Egzamin PES / Choroby zakaźne / jesień 2015

12-letna dziewczynka leczona z powodu autoimmunologicznego zapalenia wątroby (AIH) zgłosiła się do Izby Przyjęć celem profilaktyki tężca po zaopatrzeniu chirurgicznym rany dłoni lewej. Do urazu doszło w okolicy stadniny koni. Ostatnie szczepienie p/tężcowi dziecko otrzymało w 6. roku życia. Prawidłowe postępowanie to:

5-letnie dziecko podczas zabawy zostało zadrapane przez własnego psa. Pies pochodzi ze znanej hodowli, jest regularnie szczepiony p/wściekliźnie, nie kontaktuje się z innymi zwierzętami. W regionie od wielu lat nie zarejestrowano przypadków wścieklizny u zwierząt. Prawidłowe postępowanie to:

Rozpoznanie wertykalnego zakażenia HCV stawiamy na podstawie:

5-letnie dziecko leczone ambulatoryjnie od 5 dni z powodu biegunki z krwią, skierowano do szpitala z powodu zażółcenia powłok skórnych. W badaniach laboratoryjnych stwierdzono: stężenie hemoglobiny 8,4 g/dL, liczbę płytek krwi 54x10³/mL, liczbę retikulocytów 24 ‰, stężenie bilirubiny 6,2 mg/dL, z przewagą bilirubiny pośredniej (4,9 mg/dL), aktywność AlAT 31 U/L, AspAT 25 U/L, stężenie mocznika 94 g/dL. Rozpoznanie wstępne to:

U noworodka matki zakażonej HBV należy zastosować:

Pacjent po przeszczepie nerki, szczepiony w przeszłości przeciwko WZW typu B. Wykonano kontrolne oznaczenie stężenia przeciwciał anty-HBs - wynik 20 j.m./l. Jakie zalecisz prawidłowe dalsze postępowanie w zakresie profilaktyki WZW typu B?

Rodzice zwracają się do specjalisty chorób zakaźnych z prośbą o poradę. Ich 2-letnie dziecko uczęszcza do żłobka. Przeczytali w Internecie, że dzieci chodzące do żłobków warto szczepić przeciw ospie wietrznej. Pytają czy można wykonać to szczepienie, czy jest odpłatne i ile dawek szczepionki trzeba podać. Wskaż prawidłową poradę w oparciu o aktualny Program Szczepień Ochronnych:

Mężczyzna lat 52 zwraca się z pytaniem do lekarza chorób zakaźnych, czy powinien poddać się szczepieniu przeciwko pneumokokom. Nie cierpi na choroby przewlekłe poza łagodnym nadciśnieniem tętniczym poddającym się leczeniu. Wskaż prawidłową odpowiedź:

Do lekarza zgłasza się chory z pytaniem o konieczność wykonania szczepienia przeciwko wirusowi zapalenia wątroby typu B (WZW B). Pacjent był kompletnie zaszczepiony przed 8 laty, ale obecnie choruje na przewlekłą niewydolność nerek (filtracja kłębuszkowa wynosi 20 ml/min), lecz dotychczas nie rozpoczął programu przewlekłej dializoterapii. Wykonane przed tygodniem oznaczenie stężenia przeciwciał anty-HBs - 5 j.m./l. Wskaż prawidłowe postępowanie:

Do szpitala przyjęto 13-miesięczne dziecko w stanie ciężkim z szybko rozwijającym się zapaleniem oskrzelików. Choroba rozpoczęła się wczoraj gorączką i stopniowo narastającą dusznością. W chwili przyjęcia dziecka wykonano test szybki z wymazu z nosa i gardła, który wykazał obecność wirusa grypy typu A. Wskaż prawidłowe leczenie w opisanej sytuacji:

Kobieta lat 26 pracująca jako przedszkolanka, w okresie dzieciństwa szczepiona 1 raz przeciwko odrze, śwince i różyczce. Obecnie planuje ciążę i dlatego zwraca się z pytaniem, czy jest wystarczająco zabezpieczona przed zachorowaniem na wymienione choroby zakaźne, czy też wymaga jeszcze szczepienia. Wskaż prawdziwą odpowiedź:
1) jednorazowe szczepienie w przeszłości jest wystarczające dla zabezpieczenia przed zachorowaniem na odrę, świnkę i różyczkę;
2) należy podać jedną dawkę szczepionki przeciwko odrze, śwince i różyczce;
3) należy uprzedzić, aby pacjentka nie zachodziła w ciążę przed upływem 3 miesięcy od podania szczepionki;
4) należy uprzedzić, aby pacjentka nie zachodziła w ciążę przed upływem 4 tygodni od podania szczepionki;
5) pacjentka może otrzymać to szczepienie w ramach obowiązującego Programu Szczepień Ochronnych - części I.B. (Szczepienia obowiązkowe osób narażonych w sposób szczególny na zakażenie), czyli nieodpłatnie.
Prawidłowa odpowiedź to:

Chłopiec 10-letni dotychczas nieszczepiony ani razu przeciwko gruźlicy (mieszkał z rodzicami za granicą). Obecnie powrócił do Polski na stałe i rodzice zwracają się z pytaniem do lekarza, czy ich syn wymaga podania tej szczepionki. Wybierz prawidłową odpowiedź:

Rodzice 9-miesięcznego dziecka zgłaszają się do lekarza z prośbą o wykonanie szczepienia przeciwko rotawirusom, gdyż kilkoro dzieci w ich otoczeniu zachorowało, a dwoje trafiło do szpitala. Wskaż prawidłowe postępowanie:
1) jeśli nie występują żadne z ogólnych przeciwwskazań do szczepień, dziecku można podać szczepionkę przeciwko rotawirusom w schemacie 2- lub 3- dawkowym zależnie od wybranego produktu;
2) jeśli nie występują żadne z ogólnych przeciwwskazań do szczepień, dziecku należy podać szczepionkę przeciwko rotawirusom w schemacie 1-dawkowym;
3) przed podaniem szczepionki należy wykluczyć występowanie ciężkich zaburzeń odporności w najbliższej rodzinie;
4) przed podaniem szczepionki należy uzupełnić wywiad dotyczący ewentualnego wystąpienia w przeszłości wgłobienia;
5) dziecko nie może być zaszczepione przeciwko rotawirusom.
Prawidłowa odpowiedź to:

Do lekarza zwracają się rodzice 8-letniego chłopca, który nie był nigdy szczepiony przeciwko odrze, śwince i różyczce (rodzice nie wyrażali zgody), a który przedwczoraj miał kontakt w poczekalni poradni lekarza rodzinnego z dzieckiem, u którego lekarz rozpoznał odrę. Rodzice chcą natychmiast zaszczepić swojego syna przeciwko odrze, śwince i różyczce, ale nie wiedzą, czy jest to możliwe i czy szczepienie w takiej sytuacji będzie skuteczne. Wybierz prawidłową odpowiedź:

Zespół ataksji móżdżkowej występuje u dzieci jako powikłanie:

Symeprewir (SMV) jest jednym z inhibitorów proteazy, które stosuje się w ramach Programu Lekowego leczenia przewlekłego wirusowego zapalenia wątroby typu C u chorych nieleczonych lub po nieskutecznej terapii standardowej interferonem pegylowanym i rybawiryną. Wskaż prawidłową odpowiedź dotyczącą SMV:

Symeprewir (SMV) jest jednym z inhibitorów proteazy, które stosuje się w ramach Programu Lekowego leczenia przewlekłego wirusowego zapalenia wątroby typu C u chorych nieleczonych lub po nieskutecznej terapii standardowej interferonem pegylowanym i rybawiryną. Wskaż prawidłową odpowiedź dotyczącą SMV:

Który ze stanów opisujących obraz kliniczny chorego jest wskazaniem do modyfikacji dawki analogu nukleozydowego lub nukleotydowego w leczeniu przewlekłego zapalenia wątroby typu B?

Lekiem pierwszego rzutu w terapii dorosłych pacjentów z przewlekłym wirusowym zapaleniem wątroby typu B dotychczas nieleczonych jest interferon pegylowany alfa-2a, o ile nie ma przeciwwskazań do jego stosowania. Która z chorób lub stanów, zgodnie z Programem Lekowym, wyklucza jego zastosowanie nawet po uzyskaniu konsultacji specjalisty w danej dziedzinie?

Zgodnie z obowiązującym Programem Lekowym tenofowir (TDF) ma zastosowanie w leczeniu pacjentów z czynną replikacją HBV. Zgodnie z ChPL u chorych z klirensem kreatyniny < 50 ml/min należy modyfikować dawkę dobową poprzez:

Zgodnie z obowiązującym Programem Lekowym entekawir (ETV) ma zastosowanie w leczeniu pacjentów z czynną replikacją HBV:
1) ETV może być stosowany u chorych oczekujących na przeszczep narządowy;
2) dawkę 1,0 mg stosowaną u chorych wcześniej leczonych analogami nukleozydowymi lub nukleotydowymi należy przyjmować na czczo;
3) ma zastosowanie w pierwszej linii terapeutycznej u chorych HBeAg (+), jak i HBeAg (-);
4) dawka dobowa dla chorych nigdy nie leczonych wynosi 0,5 mg;
5) dawkę dobową należy modyfikować u chorych z niewydolnością nerek.
Prawidłowa odpowiedź to:

Chory z marskością wątroby, z wodobrzuszem niewielkiego stopnia, zakażony HBV: HBsAg (+), HBeAg (-) i anty-HBe (+), z wiremią HBV DNA 1,45x10² IU/ml, leczony w przeszłości lamiwudyną, zgodnie z obowiązującym Programem Lekowym:

W ramach aktualnego Programu Lekowego leczenia przewlekłego wirusowego zapalenia wątroby typu C choremu zakażonemu genotypem 3 HCV, dotychczas nieleczonemu, z zaawansowaniem włóknienia wątroby 1 w skali Scheuer’a
i genotypem rs 12979860 IL28 T/T zaproponujesz następującą terapię przeciwwirusową:

U chorych po urazach penetrujących głowy zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych jest wywoływane najczęściej przez:
1) Propionibacterium acnes;
2) Streptococcus pyogenes;
3) Staphylococcus epidermidis;
4) Streptococcus agalactiae;
5) Staphylococcus aureus.
Prawidłowa odpowiedź to:

Najbardziej prawdopodobną przyczyną wirusowego zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych u dziecka poniżej 15 roku życia, które wystąpiło w miesiącach letnich, jest zakażenie:

W przypadku podejrzenia bakteryjnego zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych należy:
1) natychmiast wykonać posiew krwi;
2) pilnie wdrożyć antybiotykoterapię empiryczną;
3) w każdym przypadku jako pierwsze wykonać badanie neuroobrazowe (TK,MRI);
4) pobrać płyn mózgowo-rdzeniowy, co pozwala na pewne rozpoznanie i uzasadnia antybiotykoterapię empiryczną;
5) obserwować pacjenta do czasu rozwinięcia się objawów klinicznych.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wskaż czynniki etiologiczne stanowiące przyczynę zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych, zwłaszcza po zabiegu założenia zastawki w wodogłowiu:
1) Staphylococcus aureus;
2) gronkowce koagulazoujemne;
3) Streptoccus agalactiae;
4) Streptococcus pyogenes;
5) Pseudomonas aeruginosa.
Prawidłowa odpowiedź to:

Które stwierdzenia dotyczące przyczyn przewlekłego zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych są prawdziwe?
1) częściowo wyleczone ropne zapalenie opon;
2) borelioza;
3) kiła drugo- i trzeciorzędowa;
4) zakażenia okołooponowe;
5) Listeria monocytogenes.
Prawidłowa odpowiedź to:

Jednym z ważnych czynników chorobotwórczości niektórych bakterii jest zdolność wytwarzania endospor (przetrwalników). Cechę tę posiadają bakterie z rodzajów Clostridium oraz:

Dwie jednostki chorobowe - gorączka reumatyczna i kłębuszkowe zapalenie nerek - są związane z opóźnioną reakcją zależną od przeciwciał. Mogą wystąpić po przebytym zakażeniu:

W wyniku wiosennego wysypu kleszczy do poradni i przychodni zgłasza się wiele osób ukąszonych, domagających się usunięcia owada, diagnostyki oraz leczenia. Jeden z możliwych patogenów, dla których wektorem jest kleszcz, to Borrelia burgdorferi. Zgodnie z zaleceniami PTEiLChZ prawidłowe laboratoryjne rozpoznanie infekcji tym patogenem polega na:

Jednym z najczęściej rozpoznawanych mechanizmów oporności bakterii na antybiotyki jest wytwarzanie beta-laktamaz o rozszerzonym spektrum aktywności (ESBL). Enzymy te inaktywują (rozkładają) wszystkie antybiotyki zawierające pierścień beta-laktamowy, z wyjątkiem większości leków z grup:

Laboratorium opracowało własną metodę identyfikacji tropizmu HIV-1. Może ją stosować oraz wydawać klinicznie przydatny wynik (w zgodzie z rozporządzeniem MZ z dn. 21.01.2009 r.), o ile:

Flora jelitowa dorosłego człowieka to, w 99%, przedstawiciele:

Jednym z czynników chorobotwórczości bakterii jest zdolność do przeżywania i namnażania w komórkach żernych pacjenta - makrofagach i granulocytach. Patogeny te hamują fuzję fagosomu z lizosomem, unikając działania nadtlenku wodoru i innych wolnych rodników. Właściwości takie posiadają m.in.:

W Korei Południowej wykryto ognisko zakażeń wirusem zespołu MERS - kilkaset osób podejrzanych, u 198 zakażenie potwierdzono, w 19 przypadkach nastąpił zgon (dane WHO na dzień 16.06.2015 r.). Zgodnie ze wskazaniem MZ w Polsce diagnostyka zakażenia wirusem wywołującym MERS jest wykonywana w Zakładzie Wirusologii NIZP-PZH. W diagnostyce, w myśl zaleceń WHO, stosuje się metodę:

W grupie młodzieży i osób dorosłych, nieszczepionych, biegunki wirusowe są wywoływane najczęściej przez (uporządkuj w sekwencji malejącej):

Czynniki etiologiczne szpitalnych zapaleń płuc, według częstości izolacji, to:

U 69-letniej kobiety z żylakami kończyn dolnych, w 7. dobie po endoprotezoplastyce stawu biodrowego lewego powikłanej bakteryjnym zapaleniem skóry i tk. podskórnej w okolicy rany pooperacyjnej, leczonej z tego powodu od 3 dni ceftriaksonem i.v., 15 minut po podaniu kolejnej dawki antybiotyku wystąpiła nagła duszność, suchy kaszel, ból w klatce piersiowej, uczucie kołatania serca i wzrost ciśnienia tętniczego krwi do 160/90 mmHg, bez gorączki. W wykonanych badaniach krwi stwierdzono: morfologia: erytrocyty - 3,25 T/l, Hb.-11,2 g/dl, leukocyty-11 G/l, płytki krwi -100 tys./μl, stężenie d-dimeru w osoczu- 2200 ng/ml (norma do 500 ), stężenie troponiny I w surowicy - 0,03 ng/ml (norma: do 0,04). W bad. EKG - rytm zatokowy miarowy 116/min, ujemne załamki T w odprowadzeniach V2-V4. Jakie jest najbardziej prawdopodobne rozpoznanie u tej chorej?

U 65-letniego mężczyzny po bólu w klatce piersiowej wystąpiła hipotonia 90/60 mmHg i poszerzenie żył szyjnych bez osłuchowych objawów zastoju w krążeniu płucnym. W bad. EKG -uniesienie odcinka ST o 0,05mV w odprowadzeniach znad prawej komory serca (Vr4-V46). W badaniu echokardiograficznym -poszerzenie i akineza prawej komory serca. Jaki lek w pierwszej kolejności należy podać temu pacjentowi?

Bezwzględnym przeciwwskazaniem do leczenia fibrynolitycznego w ostrym zespole wieńcowym z uniesieniem odcinka ST (STEMI) jest:

68-letni mężczyzna zgłosił się do SOR z powodu występującego od 3 dni bólu i obrzęku podudzia prawego z zaczerwienieniem skóry w tej okolicy i z gorączką > 38 st C. Od 4 tygodni odczuwa on wzmożone pragnienie do picia, oddaje b. dużo moczu i zauważył w tym okresie ubytek masy ciała ok. 4 kg. W badaniu krwi wykonanym w SOR stwierdzono : CRP - 130 mg/l (n: do 10). Morf.:
E - 4,5 G/l, Hb - 12g%, Leuk - 22 T/l, płytki krwi - 376 tys./mcl, glikemię w osoczu - 298 mg/dl, Stężenie d-dimeru w osoczu: 230 mg/dl(n. do 500). Bad. ogólne moczu: c. wł - 1.015, białko - ślad, glukoza - 8 mg/dl, ciała ketonowe - obecne (+++), osad moczu - prawidłowy. Jakie postępowanie należy zastosować u tego pacjenta?

U 19-letniego mężczyzny rozpoznano astmę oskrzelową. Jaki lek kontrolujący przebieg tej choroby należy zalecić pacjentowi w pierwszej kolejności?

Wskaż wszystkie choroby, które prowadzą do rozwoju przewlekłej niewydolności oddechowej:
1) POChP;
2) sarkoidoza;
3) mukowiscydoza;
4) celiakia;
5) kyfoskolioza piersiowa III st.;
6) palce pałeczkowate;
7) choroba refluksowa przełyku.
Prawidłowa odpowiedź to:

50-letnia kobieta z cukrzycą typu II leczona przewlekle metforminą, skarży się na występującą od 2 dni gorączkę > 38°C, nawracające wymioty, intensywną biegunkę. W badaniach krwi stwierdza się: mocznik - 160 mg/dl (norma: 10-40 mg/dl), kreatynina - 3,2 mg/dl (n: 0,6-1,0 mg/dl), glukoza - 5,8 mmol/l, Na -151 mmol/l (n: 138-148 mEq/l), K - 2,8 mmol/l (n: 3,8 - 5,0). Morfologia krwi: Hb - 15,7 g/dl, Erytr. - 5,0 T/l, Ht - 50%, Leukocyty - 14 G|.l. W gazometrii krwi żylnej: pH = 7,2. Bad. ogólne moczu: ciężar wł.- 1.027 g/ml, pH - 5,5, białko - nb, glukoza - nb, ciała ketonowe - nb, osad moczu - wałeczki szkliste, bez innych zmian. Oznaczenie stężenia sodu w moczu < 20 mmol/l. Jakie jest najbardziej prawdopodobne rozpoznanie u tej chorej?

U 70-letniego pacjenta po wszczepieniu układu stymulującego serce przed 5 laty z powodu zespołu tachy-brady, z przewlekłą chorobą nerek w stadium III (eGFR = 55 ml/min) i z nadciśnieniem tętniczym, leczonego ostatnio furosemidem p. os i ACE-inhibitorem, należy wykonać pilnie tomografię komputerową głowy z kontrastem z powodu podejrzenia rozwarstwienia tętniaka tętnicy środkowej mózgu. Jakiego postępowania nie należy stosować u tego chorego w celu zapobiegania wystąpieniu nefropatii kontrastowej (CI-AKI)?

Najczęstszą przyczyną zakażenia pęcherza moczowego u kobiet jest Escherichia coli, a także Staphylococcus saprophiticus oraz Enteroccous faecalis. Który z podanych zestawów leków nie ma zastosowania w leczeniu?

U 30-letniej kobiety, dotychczas zdrowej, przyjmującej od 1 roku doustną antykoncepcję, wystąpiły po raz pierwszy w życiu objawy zakrzepicy żył głębokich prawego podudzia. Wskaż właściwy schemat leczenia przeciwkrzepliwego, jaki należy zastosować u tej pacjentki, jeśli wiadomo, że natychmiast odstawiono u niej doustną antykoncepcję i wykluczono wrodzoną trombofilię:

Zapalenie opon mózgowo rdzeniowych u pacjenta z otyłością i cukrzycą, oraz chorobą obturacyjną dróg oddechowych, najczęściej wywołane jest przez:

Wskaż fałszywe stwierdzenie:

W leczeniu zakażenia zastawki komorowo-otrzewnowej wymagane jest:

Wskaż fałszywe stwierdzenia dotyczące przebiegu ciężkiej posocznicy:
1) leczenie przyczynowe powinno być odroczone o dwie godziny;
2) pierwszym narządem ulegającym niewydolności jest trzustka;
3) często dochodzi do ostrej niewydolności oddechowej;
4) we wstrząsie septycznym w pierwszej kolejności podajemy płyny infuzyjne;
5) zespół DIC nasila niewydolność wielonarządową.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wskaż prawdziwe stwierdzenia dotyczące V generacji cefalosporyn:
1) obejmuje zmodyfikowaną cefalosporynę - flosamil ceftaroliny;
2) dzięki obecności pierścienia 1-3 tiazolowego w pozycji 3 posiada właściwości pozwalające na przyłączenie do zmienionego białka PBP2a gronkowców opornych na metycylinę i hamowanie syntezy ich błony komórkowej;
3) zdolność do łączenia z białkiem PBP2a jest 1000x wyższa niż w przypadku ceftriaksonu i 300x wyższa w przypadku imipenemu;
4) ceftarolina jest antybiotykiem mającym zastosowanie w leczeniu zakażeń wywołanych przez MRSA;
5) działanie obejmuje MSSA, Streptococcus pneumoniae, Enterobacteriaceae - te które nie wytwarzają enzymów ESBL, KPC, metalolaktamaz i cefalosporynazy AmpC, jak w przypadku cefalosporyn III generacji.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wskaż fałszywe stwierdzenia dotyczące ertapenemu:
1) jest nieskuteczny w zakażeniach wywołanych przez Pseudomonas aeruginosa;
2) jest antybiotykiem nieskutecznym w leczeniu zakażeń wywołanych przez pneumokoki;
3) nie działa na zakażenia wywołane przez Stenotrophomonas maltophilia, Pseudomonas cepacia, Acinobacter spp. oraz Aeromonas spp.;
4) jest to antybiotyk, który należy do karbapenemów;
5) wykazuje słabą penetrację do płuc.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wskaż fałszywe stwierdzenie dotyczące aztreonamu:

Wskaż fałszywe stwierdzenie dotyczące linezolidu:

Od wielu lat w rekomendacjach dotyczących rozpoczynania terapii antyretrowirusowej u pacjentów wcześniej nie leczonych zalecane są inhibitory proteazy wspomagane rytonwirem. Wskaż alternatywne połączenia stosowania inhibitorów proteazy w rozpoczynaniu leczenia antyretrowirusowego uwzględnione w aktualnych zaleceniach PTN AIDS:
1) darunawir /rytonawir+ lamiwuduna + abakawir;
2) sakwinawir/rytonawir + emtrycytabina + tenofowir;
3) fosamprenawir/rytonawir+ emtrycytabina + tenofowir;
4) atazanawir/rytonawir+ raltegrawir;
5) darunawir /rytonawir + elwitegrawir.
Prawidłowa odpowiedź to:

Marawirok jest jednym z leków zalecanym do rozpoczynania leczenia w grupie pacjentów nieleczonych uprzednio antyretrowirusowo (jako lek alternatywny). Wskaż właściwe stwierdzenia dotyczące zastosowania tego leku:
1) marawirok powinien być stosowany raz na dobę bez posiłku;
2) lek dostępny jest w połączeniu z tenofowirem i emtrycytabiną w jednej tabletce;
3) lek nie powinien być stosowany w grupie pacjentów z klirensem kreatyniny poniżej 90 ml/min;
4) przed rozpoczęciem leczenia wskazane jest oznaczenie tropizmu HIV;
5) marawirok i enfuwirtyd mają działanie antagonistyczne i nie powinny być razem stosowane.
Prawidłowa odpowiedź to:

Niektóre połączenia leków antyretrowirusowych w terapii HIV nie przynoszą korzyści klinicznej lub są wręcz przeciwwskazane. Nie zaleca się połączeń wyżej wymienionych leków w terapii antyretrowirusowej:
1) emtrycytabina i zydowudyna;
2) marawirok i enfuwirtyd;
3) emtrycytabina i lamiwudyna;  
4) darunawir+ rytonawir (dawka wspomagająca) + ralegrawir;
5) emtrycytabina + tenofovir.
Prawidłowa odpowiedź to:

W trakcie leczenia antyretrowirusowego pacjenta rozpoznano ostre zapalenie wątroby typu B . Pacjent leczony od 4 lat zestawem leków darunawir/rytonawir + abakawir+ lamiwudyna (pierwszy zastosowany zestaw leków antyretrowirusowych). Obecnie poziom limfocytów CD4+ wynosi 1551 komórek/mm³. VL HIV RNA 51 kopii/ml (od 2 lat poprzednie pomiary wiremii HIV wszystkie poniżej 50 kopii/ml). W wywiadzie kamica nerkowa przed laty (leczona operacyjnie). Kolejne badania laboratoryjne wykonywane w odstępie 2 tygodni wykazały poziomy ALT i AST utrzymujące się w granicach 5-10x powyżej normy laboratorium, utrzymujące się podwyższone CRP przekraczające 3 krotnie normę. Wskaż najbardziej słuszne dalsze postępowanie dotyczące leczenia:
1) włączyć pilnie dodatkowo leczenie pegylowanym interferonem;
2) preferowany zestaw leczenia ARV powinien uwzględniać tenofowir bez względu na kamicę nerkową;
3) leczenie ARV ze względu na ryzyko niepowodzenia wirusowego powinno być pilnie zmienione co potwierdza utrzymujący się wzrost CRP (bez potwierdzenia utrzymywania się wykrywalnej wiremii HIV);
4) ze względu na brak istotnych cech zaburzeń odporności leczenie antyretrowirusowe pacjenta należy przerwać do momentu normalizacji CRP oraz ALT;
5) ze względu na brak istotnych cech zaburzeń odporności i dalsze ryzyko uszkodzenia wątroby należy przerwać leczenie darunawir/rytonawir i prowadzić dalsze leczenie lamiwudyną/emtrycytabiną i tenofowirem lub entekawirem do momentu normalizacji AST i ALT.
Prawidłowa odpowiedź to:

Leczenie antyretrowirusowe kobiet ciężarnych spowodowało znaczące obniżenie częstości występowania zakażeń wertykalnych. Wiadomo jest, że stosowanie leków w trakcie ciąży może być związane z wystąpieniem działań ubocznych oraz z zagrożeniem dla samej ciężarnej i dziecka. Z poniższych stwierdzeń wybierz prawidłowe:
1) w przypadku planowania ciąży u pacjentki z poziomem limfocytów CD4 powyżej 500 kom/mm³ leczenie należy bezwzględnie odroczyć do 2 trymestru ciąży;
2) leczenie newirapiną należy bezwzględnie przerwać u pacjentek z aktualnym poziomem limfocytów CD4 powyżej 250 komórek/mm³ ze względu na zwiększone ryzyko hepatotoksyczności;
3) preferowanym zestawem do rozpoczęcia leczenia, są zestawy oparte na leczeniu abakawirem (w szczególności przy niskich poziomach wiremii HIV);
4) rozpoczynanie leczenie antyretrowirusowego jest przeciwskazane w pierwszym trymestrze ciąży w przypadku stwierdzenia poziomu limfocytów CD4+ powyżej 1000 kom/mm³;
5) w przypadku niewykrywalnego poziomu wiremii HIV oraz poziomu limfocytów CD4 powyżej 1000 kom/mm³ stwierdzonego po 32 tygodniu ciąży, profilaktyka zakażenia wertykalnego powinna być ograniczona do podania azydotymidyny we wlewie dożylnym u pacjentki oraz profilaktyki azydotymidyną u dziecka.
Prawidłowa odpowiedź to:

Leczenie antyretrowirusowe jest ułatwione dzięki możliwości stosowania połączenia wielu leków w jednej tabletce. Wskaż obecnie dostępne połączenia leków antyretrowirusowych dostępne w jednej tabletce, zalecane do stosowania raz na dobę:
1) elvitegrawir + kobicystat + emtrycytabina + tenofowir;
2) rylpiwiryna + emtrycytabina + tenofowir;
3) dorawiryna + emtrycytabina + tenofowir;
4) abakawir + zydowudyna + lamiwudyna;
5) abakawir + tenofowir + zydowudyna.
Prawidłowa odpowiedź to:

Biegunka w trakcie leczenia antyretrowirusowego może być przyczyną konieczności modyfikacji terapii antyretrowirusowej. Dość powszechnie pacjenci leczeni antyretrowirusowo przyjmują z tego powodu loperamid. Spośród wymienionych poniżej leków wybierz te, które mają istotne klinicznie interakcje z loperamidem i ich połączenie jest bezwzględnie przeciwwskazane:
1) marawirok;
2) fosamprenawir;
3) lamiwudyna;
4) rylpiwiryna;
5) abakawir.
Prawidłowa odpowiedź to:

Abakawir od wielu lat jest stosowany w leczeniu antyretrowirusowym. Z poniższych stwierdzeń dotyczących tego leku wybierz prawdziwe:
1) abakawir może powodować toksyczność mitochondrialną;
2) niewydolność nerek i leukocyturia są pierwszymi objawami nadwrażliwości na abakawir;
3) dawkowanie abakawiru nie ulega zmianie w niewydolności nerek;
4) dolutegrawir i abakawir nie powinny być razem stosowane ze względu na zwiększone ryzyko niepowodzenia wirusowego leczenia;
5) stosowanie abakawiru w ciąży jest bezwzględnie przeciwskazane.
Prawidłowa odpowiedź to:

Do rozwinięcia zespołu rekonstrukcji immunologicznej predysponuje kilka czynników do których należą:
1) wyjściowy poziom limfocytów CD4 < 50 komórek /mm³;
2) wyjściowa wiremia HIV > 100000 kopii/ml;
3) stosowanie w terapii antyretrowirusowej nienukleozydowych inhibitorów odwrotnej transkryptazy(NNRTI);
4) stosowanie w terapii antyretrowirusowej inhibitorów proteazy;
5) brak obniżenia wyjściowej wiremii HIV poniżej 1log₁₀ w okresie 3 miesięcy od wdrożenia leczenia antyretrowirusowego.
Prawidłowa odpowiedź to:

Występowanie gruźlicy jest nadal częstym problemem u pacjentów zakażonych HIV. Z poniższych stwierdzeń wybierz prawdziwe:
1) stosowanie wszystkich inhibitorów proteazy HIV z ryfampicyną jest przeciwskazane;
2) stosowanie cART zawierającego inhibitory proteazy HIV wspomagane rytonawirem w połączeniu z terapią przeciwprątkową zawierającą ryfabutynę, możliwe jest tylko w wyjątkowych przypadkach;
3) rekomendowane cART to: efawirenz w połączeniu z tenofowirem i emtrycytabiną;
4) rekomendowane cART w przypadku kamicy nerkowej to: efawirenz w połączeniu z abakawirem i lamiwudyną ze względu na przeciwwskazane stosowanie tenofowiru;
5) u pacjentów z świeżo rozpoznaną gruźlicą i liczbą limfocytów CD4+ poniżej 50 komórek/mm³ leczenie należy włączyć nie wcześniej niż po zakończeniu intensywnej, 4-lekowej fazy leczenia przeciwprątkowego ze względu na zwiększone ryzyko zespołu rekonstrukcji immunologicznej.
Prawidłowa odpowiedź to:

Kwalifikując do szczepienia pacjentów zakażonych HIV, należy uwzględnić status immunologiczny oraz prawdopodobieństwo odpowiedzi poszczepiennej, niezależnie od zastosowanego preparatu. Inaktywowane szczepionki są w takim samym stopniu bezpieczne w stanach zaburzonej odporności, jak i w stanach u osób z zaburzoną odpornością. Wybierz prawdziwe stwierdzenia dotyczące szczepienia pacjentów zakażonych HIV:
1) przeciwwskazane jest podawanie żywych szczepionek przeciw cholerze, durowi brzusznemu i polio niezależnie od liczby limfocytów CD4;
2) brak leczenia antyretrowirusowego u pacjenta zakażonego HIV jest przeciwwskazaniem do szczepienia przeciwko grypie;
3) szczepienie do rejonów występowania żółtej gorączki jest dopuszczalne jedynie w przypadku osób z wysoką liczbą CD4+ (> 200 komórek/mm³), które nie ukończyły 65 roku życia i wyjeżdżają do krajów, w których jest to szczepienie obowiązkowe;
4) żywa atenuowana szczepionka przeciwko półpaśćcowi jest przeciwwskazana dla pacjentów zakażonych HIV;
5) szczepienie przeciwko kleszczowemu zapaleniu opon mózgowo-rdzeniowych i mózgu jest przeciwwskazane u wszystkich pacjentów zakażonych HIV.
Prawidłowa odpowiedź to:

W przypadku zmian leczenia antyretrowirusowego u pacjentów z nieskuteczną wirusowo terapią obowiązuje kilka istotnych zasad. Wskaż prawdziwe stwierdzenia dotyczące zmian leczenia:
1) przy braku opcji terapeutycznych należy zachować dotychczasowy schemat (z wyłączeniem nienukleozydowych inhibitorów odwrotnej transkryptazy pierwszej generacji);
2) nie zaleca się stosowania jednocześnie dwóch wspomaganych rytonawirem inhibitorów proteazy;
3) w przypadku stwierdzenia tropizmu HIV CCR4 - leczenie jest wskazane po uzyskaniu zmiany tropizmu wirusa na CCR5;
4) zalecane jest stosowanie pięciodniowego podawania interleukiny-2 u pacjentów z poziomem limfocytów CD4+ poniżej 100 komórek/mm³;
5) zalecane jest stosowanie pięciodniowego podawania interleukiny-2 u pacjentów z poziomem limfocytów CD4+ poniżej 100 komórek/mm³ i wiremią HIV powyżej 10000 kopii/ml.
Prawidłowa odpowiedź to:

Badanie genotypowania od wielu lat jest istotnym badaniem diagnostycznym wykorzystywanym w przypadku zarówno włączania jak i przy zmianach leczenia antyretrowirusowego. Przy ustalaniu schematu leczenia należy uwzględnić ważne elementy dotyczące specyfiki tego badania. Wskaż właściwe stwierdzenia dotyczące badań genotypowania:
1) wykonanie genotypowania jest szczególnie wskazane w przypadku rozpoczynania pierwszej terapii nienukleozydowymi inhibitorami odwrotnej transkryptazy;
2) stwierdzenie mutacji M184V jest zawsze przeciwwskazaniem do stosowania wszystkich dostępnych leków z grupy nukleozydowych inhibitorów odwrotnej transkryptazy;
3) dotychczas nie stwierdzono mutacji warunkujacych oporność na leki z grupy inhibitorów integrazy;
4) wirus HIV-2 cechuje wyjściowa lekooporność na leki z grupy inhibitorów proteazy;
5) wirus HIV-2 cechuje wyjściowa lekooporność na newirapinę.
Prawidłowa odpowiedź to:

Do najczęstszych chorób wirusowych układu nerwowego, u zakażonych HIV, należą:

Ciężkie zakażenie uogólnione wywołane przez Staphylococcus epidermidis powinno być leczone:

Z poniższych stwierdzeń dotyczących przerywania terapii antyretrowirusowej wybierz prawdziwe:
1) przerwanie terapii antyretrowirusowej, w której stosowane są wspomagane rytonawirem inhibitory proteazy HIV szybko prowadzi do wystąpienia lekooporności związanego ze stosowaniem leków z tej grupy;
2) przerwanie leczenia lamiwudyną i/lub tenofowirem u pacjentów z koinfekcją wirusem HBV może powodować znaczący wzrost poziomu enzymów wątrobowych;
3) przerwa w leczeniu cART może prowadzić do szybkiego wystąpienia zespołu rekonstrukcji immunologicznej;
4) terapia przerywana może być zalecana jedynie przy poziomie limfocytów CD4+ powyżej 1000/mm³;
5) przerwanie terapii zawierającej leki z grupy inhibitorów fuzji może prowadzić do „funkcjonalnej monoterapii”, gdyż aktywności tych leków utrzymuje się jeszcze po zakończeniu dawkowania.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wskaż najbardziej skuteczną metodę dla ustaleniu etiologii procesu zapalnego OUN wywołanego prątkiem gruźlicy:

Wskaż prawdziwe stwierdzenia dotyczące zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych wywołanego przez HSV-2:
1) jest rzadkim czynnikiem etiologicznym zapaleń opon;
2) przebycie choroby daje trwałą odporność i nie obserwuje się nawrotów;
3) zawsze wymaga leczenia acyklowirem;
4) do objawów zapalenia opon dołączają się symptomy zapalenia rdzenia i korzeni nerwowych odcinka krzyżowego;
5) zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych może wystąpić w czasie pierwotnego zakażenia zewnętrznych narządów płciowych.
Prawidłowa odpowiedź to:

W rozpoznaniu etiologicznym kleszczowego zapalenia mózgu, obok ekspozycji na kleszcze w terenie endemicznym i dwufazowego przebiegu choroby, istotne znaczenie ma:
1) wykrycie swoistych przeciwciał w klasie IgM lub IgG w surowicy i w płynie mózgowo-rdzeniowym;
2) izolacja wirusa z płynu mózgowo-rdzeniowego;
3) izolacja wirusa z hodowli tkankowej materiału z biopsji mózgu;
4) wykrycie materiału genetycznego w płynie mózgowo-rdzeniowym i/lub surowicy krwi w ostrej fazie choroby metodą RT-PCR;
5) charakterystyczny zapis EEG.
Prawidłowa odpowiedź to:

W przebiegu bakteryjnego zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych i mózgu ryzyko zgonu jest zwiększone u chorych z:
1) wysoką pleocytozą neutrofilową;
2) wysokim stężeniem glukozy w pmr;
3) wzrostem stężenia białka w pmr powyżej 3 g/l;
4) niezależnie od objawów nadciśnienia śródczaszkowego;
5) opóźnieniem antybiotykoterapii.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wysoki poziom HBV DNA i niska aktywność ALT przy obecności HBeAg i niewielkich zmianach histologicznych w wątrobie świadczą o:

Spośród wymienionych poniżej dróg zakażenia HCV najmniejsze ryzyko przeniesienia zakażenia jest związane z:

W trakcie terapii trójlekowej z boceprewirem u chorych leczonych z powodu przewlekłego zapalenia wątroby typu C do redukcji dawek leków lub przerwania terapii dochodzi z powodu:

Prawdopodobieństwo wyselekcjonowania szczepów lekoopornych HBV po 5 latach stosowania lamiwudyny u przewlekle zakażonego HBV wynosi:

Stosując terapię skojarzoną symeprewirem i sofosbuwirem doprowadzamy do zahamowania funkcji białek kodowanych przez fragmenty genomu HCV określane jako:

Zgodnie z obowiązującym Programem Lekowym tenofowir (TDF) ma zastosowanie w leczeniu pacjentów z czynną replikacją HBV:
1) TDF może być stosowany w pierwszej linii terapeutycznej tylko u chorych HBeAg (+);
2) u chorych z klirensem kreatyniny < 50 ml/min należy modyfikować dawkę dobową stosując podzielność tabletki;
3) zgodnie ze wskazaniami rejestracyjnymi TDF można stosować tylko u dorosłych świadczeniobiorców;
4) TDF należy przyjmować na czczo;
5) TDF jest nukleotydowym inhibitorem odwrotnej transkryptazy.
Prawidłowa odpowiedź to:

Zgodnie z obowiązującym Programem Lekowym lamiwudyna nie ma zastosowania w leczeniu pacjentów:

W leczeniu przewlekłego zapalenia wątroby typu B u świadczeniobiorców w wieku od 3 do 18 lat zgodnie z Programem Lekowym można zastosować:

Zgodnie z obowiązującym Programem Lekowym entekawir (ETV) ma zastosowanie w leczeniu pacjentów z czynną replikacją HBV:
1) ETV ma zdolność hamowania inicjacji polimerazy HBV DNA;
2) dawkę 1,0 mg stosowaną u chorych wcześniej leczonych analogami nukleozydowymi lub nukleotydowymi należy przyjmować bezpośrednio po posiłku;
3) ma zastosowanie w pierwszej linii terapeutycznej tylko u chorych HBeAg (+);
4) dawka dobowa dla chorych nigdy nie leczonych wynosi 0,5 mg;
5) dawki dobowej nie należy modyfikować u chorych z niewydolnością nerek.
Prawidłowa odpowiedź to:

Cechą charakterystyczną ludzkiej anaplazmozy w badaniach laboratoryjnych są:

Które ze stwierdzeń dotyczących Acrodermatitis chronica atrophicans jest prawdziwe?

Do zakażenia człowieka wirusem kleszczowego zapalenia mózgu dochodzi:

Objawowe zakażenie Clostridium difficile można rozpoznać, gdy stwierdzi się:

Wskaż prawdziwe stwierdzenie dotyczące objawowego zakażenia Clostridium difficile (CDI):

Zgodnie z polskimi rekomendacjami PTEiLChZ, zakażenie pierwotne Clostridium difficile (CDI) o ciężkim przebiegu oraz drugi i kolejne (> 2) nawroty CDI, należy leczyć stosując jako leczenie podstawowe:

Wskaż prawdziwe stwierdzenia dotyczące zakażenia wywołanego przez Leptospira icterohaemorrhagiae:
1) może mieć ciężki septyczny przebieg ze wstrząsem i zespołem DIC oraz niewydolnością nerek i wątroby;
2) wywołuje zapalenie mózgu z granulocytarnym odczynem zapalnym;
3) jest leczone gentamycyną lub ciprofloksacyną;
4) stanowi 10% wszystkich zakażeń wywołanych przez Leptospirę;
5) jest czynnikiem wywołującym chorobę Weila.
Prawidłowa odpowiedź to:

Zgodnie z zaleceniami konsultanta krajowego w dziedzinie mikrobiologii klinicznej diagnostyka tych patogenów jest prowadzona do rozpoznania serowaru; najczęściej stosowany test to odczyn aglutynacji szkiełkowej - szybki, prosty, wystarczająco czuły i swoisty. Patogeny te to:

W cyklu życiowym tych wewnątrzkomórkowo żyjących bakterii obecne są dwie formy komórek - ciałko podstawowe (elementary body -EB) oraz ciałko siateczkowate (reticulate body - RB). Ostatnio opisano trzecią postać występującą w zakażeniach przewlekłych- formę przetrwałą (aberrant body - AB). Takie formy życiowe są właściwe dla:

Grzybicze zakażenie paznokci (onychomikoza) najczęściej jest wywoływane przez dermatofity, grzyby drożdżopodobne i grzyby niedermatofitowe. Są one powodem 30% grzybic powierzchownych i ponad 50% wszystkich chorób paznokci. W Polsce najczęściej identyfikowanym czynnikiem etiologicznym grzybicy paznokci jest:

W skutecznym leczeniu antyretrowirusowym nierzadko dochodzi do konieczności modyfikacji terapii ARV. Jedną z takich sytuacji jest konieczność zastosowania ryfampicyny. Z pośród wymienionych poniżej leków wybierz te które nie mają istotnych interakcji z ryfampicyną:
1) raltegrawir;
2) azydotymidyna;
3) lamiwudyna;
4) tenofowir;
5) enfuwirtyd;
6) abakawir;
7) lopinawir.
Prawidłowa odpowiedź to:

Leczenie antyretrowirusowe jest najczęściej terapią wieloletnią. Ze względu na starzenie się populacji leczonych pacjentów jak i działania uboczne stosowanych leków antyretrowirusowych coraz częściej bywa zalecane leczenie hipolipemiczne. Jednym z częściej stosowanych leków w leczeniu hipolipemicznym jest simwastatyna. Ze względu na interakcje lek ten nie powinien być stosowany w połączeniu z:
1) efawirenzem;
2) lopinawirem;
3) lamiwudyną;
4) tenofowirem;
5) abakawirem.
Prawidłowa odpowiedź to:

Czynnikami ryzyka transmisji zakażenia HIV na dziecko w okresie porodu są:
1) zaawansowanie choroby u matki / wysoka wiremia HIV;
2) ekspozycja płodu na krew i wydzieliny matki;
3) odpłynięcie wód płodowych powyżej 4 godzin;
4) odpłynięcie wód płodowych powyżej 1 godziny;
5) nacięcie krocza.
Prawidłowa odpowiedź to:

W przebiegu leczenia antyretrowirusowego może dochodzić do powstania lekooporności na poszczególne leki antyretrowirusowe. Wybierz prawdziwe stwierdzenia dotyczące występowania mutacji oraz ich wpływu na leczenie antyretrowirusowe:
1) brak występowania mutacji w teście genotypowania daje nam gwarancję pełnej skuteczności dobranego zestawu leków antyretrowirusowych;
2) w planowaniu nowego zestawu leków u pacjenta po trzech niepowodzeniach terapeutycznych należy uwzględnić wszystkie dostępne wyniki genotypowania;
3) mutacja K103N wiąże się bezpośrednio z pełną opornością na leczenie efawirenzem;
4) zdolność replikacyjna zmutowanych szczepów wirusa z mutacją M184V jest obniżona w porównaniu ze szczepem dzikim;
5) do wystąpienia mutacji HIV dochodzi wyłącznie z powodu stosowania leków antywirusowych.
Prawidłowa odpowiedź to:

W leczeniu osób zakażonych HIV podkreśla się indywidualizację postępowania wynikającą z różnych czynników. W przypadku ostrej choroby retrowirusowej należy tę indywidualizację jeszcze podkreślić. Wdrożenie terapii w przypadku ostrej choroby retrowirusowej zaleca się wtedy kiedy:
1) wystąpią objawy definiujące AIDS;
2) przebieg ostrej choroby retrowirusowej jest wyjątkowo ciężki;
3) stosowanie inhibitorów koreceptora CCR5 jest w tym przypadku bezwzględnie przeciwwskazane ze względu na zwykle występujący w tym przypadku tropizm wirusa CCR4;
4) widoczne jest utrzymujące się obniżenie poziomu limfocytów CD4+ poniżej 350 kom/ml³ po 3 miesiącach pomimo braku dodatkowych objawów związanych z zakażeniem;
5) wdrożenie leczenia inhibitorami proteazy jest przeciwwskazane w tym okresie choroby ze względu na stwierdzoną zwiększoną częstość biegunek i uszkodzeń wątroby.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wykonanie którego z badań nie jest wymagane przy kwalifikacji do leczenia interferonem pegylowanym i rybawiryną przewlekłego zapalenia wątroby w przebiegu zakażenia HCV?

U 20-letniego mężczyzny ze stwierdzonym przewlekłym zapaleniem wątroby typu B wymagającego leczenia rozpoznano dodatkowo zakażenie HIV. Przeprowadzone badania laboratoryjne wykazały: Limfocyty CD4+ 555 kom/mm³, VL HIV RNA 1100 kopii/mL, erytrocyty 4,21 t/L, HGB 12,0 g/dL, klirens kreatyniny 90 ml/min. Test HLAB *5701 ujemny. Pacjent bez innych dodatkowych dolegliwości. W wywiadzie brak infekcji oportunistycznych. W badaniu genotypowania HIV nie stwierdzono mutacji warunkujących oporność. Z poniżej wymienionych stwierdzeń wybierz prawdziwe:
1) proponowanym zestawem leczenia ARV może być: połączenie Truvada + Viramune;
2) proponowanym zestawem leczenia ARV może być: Kivexa, Viramune;
3) proponowanym zestawem lekowym ARV może być: Truvada + Prezista + Norvir;
4) ze względu na brak istotnych cech zaburzeń odporności leczenie antyretrowirusowe pacjenta należy odroczyć;
5) ze względu na brak istotnych cech zaburzeń odporności leczenie antyretrowirusowe pacjenta należy odroczyć i rozpocząć leczenie lamiwudyną i tenofowirem.
Prawidłowa odpowiedź to:

Uznaną metodą profilaktyki zakażenia wertykalnego HIV od wielu lat było stosowanie azydotymidyny w trakcie porodu. Z poniżej wymienionych stwierdzeń wybierz prawdziwe stwierdzenia dotyczące zastosowania tego leku według aktualnych zaleceń PTN AIDS:
1) poród drogami natury: Retrovir 2 mg/kg masy ciała/ godzinę, dożylnie w czasie 1-szej godziny porodu potem 1 mg/kg/godzinę do końca porodu;
2) w przypadku cięcia cesarskiego Retrovir 2 mg/kg/godz., 1-3-godziny przed zabiegiem potem 1 mg/kg/godz. w czasie zabiegu aż do urodzenia dziecka;
3) w przypadku cięcia cesarskiego Retrovir 2 mg/kg masy ciała/godz., 1-3 godziny przed zabiegiem bez konieczności dalszego stosowania leku;
4) poród drogami natury: Retrovir 1 mg/kg masy ciała/ godzinę, dożylnie w czasie 1-szej godziny porodu potem odstawienie leku;
5) w przypadku zarówno cięcia cesarskiego jak i porodu naturalnego stosowanie Retroviru jest przeciwwskazane ze względu na znaczną i potwierdzoną badaniami toksyczność leku dla płodu.
Prawidłowa odpowiedź to:

Larwy Trichinella rozwijają się we włóknach mięśniowych, a następnie otorbiają. Wyjątek stanowią larwy:

40-letni mężczyzna zamieszkały na stałe w Polsce, skarży się na przewlekłe bóle w nadbrzuszu. Na podstawie badania gastroskopowego zdiagnozowano u niego po raz pierwszy w życiu chorobę wrzodową żołądka i zakażenie H. pylori. Który schemat leczenia eradykacyjnego w pierwszej kolejności należy zalecić temu pacjentowi?

Test Mazzotiego (świąd skóry, wysypka po podaniu 25 lub 50 mg dietylkarbamazyny-DEC) wykorzystywany jest w diagnostyce:

Dla lekarza praktyka ważna jest możliwość toksycznego uszkodzenia nerek związanego z lekami antyretrowirusowymi. Jednym z nich jest zespół Fanconiego, który może być związany z leczeniem tenofowirem. Z poniższych stwierdzeń wybierz prawdziwe:
1) zwykle występuje u chorych z niskim ciężarem ciała;
2) zwykle występuje u chorych z współistniejącymi już chorobami nerek;
3) zwykle występuje przy stosowaniu innych leków neurotoksycznych;
4) częściej obserwowany jest przy stosowaniu tenofowiru z rytonawirem;
5) klinicznie objawia się zespołem odwodnienia, polidypsji i polifagi.
Prawidłowa odpowiedź to:

W przypadku leczenia antyretrowirusowego istotne jest pamiętanie o potencjalnych interakcjach farmakokinetycznych. W przypadku jednoczesnego stosowania ryfampicyny i leków antyretrowirusowych jest to szczególne istotne. Z poniżej wymienionych leków antyretrowirusowych wybierz te których stosowanie z ryfampicyną nie jest zalecane (pomimo zmiany dawki zastosowanego w terapii leku antyretrowirusowego):
1) newirapina;
2) etrawiryna;
3) efawirenz;
4) marawirok;
5) raltegrawir.
Prawidłowa odpowiedź to:

Spośród podanych niżej stwierdzeń odnoszących się do zespołu rekonstrukcji immunologicznej (ZRI) wskaż prawdziwe:
1) ZRI występuje częściej u pacjentów, u których rozpoczęto leczenie antyretrowirusowe przy wysokich (>350 kom/mm³) wartościach CD4;
2) wyrazem odrębności charakteryzujących osoby prezentujące ZRI może być polimorfizm genetyczny w zakresie kodowania interleukiny 6;
3) niektóre postacie ZRI mogą stanowić stan bezpośredniego zagrożenia życia;
4) każda postać ZRI jest wskazaniem do czasowego zawieszenia leczenia antyretrowirusowego;
5) w terapii ZRI zawsze należy zastosować krótkotrwałą steroidoterapię.
Prawidłowa odpowiedź to:

54-letni mężczyzna, dotychczas w poczuciu zdrowia był diagnozowany w klinice endokrynologii z powodu utrzymujących się od 3 tygodni stanów gorączkowych do 39 st. C z towarzyszącymi zlewnymi potami; ponadto chory podawał osłabienie łaknienia od ok. 6 m-cy i utratę masy ciała o 22 kg w tym czasie. W badaniu radiologicznym klatki piersiowej (klp) opisano „… silnie wzmożony rysunek śródmiąższowy w obu polach płucnych, bardziej po stronie prawej, w polu górnym płuca prawego obszar zagęszczeń miąższowych - obraz może odpowiadać atypowemu zapaleniu płuc” i w tomografii komputerowej klp „.. rozsiane zmiany drobnoguzkowe (bardziej nasilone po stronie prawej). W szczycie płuca prawego obszar zmian marskich. Powiększone węzły chłonne śródpiersia - przytchawicze do 18 mm i wnęki prawej - pakiet 30 mm średnicy”. Wykluczono nadczynność tarczycy, zaś wynik testu z synaktenem upoważniał do rozpoznania niedoczynności kory nadnerczy. W badaniu mikroskopowym plwociny i popłuczyn oskrzelowych stwierdzono obecność prątków kwasoodpornych, wynik testu GeneXpert MTB był dodatni, nie stwierdzono obecności mutacji warunkujących oporność na ryfampicynę. Uzyskano dodatni wynik oznaczenia przeciwciał anty IV testem ELISA i w teście potwierdzenia; ponadto stwierdzono obecność antygenu HBs. Chorego przeniesiono do oddziału chorób zakaźnych, gdzie oznaczono liczbę limfocytów CD4 = 224 kom/mm³, CD8=832 kom/mm³, CD4/CD8 = 0,27; HIV RNA = 10 mln kopii/ml, HBV DNA = 4,18x10⁸ IU/ml. Spośród wymienionych poniżej działań wskaż uzasadnione:
1) rozpoczęcie leczenia przeciwprątkowego ryfampicyną (RFM) z izoniazydem (INH), ethambutolem (ETB) i pyrazynamidem (PZA);
2) rozpoczęcie leczenia przeciwprątkowego ryfabutiną (RFB) z INH, ETB i PZA;
3) równoczasowe rozpoczęcie leczenia antyretrowirusowego (ARV) zestawem efawirenz (EFV)+ tenofowir (TDF) + lamiwudyna (LAM);
4) równoczasowe rozpoczęcie monoterapii TDF i dołączenie po 6-8 tyg. EFV i LAM;
5) odroczenie leczenia ARV do czasu zakończenia leczenia przeciwprątkowego;
6) włączenie prednizonu w dawce 30 mg dziennie w celu substytucji niedoboru hormonów kory nadnerczy i zapobieżenia wystąpienia zapalnego zespołu rekonstrukcji immunologicznej (ZZRI).
Prawidłowa odpowiedź to:

Wskaż fałszywe stwierdzenia dotyczące gruźliczego zapalenia OUN:
1) charakterystyczne są porażenia nerwów czaszkowych, najczęściej VI, IV i III;
2) w płynie mózgowo-rdzeniowym, we wczesnym etapie choroby występują zawsze limfocyty;
3) zapalenie rdzenia występuje w ok. 10% przypadków;
4) porażenia połowiczne są wynikiem zapalenia tętnicy środkowej mózgu;
5) częstym powikłaniem jest wodogłowie.
Prawidłowa odpowiedź to:

53-letni pacjent został przyjęty z powodu zmiany rytmu wypróżnień (tendencja do zaparć). Ponadto zgłasza bóle okolicy odbytu przy defekacji ustępujące po wypróżnieniu, obecność świeżej krwi w stolcach, zgagę oraz uczucie suchości oczu. Podaje również, że w 3 tygodnie temu miał wykonywaną gastroskopię - stwierdzono obecność H. pylori, rozpoczęto eradykację, której pacjent nie ukończył ze względu na wystąpienie biegunki. Choroby przebyte i współistniejące:
-nadciśnienie tętnicze chwiejne
-polineuropatia obwodowa i hipertrójglicerydemia w przebiegu leczenia antyretrowirusowego (ARV) w wywiadach
-zespół jelita drażliwego
-nadżerkowe zapalenie błony śluzowej żołądka i dwunastnicy w wywiadach,
-refluks żołądkowo-przełykowy i przełyk Barreta
-przewlekłe zapalenie zatok
-dna moczanowa
-kiła i rzeżączka w wywiadach
Do zakażenia HIV doszło w wyniku stosunków homoseksualnych, obecna liczba CD4 = 644 kom/mm³, nadir CD4 w momencie rozpoznania zakażenia HIV (w 1997 r.) =102 kom/mm³. Leczony ARV od 1997 r., schematy zmieniane wielokrotnie z powodu działań niepożądanych i nieskuteczności immunologicznej, nie pamięta jakie leki przyjmował. Obecny zestaw: darunawir/rytonawir + tenofowir + emtrycytabina przyjmuje od IX. 2008 r. Wykonano sigmoidoskopię, w której stwierdzono obecność guzków krwawniczych, śródnabłonkowe zmiany dysplastyczne dużego stopnia (HSIL) oraz zakażenie onkogennym szczepem HPV. Spośród podanych niżej stwierdzeń odnoszących się do opisanego przypadku wskaż prawdziwe:
1) pacjent jest w grupie szczególnego ryzyka rozwoju raka odbytu;
2) ryzyko rozwoju raka odbytu u tego chorego jest 5-10x wyższe niż w ogólnej populacji;
3) konieczne jest leczenie operacyjne z uzupełniającą chemioterapią;
4) niezależnie od ustąpienia objawów zalecane jest powtarzanie badania rektoskopowego co rok;
5) zmienność rytmu wypróżnień może wynikać z interakcji pomiędzy darunawirem, a inhibitorami pompy protonowej stosowanymi przez chorego.
Prawidłowa odpowiedź to:

Pod pojęciem tolerancji immunologicznej w przebiegu zakażenia HBV rozumiemy:

Spośród przedstawionych poniżej stwierdzeń odnoszących się do odrębności w przebiegu zakażenia HIV i leczenia antyretrowirusowego (ARV) u kobiet wskaż prawdziwe:
1) udział kobiet wśród zakażonych HIV w Polsce jest podobny jak średnia światowa;
2) doustne środki antykoncepcyjne i inhibitory proteazy HIV wchodzą w interakcje o istotnym znaczeniu klinicznym;
3) antykoncepcja hormonalna nie powinna być stosowana u kobiet zakażonych HIV, ponieważ obniża skuteczność leczenia ARV;
4) ze względu na zwiększone ryzyko osteopenii i osteoporozy - hormonoterapia zastępcza w okresie menopauzy powinna być zalecana wszystkim kobietom zakażonym HIV;
5) efawirenz nie powinien być stosowany u kobiet w wieku rozrodczym ze względu na potencjalnie teratogenne działanie tego leku.
Prawidłowa odpowiedź to:

Spośród podanych niżej stwierdzeń dotyczących postępowania po ekspozycji (PEP) na zakażenie HIV wskaż prawdziwe:
1) kontakt skóry z wymiocinami osoby zakażonej HIV nie stanowi podstaw do wdrożenia farmakoprofilaktyki;
2) kontakt skóry z pojedynczą kroplą krwi osoby o nieznanym statusie zakażenia HIV nie stanowi wskazań do farmakoprofilaktyki;
3) w uzasadnionych przypadkach (niskie ryzyko zakażenia) dopuszcza się stosowanie terapii jedno- lub dwulekowej;
4) czas prowadzenia profilaktyki zależy od wielkości wiremii HIV (poziomu HIV RNA) u źródła;
5) efawirenz jest lekiem pierwszego wyboru w zestawach PEP.
Prawidłowa odpowiedź to:

Zgodnie z Programami Zdrowotnymi - Lekowymi leczenia przewlekłych zapaleń wątroby typu B i C intrferon pegylowany alfa-2b nie może być stosowany:
1) w monoterapii przewlekłego zapalenia wątroby typu C u dorosłych;
2) w terapii przewlekłego zapalenia wątroby typu B u dorosłych;
3) w terapii skojarzonej z rybawiryną przewlekłego zapalenia wątroby typu C u dorosłych;
4) w terapii skojarzonej z rybawiryną przewlekłego zapalenia wątroby typu C u dzieci powyżej 3 r.ż.;
5) w terapii przewlekłego zapalenia wątroby typu B u dzieci powyżej 3 r.ż.
Prawidłowa odpowiedź to:

U 58-letniej pacjentki z cukrzycą typu II wyrównaną i z nadciśnieniem tętniczym zredukowanym, bez objawów infekcji i bez niedokrwistości, stwierdzasz stałą tachykardię i podejrzewasz dysfunkcję skurczową lewej komory serca. Jakie badanie powinieneś wykonać u tej pacjentki, aby potwierdzić to rozpoznanie?

Do SOR zgłosiła się matka z 2-miesięcznym niemowlęciem twierdząc, że dziecko od kilkunastu godzin stało się apatyczne, wiotkie, nie chce przyjmować pokarmu, nie gorączkuje. Po kilku godzinach u dziecka wystąpiła ostra niewydolność oddechowa, wymagająca oddechu wspomaganego. Dziecko hospitalizowano w OIT, podłączono do respiratora. Po pogłębieniu wywiadu od matki okazało się, że czasami dosładzała mleko miodem, ostatni raz rano w dniu poprzedzającym wystąpienie dolegliwości. Właściwym postępowaniem w tym przypadku będzie:

Wskaż fałszywe stwierdzenia dotyczące leczenia gruźlicy OUN:
1) stosowana jest ryfampicyna z hydrazydem kwasu nikotynowego, pirazynamidem, etambutolem;
2) stosowana jest streptomycyna z hydrazydem kwasu nikotynowego, pirazynadmidem, ryfampicyną;
3) w przypadku wodogłowia zapalnego konieczny może być drenaż komorowy zewnętrzny;
4) drenaż lędźwiowo zewnętrzny w przypadku wodogłowia zapalnego jest zawsze stosowany;
5) glikokortykosteroidy powinny być zawsze stosowane.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wskaż nieprawidłową odpowiedź dotyczącą zakażeń wywołanych przez Listeria monocytogenes: