Egzamin PES / Choroby zakaźne / wiosna 2019

Wskaż najbardziej prawdopodobny czynnik etiologiczny ostrego bakteryj- nego zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych u 32-letniego chorego z płynotokiem po przebytym złamaniu podstawy czaszki:

Wskaż prawdziwe stwierdzenia dotyczące wirusowych zapaleń mózgu: 1) rezerwuarem wirusa kleszczowego zapalenia mózgu (KZM) w Europie są tylko gryzonie; 2) w Europie najczęściej występują enterowirusowe zapalenia mózgu; 3) opryszczkowe zapalenia mózgu występują sporadycznie w ciągu całego roku; 4) znana jest szczepionka chroniąca przed zakażeniem wirusem KZM; 5) obecnie wirus Zachodniego Nilu (WNV) wywołuje zachorowania w Afryce, na Bliskim Wschodzie, Europie i Ameryce Północnej. Prawidłowa odpowiedź to:

Wskaż antybiotyki, które należy zastosować u 76-letniego pacjenta z zapa- leniem opon mózgowo-rdzeniowych, które rozwinęło się po zabiegu usunięcia oponiaka tylnej jamy czaszki: 1) ampicylina + cefotaksym; 2) ceftriakson + gentamycyna; 3) cefepim + wankomycyna; 4) ceftazydym + wankomycyna; 5) wankomycyna + meropenem. Prawidłowa odpowiedź to:

Wskaż prawdziwe stwierdzenie dotyczące zapaleń grzybiczych ośrodkowego układu nerwowego (OUN):

Wskaż najbardziej prawdopodobne przyczyny niepowodzenia empirycz- nego leczenia ostrego bakteryjnego zapalenia opon przy użyciu ceftriaksonu i wankomycyny: 1) zakażenie Listeria monocytogenes; 2) zakażenie pałeczkami Gram-ujemnymi wytwarzającymi beta laktamazy o rozszerzonym spektrum działania (ESBL); 3) zakażenie pałeczkami Gram-ujemnymi wytwarzającymi laktamazę typu AmpC; 4) zakażenia pałeczkami Gram-ujemnymi wytwarzającymi metalobetalaktamazę; 5) zakażenie S. pneumoniae opornym na penicylinę i ceftriakson. Prawidłowa odpowiedź to:

Gruźlicze zapalenie ośrodkowego układu nerwowego najczęściej dotyczy:

Najczęstszą przyczyną pozaszpitalnego ostrego bakteryjnego zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych u immunokompetentnych osób dorosłych jest:

Wskaż zestaw antybiotyków, który należy zastosować w leczeniu zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych u 61-letniego pacjenta z cukrzycą i marskością wątroby: 1) ceftriakson; 2) cefoperazon; 3) ampicylina; 4) ceftazydym; 5) wankomycyna. Prawidłowa odpowiedź to:

Do SOR przewieziono 21-letniego pacjenta z objawami ostrego bakteryj- nego zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych. Z wywiadu zebranego od rodziny wiadomo, że jako dziecko przebył uraz komunikacyjny, w wyniku którego doszło do pęknięcia śledziony i krwotoku wewnętrznego, co wymagało splenektomii. Wskaż najbardziej prawdopodobne czynniki etiologiczne zapalenia opon u tego pacjenta: 1) Listeria monocytogenes; 2) Streptococcus pneumoniae; 3) Haemophilus influenzae b; 4) Staphylococcus aureus; 5) Neisseria meningitidis. Prawidłowa odpowiedź to:

Wskaż badanie, którego wykonanie pozwala na wykluczenie lub potwierdzenie ostrego bakteryjnego zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych:

Spośród opcji terapeutycznych stosowanych u dotychczas nieleczonych chorych zakażonych przewlekle genotypem 3 HCV najmniej skuteczna jest terapia:

W oparciu o aktualne rekomendacje eksperckie w przypadku niepowodzenia terapii bezinterferonowej zakażenia HCV, reterapię można przeprowadzić z wykorzystaniem:

Zakwalifikowanie do terapii przewlekłego zakażenia HBV pacjenta, u którego nie wykazano obecności HBeAg jest możliwe, jeżeli spełni następujące kryteria:

Spośród wymienionych poniżej leków o bezpośrednim działaniu przeciw- wirusowym stosowanych w terapii przewlekłych zakażeń HCV, inhibitorem polimerazy (NS5B) jest:

U osób kwalifikowanych do leczenia przewlekłego wirusowego zapalenia wątroby typu C z wykorzystaniem leków o bezpośrednim działaniu przeciwwiru- sowym, w celu zminimalizowania ryzyka reaktywacji zakażenia HBV należy wykonać oznaczenie:

U pacjenta zakażonego genotypem 4 HCV, z koinfekcją HIV, ze skompensowaną marskością wątroby, wcześniej nieskutecznie leczonego interferonem pegylowanym i rybawiryną, z wiremią HCV RNA 1,03 x 106 IU/ml zgodnie z aktualnym Programem Lekowym leczenia przewlekłego wirusowego zapalenia wątroby typu C terapią bezinterferonową należy zastosować:

U 60-letniego pacjenta przed 3 miesiącami zdiagnozowano marskość wątroby (w badaniu elastograficznym F4, w skali Child-Pugh A) i potwierdzono zakażenie HCV. Z powodu zbyt niskiej wiremii HCV RNA (2,43 x 102 IU/ml) nie udało się oznaczyć genotypu HCV. Zgodnie z aktualnym Programem Lekowym leczenia przewlekłego wirusowego zapalenia wątroby typu C terapią bezinterferonową pacjentowi należy zaproponować:

Zgodnie z Programem Lekowym leczenia przewlekłego wirusowego zapalenia wątroby typu C terapią bezinterferonową lekarz ma obowiązek stosować leki zgodnie z Charakterystykami Produktów Leczniczych. Refundacja którego leku nie obejmuje pacjentów zakażonych genotypem 4 HCV pomimo, że jego zastosowanie jest zgodne z ChPL?

Pacjent zakażony genotypem 3 HCV i ze schyłkową niewydolnością nerek (eGFR poniżej 30 ml/min/1,73 m2) wymaga pilnego leczenia przeciwwirusowego. Zgodnie z aktualnym Programem Lekowym leczenia przewlekłego wirusowego zapalenia wątroby typu C terapią bezinterferonową i Charakterystykami Produktów Leczniczych należy zastosować:

U pacjenta zakażonego genotypem 1a HCV i bez marskości wątroby zgodnie z aktualnym Programem Lekowym leczenia przewlekłego wirusowego zapalenia wątroby typu C terapią bezinterferonową i Charakterystykami Produktów Leczniczych można zastosować: 1) sofosbuwir/ledipaswir; 2) sofosbuwir/welpataswir; 3) ombitaswir/parytaprewir/rytonawir + dazabuwir; 4) elbaswir/grazoprewir; 5) glekaprewir/pibrentaswir. Która z tych terapii wymaga dodania rybawiryny w celu zmniejszenia ryzyka niepowodzenia?

Pacjent z umiarkowanymi (stopień B wg klasyfikacji Childa-Pugh) i cięż- kimi (stopień C wg klasyfikacji Childa-Pugh) zaburzeniami czynności wątroby może być leczony lekami przeciwwirusowymi anty HCV zgodnie z aktualnym Programem Lekowym leczenia przewlekłego wirusowego zapalenia wątroby typu C terapią bezinterferonową i Charakterystykami Produktów Leczniczych. Które z poniżej wymienionych terapii nie są przeciwwskazane u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby? 1) sofosbuwir/ledipaswir; 2) glekaprewir/pibrentaswir; 3) sofosbuwir/welpataswir; 4) ombitaswir/parytaprewir/rytonawir; 5) elbaswir/grazoprewir. Prawidłowa odpowiedź to:

Jaki schemat terapii eradykacyjnej należy zastosować u 40-letniego mężczyzny po zakończonym leczeniu poczwórnym (IPP+cytrynian bizmutu+ tetracyklina +metronidazol) przeprowadzonym z powodu choroby wrzodowej żołądka i zakażenia H. pylori, jeśli wiadomo, że w kontrolnej gastroskopii wykonanej u chorego po tym leczeniu, stwierdzono nadal zakażenie H. pylori oraz cechy zapalenia śluzówki żołądka i dwunastnicy?

70-letni mężczyzna przyjęty został do szpitala z powodu nagłej duszności, bólu w klatce piersiowej i suchego kaszlu. W rtg kl. piersiowej stwierdza się cechy zastoju w krążeniu płucnym, a w badaniu przedmiotowym: skóra blada, spocona, RR 140/75 mmHg, czynność serca miarowa 96/min., temp. 36,9 °C, trzeszczenia słyszalne u podstawy obu płuc. W badaniu krwi: erytrocyty - 4,0 mln/µl, Hb -13,3 g/dl, leukocyty - 7,8 tys/µl, płytki krwi -150 tys/µl, glikemia - 118 mg/dl. W EKG - rytm zatokowy miarowy 96/min. Wskaż wszystkie leki, które należy zastosować u tego chorego: 1) furosemid i.v.; 2) ceftriakson i klarytromycyna i.v.; 3) morfina; 4) nitrogliceryna; 5) wlew 500 ml 10% glukozy i.v.; 6) amiodaron i.v.; 7) heparyna w dawce profilaktycznej s.c. Prawidłowa odpowiedź to:

U 68-letniej, otyłej kobiety, z masywnymi żylakami kończyn dolnych i różą podudzia lewego, wystąpiła nagła duszność i ból w klatce piersiowej. Wysunięto podejrzenie ostrej zatorowości płucnej. Które z poniższych badań diagnostycz- nych nie będzie przydatne dla potwierdzenia tego rozpoznania?

Jaki lek kontrolujący przebieg choroby należy zalecić w pierwszej kolejności 25-letniej kobiecie ze świeżo rozpoznaną astmą oskrzelową?

58-letni mężczyzna z cukrzycą typu 2 leczony przewlekle metforminą, zgłosił się szpitala z powodu utrzymującej się od 3 dni gorączki > 38 °C, wymiotów i biegunki. W bad. krwi stwierdzono: mocznik - 150 mg/dl (norma: 10-40 mg/dl); kreatynina - 3,2 mg/dl (n: 0,6-1,2 mg/dl), glukoza - 5,8 mmol/l; Na -150 mmol/l (n: 138 -148 mEq/l), K - 2,9 mmol/l (n: 3,8 - 5,0). Morfologia krwi: Hb - 15,7 g/dl, erytr. - 5,0 T/l, Ht - 50%, leukocyty - 16 G/l. W gazometrii krwi tętniczej: pH =7,4. Bad. ogólne moczu: ciężar wł.- 1,028 g/ml, pH - 5,5, białko - nb, glukoza - nb, ciała ketonowe - nb, osad moczu - wałeczki szkliste(+), leukocyty 1-3 wpw, erytrocyty - nieobecne. Stężenie sodu w moczu niskie < 20 mmol/l. Jakie rozpoznanie należy postawić u tego chorego?

Które z niżej wymienionych szczepionek zaleca się ciężarnym w Programie Szczepień Ochronnych na rok 2019? 1) przeciwko odrze-śwince-różyczce; 2) inaktywowaną szczepionkę przeciwko grypie; 3) szczepionki przeciwko meningokokom; 4) szczepionki typu dTpa zawierające toksoid błoniczy, tężcowy i acelularny składnik krztuścowy; 5) szczepionki przeciwko wirusom brodawczaka ludzkiego. Prawidłowa odpowiedź to:

Za osobę uodpornioną przeciwko odrze można uznać: 1) każdą osobę urodzoną po 1976 roku; 2) osobę po 1 dawce szczepionki; 3) osobę po 2 dawkach szczepionki; 4) osobę, która pamięta, że chorowała na odrę; 5) osobę, która ma potwierdzenie rozpoznania odry przez lekarza. Prawidłowa odpowiedź to:

Szczepienie poekspozycyjne może być skuteczne po kontakcie z: 1) grypą; 2) meningokokami; 3) odrą; 4) świnką; 5) ospą wietrzną. Prawidłowa odpowiedź to:

Wskaż wśród niżej wymienionych szczepionki zawierające żywe drobnoustroje: 1) szczepionka przeciwko grypie w postaci iniekcji; 2) doustna szczepionka przeciwko rotawirusom; 3) szczepionka przeciwko wirusom brodawczaka ludzkiego (HPV); 4) szczepionka przeciwko ospie wietrznej; 5) szczepionka przeciwko żółtej gorączce. Prawidłowa odpowiedź to:

Dziewczynka 4-letnia otrzymała dwie dawki szczepionki przeciwko odrze, śwince i różyczce w 13. miesiącu życia i 18. miesiącu życia, gdy mieszkała z rodzicami w Niemczech. Zgodnie z polskim Programem Szczepień Ochronnych na rok 2019 dawkę przypominającą tego szczepienia powinna otrzymać:

Dziecko 9-letnie szczepione w 1. i 2. r.ż. zgodnie z PSO. Nie otrzymało szczepienia przeciwko błonicy tężcowi i krztuścowi oraz poliomyelitis przewidzia- nych w 6. roku życia. Biorąc pod uwagę PSO na 2019 rok wskaż, które szczepionki można podać dziecku: 1) DTPw; 2) DTPa; 3) dTpa; 4) IPV; 5) MMR. Prawidłowa odpowiedź to:

Dziewczynka lat 10 otrzymała dotychczas jedną dawkę szczepionki przeciwko odrze, śwince i różyczce w 14. miesiącu życia. Z historii choroby w Poradni Lekarza Rodzinnego wynika, że w wieku 7 lat rozpoznano u dziecka świnkę, a przed rokiem lekarz rodzinny rozpoznał na podstawie osutki na skórze różyczkę. Wskaż na podstawie Programu Szczepień Ochronnych na rok 2019 właściwe postępowanie z dziewczynką dotyczące szczepienia przeciwko odrze, śwince i różyczce:

U 6-letniego dziecka w trakcie wizyty kontrolnej lekarz rodzinny stwierdził w Książeczce Zdrowia Dziecka wpis potwierdzający wykonanie na oddziale noworodkowym szczepienia przeciwko gruźlicy (BCG), natomiast na skórze lewego ramienia lekarz nie znalazł blizny poszczepiennej. Wskaż prawidłowe postępowanie w tej sytuacji:

Wskaż najbardziej typową postać kliniczną pierwszego zakażenia w życiu wirusem Respiratory Syncytial (RS) u małego niemowlęcia, urodzonego z bardzo małą masą ciała z powodu wcześniactwa:

Niemowlę 7-tygodniowe urodzone w 33. tygodniu ciąży kwalifikowane do szczepień przewidzianych w PSO na rok 2019 dla niemowląt po ukończeniu 6 tygodni życia. Lekarz ocenia dziecko jako zdrowe i bez przeciwwskazań do wykonania któregoś z przewidzianych szczepień. Wskaż, które szczepionki lekarz może zastosować u wyżej wymienionego dziecka: 1) DT (przeciwko błonicy i tężcowi); 2) DTPw (z całokomórkowym składnikiem krztuścowym); 3) DTPa (z bezkomórkowym składnikiem krztuścowym); 4) DTPa-IPV-HiB (z bezkomórkowym składnikiem krztuścowym, inaktywowaną szczepionką przeciwko poliomyelitis i ze szczepionką przeciwko Haemophilus influenzae typu b); 5) PCV-10 - 10-walentną koniugowaną szczepionkę przeciwko pneumokokom. Prawidłowa odpowiedź to:

Chirurg czynnie pracujący w Służbie Zdrowia szczepiony 15 lat temu przeciwko wzw B. Nie kontrolowano stężenia przeciwciał po szczepieniu. Przed tygodniem oznaczono w ramach badań okresowych stężenie przeciwciał anty- HBs - wynik 0 IU/l. Wskaż prawidłowe postępowanie w opisanej sytuacji:

Student medycyny w czasie zajęć z pediatrii skontaktował się z dzieckiem w 2. dniu wysypki z powodu odry. Nie był nigdy szczepiony przeciwko odrze, ani też nie chorował na tę chorobę. Zwraca się o prośbą o radę do specjalisty chorób zakaźnych co do dalszego postępowania. Zaznacza, że mieszka z narzeczoną, która jest w 3. miesiącu ciąży. Wskaż prawidłowe postępowanie:

Wskaż prawdziwe stwierdzenia dotyczące lekarskiego badania kwalifikacyjnego do szczepienia ochronnego: 1) jeśli szczepienie wykonywane jest w innej placówce niż badanie kwalifikacyjne, zaświadczenie o braku przeciwwskazań do szczepienia jest ważne 24 godziny; 2) lekarskie badanie kwalifikacyjne do szczepienia dziecka poniżej 10. roku życia nie może się odbyć bez obecności rodziców lub opiekunów lub opiekuna faktycznego; 3) w zaświadczeniu o przeprowadzonym lekarskim badaniu kwalifikacyjnym do szczepienia należy wskazać którego szczepienia dotyczą stwierdzone przeciwwskazania i do kiedy należy odroczyć podanie szczepionki; 4) w zaświadczeniu o przeprowadzonym lekarskim badaniu kwalifikacyjnym do szczepienia można stwierdzić przeciwwskazanie do podania szczepionki na czas nieokreślony (do odwołania); 5) w przypadku stwierdzenia powodów do długotrwałego odroczenia wykonania szczepienia pacjenta należy skierować na konsultację specjalistyczną. Prawidłowa odpowiedź to:

Do szpitala przyjmowana jest do pracy nowa pielęgniarka na oddział noworodkowy. Lekarz zakładowy zgodnie z obowiązującą w szpitalu procedurą ma obowiązek ustalić stan uodpornienia nowego pracownika przeciwko wirusowi ospy wietrznej. Pielęgniarka nie pamięta, czy chorowała na ospę wietrzną. Rok temu lekarz rodzinny rozpoznał u niej półpasiec o typowym obrazie klinicznym i zastosował odpowiednie leczenie. Wskaż właściwe postępowanie lekarza zakładowego w opisanej sytuacji:

U dziecka po podaniu szczepionki przeciwko błonicy, tężcowi i krztuścowi z całokomórkowym składnikiem krztuścowym (DTPw) wystąpiła wysoka gorączka. Wskaż, które z niżej wymienionych objawów przemawiają za wystąpieniem Niepożądanego Odczynu Poszczepiennego po DTPw, wymagającego zgłoszenia do Państwowej Inspekcji Sanitarnej: 1) gorączka powyżej 39 °C; 2) wystąpienie gorączki w ciągu 48 godzin po szczepieniu; 3) zaczerwienie skóry w miejscu podania szczepionki; 4) brak innych przyczyn wystąpienia gorączki; 5) zmniejszone łaknienie w ciągu 2 dni po szczepieniu. Prawidłowa odpowiedź to:

6-miesięczna dziewczynka, karmiona naturalnie została skierowana do szpitala z podejrzeniem cytomegalii. W wywiadzie od drugiego miesiąca życia stany gorączkowe, dwa razy zapalenie oskrzeli, dwa razy zapalenie ucha, nawracające pleśniawki. W badaniu przedmiotowym przy przyjęciu uogólniona limfadenopatia, powiększenie ślinianek, masywne pleśniawki, powiększenie wątroby i śledziony. W badaniach laboratoryjnych niedokrwistość, leukocytoza, małopłytkowość, podwyższona aktywność AlAT, obecność p/ciał anty-CMV w klasie IgM oraz CMV DNA. Prawidłowe postępowanie w tym przypadku to: 1) diagnostyka w kierunku zakażenia HIV; 2) diagnostyka w kierunku zakażeń wirusami hepatotropowymi; 3) wykluczenie choroby metabolicznej; 4) diagnostyka w kierunku choroby rozrostowej. Prawidłowa odpowiedź to:

Do Izby Przyjęć zgłosiła się matka z 6-letnim dzieckiem, któremu 3 dni wcześniej usunięto kleszcza z okolicy przedramienia. W miejscu usunięcia pojawił się rumień o średnicy około 5 cm z przejaśnieniem w części centralnej, rozszerzający się na okolicę łokcia i ramienia. Dziecko było szczepione p/kleszczowemu zapaleniu mózgu. Prawidłowe postępowanie u dziecka to:

U kobiety 6 godzin po porodzie rozpoznano ospę wietrzną. Zalecane postępowanie u noworodka obejmuje:

16-letni chłopiec został przyjęty do szpitala z powodu gorączki > 39°C od 2 dni, niereagującej na leki p/gorączkowe, uczucia ogólnego rozbicia, kataru, chrypki, pokasływania, bólów kostno-stawowych, bólów brzucha i wymiotów. W badaniu przedmiotowym: stan ogólny średni, apatia, zaznaczona duszność, pojedyncze wybroczyny, przekrwione, rozpulchnione gardło oraz tkliwość nadbrzusza. W badaniach laboratoryjnych: małopłytkowość 58x103/L, leukopenia 1,8x103/L, CRP 70 mg/l, prokalcytonina 1,5 ng/ml, CPK 850 U/l, D-Dimery 9,37 mg/l (N: < 0,5 mg). Radiologicznie płuca i zatoki przynosowe bez zmian. W diagnostyce różnicowej w pierwszym rzędzie należy podejrzewać:

Najważniejsze cechy kliniczne odry to:

17-letni chłopiec został przyjęty do szpitala z powodu gorączki, powiększ- enia szyjnych węzłów chłonnych, zwiewnej wysypki, obrzęku nosogardła, powięk- szenia wątroby i śledziony. W ostatnim okresie przyjmował środki odurzające drogą dożylną, schudł około 8 kg, występowały u niego okresowo biegunki. W diagnostyce różnicowej najbardziej istotne są badania w kierunku:

W leczeniu bezobjawowej pełzakowicy (Entamoeba histolytica) stosuje się:

4-letnia dziewczynka podczas zabawy została zadrapana przez własnego psa. Pies został zakupiony w hodowli i od tego czasu mieszka z rodziną poszko- dowanego dziecka, jest zaszczepiony p/wściekliźnie, nie kontaktuje się z innymi zwierzętami. Rodzina mieszka w centrum dużego miasta, W okolicy od 10 lat nie rejestrowano przypadków wścieklizny u zwierząt. Wskaż prawidłowe postępowanie:

16-letni chłopiec urodzony i mieszkający w Anglii zgłosił się do Izby Przyjęć celem profilaktyki tężca po zaopatrzeniu chirurgicznym rany palca ręki lewej. Do urazu doszło w stajni. Według matki chłopiec otrzymał szczepienie p/tężcowi w okresie niemowlęcym. Prawidłowe postępowanie to:

4-letnia dziewczynka leczona ambulatoryjnie od 4 dni z powodu biegunki, wymiotów i bólów brzucha, skierowana do szpitala z powodu zażółcenia powłok skórnych. W przedszkolu, do którego uczęszcza zachorowało w podobny sposób troje dzieci, wychowawczyni jest hospitalizowana w Oddziale Zakaźnym. W bada- niach laboratoryjnych u dziewczynki stwierdzono: Hb 11,5 g/dL, liczba płytek krwi 150x103/L, liczba leukocytów 7000/dL, stężenie bilirubiny 6,8 mg/dL, aktywność AlAT 1250 U/L, wartość wskaźnika protrombinowego 95%, stężenie mocznika 40 g/dL. Wstępne podejrzenie to:

2,5-letnia dziewczynka została przyjęta do szpitala z powodu gorączki utrzymującej się od 7 dni, apatii, powiększenia szyjnych węzłów chłonnych, przekrwienia spojówek, zapalenia gardła, trudności w oddychaniu oraz przyjmo- waniu pokarmów, uogólnionej wysypki z towarzyszącym świądem skóry oraz obrzęków stawów skokowych. Objawy nie ustąpiły pomimo stosowania środków przeciwgorączkowych i antybiotyków. W ostatnich dwóch dniach choroby wystąpiło złuszczanie skóry dłoni i stóp, pojawiły się 'lakierowane' wargi. Najbardziej prawdopodobnym rozpoznaniem jest:

Większość osób rasy czarnej zamieszkujących zachodnie tereny Afryki jest oporna na zarażenie Plasmodium vivax. Powodem tego jest:

Czas trwania cyklu erytrocytarnego Plasmodium ovale wynosi:

Postać trzewna leiszmaniozy charakterystyczna jest dla zarażenia:

Niektóre z nicieni rodziny Filarioidea pojawiają się we krwi zgodnie z rytmem dobowym. W nocy obecność mikrofilarii we krwi stwierdza się w przebiegu zarażenia:

Objaw Romana charakterystyczny jest dla:

Ze względu na możliwość potencjalnie śmiertelnej hiperinwazji, nawet bezobjawowe zarażenie Strongyloides stercoralis należy leczyć. W tym celu stosowane są:

Do zarażenia jakimi przywrami wątrobowymi może dojść w wyniku spożycia metacerkarii z rybami słodkowodnymi?

Prazykwantel jest lekiem z wyboru w leczeniu wielu przywrzyc. Wyjątkiem, w którym ten lek jest nieskuteczny, jest zarażenie:

Jaką chorobę można podejrzewać u 20-letniej pacjentki przyjętej do SOR z objawami sugerującymi 'ostry brzuch', które pojawiły się kilka godzin po spożyciu sushi z surową morską rybą?

30-letni pacjent, dotychczas zdrowy, zgłasza się do lekarza po powrocie z Kostaryki z powodu pojawienia się na skórze podudzia owrzodzenia z wyraźnie uniesionym brzegiem. Która z następujących chorób może być tego przyczyną?

Wskaż fałszywe stwierdzenie dotyczące malarii:

Wskaż błędny element wczesnego postępowania w sepsie:

Wskaż prawdziwe stwierdzenia dotyczące dalbawancyny: 1) posiada aktywność biologiczną podobną do wankomycyny, teikoplaniny oraz linezolidu; 2) jest antybiotykiem przeznaczonym do leczenia zakażeń wywołanych przez gronkowce (m.in. szczepy MRSA) oraz może być stosowana w przypadku zakażenia szczepami VRE opornymi na linezolid; 3) ma zastosowanie w leczeniu mnogich ropni, w tym u chorych ze stopą cukrzycową; 4) jest skuteczna w leczeniu rozległych zakażeń skóry i tkanki podskórnej; 5) stosuje się ją w sytuacji niepowodzenia leczenia wankomycyną. Prawidłowa odpowiedź to:

qSOFA (ang. Quick SOFA) jest skalą służącą do wczesnego wyodrębnienia chorych zagrożonych zgonem. Wskaż kryteria, które są istotne dla oceny w wymienionej skali: 1) skurczowe ciśnienie tętnicze ≤ 80 mmHg i częstość oddechów ≥ 18 /min; 2) skurczowe ciśnienie tętnicze ≤ 90 mmHg i częstość oddechów ≥ 22 /min; 3) skurczowe ciśnienie tętnicze ≤ 100 mmHg i częstość oddechów ≥ 18 /min; 4) skurczowe ciśnienie tętnicze ≤ 100 mmHg i częstość oddechów ≥ 22 /min; 5) zaburzenie świadomości. Prawidłowa odpowiedź to:

MAP (średnie ciśnienie tętnicze) służy do oceny układu krążenia w skali SOFA. Wyższa ilość pkt w tej skali (od 0 do 4) uzyskanych przez pacjenta jest związana z obniżaniem wartości średniego ciśnienia tętniczego, wymagającego podawania leków skurczowych. Wskaż ile pkt w skali SOFA otrzymuje pacjent przyjmujący z powodu niewydolności krążenia dopaminę w dawce 5,1-15 μg/kg/min albo adrenalinę lub noradrenalinę w dawkach ≤0,1 μg/kg/min, w co najmniej godzinnym wlewie i.v.:

Najczęstsze źródło zakażenia Campylobacter jejuni subsp. jejuni to:

Na Oddziale Ortopedii pobrano płyn ze stawu kolanowego lewej nogi pacjenta zajmującego się produkcją mleka oraz hodowlą bydła rzeźnego. Podczas badania mikroskopowego preparatu bezpośredniego, barwionego metodą Grama, wykryto liczne Gram-ujemne drobne, ziarniako-pałeczki. W posiewach uzyskano wzrost na podłożach wzbogaconych krwią baranią oraz Mac Conkeya, opóźniony, w temp. 26-29°C. Najbardziej prawdopodobnym czynnikiem etiologicznym zapalenia jest:

Do okulisty zgłosiła się pacjentka z ostrym zapaleniem spojówki oka prawego. Pobrano materiał do badań mikrobiologicznych. W preparacie bezpośrednim barwionym metodą Grama wykryto drobne, smukłe, miejscami układające się w łańcuszki, Gram-ujemne pałeczki. Prawdopodobnym czynnikiem etiologicznym jest:

Zgodnie z najnowszą taksonomią pałeczek rzędu Enterobacterales, obowiązującą od 2016 r., uwzględniającą wyniki analizy filogenetycznej genomów, do rodziny Enterobacteriaceae należą:

Wskaż cechy właściwe dla Cryptococcus neoformans:

Pracownia Mikrobiologii otrzymała do diagnozowania krew i płyn mózgowo-rdzeniowy noworodka urodzonego o czasie, wkrótce po porodzie zaintubowanego z powodu niewydolności oddechowej. W bezpośrednim badaniu mikroskopowym płynu wykryto małe, pleomorficzne pałeczki, nieraz układające się w dwoinki, barwiące się Gram-dodatnio; wynik telefonicznie podano na oddział. W posiewach p.m-r. oraz krwi po 24 godz. stwierdzono wzrost w warunkach tlenowych, na podłożach wzbogaconych krwią baranią - widoczny wąski rąbek hemolizy typu β. Na podstawie tych wyników, przed dalszą diagnostyką, za najprawdopodobniejszy czynnik sprawczy należy uznać:

Wirus ten posiada genom zbudowany z 8 segmentów jednoniciowego RNA. Niska wierność systemu replikacji powoduje drobne zmiany genetyczne, których efektem obserwowanym jest przesunięcie antygenowe (z ang. antigenic drift). Co pewien czas ma miejsce wymiana fragmentów lub całych segmentów genomu, w efekcie której obserwuje się powstanie nowego serotypu (z ang. antigenic shift). Takie właściwości są charakterystyczne dla:

Na oddział pediatrii przyjęto trzyletniego chłopca z nasilającymi się objawami sugerującymi krztusiec. Rodzice dziecka intensywnie działają w ruchach antyszczepionkowych. Pobranie jakiego materiału do diagnostyki mikrobiologicznej jest najbardziej zasadne?

Zgodnie z obowiązującymi zaleceniami badanie nosicielstwa MRSA wśród personelu oddziału szpitalnego należy wykonywać:

Która z poniższych cech umożliwia Mycobacterium tuberculosis przetrwanie oraz namnażanie w organizmie pacjenta?

Do jatrogennych czynników ryzyka sepsy nie należy:

Prawidłowa dawka zavicefty w leczeniu ciężkiego zapalenia płuc wynosi:

W leczeniu ciężkiej malarii (wywołanej przez P. faliciparum) lekiem pierwszego wyboru jest:

Wskaźnik PaO2/FiO2 w skali SOFA (ang. sequential organ failure assessment score) służy do określenia ciężkości niewydolności oddechowej z powodu sepsy. Wyższa ilość pkt w tej skali (od 0 do 4) uzyskanej przez pacjenta świadczy o cięższej niewydolności oddechowej. Wskaż ile pkt w skali SOFA otrzymuje pacjent z niewydolnością oddechową PaO2/FiO2< 300:

Jaka jest najbardziej prawdopodobna etiologia zapalenia opon mózgowo rdzeniowych u pacjenta ze zmianami w płynie mózgowo-rdzeniowym o następują- cym charakterze: płyn wodojasny, klarowny, cytoza 650 komórek w 1µl, w rozma- zie neutrofile 15%, limfocyty 85%, stężenie białka 1,5 g/l, glukoza 30mg% przy stężeniu w surowicy 100 mg%, stężenie kwasu mlekowego 4,5 mmol/l:

W przebiegu wirusowego zapalenia wątroby typu E stosunkowo często, w porównaniu z zakażeniami innymi wirusami hepatotropowymi dochodzi do:

Rekomendowane terapie bezinterferonowe w leczeniu zakażenia HCV u dzieci: 1) są stosowane u dzieci powyżej 12. roku życia i o masie ciała powyżej 35 kg; 2) to sofosbuvir + ledipasvir dla zakażonych genotypem 1, 4 HCV; 3) to sofosbuwir + rybawiryna dla zakażonych genotypem 3 HCV; 4) są stosowane niezależnie od wieku; 5) to wszystkie dostępne terapie dla dzieci powyżej 12. roku życia i o masie ciała powyżej 35 kg. Prawidłowa odpowiedź to:

U 11-letniego chłopca leczonego z powodu krztuśca w 8. dobie hospita- lizacji wystąpiła nagła duszność, pogorszenie stanu ogólnego, narastające cechy wstrząsu. Najbardziej prawdopodobne rozpoznanie to:

W leczeniu antyretrowirusowym długofalowe zahamowanie replikacji wirusa HIV jest możliwe dzięki zastosowaniu odpowiednich połączeń leków ARV. Pośród wymienionych schematów leczenia wskaż te, które obecnie należą do terapii niezalecanych: 1) połączenie: dolutegrawir + lamiwudyna; 2) połączenie jedynie trzech leków z grupy nukleozydowych inhibitorów odwrotnej transkryptazy; 3) połączenie: marawirok + raltegrawir; 4) połączenie: dolutegrawir + rylpiwiryna; 5) monoterapia: atazanawir wzmacniany rytonawirem; 6) połączenie: raltegrawir + atazanawir wzmacniany rytonawirem. Prawidłowa odpowiedź to:

Podobnie jak wybór pierwszej terapii, zmiana schematu terapeutycznego powinna opierać się na indywidualnej ocenie i być dostosowana do potrzeb i możliwości pacjenta. Wskaż prawdziwe stwierdzenia dotyczące zmiany terapii ARV u pacjentów leczonych nieskutecznie: 1) jeżeli zakładamy zmianę terapii ze stosowanego tenofowiru lub lamiwudyny na inny lek konieczne jest sprawdzenie statusu zakażenia HBV; 2) terapia dwulekowa nie powinna być stosowana u pacjentów, którzy wcześniej lub obecnie byli leczeni nieskutecznie; 3) jeżeli poprzedni schemat nie zawierał boostowanego inhibitora proteazy lub zawierał i nie wykazano oporności na leki z tej grupy - nowy schemat powinien zawierać lek z tej grupy; 4) jeżeli planujemy nową terapię z zastosowaniem inhibitora integrazy - lekiem sugerowanym do zastosowania jest dolutegrawir; 5) jeśli dostępne są mniej niż 2 aktywne leki ARV należy rozważyć odłożenie zmiany terapii, z wyjątkiem pacjentów z liczbą limfocytówCD4<100 kom/μl lub z wysokim ryzykiem pogorszenia klinicznego. Prawidłowa odpowiedź to:

Upośledzenie odpowiedzi immunologicznej i leczenie antyretrowirusowe (ARV) są powodem pewnych odrębności dotyczących planowanej profilaktyki przed wyjazdem zagranicznym (kraje tropikalne) osób zakażonych HIV. Wyma- gają indywidualnego postępowania w odniesieniu do stanu immunologicznego, jak również planowanej lub stosowanej terapii ART, z uwzględnieniem specyfiki miejsca docelowego. Z pośród poniższych stwierdzeń wskaż fałszywe: 1) w przypadku rozpoczęcia terapii ARV - zaleca się odroczenie wyjazdu o co najmniej 3-6 miesięcy; 2) przeciwwskazane jest nurkowanie przynajmniej przez 12 miesięcy od rozpoczęcia/zmiany leczenia ARV; 3) w przypadku choroby lokomocyjnej i nasilonych wymiotów zaleca się ponowne przyjęcie leków ARV, gdy w wymiocinach widoczne są tabletki; 4) należy unikać wyjazdu na wyprawę wysokogórską przynajmniej przez 12 miesięcy od włączenia ARV; 5) w profilaktyce malarii lekami z wyboru u zakażonych HIV stosujących cART są atowakwon/proguanil, meflochina lub doksycyklina. Prawidłowa odpowiedź to:

Każda ciężarna zakażona HIV, leczona antyretrowirusowo powinna być monitorowana w odniesieniu do potencjalnych działań ubocznych terapii. Celem leczenia antyretrowirusowego w ciąży jest uzyskanie pełnej supresji wiremii, szczególnie w okresie porodu, kiedy ryzyko transmisji zakażenia jest największe. Wskaż prawdziwe stwierdzenia: 1) przy HIV RNA <1000 kopii/ml ryzyko transmisji zakażenia wynosi około 5%; 2) w okresie porodu, przy niejednoznacznej sytuacji diagnostycznej dotyczącej zakażenia HIV, karmienie piersią nie jest zalecane do czasu wyjaśnienia statusu HIV matki; 3) stosowanie zydowudyny nie wpływa na wzrost ryzyka wystąpienia niedokrwistości; 4) w sytuacji cięcia cesarskiego przy wiremii HIV<50 kopii/ml nie jest konieczne podawanie dożylnej zydowudyny; 5) leki, które nie powinny być stosowane w ciąży to między innymi: stawudyna i dydanozyna. Prawidłowa odpowiedź to:

Program Lekowy leczenia przewlekłego zapalenia wątroby typu B (załącznik B.43) gwarantuje świadczenie świadczeniobiorcom po przeszczepach lub z chłoniakami leczonych rytuksymabem. Jest to tzw. profilaktyka wznowy zakażenia HBV. Lekiem gwarantowanym jest:

Na zespół rekonstrukcji immunologicznej (ZRI) składa się szereg objawów spowodowanych nadmierną reakcją immunologiczną na uprzednio utajone/niele- czone infekcje u pacjentów, którym włączono skuteczne leczenie antyretrowiru- sowe. Do rozwoju ZRI w przebiegu infekcji HIV predysponuje niska liczba limfocytów T CD4 < 100 kom/mm3 oraz wysoka wiremia > 100 000 kopii/ml w momencie rozpoczynania terapii. Wskaż stany, które nie należą do kryteriów diagnostycznych ZRI: 1) spadek liczby limfocytów T CD4 we krwi po zastosowaniu terapii antyretrowirusowej; 2) nietypowe objawy kliniczne zakażeń oportunistycznych u osób, które odpowiedziały na leczenie antyretrowirusowe; 3) wzrost odpowiedzi immunologicznej na swoiste antygeny np. prątków; 4) gwałtowne namnażanie się wirusa HIV do wartości przekraczających 100 milionów kopii/ml surowicy; 5) spontaniczne ustępowanie choroby, bez stosowania antybiotykoterapii, chemioterapii i kontynuowania leczenia antyretrowirusowego. Prawidłowa odpowiedź to:

70-letni mężczyzna, uczulony na penicillinę, po przebytej przed 3 miesiącami prostatektomii z powodu raka gruczołu krokowego, zgłosił się Izby Przyjęć z powodu utrzymującego się od tygodnia obrzęku i zaczerwienienia skóry twarzy i szyi oraz z narastającej duszności. Pacjent konsultowany był 5 dni wcześniej w POZ z rozpoznaniem róży twarzy i leczony z tego powodu cefuroksymem p.os .W bad. przedmiotowym aktualnie - temp. 36,8 °C, obrzęk twarzy i szyi z sinoczerwonym zabarwieniem skóry tej okolicy, przekrwienie spojówek, obrzęki kończyn górnych, przepełnienie żył szyjnych, poszerzenie naczyń żylnych na skórze klatki piersiowej, bez hepatosplenomegalii i bez wodobrzusza. Jakie rozpoznanie należy postawić u tego chorego i jakie leczenie zastosować w pierwszej kolejności?

25-letni mężczyzna zgłosił się do Izby Przyjęć z powodu stanów gorączkowych i suchego kaszlu utrzymujących się od 10 dni mimo leczenia amoksycyliną p.os oraz z powodu wystąpienia od 2 dni bólów i obrzęków stawów skokowych oraz bolesnych, sinoczerwonych zmian guzkowych śr. 1-3 cm na skórze obu podudzi, bez bólów brzucha i bez biegunki. W bad. krwi stwierdzono: CRP= 88 mg/l (n: do 10). Morfologia krwi: erytrocyty 4,8 mln/μl, Hb - 13,2 μg/dl, leukocyty - 15 tys/μl, płytki - 290 tys/μl. W bad. rtg. klatki piersiowej - poszerzenie cieni wnęk płucnych, bez innych nieprawidłowości. USG jamy brzusznej - bez patologicznych zmian. Jakie rozpoznanie należy postawić u tego chorego i jakie leczenie zastosować w pierwszej kolejności?

U 40-letniego mężczyzny bez żadnych chorób przewlekłych, po unieruchomieniu stopy i podudzia prawego opatrunkiem gipsowym z powodu pęknięcia pourazowego kości śródstopia, wystąpił pierwszy w życiu epizod zakrzepicy żył głębokich podudzia prawego. Jakie leczenie przeciwkrzepliwe należy zalecić temu pacjentowi?

Wskaż możliwe mechanizmy uszkodzenia nerek w przebiegu leczenia antyretrowirusowego i towarzyszących zakażeniu HIV infekcji oportunistycznych: 1) uszkodzenie cewki bliższej z towarzyszącym białkomoczem, glikozurią i hiperfosfaturią w trakcie leczenia tenofowirem; 2) ostra martwica cewek w trakcie leczenia pentamidyną i/lub foskarnetem; 3) śródmiąższowe uszkodzenie nerek w trakcie leczenia atazanawirem; 4) kamica nerkowa w trakcie leczenia atazanawirem; 5) krystalizacja sulfadiazyny z objawami kolki nerkowej i pogorszenia funkcji nerek. Prawidłowa odpowiedź to:

30-letni mężczyzna został przeniesiony z oddziału neurologicznego z powodu rozpoznania zakażenia HIV. Pierwotną przyczyną hospitalizacji były napady drgawkowe z pełną utratą świadomości, zaburzenia mowy i niedowład prawego n. twarzowego. W badaniu OUN metodą rezonansu magnetycznego (OUN MRI) stwierdzono: '...podkorowo, w części lewego zakrętu czołowego dolnego dwie zmiany ogniskowe 23x18 mm i 9x8mm, centralne części zmian o nieco podwyższonym sygnale w obrazach T1 i T2 zależnych, bez cech ograniczenia dyfuzji, na obwodzie widoczna dwuwarstwowa otoczka, po podaniu kontrastu widoczne pasmo obwodowego wzmocnienia. Wokół zmian duża strefa obrzęku z efektem masy - ucisk i przemieszczenie komory bocznej...'. W badaniach laboratoryjnych liczba CD4+ = 89 kom/µl; CD4+/CD8+ = 0,09; HIV RNA = 749.860 kom/ml. W opisanym przypadku należy: 1) przed rozpoczęciem terapii wykonać biopsję zmian; 2) decyzję o ewentualnej biopsji mózgu odroczyć o ok. 2-4 tygodnie; 3) postępowanie terapeutyczne uzależnić od badania płynu mózgowo rdzeniowego; 4) rozpocząć terapię pirymetaminą z sulfadiazyną i kwasem folinowym; 5) rozpocząć terapię amfoterycyną z flucytozyną. Prawidłowa odpowiedź to:

U pacjenta zakażonego genotypem 4 HCV zgodnie z aktualnym Programem Lekowym leczenia przewlekłego wirusowego zapalenia wątroby typu C terapią bezinterferonową i Charakterystykami Produktów Leczniczych można zastosować: 1) sofosbuwir + rybawirynę; 2) sofosbuwir + interferon pegylowany alfa 2a + rybawirynę; 3) elbaswir/grazoprewir; 4) sofosbuwir/welpataswir; 5) ombitaswir/parytaprewir/rytonawir + rybawirynę. Prawidłowa odpowiedź to:

Pacjent z przewlekłym wirusowym zapaleniem wątroby typu B, leczony w przeszłości lamiwudyną, z wiremią HBV DNA 2,5 x 103 IU/ml, HBeAg (-), z przewlekle prawidłową aktywnością ALAT, z potwierdzonym aktywnym procesem zapalnym w biopsji wątroby, bez klinicznego rozpoznania marskości wątroby powinien zostać zakwalifikowany do leczenia przeciwwirusowego i zgodnie z Programem Lekowym:

Pacjent zakażony genotypem 4 HCV, z zaawansowaniem choroby wątroby F4, bez objawów dekompensacji w przeszłości, obecnie 5 punktów w skali Child-Pugh, HCV RNA 6,25 x 105 IU/ml, nieleczony w przeszłości przeciw- wirusowo. Zgodnie z aktualnym Programem Lekowym leczenia przewlekłego wirusowego zapalenia wątroby typu C terapią bezinterferonową i Charakterys- tykami Produktów Leczniczych pacjentowi można zaproponować terapię:

Program Lekowy leczenia przewlekłego zapalenia wątroby typu B u świadczeniobiorców po przeszczepach lub z chłoniakami (załącznik B.43) gwarantuje świadczenie świadczeniobiorcom z chłoniakami leczonych rytuksymabem. Wśród poniższych kryteriów kwalifikacji wskaż fałszywe:

Program Lekowy leczenia przewlekłego zapalenia wątroby typu B gwarantuje świadczenie świadczeniobiorcom w wieku powyżej 3 lat i obecnością antygenu HBs przez czas dłuższy niż 6 miesięcy. Wymagane jest ponadto spełnienie kryterium dotyczącego wiremii HBV DNA. Wśród poniższych kryteriów kwalifikacji wskaż fałszywe:

Zgodnie z obowiązującym Programem Lekowym leczenia przewlekłego wirusowego zapalenia wątroby typu B u świadczeniobiorców w wieku 3 do 18 lat spełniających kryteria kwalifikacji można stosować:

Zgodnie z obowiązującym Programem Lekowym leczenia przewlekłego wirusowego zapalenia wątroby typu B i Charakterystyką Produktu Leczniczego u chorego spełniającego kryteria kwalifikacji można zastosować entekawir (ETV): 1) ETV może być stosowany u chorych oczekujących na przeszczep narządowy; 2) dawkę 1,0 mg stosowaną u chorych wcześniej leczonych analogami nukleozydowymi lub nukleotydowymi należy przyjmować na czczo; 3) ma zastosowanie u chorych z niewyrównaną marskością wątroby; 4) dawka dobowa dla chorych nigdy nie leczonych wynosi 0,5 mg; 5) zaleca się modyfikację dawkowania u pacjentów z klirensem kreatyniny < 50 ml/min, w tym u pacjentów poddawanych hemodializie. Prawidłowa odpowiedź to:

Wskaż prawdziwe stwierdzenia dotyczące ziarnicy złośliwej (ZZ) u osób zakażonych HIV: 1) jest chorobą definiującą AIDS; 2) ryzyko jej wystąpienia zwiększa się na skutek odbudowy immunologicznej pod wpływem leczenia antyretrowirusowego (ART); 3) występuje częściej u chorych z liczbą komórek CD4+ niższą niż 200 kom/µl; 4) włączenie ART poprawia rokowanie i odpowiedź na chemioterapię; 5) bezpiecznym zestawem ART dla chorych z ZZ leczonych chemioterapią jest zestaw zawierający m.in. inhibitor intergrazy HIV. Prawidłowa odpowiedź to:

U pacjenta leczonego od roku zestawem alafenamid tenofowiru (TAF) + emtrycytabina (FTC) + dolutegrawir (DTG) stwierdzono obecność HIV RNA =1886 kopii/ml. W badaniu lekooporności, uwzględniającym regiony kodujące odwrotną transkryptazę i integrazę, nie stwierdzono obecności mutacji warunkujących obniżenie wrażliwości na stosowane leki. Przyczyną takiej sytuacji może być: 1) niedostateczna adherencja do terapii; 2) wysoka bariera genetyczna stosowanego zestawu leków; 3) niska bariera genetyczna stosowanego zestawu leków; 4) obecność mutacji warunkujących obniżenie wrażliwości na lek, ale dotychczas nieopisanych i nieobecnych w zastosowanym teście; 5) udział szczepów opornych wirusa niższy niż 10% ogólnej populacji HIV pacjenta. Prawidłowa odpowiedź to:

Obecne rekomendacje stosowania profilaktyki przedekspozycyjnej (PrEP) w przypadku narażenia na zakażenie HIV obejmują następujące zasady: 1) konieczna jest weryfikacja statusu zakażenia HBV przed zastosowaniem PrEP; 2) sposób przyjmowania PrEP (codzienne versus doraźne, 'na żądanie' przyjmowanie preparatów antyretrowirusowych) nie zależy od płci i rodzaju kontaktów seksualnych; 3) można stosować dowolny preparat tenofowiru z emtrycytabiną (FTC); 4) zaleca się stosowanie dizoproksylu tenofowiru z FTC; 5) można stosować dowolny zestawu preparatów o potwierdzonej skuteczności antyretrowirusowej. Prawidłowa odpowiedź to:

38-letnia kobieta, której partnerem seksualnym jest 42-letni mężczyzna zakażony HIV, od 4 dni stosuje profilaktykę przedekspozycyjną (PrEP). Zakażenie HIV u partnera zdiagnozowano 9 tygodni wcześniej, a 7 tygodni temu rozpoczął on leczenie zestawem: alafenamid tenofowiru + emtrycytabina + dolutegrawir (TAF+FTC+DTG). W surowicy mężczyzny po 6 tyg. terapii nie stwierdzono obecności HIV RNA. Kobieta zgłosiła się obecnie do ambulatorium ponieważ 14 godzin wcześniej, w trakcie stosunku waginalnego doszło do uszkodzenia prezerwatywy. Właściwe postępowanie poekspozycyjne (PEP) w takim przypadku powinno polegać na: 1) uznaniu, że brak jest wskazań do podawania dodatkowych leków antyretrowirusowych (ARV); 2) odroczeniu decyzji o zastosowaniu dodatkowych leków ARV do czasu uzyskania wyników ponownego (pilnego) oznaczenia wiremii HIV u partnera; 3) bezwzględnym zastosowaniu u kobiety zestawu 3 leków ARV, z ominięciem analogów nukleozydowych/nukleotydowych stosowanych w PrEP; 4) zastosowaniu u kobiety takiego samego zestawu leków ARV jak u partnera; 5) dołączeniu raltegrawiru do stosowanego PrEP, do czasu uzyskania u partnera 2 oznaczeń HIV RNA <50 kopii/ml. Prawidłowa odpowiedź to:

Czynnikami ryzyka transmisji zakażenia HIV na dziecko w okresie porodu są: 1) poród w 42. tygodniu ciąży; 2) odpłynięcie wód płodowych powyżej 4 godzin u matki z HIV RNA = 500 kopii/ml; 3) poród siłami natury u matki z HIV RNA = 150 kopii/ml; 4) nacięcie krocza matki; 5) poród kleszczowy. Prawidłowa odpowiedź to:

Wskaż prawdziwe stwierdzenia: 1) najdłużej stosowaną grupą leków antyretrowirusowych (ARV) są analogi nukleozydowe blokujące odwrotną transkrypcję; 2) wszystkie obecnie stosowane leki ARV są inhibitorami enzymów kodowanych przez HIV i kluczowych dla jego replikacji; 3) leki z grupy inhibitorów integrazy cechuje niskie ryzyko spowodowania zaburzeń metabolicznych, ale wysokie prawdopodobieństwo interakcji z innymi lekami; 4) inhibitory proteazy HIV, zwłaszcza wzmacniane rytonawirem, cechuje wysoka bariera genetyczna rozwoju lekooporności; 5) rylpiwiryna jest lekiem z grupy inhibitorów integrazy HIV. Prawidłowa odpowiedź to:

U pacjenta z koinfekcją HIV/HBV; z wiremiami HIV = 800.000 kopii HIV RNA /ml i HBV DNA = 450.000 IU/ml, rozpoczynającego leczenie antyretrowiruso- we, zaleca się zastosowanie jednego z następujących zestawów leków w postaci preparatów złożonych, jednotabletkowych (wartość liczbowa podana po skrócie nazwy leku odpowiada liczbie miligramów danego leku w 1 tabletce): 1) abakawir+lamiwudyna+ dolutegrawir (ABC600/3TC300/DTG50); 2) darunawir/kobicystat + alafenamid tenofowiru + emtrycytabina (DRV800/c150+TAF10+FTC200); 3) elwitegrawir/kobicystat + alafenamid tenofowiru + emtrycytabina (EVG150/c150+TAF10+FTC200); 4) elwitegrawir/kobicystat + dizoproksyl tenofowiru + emtrycytabina (EVG150/c150+TDF245+FTC200); 5) rylpiwyryna + alafenamid tenofowiru + emtrycytabina (RPV25+TAF25+FTC200). Prawidłowa odpowiedź to:

U 47-letniego mężczyzny rozpoznano zespół nabytych niedoborów odporności w przebiegu zakażenia HIV (choroby wskaźnikowe: grzybica przewodu pokarmowego, zespół wyniszczenia) w lipcu 2017 r. Przy rozpoznaniu HIV RNA = 763.000 kopii/ml, liczba limfocytów CD4 - 12 kom/µl, stosunek liczby limfocytów CD4/CD8= 0,05. Rozpoczęto leczenie antyretrowirusowe (ART): lopinawir/rytonawir + dizoproksyl tenofowiru + emtrycytabina (LPV/r+TDF+FTC). Po 6 tygodniach terapii (wrzesień 2017 r.) uzyskano wzrost liczby limfocytów CD4 do 94 kom/µl i obniżenie wiremii HIV do 20.000 kopii/ml, ale wystąpiła duszność wysiłkowa oraz produktywny, męczący kaszel, z towarzyszącymi spadkami saturacji do 90% (w ocenie pulsoksymetrem). W badaniu radiologicznym klatki piersiowej stwierdzono: '... w obu polach płucnych ogniska niewielkich zagęszczeń miąższowych, częściowo zwłókniałych, w rzucie lewego i prawego obojczyka pęcherze rozedmowe? Jamy?'; w badaniu metodą tomografii komputerowej: 'rozsiane nacieki z tworzącymi się grubościennymi jamami w szczytach i w segmentach 6. obu płuc; poza tym rozsiane guzki w obu płucach oraz poszerzone oskrzeliki końcowe wypełnione wydzieliną. (...) Znaczne powiększenie węzłów chłonnych śródpiersia, z cechami rozpadu.' W bakterio- skopii plwociny - prątków kwasoopornych nie stwierdzono, ale w posiewach 3-krotnie uzyskano wzrost prątków niegruźliczych, następnie zidentyfikowanych jako Mycobacterium avium. Zmodyfikowano ART w sposób umożliwiający stosowanie ryfampicyny. W opisanym przypadku: 1) w terapii należy rozważyć zastosowanie steroidów; 2) terapia przeciwprątkowa powinna obejmować antybiotyk makrolidowy i etambutol (ETB); 3) w przypadku łącznego stosowania ryfabutyny (RFB) i dolutegrawiru (DTG) właściwa dawka DTG to 100 mg/dobę; 4) w przypadku łącznego stosowania RFB i raltegrawiru żaden z tych leków nie wymaga modyfikacji dawkowania; 5) zestaw leków przeciwprątkowych obejmujący RFB+ETB+ azytromycynę pozwala na zamianę TDF na alafenamid tenofowiru (TAF) w standardowych dawkach. Prawidłowa odpowiedź to:

Zakażenie wirusem B19 u osób zakażonych HIV 1) może mieć charakter przewlekły; 2) może prowadzić do konieczności izolacji tych chorych; 3) powoduje stymulację komórek aparatu przykłębuszkowego nerek i w efekcie nadmierną, nieadekwatną produkcję erytropoetyny; 4) powoduje uszkodzenie komórek prekursorowych erytropoezy w szpiku; 5) powoduje hemolizę erytrocytów, co stanowi dominującą przyczynę rozwoju niedokrwistości w przebiegu parwowirozy. Prawidłowa odpowiedź to:

27-letni mężczyzna został przeniesiony z oddziału internistycznego z powodu rozpoznania zakażenia HIV i atypowego zapalenia płuc. Chory podaje narastanie objawów pod postacią: osłabienia, duszności wysiłkowej, suchego kaszlu i gorączki do 39 °C w ciągu 2 tygodni poprzedzających hospitalizację; ponadto utratę wagi - ok. 30 kg na przestrzeni ostatniego roku. Przy przyjęciu do oddziału chorób zakaźnych - w stanie ciężkim, wyniszczony, z dusznością spoczynkową, tachypnoe 28/min, saturacja (bez podaży tlenu) - 75%. W badaniach dodatkowych - liczba limfocytów CD4 - 2 kom/µl, HIV RNA- 193892 kopie/ml, w gazometrii krwi tętniczej pH 7,44, pO2 68 mmHg, pCO2 17 mmol/l. W badaniu tomograficznym klatki piersiowej '...obustronnie rozległe obszary matowej szyby oraz równomiernie rozsiane zmiany śródmiąższowe wokół dystalnych oskrzelików w obu płucach.(..) powiększone węzły chłonne wnęki płuca prawego - do 13 mm'. Rozpoczęto empiryczne leczenie trimetoprimem/ sulfametoksazolem (TMP/SMX) oraz prednizonem, stosowano tlenoterapię bierną z przepływem tlenu 5-7 l/min. W badaniach bakterioskopowych trzech próbek plwociny oraz materiału z płukania oskrzelików (BAL) nie stwierdzono prątków kwasoopornych, badanie metodą PCR w kierunku Mycobacterium tuberculosis dało wynik ujemny. Po 8 dniach leczenia z pierwszej próbki plwociny uzyskano wzrost MOTT, zidentyfikowanego następnie jako Mycobacterium gordonae; w pozostałych materiałach (plwociny, BAL, krew) wzrostu prątków nie uzyskano. Badanie BAL, wykonane w 12. dobie terapii, po uzyskaniu poprawy stanu ogólnego i wydolności oddechowej, na obecność materiału genetycznego Pneumocystis jiroveci dało wynik negatywny. Obecnie, w 15. dobie terapii TMP/SMX + prednizon, przy poprawiającym się systematycznie stanie klinicznym chorego i po uzyskaniu wyżej wymienionych danych należy: 1) dołączyć do terapii klarytromycynę i etambutol; 2) poczekać na wynik oznaczenia lekowrażliwości Myc. gordonea i rozpocząć leczenie celowane; 3) odstawić steroidy; 4) odroczyć rozpoczęcie leczenia antyretrowirusowego (ART) jeszcze o ok. 4-6 tygodni; 5) rozpocząć ART np. zestawem: alafenamid tenofowiru /emtrycytabina/dolutegrawir (TAF/FTC/DTG). Prawidłowa odpowiedź to:

U chorych z nabytym zespołem niedoboru odporności w przebiegu zakażenia HIV, zakażenie węgorkiem jelitowym: 1) najczęściej przenoszone jest drogą pokarmową; 2) może być skutkiem autoinwazji; 3) może przebiegać pod postacią 'posocznicy węgorkowej' z zajęciem ośrodkowego układu nerwowego, wątroby i płuc; 4) leczone jest benzymidazolami lub iwermektyną. Prawidłowa odpowiedź to:

U 22-letniego mężczyzny utrzymującego niezabezpieczone stosunki seksualne z licznymi partnerami, hospitalizowanego z powodu ostrego wiruso- wego zapalenia wątroby typu A (wzw A), uzyskano dodatni wynik testu przesiewowego IV generacji w kierunku zakażenia HIV oraz odczyn VDRL w mianie 1:128. Testem Western-Blot nie potwierdzono obecności swoistych przeciwciał przeciw białkom HIV. W badaniu okulistycznym stwierdzono zapalenie siatkówki i naczyniówki obu oczu. W opisanym przypadku należy: 1) odroczyć zakończenie diagnostyki zakażenia HIV do czasu ustąpienia wzw A; 2) odroczyć zakończenie diagnostyki kiły do czasu ustąpienia wzw A; 3) wykonać badanie płynu mózgowo-rdzeniowego z oceną kiłowych odczynów krętkowych; 4) wykonać badanie płynu mózgowo-rdzeniowego z oceną klasycznych kiłowych odczynów niekrętkowych; 5) rozpocząć leczenie penicyliną benzatynową. Prawidłowa odpowiedź to:

Wskaż prawdziwe stwierdzenia dotyczące prewencji i terapii chorób układu sercowo-naczyniowego (ChUSN) u osób zakażonych HIV: 1) należy rozważyć zmianę zestawu leków antyretrowirusowych (ART) u każdego pacjenta, u którego ryzyko wystąpienia epizodu ChUSN przekracza 5% w ciągu najbliższych 10 lat; 2) należy rozważyć zmianę zestawu ART u każdego pacjenta, u którego ryzyko wystąpienia epizodu ChUSN przekracza 15% w ciągu najbliższych 10 lat; 3) farmakoterapię hiperlipidemii należy rozpocząć u pacjentów, u których ryzyko wystąpienia epizodu ChUSN przekracza 20% w ciągu najbliższych 10 lat; 4) w przypadku stosowania simwastatyny w połączeniu z inhibitorem HIV wzmacnianym rytonawirem leczenie należy rozpocząć od dwukrotnie wyższej dawki statyny niż zalecana dla pacjentów bez ART. Prawidłowa odpowiedź to:

Do Izby Przyjęć zgłosił się 16-latek, który podczas pobytu w dyskotece został zakłuty igłą w okolicę lewego ramienia. Rana była głęboka, długo krwawiąca. Prawidłowe postępowanie obejmuje:

W leczeniu płucnej eozynofilii tropikalnej (TPE) stosuje się:

20-letnia pacjentka zostaje przywieziona do SOR z powodu pierwszego w życiu napadu padaczkowego. W wywiadzie od rodziny - od około 3 dni gorączkowała, skarżyła się na bóle głowy, była senna. W SOR chora nieprzytomna, z obecnym zespołem oponowym. W badaniach krwi WBC 12000/µl, CRP 15 mg/l (prawidłowa wartość - do 10 mg/l), PCT < 0,05 ng/ml. W NMR OUN zmiany zapalne w okolicach skroniowych obustronnie. Należy zastosować:

U chorego z cukrzycą typu 2 leczonego przewlekle metforminą, z satys- fakcjonującą dotychczas kontrolą glikemii rozpoznano posocznicę. Które ze stwierdzeń dotyczących leczenia tego pacjenta w ciągu pierwszych 48 godzin jest prawdziwe?