Egzamin PES / Choroby zakaźne / wiosna 2020

U kobiety 12 godzin po porodzie rozpoznano ospę wietrzną. Zalecane postępowanie u noworodka obejmuje:

8-letni chłopiec został przyjęty do szpitala z powodu gorączki 39°C od poprzedniego dnia, uczucia ogólnego rozbicia, zapalenia spojówek, kataru, chrypki, pokasływania, bólów kostno-stawowych, bólów brzucha i wymiotów. W badaniu przedmiotowym: stan ogólny średni, apatia, zaznaczona duszność, pojedyncze wybroczyny, przekrwione spojówki, rozpulchnione gardło oraz tkliwość nadbrzusza. W badaniach laboratoryjnych: małopłytkowość 75 x103/L, leukopenia 2,2 x103/L, CRP 45 mg/l, prokalcytonina 1,1 ng/ml, CPK 750 U/l, D-Dimery 4,25 mg/l (N: < 0,5 mg). Radiologicznie płuca i zatoki przynosowe bez zmian. W diagnostyce różnicowej w pierwszym rzędzie należy podejrzewać:

Do najważniejszych cech klinicznych odry należą:

3-letnia dziewczynka, u której od dwóch dni występowały biegunka, wymio- ty i bóle brzucha została skierowana do szpitala z powodu zażółcenia powłok skórnych. W przedszkolu, do którego uczęszcza zachorowało w podobny sposób dwoje dzieci, a wychowawczyni została hospitalizowana w Oddziale Zakaźnym. W badaniach laboratoryjnych u dziewczynki stwierdzono: Hb 10,5 g/dL, liczbę płytek krwi 140 x103/L, liczbę leukocytów 5,500/dL, stężenie bilirubiny 4,8 mg/dL, aktywność AlAT 950 U/L, wartość wskaźnika protrombinowego 97%, stężenie mocznika 24 g/dL. Wstępne podejrzenie to:

12-letni chłopiec urodzony i mieszkający na Ukrainie zgłosił się do Izby Przyjęć celem profilaktyki tężca po zaopatrzeniu chirurgicznym rany stopy lewej. Do urazu doszło w stajni. Według matki chłopiec otrzymał szczepienie p/tężcowi w okresie niemowlęcym. Prawidłowe postępowanie to:

U 13-letniego chłopca leczonego z powodu krztuśca w 9. dobie hospitalizacji wystąpiła nagła duszność, pogorszenie stanu ogólnego, bladość powłok skórnych, narastające cechy wstrząsu. Najbardziej prawdopodobne rozpoznanie to:

U 3-letniego chłopca, przyjętego z podejrzeniem wirusowego zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych w badaniu ogólnym PMR stwierdzono płyn barwy żółtej, lekko mętny, po odwirowaniu bezbarwny, opalizujący, z osadem leukocy- tów i pojedynczych świeżych erytrocytów, cytoza 927/3, limfocyty 85%, stężenie białka 120 mg%, stężenie glukozy 20 mg% przy stężeniu cukru we krwi 100 mg%. W wywiadzie ustalono, że u ojca dziecka przed 2 miesiącami rozpoznano gruźli- cę. Prawidłowe postępowanie terapeutyczne w tym przypadku to:

Do Izby Przyjęć zgłosił się 18-latek, który podczas pobytu na dyskotece został zakłuty igłą w okolicę lewego ramienia. Rana była głęboka, długo krwawiąca, igła ze światłem. Prawidłowe postępowanie obejmuje:

17-letni chłopiec, który rok wcześniej przeprowadził się z Ukrainy do Polski, zgłosił się do Izby Przyjęć szpitala z powodu uczucia osłabienia i zażółcenia po- włok skórnych. W przeprowadzonych badaniach laboratoryjnych wykryto podwyż- szoną aktywność AlAT (3700 U/L), stężenie bilirubiny (8,2 mg%), obniżone wartości wskaźnika protrombinowego (52%) i obecne wykładniki serologiczne zakażenia HBV (obecność HBsAg, anty-HBe, anty-HBc IgG). W kolejnych dniach hospitalizacji, pomimo leczenia objawowego, obserwowano pogorszenie stanu ogólnego, odwrócenie rytmu dobowego, cuchnienie wątrobowe, śpiączkę; w badaniach laboratoryjnych narastanie stężenia bilirubiny, obniżenie aktywności AlAT do 2300 U/L oraz systematyczne obniżanie wartości wskaźnika protrombino- wego do <30%, zaburzenia gospodarki elektrolitowej i węglowodanowej. Prawidłowe postępowanie to:

W profilaktyce wertykalnego zakażenia HBV u noworodka stosuje się:

W leczeniu pozaszpitalnego, zachłystowego zapalenia płuc u pensjonariusza domu opieki przyjętego do szpitala jako leczenie I rzutu należy zastosować:

Wskaż zasady postępowania z pacjentem, u którego stwierdzono bakteriemię o etiologii Staphylococcus aureus: 1) antybiotykiem z wyboru w leczeniu bakteriemii o etiologii MSSA powinna być kloksacylina; 2) czas leczenia niepowikłanej bakteriemii nie powinien być krótszy niż 14 dni od pierwszego ujemnego posiewu krwi; 3) w leczeniu bakteriemii o etiologii MRSA lekiem z wyboru jest linezolid; 4) wykonanie echokardiografii przezprzełykowej jest zalecane u każdego pacjenta z bakteriemią Staphylococcus aureus; 5) jeśli nie można zastosować kloksacyliny, alternatywnym antybiotykiem w leczeniu bakteriemii o etiologii MSSA jest cefazolina. Prawidłowa odpowiedź to:

Wskaż zasady postępowania z chorym z pozaszpitalnym bakteryjnym zapaleniem opon mózgowo-rdzeniowych: 1) tomografia komputerowa głowy powinna być wykonana u wszystkich chorych z podejrzeniem pozaszpitalnego bakteryjnego zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych przed wykonaniem nakłucia lędźwiowego; 2) u chorych z pozaszpitalnym bakteryjnym zapaleniem opon mózgowo- rdzeniowych wywołanym meningokokami bez cech oporności na antybiotyki leczeniem z wyboru jest penicylina; 3) deksametazon nie powinien być stosowany u chorych z pozaszpitalnym bakteryjnym zapaleniem opon mózgowo-rdzeniowych wywołanym Listeria monocytogenes; 4) wskazane jest zastosowanie mannitolu celem obniżenia ciśnienia śródczaszkowego; 5) zalecany czas leczenia meningokokowego zapaleniem opon mózgowo- rdzeniowych to 7 dni. Prawidłowa odpowiedź to:

Wskaż prawdziwe stwierdzenie dotyczące szpitalnego zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych:

Wskaż prawdziwe stwierdzenie dotyczące leczenia i diagnostyki zakażeń grzybiczych:

Wskaż fałszywe stwierdzenie dotyczące leczenia infekcyjnego zapalenia wsierdzia:

Wskaż prawdziwe stwierdzenie dotyczące wirusowego zapalenia mózgu:

Wskaż fałszywe zdanie dotyczące zapalenia płuc o etiologii Legionella pneumophilia:

Spektrum przeciwbakteryjne karbapenemów obejmuje:

Wskaż antybiotyk, dla którego skuteczność działania in vivo zależy w większym stopniu od maksymalnego stężenia leku, a nie od czasu utrzymywania się stężenia leku powyżej minimalnego stężenia hamującego (MIC):

U chorego we wstrząsie septycznym z podejrzeniem inwazyjnej kandydemii preferowanym lekiem będzie:

Wskaż fałszywe stwierdzenie dotyczące antybiotykoterapii u chorych z posocznicą bez towarzyszącej hipotensji:

Wskaż prawdziwe stwierdzenie dotyczące wstępnej płynoterapii u chorego z posocznicą:

Lekiem wazopresyjnym pierwszego wyboru u chorych ze wstrząsem septycznym z towarzyszącą tachykardią i małym ryzykiem wystąpienia groźnych dla życia tachyarytmii jest:

Wskaż fałszywe stwierdzenie dotyczące leczenia wspomagającego chorych w posocznicy:

Preparat złożony, zawierający ceftolozan i tazobaktam, wykazuje aktywność bakteriobójczą również wobec szczepów wytwarzających:

Zastosowanie badań genomicznych (analiza 16S RNA, wysoce konserwa- tywnych białek z rodziny Ssg) do nowoczesnej analizy porównawczej w charakte- ryzowaniu drobnoustrojów powoduje, między innymi, intensywne zmiany w takso- nomii oraz w nazewnictwie w obrębie Prokaryota. W rekomendacjach EUCAST z 2019 r.:

Wbrew licznym doniesieniom medialnym zapadalność na boreliozę z Lyme w Polsce jest mniej więcej stała - od 55,17/100 000 w 2016 r. do 53,66/100 000 w 2019 r. Na podstawie wieloletnich obserwacji udowodniono, że chorobotwórcze dla człowieka są gatunki Borrelia burgdorferii oraz:

Jedną z możliwych postaci zakażenia N. meningitidis jest inwazyjna cho- roba meningokokowa (IChM). Zapadalność na IChM w Polsce (ok. 0,50) jest niska na poziomie europejskim - rocznie rejestrowanych jest ok. 200-300 zachorowań. Większość przypadków IChM w Polsce wywołują meningokoki serogrup:

Sześcioletnia dziewczynka została ugryziona w palec prawej ręki przez domowego kota. Dwie małe ranki i ich okolica zostały przez matkę przemyte 3% roztworem H2O2, następnie ciepłą wodą z mydłem. Następnego dnia okolice ranki zaczerwieniły się, po dwóch dniach stwardniały, pojawił się ropny wyciek, dziecko skarży się na silny ból, węzły pachowe wyczuwalne. Po przyjęciu do szpitala ranki opracowano chirurgicznie, pobrano wymazy. W preparacie bezpośrednim stwier- dzono drobne, ziarenkowato-pałeczkowate, Gram-ujemne bakterie. Drugiego dnia stwierdzono wzrost na agarze wzbogaconym krwią i na agarze czekoladowym, do końca diagnostyki nie uzyskano wzrostu na podłożu MacConkey'a. Kolonie są drobne, szare, gładkie, bez hemolizy, hodowla ma nieprzyjemny zapach stęchliz- ny; testy wytwarzania katalazy i indolu - dodatnie. Bakterie są wrażliwe między innymi na cyprofloksacynę i penicylinę. Który patogen najprawdopodobniej wywołał zakażenie?

Zgodnie z rozporządzeniem MZ z dn. 23 grudnia 2011 r. dotyczącym czynników alarmowych, rejestrów zakażeń szpitalnych oraz raportów o bieżącej sytuacji epidemiologicznej szpitala, lista patogenów alarmowych obejmuje:

Patogen ten należy do jednej z nowo wydzielonych rodzin rodzaju Entero- bacterales. Wywołuje najczęściej zakażenia przewodu pokarmowego (postać jeli- towa), stwierdza się też manifestacje pozajelitowe - ropne zapalenia opon mózgo- wo-rdzeniowych, wątroby, nerek lub zapalenia stawów. Patogen ma niskie wyma- gania pokarmowe; optimum temperaturowe wzrostu to 25-27°C, ale można uzys- kać wzrost również w temperaturze pokojowej. Eksperci mikrobiologii klinicznej uważają, że raportowana zapadalność w Polsce (0,51/100 000 w 2019 r.), ponad 10 x niższa niż w krajach sąsiednich (np. Niemcy - 7,2/100 000), jest jedynie efektem mało skutecznej diagnostyki mikrobiologicznej. Powyższe cechy i dane epidemiologiczne są właściwe dla:

Wskaż lek przeciwwirusowy o najwyższej barierze genetycznej:

Dziewiętnastoletniemu piłkarzowi, po urazie jamy brzusznej w trakcie meczu, usunięto śledzionę. Zdrowienie przebiegło prawidłowo. Cztery tygodnie po zabiegu, rano, partnerka stwierdziła, że mężczyzna jest nieprzytomny, bez reakcji. Po przewiezieniu do szpitala zmarł na OIT dwie godziny po przyjęciu. Do badań pobrano między innymi krew na posiew. Po 4 godzinach od założenia hodowli system BacTec sygnalizował wzrost zarówno w podłożu dla bakterii rosnących w warunkach tlenowych, jak i w podłożu dla beztlenowców. W preparacie mikrosko- powym stwierdzono obecność licznych ziarenkowców Gram-dodatnich, najczęś- ciej ułożonych po dwa, też pojedynczo lub w krótkich łańcuszkach. Historia choroby, czas i wynik hodowli oraz obraz mikroskopowy wskazują na zakażenie:

Osiemdziesięciodwuletnia kobieta z obturacyjną chorobą płuc, paląca ok. 20 papierosów dziennie, została hospitalizowana z powodu narastającej niewydol- ności oddechowej. W 12. dniu hospitalizacji przeniesiona na OIT i podłączona do respiratora; zdjęcie płuc wykazuje wielopłatowe nacieczenia z tworzeniem jam. Pobrano popłuczyny pęcherzykowo-oskrzelikowe. W preparacie bezpośrednim wykryto Gram-ujemne, pękate, ziarenkowato-pałeczki. Po 24 godz. hodowli w warunkach tlenowych na agarze z krwią oraz agarze czekoladowym wyrosły bezbarwne, wypukłe, okrągłe, trudno zawieszające się w wodzie kolonie, na podłożu Mac Conkey'a - kolonie jasnoróżowe; brak wzrostu w warunkach beztlenowych. Bakterie niefermentujące, test wytwarzania oksydazy cytochromowej - ujemny. Historia choroby oraz opis patogenu są właściwe dla:

Najmniej prawdopodobną, lecz możliwą, drogą zakażenia wirusem zapalenia wątroby typu A jest droga:

Spośród wymienionych poniżej leków o bezpośrednim działaniu przeciw- wirusowym stosowanych w terapii przewlekłych zakażeń HCV, inhibitorem polimerazy (NS5B) jest:

U osób kwalifikowanych do leczenia przewlekłego wirusowego zapalenia wątroby typu C z wykorzystaniem leków o bezpośrednim działaniu przeciwwiruso- wym, w celu zminimalizowania ryzyka reaktywacji zakażenia HBV należy wykonać oznaczenie:

Terapią pangenotypową nie jest:

Na wynik badania elastograficznego wątroby największy wpływ ma:

Wśród wszystkich leczonych zakażonych HCV, zakażeni genotypem 1b stanowią w Polsce:

U chorych z wywiadem terapii raka wątrobowokomórkowego (HCC) leczenie zakażenia HCV lekami o bezpośrednim działaniu przeciwwirusowym:

Decyzja o przeprowadzeniu u chorego z marskością wątroby w pierwszej kolejności leczenia przeciwwirusowego a dopiero potem ewentualnego przeszczepienia wątroby powinna być podejmowana w oparciu o:

W przebiegu zakażenia HEV u człowieka może dochodzić do wystąpienia:

Wskaźnikiem osiągnięcia stanu kontroli immunologicznej w trakcie leczenia przewlekłego zapalenia wątroby typu B jest:

W związku z dostępnością leków pangenotypowych dobór optymalnej terapii zakażeń HCV u większości chorych zależy przede wszystkim od:

W przebiegu wirusowego zapalenia wątroby typu E stosunkowo często, w porównaniu z zakażeniami innymi wirusami hepatotropowymi dochodzi do:

Spośród opcji terapeutycznych stosowanych u dotychczas nieleczonych chorych zakażonych przewlekle genotypem 3 HCV najmniej skuteczna jest terapia:

W oparciu o aktualne rekomendacje eksperckie w przypadku niepowodze- nia terapii bezinterferonowej zakażenia HCV, reterapię można przeprowadzić z wykorzystaniem:

Który z niżej podanych leków jest przeciwwskazany w leczeniu nadciśnienia tętniczego u ciężarnych?

Zakwalifikowanie do terapii przewlekłego zakażenia HBV pacjenta, u którego nie wykazano obecności HBeAg jest możliwe, jeżeli spełni następujące kryteria:

U 25-letniego mężczyzny, celem diagnostyki limfadenopatii śródpiersiowej i przewlekłego suchego kaszlu, wykonano biopsję transbronchialną płuca, a w bioptacie stwierdzono obecność ziarniniaków. Wskaż choroby płuc, w których można stwierdzić ziarniniaki w badaniu hist.-pat. tkanki płucnej: 1) gruźlica; 2) mykobakterioza atypowa; 3) ziarnica złośliwa; 4) bąblowica; 5) ziarniniakowatość z zapaleniem naczyń Wegenera; 6) toczeń rumieniowaty układowy; 7) celiakia; 8) grzybica płuc; 9) sarkoidoza. Prawidłowa odpowiedź to:

U 55-letniej kobiety z POChP i przewlekłymi bólami w nadbrzuszu, podejrzewasz chorobę wrzodową z zakażeniem H. pylori i planujesz wykonanie u niej gastroskopii celem potwierdzenia rozpoznania. Wskaż leki, których nie należy stosować u tej chorej, gdyż mogą spowodować, że wynik testu w kierunku H. pylori wykonany w trakcie gastroskopii będzie fałszywie ujemny: 1) amoksycylina i klarytromycyna w ciągu 4 tygodni przed gastroskopią; 2) cytrynian bizmutu w ciągu 4 tygodni przed gastroskopią; 3) paracetamol na 3 dni przed gastroskopią; 4) H2-bloker w ciągu 2 tygodni przed gastroskopią; 5) omeprazol w ciągu 2 tygodni przed gastroskopią; 6) lek zobojętniający (np. Alugastrin) w ciągu 3 dni przed gastroskopią. Prawidłowa odpowiedź to:

20-letni mężczyzna przyjęty został do oddziału z powodu utrzymujących się od tygodnia stanów gorączkowych, suchego kaszlu oraz bólów i obrzęków stawów skokowych, bez bólów brzucha i bez biegunki. Chory leczony był w POZ bezskutecznie azytromycyną p. os od 5 dni, od 3 dni ma widoczne na skórze kończyn dolnych bolesne, nieswędzące, sinoczerwonych guzki śr. 1-3 cm. W bad. krwi u chorego stwierdza się: CRP = 88 mg/l (n: do 10); erytrocyty - 4,6 mln/μl, Hb - 14,2 μg/dl, leukocyty - 17 tys./μl ,płytki krwi - 295 tys./μl. W radiogramie klatki piersiowej - poszerzenie cieni wnęk płucnych, bez innych nieprawidłowości. Bad. USG jamy brzusznej - wynik prawidłowy. Jakie rozpoznanie należy postawić u tego chorego i jakie leczenie zastosować?

37-letni mężczyzna został przyjęty do szpitala z powodu stanów gorączko- wych i suchego kaszlu, bez poprawy po 10-dniowym leczeniu klarytromycyną. Chory skarży się także na duszność, okresowo występujące krwioplucie i uogól- nione bóle stawów. Z wywiadu wiadomo, że nie leczył się dotychczas na choroby przewlekłe i że przed 4 tygodniami przebył zabieg szycia rany na dłoni prawej, po ugryzieniu przez psa sąsiada - otrzymał wówczas anatoksynę p/tężcową. W bad. przedmiotowym, poza blizną po zagojonej ranie na dłoni prawej, nie stwierdza się zmian skórnych, nie ma obrzęków ani sinicy, jedynie u podstawy obu płuc słyszalne są trzeszczenia. W bad. krwi: OB=110 mm po 1 godz., Hb = 9,2 mg/dl, erytrocyty - 3,2 T/l, leukocyty - 17 ,6 G/l, eozynofilia 10% w rozmazie, płytki krwi - 190 tys/µl. Poziom kreatyniny 2,3 mg/dl, poziom D-dimeru - 880 µg/l (norma do 500), przeciwciała p/jądrowe ANA w surowicy - wynik ujemny, p/ciała anty-GBM w surowicy - wynik dodatni, p/ciała c-ANCA i p-ANCA w surowicy - wyniki ujemne. W bad. ogólnym moczu - krwinkomocz i umiarkowany białkomocz. W CT klatki piersiowej - zmiany typowe dla krwawienia do pęcherzyków płucnych. Jakie jest najbardziej prawdopodobne rozpoznanie u tego chorego?

U 40-letniego mężczyzny, po zakończonym 14-dniowym leczeniu poczwórnym (cytrynian bizmutu + tetracyklina +metronidazol+ IPP) przeprowa- dzonym z powodu choroby wrzodowej żołądka i zakażenia H. pylori, wykonano kontrolną gastroskopię i stwierdzono nadal zakażenie H. pylori i zapalenie śluzów- ki żołądka. Jaki schemat leczenia eradykacyjnego należy zalecić obecnie u tego pacjenta, jeśli wiadomo, że jest on uczulony na antybiotyki z grupy penicylin?

U 78-letniego mężczyzny, 6 godzin po planowej prostatektomii, wystąpił ból w klatce piersiowej, nagła duszność i suchy kaszel. Wysunięto podejrzenie ostrej zatorowości płucnej. Które z poniższych badań nie będzie przydatne w diagnostyce u tego chorego?

Wskaż choroby, które mogą być przyczyną rozwoju marskości wątroby: 1) autoimmunologiczne zapalenie wątroby; 2) prawokomorowa przewlekła niewydolność serca; 3) choroba Wilsona; 4) hiperwitaminoza A; 5) hemochromatoza; 6) niedobór witaminy D; 7) zespół zależności alkoholowej. Prawidłowa odpowiedź to:

W terapii antyretrowirusowej, kiedy dochodzi do nieskuteczności, leczenie wymaga przeprowadzenia zmiany. Wymień prawdziwe stwierdzenia dotyczące zasad zmiany leczenia antyretrowirusowego: 1) w przypadku stwierdzenia mutacji M184V utrzymywanie dalszego leczenia tenofowirem jest przeciwwskazane; 2) dolutegrawir w przypadku niepowodzenia leczenia antyretrowirusowego powinien być zawsze stosowany 2 razy na dobę; 3) w przypadku obecności mutacji M184V/I należy, w szczególnych sytuacjach, rozważyć kontynuację leczenia 3TC lub FTC; 4) jeżeli poprzedni schemat nie zawierał boostowanego PI lub zawierał i nie wykazano oporności na leki z tej grupy - nowy schemat powinien zawierać lek z tej grupy; 5) nowy schemat terapii powinien zawierać minimum 2, a najlepiej 3 aktywne leki ARV. Prawidłowa odpowiedź to:

U 78-letniego mężczyzny z bólami w śródbrzuszu, z cukrzycą t. 2 leczone- go dietą, z nadciśnieniem tętniczym, chorobą zwyrodnieniową stawów i z przew- lekłą chorobą nerek w stadium III (eGFR = 58 ml/min), przyjmującego przewlekle furosemid, ACE-inhibitor oraz niesteroidowy lek p/zapalny, wysunięto podejrzenie tętniaka rozwarstwiającego aorty brzusznej. W celu potwierdzenia rozpoznania i oceny wskazań do leczenia operacyjnego zaplanowano wykonanie TK jamy brzusznej z kontrastem. Wskaż wszystkie właściwe elementy postępowania zapobiegającego wystąpieniu nefropatii kontrastowej u tego chorego: 1) nawodnienie dożylnym roztworem 0,9% NaCl; 2) nawodnienie dożylnym roztworem 10% glukozy; 3) czasowe odstawienie furosemidu i niesteroidowego leku p/zapalnego; 4) czasowa zamiana ACE-inhibitora na bloker kanału wapniowego; 5) podanie N-acetylocysteiny przed i po badaniu kontrastowym; 6) podanie fosforanu sodowego p.os przed badaniem. Prawidłowa odpowiedź to:

30-letni mężczyzna zgłosił się do SOR z powodu gorączki, uogólnionych bólów mięśniowych, bólów głowy i uporczywego kaszlu, bez poprawy po 3-dnio- wym leczeniu objawowym. Z wywiadu ustalono, ze 10 dni przed zachorowaniem pracował przy wypompowywaniu wody z piwnicy, zalanej na skutek pęknięcia rury kanalizacyjnej. W bad. przedmiotowym stwierdzono osłuchiwaniem - trzeszczenia u podstawy obu płuc. W bad. krwi: leukocyty -3,8 G/l, płytki krwi - 86 tys/µl, CRP - 76 mg/l (n: do 10), ALAT - 120 IU/l (n; do 40), ASPT - 96 IU/l (n: do 36), prokal- cytonina - 0,4 mg/l, (N do 0,5) Na - 129 mEq/L, K - 4,6 mEq/l. W radiogramie kl. piersiowej - plamisty naciek u podstawy płuca prawego oraz zmiany zapalne śródmiąższowe obustronnie. Jakie rozpoznanie należy postawić u tego chorego?

Leczenie ostrej choroby retrowirusowej należy wdrażać jak najszybciej. Wskaż właściwe kryteria dotyczące bezwzględnej konieczności rozpoczęcia leczenia ARV w tym przypadku: 1) CD4 < 350 kom/µL w chwili rozpoznania; 2) niewykrywalna wiremia HIV w chwili rozpoznania; 3) objawy neurologiczne; 4) wiek ≥ 50 lat; 5) ciężkie i przedłużające się objawy ostrej choroby retrowirusowej. Prawidłowa odpowiedź to:

W wielu przypadkach, w szczególności braku wywiadu lekooporności istnieje możliwość zastosowania dwulekowej terapii antyretrowirusowej. Spośród wymienionych poniżej wskaż zalecane zestawienia leków: 1) dolutegrawir + rylpiwiryna; 2) marawirok + lamiwudyna; 3) lamiwudyna + rylpiwiryna; 4) darunawir + rylpiwiryna; 5) dolutegrawir + raltegrawir. Prawidłowa odpowiedź to:

Zarówno przy rozpoczynaniu leczenia antyretrowirusowego jak i przy jego zmianach istnieją niezalecane połączenia leków bez dołączenia dodatkowego leku antyretrowirusowego, do których należą: 1) dolutegrawir + lamiwudyna; 2) marawirok + raltegrawir; 3) lamiwudyna + tenofowir; 4) monoterapia lamiwudyną; 5) atazanawir/r+ raltegrawir. Prawidłowa odpowiedź to:

W leczeniu zakażenia HIV w niektórych przypadkach wykonywane jest badanie tropizmu HIV. Możliwe jest występowanie subpopulacji HIV-1 o tropizmie CXCR4 (X4), CCR5 (R5), subpopulacji mieszanych X4/R5 (dual) - wykorzystujących dowolny z tych koreceptorów. Wskaż prawdziwe stwierdzenia dotyczące wykonywania tego badania i monitorowania leczenia antyretrowirusowego antagonistami CCR5: 1) zalecamy oznaczanie tropizmu wyłącznie przed rozpoczęciem leczenia z użyciem antagonistów CCR5; 2) wykrycie wyłącznie wariantu CCR5 nie oznacza, ze wariant taki będzie obecny w momencie rozpoczęcia leczenia; 3) wykonywanie testu o osób nowo zdiagnozowanych, w celu ustalenia przyszłych schematów terapeutycznych nie jest zalecane; 4) konieczne jest systematyczne badanie tropizmu co 24 miesiące przy skutecznym leczeniu enfuwirtydem; 5) konieczne jest systematyczne badanie tropizmu co 24 miesiące przy leczeniu skutecznym marawirokiem. Prawidłowa odpowiedź to:

Powodem zmiany zestawu leków w przypadku skutecznego leczenia antyretrowirusowego może być: 1) obniżenie kosztów terapii; 2) rozpoczęcie terapii innych chorób; 3) zmiana charakteru pracy pacjenta; 4) rezygnacja z antykoncepcji; 5) życzenie pacjenta. Prawidłowa odpowiedź to:

Oznaczenie tropizmu ludzkiego wirusa niedoborów odporności do koreceptorów CCR5 i CXCR4 u osoby z nowo wykrytym zakażeniem HIV: 1) jest możliwe tylko, jeśli liczba kopii HIV RNA w surowicy jest wyższa od 10000 w ml; 2) jest bezwzględnie konieczne przed rozpoczęciem leczenia antyretrowirusowego (ART); 3) jest zalecane przed rozpoczęciem leczenia antyretrowirusowego; 4) nie ma znaczenia w przypadku stosowania zestawów leków zalecanych do rozpoczynania ART; 5) umożliwia podjęcie decyzji dotyczących zmiany ART w przypadku nieskuteczności pierwszej lub kolejnych terapii. Prawidłowa odpowiedź to:

Oznaczenie wariantu HLA B*5701 u osoby z nowo wykrytym zakażeniem HIV: 1) jest możliwe tylko, jeśli liczba kopii HIV RNA w surowicy jest wyższa od 1000 w ml; 2) jest bezwzględnie konieczne przed rozpoczęciem leczenia antyretrowirusowego (ART); 3) jest zalecane przed rozpoczęciem leczenia antyretrowirusowego; 4) nie ma znaczenia w przypadku stosowania zestawów leków zalecanych do rozpoczynania ART; 5) umożliwia podjęcie decyzji dotyczących zmiany ART w przypadku nieskuteczności pierwszej lub kolejnych terapii. Prawidłowa odpowiedź to:

Celem leczenia antyretrowirusowego w ciąży jest uzyskanie pełnej supresji wiremii, szczególnie w okresie porodu, kiedy ryzyko zakażenia jest największe. Spośród poniższych stwierdzeń dotyczących leczenia antyretrowirusowego ciężarnych zakażonych HIV wskaż prawdziwe: 1) w wybranych przypadkach podczas porodu konieczne jest podanie ciężarnej tenofowiru drogą dożylną, aby zapobiec transmisji wertykalnej zakażenia; 2) podczas trwania ciąży nie należy rozpoczynać leczenia newirapiną; 3) podanie pojedynczej dawki rylpiwiryny podczas porodu nie jest obecnie rekomendowane; 4) kombinacja trzech leków z grupy nienukleozydowych inhibitorów odwrotnej transkryptazy może być zalecana celem szybkiego obniżenia wiremii w przypadku wysokiej wiremii HIV; 5) stosowanie dolutegrawiru jest zawsze przeciwwskazane w ciąży. Prawidłowa odpowiedź to:

Obecnie stosowane, dostępne komercyjnie leki antyretrowirusowe wykorzystują następujące mechanizmy działania: 1) inhibicja przepisywania informacji genetycznej wirusa z DNA na RNA; 2) inhibicja przepisywania informacji genetycznej wirusa z RNA na DNA; 3) inhibicja integracji prowirusowego DNA z DNA komórki gospodarza; 4) inhibicja koreceptora CXCR4; 5) inhibicja maturacji. Prawidłowa odpowiedź to:

Planowane jest rozpoczęcie leczenia antyretrowirusowego (ART) u 53-letniej kobiety, w okresie menopauzy, z BMI = 23, dotychczas nie chorującej na choroby przewlekłe. Wiremia HIV = 276.000 kopii/ml, liczba limfocytów CD4 = 343 kom/µl, CD8= 873 kom/µl. Nie stwierdzono obecności HLA B*5701. Spośród zaproponowanych poniżej, optymalnym zestawem leków dla tej pacjentki będzie:

Do rozwoju zespołu rekonstrukcji immunologicznej (ZRI) w przebiegu in- fekcji HIV predysponuje niska liczba limfocytów T CD4 < 100 kom/mm3 w momen- cie rozpoczęcia terapii antyretrowirusowej. Wskaż kryteria diagnostyczne ZRI: 1) wzrost odpowiedzi immunologicznej na swoiste antygeny, np. prątków gruźlicy; 2) spadek liczby limfocytów T CD4 we krwi po zastosowaniu terapii antyretrowirusowej; 3) szybki wzrost wiremii HIV po pierwszych 4 tygodniach leczenia antyretrowirusowego; 4) spontaniczne ustępowanie choroby, bez stosowania antybiotykoterapii, chemioterapii i kontynuowania leczenia antyretrowirusowego; 5) nietypowe objawy kliniczne zakażeń oportunistycznych u osób, które odpowiedziały na leczenie antyretrowirusowe. Prawidłowa odpowiedź to:

Zmiany w błonie śluzowej pęcherza moczowego o charakterze brodawczakowatym mogące prowadzić do wodonercza, zakażenia układu moczowego oraz posocznicy występują w:

Powodem zmiany terapii antyretrowirusowej (ARV) mogą być między innymi: uproszczenie terapii, wystąpienie objawów niepożądanych zagrażających życiu lub niepowodzenie wirusologiczne. Wskaż prawdziwe stwierdzenia dotyczące nieskutecznej wirusologicznie terapii ARV: 1) terapia nieskuteczna to występowanie ponad 50 kopii HIV RNA w 1 ml krwi po 6 miesiącach od rozpoczęcia leczenia ARV; 2) terapia nieskuteczna to stwierdzenie w 2 kolejnych badaniach HIV RNA ponad 50 kopii/ml oznaczanych w odstępach 4-6 tygodniowych u pacjentów z wcześniejszą pełną supresją wirusologiczną; 3) ocenę skuteczności terapii, należy przeprowadzić po raz pierwszy pomiędzy 4, a 8 tygodniem leczenia. Prawidłowa odpowiedź to:

Tenofowir jest jednym z częściej stosowanych leków antyretrowirusowych. Obecnie stosowany prolek tenofowiru - alafenamid tenofowiru (TAF) cechuje się innym profilem bezpieczeństwa. Z poniższych stwierdzeń dotyczących leczenia TDF(dizoproxyl tenofowiru) i TAF(alfenamidu tenofowiru) wskaż właściwe: 1) TAF jest jednym z preferowanych leków zalecanych do rozpoczynania leczenia antyretrowirusowego; 2) stosowanie TDF może powodować uszkodzenie nerek - proksymalną tubulopatię kanalikową; 3) jednym z typowych działań niepożądanych TDF jest obniżenie masy kostnej, szczególnie w pierwszych 24 tygodniach od rozpoczęcia leczenia; 4) stosowanie TDF jest bezwzględnie przeciwwskazane w ciąży; 5) przy współwystępowaniu zakażenia HBV i HIV, TAF jest bezwzględnie przeciwwskazany, ze względu na zwiększone ryzyko nieskuteczności leczenia przewlekłego zapalenia wątroby typu B. Prawidłowa odpowiedź to:

Według obecnie przyjętej klasyfikacji stosowane leki antyretrowirusowe należą do kilku różnych grup w zależności od ich mechanizmu działania. Z poniżej podanych leków wybierz inhibitory enzymu odpowiadającego za integrację DNA wirusa HIV w zainfekowanej komórce: 1) abakawir; 2) rytonawir; 3) biktegrawir; 4) dorawiryna; 5) raltegrawir; 6) atazanawir. Prawidłowa odpowiedź to:

Marskość wątroby z nadciśnieniem wrotnym i jego konsekwencjami rozwija się w następstwie zapalenia ziarniniakowego w przebiegu zarażenia:

Do zarażenia się postacią inwazyjną przywry Clonorchis sinensis dochodzi w następstwie:

Ostra choroba pasożytnicza cechująca się epizodami gorączki, zapale- niem węzłów chłonnych oraz naczyń chłonnych, powrózka nasiennego i najądrzy jest wywoływana przez:

Ciężki przebieg zimnicy częściej występuje u chorych, u których stwierdza się:

U ciężarnej kobiety w I trymestrze ciąży stwierdzono wysoką awidność przeciwciał w klasie IgG przeciwko Toxoplasma gondii. Świadczyć to może o:

Objaw Romana (jednostronny, bezbolesny obrzęk oczodołu i powieki) rozwijający się w następstwie wniknięcia pasożyta przez spojówki oka jest charakterystyczny dla:

Filarie Onchocerca volvulus wywołują chorobę zwaną ślepotą rzeczną. Do zarażenia filariami dochodzi przez:

Zapalenie naczyń chłonnych z tworzeniem się ropni charakterystyczne jest dla zarażenia:

Do zarażenia Trypanosoma cruzi dochodzi najczęściej w wyniku kontaktu z pluskwiakami. Pierwsze objawy choroby po wtargnięciu T. cruzi (choroba Chagasa) pojawiają się:

Które z niżej wymienionych dzieci i nastolatków dotychczas nieszczepio- nych przeciwko gruźlicy podlega zgodnie z obowiązującym Programem Szczepień Ochronnych obowiązkowemu szczepieniu przeciwko tej chorobie, jeśli nie stwierdzono przeciwwskazań do tego uodpornienia? 1) 8-miesięczne niemowlę; 2) dziecko 3-letnie; 3) dziecko 12-letnie; 4) 16-latek; 5) 18-latek. Prawidłowa odpowiedź to:

Spośród niżej wymienionych wskaż szczepienia zalecane dla kobiet ciężarnych w Programie Szczepień Ochronnych na rok 2020: 1) przeciwko odrze, śwince i różyczce; 2) przeciwko WZW A; 3) przeciwko błonicy, tężcowi i krztuścowi; 4) przeciwko grypie; 5) przeciwko pneumokokom. Prawidłowa odpowiedź to:

Do Poradni Chorób Zakaźnych zgłosił się pacjent pogryziony przez nieznanego psa, który uciekł. Pacjent ten otrzymał pełne szczepienie przeciwko wściekliźnie 3 lata temu (posiada dokumentację) z powodu kontaktu z podejrzaną o wściekliznę sarną. Wskaż prawidłowe postępowanie w aktualnej sytuacji:

Kontrolę stężenia przeciwciał anty-HBs lub utrzymanie stężenia ≥ 10 j.m./l zaleca się w Programie Szczepień Ochronnych na 2020 rok następującym kategoriom osób: 1) wcześniakom; 2) chorym na cukrzycę; 3) chorym z niedoborami odporności; 4) pacjentom z nowotworami w trakcie leczenia immunosupresyjnego oraz pacjentom po przeszczepieniu narządów; 5) osobom w fazie zaawansowanej choroby nerek z filtracją kłębuszkową poniżej 30 ml/min oraz osobom dializowanym. Prawidłowa odpowiedź to:

Dziecko urodzone w lutym 2015 roku było szczepione zgodnie z PSO w kwietniu 2016 roku przeciwko odrze, śwince i różyczce. W maju 2019 roku u dziecka rozpoznano świnkę. Jak powinien postąpić lekarz zgodnie PSO na 2020 rok w sprawie drugiej dawki szczepienia przeciwko odrze, śwince i różyczce?

Szczepienie przeciwko wirusowemu zapaleniu wątroby typu A (wzw A) zalecane jest: 1) wyjeżdżającym do krajów o wysokiej i pośredniej endemiczności wzw A; 2) zatrudnionym przy produkcji i dystrybucji żywności; 3) dzieciom w wieku przedszkolnym, szkolnym oraz młodzieży, które nie chorowały na wzw typu A; 4) chorym na przewlekłą chorobę wątroby lub hemofilię; 5) w postępowaniu poekspozycyjnym u osoby z kontaktu w ciągu 2 tygodni od pierwszych objawów u chorego będącego źródłem zakażenia. Prawidłowa odpowiedź to:

Pielęgniarka ukłuła się igłą po wykonaniu iniekcji u pacjenta. W wywiadzie podaje, że była szczepiona przeciwko wzw B 20 lat temu. Nigdy nie oznaczano u niej przeciwciał anty HBs. Wskaż, jakie badania należy zlecić w pierwszej kolejności: 1) HBsAg u pacjenta, jeśli to możliwe; 2) stężenie anty-HBs u pacjenta, jeśli to możliwe; 3) HBeAg u pacjenta, jeśli to możliwe; 4) stężenie anty-HBs u pielęgniarki; 5) obecność anty-HBc u pielęgniarki. Prawidłowa odpowiedź to:

Kobieta w 37. tygodniu ciąży była wraz ze swoim 3-letnim dzieckiem z wizytą u znajomych, gdzie skontaktowali się z innym dzieckiem chorym na ospę wietrzną. Kobieta ani jej dziecko nie chorowali dotychczas na ospę wietrzną, ani też nie byli szczepieni. Wskaż prawidłowe postępowanie w takiej sytuacji:

Wskaż najbardziej prawdopodobną etiologię zapalenia opon mózgowo- rdzeniowych, które wystąpiło u 32-letniej ciężarnej Polki chorej na cukrzycę, mieszkającej we Francji, spożywającej miękkie sery przygotowane z niepasteryzowanego mleka koziego:

Młoda nauczycielka zgłasza się do lekarza z powodu skontaktowania się dzień wcześniej w trakcie lekcji z dzieckiem, u którego popołudniu rozpoznano odrę. Nigdy nie była szczepiona przeciwko odrze, ale była szczepiona przeciwko różyczce dwukrotnie oraz przechorowała świnkę. Rodzice nie pamiętają, czy chorowała na odrę. Kobieta jest pewna, że nie jest w ciąży. Wskaż właściwe postępowanie w opisanej sytuacji:

Na oddziale noworodkowym rodzice zgłaszają, że chcą szczepić swoje dziecko w okresie niemowlęcym szczepionką skojarzoną przeciwko błonicy, tężcowi, krztuścowi, Haemophilus influenzae typu b, poliomyelitis i wzw B (DTPa- IPV-Hib-HBV). Proszą o wyjaśnienie, czy w tej sytuacji ich dziecko musi być szczepione przeciwko wzw B na oddziale noworodkowym oraz czy podanie tej szczepionki modyfikuje dalszy schemat szczepienia dziecka. Wskaż właściwą odpowiedź:

Większe ryzyko wystąpienia opryszczkowego zapalenia mózgu dotyczy: 1) osób po przebyciu ospy wietrznej w dzieciństwie; 2) zakażonych latentnie EBV; 3) dzieci podatnych osobniczo, np. z mutacjami TLR3; 4) pacjentów leczonych przeciwciałami monoklonalnymi; 5) pacjentów w trakcie terapii immunosupresyjnej. Prawidłowa odpowiedź to:

Wskaż prawdziwe stwierdzenia dotyczące zapalenia opon mózgowo- rdzeniowych o etiologii Streptococcus pneumoniae: 1) choroba rozwija się wkrótce po kolonizacji jamy nosowo-gardłowej; 2) skuteczność szczepionek polisacharydowych, np. PPV23, w zapobieganiu zapaleniu opon, sięga 71%; 3) nawroty występują częściej po przebytym urazie głowy z płynotokiem; 4) jednym z czynników ryzyka są rozległe oparzenia; 5) przebycie pneumokokowego zapalenia opon prowadzi do wieloletniej odporności. Prawidłowa odpowiedź to:

W celu zapewnienia optymalnych stężeń terapeutycznych antybiotyku w płynie mózgowo-rdzeniowym antybiotyku należy:

Wskaż prawdziwe stwierdzenia dotyczące aspergilozy ośrodkowego układu nerwowego: 1) najczęściej jest wywoływana przez kosmopolityczne pleśnie Aspergillus fumigatus; 2) zakażenie kropidlakowe najczęściej przebiega pod postacią ropni mózgu; 3) charakterystyczne jest tworzenie się zmian w płatach czołowych i/lub skroniowych; 4) w leczeniu aspergilozy OUN najskuteczniejsza jest kaspofungina; 5) testy wykrywające w surowicy antygeny grzybów w przypadku aspergilozy charakteryzują się ok. 30% czułością i swoistością. Prawidłowa odpowiedź to:

Wskaż czynniki ryzyka ostrego bakteryjnego zapalenia opon mózgowo- rdzeniowych u osób w wieku podeszłym: 1) ciężka niedokrwistość; 2) alkoholizm; 3) przewlekła białaczka limfocytowa; 4) astma oskrzelowa; 5) nadciśnienie tętnicze. Prawidłowa odpowiedź to:

Wskaż prawdziwe stwierdzenia dotyczące gruźliczego zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych i mózgu: 1) większość przypadków gruźlicy OUN, w krajach rozwiniętych, jest wynikiem reaktywacji zakażenia Mycobacterium tuberculosis; 2) porażenia nerwów czaszkowych dotyczą 10% chorych; 3) proces zapalny w największym stopniu obejmuje podstawę mózgu; 4) leczenie przeciwprątkowe trwa ok. 12 miesięcy; 5) gruźliczaki są rzadką postacią gruźlicy układu nerwowego. Prawidłowa odpowiedź to:

Wskaż optymalny zestaw antybiotyków, który należy zastosować w terapii empirycznej w przypadku rozpoznania szpitalnego zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych po zabiegu neurochirurgicznym:

Wskaż optymalny zestaw antybiotyków, które należy zastosować w leczeniu empirycznym pozaszpitalnego bakteryjnego zapalenia opon mózgowo- rdzeniowych, u 70-letniej kobiety z marskością wątroby w przebiegu zakażenia HCV, z niedawno rozpoznaną przewlekłą białaczką limfatyczną: 1) cefotaksym; 2) moksyfloksacyna; 3) wankomycyna; 4) teikoplanina; 5) ampicylina. Prawidłowa odpowiedź to:

Lekarz lat 56, który bez zabezpieczenia maseczką ochronną, wykonał intubację u chorego zapaleniem opon mózgowo-rdzeniowych wywołanym przez N. meningitidis, jako chemioprofilaktykę powinien przyjąć:

Wskaż prawdziwe stwierdzenia dotyczące grzybiczego zapalenia ośrodkowego układu nerwowego: 1) zwykle jest zakażeniem wtórnym, poprzedzonym pierwotnym zakażeniem przewodu pokarmowego; 2) częściej występuje u osób z chorobą nowotworową, zwłaszcza onkohematologiczną lub zakażeniem HIV; 3) większość grzybic jest zaliczana do zakażeń nieoportunistycznych; 4) najczęstszym zakażeniem grzybiczym OUN w Polsce jest aspergiloza; 5) sporadycznie spotykane jest u osób z prawidłową odpornością. Prawidłowa odpowiedź to:

Wskaż prawdziwe stwierdzenia dotyczące wirusowych zapaleń mózgu: 1) etiologia zapaleń mózgu jest związana z położeniem geograficznym; 2) w Europie występują głównie zakażenia enterowirusowe, opryszczkowe i związane z sezonową aktywnością kleszczy; 3) wirus Zachodniego Nilu jest częstym czynnikiem etiologicznym w Ameryce Południowej; 4) podstawą rozpoznania laboratoryjnego opryszczkowego zapalenia mózgu jest wykrycie swoistych IgM w płynie mózgowo-rdzeniowym; 5) wariant europejski kleszczowego zapalenia mózgu ma przebieg jednofazowy. Prawidłowa odpowiedź to:

Wskaż zestaw antybiotyków, które należy zastosować z wyboru w terapii empirycznej u 48-letniego pacjenta z licznymi zmianami ropnymi skóry, leczonego dotychczas z powodu choroby nadciśnieniowej, z rozpoznanym ropnym pozaszpitalnym zapaleniem opon mózgowo-rdzeniowych: 1) ampicylina + cefoperazon; 2) penicylina G; 3) cefotaksym + wankomycyna; 4) ceftriakson + wankomycyna; 5) piperacylina z tazobaktamem. Prawidłowa odpowiedź to:

Wskaż najbardziej prawdopodobną etiologię zapalenia opon mózgowo- rdzeniowych u 45-letniego motocyklisty podróżującego bez kasku ochronnego, który w wyniku wypadku doznał rozległego uszkodzenia skóry głowy i obu kończyn oraz otwartego złamania kości udowej: 1) Klebsiella pneumoniae; 2) Clostridium tetani; 3) Streptococcus pneumoniae; 4) Staphylococcus aureus; 5) Bacteroides fragilis. Prawidłowa odpowiedź to:

Wskaż prawdziwe stwierdzenia dotyczące ropni mózgu: 1) częściej występują u starszych mężczyzn; 2) ropnie mózgu u osób immunokompetentnych najczęściej rozwijają się w wyniku szerzenia się zakażenia z pobliskich ognisk, np. ucha środkowego, zatok przynosowych; 3) ropnie grzybicze zwykle powstają u osób z neutropenią; 4) brak jest charakterystycznego umiejscowienia w przypadku ropni pourazowych; 5) najcięższym powikłaniem, zwykle śmiertelnym, jest przebicie ropnia do komór mózgu. Prawidłowa odpowiedź to:

Zgodnie z Programami Lekowymi leczenia przewlekłego zapalenia wątroby typu B i C nietolerancja interferonu definiowana jest jako wystąpienie w trakcie wcześniejszego leczenia przynajmniej jednej nieprawidłowości, do których należy/ą:

U pacjenta z marskością wątroby (Child-Pugh A) zakażonego genoty- pem 3 HCV, leczonego nieskutecznie sofosbuwirem i PegIFN/RBV w przeszłości, zgodnie z aktualnym Programem Lekowym leczenia przewlekłego wirusowego zapalenia wątroby typu C terapią bezinterferonową i Charakterystykami Produktów Leczniczych można zastosować: 1) glekaprewir/pibrentaswir przez 12 tygodni; 2) glekaprewir/pibrentaswir przez 16 tygodni; 3) sofosbuwir/welpataswir przez 12 tygodni; 4) sofosbuwir/welpataswir + rybawiryna przez 12 tygodni; 5) sofosbuwir/welpataswir + rybawiryna przez 24 tygodni. Prawidłowa odpowiedź to:

Program Lekowy profilaktyki reaktywacji wirusowego zapalenia wątroby typu B dotyczy chorych HBsAg ujemnych otrzymujących leki związane z ryzykiem reaktywacji HBV i niżej wymienionym rozpoznaniem, z wyjątkiem:

Program Lekowy profilaktyki reaktywacji wirusowego zapalenia wątroby typu B zaleca stosowanie: 1) tenofowiru; 2) entekawiru w dawce 1,0 mg; 3) lamiwudyny; 4) adefowiru; 5) entekawiru w dawce 0,5 mg. Prawidłowa odpowiedź to:

Program Lekowy profilaktyki reaktywacji wirusowego zapalenia wątroby typu B zaleca stosowanie leków przeciwwirusowych:

Pacjent wcześniej nie leczony, zakażony genotypem 1b HCV i z mars- kością wątroby (Child-Pugh A) wymaga pilnej terapii przeciwwirusowej. Zgodnie z aktualnym Programem Lekowym leczenia przewlekłego wirusowego zapalenia wątroby typu C terapią bezinterferonową i Charakterystyką Produktu Leczniczego należy zastosować glekaprewir/pibrentaswir:

Zgodnie z obowiązującym Programem Lekowym leczenia przewlekłego wirusowego zapalenia wątroby typu B u pełnoletnich świadczeniobiorców można stosować:

U 34-letni mężczyzna po przebytym ostrym zapaleniu wątroby typu B w dzieciństwie, obecnie HBsAg (+), anty-HBe (+) i z wykrywalnym HBV DNA w badaniu ilościowym 1,39 x 102 IU/ml rozpoznano białaczkę szpikową. Oczekuje on na chemioterapię systemową. Zgodnie z Programami Lekowymi pacjent:

U pacjenta zakażonego genotypem 4 HCV, nie leczonego, z wiremią początkową poniżej 800 000 IU/ml i zaawansowaniem choroby wątroby F2 zgodnie z aktualnym Programem Lekowym leczenia przewlekłego wirusowego zapalenia wątroby typu C terapią bezinterferonową i Charakterystykami Produktów Leczniczych należy rozważyć następujące terapie: 1) elbaswir/grazoprewir przez 12 tygodni; 2) elbaswir/grazoprewir ± rybawiryna przez 16 tygodni; 3) glekaprewir/pibrentaswir przez 12 tygodni; 4) sofosbuwir/welpataswir przez 12 tygodni; 5) glekaprewir/pibrentaswir przez 16 tygodni. Prawidłowa odpowiedź to:

Program Lekowy profilaktyki reaktywacji wirusowego zapalenia wątroby typu B dotyczy chorych otrzymujących leczenie związane z ryzykiem reaktywacji HBV. Zastosowanie której z wymienionych terapii należy do niskiego ryzyka reaktywacji HBV?