Egzamin PES / Diabetologia / wiosna 2003

Które z informacji dotyczących glukagonu są prawdziwe:
1) wydzielany jest przez komórki A wysp trzustkowych;
2) główne efekty metaboliczne wywiera w tkance tłuszczowej i wątrobie;
3) wywołuje wzrost stężenia wolnych kwasów tłuszczowych we krwi;
4) nasila glukoneogenezę;
5) zwiększa transport glukozy do tkanek obwodowych.

Które z podanych informacji są prawdziwe:
1) najważniejszym narządem docelowym glukagonu jest wątroba;
2) receptory swoiste dla glukagonu zlokalizowane są w cytoplazmie;
3) działanie glukagonu odbywa się za pośrednictwem białek G i cyklazy adenylanowej;
4) cyklaza adenylanowa zlokalizowana jest w błonie plazmatycznej;
5) cyklaza adenylanowa katalizuje syntezę cAMP z ATP.

Które z informacji dotyczących insuliny są prawdziwe:
1) podwyższony poziom glukozy we krwi powoduje gwałtowne wydzielenie insuliny z trzustki;
2) wydzielanie insuliny podczas posiłku bogatego w węglowodany jest takie samo jak podczas posiłku bogatego w białka;
3) wydzielanie insuliny z trzustki do krwi stymuluje syntezę nowych cząsteczek tego hormonu;
4) insulina bardzo powoli usuwana jest z krwi;
5) degradacja insuliny wymaga redukcji wiązań dwusiarczkowych i hydrolizy wiązań peptydowych.

Które z informacji dotyczących transportu glukozy są prawdziwe:
1) najważniejszymi tkankami regulującymi stężenie glukozy we krwi są mięśnie szkieletowe i tkanka tłuszczowa;
2) wnikanie glukozy do miocytów i adipocytów odbywa się za pośrednictwem insulinozależnego przenośnika białkowego;
3) do hepatocytów glukoza wnika za pośrednictwem przenośnika, który nie jest wrażliwy na insulinę;
4) wnikanie glukozy do hepatocytów odbywa się na drodze ułatwionej dyfuzji;
5) tylko wątroba i w mniejszym stopniu nerki mogą uwalniać glukozę do krwi.

Które z informacji dotyczących wpływu niedoboru insuliny na metabolizm węglowodanów są prawdziwe:
1) u chorych z niedoborem insuliny zahamowaniu ulega glikoliza ale nie szlak pentozofosforanowy;
2) niedobór insuliny powoduje spadek aktywności glukokinazy odpowiedzialnej za syntezę G-6-P w wątrobie;
3) zahamowaniu ulegają fosfofruktokinaza i kinaza pirogronianowa;
4) w wątrobie na skutek obniżenia aktywności glukozo-6-fosfatazy gromadzi się G-6-P;
5) transport glukozy do mięśni szkieletowych ulega zwolnieniu.

Które z podanych informacji dotyczących hormonalnej regulacji syntezy i rozkładu glikogenu są prawdziwe:
1) insulina zwiększa syntezę glikogenu w wątrobie;
2) glukagon stymuluje rozpad glikogenu głównie w wątrobie;
3) adrenalina wpływa na glikogenolizę zarówno w wątrobie jak i w mięśniach;
4) glukagon i adrenalina wykazują odmienny wpływ na metabolizm glikogenu w wątrobie;
5) glukagon, adrenalina i insulina powodują wzrost stężenia cAMP.

Przeciwciała przeciw dekarboksylazie kwasu glutaminowego (anty-GAD):
1) zostały opisane przez Baekeskov w 1980 roku;
2) są skierowane przeciw dekarboksylazie kwasu glutaminowego, enzymowi, który pośredniczy w przemianie kwasu
glutaminowego do kwasu gamma aminomasłowego;
3) wykrywa się u ponad 80% chorych z nowo rozpoznaną cukrzycą typu 1;
4) występują u 10-20% chorych na cukrzycę typu 2;
5) mogą występować w wysokich mianach w tzw. zespole sztywnego człowieka, który jest chorobą ośrodkowego układu nerwowego
o podłożu autoimmunologicznym.
Prawidłowa odpowiedź to:

Pośrednią ocenę resztkowej insulinosekrecji u chorych na cukrzycę typu 1 umożliwia oznaczanie we krwi stężenia:

Wprowadzone w ostatnich latach do praktyki klinicznej lub będące w fazie badań klinicznych, nowe rozwiązania insulinoterapii to między innymi:
1) szybko działające analogi insuliny;
2) analog hepatoselektywny;
3) analog mięśniowoselektywny;
4) insuliny „bezszczytowe”;
5) insuliny wziewne.
Prawidłowa odpowiedź to:

U 14-letniego chłopca od półtora roku chorującego na cukrzycę typu 1, od kilku miesięcy obserwuje się: znamienny wzrost zapotrzebowania na insulinę, chwiejność metaboliczną oraz skłonność do występowania kwasicy ketonowej. Przebieg leczenia insuliną nie budzi zastrzeżeń. Dziecko nie zgłasza żadnych dolegliwości. Wartości wskaźników stanu zapalnego: OB, leukocytoza, CRP nie odbiegają od normy. Przyczyną tego stanu jest najprawdopodobniej:

U 5 letniej dziewczynki od 2 lat chorującej na cukrzycę typu 1 wystąpiła biegunka, wymioty, brak apetytu oraz gorączka do 39° C Na czym powinno polegać prawidłowe leczenie insuliną prowadzone równolegle z właściwym leczeniem infekcji .

Końcowe produkty zaawansowanej glikacji (AGEs ang. advanced glycation end products) biorą udział w patogenezie nefropatii cukrzycowej w następujący sposób:

Cukrzyca typu 2 u dzieci i młodzieży charakteryzuje się:

Nieprawdą jest, że późna alergia skórna na insulinę:

Do przeciwwskazań do przeprowadzania szczepień ochronnych u dzieci chorych na cukrzycę typu 1 zalicza się:
1) okres remisji cukrzycy;
2) rozchwianie metaboliczne cukrzycy;
3) alergię na insulinę;
4) podwyższone ciśnienie tętnicze;
5) nefropatię cukrzycową.
Prawidłowa odpowiedź to:

W sytuacji, gdy działania ukierunkowane na zmianę stylu życia (modyfikacja diety, zwiększona aktywność fizyczna) są nieskuteczne, za lek pierwszego rzutu w farmakoterapii cukrzycy typu 2 u młodzieży należy, zgodnie z aktualną wiedzą na temat patogenezy tej choroby i mechanizmu działania poszczególnych leków hipoglikemizujących uznać:

Światowa Organizacja Zdrowia (World Health Organization, WHO) przewiduje, że w latach 1995-2025 liczba chorych na cukrzycę na świecie bardzo wyraźnie wzrośnie. Podaj jaki wzrost chorobowości będzie obserwowany i jakich krajów w szczególności będzie dotyczył:
1) wzrost z 125 mln do 250 mln;
2) wzrost z 135 mln do 300;
3) największy wzrost obejmie chorych z cukrzycą typu 2;
4) największy wzrost nastąpi w krajach rozwiniętych;
5) największy wzrost nastąpi w krajach rozwijających się.
Prawidłowa odpowiedź to:

Podstawową przyczyną niedokrwistości u chorych leczonych rosiglitazonem może być:

Zapadalność na cukrzycę typu 1 w populacji dzieci < 14 roku życia jest bardzo zróżniocowana, ale są kraje, w których liczba zachorowań jest bardzo duża lub niewielka:
1) największa w Szwecji, a najmniejsza na Kubie;
2) największa w Finlandii i na Sardynii, a najmniejsza w Korei;
3) największa w Finlandii, na Sardynii i w Kanadzie (Wyspy Ks. Edwarda);
4) największa w Danii i Szwecji, a najmniejsza w Holandii;
5) najmniejsza w krajach azjatyckich (Korea, Japonia, Hongkong).
Prawidłowa odpowiedź to:

Predyspozycja genetyczna sprzyja rozwojowi cukrzycy typu 1 i jest związana z układem HLA. Ryzyko rozwoju cukrzycy u dzieci będących krewnymi pierwszego stopnia chorych na cukrzycę typu 1 wynosi:
1) < 5%, i nie wzrasta w przypadku identycznych haplotypów z chorym bliźniakiem;
2) 5-10% i wzrasta w przypadku identycznych haplotypów z chorym bliżniakiem;
3) ryzyko jest 5-krotnie większe dla dzieci ojca z cukrzycą;
4) ryzyko jest 5-krotnie większe dla dzieci matek z cukrzycą;
5) geny kandydaci dla cukrzycy typu 1 występują na chromosomach: 2, 6, 11 i 15.
Prawidłowa odpowiedź to:

Które z następujących stwierdzeń są prawdziwe w odniesieniu do fazy częściowej remisji cukrzycy typu 1:
1) występuje u 20-30% dzieci i młodzieży w ciągu pierwszych 6 miesięcy od rozpoczęcia leczenia insuliną;
2) występuje u 30-60% dzieci i młodzieży w ciągu pierwszych 6 miesięcy od rozpoczęcia leczenia insuliną;
3) nie ma pewnych dowodów, że czas trwania remisji zależy od metody leczenia;
4) czynność komórek beta prawie całkowicie ustaje u większości dzieci w ciągu 1-2 lat po rozpoznaniu cukrzycy;
5) niezależnie od dobowego zapotrzebowania na isulinę należy utrzymać leczenie tym hormonem.
Prawidłowa odpowiedź to:

Które z wymienionych poniżej markerów immunologicznych i w jakim mianie najbardziej zwiększają ryzyko zachorowania na cukrzycę typu 1:
1) obecność autoprzeciwciał przeciw komórkom wysp trzustkowych (iselt cell autoantibodies - ICA) w mianie <10 j. JDF;
2) obecność autoprzeciwciał przeciw komórkom wysp trzustkowych (iselt cell autoantibodies - ICA) w mianie >20 j. JDF;
3) obecność przeciwciał przeciwko dekarboksylazie kwasu glutaminowego (izoenzym 65 kD GAD);
4) obecność przeciwciał przeciwko insulinie;
5) obecność przeciwciał przeciw fosfatazom tyrozyny.
Prawidłowa odpowiedz to:

Podstawowe mechanizmy przeciwhiperglikemicznego działania metforminy to:
1) zwiększanie syntezy i sekrecji insuliny z komórek beta trzustki;
2) hamowanie wchłaniania i transportu glukozy do komórek;
3) hamowanie glukoneogenezy w wątrobie i zwiększanie tkankowego zużycia glukozy;
4) stymulowanie glikogenolizy i fosfodiesterazy III;
5) hamowanie łańcucha oddechowego w mitochondriach.
Prawidłowa odpowiedź to:

Która z wymienionych par pochodnych sulfonylomocznika charakteryzuje się najmniejszym powinowactwem do receptora w mięśniu sercowym:

Podstawowy mechanizm działania tiazolidinedionów polega na:

Wskaż najwyższe stężenie kreatyniny w surowicy krwi, po przekroczeniu którego nie powinno się podawać metforminy:

Wskaż, które z wymienionych czynników mogą prowadzić do wystąpienia tzw rzekomej niewrażliwości na pochodne sulfonylomocznika (PSU):
1) nieprzestrzeganie przez chorego zaleceń lekarskich co do wielkości dawki zaleconego preparatu i częstości jego przyjmowania.
2) nieprzestrzeganie diety.
3) przyjmowanie przez chorego leków o działaniu diabetogennym.
4) nieprawidłowe rozpoznanie typu cukrzycy.
5) ostra infekcja.

Analog insuliny ludzkiej pod nazwą Humalog charakteryzuje się wymianą pozycji pomiędzy:

Mechanizm działania sibutraminy polega na:

Jeden wymiennik węglowodanowy zawiera:

58 letni otyły mężczyzna z nadcisnieniem, chorujący od 2 lat na cukrzycę przestał odpowiadać na stosowane leczenie niefarmakologiczne. Wybierz optymalny, doustny lek przeciwcukrzycowy:

Które z poniżej podanych informacji są prawdziwe:
1) 1 g glukozy dostarcza ok. 5 kcal;
2) 1g tłuszczu dostarcza ok. 6 kcal;
3) 1g alkoholu dostarcza ok. 7 kcal;
4) 1g białka dostarcza ok. 4 kcal;
5) 1g glukozy dostarcza ok. 4 kcal.
Prawidłowa odpowiedź to:

64 letni mężczyzna zachorował na cukrzycę, podjęto leczenie dietetyczne, a po około 30 dniach włączono glimepiryd w dawce od 1 do 8 mg. Niestety, nie uzyskano poprawy kontroli metabolicznej. Dołączono metforminę w dawce 2550 mg, ale również bez skutku. Jaka mogła być przyczyna:

Rozpoznawanie cukrzycy może się opierać o:

Aspartamian jest środkiem słodzącym złożonym z:

Z przemianą węglowodanową w pracujących mięśniach związane jest wytwarzanie mleczanu. Wskaż poprawne stwierdzenia:
1) stężenie mleczanu we krwi jest wprost proporcjonalne do wysiłku u zdrowych;
2) u chorych na cukrzycę typu 2 z niedoborem insuliny wzrost poziomu mleczanu był podobny jak u ludzi zdrowych;
3) większy przyrost stężenia mleczanu we krwi podczas wysiłku stwierdzono po podaniu leków z grupy pochodnych biguanidu tylko u
chorych na cukrzycę;
4) u chorych na cukrzycę z niedoborem insuliny wzrost poziomu mleczanu może być większy niż u ludzi zdrowych;
5) większy przyrost stężenia mleczanu we krwi podczas wysiłku stwierdzono po podaniu leków z grupy pochodnych biguanidu u
zdrowych i chorych na cukrzycę.
Prawidłowa odpowiedź to:

U podstaw patogenezy zespołu metabolicznego znajduje się:

W czasie wysiłku fizycznego u ludzi zdrowych wytwarza się i zużywa niewiele ciał ketonowych. U chorych na cukrzycę przy obecności niewielkiej ilości insuliny podczas wysiłku fizycznego stwierdza się że:
1) zmniejszona zawartość glikogenu w wątrobie stymuluje ketogenezę;
2) podczas wysiłku wytwarza się tak jak u zdrowych niewielka ilość ciał ketonowych;
3) zwiększone stężenie glukagonu hamuje ketogenezę;
4) zwiększenie stężenia ciał ketonowych wskazuje na przewagę ich wytwarzania nad zużywaniem;
5) nadmierne zwiększenie stężenia wolnych kwasów tłuszczowych stymuluje ketogenezę.
Prawidłowa odpowiedź to:

U większości chorych na cukrzycę zaburzenia erekcji występują na tle:
1) uszkodzenia włókien parasympatycznych układu autonomicznego;
2) dysfunkcji śródbłonka;
3) przyjmowania niewłaściwych leków hipotensyjnych;
4) uszkodzenia włókien sympatycznych układu autonomicznego;
5) uszkodzenia włókien czuciowych w następstwie neuropatii obwodowej.
Prawidłowa odpowiedź to:

W przebiegu ciąży u kobiet chorych na cukrzycę nadciśnienie tętnicze występuje 2 razy częściej niż u ciężarnych bez cukrzycy.
1) u 50% kobiet chorych na cukrzycę w czasie ciąży występuje nadciśnienie tętnicze;
2) u 30% kobiet chorych na cukrzycę w czasie ciąży występuje nadciśnienie tętnicze;
3) u 10% kobiet chorych na cukrzycę w czasie ciąży jest to nadciśnienie tętnicze pierwotne;
4) u 20% kobiet chorych na cukrzycę w czasie ciąży jest to nadciśnienie tętnicze pierwotne;
5) u 20% kobiet chorych na cukrzycę w czasie ciąży jest to nadciśnienie tętnicze indukowane przez ciążę.
Prawidłowa odpowiedź to:

Zjawiska niepożądane podczas stosowania sildenafilu mogą wystąpić u 7 do 13% pacjentów chorych na cukrzycę. Wskaż, które objawy występują najczęściej:
1) zaburzenia widzenia;
2) bóle głowy;
3) zakażenie dróg oddechowych;
4) niestrawność;
5) uderzenia krwi do głowy.
Prawidłowa odpowiedź to:

W razie bezwzględnego niedoboru insuliny w niewyrównanej cukrzycy typu 1 krótkotrwały wysiłek fizyczny powoduje:
1) nasilenie hiperglikemii;
2) zmniejszenie lipolizy;
3) wzrost stężenia glukagonu we krwi;
4) wzrost wydzielania amin katecholowych;
5) zmniejszenie wytwarzania ciał ketonowych.
Prawidłowa odpowiedź to:

Trening fizyczny jest metodą leczenia cukrzycy typu 2. Wymień korzystne działanie wysiłku fizycznego u chorych na cukrzycę typu 2:

Wymień najbardziej charakterystyczne objawy gastroparezy cukrzycowej:
1) nudności;
2) wymioty;
3) utrata masy ciała;
4) biegunka;
5) uczucie głodu.
Prawidłowa odpowiedź to:

Łożysko odgrywa kluczową rolę w procesie zaopatrzenia płodu w niezbędne substraty przez wydzielanie do krwi matki hormonów. Wymień, które z niżej wymienionych hormonów produkowane są przez łożysko:

Cukrzyca ciężarnych określa zaburzenie przemiany węglowodanów obserwowane podczas ciąży. Wskaż twierdzenia prawidłowe:
1) u ponad połowy kobiet w ciągu 15 lat rozwija się cukrzyca typu 2;
2) cukrzyca ciężarnych jest stanem, który nie wymaga leczenia;
3) noworodki urodzone przez te kobiety mają często objawy makrosomii;
4) hiperglikemia obserwowana u tych kobiet normalizuje się po porodzie;
5) częściej u noworodków z tej grupy obserwuje się wady wrodzone.
Prawidłowa odpowiedź to:

Leczenie kobiet z cukrzycą ciężarnych wymaga zastosowania następujących reguł:
1) stosowanie analogu insuliny (LISPRO) jest przeciwwskazane;
2) gdy leczenie dietetyczne nie powoduje wyrównania metabolicznego cukrzycy konieczne jest leczenie insuliną;
3) ciąża bliźniacza nie powoduje zwiększenia dawki insuliny;
4) wybór dawki insuliny zależy od profilu dobowego glikemii;
5) ciąża bliźniacza może powodować zwiększenie dawki insuliny.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wymień względne przeciwwskazania do stosowania wysiłku fizycznego u chorych na cukrzycę:

Wskazania do stosowania ciągłego podskórnego wlewu insuliny u dorosłych chorych z cukrzycą powinny obejmować w aktualnych warunkach:
1) okres ciąży u chorej z typem 1 cukrzycy;
2) okres ciąży u chorej z typem 2 cukrzycy;
3) zawał serca u chorego z typem 1 cukrzycy;
4) choroby skojarzone z typem 1 cukrzycy (np. nadczynność tarczycy);
5) hiperglikemię o brzasku (Dawn Syndrome).
Prawidłowa odpowiedź to:

Chory lat 58, z typem 2 cukrzycy rozpoznanej przed 8 miesiącami, przez ten okres leczony był nieskutecznie przy pomocy diety. W badaniu przedmiotowym bez odchyleń. RR 160/95 mmHg. Aktualne wyniki badań dodatkowych: BMI 29,9, poziom cholesterolu całkowitego 280 mg% (7,2 mmol/l), LDL-C 190 mg% (4,9 mmol/l), trójglicerydy 360 mg% (4,07 mmol/l), poziom kreatyniny w surowicy 1,36 mmol/l, aktywność aminotransferaz: AspAT 72j., AlAT 86j., HbA1c 8,4%, poziom peptydu C 5,2 ug/l. Jakie należy zastosować leczenie hipoglikemizujące:

U chorego z typem 1 cukrzycy trwającej od 12 lat, szybko- i krótkodziałające analogi insuliny należy podawać:
1) bezpośrednio przed dużymi posiłkami;
2) przed spożyciem dodatkowych przekąsek, jeżeli okres od poprzedniej injekcji jest dłuższy niż 2 godz.;
3) z insuliną NPH podawaną przed snem;
4) z insuliną NPH podawaną przed kolacją;
5) z insuliną NPH podawaną w 2 - 3 injekcjach w ciągu doby.
Prawidłowa odpowiedź to:

60 letni pacjent przywieziony został do szpitala z powodu utraty przytomności. Z wywiadu wiadomo, że od 5 lat choruje na cukrzycę typu 2. Od około pół roku leczony jest glibenklamidem (3 tabl/dobę). Rodzina podaje epizody zasłabnięć, które pojawiają się co kilka dni, zwłaszcza po intensywnym spacerze. Oznaczony przy przyjęciu poziom glukozy we krwi wynosił 54 mg% (3 mmol/l). Jakie powinno być doraźne postępowanie terapeutyczne:

Chory, lat 47, z typem 1 cukrzycy trwającej od 16 lat od kilkunastu miesięcy skarży się na okresowe bóle za mostkiem występujące w godzinach wczesnoporannych. Cukrzyca od ponad 10 lat leczona metodą czynnościowej intensywnej insulinoterapii z wartościami HbA1c poniżej 6,5%. Ze względu na podejrzenie dusznicy bolesnej u pacjenta przed 3 miesiącami wykonano pełną diagnostykę kardiologiczną, z badaniem angiograficznym tętnic wieńcowych włącznie. Wskazaniem do tego zabiegu, oprócz obrazu klinicznego, był wątpliwy wynik EKG wysiłkowego. W badaniu koronarograficznym nie stwierdzono krytycznych zwężeń tętnic wieńcowych.
W tętnicy zstępującej przedniej zwężenie poniżej 30%. Bóle zamostkowe nadal pojawiały się okresowo. Dokładnie zebrany wywiad wskazywał, że ujawniały się one zazwyczaj po kilku godzinach od uroczystości okolicznościowych, w czasie których chory spożywał zarówno alkohol, jak i większe ilości pożywienia (zabezpieczane dodatkową dawką insuliny). Jakie są najprawdopodobniej przyczyny bólów w obrębie klatki piersiowej?

U chorej z typem 1 cukrzycy trwającej od 16 lat występuje zjawisko „hipergliekmii o brzasku” (Dawn Syndrome). Opanować ją można w sposób najbardziej racjonalny przez:
1) zwiększenie injekcji insuliny NPH do 3 wstrzyknięć w ciągu doby (rano, około godz.14-15-ej, przed snem);
2) podawanie insuliny długodziałającej (Humulin U, Ultratard) przed śniadaniem i insuliny NPH przed snem;
3) dodatkową injekcję insuliny krótkodziałającej podawanej pomiędzy godziną 3⁰⁰ a 4⁰⁰ w nocy;
4) zwiększenie dawki insuliny NPH podawanej przed snem;
5) zastosowanie ciągłego podskórnego wlewu insuliny krótkodziałającej za pomocą pompy.
Prawidłowa odpowiedź to:

Od czasu opublikowania wyników DIGAMI Study wiadomo, że chory z cukrzycą i zawałem serca powinien w 1 dobie otrzymywać dożylny wlew kroplowy złożony glukozy, insuliny i potasu, a przez kolejne 8-12 tygodni insulinę podawaną w modelu wielokrotnych injekcji w ciągu doby. Jaki należy zaproponować dalszy model terapii hipoglikemizującej u chorego z wyrównaną metabolicznie cukrzycą typu 2, z dobowym zapotrzebowaniem na insulinę w granicach 28j., skutecznie leczonego przed zawałem serca za pomocą diaprelu i metforminy:

Wskaż błędną informację dotyczącą hipertrofii poinsulinowej:

Wskazaniem do podania wodorowęglanu sodu w kwasicy ketonowej jest pH mniejsze niż 7,1 i/lub niedobór zasad mniejszy niż 5 mmol/l. Tak ostrożne stosowanie NaHCO₃ związane jest między innymi z obawą przed rozwojem zasadowicy. Do najważniejszych następstw zasadowicy należy zaliczyć:
1) ostre nasilenie hipokaliemii i hiperfosfatemii;
2) ostre nasilenie hiperkaliemii i hipofosfatemii;
3) zmniejszenie przepływu mózgowego;
4) zwiększenie przepływu mózgowego;
5) zmniejszenie ochronnego wpływu kwasicy na krzywą dysocjacji oksyhemoglobiny.
Prawidłowa odpowiedź to:

Do kryteriów rozpoznania nieketonowej śpiączki hipermolalnej nie należą:
1) glikemia >600mg%;
2) osmolalność osocza >330 mOsm/kgH₂O;
3) osmolalność osocza <300 mOsm/kgH₂O;
4) obecność luki anionowej >20 mmol/l;
5) obecność mleczanów we krwi >2 mmol/l.
Prawidłowa odpowiedź to:

Chory na cukrzycę w okresie okołooperacyjnym wymaga specjalnego przygotowania. Pacjent dotychczas leczony doustnymi środkami hipoglikemizującymi. Przed zabiegiem wykonujemy pełen zestaw badań laboratoryjnych oraz dobowy profil glikemii. W okresie okolooperacyjnym stosujemy (wskaż zdanie fałszywe):

55-letni pacjent chorujący na cukrzycę typu 2 od 15 lat, aktywny zawodowo, leczony mieszankami insulin o krótkim i pośrednim czasie działania w 2 wstrzyknięciach w ciągu doby. Od kilku miesięcy stwierdza wysokie wartości glikemii, ze sporadycznie występującymi stanami hipoglikemii. Zwrócił się do diabetologa z prośbą o rozpoczęcie leczenia metodą intensywnej czynnościowej insulinoterapii. Wykonane badania wykazały: masa ciała 88kg, wzrost 175cm, HbA1C 10,5%, dno oka: retinopatia proliferacyjna z makulopatią, wskaźnik albumina/kreatynina nieprawidłowy. Proszę wybrać właściwy tok postępowania:

Zespół metaboliczny predysponuje do zaburzeń krzepnięcia i fibrynolizy, które charakteryzują się wymienionymi poniżej cechami
z wyjątkiem:

O zaburzonej funkcji śródbłonka w warunkach hiperglikemii świadczą, z wyjątkiem:

Do czynników naczyniorozkurczowych należą wymienione poniżej, z wyjątkiem:

Do mechanizmów, które nasilają stres oksydacyjny u chorych na cukrzycę należą z wyjątkiem:

U kobiety, lat 32 z 12-letnim wywiadem cukrzycy typu 1 stwierdzono niedoczynność tarczycy i postawiono rozpoznanie choroby Hashimoto na podstawie:

Typ III autoimmunologicznych zespołów wielogruczołowych rozpoznaje się gdy cukrzyca typu 1 współistnieje z inną endokrynopatią o podłożu autoimmunologicznym z wyjątkiem:

W zespole terapeutycznym centralną rolę zajmuje:

Edukacja terapeutyczna w cukrzycy ma na celu:
1) wzbogacenie wiedzy pacjenta o chorobie i jej leczeniu;
2) zapobieganie rozwojowi przewlekłych powikłań cukrzycy;
3) uczynienie pacjenta w pełni niezależnym od lekarza;
4) motywację pacjenta do działań prozdrowotnych;
5) ograniczenie sprawności społecznej i zawodowej osoby z cukrzycą.
Prawidłowa odpowiedź to:

U 82-letniej chorej hospitalizowanej z powodu zaostrzenia niewydolności krążenia (NYHA IV), po zawale serca, rozpoznano cukrzycę. BMI 23 kg/m². Zastosowano leczenie dietą cukrzycową uzyskując w profilu dobowym wartości glikemii (3 doba): 120 mg% (6.7 mmol/l), 178 mg% (9.9 mmol/l), 107 mg% (5.9 mmol/l), 122 mg% (6.8 mmol/l), 176 mg% (9.8 mmol/l), 188 mg% (10.4 mmol/l), 124 mg% (6.9 mmol/l). Analizując wartości glikemii zaproponuj leczenie hipoglikemizujące:

Występowanie cukrzycy wzrasta wraz z wiekiem populacji. Szacuje się, że na świecie wśród osób >65 roku życia na cukrzycę cierpi:

Wskaż zdanie fałszywe:

W zespole policystycznych jajników w badaniach laboratoryjnych można stwierdzić:
1) zwiększony stosunek LH/FSH;
2) obniżony poziom globuliny wiążącej hormony płciowe (SHBG);
3) obniżone stężenie hormonu luteinizującego (LH);
4) podwyższony poziom globuliny wiążącej hormony płciowe (SHBG);
5) hiperinsulinemię.
Prawidłowa odpowiedź to:

Niedocukrzenia u osób w podeszłym wieku chorujących na cukrzycę są zwykle ciężkie i wydłużone w czasie, prowadząc do zaburzeń ze strony centralnego układu nerwowego (CUN), zaburzeń rytmu i zgonu z powodu:
1) obniżonej sprawności mechanizmów kontregulujących;
2) częściej występującej niewydolności nerek;
3) nietypowych objawów hipoglikemii;
4) częściej spożywanego alkoholu;
5) wyższego stężenia mleczanów we krwi.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wybierz prawidłowe twierdzenia:
1) w hipoglikemii jatrogennej spowodowanej podaniem insuliny występuje w osoczu wysoki poziom insuliny, a niski peptydu-C;
2) u pacjentów z guzem komórek ß (insulinoma) występuje wysoki poziom proinsuliny oraz peptydu C;
3) guzy tkanki łącznej takie jak fibrosarcoma, mesothelioma wydzielają insulinopodobne czynniki wzrostu, które mogą powodować
hipoglikemię;
4) w hipoglikemii po zażyciu pochodnych sulfonylomocznika należy się spodziewać wysokich poziomów insuliny, a niskich
peptydu-C;
5) w zespole insulinooporności spowodowanym przeciwciałami przeciwko receptorom dla insuliny występuje niski poziom insuliny.
Prawidłowa odpowiedź to:

U 34-letniej otyłej kobiety (BMI 30 kg/m²), z nieprawidłową tolerancją glukozy, hirsutyzmem i zaburzeniami cyklu miesięcznego najbardziej prawdopodobnym rozpoznaniem jest:

Wybierz, które mechanizmy uszkodzenia naczyń krwionośnych zależą bezpośrednio od hiperglikemii:
1) nasilenie przemiany glukozy w szlaku poliolowym;
2) zwiększone wytwarzanie AGE (produkty zaawansowanej glikacji);
3) aktywacja kinazy białkowej C;
4) odwodnienie komórek naczyń zależne od hiperglikemii i glukozurii;
5) niedotlenienie spowodowane wzrostem HbA1c.
Prawidłowa odpowiedź to:

Które stwierdzenia dotyczące progu toksycznego działania glikemii na naczynia są prawdziwe?
1) próg patogennego działania hiperglikemii na naczynia siatkówki mieści się w granicach 110-126 mg/dl;
2) próg aterogennego działania hiperglikemii na tętnice nie jest ustalony - prawdopodobnie jest niższy niż 110 mg/dl;
3) zależność między zapadalnością na powikłania naczyniowe a stężeniem HbA1c odpowiada progowi 7,5%;
4) zależność między zapadalnością na powikłania naczyniowe cukrzycy a wielkością odsetka HbA1c ma charakter ciągły i każde
obniżenie ma pozytywne znaczenie;
5) próg toksycznego działania glikemii zależy od typu cukrzycy.

Wymień, które stwierdzenia w odniesieniu do AGE (produkty późnej glikacji) są prawidłowe:
1) AGE tworzą patologiczne połączenia między białkami ściany naczyniowej oraz złogi białek pochodzących z osocza pod błoną
wewnętrzną tętnic;
2) AGE hamują wydzielanie hormonu wzrostu i w ten sposób powodują zaburzenia przemiany białkowej w ścianie naczynia;
3) AGE działają poprzez swoiste receptory prezentowane przez komórki śródbłonka, komórki mięśni naczyń, makrofagi;
4) zwiększona ilość AGE powoduje zmniejszenie stresu oksydacyjnego;
5) AGE nie powodują zwiększenia odczynów zapalnych.

Mikroangiopatia cukrzycowa jest przewlekłym zwyrodnieniowym procesem chorobowym dotyczącym:

Mężczyzna l. 53, BMI = 27 kg/m², WHR = 1,1, chorujący na cukrzycę typu 2 od 4 lat, wykazuje w badaniach laboratoryjnych: glikemię na czczo = 7,8 mmol/l = 140 mg/dl, HbA1c = 7,9%, cholesterol całkowity = 230 mg/dl, HDL cholesterol = 30 mg/dl, LDL - cholesterol = 126 mg/dl, triglicerydy = 370 mg/dl, apoB -130 mg/dl. Które ze stwierdzeń są najbardziej prawdopodobne:
1) pacjent ma hiperlipidemię pierwotną;
2) pacjent ma hiperlipidemię wtórną indukowaną przez cukrzycę;
3) uzyskanie pełnego wyrównania cukrzycy może znormalizować lipidemię;
4) przy braku normalizacji lipidemii przy HbA1c = 6% należy podać w pierwszym rzędzie fibraty;
5) przy braku normalizacji lipidemii przy HbA1c = 6% należy podać w pierwszym rzędzie kwas nikotynowy.
Prawidłowa odpowiedź to:

Czułość spoczynkowego EKG w rozpoznawaniu choroby niedokrwiennej serca wynosi:

Odrębnością kliniczną choroby niedokrwiennej serca u chorych z cukrzycą jest:
1) częstsze występowanie niemego niedokrwienia aniżeli u osób bez cukrzycy;
2) cięższy kliniczny przebieg zawału serca;
3) większa śmiertelność bezpośrednia i odległa z powodu zawału serca;
4) zwiększenie dyspersji QTc;
5) większa częstość choroby u mężczyzn.
Prawidłowa odpowiedź to:

Czy trombolityczne leczenie w ostrym zawale serca u chorych na cukrzycę powoduje takie same skutki jak u osób bez cukrzycy:

Jaki był wynik statystycznej oceny różnicy w zapadalności na zawał serca między chorymi z cukrzycą typu 2 leczonymi intensywnie i chorymi leczonymi konwencjonalnie w badaniach United Kingdom Diabetes Prospective Study?
1) nie było różnicy;
2) różnica była wysoce znamienna statystycznie;
3) nie badano takiej różnicy;
4) uzyskano wynik na pograniczu wartości świadczących o znamienności statystycznej różnicy (p = 0,052);
5) stwierdzono, że między podgrupą leczoną metforminą oraz podgrupą leczoną konwencjonalnie zapadalność na zawal serca była
istotnie mniejsza.
Prawidłowa odpowiedź to:

U kobiety lat 62 chorującej na cukrzycę typu 2 od lat 18, powikłaną retinopatią prostą, pojawiło się wyraźne zmniejszenie tolerancji wysiłku fizycznego oraz duszność przy wykonywaniu zwykłych czynności domowych. Badaniem USG serca wykryto zmniejszenie kurczliwości mięśnia serca („sztywność ścian serca”) bez cech ogniskowego jego uszkodzenia i przerostu mięśnia serca. Najbardziej prawdopodobnym rozpoznaniem w tym przypadku jest:

Mężczyzna lat 51, z objawami zespołu metabolicznego, przyjęty do szpitala z powodu niskiego ciśnienia krwi, częstoskurczu zatokowego, duszności w pozycji leżącej. Badanie EKG - cechy niedokrwienia ściany dolnej serca. Poziom troponiny podwyższony. Jakie postępowanie uznał byś za optymalne:

Chory lat 69 z cukrzycą typu 2 od lat 11, leczony insuliną od lat 5, wykazuje w badaniu holterowskim EKG różne formy zaburzeń rytmu: przedwczesne skurcze nadkomorowe, epizody migotania przedsionków, a także przedwczesne skurcze komorowe. Pomiary odstępu QTc wykazują zmienność czasu ich trwania przekraczającą zakres 0,35-0,44 s. Objawy te mogą wskazywać na:
1) ryzyko nagłego zgonu spowodowane migotaniem komór;
2) obecność neuropatii autonomicznej serca;
3) obecność niedoboru potasu lub magnezu;
4) utajoną hipoglikemię poinsulinową;
5) nadczynność tarczycy.
Prawidłowa odpowiedź to:

Czy w Polsce należy nadal dążyć do celów leczenia cukrzycy wyrażonych w Deklaracji z St. Vincent?

Który z leków stosowany z powodu hiperlipidemii może wywierać niekorzystny wpływ na stężenie trójglicerydów:

Perspektywa chorowania na cukrzycę wymaga odpowiedniego wyboru zawodu. Dla chorego na cukrzycę typu 1 powinien to być zawód:
1) nie przeszkadzający w leczeniu cukrzycy;
2) nie wywołujący dodatkowego ryzyka dla zdrowia;
3) nie powodujący krańcowych zmian w obciążeniu organizmu;
4) możliwy do kontynuowania przy pogorszeniu wzroku;
5) nie powodujący zmienności w stylu życia.
Prawidłowa odpowiedź to:

Dlaczego lekarz rodzinny (opieki podstawowej) ma organizować i wykonywać opiekę diabetologiczną?
1) liczba chorych na cukrzycę w Polsce wynosi około 2 miliony;
2) cukrzyca wymaga podejścia środowiskowego i rodzinnego;
3) istnieje podgrupa chorych na cukrzycę, u których wyrównanie hiperglikemii nie wymaga udziału specjalisty;
4) leczenie w opiece podstawowej jest skuteczniejsze niż w specjalistycznej opiece diabetologicznej;
5) lekarz rodzinny może łatwiej kształtować opiekę społeczną.
Prawidlowa odpowiedź to:

U chorych na cukrzycę, ze współistniejącą chorobą wieńcową lub po przebytym udarze mózgu celem leczenia hiperlipidemii jest osiągnięcie następujących wartości cholesterolu LDL:

Statyny mogą powodować uszkodzenie wątroby i rabdomiolizę. Uzasadnieniem do ich odstawienia jest:
1) dwukrotny wzrost aminotrasferaz;
2) trzykrotny wzrost aminotransferaz;
3) trzykrotny wzrost CPK;
4) czterokrotny wzrost CPK;
5) dziesięciokrotny wzrost CPK.
Prawidłowa odpowiedź to:

Które określenia dotyczące lipazy wątrobowej są prawdziwe:
1) wydzielana jest przez hepatocyty pod wpływem heparyny;
2) substratem jej działania są bogate w trójglicerydy LDL, które po hydrolitycznym oddzieleniu kwasów tłuszczowych ulegają
przekształceniu do małych gęstych LDL;
3) insulina hamuje aktywność tego enzymu;
4) aktywność tego enzymu jest zmniejszona w otyłości i cukrzycy typu 2;
5) zwiększona aktywność tego enzymu w cukrzycy typu 2 jest prawdopodobnie następstwem insulinooporności.
Prawidłowa odpowiedź to:

Który z leków stosowanych w leczeniu dyslipidemii ma niekorzystny wpływ na wyrównanie cukrzycy:

U chorych na cukrzycę typu 2 częstość występowania nadciśnienia tętniczego rozpoznawanego według aktualnie obowiązujących kryteriów diagnostycznych WHO wynosi:
1) ok. 50% chorych z normoalbuminurią;
2) ok. 70% chorych z normoalbuminurią;
3) ok. 70% chorych z mikroalbuminurią;
4) ok. 90% chorych z mikroalbuminurią;
5) ponad 90% chorych z jawnym białkomoczem.
Prawidłowa odpowiedź to:

Leki z grupy dihydropirydynowych antagonistów wapnia nie powinny być stosowane w leczeniu nadciśnienia tętniczego u chorych z cukrzycą, ponieważ:
1) nie zmniejszają one przepuszczalności kłębuszków nerkowych;
2) znoszą autoregulację krążenia nerkowego;
3) nie mają działania nefroprotekcyjnego;
4) mogą być niekiedy przyczyną obrzęków kończyn dolnych;
5) ich stosowanie może się wiązać ze zwiększonym ryzykiem incydentów sercowo-naczyniowych.
Prawidłowa odpowiedź to:

Leki z grupy antagonistów receptora angiotensyny II mają zastosowanie w leczeniu nadciśnienia tętniczego u chorych na cukrzycę, ponieważ:

Otyły chory lat 52, z cukrzycą typu 2, nadciśnieniem tętniczym, zaburzeniami lipidowymi i chorobą wieńcową, leczony insuliną i inhibitorem konwertazy, wymaga włączenia dodatkowego leku hipotensyjnego. Lekiem pierwszego wyboru powinny być:

Leki hipotensyjne mogą wywierać pewien efekt metaboliczny, istotny u chorych na cukrzycę. Wybierz stwierdzenia prawdziwe:
1) β-blokery pogarszają oporność tkanek na insulinę;
2) inhibitory konwertazy nie mają wpływu na wrażliwość tkanek na insulinę;
3) α1 -blokery nie mają wpływu na wrażliwość tkanek na insulinę;
4) antagoniści wapnia nie mają wpływu na stężenie lipidów;
5) metyldopa powoduje zwiększenie retencji sodu.
Prawidłowa odpowiedź to:

U chorych z podejrzeniem śpiączki hiperosmolalnej, w przypadku niemożności oznaczenia molalności osocza w laboratorium, można posłużyć się wzorem:

W przebiegu hipermolalnej śpiączki cukrzycowej nie dochodzi do ketozy i kwasicy, prawdopodobnie z tego powodu, że:
1) ilość insuliny endogennej wydzielanej do krążenia wrotnego jest wystarczająca do zahamowania ketogenezy w wątrobie;
2) ilość wydzielanej insuliny endogennej wystarcza do zahamowania lipolizy w tkankach pozawątrobowych;
3) rolę może odgrywać zmniejszona lipoliza;
4) możliwe, że znaczna hiperglikemia działa antylipolitycznie i antyketogennie;
5) rolę może odgrywać zmniejszone wydzielanie hormonu wzrostu.
Prawidłowa odpowiedź to:

Nefropatia cukrzycowa charakteryzuje się następującymi cechami:
1) stały białkomocz;
2) dyslipidemia;
3) obniżony klirens kłębuszkowy;
4) niewydolność krążenia;
5) podwyższenie ciśnienia tętniczego.
Prawidłowa odpowiedź to:

Za stały białkomocz w przebiegu nefropatii uważa się wydalanie białka w ilości:

Pozacukrzycowe przyczyny mikroalbuminurii to:

Mediatorami hiperfiltracji kłębuszkowej w cukrzycy są wszystkie z wyjątkiem:

Prewencja występowania i rozwoju nefropatii cukrzycowej obejmuje:
1) normalizację glikemii;
2) normalizację ciśnienia tętniczego;
3) stosowanie inhibitorów konwertazy angiotensyny (ACE);
4) zaprzestanie palenia tytoniu;
5) leczenie hipolipemizujące.
Prawidłowa odpowiedź to:

Do typowych zmian siatkówki w przebiegu retinopatii cukrzycowej zalicza się:
1) wysięki twarde;
2) rubeosis iridis;
3) zaćma;
4) mikrotętniaki;
5) tworzenie naczyń (angiogeneza).
Prawidłowa odpowiedź to:

Badanie dna oka u chorego z typem 2 cukrzycy należy wykonać:

Bezwzględnymi wskazaniami do laseroterapii są:

Leczenie fibrynolityczne u chorych z zawałem serca jest przeciwskazane ponieważ zwiększa ryzyko krwotoku do szklistki:

Zaburzenia czynności neutrofilów u chorych na cukrzycę polegają na:

Klinicznymi czynnikami ryzyka rozwoju retinopatii są:
1) czynnik czasu;
2) palenie tytoniu;
3) dyslipidemia;
4) nadciśnienie tętnicze;
5) stopień wyrównania cukrzycy.
Prawidłowa odpowiedź to:

Lecznicze postępowanie w zakresie retinopatii cukrzycowej obejmuje:
1) dietę z ograniczeniem spożycia białka;
2) kontrolę glikemii;
3) zwiększenie aktywności fizycznej;
4) normalizację RR;
5) leczenie hiperlipidemii.
Prawidłowa odpowiedź to:

Które stwierdzenie jest nieprawidłowe?

Witrektomia to zabieg:

Czynniki pogarszające rokowanie w przebiegu retinopatii cukrzycowej to:
1) ujawnienie cukrzycy w dzieciństwie;
2) krótkowzroczność;
3) choroby miąższu wątroby;
4) wysokie ciśnienie tętnicze;
5) objawy neuropatii układu autonomicznego.
Prawidłowa odpowiedź to:

Pacjent lat 48, chory na cukrzycę typu 1 od 16 lat, leczony insuliną metodą wielokrotnych wstrzyknięć, w dawce dobowej 42j. Od kilku miesięcy stopniowo narastające trudności w uzyskaniu pełnej stabilizacji metabolicznej, szczególnie we wczesnej i późnej fazie poposiłkowej. W latach poprzednich nigdy nie występowały podobne zaburzenia. W wywiadzie od 2 lat stopniowo nasilające się uporczywe zaparcia. Przyczyną jest:

Charakterystyczne dla uszkodzenia grubych włókien mielinowych są:

Który nerw czaszkowy najczęściej ulega uszkodzeniu w przebiegu cukrzycy: