Egzamin PES / Choroby zakaźne / wiosna 2012

Jednym z istotnych problemów w leczeniu antyretrowirusowym zakażenia HIV jest występowanie zjawiska lekooporności. Wybierz fałszywe stwierdzenia dotyczące występowania mutacji oraz ich wpływu na sposób planowania leczenia antyretrowirusowego:
1) do wystąpienia mutacji HIV dochodzi wyłącznie z powodu stosowania leków antywirusowych;
2) mutacja M184V wiąże się bezpośrednio z pełną opornością na leczenie efawirenzem;
3) w planowaniu nowego zestawu leków u pacjenta po trzech niepowodzeniach terapeutycznych należy uwzględnić jedynie ostatni wynik genotypowania ze względu na brak istotności klinicznej poprzednich testów;
4) zdolność replikacyjna zmutowanych szczepów jest zawsze obniżona w porównaniu ze szczepem dzikim;
5) brak występowania mutacji w teście genotypowania daje nam gwarancję pełnej skuteczności dobranego zestawu leków antyretrowirusowych.
Prawidłowa odpowiedź to:

Pacjent lat 39 zgłosił się do przychodni ze świeżo rozpoznanym zakażeniem HIV. Do zakażenia HIV doszło prawdopodobnie w drodze kontaktów homoseksualnych. W wykonanych badaniach dodatkowych wykazano poziom limfocytów CD4+ = 251 komórek/mm3, poziom wiremii HIV 101 tys. kopii/mL, w rutynowych badaniach dodatkowych nie wykazano istotnych odchyleń. W badaniu genotypowania nie stwierdzono występowania mutacji warunkujących jakąkolwiek lekooporność. Pacjent dotychczas zdrowy nie podaje istotnych klinicznie dolegliwości. Pacjentowi zaproponowano leczenie efawirenzem w połączeniu z lamiwudyną i tenofowirem. Tolerancja leczenia dobra, pacjent deklaruje przyjęcie wszystkich zalecanych dawek leków antyretrowirusowych. W wykonanych badaniach kontrolnych po 6 tyg. leczenia antyretrowirusowego wykazano znaczące obniżenie wiremii HIV do poziomu 1 100 kopii / mL, i wzrost poziomu limfocytów do 320 komórek na mm³. W 12 tygodniu terapii stwierdzono wzrost wiremii HIV do 25 500 kopii / mL oraz poziom limfocytów CD4 249/mm³. Pacjent zgłosił się na wizytę kontrolną celem omówienia wyników badań w 14 tyg. leczenia. Nadal nie podaje dolegliwości i twierdzi że przyjmuje leki systematycznie. Właściwym postępowaniem leczniczym jest:
1) bezzwłoczne wykonanie genotypowania;
2) bezzwłoczna zmiana leczenia bez wykonania genotypowania;
3) zmiana leczenia dopiero po uzyskaniu wyniku badania genotypowania;
4) bezzwłoczna zmiana leczenia przed uzyskaniem wyniku genotypowania, ewentualna kontrola doboru leków antyretrowirusowych;
5) kontrola wiremii HIV po 4-8 tygodniach bez zmiany leczenia antyretrowirusowego.
Prawidłowa odpowiedź to:

W trakcie diagnostyki 53-letniego pacjenta hospitalizowanego z powodu grzybicy przełyku wykazano zakażenie HIV, potwierdzono testem WB. W przeprowadzonych następnie badaniach laboratoryjnych uzyskano wyniki: liczba limfocytów CD4 101 kom/mm³ oraz wiremia HIV - VL HIV RNA = 24 000 kopii/mm³. W badaniach morfologii krwi nieznaczna niedokrwistość: HGB 9,1 g/dl oraz leukopenia (3,5 G/l). Nie stwierdzono innych istotnych odchyleń laboratoryjnych. Test HLA*5701 ujemny. W badaniu genotypowania nie wykazano cech lekooporności. Spośród niżej wymienionych zestawów leków antyretrowirusowych wybierz preferowane leczenie w aktualnych zaleceniach EACS i PTN AIDS:
1) Kivexa, Truvada, Norvir;       4) Kaletra, Retrovir, Viread;
2) Kivexa, Reyataz, Norvir;      5) Inviraze, Kivexa, Isentres.
3) Truvada, Reyataz;
Prawidłowa odpowiedź to:

W trakcie diagnostyki 47-letniej kobiety ze stwierdzonym przewlekłym zapaleniem wątroby typu B, rozpoznano dodatkowo zakażenie HIV. W przeprowadzonych badaniach laboratoryjnych wykazano: limfocyty CD4+ 499 kom/mm³, VL HIV RNA 151 000/mL, erytrocyty 3,89 t/L, HGB 11,0 g/dL, WBC 4,0 g/dL, PLT 155 k/l, cholesterol całkowity 5,2 mmol/l, TG 2,7 mmol/l, klirens kreatyniny 80ml/min. Test HLAB *5701 ujemny. Pacjentka bez innych dodatkowych dolegliwości, w wywiadzie nie stwierdzono infekcji oportunistycznych. W badaniu genotypowania nie stwierdzono cech lekooporności. Z poniżej wymienionych stwierdzeń wybierz prawdziwe:
1) ze względu na brak istotnych cech zaburzeń odporności leczenie antyretrowirusowe pacjentki należy odroczyć i rozpocząć leczenie tenofowirem;
2) ze względu na brak istotnych cech zaburzeń odporności leczenie antyretrowirusowe pacjentki należy odroczyć i rozpocząć leczenie lamiwudyną;
3) proponowanym zestawem leczenia ARV może być: połączenie Truvada + Viramune;
4) proponowanym zestawem leczenia ARV może być: Kivexa, Viramune;
5) proponowanym zestawem lekowym ARV może być: Truvada + Prezista + Norvir.
Prawidłowa odpowiedź to:

W terapii ARV nadal często dokonywane są jej zmiany i modyfikacje, szczególnie w celu uniknięcia działań niepożądanych lub w celu symplifikacji terapii. Niezalecanymi połączeniami leków (bez uwzględnienia innych dodatkowych leków ARV w prowadzonej terapii) są zestawy złożone jedynie z:
1) jeden NRTI + NNRTI; 4) dwa NNRTI;
2) jeden NRTI + raltegrawir;    5) monoterapia inhibitorem proteazy bez wspomagania rytonawirem (bustowania).
3) dwa NRTI;   
Prawidłowa odpowiedź to:

Jednym z ciężkich powikłań terapii antyretrowirusowej jest występowanie kwasicy mleczanowej. Z poniższych stwierdzeń dotyczących tego powikłania wybierz prawdziwe:
1) jest spowodowana uszkodzeniem mitochondriów;
2) klinicznie objawia się zmęczeniem i osłabieniem, bólami mięśniowymi, zaburzeniami ze strony układu pokarmowego, wzdęciami, nudnościami, wymiotami i biegunkami;
3) w późniejszym okresie mogą występować duszność i niewydolność wielonarządowa co może doprowadzać do zgonu;
4) spowodowana jest stosowaniem leków należących do klasy inhibitorów proteazy w szczególności rytonawiru;
5) występowanie kwasicy mlecznowej jest związane ze stosowaniem leków z klasy nukleozydowych inhibitorów odwrotnej transkryptazy.
Prawidłowa odpowiedź to:

Z poniższych stwierdzeń dotyczących przerywania terapii antyretrowirusowej wybierz prawdziwe:
1) jeżeli przerwa w terapii trwa dłużej niż dwa tygodnie a w zestawie terapii były leki NNRTI, preferowanym sposobem postępowania jest włączenie schematu zawierającego PI/r (inhibitora proteazy wspomaganego małą dawką rytonawiru zamiast leku z grupy NNRTI);
2) przerwanie leczenia lamiwudyną u pacjentów z koinfekcją wirusem HBV może powodować znaczący wzrost poziomu enzymów wątrobowych;
3) po przerwie w terapii ARV leczenie należy zaproponować ponownie zaraz po pojawieniu się pierwszych objawów infekcji oportunistycznych i obniżenia poziomu limfocytów CD4+ do wartości 200/mm³;
4) przerwanie terapii zawierającej efawirenz, etrawirynę lub newirapinę prowadzi do „funkcjonalnej monoterapii” gdyż aktywność tych leków utrzymuje się jeszcze przez dwa tygodnie po jej zakończeniu;
5) przerwanie (odstawienie) terapii ARV jest uzasadnione w każdym przypadku nieskuteczności wirusowej leczenia.
Prawidłowa odpowiedź to:

Azydotymidyna jest pierwszym lekiem o wykazanej aktywności antyretrowirusowej. Z poniższych stwierdzeń dotyczących tego leku wybierz właściwe:
1) azydotymidyna w leczeniu ARV może powodować toksyczność mitochondrialną;
2) jednym z typowych działań niepożądanych azydotymidyny jest występowanie niedokrwistości;
3) długoletnie stosowanie leku może prowadzić do lipoatrofii;
4) stosowanie azydotymidyny jest bezwzględnie przeciwwskazane w ciąży;
5) stwierdzono antagonizm pomiędzy stosowaniem azydotymidyny i stawudyny.
Prawidłowa odpowiedź to:

Newirapina jest od wielu lat stosowanym lekiem w leczeniu antyretrowirusowym. Wybierz prawdziwe stwierdzenia dotyczące charakterystyki stosowania tego leku:
1) lek powinien być stosowany ze szczególną ostrożnością u kobiet w przypadku poziomu limfocytów CD4+ powyżej 250/mm³;
2) lek powinien być stosowany ze szczególną ostrożnością u kobiet w przypadku poziomu limfocytów CD4+ powyżej 400/mm³;
3) przed rozpoczęciem leczenia w terapii początkowej ze względu na ryzyko występowania lekooporności genotypowanie jest bezwzględnie/szczególnie zalecane;
4) newirapina powinna być zawsze stosowana w połączeniu z rytonawirem bez względu na inne zastosowane w terapii leki antyretrowirusowe;
5) najczęściej spotykanym działaniem niepożądanym tego leku jest kamica nerkowa.
Prawidłowa odpowiedź to:

W 2012 roku zarejestrowanych jest pięć różnych klas leków antyretrowirusowych. Z poniżej podanych wybierz inhibitory proteazy:
1) fosamprenawir;   2) indynawir;    3) nelfinawir;    4) sakwinawir;   5) raltegrawir.
Prawidłowa odpowiedź to:

56-letni chory z 19-letnim wywiadem zakażenia HIV, nieregularnie leczony różnymi zestawami leków antyretrowirusowych (ARV), ostatnio tenofowir + emtrycytabina + atazanawir/rytonawir, został przyjęty do szpitala z powodu wymiotów, bólów w klatce piersiowej i nadbrzuszu oraz utraty masy ciała ok. 7 kg w ciągu 3 tygodni. Przez ostatnie 2 lata uzyskiwano pełną supresję wiremii HIV, ale liczba limfocytów CD4 nie przekracza 100 kom/mm³. Chory prawdopodobnie okresowo nie przyjmuje rytonawiru, ponieważ wystąpienie jakichkolwiek dolegliwości ze strony przewodu pokarmowego wiąże ze stosowaniem tego leku. W badaniu przedmiotowym: BMI 16, tkliwość palpacyjna w dołku podsercowym. W badaniu gastroskopowym: „Przełyk - od połowy wysokości do wpustu kilkanaście wrzecionowatych świeżych blizn 5-7 mm podkrwawiających po kontakcie z aparatem, zaciągnięcia błony śluzowej; bez typowych nalotów grzybiczych. Żołądek o elastycznych ścianach z treścią śluzową w jeziorku. Śluzówka żołądka prawidłowa. Opuszka dwunastnicy z dużym obrzękiem, przekrwieniem i wybroczynami w błonie śluzowej, bez nadżerek, owrzodzeń.” Badanie histopatologiczne: „W wycinkach z przełyku widoczne jest owrzodzenie, w podścielisku obfity odczyn zapalny, w obrębie którego pojawiają się olbrzymie komórki, niektóre z nich z inkluzjami”. Spośród podanych poniżej stwierdzeń odnoszących się do opisanego przypadku wskaż prawdziwe:
1) najbardziej prawdopodobne rozpoznanie to zanikowe zapalenie błony śluzowej przewodu pokarmowego w przebiegu kandydozy;
2) najbardziej prawdopodobne rozpoznanie to cytomegalowirusowe zapalenie przełyku;
3) najbardziej prawdopodobne rozpoznanie to przełyk Barretta;
4) do terapii ARV należy bezwzględnie dołączyć marawirok;
5) do terapii należy dołączyć m.in. inhibitor pompy protonowej.
Prawidłowa odpowiedź to:

Spośród podanych niżej stwierdzeń odnoszących się do zaburzeń poznawczych występujących u osób zakażonych HIV wskaż prawdziwe:
1) podstawowym narzędziem diagnostycznym powinny być testy neuropsychologiczne;
2) podstawą rozpoznania powinno być wykazanie obecności HIV RNA w płynie mózgowo-rdzeniowym;
3) pewne rozpoznanie jest możliwe jedynie w przypadku stwierdzenia typowych zmian w badaniu obrazowym mózgowia;
4) wśród leków antyretrowirusowych inhibitory proteazy charakteryzują się najlepszą penetracją do ośrodkowego układu nerwowego (OUN);
5) zahamowanie replikacji HIV w OUN jest gwarancją powstrzymania postępu zaburzeń neuropoznawczych związanych z zakażeniem HIV.
Prawidłowa odpowiedź to:

Spośród podanych poniżej stwierdzeń odnoszących się do nefropatii związanej z zakażeniem HIV (HIV-AN) wskaż prawdziwe:
1) czynnikiem zwiększającym ryzyko wystąpienia HIV-AN jest przynależność do rasy kaukaskiej;
2) najważniejszym czynnikiem patogenetycznym rozwoju HIV-AN jest upośledzenie odporności komórkowej;
3) na typowy obraz kliniczny HIV-AN składają się: białkomocz > 3 g/dobę, nadciśnienie tętnicze i obrzęki;
4) pewne rozpoznanie HIV-AN wymaga potwierdzenia biopsją nerki;
5) rozpoznanie HIV-AN jest wskazaniem do rozpoczęcia terapii ARV niezależnie od stopnia zaawansowania zakażenia HIV.
Prawidłowa odpowiedź to:

Spośród podanych niżej stwierdzeń dotyczących mięsaka Kaposiego (KS) u osób zakażonych HIV wskaż prawdziwe:
1) rozpoznanie nowotworu stanowi podstawę do rozpoznania AIDS;
2) w większości przypadków do rozpoznania i podjęcia terapii wystarczy charakterystyczny obraz makroskopowy zmian oraz ocena stopnia zaawansowania narządowego;
3) wprowadzenie skojarzonego leczenia antyretrowirusowego (cART) spowodowało obniżenie częstości występowania KS;
4) cART może zaostrzyć przebieg KS;
5) w przypadkach ograniczonych do pojedynczych zmian skórnych rozpoczęcie cART może spowodować regresję zmian, bez konieczności stosowania chemioterapii.
Prawidłowa odpowiedź to:

39-letni mężczyzna, przewieziony ze szpitala na Ukrainie z powodu obustronnego zapalenia płuc. Od ok. miesiąca skarżył się na suchy kaszel, a po ok. 3 tyg. dołączyło się osłabienie, wzmożona potliwość i gorączka do 39 st. C. Przyjmował leki objawowe przez 3 dni, następnie zgłosił się do lekarza. Radiologicznie stwierdzono zapalenie płuc, leczony ofloksacyną przez 7 dni. Po kontrolnym badaniu skierowany do szpitala - tam leczony klarytromycyną z amoksycyliną/klawulonianem przez 4 dni. Z powodu nasilenia duszności i utrzymywania się gorączki, zdecydował się na transport medyczny do Polski. Przy przyjęciu - stan ogólny ciężki, chory przytomny, bez gorączki, z nasiloną dusznością, tachypnoe 32/min, czynność serca miarowa 126/min, saturacja (sO₂) przy przepływie tlenu 8 l/min - 85%. W tomografii komputerowej klatki piersiowej stwierdzono obustronne zmiany o charakterze „mlecznej szyby”. Uzyskano dodatni wynik testu przesiewowego w kierunku zakażenia HIV. Na podstawie powyższych danych rozpoczęto terapię TMP/SMX w dawce 15 mg TMP/kg m.c/dobę oraz prednizonem w dawce 80 mg /dobę. W czwartej dobie wykonano badanie bronchoskopowe - popłuczyny pęcherzykowo-oskrzelowe i materiał z biopsji transbronchialnej posłano do badań laboratoryjnych, w tym w kierunku Pneumocystis jiroveci i Mycobacterium tuberculosis. Spośród podanych poniżej stwierdzeń odnoszących się do opisanego przypadku wskaż fałszywe:
1) uwzględniając czas trwania leczenia etiotropowego wysyłanie materiału na badania w kierunku pneumocystodozy było niecelowe;
2) leczenie TMP/SMX w podanych dawkach należy prowadzić przez 6 tygodni;
3) uwzględniając ciężkość przebiegu choroby należało zastosować pentamidynę w formie wlewów dożylnych;
4) ze względu na pobyt chorego w terenie o wysokiej prewalencji gruźlicy włączenie sterydów przed wykluczeniem gruźlicy było błędem;
5) w przypadku rozpoznania pneumocystodozy, po zakończeniu leczenia ostrej fazy choroby, ustalenie wskazań do terapii podtrzymującej będzie zależało od liczby limfocytów CD4.
Prawidłowa odpowiedź to:

Spośród podanych niżej stwierdzeń odnoszących się do związków pomiędzy ryzykiem wystąpienia chorób układu sercowo-naczyniowego (ch. USN), a leczeniem antyretrowirusowym wskaż prawdziwe:
1) stosowanie abakawiru jest zdecydowanie przeciwwskazane u pacjentów z ryzykiem wystąpienia ch. USN > 10%;
2) stosowanie inhibitorów proteazy może zwiększać ryzyko wystąpienia ch. USN poprzez niekorzystny wpływ na gospodarkę lipidową i wzrost insulinooporności;
3) nienukleozydowe inhibitory odwrotnej transkryptazy mogą zwiększać ryzyko wystąpienia ch. USN poprzez zwiększanie objętości krwinki czerwonej (MCV);
4) tenofowir może zwiększać ryzyko wystąpienia ch. USN w mechanizmie rozwoju przewlekłej choroby nerek spowodowanej krystalizacją leku w cewkach nerkowych;
5) spośród nukleozydowych/nukleotydowych inhibitorów odwrotnej transkryptazy najbezpieczniejszym pod względem ryzyka ch. USN jest stawudyna (d4T).
Prawidłowa odpowiedź to:

Spośród podanych niżej stwierdzeń odnoszących się do zaburzeń metabolizmu kostnego u chorych zakażonych HIV wskaż prawdziwe:
1) wśród leków antyretrowirusowych tenofowir, lopinawir i efawirenz mają najmniej niekorzystny wpływ na metabolizm kostny;
2) ze względu na odmienny wpływ na metabolizm fosforanów nie zaleca się jednoczesnego stosowania bisfosfonianów i tenofowiru;
3) najważniejszym wskaźnikiem kalkulatora FRAX, zalecanego do szacowania ryzyka złamań i ustalenia wskazań do leczenia osteoporotycznego, jest mineralna gęstość kości (BMD);
4) hormonoterapia zastępcza (HTZ) nie może być stosowana u kobiet leczonych antyretrowirusowo;
5) jałowa martwica kości jest postacią gwałtownie postępującej osteoporozy występującą u pacjentów długi czas (> 5 lat) leczonych tenofowirem.
Prawidłowa odpowiedź to:

55-letni mężczyzna, od 8 lat leczony antyretrowirusowo (ARV), od 2 lat trzecim z kolei zestawem tenofowir (TDF) + lamiwudyna (3TC) + darunawir/rytonawir (DRV/r) - wcześniejsze zmiany terapii spowodowane były jej nieskutecznością wirusologiczną. Obecnie w czasie kontrolnych badań stwierdzono: HIV RNA< 50 kopii/mL, liczba limfocytów CD4 530 kom/mm³, przyrost ciężaru ciała od ostatniej wizyty 5 kg - obecnie chory waży 95 kg przy wzroście 172 cm, glikemia na czczo 130 mg% (przy poprzednim badaniu 128 mg%), cholesterol całkowity 272 mg%, trójglicerydy 190 mg%; pozostałe wartości badań laboratoryjnych w normie. Pomiar ciśnienia tętniczego 160/95 mmHg (w czasie poprzedniej wizyty 143/93 mmHg); pacjent dotychczas nie przyjmował leków hipotensyjnych, wzrost ciśnienia wiąże ze stresującą sytuacją rodzinną - tydzień temu brat-bliźniak miał rozległy zawał mięśnia sercowego. Propozycje przedstawione pacjentowi powinny zawierać:
1) uproszczenie schematu terapeutycznego sprowadzające się do odstawienia TDF i 3TC, a pozostawienia DRV/r.;
2) zmianę wszystkich leków ARV z włączeniem nowego zestawu trójlekowego, o mniejszym ryzyku chorób układu sercowo-naczyniowego;
3) zalecenie redukcji masy ciała poprzez zmianę diety i zwiększenie aktywności fizycznej;
4) włączenie leków hipotensyjnych;
5) wykonanie doustnego testu obciążenia glukozą.
Prawidłowa odpowiedź to:

45-letni wcześniej zdrowy mężczyzna został przyjęty do szpitala 20.XII.2011 r. z powodu uogólnionej limfadenopatii i pozytywnego wyniku testu HIV DUO (test IV generacji). Chory podaje od około 4 tyg. powiększenie węzłów chłonnych pachowych; ponadto od doby zmiany rumieniowo-grudkowe na udach, podudziach i przedramionach, od godzin rannych gorączka 39,6 st. Podaje kontakty biseksualne bez zabezpieczania w przeszłości, w ostatnich 2 miesięcach takie kontakty neguje. Przedmiotowo: liczne powiększone węzły chłonne potyliczne, karkowe, podżuchwowe, szyjne wzdłuż mięśnia mostkowo-obojczykowo-sutkowego, pachowe, pachwinowe do 3 cm, niebolesne. W badaniu morfologicznym krwi i podstawowych badaniach biochemicznych nie stwierdzono istotnych odchyleń od normy. Oznaczono liczbę limfocytów CD4 = 105 kom/mm³ i CD8= 765 kom/mm3. Spośród podanych niżej stwierdzeń odnoszących się do opisanego przypadku wskaż prawdziwe:
1) na podstawie powyższych danych można rozpoznać zakażenie HIV;
2) na podstawie powyższych danych chorego można zakwalifikować do grupy C3 wg klasyfikacji CDC;
3) istnieją jednoznaczne wskazania do natychmiastowego rozpoczęcia leczenia antyretrowirusowego;
4) kluczowym badaniem dla rozpoznania będzie ocena histopatologiczna węzła chłonnego;
5) kluczowym dla ustalenia rozpoznania będzie wynik skórnego testu z tuberkuliną.
Prawidłowa odpowiedź to:

Spośród podanych niżej stwierdzeń odnoszących się do kryptokokozy ośrodkowego układu nerwowego (OUN) u chorego z zakażeniem HIV wskaż prawdziwe:
1) najważniejszym badaniem potwierdzającym rozpoznanie jest badanie obrazowe (tomografia komputerowa, rezonans magnetyczny (MRI));
2) typowy obraz zmian w badaniu MRI to obecność wieloogniskowych, asymetrycznych zmian w istocie białej okołokomorowej i podkorowej, hipointensywnych w sekwencjach T1 i hiperintensywnych w sekwencjach T2, bez cech wzmocnienia po podaniu kontrastu, bez cech wzmożonego ciśnienia śródczaszkowego;
3) leczeniem z wyboru, charakteryzującym się najwyższą skutecznością jest podawanie wysokich dawek flukonazolu;
4) powtarzane upusty płynu mózgowo-rdzeniowego stanowią istotny element leczenia;
5) rozpoznanie kryptokokozy OUN jest wskazaniem do jak najszybszego włączenia leków antyretrowirusowych.
Prawidłowa odpowiedź to:

U chorych z przewlekłym zapaleniem wątroby typu B i obecnością antygenu HBe spełniających pozostałe kryteria Terapeutycznego Programu Zdrowotnego można stosować następujące leki:

Które z kryteriów kwalifikacji do leczenia przewlekłego zapalenia wątroby typu B jest niezgodne z obowiązującym Terapeutycznym Programem Zdrowotnym?

Zgodnie z kryteriami kwalifikacji do Terapeutycznego Programu Zdrowotnego leczenia przewlekłego wirusowego zapalenia wątroby typu B nie rozpoczniesz terapii entecavirem u chorego, o którym wiesz, że:

Pacjent po przebytym i udokumentowanym ostrym zapaleniu wątroby typu B przed rokiem, z wiremią HBV DNA 5,3 x 10¹ IU/ml, obecnym antygenem HBe, z prawidłowym poziomem ALT, oczekujący na przeszczep serca jest w trakcie kwalifikacji do leczenia przeciwwirusowego. Wskaż prawdziwą odpowiedź:
1) chory powinien być leczony dopiero po przeszczepieniu;
2) chory powinien otrzymać interferon pegylowany alfa-2a jako lek pierwszego rzutu;
3) chory powinien otrzymać entecavir, adefovir lub tenofovir;
4) chory nie powinien być leczony ponieważ nie spełnia kryterium poziomu HBV DNA i aktywności ALT;
5) z powodu oczekiwania na przeszczep narządowy chory powinien otrzymać lamiwudynę.
Prawidłowa odpowiedź to:

Które ze stwierdzeń dotyczących leczenia przewlekłego zapalenia wątroby typu B jest zgodne z zaleceniami Terapeutycznego Programu Zdrowotnego?

W leczeniu przewlekłego zapalenia wątroby typu C w przebiegu zakażenia genotypem 1 lub 4 czas stosowania interferonu i rybawiryny ustala się zgodnie z wiremią początkową i kolejnymi punktami kontrolnymi oceniającymi poziom wiremii HCV RNA. Wskaż niezgodny z Terapeutycznym Programem Zdrowotnym schemat leczenia:

Interferon pegylowany alfa z rybawiryną może być stosowany u chorych z przewlekłym zapaleniem wątroby typu C uprzednio nieleczonych jak i po niepowodzeniu pierwotnej terapii. Chory leczony w przeszłości interferonem pegylowanym alfa-2a i rybawiryną, u którego uzyskano ujemny wynik PCR HCV RNA w chwili zakończenia leczenia i dodatni po 6 miesiącach, zgodnie z wytycznymi Terapeutycznego Programu Zdrowotnego powinien spełnić poniższe warunki, aby rozpocząć reterapię:
1) progresja choroby wątroby potwierdzona w badaniu wątroby (biopsja, fibrotest, fibroscan);
2) chory powinien otrzymać interferon pegylowany alfa-2a z rybawiryną;
3) chory powinien otrzymać interferon pegylowany alfa-2b z rybawiryną;
4) do reterapii kwalifikowani są tylko chorzy zakażeni genotypem 1b;
5) początkowy poziom wiremii HCV RNA powinien wynosić powyżej 800 000 IU/ml.
Prawidłowa odpowiedź to:

U chorego z przewlekłym zapaleniem wątroby typu C w przebiegu zakażenia genotypem 1b, z wynikiem fibrotestu A1F1 i wiremią początkową HCV RNA 4,30 x 10⁶ IU/ml po 12 tygodniach leczenia interferonem pegylowanym i rybawiryną uzyskano spadek wiremii do poziomu 3,80 x 10² IU/ml, a w 24 tygodniu dodatni wynik HCV RNA. Podejmiesz następującą decyzję:

Wykonanie którego z badań nie jest wymagane przy kwalifikacji do leczenia interferonem pegylowanym i rybawiryną przewlekłego zapalenia wątroby w przebiegu zakażenia HCV?

Terapeutyczny Program Zdrowotny leczenia przewlekłego zapalenia wątroby typu C obejmuje świadczeniobiorców od 3 r.ż. Wskaż nieprawdziwe zalecenia dotyczące stosowania interferonów pegylowanych u dzieci i dorosłych:
1) dorośli (powyżej 18 r.ż.): interferon pegylowany alfa-2a w dawce 180 µg/tydzień;
2) dzieci (poniżej 18 r.ż.): interferon pegylowany alfa-2a w dawce 1,0 µg/kg m.c./tydzień;
3) dzieci (poniżej 18 r.ż.): interferon pegylowany alfa-2b w dawce 60 µg/m²/tydzień;
4) dorośli (powyżej 18 r.ż.): interferon pegylowany alfa-2b w dawce 1,5 µg/kg m.c./tydzień;
5) dzieci (poniżej 18 r.ż.): interferon pegylowany alfa-2a w dawce 135 µg/tydzień.
Prawidłowa odpowiedź to:

Bakteryjne ropne zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych, u dorosłych z prawidłowym stanem odporności, najczęściej wywoływane jest przez:

Wskaż prawdziwe stwierdzenia dotyczące bakteryjnych zapaleń opon mózgowo-rdzeniowych i mózgu:
1) przebywanie w zamkniętych środowiskach, np. internaty, domy studenckie, koszary, usposabia do zakażeń wywołanych przez Pseudomonas aeruginosa, Acinetobacter baumanii, Propionibacterium acnes;
2) zakażenia wywołane przez Listeria monocytogens przenoszą się drogą pokarmową, głównie przez skażone produkty mleczne;
3) preparat bezpośredni odwirowanego osadu płynu mózgowo-rdzeniowego barwionego metodą Grama umożliwia ostateczne ustalenie etiologii zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych i określenie wrażliwości na antybiotyki;
4) zapalenia OUN po złamaniu kości w przednim dole czaszki lub sitowia z następowym płynotokiem są wywołane przez Streptococcus pneumoniae, Haemophilus influenze typu b, paciorkowce beta-hemolizujące grupy A;
5) niedobory odporności komórkowej, leczenie immunosupresyjne, zwłaszcza po transplantacji narządu, glikokortykosteroidoterapia przewlekła, ciąża sprzyja zakażeniom OUN wywoływanym przez Listeria monocytogenes.
Prawidłowa odpowiedź to:

W przypadku uzasadnionego podejrzenia lub rozpoznania zapalenia mózgu, szczególnie o ciężkim przebiegu, należy zastosować jak najszybciej leczenie empiryczne. Z wyboru zaleca się podanie:

Które z podanych parametrów są wskaźnikami skutecznej terapii przyczynowej bakteryjnych zapaleń opon mózgowo-rdzeniowych?
1) spadek stężenia białka w płynie mózgowo-rdzeniowym;
2) zwiększenie się odsetka granulocytów obojętnochłonnych w płynie mózgowo-rdzeniowym;
3) zwiększenie się odsetka limfocytów w płynie mózgowo-rdzeniowym;
4) wzrost stężenia glukozy w płynie mózgowo-rdzeniowym;
5) spadek stężenia glukozy w płynie mózgowo-rdzeniowym.
Prawidłowa odpowiedź to:

W leczeniu empirycznym u chorych z podejrzeniem zapalenia wyściółki komór i opon mózgowo-rdzeniowych, w związku z zakażeniem połączenia komorowo-otrzewnowego lub komorowo-przedsionkowego, z wyboru stosuje się:

Leczenie neuroboreliozy, we wczesnym rozsianym okresie choroby, polega na stosowaniu niżej wymienionych antybiotyków:
1) penicyliny G;        4) ceftriaksonu;
2) amoksycyliny;        5) cefotaksymu.
3) azytromycyny;
Prawidłowa odpowiedź to:

W leczeniu przyczynowym zachodnioeuropejskiego kleszczowego zapalenia mózgu z wyboru stosuje się:

Które stwierdzenia dotyczące bakteryjnych zapaleń opon mózgowo-rdzeniowych (BZOM) są prawdziwe?
1) zakażenia meningokokowe występują endemicznie na całym świecie, a głównym źródłem są nosiciele, rzadziej chorzy;
2) w ostatnich latach w Polsce nie stwierdza się istotnego wzrostu odsetka izolatów Str. pneumoniae niewrażliwych na penicylinę;
3) bakterioskopowe badanie płynu mózgowo-rdzeniowego po wybarwieniu metodą Grama umożliwia wykrycie rozpuszczalnych antygenów N. meningitidis A, B, C, W135, Str. pneumoniae, paciorkowców grupy B i H. influenzae b;
4) w Polsce przypadki BZOM pozaszpitalnego, zwłaszcza w skrajnych grupach wiekowych, są wywoływane głównie przez Streptococcus pneumoniae;
5) pokrycie serotypowe koniugowanych szczepionek przeciw pneumokokom wśród BZOM jest wysokie.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wybierz cechy, które wskazują na ostre rozsiane zapalenie mózgu i rdzenia (ADEM):
1) choroba najczęściej przebiega wielofazowo, z nawrotami niektórych objawów;
2) charakterystyczne są wieloogniskowe zmiany w istocie szarej tkanki nerwowej mózgu;
3) współcześnie występujące przypadki są związane głównie z nieswoistymi zapaleniami górnych dróg oddechowych;
4) początek choroby jest zwykle ostry, z szybkim ujawnieniem się zaburzeń świadomości;
5) ważną wskazówką diagnostyczną jest wyraźne oddzielenie objawów ogólnych od objawów psychoneurologicznych.
Prawidłowa odpowiedź to:

Która z wymienionych metod diagnostycznych stanowi podstawę ustalenia etiologii w przypadku podejrzenia opryszczkowego zapalenia mózgu?

Spośród niżej wymienionych wybierz objawy typowe dla zakażeń ludzkim wirusem Herpes typu 6 (HHV-6) u niemowląt i dzieci w wieku do 2-3 lat:
1) bladoróżowa, plamista wysypka;      4) światłowstręt;
2) niekiedy drgawki gorączkowe;      5) wysoka gorączka.
3) obrzęk drobnych stawów;
Prawidłowa odpowiedź to:

Mężczyzna lat 20 nie chorował dotychczas na świnkę i chciałby się zaszczepić. W przeszłości chorował na różyczkę i był dwukrotnie szczepiony przeciwko odrze. Jakie jest optymalne postępowanie w jego przypadku?

Która z niżej wymienionych chorób zakaźnych może powodować fałszywie ujemne wyniki odczynu tuberkulinowego?

U niemowlęcia rozpoznano głuchotę. W wywiadzie ok. 12. tygodnia ciąży matka przebyła chorobę z niewysoką gorączką, plamistą, drobną wysypką na twarzy, tułowiu i kończynach, z powiększeniem węzłów chłonnych, które utrzymywało się przez kilka tygodni. Za jakim zakażeniem matki w czasie ciąży przemawia opisana sytuacja kliniczna?

U 3-letniego dziecka rozpoznano meningokokowe zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych. Wybierz odpowiednie postępowanie profilaktyczne dla rodziców dziecka i jego 7-letniego brata:
1) 7-letni brat powinien być natychmiast poddany szczepieniu przeciw meningokokom grupy C;
2) dla 7-letniego brata - jednorazowo ceftriakson 125 mg;
3) rodzice nie wymagają postępowania profilaktycznego;
4) rodzice powinni zostać poddani natychmiast szczepieniu przeciw meningokokom grupy C;
5) rodzice powinni otrzymać jednorazowo cyprofloksacynę w dawce 500 mg.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wskaż prawdziwe twierdzenia dotyczące leczenia krztuśca:
1) krztusiec o lekkim przebiegu nie wymaga leczenia;
2) przy podjęciu decyzji o leczeniu krztuśca bierze się pod uwagę aspekt epidemiologiczny;
3) chory nie musi być izolowany po 5 dniach od wdrożenia leczenia;
4) w leczeniu krztuśca stosuje się azytromycynę i klarytromycynę;
5) w leczeniu krztuśca może być stosowany trymetoprym-sulfametoksazol.
Prawidłowa odpowiedź to:

W rodzinie, która odmawia poddawania swoich dzieci jakimkolwiek szczepieniom ochronnym, zachorowało 3-letnie dziecko na zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych wywołane przez Haemophilus influenzae typu b. W rodzinie tej jest jeszcze drugie dziecko w wieku 6 miesięcy, także nieszczepione. Wskaż prawidłowe postępowanie profilaktyczne w opisanej sytuacji:

Do lekarza zgłasza się pacjent pogryziony powierzchownie przez nieznanego psa, który uciekł. Z wywiadu wynika, że osoba ta otrzymała pełne uodpornienie podstawowe przeciw wściekliźnie 3 lata temu z powodu pogryzienia przez sarnę. Wskaż właściwe postępowanie w takiej sytuacji:

Spośród niżej wymienionych szczepień pracowniczych wskaż te, które są finansowane z budżetu ministra właściwego do spraw zdrowia:
1) szczepienie przeciw WZW typu B pracowników wykonujących zawód medyczny;
2) szczepienie przeciw grypie pracowników wykonujących zawód medyczny;
3) szczepienie przeciw krztuścowi wybranych grup pracowników wykonujących zawód medyczny;
4) okresowe szczepienie przeciw wściekliźnie pracowników służb weterynaryjnych;
5) szczepienie przeciw WZW typu A osób zatrudnionych przy usuwaniu odpadów komunalnych i płynnych nieczystości.
Prawidłowa odpowiedź to:

Chłopiec lat 15 pyta lekarza, czy z uwagi na planowaną za 2 miesiące podróż do Afryki Subsaharyjskiej powinien otrzymać ponownie szczepienie przeciwko meningokokom, jeśli 3 lata temu był szczepiony szczepionką koniugowaną przeciw meningokokom grupy C. Wskaż prawidłowe postępowanie:

Wskaż prawdziwe twierdzenia dotyczące szczepionki przeciw błonicy, tężcowi i krztuścowi ze zmniejszoną zawartością komponentów błoniczego i krztuścowego (dTap):
1) można je stosować do wykonania szczepienia podstawowego przeciwko błonicy, tężcowi i krztuścowi;
2) można je stosować u dzieci po ukończeniu 4. r.ż.;
3) można je stosować u dorosłych do ukończenia 65. roku życia;
4) można je stosować u młodzieży w wieku 14 i 19 lat zamiast dawki przypominającej szczepionki Td;
5) można je stosować u wszystkich osób dorosłych jako dawkę przypominającą co 5 lat.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wybierz, którym spośród niżej wymienionych osób należy rekomendować szczepienia przeciw inwazyjnym zakażeniom Streptococcus pneumoniae szczepionką nieskoniugowaną (polisacharydową):
1) 45-letni mężczyzna cierpiący na chorobę alkoholową;
2) 35-letnia pielęgniarka;
3) 25-letni chory na cukrzycę;
4) 18-letni mężczyzna po splenektomii;
5) 68-letnia kobieta bez chorób przewlekłych.
Prawidłowa odpowiedź to:

Lekarz analizując kartę uodpornienia 17-letniego pacjenta stwierdził, że nie był on nigdy w życiu szczepiony przeciwko gruźlicy (urodził się i pierwsze miesiące życia spędził za granicą). Jak należy postąpić w opisanej sytuacji zgodnie z Programem Szczepień Ochronnych?

Mężczyzna lat 50 po splenektomii został zaszczepiony jedną dawką 23-walentnej polisacharydowej szczepionki pneumokokowej. Wybierz właściwe twierdzenie dotyczące dawki przypominającej:

Wybierz prawdziwe twierdzenia dotyczące krztuśca:
1) choroba może wystąpić w każdym wieku;
2) przechorowanie daje trwałą odporność na całe życie;
3) najcięższy przebieg kliniczny obserwuje się u niemowląt poniżej 6 m.ż.;
4) największa zakaźność występuje w okresie kaszlu napadowego;
5) u wszystkich osób mających bliski kontakt z krztuścem zaleca się zastosowanie antybiotyku niezależnie od wieku.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wskaż prawdziwe twierdzenia dotyczące profilaktycznego stosowania oseltamiwiru u dzieci:
1) nie jest zarejestrowany do podawania profilaktycznego u dzieci;
2) może być stosowany profilaktycznie u dzieci powyżej 1 roku życia;
3) stosuje się u dzieci nieszczepionych przeciwko grypie, należących do grup szczególnie podatnych na ciężki przebieg grypy i przebywających w kontakcie domowym z osobą chorą na grypę;
4) stosuje się u dzieci nieszczepionych przeciwko grypie, należących do grup szczególnie podatnych na ciężki przebieg grypy i przebywających w zamkniętych skupiskach, w których doszło do epidemicznych zachorowań;
5) może być stosowany także w profilaktyce zakażeń wirusem RS w przypadku wystąpienia zachorowań wywołanych tym wirusem w skupiskach zamkniętych.
Prawidłowa odpowiedź to:

W przypadku wystąpienia wstrząsu anafilaktycznego po podaniu szczepionki lekiem pierwszego rzutu jest:

Jednym z częściej spotykanych działań ubocznych leczenia antyretrowirusowego jest lipodystrofia. Wiadomo, że wystąpienie lipodystrofii niewątpliwie może być związane ze stosowaniem leków antyretrowirusowych, jak i samym zakażeniem HIV. Czynnikami ryzyka wystąpienia lipodystrofii są:
1) wiek powyżej 40 lat;
2) płeć męska;
3) podwyższony poziom kreatyniny;
4) niski wyjściowo poziom limfocytów CD4 przed rozpoczęciem leczenia;
5) długotrwałe stosowanie analogów tymidyny.
Prawidłowa odpowiedź to:

Wybierz prawdziwe stwierdzenia spośród podanych poniżej dla stosowania profilaktyki sulfometoksazolem i trimetoprimem pacjentów ze znaczącym upośledzeniem odporności zakażonych HIV:
1) profilaktyka pierwotna toksoplazmozy sulfametoksazolem i trimetoprimem nie ma klinicznego uzasadnienia i nie znalazła klinicznego uzasadnienia w ostatnio przeprowadzonych badaniach klinicznych w grupie pacjentów zakażonych HIV z poziomem limfocytów CD4 + poniżej 80 komórek/ml;
2) nie należy bezwzględnie podawać leku w połączeniu z lamiwudyną;
3) wskazane jest stosowanie leku u wszystkich pacjentów nawet przed rozpoczęciem leczenia z poziomem limfocytów CD4 + poniżej 100 komórek/ml, u których nie stwierdzono nadwrażliwości na lek;
4) ze względu na występowanie częstych wysypek po leczeniu sulfametoksazolem i trimetoprimem w ostatnich zaleceniach lek został zastąpiony azitromycyną w tym wskazaniu w dawce 1500 mg raz w tygodniu;
5) ze względu na częste uszkodzenia szpiku i wysypki, lek jest przeciwwskazany w zakażeniu HIV w świetle ostatnich dostępnych badań klinicznych.
Prawidłowa odpowiedź to:

Terapia cART uwzględnia stosowanie trzech leków w terapii pierwszego rzutu. Wybierz prawdziwe stwierdzenia dotyczące monoterapii w leczeniu zakażenia HIV w świetle obowiązujących zaleceń PTN AIDS oraz obowiązujących zaleceń EACS:
1) w wyselekcjonowanej grupie pacjentów uprzednio leczonych, bez cech uprzednio stwierdzonej lekooporności, monoterapia jest dozwoloną opcją terapeutyczną;
2) darunavir/r oraz lopinawir/r to leki, które zostały najbardziej przebadane w prowadzeniu tego typu leczenia;
3) monoterapia efawirenzem jest dozwolona jedynie w przypadku nietolerancji wszystkich inhibitorów proteazy i niemożności zastosowania nukleozydowych inhibitorów odwrotnej transkryptazy (NRTI). W tym przypadku należy zastosować zwiększoną dawkę leku (800 mg) dwa razy na dobę;
4) enfuwirtyd w połączeniu z lamiwudyną i emtricytabiną wykazał się dużą skutecznością i bezpieczeństwem leczenia w grupie pacjentów z wielolekoopornością. Istnieją ugruntowane badania kliniczne potwierdzające taką możliwość leczenia antyretrowirusowego;
5) monoterapia jest zawsze przeciwwskazana w leczeniu zakażenia HIV.
Prawidłowa odpowiedź to:

W diagnostyce zarażeń Toxoplasma gondii najwyższą swoistość i czułość diagnostyczną wykazują:

Podstawowym miernikiem skuteczności leczenia antyretrowirusowego jest ocena poziomu wiremii HIV. O niepowodzeniu wirusologicznym mówimy wówczas gdy:
1) wiremia HIV RNA jest wyższa niż 50 kopii/ml po 6 miesiącach terapii cART;
2) wiremia HIV RNA jest wyższa niż 50 kopii/ml po 12 miesiącach terapii w przypadku bardzo wysokiej wyjściowej wiremii HIV RNA;
3) wiremia HIV RNA jest wyższa niż 50 kopii/ml w 48 tygodniu leczenia lub stwierdza się dwie wykrywalne wiremie HIV RNA po osiągnięciu supresji wirusologicznej (2xHIV RNA < 50 kopii/mL);
4) wiremia HIV RNA jest wyższa niż 50 kopii/ml po 3 miesiącach terapii cART;
5) wiremia HIV RNA jest wyższa niż 1000 kopii/ml po 3 miesiącach terapii cART.
Prawidłowa odpowiedź to:

35-letnia kobieta, u której zakażenie HIV wykryto rok wcześniej i która nie wyraziła dotychczas chęci leczenia antyretrowirusowego (ART), zgłosiła się na badania kontrolne. Pacjentka nie podaje żadnych dolegliwości, w badaniu fizykalnym nie stwierdzono nieprawidłowości. W badaniach dodatkowych stwierdzono białkomocz 119 mg%, niedokrwistość - stężenie hemoglobiny 8,8g/dL, eGFR = 32 ml/min. Wykonano biopsję nerki i na podstawie badania histopatologicznego rozpoznano nefropatię związaną z zakażeniem HIV (HIVAN). Spośród podanych niżej stwierdzeń odnoszących się do opisanego przypadku wskaż prawdziwe:
1) obrzęki występują u większości chorych z HIVAN;
2) biopsja nerki nie była konieczna do ustalenia prawidłowego rozpoznania;
3) głównym mechanizmem patogenetycznym HIVAN jest odkładanie kompleksów immunologicznych w naczyniach błony podstawnej kłębków nerkowych;
4) decyzję o zaproponowaniu chorej ART należy odroczyć do czasu uzyskania poprawy eGFR;
5) leczeniem z wyboru jest sterydoterapia.
Prawidłowa odpowiedź to:

Spośród opisanych poniżej wskazań do rozpoczęcia leczenia anytretrowirusowego zgodne z obowiązującymi zaleceniami są:
1) liczba limfocytów CD4 poniżej 350 kom/mm³;
2) koinfekcja HBV/HIV niezależnie od liczby limfocytów CD4;
3) ostra choroba retrowirusowa pod postacią zespołu mononukleozowego;
4) nefropatia związana z zakażeniem HIV (HIV-AN) niezależnie od liczby limfocytów CD4;
5) ziarnica złośliwa.
Prawidłowa odpowiedź to:

30-letnia lekarka zakłuła się podczas szycia rany u 40-letniej pacjentki. U pacjentki i eksponowanej lekarki wykonano test enzymatyczny III generacji w kierunku zakażenia HIV. Spośród podanych poniżej stwierdzeń wskaż fałszywe:
1) ujemny wynik testu u pacjentki pozwala na odstąpienie od stosowania poekspozycyjnej profilaktyki lekowej (PEP) u lekarki;
2) w przypadku podjęcia decyzji o celowości stosowania PEP - wystarczy profilaktyka dwulekowa, ponieważ do zakłucia doszło igłą bez światła;
3) w przypadku podjęcia decyzji o celowości stosowania PEP - optymalny zestaw leków ARV to
tenofowir+emtrycytabina+efawirenz;
4) w przypadku uzyskania dodatniego wyniku badania na obecność przeciwciał anty-HIV u pacjentki i uzyskania informacji, że jest ona leczona ARV - zalecane jest oznaczenie wiremii HIV i lekowrażliwości;
5) współzakażenie HIV-HBV u pacjentki stanowi wskazanie do przedłużenia u eksponowanej lekarki profilaktycznego stosowania analogów nukleozydowych/nukleotydowych o aktywności przeciw HIV i HBV do 6 miesięcy.
Prawidłowa odpowiedź to:

58-letni mężczyzna, wieloletni palacz papierosów został przyjęty z powodu piątego w ciągu ostatnich 6 miesięcy epizodu róży twarzy. Pacjent nie podaje żadnych chorób przewlekłych. W trakcie poszukiwania przyczyn nawrotów epizodów róży rozpoznano zakażenie HIV. Jako ewentualną przyczynę zakażenia pacjent podaje udzielanie pomocy krwawiącej ofierze wypadku komunikacyjnego ok 2-3 lata temu. W badaniach laboratoryjnych (morfologia, aminotransferazy, glikemia, lipidy, eGFR, badanie ogólne moczu) nie stwierdzono nieprawidłowości. Oznaczono liczbę limfocytów CD4 - 580, CD8 - 1930 kom/µl. Spośród podanych niżej stwierdzeń odnoszących się do opisanego przypadku wskaż prawdziwe:
1) pacjentowi należy zaproponować leczenie antyretrowirusowe (ART);
2) ryzyko wystąpienia zespołu metabolicznego u tego chorego jest wyższe niż w populacji pacjentów < 35 r.ż.;
3) decyzję o włączeniu ART należy odroczyć do czasu obniżenia liczby limfocytów CD4 < 350 kom/µl;
4) rozpoczęcie ART u tego chorego wiąże się z wyższym od przeciętnego ryzykiem wystąpienia zespołu rekonstrukcji immunologicznej;
5) pacjentowi należy zalecić wykonanie badania densytometrycznego.
Prawidłowa odpowiedź to:

56-letni mężczyzna ze świeżo wykrytym zakażeniem HIV (CD4 220 kom/µl, HIV RNA 1,7 x10⁶ kopii/mL), zagorączkował >39 st.C, skarży się na pogorszenie tolerancji wysiłku od 2-3 dni. W badaniu radiologicznym klatki piersiowej (RTG klp) „Płuca bez zagęszczeń miąższowych, drobne rozsiane zmiany wydające się odpowiadać zwłóknieniom. Śródpiersie bez cech powiększonych węzłów chłonnych. Serce prawidłowej wielkości”. Wykonano tomografię komputerową „Węzły chłonne przytchawicze do 12 mm, wnęk do 15 mm. W obrębie przyśrodkowych cz. płuc widoczne są rozległe obszary matowej szyby wskazujące na zajęcie pęcherzyków, na poziomie pól górnych na ich tle widoczne pogrubienie przegród”. Gazometria krwi tętniczej: pH 7,46; pO2 44,7 mmHg, pCO2 31,3 mmHg, BE-0,9; sO2 75%. Wdrożono leczenie empiryczne (trimetoprim/sulfa-methoxazol), a po 7 dniach terapii wykonano bronchoskopię „Struny ruchome. Tchawica szeroka. Ostroga główna w osi. Prawe i lewe drzewo oskrzelowe prawidłowe. Pobrano popłuczyny oskrzelowe na badania”. Spośród podanych niżej działań celowe są:
1) uwzględnienie w stosowanej terapii empirycznej steroidów;
2) uwzględnienie w stosowanej terapii empirycznej gancyklowiru;
3) badanie popłuczyn oskrzelowych w kierunku obecności Pneumocystis jiroveci;
4) badanie popłuczyn oskrzelowych w kierunku Mycobacterium tuberculosis;
5) szybkie (w ciągu 3-7 dni) rozpoczęcie leczenia antyretrowirusowego.
Prawidłowa odpowiedź to:

Jaki lek należy podać w pierwszej kolejności pacjentce z nagłym zatrzymaniem krążenia w mechanizmie migotania komór, jeśli 3-krotnie wykonana kardiowersja elektryczna była nieskuteczna?

72-letnia kobieta przyjęta została do oddziału celem diagnostyki stanów gorączkowych > 38°C, uogólnionej sztywności mięśni, zwłaszcza ok. obręczy barkowej i biodrowej, ubytku masy ciała. W badaniach krwi stwierdzono: OB. - 115 mm po 1 godz. Morfologia: erytrocyty - 2,9 mln/μl, Hb - 9,2 g/dl, MCV - 92 μm³, leukocyty - 5,6 tys./μm³, płytki krwi - 580 tys./μl (n; 150-350 tys.), CRP - 80 mg/l (n:0-10). Mocznik, kreatynina, Alat, Aspat, CPK i TSH- w normie, poziom fosfataza alk. nieznacznie podwyższony, w proteinogramie-hypergammaglobulinemia. Badanie ogólne moczu-bez zmian, posiewy krwi-brak wzrostu bakterii. Jakie leczenie należy zastosować u tej pacjentki?

U pacjenta z nagłą dusznością podejrzewasz ostrą zatorowość płucną. Które z poniższych badań nie ma zastosowania w diagnostyce u tego pacjenta?

U 47-letniego mężczyzny ze stanami gorączkowymi o nieznanej przyczynie, wykryto w surowicy krwi przeciwciała przeciwko antygenom cytoplazmatycznym granulocytów (c-ANCA) w wysokim mianie. Jaką chorobę należy podejrzewać u tego pacjenta?

44-letni mężczyzna z przepukliną pachwinową prawostronną, z wrzodziejącym zapaleniem jelita grubego leczony od 12 m-cy mesalazyną, a od 3 dni także nifuroksazydem z powodu gorączki i intensywnej biegunki z krwią, skarży się na silne bóle brzucha. Na rtg przeglądowym jamy brzusznej stwierdzono poszerzoną okrężnicę w linii pośrodkowej ciała do 4,5 cm, objaw wolnego powietrza pod prawą kopułą przepony, ale bez poziomu płynów w jelicie cienkim. Jakie jest właściwe rozpoznanie u tego pacjenta?

Wskazaniem do zastosowana leczenia nerkozastępczego u pacjenta z niewydolnością nerek jest:

U 45-letniego pacjenta z cukrzycą typu II i stałą tachykardią, podejrzewasz dysfunkcję skurczową lewej komory serca. Jakie badanie należy wykonać, aby potwierdzić to rozpoznanie?

65-letni mężczyzna, nieszczepiony przeciwko wzw typu B, po cholecystektomii przed 2 m-cami, z cukrzycą typu II leczony metforminą, z chorobą zwyrodnieniową stawów kolanowych w trakcie terapii diklofenakiem p.os oraz iniekcjami dostawowymi siarczanu chondroityny co 4 tygodnie, skarży się na występujący od 2 dni bardzo silny ból, obrzęk stawu kolanowego prawego oraz gorączkę > 38 st. C. W bad. krwi stwierdzono: CRP - 110 mg/ml (n: do 10), morfologia krwi: Erytrocyty - 4,16 mln/mcl, Hb - 12,8 g/dl, pytki krwi - 120 tys./mcl (norma 140-340), leukocytoza 26 tys./mcl z granulocytozą 90%, ALAT - 120j./ml(n: do 40j) AspaT - 80j/ml (norma do 40j), kwas moczowy - 5,6 mg/dl (norma do 6,5). W bad. płynu ze stawu kolanowego prawego: płyn mętny, żółty, cytoza > 100 tys./ml w tym granulocytów > 80%, wysokie stężenie białka > 57 g/l. Jakie jest najbardziej prawdopodobne rozpoznanie u tego chorego?

Które z niżej podanych badań serologicznych należy wykonać, aby potwierdzić rozpoznanie celiakii u 20-letniej pacjentki z przewlekłą biegunką?

U 36-letniej chorej z wolem guzowatym, w 3-ciej dobie terapii azitromycyną p. os z powodu zapalenia gardła, wystąpiły objawy kliniczne przełomu tarczycowego z wysoką gorączką i pobudzeniem. Wskaż wszystkie leki, jakie powinieneś zastosować u tej pacjentki:
1) tyreostatyk i.v (Thiamazol);
2) glikokortytkosteryd i.v. (Hydrocortison);
3) beta-bloker i.v. (Propranolol);
4) glikozyd naparstnicy (Digoxin);
5) diazepam (Relanium);
6) paracetamol;
7) aspirynę;
8) antybiotyk o szerokim spectrum.
Prawidłowa odpowiedź to:

Negatywny wpływ na uzyskanie SVR (sustained viral response) w przebiegu leczenia pzw C terapią standardową mają takie czynniki jak:
1) stłuszczenie wątroby;        4) zaawansowane włóknienie;
2) BMI;              5) wiremia wyjściowa > 800 000 IU/ml.
3) przynależność do razy kaukaskiej;   
Prawidłowa odpowiedź to:

Które z czynników bierze się pod uwagę przy podejmowaniu decyzji o leczeniu przewlekłego zapalenia wątroby typu B?
1) poziom wiremii DNA HBV;    4) stopień zaawansowania włóknienia i zapalenia wątroby;
2) aktywność ALT;        5) wiek chorego.
3) czas trwania zakażenia;   
Prawidłowa odpowiedź to:

Które z wymienionych badań ma największą wartość w diagnostyce pierwotnego raka wątroby - HCC?

Aktualnie największym problemem hepatologicznym w krajach rozwiniętych jest:

Proces włóknienia wątroby u zakażonych HCV ulega przyspieszeniu w przypadkach:
1) współistniejącego zakażenia HBV;    4) niepowodzenia terapii PegIFN i Rybawiryną;
2) stłuszczenia wątroby;        5) nadużywania alkoholu.
3) przewlekłej terapii statynami;     
Prawidłowa odpowiedź to:

Które z wymienionych parametrów biochemicznych nie wchodzą w skład skali zaawansowania marskości Childa-Pugh?
1) poziom bilirubiny;          4) poziom albuminy;
2) czas protrombinowy;        5) liczba płytek krwi.
3) aktywność ALT;
Prawidłowa odpowiedź to:

Gorączka Katayamy (gorączka, dreszcze, nudności, bóle brzucha, pokrzywka, eozynofilia) częściej występuje u turystów niż u rdzennych mieszkańców terenów endemicznych występowania:

Marskość drobnoguzkowa wątroby, nadciśnienie wrotne, krwawienie z górnego odcinka przewodu pokarmowego jest następstwem zapalenia ziarniniakowego w przebiegu zarażenia:

Brodawczakowate zmiany błony śluzowej pęcherza moczowego mogące prowadzić do wodonercza, zakażenia układu moczowego i posocznicy występują w:

Silne bóle brzucha wynikające z szybko powiększających się węzłów chłonnych z towarzyszącą wysoką gorączką, silnymi bólami głowy, niekiedy z krwiopluciem występują w:

Trądowy rumień guzowaty (erytema nodosum leprosum - ENL) występuje u chorych na trąd lepromatyczny i jest charakterystyczny dla:

Trąd rozlany (lepra bonita) spotykany na terenach Ameryki Łacińskiej i Meksyku to specyficzna postać trądu charakteryzująca się:

Cykl rozwojowy pasożytów zimnicy (Plasmodium sp) występuje jedynie u człowieka i samicy komara widliszka. Które stwierdzenie dotyczące zimnicy jest prawdziwe?

Wśród osób podróżujących notuje się zwiększone ryzyko zachorowania na choroby przenoszone drogą płciową. Chemioprofilaktykę można zastosować w przypadku chorób:

Śpiączka afrykańska wywołana przez pierwotniaki Trypanosoma brucei gambiense charakteryzuje się występowaniem m.in. objawu Winterbottoma. Cechuje go obecność:

Ozdrowieńcy po przebyciu kala - azar wywoływanej przez Leishmania donovani wykazują:

Przebywanie na terenach endemicznych czerwonki pełzakowej sprzyja zwiększonemu ryzyku zarażenia pełzakiem Entamoeba dispar co prowadzi do:

Tropikalna płucna eozynofilia jest następstwem zarażenia nicieniami z rodzaju Filarioidea i cechuje się:

Wskaż kolejność, od najniższego do najwyższego, ryzyka przeniesienia zakażenia po jednokrotnej ekspozycji - głębokim zakłuciu w palec igłą z krwią:

Wskaż region genomu HBV, w którym powstaje mutacja typu stop kodon, warunkująca zahamowanie syntezy antygenu e HBV:

W preparacie mikroskopowym z hodowli prowadzonej w warunkach beztlenowych widać duże komórki barwiące się Gram-dodatnio, z charakterystycznym rozdęciem w części dystalnej. Opis ten jest właściwy dla:

Testy serologiczne wykrywające mannan, galaktomannan, glukan lub przeciwciała skierowane przeciwko tym antygenom, są stosowane w diagnostyce:

W diagnozowaniu zakażeń HIV-1 testami przesiewowymi ELISA nie stwierdza się fałszywie dodatnich wyników:

Płyn mózgowo-rdzeniowy jest cennym i ważnym materiałem w rozpoznawaniu zakażeń ośrodkowego układu nerwowego. O jego przydatności do diagnostyki mikrobiologicznej stanowią następujące czynniki:

Zgodnie z zasadami profilaktyki poekspozycyjnej HIV czas pełnego profilaktycznego stosowania leków to:

Istotnym problemem w leczeniu gruźlicy są wielolekooporne szczepy M. tuberculosis. Zgodnie z przyjętą definicją szczepy te są oporne na co najmniej:

Większość gatunków z rodzaju Mycobacterium sp. rośnie na podłożach bakteriologicznych. Gatunek nie rosnący na nich to:

Odporność czynna naturalna powstaje w wyniku:

Testy diagnostyczne, wykorzystujące osiągnięcia genetyki molekularnej, zasadniczo zmieniły i usprawniły diagnostykę chorób zakaźnych. Przeważają testy oparte na technologii amplifikacji kwasów nukleinowych (NAATs). Testy stosujące technologie inne niż NAATs to:

Posiewy krwi są ważną metodą diagnostyczną. Jej wiarygodność oraz przydatność wyników jest bezpośrednio warunkowana jakością dezynfekcji skóry w miejscu wkłucia. Przyjmuje się, że o prawidłowej dezynfekcji świadczy odsetek wyhodowań flory fizjologicznej skóry, przy badaniach pacjentów z wydolnym układem odpornościowym, nie większy niż:

Najczęściej stwierdzane postacie kliniczne zakażenia tym grzybem to ciężkie zapalenie płuc, martwica skóry i/lub tkanki podskórnej, grzybniak oraz inwazyjne zakażenie uogólnione. Są one typowe dla zakażeń wywołanych przez patogen z rodzaju:

W myśl najnowszej definicji oraz obowiązujących regulacji prawnych zakażenie szpitalne to:

Zjawisko oporności krzyżowej na leki, typowe w antybiotykoterapii zakażeń bakteryjnych, wykryto również w leczeniu antyretrowirusowym (ARV). Grupą leków ARV, w której mechanizm ten jest wyrażony najmocniej, jest grupa:

U 4-letniego chłopca, przekazanego z innego szpitala z rozpoznaniem wirusowego zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych (w badaniu PMR cytoza 192 komórki w mikrolitrze, przewaga limfocytów, stężenie białka 132 mg%, stężenie glukozy - 24 mg%, słabo dodatni odczyn Nonne-Appelta,) wykonano ponowne nakłucie lędźwiowe z powodu pogarszania się stanu ogólnego (podsypianie, narastająca sztywność karku) w pierwszych godzinach obserwacji. W badaniu ogólnym PMR: płyn żółty, lekko mętny, po odwirowaniu bezbarwny, opalizujący, z osadem leukocytów i pojedynczych świeżych erytrocytów, cytoza 912/3, limfocyty 88%, stężenie białka 115,9 mg%, stężenie glukozy 18 mg% przy stężeniu cukru we krwi 120 mg%, odczyn Pandy’ego (++). CRP we krwi obwodowej było w granicach normy, liczba leukocytów wynosiła 9,8 tys./ml. W wywiadzie ustalono, że u ojca dziecka przed 3 miesiącami rozpoznano gruźlicę. Prawidłowe postępowanie terapeutyczne w tym przypadku to:

12-letni chłopiec został przyjęty do szpitala z powodu powiększenia szyjnych węzłów chłonnych, obrzęku nosogardła, polimorficznej wysypki na kończynach, gorączki, powiększenia wątroby i śledziony. Rozpoznano mononukleozę zakaźną, podano kortykosterydy. W 8. dobie hospitalizacji u chłopca wystąpiły silne bóle brzucha, pogorszenie stanu ogólnego, objawy „ostrego brzucha”, narastające cechy wstrząsu. Najbardziej prawdopodobnym rozpoznaniem jest:

U noworodka urodzonego z ciąży II, powikłanej wielowodziem i wodogłowiem płodu wykrytym w badaniu usg w 34 tyg. ciąży, rozwiązanej cięciem cesarskim w 35 tygodniu stwierdzono wodogłowie oraz cechy zakażenia wewnątrzmacicznego (okresowa bradykardia, zaburzenia termoregulacji, napady drgawek, duże napięte ciemię przednie, poszerzenie szwów czaszkowych, objaw „zachodzącego słońca”, hepatosplenomegalia). Przeprowadzone badania laboratoryjne wskazały obecność przeciwciał p/TOXO w klasie IgM, IgG, podwyższoną liczbę granulocytów kwasochłonnych, w badaniu płynu mózgowo-rdzeniowego podwyższone stężenie białka (2000mg%), w badaniu TK głowy masywne wodogłowie oraz zwapnienia śródmózgowe. Zalecane postępowanie to:

16-letni chłopiec został przyjęty do szpitala z powodu powiększenia szyjnych węzłów chłonnych, obrzęku nosogardła, polimorficznej wysypki na kończynach, biegunki, gorączki, powiększenia wątroby i śledziony. W ostatnim okresie przyjmował środki odurzające drogą dożylną, schudł około 8 kg. W diagnostyce różnicowej najbardziej istotne są badania w kierunku:

U matki 4-dniowego noworodka rozpoznano półpasiec. Prawidłowe postępowanie z dzieckiem obejmuje:

W profilaktyce wertykalnego zakażenia HCV zastosujesz:

Wrodzone zarażenie Toksoplazma gondii stwierdza się w oparciu o:
1) obecność swoistych IgG;
2) obecność swoistych IgM/IgA;
3) obecność DNA T.gondii w płynie owodniowym;
4) izolację pierwotniaka z łożyska;
5) objawy kliniczne w okresie niemowlęcym.
Prawidłowa odpowiedź to:

U matki noworodka w I dobie po porodzie rozpoznano ospę wietrzną. Postępowanie u noworodka obejmuje:

Podstawą rozpoznania wertykalnego zakażenia HCV u dziecka jest:

15-letnią dziewczynę zakażoną genotypem 1 HCV zakwalifikowano do leczenia skojarzonego interferonem pegylowanym i rybawiryną. Przed rozpoczęciem leczenia stężenie wiremii HCV wynosiło 1,85x10⁶ IU/mL, aktywność AlAT 75 U/L. Po 3 miesiącach terapii stężenie HCV RNA wynosiło 1,7x10³ IU/ml, aktywność AlAT 60 U/L, Jakie powinno być dalsze postępowanie?