Egzamin PES / Choroby zakaźne / wiosna 2015

Oddzielenie strupów z powstałych w jelicie cienkim owrzodzeń (co może doprowadzić do krwotoku z jelita lub perforacji) w przebiegu duru brzusznego następuje:

Reakcja swoistych przeciwciał IgM chorych na trąd z antygenem glikolipidowym Mycobacterium leprae stosowana jest celem:

Na terenie Ameryki Północnej i Południowej chorobę Chagasa wywołuje:

11-letni chłopiec przekazany do kliniki z powodu utrzymujących się od 3 tygodni stanów gorączkowych oraz zmiany na skórze po ugryzieniu przez gza (muchę końską). W badaniu przedmiotowym: na goleni prawej (w miejscu ugryzienia) zmiana na skórze o charakterze owrzodzenia, ropień uda lewego, powiększone sąsiadujące węzły chłonne pachwinowe. W badaniach laboratoryjnych: leukocytoza >15.000, w rtg klatki piersiowej obraz matowej szyby oraz zagęszczenia w płatach dolnych i pojedyncze zrosty; w śródpiersiu powiększone węzły chłonne. W diagnostyce różnicowej nie można wykluczyć:

W rozpoznaniu płonicy za najważniejsze cechy choroby uznaje się:

14-letnia dziewczynka została przyjęta do szpitala z powodu wymiotów oraz bólów nadbrzusza promieniujących do pleców. Dwa miesiące wcześniej wróciła z wakacji w Egipcie, dwa tygodnie wcześniej przebyła infekcję grypopodobną. Rodzina przed wyjazdem nie wykonała zalecanych szczepień ochronnych. W badaniu przedmiotowym: stan ogólny dość dobry, zaznaczona bolesność w rzucie pęcherzyka żółciowego. W badaniach laboratoryjnych: aktywność AlAT 337 U/l, GGTP 393 U/l, amylaza w surowicy 1,054 U/l, amylaza w moczu 2,422 U/l, CRP 23 mg/l, leukocyty: 19,5x10³/mL. W diagnostyce różnicowej w pierwszym rzędzie należy podejrzewać:

16-letni chłopiec został przyjęty do szpitala z powodu gorączki > 39°C od 2 dni, niereagującej na NLPZ, ogólnego rozbicia, pokasływania, chrypki, bólów brzucha i wymiotów. W dniu przyjęcia wystąpiła uogólniona pokrzywka. W badaniu przedmiotowym: stan ogólny średni, apatia, kaszel, zaznaczona duszność, liczne bąble pokrzywkowe na twarzy, grzbietach dłoni i stóp, pojedyncze wybroczyny, przekrwione, rozpulchnione gardło oraz tkliwość nadbrzusza. W badaniach laboratoryjnych: małopłytkowość 55x10³/mL, leukopenia 3,52x10³/mL, CRP 163 mg/l, prokalcytonina 1,18 ng/ml, CPK 796 U/l, D-dimery 10,31 mg/l (N: < 0,5 mg). Radiologicznie płuca i zatoki przynosowe bez zmian. W drugiej dobie hospitalizacji ustąpienie zmian skórnych, bóle kostno-stawowe, wyciek z nosa, nasilająca się duszność, tachypnoe, obniżenie saturacji. W diagnostyce różnicowej w pierwszym rzędzie należy podejrzewać:

4-letnie dziecko bawiło się z mamą w ogródku. Biegający w pobliżu ich własny pies znalazł jeża, którego odepchnął w stronę dziecka. Jeż uderzył w przedramię dziecka, nieznacznie je kalecząc. Pies od szczeniaka przebywa z rodziną, jest zaszczepiony p/wściekliźnie, nie kontaktuje się z innymi zwierzętami. Dziecko jest szczepione zgodnie z Programem Szczepień Ochronnych. Prawidłowe postępowanie zawiera odpowiedź:

Do zapaleń ośrodkowego układu nerwowego rozwijających się w wyniku przeniesienia zakażenia drogą pokarmową należy:
1) zapalenie wywołane przez wirusy ECHO;
2) zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych wywołane przez wirus LCM;
3) środkowo-europejskie kleszczowe zapalenie mózgu;
4) zapalenie opon wywołane przez wirus VZV;
5) zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych wywołane przez wirusy Coxsackie.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wskaż lek stosowany z wyboru w terapii zapalenia mózgu wywołanego zakażeniem HSV u pacjenta z AIDS:

Wskaż antybiotyk, którym należy zastąpić cefalosporyny III generacji, jeśli istnieje poważne podejrzenie zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych wywołanego przez P. aeruginosa, Acinetobacter sp. lub pałeczki Enterobacteriacae wytwarzające beta-laktamazy o szerokim spektrum substratowym (ESBL):

Płyn mózgowo-rdzeniowy w gruźliczym zapaleniu opon mózgowo-rdzeniowych charakteryzuje:
1) podwyższone stężenie białka;
2) stężenie glukozy przekraczające wartość 50% poziomu we krwi;
3) limfocytarny odczyn zapalny;
4) wzrost stężenia anionu chlorkowego;
5) podwyższenie stężenia mleczanów.
Prawidłowa odpowiedź to:

Podstawowy zestaw antybiotyków w leczeniu przyczynowym empirycznym bakteryjnych ropnych zapaleń opon mózgowo-rdzeniowych u dorosłych zawiera:
1) teikoplaninę;
2) cefotaksym;
3) cefepim;
4) ceftriakson;
5) wankomycynę.
Prawidłowa odpowiedź to:

Zatrucie jadem kiełbasianym wywołuje wymienione niżej charakterystyczne objawy, z wyjątkiem:

Wskaż fałszywe stwierdzenie dotyczące zapalenia OUN wywołanego przez HSV-1:

Co decyduje o ciężkim przebiegu tężca u osoby nieuodpornionej?

Aseptyczne zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych wywołane jest najczęściej przez niżej wymienione, z wyjątkiem:

Jaka jest najbardziej prawdopodobna etiologia zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych u pacjenta z następującymi zmianami w płynie mózgowo-rdzeniowym?
- płyn mózgowo-rdzeniowy wodojasny;
- liczba komórek 380 w 1 µl;
- granulocyty stanowią 62% wszystkich komórek;
- stężenie białka wynosi 1,45 g/l;
- stężenie kwasu mlekowego 2,5 mmol/l;
- stężenie glukozy 42 mg% - przy poziomie w surowicy 67 mg%.
Prawidłowa odpowiedź to:

Naturalna oporność na flukonazol jest właściwa dla:

W mikrobiologicznym badaniu płynu mózgowo-rdzeniowego wykonano podstawowe testy. W teście aglutynacji lateksu wykryto antygeny N. meningitidis z grupy B, w preparacie mikroskopowym widoczne, głównie zewnątrzkomórkowo, charakterystyczne Gram-ujemne dwoinki; posiewy na podłoża stałe i płynne- brak wzrostu. Wskaż prawdopodobną przyczynę takiego wyniku:

Zakażenia endogenne o lokalizacji twarzowo-szyjnej, też płucnej, brzusznej oraz w obrębie miednicy mniejszej, są charakterystyczne dla:

Zakaźność wirusów przenoszonych drogą krwi jest bardzo różna. Wskaż wirusy prawidłowo uszeregowane w hierarchii rosnącej według tej właściwości:

U 25-letniego mężczyzny, który w 16. roku życia przebył gorączkę reumatyczną, rozpoznano drugi rzut choroby. Jaką profilaktykę wtórną gorączki reumatycznej należy zalecić temu pacjentowi po zakończeniu leczenia, jeśli wiadomo, że nie ma on wady zastawkowej serca i nie jest uczulony na penicillinę?

65-letni mężczyzna, z cukrzycą typu II i z chorobą zwyrodnieniową stawów kolanowych, przyjęty został do oddziału z powodu gorączki > 38 st. C, silnego bólu i obrzęku st. kolanowego lewego z zaczerwieniem skóry nad stawem. Przed 3 m-cami przebył endoprotezoplastykę stawu kolanowego prawego, a 4 dni przed hospitalizacją otrzymał iniekcję leku chondroprotekcyjnego do stawu kolanowego lewego. Pacjent nieszczepiony przeciwko wzw typu B, przyjmuje przewlekle diklofenak i omeprazol p.os. W bad. krwi stwierdza się: CRP - 120 mg/ml (n: do 10),morfologia: erytrocyty - 4,16 mln/µl, Hb - 12,8 g/dl, płytki krwi - 130 tys/µl (norma 140-340), leukocyty- 16 tys/µl, w tym 80% granulocytów, ALAT - 220 j./ml(n: do 40 j) AspaT - 160 j /ml (n: do 40 j). Bad. płynu z lewego stawu kolanowego: płyn mętny, barwy żółtoszarej, cytoza > 85 tys/µl, w tym 90% granulocytów. Jakie jest najbardziej prawdopodobne rozpoznanie u tego chorego?

Który lek można zastosować w leczeniu ostrego zapalenia pęcherza moczowego u pacjentki w pierwszym trymestrze ciąży?

U 45-letniej kobiety z bólami w nadbrzuszu wykonano po raz pierwszy w życiu badanie gastroskopowe i stwierdzono wrzód na krzywiźnie mniejszej żołądka i zakażenie H. pylori. Który z niżej podanych schematów leczenia eradykacyjnego należy zastosować u tej pacjentki jeśli wiadomo, że jest ona uczulona na antybiotyki z grupy penicillin?

Jaki antybiotyk należy zastosować u 65-letniego pacjenta przyjętego do szpitala z powodu ciężkiego infekcyjnego zaostrzenia POChP, jeśli wiadomo, że w posiewie jego plwociny wykonanym przed tygodniem ambulatoryjnie wyhodowano bakterię Pseudomonas aeruginosa?

Zgodnie z aktualnie obowiązującym Programem Szczepień Ochronnych dziecko w 6. roku życia otrzymuje następujące szczepionki:
1) doustną szczepionkę przeciw poliomyelitis (OPV);
2) inaktywowaną szczepionkę przeciwko poliomyelitis (IPV);
3) szczepionkę DTPw zawierającą pełnokomórkowy komponent krztuśca;
4) szczepionkę DTPa zawierającą bezkomórkowy komponent krztuśca;
5) szczepionkę przeciw odrze, śwince i różyczce.
Prawidłowa odpowiedź to:

Nieodpłatne szczepienie przeciw ospie wietrznej (w ramach Programu Szczepień Ochronnych - część B: Szczepienia obowiązkowe osób narażonych w sposób szczególny na zakażenie) dotyczą wszystkich niżej wymienionych grup osób, z wyjątkiem dzieci:

U 6-miesięcznego dziecka dotychczas nieszczepionego przeciw Haemophilus influenzae typu b (Hib) rozpoznano w szpitalu zakażenie inwazyjne wywołane tą bakterią. Niemowlę jest leczone cefotaksymem. W rodzinie tej jest jeszcze dwoje dzieci - 7-latek, który był kompletnie zaszczepiony przeciw Hib oraz 2-latek, który otrzymał tylko jedną dawkę szczepionki w wieku 2 miesięcy. Wskaż, które osoby powinny zostać poddane chemioprofilaktyce:
1) rodzice mieszkający razem z dziećmi;
2) 2-latek, który otrzymał tylko jedną dawkę szczepionki;
3) 7-latek kompletnie zaszczepiony;
4) niemowlę, po zakończeniu leczenia w szpitalu;
5) nikt nie wymaga chemioprofilaktyki.
Prawidłowa odpowiedź to:

Chemioprofilaktykę krztuśca w przypadku bliskiego (np. domowego) kontaktu z chorym zaleca się:

U 3-tygodniowego noworodka rozpoznano wtrętowe zapalenie spojówek. Wybierz właściwe leczenie:

Zakażenie wirusem HBV w wieku noworodkowym różni się od zakażenia w wieku dorosłym:

Wirusowe zapalenie wątroby typu E charakteryzuje się:

Z poniżej podanych wskaż nienukleozydowe inhibitory odwrotnej transkryptazy:
1) newirapina;
2) efawirenz;
3) etrawiryna;
4) marawirok;
5) raltegrawir;
6) indynawir;
7) rylpiwiryna;
8) enfuwirtyd.
Prawidłowa odpowiedź to:

Zalecając choremu stosowanie analogu nukleotydowego w leczeniu zakażenia HBV powinieneś omówić sposób jego przyjmowania. Które z poniższych zaleceń jest niewłaściwe?

Leczenia interferonem pegylowanym i rybawiryną nie stosuje się u pacjenta z przewlekłym zapaleniem wątroby typu C i:

Leczenie przewlekłego zapalenia wątroby typu C pegylowanym interferonem i rybawiryną zgodnie z Programem Zdrowotnym - Lekowym może trwać 48 tygodni:

„Złotym standardem” diagnostycznym w diagnostyce zakażenia Helicobacter pylori jest:

Najbardziej charakterystyczne objawy choroby spowodowanej przez Vibrio cholerae to:

Badanie mikrobiologiczne stolca, wg rekomendacji Amerykańskiego Towarzystwa Chorób Zakaźnych dotyczących postępowania w biegunce zakaźnej, powinno być wykonane u chorych z:

Pełzakowica jelitowa może występować w następujących postaciach, z wyjątkiem:

W którym z niżej podanych przypadków można rozpoznać cukrzycę?

Występowanie zakażeń HCV w Polsce charakteryzuje się:
1) przewagą pacjentów z genotypem CT IL28B - rs12979860;
2) przewagą pacjentów z genotypem CC IL28B - rs12979860;
3) odsetkiem zakażeń subgenotypem 1a wyższym niż 1b;
4) odsetkiem zakażeń subgenotypem 1b wyższym niż 1a;
5) częstością aktywnych zakażeń na poziomie 0,6%;
6) częstością aktywnych zakażeń na poziomie 1,9%.
Prawidłowa odpowiedź to:

Spośród wymienionych poniżej dróg zakażenia HCV najmniejsze ryzyko przeniesienia zakażenia jest związane z:

Leczenie pacjenta zakażonego genotypem 1 HCV z marskością wątroby, prowadzonego w ramach terapii trójlekowej z telaprewirem należy przerwać ze względu na bezcelowość, jeżeli:

Pojęcie tolerancji immunologicznej w przebiegu zakażenia HBV oznacza:

Trzema działaniami niepożądanymi obserwowanymi podczas terapii trójlekowej z Boceprewirem u chorych leczonych z powodu przewlekłego zapalenia wątroby typu C, które najczęściej powodują redukcję dawek leków lub przerwanie terapii są:
1) depresja;
2) zmiany skórne;
3) neutropenia;
4) niedokrwistość;
5) zaburzenia smaku;
6) małopłytkowość.
Prawidłowa odpowiedź to:

Którzy z poniżej wymienionych chorych przewlekle zakażonych HBV powinni zostać zakwalifikowani do leczenia refundowanego przez NFZ?
1) HBeAg(-), HBV DNA=1900 IU/mL, dwukrotnie w odstępie 2 tygodni wykazane aktywności ALT=210 i 180 IU/mL, zmiany histologiczne w biopsji wątroby zgodne z obrazem przewlekłego zapalenia wątroby;
2) HBeAg(-), HBV DNA=2000 IU/mL, ALT=105 IU/mL i 75 IU/mL w odstępie 6 miesięcy, zaawansowane cechy zapalenia przy niewielkim włóknieniu;
3) HBeAg(-), HBV DNA=250 IU/mL, aktywność ALT=22 IU/mL, marskość wątroby potwierdzona w biopsji;
4) HBeAg(+), HBV DNA=1500 IU/mL, wykazane w ostatnim roku, aktywności ALT na poziomach 56, 34, 120, 46 i 91 IU/mL przy normie 10-45 IU/mL, cechy zapalenia w biopsji wątroby;
5) HBeAg(-), HBV DNA=2100000 IU/mL, prawidłowe ALT, cechy przewlekłego zapalenia wątroby o niewielkim nasileniu w biopsji wątroby;
6) HBeAg(-), HBV DNA=25000 IU/mL i aktywności ALT w normie, naczyniaki wątroby w USG, elastografia (Fibroscan) - 7,9kPa;
7) HBeAg(+), HBV DNA=3200 IU/mL, wykazana wysoka aktywność ALT, prawidłowy obraz histologiczny z biopsji wątroby.
Prawidłowa odpowiedź to:

Mechanizm działania daklataswiru polega na hamowaniu funkcji białka kodowanego przez fragment genomu HCV określany jako:

Prawdopodobieństwo wyselekcjonowania szczepów lekoopornych po 5 latach stosowania tenofowiru u przewlekle zakażonego HBV wynosi:

U chorego zakażonego przewlekle genotypem 3 HCV, z poziomem HCV RNA przed rozpoczęciem leczenia 380 000 IU/mL, który w 4 tygodniu terapii jest niewykrywalny, leczenie PegIFNalfa z RBV, zgodne z rekomendacjami Polskiej Grupy Ekspertów HCV powinno trwać:

Pomimo dużej liczby dostępnych leków antyretrowirusowych, znaczące interakcje w przypadku konieczności stosowania ryfampicyny utrudnia właściwy dobór leków antyretrowirusowych, nierzadko też dochodzi do konieczności modyfikacji terapii ARV. Spośród wymienionych poniżej leków wybierz te, które nie mają istotnych interakcji z ryfampicyną:
1) marawirok;
2) sakwinawir;
3) lamiwudyna;
4) tenofowir;
5) enfuwirtyd;
6) abakawir.
Prawidłowa odpowiedź to:

32-letni chory z zespołem nabytego niedoboru odporności w przebiegu zakażenia HIV:
- z toksoplazmozą OUN w ósmym miesiącu terapii podtrzymującej (pyrymetamina + klindamycyna; dexaven przez pierwsze 4 tygodnie terapii ostrej fazy choroby);
- z niewielkim niedowładem połowiczym prawostronnym w następstwie zmian w OUN w przebiegu toksoplazmozy;
- od siedmiu miesięcy leczony antyretrowirusowo (ARV) zestawem tenofowir (TDF) + emtrycytabina (FTC) + raltegrawir (RTG);
został przyjęty do oddziału z powodu utrzymujących się od ok. 5 miesięcy silnych bólów okolicy biodra prawego, nasilających się przy obciążeniu i zmniejszających się w spoczynku. W badaniach laboratoryjnych nie stwierdzono podwyższenia poziomów wykładników zapalenia. W badaniu metodą rezonansu magnetycznego stwierdzono „Niejednorodna przebudowa głów kości udowych obustronnie z obecnością demarkujących się od strony przyśrodkowej stref martwicy oddzielonych od pozostałej tkanki ubogosygnałowym pasmem. Po stronie lewej dodatkowo widoczne jest podobne ognisko martwicy w górnej części głowy kości udowej. Obustronnie cechy podchrzęstnych złamań i przebudowy sklerotycznej w górnej części głów kości udowych, bardzo nasilone po stronie prawej (ze spłaszczeniem głowy). Cechy konwersji szpiku w obrębie kości obręczy miednicznej oraz w kościach udowych”. Spośród podanych poniżej stwierdzeń odnoszących się do opisanego przypadku wskaż prawdziwe:
1) opisywane zmiany są wynikiem przeciążeń związanych z niedowładem w przebiegu toksoplazmozy OUN;
2) czynnikiem ryzyka opisywanych zmian może być przebyta steroidoterapia;
3) czynnikiem ryzyka opisywanych zmian może być stopień zaawansowania zakażenia HIV;
4) w patogenezie opisywanych zmian główne znaczenie ma niedobór witaminy D;
5) w terapii należy rozważyć protezowanie stawów biodrowych.
Prawidłowa odpowiedź to:

Leczenie antyretrowirusowe jest najczęściej terapią wieloletnią. Z powodów głównie działań ubocznych bądź nieskuteczności wirusowej leczenia istnieje nierzadko konieczność modyfikacji leczenia. Ze względu na ryzyko dużej nieskuteczności leczenia PTN AIDS nie zaleca połączeń niżej wymienionych leków jako jedynego połączenia w zestawie lekowym:
1) 1 lek z grupy NRTI i 1 NNRTI;
2) 1 NRTI i raltegrawir;
3) lamiwudyną + emtrycytabina + raltegrawir;
4) darunawir + rytonawir (dawka wspomagająca) + raltegrawir;
5) emtrycytabina + tenofovir.
Prawidłowa odpowiedź to:

Spośród podanych niżej stwierdzeń odnoszących się do oceny ryzyka wystąpienia chorób układu sercowo-naczyniowego (ch. USN) wskaż prawdziwe:
1) stosowanie abakawiru nie jest zalecane u pacjentów z ryzykiem wystąpienia ch. USN > 20%;
2) stosowanie niektórych inhibitorów proteazy (IP) może zwiększać ryzyko wystąpienia ch. USN poprzez niekorzystny wpływ na gospodarkę lipidową i wzrost insulinooporności;
3) ze względu na ryzyko interakcji nie można łączyć terapii IP z żadną ze statyn;
4) tenofowir może zwiększać ryzyko wystąpienia ch. USN w mechanizmie rozwoju przewlekłej choroby nerek spowodowanej krystalizacją leku w cewkach nerkowych;
5) ezetymib nie może być stosowany łącznie z nienukleozydowymi inhibitorami odwrotnej transkryptazy ze względu na interakcje.
Prawidłowa odpowiedź to:

34-letni mężczyzna został skierowany do szpitala z powodu nowo wykrytego zakażenia HIV, gorączki i potów nocnych od 3 miesięcy oraz zmian skórnych w postaci granatowo-sinawych, łatwo krwawiących guzków, z których pierwsza pojawiła się za prawym uchem, a następne - na skórze klatki piersiowej, przedramion. Po miesiącu zdiagnozowano również grzybicę jamy ustnej leczoną flukonazolem, ale po ustąpieniu nalotów grzybiczych na podniebieniu twardym uformował się dość twardy fioletowo-czerwony naciek utrudniający przełykanie pokarmów stałych. W czasie 4 miesięcy pacjent stracił na wadze ok. 20 kg. Spośród podanych poniżej stwierdzeń odnoszących się do opisanego przypadku wskaż prawdziwe:
1) opisywane zmiany związane są z zakażeniem herpeswirusem;
2) leczeniem z wyboru jest podanie gancyklowiru lub foskarnetu;
3) możliwie szybko należy rozpocząć leczenie antyretrowirusowe;
4) zmiany skórne należy różnicować ze zmianami powodowanymi zakażeniem Bartonella hanselae u osób zakażonych HIV.
Prawidłowa odpowiedź to:

W ostatnim okresie do leczenia antyretrowirusowego zostało zarejestrowane wiele nowych leków antyretrowirusowych. Z poniżej podanych wskaż inhibitory integrazy wirusa HIV:
1) cobicystat;
2) dolutegrawir;
3) elvitegrawir;
4) lersiweryna;
5) marawirok.
Prawidłowa odpowiedź to:

Od wielu lat w leczeniu antyretrowirusowym pacjentów zakażonych HIV wykonywane jest badanie genotypowania. Wykonanie tego badania jest czasem niemożliwe przed zmianą leczenia, w szczególności gdy poziom wiremii HIV jest poniżej progu detekcji lub potrzebna jest pilna zmiana terapii antyretrowirusowej w szczególności kiedy pacjent jest leczony antyretrowirusowo przed okresem, kiedy to badanie było dostępne. Wskaż właściwe stwierdzenia dotyczące tego badania:
1) w ocenie lekooporności mają znaczenie wszystkie archiwalne testy genotypowania pacjenta;
2) wykonanie genotypowania jest szczególnie wskazane w przypadku rozpoczynania pierwszej terapii inhibitorami proteazy;
3) stwierdzenie mutacji K65R jest zawsze przeciwwskazaniem do stosowania tenofowiru;
4) w pełni skuteczna wirusowo terapia antyretrowirusowa dwoma lekami nukleozydowymi i wspomaganym rytonawirem inhibitorem proteazy, nie świadczy o braku oporności na leki z grupy nukleozydowych inhibitorów odwrotnej transkryptazy;
5) badanie genotypowania ma szczególne znaczenie po długiej przerwie w przyjmowaniu leków antyretrowirusowych.
Prawidłowa odpowiedź to:

W okresie ostrej choroby retrowirusowej następuje gwałtowne namnażanie się wirusa HIV do wartości przekraczających 100 milionów kopii/ml surowicy. Zakażeniu ulegają przede wszystkim komórki mające receptor CD4 +. Miejsce szczególnie intensywnej replikacji HIV stanowi tkanka limfatyczna. Obszarem największego zniszczenia limfocytów CD4 w ostrej fazie zakażenia jest tkanka chłonna przewodu pokarmowego. Skutkiem masywnej martwicy CD4 i uszkodzenia lamina propria (blaszka właściwa) w przewodzie pokarmowym są obserwowane różne zjawiska patologiczne, w tym translokacja bakterii jelitowych i ich składników. Uwzględniając powyższe fakty wskaż właściwe stwierdzenia:
1) nie ma określonych schematów terapeutycznych zalecanych dla ostrej/wczesnej choroby retrowirusowej;
2) biorąc jednak pod uwagę pojęcie „bariery genetycznej” wysokie prawdopodobieństwo przerwania terapii, lepszym rozwiązaniem jest wdrożenie PI aniżeli NNRTI;
3) uwzględniając wysokie wartości wiremii w ostrej infekcji retrowirusowej, należy rozważyć włączenie do schematu terapeutycznego leku z grupy inhibitorów integrazy;
4) ze względu na często występującą biegunkę w pierwotnej chorobie retrowirusowej i możliwość odwodnienia oraz uszkodzenia nerek, leczeniem z wyboru jest zastosowanie abakawiru, pamiętając o konieczności wstrzymania się z terapią do uzyskania ujemnego wyniku testu HLA B5701;
5) leczenie pierwotnej retrowirozy jest zawsze przeciwwskazane przy rozpoznaniu jednoczesnym gruźlicy.
Prawidłowa odpowiedź to:

Pacjent lat 22 zgłosił się do przychodni ze świeżo rozpoznanym zakażeniem HIV. Do zakażenia HIV doszło prawdopodobnie w drodze kontaktów homoseksualnych. W wykonanych badaniach dodatkowych wykazano poziom limfocytów CD4+ 350 komórek/mm³, poziom wiremii HIV 220 tys. kopii/mL, w rutynowych badaniach dodatkowych nie wykazano istotnych odchyleń. W badaniu genotypowania nie stwierdzono występowania mutacji warunkujących jakąkolwiek lekooporność. Pacjent dotychczas zdrowy nie podaje istotnych klinicznie dolegliwości. Pacjentowi zaproponowano leczenie TDF/FTC oraz newirapiną. Tolerancja leczenia dobra, pacjent deklaruje przyjęcie wszystkich zalecanych dawek leków antyretrowirusowych. W wykonanych badaniach kontrolnych po 6 tyg. leczenia antyretrowirusowego wykazano znaczące obniżenie wiremii HIV do poziomu 1 100 kopii/mL i wzrost poziomu limfocytów do 420 komórek na mm³. W 12 tygodniu terapii stwierdzono wzrost wiremii HIV do 11 500 kopii/mL oraz poziom limfocytów CD4 349/mm³. Pacjent zgłosił się na wizytę kontrolną celem omówienia wyników badań w 14 tyg. leczenia. Nadal nie podaje dolegliwości i twierdzi, że przyjmuje leki systematycznie. Właściwym postępowaniem leczniczym jest:
1) zmiana leczenia dopiero po uzyskaniu wyniku badania genotypowania;
2) bezzwłoczne wykonanie genotypowania;
3) bezzwłoczna zmiana leczenia bez wykonania genotypowania;
4) bezzwłoczna zmiana leczenia przed uzyskaniem wyniku genotypowania, ewentualna kontrola doboru leków antyretrowirusowych;
5) kontrola wiremii HIV po 2-6 tygodniach bez zmiany leczenia antyretrowirusowego.
Prawidłowa odpowiedź to:

W terapii antyretrowirusowej, najczęstszym obecnie powodem przerw w terapii jest decyzja samego pacjenta. Z poniższych stwierdzeń dotyczących przerywania terapii antyretrowirusowej wskaż fałszywe:
1) przerwanie (odstawienie) terapii ARV jest uzasadnione w każdym przypadku nieskuteczności wirusowej leczenia;
2) przerwanie leczenia lamiwudyną i/lub tenofowirem u pacjentów z koinfekcją wirusem HBV może powodować znaczący wzrost poziomu enzymów wątrobowych;
3) przerwa w leczeniu cART może prowadzić do szybkiego wystąpienia zespołu rekonstrukcji immunologicznej;
4) terapia przerywana jest zalecana przy poziomie limfocytów CD4+ powyżej 500/mm³;
5) przerwanie terapii zawierającej leki z grupy NNRTI może prowadzić do „funkcjonalnej monoterapii” gdyż aktywność tych leków utrzymuje się jeszcze przez dwa tygodnie lub dłużej po jej zakończeniu.
Prawidłowa odpowiedź to:

Tenofowir jest jednym z częściej stosowanych leków antyretrowirusowych. Z poniższych stwierdzeń dotyczących tego leku wskaż właściwe:
1) tenofowir w leczeniu ARV może powodować toksyczność mitochondrialną;
2) jednym z typowych działań niepożądanych jest występowanie niedokrwistości;
3) długoletnie stosowanie leku może prowadzić do odwapnienia kości;
4) stosowanie tenofowiru jest bezwzględnie przeciwwskazane w ciąży;
5) dawkowanie tenofowiru dwa razy na dobę w zmniejszonych dawkach jest wskazane przy znacznym obniżeniu klirensu kreatyniny.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wiadomo jest, że stosowanie leków w trakcie ciąży, może być związane z działaniami ubocznymi dotyczącymi leczenia oraz z zagrożeniem dla samej ciężarnej i dziecka. Leczenie antyretrowirusowe kobiet ciężarnych spowodowało jednak znaczące obniżenie zakażeń wertykalnych. W ostatnich zaleceniach PTN AIDS 2014 dokonano aktualizacji zaleceń. Z poniższych stwierdzeń wskaż prawdziwe:
1) w przypadku planowania ciąży u pacjentki z poziomem limfocytów CD4 powyżej 350 komórek/mm³ leczenie należy bezwzględnie odroczyć do 2 trymestru ciąży;
2) nie zaleca się rozpoczynania leczenia NVP ze względu na ryzyko hepatotoksyczności;
3) preferowanym zestawem do rozpoczęcia leczenia, są zestawy oparte na leczeniu raltegrawirem w szczególności niskich poziomów wiremii HIV;
4) rozpoczynanie leczenia antyretrowirusowego jest bezwzględnie przeciwwskazane w pierwszym trymestrze ciąży w przypadku stwierdzenia poziomu limfocytów CD4+ 500 kom/mm³;
5) w przypadku niewykrywalnego poziomu wiremii HIV oraz poziomu limfocytów CD4 powyżej 1000 kom/mm³ należy wstrzymać się z kontynuacją leczenia do 3-go trymestru ciąży.
Prawidłowa odpowiedź to:

W rekomendacjach dotyczących zestawu leków w terapii antyretrowirusowej u pacjentów wcześniej nieleczonych od 2012 roku uwzględniono inhibitory integrazy. Wskaż alternatywne połączenia stosowania inhibitorów integrazy w rozpoczynaniu leczenia antyretrowirusowego uwzględnione w zaleceniach PTN AIDS obowiązujących w zaleceniach PTN AIDS 2014:
1) dolutegrawir + lamiwudyna + abakawir;
2) dolutegrawir + emtrycytabina + tenofowir;
3) raltegrawir + emtrycytabina + tenofowir;
4) elwitegrawir + darunawir+ rytonawir;
5) raltegrawir + darunawir + rytonawir.
Prawidłowa odpowiedź to:

W trakcie hospitalizacji pacjenta z cukrzycą, kamicą nerkową, ze stwierdzonym przewlekłym zapaleniem wątroby typu B (utrzymująca się replikacja HBV, antygen HBs dodatni) rozpoznano dodatkowo zakażenie HIV. Przeprowadzone badania laboratoryjne wykazały: limfocyty CD4+ 499 kom/mm³, VL HIV RNA 700 kopii/mL, erytrocyty 3,71 t/L, Hgb 14,0 g/dL, klirens kreatyniny 90 ml/min. Podwyższony poziom LDL cholesterolu do 3,5 mmol/L oraz cholesterolu całkowitego do 6,2 mmol/L. Test HLA B5701 ujemny. Pacjent bez innych dodatkowych dolegliwości. W wywiadzie stan po zawale mięśnia sercowego przed dwoma laty. W badaniu genotypowania HIV nie stwierdzono mutacji warunkujących oporność na wszystkie stosowane leki antyretrowirusowe w terapii zalecanej do rozpoczynania leczenia antyretrowirusowego. Z poniżej wymienionych stwierdzeń wskaż prawdziwe:
1) preferowanym zestawem leczenia ARV może być połączenie FTC/TDF + raltegrawir;
2) preferowanym zestawem leczenia ARV powinien być lamiwudyna/abakawir + raltegrawir ze względu na kamicę nerkową;
3) preferowanym zestawem lekowym ARV ze względu na cukrzycę i kamicę nerkową powinno być zastosowanie FTC/TDF oraz newirapiny;
4) ze względu na brak istotnych cech zaburzeń odporności leczenie antyretrowirusowe pacjenta należy odroczyć, gdyż istnieje dalsza możliwość istotnego pogorszenia cukrzycy i choroby wieńcowej;
5) ze względu na brak istotnych cech zaburzeń odporności leczenie antyretrowirusowe pacjenta należy odroczyć i rozpocząć leczenie lamiwudyną/emtrycytabiną i tenofowirem lub entekawirem.
Prawidłowa odpowiedź to:

W trakcie leczenia antyretrowirusowego FTC/TDF +DTG u 40-letniego pacjenta z zespołem wyniszczenia w przebiegu zakażenia HIV z wyjściową wartością limfocytów CD4+ 38 komórek/mm³, VL HIV RNA 110000 kopii/mL w 12 tygodniu leczenia pojawiła się polidypsja, poliuria oraz problemy zaburzenia utrzymywania równowagi. Pacjent nie gorączkuje. W badaniu przedmiotowym przeprowadzonym przez neurologa podejrzenie uszkodzenia móżdżku. Pacjent przyjmuje dodatkowo azytromycynę i biseptol w dawkach profilaktycznych oraz na stałe duże dawki niesterydowych leków przeciwzapalnych ze względu na nawracające bóle stawowe. Badania laboratoryjne wykazały CD4 98 komórek/mm³, VL HIV RNA 200 kopii/mL. Poziom kreatyniny 0,8 mg%, prawidłowy poziom mocznika w surowicy i obniżenie poziomu potasu do 2,79 mmol/L. W badaniu rezonansu magnetycznego mózgu stwierdzono zaniki podkorowe. Bez cech ogniskowego uszkodzenia OUN. Z poniższych stwierdzeń dotyczących dalszego postępowania z pacjentem wskaż właściwe:
1) zmiana leczenia ARV ze względu na możliwość występowania zespołu rekonstrukcji immunologicznej;
2) pilne uzupełnienie poziomu potasu;
3) odstawienie niesterydowych leków przeciwzapalnych;
4) ze względu na podejrzenie wystąpienia zespołu rekonstrukcji immunologicznej wskazana jest pilnie biopsja móżdżku;
5) konieczne jest pilne odstawienie leczenia dolutegrawirem i FTC.
Prawidłowa odpowiedź to:

Rylpiwiryna w ostatnich zaleceniach PTN AIDS 2014 jest lekiem zalecanym do rozpoczynania leczenia w grupie pacjentów nieleczonych uprzednio antyretrowirusowo. Wskaż właściwe stwierdzenia dotyczące zastosowania tego leku:
1) rylpiwiryna powinna być stosowana raz na dobę bez posiłku;
2) lek powinien być stosowany dwa razy na dobę z posiłkiem;
3) stosowanie leku nie jest zalecane w przypadku jednoczesnego stosowania inhibitorów pompy protonowej;
4) przed rozpoczęciem leczenia bezwzględnie wskazane jest oznaczenie tropizmu HIV;
5) rylpiwiryna jest zalecona szczególnie w grupie pacjentów z bardzo wysokim poziomem wiremii HIV.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wskaż fałszywe stwierdzenie dotyczące ciężkiej posocznicy:

Wskaż fałszywe stwierdzenie dotyczące wstrząsu septycznego:

Które z wymienionych badań są specyficzne dla ciężkiej posocznicy?
1) wysokie CRP i PCT;
2) leukocytoza lub leukopenia;
3) obniżony poziom IL-6;
4) podwyższone stężenie kwasu mlekowego;
5) w badaniu gazometrycznym krwi wysoki poziom niedoboru zasad (BE) oraz obniżone pH krwi tętniczej.
Prawidłowa odpowiedź to:

W leczeniu posocznicy wywołanej przez Enterococcus species szczep VRE lekiem skutecznym, który można zastosować jest:

Zapalenie OUN wywołane przez Streptococcus pneumoniae szczep oporny na penicylinę i cefalosporynę III generacji w przypadku nieskutecznej terapii wankomycyną powinno być leczone:

Wskaż fałszywe stwierdzenie dotyczące cefalosporyn IV generacji:

Lekiem pierwszego rzutu w terapii dorosłych pacjentów z przewlekłym wirusowym zapaleniem wątroby typu B dotychczas nieleczonych jest interferon pegylowany alfa-2a, o ile nie ma przeciwwskazań do jego stosowania. Która z chorób nie wyklucza jego zastosowania?

Lekiem pierwszego rzutu w terapii dorosłych pacjentów z przewlekłym wirusowym zapaleniem wątroby typu B dotychczas nieleczonych jest interferon pegylowany alfa-2a, o ile nie ma przeciwwskazań do jego stosowania. Który z poniższych warunków wyklucza jego zastosowanie?

Generyk którego z analogów nukleozydowych lub nukleotydowych został wpisany na aktualną listę refundacyjną do stosowania w przewlekłym zapaleniu wątroby typu B u dorosłych?

W obowiązującym Programie Lekowym refundacja w leczeniu przewlekłego zapalenia wątroby typu C nie obejmuje:
1) interferonów rekombinowanych i pegylowanych alfa-2a i alfa-2b;
2) inhibitorów proteazy NS3/4A;
3) inhibitorów cyklofiliny;
4) analogów nukleozydów purynowych;
5) inhibitorów proteazy NS5A.
Prawidłowa odpowiedź to:

Boceprewir (BOC) jest jednym z dwóch inhibitorów proteazy pierwszej generacji, które stosuje się w ramach Programu Lekowego u chorych zakażonych genotypem 1 HCV nieleczonych i po nieskutecznej terapii standardowej interferonem pegylowanym i rybawiryną. Wskaż fałszywe stwierdzenie:

Telaprewir (TVR) jest jednym z dwóch inhibitorów proteazy pierwszej generacji, które stosuje się w ramach Programu Lekowego u chorych zakażonych genotypem 1 HCV nieleczonych i po nieskutecznej terapii standardowej interferonem pegylowanym i rybawiryną. Wskaż fałszywe stwierdzenie:

W ramach aktualnego Programu Lekowego leczenia przewlekłego wirusowego zapalenia wątroby typu C choremu nieleczonemu zakażonemu genotypem 4 HCV, z zaawansowaniem włóknienia wątroby 3 w skali Scheuer’a i genotypem rs 12979860 IL28 T/T zaproponujesz następującą terapię przeciwwirusową:

W ramach aktualnego Programu Lekowego leczenia przewlekłego wirusowego zapalenia wątroby typu C choremu nieleczonemu zakażonemu genotypem 1 HCV, z zaawansowaniem włóknienia wątroby 3 w skali Scheuer’a i genotypem rs 12979860 IL28 T/C zaproponujesz następującą terapię przeciwwirusową:

W ramach aktualnego Programu Lekowego leczenia przewlekłego wirusowego zapalenia wątroby typu C choremu zakażonemu genotypem 1HCV, z nawrotem zakażenia po pierwotnej terapii, z zaawansowaniem włóknienia wątroby 2 w skali Scheuer’a i genotypem rs 12979860 IL28 T/C zaproponujesz następującą terapię przeciwwirusową:

W ramach aktualnego Programu Lekowego leczenia przewlekłego wirusowego zapalenia wątroby typu C choremu zakażonemu genotypem 1b HCV, z nawrotem zakażenia po pierwotnej terapii, z zaawansowaniem włóknienia wątroby 4 w skali Scheuer’a i genotypem rs 12979860 IL28 C/C zaproponujesz następującą terapię przeciwwirusową:
1) PegIFN/RBV przez 48 tygodni;
2) BOC/PegIFN/RBV przez 24 tygodni, w tym 4 tygodniowa faza wprowadzająca lead-in;
3) BOC/PegIFN/RBV przez 48 tygodni, w tym 4 tygodniowa faza wprowadzająca lead-in;
4) TVR/PegIFN/RBV przez 24 tygodnie, w tym TVR przez pierwszych 12 tygodni;
5) TVR/PegIFN/RBV przez 48 tygodnie, w tym TVR przez pierwszych 12 tygodni.
Prawidłowa odpowiedź to:

W ramach aktualnego Programu Lekowego leczenia przewlekłego wirusowego zapalenia wątroby typu C choremu zakażonemu genotypem 3a HCV, dotychczas nieleczonemu, z zaawansowaniem włóknienia wątroby 2 w skali Scheuer’a i genotypem rs 12979860 IL28 T/T zaproponujesz następującą terapię przeciwwirusową:

Bezwzględnym przeciwwskazaniem do leczenia fibrynolitycznego w ostrym zespole wieńcowym z uniesieniem odcinka ST (STEMI) jest:

U chorego zakażonego przewlekle genotypem 3 HCV, z poziomem HCV RNA przed rozpoczęciem leczenia 290 000 IU/mL, który w 4 tygodniu terapii jest niewykrywalny, leczenie PegIFNalfa z RBV, zgodne z Programem NFZ powinno trwać:

Podczas terapii trójlekowej pacjentów zakażonych genotypem 1 HCV z marskością wątroby, wysokie ryzyko ciężkich powikłań i śmierci udowodniono w grupie chorych, u których przed leczeniem stwierdzano:

Który z poniższych pacjentów z przewlekłym WZW typu B nie powinien zostać zakwalifikowany do leczenia refundowanego przez NFZ?

Leczenie pacjenta zakażonego genotypem 1 HCV z włóknieniem na poziomie 3, prowadzone w ramach terapii trójlekowej z telaprewirem należy przerwać ze względu na bezcelowość, jeżeli:

Polski pacjent zakażony przewlekle HCV charakteryzuje się:

Wskaż prawdziwe stwierdzenia dotyczące pierwotnego pełzakowego zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych:
1) choroba jest wywołana zarażeniem pełzakiem Entamoeba histolytica;
2) zachorowanie najczęściej poprzedzone jest kąpielą/nurkowaniem w otwartych zbiornikach wodnych;
3) rokowanie jest dobre, pod warunkiem szybkiego zastosowania leczenia;
4) początek choroby przypomina ropne zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych;
5) leczenie przyczynowe polega na podawaniu amfoterycyny w połączeniu z ryfampicyną, mikonazolem lub flukonazolem.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wskaż prawdziwe stwierdzenia dotyczące pneumokokowych zapaleń opon mózgowo-rdzeniowych u dorosłych wywołanych przez Streptococcus pneumoniae:
1) najwięcej zachorowań występuje u dzieci do 2 r. ż. i dorosłych po 65 r. ż.;
2) okres wylęgania jest trudny do ustalenia, ponieważ choroba jest zwykle wynikiem zakażenia endogennego;
3) wysokie ryzyko zachorowania jest związane ze współistnieniem pneumokokowego zapalenia płuc;
4) choroba rozwija się częściej u osób z upośledzeniem odporności niezależnie od wieku;
5) pomocne w rozpoznaniu jest wystąpienie charakterystycznej wysypki krwotocznej.
Prawidłowa odpowiedź to:

Zakażenie Haemophilus influenzae jako czynnik etiologiczny zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych należy podejrzewać w przypadku:
1) współistnienia bakteryjnego zapalenia płuc lub oskrzeli;
2) wystąpienia zachorowania u osoby po ukończeniu 65 lat;
3) nieszczepionych dzieci przed ukończeniem 5 r.ż.;
4) dwufazowego przebiegu choroby;
5) gwałtownego, nadostrego, przebiegu choroby.
Prawidłowa odpowiedź to:

Do najczęstszych objawów zapalenia bakteryjnego opon mózgowo-rdzeniowych u dorosłych należą:
1) ból głowy;
2) gorączka;
3) obrzęk tarczy nerwu wzrokowego;
4) sztywność karku;
5) objawy ogniskowe.
Prawidłowa odpowiedź to:

Do charakterystycznych cech świnkowego zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych należą:
1) zachorowania częściej występują w zimie lub wczesną wiosną;
2) zespół oponowy jest silnie wyrażony;
3) przebycie choroby daje długotrwałą odporność;
4) objawowy przebieg zapalenia opon w śwince jest częsty;
5) choroba występuje u ok. 60% chorych na świnkę, częściej u mężczyzn.
Prawidłowa odpowiedź to:

Które stwierdzenia dotyczące gruźliczego zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych i mózgu są prawdziwe?
1) leczenie przeciwprątkowe gruźlicy ośrodkowego układu nerwowego trwa 12 miesięcy;
2) pierwszy okres intensywnego leczenia trwa 30 dni, po czym podawane jest leczenie podtrzymujące;
3) ze względu na pierwotnie przewlekły przebieg gruźlicy OUN nie ma potrzeby włączania leków przed laboratoryjnym potwierdzeniem etiologii;
4) w drugiej fazie leczenia stosuje się ryfampicynę i izoniazyd;
5) jedynym prątkiem patogennym dla człowieka jest Mycobacterium tuberculosis.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wskaż prawdziwe stwierdzenie dotyczące kryptokokowego zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych i mózgu u osób zakażonych wirusem HIV:
1) najczęstszą formą kliniczną jest podostre zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych i mózgu;
2) końcowym etapem choroby jest śpiączka mózgowa;
3) charakteryzuje się wysokim ciśnieniem płynu mózgowo-rdzeniowego;
4) leczenie z wyboru polega na podawaniu flukonazolu;
5) pacjent po wyleczeniu nie wymaga profilaktyki wtórnej, bez względu na liczbę limfocytów CD4.
Prawidłowa odpowiedź to:

W przypadku wystąpienia zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych w przebiegu zakażenia krętkiem Borrelia burgdorferi, w antybiotykoterapii należy:

W leczeniu przyczynowym cytomegalowirusowego zapalenia mózgu u zakażonych HIV, z wyboru stosuje się:

W ostatnich latach diagnostykę zarażeń Toxoplasma gondii usprawniono poprzez wdrożenie testów genetycznych. Najwyższą czułość i swoistość diagnostyczną, dlatego uznane za tzw. złoty standard diagnostyczny, posiadają testy:

Najczęstszym czynnikiem sprawczym tzw. biegunek podróżnych, wykrywanym u ok. 50-70% podróżnych wracających z Ameryki Południowej i ok. 15% wracających z Azji, jest:

Istotnym zafałszowaniem badania krwi obwodowej lub płynu mózgowo-rdzeniowego jest zanieczyszczenie pobieranej próbki florą naturalną skóry, spowodowane niedostateczną dezynfekcją miejsca wkłucia. Częstość wyhodowywania bakterii stanowiących fizjologiczną florę skóry osoby dorosłej, o wydolnym układzie odpornościowym (Staphylococus epidermidis, Aerococcus viridans , Corynebacterium sp), jest uznawana za wskaźnik poprawności dezynfekcji. Uznaje się, że odsetek próbek zanieczyszczonych tą mikroflorą nie powinien być wyższy niż:

Wirus EBOV należy do rodziny Filoviridae. Ze względu na budowę genomu rekomendowanym przez WHO złotym standardem diagnostycznym jest test genetyczny wykorzystujący technologię:

Zgodnie z najnowszymi rekomendacjami (EASL Recommendations on Treatment of Hepatitis C, 2014) w diagnostyce ostrych i przewlekłych zapaleń wątroby typu C powinno się stosować metody genetyczne wykrywające RNA HCV. Zalecana czułość testu powinna wynosić:

Jedną z ostatnio opisanych β-laktamaz są karbapenemazy - enzymy z klasy A, zwane KPC. Głównym producentem jest gatunek Klebsiella pneumoniae, też niektóre inne gatunki z rodz. Enterobacteriaceae. Szczepy KPC+ uważa się za jedne z największych zagrożeń w leczeniu chorób zakaźnych, ponieważ:

Zakażenie układu moczowego (ZUM) wywoływane jest głównie przez bakterie, rzadziej - grzyby i wirusy. W grupie osób dorosłych, pacjentów pozaszpitalnych, najczęściej izolowanym czynnikiem sprawczym ZUM jest:

Według klasycznego podziału mechanizmów odporności, odporność noworodka będąca wynikiem przezłożyskowego transportu przeciwciał matczynych, to odporność:

Zmiany skórne obecne w zapaleniu pęcherzowym i złuszczającym skóry noworodków (zespół SSSS) są wywoływane przez egzotoksynę epidermolityczną. Patogen wytwarzający tę toksynę, czynnik sprawczy SSSS, to:

W skutecznej diagnostyce bakteriologicznej zakażeń ośrodkowego układu nerwowego należy uwzględniać bakterie tzw. nieropnych zakażeń opon mózgowo-rdzeniowych jako czynnik sprawczy. Do tej grupy patogenów należy m.in.:

Wyniki analizy epidemiologicznej wieloletnich obserwacji wskazują, że najczęstszymi lokalizacjami zakażeń szpitalnych (wg nowej nomenklatury - zakładowych) są:

76-letnia otyła kobieta (BMI = 36), po przebytej przed 6 tygodniami operacji przepukliny pachwinowej, planuje długą (10 godzin) podróż samolotem. Jaką profilaktykę żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej należy zalecić tej pacjentce?
1) pacjentka ta nie wymaga żadnej profilaktyki żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej;
2) wstrzyknięcie 1 dawki profilaktycznej heparyny drobnocząsteczkowej s.c. przed podróżą;
3) wstrzyknięcie 1 dawki profilaktycznej heparyny drobnocząsteczkowej s.c. przed odlotem i drugiej dawki leku po 12 godzinach;
4) przyjęcie 150 mg aspiryny jednorazowo przed odlotem;
5) picie dużej ilości napojów bezalkoholowych w samolocie;
6) częste napinanie mięśni podudzi, stawanie na palcach podudzi w trakcie lotu;
7) przyjmowanie codziennie 75 mg aspiryny przez 5 dni przed podróżą.
Prawidłowa odpowiedź to:

35-letnia kobieta została przyjęta do oddziału z powodu utrzymujących się od 2 tygodni stanów podgorączkowych > 38 st C i uporczywego suchego kaszlu bez poprawy po leczeniu ambulatoryjnym doksycykliną. Ponadto chora podaje bóle stawów skokowych, uczucie duszności oraz okresowo występujące krwioplucie. Cztery tygodnie przed tym zachorowaniem ugryziona była w łydkę przez psa sąsiadki i otrzymała z tego powodu anatoksynę p/tężcową. W bad. przedmiotowym (poza zagojoną raną po ugryzieniu przez psa), nie stwierdza się patologicznych wykwitów na skórze, nie ma sinicy ani obrzęków stawowych. U podstawy obu płuc słyszalne są trzeszczenia. W bad. krwi: OB = 120 mm po 1 godz., MCV = 89, Hb = 9,5 mg/dl, erytrocyty: 3,5 T/l, leukocytoza - 15,6 G/I, eozynofilia 8% w rozmazie, płytki krwi - 188 tys/µl, kreatynina - 2,1 mg/dl, poziom D-dimeru - 870 µg/l (norma do 500), przeciwciała p/jądrowe ANA w surowicy - wynik ujemny, p/ciała - GBM w surowicy - wynik dodatni, p/ciała c-ANCA i p-ANCA w surowicy - wyniki ujemne, p/ciała anty-GBM w surowicy - wynik dodatni. W bad. ogólnym moczu - umiarkowany białkomocz, krwinkomocz. W CT klatki piersiowej - zmiany w płucach typowe dla krwawienia pęcherzykowego. Jakie jest najbardziej prawdopodobne rozpoznanie u tej pacjentki?

U 78-letniego, otyłego mężczyzny z żylakami kończyn dolnych, w 5 dobie po operacji nowotworu gruczołu krokowego powikłanej infekcją dróg moczowych, w trakcie wlewu dożylnego z ciprofloksacyną wystąpiła nagła duszność, suchy kaszel, ból w klatce piersiowej, uczucie kołatania sera ze wzrostem ciśnienia tętniczego krwi do 150/90 mmHg, bez gorączki. W badaniach wykonanych u pacjenta stwierdzono: morfologia: erytrocyty - 4,85 T/l, Hb. - 15,6 g/dl, leukocyty - 11 G/l, płytki krwi - 100 tys./µl, stężenie d-dimeru w osoczu - 2100 ng/ml (norma do 500), stężenie troponiny I w surowicy - 0,03 ng/ml (norma: do 0,04), poziom kinazy fosfokreatynowej CPK - w normie. W bad. EKG - rytm zatokowy miarowy 110/min, ujemne załamki T w odprowadzeniach V2-V4. Jakie jest najbardziej prawdopodobne rozpoznanie u tego pacjenta?

U 25-letniego mężczyzny z przewlekłą biegunką podejrzewasz celiakię. Które z niżej wymienionych badań serologicznych należy wykonać u tego pacjenta aby potwierdzić rozpoznanie tej choroby?

74-letnia kobieta, po strumektomii subtotalnej z powodu wola guzowatego nadczynnego przed 5 laty, w trakcie przewlekłej substytucji hormonalnej lewotyroksyną (Lethrox), po mastektomii prawostronnej z powodu raka sutka przed 6 miesiącami, przyjęta została do szpitala z powodu uporczywych wymiotów, bólów głowy, zaburzeń świadomości (spowolnienie psychoruchowe). Z wywiadu od rodziny ustalono, że chora od ok. 2 tygodni skarżyła się na nudności, uogólnione, silne bóle kostne, znaczne osłabienie, uporczywe zaparcia, wielomocz, nie gorączkowała. W badaniu przedmiotowym stwierdza się: dezorientację, odwodnienie, temp. ciała 36,8 st. C, RR 160/100, tachykardię 120/min, osłabienie siły mięśniowej, wzmożenie odruchów ścięgnistych. W badaniach krwi: erytrocyty - 4,70 mln/µl, Hb - 14,7 g/dl, leukocyty - 11 tys/mm³, płytki krwi - 227 tys/µl, Na - 143 mEq/l (n: 135-145), K - 3,11 mEq/l (n:3,6-5), CRP 4 mg/l (n < 10), Ca - 15,5 mg/dl (n: 8,5-10,5 mg/dl), glukoza - 198 mg/dl, TSH 6,5 (n: 1-5). Badanie ogólne płynu mózgowo-rdzeniowego - prawidłowe. Jakie jest najbardziej prawdopodobne rozpoznanie u tej pacjentki?

16-letnia dziewczyna, leczona przed 3 tygodniami ambulatoryjnie objawowo z powodu ostrego wirusowego zapalenia krtani, została przyjęta do oddziału z powodu występujących od kilku dni stanów gorączkowych > 38 st. C, bólów brzucha, biegunki z domieszką świeżej krwi i objawów zapalenia stawów skokowych i kolanowych oraz wysypki na pośladkach, udach i w okolicy dołów podkolanowych. W bad. krwi: OB - 75 mm po 1 godz. CRP - 90 mg/l (n < 10), morfologia: erytrocyty - 4,2 mln/µl, Hb - 12,5 g/dl, płytki krwi - 240 tys/µl, leukocyty - 14 tys/µl, mocznik - 100 mg/dl (norma: 10-40), kreatynina - 2,5 mg/dl (n: do 1,1), ASO < 100j. Przeciwciała przeciwjądrowe (ANA) w surowicy krwi - nieobecne, posiewy krwi - wyniki ujemne, w posiewie ogólnym kału - wzrost pałeczek E. coli. W bad. hist-pat. wycinka ze zmian skórnych metodą immunofluorescencji bezpośredniej stwierdzono obecność złogów IgA w ścianie małych naczyń krwionośnych. Jaką chorobę należy rozpoznać u tej pacjentki?

40-letni mężczyzna z przepukliną pępkową, z wrzodziejącym zapaleniem jelita grubego leczony od 12 m-cy mesalazyną, zgłosił się do szpitala z powodu utrzymującej się od 7 dni intensywnej biegunki, gorączki oraz silnych, rozlanych bólów brzucha. Chory przyjmował z tego powodu od 3 dni ciprofloksacynę: 2x 1 tab a 500 mg i loperamid 3x 2 tab bez poprawy. W badaniach krwi CRP - 130 mg/l (norma < 10), OB 68 mm po 1 godz., lipaza 293 U/l (norma do 300), morfologia krwi: erytrocyty - 2,9 mln/µl, Hb - 9,0/dl, leukocyty - 23 tys/µl. W rtg przeglądowym jamy brzusznej stwierdzono poszerzoną okrężnicę do 7 cm w linii pośrodkowej ciała, bez cech wolnego powietrza pod przeponą. W próbce kału pobranej od pacjenta stwierdzono obecność antygenu bakterii Clostridium difficile metodą PCR i nie stwierdzono obecności toksyn tej bakterii. Jakie jest rozpoznanie choroby u tego pacjenta?

70-letnia kobieta z cukrzycą typu II leczona przewlekle glimepirydem, przyjęta została do szpitala z powodu nagłej duszności, suchego kaszlu i silnego bólu w klatce piersiowej. W bad. przedmiotowym - chora spocona, blada, RR 135/85 mmHg, temp. ciała 36,7 st. C. W rtg klatki piersiowej widoczne radiologicznie objawy zastoju w krążeniu płucnym. W bad. morfologicznym krwi: erytrocyty 4,7 mln/µl, Hb 14 g/dl, leukocyty 7,2 tys/µl, płytki 146 tys/µl, glikemia włośniczkowa 126 mg/dl. W badaniu ekg rytm zatokowy miarowy 98/min. Wskaż leki jakie należy zastosować u tej pacjentki:
1) diuretyk i.v.;
2) antybiotyk o szerokim spectrum i.v.;
3) morfinę i.v.;
4) nitroglicerynę;
5) 500 ml 10% glukozy i.v.;
6) amiodaron i.v.;
7) heparynę w dawce profilaktycznej.
Prawidłowa odpowiedź to:

Tak zwany „uśmiech sardoniczny” jest częstym elementem objawów klinicznych, charakterystycznym dla zakażenia: