Egzamin PES / Diabetologia / wiosna 2011

W odniesieniu do stosowanych w cukrzycy typu 2 glitazonów, prawdziwym jest stwierdzenie:

Nie jest prawdziwym twierdzenie dotyczące terapii cukrzycy typu 2 biguanidami:

W cukrzycy typu 2 w przypadku wystąpienia mikroalbuminurii konieczne jest włączenie leków blokujących układ renina-angiotensyna:

Wskaż nieprawdziwe twierdzenie dotyczące statyn i terapii dyslipidemii cukrzycowej tymi lekami:

Celem leczenia hipolipemizującego w cukrzycy typu 2 jest wg zaleceń PTD 2010:

Pacjent lat 48 z cukrzycą typu 2, hospitalizowany z powodu bólów w klatce piersiowej nietypowych dla choroby wieńcowej, wysokich wartości glikemii poposiłkowej. W badaniu przedmiotowym: RR 140/85 mmHg. Poziom cholesterolu całkowitego - 180 mg%, LDL-110mg%. W EKG patologiczny załamek Q, bez zmian ST-T, w usg Doppler tętnic szyjnych- zmiany miażdżycowe. Stosowane leki: Diaprel MR, Metformax, Prestarium. Najbardziej właściwym postępowaniem będzie:

Jednym z czynników skłaniających do zastosowania pochodnych sulfonylo-micznika u chorych z cukrzycą typu 2 jest prawidłowa masa ciała, gdyż u takich chorych niedobór insuliny przeważa nad insulinoopornością.

Hipoglikemia, która występuje przy stosowaniu glinidów ma dużo mniejsze nasilenie niż podczas terapii pochodnymi sulfonylomocznika, ponieważ glinidy nie zwiększają sekrecji insuliny endogennej przy glikemii mniejszej niż 5 mmol/l.

Niewydolność serca jest przeciwwskazaniem do stosowania pochodnych:

W ostrym zespole wieńcowym u otyłych chorych z cukrzycą typu 2 metfor-minę można stosować:

38-letnia kobieta, otyła, bez wcześniejszego wywiadu chorobowego, przyjęta do Oddziału Neurologii z powodu napadów drgawek uogólnionych, poprzedzonych zaburzeniami widzenia. Wywiad rodzinny: matka - cukrzyca t.2, leczona od 2-ch lat insuliną, brat -dziecięce porażenie mózgowe. Wykonane badania podstawowe, EEG, UDPG, TK głowy prawidłowe. W trakcie napadu drgawek, który wystąpił w czasie hospitalizacji oznaczony poziom glikemii wynosił 25mg/dl. Po konsultacji diabetologicznej wykonano kolejne badania diagnostyczne: OGTT 75g glukozy - test 5 godzinny - stężenie glukozy: 75-150-124-90-81-70 mg/dl stężenie insuliny na czczo-13 uIU/ml i glikemia na czczo - 82 mg/dl, HbA1C - 5,4%, całodobowe profile glikemii prawidłowe. Poszerzono diagnostykę - nie stwierdzono przyczyny neuroglikopenii. W czasie kolejnego napadu drgawek oznaczona glikemia - 20 mg/dl i insulinemia - 240 uIU/ml, stężenie C - peptydu 0,03 ng/ml (N 0,01-5). Wskaż najbardziej prawdopodobne rozpoznanie, jego uzasadnienie i dalsze postępowanie:

Pacjent 27-letni, od 4-ch lat leczony z powodu cukrzycy t.1, (insulinoterapia metodą basal-bolus), przyjęty do Oddziału Chirurgii z objawami „ostrego brzucha" w przebiegu zapalenia wyrostka robaczkowego. W badaniach dodatko-wych: Morfologia - Ht - 49%, Hb = 16,1 g/dl, Er - 4,9 M/ul, Leuk. - 22 K/ul, Plt - 178 K/ul, glukoza - 435 mg/dl, gazometria - pH - 7,21, HCO₃- 12, BE - /-17/, kreatynina - 1,2 mg/dl, Na - 141,0 mmol/l, K - 4,9 mmol/l. Konsultujący internista przed zabiegiem w trybie pilnym powinien zlecić:
1) GIK (5%glukoza+12 j Insuliny Actrapid + 10 mEq KCl) 100 ml/h - z modyfikacją dawki insuliny przed kolejnymi wlewami po kontroli poziomu glikemii, nawadnianie 0,9%NaCl, kontrolna gazometria po zabiegu i co 6 godz., jonogram co 6 godz., poziom glikemii co 2 godz., kontrola morfologii po zabiegu i kreatyniny za 24 godz., zabieg rozpocząć przy poziomie glikemii 180mg/dl.;
2) insulina Actrapid i.v. - pompa infuzyjna, 5% glukoza - ciągły wlew kroplowy 100 ml/h, 40 mEg KCl i kolejne dawki pod kontrolą jonogramu (co 4-6 godz.), nawadnianie 0,9%NaCl, kontrolna gazometria po zabiegu i co 6 godz., poziom glikemii co 1 godz., zabieg można przeprowadzić natychmiast;
3) GIK (10%glukoza + 20 j Insuliny Actrapid + 10 mEq KCl) - z modyfikacją dawki insuliny przed kolejnymi wlewami po kontroli poziomu glikemii, nawadnianie 0,9%NaCl, kontrolna gazometria po zabiegu i co 6 godz., jonogram co 6 godz., poziom glikemii co 2 godz., zabieg rozpocząć przy poziomie glikemii 180mg/dl;
4) insulina Actrapid i.v. - pompa infuzyjna, 5%glukoza - ciągły wlew kroplowy 100 ml/h - rozpocząć przy poziomie glikemii 250-200 mg/dl, 40 mEg KCl rozpocząć przy poziomie K 3,7mmol/l i kolejne dawki pod kontrolą jonogramu (co 4-6 godz.), nawadnianie 0,9%NaCl, antybiotyk o szerokim spektrum działania, kontrolna gazometria co 4-6 godz., poziom glikemii co 1 godz., kontrola morfologii po zabiegu i kreatyniny za 24 godz., zabieg odroczyć o kilka godzin do czasu ustąpienia kwasicy metabolicznej.
Prawidłowa odpowiedź to:

Pacjentka 36-letnia, z cukrzycą wykrytą w czasie badań okresowych 2 lata temu, leczona metforminą i gliklazydem w dawkach zwiększanych stopniowo, od 3 miesięcy maksymalnych, stosująca się do zaleceń behawioralnych, konsultowana diabetologicznie z powodu braku uzyskiwania optymalnego wyrównania metabolicznego cukrzycy (HbA1C>7,5%). Wywiad rodzinny - na cukrzycę nikt nie chorował. W badaniu przedmiotowym - bez odchyleń. Wzrost - 163 cm, ciężar ciała - 63 kg, WHR - 0,8, RR: 130/70. Na podstawie przeprowadzonego badania oraz wyników badań dodatkowych nie stwierdzono przewlekłych powikłań cukrzycy, ognisk utajonego zakażenia, schorzeń dodatkowych. HbA1C - 7,8%, C-peptyd na czczo-0,9 ng/ml, w 6-tej minucie po obciążeniu glukagonem-1,4 ng/ml. Wskaż prawidłowe rozpoznanie i dalsze postępowanie terapeutyczne:

52-letni rolnik, aktywny zawodowo, z nadciśnieniem tętniczym oraz cukrzycą rozpoznaną 2 lata temu w trakcie hospitalizacji z powodu incydentu ostrego zapalenia trzustki, leczony od tego czasu insuliną Gensulin M30 (32 j/dobę), skierowany do Por diabetologicznej z powodu znacznych wahań poziomów glikemii (50-350 mg/dl).Brat choruje na cukrzycę, ojciec zmarł w wieku 48 lat z powodu zawału serca. W badaniu podmiotowym nawracające po wysiłku fizycznym hipoglikemie, przedmiotowo - otyłość typu brzusznego (BMI - 31kg/m²) i RR - 160/90. HbA1C - 7,9%, ASPAT - 46 U/l, ALAT - 62 U/l, Bilirubina - 0,9 mg/dl, kreatynina - 1,0 mg/dl, GFR(MDRD) - 71 ml/kg/min, cholesterol całk. 280 mg/dl, LDL - 160 mg/dl, Trójglicerydy - 320 mg/dl, HDL - 39 mg/dl. USG jamy brzusznej - stłuszczenie wątroby, pęcherzyk żółciowy bez kamieni, drogi żółciowe nieposzerzone, trzustka, śledziona, nerki gruczoł krokowy - bez zmian. EKG prawidłowe. Dno oka - retinopatia cukrzycowa prosta. Podaj rozpoznanie i zaproponuj leczenie:

23-letni mężczyzna, dotychczas zdrowy, skierowany do Poradni Diabetologicznej z powodu cukrzycy wykrytej przypadkowo w czasie badań przed przyjęciem do pracy. W przedstawionych badaniach biochemicznych: glukoza na czczo w osoczu krwi żylnej - 145 mg/dl, 158 mg/dl, w bad. og. moczu - glukoza - 5800 mg/dl, ciała ketonowe - nb. Wywiad rodzinny: ojciec, dziadek i prawdopodobnie pradziadek - cukrzyca. Badanie podmiotowe i przedmiotowe bez odchyleń. Wzrost 178 cm, ciężar ciała - 79 kg, WHR - 0,84. Przeprowadzona diagnostyka nie wykazała ognisk utajonego zakażenia, jakichkolwiek innych schorzeń ani przewlekłych powikłań cukrzycy. HbA1C - 7,2%, C-peptyd na czczo - 1,5 ng/ml. Ustal prawidłowe rozpoznanie i leczenie:

52-letni mężczyzna z 6-cio letnim wywiadem nadciśnienia tętniczego i cukrzycy t.2, (BMI = 34 kg/m^{2, WHR=1,2), z dusznicą bolesną stabilną, po przebytym 2 lata temu zawale ściany dolnej, leczony od tego czasu insuliną (NovoMix 30-54j/dobę), w skojarzeniu z metforminą 2000 mg/d, hospitalizowany z powodu hiperglikemii 350-450mg/dl bez kwasicy ketonowej, HbA1C=12,3%. Na podstawie badania podmiotowego i przedmiotowego oraz diagnostyki, nie stwierdzono, poza błędami w samoleczeniu, innych przyczyn dekompensacji cukrzycy. Po wyrównaniu zaburzeń metabolicznych, edukacji pacjenta, ze względu na aktywny tryb życia zmieniono schemat insulinoterapii na metodę wielokrotnych wstrzyknięć podskórnych oraz odstawiono metforminę z powodu rozpoznania cukrzycowej choroby nerek w fazie III /II PNN. Wyniki wykonanych badań: morfologia i bad. og. moczu - b.z, CRP - norma, NA-147-143,K-4,9-4,1, osmolarność sur. - 317 - 285 mOsm/kg, azot mocznika 25 - 16 mg/dl, kreatynina -
1,72 - 1,23 mg/dl, klirens kreatyniny - 42 - 60 ml/min/1,73m2, posiewy moczu - jałowe, dobowe wydalanie albumin w moczu 75 mg/d, kwas moczowy - 8,1 mg/dl Ch.c - 158 mg/dl, LDL - 75 mg/dl, TG - 269 mg/dl, Test z glukagonem: C-peptyd na czczo - 4,97 ng/ml, w 6 min - 10,98 ng/ml. Dno oka - zmiany miażdżycowe II st, bez zmian cukrzycowych. Wskaż prawidłową opinię:}

Wskaż zdanie prawdziwe dotyczące stosowania funkcji bolusa przedłużonego lub złożonego przy leczeniu osobistą pompą insulinową:

14-letnia dziewczynka, od wczesnego dzieciństwa otyła (wzrost 164 cm, 90 kg), leczona od 6-ciu miesięcy preparatami żelaza z powodu sideropenii w przebiegu obfitych krwawień miesiączkowych, przyjęta do szpitala w stanie ciężkim, z objawami prawostronnego zapalenia płuc i wstrząsu hipowolemicznego. W badaniach przy przyjęciu: Morfologia - Hb - 13,2 g/dl, HT - 45%, Er - 3,8 M/uL, Leuk. - 28 K/ul, Plt - 345K/uL, kreatynina - 1,4 mg/dl, Na - 149,0 mmol/l, K - 5,0 mmol/l, glukoza w sur. - 641 mg/dl, gazometria - pH - 7,29, pCO_{2 - 34,0, pO2 - 62,0, HCO3 - 16,0, BE-(-10), bad. og. moczu - c. wł - 1020, pH - 6,0, Białko - ślad, glukoza - 5481mg/dl, c. ketonowe - 50 mg/dl, osad - b.z. HbA1C - 9,1%, oznaczony przed wypisem poziom C-peptydu na czczo - 1,1 ng/ml. Wywiad rodzinny: ojciec - nadciśnienie tętnicze i choroba niedokrwienna serca, brat matki - cukrzyca. Wskaż prawdopodobne rozpoznanie i dalsze postępowanie terapeutyczne:
1) cukrzyca t.1 rozpoznana w trakcie infekcji (zapalenie płuc), w dalszym leczeniu - dieta, wysiłek fizyczny, edukacja insulinoterapia;
2) cukrzyca t.1 rozpoznana w trakcie infekcji (zapalenie płuc), w dalszym leczeniu - dieta, wysiłek fizyczny, edukacja, insulinoterapia w skojarzeniu z metforminą;
3) cukrzyca t.2 rozpoznana w trakcie infekcji (zapalenie płuc), w dalszym leczeniu - dieta, wysiłek fizyczny, edukacja, metformina;
4) cukrzyca t.2 rozpoznana w trakcie infekcji (zapalenie płuc), w dalszym leczeniu - dieta, wysiłek fizyczny, edukacja, insulinoterapia w skojarzeniu z metforminą;
5) cukrzyca t.2 rozpoznana w trakcie infekcji (zapalenie płuc), w dalszym leczeniu - dieta, wysiłek fizyczny, edukacja insulinoterapia.
Prawidłowa odpowiedź to:}

Pacjentka 31-letnia, z nadwagą (BMI-27 kg/m²), z nadciśnieniem tętniczym, rozpoznanym od 8-miu miesięcy zespołem policystycznych jajników, leczona z tego powodu metforminą w dawce - 500 mg/dobę, skierowana do Poradni Diabetologicznej z rozpoznaniem: podejrzenie cukrzycy ciążowej, ciąża 1-sza, 6-ty tydzień. Wyniki wykonanych przed tygodniem badań: cukier na czczo w osoczu krwi żylnej - 112 mg/dl, OGTT 75g glukozy: 1 - glikemia na czczo - 115mg/dl, 2 godz. po obciążeniu - 170 mg/dl, HbA1C - 6,3%. Wskaż prawidłowe rozpoznanie i dalsze postępowanie terapeutyczne:

62-letni otyły mężczyzna, z 14-letnim wywiadem cukrzycy t2, nadciśnienia tętniczego, od 6-ciu lat leczony insuliną (ok.110j/dobę), bez uzyskiwania dobrego wyrównania metabolicznego (HbA1C 7,8-8,5%), z rozpoznaną retinopatią cukrzycową prostą i polineuropatią symetryczną czuciową, zgłosił się do lekarza POZ z powodu osłabienia, nawracających od 2-3 miesięcy biegunek oraz utraty masy ciała ok.20kg.W badaniu przedmiotowym blada skóra i błony śluzowe, tarczyca - b.z, płuca - b.z, tachykardia spoczynkowa, brzuch - miękki nieznacznie bolesny przy palpacji, bez patologicznych oporów, wątroba i śledziona niepowiększone, perystaltyka żywa, objawy otrzewnowe ujemne, zaburzenia czucia typu „skarpetek”, osłabione odruchy skokowe, RR: 140/80.Wstępne badania: Morfologia - Hb - 10,1g%, Ht - 30%, Er - 3,1M/Ul, Leuk - 6,8K/uL, pTL - 268 K/uL, MCV - 87 fl, Bad. og. moczu - c. wł - 1020, pH - 7, Białko - nb, glukoza - 190 mg/dl, ketony - nb, osad - b.z, OB - 108, CRP - 0,6. Ch. całk. = 298 mg/dl, TG - 516 mg/dl. ASPAT - 42 U/l, ALAT - 59 U/l. Posiewy kału-ujemne. HbA1C - 7,3%. Wskaż najbardziej prawdopodobną diagnozę:

Pacjentka 28-letnia, z rozpoznaną w 27 tygodniu ciąży cukrzycą ciążową, aktualnie w 34 tygodniu ciąży, od 3-ch tygodni leczona insuliną, skierowana do szpitala z rozpoznaniem stanu przedśpiączkowego. Od 2-ch dni nudności. Stan ogólny dobry, w badaniu przedmiotowym internistycznym i ginekologicznym bez odchyleń. W badaniach dodatkowych: HbA1C - 5,6%, profile glikemii :1) 98-119-102-96 mg/dl, 2) 65-91-120-101 mg/dl, 3) 83-111-83-92 mg/dl, bad. ogólne moczu - c. wł - 1020, pH - 5, Białko - nb, Glukoza - nb, Ciała ketonowe - 100 mg/dl. Czy postawiono prawidłowe rozpoznanie?

Wskaż zdanie prawdziwe dotyczące samokontroli przy użyciu glukometru u pacjentów z cukrzycą typu 1 leczonych za pomocą osobistej pompy insulinowej:

27-letni pacjent z 4-letnim wywiadem w kierunku cukrzycy typu 1, leczony w modelu funkcjonalnej insulinoterapii, skarży się na systematycznie pojawiające się niedocukrzenia w trakcie jazdy na rowerze, jeździ intensywnie około 30 min, najczęściej w godzinach popołudniowych lub wieczornych. Stara się przestrzegać zasady, by nie podejmować wysiłku fizycznego wcześniej niż 2 godziny od zakończenia ostatniego większego posiłku. W związku z tym zalecisz mu:

23-letni pacjent, od 3 lat leczony za pomocą osobistej pompy insulinowej (stosuje szybkodziałający analog), skarży się, iż po każdym epizodzie hipoglikemii ma problem ze stabilizacją poziomu cukru. W związku z tym, przy łagodnej bądź umiarkowanej hipoglikemii, zalecisz mu:

Wskaż zdanie prawdziwe dotyczące korzystania z systemu ciągłego monitorowania glikemii (CGM):

Wskaż zdanie prawdziwe dotyczące wysiłku fizycznego u pacjentów z cukrzycą typu 1:

Wskaż zdanie prawdziwe dotyczące leczenia dietetycznego w cukrzycy typu 1:

Wskaż zdanie prawdziwe dotyczące wysiłku fizycznego u pacjentów z cukrzycą typu 1:

29-letni pacjent z 11-letnim wywiadem w kierunku cukrzycy typu 1, bez zaawansowanych, przewlekłych powikłań, skarży się na problem hiperglikemii na czczo, wynoszących zwykle około 8 -9 mmol/l, przed obiadem z kolei często zdarzają się niedocukrzenia. Pacjent leczony za pomocą funkcjonalnej insulinoterapii z zastosowaniem 3 wstrzyknięć szybkodziałającego analogu insuliny oraz 1 wstrzyknięcia analogu długodziałającego. Dobowa dawka insuliny wynosi 0.9 jednostki/kg masy ciała, BMI: 28.6 kg/m². Wieczorna dawka insuliny krótkodziałającej wynosi 28j. Wskaż optymalny sposób postępowania w tej sytuacji klinicznej:

U pacjenta ze świeżo rozpoznaną cukrzycą typu 1, kwasicą ketonową, stwierdzono istotne rozbieżności pomiędzy poziomem glikemii mierzonym za pomocą glukometru a glikemią ocenianą laboratoryjnie. U innych hospitalizowanych chorych, u których dokonywano pomiaru za pomocą tego samego glukometru, aż tak dużych różnic nie stwierdzano. Wskaż najbardziej poprawną odpowiedź dotyczącą tego zjawiska:

U chorych na cukrzycę typu 1 standardem leczenia jest funkcjonalna insulinoterapia a korzyści wynikające z zastosowania w terapii szybkodziałających analogów insuliny polegają na:
1) możliwości iniekcji bezpośrednio przed posiłkiem lub w jego trakcie;
2) większej swobodzie w zmianie pory posiłków;
3) zmniejszeniu liczby hipoglikemii;
4) zmniejszeniu hiperinsulinemii;
5) zwiększeniu liczby posiłków.
Prawidłowa odpowiedź to:

Za wystąpieniem częściowej remisji u chorego na cukrzycę typu 1 przemawia dobowe zapotrzebowanie na insulinę:

U chorych na cukrzycę typu 1 dobowe zapotrzebowanie na insulinę zależy od wieku, masy ciała, fazy dojrzewania oraz czasu trwania choroby, a u młodzieży w okresie pokwitania wynosi około:

Wśród czynników zwiększających ryzyko ciężkich niedocukrzeń u dziecka chorego na cukrzycę typu 1 wymienić należy:
1) duże dobowe zapotrzebowanie na insulinę;
2) długi czas trwania cukrzycy;
3) wcześniejsze epizody łagodnych hipoglikemii;
4) płeć żeńską;
5) utrzymujące się niskie stężenie hemoglobiny glikowanej.
Prawidłowa odpowiedź to:

W przypadku wystąpienia dodatkowej choroby u dziecka chorego na cukrzycę typu 1 do bezwzględnych wskazań do hospitalizacji należą:
1) hiperglikemia z ketonurią;
2) bóle brzucha;
3) wiek poniżej 2 lat;
4) brak możliwości zapewnienia dziecku opieki;
5) nieokreślona ciężka infekcja.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wśród schorzeń o podłożu autoimmunologicznym towarzyszących cukrzycy typu 1 wymienia się m.in. celiakię, chorobę Hashimoto i chorobę Gravesa-Basedowa. Do objawów przemawiających za obecnością choroby Gravesa-Basedowa zaliczyć należy:
1) zahamowanie procesu wzrastania;
2) narastającą insulinooporność;
3) zmniejszenie zapotrzebowania na insulinę;
4) skłonność do kwasicy ketonowej;
5) chwiejny przebieg glikemii.
Prawidłowa odpowiedź to:

Zastosowanie w terapii chorych na cukrzycę typu 1 osobistej pompy insulinowej umożliwia naśladowanie stanu fizjologicznego i pozwala zapewnić lepszy stopień wyrównania glikemii przy zwykle mniejszym o około 10% zapotrzebowaniu na insulinę.

Wśród wskazań do zastosowania w leczeniu cukrzycy typu 1 osobistej pompy insulinowej wymienić należy:
1) pracę zmianową;     4) lęk pacjenta przed częstymi wkłuciami;
2) okres prekoncepcyjny;   5) intensywną aktywność fizyczną.
3) ciążę;
Prawidłowa odpowiedź to:

28-letni chory z cukrzycą typu 1 rozpoznaną przed 9 laty, pracujący w systemie zmianowym jako ochroniarz, zgłosił się do Poradni Diabetologicznej celem oceny wyrównania metabolicznego. Skarży się na okresowe osłabienie, koszmary senne i bóle głowy. Chory leczony metodą wielokrotnych wstrzyknięć (3-5 razy insulina Aspart +insulina NPH). W samokontroli glikemia na czczo w zakresie 170-320 mg/dl, glikemia 2 h po posiłku 120-156 mg/dl. Za najbardziej prawdopodobną przyczynę wysokich wartości glikemii na czczo u tego chorego należy uznać:

Wśród wskazań do zastosowania w leczeniu chorych na cukrzycę typu 1 krótko działających insulin ludzkich wymienia się :
1) długie przerwy między posiłkami;     4) neuropatię przewodu
2) częste epizody hipoglikemii poposiłkowych;   pokarmowego;
3) spożywanie posiłków bogatotłuszczowych;   5) życzenie pacjenta.
Prawidłowa odpowiedź to:

W przypadku zmiany modelu insulinoterapii z wielokrotnych wstrzyknięć na osobistą podskórną pompę insulinową u chorego z dobrym wyrównaniem metabolicznym początkowo ustalone dobowe zapotrzebowanie na insulinę:

Chory na cukrzycę typu 1 leczony metodą podskórnej osobistej pompy insulinowej w przypadku spożycia posiłku białkowo-tłuszczowego powinien podać:

U chorego na cukrzycę typu 1, stosującego przed snem (o 22.00) insulinę NPH, hipoglikemii nocnej można się spodziewać najczęściej:

U chorych leczonych insuliną „zasada 500” polega na oszacowaniu:

Który z czynników bierze udział w patogenezie wad rozwojowych w ciąży powikłanej cukrzycą matczyną?

U dziecka chorego na cukrzycę typu 1 w przypadku występowania częstych, nieuświadomionych epizodów hipoglikemii za docelowe wartości hemoglobiny glikowanej HbA1c uznasz:

Które z poniższych czynników zwiększają ryzyko niekorzystnego wyniku położniczego u ciężarnej z cukrzycą typu 2?
1) wiek pacjentki;
2) otyłość;
3) siedzący tryb życia;
4) wielodzietność;
5) hiperinsulinemia;
6) hipercholesterolemia;
7) teratogenny wpływ niektórych leków na zarodek w przypadku niezaplanowanej ciąży;
8) duże zapotrzebowanie na insulinę.
Prawidłowa odpowiedź to:

Obawy przed stosowaniem metforminy w ciąży u kobiet z cukrzycą wynikają z:
1) możliwości wywołania kwasicy mleczanowej;
2) możliwości wywołania zasadowicy;
3) wzrostu ryzyka śpiączki hiperglikemicznej;
4) wzrostu ryzyka niewydolności wątroby;
5) częstego nasilenia dolegliwości żołądkowo-jelitowych.
Prawidłowa odpowiedź to:

Glukoza przechodzi przez łożysko na drodze:

Wg klasyfikacji White’a ciężarna z klasą D cukrzycy spełnia np. kryteria:

Częstość występowania odmiedniczkowego zapalenia nerek u ciężarnych z cukrzycą rośnie znamiennie z:
1) ciężkością cukrzycy;       4) wiekiem ciężarnej;
2) obecnością powikłań naczyniowych;     5) liczbą przebytych ciąż.
3) czasem trwania cukrzycy;
Prawidłowa odpowiedź to:

W czasie ciąży nieleczona retinopatia proliferacyjna może ulec progresji i doprowadzić do całkowitej utraty wzroku i z tego powodu u ciężarnych z tym powikłaniem zaleca się kontrolę okulistyczną w drugiej połowie ciąży.

W czasie ciąży powikłanej cukrzycą rokowanie dla narządu wzroku pogarszają:
1) stan zapalny worka spojówkowego;
2) utrzymanie stabilnej glikemii przez cały okres ciąży;
3) przewlekła hiperglikemia;
4) gwałtowne wyrównanie metaboliczne wcześniej źle kontrolowanej cukrzycy;
5) nadciśnienie tętnicze.
Prawidłowa odpowiedź to:

Charakterystycznymi cechami odróżniającymi makrosomiczne płody matek z cukrzycą od dużych noworodków matek bez zaburzeń tolerancji węglowodanów są:

Typowymi powikłaniami u noworodków matek ze źle wyrównaną cukrzycą są:

Do czynników predysponujących do rozwoju cukrzycy u osób w wieku podeszłym należą:

Do leków stosowanych często przez osoby starsze, które mają potencjalnie działanie diabetogenne należą:

Do niecharakterystycznych objawów hiperglikemii u osób w wieku podeszłym należy:

Czynnikami, które należy uwzględnić leczeniu cukrzycy w wieku podeszłym są:

Hiperglikemia u osób w wieku podeszłym powoduje zmiany uwodnienia ciał optycznych oka i dlatego może powodować zaburzenia pod postacią poprawy ostrości wzroku, zmniejszenia zaburzeń refrakcji.

Chorzy w wieku podeszłym z rozpoznaną nieprawidłową tolerancją glukozy lub nieprawidłową glikemią na czczo wymagają:

U osób w wieku podeszłym z cukrzycą, z uwagi na możliwość neuropatii autonomicznej zaleca się prowadzenie ćwiczeń izometrycznych, ponieważ częste i długie spacery są zawsze ryzykowne, niezależnie od jakości obuwia, ze względu na możliwość zranienia stopy.

Główną zaletą wynikającą ze stosowania metforminy u osób w wieku podeszłym jest:
1) możliwość indukcji kwasicy mleczanowej;
2) wpływ na funkcję nerek, szczególnie przy poziomie kreatyniny powyżej 1,4 mg/dl;
3) wpływ na redukcję masy ciała;
4) wpływ na gospodarkę lipidową;
5) ograniczona indukcja hipoglikemii.
Prawidłowa odpowiedź to:

Najbardziej polecanym algorytmem leczenia osób w wieku podeszłym przy pomocy insuliny jest:

Do czynników ryzyka hipoglikemii u osób w wieku podeszłym nie należą:

Celem badania ACCORD (Action to Control Cardiovascular Risk in Diabetes) była próba odpowiedzi na pytanie:

Do zalet badania ACCORD i ADVANCE zalicza się:
1) dużą liczebność badanych grup;
2) istotne kliniczne punkty końcowe;
3) badania randomizowane;
4) obserwację prospektywną;
5) populację badaną reprezentatywną dla chorych na cukrzycę typu 2.
Prawidłowa odpowiedź to:

Do głównych punktów końcowych w badaniu ADVANCE zalicza się:
1) poważne incydenty makro i mikronaczyniowe;
2) nowo rozpoznaną nefropatię lub nasilenie istniejącej;
3) wystąpienie makroalbuminurii;
4) zgon z przyczyn sercowo-naczyniowych;
5) pogorszenie funkcji poznawczych.
Prawidłowa odpowiedź to:

W badaniu VADT (Veterans Affairs Diabetes Trial):
1) pierwotnym punktem końcowym był czas od randomizacji do wystąpienia pierwszego poważnego incydentu sercowo-naczyniowego u chorych z cukrzycą typu 2 w zależności od stosowanego leczenia (intensywna versus standardowa kontrola glikemii);
2) średni czas obserwacji wynosił > 5 lat;
3) obserwacja była przeprowadzona u chorych ze świeżo rozpoznaną cukrzycą typu 2;
4) w grupie z intensywną kontrolą glikemii osiągnięto redukcję HbA1c (HbA1c-6.9%);
5) w grupie z intensywną kontrolą glikemii zaobserwowano istotnie statystyczną redukcję śmiertelności z powodu chorób układu sercowo-naczyniowego.
Prawidłowa odpowiedź to:

Do poradni diabetologicznej zgłasza się 66-letnia chora, z BMI 24 kg/m^{2, z glikemią przygodną 105 mg/dl [5,8 mmol/l] z powodu znacznego osłabienia. Podaje, że przed 10 dniami została wypisana z oddziału chorób wewnętrznych z dgn. Cukrzyca typu 2 de novo i zaleceniem przyjmowania gliklazydu w dawce 60 mg/d w skojarzeniu z metforminą w dawce 2550 mg/d. Z wywiadu: zanim trafiła do szpitala od 4 miesięcy miała polidypsję, poliurię, schudła 22 kg i stwierdzono glikemię 430 mg/dl [23,80 mmol/l], HbA1c 13%. W karcie wypisowej zwrócił uwagę duży cukromocz 6068 mg/dl z ketonurią 50 mg/dl, TSH w normie. Lekarz w poradni diabetologicznej powinien:}

Zdanie A: Hipoteza „modelu wrodzonej różyczki” to poprawa stanu higieny prowadząca do zmniejszenia częstości infekcji w okresie przedciążowym z równoczesnym zwiększeniem ryzyka wiremii w czasie ciąży, co może przyczyniać się do „zainfekowania” komórek beta trzustki dziecka już w okresie płodowym. Zdanie B: Hipoteza „modelu wrodzonej różyczki” może sprzyjać wzrostowi
zachorowalności na cukrzycę typu 1, szczególnie w grupie dzieci najmłodszych.

Geny układu HLA, VNTR, CTLA-4 oraz PTPN22 to te geny, które w świetle obecnych badań - najlepiej wyjaśniają predyspozycję do zachorowania na cukrzycę:

Są heterogenną grupą przeciwciał, skierowanych przeciwko różnym antygenom wysp trzustkowych. Umożliwiają wczesną diagnostykę osób zagrożonych rozwojem cukrzycy typu 1 oraz ocenę prawdopodobieństwa rozwoju cukrzycy typu 1 u krewnych pierwszego stopnia. W populacji ogólnej są obecne u ok. 0,2-3%, podczas gdy u pacjentów z nowo zdiagnozowaną cukrzycą typu 1 są stwierdzane u ok. 60-80% przypadków. Opis ten dotyczy przeciwciał:

W różnicowaniu pomiędzy cukrzycą typu LADA i MODY przydatne mogą okazać się następujące parametry:

Nieprawdziwe jest zdanie dotyczące cukrzycy typu 2 u dzieci:

Do czynników ryzyka wystąpienia hipoglikemii u noworodków nie należy:

„Fizjologiczna insulinoporność”:

Zaburzenia gospodarki węglowodanowej w przebiegu mukowiscydozy wynikają z:
1) zaburzeń obwodowej insulinowrażliwości związanej z włóknieniem mięśni;
2) zaburzonej insulinosekrecji spowodowanej włóknieniem trzustki;
3) insulinoporności związanej z leczeniem lekami rozszerzającymi oskrzela.
Prawidłowa odpowiedź to:

Rozpoczęcie insulinoterapii w kwasicy ketonowej u dzieci powyżej 2. r. ż. polega na podaniu:

Ze względu na ryzyko hipoglikemii chorzy na cukrzycę zazwyczaj
nie mogą pracować w następujących zawodach:
1) nauczyciel;           4) kierowca autobusu;
2) pilot;           5) kasjer;
3) maszynista kolejowy;       6) górnik dołowy.
Prawidłowa odpowiedź to:

Hipoglikemia reaktywna może:
1) wystąpić 2-3 godziny po posiłku;
2) wystąpić w 2-3 dobie próby głodowej;
3) wystąpić w 2-3 godzinie testu obciążenia glukozą;
4) wystąpić 2-3 godziny po zażyciu metforminy;
5) być skutkiem opóźnionego wyrzutu insuliny;
6) zdarzyć się u pacjenta leczonego samą dietą.
Prawidłowa odpowiedź to:

Hipoglikemia może wystąpić z powodu:
1) nadmiernej dawki leków hipoglikemizujących;
2) interakcji lekowych (glikokortykosteroidy, leki moczopędne);
3) błędu dietetycznego (pominięcie posiłku lub posiłek o mniejszej ilości kalorii);
4) wysiłku fizycznego;
5) współistniejącej infekcji;
6) spożycia alkoholu.
Prawidłowa odpowiedź to:

Czynniki predysponujące do hipoglikemii to:
1) podeszły wiek;
2) zaburzenia czynności nerek i wątroby;
3) niewydolność kory nadnerczy;
4) zawał serca, udar mózgu;
5) znaczny, długotrwały wysiłek fizyczny;
6) choroby układu pokarmowego.
Prawidłowa odpowiedź to:

Autonomiczne (adrenergiczne) objawy hipoglikemii to:
1) Balanitis;   2) drżenie rąk;  3) splątanie;  4) głód;  5) bladość;  6) częstoskurcz.
Prawidłowa odpowiedź to:

Hormony działające antagonistycznie do insuliny, stanowiące fizjologiczny, szybkodziałający mechanizm obronny w hipoglikemii to:
1) glukagon;         4) GH;
2) katecholaminy;       5) tyroksyna;
3) ACTH, kortyzol;       6) hormony płciowe.
Prawidłowa odpowiedź to:

Przyczyną hipoglikemii na czczo może być:
1) niedoczynność przysadki mózgowej;     4) niedobór katecholamin;
2) niedoczynność tarczycy;       5) niedobór glukagonu;
3) niedoczynność kory nadnerczy;     6) insulinoma.
Prawidłowa odpowiedź to:

Hipoglikemia u kobiet chorych na cukrzycę może się zdarzyć lub nasilić:
1) bezpośrednio po porodzie;
2) w czasie połogu;
3) w czasie ciąży w jej 24-28 tygodniu;
4) w okresie menopauzy;
5) podczas stosowania środków antykoncepcyjnych;
6) w przypadku nadprodukcji IGF-II.
Prawidłowa odpowiedź to:

Masywny wylew krwi do ciała szklistego podejrzewać będziemy u pacjenta, którego charakteryzują niżej wymienione, z wyjątkiem:

U osoby z cukrzycą w okresie niewyrównania metabolicznego uzyskano wynik wskaźnika albuminy/kreatynina (A/K) - 5 mg/mmol. Jaka jest jego interpretacja?

Przyczynami zaburzeń opróżniania żołądka u chorych na cukrzycę mogą być:
1) hipoglikemia;
2) hiperglikemia;
3) neuropatia nerwu błędnego;
4) hiperinsulinemia;
5) zaburzenia sekrecji hormonów przewodu pokarmowego;
6) kolonizacja Helicobacter pylori.
Prawidłowa odpowiedź to:

Przyczyną podwójnego widzenia u chorego na cukrzycę nie jest:

Która z poniższych cech nie charakteryzuje bólu w przebiegu polineuropatii cukrzycowej?

Wskazaniem do amputacji kończyny dolnej u chorego na cukrzycę
nie jest:

Po jakim czasie niewchłaniania się wylewu krwi do ciała szklistego u 58-letniego chorującego na cukrzycę typu 2 od 12 lat mężczyzny należy rozważać witrektomię?

Do czynników ryzyka retinopatii cukrzycowej nie zalicza się:

Choremu na cukrzycę typu 1 można zalecić przerwanie leczenia insuliną w następujących sytuacjach:

Chory na cukrzycę typu 1 leczony metodą intensywnej insulinoterapii:

Do metod przeciwdziałania zjawisku „brzasku” („dawn phenomenon”) zalicza się:
1) podawanie insuliny NPH wieczorem w dawce zwiększonej o 20%;
2) podawanie szybkodziałającego analogu insuliny o godz. 22.00-23.00;
3) podawanie długodziałającego analogu insuliny przed snem;
4) stosowanie osobistej pompy do ciągłego podskórnego wlewu insuliny;
5) stosowanie akarbozy w dawce 100 mg przed kolacją;
6) rezygnowanie ze spożywania kolacji.
Prawidłowa odpowiedź to:

W cukrzycy typu 1 zapotrzebowanie na insulinę wzrasta w następujących sytuacjach:
1) wykonywanie długotrwałego wysiłku (np. udział w biegu maratońskim);
2) okres pokwitania;
3) narastanie niewydolności nerek;
4) przyrost masy ciała;
5) ropień okołozębowy;
6) przerwanie leczenia hormonami steroidowymi.
Prawidłowa odpowiedź to:

Kryteria wyrównania gospodarki lipidowej w cukrzycy typu 1:
1) są łagodniejsze niż dla cukrzycy typu 2;
2) są takie same jak dla cukrzycy typu 2;
3) zależą od wieku pacjenta;
4) zależą od współwystępowania choroby niedokrwiennej serca;
5) nie są zdefiniowane;
6) nie dotyczą pacjentek w okresie przedmenopauzalnym.
Prawidłowa odpowiedź to:

O badaniu Kumamoto prawdziwe są zdania:
1) objęto nim osoby, które zachorowały na cukrzycę typu 1 po 35 roku życia;
2) oceniono w nim skuteczność intensywnej insulinoterapii w zapobieganiu rozwojowi powikłań mikroangiopatycznych;
3) docelowe wartości HbA1c ustalono na <6.5%;
4) intensywne leczenie insuliną w porównaniu z konwencjonalnym zmniejszyło ryzyko rozwoju i progresji retinopatii i nefropatii cukrzycowej;
5) w okresie 6 lat prowadzenia badania w grupie leczonej intensywnie insuliną odnotowano istotnie mniejsze ryzyko zgonu z powodu chorób sercowo-naczyniowych.
Prawidłowa odpowiedź to:

Nefroprotekcyjne działanie inhibitorów enzymu konwertującego wykazano w badaniach:
1) BENEDICT (Bergamo NEphrologic Diabetic Complications Trial);
2) HOT (Hypertension Optimal Treatment);
3) MICRO-HOPE (Microalbuminuria, Cardiovascular, and Renal Outcomes HOPE substudy);
4) CALM (Candesartan and Lisinopril Microalbuminuria);
5) Syst-Eur (Systolic Hypertension in Europe Trial).
Prawidłowa odpowiedź to:

Wyniki, których badań klinicznych jednoznacznie wskazują, że skuteczne obniżenie wartości ciśnienia tętniczego u chorych na cukrzycę zmniejsza ryzyko rozwoju powikłań sercowo-naczyniowych?
1) UKPDS (United Kingdom Prospective Diabetes Study);
2) HPS (Heart Protection Study);
3) HOT (Hypertension Optimal Treatment);
4) Syst-Eur (Systolic Hypertension in Europe Trial);
5) ACCORD (Action to Control Cardiovascular Risk in Diabetes).
Prawidłowa odpowiedź to:

Wskaż prawdziwe zdania dotyczące badania EDIC (Epidemiology of Diabetes Interventions and Complications):
1) jest kontynuacją badania Diabetes Control and Complications Trial;
2) dotyczy tylko osób z cukrzycą typu 1;
3) wskazuje, że intensywne leczenie insuliną w porównaniu z konwencjonalnym zmniejsza istotnie ryzyko sercowo-naczyniowe;
4) wskazuje, że intensywne leczenie insuliną w porównaniu z konwencjonalnym zmniejsza istotnie tylko ryzyko powikłań mikronaczyniowych, a nie makronaczyniowych;
5) wartość HbA1c w grupie leczonej intensywnie była znamiennie niższa aniżeli w grupie leczonej konwencjonalnie.
Prawidłowa odpowiedź to:

Zmniejszenie ryzyka rozwoju neuropatii autonomicznej o ponad 60% w ciągu 8 lat interwencji wieloczynnikowej, której celem była normalizacja wartości glikemii, profilu lipidowego i ciśnienia tętniczego uzyskano w badaniu:

Odpowiadając na pytanie jak optymalnie leczyć przeciwhiperglikemicznie chorego na cukrzycę typu 2 aby zmniejszyć ryzyko niekorzystnych zdarzeń sercowo-naczyniowych wykorzystasz wyniki dużych badań klinicznych o akronimach:
1) UKPDS;  2) EDIC;  3) ACCORD;  4) QUO VADIS;  5) VADT.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wskazaniem do wykonania biopsji nerki u chorego na cukrzycę z białkomoczem jest:

W patogenezie kardiomiopatii cukrzycowej odgrywają rolę wymienione niżej czynniki, z wyjątkiem:

Do metod diagnostycznych polineuropatii cukrzycowej nie należy badanie:

Mikrotętniaki na dnie oka, punktowe wylewy do siatkówki, i wysięki twarde to obraz:

W celu diagnostyki wczesnych zmian miażdżycowych u chorego na cukrzycę zalecisz:

Mechanizm działania glukotoksyczności w dysfunkcji komórek β w cukrzycy typu 2 związany jest z:

Dowodów na konieczność farmakologicznego leczenia zaburzeń lipidowych u chorych na cukrzycę dostarczają badania o akronimie:
1) UKPDS;  2) HPS;  3) CARDS;  4) FIELD;  5) ABCD.
Prawidłowa odpowiedź to:

Mężczyzna, lat 66, z 8-letnim wywiadem cukrzycy typu 2, z BMI 28 kg/m², z wartością ciśnienia tętniczego krwi 145/81 mmHg i HbA1c 7.5% prezentuje statystycznego pacjenta rekrutowanego do badania:

Wśród czynników prowadzących do pogorszenia czynności nerek u chorych na cukrzycę wymienić należy:
1) podanie środka cieniującego;     3) niewydolność krążenia;
2) stosowanie leków nefrotoksycznych;    4) przeszkody w odpływie moczu.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wskaż prawdziwe zdania dotyczące badania ADVANCE (Action in Diabetes and Vascular Disease):
1) badanie ADVANCE jest przykładem badania obserwacyjnego oceniającego leki w klinicznej próbie krzyżowej;
2) badaniem ADVANCE objęto chorych na cukrzycę typu 2 w wieku 55 lat lub więcej z dodatkowym czynnikiem ryzyka sercowo-naczyniowego;
3) intensywna kontrola glikemii, której podstawą było stosowanie preparatu Diaprel MR istotnie statystycznie zmniejszyła ryzyko zgonów z przyczyn sercowo-naczyniowych;
4) łączna analiza korzyści z zastosowania intensywnego leczenia hipotensyjnego preparatem noliprel i hipoglikemizującego, którego podstawą było stosowanie preparatu diaprel MR wykazała 33-procentową redukcję względnego ryzyka rozwoju i progresji nefropatii cukrzycowej;
5) w ocenie wtórnych punktów końcowych badania uwzględniono m.in. wystąpienie dysfunkcji poznawczej i demencji.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wskaż prawdziwe stwierdzenia dotyczące monogenowej formy cukrzycy - MODY 2:
1) jest łagodną klinicznie postacią cukrzycy spowodowaną mutacją w genie glukokinazy;
2) może ujawnić się u noworodka w I dobie życia w postaci znacznej hiperglikemii i zaburzeń w gospodarce kwasowo-zasadowej oraz wodno-elektrolitowej;
3) sporadycznie wymaga insulinoterapii;
4) występuje umiarkowany wzrost glukozy, głównie po posiłku;
5) stwierdza się słabą odpowiedź insulinową na obciążenie glukozą.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wskaż nieprawdziwe odpowiedzi dotyczące adiponektyny:
1) produkowana jest nie tylko przez dojrzałe adipocyty;
2) wysokie stężenie adiponektyny w surowicy krwi jest związane z nasileniem insulinooporności;
3) korzystnie wpływa na profil lipidowy;
4) u chorych na cukrzycę typu 2 adiponektyna zmniejsza transport glukozy do komórek mięśni oraz zwiększa glukoneogenezę;
5) u osób chorych na cukrzycę typu 1 stwierdza się obniżony jej poziom, szczególnie z obecnością mikroangiopatii cukrzycowej.
Prawidłowa odpowiedź to:

Dopasuj zespół objawów klinicznych, biochemicznych i immunologicznych do odpowiedniego monogenowego zespołu wad wrodzonych współistniejących z cukrzycą u dzieci:
1) opóźnienie rozwoju psychoruchowego, osłabienie siły mięśniowej, padaczka, cechy dysmorfii w zakresie twarzy i kończyn;
2) deficyt rozwoju limfocytów T regulatorowych, poliendokrynopatia, enteropatia, niedrożność jelit, anemia hemolityczna, małopłytkowość;
3) atrofia nerwu wzrokowego, moczówka prosta, głuchota, pęcherz neurogenny, wady serca, niskorosłość, małopłytkowość;
4) otyłość, upośledzenie słuchu, kardiomiopatia rozstrzeniowa, łysienie, retinopatia, acanthosis nigricans, nadciśnienie tętnicze, moczówka prosta.

a) zespół DEND;  b) zespół Wolframa;  c) zespół Alstrőma;  d) zespół IPEX.
Prawidłowa odpowiedź to:

Które z poniższych twierdzeń o cystatynie C są prawdziwe?
1) wzrost poziomu cystatyny C w surowicy krwi obserwuje się u chorych ze zwiększonym przesączaniem kłębuszkowym i jest on proporcjonalny do wzrostu przesączania kłębuszkowego;
2) stężenie cystatyny C może wzrastać w przebiegu kłębuszkowego zapalenia nerek, zespołu nerczycowego, chorób sercowo-naczyniowych;
3) monitorowanie poziomu cystatyny C u dzieci z cukrzycą typu 1 może pomóc w przewidywaniu rozwoju wczesnego etapu nefropatii;
4) ze względu na niską masę cząsteczkową cystatyna C jest filtrowana w kłębuszkach nerkowych;
5) monitorowanie poziomu cystatyny C u dzieci z cukrzycą typu 1 nie jest przydatne w przewidywaniu rozwoju wczesnego etapu nefropatii.
Prawidłowa odpowiedź to: