Egzamin PES / Choroby zakaźne / jesień 2020

W oparciu o aktualne rekomendacje eksperckie w przypadku niepowodze- nia terapii bezinterferonowej zakażenia HCV, reterapię można przeprowadzić z wykorzystaniem:

Spośród opcji terapeutycznych stosowanych u dotychczas nieleczonych chorych zakażonych przewlekle genotypem 3 HCV najbardziej skuteczna jest terapia:

Zakwalifikowanie do terapii przewlekłego zakażenia HBV pacjenta, u które- go nie wykazano obecności HBeAg jest możliwe jeżeli spełni następujące kryteria:

U osób kwalifikowanych do leczenia przewlekłego wirusowego zapalenia wątroby typu C z wykorzystaniem leków o bezpośrednim działaniu przeciwwirusowym, w celu zminimalizowania ryzyka reaktywacji zakażenia HBV należy wykonać oznaczenie:

Spośród wymienionych poniżej leków o bezpośrednim działaniu przeciwwi- rusowym stosowanych w terapii przewlekłych zakażeń HCV, inhibitorem proteazy serynowej (NS3) jest:

Terapią pangenotypową jest:

Na wynik badania elastograficznego wątroby największy wpływ ma:

Wśród wszystkich leczonych zakażonych HCV, zakażeni genotypem 3 stanowią w Polsce:

U chorych z wywiadem terapii raka wątrobowokomórkowego (HCC) leczenie zakażenia HCV lekami o bezpośrednim działaniu przeciwwirusowym:

Decyzja o przeprowadzeniu u chorego z marskością wątroby w pierwszej kolejności leczenia przeciwwirusowego a dopiero potem ewentualnego przeszczepienia wątroby powinna być podejmowana w oparciu o:

Wskaźnikiem osiągnięcia stanu kontroli immunologicznej w trakcie leczenia przewlekłego zapalenia wątroby typu B jest:

W związku z dostępnością leków pangenotypowych dobór optymalnej terapii zakażeń HCV u większości chorych zależy przede wszystkim od:

Najmniej prawdopodobną, lecz możliwą drogą zakażenia wirusem zapalenia wątroby typu A jest droga:

W przebiegu zakażenia HEV u człowieka może dochodzić do wystąpienia:

W przebiegu wirusowego zapalenia wątroby typu E stosunkowo często, w porównaniu z zakażeniami innymi wirusami hepatotropowymi, dochodzi do:

Zgodnie z zaleceniem MZ z dn. 26.03.2020 dotyczącym pacjentów, którzy mają dodatni wynik badania RT PCR w kierunku SARS-CoV-2, i nie mają objawów COVID-19 lub wykazują łagodne, umiarkowane objawy (np. stan podgorączkowy, kaszel, ból gardła, osłabienie), podlegają oni:

Jest to drobna Gram-ujemnie barwiąca się pałeczka, w Polsce przenoszo- na głównie przez Ixodes ricinus. Patogen ludzi i zwierząt, w zakażonym organizmie namnaża się wewnątrzkomórkowo. W diagnostyce ważny wywiad epidemiologiczny (możliwość ekspozycji na kleszcze); w obrazie krwi często obserwowana leukopenia oraz trombocytopenia; przydatne badania serologiczne; zalecane i bardzo przydatne są również testy genetyczne, w przypadku tego patogenu wykazujące wysoką swoistość i czułość. Taki opis jest właściwy dla:

Wykonano mikrobiologiczną diagnostykę płynu mózgowo-rdzeniowego. W teście aglutynacji lateksu wykryto antygeny N. meningitidis z serogrupy B; w preparacie mikroskopowym stwierdzono obecność licznych, Gram-ujemnie wybarwionych małych ziarenkowców, najczęściej układających się w dwoinki, w większości zlokalizowanych pozakomórkowo. W posiewach na podłoża wzbogacone nie uzyskano wzrostu. Prawdopodobna przyczyna takiego wyniku:

U trzyletniego chłopca, dziecka rodziców intensywnie działających w organizacji antyszczepionkowej, rozwijają się objawy charakterystyczne dla krztuśca. Pobranie jakiego materiału do diagnostyki mikrobiologicznej będzie najbardziej zasadne i skuteczne?

Do Szpitalnego Oddziału Ratunkowego zgłosił się rano mężczyzna, wcześniej uczestniczący do godz. 24 w spotkaniu biznesowym, uskarżający się na zaburzenia widzenia - głównie widzenie podwójne i nadwrażliwość na światło, zgłasza też znaczną suchość w jamie ustnej, utrudniającą połknięcie codziennej dawki leków. Poinformował o trzech bardzo luźnych stolcach po powrocie ze spotkania. Szybko wykonane badanie serologiczne w kierunku toksyny A/B Cl. difficile dało wynik ujemny. Taki obraz kliniczny i wstępny wynik sugerują:

Patogen zgodnie z najnowszą systematyką bakterii wydzielony z rodziny Enterobacteriaceae; wywołuje zakażenia przewodu pokarmowego, rzadziej ropne zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych, wątroby, nerek. Optimum temperaturowe wzrostu to 25-27°C, niskie wymagania pokarmowe. Uważa się, że raportowana zapadalność w Polsce, ponad 10 x niższa niż w krajach sąsiednich (Niemcy - 7,2/100 000, Polska -0,44/100 000 w 2019r.), nie opisuje stanu faktycznego, lecz jest wynikiem mało skutecznej diagnostyki mikrobiologicznej. Opis ten dotyczy:

Bakterie te nie występują w środowisku naturalnym, są składnikiem fizjologicznej mikroflory błon śluzowych ludzi i zwierząt; rosną w warunkach beztlenowych. Wywołują zakażenia endogenne najczęściej zlokalizowane w okolicy szyjno-twarzowej, diagnozuje się też postaci płucne, brzuszne; sporadycznie opisywane zakażenia w obrębie miednicy mniejszej u kobiet (tu - często powiązane z długotrwałą implantacją wkładek domacicznych). Powyższy opis jest charakterystyczny dla:

W grupie dzieci przebywających na koloniach, w 4. dniu pobytu wystąpiła nasilająca się biegunka, połączona z intensywnymi skurczami jelit oraz nieznacz- nym wzrostem ciepłoty ciała. W hodowlach próbek kału stwierdzono dominację E. coli, w typowaniu serologicznym zidentyfikowano serotyp E. coli O157. W przy- padku tego serotypu za objawy choroby odpowiada:

Gen warunkujący oporność typu NDM-1 przenosi się wydajnie między różnymi szczepami bakterii. Jest to gen:

Sześcioletniego chłopca z ostrą białaczką szpikową leczono przeszczepie- niem szpiku. Rozwinęła się ciężka postać choroby przeszczep przeciwko gospo- darzowi, zastosowano wysokie dawki steroidów. Po 12 dniach u pacjenta wzrosła ciepłota, pojawił się wilgotny kaszel; w badaniu RTG płuc stwierdzono nacieczenie w lewym górnym płacie. W wyksztuszonej plwocinie stwierdzono liczne leukocyty, nieobecność komórek nabłonkowych oraz liczne drobnoustroje Gram-dodatnie, cylindryczne, włókienkowate, rozgałęzione, w barwieniach wykazujące kwaso- oporność. Drobnoustrój, wywołujący zakażenie, to, najprawdopodobniej:

Do izby przyjęć zgłosiła się matka z 9-letnią dziewczynką, której 3 dni wcześniej usunięto kleszcza z okolicy szyi. W miejscu usunięcia pojawił się rumień o średnicy około 5 cm z przejaśnieniem w części centralnej, rozszerzający się na okolicę karku. Dziewczynka była szczepiona p/kleszczowemu zapaleniu mózgu. Prawidłowe postępowanie u dziecka to:

W rozpoznaniu płonicy za najważniejsze cechy choroby uznajesz:

17-letni chłopiec został przyjęty do szpitala z powodu gorączki, powiększe- nia szyjnych węzłów chłonnych, obrzęku nosogardła, powiększenia wątroby i śle- dziony. W ostatnim okresie przyjmował środki odurzające drogą dożylną, schudł około 8 kg, występowały u niego okresowo biegunki. W diagnostyce różnicowej najbardziej istotne są badania w kierunku:

5-letnie dziecko leczone ambulatoryjnie od 4 dni z powodu biegunki z krwią, skierowano do szpitala z powodu zażółcenia powłok skórnych. W bada- niach laboratoryjnych stwierdzono: stężenie hemoglobiny 7,8 g/dL, liczbę płytek krwi 57x103/L, retikulocytów 21 ‰, stężenie bilirubiny 5,8 mg/dL, aktywność AlAT 31 U/L, stężenie mocznika 94 g/dL. Rozpoznanie wstępne to:

7-letni chłopiec został przyjęty do szpitala z powodu wysokiej gorączki z dreszczami, bólów głowy i osłabienia, 10 dni wcześniej wrócił z Nigerii, gdzie przebywał przez 4 tygodnie bez profilaktyki p/malarycznej. W badaniu przedmio- towym: ciężki stan ogólny, zaburzenia orientacji w miejscu i czasie, podsypianie, tachykardia (AS > 130/min), hepatosplenomegalia. W badaniach laboratoryjnych: niedokrwistość (hemoglobina 8,8 g/dL), małopłytkowość 65x103/L, leukopenia 2,6x103/L, hiperbilirubinemia 3,2 mg/dL, APTT 47 s, obecność D-dimerów, stężenie CRP 170 mg/L. W diagnostyce różnicowej w pierwszym rzędzie należy wykluczyć:

Wybierz prawdziwe stwierdzenie dotyczące zakażenia SARS-CoV-2 u dzieci: 1) przebieg choroby w porównaniu do dorosłych jest znacznie bardziej łagodny; 2) ryzyko ciężkiego przebiegu dotyczy szczególnie niemowląt i noworodków; 3) liczba dzieci wśród chorych na COVID-19 jest szacowana na 1-5%; 4) w grupie zwiększonego ryzyka cięższego przebiegu COVID-19 znajdują się dzieci chore na cukrzycę, dzieci z wrodzonymi wadami serca, chorobami metabolicznymi; 5) SARS-CoV-2 utrzymuje się w kale zakażonych dzieci po uzyskaniu negatywizacja w wymazie z jamy nosowo-gardłowej. Prawidłowa odpowiedź to:

3,5-letnia dziewczynka została przyjęta do szpitala z powodu gorączki utrzymującej się od 7 dni, apatii, powiększenia szyjnych węzłów chłonnych, zapa- lenia gardła, trudności w oddychaniu oraz przyjmowaniu pokarmów, uogólnionej wysypki z towarzyszącym świądem skóry oraz obrzęków stawów skokowych. Objawy nie ustąpiły pomimo stosowania środków przeciwgorączkowych i antybiotyków. W ostatnich dwóch dniach choroby wystąpiło znaczne przekrwienie spojówek, 'lakierowane' wargi oraz złuszczanie skóry dłoni i stóp. Najbardziej prawdopodobnym rozpoznaniem jest:

3-letnie dziecko bawiło się z mamą w ogródku. Biegający w pobliżu ich własny pies znalazł jeża, którego odrzucił w stronę dziecka. Jeż uderzył w przed- ramię dziecka, nieznacznie je kalecząc. Pies od momentu wzięcia z hodowli w okresie szczenięcym przebywa z rodziną, nie kontaktuje się z innymi zwierzętami, jest zaszczepiony p/wściekliźnie. Dziecko jest szczepione zgodnie z Programem Szczepień Ochronnych. Jakie postępowanie należy wdrożyć w tym przypadku?

6-miesięczna dziewczynka, karmiona naturalnie została skierowana do szpitala z podejrzeniem cytomegalii. W wywiadzie od drugiego miesiąca życia stany gorączkowe, kaszel, dwukrotne zapalenie ucha. W badaniu przedmiotowym przy przyjęciu uogólniona limfadenopatia, powiększenie ślinianek, masywne pleśniawki, powiększenie wątroby i śledziony. W badaniach laboratoryjnych niedokrwistość, leukocytoza, małopłytkowość, podwyższona aktywność AlAT, obecność p/ciał anty-CMV w klasie IgM oraz CMV DNA. Prawidłowe postępowanie w tym przypadku to: 1) diagnostyka w kierunku zakażeń wirusami hepatotropowymi; 2) diagnostyka w kierunku zakażenia HIV; 3) diagnostyka w kierunku wrodzonej wady serca; 4) wykluczenie choroby metabolicznej. Prawidłowa odpowiedź to:

Spośród wymienionych wirusów najczęstszą przyczynę zakażeń szpitalnych w oddziałach niemowlęcych stanowią:

Ryzyko reaktywacji zakażenia HBV zależne jest od wielu czynników: wieku, płci, jest większe u chorych HBsAg (+), u osób z wykrywalnym HBV DNA oraz u pacjentów z brakiem przeciwciał anty-HBs. Wskaż, który panel badań jest wymagany przy kwalifikacji do Programu Lekowego profilaktyki reaktywacji wirusowego zapalenia wątroby typu B:

Leki stosowane w terapii immunosupresyjnej, w tym terapie biologiczne i przeciwnowotworowe, dzieli się na leki o wysokim, średnim i niskim ryzyku reaktywacji HBV u chorych z jawnym lub utajonym zakażeniem HBV. Które leki należą do średniego ryzyka reaktywacji HBV?

Kwalifikacja do Programu Lekowego profilaktyki reaktywacji wirusowego zapalenia wątroby typu B obejmuje rozpoznanie ICD-10, kryteria serologiczne zakażenia HBV oraz stopień ryzyka reaktywacji HBV stosowanych leków. Biorąc pod uwagę powyższe, wskaż przypadek pacjenta, który powinien otrzymać leczenie w w/w programie:

W profilaktyce reaktywacji HBV zalecane jest stosowanie analogów nukle- otydowych lub nukleozydowych. Które z nich są refundowane w ramach Progra- mu Lekowego profilaktyki reaktywacji wirusowego zapalenia wątroby typu B? 1) dizoproksyl tenofowiru; 2) entekawir w dawce 1,0 mg; 3) alafenamid tenofowiru; 4) lamiwudyna; 5) entekawir w dawce 0,5 mg. Prawidłowa odpowiedź to:

Do Programu Lekowego leczenia przewlekłego zapalenia wątroby typu B są kwalifikowani świadczeniobiorcy niezależnie od poziomu HBV DNA. Dotyczy to następujących przypadków:

Do Programu Lekowego leczenia przewlekłego zapalenia wątroby typu B są kwalifikowani świadczeniobiorcy w wieku powyżej 3 lat, charakteryzujący się obecnością HBV DNA w surowicy oraz antygenu HBs przez czas dłuższy niż 6 miesięcy oraz spełniający kryterium poziomu wiremii HBV DNA powyżej 2000 IU/ml oraz: 1) obecności antygenu HBe; 2) potwierdzenia aktywnego zapalenia wątroby w postaci aktywności ALAT przekraczającej górną granicę normy w co najmniej trzech oznaczeniach wykonanych w okresie nie krótszym niż trzy miesiące i nie dłuższym niż 12 miesięcy; 3) obecności zmian histologicznych w wątrobie potwierdzających rozpoznanie przewlekłego zapalenia wątroby; 4) stwierdzenia sztywności tkanki wątrobowej wskazującej na znaczące włóknienie (>7,0 kPa) w badaniu elastograficznym wątroby; 5) poziomu HBsAg powyżej 20 000 IU/ml. Prawidłowa odpowiedź to:

Pacjent skierowany do Programu Lekowego leczenia pzw C. Zakażenie genotypem 3 HCV, wiremia HCV RNA 8,79 x 105 IU/ml, zaawansowanie choroby wątroby F4 wg skali Metavir (fibroskan 21,6 kPa), w wywiadach przebyte wzw typu B oraz epizod dekompensacji marskości wątroby pod postacią wodobrzusza i encefalopatii. W aktualnych badaniach stwierdza się obecność antygenu HBs, HBV DNA 2,45 x 104 IU/ml, aktywność ALAT 150 U/l, co świadczy o reaktywacji zakażenia HBV. Wskaż właściwe postępowanie:

U pacjenta zakażonego genotypem 1b HCV, nie leczonego lub po nieskutecznej terapii PegIFN/RBV i zaawansowaniem choroby wątroby F3 zgodnie z aktualnym Programem Lekowym leczenia przewlekłego wirusowego zapalenia wątroby typu C terapią bezinterferonową i charakterystykami produktów leczniczych należy rozważyć następujące terapie:

Pacjent ze skompensowaną marskością wątroby (Child-Pugh A), zakażony genotypem 3 HCV, wcześniej nie leczony przeciwwirusowo, wymaga pilnej terpii DAA. Zgodnie z aktualnym Programem Lekowym leczenia przewlek- łego wirusowego zapalenia wątroby typu C terapią bezinterferonową i charakterystyką produktów leczniczych zastosujesz: 1) glekaprewir/pibrentaswir przez 8 tygodni; 2) sofosbuwir/welpataswir + rybawiryna przez 12 tygodni; 3) elbaswir/grazoprewir przez 16 tygodni; 4) sofosbuwir/welpataswir przez 12 tygodni; 5) glekaprewir/pibrentaswir przez 12 tygodni. Prawidłowa odpowiedź to:

U pacjenta zakażonego genotypem 4 HCV, leczonego nieskutecznie elbaswirem/grazoprewirem, zgodnie z aktualnym Programem Lekowym leczenia przewlekłego wirusowego zapalenia wątroby typu C terapią bezinterferonową i charakterystykami produktów leczniczych należy rozważyć następujące terapie:

Przeciwwskazaniem bezwzględnym do podania dowolnej szczepionki są: 1) ciąża; 2) układowa reakcja anafilaktyczna po poprzedniej dawce tej szczepionki; 3) układowa reakcja anafilaktyczna na substancje wchodzące w skład szczepionki; 4) leczenie immunosupresyjne; 5) przetoczenie krwi przed 3 miesiącami. Prawidłowa odpowiedź to:

Wskaż prawdziwe stwierdzenia dotyczące 9-walentnej szczepionki przeciwko wirusowi brodawczaka ludzkiego (HPV): 1) zawiera antygeny 9 typów onkogennych wirusa HPV; 2) zaleca się jej stosowanie po ukończeniu 14. r.ż.; 3) schemat szczepienia zależy od wieku pacjenta; 4) można ją stosować zarówno u chłopców, jak i u dziewcząt; 5) szczepienie nie eliminuje całkowicie ryzyka rozwoju raka narządów płciowych. Prawidłowa odpowiedź to:

Kobieta w 30. tygodniu ciąży zgłasza się do poradni chirurgicznej z powodu rany kłutej stopy zabrudzonej ziemią. Po opatrzeniu skaleczenia chirurg ustalił na podstawie dokumentacji, że kobieta była wielokrotnie szczepiona przeciwko tężcowi, a ostatnią dawkę otrzymała przed 11 laty. Wskaż optymalne postępowanie profilaktyczne w opisanej sytuacji:

Do lekarza zgłasza się kobieta, która dwa tygodnie temu była szczepiona przeciwko odrze, śwince i różyczce. W związku z planowanym wyjazdem zagra- nicznym do kraju wymagającego udokumentowanego uodpornienia przeciwko żółtej gorączce, prosi o podanie szczepionki przeciwko tej chorobie. Wskaż prawidłowe twierdzenia dotyczące tej sytuacji: 1) należy podać szczepionkę przeciwko żółtej gorączce; 2) należy poinformować pacjentkę, że do szczepienia przeciwko żółtej gorączce może się zgłosić najwcześniej za dwa tygodnie; 3) należy poinformować pacjentkę, że do względnych przeciwwskazań do tego szczepienia zalicza się ciążę; 4) podane szczepienie przeciwko żółtej gorączce spełnia wymagania międzynarodowe nazajutrz po jego podaniu; 5) dla utrzymania odporności niezbędne jest szczepienie przypominające po 10 latach. Prawidłowa odpowiedź to:

Do lekarza chorób zakaźnych zgłasza się pacjent, który przed dwoma dniami był zaopatrywany w poradni chirurgicznej z powodu pogryzienia przez zwierzę dzikie. W poradni tej podano choremu dwie dawki szczepionki przeciwko wściekliźnie w oddzielne kończyny i polecono kontynuację profilaktyki w poradni chorób zakaźnych. Wskaż prawidłowe twierdzenie dotyczące tego pacjenta:

Do lekarza chorób zakaźnych zgłasza się pacjent skierowany przez leka- rza rodzinnego z powodu napadowego kaszlu utrzymującego się od 4 tygodni. Lekarz rodzinny podejrzewa krztusiec. Wskaż optymalną w tym okresie choroby metodę diagnostyki laboratoryjnej:

Na oddział chorób zakaźnych przekazano z oddziału chirurgicznego 8-letnią dziewczynkę, u której w usuniętym wyrostku robaczkowym histopatolog rozpoznał promienicę. Wskaż prawidłowe twierdzenia dotyczące postępowania z tą chorą: 1) lekiem z wyboru jest penicylina G; 2) leczenia powinno trwać około 2 tygodni; 3) leczenie powinno trwać co najmniej 6-8 tygodni; 4) w okresie przedłużonego leczenia można stosować preparaty doustne, zwłaszcza amoksycylinę; 5) w leczeniu wskazane jest zastosowanie kortykosteroidów. Prawidłowa odpowiedź to:

Wskaż prawdziwe stwierdzenia dotyczące zakażeń meningokokowych: 1) dominującą serogrupą w Polsce jest obecnie serogrupa B; 2) dominująca serogrupą w Polsce jest obecnie serogrupa C; 3) w ostatnich latach obserwuje się w Polsce wzrost zachorowań wywołanych serogrupą W; 4) najwyższe wskaźniki nosicielstwa występują w grupie dzieci < 5 r.ż.; 5) najwyższa zapadalność na inwazyjną chorobę meningokokową występuje u niemowląt. Prawidłowa odpowiedź to:

Prawidłowe postępowanie w poradni w przypadku dziecka lub osoby poniżej 18. roku życia podejrzanej o posocznicę meningokokową obejmuje: 1) pobranie dwóch wymazów z nosa lub gardła przed podaniem antybiotyku; 2) natychmiastowy transport do szpitala, najlepiej pod opieką lekarza; 3) podanie przed transportem pierwszej dawki antybiotyku - np. ceftriakson 50 mg/kg mc; 4) podanie pierwszej dawki kortykosteroidów - deksametazon w dawce 0,15 mg/kg mc; 5) obserwacja w kierunku objawów wstrząsu - ewentualnie postępowanie przeciwwstrząsowe. Prawidłowa odpowiedź to:

Za wrodzonym zarażeniem Toxoplasma gondii u niemowlęcia i małego dziecka przemawia: 1) wzrost w surowicy poziomu swoistych przeciwciał przeciwko antygenom To- xoplasma gondii w klasie IgG w ciągu pierwszych 12 miesięcy życia dziecka; 2) utrzymywanie w surowicy się swoistych przeciwciał przeciwko antygenom Toxoplasma gondii w klasie IgG powyżej 12. miesiąca życia dziecka; 3) wykazanie w surowicy krwi obecności swoistych przeciwciał przeciwko antygenom Toxoplasma gondii w klasie IgM w ciągu pierwszych 6 miesięcy życia dziecka (z wykluczeniem pierwszych dwóch dób życia noworodka); 4) wykazanie obecności zapalenia siatkówkowo-naczyniówkowego; 5) potwierdzone zarażenie Toxoplasma gondii u matki w czasie ciąży. Prawidłowa odpowiedź to:

21-letni mężczyzna skierowany został do szpitala z POZ z powodu stanów gorączkowych >38ᵒ C, napadowego suchego kaszlu, oraz bólów stawów utrzymujących się od 2 tygodni, bez bólów brzucha i bez biegunki. Leczony był ambulatoryjnie azytromycyną przez 5 dni bez poprawy. W badaniu przedmiotowym stwierdzono obecność sinoczerwonych, bolesnych guzków o średnicy 0,5-2,5 cm na skórze pośladków i podudzi oraz obrzęk i bolesność okolicy stawów skokowych, bez zaczerwienienia skóry nad stawami. W badaniu krwi: CRP = 108 mg/l (n: do 10). Morfologia krwi: Erytr. - 4,7 mln/μl, Hb - 13,2 μg/dl, Leukocyty - 18 tys/μl, płytki - 220 tys/μl. W bad. rtg. klatki piersiowej - poszerzenie cieni wnęk płucnych, bez innych zmian. USG jamy brzusznej - prawidłowe. Jakie rozpoznanie należy postawić u tego chorego i jakie leczenie zastosować?

Wskaż wszystkie nieprawidłowości, które stwierdza się w badaniach krwi u chorego z hemochromatozą dziedziczną: 1) nieznacznie podwyższona aktywność ALAT i ASPAT; 2) zwiększone stężenie żelaza w surowicy; 3) zwiększone stężenie ferrytyny w surowicy; 4) obniżone stężenie ferrytyny w surowicy; 5) zwiększone wysycenie transferryny > 45%; 6) obniżona aktywność ALAT i ASPAT; 7) nadmierna zawartość żelaza w hepatocytach w badaniu hist.-pat tkanki wątrobowej; 8) nadmierna zawartość miedzi w hepatocytach w badaniu hist.-pat tkanki wątrobowej. Prawidłowa odpowiedź to:

U 43-letniego otyłego mężczyzny z powodu chrypki i uciążliwej zgagi wykonano gastroskopię i rozpoznano chorobę refluksową przełyku z łagodnym zapaleniem przełyku (klasa A Los Angeles). Jaki lek w pierwszej kolejności należy zalecić temu choremu?

U 50-letniego otyłego mężczyzny z zakrzepicą żył głębokich kończyny dolnej prawej, mimo prowadzonego przez 6 tygodni prawidłowego leczenia przeciwkrzepliwego acenokumarolem (INR zawierał się w przedziale: 2,0-3,0) doszło do kolejnego epizodu świeżej zakrzepicy żył głębokich w lewej kończynie dolnej. Jaką modyfikacje leczenia przeciwkrzepliwego należy zastosować u tego chorego?

Bezwzględnym przeciwwskazaniem do leczenia fibrynolitycznego u chorego z ostrym zespołem wieńcowym nie jest:

46-letnia kobieta z kamicą pęcherzyka żółciowego zgłosiła się do izby przyjęć z powodu silnych bólów w prawym podżebrzu, gorączki >38ᵒ C od kilkunastu godzin. Po badaniu usg i konsultacji chirurgicznej, rozpoznano ostre kamicze zapalenie pęcherzyka żółciowego. Jakiego leczenia nie należy zastosować u tej chorej?

U 45-letniego mężczyzny bez polidypsji i poliurii, z powodu otyłości wykonano OGTT. Stwierdzono glikemię na czczo 8 mmol/l (150 mg/dl), a 120 minut po podaniu doustnych 75g glukozy stwierdzono glikemię 7,8 mmol/l (140 mg/dl). Jakie rozpoznanie należy postawić u tego mężczyzny?

U 36-letniej kobiety z chorobą wrzodową żołądka i zakażeniem H. pylori przeprowadzono 14-dniowe leczenie eradykacyjne schematem poczwórnym (tetracyklina + metronidazol + cytrynian bizmutu + IPP), a następnie 3 tygodniowe leczenie samym inhibitorem pompy protonowej. W kontrolnej gastroskopii wyko- nanej po 3 miesiącach stwierdzono bliznę powrzodową, cechy zapalenia śluzówki żołądka oraz nadal dodatni test na obecność H. pylori. Jaki schemat leczenia eradykacyjnego należy teraz zalecić tej pacjentce?

U 55-letniego mężczyzny ze stanami gorączkowych o nieznanej przyczy- nie, po uzyskaniu ujemnych wyników posiewów krwi, wykonano badania serolo- giczne na obecność różnych autoprzeciwciał. Stwierdzono obecność w surowicy krwi przeciwciał przeciwko antygenom cytoplazmatycznym granulocytów (c-ANCA) w wysokim mianie. Jaką chorobę należy podejrzewać u tego mężczyzny?

35-letnia kobieta, bez wywiadu w kierunku chorób przewlekłych i uczuleń na leki, została przyjęta do oddziału z powodu ciężkiego pozaszpitalnego zapale- nia płuc. Jakie leczenie empiryczne należy zastosować u tej chorej?

Wskaż prawdziwe stwierdzenia dotyczące listeriozy opon m.-r. i mózgu: 1) podstawą w diagnostyce laboratoryjnej są badania serologiczne; 2) śmiertelność wynosi 5-10%; 3) najskuteczniejszy w leczeniu przyczynowym jest cefepim; 4) objawy zapalenia tyłomózgowia dominują w postaci ciężkiej; 5) immunoprofilaktyka jest aktualnie nieznana. Prawidłowa odpowiedź to:

Wskaż prawdziwe stwierdzenia dotyczące opryszczkowego zapalenia mózgu: 1) czynnikiem etiologicznym u dorosłych najczęściej jest HSV-2; 2) gancyklowir jest lekiem z wyboru; 3) ryzyko jest większe u leczonych przeciwciałami monoklonalnymi; 4) metodą diagnostyczną z wyboru jest RT PCR z płynu m-r; 5) rozpoznanie upewniają objawy ogniskowe z okolicy potylicznej. Prawidłowa odpowiedź to:

Wskaż prawdziwe stwierdzenia dotyczące kleszczowego zapalenia mózgu: 1) wektorem dalekowschodniego typu wirusa KZM są kleszcze Ixodes ricinus; 2) ataksja móżdżkowa występuje często w postaci oponowo-mózgowej; 3) szczepionki wykazują skuteczność przeciwko 3 typom wirusa KZM; 4) podstawą rozpoznania laboratoryjnego KZM jest wykrycie materiału genetycznego w płynie mózgowo-rdzeniowym; 5) wariant europejski KZM ma zwykle przebieg jednofazowy. Prawidłowa odpowiedź to:

Wskaż optymalną chemioprofilaktykę dla 30-letniej ciężarnej lekarki, która bez odpowiedniego zabezpieczenia, wykonywała intubację w pierwszej dobie leczenia chorego z meningokokowym zapaleniem opon m.-r.:

Wskaż prawdziwe stwierdzenia dotyczące pneumokokowego zapalenia opon m.-r.: 1) choroba występuje z jednakową częstością u obu płci; 2) profilaktycznie podaje się szczepionkę skoniugowaną PCV-13 i następnie polisacharydową, np. PPV23; 3) najczęściej występują zachorowania epidemiczne; 4) wszczepienie implantów ślimakowych jest czynnikiem ryzyka; 5) penicylina jest antybiotykiem z wyboru w terapii pierwszego rzutu. Prawidłowa odpowiedź to:

Wskaż patogeny wywołujące najczęściej szpitalne zapalenia opon m.-r.: 1) Neisseria meningitidis; 2) Haemophilus influenzae; 3) pałeczki Gram ujemne; 4) gronkowce metycylinooporne; 5) Streptococcus pneumoniae. Prawidłowa odpowiedź to:

Wskaż prawdziwe stwierdzenia dotyczące kryptokokowego zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych i mózgu: 1) najczęściej jest wywoływana przez Cryptococcus neoformans i C. gatti; 2) wodogłowie jest częstym powikłaniem; 3) zmiany zapalne zwykle lokalizują się na podstawie mózgu; 4) worykonazol jest najskuteczniejszy w leczeniu kryptokokozy OUN; 5) neuroinfekcje kryptokokowe nie występują u osób z prawidłową odpornością. Prawidłowa odpowiedź to:

Wskaż czynniki ryzyka pneumokokowego zapalenia opon mózgowo- rdzeniowych: 1) asplenia; 2) pęknięcie podstawy czaszki; 3) palenie tytoniu; 4) marskość wątroby; 5) uzależnienie od kokainy. Prawidłowa odpowiedź to:

Wskaż prawdziwe stwierdzenia dotyczące gruźliczego zapalenia opon m.-r.: 1) choroba jest wynikiem rozsiewu krwiopochodnego prątków; 2) porażenia n. czaszkowych występują sporadycznie; 3) największe nasilenie procesu zapalnego dotyczy sklepistości mózgu; 4) leczenie przeciwprątkowe zawiera 4 leki i trwa ok. 3 miesięcy; 5) przebiega z zajęciem naczyń tętniczych i żylnych mózgowia. Prawidłowa odpowiedź to:

Wskaż charakterystyczne cechy płynu m.-r. w ropnym zapaleniu opon: 1) wysoka pleocytoza limfocytowa; 2) podwyższone stężenie białka; 3) prawidłowe stężenie glukozy; 4) wysokie ciśnienie otwarcia; 5) wzrost stężenia kw. mlekowego. Prawidłowa odpowiedź to:

W procesie diagnostycznym dziecka podejrzanego o mononukleozę wykonano badania serologiczne. Wynik potwierdził obecność w surowicy dziecka przeciwciał przeciwko antygenom jądrowym (anty-EBNA) i brak przeciwciał przeciwko antygenowi wczesnemu (anty-EA). Uzyskany wynik wskazuje na:

Powikłaniem której z niżej wymienionych chorób zakaźnych jest zespół hemofagocytowy?

Kobieta w 33. tygodniu ciąży zgłasza się do lekarza rodzinnego z wysoką gorączką i bólami mięśniowymi. Lekarz podejrzewa grypę. Wskaż jakie powinno być postępowanie lekarza podjęte w pierwszej kolejności:

U 3-letniego nieszczepionego dziecka lekarz rozpoznał świnkę. Ojciec dziecka nie chorował na świnkę i chce się zaszczepić przeciwko tej chorobie. Wybierz prawidłowe twierdzenie dotyczące tej sytuacji:

35-letni mężczyzna zgłasza się do lekarza po rozpoznaniu u jego 4-letniego dziecka wirusowego zapalenia wątroby typu A (wzw A). Pacjent pyta o możliwość i skuteczność pilnego zaszczepienia się o przeciwko tej chorobie. Wskaż prawidłową odpowiedź:

Jedynym gatunkiem w rodzaju Ebolavirus, który powoduje tylko subklinicz- ne zachorowanie u ludzi (wywołuje śmiertelne zachorowania u małp) jest:

Świąd pływaków obserwowany u poławiaczy mięczaków (alergiczna grudkowo-plamista wysypka) jest następstwem wielokrotnego kontaktu i wniknięcia przez skórę pasożytów:

Do zarażenia Clonorchis sinensis wywołującą przywrzycę wątrobową, dochodzi w wyniku:

Ropień pełzakowy wątroby jest stosunkowo rzadkim powikłaniem pełzako- wicy jelitowej. Od momentu zarażenia Entamoeba histolytica do rozwoju ropnia wątroby dochodzi w okresie:

U turystów przebywających na terenach endemicznych po ok. 2-4 tygod- niach od masywnej inwazji pasożytniczej rozwija się gorączka Katayamy (alergi- zacja, eozynofilia, gorączka, bóle brzucha). Wskaż który to pasożyt:

Jaki schemat terapii eradykacyjnej w pierwszej kolejności należy zastoso- wać u 45-letniego mężczyzny zamieszkałego na stałe w Polsce, u którego po raz pierwszy w życiu wykonano gastroskopię z powodu bólów w nadbrzuszu i stwier- dzono zapalenie błony śluzowej żołądka oraz zakażenie Helicobacter pylori?

U 45-letniej kobiety z nadciśnieniem tętniczym i zesztywniającym zapale- niem stawów kręgosłupa, leczonej przewlekle diklofenakiem, ramiprylem, amlodi- piną i hydrochlorothiazydem oraz przyjmującą doraźnie przeciwbólowo metamizol (pyralgin), wysunięto podejrzenie cukrzycy i zaplanowano wykonanie doustnego testu tolerancji glukozy (OGTT) w celu potwierdzenia rozpoznania. Jaki lek należy odstawić u tej chorej przed wykonaniem OGTT, aby uzyskać wiarygodny wynik tego badania?

Jakie leczenie w pierwszej kolejności należy zastosować u 30-letniej kobiety z wrzodziejącym zapaleniem jelita grubego, u której mimo przewlekłej terapii sulfasalazyną EN, wystąpił ciężki rzut choroby z wysoką gorączką i zapaleniem stawów?

U 60-letniego mężczyzny z zespołem zależności alkoholowej, z powodu silnych bólów brzucha z objawami otrzewnowymi, wykonano USG Doppler oraz CT jamy brzusznej z kontrastem. Rozpoznano ostrą zakrzepicę w układzie żyły wrotnej z martwicą fragmentu jelita. Jakie leczenie w pierwszej kolejności trzeba zastosować u tego chorego?

Wskaż wszystkie choroby, które mogą być spowodowane przewlekłym zakażeniem Helicobacter pylori: 1) rak żołądka; 2) chłoniak żołądka typu MALT; 3) zespół rozrostu bakteryjnego; 4) niedokrwistość sierpowata; 5) pierwotna małopłytkowość immunologiczna; 6) zespół Zollingera i Ellisona; 7) niedobór witaminy D; 8) rzekomobłoniaste zapalenie jelit. Prawidłowa odpowiedź to:

U 32-letniego mężczyzny, podającego liczne kontakty seksualne z różny- mi partnerami, często pod wpływem substancji psychoaktywnych (chemsex), rok wcześniej przez 6 miesięcy stosującego ciągły PrEP (disoproxil tenofowiru TDF + emtrycytabina FTC), leczonego od kilku miesięcy z powodu nawracających zaka- żeń układu moczowego, a obecnie diagnozowanego z powodu zmian skórnych pod postacią uogólnionej pokrzywki - rozpoznano nadwrażliwość na trimeto- prim/sulfametaksazol (TMP/SMX) i zakażenie HIV. Liczba kopii HIV-1 RNA w 1 ml surowicy wynosiła 1 563 670, zaś liczba limfocytów CD4 643 kom/µl. Nie stwier- dzono obecności HLA B*5701. Rozważane są następujące opcje postępowania: 1) rozpoczęcie leczenia antyretrowirusowego (ART) zestawem: TDF+FTC+ dolutegrawir (DTG); 2) rozpoczęcie ART zestawem: alafenamid tenofowiru (TAF)+FTC+ darunawir (DRV)/kobicystat; 3) rozpoczęcie ART zestawem: abakawir+lamiwudyna+newirapina; 4) odroczenie rozpoczęcia ART o ok. 2 tygodnie, do czasu uzyskania wyników lekooporności; 5) rozpoczęcie profilaktyki pneumocystozowego zapalenia płuc z zastosowaniem pentamidyny w nebulizacji. Możliwe do zastosowania i uzasadnione są:

Podanie proleku tenofowiru (T) w postaci dizoproksylu (TDF) w dawce 300 mg w porównaniu z podaniem alafenamidu (TAF) w dawce 25mg skutkuje: 1) takim samym stężeniem T w surowicy; 2) wyższym stężeniem T w kościach; 3) niższym stężeniem T w nerkach; 4) wzrostem stosunku stężenia cholesterolu całkowitego do frakcji HDL. Prawidłowa odpowiedź to:

Poniżej zapisano stwierdzenia odnoszące się do zespołu rekonstrukcji immunologicznej (ZRI): 1) wysoka wiremia (>100 000 kopii HIV RNA/ml) jest czynnikiem ryzyka rozwoju ZRI; 2) niska liczba komórek CD4+(<100 kom/µL) jest czynnikiem ryzyka rozwoju ZRI; 3) jednym z warunków koniecznych do rozpoznania ZRI jest wzrost liczby limfocytów CD4 o min. 50% w stosunku do wartości początkowej; 4) jednym z warunków koniecznych do rozpoznania ZRI jest pełna supresja wiremii HIV pod wpływem leczenia antyretrowirusowego (ART); 5) kryptosporydioza jest jednym z zakażeń oportunistycznych, których rozpoznanie wiąże się z koniecznością rozważenia odroczenie rozpoczęcia ART ze względu na wysokie ryzyko wystąpienia ZRI o ciężkim przebiegu; Prawidłowa odpowiedź to:

Do oddziału zakaźnego zgłosił się 38-letni biseksualny mężczyzna, obecnie w związku ze stałym partnerem (kontakty niezabezpieczone); ponadto pacjent podaje ok. miesiąc wcześniej niezabezpieczony przygodny kontakt seksualny pod wpływem alkoholu i amfetaminy. Wykonywał testy w kierunku HIV - ostatni przed ok. 4 miesiącami - wynik ujemny. W wywiadach: 1,5 tyg. wcześniej - przemijający ból gardła, następnie wodnista biegunka (do 8 wypróżnień na dobę, bez patologicznych domieszek), rozlany ból brzucha, nudności, dreszcze, poczu- cie gorączki, swędząca wysypka na nogach i pośladkach. W badaniu przedmioto- wym w stanie dość dobrym, wydolny oddechowo i krążeniowo, z drobnoplamistą, zlewającą się wysypką w okolicy lędźwiowej, na pośladkach i udach. W badaniach laboratoryjnych krwi obwodowej: leukocyty 14,6 tys/mm3, hemoglobina 12,2 g/dl, płytki166 G/l, kreatynina 81 µmol/l, eGFR>60 ml/min, ALT 55 U/l, CRP 51 mg/l, test HIV DUO - wynik dodatni. Test western blot w kierunku zakażenia HIV ujemny, HIV RNA w surowicy > 10 mln kopii/ml, CD4 369 kom/µl. W USG jamy brzusznej - pogrubienie ściany okrężnicy wstępującej i kątnicy. W badaniu ogólnym kału stwierdzono zmiany zapalne i obecność trofozoitów Giardia lamblia. Z posiewów kału wyhodowano Shigella sonnei. W wymazie z odbytu stwierdzono obecność materiału genetycznego Chlamydia trachomatis i Neisseria gonorrhoeae. VDRL w surowicy ujemny. Na podstawie powyższych danych: 1) rozpoznano zakażenie HIV w stadium C2; 2) w trzeciej dobie hospitalizacji włączono leczenie antyretrowirusowe emtrycytabina + alafenamid tenofowiru + dolutegrawir; 3) w terapii zastosowano m.in. metronidazol 250 mg co 8 godz. przez 10 dni oraz jednorazowo ceftriakson 1 g i.m. i azytromycynę 2,0 g p.os w pierwszej dobie, później 500 mg/dobę przez kolejne 4 dni; 4) zalecono kontrolę VDRL za 2 - 4 tyg.; 5) rozpoczęto profilaktykę zakażeń oportunistycznych trimetoprimem/sulfa- metoksazolem. Prawidłowa odpowiedź to:

'Elite controllers' to grupa pacjentów zakażonych HIV: 1) nieleczonych antyretrowirusowo (ART) i pomimo tego charakteryzujących się niską wiremią (HIV RNA <50 kopii/ml); 2) charakteryzująca się niską wiremią (HIV RNA <50 kopii/ml) utrzymującą się długotrwale po przerwaniu kilkuletniego stosowania ART.; 3) u których brak jest jednoznacznych zaleceń odnośnie stosowania ART; 4) u których odpowiedź układu immunologicznego na zakażenie HIV jest znikoma; 5) u których szybciej zachodzą procesy starzenia organizmu. Prawidłowa odpowiedź to:

28-letni biseksualny mężczyzna został przyjęty od oddziału 8.01.2020r. Ok. pół roku wcześniej zauważył powiększenie węzłów chłonnych szyjnych. W kolejnych miesiącach pojawiały się zmiany skórne - początkowo na udzie prawym i kolejno na kończynie górnej lewej. W usg węzłów chłonnych (26.11.2019r.) - liczne powiększone węzły chłonne szyjne bocznie od naczyń oraz podżuchwowe, węzły maja podobną budowę i są hipoechogenne, mają owalny kształt i dość re- gularne ukrwienie, największe 30 x 8 mm. Węzły pachowe największe w szczy- tach pach do 23 x 11 mm, większość z nich ma zaznaczoną zatokę i regularne ukrwienie. Wykonano usg jamy brzusznej i badanie radiologiczne klatki piersiowej - bez istotnych nieprawidłowości. W dn. 19.12.2019r. wykonano testy serologiczne (przesiewowy i western-blot) w kierunku zakażenia HIV - uzyskując wyniki dodat- nie. Pacjent zgłosił się do Poradni Specjalistycznej - oznaczono liczbę komórek CD4+ 74 kom/µl, wiremię HIV-1 154793 kopie/mL; od 7.01.2020r. włączono leki antyretrowirusowe (ARV): emtrycytabina (FTC) + dizoproksyl tenofowiru (TDF) + dolutegrawir (DTG). Przy przyjęciu: bez dolegliwości. W badaniu przedmiotowym - Zmiany guzkowe, twarde, niebolesne o zabarwieniu brunatnym lub czerwonym na skórze twarzy, na przedniej powierzchni klatki piersiowej, w lewej ok. lędźwiowej, na kończynach. Węzły chłonne obwodowe - wyczuwalne podżuchwowe powięk- szone po stronie prawej, szyjne wzdłuż mięśni mostkowo-sutkowo-obojczyko- wych; niebolesne, przesuwalne względem podłoża, nie tworzą pakietów. Plan hospitalizacji przewiduje wykonanie następujących badań diagnostycznych: 1) endoskopia przewodu pokarmowego; 2) tomografia komputerowa klatki piersiowej; 3) ilościowe oznaczenie wiremii CMV we krwi; 4) badania serologiczne w kierunku zakażenia pałeczkami Bartonella; 5) badanie histopatologiczne wycinków skóry z zastosowaniem technik immunohistochemicznych wykrywających swoiste markery naczyniowe. Prawidłowa odpowiedź to:

Wskaż prawdziwe stwierdzenia dotyczące rytuksymabu: 1) może być stosowany w terapii chłoniaków nieziarniczych CD20+; 2) może być stosowany w terapii trzewnych postaci mięsaka Kaposiego; 3) może być stosowany w terapii małopłytkowości osób zakażonych HIV; 4) zwiększa ryzyko wystąpienia zakażeń oportunistycznych. Prawidłowa odpowiedź to:

U bezobjawowych osób zakażonych HIV z liczbą limfocytów CD4+ <100 kom/mm3 zaleca się stosowanie terapii wyprzedzającej (pre-emptive therapy): 1) wagancyklowirem - w przypadku stwierdzenia obecności CMV DNA w ilości >10 000 kopii/mL krwi obwodowej; 2) flukonazolem - w przypadku stwierdzenia obecności antygenu kryptoko- kowego w surowicy krwi i po wykluczeniu kryptokokozy OUN; 3) flukonazolem - w przypadku antybiotykoterapii zaplanowanej na ponad 7 dni; 4) acyklowirem - w przypadku stosowania kortykoterapii systemowej w dawce odpowiadającej min. 5 mg prednisonu/dobę; 5) klarytomycyną z etambutolem w przypadku wyhodowania Mycobacterium avium complex z plwociny. Prawidłowa odpowiedź to:

Wskaż właściwe stwierdzenia dotyczące leczenia antyretrowirusowego kobiet zakażonych HIV w ciąży: 1) leczenie ARV do czasu ukończenia I-go trymestru ciąży, należy odroczyć u pacjentek z wyjściowym poziomem limfocytów powyżej 200, u której uprzednio nie stwierdzono choroby wskaźnikowej; 2) do stosowanego obecnie zestawu ARV należy zawsze dołączyć zydowudynę (AZT); 3) nie należy rozpoczynać leczenia dolutegrawirem w pierwszych 8 tygodniach ciąży; 4) w przypadku skuteczności leczenia ARV w pierwszym trymestrze ciąży należy bezwzględnie zaprzestać stosowania raltegrawiru. Prawidłowa odpowiedź to:

Które z podanych poniżej stanów występujących u chorego z zakaże- niem HIV, stanowią przeciwwskazanie do kwalifikacji do przeszczepienia narządu: 1) mięsak Kaposiego z zajęciem skóry, spojówki oka lewego i żołądka skutecznie leczony przed 10 laty; 2) zmiany o typie bacilliary angiomatosis leczone skutecznie przed rokiem; 3) brak odpowiedzi immunologicznej na leczenie antyretrowirusowe - obecnie liczba limfocytów CD4+ 73 kom/µl; 4) oporność na większość inhibitorów proteazy HIV i analogi nukleozydowe. Prawidłowa odpowiedź to:

41-letnia kobieta, dotychczas zdrowa, podaje od początku października 2019r. -pogorszenie samopoczucia, osłabienie, niezamierzoną utrata masy ciała - około 6 kg, ból przy przełykaniu, gorączkę do 39°C, nocne poty, kaszel z odkrztu- szaniem śluzowej plwociny, narastającą duszność. Od 20.10.2019 r. ambulatoryj- nie leczona klarytromycyną - bez poprawy. Dn. 26.11.2019r. hospitalizowana. Przy przyjęciu: w stanie ciężkim, wyniszczona (BMI 15,9), z białymi nalotami w jamie ustnej, tachykardią 102/min, tachypnoe 30/min, saturacją sO2 - 74%przy oddychaniu powietrzem atmosferycznym; przy podaży tlenu przez maskę 2l/min - 96%. W tomografii komputerowej klatki piersiowej - obraz matowej szyby w całych płucach, w obrębie obu płatów dolnych widoczne obszary głównie siateczkowa- tych zagęszczeń/pogrubienia przegród międzyzrazikowych. Ponadto uwidocznio- no pojedyncze ubytki zakontrastowania w obrębie tętnic segmentalnych dolnych płatów obu płuc. Rozpoczęto leczenie trimetoprimem/sulfametoksazolem (TMP/SMX), prednizonem, flukonazolem, dalteparyną w dawce leczniczej. Z powodu niewydolności oddechowej odstąpiono od wykonania bronchoskopii. W 9. dobie hospitalizacji wystąpiła zlewna wysypka - rozpoznano uczulenie na TMP/SMX, lek zamieniono na pentamidynę i.v., z dobrą tolerancją. Wyniki oznaczeń HBsAg, anty- HBs, anty-HCV, VDRL, anty-Toxo gondii IgM i IgG - ujemne. Z posiewów krwi i moczu nie wyhodowano bakterii. Badanie plwociny w kierunku obecności prątków kwasoopornych: bakterioskopia 3-krotnie negatywna, badanie genetyczne w kier. Mycobacterium tuberculosis - ujemne, hodowle założono. Wynik Quantiferon TB - ujemny. Na podstawie badań serologicznych 30.11.2019r. rozpoznano zakażenie HIV. Wiremia HIV-1 ok 3,5 mln kopii/ml, liczba komórek CD4+ 34/µl, CD4/CD8: 0,26. HLA B*5701 ujemny. Badanie dna oczu - bez zmian. W USG kończyn dolnych uwidoczniono zakrzepicę w żyłach mięśnia brzuchatego podudzia prawego. W toku dalszego postępowania: 1) 4.12.2019r. wdrożono leczenie antyretrowirusowe w schemacie emtrycytabina+dizoproksyl tenofowiru+ dolutegrawir; 2) po 21dniach leczenia TMP/SMX i pentamidyną i.v. zalecono leczenie podtrzymujące klindamycyną z daraprimem; 3) zaplanowano utrzymanie terapii prednisonem łącznie do 6 tygodni; 4) do czasu uzyskania wyników posiewów plwociny zastosowano leczenie gruźlicy latentnej ryfampicyną z izoniazydem. W odniesieniu do opisanego przypadku uzasadnione były:

Zarówno przy rozpoczynaniu leczenia antyretrowirusowego jak i jego kontynuacji pomimo pełnej odpowiedzi wirusowej na leczenie istnieje czasem konieczność jego modyfikacji. Jedną z takich sytuacji jest konieczność zastosowa- nia ryfampicyny. Spośród wymienionych poniżej leków wybierz te, które nie powinny lub nie mogą być stosowane z ryfampicyną: 1) abakawir; 2) lamiwudyna; 3) tenofowir; 4) rylpiwiryna; 5) etrawiryna; 6) elwitegrawir. Prawidłowa odpowiedź to:

Powodem zmiany terapii antyretrowirusowej (ARV) mogą być między innymi: uproszczenie terapii, wystąpienie objawów niepożądanych zagrażających życiu lub niepowodzenie wirusologiczne. Zaznacz prawidłowe stwierdzenia dotyczące nieskutecznej wirusologicznie terapii ARV: 1) terapia nieskuteczna to występowanie ponad 50 kopii HIV RNA w 1 ml krwi po 6 miesiącach od rozpoczęcia leczenia ARV; 2) terapia nieskuteczna to stwierdzenie w 2 kolejnych badaniach HIV RNA ponad 50 kopii/ml oznaczanych w odstępach 4-6 tygodniowych u pacjentów z wcześniejszą pełną supresją wirusologiczną; 3) ocenę skuteczności terapii, należy przeprowadzić po raz pierwszy pomiędzy 4., a 8. tygodniem leczenia. Prawidłowa odpowiedź to:

W zaleceniach PTN AIDS rozpoczynania leczenia antyretrowirusowego uwzględnione są Leki z grupy NNRTI. Należy pamiętać o pewnych ogranicze- niach związanych z ich stosowaniem. Wskaż właściwe stwierdzenia dotyczące tych leków: 1) dorawiryna może być przyjmowany niezależnie od posiłków oraz w skoja- rzeniu z preparatami zobojętniającymi sok żołądkowy - zarówno inhibitorami H2 jak i pompy protonowej; 2) aktualnie rekomendowanymi preparatami do rozpoczynania leczenia u pacjentów nieleczonych jest rylpiwiryna i dorawiryna i etrawiryna; 3) RPV nie powinna być stosowana w leczeniu początkowym u pacjentów z HIV RNA >100 000 kopii/ml; 4) dorawiryna nie powinna być stosowana w leczeniu początkowym u pacjentów z HIV RNA >100 000 kopii/ml; 5) przed rozpoczęciem leczenia dorawiryną nie jest konieczne wykonywanie badania genotypowania HIV. Prawidłowa odpowiedź to:

Prowadzenie leczenia antyretrowirusowego w okresie ciąży wiąże się dodatkowo z koniecznością uwzględnienia zarówno bezpieczeństwa płodu farmakokinetyki leków antyretrowirusowych w okresie ciąży. Wskaż wszystkie właściwe stwierdzenia: 1) enfuwirtyd (T20) i marawirok nie przechodzą przez łożysko; 2) entekawir nie powinny być stosowane w ciąży; 3) w przewlekłej koinfekcji HBV w ciąży TDF/FTC jest rekomendowany jako 'back bone'; 4) dolutegrawir jest bezwzględnie przeciwskazny do stosowania w III trymestrze ciąży; 5) są doniesienia, które mówią, że po przerwaniu terapii w ciąży ponowne osiągnięcie supresji HIV RNA jest trudniejsze i ryzyko transmisji zakażenia większe. Prawidłowa odpowiedź to:

Do zespołów klinicznych występujących w przebiegu zakażeń enterowirusowych nie należy:

Standardem w rozpoznaniu zakażenia wrodzonego CMV jest obecność: 1) swoistych IgM u noworodka w pierwszych 21 dniach życia; 2) swoistych IgG u noworodka w pierwszych 21 dniach życia; 3) CMV DNA w moczu w pierwszych 21 dniach życia; 4) CMV DNA w ślinie w pierwszych 21 dniach życia; 5) CMV DNA w surowicy w pierwszych 21 dniach życia. Prawidłowa odpowiedź to:

Typowe powikłania ospy wietrznej u dzieci to:

Wskaż opinie prawdziwe dla wrodzonego zakażenia parwowirusem B 19: 1) transmisję przezłożyskową parwowirusa B 19 szacuje się na ok. 50%; 2) około 90% zakażonych noworodków nie demonstruje objawów choroby w momencie urodzenia, u 5-10% występuje hepatosplenomegalia, żółtaczka, wylewy krwawe do skóry, zapalenie siatkówki i naczyniówki, małogłowie, zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych i mózgu, niedobór masy ciała; 3) objawami klinicznymi zakażenia parwowirusem B 19 u noworodka są uogólniony obrzęk z wysiękami w jamach opłucnowych, osierdziu, otrzewnej oraz niedokrwistość; 4) noworodki zakażone, nie wykazujące objawów przy urodzeniu, rozwijają zaburzenia słuchu, zaburzenia rozwoju psychomotorycznego, defekty zębów; 5) rozpoznanie potwierdza wykrycie specyficznych przeciwciał w klasie IgM we krwi noworodka lub pępowinowej oraz wirusowego DNA metodą PCR. Prawidłowa odpowiedź to:

Kryterium rozpoznania wertykalnego zakażenia HCV jest:

Hospitalizowano 48-letnią kobietę, która w trzecim dniu po spożyciu konserwowych suszonych pomidorów skarży się na zaburzenia mowy, połykania oraz widzenia; dodatkowo zgłasza zaparcie i silny ból brzucha. Wstępne rozpoznanie to botulizm klasyczny. Podstawowy mechanizm działania wytwarzanej przez Clostridium botulinum toksyny jadu kiełbasianego to:

Osoby o wysokiej aktywności seksualnej, połączonej z częstą zmianą partnerów, mogą wielokrotnie przechodzić zakażenia wywołane przez Neisseria gonorrhoeae. Za brak nabywanej po przechorowaniu odporności odpowiada duża zmienność antygenowa, będąca wynikiem rekombinacji we fragmencie genomu kodującego:

Do przychodni dla pacjentów zakażonych HIV-1 zgłosił się 22-letni mężczyzna, od 3 lat stosujący terapię antyretrowirusową. Skarży się na bolesność związaną z obecnym na języku i tylnej ścianie gardła grubym, białym nalotem. W wywiadzie poinformował o odstawieniu ok. 4 miesiące wcześniej leków ARV, ze względu na uciążliwość ich stosowania. W badaniach stwierdzono między innymi wzrost wiremii HIV-1 z uprzednio niewykrywalnej do 46 000 kopii/mL oraz spadek liczby limfocytów TCD4 z 680 do 95/µL. Pobrano wymazy ze zmian do diagnostyki mikrobiologicznej. W preparacie mikroskopowym są widoczne liczne Gram-dodatnie duże, jednokomórkowe, owalne, układające się pojedynczo drobnoustroje. Najprawdopodobniejszą przyczyną zakażenia jest:

Hospitalizowano tygodniowego noworodka - brak reakcji na bodźce, przyspieszony oddech, sinica. Do badań mikrobiologicznych pobrano krew i płyn mózgowo-rdzeniowy (pmr). W preparacie bezpośrednim nie wykryto drobnoustro- jów. Po 24 godz. hodowli w atmosferze tlenowej posiewy krwi są ujemne, w posie- wie pmr stwierdzono wzrost na agarze wzbogaconym krwią, agarze czekolado- wym oraz podłożu Mac Conkey'a. Kolonie są duże, lśniące, wytwarzają β-hemolizynę, na podłożu Mac Conkey'a mają kolor czerwony. W preparacie mikroskopowym są widoczne Gram-ujemne pałeczki średniej wielkości. Najprawdopodobniejszą przyczyną zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych jest:

Zakażenie typowe dla paciorkowców z grupy zieleniących, bardzo często kolonizujących m. in. jamę nosowo-gardłową, układ pokarmowy oraz układ moczo-płciowy, to:

Przeciwwskazaniem do zastosowania chlorochiny w profilaktyce zimnicy jest:

W przypadku uczulenia na fluorochinolony i ceftriakson lekiem z wyboru w leczeniu duru brzusznego jest:

Zarażenie larwalną postacią tasiemca uzbrojonego (Taenia solium) może powodować zaburzenia widzenia lub ograniczenie pola widzenia. Przyczyną jest umiejscawianie się wągrów w:

Wskaż prawdziwe stwierdzenia dotyczące transmisji wertykalnej zakażenia HIV. Czynnikami ryzyka transmisji zakażenia HIV na dziecko w okresie porodu są związane z: 1) stosowaniem dolutegrawiru (DTG) w terapii antyretrowirusowej u matki; 2) nieskutecznym leczeniem antyretrowirusowym; 3) ekspozycją płodu na krew i wydzieliny matki; 4) porodem kleszczowym; 5) nacięciem krocza. Prawidłowa odpowiedź to:

W trakcie terapii antyretrowirusowej głównym miernikiem skuteczności leczenia jest oznaczanie HIV RNA w surowicy. Wskaż prawdziwe stwierdzenia dotyczące nieskutecznej wirusologicznie terapii ARV: 1) terapia nieskuteczna to stwierdzenie w 2 kolejnych badaniach HIV RNA ponad 20 kopii/ml oznaczanych w odstępach 4-6 tygodniowych u pacjentów z wcześniejszą pełną supresją wirusologiczną; 2) terapia nieskuteczna to występowanie ponad 20 kopii HIV RNA w 1 ml krwi po 6 miesiącach od rozpoczęcia leczenia ARV; 3) terapia nieskuteczna to występowanie ponad 50 kopii HIV RNA w 1 ml krwi po 6 miesiącach od rozpoczęcia leczenia ARV; 4) terapia nieskuteczna to stwierdzenie w 2 kolejnych badaniach HIV RNA ponad 50 kopii/ml oznaczanych w odstępach 4-6 tygodniowych u pacjentów z wcześniejszą pełną supresją wirusologiczną; 5) nieskuteczność wirusologiczna nie zawsze musi powodować konieczność zmiany leczenia antyretrowirusowego. Prawidłowa odpowiedź to: