Egzamin PES / Choroby zakaźne / wiosna 2021

Ostra schistosomatoza, tzw. zespół Katayamy jest ogólnoustrojową chorobą podobną do choroby posurowiczej (najczęsciej towarzyszy zarażeniu Schistosoma japonicum oraz Schistosoma mansoni) rozwija się zazwyczaj:

Test Mazottiego (świąd skóry oraz wysypka w skórze) polegający na jednorazowym, doustnym podaniu 50 mg dietylokarbamazyny stosowany jest W diagnostyce:

Większość gorączek krwotocznych przenoszona jest przez komary, kleszcze gryzonie. Do zakażenia w wyniku bezpośredniego kontaktu z chorym dochodzi w przypadku gorączki:

Bezwzqlednym przeciwwskazaniem do szczepienia przeciwko żółtej gorączce są:

Lek, który może być stosowany w leczeniu włośnicy u kobiet w ciąży i u dzieci poniżej 2 roku życia to:

W przypadku niedoboru G6PD może wystąpić niedokrwistość hemolityczna, gdy w chemioprofilaktyce malarii zastosowane będą:

Lekiem zalecanym w profilaktyce malarii kobiet ciężarnych jest:

Zespół Weila, który rozwija się w fazie immunologicznej leptospirozy, charakteryzuje się:

Do grupy patogennej krętków z rodzaju Leptospira należą:

Myszy są rezerwuarem następujących gorączek krwotocznych:

W diagnostyce mikroskopowej pełzakowicy stosuje się barwienia kału świeżego lub utrwalonego (w 10% roztworze formaliny lub w alkoholu poliwinylowym). Wskaż któregolktórych barwień używa się w tej diagnostyce:

Preferowaną terapią cholery u dzieci jest:

Leczeniem z wyboru we wcześnie rozpoznanych, niezaawansowanych przypadkach bąblowicy wielojamowej jest radykalny zabieg chirurgiczny farma - koterapia pochodnymi benzimidazolu trwająca co najmniej:

Schistosomatoza to choroba wywołana zarażeniem pasożytniczym przywrami krwi. Główne gatunki przywr charakterystyczne dla rejonu Afryki to: Schistosoma:

Przyczyną zespołu włośnicowego (bóle mięśni, obrzęk twarzy illub wokół oczu, gorączka) jest:

Proces otarbiania się larwy Trichinella składa się z produkcji kolagenowej torebki wokół larwy. Dotyczy to wszystkich wymienionych, za wviatkiem

Trypanosomatoza amerykańska (choroba Chagasa) wywoływana jest przez Trypanosoma cruzi. Transmisja zarażenia odbywa się za pośrednictwem:

W leczeniu przeciwpasożytniczym malarii u osób z niewydolnością nerek (klirens kreatyniny<30 ml/min) przeciwwskazane jest stosowanie:

Lekiem z wyboru stosowanym u pacjentów immunoniekompetentnych Z cystoizosporozą (zarażenie Cystoisospora belli) jest:

Tenofowir od wielu lat jest stosowany w leczeniu zakażenia HIV. Wskaż prawdziwe stwierdzeniela dotyczące leczenia TDF(dizoproksyl tenofowiru) TAF(alfenamid tenofowiru): 1) TAF(alfenamid tenofowiru) jest bezwzględnie przeciwwskazany w leczeniu koinfekcji HIVIHBV, 2) stosowanie TDF powoduje potwierdzoną badaniami klinicznymi kamicę nerek, 3) jednym z typowych działań niepożądanych TDF jest obniżenie masy kost - nej, szczególnie W pierwszych 24. tygodniach od rozpoczęcia leczenia, 4) stosowanie TDF jest bezwzględnie przeciwskazane w astmie oskrzelowej, 5) przy współwystępowaniu zakażenia HCV leczenie alfenamidem tenofowiru powinno być bezwzględnie zakonczone, najszybciej jak to możliwe.

Od 1995 roku inhibitory proteazy zrewolucjonizowały leczenie zakażenia HIV. Hamują proteazę, co powoduje powstanie niedojrzałych niezakaźnych cząsteczek wirusa. Które z podanych leków są inhibitorami proteazy HIV: 1) kobicystat, 2) rytonawir, 3) marawiroc, 4) darunawir, 5) atazanawir.

Pierwotna choroba retrowirusowa stosunkowo często jest związana Z występowaniem wielu objawów klinicznych. Wskaż prawdziwe stwierdzenia dotyczące leczenia w tym okresie zakażenia HIV: 1) wdrożenie terapii w przypadku ostrej choroby retrowirusowej zalecane jest najszybciej jak to możliwe, 2) należy uzyskać koniecznie potwierdzenie zakażenia testem WB, 3) konieczne jest otrzymanie wyniku genotypowania przed rozpoczęciem stosowania jakichkolwiek leków antyretrowirusowych, 4) wdrożenie leczenia inhibitorami integrazy jest przeciwwskazane w tym okresie choroby ze względu zwiększona częstości zespołu rekonstrukcji immunologicznej, 5) zawsze należy uwzględnić w terapii inhibitor proteazy w przypadku braku wyniku badania genotypowania.

Rylpiwiryna jest jednym z leków zalecanych do rozpoczynania leczenia w grupie pacjentów nieleczonych uprzednio antyretrowirusowo. Wskaż prawdziwe stwierdzenia dotyczące zastosowania tego leku: 1) rylpiwiryna powinna być stosowana raz na dobę Z posiłkiem, 2) przed zastosowaniem leku należy wykonać badanie genotypowania HIV, 3) stosowanie leku nie jest zalecane w przypadku jednoczesnego stosowania inhibitorów pompy protonowej, 4) przed rozpoczęciem leczenia bezwzględnie wskazane jest oznaczenie tropizmu HIV, 5) rylpiwiryna jest zalecona w szczególnie w grupie pacjentów z bardzo wysokim poziomem wiremii HIV.

Pomimo dużej liczby dostępnych leków antyretrowirusowych znaczące interakcje w przypadku konieczności stosowania ryfampicyny utrudniają dobór leków antyretrowirusowych, nierzadko też dochodzi do konieczności modyfikacji terapii ARV. Spośród wymienionych leków wybierz te, które nie maja istotnych interakcji z ryfampicyną: 1) lamiwudyna, 2) darunawir, 3) dolutegrawir, tenofowir, 5) abakawir.

W leczeniu antyretrowirusowym doborze właściwego zestawu leków, pomocne jest genotypowanie. Wykonanie tego badania jest czasem niemożliwe przed zmianą leczenia W szczególności gdy poziom wiremii HIV jest poniżej progu detekcji Iub potrzebna jest pilna zmiana terapii antyretrowirusowej Wskaż prawdziwe stwierdzenia: 1) wykonanie genotypowania jest bezwzględnie wskazane W przypadku rozpoczynania pierwszej terapii antyretrowirusowej uwzględniającej z rylpiwiryną, 2) w skuteczna wirusowo terapia antyretrowirusowa dwoma lekami nukleozydowymi wspomaganym rytonawirem inhibitorem proteazy, nie świadczy o braku oporności na leki z grupy nukleozydowych inhibitorów odwrotnej transkryptazy, 3) genotypowanie ma szczególne znaczenie po długiej przerwie w przyjmowaniu leków antyretrowirusowych, 4) w ocenie lekooporności mają znaczenie wszystkie archiwalne testy genotypowania, 5) występowanie mutacji M184V jest przeciwwskazaniem do stosowania lamiwudyny.

Spośród wymienionych poniżej terapii w prowadzeniu leczenia antyretrowirusowego wskaż nierekomendowane do długotrwałej terapii HIV: 1) dolutegrawir i lamiwudyna, 2) marawirok raltegrawir, 3) lamiwudyna tenofowir abakawir, 4) lamiwudyna emtrycytabina i azydotymidyna, 5) atazanawir raltegrawir, 6) lopinawir atazanawir i rytonawir.

W terapii antyretrowirusowej, jednym z częstszych powodów przerywania terapii jest decyzja samego pacjenta. Wskaż prawdziwe stwierdzenia dotyczące przerywania terapii antyretrowirusowej: 1) przerwanie (odstawienie) terapii ARV jest uzasadnione w każdym przypadku nieskuteczności wirusowej leczenia, 2) przerwanie leczenia lamiwudyną illub tenofowirem u pacjentów z koinfekcją wirusem HBV może powodować znaczący wzrost poziomu enzymów wątrobowych, 3) przerwa w leczeniu cART może prowadzić do szybkiego wystąpienia zespołu rekonstrukcji immunologicznej, 4) terapia przerywana jest zalecana przy poziomie limfocytów CD4+ powyżej 5OO/ul, 5) przerwanie terapii zawierającej leki z grupy NRTI może prowadzić do funkcjonalnej monoterapii' gdyż aktywność tych leków utrzymuje się po jej zakończeniu jeszcze przez dwa tygodnie lub dłużej.

Pacjent w wieku 35 lat zgłosił się do przychodni ze świeżo rozpoznanym zakażeniem HIV. Do zakażenia HIV doszło prawdopodobnie w drodze kontaktów seksualnych. W wykonanych badaniach dodatkowych wykazano poziom limfoCD4+ 450 komóreklul i poziom wiremii HIV 70 tys. kopii/ml. W rutynowych badaniach dodatkowych nie wykazano istotnych odchyleń. W badaniu genotypowania stwierdzono mutację M184V oraz KIO3N. Pacjent dotychczas zdrowy nie podaje istotnych klinicznie dolegliwości. Wskaż te z zestawów leków, które mogą być rekomendowane do rozpoczęcia leczenia antyretrowirusowego u tego pacjenta: 1) lamiwudyna (3TC) + abakawir (ABC) + efawirenz (EFV), 2) alafenamid tenofowiru (TAF) 4 emtrycytabina (FTC) + rylpiwiryna (RPV), 3) lamiwudyna (3TC) + tenofowir (TDF) + emtrycytabina, 4) alafenamid tenofowiru (TAF) 4 emtrycytabina (FTC) + darunawir wzmacniany kobicystatem, 5) lamiwudyna (3TC) abakawir (ABC) + emtrycytabina (FTC).

Do czynników etiologicznych bakteryjnego zapalenia opon mózgowordzeniowych, niewrażliwych na leczenie cefotaksymem, należą: 1) Streptococcus pneumoniae, 2) Haemophilus influenzae, 3) Neisseria meningitidis, 4) Listeria monocytogenes, 5) Pseudomons aeruginosa:

Wskaż właściwe stwierdzenia dotyczące stosowania leków z grupy nienukleozydowych inhibitorów odwrotnej transkryptazy w leczeniu zakażenia HIV: 1) dorawiryna może być przyjmowany niezależnie od posiłków oraz w skojarzeniu z preparatami zobojętniającymi sok żołądkowy zarówno inhibitorami H2 jak pompy protonowej, 2) aktualnie rekomendowanym lekiem do rozpoczynania leczenia u pacjentów nieleczonych jest etrawiryna, 3) RPV nie powinna być stosowana w leczeniu początkowym u pacjentów z HIV RNA >100 000 kopii/ml, 4) dorawiryna nie powinna być stosowana w leczeniu początkowym u pacjentów z HIV RNA >100 000 kopii/ml, 5) przed rozpoczęciem leczenia rylpiwiryną nie jest konieczne wykonywanie badania genotypowania HIV.

U wszystkich pacjentek HIV-dodatnich zalecane jest leczenie antyretrowirusowe. Celem leczenia antyretrowirusowego w ciąży jest uzyskanie pełnej supresji wiremii, szczególnie w okresie porodu, kiedy ryzyko zakażenia jest największe. Spośród stwierdzeń dotyczących leczenia antyretrowirusowego ciężarnych zakażonych HIV wybierz prawdziwe: 1) we wszystkich przypadkach podczas porodu konieczne jest podanie ciężarnej zydowudyny drogą dożylną, aby zapobiec transmisji wertykalnej zakażenia, 2) podczas trwania ciąży nie należy rozpoczynać leczenia newirapiną, 3) podanie stawudyny podczas porodu nie jest obecnie rekomendowane, 4) kombinacja trzech leków z grupy nukleozydowych inhibitorów odwrotnej transkryptazy może być zalecana celem szybkiego obniżenia wiremii w przypadku wysokiej wiremii HIV, 5) stosowanie dolutegrawiru jest zawsze przeciwskazane w ciąży.

Wskaż prawdziwe spośród stwierdzeń dotyczących leczenia antyretrowirusowego ciężarnych zakażonych HIV: 1) w wybranych przypadkach podczas porodu konieczne jest podanie ciężarnej lopinawiru drogą dożylną, aby zapobiec transmisji wertykalnej zakażenia, 2) podczas trwania ciąży leczenie inhibitorami integrazy jest bezwzględnie przeciwskazane, 3) podanie pojedynczej dawki lamiwudyny podczas porodu nie jest obecnie rekomendowane, 4) kombinacja dwóch leków z grupy inhibitorów integrazy może być zalecana celem szybkiego obniżenia wiremii HIV, 5) stosowanie leczenia antyretrowirusowego w trakcie trwania ciąży, pomimo niewykrywalnej wiremii HIV jest zawsze rekomendowane.

Nietypowe objawy zakażeń oportunistycznych u osób, które odpowiedziały na leczenie antyretrowirusowe, to zespołu rekonstrukcji immunologicznej (ZRI). Wybierz kryteria diagnostyczne ZRI: 1) gwałtowne obniżenie liczby limfocytów T CD4 we krwi po zastosowaniu terapii antyretrowirusowej, 2) szybki wzrost wiremii HIV po pierwszych 4 tygodniach leczenia antyretrowirusowego, 3) spontaniczne ustępowanie choroby, bez stosowania antybiotykoterapii, chemioterapii kontynuowania leczenia antyretrowirusowego 4) nietypowe objawy kliniczne zakażeń oportunistycznych u osób, które odpowiedziały na leczenie antyretrowirusowe, 5) świąd skóry.

Powodem zmiany terapii antyretrowirusowej (ARV) mogą być między innymi: uproszczenie terapii, wystąpienie objawów niepożądanych zagrażających życiu lub niepowodzenie wirusologiczne. Wskaż prawdziwe stwierdzenia dotyczące nieskutecznej wirusologicznie terapii ARV: 1) terapia nieskuteczna to występowanie ponad 50 kopii HIV RNA w 1 mI krwi po 6 miesiącach od rozpoczęcia leczenia ARV, 2) terapia nieskuteczna to stwierdzenie w 2 kolejnych badaniach HIV RNA ponad 50 kopii/ml oznaczanych w odstępach 4-6 tygodniowych u pacjentów z wcześniejszą pełną supresją wirusologiczną, 3) nieskuteczne leczenie to stwierdzenie wiremii HIV powyżej 50 kopii/ml po 12 tygodniach leczenia inhibitorem integrazy.

Wskaż prawdziwe stwierdzenia dotyczące opryszczkowego zapalenia mózgu: 1) czynnikiem etiologicznym u dorosłych najczęściej jest HSV-2, 2) lekiem z wyboru jest gancyklowir, 3) zmiany zapalne występują w zakręcie obręczy przeciwstronnym płacie skroniowym, 4) wykrycie HSV DNA w płynie mózgowo-rdzeniowym potwierdza rozpoznanie kliniczne, 5) leczenie przyczynowe można odroczyć do czasu potwierdzenia laboratoryjnego.

Wskaż prawdziwe stwierdzenia dotyczące meningokokowego zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych: 1) zachorowania występują z jednakową częstością w ciągu całego roku, 2) dostępna są szczepionki zawierające antygeny serogrupy A, C, Y, W135 oraz szczepionka z rekombinowanym białkiem serogrupy B, 3) najczęściej występują zachorowania epidemiczne, 4) głównym źródłem zakażeń są nosiciele, 5) penicylina jest antybiotykiem z wyboru w terapii pierwszego rzutu.

Większość szpitalnych zapaleń opon mózgowo-rdzeniowych jest wywołana przez: 1) Streptococcus pneumoniae, 2) Haemophilus influenzae, 3) wielolekooporne pałeczki Gram ujemne, 4) gronkowce metycylinooporne, 5) Listeria monocytogenes.

Wskaż prawdziwe stwierdzenia dotyczące kryptokokowego zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych mózgu (KZOM): 1) charakterystyczny jest pierwotnie przewlekły przebieg, 2) częstym powikłaniem jest zakrzepica zatoki jamistej, 3) zmiany zapalne są najbardziej nasilone na sklepistości mózgu, 4) worykonazol jest lekiem 2 wyboru, 5) zachorowania występują sporadycznie u osób z prawidłową odpornością:

Wskaż czynniki ryzyka pneumokokowego zapalenia opon mózgowo - rdzeniowych: 1) pierwsze dwa lata życia, 2) płynotok pourazowy, 3) nikotynizm, 4) zapalenie płuc, 5) przewlekła choroba nerek.

Wskaż prawdziwe stwierdzenia dotyczące gruźliczego zapalenia i opon mózgowo-rdzeniowych: 1) charakterystyczny jest ostry początek choroby, 2) częste są porażenia n. czaszkowych, 3) największe nasilenie zmian zapalnych występuje w płatach czołowych, 4 leczenie przeciwprątkowe trwa ok. 6 miesięcy, 5) wykrycie materiału genetycznego prątków w płynie mózgowo-rdzeniowym potwierdza rozpoznanie

Wskaż cechy płynu mózgowo-rdzeniowego wskazujące na ropne zapaleniu opon mózgowo-rdzeniowych: 1) wysoka pleocytoza Z wyraźną dominacją limfocytów, 2) niskie stężenie glukozy, 3) wzrost stężenia białka, 4) niskie ciśnienie otwarcia, 5) prawidłowe stężenia kwasu mlekowego.

Wskaż optymalną chemioprofilaktykę dla pielęgniarki karmiącej piersią dziecko, która bez maseczki ochronnej wykonywała toaletę drzewa oskrzelowego pacjenta z meningokokowym zapaleniem opon:

Wskaż prawdziwe stwierdzenia dotyczące kleszczowego zapalenia mózgu (KZM): 1) wektorem europejskiego typu wirusa są kleszcze Ixodes ricinus, 2) jednofazowy przebieg jest typowy dla zakażenia podtypem europejskim, 3) przebycie zakażenia nie zapewnia odporności, 4) wykrycie swoistych przeciwciał w krwilpłynie mózgowo-rdzeniowym potwierdza diagnozę 5) brak danych o pokłuciu przez kleszcze pozwala na wykluczenie KZM.

Wskaż prawdziwe stwierdzenia dotyczące aspergilozy mózgu i opon mózgowo-rdzeniowych: 1) typowa jest droga wziewna zakażenia, 2) grzyby Aspergillus wykazują tropizm naczyniowy, 3) lekiem z wyboru jest lipidowa postać amfoterycyny B, 4) aspergiloza jest najczęstszym zakażeniem grzybiczym OUN w Polsce, 5) prawidłowa farmakoterapia cechuje się wysoką skutecznością:

Wskaż prawdziwe stwierdzenia dotyczące opryszczkowego zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych: 1) najczęściej jest wynikiem reaktywacji zakażenia HSV-1, 2) możliwe jest zajęcia rdzenia kręgowego, 3) rozpoznanie potwierdza wykrycie swoistych IgM w płynie mózgowordzeniowym, 4) choroba występuje częściej u mężczyzn, 5) charakterystyczną cechą jest nawrotowość.

W przypadku rozpoznania pozaszpitalnego bakteryjnego zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych u 18-letniego pacjenta po splenektomii, w terapii z wyboru należy zastosować: 1) ampicylinę cefoperazon, 2) ceftriakson gentamycynę, 3) cefotaksym wankomycynę, ciprofloksacynę amikacynę, 5) ceftriakson wankomycynę

Wskaż prawdopodobną etiologię ropnego zapalenia opon mózgowordzeniowych u 21-letniego rowerzysty, który doznał urazu głowy i otwartego złamania kości piszczelowych: 1) Pasteurella multocida, 2) Streptococcus pyogenes, 3) Streptococcus pneumoniae, 4) Staphylococcus aureus, 5) Clostridium perfringens

Wskaż prawdziwe stwierdzenia dotyczące ropni mózgu: 1) powstają najczęściej u starszych mężczyzn, 2) możliwym punktem wyjścia są pobliskie ogniska zapalne (zatoki, ucho), 3) neutropenia jest czynnikiem ryzyka ropni grzybiczych, ropnie pourazowe typowo są zlokalizowane w płatach czołowych, 5) bezgorączkowy przebieg pozwala na wykluczenie ropnia.

Wybierz spośród niżej wymienionych te badania serologiczne, których dodatni przemawia za ostrym zakażeniem wirusem Epsteina-Barr: 1) obecność przeciwciał heterofilnych, 2) anty-VCA IgM, 3) anty-VCA IgG, 4) anty-EA, 5) anty-EBNA.

U kobiety w 16. tygodniu ciąży doszło do pierwotnej opryszczki narządów płciowych. Wskaż zalecane postępowanie w takiej sytuacji:

Wskaż prawdziwe stwierdzenia dotyczące szczepienia przeciw WZW typu A: 1) szczepionki monowalentne stosuje się w optymalnym schemacie dwudawkowym o i 6-12 miesięcy, 2) nie wymagają dawek przypominających, 3) stosuje się w profilaktyce przedekspozycyjnej, 4) stosuje się W profilaktyce poekspozycyjnej, 5) można stosować łącznie z immunoglobuliną.

Wskaż prawdziwe stwierdzenia dotyczące Clostridium difficile: 1) jest częstą przyczyną biegunek u niemowląt, 2) kolonizacja przewodu pokarmowego przez ten patogen jest częsta u niemowląt, 3) w diagnostyce wykorzystuje się oznaczanie antygenu GDH toksyn A/B w kale metodą immunoenzymatyczną, w leczeniu stosuje się wankomycynę dożylnie, 5) w leczeniu stosuje się metronidazol doustnie

Wskaż prawdziwe stwierdzenia dotyczące zakażenia Campylobacter: 1) jest częstą przyczyną zatruć pokarmowych, 2) cięższy przebieg kliniczny obserwuje się u małych dzieci, 3) w diagnostyce zakażenia najczęściej wykorzystuje się metody serologiczne, 4) w leczeniu stosuje się azytromycynę, 5) w leczeniu stosuje się klarytromycynę.

U 3-tygodniowego noworodka rozpoznano krztusieC. Wskaż antybiotyki, które można zastosować u tego dziecka: 1) azytromycyna, 2) klarytromycyna, 3) trimetoprim-sulfametoksazol, 4) cefaklor, 5) penicylina fenoksymetylowa.

Wskaż prawdziwe stwierdzenia dotyczące szczepienia noworodka, który urodził się z masą ciała 1800 g w 33. tygodniu ciąży: 1) szczepienie przeciw WZW typu B będzie realizowane w schemacie 0,1,2,12 miesięcy, 2) szczepienie przeciw błonicy, tężcowi krztuścowi będzie realizowane przy użyciu szczepionki typu DTPa, 3) szczepienie przeciw inwazyjnym zakażeniom wywołanym przez Streptococcus pneumoniae będzie się składało z dwóch dawek podanych W 1. roku życia trzeciej w 2 roku życia, 4) szczepienie przeciw inwazyjnym zakażeniom wywołanym przez Streptococcus pneumoniae będzie się składało z trzech dawek podanych W 1. roku życia czwartej w 2. roku życia, 5) zaleca się podanie pierwszych szczepień (BCG, WZW typu B, DTaP,, IPV, HiB,, PCV) w trakcie hospitalizacji.

Którego z podanych leków nie stosuje się w leczeniu nadciśnienia tętniczego u ciężarnych?

Ciężarna w 12. tygodniu ciąży zgłasza się w październiku do swojego lekarza rodzinnego z prośbą o wykonanie szczepienia przeciw grypie oraz błonicy, tężcowi krztuścowi. Wskaż prawidłową decyzję lekarza:

Pacjent z cukrzycą szczepiony przeciw WZW typu B przed ponad 10 laty. Obecnie lekarz zlecił oznaczenie stężenia przeciwciał anty-HBs otrzymano wynik 5 IU/I. Wskaż prawidłowe postępowanie u tego chorego: 1) stwierdzone stężenie przeciwciał wystarcza do ochrony pacjenta przed zakażeniem, 2) należy wykonać rewakcynację pacjenta przeciw WZW typu B, 3) 1 miesiąc po przeprowadzeniu rewakcynacji należy oznaczyć stężenie przeciwciał anty-HBs, 4) w razie nieosiągnięcia minimalnego stężenia ochronnego przeciwciał należy przeprowadzić ponowne szczepienie podwójną dawką szczepionki, 5) w razie nieosiągnięcia minimalnego stężenia ochronnego przeciwciał należy odstąpić od dalszych szczepień.

Wskaż prawdziwe stwierdzenia dotyczące szczepienia przeciw WZW typu B pacjentów z nowotworami w trakcie leczenia immunosupresyjnego: 1) zaleca się utrzymanie stężenia przeciwciał anty-HBs 2 10 IU/I, 2) zaleca się utrzymanie stężenia przeciwciał anty-HBs 2 100 IU/I, 3) kontrola przeciwciał odbywa się co 6 miesięcy, 4) kontrola przeciwciał odbywa się jeden raz w roku, 5) gdy stężenie przeciwciał spada poniżej wyznaczonego poziomu należy podać podwójną dawkę szczepionki.

Wskaż prawdziwe stwierdzenia dotyczące podawania szczepionki przeciw zakażeniom wywołanym przez rotawirusy preparatu o dwudawkowym schemacie stosowania: 1) szczepienie można rozpocząć po ukończeniu przez dziecko 6 tygodni życia, 2) odstęp między 1 a 2 dawką powinien wynosić co najmniej 4 tygodnie, 3) dwudawkowy schemat szczepienia najlepiej przeprowadzić do ukonczenia 16. tygodnia życia, 4) w razie opóźnienia drugiej dawki można ją podać do ukończenia 24. tygodnia życia, 5) w razie opóźnienia drugiej dawki można ją podać do ukończenia 32. tygodnia życia.

Wskaż prawdziwe stwierdzenia dotyczące szczepienia przeciw zakażeniom wywołanym przez rotawirusy: 1) szczepienie dla dzieci urodzonych po 31 grudnia 2020 jest szczepieniem zalecanym, 2) szczepionki zawierają żywe wirusy, 3) szczepionki ze względu na swoją budowę należą do szczepionek podjednostkowych, 4) pierwszą dawkę należy podać po ukończeniu 6 tygodni życia, 5) szczepionki te nie powinny być podawane tego samego dnia razem 2 innymi szczepionkami:

Rodzice zgłaszają się do pediatry z prośbą o szczepienie 1,5-rocznego dziecka przeciw grypie, ale zaznaczają aby zastosować szczepionkę donosową, a nie w postaci iniekcji. Matka informuje, że jest w trzecim miesiącu ciąży. Wskaż, które ze stwierdzeń jest prawdziwe:

10-letnie dziecko, które dotychczas nie chorowało na ospę wietrzną otrzymało pierwszą dawkę szczepionki, a po 2 dniach zagorączkowało po kilkunastu godzinach pojawiły się liczne wykwity ospy wietrznej na skórze głowy tułowia Wskaż prawdziwe stwierdzenia odnoszące się do tej sytuacji: 1) w opisanym przypadku wystąpiła ospa wietrzna wywołana wirusem szczepionkowym, 2) ospa wietrzna, która wystąpiła u dziecka jest wynikiem zakażenia sprzed szczepienia, 3) po 6 tygodniach od pierwszej dawki należy podać dugą dawkę szczepionki, 4) w opisanej sytuacji nie ma wskazań do podawania drugiej dawki szczepionki, 5) opisana sytuacja może być wynikiem poważnych zaburzeń odporności u pacjenta.

Pielęgniarka z oddziału noworodkowego miała kontakt wczoraj z dzieckiem chorym na ospę wietrzną podczas wizyty u znajomych Ani ona, ani jej rodzice nie pamiętają, że chorowała na tę chorobę. Wskaż z niżej wymienionych te działania, które należałoby podjąć: 1) nie ma już możliwości podjęcia działań profilaktycznych, 2) należy sprawdzić, czy pielęgniarka nie jest w ciąży, 3) należy pilnie podać jedną dawkę szczepionki przeciw ospie wietrznej, 4) po upływie 6 tygodni od pierwszej dawki należy podać drugą dawkę szczepionki przeciw ospie wietrznej, 5) należy zastosować profilaktycznie acyklowir.

U 55-letniej kobiety z chorobą zwyrodnieniową stawów nadciśnieniem tętniczym, leczonej przewlekle losartanem, lacydypiną hydrochlorothiazydem oraz ketoprofenem lub paracetamolem (podczas nasilenia dolegliwości stawowych), zaplanowano wykonanie doustnego testu tolerancji glukozy (OGTT) z powodu podejrzenia cukrzycy. Jaki lek należy czasowo odstawić u tej pacjentki przed wykonaniem OGTT, aby wynik tego badania był wiarygodny?

U 50-letniej kobiety z dolegliwościami dyspeptycznymi, na podstawie badania gastroskopowego rozpoznano chorobę refluksową przełyku z łagodnym zapaleniem przełyku (klasa A Los Angeles). Jaki lek w pierwszej kolejności należy zastosować u tej pacjentki?

U 40-letniej kobiety z chorobą wrzodową żołądka zakażeniem H. pylori przeprowadzono 14-dniowe leczenie eradykacyjne schematem poczwórnym (tetracyklina + metronidazol + cytrynian bizmutu 4 IPP), a następnie 3 tygodniowe leczenie samym inhibitorem pompy protonowej: W kontrolnej gastroskopii po 8 tygodniach stwierdzono cechy zapalenia śluzówki żołądka oraz nadal dodatni test na obecność H. pylori. Jakie leczenie eradykacyjne należy obecnie zastosować u tej pacjentki?

U 35-letniej kobiety ze stanami gorączkowymi o nieznanej przyczynie, po uzyskaniu ujemnych wyników posiewów krwi, wykonano badania serologiczne na obecność różnych autoprzeciwciał. Stwierdzono w surowicy przeciwciała przeciwko antygenom cytoplazmatycznym granulocytów (c-ANCA) w wysokim mianie. Jaką chorobę należy podejrzewać u tej kobiety?

U chorego z zawansowaną pierwotną autoimmunologiczną niedoczynnością tarczycy nie stwierdza się:

U 70-letniego mężczyzny z cukrzycą typu 2 infekcją przewodu pokarmowego, doszło do wystąpienia zespołu hiperglikemiczno-hiperosmolarnego. Któreg0 z podanych zaburzeń nie stwierdzi się w badaniach u tego chorego?

58-letnia kobieta, po zawale serca po PTCA ze wszczepieniem stentów przed 12 miesiącami, leczona klopidogrelem aspiryną, została przyjęta do szpitala 2 podejrzeniem neuroboreliozy. Kiedy najwcześniej można bezpiecznie wykonać u tej chorej diagnostyczne nakłucie lędźwiowe, jesli wiadomo, ze 5 dni przed hospitalizacją, podczas rutynowej kontroli w Poradni Kardiologicznej, odstawiono jej klopidogrel, ale utrzymano leczenie aspiryną?

U 40-letniej otylej kobiety z kamicą pęcherzyka żółciowego, wystąpił typowy napad kolki żółciowej: Którego leku nie można zastosować u tej chorej w celu zmniejszenia bólu?

U 65-letniego, gorączkującego mężczyzny, wysunięto podejrzenie zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych. Kiedy najwcześniej można wykonać bezpiecznie diagnostyczną punkcje lędźwiową u tego chorego, jeśli wiadomo, że przyjmuje on enoksaparynę s.C. w dawce profilaktycznej 1x dziennie z powodu unieruchomienia gipsowego stopy po przebytym pourazowym pęknięciu kości śródstopia?

U 56-letniej kobiety z biegunką przewlekłą, wykonano kolonoskopię na podstawie badania histopatologicznego wycinków z jelita grubego pobranych w trakcie badania, rozpoznano mikroskopowe kolagenowe zapalenie jelita grubego - lek w pierwszej kolejności należy zastosować u tej chorej?

U 40-letniej kobiety z przewlekłą biegunką, na podstawie obrazu klinicz - nego i dodatniego wyniku wodorowego testu oddechowego, rozpoznano zespół rozrostu bakteryjnego SIBO). Jaki schemat leczenia w pierwszej kolejności należy zastosować u tej pacjentki?

25-letni mężczyzna, uzależniony od dożylnych środków odurzających, się do SOR z powodu utrzymujących od tygodnia gorączki > 38 C, kaszlu z odkrztuszaniem żółtej plwociny narastającej duszności. W bad. krwi: CRP 240 mg/l (n: do 10 mg/l) morfologia: Hb 12,8 g/dl, Erytrocyty 3,6 L18 tys.lul Pt 245 tys./ ul, w RTG klatki piersiowej obustronne nacieki miąższowe w obu polach płuc z cechami rozpadu oraz ropnie, sylwetka serca prawidłowa, bez poszerzenia cieni wnęk. Jaką chorobę w pierwszej kolejności należy podejrzewać u tego chorego?

Bezwzglednym przeciwwskazaniem do zastosowania beta-blokera selektywnego u chorego z chorobą wieńcową jest:

U 60-letniego otyłego mężczyzny, kilka godzin po prostatektomii, wystąpi ła nagła duszność ból w klatce piersiowej wysunięto podejrzenie ostrej zatorowości płucnej: Które badanie diagnostyczne niebedzie przydatne dla potwierdzenia tego rozpoznania?

Wskazania do testowania w kierunku zakażenia SARS-CoV-2 u dzieci obejmują: 1) dzieci z objawami infekcji dróg oddechowych lub nieżytu przewodu pokarmowego, 2) dzieci bezobjawowelskąpoobjawowe z czynnikami ryzyka ciężkiego przebiegu choroby, 3) dzieci bezobjawowelskąpoobjawowe, których opiekunowie są obarczeni czynnikami ryzyka ciężkiego przebiegu choroby, 4) dochodzenie epidemiologiczne i opracowywanie ognisk zakażeń W szkołach, przedszkolach, żłobkach.

8-letni chłopiec przekazany z rozpoznaniem ospy wietrznej. W wywiadzie od 3 dni gorączka, ból gardła, katar, kaszel, wymioty, leczony ambulatoryjnie zinnatem: W dniu poprzedzającym przyjęcie do szpitala wystąpiły pojedyncze zmiany na śluzówkach jamy ustnej oraz zmiany pęcherzykowe na skórze okolicy pośladków krocza przyjęciu stan ogólny dość dobry, wykwity skórne zamalowane gencjaną, nad płucami pojedyncze furczenia, rzężenia średniobańkowe, W 1 dobie pobytu wystąpiło zapalenie spojówek, obrzęk powiek, warg owrzodzenia w jamie ustnej, znaczne pogorszenie stanu ogólnego. W badaniach laboratoryjnych podwyższone wartości wykładników zapalnych (CRP, prokalcyto nina) potwierdzone zakażenie M: pneumoniae: W diagnostyce różnicowej należy brać pod uwagę:

U kobiety w 1. dniu po porodzie rozpoznano ospę wietrzną: Zalecane postępowanie u noworodka obejmuje:

U noworodka urodzonego z ciąży I, powikłanej wielowodziem wodogł,owiem płodu wykrytym w badaniu USG w 32. tyg. ciąży, stwierdzono cechy zakaże-nia wewnątrzmacicznego, wodogłowie, poszerzenie szwów czaszkowych, duże napięte ciemię przednie, objaw zachodzącego słońca' hepatosplenomegalię. U dziecka obserwowano zaburzenia termoregulacji, okresową bradykardię, napady drgawek. Przeprowadzone badania laboratoryjne wykazały obecność przeciwciał anty-TOXO w klasach IgM IgG, podwyższoną granulocytów kwasochłonnych W surowicy, wysokie stężenie białka W płynie mózgowo-rdzenio-wym, w badaniu TK głowy masywne wodogłowie oraz zwapnienia śródmózgowe. Prawidłowe postępowanie obejmuje:

W terapii zakażeń HCV u dzieci leczonych pierwszorazowo rekomendowane są: 1) terapie pangenotypowe u nastolatków powyżej 12. roku życia, 2) sofosbuwir ledipasvir dla dzieci pow. 3. r.ż. zakażonych genotypem 1, 4, 5 6 HCV, 3) sofosbuwir velpataswir u dzieci powyżej 6. r.ż., niezależnie od genotypu HCV, 4) tylko u dzieci z zaawansowaną chorobą wątroby, 5) glekaprewirlpibrentaswir u dzieci powyżej 12. roku życia, niezależnie od genotypu HCV.

Noworodkowi matki, u której stwierdzono wysoką wiremię HBV w III trymestrze ciąży należy:

12-letni chłopiec został przyjęty do szpitala z powodu gorączki > 39'C od 2 dni, niereagującej na leki przeciwgorączkowe, uczucia ogólnego rozbicia, kataru, pokasływania, chrypki, bólów brzucha wymiotów. W dniu przyjęcia wystąpiła uogólniona pokrzywka. W badaniu przedmiotowym: stan ogólny średni, apatia, zaznaczona duszność, liczne bąble pokrzywkowe na twarzy, grzbietach dłoni i stóp, pojedyncze wybroczyny, przekrwione, rozpulchnione gardło oraz tkliwość nadbrzusza. W badaniach laboratoryjnych: małopłytkowość 55 x 103/ul, leukopenia 2,52 x CRP 163 mg/I, prokalcytonina 1,18 nglmI, CPK 796 U/I, D-dimery 10,31 mg/l (N: <0,5 mg/I). Radiologicznie płuca zatoki przynosowe bez zmian. W drugiej dobie hospitalizacji ustąpienie zmian skórnych, bóle kostnostawowe, wyciek z nosa, nasilająca się duszność, tachypnoe, obniżenie saturacji. W diagnostyce różnicowej w pierwszym należy podejrzewać:

7-letni chłopiec został przyjęty do szpitala z powodu gorączki, powiększenia szyjnych węzłów chłonnych, obrzęku nosogardła, polimorficznej wysypki na kończynach, gorączki, powiększenia wątroby śledziony. W wymazie z nosogardła potwierdzono zakażenie SARS-Cov-2. Rozpoznano mononukleozę zakaźną, podano kortykosterydy. W 8. dobie hospitalizacji, po upadku z łóżka u chłopca wystąpiły silne bóle brzucha, pogorszenie stanu ogólnego, objawy ostrego brzucha' narastające cechy wstrząsu. Najbardziej prawdopodobnym rozpoznaniem jest:

14-letni chłopiec mieszkający w Anglii zgłosił się do Izby Przyjęć celem profilaktyki tężca po zaopatrzeniu chirurgicznym rany wskazującego ręki prawej. Do urazu doszło w stajni. Według matki chłopiec otrzymał szczepienie przeciw tężcowi w okresie niemowlęcym: Prawidłowe postępowanie to:

Do Izby Przyjęć zglosił się 16-latek, który podczas pobytu w dyskotece został zakłuty igłą w okolicę lewego ramienia: Rana była głęboka, długo krwawiąca. Prawidłowe postępowanie obejmuje:

Do powikłań krztuśca należą:

Najważniejsze cechy kliniczne odry to:

Typowe powikłania ospy wietrznej u dzieci to:

Wskaż fałszywe stwierdzenie dotyczące ostrego bezkamiczego zapalenia pęcherzyka żółciowego (AAC) u dzieci:

W leczeniu wieloukładowego zespołu zapalnego u dzieci związanego z COVID-19 (PIMS) zasadniczą rolę odgrywa leczenie immunomodulacyjne. Wskazania do jednoczesnego zastosowania glikokortykosterydów (GKS) immunoglobulin (IVIG) obejmują: 1) ciężki lub pogarszający się stan ogólny dziecka, 2) cechy wstrząsu, 3) wiek < 12 miesięcy, 4) utrzymywanie się gorączki ponad 24 godziny od zakończenia wlewu immunoglobulin, 5) obecność tętniaków tętnic wieńcowych w badaniu echokardiograficznym serca.

Pacjent ze skompensowaną marskością wątroby niewydolnością nerek W przebiegu schyłkowej ich niewydolności oczekuje na przeszczep nerki, czasowo jest dializowany. W wykonanych badaniach stwierdza się HBsAg dodatni, HBeAg ujemny, HBV DNA 2,34 x 102 IUlmI, klirens kreatyniny 9 ml/min. Chory nigdy nie był leczony przeciwwirusowo. Zgodnie z obowiązującym Programem Lekowym leczenia przewlekłego wirusowego zapalenia wątroby typu B Charakterystykami Produktów Leczniczych u chorego można zastosować:

Leki stosowane w terapii immunosupresyjnej, terapiach biologicznych przeciwnowotworowych dzieli się na te o wysokim, średnim niskim ryzyku reaktywacji HBV u chorych z jawnym lub utajonym zakażeniem HBV. Które leki należą do wysokiego ryzyka reaktywacji HBV?

Program Lekowy profilaktyki reaktywacji wirusowego zapalenia wątroby typu B u świadczeniobiorców po przeszczepach lub otrzymujących leczenie zwią - zane z ryzykiem reaktywacji HBV dotyczy chorych z wymienionymi w obwieszczeniu rozpoznaniami ICD-10:

Opis Programu Lekowego profilaktyki reaktywacji wirusowego zapalenia wątroby typu B opisuje kryteria kwalifikacji, określa czas leczenia, schemat dawkowania leków zakres badań wykonywanych w ramach programu. Wskaż prawdziwe stwierdzenia dotyczące zakresu świadczenia gwarantowanego: 1) refundacja dotyczy entekawiru w dawce 0,5 1,0 mg lub tenofowiru, 2) profilaktykę stosuje się przez cały okres leczenia biologicznegolprzeciw - nowotworowego 18 miesięcy po jego zakończeniu, 3) kwalifikacja do programu dotyczy tylko pacjentów z prawidłową czynnością nerek, 4) zastosowanie leków z niskim ryzykiem reaktywacji HBV jest wskazaniem do kwalifikacji do programu, 5) do programu mogą być kwalifikowani chorzy z obecnością przeciwciał anty-HBs.

Zgodnie z aktualnym Programem Lekowym leczenia przewlekłego wiruso - wego zapalenia wątroby typu C terapią bezinterferonową, W trakcie kwalifikacji do leczenia przeciwwirusowego należy oznaczyć genotyp HCV. Program akceptuje tylko jeden wyjątek od tej zasady, którym jest:

Zgodnie z aktualnym Programem Lekowym leczenia przewlekłego wirusowego zapalenia wątroby typu C terapią bezinterferonową refundacja dotyczy kilku leków przeciwwirusowych, którymi są:

Pacjent zakażony genotypem 1b HCV zapalenia wątroby, fibroscan 9,8 kPa, HCV RNA 2,1 x 105 IUlmI, przewlekła choroba nerek z klirensem kreatyniny poniżej 30 ml/min/1,73m2. Jaką terapię należy zastosować? 1) sofosbuvir velpatasvir przez 12 tygodni, 2) sofosbuvir ledipasvir przez 12 tygodni, 3) sofosbuvir ledipasvir przez 8 tygodni, 4) glecaprevir pibrentasvir przez 8 tygodni, 5) elbasvir grazoprevir przez 12 tygodni.

Pacjent zakażony genotypem 3a HCV zapalenia wątroby, fibroscan 23,6 kPa, HCV RNA 5,4 x 106 IUImI, W wywiadach epizod wodobrzusza, obecnie śladowe wodobrzusze, hipoalbuminemia i małopłytkowość. Jaką terapię należy zastosować?

Pacjent zakażony genotypem 4 HCV zapalenia wątroby, fibroscan 5,9 kPa, HCV RNA 3,29 x 104 IUlmI, koinfekcja HIV, bez interakcji pomiędzy lekami ARV a DAA. Którą terapię należy zastosować? 1) sofosbuvir velpatasvir przez 12 tygodni, 2) sofosbuvir ledipasvir przez 12 tygodni, 3) glecaprevir pibrentasvir przez 8 tygodni, 4) elbasvir grazoprevir przez 12 tygodni, 5) elbasvir grazoprevir przez 16 tygodni.

Pacjent zakażony genotypem 4 HCV zapalenia wątroby leczony przed 2 laty skutecznie maviretem (glecaprevir pibrentasvir) zgłosił się w celu ponownej kwalifikacji do leczenia przeciwwirusowego Obecnie genotyp 1a HCV, HCV RNA 6,21x106 IUlmI, koinfekcja HIV, bez interakcji pomiędzy lekami ARV a DAA. Jaką terapię należy zastosować?

Pacjent zakażony genotypem 3 HCV zapalenia wątroby skutecznie leczony w przeszłości interferonem pegylowanym, ribaviriną i sofosbuvirem. Zgłosił się obecnie w celu ponownej kwalifikacji do leczenia przeciwwirusowego Ponownie oznaczono genotyp 3 HCV, HCV RNA 5,35x105 IUlmI, fibroscan 8,2 kPa. Jaką terapię należy zastosować? 1) sofosbuvir velpatasvir i ribavirin przez 24 tygodnie, 2) sofosbuvir velpatasvir przez 12 tygodni, 3) glecaprevir pibrentasvir przez 8 tygodni, 4) glecaprevir pibrentasvir przez 12 tygodni, 5) glecaprevir pibrentasvir przez 16 tygodni.

Do Programu Lekowego leczenia przewlekłego zapalenia wątroby typu B kwalifikowani są świadczeniobiorcy charakteryzujący się: 1. obecnością antygenu HBs przez czas dłuższy niż 6 miesięcy oraz 2. spełniający kryterium poziomu wiremii HBV DNA powyżej 2 000 IUlmI. Drugiego warunku nie musza spełniać:

Do Programu Lekowego leczenia przewlekłego zapalenia wątroby typu B mogą być kwalifikowane kobiety w ciąży spełniające następujący warunek: 1) z obecnością antygenu HBe, 2) w trzecim trymestrze ciąży, 3) z wiremią HBV DNA powyżej 200 000 IUIml, 4) jesli kobieta zadeklaruje, że nie będzie karmić piersią, 5 Z poziomem HBsAg powyżej 2 000 IUlmI.

Pacjent z przewlekłym wirusowym zapaleniem wątroby typu B, leczony W przeszłości lamiwudyną, Z wiremią HBV DNA 3,1 x 103 IU/ml, HBeAg (+), Z aktywnością ALAT przewlekle w granicach normy, wynikiem fibroscanu 5,8 kPa, bez klinicznego rozpoznania marskości wątroby powinien:

Wskaż prawdziwe stwierdzenia dotyczące ostrej infekcji retrowirusowej: 1) może stanowić źródło nawet połowy wszystkich zakażeń HIV, 2) jest objawowa jedynie u ok. 10% pacjentów, 3) może wiązać się z wystąpieniem chorób wskaźnikowych dla nabytego zespołu niedoboru odporności, 4) wymaga włączenia leczenia antyretrowirusowego (ART) w zestawie zawierającym m.in. wzmacniany inhibitor proteazy inhibitor intergrazy.

Wskaż prawdziwe stwierdzenia dotyczące stosowania trimetoprimulsulfametoksazolu (TMPISMX) w profilaktyce leczeniu zakażeń oportunistycznych u osób zakażonych HIV: 1) może być stosowany jako profilaktyka pierwotna pneumocystozowego zapalenia płuc (PcP) toksoplazmozy, 2) może być stosowany jako leczenie PcP neurotoksoplazmozy, 3) ze względu na konieczność redukcji ryzyka wystąpienia zespołu rekonstrukcji immunologicznej, w terapii PcP neurotoksoplazmozy, powinien być stosowany łącznie ze sterydami, 4) ze względu na konieczność redukcji ryzyka wystąpienia przełomu hemolitycznego, przy długotrwałym stosowaniu TMPISMX do terapii należy dołączyć kwas folinowy.

32-letni mężczyzna, dotychczas zdrowy, zgłosił się po odbiór wyniku testu w kierunku zakażenia HIV. Wynik testu potwierdzenia (Western-blot) jest dodatni. Pacjent oczekuje natychmiastowego włączenia leczenia antyretrowiru - sowego (ART). Zaproponowano zestaw abakawir + lamiwudyna + dolutegrawir. W opisanej sytuacji klinicznej: 1) proponowany zestaw leków nie może być zastosowany ze względu na brak wiedzy dotyczącej wielkości wiremii HIV, 2) proponowany zestaw leków nie powinien być zastosowany ze względu na brak oznaczenia HLA B5701, 3) proponowany zestaw leków nie powinien być zastosowany ze względu na brak danych dotyczących ew. zakażenia HBV, 4) można zastosować proponowany zestaw.

Wskazaniem do stosowania sterydów u chorych zakażonych HIV jestlsą: 1) leczenie kryptokokozy OUN u chorych z ciśnieniem otwarcia płynu mózgowo-rdzeniowego > 200 mm H2O zmierzonym przy pierwszym nakłuciu lędźwiowym, 2) leczenie ciężkich postaci pneumocystozowego zaplenia płuc, 3) profilaktyka zespołu rekonstrukcji immunologicznej (ZRI) u chorych 2 kryptokokozą OUN, 4) profilaktyka ZRI u chorych z CD4+ < 100 koml ul, leczonych przeciwprątkowo, u których planowane jest włączenie leczenia antyretrowirusowego.

U 35-letniego mężczyzny diagnozowanego z powodu postępujących od 3 miesięcy zaburzeń widzenia, od 2 dni z całkowitą utratą widzenia w oku lewym (OL) i ograniczeniem pola i ostrości widzenia w oku prawym (OP), rozpoznano zakażenie HIV. Oznaczono liczbę limfocytów CD4+ 43 kom /ul HIV RNA 556 734 kopielmI. W badaniu oftalmoskopowym opisano: w OL obecność rozległych biał,ożółtych wysięków obejmujących plamkę, miejscami z pojedynczymi wybroczynami, zmiany o podobnym charakterze na obwodzie siatkówki OP. rozpoznaniu różnicowym należy uwzględnić: 1) cytomegalowirusowe zapalenie siatkówki, 2) kiłę, 3) toksoplazmozę, 4) gwałtownie postępującą martwicę siatkówki związaną z zakażeniem VZV (RPHRN rapidly progressive herpetic retinal necrosis), 5) wieloogniskową postępującą leukoencefalopatię (PML).

34-letnia kobieta u której zakażenie HIV rozpoznano w styczniu 2016r. wówczas HIV RNA 223 458 kopiilmI, liczba limfocytów CD4+ 5% komlul, zastosowano leczenie antyretrowirusowe (ART) zestawem: disoproksyl tenofowiru (TDF) emtrycytabina (FTC) darunawir (DRV)rytonawir (r). 10.03.2016 r. stwierdzono wzrost liczby limfocytów CD4+ do 265 kom /ul. W tomografii komputerowej płuc - w obu płucach widoczne skonsolidowane ogniska zagęszczeń o charakterze naciekowym, częściowo z bronchogramem powietrznym, otoczone obszarami zacienień typumatowej szyby' Z towarzyszącymi zmianami guzkoW płucu prawym widoczne niewielkie przestrzenie powietrzne ( objaw rąbka' mogące wskazywać na rozpad. W popłuczynach oskrzelowo-płucnych (BAL) nie wykryto prątków kwasoodpornych, uzyskano wzrost grzybów pleśniowych. Wykryto obecność antygenu galaktomannanowego w BAL surowicy krwi. Do terapii dołączono worykonazol: Wskaż prawdziwe stwierdzenia odnoszące się do opisanego przypadku: 1) na podstawie przedstawionych danych można rozpoznać aspergilloma (grzybniaka kropidlakowego), 2) na podstawie przedstawionych danych można rozpoznać inwazyjną aspergilozę płuc, 3) leczenie przeciwgrzybicze może wymagać kontynuacji przez kolejne miesiące, 4) należy zweryfikować możliwość wspólnego stosowania obecnego zestawu ART z worikonazolem

Owrzodzenie śluzówek jamy ustnej u pacjentów zakażonych HIV może występować w przebiegu: 1) ostrej choroby retrowirusowej, 2) zakażenia wirusem cytomegalii, 3) leukoplakii włochatej, 4) kiły.

Wskaż prawdziwe stwierdzenia dotyczące postępującej wieloogniskowej leukoecefalopatii: 1) jest etiologicznie powiązana z zakażeniem herpeswirusem, 2) jest efektem reaktywacji zakażenia latentnego, 3) może objawiać się utratą wzroku, 4) ma przebieg wieloletni z okresami zaostrzeń remisji, 5) jest stanem bezpośredniego zagrożenia życia, jeśli w jej przebiegu dojdzie do rozwoju zespołu rekonstrukcji immunologicznej:

Powodem zmiany terapii antyretrowirusowej (ART) mogą być: 1) nieskuteczność immunologiczna brak wzrostu liczby limfocytów CD4+>200 kom /ul po 6 miesiącach ART., 2) zmniejszenie ryzyka wystąpienia osteoporozy, 3) leczenie choroby refluksowej przełyku, 4) rezygnacja z antykoncepcji hormonalnej, 5) życzenie chorego.

Terapia dwulekowa zawierająca połączenie dolutegrawiru z lamiwudyną (DTG+3TC) może być stosowana: 1) jedynie u chorych, u których wcześniej uzyskano supresję wiremii HIV, 2) u chorych zakażonych HIV bez względu na choroby współistniejące, 3) jako pierwszy zestaw leków antyretrowirusowych, o ile HIV RNA 100.000 kopii/ml, 4) jako pierwszy zestaw leków antyretrowirusowych, o ile liczba limfocytów CD4+> 200 kom lpl, 5) bez dodatkowych modyfikacji u chorych leczonych ryfabutyną.

Czynnikami ryzyka rozwoju martwicy jałowej kości (osteonekrozy) są: 1) zaawansowane, nieskutecznie leczone zakażenie HIV, 2) przewlekłe leczenie prednizonem, 3) poziom 25(OH)D3 we krwi 30 ng/ml, 4) nadużywanie alkoholu

Wskaż prawdziwe stwierdzenia dotyczące uogólnionej postaci choroby Castelmana: 1) jest chorobą definiującą AIDS, 2) jest związana z zakażeniem herpeswirusem-6 (HHV-6), 3) objawia się powiększeniem węzłów chłonnych, gorączką, utratą ciała nocnymi potami, 4) może transformować w chłoniaka z komórek B, 5) wymaga terapii z zastosowaniem przeciwciał monoklonalnych skierowanych przeciw receptorowi CD-20.

Wskaż prawdziwe stwierdzenia dotyczące dostępnych leków antyretrowirusowych: 1) powinny być stosowane jedynie u osób z potwierdzonym zakażeniem HIV, 2) wszystkie działają poprzez mechanizm blokowania enzymów istotnych dla replikacji HIV, 3) należące do grupy nienukleozydowych inhibitorów odwrotnej traskryptazy (NNRTI) charakteryzują się wysoką barierą genetyczną, 4) należące do grupy inhibitorów integrazy wykazują aktywność zarówno przeciw HIV-1, jak przeciw HIV-2