej 400 mg%;
2) pH krwi tętniczej powyżej 7,3;
3) stężenie wodorowęglanów w surowicy poniżej 15 mmol/l;
4) efektywna osmolalność powyżej 320 mOsm/l;
5) zaburzenia świadomości.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wskaż prawdziwe stwierdzenia dotyczące cukrzycowej kwasicy ketonowej:
1) należy ją różnicować z alkoholową kwasicą ketonową;
2) bardzo rzadko przyczyną jest opóźnione rozpoznanie cukrzycy typu 1;
3) jednym z biochemicznych kryteriów rozpoznania jest stężenie wodorowęglanów w surowicy poniżej 18 mmol/l;
4) w monitorowaniu leczenia cukrzycowej kwasicy ketonowej wystarczy oznaczać stężenie glukozy we krwi co 4 godziny;
5) powikłaniem cukrzycowej kwasicy ketonowej może być obrzęk mózgu.
Prawidłowa odpowiedź to:

W cukrzycowej kwasicy ketonowej:
1) średni niedobór płynów wynosi około 12 litrów;
2) uzupełnianie płynów powinno trwać 24-48h w zależności od stanu układu krążenia;
3) podawanie we wlewie dożylnym szybko działających analogów insuliny ludzkiej ma przewagę nad ludzkimi insulinami krótko
działającymi w zwalczaniu hiperglikemii;
4) stosowanie wodorowęglanów w małych dawkach należy rozważyć tylko w przypadku pH < 6,9;
5) przy stężeniu potasu w surowicy 5,0-5,5 mmol/l należy rozpocząć suplementację potasu.
Prawidłowa odpowiedź to:

28-letnia pacjentka, ekonomistka, z 15-letnim wywiadem cukrzycy typu 1, leczona od 2 lat na nadciśnienie tętnicze. Jakie optymalnie leki można zaproponować pacjentce jeżeli planuje ciążę?
1) ramipril;
2) doksazosynę;
3) labetalol;
4) metyldopę;
5) insulinoterapię przy pomocy osobistej pompy insulinowej.
Prawidłowa odpowiedź to:

W diagnostyce cukrzycy ciążowej zastosowanie znajdują:
1) oznaczenie glikemii na czczo w chwili potwierdzenia ciąży u kobiety z grupy tzw. niskiego ryzyka;
2) przeprowadzenie testu obciążenia glukozą (75g) między 24-28 tyg ciąży w przypadku normoglikemii w chwili rozpoznania ciąży;
3) przeprowadzenie przesiewowego testu obciążenia glukozą (50g) między 24-28 tyg ciąży w przypadku normoglikemii w chwili
rozpoznania ciąży;
4) przeprowadzenie testu obciążenia glukozą (75g) między 24-28 tyg ciąży w przypadku nieprawidłowych wyników testu z
obciążeniem 50g glukozy;
5) przeprowadzenie testu obciążenia glukozą (75g) w chwili rozpoznania ciąży u kobiety z tzw. wysokiego ryzyka.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wyniki badań randomizowanych ACCORD, ADVANCE i VADT wykazały:
1) jedna docelowa wartość HbA1c <7% jest niewłaściwa dla wszystkich chorych z cukrzycą typu 2;
2) w żadnym z tych badań nie wykazano istotnego zmniejszenia ryzyka wystąpienia głównych powikłań sercowo-naczyniowych;
3) w badaniu ACCORD obserwowano zwiększenie o 22% całkowitej umieralności w grupie leczenia intensywnego;
4) przyczyną zwiększonej umieralności w grupie leczonej intensywnie w badaniu ACCORD były hipoglikemie;
5) zaobserwowano, że niezależnie od występujących powikłań należy intensyfikować leczenie cukrzycy typu 2.
Prawidłowa odpowiedź to: