Egzamin PES / Diabetologia / wiosna 2008

Który z niżej wymienionych doustnych leków hipoglikemizujących powoduje spadek glikemii na czczo o 60-70 mg/dl, obniżenie HbA_1c o 1,5-2% i nie wpływa znacząco na masę ciała:

Najsłabsze działanie hipoglikemizujące z doustnych leków przeciwcukrzycowych mają:

Główne mechanizmy i miejsce działania doustnych leków przeciwcukrzycowych są podobne dla następujących leków:

Które leki nasilają działanie pochodnych sulfonylomocznika - zwiększają ryzyko hipoglikemii?

Który z doustnych leków hipoglikemizujących ma wśród działań niepożądanych m.in. przyrost masy ciała i retencję płynów?

Początkowa dawka insuliny długodziałającej u pacjenta o wadze 70 kg z glikemią na czczo 180 mg/dl to:

Które z poniższych zdań najlepiej określa niefarmakologiczne metody leczenia cukrzycy?

Korzyści wynikające ze stosowania analogów szybkodziałających są następujące, z wyjątkiem:

Które z wymienionych insulin mają początek działania po 1 godzinie, czas działania 24 godziny, bez szczytu działania?

Które z poniższych stwierdzeń o insulinie NPH są prawdziwe?

Prawidłowe są wszystkie poniższe twierdzenia dotyczące rozpoczęcia insulinoterapii u chorych na cukrzycę typu 2, z wyjątkiem:

Które z poniższych stwierdzeń dotyczących niefarmakologicznego leczenia cukrzycy typu 2 jest fałszywe?

Powikłania związane z insulinoterapią są następujące, z wyjątkiem:

Prawdziwe są wszystkie poniższe twierdzenia dotyczące stosowania doustnych leków przeciw cukrzycowych w cukrzycy typu 2,
z wyjątkiem:

Które z poniższych twierdzeń związanych z insulinoterapią cukrzycy typu 2 jest fałszywe?

Do pochodnych sulfonylomocznika II generacji należą leki, z wyjątkiem:

Który z pochodnych sulfonylomocznika wydala się z żółcią i kałem?

Chorzy na cukrzycę należą do grupy bardzo dużego całkowitego ryzyka wystąpienia poważnych incydentów sercowo-naczyniowych i dlatego u pacjentów z ciśnieniem tętniczym skurczowym większym niż 130 mmHg lub rozkurczowym większym niż 80 mmHg powinniśmy oprócz modyfikacji stylu życia rozpocząć leczenie farmakologiczne.

U chorych z nadciśnieniem tętniczym i cukrzycą, u których występuje mikroalbuminuria lub nefropatia należy rozważyć przede wszystkim zastosowanie:

Badania diagnostyczne /poza EKG/ w kierunku choroby niedokrwiennej serca u chorych na cukrzycę obejmują następujące wskazania, z wyjątkiem:

Wybitnie dodatni test wysiłkowy u chorego z cukrzycą charakteryzuje się następującymi parametrami. Wskaż błędną odpowiedź:

Które ze stwierdzeń dotyczących osteopontyny jest prawdziwe?

Wskaż jeden z pięciu zestawów substancji o działaniu wyłącznie naczyniorozszerzającym?

Skłonność do trombofilii w cukrzycy zależy od niżej wymienionych czynników, z wyjątkiem:

Wieloletnia terapia cukrzycy metforminą może zwiększyć stężenie homocysteiny we krwi i dlatego wskazane jest wtedy uzupełnienie kwasu foliowego.

Potencjalne efekty blokady receptorów CB1 przez rimonabant to:

Profilaktyczne podawanie kwasu acetylosalicylowego /ASA/ u dorosłych chorych z cukrzycą nie znajduje zastosowania u dzieci i młodzieży ponieważ istnieje u nich ryzyko rozwoju zespołu Rey’a.

Które z poniższych zmian w tętnicach są charakterystyczne dla miażdżycy tętnic u chorych z cukrzycą?

Na tzw. aterogenny profil lipidowy w cukrzycy składają się:

Dieta DASH to:

U osób z otyłością i zespołem metabolicznym często stwierdza się podwyższone stężenie CRP (białko ostrej fazy) w surowicy krwi, dlatego uważa się je za użyteczny predykator przyszłych zdarzeń sercowo-naczyniowych i cukrzycy.

Które ze stwierdzeń dotyczących CRP jest nieprawdziwe?

Małe gęste cząsteczki LDL są wysoce aterogenne ponieważ łatwo ulegają wchłanianiu przez ściany tętnic i podlegają procesom oksydacji.

Które z poniższych stwierdzeń jest nieprawdziwe?

Niekorzystny wpływ cukrzycy na funkcję śródbłonka jest większy u kobiet niż u mężczyzn, dlatego zwiększenie ryzyka sercowo-naczyniowego jest szczególnie duże u kobiet w okresie przedmenopauzalnym.

Czynniki ryzyka wystąpienia niewydolności serca u chorych na cukrzycę są następujące, z wyjątkiem:

Które ze stwierdzeń dotyczących niemego niedokrwienia u chorych na cukrzycę jest fałszywe?

Zaburzenia ukrwienia kończyn dolnych u chorych na cukrzycę są najczęściej spowodowane:

U osób z cukrzycą współistniejącą z miażdżycą zarostową tętnic kończyn dolnych w porównaniu z osobami bez cukrzycy typowy obraz kliniczny to niżej wymienione, z wyjątkiem:

Cukromocz stwierdzany u ciężarnej:

Poród u kobiety z cukrzycą ciążową:

Poród kobiety chorującej na cukrzycę przed ciążą:

Ciąża u kobiet ze źle kontrolowaną cukrzycą w tym okresie może powodować:
1) ślepotę;         4) progresję nefropatii;
2) spadek insulinooporności;     5) progresję nadciśnienia.
3) progresję retinopatii;
Prawidłowa odpowiedź to:

Nadciśnienie tętnicze u ciężarnych z cukrzycą (przedciążową i ciążową):
1) występuje częściej niż u ciężarnych z prawidłową gospodarką węglowodanową w ciąży;
2) rozpoznaje się je na podstawie takich samych kryteriów, jak u ciężarnych z prawidłową gospodarką węglowodanową w ciąży;
3) stosuje się te same leki, co poza okresem ciąży;
4) należy zastosować lek z grupy inhibitorów enzymu konwertującego oraz antagonistów receptora AT1 już w okresie planowania ciąży;
5) w okresie planowania ciąży należy zmienić terapię na taką, która może być stosowana w okresie ciąży, odstawić leki z grupy inhibitorów enzymu konwertującego oraz antagonistów receptora AT1.
Prawidłowa odpowiedź to:

Przebycie przez kobietę cukrzycy ciążowej:
1) stanowi czynnik ryzyka zachorowania na cukrzycę, trzeba okresowo wykonywać badania w kierunku cukrzycy;
2) jest czynnikiem ryzyka zachorowania na cukrzycę, ale ryzyko to jest nieznaczne, nie trzeba prowadzić badań okresowych w kierunku cukrzycy;
3) stanowi czynnik ryzyka zachorowania na cukrzycę w kolejnych ciążach;
4) nie podwyższa ryzyka wystąpienia cukrzycy ciążowej w kolejnych ciążach;
5) zwiększa ryzyko zachorowania na cukrzycę dla jej potomstwa.
Prawidłowa odpowiedź to:

U 37-letniej ciężarnej w 27 tygodniu, ciąży drugiej, z BMI przed ciążą 31,5 kg/m², wykonano test z doustnym obciążeniem 75 g glukozy, uzyskując po 2 godzinie wynik 162 mg/dl (9 mmol/l). W wywiadzie poród o czasie, siłami i drogami natury noworodka o masie 3600 g.
1) wynik testu diagnostycznego jest nieprawidłowy, należy rozpoznać cukrzycę ciążową;
2) wynik testu diagnostycznego jest nieprawidłowy, ale nie wykonano testu przesiewowego, trzeba go wykonać;
3) nie występują czynniki ryzyka cukrzycy ciążowej (GDM);
4) występują czynniki ryzyka cukrzycy ciążowej (GDM);
5) ciężarna nie wymaga dalszych badań diagnostycznych w kierunku GDM.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wskaż prawdziwe stwierdzenia:
1) wady wrodzone u potomstwa matek z cukrzycą występują częściej niż w populacji ogólnej;
2) u wszystkich kobiet chorujących na cukrzycę, planujących ciążę powinno się stosować kwas foliowy;
3) u wszystkich kobiet chorujących na cukrzycę, planujących ciążę powinno się dążyć do normoglikemii;
4) w okresie planowania ciąży należy przeprowadzić badanie okulistyczne, wykonać jeśli potrzeba zabieg laseroterapii;
5) laseroterapię można wykonać na każdym etapie ciąży, jeśli istnieją wskazania okulistyczne.
Prawidłowa odpowiedź to:

U kobiet z cukrzycą w ciąży można stosować:
1) dietę oraz wysiłek fizyczny;
2) leki doustne, jeśli zapewniają osiągnięcie normoglikemii;
3) wszystkie rodzaje insulin;
4) wszystkie rodzaje insulin z wyjątkiem glarginy i levemiru;
5) glukagon w leczeniu hipoglikemii.
Prawidłowa odpowiedź to:

Stężenie glukozy we krwi płodu jest:

Ciąża u kobiet chorujących na cukrzycę może powodować:

Mononeuropatia cukrzycowa w zakresie nerwów czaszkowych dotyczy czterech nerwów: okoruchowego, bloczkowego, odwodzącego i twarzowego. Najczęściej i najrzadziej ulegają uszkodzeniu nerwy:

Cechy urodzeniowej makrosomii u potomstwa matek chorujących na cukrzycę to:
1) masa urodzeniowa powyżej 4250 g;
2) „cushingoidalny wygląd”;
3) przerost narządów wewnętrznych: wątroby, śledziony, serca oraz nadmiar tkanki tłuszczowej;
4) powiększenie obwodu główki;
5) występuje głównie u noworodków matek z GDM lub z cukrzycą przedciążową bez powikłań naczyniowych.
Prawidłowa odpowiedź to:

Noworodki matek chorujących na cukrzycę są w większym stopniu niż noworodki matek bez cukrzycy zagrożone wystąpieniem:

Cukromocz stwierdzany u ciężarnej:
1) może być spowodowany obniżonym progiem nerkowym dla glukozy występującym w ciąży;
2) może być objawem cukrzycy ciążowej;
3) może wystąpić u ciężarnej po zjedzeniu dużej ilości cukrów prostych;
4) w każdym przypadku wymaga leczenia.
Prawidłowa odpowiedź to:

Czynniki ryzyka cukrzycy ciążowej to:
1) otyłość przed ciążą;
2) wielorództwo;
3) pozytywny wywiad rodzinny w kierunku cukrzycy;
4) wiek powyżej 35 r.ż.;
5) nadciśnienie tętnicze przed ciążą.
Prawidłowa odpowiedź to:

Rozwojowi procesów autoimmunologicznych prowadzących do cukrzycy typu 1 może sprzyjać:

W przypadku obecności cukrzycy typu 1 w rodzinie ryzyko zachorowania na ten typ cukrzycy jest największe, gdy choruje:

Największe wskaźniki zapadalności na cukrzycę typu 1 u dzieci obserwuje się w wieku:
1) 2,4-6 lat;  2) 6-10 lat;  3) 10-14 lat;  4) 14-16 lat;  5) 16-18 lat.
Prawidłowa odpowiedź to:

Spożywanie alkoholu zmniejsza ryzyko rozwoju cukrzycy typu 2 w porównaniu do osób niepijących:

Adiponektyna:
1) jest syntetyzowana przez tkankę tłuszczową i wątrobę;
2) zmniejsza produkcję glukozy w wątrobie;
3) zwiększa wrażliwość mięśni na insulinę;
4) zmniejsza utlenianie wolnych kwasów tłuszczowych w mięśniach.
Prawidłowa odpowiedź to:

Ryzyko rozwoju cukrzycy typu 2 można zmniejszyć stosując:
1) redukcję masy ciała i wysiłek fizyczny;   4) inhibitory ACE;
2) metforminę;         5) inhibitory HMG-CoA.
3) akarbozę;
Prawidłowa odpowiedź to:

Zakreśl stwierdzenie prawdziwe dotyczące udziału rezystyny w patogenezie cukrzycy typu 2:
1) u ludzi produkowana jest głównie przez adipocyty;
2) wywiera bezpośrednie działanie przeciwzapalne na komórki śródbłonka;
3) stężenie rezystyny zwiększa się proporcjonalnie do otyłości;
4) jej niewątpliwy wpływ patogenetyczny wykazano u gryzoni lecz nie u ludzi.
Prawidłowa odpowiedź to:

W przypadku cukrzycy typu MODY dobry efekt terapeutyczny daje:

Cukrzycy typu 1 można zapobiegać stosując:

Cukrzyca skojarzona z obecnością wad rozwojowych nerek i układu moczowo-płciowego, to prawdopodobnie cukrzyca:

W otyłości obserwuje się zaburzenia sekrecji następujących hormonów:
1) insuliny, ze wzrostem insulinooporności;
2) kortizolu z nadczynnością osi podwzgórzowo-przysadkowo-nadnerczowej;
3) testosteronu - z jego niedoborem u mężczyzn oraz nadmiarem u kobiet;
4) hormon wzrostu (niedobór);
5) TSH (obniżenie).
Prawidłowa odpowiedź to:

Otyłość jatrogenna może wystąpić podczas stosowania następujących leków:
1) neuroleptyki, leki przeciwdepresyjne i przeciwpadaczkowe oraz uspokajające;
2) hormony steroidowe;
3) leki beta-adrenergiczne;
4) inhibitory pompy protonowej;
5) insulina oraz niektóre pochodne sulfonylomcznika.
Prawidłowa odpowiedź to:

Sugeruje się, że za przyśpieszony rozwój zmian miażdżycowych u chorych z zespołem metabolicznym lub cukrzycą typu 2 odpowiada otyłość, indukująca zarówno insulinooporność. jak i dysfunkcję śródbłonka. Który z niżej wymienionych czynników
nie jest odpowiedzialny za zwiększone ryzyko rozwoju miażdżycy u chorych na cukrzycę?

Wskaż prawdziwe stwierdzenie:
1) noworodki z niską urodzeniową masą ciała są szczególnie podatne na gromadzenie tłuszczu w życiu dorosłym, a szczególnie na rozwój otyłości centralnej;
2) na rozwój otyłości ogromny wpływ wywiera życie w łonie matki (płodowe);
3) na rozwój otyłości duży wpływ ma masa ciała w okresie niemowlęcym i wczesnego dzieciństwa;
4) tylko w okresie płodowym, niemowlęcym i wczesnego dzieciństwa występuje różnicowanie i rozwój komórek tłuszczowych;
5) urodzeniowa masa ciała jest odwrotnie proporcjonalna do insulinooporności oraz występowania w późniejszym życiu choroby niedokrwiennej serca, ryzyka udaru mózgu, a przede wszystkim cukrzycy.
Prawidłowa odpowiedź to:

Substancje wydzielane przez tkankę tłuszczową spełniają następujące funkcje:
1) endokrynną - leptyna, adiponektyna, rezystyna, estrogeny;
2) parakrynną - czynnik martwicy guza a(TNF-a), PPARg, IL-6, insulinopodobny czynnik wzrostu (IGF-1);
3) regulującą metabolizm triglicerydów: lipaza lipoproteinowa (LPL), białko układu dopełniacza odpowiadające za metabolizm glukozy i lipidów (ASP);
4) wpływającą na procesy krzepnięcia - inhibitor tkankowego aktywatora plazminogenu 1 (PAI-1);
5) hamującą antylipolityczne działanie insuliny - wolne kwasy tłuszczowe (FFA).
Prawidłowa odpowiedź to:

Które twierdzenie dotyczące dysfunkcji śródbłonka towarzyszącej otyłości trzewnej i/lub cukrzycy jest fałszywe?

Operacje bariatyczne (VBG, LAP-BAND oraz RNY-Roux-en-Y gastric bypass) u osób z otyłością olbrzymią wydają się skuteczną metodą leczenia. Wymagają one jednak długoterminowego nadzoru lekarskiego z powodu możliwych powikłań. Które z powikłań mogą wystąpić u pacjenta leczonego chirurgicznie z powodu otyłości?
1) wymioty i objawy zespołu małego żołądka;
2) biegunki, zaburzenia elektrolitowe, niedobory witamin, niedobory wapnia;
3) kamica żołądkowa i objawy kolki wątrobowej;
4) objawy niedoboru witaminy B₁₂ oraz żelaza;
5) wypadanie włosów, łamliwość paznokci.
Prawidłowa odpowiedź to:

Który (które) z niżej wymienionych leków nie jest/nie są środkami zmniejszającymi łaknienie?

Które z poniższych twierdzeń dotyczących otyłości i cukrzycy są prawdziwe?
1) w badaniach klinicznych i eksperymentalnych wykazano, że między otyłością i cukrzycą typu 2 istnieje silny związek patogenetyczny;
2) zdefiniowano odrębną jednostkę chorobową określaną mianem „diabesity” (obesity dependent diabetes mellitus);
3) „diabesity” stanowi jeden z najpoważniejszych problemów medycznychi socjoekonomicznych nie tylko w Stanach Zjednoczonych;
4) ogniwem łączącym otyłość i cukrzycę w jeden zespół kliniczny i „mechanizmem spustowym” uruchamiającym lawinę powikłań metabolicznych jest insulinooporność;
5) wczesne leczenie otyłości jest najbardziej skuteczną metodą protekcji wysp trzustkowych przed szkodliwym działaniem lipo-i glukotoksyczności i opóźnia rozwój cukrzycy typu 2.
Prawidłowa odpowiedź to:

Które z poniższych zestawień preparatów stosowanych w leczeniu cukrzycy z największym prawdopodobieństwem nie wpłyną na wzrost masy ciała leczonego nimi chorego?

Dysfunkcja śródbłonka jest istotnym czynnikiem do powstawania blaszki miażdżycowej oraz w patogenezie powikłań cukrzycy. Które z niżej wymienionych czynników zaburzają czynności śródbłonka?
1) palenie tytoniu;
2) dyslipidemia, nadciśnienie tętnicze, otyłość;
3) hiperglikemia, otyłość, obciążający wywiad rodzinny;
4) podwyższenie stężenia białka C reaktywnego, starzenia się;
5) palenie tytoniu, dyslipidemia, nadciśnienie tętnicze.
Prawidłowa odpowiedź to:

Otyły chory z cukrzycą i jej powikłaniami postanowił obniżyć swoją masę ciała. Zastosował dietę, która nie dała spodziewanych rezultatów. Chce włączyć regularny dość intensywny wysiłek fizyczny. Która z niżej wymienionych sytuacji klinicznych nie jest w tej sytuacji przeciwwskazaniem?

Które z twierdzeń dotyczących wpływu wysiłku fizycznego na metabolizm jest fałszywe?

Które z poniższych twierdzeń jest fałszywe?
1) prawidłowa dieta powinna zawierać 20-35 g/dobę błonnika;
2) błonnik zawarty w produktach pokarmowych powoduje spowolnienie wchłaniania glukozy z przewodu pokarmowego i ograniczenie poposiłkowego wzrostu glikemii;
3) wolny pasaż błonnika w jelitach powoduje dłuższe utrzymywanie się uczucia sytości, ograniczenia łaknienia i poprawia efekt redukcji masy ciała;
4) włączenie do diety błonnika powoduje poprawę glikemii ale pogorszenie profilu lipidowego;
5) chory na cukrzycę, podobnie jak w populacji ogólnej powinien spożywać dużo warzyw, owoce oraz produkty z pełnych ziaren zbóż.
Prawidłowa odpowiedź to:

Które z poniższych twierdzeń są prawdziwe?
1) każdy sposób odżywiania prowadzący do redukcji masy ciała wpływa korzystnie na leczenie cukrzycy;
2) posiłki węglowodanowe są dobrym źródłem energii, soli mineralnych i włókien pokarmowych;
3) diety niskowęglowodanowe (np. bogatobiałkowa Atkinsa) powodują redukcję masy ciała;
4) diety niskowęglowodanowe (np. dieta Atkinsa), mimo że nie są zalecane według aktualnych standardów, stosowane przez kilka miesięcy nie powodują istotnych negatywnych skutków zdrowotnych;
5) w wielu badaniach wykazano, że stosowanie diet niskowęglowodanowych istotnie obniża śmiertelność w cukrzycy.
Prawidłowa odpowiedź to:

Które z poniższych twierdzeń są prawdziwe?
1) zasadniczym elementem leczenia zaburzeń lipidowych u chorego na cukrzycę są metody niefarmakologiczne;
2) podstawowe postępowanie w leczeniu niefarmakologicznym to dążenie do zmniejszenia masy ciała;
3) w osiągnięciu obniżenia masy ciała pomaga odpowiednia dieta i zwiększenie aktywności fizycznej;
4) na skuteczność takiego działania wskazują wyniki wielu badań interwencyjnych;
5) najważniejsze jest leczenie farmakologiczne. Metody zmiany stylu życia są zupełnie nieskuteczne. Należy włączyć leki zaraz po rozpoznaniu zaburzeń.
Prawidłowa odpowiedź to:

Insulinooporność to brak prawidłowej reakcji biologicznej na działanie insuliny. Które z poniższych twierdzeń dotyczących tego problemu są prawdziwe?
1) przyczyną insulinooporności jest defekt transporterów zawartych w błonie komórkowej;
2) najważniejsze są glukotransportery w mięśniach poprzecznie prążkowanych, hepatocytach i adipocytach;
3) na wystąpienie insulinooporności ma wpływ wzmożone uwalnianie wolnych kwasów tłuszczowych (WKT) z insulinoopornych adipocytów;
4) zjawisko uwalniania WKT i jego następstwa nazywamy lipotoksycznością;
5) hiperglikemia i glukotoksyczność są następstwem wyżej wymienionych procesów.
Prawidłowa odpowiedź to:

Pomiar wskaźnika kostka-ramię (ABI-ankle-brachial index):
1) jest pośrednią metodą oceny ukrwienia stopy u chorego z zespołem stopy cukrzycowej;
2) wartość prawidłowa to 0.6-1.2;
3) z uwagi na kalcyfikację naczyń obserwowaną w cukrzycy w niektórych przypadkach może być fałszywie zawyżony;
4) wartość poniżej 0.4 oznacza krytyczne niedokrwienie stopy.
Prawidłowa odpowiedź to:

Do czynników ryzyka rozwoju owrzodzenia stopy u chorych na cukrzycę należą:

Zgodnie z zaleceniami Polskiego Towarzystwa Diabetologicznego leczenie zakażeń w przebiegu owrzodzeń stopy cukrzycowej obejmuje:

Zapalenie kości w przebiegu owrzodzenia stopy cukrzycowej z infekcją można podejrzewać gdy:

Artropatia Charcota może dotyczyć wszystkich stawów stopy, najczęściej zajmuje jednak:

Pacjent lat 68 z cukrzycą typu 2 rozpoznaną przed 17 laty, skierowany do poradni stopy cukrzycowej przez chirurga z powodu obrzęku i zaczerwienienia stopy lewej (przodostopie i śródstopie), które pojawiło się około 10 dni wcześniej. Osiem tygodni wcześniej chory był hospitalizowany w oddziale internistycznym z powodu owrzodzenia lewego palucha z cechami infekcji. Konsultujący chirurg dokonał amputacji palucha, pacjent otrzymywał antybiotyk w trakcie hospitalizacji i przez tydzień po wypisie. W dniu przyjęcia w poradni loża po amputacji zagojona, w badaniu klinicznym wskaźnik kostka ramię 1.7, cechy polineuropatii, stopa lewa wyraźnie cieplejsza od prawej, pacjent nie gorączkuje. Badania laboratoryjne: HbA1c 9.5%, OB. 20, CRP 8.9 (norma do 5). W badaniu radiologicznym (sprzed 10 dni): stan po amputacji palucha lewego bez zmian w kościach stopy. U tego pacjenta należy:

24-godzinny automatyczny pomiar ciśnienia tętniczego (ABPM):

Osoby z nadciśnieniem tętniczym chorujące na cukrzycę wymagają intensywniejszego obniżania wartości ciśnienia tętniczego niż 140/90mmHg ponieważ należy zapewnić pacjentom z grupy wysokiego ryzyka, do której należą pacjenci z cukrzycą, ochronę serca, mózgu, oczu, nerek.

Wskaż odpowiedź prawidłową dotyczącą leków moczopędnych:
1) zwiększają opór obwodowy;
2) zmniejszają przerost lewej komory;
3) mają korzystny wpływ na gospodarkę lipidową i węglowodanową;
4) tiazydy mogą dodatkowo być korzystne w osteoporozie;
5) diuretyki pętlowe są przeciwwskazane w krańcowej niewydolności nerek.
Prawidłowa odpowiedź to:

(1) SCORE (Systemic Coronary Risk Evaluation) służy do oceny ryzyka sercowo-naczyniowego u pacjentów z cukrzycą typu 2, (2) pozwala na oszacowanie 10-letniego ryzyka incydentu sercowo-naczyniowego zakończonego zgonem.

Wskaż twierdzenie prawdziwe dotyczące terapii hipotensyjnej:

Chorzy, u których nie obserwuje się spadku ciśnienia tętniczego podczas snu:

Badanie STENO-2 wykazało, że jedynie kompleksowa interwencja może w istotny sposób zmniejszyć ryzyko sercowo-naczyniowe u chorych z cukrzycą. W skład terapii wchodzi intensywne leczenie:

Nadciśnienie tętnicze u chorych z zespołem bezdechu jest szczególnie często oporne na leczenie, dlatego też najnowsze zalecenia podkreślają konieczność wykluczenia u otyłych chorych zespołu bezdechu związanego ze snem jako przyczyny oporności na leczenie hipotensyjne.

Glukokinaza odpowiedzialna za postać MODY2 jest:

Cukrzyca mitochondrialna nie charakteryzuje się:

Które ze zdań dotyczących patogenezy cukrzycy typu 1 jest prawdziwe?

Polimorfizmy predysponujące do zachorowania na cukrzycę typu 1 znajdują się:

Która z poniższych form cukrzycy charakteryzuje się zwiększeniem ilości wydzielanej insuliny?

Które ze zdań dotyczących cukrzycy MODY jest fałszywe?

W powstawaniu, którego z przewlekłych powikłań cukrzycy typu 1 rola czynników genetycznych jest szczególnie duża?

Polimorfizmy, których genów odgrywają rolę w powstawaniu złożonej formy cukrzycy typu 2?

Jakie objawy pozatrzustkowe występują czasem w cukrzycy MODY uwarunkowanej mutacjami w czynnikach transkrypcyjnych?

Do postawienia rozpoznania neuropatii cukrzycowej niezbędne jest:
1) zebranie wywiadu;
2) przeprowadzenie badania fizykalnego;
3) przeprowadzenie badania przewodnictwa nerwowego;
4) uzyskanie nieprawidłowego wyniku w co najmniej dwóch testach z baterii Ewinga;
5) stwierdzenie uszkodzenia obwodowego układu nerwowego w co najmniej dwóch różnych lokalizacjach.
Prawidłowa odpowiedź to:

Neuropatia cukrzycowa jest powikłaniem, którego występowanie stwierdza się:

Które z poniższych twierdzeń są nieprawdziwe?
1) stwierdzenie uszkodzenia obwodowego lub autonomicznego układu nerwowego u chorego na cukrzycę pozwala na rozpoznanie neuropatii cukrzycowej;
2) stwierdzenie uszkodzenia obwodowego lub autonomicznego układu nerwowego u chorego na cukrzycę wymaga wykluczenia innych, niezwiązanych z hiperglikemią możliwych przyczyn występujących zaburzeń neurologicznych;
3) stwierdzenie uszkodzenia obwodowego układu nerwowego u chorego na cukrzycę wymaga przeprowadzenia diagnostyki w kierunku neuropatii autonomicznej;
4) u chorego na cukrzycę wikłającą przewlekłe zapalenie trzustki, które rozwinęło się w wyniku wieloletniego nadużywania alkoholu postawienie jednoznacznego rozpoznania neuropatii cukrzycowej nie jest możliwe;
5) stwierdzenie u chorego na cukrzycę jedynie w badaniu przedmiotowym zaburzeń czucia w kończynach dolnych pozwala na rozpoznanie neuropatii cukrzycowej.
Prawidłowa odpowiedź to:

U większości chorych na cukrzycę uszkodzeniu ulegają poszczególne elementy układu nerwowego w następującej kolejności:

Najważniejszy - z punktu widzenia pacjenta - cel postawienia rozpoznania polineuropatii obwodowej to:
1) możliwość podjęcia leczenia zmierzającego do zmniejszenia odczuwanych przez chorego dolegliwości;
2) określenia rodzaju występujących powikłań cukrzycy;
3) ustalenia stopnia zaawansowania cukrzycy;
4) określenie ryzyka rozwoju zespołu stopy cukrzycowej;
5) określenia stopnia inwalidztwa i w konsekwencji uzyskania dodatkowych świadczeń zdrowotnych/rentowych.
Prawidłowa odpowiedź to:

Hiperglikemia prowadzi do gromadzenia się w neuronach sorbitolu, alkoholu powstającego w wyniku reakcji katalizowanej przez reduktazę aldozową. Dokonująca się w ten sposób aktywacja szlaku sorbitolowego (poliolowego) wywiera niekorzystny wpływ na funkcjonowanie neuronu poprzez:
1) redukcję syntezy mioinozytolu;
2) nasilenie stresu oksydacyjnego;
3) wzrost wewnątrzkomórkowego ciśnienia osmotycznego;
4) zmniejszenie wewnątrzkomórkowej puli NADPH;
5) zwiększenie wewnątrzkomórkowego stężenia glikowanych białek;
6) wzrost aktywności kinazy białkowej C.
Prawidłowa odpowiedź to:

Objawem uszkodzenia cienkich włókien nerwowych w przebiegu neuropatii cukrzycowej nie są:

W badaniach nad leczeniem neuropatii cukrzycowej poszukuje się preparatów oddziałujących na poszczególne szlaki metaboliczne odpowiedzialne za uszkodzenie neuronów. Które z niżej wymienionych par mechanizm-preparat są zestawione prawidłowo?
1) aktywacja szlaku sorbitolowego - inhibitory reduktazy aldozowej;
2) aktywacja izoenzymu b kinazy białkowej C - infliksymab;
3) powstawanie produktów późnej glikacji białek - aminoguanidyna;
4) nasilenie stresu oksydacyjnego - kwas alfa-liponowy;
5) aktywacja szlaku heksozaminy - glukozamina.
Prawidłowa odpowiedź to:

Na występowanie neuropatii cukrzycowej mogą wskazywać następujące skargi pacjenta:
1) ból stóp nasilający się w porze nocnej, w spoczynku;
2) ból podudzi nasilający się przy chodzeniu;
3) mrowienie rąk;
4) kaszel nocny;
5) zaparcia;
6) zaburzenia równowagi;
7) zasłabnięcia;
8) duszność.
Prawidłowa odpowiedź to:

Mononeuropatia cukrzycowa w zakresie nerwów czaszkowych dotyczy czterech nerwów: okoruchowego, bloczkowego, odwodzącego i twarzowego. Najczęściej i najrzadziej ulegają uszkodzeniu nerwy:

Do typowych objawów klinicznych porażenia nerwu okoruchowego w przebiegu mononeuropatii cukrzycowej nie należy:

Oceniając skuteczność leków stosowanych w terapii polineuropatii bólowej według liczby chorych, u których uzyskano zmniejszenie nasilenia dolegliwości o 50%, najskuteczniejszym preparatem jest:

Rozpoznanie neuropatii autonomicznej w obrębie układu krążenia opiera się na zastosowaniu testów czynnościowych, w przebiegu których ocenia się zmianę:
1) częstości rytmu serca;     4) skurczowego ciśnienia tętniczego;
2) częstości oddychania;     5) rozkurczowego ciśnienia tętniczego;
3) głębokości oddechu;     6) wysokości i wypełnienia tętna.
Prawidłowa odpowiedź to:

Uszkodzenie układu parasympatycznego w przebiegu neuropatii cukrzycowej ocenia się na podstawie:
1) testu głębokiego oddychania;     4) testu ściskania;
2) testu immersyjnego;      5) testu pionizacyjnego;
3) testu wysiłkowego;       6) próby Valsalvy.
Prawidłowa odpowiedź to:

U 28-letniego pacjenta z wieloletnią cukrzycą typu 1 powikłaną neuropatią wegetatywną przebiegająca pod postacią zaawansowanej gastroparezy i biegunek w okresie nasilenia objawów wskazane jest zastosowanie:
1) cyzaprydu;  2) tadalafilu;  3) pantoprazolu;  4) loperamidu;  5) drotaweryny.
Prawidłowa odpowiedź to: